Drukuj stronę - Kosmiczna Euforia, czyli zjawisko "The Overview Effect"

W lutym 1971 roku austronauta Apollo 14, Edgar Mitchell, doÂświadczyÂł fenomenu, ktĂłry pozostaje czymÂś zagadkowym do dziÂś. Fenomen ten nosi nazwĂŞ “The Overview Effect”. CzÂłowiek zetkniĂŞty z majestatycznoÂściÂą wszechÂświata doznaje uczucia szczĂŞÂścia na niewyobraÂżalnÂą skalĂŞ oraz pojawia siĂŞ u niego ÂświadomoÂśĂŚ, Âże „wszystko jest jednoÂściÂą”.

PatrzÂąc na tĂŞ „kruchÂą niebieskÂą planetĂŞ” Mitchell po prostu wiedziaÂł, Âże atomy, ktĂłre skÂładaÂły siĂŞ na jego ciaÂło, byÂły bezpoÂśrednio poÂłÂączone z kaÂżdym atomem na Ziemi, jak i z kaÂżdym atomem we wszechÂświecie. Austronauta, zupeÂłnie znikÂąd, staÂł siĂŞ Âświadomy tego, Âże kaÂżdy organizm na Ziemi jest w ÂścisÂłym zwiÂązku ze sobÂą. Odczucia te opanowaÂły jego umysÂł w ciÂągu kilku sekund.

I nie byÂł on jedynym, ktĂłry przeÂżyÂł ten stan.

W roku 1969 identyczna historia spotkaÂła austronautĂŞ Apollo 9, Rusty’ego Schweikart’a. Oto jak podsumowaÂł ten stan: „PodrĂłÂżujÂąc dookoÂła Ziemi, zaledwie w pĂłÂłtorej godziny, daje ci to do myÂślenia. W koĂącu uÂświadamiasz sobie, Âże naleÂży utoÂżsamiaĂŚ siĂŞ z caÂłÂą planetÂą”.

Schweikart, podobnie jak jego poprzednik, potwierdza uczucie gÂłĂŞbokiej symbiozy pomiĂŞdzy kaÂżdym elementem we wszechÂświecie.

Kilkunastu astronautĂłw potwierdza powyÂższe relacje. Naukowcy zajmujÂący siĂŞ badaniem mĂłzgu sÂą zaintrygowani, a to dlatego, Âże doÂświadczenia astronautĂłw pokrywajÂą siĂŞ z doÂświadczeniami mnichĂłw buddyjskich – a jest to tylko jeden z przykÂładĂłw. Gdzie, wiĂŞc szukaĂŚ odpowiedzi co do genezy tego fenomenu?

Andy Newberg, naukowiec zajmujÂący siĂŞ skanowaniem mĂłzgĂłw na co dzieĂą, miaÂł do czynienia z mĂłzgami modlÂących siĂŞ zakonnic, mediĂłw komunikujÂącymi siĂŞ z bytami nie z tego Âświata oraz z wieloma podobnymi przypadkami. Twierdzi on, Âże jednostki, ktĂłre doÂświadczyÂły podrĂłÂży kosmicznej majÂą specyficzne cechy, ktĂłre odrĂłÂżniajÂą je od reszty populacji.

Newbergowi udaÂło siĂŞ zlokalizowaĂŚ strefy w szarej masie, ktĂłre uaktywniajÂą siĂŞ podczas opisanych powyÂżej eksperymentĂłw. JeÂśli ten fenomen jest prawdziwym zjawiskiem, ktĂłremu towarzyszÂą reakcje fizjologiczne – Newberg chce to zobaczyĂŚ na Âżywo.

Pierwsza osoba poddana testom nie bĂŞdzie astronautÂą, ale kosmicznym turystÂą. Red Andersen ma polecieĂŚ w kosmos na pokÂładzie ‘’Rocketplane Kistler,’’ jednym z pierwszych pojazdĂłw kosmicznych przeznaczonych dla turystĂłw. Andersen stwierdziÂła, iÂż „byÂłoby to karygodne, gdyby nie poddaÂło siĂŞ takim badaniom pierwszych kosmicznych turystĂłw szukajÂących przygody.”

