Drukuj stronę

Cytat: Xellos Listopad 22, 2009, 01:14:17

Czas?
To coÂś, co nie istnieje. Prawda ?

Hehehe
OczywiÂście Drogi Xeliosie, Âże nie istnieje.
MyÂślisz, Âże jak uÂżywam czasem tego okreÂślenia to potwierdzam jego istnienie? Nie.
UÂżywam zaÂś czasem dlatego, Âże sÂłowo to ma u wiĂŞkszoÂści ludzi okreÂślone znaczenie.
SzczegĂłlnie jest kojarzone z przemijaniem i nastĂŞpujÂącymi zjawiskami, ktĂłre "on powoduje".
Zgadzasz siĂŞ?
W takim sensie uÂżywam sÂłowa czas.
Z jednym zastrzeÂżeniem, Âże to nie czas powoduje zjawiska, lecz zjawiska sprawiajÂą wraÂżenie czasu. Zatem mĂłwiÂąc o czasie ja mam na myÂśli wszystkie zjawiska jakie zamanifestowaÂły siĂŞ :-)
Nie ma zatem sprzecznoÂści w tym, co tu napisaÂłem i w innych miejscach.

Na ogĂłÂł, oraz w klasycznej fizyce, uwaÂża siĂŞ, Âże czas to okreÂślona samodzielna wielkoÂśĂŚ /zjawisko/ niezaleÂżna od innych wielkoÂści.
Newton zaÂłoÂżyÂł istnienie trwaÂłego zjawiska czasu, czas jako coÂś istniejÂące samo z siebie: "jeden, uniwersalny i wszechobejmujÂący czas – pÂłynÂący w jednostajnym tempie i nic nie wywiera na niego wpÂływu".
A gdzie on ten czas widziaÂł? ;-)
Gdzie Ty go widzisz?
Ruch ziemi, sÂłoĂąca itp., lata, doby - nazywasz czasem?
To sÂą kosmiczne zjawiska.
IstniejÂą tylko liczne oddziaÂływania: wiĂŞksze i mniejsze.
SumĂŞ tych oddziaÂływaĂą - ich wypadkowÂą - "manifestacjĂŞ" - ludzie nazwali czasem.
I chcÂąc widzieĂŚ tĂŞ wypadkowÂą jako "coÂś" rĂłÂżnorodnie definiowali czas...

Einstein w szczegĂłlnej teorii wzglĂŞdnoÂści uzaleÂżniÂł czas od prĂŞdkoÂści ukÂładu odniesienia.
(WidziaÂł tu tylko jeden czynnik.)

W swojej ogĂłlnej teorii Einstein za jedyny czynnik powodujÂący czas uznaÂł grawitacjĂŞ - im mniejsza, tym czas szybciej pÂłynie. Zegary szybciej chodzÂące na KsiĂŞÂżycu niÂż na Ziemi sÂą marnym dowodem naukowym, gdyÂż nie bierze siĂŞ tu pod uwagĂŞ "czasu" biologicznego organizmĂłw Âżywych np. na ziemi - u ktĂłrych "czas" Âżycia bywa zrĂłÂżnicowany. I wÂłaÂśnie te zrĂłÂżnicowanie wynika z innych czynnikĂłw, mniejszych, wpÂływajacych na oddziaÂływanie czynnikĂłw wiĂŞkszych, takich jak np. grawitacja ziemi.
Mozliwe, Âże dlatego nazwaÂł tĂŞ teoriĂŞ ogĂłlnÂą, gdyÂż uwzglĂŞdniÂł w niej ogĂłlne czynniki powodujÂące wraÂżenie czasu, a pominÂąÂł te majÂące drobne znaczenie - drobne, lecz jakÂże istotne.

Teraz idÂąc dalej Âśladami wikipedii widzĂŞ co nastĂŞpuje :-)

PrawdĂŞ o czasie wyraziÂł Leibniz.
Wg niego "czas jest porzÂądkiem nastĂŞpstwa zdarzeĂą zachodzÂących w Âświecie - bez Âświata (zdarzeĂą) nie moÂże byĂŚ mowy o Âżadnym czasie."

To samo - choĂŚ z innej strony - wyraziÂł Husserl: "strumieĂą czasu oglÂądany w swym czystym przepÂływie staje siĂŞ toÂżsamy z samÂą ÂświadomoÂściÂą".
Bo Ăłw czas jest tylko tworem odbioru ÂświadomoÂści, ktĂłra postrzega tylko wypadkowÂą wszystkich czynnikĂłw. ÂŚwiadomoÂści, ktĂłra odniosÂła pomiar czasu do pomiaru i obserwacji czynnikĂłw najbardziej widocznych i najsilniejszych, dziaÂłajÂących najbardziej ogĂłlnie. Mimo, Âże kolosalnie inaczej na skaÂły, a inaczej na istoty Âżywe. CĂłÂż za przywilej dla skaÂł? ;-) CzyÂżby one lepiej umiaÂły pokonywaĂŚ czas, niÂż ludzie? :-)

Kant widziaÂł to samo, co Leibniz i Husserl, choĂŚ opisaÂł to jeszcze innymi objaÂśnieniami. Mianowicie wg opisu Kanta: czas jest apriorycznÂą formÂą naszej zmysÂłowoÂści i ma swoje ÂźrĂłdÂło w podmiocie, naleÂży go odnosiĂŚ do wszystkich zjawisk. Ukazuje siĂŞ nam w doÂświadczeniu jako realny, jednak podczas transcendentalnej analizy staje siĂŞ niczym, gdy chcemy go rozwaÂżaĂŚ niezaleÂżnie od doÂświadczenia.

Pitagorejczyk Paron widziaÂł to samo opisujÂąc czas jako "jedynie iloÂśĂŚ ruchu, odliczanie poszczegĂłlnych momentĂłw 'teraz' ze wzglĂŞdu na 'wczeÂśniej' i 'pĂłÂźniej'."
I miaÂł racjĂŞ wiedzÂąc, Âże obok nas wszystko jest w jakichÂś ruchach :-)

To samo wyraziÂł Heidegger pytajÂąc: "Jak wiĂŞc czas w ogĂłle "jest"?"
TÂłumaczÂąc w swoim Sein und Zeit:
"Czas nie "jest" obecny ani w podmiocie, ani teÂż w przedmiocie; nie jest wewnÂątrz bytu, ani na jego zewnÂątrz i "jest" on "wczeÂśniej" od wszelkiej subiektywnoÂści oraz obiektywnoÂści, poniewaÂż stanowi warunek moÂżliwoÂści nawet dla owego "wczeÂśniej".

