Kilka pojĂŞĂŚ w sferze dziaÂłaĂą dezinformacyjnych

Klient
KaÂżda operacja dezinformacyjna ma swojego klienta, to znaczy osobĂŞ lub grupĂŞ, ktĂłra na tej operacji zyskuje, podczas gdy jej przeciwnicy tracÂą. NajczĂŞÂściej jest to firma komercyjna, paĂąstwo, partia lub frakcja polityczna, czy nawet pojedynczy polityk albo biznesmen. W historii ludzkoÂści najwiĂŞkszym klientem operacji dezinformacyjnych byÂł bez wÂątpienia ZwiÂązek Sowiecki.

Klient czĂŞsto pÂłaci za operacje dezinformacyjne pieniĂŞdzmi zdobytymi na tych, ktĂłrych zamierza oszukaĂŚ – dotyczy to nie tylko politykĂłw, ktĂłrzy dochodzÂą do wÂładzy w wyniku dezinformacji, lecz rĂłwnieÂż np. firm komercyjnych, ktĂłre zwiĂŞkszajÂą sprzedaÂż w wyniku utrwalenia wÂśrĂłd konsumentĂłw nieprawdziwych sÂądĂłw dotyczÂących ich produktĂłw.

Agent

Kiedy jakieÂś przedsiĂŞbiorstwo pragnie zareklamowaĂŚ swoje produkty, udaje siĂŞ do profesjonalnej agencji reklamowej. Nie inaczej jest z dezinformacjÂą. NajwiĂŞkszÂą agencjÂą dezinformacyjnÂą w historii byÂł WydziaÂł A KGB, ktĂłry podlegaÂł pod dyrekcjĂŞ wywiadu zagranicznego.

Agencja dezinformacyjna uÂżywa agentĂłw, ktĂłrych nazywa siĂŞ agentami wpÂływu.

Badanie rynku

Podobnie jak w kampaniach reklamowych, przed operacjÂą dezinformacyjnÂą naleÂży przeprowadziĂŚ gruntowne badanie rynku. Profesjonalni agenci wpÂływu muszÂą Âświetnie znaĂŚ realia, w ktĂłrych dziaÂłajÂą oraz „towar”, ktĂłry zamierzajÂą sprzedaĂŚ. Inaczej przekonuje siĂŞ zachodnich intelektualistĂłw, a inaczej np. zdeklasowanych chÂłoporobotnikĂłw z byÂłych PGR-Ăłw.

Po przeprowadzeniu badania rynku naleÂży dokonaĂŚ doboru odpowiednich wspornikĂłw, ktĂłre uÂłatwiÂą operacjĂŞ.

Wsporniki

Wsporniki to g³ówne punkty, na których opiera siê kampania dezinformacyjna. Najczêœciej s¹ to donios³e wydarzenia, niekoniecznie prawdziwe, lecz wywo³uj¹ce jednoznaczne skojarzenia. W czasie wojny domowej w Hiszpanii rolê wspornika komunistycznej dezinformacji odegra³o zbombardowanie Guerniki.

Obecnie wspornikami coraz czĂŞÂściej sÂą szokujÂące zdjĂŞcia lub filmy. W ostatnich tygodniach mieliÂśmy do czynienia z seriÂą zdjĂŞĂŚ ukazujÂących sceny okrutnego traktowania irackich wiĂŞÂźniĂłw przez amerykaĂąskich ÂżoÂłnierzy. Fotografie te zostaÂły uÂżyte do antyamerykaĂąskiej kampanii, ktĂłra od jakiegoÂś czasu trwa na caÂłym Âświecie. Tymczasem kaÂżdy, kto przeczytaÂł np. „Kamienie na szaniec”, szybko siĂŞ zorientuje, Âże sceny irackiego wiĂŞzienia miaÂły maÂło wspĂłlnego z prawdziwymi torturami, natomiast bardzo podobne obrazki z Parady MiÂłoÂści w Berlinie od dawna przedstawiane sÂą u nas jako przykÂłady europejskiej wolnoÂści i tolerancji.

PrzekaÂźniki

Agenci wp³ywu staraj¹ siê w operacji dezinformacyjnej u¿ywaÌ jak najwiêkszej iloœci przekaŸników z ró¿nych rodzajów mediów: telewizji, prasy, radia. Im wiêcej pozornie lub naprawdê niezale¿nych przekaŸników podchwyci temat przewodni operacji dezinformacyjnej, tym lepiej dla klienta.

Czasami pierwszym przekaÂźnikiem danej informacji jest maÂło popularna gazeta lub lokalna rozgÂłoÂśnia radiowa. NastĂŞpnie temat zostaje podchwycony przez g³ówne media, a w wypadku niepowodzenia operacji caÂła wina spada na „maÂło doÂświadczonych dziennikarzy” z lokalnej prasy, ktĂłrzy „wprowadzili w b³¹d” powaÂżnych pracownikĂłw szanowanego tytuÂłu.