Ed Mitchell, po dekadach analiz swojego doÂświadczenia, doszedÂł do wniosku, Âże poczucie „jednoÂści” ze wszechÂświatem, ktĂłre towarzyszyÂło takÂże innym osobom, mogÂłoby byĂŚ wyjaÂśnione przez fizykĂŞ kwantowÂą, ktĂłrej rozumienie dopiero raczkuje wÂśrĂłd naukowcĂłw. W wywiadzie dla pisarki Diany de Regnier, Mitchell opisaÂł jak to unikalne doÂświadczenie zmieniÂło jego ÂświatopoglÂąd, oraz to, Âże kaÂżdy z nas ma we wszechÂświecie swoje miejsce.
(...)
Mitchell w swojej ksiÂąÂżce ‘’The Way of the Explorer’’ zgÂłĂŞbia zagadnienie ludzkiej ÂświadomoÂści uÂżywajÂąc „modelu par”. Energia to dla niego podstawa naszego materialnego istnienia. Jest to rĂłwnieÂż ÂźrĂłdÂło zdobywanych przez nas informacji.

Nauka nie posiada definicji ÂświadomoÂści. Istnieje jedynie definicja sÂłownikowa, stwierdzajÂąca, iÂż ÂświadomoÂśĂŚ to „poczucie istnienia.” IstnieĂŚ, to znaczy byĂŚ Âświadomym. W zaleÂżnoÂści od stopnia skomplikowania organizmu, istniejÂą rĂłÂżne poziomy „bycia Âświadomym.” ÂŚwiadomoÂśĂŚ swojego istnienia na podstawowym poziomie wykazujÂą bakterie oraz roÂśliny.

Mitchell twierdzi, Âże „ÂświadomoÂśĂŚ istnienia” jest w centrum egzystencji. Ani teologowie, ani naukowcy nie idÂą wedÂług niego wÂłaÂściwym tropem. Mitchell podsumowuje sprawĂŞ jasno: „Mistycy oraz teologowie postrzegajÂą naszych bogĂłw jako coÂś maÂłego, podczas gdy bogowie wypeÂłniajÂą wszechÂświat. Naukowcy natomiast powinni zrozumieĂŚ, Âże bogowie istniejÂą – sÂą wieczni, a ich inteligencja jest nieskoĂączona.”

Na pytanie pisarki odnoÂśnie wiary w Boga, odpowiedziaÂł on, iÂż owszem, ale nie w tradycyjnÂą wersjĂŞ, „dziadka z brodÂą.” Dla Mitchell’a wszechÂświat to zagadka, gdzie teoria wielkiego wybuchu to tylko jedno z moÂżliwych wyjaÂśnieĂą genezy uniwersum. Wierzy on, Âże kiedyÂś ludzkoÂśĂŚ znajdzie lepszy sposĂłb na interpretacjĂŞ otaczajÂącego nas Âświata.

Mitchell nie twierdzi, Âże jest w stanie doskonale zinterpretowaĂŚ swoje doÂświadczenie. Jest jednak pewien, Âże miaÂł wglÂąd w rzeczywistoÂśĂŚ, ktĂłra jest ignorowana przez religiĂŞ i naukĂŞ. Wszystko jest poÂłÂączone ze sobÂą znacznie bardziej niÂż siĂŞ moÂże wydawaĂŚ na pierwszy rzut oka.

PodsumowujÂąc, Mitchell powiedziaÂł :

„Buckminster Fuller, ten wielki, nieÂżyjÂący juÂż filozof, stwierdziÂł, Âże ludzkoÂśĂŚ to zaÂłoga statku kosmicznego o nazwie „Ziemia.” Ale jak moÂżna zarzÂądzaĂŚ statkiem kosmicznym, jeÂśli jego zaÂłoga ciÂągle siĂŞ buntuje?”

ÂŹrĂłdÂło:
http://greenangels.info/kosmiczna%20euforia.html

O wpÂływie magnetyzmu na Âżywe organizmy i zwiÂązkach fizyki z biologiÂą

Ufizykalnienie biologii zaczĂŞÂło siĂŞ juÂż w poÂłowie lat 30-tych XX wieku, kiedy to powstaÂł pomysÂł elektrodynamiki ukÂładĂłw biologicznych H. S. Burra i F.S.C. Northropa (o ktĂłrych mĂłwiliÂśmy przy temacie biopĂłl).

W 1941 r. noblista Albert Szent-GyĂśrgyi (m.in. odkrywca witaminy C) zwrĂłciÂł uwagĂŞ na potrzebĂŞ zastosowania mechaniki kwantowej w biochemii.

W 1949 r. H.S. Burr i P.Mauro wykazali, Âże pobudzony nerw Âżaby wytwarza pole elektryczne, ktĂłre przy samym nerwie ma napiĂŞcie 550 μV, a w odlegÂłoÂści 12 mm od nerwu - ok. 150 μV. NaleÂżaÂło przypuszczaĂŚ, Âże owo zmienne pole elektryczne indukuje pole magnetyczne, co udowodnili w 1960 r. J.H. Seipel i R.D. Morrow.

W 1953 r. w Instytucie Biofizyki im. Maxa Plancka wykazano, Âże mikrofale podnoszÂą kilkakrotnie elektrycznÂą przewodnoÂśĂŚ krwi i tkanek. RĂłwnieÂż ich wpÂływ nie ogranicza siĂŞ tylko do nerwĂłw, miĂŞÂśni, receptorĂłw, ale siĂŞga znacznie gÂłĂŞbiej – do hormonĂłw, enzymĂłw i chromosomĂłw.

W 1957 r. roku dwaj JapoĂączycy – fizyk Eiichi Fukada i lekarz ortopeda Iwao Yasuda dostarczyli pierwszych wskazĂłwek dotyczÂących elektromechanizmĂłw wzrostu i rĂłÂżnicowania siĂŞ koÂści podczas procesu gojenia siĂŞ zÂłamaĂą i udowodnili piezoelektrycznoÂśĂŚ koÂści (piezoelektrycznoÂśĂŚ - zdolnoÂśĂŚ niektĂłrych materiaÂłĂłw do przeksztaÂłcenia naprĂŞÂżenia mechanicznego w energiĂŞ elektrycznÂą).

RĂłwnieÂż Amerykanin Andy Basset, niezaleÂżnie od naukowcĂłw japoĂąskich, stwierdziÂł istnienie zjawiska piezoelektrycznego w koÂściach polegajÂącego na wzbudzaniu niewielkich ÂładunkĂłw ujemnych podczas wzrastania nacisku mechanicznego i ÂładunkĂłw dodatnich podczas zmniejszania nacisku.

OkazaÂło siĂŞ w tych badaniach, Âże niewielkie Âładunki elektryczne sterujÂą wzrostem koÂści. ObciÂąÂżenia mechaniczne przeksztaÂłcajÂą siĂŞ w impulsy elektryczne gwarantujÂące odbudowĂŞ mikrostruktur kostnych. Tylko wÂłaÂściwe obciÂąÂżenie mechaniczne koÂści zapewnia uksztaÂłtowanie prawidÂłowej struktury morfologicznej.

W latach 50-tych XX wieku noblista Linus Pauling zajmowaÂł siĂŞ bioelektromagnetycznymi wÂłaÂściwoÂściami krwi, a zwÂłaszcza hemoglobiny. Wszystkie te prace coraz bardziej przybliÂżaÂły termin stworzenia nowego modelu organizmĂłw Âżywych – ukÂładu bioelektronicznego (termin „bioelektronika” autorstwa L.C. Vincenta pojawiÂł siĂŞ po raz pierwszy w poÂłowie lat 50-tych XX wieku).

W 1963 r. G.M Boule i R.Mc Fee zmierzyli pole magnetyczne serca.

W 1964 r. fizyk ciaÂła staÂłego, noblista, Brian D. Josephson wynalazÂł przyrzÂąd elektronowy, tzw. zÂłÂącze Josephsona, do pomiaru bardzo sÂłabych pĂłl elektromagnetycznych. PrzyrzÂąd ten – kwantowy, interferometryczny ukÂład nadprzewodzÂący (Superconducting Quantum Interferometrie Device – SQUID), staÂł siĂŞ doskonaÂłym detektorem pola magnetycznego tysiÂące razy czulszym od wszystkich, jakie do tej pory znano.

W 1967 r. Polak - prof. dr hab. WÂłodzimierz Sedlak przedstawiÂł - po raz pierwszy w Âświecie - nowy model Âżycia - bioelektroniczny.

PoniewaÂż bĂŞdziemy jeszcze mĂłwiĂŚ o osiÂągniĂŞciach polskich uczonych w omawianych dziedzinach, wiĂŞc teraz skoncentrujemy siĂŞ na efektach ufizykalnienia biologii.

W 1971 r. dr David Cohen (Francis Bitter National Magnet Laboratory w Massachusetts Institute of Technology) dokonaÂł rejestracji – po raz pierwszy w Âświecie – pola magnetycznego wytwarzanego przez ludzkÂą gÂłowĂŞ.

W latach 80-tych GĂśran Stemme (Chalmers University of Technology, GĂśteborg, Szwecja) badaÂł wpÂływ pĂłl elektromagnetycznych na wymianĂŞ gazĂłw we krwi.

Zgodnie z jego badaniami moÂżna przyjÂąĂŚ, Âże sterowany polem magnetycznym proces wymiany gazowej we krwi jest jednym z podstawowych procesĂłw warunkujÂących trwaÂłoÂśĂŚ Âżycia.

DowiĂłdÂł on rĂłwnieÂż, Âże pod wpÂływem pĂłl elektromagnetycznych poprawiajÂą siĂŞ: przepÂływ krwi, ciÂśnienie parcjalne tlenu, wysycenie hemoglobiny tlenem i wykorzystanie tlenu przez tkanki.

Badania Roberta O. Becker’a (USA) dowiodÂły, Âże nie jest moÂżliwe koĂącowe rĂłÂżnicowanie siĂŞ komĂłrek (na komĂłrki miĂŞÂśniowe, kostne, poszczegĂłlnych organĂłw itp.) bez udziaÂłu niezwykle maÂłych pĂłl elektromagnetycznych.

ELEKTRYCZNOÂŚĂ STERUJE WZROSTEM KOÂŚCI.

Robert O. Becker

W 1975 r. fizyk eksperymentalny Bernhard Ruth (wspĂłÂłpracownik prof. F.A. Poppa) uzyskaÂł kolejny dowĂłd na istnienie wymiany informacji pomiĂŞdzy komĂłrkami za poÂśrednictwem pĂłl elektromagnetycznych. ZauwaÂżyÂł on, Âże energia elektromagnetyczna sÂłuÂży m.in. do przesyÂłania sygnaÂłĂłw komĂłrkowych a takÂże odpowiada za podziaÂły komĂłrkowe. KaÂżda komĂłrka odbiera i wysyÂła sygnaÂły uÂżywajÂąc kwantĂłw ÂświatÂła (biofotonĂłw) sÂłuÂżÂących wymianie informacji.

Do podobnych wnioskĂłw doszli rĂłwnieÂż rosyjscy naukowcy ze wspomnianego wczeÂśniej OÂśrodka BadaĂą nad TelepatiÂą i PsychokinezÂą w Nowosybirsku.

Wykazali oni, Âże odizolowane od siebie struktury komĂłrkowe mogÂą komunikowaĂŚ siĂŞ ze sobÂą za poÂśrednictwem pĂłl elektromagnetycznych w zakresie promieniowania ultrafioletowego i przekazywaĂŚ sobie informacje stanowiÂące rodzaj kodu fotonowego.

CiekawostkÂą staÂł siĂŞ fakt, Âże chore komĂłrki zaraÂżone wirusem spowodowaÂły identycznÂą chorobĂŞ u komĂłrek zdrowych – na odlegÂłoÂśĂŚ i, powtĂłrzmy, w warunkach caÂłkowitej izolacji. W dodatku sygnaÂły pochodzÂące od chorych komĂłrek byÂły niesÂłychanie sÂłabe.

Uzyskano w ten sposĂłb kolejny dowĂłd, Âże bardzo sÂłabe sygnaÂły mogÂą wywoÂływaĂŚ znacznie silniejszÂą reakcjĂŞ niÂż oddziaÂływania silne. W ten sposĂłb naukowcy rosyjscy potwierdzili odkrycia prof. F.A. Poppa.

W 1994 r. czasopismo „Science” opublikowaÂło artykuÂł na temat elektrycznych potencjaÂłĂłw czynnoÂściowych aktywujÂących tzw. „bioelektryczne wÂłÂączniki genĂłw”, ktĂłre wpÂływajÂą na syntezĂŞ biaÂłek.

Dotyczy to zwÂłaszcza wysoce specyficznych biaÂłek zwiÂązanych bezpoÂśrednio z aktywnoÂściÂą ruchowÂą. KaÂżda czynnoÂśĂŚ miĂŞÂśni, a tym samym ich ruch zaleÂżÂą od aktywnoÂści mikroskopijnych wÂłĂłkienek miĂŞÂśniowych sterowanych impulsami elektromagnetycznymi za poÂśrednictwem nerwĂłw. PotencjaÂł tych impulsĂłw, obecny na powierzchni wypustek nerwowych moÂżna zmierzyĂŚ.

W przypadkach zaburzeĂą ruchu (niedowÂłady, poraÂżenia) caÂły ten system dziaÂła wadliwie, co w znacznym stopniu pogarsza i spowalnia procesy regeneracji.

