Drukuj stronę - Zakazana archeologia [PL] (filmik)

Liczne dowody wskazujÂą, Âże ludzkoÂśĂŚ istnieje na Ziemi znacznie dÂłuÂżej, niÂż gÂłosi to oficjalna nauka. Co wiĂŞcej, wiele z nich ukazuje, Âże nasi staroÂżytni przodkowie byli kimÂś wiĂŞcej niÂż tylko prymitywnymi jaskiniowcami, jak zwykliÂśmy o nich sÂądziĂŚ.

LAURA LEE: PozwĂłl, Âże zacznĂŞ od kilku najbardziej zadziwiajÂących znalezisk archeologicznych. Mam tu na myÂśli znalezionÂą w Afryce PoÂłudniowej metalowÂą kulĂŞ z wyÂżÂłobionymi wzdÂłuÂż jej obwodu rowkami pochodzÂącÂą, jak siĂŞ przypuszcza, z okresu prekambryjskiego. Odcisk buta znaleziony w Antelope Springs w stanie Utah, ktĂłrego powstanie datuje siĂŞ na okres kambryjski. MetalowÂą wazĂŞ znalezionÂą w Dorchester w stanie Massachusetts pochodzÂącÂą prawdopodobnie z okresu prekambryjskiego. KamieĂą znaleziony w Szkocji, w ktĂłrym znajdowaÂł siĂŞ Âżelazny gwĂłÂźdÂź. Pochodzenie tego znaleziska datuje siĂŞ na okres dewoĂąski. KamieĂą znaleziony w Tweed w Anglii, w ktĂłrym umieszczona byÂła zÂłota niĂŚ. ÂŻelazny dzban znaleziony w Wilburton w stanie Oklahoma. Oba te znaleziska datuje siĂŞ na okres Karbonu. Co takiego na temat naszej historii mogÂą przekazaĂŚ nam te wszystkie zadziwiajÂąco stare znaleziska? Chyba to, Âże nasza wiedza na temat prehistorii bazujÂąca na pewnych teoretycznych zaÂłoÂżeniach nie pozwala, aby tego rodzaju znaleziska oglÂądaÂły ÂświatÂło dzienne, i odrzuca tego rodzaju anomalie. Tego rodzaju znaleziska podwaÂżajÂą wyznawane teorie i dlatego nie sÂą brane pod uwagĂŞ. Zamiast wprowadziĂŚ poprawki do obecnie obowiÂązujÂącej teorii lub zbadaĂŚ dokÂładnie te znaleziska, idzie siĂŞ po najmniejszej linii oporu i odrzuca je. O tym wszystkim, o tak zwanej “zakazanej archeologii”, opowie nam zaraz nasz goÂśĂŚ, Michael Cremo, wspĂłÂłautor ksiÂąÂżki pod tym samym tytuÂłem. Michael, dziĂŞkujĂŞ, Âże znalazÂłeÂś czas dla nas.

CREMO: To dla mnie zaszczyt byĂŚ tutaj, Lauro.

LEE: ProszĂŞ, opowiedz nam o zakazanej archeologii. Co skÂłoniÂło ciĂŞ, Âże zajÂąÂłeÂś siĂŞ tym zagadnieniem? Jakie byÂły tego poczÂątki?

CREMO: Tak zwanÂą zakazanÂą archeologiÂą zainteresowaÂłem siĂŞ w roku 1984. W tamtym czasie dyskutowaÂłem razem z drem Richardem Thompsonem, ktĂłry jest wspĂłÂłautorem mojej ksiÂąÂżki, sprawĂŞ pochodzenia czÂłowieka. SÂłyszeliÂśmy wczeÂśniej o pewnych raportach opisujÂących dziwne, nieprawdopodobne wrĂŞcz znaleziska. I postanowiliÂśmy zbadaĂŚ tĂŞ sprawĂŞ. To, co znaleÂźliÂśmy, bardzo nas zadziwiÂło.

LEE: Co tak was zadziwiÂło? ProponujĂŞ, abyÂś wyjaÂśniÂł nam najpierw ogĂłlnie caÂły problem, a potem przeszedÂł do szczegĂłÂłĂłw.

CREMO: W porzÂądku. Kiedy przeglÂąda siĂŞ wspĂłÂłczesne ksiÂąÂżki, moÂżna siĂŞ z nich dowiedzieĂŚ, Âże ludzie tacy jak my, homo sapiens, wyewoluowali na przestrzeni ostatnich okoÂło stu tysiĂŞcy lat z istot przypominajÂących maÂłpy. Wszystkie przytaczane w tych ksiÂąÂżkach dowody potwierdzajÂą tĂŞ tezĂŞ nadajÂąc jej wiarygodnoÂśĂŚ. Kiedy jednak przyjrzaÂłem siĂŞ temu z bliska, zorientowaÂłem siĂŞ, Âże na przestrzeni ostatnich stu piĂŞĂŚdziesiĂŞciu lat antropolodzy tak naprawdĂŞ pogrzebali niemal tyle samo dowodĂłw, ile wygrzebali. MĂłwiÂąc: pogrzebali - mam tu oczywiÂście na myÂśli ich ukrywanie lub ignorowanie. Dowody te ÂświadczÂą przeciwko obowiÂązujÂącej do dzisiaj w nauce teorii dotyczÂącej pochodzenia czÂłowieka. ÂŚwiadczÂą rĂłwnieÂż o tym, Âże czÂłowiek taki jak my istnieje na Ziemi nie od setek tysiĂŞcy, ale od setek milionĂłw lat. Na poczÂątku naszej rozmowy wymieniÂłaÂś kilka osobliwych dowodĂłw takich jak na przykÂład piĂŞkna metalowa waza, ktĂłrÂą znaleziono w Dorchester w stanie Massachusetts. Natrafiono na niÂą w skale, ktĂłra pochodzi z okresu prekambryjskiego, a to oznacza, Âże wykonano jÂą ponad szeÂśĂŚset milionĂłw lat temu.

LEE: WÂłaÂśnie, czy to nie jest zdumiewajÂące? Metalowa waza, ktĂłra ma ponad szeÂśĂŚset milionĂłw lat? Powiedz mi, co by siĂŞ staÂło, gdyby nagle ktoÂś wyÂłoÂżyÂł te wszystkie dowody na stĂłÂł i nie wdajÂąc siĂŞ w Âżadne teorie oraz unikajÂąc uprzedzeĂą, powiedziaÂł: Przyjrzyjmy siĂŞ tym wszystkim dowodom i zastanĂłwmy siĂŞ nad dziejami ludzkiej rasy na Ziemi. Jak sÂądzisz, do czego by to doprowadziÂło?

CREMO: PierwszÂą rzeczÂą, jakÂą musisz wiedzieĂŚ, jest to, Âże jeÂśli zapragniesz poznaĂŚ wszystkie zgromadzone do tej pory dowody, bĂŞdziesz potrzebowaÂła do tego celu kilku stoÂłĂłw. Kiedy weÂźmiesz pod uwagĂŞ wszystkie dowody, a nie tylko te, ktĂłre bada siĂŞ obecnie, to stwierdzisz, Âże ludzie tacy jak my koegzystujÂą na tej planecie z innymi istotami od bardzo dawna - dosÂłownie od setek milionĂłw lat.

LEE: Teoria koegzystencji z innymi istotami nikogo dzisiaj juÂż nie dziwi, poniewaÂż obecnie uwaÂża siĂŞ, Âże czÂłowiek neandertalski koegzystowaÂł przez sto tysiĂŞcy lat z czÂłowiekiem z Cro-Magnon. Czy to wspĂłÂłczesna teoria? Czy jest sÂłuszna?

CREMO: Tak, masz caÂłkowitÂą racjĂŞ. Nawet teraz sÂą uczeni, jak choĂŚby brytyjska antropolog Myra Shackley, ktĂłrzy twierdzÂą, Âże w obecnych czasach nadal koegzystujemy z takimi istotami jak choĂŚby czÂłowiek neandertalski. TĂŞ teoriĂŞ potwierdzajÂą liczne relacje pochodzÂące z wielu czĂŞÂści Âświata. MĂłwiÂą one o obserwacjach dziwnych istot, takich jak na przykÂład Yeti lub CzÂłowiek ÂŚniegu, jak je siĂŞ nazywa w Himalajach, zaÂś w Ameryce PĂłÂłnocnej Wielka Stopa lub Sasquatch, a takÂże innych podobnych do nich istot. Zatem teoria koegzystencji z tego typu istotami ma caÂłkiem solidne podstawy.

LEE: Przyjrzyjmy siĂŞ temu dokÂładniej, przyjrzyjmy siĂŞ dowodom, jakie mamy. Zacznijmy od poczÂątku posuwajÂąc siĂŞ w gĂłrĂŞ strzaÂłki czasu. ZauwaÂżyÂłam, Âże w miarĂŞ cofania siĂŞ w czasie znajdujemy coraz bardziej znaczÂące znaleziska, zaÂś kierujÂąc siĂŞ ku wspĂłÂłczesnoÂści sÂą one coraz mniej wyszukane. Pojawienie siĂŞ pierwszych ludzi na Ziemi umiejscawiasz w swojej ksiÂąÂżce w znacznie dawniejszym okresie niÂż inni. Michael, opowiedz nam o kilku tych niezwykÂłych znaleziskach, ktĂłrych wiek szacuje siĂŞ na wiele milionĂłw lat, co jak wiadomo, stoi w sprzecznoÂści z obecnie obowiÂązujÂącÂą teoriÂą. Czy mĂłgÂłbyÂś wymieniĂŚ kilka przykÂładĂłw? InteresujÂą mnie okolicznoÂści, w jakich je odkryto, czy sÂą dobrze udokumentowane i gdzie siĂŞ w chwili obecnej znajdujÂą?

