Manuskrypt Voynicha - najbardziej tajemnicza ksiĂŞga Âświata

Manuskrypt Voynicha – pergaminowa ksiĂŞga oprawiona w skĂłrĂŞ skÂładajÂąca siĂŞ ze 136[1] dwustronnie zapisanych (do dziÂś przetrwaÂło 120) welinowych kart formatu 6 na 9 cali (15 x 22,5 cm) pokrytych rysunkami, wykresami i niezrozumiaÂłym pismem. SwojÂą nazwĂŞ zawdziĂŞcza Wilfriedowi M. Voynichowi, amerykaĂąskiemu antykwaryÂście i kolekcjonerowi antykĂłw polskiego pochodzenia, ktĂłry w roku 1912 nabyÂł rĂŞkopis od oo jezuitĂłw z Willi Mondragone we Frascati koÂło Rzymu. Do dziÂś manuskrypt uchodzi za jeden z najbardziej tajemniczych manuskryptĂłw Âśredniowiecza, poniewaÂż jego autor, pismo oraz jĂŞzyk do dziÂś pozostajÂą nieznane. Pierwsza podobizna rĂŞkopisu (faksymile) zostaÂła wydana w 2005 roku[2].

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0f/68r.jpg/800px-68r.jpg)
RozkÂładane ilustracje w manuskrypcie przedstawiajÂą diagramy przypominajÂące obiekty astronomiczne.


Manuskrypt Voynicha jest przedmiotem intensywnych badaĂą prowadzonych przez profesjonalnych kryptologĂłw, jak i amatorĂłw, m.in. przez uznanych amerykaĂąskich i brytyjskich specjalistĂłw od Âłamania kodĂłw, ktĂłrzy dziaÂłali podczas II wojny Âświatowej (Âżadnemu z nich nie udaÂło siĂŞ rozszyfrowaĂŚ ani jednego sÂłowa). Ta seria niepowodzeĂą spowodowaÂła, Âże manuskrypt staÂł siĂŞ sÂłynnym przedmiotem kryptologii historycznej (...)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Manuskrypt_Voynicha

Co do zawartoœci Manuskryptu Voynicha, to tak naprawdê nikt nie jest w stanie powiedzieÌ nic pewnego, jako ¿e do dziœ nie zosta³ odczytany. Ilustracje jednak¿e mog¹ sugerowaÌ, ¿e jest to jakaœ ksiêga alchemiczna, której treœÌ autor chcia³ zachowaÌ w tajemnicy. Manuskrypt sk³ada siê z kilku rozdzia³ów, przynajmniej tak mo¿na wywnioskowaÌ z ilustracji, choÌ nie ma gwarancji na to, ¿e s¹ one zwi¹zane z treœci¹:

    * Sekcja zielarska: wiele nie zidentyfikowanych i fantastycznych roÂślin;
    * Sekcja astronomiczna: z wiĂŞkszoÂściÂą symboli zodiakalnych;
    * Sekcja biologiczna: "anatomiczne" rysunki i ludzkie postacie;
    * Sekcja kosmologiczna:  z koÂłami, gwiazdami i niebiaĂąskimi sferami;
    * Sekcja farmaceutyczna: z nazwami i czĂŞÂściami roÂślin;
    * Sekcja przepisĂłw: wiele krĂłtkich paragrafĂłw.

Dodatkowo znaleŸÌ tam mo¿na:

    * stronicowanie i zbieranie numerĂłw (sygnatur);
    * kilka "sekwencji-kluczy", przewijajÂących siĂŞ przez ca³¹ ksiĂŞgĂŞ;
    * trochĂŞ staroniemieckiego pisma, prawdopodobnie dodanego póŸniej;
    * nazwy miesiĂŞcy w sekcji astronomicznej, prawdopodobnie dodane póŸniej;
    * kilka przykÂładĂłw obcego pisma, innego od reszty manuskryptu;
    * tekst znajdujÂący siĂŞ na ostatniej stronicy dokumentu, nie bĂŞdÂący czĂŞÂściÂą Manuskryptu, ktĂłry moÂżna odczytaĂŚ jako: "michiton oladabas", byĂŚ moÂże wskazĂłwka - klucz do odszyfrowania tekstu.