TakÂże Âśw. Augustyn w XI ksiĂŞdze Confessiones jest bliski widzenia tego samego.
PiszÂąc, Âże jest czas "nierozÂłÂączny ze zmianÂą (ruchem), stanowi pewien wymiar Âświata materialnego i wiÂąÂże siĂŞ z przemijalnoÂściÂą."
Przyzwyczajony jednak do pospolitego widzenia czasu nie mĂłgÂł zgÂłĂŞbiĂŚ tego intelektualnie do koĂąca.
Intuicyjnie jednak stwierdziÂł, Âże BĂłg znajduje siĂŞ poza czasem.
Wielu sie nad tym gÂłowiÂło - w jaki sposĂłb BĂłg znajduje sie poza czasem.
OdpowiedÂź jest taka: BĂłg jest niezaleÂżny od czegokolwiek.
Jest przecieÂż poza wszelkimi oddziaÂływaniami zewnĂŞtrznymi.
Nikt i nic nie ma nad Nim wÂładzy.
Dlatego jest Bogiem.
Z powodu tych przymiotĂłw, a ma je, gdyÂż jest Bogiem.
JeÂśli zaÂś czynniki zewnetrzne, inaczej: uwarunkowania, tworzÂą czas /oddziaÂływania/ np. wobec czÂłowieka, to jeÂśli nad Bogiem nic nie ma wÂładzy, nic nie oddziaÂływuje tak, by Go uwarunkowaĂŚ wbrew Niemu, to wÂłasnie dlatego jest poza tym - co ludzie nazywajÂą czasem, a co ÂściÂślej jest zespoÂłem oddziaÂływaĂą.

ÂŁÂączĂŞ najserdeczniejsze pozdrowienia za wspaniaÂłÂą sugestiĂŞ napisania objaÂśnienia
Twoja chwaÂła Xellosie

i tak za wikipediÂą dla zainteresowanych
Zgodnie z ogĂłlnÂą teoriÂą wzglĂŞdnoÂści, siÂła grawitacji wynika z lokalnej geometrii czasoprzestrzeni. Aparat matematyczny tej teorii zostaÂł opracowany w pracach takich matematykĂłw jak JĂĄnos Bolyai, a takÂże Carl Gauss. OgĂłlnie geometria nieeuklidesowa zostaÂła rozwiniĂŞta przez ucznia Gaussa, Georga Bernharda Riemanna, ale nieeuklidesowa geometria czasoprzestrzeni staÂła siĂŞ znana szerzej dopiero po tym, jak w opracowanÂą przez Einsteina szczegĂłlnÂą teoriĂŞ wzglĂŞdnoÂści Hermann Minkowski wprowadziÂł CzasoprzestrzeĂą Minkowskiego.

Teoria Einsteina zawiera nietrywialne treÂści fizyczne dotyczÂące koncepcji czasu, przestrzeni, geometrii czasoprzestrzeni, zwiÂązkĂłw masy bezwÂładnej i waÂżkiej oraz spostrzeÂżenia dotyczÂące rĂłwnowaÂżnoÂści grawitacji i siÂł bezwÂładnoÂści. Jest ona uogĂłlnieniem SzczegĂłlnej Teorii WzglĂŞdnoÂści obowiÂązujÂącej dla inercjalnych ukÂładĂłw odniesienia na dowolne, takÂże nieinercjalne ukÂłady odniesienia. W warstwie matematycznej korzysta ona obficie z metod rachunku tensorowego, geometrii nieeuklidesowej, teorii przestrzeni Riemanna itp.

PodstawowÂą ideÂą teorii wzglĂŞdnoÂści jest to, Âże nie moÂżemy mĂłwiĂŚ o wielkoÂściach fizycznych takich jak prĂŞdkoÂśĂŚ czy przyspieszenie, nie okreÂślajÂąc wczeÂśniej ukÂładu odniesienia, oraz Âże ukÂład odniesienia definiuje siĂŞ poprzez wybĂłr pewnego punktu w czasoprzestrzeni, z ktĂłrym jest on zwiÂązany. Oznacza to, Âże wszelki ruch okreÂśla siĂŞ i mierzy wzglĂŞdem innych okreÂślonych ukÂładĂłw odniesienia. W ramach tej teorii, inaczej niÂż w szczegĂłlnej teorii wzglĂŞdnoÂści, ktĂłra podawaÂła opis ruchu w inercjalnych (nie posiadajÂących przyspieszenia) ukÂładach odniesienia, opis ruchu prowadzony jest w dowolnych ukÂładach odniesienia, inercjalnych lub nieinercjalnych. Podstawowym zaÂłoÂżeniem jest takie sformuÂłowanie praw fizycznych i opisu ruchu aby miaÂły one identycznÂą postaĂŚ matematycznÂą bez wzglĂŞdu na uÂżywany do opisu ukÂład odniesienia, stÂąd koniecznoÂśĂŚ zastosowania rachunku tensorowego. Jednym z postulatĂłw ogĂłlnej teorii wzglĂŞdnoÂści jest zasada rĂłwnowaÂżnoÂści, mĂłwiÂąca, Âże nie moÂżna (lokalnie) rozrĂłÂżniĂŚ spadku swobodnego w polu grawitacyjnym od ruchu w ukÂładzie nieinercjalnym. Z postulatu tego wynika, Âże masa bezwÂładna i grawitacyjna sÂą sobie rĂłwnowaÂżne. DokÂładniej rĂłwnoÂśĂŚ mas: grawitacyjnej i bezwÂładnej okreÂślana jest mianem sÂłabej zasady rĂłwnowaÂżnoÂści(WEP), natomiast peÂłna zasada rĂłwnowaÂżnoÂści Einsteina gÂłosi, Âże wynik dowolnego, lokalnego doÂświadczenia niegrawitacyjnego jest niezaleÂżny od prĂŞdkoÂści swobodnie spadajÂącego ukÂładu odniesienia i jest zgodny z przewidywaniami STW (tzw. lokalna niezmienniczoÂśĂŚ lorentzowska) i wynik ten jest niezaleÂżny od miejsca i czasu (tzw. lokalna niezmienniczoÂśĂŚ na poÂłoÂżenie).

I uwierzcie mi jest to tylko bardzo powierzchowne omĂłwienie tematu

sÂłowniczek ;)
Geometria nieeuklidesowa – geometria, ktĂłra nie speÂłnia co najmniej jednego z aksjomatĂłw geometrii euklidesowej. MoÂże ona speÂłniaĂŚ tylko czĂŞÂśĂŚ z nich, przy czym mogÂą rĂłwnieÂż obowiÂązywaĂŚ w niej inne, sprzeczne z aksjomatami i twierdzeniami geometrii Euklidesa.

PrzykÂładami geometrii nieeuklidesowych sÂą:

* geometria hiperboliczna (geometria ÂŁobaczewskiego),
* geometria eliptyczna (geometria sferyczna),
* geometria Riemanna bĂŞdÂąca uogĂłlnieniem powyÂższych.

Wielki wkÂład do rozwoju tych geometrii wnieÂśli: NikoÂłaj ÂŁobaczewski, JĂĄnos Bolyai, Carl Friedrich Gauss, Georg Riemann, David Hilbert.