Temat przewodni

KaÂżda operacja dezinformacyjna musi mieĂŚ temat przewodni, im prostszy, tym lepiej.

PrzykÂładowo przez caÂły okres III RP mieliÂśmy do czynienia z operacjÂą dezinformacyjnÂą, ktĂłrej tematem przewodnim byÂły zwiÂązki braci KaczyĂąskich z aferÂą FOZZ-u. W jej wyniku przeciĂŞtny obywatel naszego kraju natychmiast kojarzy niesÂławny fundusz z Âśrodowiskiem byÂłego PC.

Prowadzenie tematu

Temat przewodni najlepiej prowadziĂŚ nieustannie powtarzajÂąc najprostsze slogany i implikujÂąc najprostsze skojarzenia.

Wszyscy pamiĂŞtamy sÂłynny film pt. „Dramat w trzech aktach”, gdzie rozmaite typy bez ustanku powtarzaÂły: „KaczyĂąscy, FOZZ, KaczyĂąscy, FOZZ” nie posÂługujÂąc siĂŞ Âżadnymi argumentami. W tym samym czasie Olga LipiĂąska ÂśpiewaÂła w swoim kabarecie: „JadÂą, jadÂą z forsÂą wory, a na nich Kaczory”.

PudÂła rezonansowe

PudÂła rezonansowe to zazwyczaj media nie zwiÂązane z agentami wpÂływu, a jedynie bezmyÂślnie powtarzajÂące tezy przez owych agentĂłw wyprodukowane. PudÂła (najczĂŞÂściej bezwiednie) majÂą za zadanie wytworzyĂŚ wraÂżenie, Âże „o tym siĂŞ mĂłwi” i sprawiĂŚ, by temat byÂł jak najszerzej dyskutowany. PóŸniej jedne pudÂła kopiujÂą dezinformacjĂŞ od drugich i tak powstaje caÂła orkiestra dyrygowana przez agentĂłw wpÂływu.

Warto tu zauwaÂżyĂŚ, Âże czĂŞsto pudÂłami rezonansowymi mogÂą byĂŚ po prostu zwykli obywatele, ktĂłrzy jeden za drugim powtarzajÂą spreparowane wczeÂśniej dezinformacje.

Grupa docelowa

Operacje dezinformacyjne zazwyczaj maj¹ ja*** sprecyzowan¹ grupê docelow¹ (np. intelektualiœci, robotnicy). W wielu przypadkach grup¹ docelow¹ jest ca³e spo³eczeùstwo. Im mniej cz³onkowie grupy docelowej zorientowani s¹ w sytuacji ogólnej, tym lepiej dla agentów wp³ywu. WiêkszoœÌ ludzi czerpie wiedzê o œwiecie g³ównie z telewizji, dlatego te¿ to medium najczêœciej staje siê przekaŸnikiem dezinformacji.

Psychoza

Udana operacja dezinformacyjna powoduje:

- niemal¿e jednomyœlnoœÌ wœród cz³onków grupy docelowej.

- irracjonalny stan gÂłuchoty na argumenty przeciwnikĂłw klienta.

Jako przykÂład moÂżna podaĂŚ prowadzonÂą od bardzo dawna kampaniĂŞ „pacyfistycznÂą”, ktĂłrej celem jest ukazanie StanĂłw Zjednoczonych jako najwiĂŞkszego zagroÂżenia dla pokoju na Âświecie.

METODY DEZINFORMACJI

Volkoff podaje kilka g³ównych metod dezinformacji u¿ywaj¹c prostego przyk³adu: pan Dupont pobi³ pani¹ Dupont. Zadaniem agenta wp³ywu jest obrona wizerunku pana Dupont. Mo¿e on pos³u¿yÌ siê nastêpuj¹cymi metodami:

Negacja faktĂłw

JeÂżeli opinia publiczna nie jest w stanie sprawdziĂŚ, co siĂŞ naprawdĂŞ staÂło, najÂłatwiej powiedzieĂŚ oczywistÂą nieprawdĂŞ: „Pan Dupont nie pobiÂł pani Dupont”. JeÂżeli jednak publicznoœÌ zna mniej wiĂŞcej sytuacjĂŞ w domu paĂąstwa Dupont i kÂłamstwo wprost nie jest moÂżliwe (zbrodnie reÂżimu Gierka Âłatwiej ukryĂŚ, niÂż zbrodnie np. Pol Pota), dezinformator moÂże uciec siĂŞ do innego sposobu:

OdwrĂłcenie faktĂłw

Agent wpÂływu moÂże stwierdziĂŚ wprost: „To pani Dupont pobiÂła pana Dupont”. Powszechne uwielbienie dla ofiar, ktĂłre charakteryzuje naszÂą epokĂŞ sprawi, Âże sympatia opinii publicznej odwrĂłci siĂŞ, a pan Dupont, jako „przeÂśladowana ofiara” zostanie kompletnie oczyszczony z winy. Pani Dupont bĂŞdzie siĂŞ natomiast jawiĂŚ jako „bezwzglĂŞdny kat”.