Istnieje kilka teorii na temat zawartoÂści Manusklryptu Voynicha:

    * jest to zbiĂłr odkryĂŚ i wynalazkĂłw Rogera Bacona, zapisany bardzo skomplikowanym kodem,
    * stek bzdur, napisany przez Âśredniowiecznego wÂłoskiego szarlatana, majÂący zaimponowaĂŚ jego klienteli,
    * rzadki modlitewnik KatarĂłw, ktĂłry nie zostaÂł zniszczony przez InkwizycjĂŞ,
    * ciÂąg znakĂłw bez Âżadnego znaczenia, sprokurowany przez dr Johna Dee i Edwarda Kelly'ego w celu wyÂłudzenia pieniĂŞdzy.

http://www.teksty.gildia.pl/kormak/manuskrypt_voynicha

Inne:
http://www.paranormalne.pl/index.php?showtopic=13686&st=0&p=222131&#entry222131

Manuskrypt Voynicha dzieli od blisko stulecia naukowców i amatorów. Jedni twierdz¹, ¿e to autentyk, inni, ¿e fa³szerstwo. Najnowsze analizy tej ksiêgi dowodz¹ jednak, ¿e ten artefakt faktycznie powsta³ ponad pó³ tysi¹clecia temu.

Nie wiadomo jaki tytu³ nosi ta ksiêga. Oficjalnie mówi siê o niej Manuskrypt Voynicha, od nazwiska antykwariusza Wilfrieda M. Voynicha. To oprawiona w skórê ksiêga spisana na welinowym pergaminie, o wymiarach ok. 15 na 22,5 cm. Do dziœ przetrwa³o 120 stron z pocz¹tkowych 272. TreœÌ tego manuskryptu jest podzielona na czêœci, te zaœ na rozdzia³y. Z ilustracji, którymi ksiêgê bogato opatrzono, mo¿na wywnioskowaÌ, ¿e mówi ona o takich dziedzinach, jak astronomia lub astrologia, zielarstwo, wodolecznictwo.

Voynich w 1912 r. kupi³ rêkopis od jezuitów z Villa Mondragone we Frascati pod Rzymem. Zakonnicy nie byli zainteresowani niezrozumia³ym zielnikiem, za jaki ksiêgê uwa¿ali, a Voynicha zaintrygowa³a w³aœnie tajemniczoœÌ znaków na pergaminowych kartach.

Trzeba przyznaÌ, ¿e nie tylko wspomniana ksiêga jest niezwyk³a. Tak¿e jej odkrywca, to nietuzinkowa postaÌ. Wilfrid Michael Voynich, urodzony 31 paŸdziernika 1865 r. w Telszy, zmar³y 19 marca 1930 r. w Nowym Jorku, by³ Polakiem z polsko-litewskiej rodziny szlacheckiej. Nazywa³ siê Micha³ Habdank-Wojnicz. W 1885 r. wstapi³ do za³o¿onej przez Ludwika Waryùskiego organizacji rewolucyjnej Proletarjat. W 1886 r. zosta³ aresztowany przez carsk¹ policjê i zes³any na Syberiê, sk¹d uciek³ w 1890 r. Nastêpnie trafi³ do Londynu gdzie w 1893 r. o¿eni³ siê z Ethel Lilian Boole, córk¹ angielskiego matematyka George Boole. W 1914 r. wyjecha³ z ¿on¹ do USA, gdzie przybra³ nazwisko Voynich i zaj¹³ siê dzia³alnoœcia antykwaryczn¹.

(http://img541.imageshack.us/img541/2842/voynich31.jpg)

WróÌmy do zagadkowego manuskryptu. Wg badaù prowadzonych najpierw przez Voynicha, a potem zastêpy naukowców i amatorów, pierwsza wzmianka o ksiêdze pojawi³a siê ok. 1585 r. Manuskrypt trafi³ wówczas do Pragi, na dwór cesarza Rudolfa II. Rudolf, którego panowanie trwa³o do 1552 do 1612 r., ineresowa³ siê wszystkim, co tajemne - wspiera³ prace alchemików, astrologów i wywo³ywaczy duchów, poza tym kolekcjonowa³ niezwyk³e przedmioty. ród³a mówi¹, ¿e Manuskrypt Voynicha za 600 dukatów sprzeda³ cesarzowi angielski alchemik, astrolog i szpieg John Dee. Po latach ksiêga w niejasnych okolicznoœciach trafi³a z praskich zbiorów cesarza do jezuitów we Frascati.