Poza fizycznymi lub matematycznymi modelami usiÂłujÂącymi w miarĂŞ obiektywnie opisaĂŚ naturĂŞ czasu istniejÂą modele czysto subiektywne. Co wiĂŞcej, uwaÂżam, Âże obiektywne modele nie mogÂą oddaĂŚ caÂłkowitej natury czasu. One usiÂłujÂą jedynie opisaĂŚ wzajemne relacje ukÂładĂłw odniesienia, a wiemy wszak, Âże wszystko jest w ruchu wzglĂŞdem wszystkiego.
Jerzy Karma zauwaÂżyÂł juÂż, Âże istnieje tzw "czas biologiczny" . IstniejÂą teorie, Âże jest on powiÂązany z polem magnetycznym Ziemi oraz panujÂącÂą tu grawitacjÂą. W tym powiÂązaniu moÂże on siĂŞ wydawaĂŚ jedynie wÂłaÂściwym punktem odniesienia, ale tylko do procesĂłw Âżyciowych objĂŞtych dziaÂłaniem Ziemi. Te same organizmy w przestrzeni kosmicznej nie podlegajÂą tym samym procesom do ktĂłrych przywykÂły na Ziemi. Inaczej zadziaÂła bÂłĂŞdnik okreÂślajÂący naszÂą rĂłwnowagĂŞ, Stracimy orientacjĂŞ przestrzennÂą, gdzie jest gĂłra , a gdzie dĂłÂł., gdzie pĂłÂłnoc , a gdzie poÂłudnie ? Ja siĂŞ poruszam, czy obiekt wzglĂŞdem mnie ? Czy jest juz dzieĂą czy jeszcze noc - czyli pora odpoczywania czy aktywnoÂści ? Organy ciaÂła zostanÂą uwolnione z okowĂłw grawitacji, serce inaczej pracuje. Jedynym znanym odnoÂśnikiem jestem ja sam wobec siebie. Inaczej postrzega siĂŞ czas.

RozwaÂżmy teraz caÂłkiem subiektywny "boski czasomierz" .
Jerzy Karma napisaÂł
"

Cytuj

TakÂże Âśw. Augustyn w XI ksiĂŞdze Confessiones jest bliski widzenia tego samego.
PiszÂąc, Âże jest czas "nierozÂłÂączny ze zmianÂą (ruchem), stanowi pewien wymiar Âświata materialnego i wiÂąÂże siĂŞ z przemijalnoÂściÂą."
Przyzwyczajony jednak do pospolitego widzenia czasu nie mĂłgÂł zgÂłĂŞbiĂŚ tego intelektualnie do koĂąca.
Intuicyjnie jednak stwierdziÂł, Âże BĂłg znajduje siĂŞ poza czasem."

Co to znaczy , Âże BĂłg znajduje siĂŞ poza czasem ?
Nie ma przeszÂłoÂści, nie ma przysÂżÂłoÂści ? Gdzie jest taki czas, w ktĂłrym nic nie byÂło i nic nie bĂŞdzie ? OtĂłÂż istnieje ciekawa koncepcja, Âże tak na prawdĂŞ nie ma przeszÂłoÂści i przysÂżÂłoÂści. Istnieje tylko TERAZ.
Ten moment TERAZ, ktĂłrego nie da siĂŞ uchwyciĂŚ za pomocÂą zegarka czy jakiegoÂś ukÂładu odniesienia. PoniewaÂż przeszÂłoÂśĂŚ istnieje dla mnie o tyle o ile o niej myÂślĂŞ TERAZ. TakÂże przyszÂłoÂśĂŚ jeszcze nie nadeszÂła , ale rĂłwnieÂż istnieje bo o niej myÂślĂŞ TERAZ. Kiedy nie siĂŞgam w przeszÂłoÂśĂŚ, ani w przyszÂłoÂśĂŚ, kiedy skupiĂŞ siĂŞ wyÂłÂącznie na tej oto chwili , to czas nie istnieje.
Takie uczucie moÂże nas dopaÂśĂŚ kiedy wykonujemy jakÂąÂś monotonnÂą czynnoÂśĂŚ poÂświĂŞcajÂąc jej caÂłÂą swojÂą uwagĂŞ , kaÂżdemu ruchowi , kaÂżdej fazie na nowo , albo wtedy , gdy znajdziemy siĂŞ w gĂŞstej mgle jak mleko otulajÂącej nas bez widocznoÂści na wiĂŞcej niÂż metr. Nie ma ukÂładu odniesienia, jest tylko tu i teraz. WytrÂąceni z tego transu dziwimy siĂŞ ,Âże upÂłynĂŞÂło aÂż tyle "czasu". Osiem godzin pracy wydawaÂło siĂŞ krĂłtkÂą chwilÂą, a spacer we mgle zaledwie zaczĂŞliÂśmy , a tyle godzin minĂŞÂło. A gdyby nic nas nie wybudziÂło z TERAZ ? Czy czas by w ogĂłle istniaÂł ?
ZanurzajÂąc siĂŞ w TERAZ , zanurzamy siĂŞ w bezczas w ktĂłrym przebywa BĂłg. To jest ta chwila rezonansu. Podobnie daje siĂŞ odczuĂŚ przebywanie w ciszy. Nie ma Âżadnego dÂźwiĂŞku przed , ani po. Totalny bezruch wszystkiego. Kiedy rozbrzmi dÂźwiĂŞk czas powrĂłci zanim przebrzmi jego ostatni akord ,, ale ..... przecieÂż kaÂżdy dÂźwiĂŞk rozpoczyna siĂŞ i koĂączy w ciszy. Przemija, a ona JEST.
Zatem nawet wÂśrĂłd kanonady dÂźwiĂŞkĂłw znajduje siĂŞ cisza. Wystarczy wyĂŚwiczyĂŚ siĂŞ w jej przebywaniu , w odczuwaniu jej , uÂświadamianiu jej sobie . Przypomina to rytm oddechĂłw. PomiĂŞdzy wdechem , a wydechem na chwilĂŞ zapanuje bezdech. InteresujÂącym doÂświadczeniem jest uÂświadomiĂŚ sobie istnienie bezdechu, wczuĂŚ siĂŞ weĂą.

Ot i problemy czasami siĂŞ dziejÂą ;)

Czas jest tylko linijkÂą stworzonÂą w umyÂśle. UmysÂł jej potrzebuje, gdyÂż lubi wszystko segregowaĂŚ. Linijka czasu dokonuje pomiaru. Jest ta linijka jedynie tworem umysÂłu.

MoÂżna mentalnie sprĂłbowaĂŚ ÂżyĂŚ poza czasem. I zapewniam, Âże nie jest to nudne. Jest obfitsze w wolnoÂśĂŚ. ChoĂŚ z pewnoÂściÂą przymus czasu, niczym domina ;-) moÂże dla wielu czyniĂŚ Âżycie ciekawszym.
Dlaczego na poczatku tylko mentalnie - pisaÂłem to juÂż w innym miejscu - tu napiszĂŞ to inaczej, bardziej zakumuflujĂŞ :-) Dlatego, Âże ciaÂło leÂży dalej.

DoÂświadczamy rzeczy i zjawisk i formuÂłujemy je w przebieg czasu. WczeÂśniej sformuÂłowaliÂśmy swoje przywiÂązania - one umacniajÂą nasze poczucie czasu, z powodu swojego wpÂływu na nasz odbiĂłr rzeczywistoÂści.
Jesli zatem czasu nie ma, jak moÂżemy w nim byĂŚ?
Z powodu naszych uwarunkowaĂą - to one sÂą naszym czasem. One tworzÂą czas.
Tkwimy w czasie, bo go stwarzamy posiadanymi uwarunkowaniami.
BĂłg jest wolny od uwarunkowaĂą - w tym tkwi Jego natura.
Dlatego jest takÂże wolny od czasu, gdyÂż go nie stwarza sam sobie.

Np. potencjalna istota dwuwymiarowa nie wierzy w wiĂŞkszÂą wolnoÂśĂŚ i niezaleÂżnoÂśĂŚ istoty z trzech wymiarĂłw. Podobnie czÂłowiek nie wyobraÂża sobie Âżycia poza czasem.
Wszystkie uwarunkowania przecieÂż sÂą wynikiem ograniczeĂą. PrzywiÂązaĂą.

PrzyszÂłoÂśĂŚ i przeszÂłoÂśĂŚ to twory umysÂłu. Wystarczy odrzuciĂŚ pamiĂŞĂŚ, a zniknÂą. WĂłwczas bĂŞdÂą istnieĂŚ tylko zdarzenia.
OczywiÂście gdy jesteÂś wronÂą wÂśrĂłd wron takÂże kraczesz.
Podobnie czÂłowiek rodzÂąc siĂŞ w Âśrodowisku mentalnego czasu by umieĂŚ wspĂłÂłistnieĂŚ z innymi dziaÂła podobnie do nich. Czas w Âświecie ludzkim jest istotnym elementem, lecz juÂż np. prorocy i jasnowidzÂące osoby miaÂły problem z ustalaniem "czasu" "przyszÂłych" wydarzeĂą.

JeÂśli komuÂś pomogÂły te wyjaÂśnienia w zrozumieniu pojĂŞcia wiecznego TERAZ to sÂłowa nie padÂły nadaremno :-)
ZresztÂą ten sam sens przedstawiony zostaÂł w sÂłowach Easta.
Czasem jednak inny opis tego samego poszerza perspektywĂŞ rozumienia.

P.s.
Czy rzeczywiÂście East odczuwasz wiĂŞkszÂą ciszĂŞ na bezdechu, niÂż na wdechu?
Tu drobna uwaga: Poczatkowo odczucia mogÂą byĂŚ indywidualne, bowiem wdech nie jest taki sam u kaÂżdego. Z wdechem zwiÂązana jest praca czakramĂłw. One oraz ich stan decydujÂą o jakoÂści wdechu. TakÂże w kaÂżdym czakramie jest odczuwalny inny rodzaj ciszy. Jak i miÂłoÂści.
OczywiÂście ktoÂś moÂże napisaĂŚ, Âże dokonujĂŞ to podziaÂłu istoty na czakramy itp. postawiĂŚ "zarzuty". Zanim jednak to zrobi niech najpierw przestanie jeÂśĂŚ, piĂŚ, oddychaĂŚ, odrzuci serce i nerki - choĂŚby tylko to. Bo niestety podrĂłÂżnik musi wiedzieĂŚ, gdzie znajduje siĂŞ na drodze. Zamiast fantazjowaĂŚ /proszĂŞ nie myliĂŚ z wizualizacjÂą i wiarÂą w cel/, Âże juÂż jest u celu.

" Niekiedy zagadnienia czwartego wymiaru rozwiÂązuje siĂŞ, rozpatrujÂąc czas jako czwarty wymiar przestrzeni. PrzesÂłankĂŞ tego poglÂądu stanowi to, Âże w kinematyce czas uwaÂżany jest za konieczny warunek ruchu, jak przestrzeĂą. I ten zwiÂązek miĂŞdzy czasem i przestrzeniÂą pozwala rozpatrywaĂŚ czas jako jeden z wymiarĂłw przestrzeni. Taki wniosek jest zupeÂłnie prawidÂłowy, ale nie rozwiÂązuje problemu, dopĂłki zachowana jest idea ruchu. Aby pojÂąĂŚ czas jako czwarty wymiar przestrzeni, konieczne jest psychologiczne przyswojenie idei ruchu i zrozumienie jego wzglĂŞdnoÂści.

Teoria czasu jako czwartego wymiaru przestrzeni ma nastĂŞpujÂące znaczenie: JeÂśli czas jest wymiarem przestrzeni, to — jak z tego wynika — nie poruszamy siĂŞ w czasie, ale znajdujemy siĂŞ bezpoÂśrednio w nim. Zatem zdarzenia nie stajÂą siĂŞ, lecz istniejÂą. My tylko przechodzimy obok nich i przez nie. I za nami pozostajÂą one takimi, jakimi byÂły przy nas i jakimi byÂły, zanim do nich doszliÂśmy. WedÂług tej teorii przeszÂłoÂści i przyszÂłoÂści nie ma, jest tylko jedna teraÂźniejszoÂśĂŚ lub, wyraÂżajÂąc siĂŞ inaczej i dokÂładniej, nasze ciaÂła i wszystkie przedmioty, i zjawiska Âświata cechujÂą siĂŞ rozciÂągÂłoÂściÂą w czasie. Zmiany z biegiem czasu nie istniejÂą, jest tylko rĂłÂżnorodny obraz w rĂłÂżnych punktach tej rozciÂągÂłoÂści.

Idea czasu jako czwartego wymiaru przestrzeni zostaÂła szczegĂłÂłowo opisana w ksiÂąÂżce Tertium Organum. Na razie moÂżna powiedzieĂŚ tylko jedno: czas na pytanie o czwarty wymiar nie odpowie, dopĂłki uznajemy ideĂŞ ruchu w czasie. DopĂłki istnieje idea ruchu, czas jest koniecznym warunkiem percepcji wszelkiej przestrzeni, koniecznym dopeÂłnieniem kaÂżdej liczby wymiarĂłw, co oznacza, Âże za liczbĂŞ wymiarĂłw w przestrzeni trĂłjwymiarowej (jeÂśli uzna siĂŞ czas za czwarty wymiar przestrzeni) naleÂży uwaÂżaĂŚ 3 + 1, w przestrzeni czterowymiarowej: 4 + 1; w ogĂłle wedÂług teorii staÂłego istnienia i rozciÂągÂłoÂści w czasie liczba wymiarĂłw zawsze wynosi n + 1, gdzie 1 oznacza czas.

Hinton prĂłbuje okreÂśliĂŚ czwarty wymiar zarĂłwno z punktu widzenia fizyki, jak i psychologii. Wiele miejsca w jego ksiÂąÂżkach zajmuje opis wypracowanej przez niego metody ĂŚwiczenia ÂświadomoÂści w celu poznania czwartego wymiaru.