Obecnie metoda ta, podobnie jak negacja faktĂłw, nie jest zbyt czĂŞsto stosowana, gdyÂż dziÂś o wiele trudniej ukryĂŚ niektĂłre fakty przed opiniÂą publicznÂą, niÂż robiono to w systemach totalitarnych. Dlatego teÂż o wiele czĂŞÂściej spotyka siĂŞ kolejny sposĂłb dezinformacji:

Mieszanina prawdy i kÂłamstwa

Metoda ta stosowana jest w przypadku, gdy opinia publiczna jest ju¿ poinformowana o tym, co zasz³o, lecz nie zna dok³adnie wszystkich szczegó³ów. W danym przypadku agent wp³ywu mo¿e stwierdziÌ, i¿ rzeczywiœcie pan Dupont pobi³ pani¹ Dupont, lecz tak naprawdê to ona zaczê³a. Sytuacjê u³atwia fakt, ¿e w obecnych czasach na agresora zazwyczaj spadaj¹ gromy moralnego oburzenia, natomiast napadniêty, jaki by nie by³, najczêœciej oczyszczany jest z wszelkiej winy.

Modyfikacja motywu

SposĂłb ten polega na zasugerowaniu takiego motywu dziaÂłania, ktĂłry nie byÂłby haĂąbiÂący dla pana Dupont. JeÂżeli bowiem podamy suchy fakt, Âże pobiÂł on swojÂą ÂżonĂŞ, wyszedÂłby na czÂłowieka zÂłego i niemoralnego. JeÂżeli jednak powiemy, iÂż scena ta miaÂła podtekst erotyczny i pan Dupont zgodziÂł siĂŞ pobiĂŚ paniÂą Dupont, zdeklarowanÂą masochistkĂŞ, dopiero po dÂługich bÂłaganiach, wtedy uzyskamy nie tylko moralne „rozgrzeszenie” czynu pana Dupont, lecz rĂłwnieÂż ukaÂżemy go jako dobrego mĂŞÂża, ktĂłry speÂłnia nawet najdziwniejsze zachcianki swojej Âżony.

Modyfikacja okolicznoÂści

JeÂżeli nie jest znany stosunek siÂł pomiĂŞdzy panem Dupont a paniÂą Dupont, moÂżemy Âłatwo doprowadziĂŚ do rozmycia sytuacji. Wystarczy wĂłwczas powiedzieĂŚ, Âże pan Dupont to chuderlak, zaÂś jego Âżona jest mistrzyniÂą boksu i na nieÂśmiaÂłe prĂłby uderzenia jej przez mĂŞÂża wybuchÂła jedynie Âśmiechem.

Dezinformacja tego typu czĂŞsto stosowana jest w czasie konfliktĂłw zbrojnych, kiedy, w zaleÂżnoÂści od potrzeb, pomniejsza siĂŞ lub powiĂŞksza zdolnoÂści bojowe jednej ze stron. Wystarczy bowiem wskazaĂŚ na jeden z wielu czynnikĂłw decydujÂących o potencjale armii, np. „spoÂłeczeĂąstwo paĂąstwa X jest Âświetnie przygotowane do wojny: sÂłuÂżbĂŞ wojskowÂą ma za sobÂą kaÂżdy obywatel, w razie potrzeby wÂładze mogÂą rozdaĂŚ ludziom broĂą i przeksztaÂłciĂŚ cywilĂłw w oddziaÂły paramilitarne lub w partyzantkĂŞ. SpoÂłeczeĂąstwo paĂąstwa Y natomiast jest zupeÂłnie do wojny nieprzywykÂłe, armia jest nieliczna i zawodowa, przeciĂŞtny obywatel nie ma Âżadnego pojĂŞcia o konflikcie zbrojnym, a prawdziwÂą walkĂŞ zna wy³¹cznie z filmĂłw klasy B”. WĂłwczas opinia publiczna nabiera przekonania o wyÂższoÂści paĂąstwa X, nawet gdyby w rzeczywistoÂści paĂąstwo Y dysponowaÂło najnowszym sprzĂŞtem wojskowym, podczas gdy uzbrojenie paĂąstwa X opieraÂło siĂŞ g³ównie na kaÂłasznikowach domowej roboty.