CREMO: W porzÂądku, oto jeden bardzo dobry przykÂład. Pochodzi z ostatnich lat. PragnĂŞ zaznaczyĂŚ, Âże to jeden z moich ulubionych. W roku 1979 w Laetoli w Tanzanii Mary Leakey, Âżona jednego z najsÂłynniejszych antropologĂłw dwudziestego wieku, Louisa Leakeya, znalazÂła w wyschniĂŞtym wulkanicznym pyle liczÂącym sobie 3,6 miliona lat odciÂśniĂŞte Âślady stĂłp naleÂżÂące do trzech osobnikĂłw. AnalizowaÂło je wielu specjalistĂłw zajmujÂących siĂŞ badaniem ÂśladĂłw stĂłp, tacy jak na przykÂład antropolodzy fizyczni. CaÂłe to odkrycie zostaÂło szczegĂłÂłowo udokumentowane w magazynie National Geographic i innych podobnych mu periodykach, ktĂłre wymieniliÂśmy w naszej ksiÂąÂżce. MoÂżesz je tam obejrzeĂŚ uwiecznione na fotografii. WyglÂądajÂą identycznie jak odciski stĂłp wspĂłÂłczesnego czÂłowieka. Jeden z badaczy powiedziaÂł, Âże gdyby przejÂśĂŚ siĂŞ teraz po plaÂży i spojrzeĂŚ na odciski ludzkich stĂłp, jakie moÂżemy tam znaleÂźĂŚ, to nie stwierdzilibyÂśmy miĂŞdzy nimi i tymi odnalezionymi na zaschniĂŞtym wulkanicznym pyle Âżadnej rĂłÂżnicy. Najdziwniejsze w caÂłej tej sprawie jest to, Âże Âżaden z uczonych, ktĂłrzy badali te Âślady, nie doszedÂł do oczywistego wrĂŞcz wniosku, Âże istota, ktĂłra je pozostawiÂła, musiaÂła byĂŚ bardzo podobna do nas, wspĂłÂłczesnych ludzi
(http://www.nieznane.pl/_files/artykuly/204/1.jpg)
Po lewej: ÂŚlad przypominajÂący odcisk buta znaleziony przez Williama Meistera w kambryjskim Âłupku w pobliÂżu Antelope Spring w stanie Utah w USA. Jego wiek szacuje siĂŞ na 505 milionĂłw lat. Po prawej: Ten sam odcisk z naniesieniem zarysu w celu jego lepszego uwidocznienia.

LEE: Tak wiĂŞc z jednej strony mamy dowody, ktĂłre wykorzystuje siĂŞ do poparcia odpowiedniej teorii, o ile oczywiÂście do niej pasujÂą, z drugiej zaÂś nie mniej cenne dowody, ktĂłre siĂŞ odrzuca, jeÂśli do niej nie pasujÂą. Nie uwaÂżasz, Âże to pewien rodzaj hipokryzji?

CREMO: OczywiÂście, Âże tak. To zjawisko nazwaliÂśmy “filtrowaniem wiedzy” i w pewnym sensie nie jest to wcale diabelski spisek naukowcĂłw w celu oszukiwania ludzi. Jest to raczej pewien rodzaj samooszukiwania siĂŞ naukowcĂłw, ktĂłrzy sÂą w to zaangaÂżowani. Na przykÂład kiedy znaleziono wspomniane odciski stĂłp, antropolodzy stwierdzili, Âże “musiaÂły one naleÂżeĂŚ do australopiteka”, mimo iÂż w swoich zbiorach mieli koÂści stĂłp tego czÂłekopodobnego stworzenia przypominajÂącego maÂłpĂŞ, ktĂłre ÂżyÂło prawdopodobnie trzy miliony lat temu w Afryce. Posiadane przez nich koÂści stĂłp nie pasowaÂły do ÂśladĂłw znalezionych przez Mary Leakey.

LEE: W jakim stopniu te dwa znaleziska nie zgadzaÂły siĂŞ ze sobÂą?

CREMO: W duÂżym, dlatego Âże palce stĂłp australopiteka sÂą bardzo dÂługie i zaokrÂąglone. DuÂży palec ich stĂłp peÂłni u nich rolĂŞ podobnÂą do naszego kciuka. Przyjrzyj siĂŞ szympansom, spĂłjrz na ich stopy. Wielki palec w stopach szympansĂłw moÂże poruszaĂŚ siĂŞ na wszystkie strony. PeÂłni podobne funkcje jak kciuk u ludzi. Jest na przykÂład bardzo pomocny podczas wspinania siĂŞ po drzewach - do chwytania gaÂłĂŞzi. Tak wiĂŞc znalezione w Afryce Âślady stĂłp, ktĂłre datowane sÂą na 3,6 miliona lat w Âżadnym wypadku nie mogÂą byĂŚ Âśladami pozostawionymi przez australopiteka.

LEE: Dlaczego w takim razie wybrano wÂłaÂśnie jego do wyjaÂśnienia pochodzenia tych ÂśladĂłw?

CREMO: PoniewaÂż byÂła to, jak wĂłwczas sÂądzono, jedyna w owym czasie istota, ktĂłra chodziÂła na dwĂłch nogach, a takÂże dlatego, Âże ignorujÂą oni wszystkie inne dowody, ktĂłre wskazujÂą, Âże ludzie podobni do wspĂłÂłczesnego czÂłowieka Âżyli w tamtym czasie. CoÂś takiego nie mieÂści siĂŞ w ich gÂłowach mimo ewidentnych dowodĂłw. JeÂśli to sÂą Âślady ludzkich stĂłp, to mĂłgÂł je odcisnÂąĂŚ nie kto inny jak ludzie.

LEE: A co na to Leakeyowie? W jaki sposĂłb oni interpretowali te Âślady?

CREMO: Mary Leakey twierdziÂła, Âże te Âślady pochodzÂą od czÂłekoksztaÂłtnej maÂłpy z ludzkimi stopami. Gdyby to byÂł jedyny dowĂłd, jaki mamy, na istnienie czÂłowieka w zamierzchÂłej przeszÂłoÂści, to moÂżna by byÂło przyznaĂŚ jej racjĂŞ. W naszej ksiÂąÂżce Zakazana archeologia przedstawiliÂśmy jednak wiele innych udokumentowanych dowodĂłw na istnienie czÂłowieka w tamtym okresie, na przykÂład kamienne narzĂŞdzia, rĂłÂżnego rodzaju wyroby rzemieÂślnicze, inne ludzkie koÂści oraz kompletny szkielet czÂłowieka pochodzÂący z tego samego okresu co Âślady stĂłp znalezione przez Mary Leakey. WyÂżej wymienione znaleziska kaÂżÂą nam przypuszczaĂŚ, Âże Âślady stĂłp widniejÂące w wyschniĂŞtym wulkanicznym pyle zostaÂły odciÂśniĂŞte przez czÂłowieka.

LEE: Dlatego Âże potwierdzajÂą to inne dowody

CREMO: DokÂładnie tak.
(http://www.nieznane.pl/_files/artykuly/204/2.jpg)
TÂłuczek i moÂździerz odkryte przez J. H. Neale’a w korytarzu kopalni przechodzÂącym przez zÂłoÂża trzeciorzĂŞdne liczÂące 33-55 milionĂłw lat leÂżÂące pod Table Mountain w okrĂŞgu Tuolumne w Kalifornii.

LEE: Sugerujesz zatem, Âże historia rodzaju ludzkiego zawiera jakieÂś bardzo interesujÂące rozdziaÂły, ktĂłre sÂą najzwyczajniej w Âświecie ignorowane, tylko dlatego Âże obowiÂązuje nas jakaÂś niewÂłaÂściwa teoria. MoÂże podasz nam jakieÂś inne przykÂłady. To, co mĂłwisz, jest bardzo interesujÂące.

CREMO: Innym przykÂładem moÂże byĂŚ szkielet znaleziony w Afryce w roku 1913 przez dra Hansa Recka, pracownika Uniwersytetu BerliĂąskiego. Szkielet spoczywaÂł na obszarze znanym obecnie jako Olduval Gorge

LEE: Bardzo popularne miejsce do dokonywania odkryĂŚ, nieprawdaÂż?

CREMO: Zgadza siĂŞ. To wÂłaÂśnie tam Leakeyowie prowadzili wiĂŞkszoÂśĂŚ swoich poszukiwaĂą archeologicznych. W roku 1913 dr Hans Reck znalazÂł tam kompletny szkielet wspĂłÂłczesnego czÂłowieka, ktĂłry spoczywaÂł w skamieniaÂłej warstwie geologicznej liczÂącej sobie od jednego do prawie dwĂłch milionĂłw lat. ByÂło to bardzo doniosÂłe odkrycie, poniewaÂż zgodnie ze wspĂłÂłczesnymi teoriami naukowymi ludzie tacy jak my istniejÂą na Ziemi od niespeÂłna stu tysiĂŞcy lat, co oznacza, Âże ten szkielet nie powinien istnieĂŚ

LEE: W jaki sposĂłb to wyjaÂśniono? Czy w roku 1913 czÂłowiek nie byÂł w centrum zainteresowania archeologii? Dlaczego tego typu znaleziska nie byÂły analizowane?

CREMO: W tamtym czasie, po odkryciu w roku 1894 CzÂłowieka Jawajskiego, podstawy wspĂłÂłczesnej archeologii dopiero siĂŞ ksztaÂłtowaÂły. Kiedy patrzy siĂŞ teraz na to z perspektywy czasu, jest to bardzo interesujÂąca historia przypominajÂąca powieÂśĂŚ detektywistycznÂą. Swoje epokowe dzieÂło O powstawaniu gatunkĂłw Karol Darwin napisaÂł w roku 1859. KsiÂąÂżka ta wywoÂłaÂła fale intelektualnego szoku, ktĂłre obiegÂły caÂły Âświat. Najbardziej intrygujÂące w tamtym czasie pytanie brzmiaÂło: “SkÂąd pochodzi czÂłowiek?”

LEE: Zgodzisz siĂŞ chyba ze mnÂą, Âże jesteÂśmy raczej samolubnymi istotami, prawda?

CREMO: Tak, to prawda. Nie interesujemy siĂŞ zbytnio, skÂąd siĂŞ wziĂŞÂły na przykÂład motyle czy kraby. Interesuje nas, skÂąd pochodzimy my sami - ludzie. PokusiÂłem siĂŞ wiĂŞc o przejrzenie wspĂłÂłczesnych opracowaĂą i zauwaÂżyÂłem w nich brak jakichkolwiek wzmianek o raportach z okresu miĂŞdzy rokiem 1859, kiedy to Darwin napisaÂł O powstawaniu gatunkĂłw, a 1894, kiedy odkryto CzÂłowieka Jawajskiego, ktĂłre mĂłwiÂłyby o tego typu znaleziskach. PomyÂślaÂłem, Âże to bardzo dziwne, zwÂłaszcza Âże w tamtym czasie niezliczone rzesze naukowcĂłw poszukiwaÂły na caÂłym Âświecie brakujÂącego ogniwa niezbĂŞdnego do wyjaÂśnienia zagadki pochodzenia czÂłowieka. PoprosiÂłem zatem jednego z moich asystentĂłw, aby udaÂł siĂŞ do biblioteki i przyniĂłsÂł mi jakieÂś ksiÂąÂżki antropologiczne z lat 1880-1885. ChciaÂłem je dokÂładnie przejrzeĂŚ. To, co w nich znalazÂłem, wrĂŞcz mnie zaszokowaÂło. ByÂły one napisane przez naukowcĂłw a nie zwykÂłych ludzi. Uczeni ci byli geniuszami swojej epoki. Opisywali w naukowych czasopismach rĂłÂżnego rodzaju dowody wskazujÂące, Âże ludzie tacy jak my - Âżadne tam maÂłpoludy ani brakujÂące ogniwa - Âżyli 10, 20, 30, 40, 50, a nawet wiĂŞcej milionĂłw lat temu. I nie mĂłwiĂŞ tu o jakimÂś jednym czy dwĂłch odkryciach, ale o setkach tego typu odkryĂŚ. Wszystkie je opisaÂłem w swojej liczÂącej niemal tysiÂąc stron ksiÂąÂżce Zakazana archeologia.

LEE: To niesamowite. Gdzie sÂą te wszystkie znaleziska? Gdzie siĂŞ teraz znajdujÂą? Co siĂŞ z nimi staÂło? Co siĂŞ obecnie dzieje z tymi setkami ludzkich szkieletĂłw, z ktĂłrych wiele pochodzi sprzed setek milionĂłw lat, i co z wczeÂśniejszymi znaleziskami, ktĂłre udokumentowaliÂście w swojej ksiÂąÂżce?

CREMO: Najstarsze znaleziska, jakie opisaliÂśmy, to oczywiÂście nie mĂłwimy tu teraz o szkieletach, ale rĂłÂżnego rodzaju przedmiotach, ktĂłre nie mogÂły powstaĂŚ w sposĂłb naturalny

LEE: Rozumiem.

CREMO: Przedmioty, ktĂłre opisaliÂśmy, zostaÂły najwyraÂźniej wykonane ludzkÂą rĂŞkÂą. Najstarszy z nich to metalowa kula z wyÂżÂłobieniami znaleziona w PoÂłudniowej Afryce. Znaleziono ich bardzo wiele. SÂą to doskonale okrÂągÂłe metalowe kule, z ktĂłrych czĂŞÂśĂŚ ma po trzy wyÂżÂłobienia biegnÂące wokĂłÂł ich obwodu. Ich wiek szacuje siĂŞ na okoÂło 2,8 miliarda lat

LEE: Przepraszam, czy dobrze zrozumiaÂłam? MĂłwisz, Âże te kule majÂą 2,8 miliarda lat?

CREMO: Tak. Jak zapewne wiesz, zgodnie z obowiÂązujÂącÂą teoriÂą naukowÂą, Ziemia ma okoÂło 5,3 miliarda lat. Tak wiĂŞc te metalowe kule sÂą dosyĂŚ stare, prawda? Najstarszym Âśladem pozostawionym przez czÂłowieka jest odcisk stopy odnaleziony w Antelope Springs w stanie Utah w roku 1968. Szacuje siĂŞ, Âże pochodzi on z okresu kambryjskiego, to znaczy, Âże ma mniej wiĂŞcej szeÂśĂŚset milionĂłw lat.
(http://www.nieznane.pl/_files/artykuly/204/3.jpg)
Figurka ze studni Nampa w stanie Idaho w USA. Znalezisko to pochodzi z przeÂłomu pliocenu i plejstocenu, czyli sprzed okoÂło 2 milionĂłw lat.

LEE: Powiedz mi, ile lat majÂą najstarsze szczÂątki szkieletu, jakie znaleziono?

CREMO: Najstarszymi pozostaÂłoÂściami szkieletu, z jakimi siĂŞ zetknĂŞliÂśmy i opisaliÂśmy w naszej ksiÂąÂżce, jest szkielet czÂłowieka, ktĂłry zostaÂł odkryty w kopalni wĂŞgla w okrĂŞgu Macoupin w stanie Illinois w roku 1862. Szkielet ten opisano w czasopiÂśmie The Geologist. Stwierdzono, Âże pochodzi z okresu Karbonu, co oznacza, Âże ma okoÂło trzystu milionĂłw lat. Jest to wiĂŞc bardzo niezwykÂłe znalezisko. Jednak jak to siĂŞ czĂŞsto zdarza, jeÂśli ktĂłreÂś ze znalezisk nie pasuje do obowiÂązujÂącej teorii, to siĂŞ go nie ujawnia opinii publicznej, kiedy zaÂś pasuje, to jest pieczoÂłowicie pielĂŞgnowane i eksponowane.

LEE: Robi siĂŞ wokĂłÂł tego wiele szumu, nagÂłaÂśnia, moÂżna wszĂŞdzie o tym przeczytaĂŚ

CREMO: Tak. Znaleziska, ktĂłre pasujÂą do przyjĂŞtych teorii, moÂżna oglÂądaĂŚ w muzealnych gablotach. KrĂŞci siĂŞ o nich filmy, ktĂłre moÂżna pĂłÂźniej obejrzeĂŚ w programie National Geographic lub innych jemu podobnych. Lecz jeÂśli coÂś stoi w sprzecznoÂści z obowiÂązujÂącÂą teoriÂą, to nigdy siĂŞ o tym nie usÂłyszy. Tych dziwnych znalezisk siĂŞ nie zachowuje, dlatego czĂŞsto nie pozostaje po nich Âżaden Âślad. ChcĂŞ teÂż powiedzieĂŚ, Âże to ludzie tacy jak ty, mam tu na myÂśli przedstawicieli ÂśrodkĂłw masowego przekazu, powinni gÂłĂŞbiej badaĂŚ tego rodzaju sprawy. To tak jakbyÂś pytaÂła polityka o jakÂąÂś sprawĂŞ, ktĂłrÂą on staraÂłby siĂŞ przed tobÂą ukryĂŚ, i braÂła jego wyjaÂśnienia za dobrÂą monetĂŞ, nie starajÂąc siĂŞ jej zgÂłĂŞbiĂŚ, nie starajÂąc siĂŞ poznaĂŚ rzeczywistych faktĂłw. SÂądzĂŞ, Âże wiele wynikĂłw prac archeologĂłw jest ukrywanych przed opiniÂą publicznÂą. PragnĂŞ podkreÂśliĂŚ, Âże nie moÂżemy im ufaĂŚ bardziej niÂż zwykÂłym ludziom, tylko dlatego Âże zajmujÂą uniwersyteckie posady lub majÂą przed nazwiskiem literki “dr”.

LEE: CaÂłkowicie siĂŞ z tym zgadzam. Michael, przedstawiasz tu caÂłkiem odmienny punkt widzenia od tego, jaki ma wiĂŞkszoÂśĂŚ ludzi. MĂłwisz, Âże naszym obowiÂązkiem, intelektualnÂą powinnoÂściÂą jest nieprzyjmowanie gÂłoszonych teorii na sÂłowo, ale staranie siĂŞ ustaliĂŚ, czy nic siĂŞ za niÂą nie kryje i czy istniejÂą jakieÂś inne moÂżliwoÂści. Dlaczego tak uwaÂżasz? SÂłyszaÂłam od wielu ludzi, ktĂłrzy mĂłwili, Âże musisz byĂŚ chyba gÂłupi, skoro nie akceptujesz teorii, ktĂłre wyznajÂą szerokie krĂŞgi uczonych, albo Âże padÂłeÂś ofiarÂą oszustwa i tracisz czas zajmujÂąc siĂŞ tym, co robisz. Jak sÂądzisz, dlaczego twĂłj punkt widzenia tak bardzo siĂŞ rĂłÂżni i co ma nas skÂłoniĂŚ do przyjĂŞcia alternatywnej teorii.

CREMO: SÂądzĂŞ, Âże w stosunku do nauki powinniÂśmy przyjÂąĂŚ takÂą samÂą postawĂŞ, jak w stosunku do polityki i politykĂłw. Podam przykÂład. JeÂśli mamy jakieÂś podejrzenia w stosunku do danego polityka, zwykle sÂądzimy, Âże coÂś ukrywa przed nami, i wĂłwczas nie akceptujemy tego i ÂżÂądamy wyjaÂśnieĂą.

LEE: WyjaÂśnij mi to w jakiÂś inny sposĂłb, proszĂŞ.

CREMO: Dobrze. SÂądzĂŞ, Âże tego rodzaju podejÂście, to znaczy akceptowanie wszystkiego, co mĂłwiÂą naukowcy, jest w chwili obecnej przewaÂżajÂące. MyÂślĂŞ, Âże powinniÂśmy byĂŚ bardziej

LEE: Sceptyczni?

CREMO: Tak. PowinniÂśmy byĂŚ bardziej sceptyczni. Na niektĂłre sprawy powinniÂśmy spojrzeĂŚ niezaleÂżnym okiem, czasem nawet przyjÂąĂŚ postawĂŞ postronnego obserwatora. Ludzie chcÂą znaĂŚ stanowisko kogoÂś niezaleÂżnego, osoby nie zwiÂązanej z danÂą sprawÂą. Dlatego nie naleÂży za kaÂżdym razem zwracaĂŚ siĂŞ do ekspertĂłw, ktĂłrzy badajÂą danÂą sprawĂŞ, poniewaÂż oni zawsze przedstawiÂą swĂłj punkt widzenia na to, co badajÂą. Aby zbadaĂŚ coÂś dokÂładnie, potrzeba ludzi z zewnÂątrz, ktĂłrzy spojrzÂą na to ÂświeÂżym okiem. WÂłaÂśnie coÂś takiego zrobiliÂśmy w naszej ksiÂąÂżce. MateriaÂł do niej zaczĂŞliÂśmy gromadziĂŚ bez Âżadnych przyjĂŞtych z gĂłry koncepcji i to, co znaleÂźliÂśmy, dowodzi, Âże nasze wyobraÂżenia o przeszÂłoÂści sÂą nieobiektywne. Nie przekazuje siĂŞ nam caÂłej prawdy. Nie podaje siĂŞ nam wszystkich faktĂłw. Dlatego w Zakazanej archeologii staraliÂśmy siĂŞ przedstawiĂŚ wszystkie fakty, aby ludzie sami mogli wyciÂągnÂąĂŚ z nich wnioski.
LEE: Jakie ty i Richard Thompson macie wyksztaÂłcenie w tej dziedzinie?

CREMO: Prawie Âżadnego, poza badaniami, jakie przeprowadziliÂśmy.

LEE: Czy Âłatwo prowadzi siĂŞ tego rodzaju badania? Czy raporty, ktĂłre badaliÂście, byÂły Âłatwo osiÂągalne? SkÂąd wiedzieliÂście, gdzie szukaĂŚ prawdy, jeÂśli byÂła ukrywana?

CREMO: To byÂło jak pisanie detektywistycznej powieÂści. Po pierwsze, cofa siĂŞ w badaniach wstecz i zaczyna odnajdywaĂŚ raporty mĂłwiÂące o rĂłÂżnego rodzaju znaleziskach. PĂłÂźniej trzeba szukaĂŚ nieznanych przypisĂłw. To jest jak kamuflaÂż. Jak zatajanie jakiejÂś sprawy. JeÂśli chce siĂŞ coÂś odkryĂŚ, trzeba siĂŞ do tego dokopaĂŚ. MusieliÂśmy zdobyĂŚ czasopisma, niektĂłre z nich utajnione, oraz raporty dosÂłownie z caÂłego Âświata, z ktĂłrych czĂŞÂśĂŚ pochodziÂła nawet sprzed kilkuset lat. NastĂŞpnie trzeba byÂło je przetÂłumaczyĂŚ na angielski z niemieckiego, francuskiego, hiszpaĂąskiego, rosyjskiego i wielu innych jĂŞzykĂłw. ZajĂŞÂło to nam prawie osiem lat. Osiem lat pracowicie zbieraliÂśmy materiaÂły do naszej ksiÂąÂżki. Wszystko jest w niej dokÂładnie opisane, kaÂżda informacja ma swĂłj odnoÂśnik. To kompletna biografia.

LEE: Jednak naukowcy nie odpowiedzieli na to, co napisaliÂście. SÂądzĂŞ, Âże czytali waszÂą ksiÂąÂżkĂŞ i z ÂłatwoÂściÂą mogliby zweryfikowaĂŚ prawdziwoÂśĂŚ pochodzenia niektĂłrych z przedstawionych przez was znalezisk. OczywiÂście nawet w tysiÂąc stronicowej ksiÂąÂżce nie mogliÂście opisaĂŚ ich wszystkich. Jakie zatem obraliÂście kryterium, ktĂłrym kierowaliÂście siĂŞ przy wyborze danego znaleziska do zbadania i umieszczenia w ksiÂąÂżce?

CREMO: WybieraliÂśmy tylko te znaleziska, ktĂłrych pochodzenie moÂżna byÂło udokumentowaĂŚ i poÂświadczyĂŚ w sposĂłb naukowy. DziĂŞki temu dowiedzieliÂśmy siĂŞ, Âże proces nazwany przez nas “filtracjÂą wiedzy” trwa nadal. MieliÂśmy szczĂŞÂście dotrzeĂŚ do kilku wspĂłÂłczesnych badaczy, ktĂłrzy padli jego ofiarÂą. Byli tak uprzejmi, Âże wyjaÂśnili nam, w jaki sposĂłb jest on realizowany.

LEE: Zatem powiedz nam, jak siĂŞ on obecnie odbywa?

CREMO: Po pierwsze, potrzebne sÂą pieniÂądze. NastĂŞpnie sÂą okreÂślone grupy wpÂływowych ludzi, ktĂłrzy kontrolujÂą pewne stanowiska. Jest takÂże potrzebna moÂżliwoÂśĂŚ publikowania wynikĂłw badaĂą. NaleÂży wiedzieĂŚ, Âże jeÂśli chce siĂŞ zostaĂŚ profesorem na uniwersytecie, naleÂży posiadaĂŚ rekomendacje. JeÂśli chcesz, aby twĂłj artykuÂł zostaÂł opublikowany w naukowym czasopiÂśmie, musi on przejÂśĂŚ najpierw przez coÂś, co siĂŞ nazywa “powtĂłrnÂą weryfikacjÂą”.

LEE: Pewni ludzie mogÂą komentowaĂŚ czyjÂąÂś pracĂŞ i jej autor nawet nie wie, kim oni sÂą.

CREMO: DokÂładnie tak. Nie wiadomo, kim oni sÂą. W pewnym sensie moÂżna nawet powiedzieĂŚ, Âże jest to dominujÂąca grupa ludzi, ktĂłra wykorzystuje rĂłÂżnego rodzaju Âśrodki, aby uniemoÂżliwiĂŚ poznanie prawdy szerszemu krĂŞgowi spoÂłeczeĂąstwa.

LEE: Zatem do objĂŞcia jakiegoÂś waÂżnego stanowiska naukowego, opublikowania jakiegoÂś waÂżnego artykuÂłu potrzebne sÂą tak zwane ukÂłady i koneksje, czy tak?

CREMO: OczywiÂście. Od czasu do czasu ÂłÂączĂŞ siĂŞ poprzez mĂłj komputer z Internetem

LEE: Ja rĂłwnieÂż.

PeÂłny text tutaj:
http://newworldorder.com.pl/artykul.php?id=1768&tytul=Zakazana+archeologia

Naukowcy odnajdujÂą pozaziemskie geny w ludzkim DNA

Czy istniejÂą rozproszone po galaktyce zaawansowane cywilizacje istot ludzkich?

Grupa badaczy pracujÂących nad Projektem Poznania Ludzkiego Genomu (Human Genome Project) wskazuje, Âże dokonaÂła zaskakujÂącego odkrycia: wierzÂą oni, Âże 97% niekodujÂących sekwencji w ludzkim kodzie DNA jest niczym innym, jak kodem genetycznym pozaziemskich form Âżycia.

NiekodujÂące sekwencje sÂą wspĂłlne dla wszystkich Âżywych organizmĂłw na Ziemi, poczÂąwszy od pleÂśni i ryb, a na istotach ludzkich skoĂączywszy. W ludzkim DNA stanowiÂą one wiĂŞkszÂą czĂŞÂśĂŚ caÂłego genomu – twierdzi profesor Sam Chang, szef badaczy. NiekodujÂące sekwencje znane pierwotnie jako „Âśmieciowe DNA” („junk DNA”) odkryto wiele lat temu, ale funkcja jakÂą peÂłniÂą pozostaÂła zagadkÂą. PrzytÂłaczajÂąca wiĂŞkszoÂśĂŚ ludzkiego DNA jest nie z tego Âświata. W sposĂłb oczywisty „pozaziemskie geny Âśmieciowe” zaledwie „cieszÂą siĂŞ tylko przejaÂżdÂżkÂą”, podczas gdy przekazywane z pokolenia na pokolenie geny aktywne ciĂŞÂżko pracujÂą.

Po dogÂłĂŞbnych badaniach z pomocÂą innych naukowcĂłw, programĂłw komputerowych, programistĂłw, matematykĂłw oraz innych specjalistĂłw profesor Chang zastanawiaÂł siĂŞ, czy aby ten „Âśmietnik ludzkiego DNA” nie zostaÂł stworzony przez jakiegoÂś „pozaziemskiego programistĂŞ”. Jak zaobserwowaÂł prof. Chang obce odcinki w ludzkim DNA „posiadajÂą swoje wÂłasne ÂżyÂły, tĂŞtnice oraz wÂłasny system immunologiczny, ktĂłry stanowczo opiera siĂŞ naszym lekom przeciwnowotworowym”.

Prof. Chang: „nasza hipoteza zakÂłada, Âże w tworzenie nowego Âżycia i umieszczenie go na rĂłÂżnych planetach zostaÂła zaangaÂżowana wyÂższa pozaziemska forma Âżycia. Ziemia jest tylko jednÂą z nich. ByĂŚ moÂże po zaprogramowaniu, nasi stwĂłrcy hodowali nas tak samo jak my hodujemy bakterie na szalce Petriego. Nie moÂżemy poznaĂŚ motywĂłw jakimi siĂŞ kierowali – czy byÂł to eksperyment naukowy, czy teÂż sposĂłb na przygotowanie kolejnych planet pod kolonizacjĂŞ, czy teÂż jest to na dÂłuÂższÂą skalĂŞ zaprojektowany plan rozsiewania Âżycia we wszechÂświecie”.

Prof. Chang w dalszej kolejnoÂści wskazuje, Âże „jeÂśli pomyÂślimy o tym w kategoriach ludzkich to ci ‘pozaziemscy programiÂści’ najprawdopodobniej pracowali nad ‘jednym wielkim kodem’ skÂładajÂącym siĂŞ z kilku projektĂłw i te projekty powinny wytworzyĂŚ roÂżne formy Âżycia dla rĂłÂżnych planet. WyprĂłbowali oni takÂże wiele rozwiÂązaĂą. Napisali oni ten ‘wielki kod’ wykonali go, nie podobaÂły im siĂŞ jego pewne funkcje, wiĂŞc je zmienili i dodali nowe, powtĂłrnie go wykonali i dodali wiĂŞcej poprawek prĂłbujÂąc ciÂągle od nowa”.

ZespĂłÂł badaczy pod kierownictwem prof. Changa konkluduje, Âże ‘ci pozaziemscy programiÂści’ byĂŚ moÂże otrzymali polecenie wyciĂŞcia wszystkich idealistycznych planĂłw na przyszÂłoÂśĂŚ wtedy, gdy skupiali siĂŞ na ‘projekcie Ziemia’ aby zdÂąÂżyĂŚ przed nieubÂłaganie pÂłynÂącym czasem. Bardzo moÂżliwe, Âże w tym poÂśpiechu ‘pozaziemscy programiÂści’ znacznie uproÂścili ten wielki kod i dostarczyli podstawowy kod z zamiarem wykorzystania go na Ziemi.

Prof. Chang jest jednym z wielu badaczy i innych naukowcĂłw, ktĂłrzy odkryli pozaziemskie pochodzenie ludzkoÂści.

Prof. Chang i jego koledzy wskazujÂą, Âże luki w pozaziemskim oprogramowaniu sekwencji DNA wywoÂłane hipotetycznym poÂśpiechem w tworzeniu Âżycia ludzkiego na Ziemi obdarzyÂły rodzaj ludzki nielogicznym wzrostem mas komĂłrek, ktĂłre znane nam sÂą jako rak.

Prof. Chang wskazuje dalej: „to, co widzimy w naszym DNA jest programem skÂładajÂącym siĂŞ z dwĂłch wersji: wielkiego kodu oraz kodu podstawowego”. Pan Chang twierdzi: „pierwszym faktem jest to, Âże kompletny ‘program’ zdecydowanie nie byÂł napisany na Ziemi; jest to juÂż fakt zweryfikowany. Kolejnym faktem jest to, Âże geny jako takie nie wystarczÂą do wytÂłumaczenia procesu ewolucji; w tej ‘grze’ musi byĂŚ coÂś jeszcze”.

Jak gÂłosi profesor Chang „PrĂŞdzej czy pĂłÂźniej musimy zmierzyĂŚ siĂŞ z niewiarygodnym poglÂądem, Âże kaÂżde Âżycie na Ziemi zawiera w sobie kod genetyczny swego pozaziemskiego kuzyna oraz Âże ewolucja nie jest tym, czym myÂślimy, Âże jest”.

NASTĂPSTWA ODKRYCIA PROJEKTU LUDZKIEGO GENOMU KOJARZONE Z “PODOBNYMI DO LUDZI ISTOTAMI POZAZIEMSKIMI”

NastĂŞpstwa tych odkryĂŚ naukowych mogÂłyby wesprzeĂŚ twierdzenia innych naukowcĂłw i obserwatorĂłw o wczeÂśniejszych kontaktach z podobnymi do ludzi istotami pozaziemskimi.

Ta teoria zakÂłada, Âże humanoidalne istoty dostarczyÂły czĂŞÂśĂŚ materiaÂłu genetycznego dla ludzkiej ewolucji i wiele z tych pozaziemskich istot zezwoliÂło przedstawicielom swojej kadry na inkarnacjĂŞ na Ziemi w ludzkich rodzinach jako „gwiezdne nasiona”. Te „gwiezdne nasiona”, „gwiezdne dzieci” czy teÂż „gwiezdni ludzie” opisywani sÂą przez Brada i Francie Steiger jako istoty, ktĂłrych ‘dusze’ pierwotnie inkarnowaÂły w innych Âświatach systemu gwiezdnego, a nastĂŞpnie przybyÂły na ZiemiĂŞ w celu przyspieszenia duchowej ewolucji ludzkoÂści. WiĂŞksza czĂŞÂśĂŚ ludzkoÂści mogÂłaby uznaĂŚ tĂŞ grupĂŞ istot pozaziemskich za Âżyczliwe, jak to opisujÂą ‘kontaktowcy’, do ktĂłrych naleÂżÂą George Adamski, Orfeo Angelucci, George Van Tassell, Howard Menger, Paul Villa, Billy Meier and Alex Collier. KaÂżda z tych osĂłb wyjaÂśnia naturĂŞ dobrowolnych spotkaĂą z tymi podobnymi do ludzi istotami pozaziemskimi. „Kontaktowcy” czĂŞsto dostarczajÂą dowodĂłw fizycznych spotkaĂą w formie fotografii, filmĂłw i/lub ÂświadkĂłw ich kontaktĂłw z rasami pozaziemskimi. Najlepiej udokumentowanym i przebadanym ‘kontaktowcem’ jest Edward „Billy” Meier, ktĂłry dostarczyÂł wiele dowodĂłw do badaĂą.

WIZERUNKI “STAROÂŻYTNYCH ASTRONAUTĂW”

Pisarze zajmujÂący siĂŞ ’staroÂżytnymi astronautami’ naprawdĂŞ przypuszczajÂą, Âże rasa inteligentnych istot pozaziemskich odwiedziÂła i/lub skolonizowaÂła ZiemiĂŞ w dalekiej przeszÂłoÂści i uÂżywajÂąc inÂżynierii genetycznej unowoczeÂśniÂła prymitywnego hominida Homo Erectus przeksztaÂłcajÂąc go w rasĂŞ ludzkÂą Homo Sapiens.

Dowodem przemawiajÂący za tÂą ideÂą sÂą nastĂŞpujÂące fakty: a) jest zupeÂłnie nieprawdopodobne z punktu widzenia zasad ortodoksyjnego Darwinizmu, Âże Homo Sapiens pojawiÂł siĂŞ tak szybko; oraz b) Âże mity staroÂżytnych cywilizacji opisujÂą przybywajÂących z niebios bogĂłw z wyglÂądu podobnych do ludzi i tworzÂących rodzaj ludzki ‘na wÂłasne podobieĂąstwo’ (podobnie zresztÂą opisuje ten fakt Biblia). Homo sapiens jest zatem uwaÂżany za bĂŞdÂącÂą hybrydÂą istotĂŞ, zawierajÂącÂą mieszaninĂŞ genĂłw Homo Eerectusa oraz genĂłw pozaziemskich, pochodzÂących od ‘rasy bogĂłw’.

Teoria o pochodzeniu ludzkoÂści nie mogÂła byĂŚ zapoczÂątkowana przed nowoczesnÂą erÂą inÂżynierii genetycznej oraz podrĂłÂży w czasie. Nawet obecnie, w XXI wieku, jest wiele osĂłb, ktĂłre uwaÂżajÂą jÂą za science fiction. JednakÂże, w Âświetle problemĂłw jakie nastrĂŞcza ortodoksyjna teoria ludzkiej ewolucji, idea genetycznej interwencji przez inteligentne humanoidalne gatunki (ktĂłre same ewoluowaÂły na innej planecie przez dÂłuÂższy okres czasu) wymaga rozsÂądnego potraktowania, jako dostarczajÂąca potencjalnego rozwiÂązania zagadki.

NajsÂłynniejszymi propagatorami interwencji staroÂżytnych astronautĂłw sÂą Szwajcar Erich von Daniken oraz Amerykanin Zacharia Sitchin. Ten drugi w szczegĂłlnoÂści szczegĂłÂłowo omĂłwiÂł tĂŞ kwestiĂŞ.

OÂŚWIADCZENIE NAUKOWCĂW Z GRUPY “EGZOPOLITYCZNEJ”

Doktor Michael L. Salla jest jednym z zaÂłoÂżycieli egzopolityki, ruchu opowiadajÂącego siĂŞ za otwartym dialogiem z przybyszami z kosmosu, majÂącego na celu umocnienie „globalnej demokracji” oraz jakoÂści Âżycia ludzkoÂści jako istot spoÂłecznie odpowiedzialnych. Dr Salla wskazuje, Âże „istnieje znaczÂąca liczba znanych ras istot pozaziemskich (na co wskazujÂą rĂłÂżne agencje oraz instytucje badawcze) bĂŞdÂących w interakcji z ZiemiÂą i ludÂźmi”.

Dr Salla jest takÂże autorem dzieÂła zatytuÂłowanego Exopolitics: Political Implications of the Extraterrestrial Presence (Dandelion Books, 2004) („Egzopolityka: polityczne implikacje pozaziemskiej obecnoÂści”).

Zajmuje on peÂłnoetatowe stanowisko naukowe na Australian National University i na American University, Washington DC oraz posiada tytuÂł doktora w University of Queensland w Australii. W czasie swojej kariery akademickiej byÂł najlepiej znany z organizowania serii obywatelskich inicjatyw dyplomatycznych w sprawie konfliktu w Timorze Wschodnim, finansowanych przez AmerykaĂąski Instytut Pokoju i FundacjĂŞ Forda. Jest rĂłwnieÂż zaÂłoÂżycielem Exopolitics Institute oraz gÂłĂłwnym wydawcÂą „Exopolitics Journal” oraz uczestnikiem „Pozaziemskich Cywilizacji i ÂŚwiatowej Konferencji Pokoju”.

W wywiadzie z 1998 roku Clifford Stone, emerytowany sierÂżant armii USA, ktĂłry 22 lata sÂłuÂżyÂł w wojsku i ktĂłremu przypisuje siĂŞ uczestnictwo w operacji tropienia rozbitych pozaziemskich pojazdĂłw i pozaziemskich biologicznych bytĂłw (EBE) ujawniÂł, Âże [wedÂług rĂłÂżnych instytucji i agencji] znane sÂą rĂłÂżne rasy istot pozaziemskich. Dr Salla udowodniÂł wczeÂśniej, Âże najbardziej atrakcyjne Âświadectwa o pozaziemskich formach Âżycia pochodzÂą od takich „donosicieli” jak sierÂżant Stone i „kontaktowcĂłw”, ktĂłrzy mieli bezpoÂśredni, fizyczny kontakt i komunikowali siĂŞ z nimi.

Dr Salla zauwaÂżyÂł wczeÂśniej, Âże sierÂżant sztabowy Bob Dean, ktĂłry miaÂł za sobÂą 27 lat wyrĂłÂżniajÂącej siĂŞ kariery w wyÂższych krĂŞgach wojskowych zwraca uwagĂŞ, Âże wÂśrĂłd znanych istot pozaziemskich jedna grupa „wyglÂąda tak bardzo podobnie do nas, Âże gdyby ktoÂś z nich usiadÂł obok nas w samolocie lub w restauracji nigdy nie dostrzeglibyÂśmy Âżadnej rĂłÂżnicy”.

Jest wiĂŞc oczywiste, Âże „humanoidalne rasy pozaziemskie mogÂą Âłatwo wmieszaĂŚ siĂŞ w ludzkie spoÂłeczeĂąstwo w sposĂłb opisany przez Deana i byĂŚ dla innych nie do odrĂłÂżnienia od reszty ludzkoÂści” – wspiera go dr Salla.

WedÂług Alexa Colliera, ktĂłry roÂści sobie prawo do bycia „kontaktowcem”: „rĂłÂżnorodnoÂśĂŚ ras istot pozaziemskich dostarczyÂła materiaÂłu genetycznego do przeprowadzenia ‘ludzkiego eksperymentu’”. Alex Collier podkreÂśla, Âże „ziemscy humanoidzi” sÂą „produktem pozaziemskich manipulacji genetycznych i sÂą posiadaczami ogromnej puli genĂłw, pochodzÂących z bardzo wielu rĂłÂżnych bankĂłw pamiĂŞci rasowej, pochodzÂących od co najmniej 22 rĂłÂżnych ras”.

WYSIÂŁKI LUDZKICH ET MAJÂĄCYCH NA CELU PROMOWANIE JEDNOÂŚCI LUDZKOÂŚCI POPRZEZ DUCHOWOÂŚĂ RELIGIJNÂĄ

Alex Collier twierdzi, Âże ci rezydenci, „ludzkie ET”, pragnÂą siĂŞ upewniĂŚ, Âże „globalna jednoÂśĂŚ bĂŞdzie ewoluowaÂła w rozsÂądny sposĂłb bez zagraÂżania sobie i wiĂŞkszym galaktycznym spoÂłecznoÂściom, w ktĂłrych skÂład wchodzi”. „Grupy exopolityczne i niezaleÂżni „kontaktowcy” teÂż wskazujÂą, Âże rezydujÂący tu „ludzcy ET” pragnÂą wzniesienia ludzkiej ÂświadomoÂści oraz promowania jednoÂści religijnej”.

Domniemany kontakt Alexa Colliera z ET sugeruje, Âże religijny fundamentalizm, zaczynajÂąc od chrzeÂścijaĂąstwa, poprzez judaizm, islam i inne zinstytucjonalizowane religie jak rĂłwnieÂż jawne kulty (sekty?) zostaÂły celowo zaszczepione przez „wrogie siÂły” w celu manipulowania i kontrolowania ludzkoÂści.

Jezus, ktĂłry wedle domniemaĂą wielu grup byÂł „ludzkim ET” chciaÂł inspirowaĂŚ spoÂłecznÂą ÂświadomoÂśĂŚ ludzkoÂści w kierunku jednoÂści i nie przybyÂł, Âżeby tworzyĂŚ „religiĂŞ chrzeÂścijaĂąskÂą” z jej seksualnie represyjnymi i homofonicznymi odcieniami, ktĂłre byÂły takÂże uÂżyte w ideologii rasizmu oraz w celu uprawnienia takich okropnoÂści jak ‘handel niewolnikĂłw’.

ET, ktĂłre jakoby kontaktowaÂły siĂŞ z Alexem, takÂże zastrzega, Âże Jezus ÂżyÂł naprawdĂŞ, spĂŞdziÂł resztĂŞ Âżycia w Massadzie oraz byÂł ukrzyÂżowany jedynie przez religijnÂą doktrynĂŞ oraz tworzenie mitĂłw kojarzonych z ‘manipulacjami’ (‘palm’).

JeÂśli chodzi o „scenariusz zbawiciela”, ET przekazaÂło Alexowi, Âże umieszczono go w naszych systemach wiary, aby „nas osÂłabiĂŚ”. Scenariusz zbawiciela w obrĂŞbie dogmatu zinstytucjonalizowanych religii uzasadnia utworzenie kierowanej przez elitĂŞ opresyjnej struktury wÂładzy, elitĂŞ ktĂłra samÂą siebie mianuje „sĂŞdziami moralnoÂści”. Te religijne elity uÂżywaÂły w przeszÂłoÂści swojej roli aby kontrolowaĂŚ spoÂłeczeĂąstwo, co dopeÂłnienia ich poÂłÂączone skÂłonnoÂści, wraz z innymi elitami rzÂądu i biznesu, do chciwoÂści i splendoru.

WysiÂłki zaawansowanych spoÂłecznie ludzkich ET, majÂących na celu potwierdzenie jakoÂści Âżycia „ziemskich ludzi” poprzez „emisariuszy” duchowych i innych, zostaÂły osÂłabione przez wysiÂłki „kapitalistĂłw” dÂąÂżÂących do wykorzystania tego typu domniemanych inicjatyw w pogoni za realizacjÂą ciemiĂŞÂżÂącego planu chciwoÂści oraz wÂładzy faszystowskiej.

Rezydenci ET chcÂą ‘pomĂłc ludzkoÂści odnaleÂźĂŚ wolnoÂśĂŚ poprzez edukacjĂŞ oraz zwiĂŞkszanie ÂświadomoÂści’.

OÂŚWIADCZENIA OSĂB, KTĂRE SPOTKAÂŁY “LUDZKIE ET” NA ZIEMI

W artykule „Extraterrestrials among us” (Istoty pozaziemskie poÂśrĂłd nas) opublikowanym w paÂździerniku roku 2006, dr Salla twierdzi, Âże: „istnieje wstrzÂąsajÂący dowĂłd pochodzÂący z wielu niezaleÂżnych ÂźrĂłdeÂł, Âże „podobni do ludzi” wĂŞdrowcy pozaziemscy juÂż zintegrowali siĂŞ i ÂżyjÂą w gÂłĂłwnych miastach i fakt ten jest znany pewnej liczbie instytucji.

Poza Âświadectwami ‘donosicieli’ jak sierÂżant sztabowy Robert Dean, pewna liczba osĂłb utrzymuje, Âże spotkaÂła obcych przybyszy udajÂących zwyczajnych obywateli w wiĂŞkszych miastach naszej planety.

George Adamski jako pierwszy pisaÂł o obcych ÂżyjÂących w tajemnicy pomiĂŞdzy ludÂźmi. W swojej drugiej ksiÂąÂżce opisujÂącej jego doÂświadczenia z kontaktami z obcymi „Inside the Flying Saucers” („WewnÂątrz LatajÂących SpodkĂłw”), Adamski opisuje, w jaki sposĂłb podobne do ludzi istoty umocniÂły swojÂą obecnoÂśĂŚ poÂśrĂłd ludzi. Dr Salla spostrzega „oni prawdopodobnie byli do nas tak podobni, Âże mogli znaleÂźĂŚ pracĂŞ, mieszkaĂŚ w sÂąsiedztwie, prowadziĂŚ samochody oraz Âłatwo wmieszaĂŚ siĂŞ w ludzkÂą spoÂłecznoÂśĂŚ”.

Dr Salla: „Adamski opisaÂł w jaki sposĂłb kontaktowali siĂŞ z nim w celu ustalenia spotkaĂą, ktĂłre doprowadziÂły do jego sÂłynnych lotĂłw na pokÂładach statkĂłw powietrznych istot pozaziemskich”. Jak wyjaÂśnia dr Salla „podczas gdy sprawa doÂświadczania kontaktĂłw Adamskiego z tymi istotami z jednej strony wydaje siĂŞ zarĂłwno nieco kontrowersyjna, jak i wiarygodna, z drugiej strony jednak jego widzenia z UFO oraz kontakty z obcymi istotami zostaÂły potwierdzone przez imponujÂącÂą grupĂŞ ÂświadkĂłw oraz zbiory fotografii i filmĂłw, ktĂłre, jak podaje niezaleÂżna grupa badaczy, nie byÂły mistyfikacjami”.

Dr Salla dodaje: „oÂświadczenia Adamskiego dajÂą moÂżliwoÂśĂŚ wglÂądu w to, w jaki sposĂłb istoty te mogÂą ÂżyĂŚ incognito wÂśrĂłd ludzi. Po przedyskutowaniu przypadku Adamskiego oraz najmocniejszych dowodĂłw przemawiajÂących za nim, dr Salla omawia w artykule inne przypadki osĂłb utrzymujÂących, Âże spotkaÂły obcych zachowujÂących siĂŞ jak zwyczajni obywatele. Ostatecznie dr Salla w ksiÂąÂżce „Extraterrestrials among us” bada oficjalne oÂświadczenia pewnej liczby ‘donosicieli’ dotyczÂące wiedzy, Âże obce istoty ÂżyjÂą wÂśrĂłd zwyczajnych obywateli.

DOWODY NA KONTAKTY ISTOT POZAZIEMSKICH Z LUDÂŹMI

SÂłynne spotkanie Adamskiego 20 listopada 1952 roku w rejonie Desert Center (Kalifornia) z istotÂą wyÂłaniajÂącÂą siĂŞ ze ’statku zwiadowczego’ byÂło widziane przez szeÂściu ÂświadkĂłw, ktĂłrzy zÂłoÂżyli pisemne oÂświadczenia potwierdzajÂące wersjĂŞ wydarzeĂą Adamskiego w jego pĂłÂźniejszej ksiÂąÂżce LatajÂące spodki wylÂądowaÂły (1953). Czterech spoÂśrĂłd tych ÂświadkĂłw natychmiast zÂłoÂżyÂło relacjĂŞ z tego, co siĂŞ staÂło, lokalnej gazecie Phoenix Gazette, ktĂłra 24 listopada opublikowaÂła tĂŞ historiĂŞ umieszczajÂąc szkice i zdjĂŞcia. Spotkanie w Desert Center, ktĂłre byÂło jednym z tych, jakich doÂświadczyÂł Adamski, naleÂżaÂło do gatunku, jak twierdzi badacz UFO Timothy Good, „dokladnie zrelacjonowanych” oraz „rozsÂądnych i weryfikowalnych”, jak komentuje dr Salla. MajÂąc jasny dowĂłd wspierajÂący pierwsze spotkanie Adamskiego z istotÂą podrĂłÂżujÂącÂą w statku zwiadowczym, warto zbadaĂŚ bliÂżej jego domniemane kolejne spotkania z obcymi, ÂżyjÂącymi poÂśrĂłd ludzi na Ziemi.

W pierwszym rozdziale Inside the Flying Saucers („WewnÂątrz latajÂących spodkĂłw”), siedzÂąc w fotelu na korytarzu hotelu w Los Angeles 18 lutego 1953 roku dr Salla powraca do oÂświadczenia Adamskiego na temat jego spotkania z dwoma obcymi.

„SpojrzaÂłem na swĂłj zegarek, byÂła 10.30. PĂłÂźna pora i fakt, Âże jak dotÂąd nie zdarzyÂło siĂŞ nic, co miaÂłoby jakieÂś znaczenie, odbiÂły siĂŞ na mnie falÂą zniechĂŞcenia. I wÂłaÂśnie w tym momencie zaÂłamania zbliÂżyÂło siĂŞ dwĂłch mĂŞÂżczyzn, z ktĂłrych jeden zawoÂłaÂł mnie po imieniu. Obydwaj byli mi obcy, ale idÂąc nie wykazywali nawet Âśladu wahania, a ich wyglÂąd nie rĂłÂżniÂł siĂŞ od wyglÂądu zwykÂłych biznesmenĂłw. SpostrzegÂłem, Âże obaj mĂŞÂżczyÂźni byli proporcjonalnie zbudowani. Jeden miaÂł odrobinĂŞ powyÂżej 6 stĂłp (ponad 180 cm) i wyglÂądaÂł na trzydziestolatka. MiaÂł cerĂŞ o czerwonawym odcieniu, ciemnobrÂązowe oczy z bÂłyskiem charakterystycznym dla ludzi cieszÂących siĂŞ Âżyciem. Jego spojrzenie byÂło niezwykle przenikliwe. MiaÂł czarne, falujÂące wÂłosy przystrzyÂżone wedÂług naszego stylu. MiaÂł na sobie ciemnobrÂązowy garnitur bez kapelusza. Ten drugi byÂł niÂższy, wyglÂądaÂł mÂłodziej i na oko miaÂł okoÂło 170 centymetrĂłw wzrostu. MiaÂł okrÂągÂłÂą, chÂłopiĂŞcÂą twarz, jasnÂą cerĂŞ i szaroniebieskie oczy. Jego wÂłosy, rĂłwnieÂż falujÂące, miaÂły kolor piasku i styl uczesania podobny do naszego. Ubrany byÂł w szary garnitur i rĂłwnieÂż byÂł bez kapelusza. ZwracajÂąc siĂŞ do mnie po imieniu uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ. Po przywitaniu siĂŞ wyciÂągnÂąÂł rĂŞkĂŞ i gdy ta dotknĂŞÂła mojej dÂłoni poczuÂłem jak wypeÂłnia mnie wielka radoÂśĂŚ. SygnaÂł byÂł taki sam, jaki poczuÂłem od czÂłowieka, ktĂłrego spotkaÂłem na pustyni pamiĂŞtnego dnia 20 listopada 1952 roku. (Opisane w ksiÂąÂżce Flying Saucers Have Landed – LatajÂące spodki wylÂądowaÂły)”.

W opisie Adamskiego waÂżne jest to w jaki sposĂłb ci dwaj obcy mogli uchodziĂŚ za biznesmenĂłw. Nie uderzyÂło go nic nadzwyczajnego w ich zachowaniu poza przeszywajÂącym wzrokiem. Adamski kontynuuje opowieÂśĂŚ o tym, jak razem z nimi wyjechaÂł na pustyniĂŞ w tamto miejsce.

„Razem opuÂściliÂśmy korytarz, ja szedÂłem miĂŞdzy nimi dwoma. OkoÂło jeden blok dalej na pĂłÂłnoc od hotelu, skrĂŞcili na miejsce parkingowe gdzie czekaÂł na nich samochĂłd.

Podczas tego krĂłtkiego czasu nie wypowiedzieli ani sÂłowa, mimo to wewnĂŞtrznie wiedziaÂłem, Âże ci mĂŞÂżczyÂźni byli prawdziwymi przyjaciĂłÂłmi. Nie czuÂłem potrzeby pytania ich dokÂąd zamierzali mnie zabraĂŚ. Nie wydawaÂło siĂŞ teÂż dziwne to, Âże dobrowolnie nie udzielili mi tej informacji. Osoba towarzyszÂąca przyprowadziÂła auto, a ten mÂłodszy mĂŞÂżczyzna wÂśliznÂąÂł siĂŞ na siedzenie kierowcy proszÂąc, abym usiadÂł obok niego. Nasz nowy towarzysz takÂże dosiadÂł siĂŞ do nas na frontowym siedzeniu. Naszym pojazdem byÂł czarny czterodrzwiowy Pontiac Sedan. MĂŞÂżczyzna, ktĂłry usiadÂł za kierownicÂą prowadziÂł umiejĂŞtnie i wydawaÂł siĂŞ doskonale obeznany z celem naszej podrĂłÂży. Nie sÂą mi znane wszystkie nowe gÂłĂłwne autostrady odchodzÂące z Los Angeles, wiĂŞc nie miaÂłem pojĂŞcia, w jakim kierunku zmierzaliÂśmy. JechaliÂśmy w ciszy i juÂż nie mogÂłem siĂŞ doczekaĂŚ, kiedy moi kompani siĂŞ przedstawiÂą i wyjaÂśniÂą powĂłd naszego spotkania”.

„Co zasÂługuje tu na uwagĂŞ, to fakt Âże obaj obcy posiadali samochĂłd i wiedzieli jak siĂŞ poruszaĂŚ po niedawno ukoĂączonej sieci autostrad w Los Angeles. Jest to wyczyn nie podlegajÂący dyskusji i sugeruje, Âże obcy poÂświĂŞcili czas na naukĂŞ zasad ruchu drogowego oraz nawigacji w Los Angeles”.

Dr Salla wskazuje, Âże w ksiÂąÂżce Adamskiego Extraterrestrials Among Us („Istoty Pozaziemskie PoÂśrĂłd Nas”) Adamski dalej ujawnia: „ÂświatÂła i zabudowania stawaÂły siĂŞ coraz mniej widoczne wraz z oddalaniem siĂŞ od przedmieÂśĂŚ miasta. WyÂższy mĂŞÂżczyzna przemĂłwiÂł po raz pierwszy. Jego gÂłos byÂł miĂŞkki i przyjemny oraz posÂługiwaÂł siĂŞ perfekcyjnÂą angielszczyznÂą. ZauwaÂżyÂłem, Âże ten niÂższy mĂŞÂżczyzna teÂż mĂłwiÂł miĂŞkko, ale miaÂł wyÂższÂą barwĂŞ gÂłosu. ZastanawiaÂłem siĂŞ, gdzie tak dobrze nauczyli siĂŞ mĂłwiĂŚ w naszym jĂŞzyku”.

„JesteÂśmy tymi, ktĂłrych na Ziemi nazywacie „Contact men” (‘kontaktowcy’, osoby kontaktujÂące siĂŞ). Mieszkamy tutaj i pracujemy, bo jak wiecie na Ziemi trzeba zarabiaĂŚ pieniÂądze, za ktĂłre kupuje siĂŞ odzieÂż, jedzenie i wiele innych rzeczy, ktĂłre ludzie muszÂą mieĂŚ. ÂŻyjemy na waszej planecie juÂż od kilku lat. Na poczÂątku mieliÂśmy obcy akcent. To juÂż minĂŞÂło i jak widzicie jesteÂśmy nie do odrĂłÂżnienia od innych mĂŞÂżczyzn mĂŞÂżczyzn na Ziemi”. W czasie naszej pracy mieszamy siĂŞ z ludÂźmi tu na Ziemi, nie zdradzajÂąc siĂŞ, Âże jesteÂśmy mieszkaĂącami innych ÂświatĂłw. ByÂłoby to niebezpieczne, jak z resztÂą sami dobrze wiecie. My rozumiemy was, ludzi, lepiej niÂż wiĂŞkszoÂśĂŚ z was zna samych siebie i znamy przyczyny niekorzystnych warunkĂłw, jakie wystĂŞpujÂą w waszym otoczeniu”.

Dr Salla wskazuje takÂże, Âże „ten [wczeÂśniejszy] ustĂŞp jest waÂżny, gdyÂż opisuje sposĂłb, w jaki obcy Âżyli przez lata na Ziemi, uczÂąc siĂŞ jĂŞzyka, pracujÂąc i mieszajÂąc siĂŞ z populacjÂą ludzi. Co wiĂŞcej, wyglÂąda na to, Âże obcy mieszkajÂący wÂśrĂłd ludzi mogÂą pracowaĂŚ w parach, jako systemie koleÂżeĂąskim, majÂącym zapewniĂŚ bezpieczeĂąstwo i komunikacjĂŞ z ich Âświatem, na wypadek gdyby kiedykolwiek pojawiÂła siĂŞ sytuacja kryzysowa. JeÂśli wspomnienia Adamskiego sÂą dokÂładne, a obcy mĂłwiÂą prawdĂŞ, wyglÂądaÂłoby na to, Âże byĂŚ moÂże istnieje znaczna liczba obcych ÂżyjÂących incognito poÂśrĂłd ludzi w wielu, jeÂśli nie w wiĂŞkszoÂści gÂłĂłwnych miast na planecie. Po przebadaniu innych przypadkĂłw kontaktĂłw oraz oÂświadczeĂą demaskatorĂłw wyglÂąda na to, Âże to wszystko jest prawdÂą”.

Grupy exopolityczne dostarczajÂą dowodĂłw na to, Âże Adamski nie byÂł jedynym ‘kontaktowcem’, poÂświadczajÂącym, Âże obcy wmieszali siĂŞ w ludzkÂą populacjĂŞ. Dla przykÂładu Howard Manger teÂż zarzekaÂł siĂŞ, Âże jakoby skontaktowali siĂŞ z nim obcy wyglÂądajÂący jak zwyczajni obywatele. W jednym przypadku obcy podawaÂł siĂŞ za agenta nieruchomoÂści i poprosiÂł Mangera, aby mu towarzyszyÂł w jednym z pojazdĂłw obcych.

OprĂłcz poszukiwania wiedzy o ludzkich wartoÂściach i cywilizacji wydaje siĂŞ, Âże odwiedzajÂący ZiemiĂŞ „ludzcy ET” prowadzili kampaniĂŞ edukacyjnÂą dla ograniczonej liczby kontaktowcĂłw, majÂącÂą na celu promowanie wiedzy o ich istnieniu.

Ci „pozaziemscy goÂście” czĂŞsto opisywani byli jako bardzo atrakcyjni fizycznie, a „pozaziemscy goÂście pÂłci ÂżeĂąskiej”, wedÂług opisu mĂŞÂżczyzn, byÂły najpiĂŞkniejszymi istotami, jakie ci mĂŞÂżczyÂźni kiedykolwiek widzieli.

„Podobni do ludzi obcy” majÂą problem z opanowaniem lokalnego jĂŞzyka kultury, w ktĂłrej egzystujÂą, uczÂąc siĂŞ kierowania i nawigacji po autostradach i pracujÂąc przez kilka lat w nie przynoszÂących szkody zawodach.

Istoty pozaziemskie ÂżyjÂące wÂśrĂłd nas wydajÂą siĂŞ egzystowaĂŚ w sposĂłb zbliÂżony do „niebieskich korpusĂłw pokoju”, w ktĂłre starajÂą siĂŞ wmieszaĂŚ. Przypuszczalnie chcÂą poznaĂŚ ziemskÂą kulturĂŞ i zachowanie oraz byĂŚ moÂże rĂłwnieÂż pomagaĂŚ przy dalszym przekazywaniu wybranym jednostkom informacji.

ZIEMSKIE PRZEDSTAWICIELSTWO LUDZI POKREWNYCH LUDZIOM NIE POCHODZÂĄCYM Z ZIEMI

Zaawansowane ludzkie ET postrzegajÂą Ziemian jako barbarzyĂącĂłw i dzikusĂłw, stanowiÂących zagroÂżenie dla samych siebie. Alex Collier twierdzi, Âże ET poinformowali go, iÂż w najbliÂższych nam 8 galaktykach Âżyje ponad 135 miliardĂłw istot humanoidalnych.

Dodaje teÂż, Âże „gdy za pierwszym razem wszedÂłem na jeden z ich [ludzkich ET] statkĂłw, gromadka ich dzieci zaczĂŞÂła ode mnie uciekaĂŚ. One wiedziaÂły, Âże jestem z Ziemi”.

„Mamy bardzo zÂłÂą reputacjĂŞ” podkreÂśla Alex Collier, „poniewaÂż jesteÂśmy jedynÂą w galaktyce ludzkÂą rasÂą, ktĂłra siĂŞ wzajemnie zabija i zwraca siĂŞ przeciw sobie samej. JesteÂśmy jedynÂą [ludzkÂą] rasÂą, ktĂłra pozwala swoim obywatelom na Âżycie w ubĂłstwie. JesteÂśmy jedynymi, ktĂłrzy pozwalajÂą przedstawicielom swojej rasy na gÂłodowanie. JesteÂśmy jedynymi, ktĂłrzy pozwalajÂą przedstawicielom swojej rasy na bezdomnoÂśĂŚ. JesteÂśmy jedynymi, ktĂłrzy sprzedajÂą innych do niewoli. Nie podoba mi siĂŞ ta ich refleksja na nasz temat. Nie chodzi o to, Âże oni nas osÂądzajÂą. Oni po prostu nie rozumiejÂą, dlaczego my to robimy. JeÂśli ktoÂś zna odpowiedÂź, jestem otwarty. OczywiÂście, wiem, Âże od zawsze byliÂśmy (i jesteÂśmy) manipulowani przez systemy wierzeĂą, ale dlaczego ciÂągle w nie wierzymy?”

Wedle oÂświadczenia Alexa Colliera w zwiÂązku z domniemanymi kontaktami z ET „ludzie na Ziemi sÂą jedynÂą rasÂą stosujÂącÂą wobec siebie ucisk i wzajemnie siĂŞ mordujÂącÂą”.

JeÂśli ludzkie ET rzeczywiÂście istniejÂą, jak sugerujÂą uczeni i inni Âświadkowie, powstrzymanie samozagÂłady, wÂłÂącznie z postĂŞpujÂącym katastrofalnym globalnym ociepleniem, moÂże w znacznym stopniu byĂŚ uzaleÂżnione od tego, czy ludzie odsunÂą od wÂładzy kierujÂące siĂŞ chciwoÂściÂą bigoterie i zwrĂłcÂą siĂŞ w kierunku budujÂącego dialogu.

Autor: John Stokes
TÂłumaczenie: Patryk Olechno

Kluczem do zrozumienia jest wiedza => Kluczem do zrozumienia jest wiedza => Wątek zaczęty przez: Leszek Maj 24, 2009, 21:56:34