Jest to dÂługi szereg ĂŚwiczeĂą odbiorczego i wyobraÂżeniowego aparatu ÂświadomoÂści, wykorzystujÂących serie rĂłÂżnokolorowych szeÂścianĂłw, ktĂłre naleÂży zapamiĂŞtaĂŚ w jednym poÂłoÂżeniu, potem w drugim, trzecim, a nastĂŞpnie staraĂŚ siĂŞ wyobraziĂŚ je sobie w nowych kombinacjach.

Osoby, ktĂłre interesujÂą siĂŞ tÂą metodÂą, powinny siĂŞgnÂąĂŚ do ksiÂąÂżek Hintona, poniewaÂż nie sposĂłb wyÂłoÂżyĂŚ w skrĂłcie systemu tych ĂŚwiczeĂą.

Podstawowa idea, jakÂą kierowaÂł siĂŞ Hinton przy tworzeniu tej metody ĂŚwiczeĂą, sprowadza siĂŞ do tego, Âże aby przebudziĂŚ „wyÂższÂą ÂświadomoÂśĂŚ”, naleÂży „unicestwiĂŚ siebie” w wyobraÂżeniu i ÂświadomoÂści Âświata, to znaczy trzeba siĂŞ nauczyĂŚ poznawaĂŚ i wyobraÂżaĂŚ Âświat nie z osobistego punktu widzenia (jak zazwyczaj poznajemy i wyobraÂżamy), lecz takim, jakim on jest. Przy tym trzeba siĂŞ najpierw nauczyĂŚ wyobraÂżaĂŚ sobie rzeczy nie takimi, jakimi siĂŞ wydajÂą, ale takimi, jakimi sÂą, chociaÂżby po prostu geometrycznie, nastĂŞpnie zaÂś powinna siĂŞ juÂż pojawiĂŚ zdolnoÂśĂŚ ich poznawania, to znaczy widzenia takimi, jakimi one sÂą.

Hinton twierdzi, Âże jeÂśli w czwartym wymiarze istnieje zdolnoÂśĂŚ widzenia, to przedmioty naszego Âświata bĂŞdziemy widzieĂŚ zupeÂłnie inaczej, nie tak, jak zwykle.

Zazwyczaj widzimy przedmioty powyÂżej lub poniÂżej nas, lub teÂż na rĂłwni z nami, z prawej lub z lewej, przed nami lub za nami zawsze z tej strony, ktĂłrÂą siĂŞ ku nam zwracajÂą, a takÂże w perspektywie. Nasze oko jest instrumentem skrajnie niedoskonaÂłym: daje w wysokim stopniu bÂłĂŞdny obraz Âświata. To, co nazywamy perspektywÂą, jest w istocie deformacjÂą widzianych przedmiotĂłw, spowodowanÂą Âźle zbudowanym instrumentem optycznym — okiem. Widzimy przedmioty zdeformowane. Tak samo je sobie wyobraÂżamy. Owo wyobraÂżanie sobie zdeformowanych przedmiotĂłw jest nawykiem, to znaczy przyzwyczajeniem stworzonym przez nasze niedoskonaÂłe widzenie, ktĂłre osÂłabia zdolnoÂśĂŚ wyobraÂżania. Nic nas jednak nie zmusza, abyÂśmy koniecznie wyobraÂżali sobie przedmioty Âświata zewnĂŞtrznego w ich zdeformowanym ksztaÂłcie. "

Piotr D. Uspienski

http://www.gnosis.art.pl/e_gnosis/paradygmat_wyobrazni/uspienski_4ty_wymiar.htm

Hinton ma racjĂŞ, Âże w czwartym wymiarze przedmioty ujrzymy inaczej. MoÂżemy to stwierdziĂŚ juÂż tutaj. Bowiem przesÂłanek mamy doÂśĂŚ.
Wiemy, iÂż to zmysÂły /mĂłzg to teÂż zmysÂł/ okreÂślajÂą stan naszego widzenia. Np. oko powoduje widzenie dwuwymiarowe i dopiero regularne uksztaÂłtowanie form Âświata i ruch poÂśrĂłd nich ksztaÂłtujÂą program w mĂłzgu, ktĂłry powoduje trĂłjwymiarowy odbiĂłr Âświata. Zatem dodatkowy zmysÂł moÂże mieĂŚ duÂżÂą zmianĂŞ na naszÂą ogĂłlnÂą percepcjĂŞ.
Widzimy zatem nie tylko samymi oczami. JeÂśli za widzenie uznamy juÂż samÂą zdolnoÂśĂŚ odbioru rzeczy w przestrzeni, to "odpowiednio wraÂżliwe" osoby mogÂą widzieĂŚ sÂłuchem, choĂŚ przyznam, Âże nie wiem do koĂąca, czy to sÂłuch wyczuwa masĂŞ materii, czy jakiÂś inny zmysÂł - gdy wydaje siĂŞ byĂŚ cicho, lecz masa jest wyczuwalna bezdotykowo. NiektĂłrzy obserwujÂąc bardziej spektakularne dziaÂłanie tej zdolnoÂści /takÂże u mistrzĂłw sztuk walki/ nazywali to szĂłstym zmysÂłem.
Tak juÂż jest, Âże kaÂżdy dodatkowy nazywa siĂŞ szĂłstym, wiĂŞc inni szĂłstym nazywajÂą zdolnoÂśĂŚ jasnowidzenia. /Podobnie niektĂłrzy nazwali czas czwartym wymiarem przestrzeni./