Rozmycie

Metoda ta polega na „zalaniu” g³ównej informacji przez masĂŞ nieistotnych dla danej sytuacji faktĂłw. Agent wpÂływu moÂże wiĂŞc napisaĂŚ tak: „Pan Dupont od wielu lat pracuje na osiedlowym parkingu. Uwielbia graĂŚ w brydÂża z kolegami oraz naleÂży do lokalnego kó³ka modelarskiego. UczestniczyÂł w biciu rekordu Guinessa, kiedy to w naszym mieÂście upieczono najwiĂŞkszy tort Âświata. WyjÂątkowo dobrze wiedzie mu siĂŞ w Âżyciu rodzinnym, choĂŚ ostatnio uderzyÂł swÂą ÂżonĂŞ w czasie sprzeczki, ma dwoje dorastajÂących dzieci, z ktĂłrych jest bardzo dumny – jego synowie zdali matury na piÂątki z plusem. ‘SpokĂłj i opanowanie to moja dewiza na Âżycie’ podkreÂśla w rozmowie z nami pan Dupont”.

KamuflaÂż

Jest to wariant rozmycia polegajÂący na wyjÂątkowo drobiazgowym opisywaniu zaistniaÂłej sytuacji po to, aby zakryĂŚ g³ównÂą informacjĂŞ. Agent wpÂływu moÂże opisaĂŚ zdarzenie w domu paĂąstwa Dupont ze wszystkimi szczegó³ami, takimi jak pogoda za oknem czy kolor tapety w pokoju, natomiast sam akt bicia Âżony przez mĂŞÂża omĂłwiĂŚ jedynie maÂło konkretnym stwierdzeniem typu: „Niewykluczone, Âże w koĂącu ma³¿onkowie zaczĂŞli siĂŞ poszturchiwaĂŚ” lub „ByĂŚ moÂże w pewnym momencie dyskusja staÂła siĂŞ doœÌ fizyczna, lecz pani Dupont niezmiennie nie chciaÂła zgodziĂŚ siĂŞ ze zdaniem mĂŞÂża popartym racjonalnymi argumentami
”.
Interpretacja

Kiedy faktów nie da siê zaprzeczyÌ, odwróciÌ, rozmyÌ lub zakamuflowaÌ, mo¿na je omówiÌ u¿ywaj¹c odpowiednich s³ów, które natychmiast wywo³uj¹ negatywne lub pozytywne skojarzenia u opinii publicznej.

W danym przypadku agent wpÂływu, wystĂŞpujÂąc w tej sytuacji najczĂŞÂściej w roli niezaleÂżnego eksperta, moÂże stwierdziĂŚ, iÂż „impulsywna, lekko niezrĂłwnowaÂżona i czĂŞsto gÂłucha na argumenty” pani Dupont zostaÂła pobita przez „znanego ze swego opanowania i zwykÂłej, ludzkiej wraÂżliwoÂści” pana Dupont. M¹¿ staje siĂŞ w tym momencie niemalÂże zmuszony, wbrew swej woli, do uspokojenia Âłatwo tracÂącej rozum Âżony.

OkreÂślenia stosowane wobec konkretnych osĂłb mogÂą niejako do nich „przylgn¹Ì”. CzĂŞsto mamy do czynienia z sytuacjÂą, gdy raz przyjĂŞte okreÂślenie jest póŸniej powtarzane, zazwyczaj bezmyÂślnie, przez innych. ÂŁatwo zauwaÂżyĂŚ, jakie nazwiska w polskiej polityce kojarzÂą siĂŞ z „liberalizmem”, „moralnoÂściÂą”, „oszoÂłomstwem” lub „wraÂżliwoÂściÂą spoÂłecznÂą”.

Generalizacja

Celem tej metody jest ukazanie, Âże pewien fakt jednostkowy, w tym przypadku pobicie Âżony przez mĂŞÂża, nie jest zjawiskiem unikalnym, Âże wystĂŞpuje czĂŞsto i nie jest w Âżadnym wypadku odstĂŞpstwem od normy. Agent wpÂływu moÂże wskazywaĂŚ na fakt, Âże w wielu kulturach bicie Âżon jest dozwolone, Âże w przeszÂłoÂści zdarzaÂło siĂŞ to nagminnie, a nawet, Âże niektĂłre kobiety uwaÂżajÂą, Âże takie dziaÂłanie jest caÂłkowicie usprawiedliwione w myÂśl przysÂłowia „Jak bije, to kocha”.

W Polsce ten rodzaj dezinformacji czĂŞsto pojawia siĂŞ, gdy ktoÂś zwraca uwagĂŞ na demoralizacjĂŞ mÂłodzieÂży. Wskazuje siĂŞ wĂłwczas, Âże i tak u nas jest lepiej niÂż w Ameryce, gdzie uczniowie strzelajÂą do siebie z pistoletĂłw, Âże od zawsze mĂłwiÂło siĂŞ „ach, ta dzisiejsza mÂłodzieÂż” i Âże nawet jeden ze staroegipskich dokumentĂłw zawiera podobne stwierdzenia.

Ilustracja

W tym przypadku fakt jednostkowy uÂżywany jest jedynie jako ilustracja pewnego szerszego zjawiska spoÂłecznego. Agent wpÂływu moÂże napisaĂŚ dÂługi elaborat dotyczÂący pozycji mĂŞÂżczyzny w rodzinie ukazujÂąc powolny wzrost znaczenia kobiety i sprowadzanie mĂŞÂża do roli sÂługi robiÂącej karierĂŞ zawodowÂą Âżony. W koĂącĂłwce agent napomknie o buncie mĂŞÂżczyzn przeciwko takiej sytuacji wtrÂącajÂąc: „Usuwani w cieĂą mĂŞÂżczyÂźni czĂŞsto uciekajÂą siĂŞ do brutalnych metod, by broniĂŚ swej pozycji. Wcale nie najdrastyczniejszym przypadkiem byÂło niedawne zdarzenie w domu paĂąstwa Dupont, kiedy to pan Dupont uderzyÂł w afekcie swÂą ÂżonĂŞ. Pani Dupont i tak miaÂła duÂżo szczĂŞÂścia, gdyÂż, w przeciwieĂąstwie do wiĂŞkszoÂści ofiar tego typu agresji, nie odniosÂła wiĂŞkszych obraÂżeĂą na ciele”. Istotne jest porĂłwnanie z innymi podobnymi sytuacjami, ktĂłre zawsze wypada na korzyœÌ naszego konkretnego przypadku.

Ten sposĂłb czĂŞsto uÂżywany jest dla usprawiedliwienia chuligaĂąstwa i wandalizmu. Wiele razy widzieliÂśmy w mediach komentarze typu: „Niedzielne zamieszki byÂły jedynie wybuchem spoÂłecznego niezadowolenia z rzÂądĂłw premiera X. Desperacja ludzi siĂŞgnĂŞÂła zenitu, lecz to, co staÂło siĂŞ u nas to i tak nic w porĂłwnaniu z wydarzeniami w kraju Z, gdzie oprĂłcz rabowania sklepĂłw i demolowania samochodĂłw dochodziÂło do wyjÂątkowo krwawych walk z policjÂą, w czasie ktĂłrych ginĂŞÂło znacznie wiĂŞcej osĂłb niÂż w ostatniÂą niedzielĂŞ”.

NierĂłwna reprezentacja

W tym przypadku agent wpÂływu poÂświĂŞci czynowi pana Dupont skromnÂą notkĂŞ w maÂło eksponowanym miejscu gazety, zaÂś kilka stron wczeÂśniej umieÂści duÂży artykuÂł sÂławiÂący pana Dupont jako wzorowego obywatela i przykÂład wszelkich cnĂłt.

Ta metoda czĂŞsto uÂżywana jest w przypadku walki politycznej. Przeciwnikom ucina siĂŞ wypowiedzi, streszcza siĂŞ szerszy punkt widzenia w jednym zdaniu, przerywa w pó³ sÂłowa. PrzykÂładem stosowania metody nierĂłwnej interpretacji byÂło zachowanie dziennikarza Piotra GĂŞbarowskiego w czasie kampanii prezydenckiej w 2000 roku, kiedy brutalnie i po chamsku atakowaÂł Mariana Krzaklewskiego, podczas gdy innym kandydatom zadawaÂł pytania w stylu: „Jak pan to robi, Âże jest pan mÂądry i uczciwy zarazem?”.

Metoda nierĂłwnej interpretacji jest rĂłwnieÂż czĂŞsto uÂżywana w ró¿nych gazetach w rubryce „Listy od czytelnikĂłw”, kiedy publikuje siĂŞ jednÂą maÂło przekonujÂącÂą wypowiedÂź przeciwko jakiejÂś tezie i dziesiĂŞĂŚ dobrze napisanych popierajÂących owÂą tezĂŞ. Nie ma przy tym znaczenia, czy sÂą to rzeczywiste wypowiedzi czytelnikĂłw, czy teÂż sÂą pisane przez samych redaktorĂłw, co jak wiadomo siĂŞ zdarza.

RĂłwna reprezentacja

Metoda ta stosowana jest w ostatniej fazie kampanii dezinformacyjnej, kiedy zdecydowana wiĂŞkszoœÌ publicznoÂści jest juÂż przekonana do tez lansowanych przez agentĂłw wpÂływu. WĂłwczas naleÂży przede wszystkim utrwaliĂŚ powszechnie juÂż obowiÂązujÂącÂą opiniĂŞ i zamkn¹Ì temat. Dezinformator publikuje wtedy rĂłwnÂą iloœÌ argumentacji za i przeciw tezie. Argumenty sÂłu¿¹ce klientowi sÂą jednak przedstawione w sposĂłb o wiele bardziej przekonujÂący, poparte zdaniem „ekspertĂłw” budzÂących zaufanie. Argumenty przeciwnikĂłw podane sÂą nieciekawie i czĂŞsto wygÂłaszajÂą je osoby maÂło wiarygodne.
@@@ Przedstawione wyÂżej metody nie wyczerpujÂą oczywiÂście caÂłego arsenaÂłu ÂśrodkĂłw dostĂŞpnych, szczegĂłlnie w obecnych czasach, dla profesjonalnej dezinformacji.

ÂŹrĂłdÂło:
http://www.searchengines.pl/index.php?showtopic=60488

ABC dezinformacji

Na podstawie: 25 Rules of Disinformation;
Seventeen Techniques for Truth Suppression

1. Nie widzieĂŚ, nie sÂłyszeĂŚ zÂła, nie mĂłwiĂŚ o nim. NiezaleÂżnie od tego co wiesz, nie mĂłw o tym, szczegĂłlnie jeÂśli jesteÂś osobÂą publicznÂą. JeÂśli siĂŞ o tym nie mĂłwi, to siĂŞ to nie wydarzyÂło i nie trzeba siĂŞ tym zajmowaĂŚ (mass-media robiÂą to masowo).

2. Udawaj niedowierzanie i oburzenie (jak Obama w sprawie bonusĂłw AIG ostatnio). Unikaj dyskutowania o kwestiach kluczowych i skup siĂŞ na sprawie pobocznej, ktĂłrÂą moÂżna wykorzystaĂŚ do pokazania, Âże temat jest krytyczny wobec innej grupy lub tematu tabu. Nazywa siĂŞ to teÂż gambitem "jak Âśmiesz!" (Clinton w odpowiedzi na pytania o to, czy nie uwaÂża, Âże 11 wrzeÂśnia byÂł "wewnĂŞtrznÂą robotÂą").

3. StwĂłrz pogÂłoski. Unikaj rozmawiania o tematach, twierdzÂąc Âże wszystkie pomĂłwienia, niezaleÂżnie od pochodzenia i wiarygodnoÂści, sÂą plotkami i zwykÂłymi oszczerstwami. MoÂżesz stosowaĂŚ inne, niekoniecznie prawdziwe oskarÂżenia. To dziaÂła szczegĂłlnie dobrze w wypadku milczÂącej prasy, poniewaÂż wtedy te "wÂątpliwe pogÂłoski" sÂą jedynym sposobem na to, jak publika moÂże siĂŞ dowiedzieĂŚ o temacie. JeÂśli moÂżesz skojarzyĂŚ ÂźrĂłdÂło z Internetem, uÂżyj tego do podkreÂślenia, Âże jest to "faÂłszywa pogÂłoska", ktĂłra nie ma pokrycia w faktach. OkreÂśl oponenta jako "paranoika" albo "histeryka".

4. U¿yj "s³omianych argumentów". ZnajdŸ albo wymyœl argument u oponenta, który ³atwo bêdzie obaliÌ, co sprawi, ¿e bêd¹ ciebie postrzegaÌ w lepszym œwietle. Albo stwórz problem, który bezpiecznie mo¿na implikowaÌ w oparciu o twoj¹ interpretacjê argumentów lub sytuacji dostarczonych przez oponenta albo wybierz najs³abszy aspekt z najs³abszych oskar¿eù. Wzmocnij jego znaczenie i zniszcz go w taki sposób, aby stworzyÌ wra¿enie, ¿e rozprawi³eœ siê ze wszystkimi argumentami, zarówno prawdziwymi, jak i sfabrykowanymi, jednoczeœnie unikaj¹c rozmowy na g³ówny temat.

5. ZwódŸ oponentów przez wyœmiewanie i wyzywanie. Jest to tzw. "g³ówny atak na kuriera". Przypnij przeciwnikowi ³atkê, tak¹ jak "prawicowiec", "libera³", "terrorysta", "radyka³", "rasista", "fanatyk religijny" (w Polsce - "antysemita", "ksenofob") i tak dalej. To sprawia, ¿e inni bêd¹ mniej chêtni wspieraÌ przeciwnika, ¿eby nie naraziÌ siê na zakwalifikowanie do którejœ z tych grup.