Na poczÂątku lat 90-tych ubiegÂłego stulecia prof. Herbert L. KĂśnig z Politechniki w Monachium oraz prof. Ulrich Warnke z Uniwersytetu w SaarbrĂźcken wykazali w badaniach, Âże uÂżycie specyficznych pulsujÂących pĂłl elektromagnetycznych o niskim natĂŞÂżeniu wyraÂźne nasila procesy przemiany materii.

JeÂśli weÂźmie siĂŞ pod uwagĂŞ fakt, Âże w kaÂżdej chorobie dochodzi do zaburzeĂą w mikrokrÂąÂżeniu i upoÂśledzenia wymiany gazowej, to staÂło siĂŞ jasne, Âże uÂżycie tych specyficznych pĂłl moÂże wydatnie wspomĂłc leczenie, a nawet w niektĂłrych przypadkach staĂŚ siĂŞ leczeniem z wyboru.

NaturalnÂą stymulacjĂŞ organizmu (zwÂłaszcza mĂłzgu i centralnego ukÂładu nerwowego) wg prof. KĂśniga stanowiÂą rĂłwnieÂż drgania rezonansowe o czĂŞstotliwoÂści ok. 10 Hz wystĂŞpujÂące miĂŞdzy kulÂą ziemskÂą a jonosferÂą. Drgania te przypominajÂą wykres EEG u czÂłowieka.

Na koniec naleÂży wspomnieĂŚ o zastosowaniach pĂłl elektromagnetycznych w lotach kosmicznych.

ZarĂłwno Rosjanie jak i Amerykanie prowadzÂą szeroko zakrojone prace badawcze nad zabezpieczeniem organizmĂłw astronautĂłw przed szkodliwym wpÂływem braku ziemskiego pola magnetycznego w kosmosie.

M.in. na zlecenie NASA naukowcy amerykaĂąscy P. H. Halpern i R.S Van Dyck przeprowadzili szereg doÂświadczeĂą na myszach stwierdzajÂąc, Âże ginĂŞÂły one po kilku tygodniach ÂżyjÂąc w otoczeniu pozbawionym pola geomagnetycznego. Natomiast jeÂśli pole magnetyczne istniaÂło (nawet tylko na krĂłtkÂą chwilĂŞ) myszy ÂżyÂły znacznie dÂłuÂżej.

Dlatego juÂż od dawna wszyscy astronauci podczas lotĂłw kosmicznych stosujÂą terapie przy uÂżyciu pole elektromagnetycznego o specyficznie dobranych parametrach, poniewaÂż brak takiego pola magnetycznego - to zerwanie komunikacji miĂŞdzy komĂłrkami organizmu i utrata sterownoÂści cyklami biologicznymi (staÂło siĂŞ to m.in. przyczynÂą tragicznych skutkĂłw zakoĂączeĂą niektĂłrych lotĂłw kosmicznych).

Wszelkie te badania wykazywaÂły zasadniczy wpÂływ pĂłl magnetycznych na Âżywe organizmy.

CaÂły szereg takich i wiele innych badaĂą naukowych dowodzi, Âże jest pilnÂą potrzebÂą wykorzystanie pĂłl elektromagnetycznych w medycynie.

Jak stwierdziÂł prof. dr G. Glombek, „magnetoterapia jest uniwersalnÂą siÂłÂą leczniczÂą”, ktĂłra usuwa bioenergetyczne blokady.

Czym mogÂą byĂŚ spowodowane te blokady i w jaki sposĂłb moÂżna je usunÂąĂŚ? A o tym - w artykule "Jak usunÂąĂŚ bioenergetyczne blokady z organizmu?"

Fragment ksiÂąÂżki z cyklu "Barwy Twojego Zdrowia" - "Biomagnetyzm: cudowna moc w Âżyciu - Jak wykorzystaĂŚ lecznicze wÂłaÂściwoÂści pĂłl magnetycznyych?"

Autor: Janusz DÂąbrowski http://www.eioba.pl/a78477/o_wplywie_magnetyzmu_na_zywe_organizmy_i_zwiazkach_fizyki_z_biologia

RĂłÂżne koncepcje Âświata i czÂłowieka => ÂŚwiadomoÂśĂŚ, percepcja, rozwĂłj wewnĂŞtrzny, tradycje "duchowe" => Wątek zaczęty przez: Leszek Lipiec 30, 2009, 23:26:09