Z ludzkim widzeniem jest jak z czasem. Widzimy odpowiednio do naszych potrzeb w tym Âświecie. I dobrze, bo kierujemy siĂŞ tym - co tu jest przydatne.
JeÂśli wiĂŞc oko widzi Âźle, to zdolnoÂśĂŚ poruszania siĂŞ w przestrzeni pozwoliÂła stworzyĂŚ w mĂłzgu program, ktĂłry zÂłe widzenie oka skorygowaÂł. Zatem nasz mĂłzg pokazuje nam Âświat w trzech wymiarach zupeÂłnie poprawnie - co moÂżemy sprawdziĂŚ ruszajÂąc ku widzianym przedmiotom.
Okazuje siĂŞ wĂłwczas, Âże dotyk potwierdzi nam to - co ukazaÂł mĂłzg. Przedmioty bĂŞdÂą dokÂładnie tej samej formy - zatem niezdeformowane.
JeÂśli jednak ktoÂś zmieni formy przedmiotĂłw i przestrzeni nadajÂąc im regularnoÂśĂŚ i kÂąty przez nas na co dzieĂą nie spotykane - wĂłwczas program nasz mĂłzgu odczyta je wg innych ukÂładĂłw odniesienia dajÂąc niezgodny obraz z rzeczywistoÂściÂą i ... nasz ruch w przestrzeni oraz dotyk ukaÂżÂą nam, iÂż "Âźle widzieliÂśmy".
PojĂŞcie czasu, czym by nie byÂło, jest bardzo pomocnym pojĂŞciem w komunikacji - nawet jeÂśli kaÂżdy przez nie bĂŞdzie rozumiaÂł coÂś innego, to wszyscy intuicyjnie wiedzÂą, Âże dotyczy ono spraw zwiÂązanych z naszÂą pamiĂŞciÂą i niewiedzÂą /niepamiĂŞciÂą/. Dlatego sam czĂŞsto uÂżywaÂłem pojĂŞcia czasu. Np. gdy nazwaÂłem czÂłowieka "roÂślinÂą czasu". RoÂśniemy zatem w czasie nie majÂąc moÂżliwoÂści przemieszczania siĂŞ w nim w sposĂłb przestrzenny. Podobnie jak roÂślina - choĂŚ stoi w trzech wymiarach, nie porusza siĂŞ w nich tak jak zwierzĂŞta, choĂŚ roÂśnie w trzech wymiarach. Podobnie czÂłowiek roÂśnie w czasie.
Wzrost roÂśliny jest jej czasem. Co jednak siĂŞ stanie z owym czasem, gdy roÂślina stanie siĂŞ dojrzaÂła? A co by byÂło, gdyby oderwaÂła siĂŞ "od korzeni" i poszÂła w "nowy Âświat" i w "nowy czas"? :-)
Zatem i tu wyglÂąda na to, Âże czas jest czymÂś subiektywnym i tworzÂą go jedynie doÂświadczane zjawiska.
Jednak to, Âże coÂś jest subiektywne, w tych wymiarach nie znaczy, iÂż maÂło istotne. Bowiem niezwykle silnie podlegamy tym subiektywizmom. Nawet jeÂśli nazywano je majÂą. ZresztÂą i Boga nazywano najwiĂŞkszym magikiem :-) My jednak tkwimy po uszy w oczarowaniu :-)
Iluzja jest naszÂą rzeczywistoÂściÂą tak dalece - jak daleko jesteÂśmy zÂłoÂżeni z iluzji. Magnes przyciÂąga bardzo silnie inny magnes - pĂłki jest magnesem. I to przyciÂąganie jest jego rzeczywistoÂściÂą.
Podobnie czas jest rzeczywistoÂściÂą czÂłowieka, gdyÂż dziaÂłajÂą tu wielkie siÂły. ChociaÂż docierajÂą niczym bajki doniesienia o ludziach, ktĂłrzy uwolnili siĂŞ od wÂłasnej natury, a w ten sposĂłb uwolnili siĂŞ od wpÂływu owych siÂł. SÂłyszymy o tym... jedni nie wierzÂą, inni marzÂą... Wszyscy jednakowo trwajÂąc w swojej ukochanej naturze.
ZresztÂą: Dlaczego nie trwaĂŚ? Skoro jak powiedziaÂł jeden mĂłj przydzielony przez los znajomy: Nie chcĂŞ nieba, bo w niebie nie byÂłoby boksu. ;-)
MoÂżliwe, Âże otrzymaliÂśmy to - czego pragnĂŞliÂśmy. Nawet jeÂśli juÂż pragnienia trochĂŞ siĂŞ zmieniÂły :-) I dokÂładnie tak to teÂż opisujÂą Wedy mĂłwiÂąc: BĂłg daje duszy to, czego pragnĂŞÂła. Do tego doÂświadczyĂŚ tego z obu stron, czyli np.: Chcesz zabijaĂŚ? BĂŞdziesz zabijaÂł i bĂŞdziesz zabijany. By smak byÂł peÂłny. I jak ktoÂś zechce dodaĂŚ: Bilans zerowy.
Zatem niebiaĂąska ksiĂŞgowoÂśĂŚ.

Cytat: MichaÂł-AnioÂł Grudzień 03, 2009, 02:02:32

"DopĂłki istnieje idea ruchu, czas jest koniecznym warunkiem percepcji wszelkiej przestrzeni"
Piotr D. Uspienski
http://www.gnosis.art.pl/e_gnosis/paradygmat_wyobrazni/uspienski_4ty_wymiar.htm

Cytat: Jerzy Karma Listopad 22, 2009, 22:15:16

to nie czas powoduje zjawiska, lecz zjawiska sprawiajÂą wraÂżenie czasu

NapisaÂłem na: http://www.boga.fora.pl/paranormalne-czy-normalne,13/czas-wg-totalizmu,160.html#825 kilka rzeczy:
1. Czas to nic innego jak oddziaÂływania. Tych zaÂś jest niezliczona iloÂśĂŚ. OczywiÂście istniejÂą potĂŞÂżnie oddziaÂłujÂące czynniki czasu, jak i czynniki czasu dziaÂłajÂące w sposĂłb tak nikÂły, Âże moÂżna je okreÂśliĂŚ jako mikroczas.
2. KaÂżdy element tego i nie tego Âświata oddziaÂłujÂący na mnie jest czynnikiem czasu.

Tam takÂże podajĂŞ ujĂŞcie czasu wg totalizmu. Z jednej strony zgadzam siĂŞ z tym ujĂŞciem, gdyÂż wskazuje ono na ÂźrĂłdÂło naszego postrzegania czasu - naszego bycia w czasie; lecz z drugiej strony to tylko postrzeganie - wraÂżenie, nie zaÂś obiektywne zjawisko.

Cytat: MichaÂł-AnioÂł Grudzień 03, 2009, 02:02:32

"DopĂłki istnieje idea ruchu, czas jest koniecznym warunkiem percepcji wszelkiej przestrzeni, koniecznym dopeÂłnieniem kaÂżdej liczby wymiarĂłw, co oznacza, Âże za liczbĂŞ wymiarĂłw w przestrzeni trĂłjwymiarowej (jeÂśli uzna siĂŞ czas za czwarty wymiar przestrzeni) naleÂży uwaÂżaĂŚ 3 + 1, w przestrzeni czterowymiarowej: 4 + 1; w ogĂłle wedÂług teorii staÂłego istnienia i rozciÂągÂłoÂści w czasie liczba wymiarĂłw zawsze wynosi n + 1, gdzie 1 oznacza czas."
Piotr D. Uspienski
http://www.gnosis.art.pl/e_gnosis/paradygmat_wyobrazni/uspienski_4ty_wymiar.htm

NaleÂży tu dodaĂŚ jeszcze, Âże tylko dla "czasu roÂśliny" - czyli czasu liniowego.
JeÂśli rozwiniemy sam czas na liczbĂŞ wymiarĂłw i zaczniemy rozpatrywaĂŚ trĂłjwymiarowy czas, wĂłwczas wymiary przestrzenne mogÂą inaczej przebiegaĂŚ z wymiarami czasu.
Samo przemieszczanie siĂŞ w czasie wprowadza juÂż w inny - dodatkowy - wymiar czasu. I jest toÂżsame z nowego rodzaju wÂładzÂą nad materiÂą - nad czynnikami. Co wskazuje, Âże czas jest okreÂślony przez relacjĂŞ z czynnikami. Te zaÂś wynikajÂą z naszej natury, percepcji, stanu umysÂłu - nie mentalnej myÂśli, bo umysÂł to coÂś ZNACZNIE wiĂŞcej. Mentalna myÂśl objawia siĂŞ tu w niezwykle nikÂły sposĂłb.
Gdyby czas byÂł czymÂś innym niÂż czynniki, nie byÂłoby moÂżliwe przemieszczanie siĂŞ w nim nawet w "sposĂłb roÂśliny ludzkiej".

Jerzy Karma napisaÂł :

Cytuj

Z ludzkim widzeniem jest jak z czasem. Widzimy odpowiednio do naszych potrzeb w tym Âświecie. I dobrze, bo kierujemy siĂŞ tym - co tu jest przydatne.

MichaÂł AnioÂł napisaÂł

Cytuj

Podstawowa idea, jakÂą kierowaÂł siĂŞ Hinton przy tworzeniu tej metody ĂŚwiczeĂą, sprowadza siĂŞ do tego, Âże aby przebudziĂŚ „wyÂższÂą ÂświadomoÂśĂŚ”, naleÂży „unicestwiĂŚ siebie” w wyobraÂżeniu i ÂświadomoÂści Âświata, to znaczy trzeba siĂŞ nauczyĂŚ poznawaĂŚ i wyobraÂżaĂŚ Âświat nie z osobistego punktu widzenia (jak zazwyczaj poznajemy i wyobraÂżamy), lecz takim, jakim on jest. Przy tym trzeba siĂŞ najpierw nauczyĂŚ wyobraÂżaĂŚ sobie rzeczy nie takimi, jakimi siĂŞ wydajÂą, ale takimi, jakimi sÂą, chociaÂżby po prostu geometrycznie, nastĂŞpnie zaÂś powinna siĂŞ juÂż pojawiĂŚ zdolnoÂśĂŚ ich poznawania, to znaczy widzenia takimi, jakimi one sÂą.

Widzenie rzeczy takimi , jakie one sÂą ? Czyli jakimi ? Wprowadzamy jakiÂś dodatkowy aspekt poznania, dodatkowy wymiar , ale czy obiektywy ? Czy jednoznaczny i taki sam dla kaÂżdego badajÂącego ? WeÂźmy na przykÂład sposĂłb geometryczny. To , co robi Nassim jest fascynujÂące , gdyÂż wyjaÂśnienia rzeczywistoÂści, ktĂłre podaje odbywajÂą siĂŞ w sposĂłb ÂściÂśle matematyczny. Jest to jakiÂś sposĂłb, ale nie ma w nim mowy o odmiennym postrzeganiu. W dalszym ciÂągu uÂżywamy tylko tych zmysÂłĂłw, ktĂłre mamy .

We wstĂŞpie tego posta wkleiÂłem interesujÂące , jak mi siĂŞ wydaje, zdanie Jerzego. InteresujÂące o tyle, Âże zauwaÂża on iÂż "Widzimy odpowiednio do naszych potrzeb w tym Âświecie. I dobrze, bo kierujemy siĂŞ tym - co tu jest przydatne."
To waÂżne zdanie. Niedawno spotkaÂłem osobĂŞ , ktĂłra wyraziÂła ciekawÂą koncepcjĂŞ, iÂż pierwsi inteligentni ludzie mieli aktywny dodatkowy zmysÂł, ktĂłrego my obecnie nie posiadamy - tzw "trzecie oko" . Niestety, w trakcie ewolucji ten organ przestaÂł byĂŚ uÂżywany i zanikÂł. ZastanawiaÂłem siĂŞ dlaczego? SÂą ludzie, ktĂłrzy nawet dzisiaj z tego korzystajÂą wiĂŞc moÂżna przypuszczaĂŚ, Âże po prostu organ ten ulegÂł wyÂłÂączeniu . CzyÂżby przestaÂł byĂŚ przydatny ? A moÂże zostaÂł wyÂłÂączony ? ( ten problem na razie zostawmy bo wymagaÂłby wprowadzenia "spiskowej teorii dziejĂłw" ).
Za pomocÂą trzeciego oka moÂżna byÂło czerpaĂŚ energiĂŞ, tzw pranĂŞ wprost z kosmosu. MoÂżna teÂż byÂło widzieĂŚ energie ksztaÂłtĂłw czy teÂż aurĂŞ drugiego czÂłowieka, a nawet pole magnetyczne ( wyjaÂśniaÂłoby to tajemnicze podrĂłÂże pradawnych wikingĂłw do Ameryki , czy tez migracje ludnoÂści po Pacyfiku ). Podobno jaskiniowy czÂłowiek malowaÂł wyobraÂżenie mamuta na Âścianie po to, aby nawiÂązaĂŚ z nim kontakt i przekazaĂŚ, Âże bĂŞdzie na niego polowaÂł i Âże go zabije, aby zjeÂśĂŚ Wtedy w praktyce uÂżywaÂł trzeciego oka. ByÂło to wielce praktyczne ĂŚwiczenie, gdyÂż w ten sposĂłb myÂśliwy obmyÂślaÂł dokÂładny plan polowania i dodawaÂł sobie odwagi. WedÂług tej koncepcji, zwierzĂŞta wyczuwaÂły intencje myÂśliwego i Âłatwiej poddawaÂły siĂŞ jego planom. To wÂłaÂśnie w ten sposĂłb czÂłowiek miaÂł podporzÂądkowaĂŚ sobie caÂły Âświat zanim wkroczyÂł w erĂŞ cywilizacji technicznej.

Koncepcja trzeciego oka wyjaÂśnia rĂłwnieÂż poniekÂąd dlaczego ludzie na caÂłej Ziemi malowali te same symbole krzyÂży otoczonych koncentrycznymi koÂłami / wieĂącami . W filmie Tunderbolts of Gods , Talbota ( http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=45.msg170#msg170 ) pojawia siĂŞ twierdzenie, Âże ludzie wtedy obserwowali na niebie zjawiska ( elektryczne ), ktĂłrych dzisiaj juÂż nie ma i jest to, wedÂług mnie, najsÂłabsze ogniwo caÂłego wywodu w tym filmie, bo nikt nie jest w stanie podaĂŚ DLACZEGO tych zjawisk juÂż nie ma. Natomiast koncepcja trzeciego oka wyjaÂśnia, Âże to nie zjawiska zanikÂły , lecz organ, dziĂŞki ktĂłremu czÂłowiek mĂłgÂł obserwowaĂŚ te zjawiska.

I tutaj pojawia siĂŞ pytanie o to DLACZEGO ten dodatkowy organ miaÂł siĂŞ zdezaktywowaĂŚ.

W tym momencie chciaÂłbym wprowadziĂŚ koncepcjĂŞ Hintona , a mianowicie "Âże aby przebudziĂŚ „wyÂższÂą ÂświadomoÂśĂŚ”, naleÂży „unicestwiĂŚ siebie” w wyobraÂżeniu i ÂświadomoÂści Âświata, to znaczy trzeba siĂŞ nauczyĂŚ poznawaĂŚ i wyobraÂżaĂŚ Âświat nie z osobistego punktu widzenia ". Trzecie oko , lub jak nazywa to Hinton -poÂłÂączenie z "wyÂższÂą ÂświadomoÂściÂą " jest utrudnione z powodu "osobistego punktu widzenia", o ktĂłrym my moglibyÂśmy napisaĂŚ jako o EGOTYCZNYM punkcie widzenia. O tym samym piszÂą publicyÂści powoÂłujÂąc siĂŞ na zanik wiĂŞzi czÂłowieka z naturÂą. Ten zanik wiĂŞzi spowodowany jest rozbuchanym ego. W swojej pysze ego nazywaÂło rdzennÂą ludnoÂśĂŚ ÂżyjÂącÂą od wiekĂłw w zgodzie z naturÂą - dzikusami. Z tego powodu ego w okrutny sposĂłb niemalÂże wytĂŞpiÂło Indian - rdzennych mieszkaĂącĂłw obu Ameryk, InkĂłw, a mieszkaĂącĂłw Afryki uznano za podludzi i uczyniono z nich niewolnikĂłw. Dzisiaj nie ma juÂż jaskrawych tego przejawĂłw, ale zwrĂłĂŚcie choĂŚby uwagĂŞ na ignorancjĂŞ z jakÂą ego usiÂłuje modyfikowaĂŚ naturalnÂą ÂżywnoÂśĂŚ, patentowaĂŚ jÂą, tak jakby byÂło jej stworzycielem. PrzykÂładĂłw moÂżna by mnoÂżyĂŚ, ale kaÂżdy wie o co mi chodzi wiĂŞc siĂŞ powstrzymam . Zatem wedÂług mnie czynnikiem , ktĂłry odebraÂł czÂłowiekowi prawdziwÂą jego moc i naturalnie potĂŞÂżne moÂżliwoÂści jest jego wÂłasne ego.

WracajÂąc do czasu.

Powiedzmy ,Âże czÂłowiek okieÂłzna swoje ego , zmniejszy je do rangi narzĂŞdzia , a tym samym uwolni drzemiÂące w nim moÂżliwoÂści. OdblokowaÂł swoje naturalne poÂłÂączenie z wyÂższÂą ÂświadomoÂściÂą i na powrĂłt aktywowaÂł trzecie oko. Jak wĂłwczas zmieniÂła by siĂŞ koncepcja czasu i postrzeganie czasu ?
MoÂżemy to przeÂśledziĂŚ na przykÂładzie kalendarza MajĂłw ( jak i samej kultury MajĂłw ), ktĂłry opieraÂł siĂŞ na cyklach astronomicznych ( kalendarz haab ) , ale przede wszystkim sÂłuÂżyÂł do rozwoju duchowego prowadzÂąc czÂłowieka - istotĂŞ poÂłÂączonÂą z caÂłym uniwersum- przez caÂłe jego Âżycie ( kalendarz tzolkin ). Czas peÂłniÂł u MajĂłw rolĂŞ ÂświĂŞtÂą. Oba kalendarze - haab i tzolkin - byÂły ze sobÂą ÂściÂśle sprzĂŞÂżone. Haab sÂłuÂżyÂł celom administracyjnym , ksiĂŞgowym i innym codziennym, tak samo , jak nam sÂłuÂży kalendarz gregoriaĂąski, zaÂś tzolkin sÂłuÂżyÂł czÂłowiekowi jako elementowi wszechÂświata, ale jednoczeÂśnie umoÂżliwiaÂł im korzystanie z tej potĂŞgi wszechÂświata. Wystarczy spojrzeĂŚ na maestriĂŞ, precyzjĂŞ i ponadczasowoÂśĂŚ wykonania majaĂąskich piramid. DziĂŞki tzolkin Majowie byli w stanie przewidzieĂŚ przyszÂłoÂśĂŚ. Do tego stopnia, Âże ich cywilizacja nagle zniknĂŞÂła z powierzchni Ziemi. Majowie odeszli, zniknĂŞli bez Âśladu. Dzisiaj czytamy o nich jako o "Tkaczach czasu, graczach uniwersum" (autor Magda Wimmer).
Przy caÂłej swojej przemyÂślnoÂści odnoÂśnie odmierzania czasu , Âżycia czasem i w nim , Majowie zawsze wskazywali na dwa niezmienne aspekty czasu : Âżycie toczy siĂŞ zawsze TERAZ oraz na powiÂązanie czasu i Âżycia w teraz, ze wszystkim , co Âżyje. Do tego stopnia, Âże do dziÂś zachowaÂło siĂŞ majaĂąskie pozdrowienie ( jak u nas "czeÂśĂŚ" ) "In Lakee`ch" = ja to inny Ty.
DosÂłownie ( cytat z ksiÂąÂżki Majowie Tkacze Czasu, Gracze Uniwersum ) " Ich celem byÂło ciÂągÂłe wskazywanie na znaczenie wzoru 13 liczb i 20 sÂłoĂąc-symboli, dla ludzi i wszystkich innych istot ÂżyjÂących , dla planety Ziemia i dla caÂłego Uniwersum. Pokazali, Âże wszystko jest ze sobÂą wzajemnie powiÂązane i Âże wzĂłr maÂłej czĂŞÂści jest taki sam , jak wzĂłr wielkich poÂłÂączeĂą ". Znali wiĂŞc rĂłwnieÂż fraktalnoÂśĂŚ wszechÂświata.
NapisaÂłem o tym, gdyÂż rozwaÂżajÂąc o czasie nie sposĂłb jest pominÂąĂŚ tak waÂżnej koncepcji, jakÂą posÂługiwali siĂŞ Majowie.
Ich wiedza jest tajemnicza i nie wiemy skÂąd mogÂłaby pochodziĂŚ, chociaÂż oni sami wskazujÂą na jej pozaziemskie pochodzenie . Cokolwiek przez to rozumieĂŚ kultura MajĂłw nie rozkwitÂła dziĂŞki jakimÂś obcym, pozaziemskim istotom, tylko dziĂŞki nim samym. Bez wzglĂŞdu na to skÂąd pochodziÂła ich wiedza. Zatem i w ich przypadku, podejrzewam, istniaÂł bezpoÂśredni kanaÂł komunikacji z "wyÂższÂą ÂświadomoÂściÂą". KanaÂłem tym jest oczywiÂście koncepcja trzeciego oka jako narzĂŞdzia do wyÂższego wymiaru.
Moim zdaniem.

Nassim Haramein, 2012 i... zagadka "obcych" => Nassim Haramein - PrzekroczyĂŚ Horyzont ZdarzeĂą => Wątek zaczęty przez: Xellos Listopad 22, 2009, 01:14:17