6. Uderz i uciekaj. Na forum publicznym przypuœÌ krótki atak na przeciwnika lub jego pozycjê i zwiù siê, zanim us³yszysz odpowiedŸ, albo po prostu j¹ zignoruj. To doskonale dzia³a w Internecie i listach do redakcji, gdzie mo¿na stworzyÌ ca³y szereg nowych to¿samoœci, nie musz¹c wyjaœniaÌ przyczyn - po prostu przypuœÌ atak, nigdy nie dyskutuj o g³ównym temacie i nigdy nie odpowiadaj na odpowiedzi przeciwnika, poniewa¿ to mo¿e zwróciÌ uwagê na punkt widzenia przeciwnika.

7. Zakwestionuj motywy. Przeinaczaj albo podkreÂślaj fakty, ktĂłre mogÂą implikowaĂŚ, Âże twĂłj przeciwnik operuje z ukrytym osobistym motywem. To zmusza przeciwnika do obrony. (Wszyscy przeciwnicy globalnego ocieplenia sÂą w kieszeni koncernĂłw naftowych)

8. Powo³aj siê na autorytet. Wykorzystaj wystarczaj¹co du¿o ¿argonu i "szczegó³ów", aby pokazaÌ, ¿e jesteœ "tym, który wie" i po prostu powiedz, ¿e to, co mówi oponent, to nieprawda, nie wdaj¹c siê w dyskusjê i nie demonstruj¹c konkretnie dlaczego, ani nie cytuj¹c Ÿróde³.

9. Udawaj g³upka. Niewa¿ne, jakie dowody albo jakie logiczne argumenty s¹ podawane, nie rozmawiaj o g³ównym temacie, twierdz¹c ¿e nie maj¹ one ¿adnej wartoœci, s¹ bez sensu, nie s¹ ¿adnym dowodem, s¹ nielogiczne, albo nie wspieraj¹ wniosku.

10. Powiedz, Âże to stare sprawy. (Lustracja?) StwĂłrz na poczÂątku "sÂłomiany argument" i go obal, a potem juÂż tylko powracaj do tego przykÂładu, twierdzÂąc, Âże to juÂż zostaÂło dawno zaÂłatwione, niezaleÂżnie od tego, czy pojawiÂły siĂŞ nowe argumenty, czy nie.

11. ZnajdŸ miejsce odwrotu. Przyznaj siê do drobnej pomy³ki, któr¹ pope³ni³eœ nieumyœlnie, ale daj do zrozumienia, ¿e przeciwnik stara siê wszystko wyolbrzymiÌ i stworzyÌ wra¿enie, ¿e zbrodnia jest wiêksza, ni¿ jest w rzeczywistoœci. Inni potem mog¹ wspomóc ten obraz. Jeœli umiejêtnie siê to przeprowadzi, zyskuje siê sympatiê publiki za "oczyszczenie" i "przyznanie" siê do winy, bez poruszania g³ównego tematu.

12. Zagadki nie majÂące rozwiÂązania. PokazujÂąc szereg wydarzeĂą otaczajÂących przestĂŞpstwo i ogromnÂą liczbĂŞ osĂłb zaangaÂżowanych, stwĂłrz wraÂżenie, Âże sprawa jest zbyt skomplikowana do rozwiÂązania. To sprawia, Âże publika szybciej straci zainteresowanie.

13. Logika Alicji w Krainie Czarów. Unikaj dyskusji o sprawie poprzez wsteczne rozumowanie wykorzystuj¹c logikê, która wyprzedza rzeczywiste zdarzenie. Na przyk³ad: jeœli by to faktycznie mia³o miejsce, to prasa ju¿ dawno by o tym pisa³a. Skoro nie pisa³a, nie mia³o to miejsca. Inny wariant - "na pewno ktoœ by sypn¹³".

14. Domagaj siê kompletnych rozwi¹zaù. Za¿¹daj od przeciwnika natychmiastowego rozwi¹zania sprawy. Dzia³a dobrze z nr 10.

15. Naginaj fakty do innych wnioskĂłw. To wymaga kreatywnego myÂślenia, o ile przestĂŞpstwo nie zostaÂło popeÂłnione z myÂślÂą o planie awaryjnym.

16. ZnikajÂące dowody i Âświadkowie. JeÂśli coÂś nie istnieje, nie jest faktem i nie bĂŞdziesz musiaÂł siĂŞ do tego odnosiĂŚ (zbyt liczne przykÂłady, by tu wymieniaĂŚ)

17. Zmieù temat. U¿ywane przewa¿nie w po³¹czeniu z innymi sztuczkami. ZnajdŸ sposób na zmianê tematu dyskusji wykorzystuj¹c zgryŸliwe albo kontrowersyjne komentarze w nadziei na odwrócenie tematu na nowy, ³atwiejszy temat. To dzia³a wyj¹tkowo dobrze w towarzystwie, które mo¿e "spieraÌ siê" z tob¹ na nowy temat i spolaryzowaÌ dyskusjê tam, aby unikn¹Ì g³ównego tematu.

18. Wywo³aj emocje, gniew i podpuszczaj przeciwników. Jeœli nie potrafisz nic innego, prowokuj i besztaj oponentów, aby sprowokowaÌ ich do emocjonalnej odpowiedzi, która uczyni z nich g³upców, sprawi, ¿e bêd¹ postrzegani jako nadgorliwi i mniej spójni. Nie tylko uda ci siê unikn¹Ì g³ównego tematu, ale jeœli ich emocjonalna odpowiedŸ o niego zahaczy, mo¿esz dalej dzia³aÌ, skupiaj¹c siê na tym, jak przeciwnik jest "wra¿liwy na krytykê".

19. Zignoruj prezentowane dowody i domagaj siê dowodów niemo¿liwych. Jest to wariant "zgrywania idioty". Niezale¿nie od tego, co zostanie zaprezentowane, uznaj materia³ za niewa¿ny i domagaj siê dowodów, których przeciwnik nie bêdzie w stanie sprokurowaÌ (mog¹ istnieÌ, ale nie byÌ w zasiêgu, albo mog¹ ju¿ byÌ zniszczone). Aby unikn¹Ì dyskusji, mo¿esz byÌ zmuszony do zdyskredytowania mediów lub ksi¹¿ek jako Ÿróde³, odmowiÌ uznania œwiadka za wiarygodnego, albo nawet zaprzeczaÌ, ¿e s³owa rz¹du lub innych w³adz maj¹ jakiekolwiek znaczenie.

20. Fa³szywe dowody. Kiedy to tylko mo¿liwe, wprowadŸ nowe fakty lub wskazówki stworzone z myœl¹, aby wprowadziÌ rozdŸwiêk miêdzy dowodami przeciwnika. To dzia³a bardzo dobrze w wypadku przestêpstw z planem awaryjnym, w których wypadku czêsto faktów nie da siê ³atwo odró¿niÌ od elementów sfabrykowanych.

21. Wezwij S¹d Najwy¿szy, Specjalnego Oskar¿yciela albo inne wysoko postawione cia³o. Chodzi o ustanowienie tajnoœci procesu, co oficjalnie mo¿e zamkn¹Ì sprawê.

22. StwĂłrz nowÂą prawdĂŞ. StwĂłrz swojÂą grupĂŞ ekspertĂłw, autorĂłw, przywĂłdcĂłw albo wpÂłyĂą na juÂż istniejÂące, ktĂłre mogÂą pomĂłc sprokurowaĂŚ przychylne zeznania, badania naukowe albo opiniĂŞ spoÂłecznÂą. W tym wypadku, jeÂśli bĂŞdziesz musiaÂł juÂż dyskutowaĂŚ o temacie, zyskasz autorytet, na ktĂłry moÂżesz siĂŞ powoÂłaĂŚ.

23. StwĂłrz wiĂŞksze zamieszanie. JeÂśli powyÂższe nie dziaÂła, stwĂłrz nowe historie i tematy zastĂŞpcze (albo spraw, Âżeby prasa tak je potraktowaÂła). To pozwoli ci odwrĂłciĂŚ uwagĂŞ mas.

24. Uciszaj krytyków. Jeœli powy¿sza metoda nie zadzia³a, zastanów siê, jak permanentnie usun¹Ì przeciwników z obiegu, tak abyœ nie musia³ siê odnosiÌ do sprawy. Mo¿na to uczyniÌ poprzez morderstwo, aresztowanie i zatrzymanie, szanta¿, albo oczernienie poprzez ujawnienie materia³ów s³u¿¹cych do szanta¿u, albo przez zwyk³e zastraszenie i inne groŸby.

25. Zniknij. JeÂśli posiadasz istotne tajemnice i wydaje ci siĂŞ, Âże ziemia pali ci siĂŞ pod stopami, uciekaj.

26. Raportuj o oskarÂżeniach w sposĂłb lekki i nic z nich nie rĂłb. (Glen Beck i raport MIAC)

27. StwĂłrz swojÂą opozycjĂŞ, ktĂłra bĂŞdzie "ujawniaĂŚ" skandale i staĂŚ po stronie spraw popularnych. Jej zadaniem jest uprzedzenie realnego ataku i zabawa w kotka i myszkĂŞ.

28. Zalej Internet agentami. To jest doskonaÂła odpowiedÂź na pytanie "Co w zasadzie motywuje osobĂŞ do spĂŞdzania godzin w Internecie broniÂąc rzÂądu i/lub prasy oraz oczerniajÂąc rzeczywistych krytykĂłw?" KtoÂś by pomyÂślaÂł, Âże kontrola mass-mediĂłw by wystarczyÂła, ale najwyraÂźniej tak nie jest.

ÂŹrĂłdÂło:
http://911redpill.blogspot.com/2009/03/abc-dezinformacji.html