|
Tytu³: Od tego trzeba zacz±æ Fizyka podstawy w liczbach Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Grudzieñ 08, 2009, 10:56:10 Rozwój fizyki polega na redukcji i
uproszczeniu podstawowych praw i na unifikacji teorii(ciekawe kto j± tak z komplikowa³ :) ) Prof. dr hab. Jacek Ulanski Katedra Fizyki Molekularnej P. £. www.p.lodz.pl/k-32 Skala porównawcza czasów Wiek Wszechswiata 10do17 s Pojawienie sie pierwszego cz³owieka 10do13 s Wiek piramid 10do12 s Czas ¯ycia cz³owieka 10do9 s Rok zwrotnikowy 10do7 s Doba ziemska 10do5 s Czas ¿ycia swobodnego neutronu 10do3 s Uderzenie serca 10do0 s Okres fal g³osowych 10do-3 s Okres fal radiowych 10do-6 s Okres rotacji czasteczek 10do-12 s Czas przejscia swiat³a przez atom 10do-18 s Skala porównawcza mas Masa Wszechswiata 10do52 kg Masa Galaktyki 10do40 kg Masa S³onca 10do30 kg Masa Ziemi 10do24 kg Masa sredniego domu 10do6 kg Masa cz³owieka 10do2 kg Masa komórki bakterii 10do-12 kg Masa czasteczki proteiny 10do-22 kg Masa czasteczki tlenu 10do-26 kg Masa elektronu 10do-30 kg Przedrostki jednostek tera [T] - 10do12 mili [m] - 10do-3 giga [G] - 10do9 mikro [μ] - 10do-6 mega [M] - 10do6 nano [n] - 10do-9 kilo [k] - 10do3 piko [p] - 10do-12 centy [c] - 10do-2 femto [f] - 10do-15 Naturalna skale predkosci wyznacza predkosc rozchodzenia sie swiat³a w pró¿ni c c = 2,998 x 108 m s-1 » 3 x 108 m s-1 c - maksymalna mo¿liwa predkosc ruchu dowolnego obiektu (c - sta³a uniwersalna) Jesli (v/c)2 << 1 ® ruch nierelatywistyczny Jesli v bliskie c ® ruch relatywistyczny ró¿ne prawa ! Granice dzielaca mechanike klasyczna od kwantowej wyznacza sta³a Plancka h. h = 1,054 x 10-34 kg m2 s-1 (sta³a uniwersalna). Jesli parametr ruchu mikroczasteczki majacy wymiar [kg m2 s-1] jest porównywalny z h, to ruchem tym rzadzi mechanika kwantowa. Dotyczy to z regu³y bardzo ma³ych odleg³osci Skalary i wektory Skalary, np: czas, objetosc, masa, temperatura, praca - sa okreslone przez liczbe i jednostke Wektory, np: droga, predkosc przyspieszenie, si³a, ped - sa okreslone przez wartosc bezwzgledna (liczbe dodatnia - skalar), kierunek i zwrot. Wielkosc fizyczna mona przedstawic jako wektor gdy: 1. Spe³nia prawo równoleg³oboku przy dodawaniu 2. Jej wartosc, kierunek i zwrot nie zalea od wyboru uk³adu wspó³rzednych. Oznaczenia wektorów : v (w druku); v (pisane); IvI (wartosc skalarna wektora v) Dwa wektory sa równe, jesli maja jednakowe wartosci, kierunki i zwroty (moga miec róne po³oenia w przestrzeni). Wiêcej znajdziesz tu: http://kfm.p.lodz.pl/dydakt/fiz-wyklad_01.pdf Tytu³: Odp: Od tego trzeba zacz±æ Fizyka podstawy w liczbach Wiadomo¶æ wys³ana przez: east Grudzieñ 08, 2009, 14:15:45 A neutrina, które nie maj± masy ?
A prêdko¶æ "dzia³ania duchów na odleg³o¶æ" to na jakiej skali umie¶ciæ ? Tytu³: Odp: Od tego trzeba zacz±æ Fizyka podstawy w liczbach Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Grudzieñ 08, 2009, 14:52:27 ;) A prêdko¶æ "dzia³ania duchów na odleg³o¶æ" no w³a¶nie Specjalnie dla ciebie ;) http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=528.new#new Tytu³: Odp: Od tego trzeba zacz±æ Fizyka podstawy w liczbach Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Grudzieñ 08, 2009, 16:18:31 W ¶wiecie mechaniki kwantowej istnieje wiele dziwnych zjawisk, które za nic maj± nasz zdrowy rozs±dek i wyrobion± przez wiele lat intuicjê. Zjawisko kwantowego spl±tania przebija jednak je wszystkie!