Przeprowadzone w latach 70. XX-go w. analizy metodÂą radiowĂŞglowÂą wykazaÂły, Âże pergamin, na ktĂłrym spisano ksiĂŞgĂŞ powstaÂł pomiĂŞdzy 1300 a 1660 r. Te maÂło precyzyjne ustalenia byÂły poddawane w wÂątpliwoœÌ przez wielu badaczy. Stawiano nawet hipotezĂŞ, Âże ksiĂŞgĂŞ sfaÂłszowano na poczÂątku XX-go w., a g³ównym podejrzanym byÂł sam Voynich. Ten stan rzeczy zmieniÂły jednak najnowsze analizy pergaminu i atramentu przeprowadzone przez ekspertĂłw z uniwersytetu stanowego Arizony w Tucson w grudniu 2009 r. AmerykaĂąscy naukowcy stwierdzili, Âże Manuskrypt Voynicha powstaÂł pomiĂŞdzy rokiem 1404 a 1438. Mamy wiĂŞc jeden pewnik – ksiĂŞgĂŞ spisano 600 lat temu.

(http://img43.imageshack.us/img43/479/voich21.jpg)

Voynich badaÂł ksiĂŞgĂŞ aÂż do swej Âśmierci. W 1960 r. wdowa po antykwariuszu przekazaÂła anuskrypt nauce - wÂłaÂścicielem artefaktu staÂła siĂŞ biblioteka Uniwersytetu Yale, gdzie do dziÂś Manuskrypt siĂŞ znajduje.

Na pierwszy rzut oka Manuskrypt Voynicha przypomina inne almanachy wiedzy z okresu od XV do XVII w. Jednak botanicy nie s¹ w stanie ustaliÌ, jakie roœliny namalowano na stronach ksiêgi, a astronomowie wskazaÌ konstelacje umieszczone na za³¹czonych tam mapach nieba. Poza tym jêzykoznawcy i kryptolodzy nie potrafi¹ stwierdziÌ w jakim jêzyku i jakim pismem, czy te¿ kodem, skreœlono treœÌ manuskryptu.

Na temat Manuskryptu Voynicha powsta³o wiele hipotez. Wg niektórych badaczy jest to tajna ksiêga templariuszy, gdzie opisano ich sekretne praktyki magiczne i lokalizacjê ukrytych skarbów. Inna koncepcja mówi, ¿e to œwiêta ksiêga Katarów, która przetrwa³a rozprawê Koœcio³a z t¹ sekt¹. Inni twierdz¹, ¿e Manuskrypt Voynicha jest zaszyfrowanym kompendium wiedzy jakiegoœ alchemika, czy uczonego. A nawet ¿e to ksiêga spisana jêzykiem anio³ów.

Fizyk z Yale, dr W. Benett stwierdziÂł w 1976 r., Âże tekst wykazuje pokrewieĂąstwo z jĂŞzykami Polinezji, a wg brazylijskiego uczonego J. Stolfle, moÂże to byĂŚ fonetyczny zapis w jĂŞzyku chiĂąskim.

W kwietniu 2007 r. wyniki analizy komputerowej tajemniczej ksiĂŞgi przedstawiÂł Austriak dr Andreas Schinner, fizyk teoretyczny i ekspert w dziedzinie programowania z Uniwersytetu im. Johannesa Keplera. Analizy statystyczne, wg Schinnera wykazujÂą, Âże znaki, ktĂłrymi spisano ksiĂŞgĂŞ, nie przekazujÂą Âżadnej treÂści.

- To beÂłkot – twierdzi dr Schinner. - Statystyczne wÂłaÂściwoÂści tekstu wskazujÂą, Âże mamy do czynienia z Âżartem, albo oszustwem. WczeÂśniej, w 2004 r., do podobnego wniosku doszedÂł Brytyjczyk, dr Gordon Rugg z Uniwersytetu Keele. Wg niego, manuskrypt to dzieÂło oszusta.

- W tekœcie wystêpuj¹ subtelne regularnoœci struktury i rozk³adu s³ów, dlatego nikt powa¿nie nie rozwa¿a³ mo¿liwoœci, ¿e to dzie³o jest najzwyczajniejsz¹ w œwiecie mistyfikacj¹ - stwierdzi dr Rugg w wypowiedzi dla mediów.

Czy faktycznie ta ksiĂŞga jest faÂłszerstwem? Ustalenie wieku manuskryptu dowodzi jednoznacznie, Âże nie wykonano go, aby wyÂłudziĂŚ pieniÂądze od cesarza Rudolfa. Nie jest teÂż spreparowanÂą na poczÂątku XX-go w. „faÂłszywkÂą”. Autorstwo i treœÌ Manuskryptu Voynicha wci¹¿ stanowi zagadkĂŞ.

Tadeusz Oszubski

http://niewiarygodne.pl/kat,1017181,title,Najbardziej-tajemnicza-ksiega-swiata,wid,12298811,wiadomosc.html