W istocie - ze spl±taniem "k³opoty" mia³ nawet sam Albert Einstein. Okre¶li³ je jako "z³owieszcze oddzia³ywanie na odleg³o¶æ" (spukhafte Fernwirkung - spooky action at distance) i wykorzysta³ jako jeden z argumentów przeciwko uznaniu mechaniki kwantowej za kompletn± teoriê. Spl±tanie jest zjawiskiem, w którym w³a¶ciwo¶ci (a konkretnie: stany kwantowe), dwóch, lub wiêcej obiektów s± ze sob± powi±zane (spl±tane) w taki sposób, ¿e jeden obiekt nie mo¿e byæ w³a¶ciwie opisany bez uwzglêdnienia drugiego. Prowadzi to do powstania korelacji pomiêdzy fizycznymi w³asno¶ciami obiektów i to nawet wtedy, gdy obiekty bêdê od siebie oddalone. W tym w³a¶nie Einstein (wraz z Podolskim i Rosenem) widzieli problem mechaniki kwantowej: wynika z niej, ¿e pomiar przeprowadzony na jednej ze spl±tanych cz±stek natychmiast wp³ynie na stan drugiej z nich. Wydaje siê to sprzeczne z dobrze sprawdzonym faktem, i¿ oddzia³ywania w przyrodzie mog± rozchodziæ siê nie szybciej ni¿ z prêdko¶ci± ¶wiat³a. Paradoks ten znany jest w ¶wiecie nauki jako paradoks EPR. W czasopi¶mie Nature, Daniel Salart wraz z innymi naukowcami Uniwersytetu w Genewie opisuj± do¶wiadczenie, w którym badali ten paradoks. Wys³ali pary spl±tanych fotonów do laboratoriów odleg³ych od siebie o 18 kilometrów. Mierz±c w³asno¶ci wielu par fotonów grupa badaczy pokaza³a do¶wiadczalnie, ¿e je¶li to "z³owieszcze oddzia³ywanie" jest odpowiedzialne za spl±tanie, musia³oby byæ co najmniej 10 000 razy szybsze ni¿ prêdko¶æ ¶wiat³a! (Nature). http://supermozg.gazeta.pl/supermozg/1,91629,6038190,Kwantowe_splatanie___szybciej_niz_swiatlo_.html Tytu³: Odp: Od tego trzeba zacz±æ Fizyka podstawy w liczbach Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Grudzieñ 08, 2009, 16:40:27 Neutrina ma masê.
Jednak masa ta nie jest ustalona. Nie, nie chodzi tu o zasadê nieoznaczono¶ci Heisenberga. Bynajmniej. Pontecorvo i jego nastêpcy, zaproponowali istnienie trzech ró¿nych stanów masowych neutrin, które jednak nie s± to¿same z trzema ich stanami zapachowymi (elektronowym, mionowym i taonowym). Neutrino elektronowe na przyk³ad sk³ada siê w czê¶ci z pierwszego stanu masowego, w czê¶ci z drugiego i w czê¶ci z trzeciego. Podobnie neutrino mionowe i taonowe. Proporcje poszczególnych stanów masowych w poszczególnych stanach zapachowych s± ró¿ne. Oscylacje neutrin dowodz±, ¿e neutrina obdarzone s± mas±. Gdyby neutrina by³y obiektami bezmasowymi, ¿adne oscylacje nie mog³yby zachodziæ. Niestety mierz±c oscylacje (nawet bardzo dok³adnie) nie mo¿na wyznaczyæ owej masy. Mo¿na jedynie podaæ ró¿nice pomiêdzy masami poszczególnych stanów. Dlatego inne eksperymenty (bezpo¶rednie próby pomiaru masy) s± równie istotne jak eksperymenty mierz±ce oscylacje neutrin. Oscylacje neutrin dowodz±, ¿e neutrina obdarzone s± mas±. Gdyby neutrina by³y obiektami bezmasowymi, ¿adne oscylacje nie mog³yby zachodziæ. Niestety mierz±c oscylacje (nawet bardzo dok³adnie) nie mo¿na wyznaczyæ owej masy. Mo¿na jedynie podaæ ró¿nice pomiêdzy masami poszczególnych stanów. Dlatego inne eksperymenty (bezpo¶rednie próby pomiaru masy) s± równie istotne jak eksperymenty mierz±ce oscylacje neutrin. Super-Kamiokande znajduje siê 1000 metrów pod powierzchni± Ziemi, w japoñskiej kopalni Mozumi. Jest on detektorem sk³adaj±cym siê z olbrzymiego zbiornika ultra czystej wody otoczonego przesz³o 11 000 fotodetektorami. Zbiornik ma kszta³t walca, którego ¶rednica i wysoko¶æ wynosz± po 40 metrów. Wype³nia go 50 000 ton wody. Zasada jego dzia³ania polega na rejestrowaniu oddzia³ywañ neutrin z j±drami b±d¼ elektronami cieczy. W wyniku takiego oddzia³ywania produkowany jest elektron (je¶li oddzia³uj±cym neutrinem by³o neutrino elektronowe) lub mion (je¶li oddzia³a³o neutrino mionowe). W rzeczywisto¶ci sytuacja nie jest tak prosta. Elektron mo¿e byæ równie¿ wybity przez neutrino z materii za po¶rednictwem wymiany bozonu Z0. W tym przypadku przelatuj±ce przez o¶rodek neutrino (obojêtnie jakiego typu) wysy³a bozon Z0, który absorbowany jest przez elektron. W wyniku absorpcji elektron nabywa wystarczaj±cej energii kinetycznej, aby byæ zaobserwowany w detektorze. Jednak¿e prawdopodobieñstwo tego, ¿e to neutrino elektronowe spowodowa³o pojawienie siê elektonu w detektorze, jest znacznie wiêksze ni¿ prawdopodobieñstwo tego, i¿ by³o to neutrino mionowe, b±d¼ taonowe. W poni¿szym zapomnimy o tej niewielkiej domieszce i za³o¿ymy, ¿e wszystkie elektrony obserwowane w detektorze pochodz± z oddzia³ywañ neutrin elektronowych Wiêcej tu: http://www.fuw.edu.pl/~neutrina/superkamiokande.html |
Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum