Medycyna komórkowa, Codex Alimentarius, GMO => Medycyna komórkowa, Codex Alimentarius, GMO => W±tek zaczêty przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:11:51



Tytu³: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:11:51
Ca³y watek jest kopi± w±tku z innego forum. Umieszczony za zgod± autorki.

Jest to w±tek dla tych, którzy chcieliby uzyskaæ informacje dotycz±ce zdrowia.
Proszê o podawanie wy³±cznie linków do informacji i tytu³ów ksi±¿ek pomocnych w umacnianiu organizmu.
Chodzi o stworzenie swego rodzaju bazy danych.

Na pocz±tek proponujê pozycjê:
dr Henryk Ró¿añski "Fitoterapia-zio³olecznictwo-zio³a"
              http://www.rozanski.henryk.gower.pl/fitoterapia2.htm
              http://www.parazyt.gower.pl/fitoterapia2.htm
              http://www.luskiewnik.strefa.pl/index/index/p6.htm
              http://www.poradynazdrowie.manpol.pl

Ponadto warto wrzuciæ has³o: " Minera³y Schindele's "

¬ród³o kolejnych tekstów:
http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=851.0



Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:12:35
                                                          MINERA£Y SCHINDELE’S
                                               (przemilczane odkrycie schy³ku XX wieku)

Minera³y Schindele’s to mieszanka 34 naturalnych minera³ów bez dodatku jakiejkolwiek substancji sztucznej. To zmielona ska³a wulkaniczna bogata m.in. w tlenki potasu, ¿elaza, wapnia, magnezu, glinu, fosforu i wiele innych mikroelementów oraz pierwiastków ¶ladowych, w tym z grupy platynowców (z³oto, rod, iryd, ruten, osm, pallad...), niezbêdnych do prawid³owego funkcjonowania organizm oraz poprawy i odbudowy zniekszta³conego DNA.
http://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_mineraly_schindeles.html
http://www.nieznany.pl/Mineraly-Schindeles-pbi-3934.html
http://www.nieznany.pl/Mineraly-Schindeles-p-4016.html
http://www.candida.peet.pl/index12.php
http://www.biogeneza.pl/content/view/14/2/
http://www.biogeneza.pl/content/blogcategory/1/36/
http://www.nokaut.pl/witaminy-i-mineraly/mineraly-schindeles-1-kg.html
http://ekozdrowie.abc24.pl/default.asp?kat=29189&pro=237274
http://www.ibg.pl/schindele.php
http://www.natura24.pl/go/_info/?user_id=421&lang=pl&gclid=CKeQwaS7wJ4CFQ6CzAodFGUhsQ
http://www.naturadlazdrowia.pl/index.php?p229,mineraly-schindeles-1000g
http://www.laboratoriumurody.pl/forum/mineraly-schindeles,t854.html
http://www.parapsycholog.pl/mineraly_schindele.html
http://www.drolivia.pl/product/id/9921,mineraly-roberta-schindeles-1-kg
http://www.aptekazielarska.pl/p1461-MINERALY-SCHINDELES-1000-g.html
http://alejka.pl/robert-schindele-gmbh-mineraly-roberta-schindeles-1-kg.html
http://sklep.bio-vit.pl/mineralyschindeles1000g-p-1.html
http://www.dobredlazdrowia.pl/index.php?main_page=product_info&products_id=574


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:13:59
Dzi¶ chcê Wam poleciæ bardzo ciekaw± ksi±¿kê autorstwa Juliana Aleksandrowicza i Ireny Gumowskiej – KUCHNIA I MEDYCYNA.
Pozycja ta jest udanym po³±czeniem informacji z dziedziny profilaktyki medycznej i dietetyki. W ¿adnej innej ksi±¿ce nie znalaz³am tak rzetelnego przedstawienia sk³adników od¿ywczych w po¿ywieniu.

We wstêpie „Kuchni i medycyny” czytamy: „Organizm ludzki mo¿na by przyrównaæ do wielkiego placu budowy i odbudowy. Bez przerwy zachodz± w nim kolosalne zmiany. (...) Ustawicznie powstaje nowa generacja komórek. A w ich sk³ad wchodzi ok. 50 rozmaitych sk³adników. Ale je¶li którego¶ z nich zabraknie lub jest go za ma³o czy za du¿o, to nasz organizm próbuje siê do tego najpierw przystosowaæ, „produkuj±c” gorsze generacje komórek. A¿ w pewnym momencie sytuacja siê za³amuje i wtedy dochodzi do choroby, dolegliwo¶ci lub choæby z³ego samopoczucia.”

W dalszej czê¶ci lektury mo¿emy siê dowiedzieæ jak, dziêki w³a¶ciwemu od¿ywianiu, zapobiegaæ k³opotom zdrowotnym. Istnieje du¿a zale¿no¶æ miêdzy wystêpowaniem tzw. chorób cywilizacyjnych a zawarto¶ci± witamin, mikroelementów i innych zwi±zków w codziennej diecie. Dlatego autorzy bardzo dok³adnie i, na szczê¶cie, przystêpnie opisuj± dzia³anie poszczególnych sk³adników od¿ywczych na organizm ludzki.

I tak, w poszczególnych rozdzia³ach czytamy o soli w diecie, o wapniu – do czego jest potrzebny i gdzie go szukaæ, jaki ma wp³yw na zêby i ko¶ci, co sprawia, ¿e jest dobrze przyswajalny. Dalej – o magnezie i jego wp³ywie na serce, nerwy i pracê nerek. S± tu tak¿e rozdzia³y – „¯elazo, anemia i mózg”, „Raport w sprawie cynku”, „Niebezpieczny i zbawczy selen”. Dowiadujemy siê z nich, jaki ma wp³yw selen na wystêpowanie chorób nowotworowych i system odporno¶ciowy, jakie s± sekrety dzia³ania cynku. Autorzy podaj± równie¿ ciekawe przepisy kulinarne z produktami z du¿± zawarto¶ci± selenu, cynku i ¿elaza.

W dalszej czê¶ci ksi±¿ki jest ciekawy rozdzia³ – „Pierwiastki dobre i z³e”. Tutaj jest prawdziwa skarbnica wiedzy na temat: jodu i chorób tarczycy, fluoru i jego dzia³aniu na zêby, litu i jego wp³ywu na leczenie depresji, chromu i cukrzycy, miedzi i jako¶ci krwi. S± te¿ informacje na temat metali niebezpiecznych dla zdrowia, czyli arsenu, kadmu, berylu, o³owiu. Ka¿demu z nich jest po¶wiêcony osobny podrozdzia³.

W ksi±¿ce znajdujemy du¿o informacji na temat witaminy C – jakie jest dzienne zapotrzebowanie organizmu na t± witaminê, jaki jest jej wp³yw na leczenie chorób  nowotworowych, obni¿anie cholesterolu i zwalczanie wirusów. Jest te¿ ciekawy tekst na temat dzia³ania witaminy C na ludzi starszych. No i oczywi¶cie wykaz produktów, w których jest tej witaminy najwiêcej oraz przepisy.

Ciekawym rozdzia³em jest „Eliksir m³odo¶ci, czyli o witaminie E”, w którym czytamy o wp³ywie tej witaminy na pracê serca i regeneracjê organizmu.

Dalej co¶ dla zabieganych i zestresowanych czytelników – „Witaminy antynerwowe, czyli z grupy B”. W tym rozdziale opisano wszystkie witaminy z grupy B pod k±tem ich dzia³ania, zapotrzebowania organizmu i wystêpowania w pokarmach.

Na koniec ksi±¿ki mo¿na poczytaæ jeszcze o witaminie A, D i K.
http://www.joga-joga.pl/pl53/teksty673/kuchnia_i_medycyna_julian_aleksandrowicz_i_irena_g


http://merlin.pl/Kuchnia-i-medycyna_Julian-Aleksandrowicz-Irena-Gumowska/browse/product/1,700546.html
http://merlin.pl/Kuchnia-i-medycyna_Irena-Gumowska-Julian-Aleksandrowicz/browse/product/1,304215.html

Irena Gumowska-D±browska (ur. 2 pa¼dziernika 1912 - zm. 27 wrze¶nia 1991) - polska dziennikarka, publicystka.
By³a autork± licznych poradników kulinarnych, artyku³ów prasowych i audycji telewizyjnych.

Irena Gumowska by³a propagatork± zdrowego ¿ywienia.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Irena_Gumowska
http://merlin.pl/Uzdrawiajacy-czosnek_Irena-Gumowska/browse/product/1,684136.html#fullinfo
http://merlin.pl/Irena-Gumowska/browse/search/1.html?offer=O&sort=tytul&person=Irena+Gumowska&gclid=CL6ktfXC0J4CFReBzAodSwu24w
http://www.empik.com/szukaj?author=Irena+Gumowska&pl=on&searchCategory=book&sort=scoreDesc&start=1&qtype=advancedForm&_dyncharset=UTF-8
http://www.kolporter.pl/szukaj.php?search_mode=podst&query=irena%20gumowska
http://alejka.pl/c/irena_gumowska-a5--ksiazki.html
http://www.antykwariat.waw.pl/autor/IRENA%20GUMOWSKA.html



Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:15:39
Dr Jadwiga Górnicka - specjalista w zakresie chorób wewnêtrznych i wielka propagatorka medycyny naturalnej. Autorka licznych publikacji, m.in. ksi±¿ki "Apteka Natury".

Gdzie zaczyna³a Pani swoj± karierê zawodow±?
Studia medyczne zaczê³am jeszcze przed wojn± w Warszawie, a koñczy³am ju¿ w Poznaniu. Od 1956 roku pracowa³am zawodowo w szpitalach oraz dodatkowo w przychodniach, m.in. w szpitalu w Braniewie, Olsztynie, w warszawskim Szpitalu Bielañskim w zespole prof. Hartwiga. By³ to wybitny specjalista internista o prostych, ale niezwykle skutecznych pomys³ach na leczenie. Osoby, które pracowa³y pod jego kierownictwem mog³y siê wiele nauczyæ. Przez 22 lata leczy³am tak, jak nauczy³am siê w Akademii Medycznej, a w trakcie pracy zrobi³am specjalizacjê pierwszego i drugiego stopnia w zakresie chorób wewnêtrznych.

Kiedy mia³o miejsce Pani pierwsze spotkanie z medycyn± naturaln±?
Wiele lat temu, a wynika³o
z moich osobistych do¶wiadczeñ. Otó¿ nieustannie cierpia³am na bóle ¿o³±dka, jelit, ca³y uk³ad trawienny by³ nie w porz±dku i ¿adne leki mi nie pomaga³y. Wtedy przez czysty przypadek spotka³am zielarza, Witolda Poprzêckiego, który odpowiednim zestawem zió³ wyleczy³ mnie w dwa tygodnie, mo¿e trochê d³u¿ej. Zaczê³am wiêc te same leki zapisywaæ moim pacjentom. I pomaga³y. To zachêci³o mnie do poznawania receptur oraz nauki o w³a¶ciwo¶ciach zió³, zasadach ich ³±czenia (bo mieszanki s± silniejsze w dzia³aniu ni¿ pojedyncze ro¶liny) u prof. O¿arowskiego, wybitnego znawcy zió³. Szuka³am tak¿e starych receptur medycyny ludowej i zaczê³am je zalecaæ pacjentom. Ostatnie 35 lat mojej praktyki zawodowej to medycyna naturalna, któr± stosujê z powodzeniem.

http://www.mag.media.pl/index.php?d=archiwum&s=art2007_10_54

W ksi±¿ce "APTEKA NATURY" (Poradnik zdrowia) Jadwiga Górnicka w dziale:
 "Lepiej zapobiegaæ ni¿ leczyæ" proponuje m.in. jak nie daæ siê przeziêbieniu.
Czasami przez ca³± jesieñ i zimê nie potrafimy poradziæ sobie z katarem, kaszlem i chrypk±. S± jednak takie osoby, które prze¿ywaj± ten okres w znakomitym zdrowiu, a s± to ludzie spêdzaj±cy du¿o czasu na powietrzu, uprawiaj±cy sport i od¿ywiaj±cy siê w³a¶ciwie.
Od nas samych zale¿y w du¿ym stopniu czy nasz organizm siê uodporni.
Pani J. Górnicka proponuje m.in.:
- spo¿ywaæ jak najwiêcej warzyw (to one wp³ywaj± w ogromnym stopniu na odporno¶æ naszego organizmu, usprawniaj± i pobudzaj± zachodz±ce w nim procesy) przede wszystkim w postaci surówek (kapusta kwaszona, natka pietruszki, marchew, selery, sa³ata, cykoria, dynia, czosnek i cebula)
- stosowaæ przyprawy zio³owe (podnosz± nie tylko smak potraw, ale równie¿ usprawniaj± trawienie i przemianê materii): bazylia, kminek, majeranek, rozmaryn, estragon, pieprz zio³owy, gorczyca
- przebywaæ jak najd³u¿ej na ¶wie¿ym powietrzu (aby siê dotleniæ i zahartowaæ), nawet w czasie s³oty
- po przemarzniêciu zastosowaæ naprzemienne k±piele stóp w wodzie gor±cej (z sol±) i zimnej
- przy bólu gard³a p³ukaæ je wod± z sol± i propolisem, stosowaæ kompresy na gard³o (ból mija po 2 godzinach)
- zio³a przeciwgor±czkowe i napotne: suszone maliny, bratki i kwiat czarnego bzu, kwiat lipy
- zio³a wykrztu¶ne: suszone li¶cie podbialu, any¿ biedrzeniec, koper w³oski oraz cebula
- przy katarze stosowaæ do nosa tamponiki z waty nas±czonej sokiem z cebuli i czosnku
- w czasie grypy du¿o piæ, by uzupe³niæ utratê wody w organizmie spowodowan± poceniem siê (domowe lemoniady z cytryny z dodatkiem miodu albo soki owocowe lub warzywne; herbatki z czarnego bzu, lipy, miêty, g³ogu, rumianku, sok malinowy)
- hartowaæ organizm - zasadnicz± spraw± jest uodpornienie nóg na zimno i przemoczenie. Mo¿na to osi±gn±æ np. przez nacieranie ca³ego cia³a zimn± wod± z dodatkiem soli, mo¿na te¿ nacieraæ cia³o such± szczotk±, a nastepnie 5-min. gimnastyka i wchodzimy do ³ó¿ka. Latem mo¿emy biegaæ codziennie przez kilkana¶cie minut po trawie pokrytej jeszcze ros±. Inny sposób to nalanie do wanny zimnej wody (do wys. 10 cm) i deptanie w niej 2-4 minuty.
Doskonale uodparnia i hartuje organizm czosnek i cebula oraz kapusta kwaszona z dodatkiem natki pietruszki, cebulki i zmielonej, suszonej pokrzywy.
Zapobiegawczo mo¿na tak¿e za¿ywaæ propolis
Zasad± kuracji hartuj±cej jest rozpoczêcie jej pó¼n± wiosn± czy latem i konsekwentne kontynuowanie przez wszystkie pory roku.

P.S.
Proszê o potraktowanie powy¿szych informacji, nie jako gotowych przepisów, lecz zachêtê do zainteresowania siê prawid³owym stylem ¿ycia, umacnianiem zdrowia oraz do zapoznania siê z ró¿nymi naturalnymi metodami przywracania go.

Wiêcej informacji o pozycjach w/w autorki:

http://images.google.pl/images?client=firefox-a&rls=org.mozilla:pl:official&channel=s&hl=pl&source=hp&q=Jadwiga+G%C3%B3rnicka&lr=&um=1&ie=UTF-8&ei=7VISS7zpLYLWmwPJr6DUAg&sa=X&oi=image_result_group&ct=title&resnum=4&ved=0CCgQsAQwAw
http://merlin.pl/Jadwiga-Gornicka/browse/search/1.html?offer=O&sort=tytul&person=Jadwiga+Gornicka&gclid=CPrjldWDsJ4CFdGLzAodJWkpJw
http://www.empik.com/szukaj?author=Jadwiga+Gornicka&pl=on&category=book&gclid=CMKh_N-EsJ4CFRGRZgod-FP_lw
http://www.kolporter.pl/szukaj.php?search_mode=podst&query=jadwiga%20g%F3rnicka


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:16:11
ZBIGNIEW  PRZYBYLAK
"Studiuj±c dzie³a naturalistów, wyniki badañ wspó³czesnych lekarzy zajmuj±cych siê profilaktyk± zdrowotn±, kontaktuj±c siê z przedstawicielami medycyny naturalnej, w tym z zielarzami, zajmuj±c siê wiele lat rolnictwem i ogrodnictwem ekologicznym, ekologiczn± dietetyk±, nabra³em i przekonania, ¿e tylko zaufanie przyrodzie oraz cierpliwe stosowanie sprawdzonych przez wieki naturalnych metod uzdrawiania organizmu jest najprostszym i, najbezpieczniejszym, najskuteczniejszym i najtañszym sposobem powstrzymania lub usuniêcia wielu najrozmaitszych uci±¿liwych dolegliwo¶ci i chorób. Przestrzeganie zaleceñ naturalistów to równie¿ wspania³y sposób na zabezpieczenie siê przed utrat± zdrowia, przed ró¿nymi schorzeniami, zw³aszcza tymi okre¶lanymi mianem cywilizacyjnych, np. dolegliwo¶ciami w±troby, rakiem, chorobami serca, a wyp³ywaj±cymi z niew³a¶ciwego trybu ¿ycia, braku ruchu, ze zdenerwowania, po¶piechu, niew³a¶ciwego od¿ywiania itp.
Droga ku zdrowiu jest w istocie nadzwyczaj prosta i znana od wieków. Trudno zapewne w tê prostotê uwierzyæ, a jeszcze trudniej wcieliæ j± w ¿ycie. Je¿eli jednak taki trud podejmiemy, doczekamy siê owoców. Zio³olecznictwo, hydroterapia, dietetyka by³y podstawowymi metodami leczenia naszych dziadów. Zaufajmy  wiêc odwiecznemu do¶wiadczeniu.
http://www.gandalf.com.pl/b/poradnik-uzdrawiajacych-kuracji/

http://www.gandalf.com.pl/a/przybylak-zbigniew/
http://www.gandalf.com.pl/b/kuracje-najslawniejszych-zielarzy-i/
http://www.gandalf.com.pl/b/ziolowe-kuracje-medycyny-ludowej/
http://www.gandalf.com.pl/b/slynne-leki-lesnej-apteki/
http://www.gandalf.com.pl/b/zielarskie-kuracje-na-100-dolegliwosci/
http://www.gandalf.com.pl/b/zielarska-apteczka-na-100-kobiecych/
http://www.gandalf.com.pl/b/ziolowa-apteczka-na-dzieciece-choroby/
http://www.gandalf.com.pl/b/samouzdrawianie-relaksem-medytacja-i/
http://www.gandalf.com.pl/b/zielarskie-kuracje-na-choroby-skory-i/
http://www.wydawnictwogaj.pl/pdf/slynne_leki_ziolowej_apteki.pdf
http://www.kdc.pl/szukaj.html?search=1&query=przybylak+zbigniew&p_action=3207060002
http://www.lideria.pl/Zbigniew-Przybylak/sklep/search?wyk=Zbigniew%20Przybylak
http://www.dobreksiazki.pl/b2035-praktyka-samouzdrawiania-relaksem-i-autosugestia.htm
http://www.petlaczasu.pl/zbigniew-przybylak/a00005375
http://www.alejahandlowa.pl/tr/marka/zbigniew-przybylak_emJpZ25pZXcgcHJ6eWJ5bGFr.html
http://alejahandlowa.pl/tr/produkt/recepty-na-zdrowie-ojca-stanislawa-zbigniew-przybylak-krakow_2881644.html


Tytu³: Odp: ZDROWIE - Jak ustrzec siê przed gryp±?
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:16:42
OJCIEC GRANDE   
                                                                                Jak ustrzec siê przed gryp±?

Ojciec Grande jest obecnie najwiêkszym w Polsce autorytetem w dziedzinie poradnictwa ¿ywieniowego, zio³olecznictwa i szeroko pojêtej profilaktyki zdrowotnej. Dzi¶ bonifrater, o.Jan Grande odpowiada na pytanie, jak uchroniæ siê przed gryp±.

Dyskutowanie o szczepieniach odbieram jako rodzaj ogólnonarodowej histerii, która na pewno nie s³u¿y ludzkiemu zdrowiu. Czemu i komu to s³u¿y - nie wiem. Niedawno ogromne pieni±dze posz³y na walkê z tzw. ptasi± gryp±, której prawdopodobnie nie by³o w ogóle. Kto ¿yje trochê na tym ¶wiecie, ten wie z w³asnych obserwacji, ¿e pomór ptactwa - domowego, jak i wêdrownego jest zjawiskiem naturalnym i odbywa siê cyklicznie. Choroba w¶ciek³ych krów sprzed kilku lat te¿ wywo³a³a ¶wiatow± histeriê, wytracono przy okazji ca³e stada krów, Bogu ducha winnych.
A nosacizna baranów i owiec? Setkami likwidowano i palono zwierzêta, bo by³o ich za du¿o i hodowla przestawa³a siê op³acaæ. Dlaczego nie pos³ano zwierz±t do Afryki dla g³oduj±cej ludno¶ci? Musimy pamiêtaæ o tym, ¿e tam, gdzie zaczynaj± siê wielkie interesy, inne sprawy schodz± na plan dalszy. Taka, niestety, jest ludzka natura.
¯yjemy w ¶wiecie globalnych, masowych procesów, gdzie sprytnym pomys³em w krótkim czasie mo¿na siê dorobiæ niewyobra¿alnej fortuny. Dotyczy to zw³aszcza takich dziedzin jak zdrowie, na które ka¿dy wyda ostatni grosz; czy te¿ ¿ywno¶æ. Je¶li komu¶ dzisiaj uda siê zapanowaæ nad regulacjami ¿ywno¶ciowymi - a jak s³ysza³em, s± takie przymiarki - to bêdzie mia³ pieni±dze i w³adzê niemal tak± jak w totalitaryzmie.
Osobi¶cie nie wtr±cam siê do dyskusji o szczepionkach (mój organizm zareagowa³ na szczepienie sezonowe, do jakiego zmuszono mnie trzy lata temu, kilkutygodniow± chorob±), tylko powtarzam to, co mówiê polskiemu spo³eczeñstwu od 30 lat: organizm ludzki ma w³asn± fenomenaln± zdolno¶æ odpowiadania na chorobê i zwalczania jej pod warunkiem, ¿e mu to umo¿liwimy w³a¶ciwym trybem ¿ycia, pielêgnacj± i stosownym od¿ywianiem.

Z±bki i g³ówki

Ochronê przed gryp± zacznijmy od tego, by dostarczyæ w po¿ywieniu w okresie jesienno-zimowym przynajmniej kilogram cebuli na tydzieñ, a obok niej z±bek lub dwa czosnku dziennie. Szukajcie na rynku czosnku polskiego, z tradycyjnych upraw, tego, który masowo wykupuj± Ukraiñcy. Nie ³akomi± siê, i s³usznie, na importowany zmodyfikowany czosnek z Chin, którego w Polsce jest pod dostatkiem. Chiñski czosnek nie jest bakteriobójczy i nie pachnie; tyle ma zwi±zku z ludzkim zdrowiem co kwiatowa cebula liliowca.
Do znudzenia opowiada³em pacjentom w moim klasztornym gabinecie o tym, ¿e cebula dzia³a przeciwzapalnie, wykrztu¶nie, ¶ci±gaj±co, bakteriobójczo; lekko rozrzedza krew, leczy ¿ylaki, wyrównuje ci¶nienie; jej eteryczne olejki zawieraj± siarkê i maj± zbawienny wp³yw na ¶luzówkê. Cebulê spo¿ywamy jako dodatek do surówki, rozgotowan± w ka¿dej zupie, podsma¿on± na szklisto na oleju. Kto ma k³opoty z w±trob±, raczej powinien unikaæ jej postaci surowej, choæ i tu mo¿na sobie poradziæ: pokrojon± cebulê posoliæ i lekko wygnie¶æ rêk±, ¿eby zmiêk³a i uwolni³a siê od rozdymaj±cych pêcherzyków. Proces trawienia wesprzeæ mo¿na ³y¿eczk± zmielonego kminku. Piæ syrop cebulowy (bardzo wykrztu¶ny, przed wojn± popularny w ka¿dym domu): pó³ kg posiekanej cebuli wymieszanej z dwiema szklankami miodu odstawiæ na godzinê, dwie, po czym sok dodawaæ do herbaty lipowej, do naparu z babki w±skolistnej.

Z czosnkiem postêpujemy ostro¿niej - wiêksza ilo¶æ tak rozdyma kana³y w±trobowe, ¿e cz³owiek tchu nie mo¿e z³apaæ, zatem z±bek lub dwa dziennie, nie wiêcej. Jest to drogocenna ro¶lina, demonstruje sob± si³ê natury: dzia³a bakteriobójczo, uszczelnia naczynia krwiono¶ne, zapobiegaj±c ¿ylakom, wzmacnia odporno¶æ na wszelkie choroby zaka¼ne. Nalewkê robimy nastêpuj±co: zmia¿d¿yæ dwie g³ówki czosnku, do tego sok z dwóch cytryn, cztery ³y¿ki miodu, dwie szklanki przegotowanej wody - wymieszaæ, odstawiæ na dwie doby w ciemne miejsce, po czym piæ dwie ³y¿ki dziennie, dzieci po ³y¿eczce. Ta mikstura nie pozostawia charakterystycznego zapachu.

Cebula i czosnek wytwarzaj± w naszym organizmie naturalny ochronny antybiotyk - odpowiednik detreomycyny.

Nie bójmy siê jaj

Dbajmy, by dostarczaæ w codziennym po¿ywieniu odpowiednie ilo¶ci bia³ka, wapnia z mleka i jego przetworów, mikroelementów i biopierwiastków z warzyw i owoców. Uchowaj Bo¿e, by kto¶ wychodzi³ z domu bez ¶niadania. Maj± byæ jajka, ma byæ kakao lub odpowiednio wyparzona (a nie tylko zaparzona) mocna herbata, miód w miseczce do pos³odzenia zamiast cukru... Mam nadziejê, ¿e poma³u - pewnie i trochê pod moim wp³ywem - koñczy siê ju¿ histeria cholesterolowa wokó³ jajka, które nie do¶æ, ¿e nie grozi mia¿d¿yc±, to wprost j± leczy. Mo¿na zjadaæ i po piêæ jajek dziennie z zyskiem dla zdrowia. Jajko stanowi ¼ród³o najwy¿szej jako¶ci bia³ka (przewy¿sza je tylko bia³ko znajduj±ce siê w mleku matki), a ¿ó³tko zawiera wszystkie potrzebne mikroelementy, biopierwiastki i witaminy: witaminê A, witaminy z grupy B, witaminê E - opó¼niaj±c± procesy starzenia, witaminê D, kwas foliowy, wapñ, ¿elazo, a tak¿e fosfor niezbêdny dla ko¶ci, paznokci, zêbów.

Nie wolno nam rezygnowaæ z mleka lub jego przetworów. Mleko, ma¶lanka, twarogi, sery, kefiry, jogurty powinni¶my spo¿ywaæ w³a¶ciwie bez przerwy. Jest to ogromnie wa¿ne dla serca i dla naszego uk³adu kostnego. Serce, g³ówny organ, nie mo¿e sobie pozwoliæ na luksus zas³abniêcia, a bez soli wapnia rozpuszczonych w krwiobiegu nie da rady pracowaæ. Poza mlekiem nigdzie ich nie znajdzie, bo np. w jarzynach wapñ wystêpuje w nik³ych ilo¶ciach. I tak jak samochód nie pojedzie bez paliwa, tak i serce nie poci±gnie bez litra mleka (lub jego odpowiednika w przetworach) na dobê. Je¶li nie dostarczymy mu wapnia z po¿ywieniem, wykradnie je z ko¶ci i zacznie siê tragedia: ko¶ci jak stary pumeks (Panie Bo¿e, odpu¶æ!), osteoporoza, reumatyzm, przedwczesna staro¶æ, nierzadko kalectwo.

Nie taki groch straszny

Dwa razy w tygodniu obowi±zkowo wje¿d¿aj± na nasze sto³y talerze z grochówk± lub fasolówk±. Ro¶liny str±czkowe to nieprzebrane bogactwo magnezu, kobaltu, ¿elaza, b³onnika, bia³ka ro¶linnego, fosforu - przeciw stanom reumatycznym, kamicy nerkowej i w±trobowej, utracie odporno¶ci na zmêczenie, migrenie, ³amaniu w ko¶ciach, bezsenno¶ci, zapaleniu pêcherza, problemom z dn±, czyli odk³adaniem siê kwasu moczowego w stawach...
Przy gotowaniu zup z grochu i fasoli warto pamiêtaæ o pewnych zasadach, aby unikn±æ uci±¿liwo¶ci trawiennych: suche nasiona przed gotowaniem trzeba sparzyæ wrz±tkiem, po 15 minutach odlaæ, zalaæ zimn± wod± i postawiæ na dwie godziny, by siê wymoczy³y razem z dodanym suchym kminkiem. Gotujemy potem w tej samej wodzie.

Co mo¿e zwyk³a kapusta

Zaobserwowa³em z pewn± satysfakcj±, ¿e spo³eczeñstwo zaczê³o siê w ostatnich latach odnosiæ z szacunkiem do zwyk³ej polskiej bia³ej kapusty, surowej i zakiszonej, o której tyle naopowiada³em pacjentom, a tak¿e czytelnikom moich ksi±¿ek. W domach codziennie ma byæ przyrz±dzona miska dobrej surówki zrobionej na sposób ukraiñski: dwie g³ówki posiekanej cebuli lekko solimy i wyduszamy rêk±, ¿eby zmiêk³a, po chwili dodajemy do niej kwa¶n± kapustê (w ¿adnym razie nie nale¿y jej "praæ", bo woda wyp³ucze to co warto¶ciowe), sypiemy trochê cukru, dodajemy dwa potarkowane jab³ka, wszystko mieszamy i omaszczamy olejem. Takie danie ma staæ na stole bez wzglêdu na porê dnia, ¿eby domownicy mogli sobie siêgaæ i podjadaæ. Dla tych, którzy zêbów nie maj± - zmieliæ surówkê w maszynce do miêsa na papkê, wcale nie mniej smaczn±. Dostarczymy organizmom wielk± ilo¶æ ¿elaza, odkwasimy lekko krwiobieg, wzmocnimy krwinki czerwone, a przy tym uchronimy siê przed wszelkiego rodzaju stanami zapalnymi, wrzodami ¿o³±dka i dwunastnicy, w pewnym stopniu równie¿ przed rakiem.
Surowa bia³a kapusta równie¿ znakomicie nam s³u¿y. Gadaj± o niej, ¿e wzdyma, tymczasem jest wrêcz przeciwnie - silnie dzia³a przeciwko wzdêciom, tylko trzeba j± odpowiednio przyrz±dziæ w surówce: kapustê siekamy, solimy i wygniatamy rêkami, ¿e a¿ chrzê¶ci. Do tego posiekana, posolona i te¿ wygnieciona cebula. Wszystko razem wymieszane ze ¶mietan± i odrobin± cukru.

¯eby siê nie denerwowaæ, ju¿ nawet nie mówiê, ¿e do pieczywa u¿ywamy mas³a, a nie margaryny (kto¶ kiedy¶ na tym mazidle dorobi³ siê fortuny, która wystarczy na kilka pokoleñ). Zalecam ostro¿no¶æ przy ka¿dym produkcie, który jest reklamowany, taki produkt mo¿e nam powa¿nie zaszkodziæ zdrowotnie.
Pamiêtajmy o takich darach natury jak kasza gryczana, która dawa³a krzepê naszym pradziadkom i prababkom, kasza jêczmienna, ziemniaki (byle je cieniutko obieraæ, bo tu¿ pod skórk± najzdrowsze), ciemnozielone warzywa, buraki z ca³± ich od¿ywcz± i lecznicz± zawarto¶ci± (m.in. dzia³aj± rozlu¼niaj±co przy zaparciach, likwiduj± zapalenie jelita grubego), które nale¿y najpierw upiec na blasze tak jak jab³ka i dopiero z nich robiæ barszcz itd., itd.

Je¶li cz³owiek ze zwyk³ego codziennego jedzenia, które jak widaæ wcale nie musi byæ specjalnie wykwintne, wyszukane, a tym samym drogie - dostarczy organizmowi niezbêdnych sk³adników do jego wzrostu i odnawiania, to na pewno jego system odporno¶ciowy poradzi sobie z wirusami, bakteriami, a tak¿e z chorobami, je¶li takie - nie daj Bo¿e - nas dopadn±. Nie trzeba tu za du¿o kombinowaæ medycznie i farmakologicznie, ¿eby czasem nie doprowadziæ do kompletnego rozbrojenia cz³owieczej odporno¶ci.
Najlepszego zdrowia wszystkim ¿yczê.
http://gdansk.naszemiasto.pl/poradnik_ojca_grande/specjalna_artykul/665816.html
http://gdansk.naszemiasto.pl/poradnik_ojca_grande/specjalna_artykul/657882.html
http://gdansk.naszemiasto.pl/poradnik_ojca_grande/specjalna_artykul/657797.html
http://gdansk.naszemiasto.pl/poradnik_ojca_grande/specjalna_artykul/657793.html
http://gdansk.naszemiasto.pl/poradnik_ojca_grande/?gclid=CMXm9r280Z4CFQQ9ZgodP1k04w


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:17:47
Skazani na suplementacjê.

                                                               Rozmowa z prof. Aleksandrem O¿arowskim.

- W wielu domach pigu³ki witaminowo-mineralne sta³y siê nieod³±cznym sk³adnikiem ka¿dego posi³ku. Za¿ywaj± je nie tylko dzieci i osoby starsze, ale ludzie w sile wieku. Czy to potrzebne?

- Bezwzglêdnie. Dzi¶ jeste¶my skazani na suplementacjê. Do prawid³owego funkcjonowania organizm potrzebuje codziennie nie tylko bia³ka, wêglowodanów, t³uszczów, ale równie¿ witamin i biopierwiastków. Rolê ich dostawcy spe³niaj± w³a¶nie owe pigu³ki, o które pani pyta.

- Dlaczego musimy dostarczaæ organizmowi te sk³adniki w pigu³kach, a nie w po¿ywieniu? Przecie¿ owoce, warzywa i zbo¿a zawieraj± witaminy i sole mineralne.

- Obawiam siê, ¿e gdyby¶my chcieli uzyskaæ niezbêdne dawki witamin i biopierwiastków ze spo¿ywanych owoców, warzyw i zbó¿, musieliby¶my zjadaæ je w takich ilo¶ciach, ¿e nasz przewód pokarmowy by temu nie podo³a³. 0 zaspokojeniu potrzeb na witaminy i biopierwiastki w sposób naturalny mo¿na by my¶leæ tylko wtedy, gdyby¶my mogli zjadaæ owoce natychmiast po ich zerwaniu, warzywa po wykopaniu z ziemi. Te kupione na targu czy w sklepie przesz³y rozmaite operacje: by³y sortowane, przechowywane, transportowane, znów przechowywane w sklepie, czêsto wystawione na dzia³anie s³oñca. Po przyniesieniu do domu te¿ je przechowujemy przewa¿nie w lodowce, obieramy, kroimy, gotujemy, a ka¿da taka operacja niszczy pewn± czê¶æ witamin. I tak np. ¶wie¿y zielony groszek po ugotowaniu traci 56 proc. witaminy C, je¶li by³ uprzednio mro¿ony 83 proc., a je¶li by³ w puszce 94 proc. Warzywa i owoce sterylizowane w s³ojach lub puszkach trac± 39 proc. witaminy A i 69 proc. witaminy B1.

- Czy wskutek przechowywania i transportowania owoców i warzyw mo¿e ubywaæ równie¿ biopierwiastków?

- Nie ubywa, ale zmieniaj± one swoje w³a¶ciwo¶ci. W ¶wie¿ych owocach i warzywach sole mineralne s± zwi±zane z bia³kami, wchodz± w sk³ad enzymów, co sprawia, ¿e s± ³atwo przyswajalne.
W trakcie gotowania, mro¿enia, przechowywania biopierwiastki uwalniaj± siê z tych zwi±zków, przez co staj± siê ¼le przyswajalne. Jeszcze gorzej traktujemy zbo¿a. Miel±c je na m±kê, z której robi siê bu³eczki, makarony, odrzucamy do 60 proc. ziarna - czê¶æ najbardziej warto¶ciow±, czyli otrêby, pozostawiamy za¶ najmniej warto¶ciow± skrobiê. W trakcie takiej obróbki, ziarna pszenicy trac± do 40 proc. witaminy C, do 85 proc. witamin z grupy B, 53 proc. magnezu, 72 proc. cynku, a tak¿e b³onnik i bia³ko, w sumie 26 ró¿nych substancji od¿ywczych. Tak wiêc w po¿ywieniu otrzymujemy za ma³o witamin i soli mineralnych, a potrzebujemy ich wiêcej ni¿ kilkadziesi±t lat temu.

- Dlaczego nasze potrzeby na witaminy i biopierwiastki s± teraz znacznie wy¿sze?

- Z powodu zanieczyszczenia ¶rodowiska i naszego stylu ¿ycia. Wskutek przedostawania siê do ¶rodowiska rozmaitych chemikaliów i spalin samochodowych znajduj± siê w nim znaczne ilo¶ci metali toksycznych, takich jak kadm, cynk, o³ów, rtêæ czy mied¼. Pierwiastki te s± trudno wydalane z organizmu.
U³atwiæ to mo¿e po³±czenie ich ze znacznymi ilo¶ciami witaminy C. Dlatego potrzeby organizmu na tê witaminê zwiêkszaj± siê. Ponadto substancje toksyczne w ¶rodowisku zmniejszaj± przyswajanie witamin i soli mineralnych. Trzeba wiêc spo¿yæ ich wiêcej.

- Jaki wp³yw na przyswajalno¶æ witamin i soli mineralnych ma styl ¿ycia?

- Zmniejsza przyswajalno¶æ wiele czynników: palenie tytoniu, picie alkoholu i nadmiernych ilo¶ci kawy lub mocnej herbaty, niedobór b³onnika w pokarmie, nadmiar wolnych rodników nadtlenowych we krwi, os³abienie uk³adu odporno¶ciowego, siedz±cy tryb ¿ycia. To wszystko sprawia, ¿e dla zaspokojenia potrzeb organizmu musimy spo¿ywaæ wiêcej witamin i biopierwiastk6w.

- Czy wyliczono te potrzeby? Czy s± one ró¿ne w poszczególnych krajach, w grupach ludzi prowadz±cych odmienny tryb ¿ycia?

- W wiêkszo¶ci kraj6w europejskich opracowano specjalne normy - standardy. Zajmowali siê tym wybitni naukowcy, np. w USA - noblista Shari Liberman, w Polsce prof. Jerzy Woy -Wojciechowski. Standardy nie s± norm± obowi±zuj±c±, ale pomagaj± lekarzowi i przemys³owi farmaceutycznemu produkuj±cemu wielosk³adnikowe preparaty witaminowo-mineralne.
Choæ ka¿dy kraj opracowuje w³asne standardy, s± one podobne. Polska farmakopea tak¿e zaleca dawki podobne do zachodnioeuropejskich i amerykañskich.

- Jakie dawki witamin i bio-pierwiastków zalecaj± ¶wiatowe standardy?

- Nie ma dawek najlepszych dla wszystkich. Inne s± potrzeby zdrowego cz³owieka, inne -chorego. Kim¿e jest jednak cz³owiek zdrowy? Przy dok³adniejszym badaniu okazuje siê, ¿e nie ma osób doskonale zdrowych. Prawie ka¿dy ma jakie¶ odchylenia.

- Wiêkszo¶æ z nas jednak prawid³owo funkcjonuje, czuje siê zdrowa, nie skar¿y siê na jakie¶ niepokoj±ce dolegliwo¶ci. Jakie s± objawy niedoboru witamin i biopierwiastków?

- Organizm wykazuje olbrzymi± tolerancjê na niedobór witamin i biopierwiastków. Jak np. dopiero po 200 dniach niedoboru witaminy B1 wystêpuj± anatomiczne objawy - m.in. pora¿enie nerwowe. Co nie znaczy, ¿e organizm wcze¶niej nie sygnalizuje niedoboru czy zak³ócenia proporcji miêdzy poszczególnymi witaminami czy biopierwiastkami. Dopóki jednak te nieprawid³owo¶ci nie s± wielkie, objawy te¿ s± ma³o zauwa¿alne i nie zwracamy na nie uwagi. Zanim dojdzie do pora¿enia nerwowego przy przewlek³ym braku witaminy B1 wystêpuje chudniêcie, brak apetytu, bezsenno¶æ, dra¿liwo¶æ. Z biegiem czasu objawy siê nasilaj± i powoduj± coraz bardziej nieprzyjemne skutki.

- Jakie badania wykazuj± niedobór poszczeg6lnych witamin czy soli mineralnych?

- Aby siê przekonaæ, jakich witamin czy biopierwiastków nam brakuje, a jakie wystêpuj± w niew³a¶ciwych proporcjach, najlepiej wykonaæ analizê w³osów lub moczu. Na Zachodzie badania te przeprowadza siê masowo, w Polsce natomiast w niewielkim zakresie - kilku pierwiastków - wykonuje je Wojskowa Akademia Techniczna. Nie ma wiêc w Polsce mo¿liwo¶ci szybkiego i ³atwego wykonania analizy. Osobom, które nie odczuwaj± specjalnych dolegliwo¶ci, radzi³bym ¿ywieniowe dawki witamin i biopierwiastków.

- Czy du¿e dawki witamin i soli mineralnych nie s± szkodliwe?

- Nie s±, gdy¿ organizm ma olbrzymi± tolerancjê na nadmiar witamin i biopierwiastków, tak samo jak na ich niedobór. Jedynym skutkiem przedawkowania witaminy C mo¿e byæ lekka biegunka. Najlepszego dowodu na to, ¿e du¿e dawki - megadawki nie s± szkodliwe, dostarczy³ sam ich odkrywca, prof. Pauling; za¿ywaj±c codziennie przez wiele lat 10 g witaminy C.
http://www.bioter.pl/prasa/ozarowski.htm

ALEKSANDER O¯AROWSKI:
http://www.alternatywnamedycyna.pl/artykul.php?a_id=58
http://www.nieznanyswiat.pl/content/view/307/1/
http://www.panacea.pl/print.php?what=article&id=85
http://alejka.pl/rosliny_lecznicze_i_ich_praktyczne_zastosowanie_2.html
http://alejka.pl/s/RO%A6LINY+LECZNICZE+I+ICH+PRAKTYCZNE+ZASTOSOWANIE+Aleksander+O%BFarowski%2C+Wac%B3aw+Jaroniewski.html
http://bitnova.info/torrent/e1e6bf108ca4796c429728ff6b3a49421ffec9d0
http://www.uzdrawiacz.com.pl/biblio/bib_27.html
http://www.pfm.pl/u235/navi/199924
http://www.pfm.com.pl/new/str4.php5?id1=61&id2=323&id3=108&id4=248
http://www.pfm.pl/u235/navi/200597/back/200596
http://lekinatury.pl/index.php/opinie/Opinia-Doc.dr-hab.n.farm.-Aleksandra-O%C5%BCarowskiego/14


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:18:42
 Ojciec A. C. Klimuszko - franciszkanin, który przez ca³e ¿ycie zajmowa³ siê badaniem leczniczych w³a¶ciwo¶ci ro¶lin. Jego pragnieniem by³o, by dla zdrowia ludzie korzystali z dobrodziejstw przyrody. Efekty leczenia zio³ami, tak¿e zdolno¶ci o. Klimuszki widzenia przez materiê i czas zadziwi³y ¶wiat. Wspó³czesna medycyna korzysta z jego zasad doboru zió³. W tej dziedzinie sta³ siê jednym z najwybitniejszych specjalistów.

http://www.lideria.pl/O-Andrzej-Czeslaw-Klimuszko-Franciszkanin-z-Elblaga-Krzysztof-Kaminski/sklep/opis?nr=41726
http://www.jasnowidz.org/products/andrzej/
http://pl.wikipedia.org/wiki/Czes%C5%82aw_Klimuszko
http://www.lideria.pl/Wrocmy-do-ziol-leczniczych-Andrzej-Czeslaw-Klimuszko/sklep/opis?nr=149831


============================================================================================

ANDRZEJ ¯AK  -  DZIENNIK ZDROWIA 2010

Poradnik znanego terapeuty zawieraj±cy ponad tysi±c recept  z zakresu zio³olecznictwa, hydroterapii, akupresury, bioterapii i tzw. medycyny ludowej, wspomagaj±cych leczenie najczê¶ciej wystêpuj±cych schorzeñ.

Skuteczno¶æ porad, a tak¿e fakt, ¿e wszystkie kuracje mo¿na bez trudu i bez wielkich kosztów stosowaæ w warunkach domowych sprawia, ¿e Dziennik zdrowia co roku cieszy siê du¿ym zainteresowaniem i uznaniem czytelników.

http://merlin.pl/Dziennik-zdrowia-2010_Andrzej-Zak/browse/product/1,701283.html
http://merlin.pl/Dziennik-zdrowia-2008-Medycyna-naturalna-1000-skutecznych-porad_Andrzej-Zak/browse/product/1,566981.html
http://merlin.pl/Pokonac-chorobe-Cudowne-uzdrowienia-naturalnymi-metodami_Andrzej-Zak/browse/product/1,708447.html
http://merlin.pl/Zdrowie-za-darmo-Poradnik_Andrzej-Zak/browse/product/1,325521.html;jsessionid=13FC469D0BD34C9B4DACD0F2E1D9413C.LB2#fullinfo
http://merlin.pl/Zdazyc-przed-rakiem_Andrzej-Zak/browse/product/1,499933.html#fullinfo
http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/andrzej_zak


Tytu³: Odp: ZDROWIE - Dowcipy na zdrowie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:21:25
                                                                                      Dowcipy na zdrowie

¦miaæ nale¿y siê jak najczê¶ciej - to powszechna opinia. Jednak teraz roz³o¿ona na czynniki pierwsze przez badaczy ma sprawiæ, ¿e rado¶æ bêdzie mia³a tak¿e g³êboki sens zdrowotny.

Wa¿ne intencje
Po pierwsze i najwa¿niejsze, ¶miech powinien byæ szczery. Wszelkie miny, które tylko maj± byæ odczytane jako uprzejmy u¶miech, nale¿y natychmiast ze swojego ¿ycia wyeliminowaæ. Podczas takiego grymasu nie wydzielaj± siê ¿adne substancje, które mog³yby poprawiæ nam samopoczucie. Dodatkowo taka nieszczera mina wywo³uje w nas samych niepokój, czy aby na pewno nasz rozmówca nie odkryje naszych nieszczerych intencji. Zamiast wiêc poprawy samopoczucia, kwa¶ne grymasy przysporz± nam stresu.
Gar¶æ rado¶ci w liczbach:
    * 96 procent amerykañskich szefów firm wierzy osobom z poczuciem humoru i chêtniej je zatrudnia.
    * Podczas ¶miechu pracuje kilkana¶cie miê¶ni twarzy.
    * 1 minuta ¶miechu to tyle co 45 minut relaksu.
    * ¦miech do ³ez to a¿ 20 spalonych kalorii.
    * Rado¶æ z dobrego dowcipu jest warta 3 minuty aerobiku.
    * Kwadrans ¿artowania to jak 10 minut wios³owania.
    * Podczas ¶miechu krew dotlenia komórki w ciele nawet 6 razy szybciej.
A na koniec smutna prawda:
    * Samotni ludzie ¶miej± siê 30 razy rzadziej.

Dowcip na sportowo
¦miech pobudza nasz system sercowo naczyniowy dostarczaj±c mu dawki tlenu porównywalnej z ¶rednio-wysi³kowymi æwiczeniami fizycznymi. Podczas zwyk³ego spaceru nabieramy jednorazowo w p³uca pó³ litra powietrza. Gdy siê cieszymy, ta dawka jest a¿ trzykrotna. Wiêcej tlenu, to zdrowszy organizm, przyspieszone bicie serca, szybsze kr±¿enie krwi. Dziêki poczuciu humoru mocniej dotleniamy nasz mózg. Bêdzie mu ³atwiej pracowaæ i przyswajaæ sobie wiedzê. Organizm dobrze o tym wie. Przecie¿ ³atwiej nam zapamiêtaæ weso³e informacje ni¿ smutne, d³u¿ej bêdziemy przechowywaæ w pamiêci dobry dowcip, ni¿ wydarzenia podczas kiepskiego dnia. Podczas ¶miechu dzia³aj± miê¶nie brzucha oraz twarzy. Amerykañscy naukowcy obliczyli, ¿e za szczery ¶miech z dowcipu odpowiedzialnych jest a¿ 80 ró¿nych miê¶ni! Do tego drgaj±ca w trakcie opanowuj±cej nas rado¶ci przepona masuje nasze jelita. To pobudza organizm do lepszego trawienia i szybszego spalania kalorii. Pewnie dlatego ¶miech mo¿e byæ porównywalny do wysi³ku fizycznego. A mo¿e by tak po³±czyæ te dwie rzeczy i codziennie rano zamiast gimnastyki przeczytaæ porcjê kawa³ów o sporcie?

Recepta na kondycjê
Amerykañscy naukowcy zalecaj± 30 minut ¶miechu, przynajmniej trzy razy w tygodniu. Nasza rado¶æ to dla organizmu wielka „bomba” wydzielaj±cych siê endorfin, czyli tzw. hormonów szczê¶cia. Ich przeciwbólowe dzia³anie zosta³o udowodnione ju¿ dawno. Dlatego lekarze zalecaj± ¶miech, aby u¶mierzyæ ból, szczególnie g³owy oraz stawów. Ju¿ po 10 minutach ¿artów mo¿emy zapomnieæ o nerwach czy bólu a¿ na dwie godziny! W wielu szpitalach stosuje siê „¶miechoterapiê” jako jeden ze sposobów na przywracania kondycji pacjentom po operacjach i ciê¿kich urazach psychicznych. Lekarze zalecaj± by wykorzystywaæ poczucie humoru w ka¿dej sytuacji, szczególnie zagro¿enia czy dyskomfortu psychicznego. Dziêki temu szybciej mo¿emy roz³adowaæ stres i ukoiæ nerwy. Nasz organizm nie jest tak os³abiony, ma wiêksz± odporno¶æ na infekcje. Gdyby¶my takie zalecenie stosowali regularnie, byæ mo¿e niepotrzebne by³yby szczepionki na grypê?

Gdy jest ci ¼le…

Gelontologia to prawid³owe okre¶lenie terapii, w której wykorzystywany jest ¶miech. Na ca³ym ¶wiecie dzia³a kilkaset klubów, których cz³onkowie spotykaj± siê po to, by za¶miewaæ siê do ³ez. Takie sesje terapeutyczne s± na tyle intensywne, ¿e poprzedzaj± je tygodnie przygotowañ. A i same zajêcia nie zaczynaj± siê od ¶wietnych dowcipów, gdy¿ nasz organizm wymaga przygotowania do tak potê¿nej jednorazowej dawki tlenu. Najpierw wiêc nale¿y dobrze porozci±gaæ miê¶nie twarzy i brzucha. Nastêpnym etapem jest intensywne oddychanie. Dopiero tak przygotowani cz³onkowie „klubów ¶miechu” mog± przyst±piæ do beztroskiego oddawania siê jednej z najprzyjemniejszych czynno¶ci na ¶wiecie. Zgromadzeni opowiadaj± sobie dowcipy, czytaj± ¶mieszne teksty, uczestnicz± w weso³ych grach i zabawach. Taka forma spêdzania wolnego czasu to nie tylko niez³a rozrywka, ale tak¿e prosty sposób na d³ugowieczno¶æ!
http://www.poradynazdrowie.pl/dowcipy-na-zdrowie.html


                                                                           Leczenie bólu ¶miechem

Gdy siê ¶miejemy, w naszym organizmie w znacznych ilo¶ciach wydzielaj± siê endorfiny, okre¶lane jako hormony szczê¶cia. Pomagaj± one w ³agodzeniu ró¿nego rodzaju bólów. To zmniejsza poziom niepo¿±danych hormonów stresowych i relaksuje miê¶nie. ¦miech dzia³a jak wewnêtrzny masa¿.

Rodziæ ze ¶miechem na ustach
Naukowcy podaj± liczne przyk³ady kobiet, którym ¶miech pomóg³ w³a¶nie podczas porodu. Przypadki te najczê¶ciej by³y niezaplanowane, tzn. rozbawienie u rodz±cej wywo³a³o jakie¶ nieprzewidziane zdarzenie lub my¶l. Dziêki niemu kobietom by³o ³atwiej rodziæ, gdy¿ ¶miech poprzez wp³ywanie na ró¿ne miê¶nie (szczególnie miê¶nie brzucha i przepony) w znacznym stopniu pomaga³ dziecku wydostaæ siê na ¶wiat. Amerykañscy naukowcy uwa¿aj±, ¿e najlepszym rozwi±zaniem jest posiadanie ksi±¿eczki lub choæby przygotowanie kartki z dowcipami i opowiadanie ich rodz±cej.

Rado¶æ przy jedzeniu
¦miech w czasie spo¿ywania posi³ków powoduje obni¿eniu poziomu cukru we krwi. Mo¿e mieæ to szczególne znaczenie dla chorych na cukrzycê typu II - donosz± naukowcy z Japonii na ³amach pisma "Diabets Care".
Autorzy artyku³u nie potrafi± na razie powiedzieæ, na czym polega tak korzystne dzia³anie ¶miechu, spekuluj± jednak, ¿e mo¿e on zwiêkszaæ zu¿ycie energii przez pobudzanie do pracy miê¶ni brzucha. ¦miech mo¿e te¿ wywieraæ wp³yw na uk³ad neuroprzeka¼ników w mózgu kontroluj±cy metabolizm i poziom glukozy.
Chorzy na cukrzycê musz± stale pamiêtaæ o prawid³owej diecie, aktywno¶ci fizycznej i utrzymywaniu prawid³owego poziomu glukozy. Stres jest czynnikiem, który mo¿e sprzyjaæ podnoszeniu siê poziomu tego cukru. Skoro wiêc pozytywne emocje i towarzysz±cy im ¶miech maj± tak dobroczynny wp³yw na poziom glukozy, to pacjenci powinni korzystaæ z tego jak najwiêcej.

Filmoterapia
W pewnym badaniu pacjentom pokazywano filmy komediowe oraz powa¿ne. Okaza³o siê, i¿ pacjenci, którzy ogl±dali komedie, przez nastêpne dwa dni spo¿ywali mniej lekkich ¶rodków przeciwbólowych (takich jak aspiryna).
W grupie starszych osób, które cierpia³y na chroniczny ból, dziêki ogl±daniu 20 minutowych programów komediowych 3 razy w tygodniu przez 6 tygodni, wyra¼nie zredukowana zosta³a wielko¶æ branych przez nich ¶rodków przeciwbólowych. Najlepsze efekty w redukcji bólu dziêki ogl±daniu filmów komediowych pojawia³y siê wtedy, gdy pacjenci sami mogli wybraæ jakie filmy chcieli ogl±daæ. Na terapeutyczny wp³yw ¶miechu wskazywa³y ju¿ wyniki wielu wcze¶niejszych badañ. Pacjenci czêsto czytali podczas terapii kawa³y lub tylko ¿artowali z samych siebie. Okaza³o siê bowiem, ¿e dystans do w³asnej osoby to du¿a zaleta. Pamiêtajmy jednak by ¶mieæ siê z samych siebie na co dzieñ, a nie ironizowaæ ze swego ¿ycia!

Warto ¿yæ rado¶nie, pogodnie patrzeæ na ¶wiat i optymistycznie w przysz³o¶æ. Bycie pozytywnie nastawionym do ¿ycia mo¿e przynie¶æ nam same korzy¶ci.

¦miech i poczucie humoru mo¿e na przyk³ad:
    * obni¿aæ ci¶nienie u osób z nadci¶nieniem,
    * poprawiaæ kr±¿enie,
    * wzmacniaæ uk³ad odporno¶ci i serce,
    * poprawiaæ funkcje uk³adu nerwowego,
    * sprzyjaæ uwalnianiu endorfin (naturalnych ¶rodków przeciwbólowych produkowanych w organizmie).
http://www.poradynazdrowie.pl/leczenie-bolu-smiechem.html

                                                                            30 sposobów na dobry humor

Warto zacz±æ od drobnych rozrywek. Powodów do ¶miechu przecie¿ s± na ¶wiecie tysi±ce. Je¶li jednak mamy kiepski nastrój, to nie bêdziemy w stanie sami zacz±æ. Dobrze jest wiêc zwróciæ siê o pomoc do specjalisty, np. terapeuty czy psychologa.
Je¶li jednak chcieliby¶my sami zacz±æ „uczyæ siê” ¶miaæ, podpowiadamy od czego zacz±æ. Pamiêtaj, ¿e nie jeste¶ w stanie zmieniæ ca³ego swojego ¿ycia. Stosuj±c tê zasadê unikniesz rozczarowania i niezadowolenia. Zmieniaj siê powoli, ucz siê cieszyæ z ka¿dego dnia. Nie patrz wstecz. Patrz na to, co robisz dzisiaj. DZISIAJ jest wa¿niejsze od wczoraj czy jutro. Je¶li bêdziesz siê radowaæ bie¿±c± chwil±, zmieni siê na lepsze twoje podej¶cie do ¶wiata. Wybierz TYLKO jeden z poni¿szych podpunktów i pracuj nad nim przez kilka tygodni! Wcielaj go w ¿ycie, udoskonalaj. Kiedy uznasz, ¿e jeste¶ w jego wype³nianiu konsekwentny, wybierz kolejny punkt z listy. Tylko ma³ymi kroczkami i ciê¿k± prac± mo¿na osi±gn±æ szczê¶cie. Na szczê¶cie... mo¿e to zrobiæ ka¿dy!

Po¶miej siê ju¿ teraz:
- Jak twoja ¿ona reaguje na pó¼ne powroty do domu?
- Bardzo historycznie!
- Chcia³e¶ chyba powiedzieæ - histerycznie?
- Nie, nie, dobrze powiedzia³em. Wywleka jakie¶ fakty, które mia³y miejsce czterdzie¶ci lat temu.

Poradnik pozytywnych emocji:

1. Ustaw sobie jako stronê startow± w komputerze serwis publikuj±cy kawa³y.
2. Zamów na swoj± skrzynkê newslettera portalu z np. ¶miesznymi filmikami, np. youtube.
3. Kup ksi±¿kê z dowcipami. Najlepiej aby mia³a ma³e gabaryty i zmie¶ci³a siê w kieszeni. Siêgaj po ni± ka¿dorazowo w tramwaju lub autobusie.
4. Czytaj co najmniej 10 kawa³ów przed snem!
5. Wyrzuæ z sypialni telewizor i na dobranoc zamiast porcji brutalnych wiadomo¶ci, opowiedz partnerowi jeden dowcip.
6. Zapisz siê na jakie¶ humorystyczne forum.
7. Naucz siê kilku dowcipów (3-5 wystarczy) i spróbuj je opowiadaæ znajomym. Zapamiêtaj je na tyle dobrze, aby ich nie spaliæ. Inaczej bêdzie to powodem dodatkowego stresu!
8. Opowiadaj kawa³y nawet pani sprz±taczce czy facetowi spotkanemu w windzie.
9. W swoim pilocie od telewizora pod przyciskiem nr 1 ustaw kana³ z komediowymi serialami np. Comedy Central.
10.  Unikaj ludzi, których okre¶li³by¶ mianem „odkurzacze pozytywnych emocji”. Je¶li kto¶ sprawia ci swoim zachowaniem przykro¶æ, wyeliminuj go ze swojego ¿ycia. Po co masz siê mêczyæ? Cierpisz na tym ty, twoja rodzina i najbli¿si. Oszczêd¼ wszystkim stresów i unikaj negatywnych ludzi.
11. Wyrzuæ lub schowaj do kartonu w piwnicy nastêpuj±ce gatunki muzyki:
          * ciê¿ki metal,
          * smutny jazz,
          * najciê¿sze odmiany flamenco a¿ do pe³nego ¿alu fado,
          * nostalgiczn± muzykê klasyczn±,
          * ballady mi³osne w ka¿dym gatunku,
          * utwory w których skrzypce, fortepian czy gitara wyrywaj± ci ze serce ze smutku...
12. S³uchaj pozytywnej muzyki. To poprawi ci humor:
          * acid jazz,
          * power metal,
          * salsa,
          * samba,
          * gor±ce flamenco,
          * gospel,
          * pop,
          * energetyczny chillout.
13. Wybierz siê na koncert zespo³u daj±cego pozytywnego kopa. Wybierz zespó³, który bêdzie siê zalicza³ do jednej z powy¿szych kategorii. Unikaj zakazanych d¼wiêków z punktu 11.
14. Humor poprawi ci kurs tañca. Szczególnie dobre w tej kategorii s±: samba brazylijska, flamenco, house, salsa cubana, erotic dance, bollydance. Dobrym pomys³em jest kupienie karnetu i spróbowanie po jednej godzinie, ale za to oferty ró¿nych zajêæ. Ju¿ po pierwszej godzinie dowiesz siê czy akurat do tego rodzaju muzyki „rw± ci siê nogi”.
15. Nienawidzisz swojej pracy? Zmieñ j±. To nie jest ³atwe, ale czy masz chocia¿ napisane cv? Zacznij od tego. Tydzieñ pó¼niej napisz list motywacyjny. Po dwóch tygodniach zaloguj siê na portalu z ofertami pracy. A potem ju¿ tylko wysy³aj, wysy³aj, wysy³aj… Zobaczysz, ¿e w koñcu siê uda. Trzeba jednak najpierw zacz±æ, a nie tylko narzekaæ!
16. Nie rób wielkich planów. Wielkie nadzieje potem szybko zamieniaj± siê w wielkie zgryzoty. Planuj ma³ymi kroczkami. I tylko to, co niezbêdne. Ciesz siê z ma³ych sukcesów. Zobaczysz, ¿e to dobra metoda.
17. Nagradzaj siê za ka¿d± udan± sprawê. Id¼ do kina, kup sobie lody, tabliczkê czekolady. A mo¿e warto w nagrodê kupiæ sobie ksi±¿kê z kawa³ami lub weso³ymi opowiastkami? Nagroda nauczy ciê cieszyæ siê z ma³ych spraw i doda energii do kolejnych kroków.
18. Æwicz, æwicz, æwicz. Rób cokolwiek co wymaga ruchu. Najlepsza na poprawienie humoru jest joga. Odprê¿a cia³o i umys³. Ma³o za¶ skuteczny w przypadku kiepskiego samopoczucia jest aerobik. Du¿y wysi³ek, g³o¶na muzyka i pokrzykiwania prowadz±cego maj± na nas kiepski wp³yw. Je¶li jednak czujesz, ¿e æwiczenia aerobowe s± dla ciebie zbawienne, to zapisz siê na nie ¶mia³o. Pamiêtaj, ¿e dla poprawienia samopoczucia powiniene¶ siê ruszaæ CO NAJMNIEJ dwa razy w tygodniu po godzinie! Nie rezygnuj z æwiczeñ kosztem ¿ycia, bo i tak prêdzej czy pó¼niej poczujesz siê przez to gorzej. Na stres najlepsze s± æwiczenia, a nie kolejna porcja nerwów i dodatkowa praca.
19. Szukaj ciep³ych miejsc w zimie: szklarnie ogrodu botanicznego, spacer w s³oneczne dni, aquapark. Staraj siê ciep³o ubieraæ, nie wych³adzaj mieszkania.
20. W okresie jesienno-zimowym wygospodaruj kilka dni na odpoczynek. We¼ wtedy urlop i np. wybierz siê do s³owackich gor±cych ¼róde³, wêgierskich term, czy kup wycieczkê last minute do Egiptu. Rób wszystko by poczuæ ciep³o i odprê¿enie.
21. Seks. Nie rezygnuj z niego nawet gdy czujesz siê fatalnie (no chyba, ¿e boli ciê g³owa). Seks to fantastyczne i absolutnie bezp³atne ¼ród³o pozytywnej energii. £atwe do zaplanowania, szybkie do zrealizowania. Niektórzy specjali¶ci twierdz± te¿, ¿e nie wa¿ne czy zaspokojenie osi±gniesz z partnerem czy... samemu. Liczy siê sam ORGAZM. Przeciwnicy tej teorii namawiaj± do d³ugiej gry wstêpnej z partnerem, czu³o¶ci, przytulanek i baaardzo d³ugich poca³unków. Ty zdecydujesz, która teoria bardziej w danej chwili ci odpowiada.
22. Nie ogl±daj horrorów, thrillerów i action tv. Zamiast tego wybieraj tylko komedie (nie koniecznie romantyczne, chyba, ¿e lubisz. Wybieraj te produkcje, które rozbawi± ciê do ³ez, np. prawie wszystko ze wspó³czesnej czeskiej lub s³owackiej kinematografii.
23. Zapisz siê na kurs rozwijaj±cy o jakim zawsze marzy³e¶. Mo¿e to byæ lepienie garnków, amatorskie pisanie poezji, gra na bêbnach. Godzina zajêæ w tygodniu wystarczy. Byleby by³y twórcze, rozwijaj±ce lub odstersowuj±ce. Je¶li nie masz na nie czasu lub tak wci±¿ powtarzasz, spójrz punkt poni¿ej. Podpowiadamy w nim jak zaoszczêdziæ odrobinê czasu w tygodniu.
24. Popracuj nad przyjació³mi. Je¶li ich nie masz – znajd¼ np. przez interenet w grupach swoich zainteresowañ. Je¶li ich masz, zastanów siê, którzy pomog± ci uzyskaæ wiêcej pozytywnej energii. Zrezygnuj z kumpli maj±cych na ciebie z³y wp³yw. Oszczêd¼ sobie spotkañ z jêdzowat± kole¿ank± czy marudnym koleg±. Ten czas mo¿na po¶wiêciæ na rodzinê, æwiczenia czy dodatkowe kursy zainteresowañ. Je¶li wci±¿ narzekasz na brak na nie czasu, to w³a¶nie zyskujesz dodatkowe godziny, rezygnuj±c z kiepskich znajomych!
25. Zrezygnuj z czêstego siêgania po alkohol. On naprawdê nie poprawi ci humoru. Kac po nim zawsze jest niewspó³mierny do osi±gniêtego chwilowo stanu euforii w trakcie picia.
26. Rzuæ palenie. Nikotyna negatywnie wp³ywa na twoje zdrowie. W radzeniu z uzale¿nieniem pomocne bêd± plastry, gumy i dobry farmaceuta.
27. Zadbaj o siebie. Ten punkt dotyczy zarówno kobiet jak i mê¿czyzn! Zawiera siê w nim nie tylko wyprawa do kosmetyczki. Kup nowe jeansy, lepsz± torbê do pracy. Wystarczy jedna rzecz w miesi±cu. Zaczynaj±c o siebie dbaæ podnosisz swoje samopoczucie. Inni zaczynaj± dostrzegaæ twoje zmiany, choæ na pocz±tek powierzchowne (nowe buty, fryzura, torba). W ten sposób nakrêca siê spirala pozytywnych emocji.
28. Masa¿. Dzia³a koj±co i odprê¿aj±co. Je¶li ciê nie staæ, wcale nie musi byæ wykonywany przez profesjonalistê. Wystarczy partner, nastrój, oliwka i wygodne ³ó¿ko. Po wszystkim koniecznie siê zrewan¿uj. Niekoniecznie tego samego wieczora, mo¿e byæ kilka dni pó¼niej. Wa¿ne by oddaæ tê przyjemno¶æ i dostrzec w tym przyjemno¶æ z dawania...
29. Mów komplementy. Na ka¿dym kroku. Bez wzglêdu na p³eæ. Mówienie ludziom mi³ych rzeczy wraca do ciebie jak echo. Czêsto podwójnie. Je¶li powiesz komu¶ co¶ mi³ego, on zazwyczaj siê odwzajemni. Ty poczujesz siê lepiej. Obojgu wam bêdzie lepiej. Czy nie o to chodzi³o?
30. Zmieñ nastawienie do ¶wiata. Spróbuj przez jeden dzieñ nie mówiæ nic negatywnego. Pocz±tek mo¿e byæ trudny, szczególnie w przypadku ponurego usposobienia. Je¶li masz z tym problem, zacznij od godziny dziennie. Najlepiej w pracy, gdzie atmosfera nie nastraja do pozytywnych emocji. Dlatego tym bardzie spróbuj. Mi³e s³owa pomog± ci uwierzyæ, ¿e naprawdê jest mi³o. Tutaj wa¿ne jest d³ugodystansowe, zbilansowane podej¶cie do ¶wiata. Nikt nie wymaga od ciebie by¶ jutro sta³ siê hurraoptymist±. Ale przez godzinê dziennie? Tyle chyba jeste¶ w stanie zrobiæ.
http://www.poradynazdrowie.pl/30-sposobow-na-dobry-humor.html

http://www.rynekzdrowia.pl/Po-godzinach/Dr-Patch-Adams-propaguje-terapie-smiechem-w-Polsce,13159,10.html
http://www.drclown.pl/index.php?page=programy
http://rozrywka.msstudio.com.pl/cgi-bin/humor.cgi
http://rozrywka.msstudio.com.pl/cgi-bin/humor8.cgi#81
http://www.humorki.com/dowcipy.php?k=22#
http://dowcipy.autentyki.pl/
http://www.dowcipy.pl/
http://ptasia-grypa.dowcipy.pl/
http://www.smieszny.net/dowcipy/
http://zlote-mysli.dowcipy.pl/
http://www.maluchy.pl/forum/Dowcipy-t63961.html
http://www.zbuki.pl/index.php?cat=37
http://www.klub.senior.pl/profilaktyka-i-zdrowy-styl-zycia/t-gelontologia-co-to-takiego--2480.html
http://www.rynekzdrowia.pl/Listy,Aktualnosci/terapia-smiechem,16292.html
http://www.wrozka.com.pl/view/page/id/2061


Tytu³: Odp: ZDROWIE - Sokoterapia w chorobach
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Grudzieñ 17, 2009, 12:24:23
                                                                                Sokoterapia w chorobach

      
                                                    Dr Norman W. Walker ( ojciec sokoterapii) powiedzia³:

… nie ma na ¶wiecie takiej pigu³ki, która mog³aby dostarczyæ niezbêdnego po¿ywienia naszej krwi. Leki s± w tym przypadku rodzajem protezy. ¦wie¿e i odpowiednio wyci¶niête SOKI , stanowi± najlepszy, ¿ywy pokarm, jaki mo¿emy dostarczyæ naszemu organizmowi. Dziêki sokom szybciej siê zregenerujemy i przywrócimy organizmowi stan równowagi. Picie surowych soków z warzyw i owoców jest najpewniejsz±, najskuteczniejsz±, a tak¿e najszybciej dzia³aj±ca metod± od¿ywiania organizmu ”

Nasz organizm nie jest przystosowany do strawienia ogromnej ilo¶ci substancji chemicznych zawartych w naszym po¿ywieniu zjadanym w ci±gu ca³ego ¿ycia. Poniewa¿ nie produkuje on odpowiednich do tego celu enzymów, nie strawione produkty przemiany materii kumuluj± siê w organizmie prze lata w postaci toksycznych z³ogów, staj±c siê g³ównym czynnikiem powstawania chorób cywilizacyjnych.

Jedynym ¼ród³em aktywnych enzymów s± ro¶liny.
Trudno by³oby zje¶æ odpowiedni± ilo¶æ surowych ro¶lin, by osi±gn±æ zamierzony cel. Nasza w±troba musia³aby wykonaæ ogromn± pracê ( bardzo przez nas odczuwaln±) , ¿eby przetrawiæ na cz±stki koloidalne pêczek natki pietruszki – ¼ród³o wit. C) , parê ³odyg selera naciowego – ¼ród³o sodu i potasu ) , marchwi, jab³ek , botwiny, szpinaku i wiele innych ro¶lin, aby sprostaæ dziennemu zapotrzebowaniu organizmu na sk³adniki od¿ywcze. na dzienne Dlatego najskuteczniejszym sposobem na oczyszczenie organizmu, regeneracjê komórek i uruchomienie procesów samoregulacji i samoleczenia organizmu jest Picie Esencji Natury czyli odpowiednio pozyskanych soków z ro¶lin leczniczych.
Celowo u¿ywamy tutaj s³owa ESENCJI , gdy¿ wiêksza czê¶ci populacji kojarzy s³owo ”sok” z równie¿ z p³ynami, które nie posiadaj± enzymów, natlenione, przetworzone, rozcieñczone, barwione, s³odzone, konserwowane nawet te jednododniowe w butelkach, a ju¿ na pewno niedopuszczalne !!! barwione i konserwowane w kartonach itd.

Do skutecznej KURACJI – TERAPII SOKAMI nie nadaj± siê :
* Soki w sprzeda¿y ogólnodostêpnej - poniewa¿ s± poddawane obróbce czyli pozbawione czynnych substancji od¿ywczych i zwieraj± równie¿ substancje chemiczne .
* Pozyskiwane za pomoc± sokowirówek, poniewa¿ tarka ze stali nierdzewnej zachowuje siê pod wp³ywem kilku tysiêcy obrotów/minutê jak ¶mig³o i wytwarza temperaturê utleniaj±c soki w momencie ich przygotowywania.
* Wyciskarki ze stali nierdzewnej, ¿eliwne prasy, miksery, blendery poniewa¿ stal nierdzewna unieczynnia aktywne substancje np.: ¿elazo, magnez itd. , a to wszystko ograbia je z wiêkszo¶ci walorów od¿ywczych, szczególnie tych najwa¿niejszych czyli czynnych enzymów.
* Urz±dzeñ kuchennych z plastikowych czê¶ci ( czêsto nie atestowane) , które wchodz±c w kontakt z soko- po¿ywieniem mog± emitowaæ szkodliwe substancje toksyczne.

Co warto wiedzieæ zanim rozpoczniemy terapiê sokami:
* Soki piæ najlepiej przed posi³kami ok. 15 min -30 min, od ½ - 1 szkl. ma³ymi ³yczkami mieszaj±c w ustach.
* Soki musz± byæ wyci¶niête przy pomocy wolnoobrotowej wyciskarki – dziêki niej w sokach uzyskuje siê najwiêcej witamin, enzymów i soli mineralnych, a to zachowuje ich lecznicze w³a¶ciwo¶ci
* Je¶li sok jest w³a¶ciwie przyrz±dzony mo¿na go piæ kilka szklanek dziennie – najlepiej ½ l - 1l. dziennie w zale¿no¶ci od samopoczucia mo¿na wiêcej
* W pierwszych dniach picia soków ( zw³aszcza w³±czaj±c soki chlorofilowe - z zielonych czê¶ci ro¶lin ) mo¿e wyst±piæ pewien niesmak w ustach, lekkie zawroty czy bóle g³owy . Jest to najczê¶ciej wynikiem reakcji zachodz±cych w organizmie, który stara siê usun±æ toksyczne substancje. Po wydaleniu zanieczyszczeñ z organizmu Natura nagrodzi nas ogromnych zwiêkszeniem energii i si³y.
* Soki pasteryzowane czy sterylizowane nie maj± ¿adnej warto¶ci. W procesie przetwórczym, wskutek ogrzewania, na¶wietlania, dodawania ¶rodków chemicznych, trac± swoj± si³ê ¿yciow± ( przyp. dr Walker).
* Z przygotowanych soków przed wypiciem zdejmujemy wytworzony nadmiar piany.
* Soki nale¿y piæ powoli, ka¿dy ³yk przetrzymuj±c chwilê w ustach w celu wymieszania ze ¶lin±.
* Kuracje mieszankami soków powinny trwaæ min 30 dni max. ok. 3 miesiêcy , a prze­prowadzaæ j± najlepiej 2-3 razy w roku. Zalecane konsultacje z lekarzem.

W kuracjach nale¿y dziennie wypijaæ po min. 1/2 szklanki soku na 30 minut przed g³ównymi posi³kami.

Uwaga! Kuracje stosuje siê w celu wspomagania leczenia schorzeñ
1. W celach profilaktyki zdrowotnej mo¿na piæ soki zmieszane wg poni¿szych receptur lub sporz±dzone wg upodobañ smakowych.
2. Przedawkowanie sokami nie jest mo¿liwe, gdy¿ organizm cz³owieka nie wch³onie wiêcej sk³adników ni¿ potrzeba. Nadmiar wydali.

Soki pijemy niewielkimi ³ykami mieszaj±c przez chwilê w ustach – w ustach zostaje zainicjowany proces trawienia , a ¶linianki ju¿ na tym etapie wytwarzaj± trzy rodzaje enzymów.

Dlaczego tak wa¿ne dla organizmu s± ¶wie¿e soki z ro¶lin czyli ¿ywy pokarm.
W niektórych warzywach, orzechach i nasionach tkwi± potê¿ne po­tencja³y chemiczne niezbêdne do odnowy gruczo³ów - przysadki móz­gowej, tarczycy, nadnerczy, prostaty, jajników, j±der itd. Przyjmuj±c w po¿ywieniu „sk³adniki odbudowuj±ce gruczo³y" pomagamy ca³emu organizmowi. Jest to uzupe³nianie che­micznych niedoborów , które wp³ywaj± na regeneracje organizmu i tak± w³a¶nie rolê powinny spe³niaæ soki wa­rzywne i p³ynne pokarmy.
Jedn± z wielkich zalet soków obfituj±cych w chlorofil jest ich oczyszczaj±ce dzia³anie w uk³adzie pokarmowym i wydalniczym. Z tym wi±¿e siê oczyszczenie krwi, limfy i p³ynów wewn±trz komórkowych. Cia³o oczyszczone jest sprawne - dobrze trawi, dobrze przyswaja, a jego w³a¶ciciel jest pe³en energii i wigoru. S³abo¶æ i choroba nie znajduj± oparcia w oczyszczonym i dobrze od¿ywionym organizmie. Ot³uszczone tkanki oraz os³abione narz±dy wewnêtrzne i gruczo³y pozostaj± w bli­skim zwi±zku z zalegaj±cymi w ciele produktami przemiany materii, pozosta³o¶ciami leków i innymi zanieczyszczeniami.

Potêga zielonych soków
Niezwykle uzdrawiaj±ce dzia³anie maj± soki z zielonych warzyw. Problematyka soków z zielonych warzyw wi±¿e siê z oczyszczaniem ustroju - tematem rzadko dzi¶ docenianym
Lecznicze dzia³anie chlorofilu
* Poprawiaj± obraz krwi
* Unieszkodliwia toksyny
* Pomaga oczy¶ciæ w±trobê
* £agodzi problemy nadmiaru cukru we krwi
* Poprawia wydzielanie mleka u matek karmi±cych
* Usuwa lub zmniejsza zapachy cia³a
* poprawia naturalny drena¿ nosa
* Przynosi ulgê w bólach gard³a
* £agodzi objawy wywo³ane przez wrzody uk³adu pokarmowego
* Zmniejsza ilo¶æ wydzielin kataralnych
* Leczy ¿ylaki
* Czy¶ci i odwania jelita
* £agodzi stany zapalne w niektórych postaciach zapalenia w±troby
* Zwiêksza krzepliwo¶æ krwi w przypadkach hemofilii
* £agodzi objawy astmy
* przyspiesza gojenie siê wrzodów
* Niszczy bakterie w ranach 100 %
* £agodzi wysiêk z nosa
* Wp³ywa korzystnie na narz±dy limfatyczne (migda³ki, wyrostek robaczkowy itp.)
* £agodzi objawy bolesnych hemoroidów
* Wzmacnia uk³ad naczyniowy
* U¶mierza bóle wywo³ane stanami zapalnymi

Przyk³adowe mieszanki soków w ró¿nych dolegliwo¶ciach
Zastosowanie w chorobach
Mieszanka soków
1    Reumatyzm
Bóle w ko¶ciach i miê¶niach
obrzêki koñczyn    z marchwi + ogórka + zielonej papryki (160 ml + 40 ml + 40 ml), proporcja 4:1:1
2    choroby skóry,
egzemy, wypryski, pryszcze, zapale­nie oczu, kruche paznokcie    Z marchwi + ogórków + sa³aty (160 ml + 40 ml + 40 ml), proporcja 4:1:1
3    bóle brzucha, skurcze, kolki, nadmierne wytwarza­nie gazów, zaparcia, reumatyzm, anemia, niskie i wysokie ci¶nienie, bóle g³owy (typu migrenowego).    Z marchwi + szpinaku (80 ml + 160 ml), pro­porcja l: 2
4    oczyszcza skórê z plam i przebarwieñ , szczególnie czêsto wystêpuj±cych u osób w podesz³ym wieku.    Z marchwi + zielonej papryki (80 ml + 160 ml), proporcja l: 2
5    przy zapaleniu uk³adu moczowo-p³ciowego, przy niewydolno¶ci naczyñ krwiono¶nych.    Z marchwi + pietruszki (160 ml + 80 ml), proporcja 2: l
6    oczyszcza organizm ¶luzu i sprzyja szybkiej likwidacji tkanki t³uszczowej Do 1,5 — 2 l mieszanki piæ w odci±¿aj±ce dni sokowe. Rezultat jest osza³amiaj±cy!    z pomidorów (54 ml) + jab³ek (108 ml) + dyni (54 ml) + cytryny (24 ml), proporcja 2:4:2:1
7    utrzymuje ¶wie¿o¶æ i ³adny wygl±d skóry, uspokaja i wzmacnia system nerwowy, poprawia pamiêæ i pracê mózgu, podwy¿sza odporno¶æ organizmu,    z ogórka (80 ml) + czarnej porzeczki (80ml) + jab³ek (40 ml) + grapefruitów (40 ml), proporcja 2:2:1:1

[b]Kuracje oczyszczaj±ce[/b]

MIÊKKIE OCZYSZCZANIE W¡TROBY SOKAMI WARZYWNYMI
Pierwszy zestaw;
Marchew 300g,ogórek ¶wie¿y 90g, burak 90g.
Drugi zestaw;
Marchew 270g, seler 130g, pietruszka 60g.
Zastosowanie zestawów
Piæ rano na czczo. Stosowaæ najlepiej latem i jesieni±.

OCZYSZCZANIE JELITA GRUBEGO WARZYWAMI I OWOCAMI
1. Piæ po 1/2 szklanki soku z kapusty kwaszonej 3 razy dziennie.
Stosowaæ przez 14 dni.
2. Dwie pomarañcze obraæ ze skórki na 1-2 milimetry, tak aby na owocach pozosta³ bia³y mi±¿sz. Razem z bia³ym mi±¿szem je¶æ pomarañcze rano i wieczorem.
Stosowaæ przez 14 dni.
3.Dziesiêæ suszonych ¶liwek, wieczorem zalaæ wrz±tkiem, odstawiæ na noc. Rano na czczo wypiæ wodê, ¶liwki zje¶æ. Nastêpnie znowu zaparzaæ 10 suszonych ¶liwek. Odstawiæ do wieczora. Wieczorem, przed snem wodê wypiæ, ¶liwki zje¶æ. Kuracjê stosowaæ przez 10 dni.

OCZYSZCZANIE W¡TROBY PRZY POMOCY SOKÓW WARZYWNYCH.
[/i]Oczyszczenie w±troby przy pomocy oleju i soku z cytryny jest najbardziej skuteczne, ale s± osoby, które nie s± w stanie wypiæ oleju, ma³o tego, one nawet nie znosz± jego zapachu. Co wtedy robiæ ? Oczy¶ciæ w±trobê mieszankami soków warzywnych. Jest to kuracja d³u¿sza, ale tym niemniej skuteczna. Pozwala ona oczy¶ciæ w±trobê i rozpu¶ciæ kamienie ( je¶li one s±).

INSTRUKCJA PRZEPROWADZENIA TERAPI SOKAMI W CI¡GU 1 DNIA ;
1. Piæ rano, w porze obiadowej i wieczorem 1/2 szklanki gor±cej wody, do
której nale¿y wycisn±æ sok z 1 cytryny.
2. Piæ w ci±gu dnia 3 - 4 razy po 1/2 szklanki mieszanki soków z marchwi
buraka z sokiem ze ¶wie¿ego ogórka, w proporcji 10:3:3,
( w ilo¶ci 250 g + 75 g + 75 g). Kuracjê przeprowadzaæ nale¿y przez 2
tygodnie. W pierwszym roku przeprowadzaæ 4 kuracje po 14 dni co
3 miesi±ce, dalej- raz w roku.
Proporcja mieszanki soków ( 10:3:3) pozwala nie tylko rozpu¶ciæ kamienie
ale i wyczy¶ciæ przewody w±troby i pêcherzyka ¿ó³ciowego.

WARIANTY OCZYSZCZANIA NEREK:
Spo¶ród wielu wariantów oczyszczania nerek omawiamy 3 najbardziej skuteczne. Mo¿na stosowaæ dowolny z nich, mo¿na je stosowaæ wymiennie. Proszê wybraæ ten, który Pañstwu najbardziej odpowiada.
Wariant 1
Oczyszczanie nerek powinno przeprowadzaæ siê wed³ug wy¿ej podanej instrukcji oczyszczania w±troby przy pomocy soków warzywnych.
Wariant 2
Dobry wynik daje oczyszczanie nerek przy pomocy mieszanki soków z marchwi, selera, pietruszki w proporcji (9:5:2).
Wci±gu dnia nale¿y 3-4 razy piæ najlepiej przed jedzeniem 1/2 szklanki mieszanki.
Czas trwania kuracji 1-2 tygodnie. W pierwszym roku co 3 miesi±ce kuracje nale¿y powtarzaæ, nastêpnie raz w roku.
Wariant 3
W celu rozpuszczenia i rozdrobnienia do wielko¶ci ziarna piasku wszystkich kamieni w organizmie jest konieczny napar z owoców dzikiej ró¿y.
Dwie ³y¿ki sto³owe owoców dzikiej ró¿y zalaæ 200 ml. wody, gotowaæ przez piêtna¶cie minut a, nastêpnie ostudziæ. Po tym przecedziæ i piæ po 1/3 szklanki trzy dziennie .
Czas trwania kuracji - dwa tygodnie. Co trzy miesi±ce powtarzaæ kuracjê.Sok z pietruszki - bardzo skuteczny ¶rodek przy schorzeniach uk³adu moczowego-p³ciowego i kamieniach w nerkach (szczególnie wtedy, gdy w moczu znajduje siê bia³ko, lub w nerkach jest infekcja). Sok z pietruszki jest jednym z najsilniej dzia³aj±cych, dlatego te¿ nale¿y go spo¿ywaæ oddzielnie, w czystej postaci, w ilo¶ci powy¿ej 30-50 g.
Po wydaleniu kamieni z nerek nale¿y zmieniæ sposób od¿ywiania poniewa¿ kamienie s± tylko skutkiem, g³ówn± przyczyn± ich tworzenia siê - to nadmiar kwasu moczowego i jego soli, które to w wyniku wielu przyczyn (zaburzenia przemiany materii, dziedziczno¶ci, itp.) nie s± wydalane z organizmu.

Nale¿y wyeliminowaæ z jad³ospisu produkty zawieraj±ce du¿o bia³ka, szczególnie: w±trobê, sma¿one i wêdzone miêso, ryby solone, buliony miêsne, itp. Nale¿y spo¿ywaæ wiêcej sa³atek, surówek owoców, przero¶niêtej pszenicy, codziennie piæ soki. Sa³atki mo¿na umiarkowanie soliæ, ¿eby stymulowaæ prace nerek i unikaæ s³odyczy, która je zaburza.

                                                                         Doskona³e NA PRZEZIÊBIENIA I GRYPÊ


                                                                                         Sok cytrynowy

Jest bogaty w witaminê C, mikroelementy i hormony. Wspaniale oczyszcza organizm z nierozpuszczalnych soli i ¶luzu. Ci, którzy chc± wygl±daæ m³odo, powinni piæ sok z jednej cytryny codziennie. Dziêki zawarto¶ci hormonów fitoestrogenowych sok z cytryn jest szczególnie po¿yteczny dla kobiet w starszym wieku. Zadziwiaj±ce zwi±zki pierwias­tków chemicznych zawarte w soku cytrynowym to wspania³a profilaktyka dla chorób infekcyjnych. Pó¼n± jesieni± i wczesn± wiosn± nale¿y profilaktycznie piæ sok z cytryn przeciwko epidemii grypy i przeziêbieniom wed³ug nastêpuj±cego schematu:
* dzieñ — 1 cytryna 10 dzieñ
* dzieñ — 2 cytryny - 9 dzieñ
* dzieñ — 3 cytryny - 8 dzieñ
* dzieñ — 4 cytryny 7 dzieñ
* dzieñ — 5 cytryn 6 dzieñ
Od 1- go do 5- go dnia zwiêkszamy spo¿ywanie o 1 cytrynê, a od 6-tego do 10-tego dnia zmniejszamy o jedn± cytrynê.
W sumie przez 10 dni nale¿y wypiæ 30 cytryn.

Sok z cytryny przygotowuje siê nastêpuj±co: cytrynê przekroiæ wszerz na dwie po³owy, ka¿d± wycisn±æ i piæ bez dodatku cukru. Je¶li nie mo¿ecie Pañstwo piæ czystego soku cytrynowego, to mo¿na go rozcieñczyæ wod± i dodaæ 1 ³y¿eczkê miodu. Wyci¶niête po³ówki cytryny nie nale¿y wyrzucaæ, przecie¿ w pozosta³ej czê¶ci cytryny i skórce s± cenne fitocydy i olejki eteryczne, które korzystnie dzia³aj± na pracê serca, naczyñ krwiono¶nych, mózgu. Wyro¶niête po³ówki cytryny nale¿y drobno pokroiæ, prze³o¿yæ do s³oika, zalaæ miodem lub posypaæ cukrem i wstawiæ do lodówki. Po 10 godzinach otrzy­macie Pañstwo wspania³± esencjê (wyci±g z cytryny), któr± mo¿na piæ zamiast herbaty lub kawy dodaj±c wodê mineraln± lub przego­towan±.
http://www.vitajuice.pl/terapia-sokami.html
http://www.diety.endi.pl/Dieta_odchudzajaca_sokoterapia,60.html
http://sklep.tarotnet.pl/product_info.php?products_id=45524


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Lily Grudzieñ 17, 2009, 12:56:11

Profesor dr hab. (biochemik) Micha³ Tombak nale¿y do ¶wiatowej elity wybitnych specjalistów od naturalnych metod leczenia. Jest autorem bestsellerów po¶wiêconych zdrowemu, aktywnemu i d³ugiemu ¿yciu. Swoje przemy¶lenia oparte na badaniach i do¶wiadczeniach zawar³ w ksi±¿kach:

"Jak ¿yæ d³ugo i zdrowo"
"Uleczyæ nieuleczalne"
"Droga do zdrowia"
"Czy mo¿na ¿yæ 150 lat"


Jego ksi±¿ki s± rozchwytywane na ca³ym ¶wiecie. Pisze w nich jak postêpowaæ by funkcjonowaæ sprawnie przez d³ugie lata, cieszyæ siê ¿yciem, uwierzyæ w mo¿liwo¶ci i si³y witalne w³asnego organizmu.

Autor podkre¶la, i¿ zdrowie to przede wszystkim ¶cis³y zwi±zek tego co jemy, z tym jak oddychamy i jak dbamy o nasze cia³o i psychikê.

Niezwykle skuteczne a jednocze¶nie proste w wykonaniu s± Jego przepisy na oczyszczanie organizmu oparte na tysi±cletnich tradycjach naturalnej medycyny wschodu i zachodu.

http://www.tombak.pl/home.html

Wed³ug prof. Micha³a Tombaka istnieje piêæ g³ównych przyczyn, które niszcz± zdrowie cz³owieka
-zaniedbany krêgos³up
-nieprawid³owe oddychanie
-brak wewnêtrznej higieny cia³a
-nieprawid³owe od¿ywianie
-brak umiejêtno¶ci szczê¶liwego ¿ycia
Je¿eli dodamy do tego coraz powszechniejsze przekonanie wspó³czesnych o­nkologów, ¿e rak jest zemst± natury za nieprawid³owo spo¿ywane posi³ki — to warto zastanowiæ siê, co zmieniæ w naszych posi³kach, by ¿yæ d³ugo i zdrowo.

B³êdy przeciw naturze

-Panie profesorze. Na czym polega podstawowy b³±d, jaki pope³niamy na co dzieñ, jedz±c ¶niadania czy obiady?
-Nasze posi³ki mo¿emy podzieliæ na cztery grupy: bia³ka ( miêso, ryby, jaja), wêglowodany ( chleb, miód, cukierki, ziemniaki), t³uszcze ( mas³o, olej, smalec) i pokarmy ro¶linne ( warzywa, owoce, soki). Ca³y problem polega na tym, ¿e wêglowodany zaczynamy trawiæ ju¿ w ustach, bia³ka w ¿o³±dku, potrawy ro¶linne w jelicie cienkim.
-Co siê stanie, gdy na obiad zjemy miêso z ziemniakami?
-Zaczniemy mieæ k³opoty z trawieniem. Na strawienie ziemniaka trzeba godziny, na strawienie miêsa od 3 do 7 godzin. Organizm niepotrzebnie traci energiê na trawienie ró¿nych pokarmów w ró¿nym czasie, a przecie¿ móg³by ten czas wykorzystaæ na inne czynno¶ci ¿yciowe lub walkê z chorobami.
-We¼my na przyk³ad kanapkê, która ka¿dy z nas zjada na ¶niadanie: bia³y chleb posmarowany mas³em, na to wêdlina. Co w tym z³ego?
-To, ¿e chleb nale¿y do wêglowodanów, mas³o do t³uszczów, a wêdliny do grupy bia³ek. Po³±czenie tych produktów do ciê¿ki orzech do zgryzienia dla naszego systemu trawienia. W ¿o³±dku i dwunastnicy musz± wytworzyæ siê ró¿ne soki trawienne, oddzielne dla bia³ka i wêglowodanów. Mas³o hamuje ich dzia³anie. Nie jestem przeciwnikiem kanapek, ale przyrz±dzajmy je w zgodzie z prawid³owymi zasadami ³±czenia pokarmów.
-Przecie¿ nie ka¿dy z nas musi byæ wegetarianinem?
-Ale ja do tego nie namawiam. Namawiam do przestrzegania umiaru w jedzeniu. Najwa¿niejsze pytanie dla cz³owieka, który wchodzi w XXI wiek brzmi: co cz³owiek powinien je¶æ i jak powinien je¶æ? Umiejêtno¶æ prawid³owego od¿ywiania to wielka sztuka. Polega na prawid³owym komponowaniu czyli ³±czeniu pokarmów.

Co to jest dieta rozdzielna?

Zasady diety rozdzielnej zosta³y opracowane przez dr Haya jeszcze w latach trzydziestych. Opiera siê o­na na trzech regu³ach, które mo¿na okre¶liæ filarami zdrowia:
-nale¿y spo¿ywaæ osobno produkty bia³kowe, osobno wêglowodanow
-Je¶æ wy³±cznie naturalne i pe³nowarto¶ciowe produkty spo¿ywcze
-utrzymywaæ równowagê kwasowo-zasadow± w organizmie
Wed³ug dr Haya z³e zestawianie produktów spo¿ywczych prowadzi do nadmiernego obci±¿enia trzustki, co powoduje opó¼nienia i zaburzenia trawienia.
Nieprawid³owo zestawione po¿ywienie obci±¿a tak¿e w±trobê, która przetwarza, rozk³ada, magazynuje i przekazuje dalej sk³adniki naszego pokarmu.

Co mo¿na ³±czyæ?

Najkrócej: bia³ka z t³uszczami, a t³uszcze z wêglowodanami. Oto prawid³owe po³±czenia pokarmów.
Miêso — zielone warzywa
Chleb, ziemniaki — zielone warzywa
Zielone warzywa — wszystkie bia³ka
Orzechy — zielone warzywa, kwa¶ne owoce
Jaja — zielone warzywa
T³uszcze zwierzêce — wszystkie ro¶liny zbo¿owe
Ro¶liny zbo¿owe — zielone warzywa
Ro¶liny str±czkowe — zielone warzywa
Owoce niekwa¶ne — kwa¶ne mleko, jogurt
Kwa¶ne owoce — orzechy, kwa¶ne mleko, inne kwa¶ne owoce

Najgorsze po³±czenia

Polegaj± na jednoczesnym spo¿ywaniu bia³ka z wêglowodanami i s± niebezpieczne dla zdrowia. Oto o­ne.
Miêso — Pieczywo, kasze, ziemniaki, cukier, miód
Chleb — wszystkie bia³ka, owoce, cukry
Zielone warzywa – mleko
Jaja — mleko, skrobia, s³odycze, kwa¶ne produkty
T³uszcze zwierzêce – wszystkie bia³ka
Ro¶liny zbo¿owe – wszystkie bia³ka, s³odycze, mleko

Jak je¶æ, czyli kawa na ³awê

Powy¿sze wyliczenia mog± wydawaæ siê skomplikowane, st±d podajemy przyk³ady prawid³owo skomponowanych posi³ków.
-Stek z gotowanymi warzywami
-Ryba z marchewk±
-Jaja sadzone z sa³atk± warzywn±
-Ser ¿ó³ty z pomidorem, papryk± i kiszonym ogórkiem
- Szynka ze szparagami
-Chleb z sa³atk± warzywn±
-kasza z gulaszem warzywnym
-ziemniaki z warzywami z wody
-ry¿ z warzywami
-makaron z warzywami w sosie pomidorowym

Ile nale¿y je¶æ?

Kiedy zapyta³em prof. Tombaka, ile nale¿y je¶æ – z wdziêkiem odpar³, ¿e im mniej, tym lepiej. Od umiarkowanego jedzenia jeszcze nikt nie umar³, ludzie choruj± i umieraj± z przejedzenia.
U wiêkszo¶ci z nas ¿o³±dek rozci±gniêty jest do nienaturalnych rozmiarów, jemy 5 do 10 razy wiêcej, ni¿ potrzebuje tego nasz organizm. Ten organizm usi³uje ¿yæ wed³ug zakodowanych praw natury, my na okr±g³o uczymy go ob¿arstwa i lenistwa.
-Jak przerwaæ ten b³êdny kr±g?
-Zrezygnowaæ ze stereotypu, ¿e dobry obiad polega na tym, ¿eby na talerzu by³ kawa³ t³ustej ³opatki, ogromna ilo¶æ ziemniaków i surówka. Ile¿ przyjemniej zje¶æ kawa³ek gotowanego kurczaka, trochê brukselki, marchewki i kiszony ogórek.
-Czy lepiej zrobiæ to zdecydowanie i nagle?
-Wszystkim czytelnikom moich ksi±¿ek zalecam stopniowe przechodzenie na dietê rozdzieln±. Zacznijcie od codziennego wypicia dwóch szklanek naturalnego soku dziennie. Do obiadów dodawajcie coraz wiêcej warzyw i sa³atek. W ci±gu trzech miesiêcy odchod¼cie od du¿ej ilo¶ci miês. Ka¿dy posi³ek poprzedzajcie sokiem. Zacznijcie na ¶niadania spo¿ywaæ warzywa i owoce, na obiad surówki, sa³atki, kasze z mas³em lub gotowane warzywa. Na kolacjê surówki, bia³y ser, ryby, jaja. Je¶li w ci±gu dnia odczuwacie g³ód, jedzcie suszone owoce zim±, latem czere¶nie, truskawki, ¶liwki, arbuzy, gruszki. Kiedy takie jedzenie bêdzie wam coraz bardziej smakowaæ, zaczniecie wracaæ do zdrowia.

Czy istnieje dieta cud?

Lepiej byæ szczup³ym ni¿ oty³ym. Tylko dlaczego droga do tego jest tak trudna i rzadko skuteczna. Odmawiamy sobie posi³ków i przyjemno¶ci, zrzucamy po parê kilo, jeste¶my wci±¿ g³odni i ze z³o¶ci zaczynamy znowu je¶æ?
-Wszystkie diety odchudzaj±ce s± trudne do przestrzegania. Dlatego na rynku pojawi³y siê ró¿norodne preparaty farmaceutyczne, które zamiast nas maj± zrzuciæ zbêdne kilogramy. Po dwóch, trzech miesi±cach ich stosowania wracamy do nadwagi, nie zdaj±c sobie sprawy ze szkód, jakie ponios³y w±troba, trzustka czy ¿o³±dek.
-A co z modnymi sposobami, polegaj±cymi na ³±czeniu diety 1000 kalorii i æwiczeñ na si³owni?
-Jak piszê w swojej ksi±¿ce, taka metoda przypomina bicie batem ledwo ¿ywego od ciê¿kiej pracy konia, który ju¿ nie ma si³, a ci±gle go bij±. Nie by³o i nie ma diet cud.
-To co zostaje puszystym?
-Oty³o¶æ to nie tylko niezgrabna figura, to ciê¿ka choroba, któr± trzeba leczyæ d³ugo i cierpliwie. Najwa¿niejsze, by zrozumieæ, ¿e prawdziw± przyczyn± nadwagi i oty³o¶ci s± nasze z³e przyzwyczajenia, na³ogi i b³êdy w komponowaniu pokarmów.
-Jakie?
-Przyzwyczajenie do szybkiego jedzenia, przyzwyczajenie do picia podczas posi³ków, przyzwyczajenie do jedzenia produktów m±cznych i s³odyczy, przyzwyczajenie do wadliwego ³±czenia pokarmów, przyzwyczajenie do le¿enia po jedzeniu, przyzwyczajenie do siedz±cego trybu ¿ycia, przyzwyczajenie do jedzenia podczas ogl±dania telewizji i jedzenia w stanach podenerwowania, przyzwyczajenie do jedzenia przed snem lub w nocy, przyzwyczajenie do jedzenia produktów rafinowanych, z puszki, konserwowanych, wêdzonych. Proszê zobaczyæ, ile razy u¿yli¶my s³owa: przyzwyczajenie!

Czy mo¿na odbudowaæ prawid³owe trawienie?

Mo¿na i w tym celu prof. Micha³ Tombak zaleca przeprowadzenie kuracji imbirowej, wywodz±cej siê ze tradycji medycyny tybetañskiej. Kuracja jest prosta i zaleca siê j± szczególnie osobom starszym.
W niedu¿ym naczyniu nale¿y rozetrzeæ 4 ³y¿ki sto³owe sproszkowanego imbiru i zmieszaæ je ze 150 g przetopionego mas³a. Po uzyskaniu jednolitej masy naczynie przykrywamy i odstawiamy w ch³odne miejsce. Mieszankê nale¿y spo¿ywaæ przed ¶niadaniem przez dziesiêæ dni w nastêpuj±cej ilo¶ci.
Pierwszy dzieñ: pó³ ³y¿eczki od herbaty
Drugi dzieñ: 1 ³y¿eczka
Trzeci dzieñ: 1,5 ³y¿eczki
Czwarty dzieñ: 2 ³y¿eczki
Pi±ty dzieñ: 2,5 ³y¿eczki
Szósty dzieñ: 2,5 ³y¿eczki
Siódmy dzieñ: 2 ³y¿eczki
Ósmy dzieñ: 1,5 ³y¿eczki
Dziewi±ty dzieñ: 1 ³y¿eczka
Dziesi±ty dzieñ: 0,5 ³y¿eczki

Co dalej?

No w³a¶nie, co dalej?
-Po kuracji nale¿y zacz±æ prawid³owo ³±czyæ produkty, rezygnowaæ z pokarmów konserwowanych i przetworzonych, oraz stopniowo obci±¿aæ organizm wysi³kiem fizycznym. Mam tu na my¶li spacery, które powinny osi±gn±æ od 5 do 10 km dziennie.
-Co wtedy?
-W ci±gu sze¶ciu miesiêcy schudniecie Pañstwo od 10 do 20 kg, t³uszcz zamieni siê w miê¶nie, skóra bêdzie g³adka i bez zmarszczek, znikn± podbródek i obwis³y brzuch, a z oty³ego Smakosza zostanie tylko nazwisko...

Dieta kontra nowotwory!

Czy profilaktyka raka za pomoc± zdrowego od¿ywiania jest mo¿liwa?
Zasada jest prosta — t³umaczy Micha³ Tombak. Po pierwsze, pokarm nie mo¿e zawieraæ substancji rakotwórczych. Po drugie, w jedzeniu powinny znajdowaæ siê substancje, które chroni± przed rakiem.
-Nadmiar t³uszczu i miêsa sprzyja przemianie zdrowych komórek w rakowe. Szczególnym zagro¿eniem s± produkty wêdzone, takie jak kie³basy, szynki, polêdwice, boczki, ryby wêdzone “na zimno”. Przypominam, ¿e w 50 g kie³basy wêdzonej znajduje siê nieraz taka sama ilo¶æ substancji rakotwórczych, jak w dymie z paczki papierosów, lub powietrzu, które mieszkaniec du¿ego miasta wdycha w ci±gu 4 dni.
-Czy istnieje jaka¶ specjalna dieta przeciwrakowa?
-Tak: mniej je¶æ. Zwiêkszyæ spo¿ycie marchwi, czerwonej papryki, pietruszki, szpinaku i broku³ów. W zimie nale¿y je¶æ wiêcej kiszonej kapusty i owoców cytrusowych. Niedocenione kasze, ro¶liny str±czkowe oraz buraki, które zawieraj± du¿o selenu. Chcia³bym podkre¶liæ, ¿e ¿adna dieta nie daje pe³nej obrony przed rakiem, ale za jej pomoc± mo¿emy w du¿ym stopniu siê przed nim zabezpieczyæ. Bo wychodzi na to, ¿e przy pomocy widelca i ³y¿ki kopiemy sobie grób.


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Styczeñ 02, 2010, 13:18:40

Ca³a prawda o grypie


Naukowcy s± w tej chwili zgodni, ¿e najbardziej skuteczn± metod± walki z gryp± jest immunizacja czyli wzmocnienie uk³adu odporno¶ciowego, a nie chemioprofilaktyka.

System odporno¶ciowy organizmu stanowi naturaln± obronê przed chorobotwórczymi mikroorganizmami (bakteriami, wirusami, grzybami).
Sprawnie dzia³aj±cy uk³ad immunologiczny sam radzi sobie z zagro¿eniem. [/u]Pierwsza reakcja immunologiczna (nazywana jest nieswoistym mechanizmem obronnym) jest na ogó³ taka sama wobec wszystkich intruzów: uaktywniane s± makrofagi, które niszcz± obce komórki, które wtargnê³y do organizmu. Makrofagi - podstawowe komórki odporno¶ciowe odpowiedzialne s± za os³abienie, rozpuszczenie, poch³oniêcie, strawienie - wyeliminowanie patogenu. Je¿eli makrofagi natrafiaj± na szczególnie agresywnego intruza przedstawiaj± go bardziej wyspecjalizowanym komórkom odporno¶ciowym - limfocytom T i B. To tzw druga linia obrony immunologicznej.

Tak wiêc, w wiêkszo¶ci infekcji wystarczy wzmacniaæ uk³ad odporno¶ciowy i pozwoliæ mu na dzia³anie. Proste.
Niestety zdarzaj± siê wirusy zaburzaj±ce wspó³pracê poszczególnych komórek uk³adu immunologicznego. Tak dzieje siê w przypadku zbyt silnego pobudzenia systemu odporno¶ciowego np. na skutek zara¿enia organizmu wirusem grypy H5N1 lub H1N1. Zdezorientowany organizm mo¿e reagowaæ zbyt gwa³townie. Mo¿e doj¶æ do nadmiernej produkcji cytokin (reakcja hypercytokinemii TNF i IL-6) i powstania silnego stanu zapalnego.
Podejrzewa siê, ¿e podobny mechanizm dzia³ania mia³ wirus nies³awnej hiszpanki z pocz±tków XX wieku.
Dlatego niezwykle wa¿nym jest aby, zabezpieczaj± si ê przed atakiem wirusa H1N1, wzmacniaæ system odporno¶ciowy i jednocze¶nie redukowaæ czynniki inicjuj±ce stany zapalne tj cytokiny IL6 i TFN.

Najwa¿niejsza profilaktyka i sprawny uk³ad odporno¶ciowy.

Istnieje szereg naturalnych preparatów przewy¿szaj±cych swoj± skuteczno¶ci± tamiflu i jednocze¶nie pozbawione jego wysoce niekorzystnych dzia³añ ubocznych.
Produkty te s± ogólnodostêpne w aptekach i sklepach zielarski. Bez recepty. Bez poparcia potentatów farmaceutycznych. Bez agresywnej pracy przedstawicieli medycznych. Bez ogromnych kampanii reklamowych i rozg³osu. Produkty naturalne - np. zio³a od pokoleñ polecane w medycynie ludowej. Preparaty tanie, od lat propagowane przez naturopatów.


Warto w aptekach lub sklepach zielarskich zapytaæ i zaopatrzyæ siê w jeden z nastêpuj±cych preparatów: colostrum, produkty z betaglukanem, sok z aloesu, witaminê C czy srebro koloidalne.

Colostrum - zawiera bardzo du¿e ilo¶ci immunoglobulin, które s± proteinami funkcjonuj±cymi na zasadzie przeciwcia³. Rola, jak± odgrywaj± w colostrum immunoglobuliny sprowadza siê przede wszystkim do utrzymania odpowiedniej równowagi ca³ego systemu odporno¶ciowego cz³owieka oraz ochrony organizmu ludzkiego przed wirusami, bakteriami, grzybami i dro¿d¿ami. Ponadto badania naukowe wykaza³y ¿e Colostrum w znacznym stopniu zmniejsza wydzielanie cytokin typu TNF i IL6

Beta glukan 1,3/1,6D - preparat silnie stymuluj±cy uk³ad odporno¶ciowy, wzmacnia odpowied¼ immunologiczn± g³ównie poprzez siln± stymulacjê makrofagów.

Sok z aloesu - dziêki zawarto¶ci polisacharydów o du¿ej masie cz±steczkowej wykazuje dzia³anie immunomoduluj±ce.

Czosnek - wykazuje dzia³anie wirusobójcze, hamuje wytwarzanie przez komórki odporno¶ciowe cytokin typu TNF .

Zielona herbata - wykazuje silne dzia³anie antywirusowe porównywalne do Tamiflu. Katechiny zawarte w herbacie obni¿aj± produkcjê cytokin TNF. Jest inhibitorem neuroamidazy, powoduj±c hamowanie replikacji wirusa.

Kurkuma - obni¿a produkcjê cytokin typu TNF-a. Badania wykazuj±, ¿e jest ona bardzo skuteczna w zapobieganiu hypercytokinemii (500 - 4000 mg).

Wyci±g z li¶cia oliwki - zawiera kwas elenolikowy, który wykazuje silne dzia³anie przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze. Stymuluje równie¿ system odporno¶ciowy poprzez zwiêkszenie liczby limfocytów T.

Korzeñ lukrecji - wykazuje dzia³anie przeciwwirusowe.

Lebiodka pospolita (Oreganum vulgare), olej z oregano wykazuje silne w³a¶ciwo¶ci wirusobójcze. W badaniach in vitro na wirusach grypy ptasiej wykazano jego skuteczno¶æ w 99%. W po³±czeniu z zielem tymianku wykazuje silniejsze w³a¶ciwo¶ci antyseptyczne ni¿ fenol.

Olejek tymiankowy - najczê¶ciej stosowany do dezynfekcji jamy ustnej i gard³a.

Eukaliptus - wykazuje dzia³anie antyseptyczne

Srebro koloidalne. Jednym z najskuteczniejszych ¶rodków, na który ¿aden wirus nie jest siê w stanie uodporniæ, jest srebro. Do bezpo¶redniego spo¿ycia przez ludzi srebro przygotowuje siê w postaci koloidu (roztwór mikrocz±steczek srebra w wodzie).
W roku 2006 przebadano in vitro preparat srebra koloidalnego o stê¿eniu 10PPM przeciwko wirusowi ptasiej grypy H5N1. Wyniki testów laboratoryjnych in vitro wykaza³y skuteczno¶æ preparatu w zwalczaniu tego wirusa. Nastêpnie, aby okre¶liæ skuteczno¶æ preparatu w leczeniu ptasiej grypy u organizmów ¿ywych, wykonano badania na zainfe-kowanych wirusem H5N1 myszach. Te badania równie¿ wykaza³y wysok± skuteczno¶æ srebra koloidalnego.
Koloidy takie dostêpne s± we wszystkich aptekach albowiem stosowane s± oprócz opisanego zastosowania na szereg innych dolegliwo¶ci wywo³anych wirusami, bakteriami czy grzybami.

B±d¼ bezpieczny. B±d¼ przygotowany.

Stosuj±c odpowiedni± profilaktykê - dobr± dietê uzupe³nion± w suplementy diety zawieraj±ce substancjê wzmacniaj±ce nasz system odporno¶ciowy mo¿na, skutecznie i natychmiast, chroniæ siebie i swoj± rodzinê przed zagra¿aj±c± pandemi± grypy.
http://www.eioba.pl/a115399/cala_prawda_o_grypie


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Styczeñ 09, 2010, 00:12:04
                                                 
Colostrum


Colostrum w naturalnej formie to zawiesisty, ¿ó³ty p³yn produkowany przez gruczo³y mlekowe matki podczas pierwszych godzin laktacji. Nastêpnie pod wp³ywem odpowiednich hormonów rozpoczyna siê w³a¶ciwa laktacja. Colostrum zwane w jêzyku polskim siar±, jest pierwszym pokarmem noworodka. Czyste colostrum mo¿na uzyskaæ tylko w ci±gu sze¶ciu godzin od narodzin. Tylko colostrum krowie zawiera wszystkie czynniki odporno¶ciowe i czynniki wzrostu, jakie znajdujemy w colostrum innych ssaków. Dlatego mo¿e byæ u¿ywane przez wszystkie inne ssaki ³±cznie z lud¼mi.

W sk³ad colostrum wchodz± cenne dla organizmu ludzkiego substancje czynne:
1. Immunoglobuliny – proteiny odpowiedzialne za odporno¶æ i funkcjonuj±ce jako przeciwcia³a. Immunoglobulina G (IgG) neutralizuje bakterie i toksyny znajduj±ce siê we krwi i systemie limfatycznym; immunoglobulina M (IgM) wychwytuje z zewn±trz i wi±¿e wirusy znajduj±ce siê w uk³adzie kr±¿enia; immunoglobuliny D i E (IgD i IgE) przenosz± substancje z krwi i aktywuj± dzia³anie przeciwalergiczne. W sk³ad wysokiej jako¶ci colostrum wchodzi minimum 16% immunoglobulin;
2. Laktoferryna – proteina transportuj±ca ¿elazo do czerwonych cia³ek krwi i pomagaj±ca w pozbyciu siê wirusów i szkodliwych bakterii.
3. Czynnik wzrostu – stymuluj±cy prawid³owy wzrost i wspomagaj±cy leczenie starych zranieñ skóry, miê¶ni i innych tkanek. Czynnik wzrostu wspomaga te¿ spalanie t³uszczu u osób stosuj±cych dietê odchudzaj±c±.
4. Hormon wzrostu – spowalniaj±cy proces starzenia siê organizmu.
5. Leukocyty – bia³e cia³ka krwi pobudzaj±ce produkcjê interferonu – proteiny, która powstrzymuje wirusy przed reprodukcj±.
6. Enzymy – colostrum zawiera trzy enzymy o w³a¶ciwo¶ciach utleniaj±cych bakterie.
7. Witaminy B1, B2, B6, B12, E, A, C.

http://www.suplementydiety.pl/produkt.php?id=10#odporno%C5%9B%C4%87
http://pl.wikipedia.org/wiki/Siara
http://www.doz.pl/czytelnia/a1362-Colostrum_czyli_mlodziwo_8211_chirurg_plastyczny_bez_skalpela
http://www.doz.pl/czytelnia/a1416-Colostrum_8211_naturalny_sposob_opozniania_starzenia_sie
http://www.sklep.vilcacora.info.pl/sklep,214,,,03,,pl-pln,173143,0.html
http://www.suplementydiety.pl/index.php?id=10#powstaje
http://www.herbapis.nazwa.pl/catalog/product_info.php/products_id/292
http://colostrum.pl/


Beta glukan 1,3 / 1,6 D


Beta-glukan to naturalny zwi±zek nale¿±cy do grupy polisacharydów. Stanowi on sk³adnik budulcowy ¶cian komórkowych dro¿d¿y, grzybów i zbó¿, np. owsa i jêczmienia. Beta-glukan wykazuje w³a¶ciwo¶ci pobudzaj±ce uk³ad odporno¶ciowy. Jego dzia³anie polega na aktywacji makrofagów (komórek odpowiedzialnych za fagocytozê, czyli „po¿eranie” bakterii i innych drobnoustrojów chorobotwórczych). Dziêki tej specyficznej substancji nastêpuje mobilizacja si³ obronnych organizmu do walki z infekcj±.
http://www.immunoup.pl/co-to-jest-beta-glukan?PHPSESSID=d89794deb930d984b22e0266c5607679

Beta glukan to substancja aktywizuj±ca pracê ludzkiego uk³adu odporno¶ciowego. Ju¿ w 72 godziny po rozpoczêciu kuracji w pe³ni mobilizuje uk³ad odporno¶ciowy i organizm rozpoczyna walkê z chorob±. Czysto¶æ Beta glukanu 1,3 /1,6 D jest potwierdzona przez niezale¿ne laboratorium Szwajcarskiego Instytutu Technologii w Zurichu.
Wspomaga konwencjonalne leczenie nowotworów. Pobudza szpik kostny do produkcji bia³ych krwinek wyniszczonych radio- i chemioterapi±. Dobroczynnie wp³ywa na uk³ad immunologiczny. Wzmaga odporno¶æ organizmu na dzia³anie bakterii, wirusów, grzybów i paso¿ytów.

Dzia³anie  beta-1,3/1,6-glukanu jako suplementu diety i ¶rodka wspomagaj±cego leczenie zosta³o czê¶ciowo rozszyfrowane. Wed³ug najnowszych badañ najwa¿niejsza jest zdolno¶æ  beta-1,3/1,6-glukanu  do bezpo¶redniego uaktywniania bardzo wa¿nych komórek uk³adu odporno¶ciowego cz³owieka – makrofagów, zwanych te¿ komórkami uk³adu fagocytarnego. Sprawnie dzia³aj±cy uk³ad immunologiczny jest w stanie usun±æ prawie wszystkie zagro¿enia dla zdrowia pochodz±ce zarówno ze ¶rodowiska zewnêtrznego, jak i z samego organizmu. Nie wszystkie osoby poddane niekorzystnym czynnikom zewnêtrznym, nawet tak ekstremalnym, jak du¿a dawka promieniowania rentgenowskiego, zachoruj± na nowotwór. Równie¿ nie wszystkie osoby posiadaj±ce gen obarczony odpowiedzialno¶ci± za wyst±pienie nowotworu choruj± na ten rodzaj raka. Kluczem do rozwik³ania tej zagadki jest najprawdopodobniej fenomen silnego uk³adu immunologicznego, który potrafi skutecznie broniæ organizmu przed wszelkimi zagro¿eniami. Problemy zdrowotne zaczynaj± siê dopiero wtedy, gdy os³abiony lub uszkodzony zostanie uk³ad immunologiczny. Organizm staje siê wtedy mniej odporny na choroby infekcyjne, nowotworowe i procesy przedwczesnego starzenia siê. A zdarza siê równie¿, ¿e w niektórych chorobach, bywa ca³kiem bezbronny.
http://www.suplementydiety.pl/index.php?id=11

http://www.i-apteka.pl/product-pol-2351-BETA-GLUKAN-x-30-kaps-.html
http://www.doz.pl/leki/p262-Beta_Glukan
http://apteka.mediweb.pl/c1832,preparaty-zawierajace-beta-glukan.html
http://www.laboratoriumurody.pl/forum/beta-glukan,t486.html
http://www.shiitake.pl/ARTYK/art-betaglukan.htm
http://apteka-internetowa.herbalek.pl/beta-glukan-kapsulek-p-128.html
http://www.herbapis.nazwa.pl/catalog/product_info.php/products_id/750
http://www.domzdrowia.pl/39366,beta-glukan-1-3-1-6-d-30-kapsulek-30-kapsulek-gratis.html
http://www.skapiec.pl/site/cat/2309/comp/315157
http://www.ibg.pl/opis/Beta%20Glukan/267/


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Styczeñ 17, 2010, 10:06:15

Ashton, John, Ashton, Suzy -  "Czekolada jest zdrowa"

Uwaga! Radosne wie¶ci dla ³asuchów!
Rozdzieramy foliê kryj±c± w sobie tabliczkê czekolady i ogarnia nas b³ogo¶æ na my¶l o cudownej, rozp³ywaj±cej siê w ustach s³odyczy. Poddajemy siê pokusie i … w tym samym momencie ogarniaj± nas wyrzuty sumienia! Bo czekolada tuczy, bo uchodzi za niezdrow±… Nieprawda!
Ksi±¿ka zawiera doniesienia z najnowszych badañ dietetyków.
Wniosek z nich brzmi: czekolada jest korzystna dla organizmu i bardzo potrzebna!

Okazuje siê, ¿e s³odki przysmak zawiera przeciwutleniacze, magnez potrzebny uk³adowi nerwowemu, ¿elazo konieczne do produkcji czerwonych krwinek, wiele witamin i wapñ chroni±cy ko¶ci. A przede wszystkim: czekolada obfituje w substancje podnosz±ce poziom endorfin, czyli hormonów szczê¶cia! Do wzrostu masy cia³a przyczynia siê natomiast w znacznie mniejszym stopniu ni¿ inne przek±ski! Ksi±¿ka, o bok wiarygodnych faktów naukowych, zawiera przesympatyczne omówienie roli czekolady w naszym ¿yciu. Czym jest „czekoladowy tryb ¿ycia” i co ten wyj±tkowy s³odycz ma wspólnego z romantyzmem? Co wiemy o jego bogatej historii? Ksi±¿ka idealnie nadaje siê do wieczorne j lektury w miêkkim fotelu – obowi±zkowo z czekoladkami pod rêk±!
http://www.kdc.pl/czekolada-jest-zdrowa_p1851658.html


Historia Czekolady

D³uga droga prowadzi do uzyskania finalnego produktu, jakim jest tabliczka pysznej czekolady.
Pocz±tki czekoladowych dziejów splataj± siê z okresem ¶wietno¶ci Majów, zamieszkuj±cych terytorium wspó³czesnego Meksyku. Majowie lubowali siê w aromatycznym, mocno przyprawionym, gorzkim napoju, sporz±dzanym z nasion kakaowca: pili go na zimno i na ciep³o oraz stosowali podczas swych rytualnych obrzêdów. Od Majów zwyczaj przyrz±dzania i picia czekolady przejêli Aztekowie. Swoje receptury wzbogacali ró¿norodnymi sk³adnikami: papryk±, wanili±, p³atkami kwiatów.
Same ziarna kakaowca cenione by³y przez nich tak bardzo, ¿e sta³y siê wówczas ¶rodkiem p³atniczym.
Aztekowie, podobnie jak ich poprzednicy, wykorzystywali czekoladowy napój podczas swoich uroczysto¶ci religijnych, a jego zagorza³ym wielbicielem by³ sam Montezuma – w³adca Azteków, dla którego czekolada by³a owym „pokarmem bogów”, „boskim napojem”*, dodaj±cym energii, wigoru – afrodyzjakiem wrêcz...
Do Europy nasiona kakaowca sprowadzili Hiszpanie w XVI wieku. Hiszpañscy konkwistadorzy, z Hernánem Cortésem na czele, odebrali pokonanym Aztekom nie tylko tradycyjne z³oto, ale i „br±zowe” – ziarna kakaowca. Pocz±tkowo, gorzki czekoladowy napój nie by³ zbyt popularny w Europie, ale po dodaniu do niego cukru ca³kowicie zmieni³ swoje oblicze i zdoby³ uznanie ludno¶ci kontynentu. W XVII wieku czekolada pojawi³a siê we Francji, gdzie delektowano siê ni± pocz±tkowo tylko na dworach i w¶ród arystokracji: w postaci gor±cego napoju i wykwintnych pralin, które po raz pierwszy pojawi³y siê na stole Ludwika XIV.
Czekolada w postaci sta³ej (bloku), nie za¶ syc±cego napoju (czy wspomnianych ju¿ pralinek), powsta³a dopiero w XIX wieku – pierwsz± jej tabliczkê wyprodukowano w Szwajcarii. W tym kraju równie¿, opracowano now± recepturê czekolady, ³±cz±c kakao z mlekiem w proszku, co pozwoli³o na uzyskanie, maj±cej rzesze zwolenników na ca³ym ¶wiecie – czekolady mlecznej. W³oska innowacja w dziedzinie czekolady, polega³a za¶ na dodawaniu do niej ró¿nych przysmaków, takich jak orzechy, rodzynki czy migda³y.
Czekolada – etymologia s³owa
Pochodzenie s³owa czekolada nie jest do koñca wyja¶nione. Czê¶æ ¼róde³ podaje, ¿e nazwa pochodzi od s³ów xococ, czyli kwa¶ny i átl – woda (i wywodzi siê z jêzyka náhuatl, którym pos³ugiwano siê w regionie ¶rodkowo-zachodniego Meksyku).
Wedle innych ¼róde³ s³owo pochodzi z jêzyka Majów, gdzie chokolhaa oznacza dos³ownie p³yn lub gor±cy napój.
*Sk±d okre¶lenia boski napój czy pokarm bogów, nadawane czekoladzie? Otó¿ ³aciñska nazwa, nadana drzewu kakaowca, brzmi Theobroma cacao i (pomijaj±c wyraz cacao), wywodzi siê od s³ów theo (bóg) i broma (pokarm).
http://www.wedelpijalnie.pl/historia/historia_czekolady/55


Czekolada a zdrowie

    Czekoladzie przypisuje siê zarówno dobre, jak i niekorzystne w³a¶ciwo¶ci.
    Czekolada jest produktem bardzo z³o¿onym, z chemicznego punktu widzenia.
W jej sk³ad wchodz±:
* Wêglowodany- podstawowe ¼ród³o energii dla organizmu cz³owieka, zw³aszcza dla mózgu.
* Magnez- bêd±cy budulcem zêbów i ko¶ci, wspomagaj±cy przewodnictwo komórek nerwowych i procesy trawienne.
* T³uszcze ro¶linne- obni¿aj±ce poziom "z³ego cholesterolu".
* ¯elazo- bêd±ce niezbêdnym czynnikiem produkcji czerwonych krwinek, rozprowadzaj±cych tlen po ca³ym organizmie.
* Cynk i selen- wp³ywaj±cy na podniesienie poziomu endorfin, substancji redukuj±cych poziom stresu.
* Teobromina- dzia³aj±ca pobudzaj±co na pracê nerek, stymuluj±ca o¶rodkowy uk³ad nerwowy.
* Fenyloetyloamina- bêd±ca jedn± z endorfin.
* Wapñ i bia³ko- stanowi±ce budulec ko¶ci, wzmacniaj±ce uk³ad odporno¶ciowy.
* Flawonoidy- powoduj±ce zwiêkszenie odporno¶ci na infekcje, reguluj±ce w³a¶ciwe napiêcie miê¶ni i naczyñ krwiono¶nych.
* Poza tym, czekolada zawiera witaminy B6, B2, A, E, B3, B12, kwas foliowy i kofeinê.

Ju¿ Aztekowie przekonali siê o zdrowotnych w³a¶ciwo¶ciach czekolady. Wojownikom podawano czekoladê na wzmocnienie si³ witalnych, a ¶wie¿o po¶lubionym ma³¿onkom, dla animuszu. Lek przeciwko biegunce przyrz±dzano z kakao i zmielonych ko¶ci Azteków.
    Niegdy¶ spo¿ywana w postaci napoju, czekolada by³a stosowana przez lekarzy jako panaceum na liczne dolegliwo¶ci.
    Czekolada niew±tpliwie jest ¼ród³em wielu witamin i minera³ów, np. jedna tabliczka czekolady zapewnia 20- Czekolada w ró¿nych postaciach 25 % dziennego zapotrzebowania na magnez i wapñ. Przeciwdzia³anie chorobom uk³adu sercowo-naczyniowego wynika z zawarto¶ci du¿ej ilo¶ci miedzi w ciemnej czekoladzie. Mo¿e ona jednak powodowaæ uczucie zgagi.
    Czynne substancje zawarte w czekoladzie, jak kofeina, teobromina i teofilina, s± pochodnymi metyloksantyny. Teobromina jest najwa¿niejszym alkaloidem czekolady. Stanowi ona 2% masy ziarna kakaowego. W tabliczce czekolady jest jej oko³o 200 mg. Wykazuje ona niewielki, korzystny, "krzepi±cy" wp³yw na umys³. Chocia¿ jej stê¿enie jest niewielkie, ma ona w³a¶ciwo¶ci moczopêdne. W ¶ladowych ilo¶ciach wystêpuje tak¿e teofilina. Zawarto¶æ kofeiny w tabliczce czekolady, stanowi zaledwie jedn± czwart± ilo¶ci kofeiny zawartej w fili¿ance kawy, a mimo to, stymuluje ona uk³ad nerwowy.
    Obecno¶æ kofeiny i teobrominy w ziarnach kakaowca mog± powodowaæ uzale¿nienie. Naukowcy dowiedli, ¿e Czy uzale¿nia? czekolada zawiera substancje przypominaj±ce zwi±zki chemiczne, obecne w li¶ciach marihuany. Ich dzia³anie jest takie, jak cz±steczek przenosz±cych sygna³y w komórkach mózgu (neuroprzeka¼niki). W ziarnach kakaowca obecne s± tak¿e alkaloidy, oddzia³uj±ce na komórki nerwowe, do których nale¿± miêdzy innymi morfina, kofeina, kokaina, atropina i chinina. Zwi±zki te, poprawiaj±ce samopoczucie konsumenta, odkryto tak¿e w winie, piwie i likierach. Zdaniem naukowców, same alkaloidy nie powoduj± jednak uzale¿nienia. Aromat ziaren kakaowca i s³odki smak s± odpowiedzialne za to, ¿e nie mo¿na siê oprzeæ tabliczce czekolady.
    Coraz wiêcej badañ potwierdza fakt, ¿e wyroby czekoladowe mog± mieæ bardzo dobry wp³yw na zdrowie cz³owieka.
    Dla ludzi dbaj±cych o liniê albo cukrzyków, informacja, ¿e czekolada wpêdza w na³óg, na pewno nie jest najlepsza. Jednak osoby zdrowe nie musz± siê obawiaæ wp³ywu czekolady na zdrowie. Kakao nie niszczy tkanki mózgowej, tak jak alkohol i narkotyki.
    Z kardiologicznego punktu widzenia, zbawienne skutki maj± zawarte w czekoladzie flawonoidy: katechina, epikatechina i procyjanidyna. Maj± one podobne dzia³anie do tych, wystêpuj±cych w czerwonym winie i zielonej herbacie. Obni¿aj± ryzyko zmian mia¿d¿ycowych, zapobiegaj± zakrzepom krwi, zmniejszaj± napiêcie miê¶ni otaczaj±cych têtnice, co z kolei zapobiega ich twardnieniu. Te naturalne przeciwutleniacze powoduj±, ¿e t³uszcz zawarty w czekoladzie nie je³czeje, w zwi±zku z tym w procesie produkcji nie u¿ywa siê substancji przeciwdzia³aj±cych reakcjom utleniania.
    Wyniki analiz, przedstawione Europejskiemu Towarzystwu Kardiologicznemu ¶wiadcz±, i¿ zawarte w ziarnach kakao polifenole poprawiaj± pracê uk³adu kr±¿enia. Zwi±zki te dzia³aj± rozkurczaj±co na naczynia krwiono¶ne, u³atwiaj±c przep³yw krwi, neutralizuj±c dzia³anie tzw. z³ego cholesterolu i zapobiegaj±c powstawaniu blokuj±cych naczynia skrzepów.
Spo¿ywanie dziennie oko³o jednej trzeciej tabliczki gorzkiej czekolady chroni przed chorobami serca.

Zawarte w wyrobach kakaowych oko³o 600 substancji chemicznych, chroni± organizm przed rakiem, chorobami serca, pobudzaj± uk³ad odporno¶ciowy, ³agodz± bóle reumatyczne i przeciwdzia³aj± ³agodnej depresji.

    Dowiedziony przez lekarzy jest fakt, ¿e czekolada zarówno wzmaga stany euforii, jak i dzia³a uspokajaj±co. Czekoladowy przysmak Wynika to ze zwi±zku ze wspomnieniami z dzieciñstwa, kiedy czekolada by³a nagrod± i kojarzy³a siê z poczuciem bezpieczeñstwa.
    Czekolada jest doskona³ym ¼ród³em t³uszczu, wêglowodanów, bia³ek i b³onnika. Jej warto¶æ energetyczna wynosi oko³o 500 kcal/100 g.
    Spo¿ywanie czekolady wskazane jest, dla osób intensywnie uprawiaj±cych sport i wykonuj±cych ciê¿k± pracê fizyczn± lub umys³ow±. Jej niektóre sk³adniki dzia³aj± jak ³agodne ¶rodki pobudzaj±ce.
    Zawarte w czekoladzie cukry proste, stanowi±ce dobre po¿ywienie dla mózgu i magnez wspomagaj±cy przewodnictwo nerwowe, s± pomocne podczas d³ugotrwa³ego wysi³ku intelektualnego.
    Ju¿ w XVI wieku zorientowano siê, ¿e podstawowym minusem zbyt czêstego picia czekolady jest nadmierny przyrost wagi oraz psucie siê zêbów. Lekarze upatruj± szkodliwo¶æ czekolady, przede wszystkim w utracie Wiórki czekoladowe apetytu na inne produkty potrzebne w diecie. Daje siê to zauwa¿yæ szczególnie u ludzi m³odych, przedk³adaj±cych czekoladê nad owoce i warzywa. Niedobór tych ostatnich wywo³ywa³ niekiedy problemy z cer± i pojawienie siê tr±dziku. U osób uczulonych nadmiar s³odko¶ci mo¿e wywo³ywaæ bóle migrenowe. U kobiet, cierpi±cych na zespó³ napiêcia przedmiesi±czkowego, mo¿e pogorszyæ samopoczucie. Nadmierne spo¿ycie czekolady mo¿e tak¿e spowodowaæ dolegliwo¶ci przewodu pokarmowego. Czekolada, uboga w b³onnik, mo¿e wywo³ywaæ zaparcia. Sole kwasu szczawiowego, zawarte w czekoladzie, mog± odk³adaæ siê w organizmie w postaci kamieni nerkowych. Dlatego osoby z chorobami nerek i pêcherza moczowego powinny zrezygnowaæ z jedzenia czekolady.
    Japoñscy naukowcy natomiast odkryli, ¿e czekolada zawiera substancje zapobiegaj±ce próchnicy.
    Znaczne spo¿ycie czekolady, ze wzglêdu na poka¼n± liczbê kalorii zawartych w tabliczce mo¿e doprowadziæ do wzrostu masy cia³a, a w konsekwencji do oty³o¶ci. W zwi±zku z tym, smako³yk ten jest nie wskazany w dietach odchudzaj±cych. Niektóre czekolady mog± mieæ dzia³anie alergizuj±ce. Alergenami w czekoladzie mog± byæ bia³ka mleka, orzechów, szczególnie arachidowych, soi i przetworów zbo¿owych.
    Ostatnie badania wykazuj± dobroczynne oddzia³ywanie czekolady na zdrowie cz³owieka, g³ównie ze wzglêdu na ochronê serca i uk³adu krwiono¶nego.
    Serotonina zawarta w czekoladzie pomaga kontrolowaæ nadci¶nienie. 40 g czekolady ma równie korzystny wp³yw, jak lampka czerwonego wina.
    Czekolada dodaje energii, poprawia nastrój i rozja¶nia umys³. Powoduje to magnez, reguluj±cy sprawno¶æ komórek nerwowych oraz cynk i selen, zwiêkszaj±ce ilo¶æ endorfin, substancji os³abiaj±cych negatywny wp³yw stresu. Odczuwana poprawa humoru pod wp³ywem czekolady, wynika z wzrostu poziomu serotoniny we krwi.
    Fenyloetyloamina, zawarta w czekoladzie, ma dzia³anie antydepresyjne. Ten sam zwi±zek wydzielany jest przez mózg cz³owieka zakochanego. Wywo³uje on uczucie szczê¶cia, powoduje poprawê nastroju a nawet euforiê. Dlatego czekolada traktowana jest jak afrodyzjak. Wprawdzie ¿adne powa¿ne badania naukowe nie potwierdzi³y tego faktu, dla naszego dobrego samopoczucia mo¿emy nadal w to wierzyæ.
    Okaza³o siê, ¿e czekolada jest te¿ skutecznym ¶rodkiem na ³agodzenie kaszlu. Naukowcy udowodnili, ¿e teobromina zawarta w czekoladzie, dzia³a skuteczniej na kaszel, ni¿ kodeina zawarta w wielu lekach przeciwkaszlowych. Równie¿ w rekonwalescencji osób z chorobami gard³a, jest zalecana czekolada.
    Mas³o kakaowe ma w³a¶ciwo¶ci odm³adzaj±ce i chroni skórê przed powstawaniem zmarszczek. Wiedzia³y to ju¿ Indianki i naciera³y twarz oliw± z kakaowca, aby zachowaæ piêkn± cerê. Wspó³cze¶ni kosmetolodzy potwierdzaj± to. Wiele osób chêtnie korzysta z relaksuj±cych k±pieli Wybór nie jest prosty w czekoladzie. Kuracje czekoladowe, modne w USA, lecz± apatiê i wyczerpanie nerwowe.
    Ulubiona czekolada ¶wiadczy o osobowo¶ci cz³owieka. Takiego zdania jest nowozelandzki psychoterapeuta Murray Langham. Wed³ug niego, czekoladê mleczn± wybieraj± osoby romantyczne, gorzk± za¶ ci, którzy ceni± rzeczy dobrej jako¶ci. Wybór bia³ej czekolady ¶wiadczy o niezdecydowaniu. Równie¿ znaczenie ma wybór nadzienia w czekoladzie. Nadzienie kawowe lubi± osoby niecierpliwe, toffi - zmys³owe, pomarañczowe za¶ ci, którzy dobrze sprawdzaj± siê w sytuacjach nieprzewidywalnych.
http://www.domczekolady.eu/zdrowie.htm#Zdrowotnosc%20czekolady

http://www.domczekolady.eu/czekolada.htm
http://www.heban-czekolada.pl/czekolada.html
http://www.wedelpijalnie.pl/przepisy/10


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Styczeñ 20, 2010, 19:22:13

SREBRO KOLOIDALNE

Ag 100, zwane naturalnym antybiotykiem, zawiera srebro najwy¿szej czysto¶ci (99,999%).
Zabija 650 szczepów bakterii.
W przeciwieñstwie do antybiotyków, nie niszczy dobroczynnej flory bakteryjnej.
Jak dot±d, nie stwierdzono aby chorobotwórcze mikroorganizmy uodporni³y siê na jego dzia³anie.
Wspomaga leczenie przeziêbieñ, kataru, kaszlu, grypy, anginy, zapalenia gard³a, zatok, oskrzeli, p³uc i innych infekcji bakteryjnych.


Jedyny w Polsce preparat na bazie koloidu srebra, dopuszczony do obrotu.
- dzia³a jak antybiotyk
- w ci±gu 6 minut niszczy 650 chorobotwórczych mikroorganizmów
- zarazki nie potrafi± rozwin±æ odporno¶ci na dzia³anie srebra koloidalnego

Czym jest srebro koloidalne?
Srebro koloidalne to mikroskopijne cz±steczki - jony srebra, zawieszone w dejonizowanej wodzie. Struktura koloidu jest taka sama jak wewnêtrznych p³ynów ustrojowych, dlatego jego przyswajalno¶æ wynosi od 90 do 100%. Srebro koloidalne jest preparatem nietoksycznym i nie powoduje negatywnych skutków ubocznych. Zachowuje przy ¿yciu dobre, ochraniaj±ce organizm bakterie. Nie akumuluje siê w organizmie. Zostaje z niego w ci±gu kilku dni wydalone. Nie os³abia w±troby oraz nie podra¿nia uk³adu pokarmowego.

Jak dzia³a srebro koloidalne?
Zaobserwowano, ¿e samo wyszukuje zarazki w organizmie, przyci±ga je swym dodatnim ³adunkiem i niszczy niezbêdne im do ¿ycia enzymy. Beztlenowe bakterie i wirusy po prostu utlenia, czyli spala. Z tego powodu nazywane jest srebrnym pociskiem. Nie atakuje w sposób schematyczny, ale inteligentny. Dziêki temu podczas blisko stuletnich badañ nad Srebrem Koloidalnym, nie zaobserwowano istnienia odpornych na nie organizmów chorobotwórczych. Srebro koloidalne ochrania równie¿ uk³ad odporno¶ciowy i pomaga mu siê zregenerowaæ. Jednocze¶nie samo tworzy w naszym ciele uk³ad obronny, skuteczny przeciwko chorobotwórczym organizmom. Dodatkowo Srebro koloidalne oczyszcza organizm z martwych cia³ mikrobów i wydalanych przez nie toksyn. Pomaga uregulowaæ trawienie, ³agodzi infekcje skóry i goi zaka¿one rany. Dzia³aj±c w ten sposób srebro koloidalne okazuje siê byæ bardziej skuteczne, ni¿ zwyk³e antybiotyki.
Lekarze coraz czê¶ciej nie s± w stanie poradziæ sobie z nowymi odmianami wirusów i bakterii. Przy pomocy antybiotyków bezskutecznie walcz± z grzybami, dro¿d¿ami i innymi paso¿ytami atakuj±cymi nasz organizm. Stajemy siê coraz s³absi, a nasz system immunologiczny coraz czê¶ciej dzia³a nieskutecznie.
Dlatego te¿ pojawi³a siê nowa teza, która g³osi: "Lepsz± taktyk± by³oby ca³kowite zarzucenie antybiotyków na rzecz leków innego rodzaju". W tym kontek¶cie warto pomy¶leæ o Ag100 - srebrze koloidalnym.

Stosowanie:
Ag100. Srebro Koloidalne mo¿na przyjmowaæ wewnêtrznie, stosowaæ zewnêtrznie na skórê, u¿ywaæ do p³ukania gard³a, jamy ustnej, zatok, irygacji pochwy oraz jako sk³adnik lewatywy.
Wewnêtrznie
– profilaktycznie: do 1 ³y¿eczki dziennie (ok. 5 ml); – przy przeziêbieniach, infekcjach i grypie: cztery razy dziennie 1 ³y¿eczka (4x5 ml); – przy schorzeniach przewlek³ych: dwa razy dziennie 1 ³y¿eczka (2x5 ml); – dla podniesienia witalno¶ci: do 6 ³y¿eczek dziennie (do 30 ml).
Ag100. Srebro Koloidalne mo¿na stosowaæ wewnêtrznie przez 2 miesi±ce. Po up³ywie tego czasu zaleca siê zrobiæ kilkutygodniow± przerwê.
Zewnêtrznie
Ag100. Srebro Koloidalne stosuje siê przez nanoszenie preparatu bezpo¶rednio na skórê przy pomocy ok³adów (wyja³owiona gaza nas±czona Ag100. Srebrem Koloidalnym), rozpylacza (sprayu) lub po prostu polewaj±c zmienione miejsce na skórze kilka razy dziennie. UWAGA! Nie wystawiaæ miejsc przemywanych Ag100. Srebrem Koloidalnym na bezpo¶rednie dzia³anie promieni s³onecznych.
http://www.sklep.vilcacora.info.pl/sklep,214,,,03,,pl-pln,247678,0.html
http://www.suplementydiety.pl/index.php?id=3
http://www.publikacje.skarbnicazdrowia.pl/?p=16
http://www.pecherz.pl/forum/viewtopic.php?id=13
http://www.nokaut.pl/szukaj/srebro-koloidalne.html
http://www.kosmetyki.istore.pl/sklep,937,,,03,,pl-pln,229207,0.html
http://www.srebrokoloidalne.eu/index2.html
http://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_srebro_koloidalne.html
http://www.allegro.pl/5396_preparaty.html?gclid=CPPM79vLqZ8CFQWIzAodRUC10A


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Styczeñ 20, 2010, 23:23:31
http://www.youtube.com/v/RDMj90Xe4zU&hl=pl_PL&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/RDMj90Xe4zU&hl=pl_PL&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object>


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: eksper77 Styczeñ 20, 2010, 23:43:54
SREBRO KOLOIDALNE !!! musimy zadaæ sobie jedno podstawowe pytanie: - czy nasz ¶wiat jest ja³owy ? Je¿eli musimy zabiæ wszystko wokó³ nas ¿eby staæ siê zdrowymi i bardziej odpornymi to kim jeste¶my ? zabójcami ma³ych ¶wiatów ?  Dr Rybicki mówi i udawania, ¿e mikrob jest niczym, wszystkim jest po¿ywka i je¿eli ni± jeste¶my dopiero wtedy padamy jego ofiarami. Rybicki mówi równie¿ o dziewiêciu cechach uniwersum którymi nas±czona jest przestrzeñ jak mówi CzasoPrzestrzeñ. Zachêcam do zapoznania siê z lektur± : "Przes³anie choroby" i "VIP Dostrojenie"


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Styczeñ 24, 2010, 01:14:00

Wac³aw Wojak - "Lecznicze k±piele zio³owe. 111 k±pieli leczniczych"

Ka¿dy powinien inwestowaæ w swoje zdrowie, gdy jest jeszcze sprawny i nic mu nie dolega. Jest to szczególnie wa¿ne, gdy przekroczy³o siê wiek dojrza³y. Jednym z najbardziej cennych ¶rodków leczniczych s± k±piele zio³owe. Ju¿ samo zanurzenie siê w ciep³ej wodzie ³agodzi napiêcie i przynosi odprê¿enie, a je¶li dodamy do niej wywary z zió³, k±piele mog± staæ siê prawdziw± przyjemno¶ci±, a ich walory relaksacyjne wzmog± dzia³anie lecznicze. Ksi±¿ka jest praktycznym poradnikiem zawieraj±cym przepisy na rozmaite k±piele zio³owe, lecz±ce lub przynajmniej ³agodz±ce niemal wszystkie przypad³o¶ci. Podane w niej recepty k±pieli s± dorobkiem przesz³o czterdziestoletniej praktyki lekarskiej autora.
http://www.poczytaj.pl/7831

K±piele zio³owe

K±piel spe³nia wa¿n± rolê w pielêgnacji ca³ego cia³a, Poprawia kr±¿enie krwi, przyspiesza regeneracji organizmu, dzia³a odprê¿aj±co, przez co przyczynia siê do szybszego zlikwidowania uczucia zmêczenia. Nie jest jednak obojêtne jak j± stosujemy. Nie wszyscy te¿ jednakowo reaguj± na k±piel, Zale¿y to w du¿ej mierze od ciep³oty wody i czasu trwania k±pieli, u¿ytych do niej dodatkowo, stanu zdrowia oraz wra¿liwo¶ci osobniczej. Ze wzglêdu na to, ¿e dzia³anie k±pieli jest do¶æ z³o¿one, nale¿y je odpowiednio stosowaæ. Wa¿na jest temperatura k±pieli i czas jej trwania. K±piel ciep³a (34'C - 37'C) ma dzia³anie koj±ce na uk³ad nerwowy, przeciwbólowe, rozlu¼niaj±ce napiêcie miê¶niowe i ¶cian naczyñ krwiono¶nych. Czas trwania k±pieli powinien wynosiæ 10-30 minut w zale¿no¶ci od indywidualnej wra¿liwo¶ci.
Przy przewlek³ym go¶æcu stawowym czy miê¶niowym mo¿na zastosowaæ k±piel gor±c± (37'C - 42 C). Zaczynaæ trzeba od 37'C dolewaj±c stopniowo (najczê¶ciej, co 2 minuty) gor±cej wody, tak ¿eby po ka¿dorazowym dolaniu temperatura podnosi³a siê o 1 C. Po uzyskaniu 42'C mo¿na pozostaæ w wannie oko³o 5 minut. Zanurzenie cia³a nie powinno dochodziæ do poziomu serca. Stosowanie k±pieli gor±cych powinno byæ uzgodnione z lekarzem.
Aby uzyskaæ lepszy efekt dzia³ania k±pieli, mo¿na stosowaæ specjalne preparaty. Preparaty k±pielowe dodane do wody powoduj± lekkie rozmiêkczenie warstwy rogowej naskórka, co u³atwia usuniêcie brudu i wp³ywa na lepsze wch³anianie cia³ biologicznie czynnych. Wch³anianie zwi±zków biologicznie czynnych przez skórê zachodzi do¶æ trudno i odbywa siê kilkoma drogami: przez warstwy komórek lub miêdzy komórkami przez mieszki w³osowe i gruczo³y ³ojowe oraz przez gruczo³y potowe. Zwi±zki nierozpuszczalne w wodzie rozpuszczaj± siê w ³oju skóry i przechodz± g³ównie przez komórki naskórka i przestrzenie miêdzykomórkowe. Natomiast zwi±zki rozpuszczalne w wodzie przenikaj± przez mieszki w³osowe i przewody gruczo³ów potowych i st±d docieraj± do krwiobiegu. Dlatego wyci±gi zio³owe, które s± rozpuszczalne w wodzie, stosunkowo ³atwo docieraj± do krwiobiegu. W zale¿no¶ci od rodzaju cia³ biologicznie czynnych zawartych w zio³ach, k±piel mo¿e mieæ dzia³anie ¶ci±gaj±ce lub rozszerzaj±ce pory skóry, powlekaj±ce (wyg³adzaj±ce), przeciwzapalne, bakteriobójcze, przeciwgrzybiczne. Poza tym: pobudzaj±ce, koj±ce, rozszerzaj±ce i zwê¿aj±ce naczynia krwiono¶ne. £±cz±c zio³a o ro¿nych w³a¶ciwo¶ciach mo¿na uzyskaæ korzystniejszy efekt. Do gotowych preparatów k±pielowych najczê¶ciej dodaje siê olejki: sosnowy, lawendowy, rozmarynowy, eukaliptusowy. Olejki te ulatniaj± siê razem z par± wodn±, daj± mi³y zapach, a równocze¶nie wch³aniane s± przez p³uca. Dostaj± siê do krwiobiegu przez skórê, pobudzaj± kr±¿enie krwi, powoduj± lepsze ukrwienie tkanek i w efekcie poprawiaj± samopoczucie. Niektóre preparaty k±pielowe, zawieraj±ce oprócz olejków wyci±gi z ro¶lin, dobrane w odpowiedniej kompozycji, s± bardzo dobrym ¶rodkiem do k±pieli zio³owych. Ciep³a, aromatyczna k±piel wp³ywa koj±co i orze¼wiaj±co na system nerwowy, rozlu¼nia miê¶nie i zmniejsza ich ucisk na korzonki nerwowe, niweluje, wiêc uczucie znu¿enia, zmêczenia i wyczerpania nerwowego oraz psychicznego, poza tym daje uczucie odprê¿enia i przyjemnego ciep³a, u³atwia zasypianie (u osób cierpi±cych na bezsenno¶æ).

Przyk³ady k±pieli zio³owych:
- K±piel uspokajaj±co-koj±ca: lawenda, melisa, arcydziêgiel, koz³ek lekarski, krwawnik pospolity (przy skórze suchej mo¿na dodaæ kwiatostan lipy, przy t³ustej - p±czki sosny). Mo¿na je stosowaæ przy nerwicach, nerwobólach, bólach reumatycznych, jak równie¿ przy ¶wi±dzie skóry, egzemach. Przy bólach go¶æcowych mo¿na dodaæ arnikê.
- K±piel pobudzaj±ca i pojêdrniaj±ca skórê: macierzanka, rozmaryn, rumianek, sza³wia (przy skórze suchej mo¿na dodaæ kwiat lipy), miêta pieprzowa, tatarak zwyczajny.
- K±piel przy oty³o¶ci: kasztanowiec zwyczajny (ekstrakt z owoców), perz, fio³ek trójbarwny, skrzyp (przy skórze suchej mo¿na dodaæ siemienia lnianego), p±czki sosny lub szyszki k±pielowe Herbapolu.
- K±piel przy stanach zapalnych skóry i wypryskach alergicznych: rumianek, krwawnik, fio³ek trójbarwny, siemiê lniane, ¿ywokost.
- K±piel przy tr±dziku i infekcjach ropnych skóry: skrzyp, fio³ek trójbarwny, orzech w³oski, sza³wia, miêta, p±czki sosny, kora dêbu, nostrzyk.
- K±piel przy tr±dziku: ja³owiec, p±czki sosny, tymianek, nostrzyk, sza³wia.
- K±piel przy ¿ylakach: ¿ywokost, nagietek, rumianek, kasztanowiec, skrzyp.

£agodz±ce dzia³anie na skórê ma k±piel z dodatkiem wywaru z otr±b pszennych: 300 gr. otr±b zalewa siê zimn± wod±, gotuje i cedzi, gotowy odwar wlewa siê do wanny.
Przepis 1
Jak przygotowaæ zio³a do k±pieli? Na jedn± k±piel wystarczy 200 - 300 gramów zió³ (w zale¿no¶ci od wielko¶ci wanny). Odpowiedni± porcjê zió³ wsypaæ do p³óciennego worka i za³o¿yæ go na kran przy wannie. Brzeg worka szczelnie owi±zaæ wokó³ kranu. Nastêpnie pu¶ciæ ma³ym strumieniem gor±c± wodê, nape³niaj±c w ten sposób 1/3 wanny, po czym nale¿y worek zdj±æ, szczelnie zawi±zaæ i w³o¿yæ do wanny, zostawiaj±c go w wodzie jeszcze 10 minut. Potem worek wyj±æ i wycisn±æ. Na koñcu uzupe³niæ wannê potrzebn± ilo¶ci± wody do k±pieli.
Przepis 2
Zio³a mo¿na równie¿ przygotowaæ w emaliowanym garnku i nastêpnie przecedziæ je i wlaæ do wanny. W zale¿no¶ci od potrzeby przygotowuje siê napar, odwar lub odwaro-napar. Odwar przygotowuje siê w nastêpuj±cy sposób: rozdrobnione zio³a zalewa siê zimn± wod± i gotuje na wolnym ogniu oko³o 15 - 20 minut, uzupe³niaj±c przygotowan± wod±. Po ostudzeniu przecedza siê. Odwary przyrz±dza siê z surowców twardych, takich jak: kora, drewno, korzenie, k³±cza. Napar uzyskuje siê przez zalanie zió³ wrz±c± wod±, ogrzewanie pod przykryciem 5 - 10 minut i odcedzenie p³ynu po oziêbieniu. Aby uzyskaæ odwaro-napar, najpierw przygotowuje siê odwar z zió³ wymagaj±cych gotowania i nastêpnie odwarem tym zalewa pozosta³e zio³a, przygotowuj±c z nich napar.
Przepis 3
Od¶wie¿aj±co, pobudzaj±co na kr±¿enie krwi i pojêdrniaj±co na skórê dzia³a równie¿ natarcie jej po k±pieli szorstk± rêkawic±, umoczon± w zimnej wodzie z dodatkiem jednej p³askiej ³y¿ki soli, jednej ³y¿ki octu winnego czy soku z cytryny. Przy skórze suchej mo¿na przygotowaæ nastêpuj±cy p³yn: do naparu z li¶ci prawo¶lazu przygotowanego z 1 litra wody dodaæ1 ³y¿kê wódki, 1 ³y¿kê soku z cytryny i 1 ³y¿kê gliceryny.
http://www.ziola-leki.pl/doc/kapiele.html

K±piele Oraz Myd³a Zio³owe

K±piele zio³owe to bardzo prosty sposób na zrelaksowanie duszy i cia³a. Wystarczy namoczyæ suszonych zió³ w wodzie przeznaczonej do k±pieli. Zio³a spowoduj± nie tylko przyjemny zapach wody do k±pieli, ale równie¿ spowoduja, ¿e poczujesz siê lepiej, nabierzesz si³ oraz wszelkie bóle zostan± u¶mierzone. Faktycznie ka¿da kombinacja suszonych li¶ci zió³ lub pojedynczego zio³a mo¿e byæ u¿yta do zio³owej k±pieli. Nale¿y jednak pamiêtaæ, aby zio³a umieszczone by³y w torebce szczelnie zawi±zanej. To uniemo¿liwi wydostawanie siê zió³ na zewn±trz, co powoduje przyklejanie siê ich do twojego cia³a, jak równie¿ osiadanie zió³ na brzegach wanny. Trzymanie zió³ w szczelnie zawi±zanej torebce nie dopu¶ci równie¿ do zapchania ¶cieku.
Innym sposobem u¿ycia zió³ podczas k±pieli jest sporz±dzenie z nich zio³owych myde³. Zwykle, produkcja myd³a jest czasoch³onna, wymagaj±ca ostro¿no¶ci w u¿ywaniu kaustycznych, ¿r±cych produktów. Ka¿de zio³owe myd³o o przyjemnym zapachu mo¿emy zrobiæ przez zwyk³e roztopienie zwyk³ego myd³a bez dodatków zapachowych, dodaj±c zio³owy sk³adnik, a nastêpnie nadaj±c mu kszta³t. Olejki esencyjne s± naj³atwiejsze do dodania, ale równie dobrze mo¿na dodawaæ tradycyjne sk³adniki, jak p³atki owsiane, migda³y, lanolinê, zimny krem lub miód w celu zmienienia struktury myd³a.
Niektóre sk³adniki zwykle u¿ywane do k±pieli zio³owych s± podane poni¿ej. Wybierz pe³n± szklankê jakichkolwiek wymienionych zió³ w postaci suszonej, mieszaj±c i dobieraj±c z ró¿nych kategorii wed³ug swojego uznania. Mo¿esz wybraæ kombinacjê, która podkre¶li kwiatowe oraz s³odko pachn±ce sk³adniki, lub mo¿esz wybraæ te, które posiadaj± w³a¶ciwo¶ci bardziej myj±ce czy zapach ich jest bardziej wzmacniaj±cy i orze¼wiaj±cy. Mieszanie sk³adnikow z ró¿nych kategorii jest wskazane w celu otrzymania ciekawszych kompozyzji aromatycznych. Kiedy znajdziesz miksturê, któr± lubisz, i która najbardziej ci pasuje, przygotuj jej wiêksz± ilo¶æ i trzymaj gotow± do u¿ycia w du¿ym, ozdobnym s³oju.

    * Kategoria zió³ s³odko-pachn±cych: rumianek, bez czarny, lipa, lawenda, kwiaty ró¿y, arcydziêgiel litwor, ró¿owe geranium oraz li¶cie rozmarynu.
    * Kategoria zió³ pobudzaj±cych oraz czysto-pachn±cych: bazylia, eukaliptus, miêta pieprzowa oraz li¶cie tymianku.
    * Kategoria zió³ o aromatyczno-cytrusowym zapachu: melisa lekarska, werbena, oraz li¶cie bylicy bo¿ego drzewka. Kawa³ki ¶wie¿ej skórki z cytryny lub pomarañczy równie¿ mog± byæ dodane.

Wymieszaæ wszystkie sk³adniki razem, mia¿d¿±c je delikatnie w celu uwolnienia ich zapachu. Umie¶ciæ miksturê zió³ na ¶rodku czystego mu¶linu o wymiarach 22.5cm x 22.5cm. Rogi mu¶linu zwi±zaæ razem u¿ywaj±c sznurka lub gumki. Nastêpnie utworzony w ten sposób woreczek umie¶ciæ na kranie wanny, i pozwoliæ aby woda lecia³a na zio³a. Woda powinna byæ gorêtsza ni¿ do k±pieli. Nastêpnie zdj±æ woreczek z zio³ami z kranu i wrzuciæ go do pe³nej wanny, zostawiaj±c go tam przez oko³o 5 minut w celu namoczenia siê zió³. Kiedy woda ostygnie, k±piel jest gotowa. Zio³a w woreczku mog± byæ równie¿ pozostawione na czas k±pieli.
Zio³owy olejek do k±pieli
* 4 czê¶ci olejku z szafranu, oliwki, kukurydzy lub olejku migda³owego
* 1 czê¶æ olejku z bergamoty, tymianku, go¼dzików, lawendy lub eukaliptusa
* 1 czê¶æ wódki
Umie¶ciæ wszystkie sk³adniki w butelce, któr± nastêpnie mo¿na dobrze zamkn±æ. Wstrz±sn±æ silnie przed u¿yciem. Dodaæ 1 ³y¿eczkê do k±pieli. Olejek powoduje, ¿e wanna staje siê ¶liska. Dlatego te¿ nale¿y po³o¿yæ na spód wanny gumowy dywanik. Wchodziæ i wychodziæ z wanny z ostro¿no¶ci±. Olejek migda³owy jest najbardziej przyjemnym sk³adnikiem, ale jednocze¶nie najbardziej kosztownym w porównaniu z innymi.
Myd³o "Francuski bukiet"
Myd³o ‘Francuski bukiet’ (fran. Savon au bouquet) lub perfumowane myd³o mo¿e siê ró¿nic przez zmienianie zapachowych sk³adników. Obok olejków i wód sugerowanych poni¿ej, olejki z bergamoty lub z cynamonu s± równie¿ atrakcyjnymi dodatkami. Je¶li nie masz specjalnych pojemników do formowania myd³a, mog± byæ u¿yte foremki na babeczki lub inne, podobne naczynia.
    Je¶li chcesz uzyskaæ kolorowe myd³o, wymieszaj kilka kropli lub zetrzyj na tarce kawa³ek kolorowej ¶wiecy w czasie roztapiania mikstury.
* 400 – 450g bezzapachowego twardego, bia³ego myd³a
* 1/4 - 1/2 szklanki wody
* po 1/2 ³y¿eczki olejku go¼dzikowego i tymiankowego
Nat³u¶ciæ foremki na myd³o wazelin±. Zetrzeæ twarde myd³o i umie¶ciæ je na emaliowanej patelni. Rozpuszczaæ je na wolnym ogniu, dodaj±c wystarczaj±co tyle wody, aby nie przykleja³o siê do ¶cian patelni. Kiedy myd³o jest g³adkie i ma konsystencjê podobn± do ubitej ¶mietany, zdj±æ z ognia. Pozwoliæ na ostygniêcie, mieszaj±c w celu zachowania g³adkiej konsystencji. Nastêpnie dodaæ olejki aromatyczne. Wlaæ myd³o do foremek i zakryæ je ciê¿k± szmatk± lub kawa³kiem tektury. Po 24 godzinach wyj±æ myd³a z foremek. Umie¶ciæ je na kratkach w suchym, dobrze przewiewnym miejscu. Zostawiæ je na 3 do 4 tygodni do dobrego wyschniêcia i stwardnienia. Im twardsze staje siê myd³o, tym d³u¿ej bêdzie nam s³u¿yæ.

    Myd³o z kwiatów pomarañczowych lub z ró¿y. Omin±æ wodê oraz olejki esencyjne. Wmieszaæ 1/3 szklanki kwiatów pomarañczowych lub wody ró¿anej w myd³o podczas jego roztapiania siê.

    Myd³o z p³atków owsianych. Dok³adnie wmieszaæ 2/3 szklanki nieugotowanych, regularnych p³atków owsianych w roztopione myd³o razem z zapachowymi sk³adnikami. P³atki owsiane s± korzystne dla cery oraz powoduj±, ¿e myd³o staje siê ³agodnie ¶cieraj±ce. P³atki migda³owe oraz otrêby s± dwoma innymi ¶rodkami ¶cieraj±cymi, które mo¿esz dodaæ do produkcji myd³a.

Inne wariacje. Dla delikatniejszej i g³adszej konsystencji, dodaæ kilka ³y¿eczek zimnego kremu, wosku pszczelego, gliceryny, lanoliny lub ¿elu aloesowego. Przed dodaniem wosku pszczelego lub lanoliny, nale¿y je najpierw roztopiæ w kotle parowym. Parê ³y¿eczek miodu spowoduje, ¿e myd³o stanie siê mniej zasadowe i mniej ostre. Natomiast ³y¿eczka soku z cytryny dodana do myd³a powoduje, ¿e myd³o zyska wiêcej w³a¶ciwo¶ci ¶ci±gaj±cych.
http://zielnik.herbs2000.com/ziola/1_dla_urody_wanna.htm
http://zielnik.herbs2000.com/ziola/1_przygotowywanie.htm
http://zielnik.herbs2000.com/ziola/1_ziola.htm

K±piel - przyjemno¶æ dla cia³a i ducha

Zim± nasza skóra potrzebuje szczególnej ochrony. Prezentujemy cykl artyku³ów, które pomog± wam uporaæ siê z nieprzyjemnymi skutkami ci±g³ego ch³odu, a tak¿e wska¿± sposoby pielêgnacji poszczególnych czê¶ci cia³a w tym trudnym dla zdrowia i urody okresie.
Dziêki kilku prostym zabiegom mo¿esz podarowaæ swojemu cia³u trochê przyjemno¶ci, a zarazem poprawiæ swoje samopoczucie.
Podstawow± zasad± jest temperatura wody. Ka¿da k±piel wymaga innej. Je¶li chcemy orze¼wienia, to nie liczmy na d³ugie godziny w ³azience. Wtedy stosujemy k±piel krótk± i ch³odn± (do 27 ºC). Najlepiej zadzia³a z dodatkiem kosmetyków o ¶wie¿ych nutach zapachowych: morskich, albo owocowych. K±piel ciep³a (od 36 do 38 ºC) jest relaksuj±ca. Pó³ godziny w aromatycznej wodzie przyniesie ukojenie twojemu cia³u i zmys³om. Gor±ca k±piel (39-41 ºC), podobnie jak ch³odna, powinna trwaæ krótko. Poprawi kr±¿enie i wzmocni twoje cia³o. Oto kilka dodatków, które warto wykorzystaæ w zaciszu ³azienki.

Babcine sposoby
Zanim pojawi³y siê ró¿ne kosmetyki, nasze babcie mia³y w³asne sposoby  pielêgnacji skóry. Wystarczy dodaæ parê drobiazgów do wody, by k±piel mia³a dzia³anie wrêcz lecznicze. Na ró¿ne dolegliwo¶ci stosowa³y k±piele zio³owe. W tym wypadku wszystkie substancje, w przeciwieñstwie do k±pieli z olejkami, wch³aniaj± siê przez skórê. Dziêki temu efekt jest widoczny ju¿ po dwóch k±pielach. Przygotowanie jej jest proste. Na pocz±tku kup odpowiednie zio³a w aptece. Na jedn± k±piel wystarcza oko³o 250 gram zió³. Nastêpnie zaopatrz siê w bawe³niany woreczek, do którego potem w³o¿ysz zio³a do k±pieli. O dzia³aniu konkretnych zió³ dowiesz siê w aptece lub sklepie zielarskim. S± tam broszurki, w których opisano je wszystkie. Je¶li zale¿y ci na danym efekcie np. na uspokojenie, popro¶ o radê aptekarkê, ona powie ci, które s± najlepsze.
Jak siê do tego zabraæ?
Wcze¶niej przygotowane zio³a w woreczku zawieszamy pod kranem tak, aby p³yn±ca woda przes±cza³a siê przez niego. Na koñcu wyciskamy zawarto¶æ woreczka do wody. Jest te¿ druga metoda. Wrzucamy do gotuj±cej siê wody zio³a i czekamy, a¿ siê zaparz± (ok.10 minut). Odcedzamy i dolewamy je do wody. Tak siê moczymy przez 10 minut, a potem wyskakujemy z wody i smarujemy cia³o np. oliwk± dla dzieci.
Cytrusowe Orze¼wienie
W kosmetyce owoce maj± wiele zastosowañ. Jak siê okazuje przydaj± siê nie tylko do maseczek, ale mo¿na je dodawaæ do k±pieli. Oczywi¶cie nie w ca³o¶ci. Przygotowanie jej nie zajmie ci 5 minut, a otrzymasz natychmiastowy efekt!
„Przepis” na pomarañczowe od¶wie¿enie...
Kup 5 pomarañczy i wyci¶nij z nich sok. Dodaj go do wody i pomocz siê w niej oko³o 15 minut. Nie stosuj soku z kartonu jako zamiennika, bo nie daje on ¿adnego efektu. Koniecznie musi byæ ¶wie¿o wyci¶niêty!
...oraz cytrynowe ukojenie:
Tym razem nie wyciskamy soku. Bierzemy 6 cytryn i kroimy je na plasterki. Wrzucamy do miski z zimn± wod± i zostawiamy na parê godzin. Lekko ponaciskaj kr±¿ki, by wycisn±æ sok. Najlepiej zrobiæ to rano, wtedy zaraz po powrocie do domu mo¿emy wskakiwaæ do wanny. Przed k±piel± przelej to przez sitko i uzyskan± "miksturê" dolej do wody. K±p siê co najmniej 10 min., ale nie d³u¿ej ni¿ 15. Taka k±piel poprawi kr±¿enie skóry i twój nastrój.
Sól i piana
Ka¿dy wie, ile rado¶ci sprawia k±piel z pian±. W tej chwili na rynku kosmetycznym dostêpne s± p³yny do k±pieli o niesamowitej liczbie zapachów: od owocowych, poprzez kwiatowe, a¿ do morskiego. Kiedy ich u¿ywasz, mo¿esz dodaæ do wody tak¿e ró¿ne sole. Odpowiedni± dostaniesz w mydlarni lub drogerii. Je¶li chcesz dodawaæ do k±pieli sól z p³ynem, to pamiêtaj, by kupiæ sól bezzapachow±. Pomieszanie zapachów mo¿e zmieniæ przyjemno¶æ w katorgê. Dobra sól powinna te¿ lekko nawil¿aæ skórê, choæ nie zast±pi ona balsamu. Stosuj±c j± nie odczujesz tak efektu k±pieli w twardej wodzie. Dzia³anie takiej soli bardzo ³atwo rozpoznaæ, woda staje siê „¶liska". Istniej± te¿ sole, które maj± dzia³anie lecznicze. Dostaniesz je w aptece - s± do¶æ drogie, ale nie u¿ywa siê ich stale; przeciwdzia³aj± np. zakwasom, bólom miê¶niowym.
Jakie s± proporcje?
To ju¿ zale¿y od firmy. Najczê¶ciej na opakowaniu znajduje siê opis. W wiêkszo¶ci przypadków wystarczy dodaæ jedn± albo dwie gar¶ci soli na jedn± k±piel. Mo¿e lekko barwiæ wodê lub odrobinê siê pieniæ. Najlepiej, ¿eby k±piel by³a gor±ca, wtedy lepiej siê rozpu¶ci. Sól dodajemy na koñcu, aby oceniæ jej ilo¶æ wzglêdem wody.
Je¶li do k±pieli dodajesz p³yn, dolej go na pocz±tku. Od razu powstanie piana. Proporcje oceñ sama. Wszystko zale¿y od tego, czy p³yn jest koncentratem. Je¿eli tak, to nie trzeba go wiele dodawaæ, wystarczy nakrêtka na k±piel. Je¶li nim nie jest, to analogicznie dodajemy go wiêcej.
Dostêpne s± te¿ zarówno p³yny, jak i sole, w wydzielonych ilo¶ciach np. w ¿elowych kuleczkach. Jedna kapsu³ka starczy na jedn± k±piel. Je¶li chcesz, by by³a bardziej aromatyczna, to wrzuæ dwie kuleczki. Jest to oczywi¶cie dro¿sze ni¿ kupienie butelki p³ynu, czy soli. Jednak, je¶li chcesz najpierw sprawdziæ, czy dany zapach ci odpowiada, lub nie masz ulubionego, to takie rozwi±zanie jest w sam raz dla ciebie.
http://studente.pl/artykuly/4936/Kapiel-przyjemnosc-dla-ciala-i-ducha-cz-1/

Preparaty zio³owe stosowane w kosmetyce.

¯yjemy w czasach, gdzie niew³a¶ciwie i w po¶piechu od¿ywiamy siê, jeste¶my obci±¿eni stresem, palimy papierosy, a przecie¿ ka¿dy z nas (nie tylko kobiety, ale coraz wiêcej mê¿czyzn) chcia³by poszczyciæ siê zadbanym i piêknym wygl±dem. Aby uzyskaæ naturalny i zdrowy wygl±d, powinni¶my korzystaæ z darów natury, takich jak np. zio³a, a tak¿e braæ przyk³ad ze staro¿ytnych narodów. Ju¿ staro¿ytni Egipcjanie wykorzystywali wyci±gi z zió³ do podkre¶lenia swoich oczu, czerwienienia ust i policzków, jak równie¿ namaszczali i perfumowali swoje cia³a. Wiele ludzi wci±¿ woli przygotowaæ swoje w³asne produkty, oszczêdzaj±c zarówno pieni±dze, jak i maj±c pewno¶æ, ¿e sk³adniki u¿yte do ich produkcji s± czyste i naturalne.
W dzisiejszych czasach cz³owiek coraz czê¶ciej korzysta z dobrodziejstw natury, którymi s± zio³a. Zio³ami leczy siê m.in. bóle g³owy, tr±dzik, przeziêbienia, a w wielu przypadkach pomagaj± równie¿ chorym na raka. Podczas przygotowywania zió³, bardzo wa¿ne jest, aby by³y one w ¶wie¿ym stanie, kiedy to w ro¶linie znajduje siê najwy¿sza zawarto¶æ olejków eterycznych, witamin i wszystkich pozosta³ych substancji. Nie zawsze jednak mo¿na mieæ uprawê ro¶liny „pod rêk±”, aby z niej skorzystaæ. Jednym ze sposobów jest wysuszenie (lub zerwanie dziko rosn±cej) ro¶liny. Odpowiednie warunki suszenia zió³ zapewniamy, k³ad±c zebran± ro¶linê na dzia³aj±cym kaloryferze, wi±¿±c j± w lu¼ne pêczki i zawiesiæ, kieruj±c jej wierzcho³ki ku do³owi. Wysuszone czê¶ci ro¶liny powinny byæ jak najszybciej zapakowane w szczelne i ciemne pojemniki, ale nie d³u¿ej ni¿ na 12 miesiêcy. Do celów leczniczych, wykorzystuje siê czê¶ci ro¶lin posiadaj±cych najwiêksz± ilo¶æ po¿±danych sk³adników takich jak korzenie, k³±cza, kora, li¶cie, p±czki oraz nasiona, za¶ do celów kosmetycznych u¿ywa siê zarówno ca³ych ro¶lin wraz z owocami jak i pojedynczych wyizolowanych z nich substancji.
Dziêki odpowiednim substancjom ro¶linnym mo¿emy:
- walczyæ z pêkaj±cymi naczynkami,
- leczyæ tr±dzik,
- rozja¶niæ lub przyciemniæ cerê,
- likwidowaæ stany zapalne oczu, skóry g³owy oraz ³upie¿,
- likwidowaæ szorstko¶æ skóry, nadmiern± potliwo¶æ i grzybicê,
- nawil¿aæ odwodnion± skórê,
- wzmacniaæ paznokcie,
- dzia³aæ przeciwzmarszczkowo.
Istnieje wiele sposobów na zastosowanie zió³. Naj³atwiejszym sposobem jest oczywi¶cie ich spo¿ywanie, co wiêkszo¶æ z nas robi codziennie (pietruszkê u¿ywamy do sa³atek, koperek podajemy z ziemniakami, majeranek z pizz± oraz oczywi¶cie czosnek, z którym mo¿na zje¶æ prawie wszystko). Warto¶ciowe substancje pochodz±ce z zió³ kr±¿± dooko³a naszego organizmu.
Oprócz u¿ycia w kuchni, zio³a przygotowuje siê jako:
- wyci±gi – przetwory otrzymywane przez wytrawienie surowca ro¶linnego odpowiednim rozpuszczalnikiem i czê¶ciowe lub ca³kowite usuniêcie rozpuszczalnika. Rozró¿nia siê wyci±gi suche oraz p³ynne.
- napary – jedyna z najczê¶ciej stosowanych form wyci±gów z zió³. Odpowiedni± ilo¶æ suszonych zió³ zalewamy wrz±tkiem i odstawiamy w naczyniu pod przykryciem na kilkana¶cie minut. Mo¿na je podgrzewaæ, ale nie powinny siê gotowaæ. S± nietrwa³± postaci± leków i powinny byæ spo¿yte w dniu przygotowania.
- wywary – s± podobne do naparów. Twarde czê¶ci zió³ rozbiæ, po³amaæ lub je¶li s± ¶wie¿e pokroiæ. Nastêpnie umie¶ciæ w g³êbokiej patelni z wod±, zagotowaæ, przykryæ, gotowaæ przez 10 minut i odcedziæ. W czasie gotowania czê¶æ wody odparowywuje, dlatego te¿ nale¿y j± uzupe³niaæ.
- odwary – odpowiedni± ilo¶æ zió³ zalaæ wod± i podgrzaæ, a¿ do wrzenia, a nastêpnie gotowaæ jeszcze 3 – 5 minut. W przypadku ro¶lin zawieraj±cych trudno rozpuszczalne substancje czas gotowania nale¿y wyd³u¿yæ do 10 i wiêcej minut. Odstawiæ odwar na kilkana¶cie minut i po przecedzeniu mo¿na je spo¿ywaæ.
- maceraty – s± to wodne wyci±gi na zimno. Zio³a zalaæ zimn± wod± i odstawiæ na kilka godzin w temperaturze pokojowej.
- nalewki – s± to skoncentrowane wyci±gi z zió³. Zio³a umie¶ciæ w du¿ym s³oju, zalaæ mikstur± alkoholu z wod±, pozostawiæ do maceracji na okres 2 tygodni, potrz±saj±c codziennie. Nastêpnie odcedziæ p³yn i wyrzuciæ zio³a. P³yn mo¿na przechowywaæ oko³o 2 lat w podpisanym, ciemnym szklanym s³oju, z dala od ciep³a i ¶wiat³a.
Zio³a od dawna by³y zwi±zane z pielêgnacj± w³osów, jako sk³adniki w produkcji szamponów, od¿ywek oraz p³ukanek. Ich u¿ycie na pewno nie zaszkodzi, ale te¿ niestety nie przyczyni siê do zahamowania wypadaniu w³osów. Wygl±d w³osów jest dobrym wska¼nikiem ogólnego stanu zdrowia oraz tego, czym dana osoba siê od¿ywia, a nie zawsze wiemy, co jest dla nich dobre, a co im szkodzi. Czêsto te¿, z braku czasu czy innych powodów, nie traktujemy ich tak, jak na to zas³uguj±.
Do pielêgnacji w³osów za pomoc± zió³ mo¿na zastosowaæ:
- naturalny szampon z mydlnicy lekarskiej,
- zio³owy szampon na bazie bia³ego myd³a,
- zio³owo – jajeczn± od¿ywkê,
- p³ukankê zio³ow± do blond w³osów,
- p³ukankê zio³ow± do ciemnych w³osów,
- p³ukankê zio³owo – octow±,
- p³yn z siemienia lnianego do uk³adania w³osów.
Nadmierne wypadanie w³osów (w ostateczno¶ci ³ysina), mo¿e byæ skutkiem d³ugotrwa³ego silnego stresu, chemioterapii, a nawet choroby gor±czkowej. Problem z ³ysieniem najczê¶ciej maj± mê¿czy¼ni, a i oni chcieliby mieæ piêkne i zdrowe w³osy. Wielu mê¿czyzn uwa¿a, ¿e bujna czupryna to symbol mêsko¶ci. Niestety nie ma ¿adnego cudownego leku na przywrócenie w³osów, a najlepsze produkty mog± jedynie opó¼niæ proces wypadania. Zio³a nie przywróc± w³osów, które ju¿ wypad³y, ale mog± pomóc. Skóra g³owy jest bardzo ¿ywotna i dobrze reaguje na wszelkie zio³owe terapie.
Istnieje tak¿e kolejne zastosowanie zió³, mianowicie do pielêgnacji cer ró¿nego rodzaju. Zio³ówk±, której podstaw± s± zio³a o dzia³aniu ¶luzorodnym (siemiê lniane, len, lipa, otrêby pszenne, p³atki owsiane, korzeñ prawo¶lazu), zawieraj±cym gumy i klajstry ro¶linne, ze wzglêdu na d³ugo¶æ utrzymania ciep³a, wilgoci i konsystencji jest kataplazma (ok³ad). Rozdrobnione zio³a zalewa siê tak± ilo¶ci± wody, a¿ powstanie gêsta papka. Nastêpnie doprowadza siê do wrzenia, zawija w gazê i przyk³ada na chore miejsce, dodatkowo przykrywaj±c foli±. W zale¿no¶ci od rodzaju dodanych zió³, mo¿e mieæ dzia³anie bakteriobójcze, przeciwzapalne, przeciw³ojotokowe, pobudzaj±ce oraz ¶ci±gaj±ce.
Nasza skóra z ³atwo¶ci± absorbuje zio³owe sk³adniki, dlatego m.in. k±piele zio³owe to bardzo prosty sposób na zrelaksowanie cia³a. Wystarczy namoczyæ suszone zio³a w wodzie przeznaczonej do k±pieli, Nale¿y jednak pamiêtaæ, aby zio³a umieszczone by³y w szczelnie zwi±zanej torebce, gdy¿ to uniemo¿liwi wydostawanie siê zió³ i zapchanie ¶cieku. Innym sposobem u¿ycia zió³ podczas k±pieli jest sporz±dzenie z nich zio³owych myde³ przez roztopienie zwyk³ego myd³a dodaj±c zio³owy sk³adnik. Nasze rêce i stopy to bardzo wra¿liwe czê¶ci cia³a, z du¿± ilo¶ci± zakoñczeñ nerwowych, dlatego k±piele zio³owe s± równie¿ przepisem na leczenie np. przeziêbieñ, czy te¿ s³abego kr±¿enia.
Zio³a wp³ywaj± na metabolizm cz³owieka. Niestety niewiele osób wie, za co które ro¶liny s± odpowiedzialne, w czym mog± pomóc. Dlatego te¿ nale¿y pamiêtaæ, ¿e wiêkszo¶æ ro¶lin leczniczych jest równie¿ ro¶linami truj±cymi. Ich stosowanie wymaga konsultacji z lekarzem. Zio³a nie tylko lecz±, ale tak¿e pielêgnuj± skórê, odm³adzaj±, zmniejszaj± ³ojotok. S± sk³adnikami wielu kremów kosmetycznych, balsamów, toników, szamponów. Dziêki zio³om, mo¿emy sami pomóc urodzie i pielêgnowaæ cia³o.
http://www.sciaga.pl/tekst/70739-71-preparaty_ziolowe_stosowane_w_kosmetyce

Uroda  - Cia³o

K±piel mo¿e staæ siê przyjemnym rytua³em o dzia³aniu zdrowotnym i relaksuj±cym. Wystarczy dobraæ odpowiednie do naszego stanu skóry i samopoczucia zio³a. Do przygotowania zio³owej k±pieli potrzebny jest wyci±g z wybranego ziela, który przygotowujemy z 3 gar¶ci zió³ zalanych 1 litrem wrz±tku. Powsta³y napar wlewamy do wody w wannie. K±piel powinna trwaæ nie d³u¿ej ni¿ 15-20 minut.K±piel mo¿e staæ siê przyjemnym rytua³em o dzia³aniu zdrowotnym i relaksuj±cym. Wystarczy dobraæ odpowiednie do naszego stanu skóry i samopoczucia zio³a. Do przygotowania zio³owej k±pieli potrzebny jest wyci±g z wybranego ziela, który przygotowujemy z 3 gar¶ci zió³ zalanych 1 litrem wrz±tku. Powsta³y napar wlewamy do wody w wannie. K±piel powinna trwaæ nie d³u¿ej ni¿ 15-20 minut.
Inny, prostszy sposób przygotowania k±pieli zio³owej to nape³nienie woreczka z gazy zio³ami. Zio³owy pakuneczek umieszczamy pod strumieniem gor±cej wody lej±cej siê do wanny. 

K±piel rozmarynowa
Rozmaryn zawiera olejki eteryczne, kwas rozmarynowy i flawonoidy. Tonizuje, pobudza kr±¿enie, dzia³a przeciwzapalnie, ¶ci±gaj±co, ujêdrniaj±co i bakteriobójczo.Sporz±dzamy napar z rozmarynu, który nastêpnie wlewamy do wody w wannie. Dodatkowo mo¿emy wzmocniæ dzia³anie terapeutyczne zió³ kilkoma kroplami olejku eterycznego rozmarynowego. K±piel dzia³a niezwykle orze¼wiaj±co i wzmacnia ukrwienie.
Rozmaryn zawiera olejki eteryczne,  kwas rozmarynowy i  flawonoidy. Tonizuje, pobudza kr±¿enie, dzia³a przeciwzapalnie, ¶ci±gaj±co, ujêdrniaj±co i bakteriobójczo.
Uwaga: K±piel rozmarynowa nie jest polecana osobom cierpi±cym na nadci¶nienie i maj±cym problemy z zasypianiem.

K±piel oczyszczaj±ca
Sporz±dzamy napar z dwóch gar¶ci sza³wii i jednej gar¶ci rumianku, które zalewamy 1 litrem wrz±tku.  Zio³owy wyci±g wlewamy do wanny z wod±. Ze wzglêdu na swe oczyszczaj±ce dzia³anie k±piel polecana jest szczególnie przy cerze tr±dzikowej.
Sza³wia zawieraj±ce garbniki, które dzia³aj± ¶ci±gaj±co na pory skórne i niweluje tym samym efekt rozszerzonych porów ,który czêsto towarzyszy cerze t³ustej i tr±dzikowej.

K±piel ³agodz±ca stany zapalne skóry
Je¶li skóra jest podra¿niona i przesuszona, pomocne mog± okazaæ siê napary z oczaru wirginijskiego, kozieradki pospolitej, prawo¶lazu lekarskiego i podbia³u.
Oczar wirginijski ma dzia³anie ¶ci±gaj±ce i przeciwzapalne. Kozieradka pospolita dziêki w³a¶ciwo¶ciom nawil¿aj±cym i os³aniaj±cym znajduje zastosowanie w pielêgnacji skóry suchej i przy stanach zapalnych. Podbia³ pospolity i prawo¶laz lekarski dzia³aj± przeciwzapalnie i os³aniaj±co.

K±piel z kor± dêbu
Przygotowujemy wywar z 4 gar¶ci rozdrobnionej kory dêbu, który nastêpnie dodajemy do wody w wannie. K±piel z kor± dêbu dzia³a oczyszczaj±co, ¶ci±gaj±co i ³agodz±co na podra¿nienia. Polecana jest do skóry wra¿liwej, sk³onnej do podra¿nieñ a tak¿e t³ustej i tr±dzikowej.

K±piel nasenna
Przy k³opotach z zasypianiem pomocna mo¿e okazaæ siê relaksuj±ca k±piel z dodatkiem rumianku i lipy, która pomo¿e odprê¿yæ siê po ciê¿kim dniu pe³nym stresów. Gar¶æ suszonych koszyczków rumianku i dwie gar¶ci ziela lipy zalewamy wrz±tkiem i gotujemy przez 20 minut na bardzo ma³ym ogniu. Wywar odcedzamy i dodajemy do k±pieli w wannie.
K±piel polecana jest szczególnie osobom przepracowanym, os³abionym i zestresowanym.

Ch³odz±ca k±piel oczyszczaj±ca
Miêta dzia³a przeciwtr±dzikowo, odka¿aj±co i ³agodz±co na t³ust± skórê sk³onn± do wyprysków i podra¿nieñ. Natomiast sok z cytryny ma w³a¶ciwo¶ci dezynfekuj±ce i wybielaj±ce.Przyjemna, ch³odz±ca k±piel z dodatkiem miêty i rozmarynu pozwoli zrelaksowaæ siê w upalne dni. Przygotowujemy napar z 3 gar¶ci suszonych li¶ci miêty i dwóch gar¶ci suszonego rozmarynu, który wlewamy do wanny z wod±. Ca³o¶æ uzupe³niamy sokiem z 4 cytryn. K±piel od¶wie¿a, przywraca kwa¶ny odczyn skóry, dzia³a oczyszczaj±co i ch³odz±co.
Miêta dzia³a przeciwtr±dzikowo, odka¿aj±co i ³agodz±co na t³ust± skórê sk³onn± do wyprysków i podra¿nieñ. Natomiast sok z cytryny ma w³a¶ciwo¶ci dezynfekuj±ce i wybielaj±ce.

K±piel o dzia³aniu antycellulitowym z dodatkiem skrzypu polnego
Napar sporz±dzony z 3 gar¶ci zió³ i 1 litra wody dolewamy do wody w wannie. K±piel powinna trwaæ ok. 10 minut.
Cellulit (tzw. pomarañczowa skórka) dotyka ponad 90 % kobiet. Najczê¶ciej pojawia siê na udach, po¶ladkach i brzuchu. K±piele z dodatkiem wyci±gu ze skrzypu polnego zapobiegaj± zaburzeniom uk³adu krwiono¶nego poprzez wzmocnienie naczyñ krwiono¶nych. Zaburzenia cyrkulacji krwi sprzyjaj± obrzêkom i nasileniu objawów cellulitu. Wyci±g ze skrzypu polnego usprawnia kr±¿enie i tym samym niweluje objawy pomarañczowej skórki. Przy problemach skórnych takich jak cellulit i rozszerzone naczynka nie s± zalecane gor±ce k±piele. Temperatura wody nie powinna przekraczaæ 39 stopni. 

K±piel rumiankowa
Rumianek stosowany zewnêtrznie ³agodzi równie¿ dolegliwo¶ci zwi±zane z ¿ylakami odbytu (hemoroidami). K±piele rumiankowe znajduj± tak¿e zastosowanie w pielêgnacji skóry, szczególnie przy cerze tr±dzikowej i stanach zapalnych.Do wanny z wod± dodajemy napar sporz±dzony z dwóch gar¶ci suszonych koszyczków rumianku.
K±piel rumiankowa dzia³a przeciwzapalnie i ³agodz±co na skórê. Przyspiesza gojenie ran i zadrapañ. Znajduje zastosowanie np. w ³agodzeniu dolegliwo¶ci zwi±zanych z pieluszkowym zapaleniem skóry u ma³ych dzieci. Rumianek stosowany zewnêtrznie ³agodzi równie¿ dolegliwo¶ci zwi±zane z ¿ylakami odbytu (hemoroidami). K±piele rumiankowe znajduj± tak¿e zastosowanie w pielêgnacji skóry, szczególnie przy cerze tr±dzikowej i stanach zapalnych.
http://www.kobieta.info.pl/pielgnacja-ciaa/374-kpiele-zioowe

http://www.rodzaje-kapieli.leasing4you.pl/8-kpiel-przeciwprzeziebieniowa.html
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Uroda/525791,1,Kapiel---domowe-spa.html
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Uroda-domowe-sposoby/527775,1,Kapiele-relaksujace--kapiele-odprezajace--kapiele.html
http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/medycyna-niekonwencjonalna/lecznicza-sia-kapieli_35595.html


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: chanell Styczeñ 25, 2010, 00:26:09
Basiu :) Wspania³e te k±piele:) kiedy¶ korzysta³am z takich,ale ju¿ kilkana¶cie lat  je¿d¿ê z ca³± radzink± na Wêgry i S³owacjê tapalæ siê w gor±cych zród³ach termalnych.Polecam wszystkim :) Najlepiej jechaæ w zimie bo jest mniej ludzi.Niesamowity widok o¶nie¿onych gór a ty le¿ysz sobie wgor±cej wodzie  i podziwiasz widoki.:)

http://slowacja.hej.pl/atrakcje/kt_ora.htm
http://www.idara.pl/besenova/

http://www.basenytermalne.pl/hajduszoboszlo.htm

Gwarantujê ¿e wszelkie bóle w ko¶ciach przechodz± ,przeziêbienia nale¿± do rzadko¶ci. Woda ze ¿róde³ w Hajduszoboszlo dostêpna jest w naszych sklepach.Doskona³a na przeziêbienia.Mo¿e trochê dziwna w smaku ,ale mo¿na j± mocno podgrzaæ i wtedy smakuje lepiej. :)


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Styczeñ 25, 2010, 13:53:17

Beth MacEoin - "Koniec z infekcjami!"

Naturalne metody wzmacniania odporno¶ci

Autorka t³umaczy, w jaki sposób mo¿esz poprawiæ ogólny stan swojego zdrowia, zapobiegaæ chorobom i zachowaæ ogóln± sprawno¶æ. Szczególny nacisk po³o¿ono tu na budowaniu naturalnej odporno¶ci.
Poznasz produkty spo¿ywcze, których spo¿ywanie usprawniania dzia³anie uk³adu immunologicznego.
Dowiesz siê, które witaminy, sole mineralne i przeciwutleniacze wspomagaj± organizm, oraz jak pomóc sobie za pomoc± æwiczeñ oddechowych, refleksologii, aromaterapii, homeopatii, masa¿u i medytacji.
 

Je¶li Twoje przeziêbienia nie ustêpuj± po lekach, daj szansê herbatce z bazylii i wyci±gowi z czarnego bzu!
Autorka jest dyplomowanym cz³onkiem Towarzystwa Homeopatii, prowadzi równie¿ w³asn± praktykê.
Napisa³a 12 ksi±¿ek na temat alternatywnych i komplementarnych metod zachowania zdrowia.
http://www.kdc.pl/koniec-z-infekcjami_p1895838.html

Dieta na zimê

Szara aura za oknem nie musi przek³adaæ siê na szary krajobraz na stole, a zawarto¶æ naszego talerza wcale nie powinna powiêkszaæ siê równocze¶nie z warstwami ubrania. Pomimo, ¿e mamy dosyæ ograniczony wybór ¶wie¿ych warzyw i owoców, zim± mo¿na je¶æ zdrowo i kolorowo, je¶li tylko ¶wiadomie podejdziemy do uk³adania naszej codziennej diety.
Powszechnie uwa¿a siê, ¿e zim± potrzebujemy wiêkszej ilo¶ci kalorii. Gdy nadchodzi wiosna zazwyczaj okazuje siê jednak, ¿e a¿ takiej ilo¶ci kalorii wcale nie potrzebowali¶my, za to natychmiast potrzebujemy diety odchudzaj±cej, aby zmie¶ciæ siê w spodnie z poprzedniego sezonu. Co je¶æ, aby zapewniæ organizmowi niezbêdne sk³adniki od¿ywcze, a jednocze¶nie nie przesadziæ z dogadzaniem sobie?
Zasada jest dosyæ prosta – nale¿y zwróciæ uwagê na to, by dostarczaæ organizmowi kalorie w produktach bogatych w ró¿norodne warto¶ci od¿ywcze. Na bok trzeba od³o¿yæ „puste kalorie” - s³odkie, kolorowe napoje i alkohol, zw³aszcza wódkê i piwo, które poza energi±, nie dostarczaj± naszemu organizmowi ¿adnych warto¶ci od¿ywczych. Najlepiej zast±piæ je tak zwanymi „dobrymi kaloriami”, bowiem, wbrew powszechnemu mniemaniu, kalorie mog± byæ dobre. Na polskim rynku od niedawna funkcjonuje nawet marka o nazwie „Dobra Kaloria”, któr± tworz± naturalne wyroby – ciastka, produkty ¶niadaniowe oraz przek±ski. Tego typu wyroby udowadniaj±, ¿e kalorie mog± byæ ¼ród³em cennych warto¶ci od¿ywczych.

Zupa zdrowia doda
Zima to czas, gdy przypominamy sobie o zupach. Dziêki du¿ej zawarto¶ci warzyw dostarczaj± one cennego b³onnika. Sposobem na zgrabn± figurê i dobr± formê jest jedzenie zdrowych, czyli niezasma¿anych, niezagêszczanych ¶mietan± i inn± ni¿ razow± m±k± zup. Gotow± zupê warto wzbogaciæ koperkiem lub natk± pietruszki, która zawiera witaminê C. Tradycyjne zupy, zwyczajowo spo¿ywane z makaronem, ry¿em b±d¼ ziemniakami, mo¿na dodatkowo urozmaiciæ o nowoczesne mieszanki kasz. Zawieraj± one bezcenne dla naszego organizmu ziarna takie, jak np.:
* amarantus,
* orkisz,
* proso,
* gryka,
* pe³noziarnisty kuskus,
* otrêby owsiane.
Dziêki temu charakteryzuje je nadzwyczajne bogactwo mikro - i makroelementów, witamin z grupy B, b³onnika i innych cennych dla organizmu warto¶ci od¿ywczych.
Przy gotowaniu zupy warto tak¿e pamiêtaæ, o ograniczeniu dodatku soli, której i tak przeciêtny Polak zjada trzy razy za du¿o. Danie lepiej doprawiæ zio³ami.

Zimowy alfabet
Zim± szczególnie przydatna bywa witamina A. Jest ona wa¿na w aspekcie podnoszenia odporno¶ci organizmu, poniewa¿ wzmacnia ¶luzówkê. Dziêki niej, wirusom du¿o trudniej zadomowiæ siê w nosie i gardle. Jej ¼ród³em jest:
* pe³ne mleko,
* ¶mietana,
* mas³o,
* jaja,
* niektóre t³uste ryby.

Zim± potrzebujemy te¿ wiêcej witamin z grupy B, istotnych ze wzglêdu na odporno¶æ i dzia³anie przeciwdepresyjne. Witaminy te obecne s± na przyk³ad w:
* nabiale,
* drobiu,
* rybach,
* wo³owinie,
* fasoli,
* ziarnach,
* kie³kach,
* orzechach,
* pestkach,
* zarodkach pszennych,
* pe³noziarnistym pieczywie,
* nasionach amarantusa,
* kaszy jaglanej.

Najwa¿niejsza w tym okresie jest jednak, najbardziej popularna witamina C, która wspomaga nasz± odporno¶æ i poprawia wch³anianie innych warto¶ci od¿ywczych. Witaminê C znajdziemy w:
* papryce,
* brukselce,
* natce pietruszki,
* czarnej porzeczce,
* kiszonej kapu¶cie,
* cytrusach.
Adios pomidory!
Zamiast z utêsknieniem wspominaæ pachn±ce, dojrza³e na s³oñcu pomidory, warto skorzystaæ z obfito¶ci warzyw mro¿onych. Mro¿enie powoduje najmniejsze straty w przechowywanych owocach i warzywach. Dziêki temu sposobowi przechowywania trac± one nie wiêcej jak 5-10 proc. warto¶ci od¿ywczej. A je¶li p³ody rolne by³y zbierane w pe³ni lata - mog± byæ nawet lepsze od ¶wie¿ych, ale zimowych broku³ów czy kalafiorów.
[/b]
Ziarna s± ¶wietnym pomys³em
Zim± warto te¿ odkryæ bogactwo ziaren, szczególnie oleistych:
* s³onecznika,
* dyni,
* sezamu,
* soi.
- Ziarna te s± bogatym ¼ród³em niezbêdnych nienasyconych kwasów t³uszczowych, ¿elaza, magnezu, b³onnika pokarmowego oraz witamin B1. B6, PP i E, zwanej witamin± m³odo¶ci - mówi Marek Kubara, w³a¶ciciel firmy Ekoprodukt wytwarzaj±cej ekologiczn± i dietetyczn± ¿ywno¶æ. - Przygotowywane bez t³uszczu, pra¿one w gor±cym powietrzu ziarna stanowi± doskona³± przek±skê w trakcie zimowych spotkañ, czy relaksu na ulubionej kanapie. S± tak¿e wspania³ym dodatkiem urozmaicaj±cym smak sa³atek, dañ z makaronu, czy zup typu krem.

B³onnik ciê wspomo¿e
Zima sprzyja stagnacji. Rzadko uprawiamy sporty, a codzienne spacery zastêpujemy odpoczynkiem w fotelu. Jemy te¿ mniej owoców i warzyw. Te zmiany mog± powodowaæ zaparcia wynikaj±ce z braku ruchu oraz ubo¿szej w b³onnik diety. Niedobór b³onnika w codziennej diecie nale¿y rekompensowaæ pe³noziarnistym pieczywem, kasz± lub suszonymi owocami. Mo¿na tak¿e wesprzeæ siê naturalnymi suplementami diety. Nowoczesne ¶rodki poza b³onnikiem zawieraj± tak¿e odt³uszczone siemiê lniane, dzia³aj±ce os³onowo na ¶ciany jelit oraz bakterie fermentacji mlekowej i inulinê reguluj±ce pracê przewodu pokarmowego.

Zastosowanie zrównowa¿onej i rozs±dnej diety pozwoli nam nie g³odowaæ i jednocze¶nie nie gromadziæ zimowych zapasów t³uszczu. Warto tak¿e zadbaæ o dostarczenie organizmowi odpowiednich warto¶ci od¿ywczych i witamin, poniewa¿ odpowiednio dobrana dieta mo¿e mieæ wp³yw na podnoszenie odporno¶ci naszego organizmu.
http://www.poradynazdrowie.pl/dieta-na-zime.html


Na przeziêbienie > domowy sposób na przeziêbienie

Zdrowa zupka rozgrzeje ciê zim±
Rosó³ to domowy lek na przeziêbienie

Czujesz siê coraz gorzej i szukasz domowego sposobu na przeziêbienie? Wypróbuj naturalny specyfik, który zniszczy objawy zbli¿aj±cej siê choroby. Zjedz pyszny, domowy rosó³, a nie bêdziesz musia³a faszerowaæ siê lekami. To dzia³a!
Jednym z najlepszych domowych sposobów na przeziêbienie jest rosó³ domowej roboty. Jego lecznicze dzia³anie potwierdzili nawet naukowcy, choæ nie od dzi¶ wiadomo, ¿e rosó³ to znakomite i odpowiednie dla wszystkich panaceum na przeziêbienie czy grypê.
Zupa ta wspaniale rozgrzewa, wzmacnia oraz pobudza twój system odporno¶ciowy.
Rosó³ pomaga leczyæ równie¿ katar; jego para dzia³a podobnie jak inhalacja. Dlatego, pomó¿ sobie, wdychaj±c lecznicz± parê roso³u, która szybko przynosi ulgê, udra¿niaj±c przy tym zatkany nos. Taka "inhalacja" pomo¿e ci, gdy masz problemy z zatokami, gdy¿ ³agodnie je oczyszcza.
Ta niezwyk³a zupa ³agodzi tak¿e gard³owe infekcje.
Dobrze, je¶li rosó³ jest do¶æ mocno  przyprawiony. Dlatego przyrz±dzaj±c go, dodaj wiêcej ni¿ zwykle przypraw, zw³aszcza pieprzu. Kiedy¶ bêd±c u znajomych zjad³am bardzo ostry rosó³, gdy¿ w swoim sk³adzie zawiera³ papryczkê chilli...
Niech wiêc na twoim stole czêsto bywa rosó³ (no, mo¿e bez tej ostrej papryczki) szczególnie teraz gdy pogoda nas nie rozpieszcza i nietrudno o przeziêbienie.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/528983,1,Na-przeziebienie--domowy-sposob-na-przeziebienie.html

Jolanta Muras - "Czaruj±cy ¶wiat surówek"
Kolorowa bomba witaminowa!
Barwne surówki ciesz± nie tylko oko! S± doskona³ymi sprzymierzeñcami w walce z zimowym przeziêbieniem, dostarczaj± wielu witamin i soli mineralnych.

A do tego – je¶li nauczymy siê je odpowiednio komponowaæ i przyprawiaæ – mog± okazaæ siê naprawdê pyszne!
Ich przyrz±dzanie nie wymaga wielkich umiejêtno¶ci kulinarnych. Wystarcz± dobre chêci i kilka podpowiedzi. W¶ród 80 propozycji w poradniku pojawiaj± siê surówki z jednego warzywa z pasuj±cym do niego sosem, a tak¿e zestawy kilku warzyw. Na bazie prezentowanych tu po³±czeñ sk³adników ³atwo samodzielnie stworzyæ kolejne.
http://www.kdc.pl/czarujacy-swiat-surowek_p1030451.html


Grypa a przeziêbienie
Autor:lek. med. Micha³ Posmykiewicz
¯ród³o: DOZ.pl
Zarówno grypa, jak i popularne przeziêbienie, to choroby wirusowe. Charakteryzuj± siê one podobnymi objawami, dlatego wa¿ne jest, aby potrafiæ odró¿niæ b³ah± infekcjê od grypy, która czasami mo¿e byæ gro¼na dla organizmu.
Wa¿ne jest, aby nie traktowaæ ka¿dego kataru czy bólu gard³a jak grypy, gdy¿ naprawdê „prawdziwa” grypa zdarza siê rzadziej, ni¿ nam wszystkim siê wydaje.

Zatem jak odró¿niæ przeziêbienie od grypy? Nale¿y skupiæ siê na kilku podstawowych objawach.

Gor±czka
W przypadku grypy jest to podstawowy objaw. Tak naprawdê mo¿na stwierdziæ, ¿e „nie ma grypy bez gor±czki”. Temperatura cia³a jest bardzo wysoka i waha siê w granicach 38-41 stopni Celsjusza (zazwyczaj oscyluje w okolicy 39 stopni Celsjusza).  Towarzysz± jej zwykle silne dreszcze oraz obfite pocenie siê. Szczyt gor±czki wystêpuje najczê¶ciej w 24 godzinie po pierwszych objawach i utrzymuje siê oko³o 2-4 dni. W przypadku przeziêbienia gor±czka nie zawsze musi wyst±piæ. Je¶li siê pojawi, to jest to przewa¿nie tzw. stan podgor±czkowy- temperatura cia³a wynosi oko³o 37-37,7 stopni Celsjusza.

Bóle miê¶ni i stawów, os³abienie
Dla grypy typowe s±  bardzo silne bóle miê¶niowo-stawowe. Towarzyszy im tzw. astenia, czyli os³abienie miê¶ni. Czêsto pacjenci zg³aszaj± „ból ca³ego cia³a”, który uniemo¿liwia im nawet po³o¿enie siê do ³ó¿ka. Ponadto takiemu stanowi towarzyszy silne os³abienie, które tak¿e uniemo¿liwia codzienne funkcjonowanie. Objawy takie wystêpuj± zwykle przez ca³y okres choroby. W trakcie infekcji przeziêbieniowej tak¿e mo¿e wystêpowaæ os³abienie oraz bóle miê¶niowo-stawowe, aczkolwiek maja one niewielkie nasilenie, nie obejmuj± ca³ego cia³a,  nie powoduj± braku codziennej aktywno¶ci, ustêpuj± po kilku dniach i nie mo¿na stwierdziæ ich obecno¶ci przez ca³y czas trwania infekcji.

Bóle g³owy
W przebiegu grypy zazwyczaj wystêpuj± silne, rozlane, obejmuj±ce ca³± g³owê bóle. S± one ciê¿kie do wyeliminowania za pomoc± leków przeciwbólowych. Mo¿e im towarzyszyæ ból ga³ek ocznych, ¶wiat³owstrêt. Z czasem ból mo¿e doprowadziæ do obni¿enia sprawno¶ci psychoruchowej oraz nadmiernej senno¶ci. Dla przeziêbienia typowe s± bóle s³absze, g³ównie zlokalizowane w jednym miejscu, które znikaj± po podaniu leku przeciwbólowego.

Katar
Mniej charakterystyczny dla grypy, natomiast jest bardzo typowy dla przeziêbienia- na pocz±tku zwykle wodnisty, bardzo uporczywy, z czasem przechodzi w ¶luzowy daj±cy uczucie niedro¿no¶ci nosa.

Kaszel
Typowy dla grypy kaszel jest silny, suchy, mêcz±cy, napadowy. W pó¼niejszej fazie choroby mo¿e przekszta³ciæ siê w wilgotny z odkrztuszaniem ¶luzowej wydzieliny. W przebiegu przeziêbienia wystêpuje raczej pokas³ywanie, któremu towarzyszy uczucie bólu lub drapania w gardle.

Zapalenie spojówek
Typowe dla grypy, ma³o charakterystyczne dla przeziêbienia. Charakteryzuje siê ³zawieniem swêdzeniem czy bólem ga³ek ocznych, czasem tak¿e ¶wiat³owstrêtem.

Krwawienie z nosa
W przypadku grypy wystêpuje stosunkowo czêsto, w przebiegu innych infekcji dróg oddechowych wystêpuje znacznie rzadziej.

Czas trwania choroby
Grypa trwa znacznie d³u¿ej ni¿ przeziêbienie. Jej objawy mog± utrzymywaæ  siê nawet przez kilka tygodni (zazwyczaj oko³o 2 tygodni, jednak mog± byæ obecne znacznie d³u¿ej). Natomiast objawy przeziêbienia zwykle mijaj± po kilku dniach, najczê¶ciej nie utrzymuj± siê d³u¿ej ni¿ tydzieñ.

Powik³ania
Nierozpoznana lub niewyleczona grypa mo¿e doprowadziæ do powstania gro¼nych powik³añ. S±  to g³ównie: zapalenia p³uc, zapalenia oskrzeli, zapalenia zatok, zapalenie miê¶nia sercowego, napady drgawek.
Nale¿y pamiêtaæ,  ¿e tak naprawdê to w³a¶nie POWIK£ANIA S¡ GRO¬NE DLA ZDROWIA, nie za¶ sama infekcja grypowa. Dlatego te¿ nies³ychanie istotn± spraw± jest w³a¶ciwe leczenie infekcji grypowej, co zapobiega wystêpowaniu powa¿nych nastêpstw.

S± to najwa¿niejsze objawy, które pomagaj± odró¿niæ przeziêbienie od grypy.
A jak wygl±daj± objawy ¶wiñskiej grypy, o której mówi obecnie ca³y ¶wiat?
Dok³adnie tak samo jak tej „zwyk³ej”, znanej wszystkim od lat. Dlatego te¿ po samych tylko objawach nie ma mo¿liwo¶ci stwierdzenia czy pacjent uleg³ zaka¿eniu wirusem grypy ¶wiñskiej czy „zwyk³ej”- jest to mo¿liwe dopiero po okre¶leniu rodzaju wirusa, który wywo³a³ zaka¿enie.

Nale¿y zatem pamiêtaæ,  ¿e naprawdê nie ka¿de przys³owiowe „³amanie w ko¶ciach”  to grypa.
 
Wiêkszo¶æ infekcji jeste¶my w stanie wyleczyæ sami w domu. Oczywi¶cie, je¶li nie jeste¶my pewni czy jednak grypa i nas nie dopad³a, musimy zg³osiæ siê do lekarza, który pomo¿e rozwi±zaæ problem.
Musimy te¿ pamiêtaæ o tym, ¿e tak naprawdê w przebiegu grypy najwa¿niejsze jest niedopuszczenie, zw³aszcza u starszych ludzi, do wyst±pienia powik³añ, gdy¿ to one s± najgro¼niejsze.

W³a¶ciwe postêpowanie uchroni nas przed powik³aniami grypy i doprowadzi do pe³nego wyleczenia.
 
Nie bójmy siê te¿ panicznie ¶wiñskiej grypy – trzeba zachowaæ ostro¿no¶æ i czujno¶æ, ale nale¿y równie¿ pamiêtaæ, ¿e leczy siê j± tak samo jak zwyk³± grypê.

http://www.doz.pl/czytelnia/a1417-Grypa_a_przeziebienie

Jak chroniæ rodzinê przed ¶wiñsk± gryp±?

Jest kilka prostych czynno¶ci, które mo¿na wykonaæ, aby ograniczyæ ryzyko rozprzestrzeniania siê wirusa. Zapewnienie i utrzymanie higieny w domu jest jedn± z nich, zw³aszcza gdy kto¶ z rodziny jest chory.

Sposoby rozprzestrzeniania siê ¶wiñskiej grypy
* Zapewnij, aby powierzchnie, które s± potencjalnym ¼ród³em zara¿enia i s± dotykane przez wiele osób, by³y dezynfekowane produktem na bazie chloru, takim jak Domestos 24H zagêszczony p³yn czyszcz±co-dezynfekuj±cy.
Miejsca wystêpowania zarazków
* Mo¿esz przej±æ wirusa na rêce, dotykaj±c powierzchni, które by³y dotykane przez osoby zara¿one: klamki do drzwi, przyciski w windzie, przyciski telefonu. W miarê mo¿liwo¶ci dezynfekuj powierzchnie produktem na bazie chloru, takim jak Domestos zagêszczony p³yn czyszcz±co-dezynfekuj±cy.
* Poza domem staraj siê czê¶ciej myæ rêce
* Unikaj bliskiego kontaktu z osobami, które mog± byæ chore
      (maj± kaszel lub gor±czkê)
* Unikaj podawania d³oni np. podczas powitania
* Unikaj dotykania rêkoma oczu, nosa, ust (rêce mog± byæ zanieczyszczone)
* Je¿eli sprz±tasz po kim¶ chusteczkê higieniczn± pozostawion± na jakiej¶ powierzchni, na twoich rêkach mo¿e znajdowaæ siê wirus grypy – nale¿y myæ je najczê¶ciej jak to tylko mo¿liwe
* Myj rêce po dotkniêciu jakiegokolwiek przedmiotu podejrzanego o przebywanie w kontakcie z osob± chor±
* Powiniene¶ kultywowaæ dobre nawyki zdrowotne, takie jak wystarczaj±ca ilo¶æ snu, zdrowe od¿ywianie oraz utrzymywanie aktywno¶ci fizyczne
j
http://www.domestos.pl/ah1n1/jak-chronic-siebie-i-rodzine.html


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Styczeñ 29, 2010, 17:20:16

Zbigniew Ogrodnik  -  "Zdrowie w przyprawach. 88 przypraw znanych i mniej znanych"

Przyprawy zio³owe oprócz niekwestionowanych walorów smakowych i zapachowych maj± olbrzymi± moc lecznicz±, któr± warto poznaæ i ¶wiadomie wykorzystaæ.
Odpowiednio preparuj±c przyprawy mo¿emy uczyniæ z nich znakomite lekarstwo, które z powodzeniem bêdzie chroni³o przed atakiem choroby, wzmocni organizm i poprawi samopoczucie.
Dodaj±c szczyptê aromatycznej przyprawy, dodajemy pe³n± gar¶æ zdrowia do naszych posi³ków.


http://www.lideria.pl/Zdrowie-w-przyprawach-88-przypraw-znanych-i-mniej-znanych-Zbigniew-Ogrodnik/sklep/opis?nr=11898


Renate Volk, Fridhelm Volk -  "Zio³a w kuchni"   

Bazylia, miêta, sza³wia! Zio³a s± smaczne, zdrowe i... piêkne!
Jak przyprawiaæ potrawy zio³ami:
- du¿y wybór przypisów na znakomite przystawki, zupy i sa³atki,
- dania g³ówne z miêsem i bezmiêsne,
- sosy, oliwy, octy i mas³a zio³owe.
Czy znasz zio³a?
- portrety ponad 50 najwa¿niejszych i najpopularniejszych w kuchni zió³,
-mo¿liwo¶ci wykorzystania w kuchni i w³a¶ciwo¶ci lecznicze,
- sk³ady mieszanek zio³owych.
Dobre rady, jak uprawiaæ zio³a i jak je przechowywaæ:
- terminy zbioru, sposoby uprawy,
- wskazówki na temat zbioru,
- zastosowania i konserwowania.
http://www.lideria.pl/Ziola-w-kuchni-Renate-Volk-Fridhelm-Volk/sklep/opis?nr=125870


Gabriele Lehari -  "Zio³a w kuchni"

Ksi±¿ka adresowana jest do mi³o¶ników kuchni i ro¶lin.
W jasny i przejrzysty sposób opisuje wszystkie zio³a stosowane w kuchni, ich w³a¶ciwo¶ci smakowe i lecznicze.
W ksi±¿ce przedstawiono wiele praktycznych wskazówek i porad dotycz±cych uprawy zió³ na balkonie, parapecie i w ogrodzie. ¦wie¿e, bogate w witaminy i zdrowe zio³a dodane do potraw gwarantuj± sukces kulinarny.
http://www.lideria.pl/Ziola-w-kuchni-Gabriele-Lehari/sklep/opis?nr=82053


Barbara Schroter, Hans Joachim Kruse  - "Zio³a i sa³aty w ogrodzie i na balkonie"

40 najwa¿niejszych zió³ z ca³ego ¶wiata na Twoim parapecie lub za oknem! Teraz bez trudu wyhodujesz okaza³y tymianek, rozmaryn, sza³wiê lub rukolê. Naprawdê warto – zw³aszcza je¶li masz ochotê na zupê z rze¿uchy, sznycle z sosem szczawiowym lub zapiekan± cykoriê.
Znajdziesz tu prezentacje ro¶lin, z³o¿one ze zdjêcia, informacji o zasadach uprawy, zbioru i konserwowania, zastosowaniu w domowym leczeniu i w kuchni.
Sprawd¼, które zio³a pasuj± do ziemniaków i ryb lub dobrze smakuj± w likierze! Dowiedz siê, jak poradziæ sobie z przeziêbieniem, zaburzeniami trawienia i niedoskona³o¶ciami skóry. A mo¿e zechcesz sprawdziæ, czy s³ynny lubczyk rzeczywi¶cie podnosi temperaturê uczuæ?
http://www.kdc.pl/ziola-i-salaty-w-ogrodzie-i-na-balkonie_p3267499.html


Praca zbiorowa  - "Zio³a w kuchni"

? leksykon zió³, poradnik zielarski i ksi±¿ka kucharska ? wybór, uprawa, przechowywanie, przeznaczenie ? przepisy na dania z dodatkiem zió³
Wszystko o zio³ach w kuchni. Od charakterystyki najpopularniejszych zió³ (smak, aromat, zastosowanie), przez sposoby ich przygotowywania, po przepisy na zupy, drugie dania i sa³atki, które nie mog± siê obej¶æ bez odpowiednich przypraw.
http://www.lideria.pl/Ziola-w-kuchni-Praca-zbiorowa/sklep/opis?nr=181676


Irena J. Amsel - "Przyprawy korzenne"

Podrêczny leksykon przypraw i zió³ dostêpnych na polskim rynku, pe³ni±cy jednocze¶nie rolê poradnika dla mi³o¶ników dobrej kuchni.
Autorka omawia w nim walory smakowe i lecznicze poszczególnych przypraw, podaje informacje o ich miejscu wystêpowania i sposobach uprawy w warunkach domowych.
Prezentuje te¿ najwa¿niejsze zastosowania danego surowca, przytaczaj±c receptury ciekawych dañ
http://www.lideria.pl/Przyprawy-korzenne-Irena-J-Amsel/sklep/opis?nr=150105


Katherine Khodorowsky, Gilles Choukroun - "¦wiat przypraw"

Any¿, imbir, ga³ka muszkato³owa, wanilia, cynamon, kardamon, kurkuma, papryka, pieprz - wystarczy przywo³aæ kilka takich nazw, by otworzy³ siê przed nami ¶wiat pe³en barw i zapachów. Na kartach tej ksi±¿ki Katherine Khodorowsky zabiera nas w podró¿ ¶ladem odkrywców i zdobywców odleg³ych ziem, opowiada o nieznanych zaletach przypraw oraz magicznych w³a¶ciwo¶ciach przypisywanych im na ca³ym ¶wiecie.Tê fascynuj±c± opowie¶æ dope³nia 60 przepisów autorstwa m³odego kuchmistrza Gilles'a Choukrouna.
http://www.lideria.pl/Swiat-przypraw-Katherine-Khodorowsky-Gilles-Choukroun/sklep/opis?nr=71415


Philippe Delacourcelle -  "Kuchnia z bukietem przypraw"
   
Prawdziwa sztuka kulinarna jest jak poezja i muzyka, a przyprawy w niej to co¶ wiêcej ni¿ ornament. Przeistaczaj± one potrawy uwypuklaj±c smaki, wysubtelniaj±c aromaty. Philippe Delacourcelle, poeta po³±czeñ aromatycznych przedstawia oryginaln±, jedyn± w swoim rodzaju subteln± sztukê kulinarn±, bêd±c± dzie³em umiaru i wra¿liwo¶ci. Zastosowanie przypraw, indywidualnie lub w zestawach, nosi znamiê jego g³êbokiej wiedzy i umiejêtno¶ci. Propozycje autora s± przemy¶lane, zainspirowane nowymi pomys³ami. Jego kuchnia jest pomys³owa, subtelna, lekka i nastrojowa. Rozmi³owany w swoim zawodzie szef kuchni, uzbrojony w kulinarn± filozofiê zebran± w licznych podró¿ach na Daleki Wschód, w swojej ksi±¿ce interpretuje od nowa klasyczne dania bogatej francuskiej tradycji gastronomicznej w prostych, ale godnych najwiêkszych smakoszy przepisach. I tak aromat ¶wie¿ej trawy cytrynowej miesza siê przepysznie z zapachem gotowanej ryby, woñ ga³ki muszkato³owej osadza delikatnie na risotcie z kasztanami i podgrzybkami, any¿ gwiazdkowaty przekazuje swoj± zmys³owo¶æ potrawce z jagniêcia, a czekoladowe akcenty knedelków harmonijnie komponuj± siê z kwiatowymi tonami ja¶minowej herbaty.
http://www.lideria.pl/Kuchnia-z-bukietem-przypraw-Philippe-Delacourcelle/sklep/opis?nr=73297


Kotter Engelbert - "Zio³a w kuchni"

Trudno wyobraziæ sobie nowoczesn± kuchniê bez zió³. To w³a¶nie one nadaj± charakter potrawom i wspomagaj± trawienie.
Poradnik zawiera informacje o uprawie, pielêgnacji i zastosowaniu ró¿nych zió³.
http://www.lideria.pl/Ziola-w-kuchni-Kotter-Engelbert/sklep/opis?nr=38803


Przyprawy i diety z boskiej apteki
Agencja wydawnicza MZ

Poradnik zdrowego ¿ywienia. Przepisy i diety podzielone na poszczególne grupy krwi.
Licznik kalorii oraz opis, zastosowanie i w³a¶ciwo¶ci przypraw najczê¶ciej u¿ywanych w naszej kuchni.
http://www.lideria.pl/Przyprawy-i-diety-z-boskiej-apteki/sklep/opis?nr=139326


Wanda Jackowska - "Nie ma potrawy bez przyprawy"

Ksi±¿ka zawiera przepisy z kuchni dalekich krajów, które mo¿na z powodzeniem wypróbowaæ w polskim domu. Jeden warunek: trzeba mieæ pod rêk± pieprz i odrobinê fantazji. Zebrane tu receptury potraw mniej lub bardziej pikantnych i wykorzystuj± egzotyczne przyprawy ¶wie¿e, suszone, zmielone, a tak¿e warzywa, sosy, grzyby, kie³ki... Dodaj±c fantazjê, po³±czymy nasze dotychczasowe do¶wiadczenia kulinarne ze smakami popularnymi w innych stronach ¶wiata.
http://www.lideria.pl/Nie-ma-potrawy-bez-przyprawy-Wanda-Jackowska/sklep/opis?nr=81497


Oda Tietz  - "Dekorowanie potraw"

Je siê tak¿e oczami! Chcesz opanowaæ sztukê oryginalnego dekorowania potraw, które bêd± zachwycaæ ju¿ samym swym wygl±dem?
Dekoracje z warzyw, kwiatów i owoców nie s± zbyt trudne do wykonania, a oczaruj± niejednego smakosza i zachêc± ka¿dego niejadka! Naukê rozpoczniesz od poznania narzêdzi kuchennych potrzebnych przy pracy. Nastêpnie zaznajomisz siê z tajnikami dekorowania marchwi± i rzodkiewk±, ziemniakami, kalarepk± i selerem, pomidorami, papryk± i awokado, cukini±, ogórkiem i dyni±, grzybami i warzywami cebulowymi, zio³ami, kwiatami oraz owocami. Odkryjesz te¿, jak garnirowaæ mas³em, jajami i ciastem. Poznasz wiele sprawdzonych przepisów!
Efekt Twojej pracy bêdzie urzekaj±cy - któ¿ jest w stanie oprzeæ siê myszce z rzodkiewek, muchomorkom z jajek i pomidora oraz roladzie ma¶lanej z ogórecznikiem?
http://www.kdc.pl/dekorowanie-potraw_p3319514.html


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Luty 04, 2010, 19:12:10

PLASTRY OCZYSZCZAJ¡CE ORGANIZM

Kinotakara jest najnowszym, japoñskim, ca³kowicie naturalnym produktem zdrowotnym, opartym o trwaj±ce 26 lat badania naukowe nad si³± ¿ycia drzew i ich zdolno¶ci± przetrwania w najtrudniejszych warunkach, oraz testy laboratoryjne. Jego nazwa oznacza "skarb lasu".

Kinokatara sk³ada siê z wyci±gu z octu drzewnego oraz innych aktywnych sk³adników i posiada naturaln± zdolno¶æ poch³aniania toksyn z organizmu oraz przyczynia siê do jego oczyszczania.
Naturalne sk³adniki umieszczone w ma³ych ok³adach, przyklejonych specjalnym plastrem pod stopy. Podczas kr±¿enia krwi, Kinotakara poch³ania toksyny i w ten sposób polepsza stan zdrowia. Zarówno wschodnia, jak i zachodnia medycyna uznaj±, ¿e podeszwy stóp s± obrazem stanu naszych organów wewnêtrznych i czêsto traktuje je siê jako nasze drugie serce.
Umieszczenie plastra Kinotakary na podeszwie stopy powoduje stymulacje znajduj±cych siê tam punktów refleksologicznych. Mo¿e to ³agodziæ zdenerwowanie, pobudziæ kr±¿enie krwi, zmniejszyæ ból i opuchliznê oraz poprawiæ stan zdrowia.
Kinotakara przeznaczona jest do u¿ytku zewnêtrznego - przyklejania na bol±ce miejsca, lecz na nieuszkodzon± skórê. w takim przypadku plaster musi byæ umieszczony na bol±cym miejscu przez 24 godziny.
Jedno opakowanie Kinotakary sk³ada siê z 10 ok³adów pielêgnacyjnych i 10 plastrów. Ok³ady nale¿y umieszczaæ pod stopami za pomoc± plastra, przez 5 nocy i potem zrobiæ przerwê na okres 2 nocy przed rozpoczêciem stosowania w nastêpnym tygodniu.
Stosowanie alternatywne:
1-sze opakowanie - codziennie dwa plastry na noc.
2-gie opakowanie - co drugi dzieñ dwa plastry na noc.
3-cie opakowanie - co trzeci dzieñ dwa plastry na noc.
Je¿eli ok³ady s± czyste, to stosujemy dwa plastry co 7-14 dni, je¿eli s± brudne to kolejne opakowania stosujemy jak opakowanie 3-cie.

Sk³ad Kinotakary

1. Turmalin
Naturalny minera³ odkryty w Brazylii charakteryzuj±cy siê du¿± zawarto¶ci± jonów i
emituj±cy promieniowanie podczerwone. Wp³ywa na poprawê kr±¿enia.
2. Chitosan
Otrzymywany jest z muszli kraba znalezionego u wybrze¿y Hokkaido. Zawiera
mikrocz±steczki które w sposób charakterystyczny wp³ywaj± na utrzymanie ciep³a i
odm³adzanie organizmu.
3. Ocet drzewny
Otrzymywany z ¿ywicznej substancji drzewa Buk, Wi¶nia japoñska i D±b. Doskona³y
jako ¶rodek leczniczy na schorzenia i do od¿ywiania organizmu.
4. Proszek Per³owy
W formie wulkanicznego szk³a. Wp³ywa na utrzymanie równowagi energetycznej
organizmu i poprawia zdolno¶æ energetyczn± organizmu.
5. Czysta Krzemionka
Wysokiej jako¶ci krzemionka pozyskiwana z g±bki siliceus, ma dobry i istotny wp³yw na
usuwanie wolnych rodników z uk³adu kr±¿enia.
6. Dekstryna
Rozpuszczalny wêglowodan, który przy¶piesza wymianê wody w organizmie i
przy¶piesza wch³anianie innych sk³adników.

Korzy¶ci z Kinotakary
1. Detoksykacja
2. Reumatyzm
3. Podagra
4. Artretyzm
5. £agodzi bóle stawów i miê¶ni
6. Zmniejsza obrzêki i reguluje wode
7. Poprawia kr±¿enie krwi
8. Wzmacnia system odporno¶ciowy
9. Poprawia jako¶æ snu
10. Pobudza wa¿ne organy
11. £agodzi obrzêki u osób z problemami nerek
12. Zapobiega krwawieniu dzi±se³
13. Gwarantuje w³a¶ciwe nawil¿enie organizmu etc, etc, etc

Kinotakara jest najbardziej skutecznym i zaawansowanym naturalnym sposobem odtrucia organizmu, poprzez stosowanie plastrów zawieraj±cych esencjonalny wyci±g ¿ywicy drzewnej.
Jak interpretowaæ ró¿ne kolory zanieczyszczenia plastrów stosowanych w procesach detoksykacji organizmu:
Zielony - w±troba , woreczek ¿ó³ciowy i pêcherz
Czerwony - serce, jelito cienkie i przewód pokarmowy
¯ó³ty - ¶ledziona,, system immunologiczny ,¿o³±dek oraz uk³ad trawienny
Bia³y - p³uca, jelito grube,
Czarny - nerka, pêcherz moczowy
Nie ma ¿adnych przeciwskazañ ani ubocznych efektów bior±c jednocze¶nie leki.
Jednak¿e czasami mo¿e siê zdarzyæ gorsze samopoczucie podczas procesu odtruwania, które mo¿e trwaæ oko³o 14 dni. Z pewno¶ci± po tym okresie samopoczucie bêdzie wspania³e.
Proces oczyszczania organizmu przebiega od 3 tygodni do 3 miesiêcy w zale¿no¶ci od ilo¶ci toksyn znajduj±cych siê w organizmie, stopnia zawansowanej choroby. Np. przy przewlek³ych schorzeniach reumatycznych mo¿e siê pojawiæ wzmo¿ony ból nale¿y wiêc przerwaæ terapie na 3 dni. Je¿eli jest to tylko chwilowa kontuzja czasami wystarczy 3 dni.
Wskazane jest spo¿ycie 1,5 litra wody nie gazowanej, przyspieszaj±cej procesy filtracji i oczyszczenia organizmu.
Podczas stosowania detoksykacji organizmu istotny jest styl ¿ycia. W przypadku jedzenia niezdrowej ¿ywno¶ci ,zanieczyszenia ¶rodowiska , intensywnego stylu ¿ycia, stresów, palenia papierosów, u¿ywania alkoholu itd. procesy detoksykacji bêd± przebiega³y wolniej.
Japoñscy badacze odkryli dobroczynn± moc substancji ¿ywicznych pochodz±cych z drzew. Dziêki zaawansowanej technologii, przetworzona ¿ywica oraz inne sk³adniki naturalnego pochodzenia umieszczone zosta³y w specjalnych saszetkach. W ten sposób to rewolucyjne odkrycie jest dzi¶ dostêpne dla ka¿dego. Dla wielu ludzi jedna noc wystarcza, aby poczuli cudowne dzia³anie tego produktu.
Kinotakara to nowy prze³om w dziedzinie wellness. Produkt jest tak opracowany aby, przebudziæ Twoje cia³o, umys³ i ducha do zdrowszego, szczê¶liwszego i bardziej energicznego ¿ycia.
Kinotakara jest produktem ca³kowicie naturalnym.
Wykorzystanie Kinotakary jako produktu prozdrowotnego jest potwierdzone wieloletnimi badaniami naukowymi oraz testami laboratoryjnymi.
Oczyszczanie - usuwanie szkodliwych toksyn w celu uzyskania czystego i harmonijnego cia³a.
Równowa¿enie - regulacja i odnowa w³a¶ciwych funkcji trawiennych, zapewnienie zrównowa¿onego i wystarczaj±cego od¿ywienia organizmu.
Aktywizowanie - zapewnia w³a¶ciwe przyswajanie sk³adników od¿ywczych w celu aktywowania i wzmocnienia funkcji cia³a.
Ochrona - proces oczyszczania, równowa¿enia i aktywizacji jest powtarzany przez 3-6 miesiêcy aby umo¿liwiæ naszemu organizmowi ustanowiæ siln± ochronê przeciw chorobom.

W biotopie lasu znane sa nam drzewa d³ugo zyjace, potrafiace nad wyraz skutecznie ekstrahowaæ skladniki odzywcze z ich otoczenia. Ta pe³na tajemnic energia i sila zyciowa drzew zainspirowala dr. Kawase Itsuko do zbadania owych tajemnic
Po 26 latach ustawicznych badan naukowych dr Takao Matsuhita i dr Kawase dokonuj± pionierskiego odkrycia: ocet drzewny wystêpuj±cy w niektórych drzewach pomaga cz³owiekowi pozbyæ sie nie strawionych czê¶ci materii i innych szkodliwych substancji i w ten sposób wzmocniæ witalno¶æ organów. Dalsze badania doprowadzi³y do stworzenia "Kinokatary" - plastra odnowy i pielêgnacji (wellness) - który szybko i trwale potrafi oczy¶ciæ organizm.
Wszystko zaczê³o sie od "ponownego odkrycia" pozytywnego oddzia³ywania lasu.
Las jest najwiêkszym ¼ród³em tlenu. Dlatego drzewa i ro¶liny dostarczaj± wiele ró¿nych substancji, które mo¿na pozytywnie wykorzystaæ dla ludzi. W potêdze drzew ukryte sa inteligencja i tajemnica obdarzone archaiczna si³a.
Dr. Kawase Itsuko, która wynalaz³a KINOTAKARA Plastry-Wellness wysunê³a nastêpuj±ca hipotezê: je¶li drzewa osi±gaj± mityczny wiek bez niczyjej pomocy, to niech bêdzie to mo¿liwe tak¿e dla cz³owieka, je¶li wykorzysta on tajemnice potêgi i wieku drzew.
Dr. Kawase obserwowa³a juz od dzieciñstwa drzewa i ich otoczenie, w którym ros³y. Szczególn± jej uwagê przyku³y drzewa z gêstych lasów, które ros³y do ogromnych rozmiarów bez ¿adnej obcej pomocy. Trudne warunki i zmiana por roku nie mia³y ¿adnego wp³ywu na ich dobre samopoczucie.
Dr. Kawase Itsuko odkry³a, ze substancje ¿ywiczne zawarte w occie drzewnym niektórych drzew oraz si³± absorpcji tego octu drzewnego mo¿e mieæ pozytywny wplyw na wiele procesów, jakie maja miejsce w organizmie.
KINOTAKARA najlepiej umie¶ciæ na podeszwie stopy; a wiec tam, gdzie znajduje sie ponad 60 z 360 punktów refleksowych ca³ego cia³a. Wschodni i zachodni naukowcy sa jednego zdania: dobre samopoczucie mo¿e byæ znacznie poprawione w³a¶nie poprzez punkty refleksowe na stopach.
To wyja¶nia, dlaczego masa¿e stop s± tak lubiane; w czasie masa¿u pobudza sie nerwy i kr±¿enie krwi, co równie¿ przyczynia sie do poprawy samopoczucia. Problemem, a raczej warunkiem takiego masa¿u jest profesjonalizm osoby go wykonuj±cej oraz dostateczna ilo¶æ czasu do dyspozycji.
Tych ograniczeñ nie ma przy stosowaniu KINOTAKARY. Je¶li Kinotakara zostanie umieszczona na podeszwie stopy, to z jednej strony mamy masa¿ a z drugiej kuracje dla cia³a.
KINOTAKARA mo¿e byæ stosowana wed³ug potrzeby. Pierwsze stosowanie zaleca sie przez 20 do 40 dni, w zale¿no¶ci od obci±¿eñ nabytych w ¿yciu. Po tej kuracji wystarcza od¶wie¿anie co 7 lub 14 dni, aby uzyskaæ trwale doskonale samopoczucie.
Naturalnie mo¿na umieszczaæ KINOTAKARE bezpo¶rednio na dotkniêtych obszarach cia³a, n.p.: ³okieæ, kolano, nerki i tak dalej.
KINOTAKARA mo¿e pomoc w poprawie samopoczucia, ma dzia³anie uspokajaj±ce i witalizuj±ce - a to wszystko bez wiêkszych zabiegów, poniewa¿ odbywa siê podczas snu.
http://www.uroda-zdrowie.pl/product_info.php/products_id/144

http://www.vitalmarket.pl/product_info.php/products_id/371
http://www.noni.zdrowe.com.pl/plastry-oczyszczajace.html
http://gadzetomania.pl/2009/09/30/plastry-oczyszczajace-z-toksyn/
http://www.kinotakara-mlm.pl/index_produkty.php
http://www.faceci.com.pl/detoksykacja.html
http://www.faceci.com.pl/receptory_mapa.html
http://www.detoxpatch.pl/?strona=dzialanie
http://www.ibg.pl/opis.php?id=1060
http://www.eko-styl.com/tanoki-plastry-oczyszczajace-p-722.html
http://www.nokaut.pl/szukaj/plastry-oczyszczajace.html
http://www.allegro.pl/5396_preparaty.html?gclid=CJGapbaDq58CFQe7ZwodET3x1g


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Luty 07, 2010, 09:27:06

Thalassoterapia

Ta tajemniczo brzmi±ca nazwa pochodzi od greckiego s³owa thalassa (morze) i therapea (pielêgnowaæ, dbaæ) i okre¶la lecznicze wykorzystanie wody morskiej, jak równie¿ wykorzystanie innych morskich dóbr.

Pierwsze spisane badania wody morskiej podj±³ francuski badacz i lekarz, Rene Quinton, dopiero w koñcu wieku XIX i pocz±tkach XX. Quinton przebada³ sk³ad surowicy krwi cz³owieka i porówna³ go z mineralnym sk³adem wody morskiej. Odkry³, ¿e substancje te s± niemal identyczne: wprawdzie woda morska ma wiêksze zasolenie, ale pierwiastki i proporcje, w jakich wystêpuj± - s± bli¼niaczo podobne. Rodzinne podobieñstwo ³±czy te¿ wodê morsk± i p³yny owodniowe, czyli ¶rodowisko, w którym rozwija siê p³ód w ³onie matki.

Dlatego te¿ klasyczne zabiegi thalassoterapii zapocz±tkowano we Francji, ok. 1900 roku. Jest to rodzaj zabiegów wykorzystuj±cych m.in. sól, lecznicze b³oto, wodê morsk± z nieska¿onych rejonów oraz wyci±gi z alg. Ich zbawienne dla samopoczucia w³a¶ciwo¶ci mo¿na odczuæ wyje¿d¿aj±c nad morze, odwiedzaj±c salon odnowy biologicznej lub stosuj±c w domu.

Magiczne sk³adniki

Spo¶ród stosowanych w thalassoterapii substancji pochodzenia morskiego szczególnie interesuj±ce s± produkty z Morza Martwego. To po³o¿one na pograniczu Izraela i Jordanii jezioro jest najni¿ej po³o¿onym zbiornikiem wodnym na Ziemi – oko³o 400 m ppm. Gor±cy klimat, najwiêksze na ¶wiecie zasolenie wody i niepowtarzalne warunki geologiczne przyczyniaj± siê do systematycznego kurczenia siê Morza Martwego. Na wyschniêtym obszarze rozwin±³ siê przemys³ wydobywczy, który pozyskuje sole krystaliczne i czarne b³oto.

Black Mud

Black Mud, czyli lecznicze czarne b³oto z Morza Martwego, z dodatkiem ekstraktów ro¶linnych jest jednym z najcenniejszych produktów naturalnych wykorzystywanym w lecznictwie i kosmetyce. Dziêki wysokiej zawarto¶ci minera³ów zas³uguje na miano eliksiru m³odo¶ci, poniewa¿ w zdumiewaj±cym tempie powoduje szybk± regeneracjê komórek skóry, przeciwdzia³aj±c jej starzeniu. Preparat ten reguluje wilgotno¶æ skóry do oczekiwanego poziomu. Dziêki mikroskopijnym ziarenkom piasku i wysokiej ch³onno¶ci mu³ dzia³a jako peeling, g³êboko oczyszcza i ¶ci±ga pory skóry oraz reguluje ³ojotok. T³usta, z rozszerzonymi porami cera, maj±ca sk³onno¶æ do zanieczyszczeñ i w±grów, dziêki b³otnej maseczce zostaje wyg³adzona i oczyszczona.

Maseczka b³otna do twarzy z powodzeniem wspomaga równie¿ leczenie tr±dziku m³odzieñczego, najczêstszej choroby skóry, na któr± choruje ok. 95% ch³opców i ponad 80% dziewcz±t w wieku dojrzewania.

Black Mud mo¿e byæ aplikowany na cia³o w formie zabiegu body wrap (owijanie cia³a pokrytego b³otem w specjaln± foliê) lub w formie maseczek na cia³o, twarz i w³osy. Czarne b³oto z Morza Martwego stosuje siê z powodzeniem w leczeniu pêkniêæ skóry stóp (piêty), pêkniêæ skóry r±k (d³onie), w kuracjach antycellulitowych oraz jako ¶rodek wspomagaj±cy terapiê odchudzaj±c±.

Doskona³e efekty uzyskuje siê stosuj±c maseczki b³otne na skórê g³owy (maseczki na w³osy). Stosowanie maseczek b³otnych na w³osy i skórê g³owy przynosi nadzwyczajne wrêcz efekty w walce z ³upie¿em, którego przyczyn± jest czêsto nadmierne wydzielanie siê ³oju (³ojotok) i ³uszczenie siê naskórka. Czêsto sytuacjom takim towarzysz± stany zapalne skóry g³owy. Wydzielany przez skórê g³owy ³ój zasadniczo chroni w³osy, jednak¿e nadmierna jego ilo¶æ mo¿e powodowaæ zapalenia skóry g³owy, a w efekcie tzw. ³upie¿ t³usty (³uszczenie siê naskórka). Nale¿y podkre¶liæ fakt, ¿e ³upie¿ t³usty mo¿e byæ g³ówn± przyczyn± ³ysienia.

Zastosowanie maseczki b³otnej z morza Martwego na w³osy i jednocze¶nie skórê g³owy powoduje (podobnie jak w przypadku maseczki na twarz przy cerze t³ustej i mieszanej) zwê¿enie porów skóry, zmniejszenie wydzielania ³oju oraz przesuszenie skóry g³owy.

Sól z Morza Martwego

Drugim nie mniej cennym ¼ród³em zdrowia i urody z g³êbi mórz jest lecznicza sól z Morza Martwego. W soli, podobnie jak w b³ocie, wystêpuje wysoka koncentracja zwi±zków mineralnych. Oprócz chloru i sodu zawiera ona jeszcze 80 innych cennych pierwiastków (siarkê, mied¼, fluor, tytan, stront, mangan itp.), z czego a¿ 21 (min. magnez, potas, wapñ, cynk, ¿elazo, krzem, fosfor, jod) maj± istotne znaczenie dla procesów ¿yciowych organizmu, wzmacniaj±c i regeneruj±c skórê.

Sk³ad soli morskiej jest tak skomplikowany, ¿e nie sposób jest go odtworzyæ w warunkach laboratoryjnych, dlatego najlepiej kupowaæ j± w sklepach ze zdrow± ¿ywno¶ci± zamiast sztucznie otrzymywanej soli warzonej.

Sk³adniki chemiczne zawarte w soli z Morza Martwego - opis dzia³ania:

* brom: silny aseptyk niszcz±cy drobnoustroje chorobotwórcze na skórze, reguluje rogowacenie skóry, co sprzyja jej odnowie;
* jod: aseptyk, pomaga w procesie gojenia siê ran, tarczyca potrzebuje jodu do prawid³owej produkcji hormonów (du¿y niedobór jodu wystêpuje w górach, ale nale¿y pamiêtaæ, ¿e nawet nad morzem du¿e nasycenie tego pierwiastka wystêpuje tylko w pasie 500 metrów od linii wody). W wyniku niedoboru jodu skóra staje siê wysuszona i zaczyna siê ³uszczyæ;
* potas: reguluje gospodarkê wodn± organizmu, pobudza przemianê materii w komórkach, przyczynia siê do prawid³owego funkcjonowania serca;
* magnez: wa¿ny sk³adnik komórek skóry, przyczynia siê do opó¼nienia procesów starzenia skóry i reguluje proces jej ³uszczenia, dzia³a antystresowo;
* sód i chlor: reguluj± gospodarkê wodn± organizmu, dbaj± o magazynowanie wody w komórkach, pobudzaj± kr±¿enie krwi w skórze;
* fosfor: odgrywa wa¿na rolê w tworzeniu tkanek ko¶ci i zêbów, jest istotnym sk³adnikiem b³ony komórkowej;
* siarka: niezbêdna do tworzenia bia³ek endogenicznych, obecna w witaminie B, która bierze udzia³ w tworzeniu warstwy rogowej chroni±cej skórê, siarka jest antyseptykiem, reguluje wilgotno¶æ skóry.

Algi

Algi oczywi¶cie nie ¿yj± w Morzu Martwym. S± pozyskiwane ze specjalistycznej hodowli, gdzie dorastaj± w optymalnych warunkach w krystalicznie czystej wodzie bogatej w sk³adniki od¿ywcze. Zwi±zki bia³kowe obecne w algach, tak zwane s± ¼ród³em energii dla komórek skóry i nie dopuszczaj± do jej wysuszenia. Licznie wystêpuj±ce w algach witaminy i beta-karoten zapewniaj± ochronê przed szkodliwym wp³ywem ¶rodowiska, dziêki czemu zapobiegaj± przedwczesnemu starzeniu siê skóry. Kwas gamma-linolenowy regeneruje skórê, hamuj±c utratê wody przez skórê oraz wzmacnia ochronê przed promieniowaniem UV oraz pobudza ukrwienie skóry. Algi zawieraj± ponadto ¶luz, który pomaga w utrzymaniu wilgotno¶ci skóry. Natomiast jod zawarty w algach stymuluje przemianê materii, pobudza spalanie t³uszczów w tkance, rozpuszcza zatory tworzone przez limfê i poprawia ukrwienie.

Wskazania do thalassoterapii

Zabiegi thalassoterapii s± bardzo skuteczne, a jej efekty w postaci odnowionej skóry i oczyszczenia cia³a z wszelkich toksyn zadowol± najbardziej wymagaj±cych. Pomagaj± zremineralizowaæ organizm, wzmacniaj± uk³ad odporno¶ciowy, pobudzaj± do naturalnej odnowy i relaksuj±. Thalassoterapia polecana jest szczególnie osobom przemêczonym, przepracowanym, ¿yj±cym w ci±g³ym stresie.

Istotnym elementem thalassoterapii jest te¿ dobroczynne dzia³anie samego morza. Nad ka¿dym morzem znajdzie siê zaciszna pla¿a, na której mo¿na zaszyæ siê na kilka chwil i zapomnieæ o wszystkim co nam doskwiera. £agodne ko³ysanie fal i szum wody ukoj± nerwy i pozwol± ka¿demu uwolniæ siê od codziennych trosk. Dla wielu osób to prawdziwa psychoterapia. Ju¿ po kilku minutach takiego relaksu maleje napiêcie miê¶ni, zwalnia i pog³êbia siê oddech.

Fale uderzaj±c o brzeg nasycaj± powietrze kropelkami wysokozmineralizowanej wody, która nawil¿a ¶luzówkê nosa i u³atwia jej regeneracjê. Spacer na ¶wie¿ym powietrzu ma wiêc zbawienny wp³yw na drogi oddechowe. Szczególnie poprawi siê komfort oddychania u osób przebywaj±cych w pomieszczeniach klimatyzowanych, przesuszonych, u mieszkañców terenów o zanieczyszczonym powietrzu. Osoby te maj± zazwyczaj wyniszczon±, cienk± ¶luzówkê a nasycone mikroelementami wilgotne powietrze u³atwia jej odbudowê. Ulgê odczuj± tak¿e cierpi±cy na niedoczynno¶æ tarczycy, reumatyzm, ³uszczycê i inne choroby skóry.

Poniewa¿ wiatr czêsto wieje od strony morza nie ma w nim tak du¿o py³ków ro¶lin. Z tej przyczyny nad morzem alergicy czuj± siê du¿o lepiej. Je¶li w czasie spaceru stopy bêda bose zafundujemy im relaksuj±cy masa¿ i naturalny peeling. Spacery takie s± zalecane jako profilaktyka p³askostopia. P³ywanie w morzu to doskona³y masa¿ ca³ego cia³a. Przy okazji rozci±ga i trenuje wszystkie miê¶nie, pobudza kr±¿enie i przyspiesza przemianê materii, u³atwiaj±c oczyszczanie organizmu z toksyn. Osoby cierpi±ce na oty³o¶æ w wodzie ³atwiej wykonaj± wiele æwiczeñ, które pozwol± kszta³towaæ sylwetkê i pozbyæ siê nadmiaru kilogramów. Dodatkowo k±piel w s³onej wodzie ma w³a¶ciwo¶ci antybakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze. Z thalassoterapii mo¿emy korzystaæ tak¿e w domu i salonach piêkno¶ci. Wiele firm kosmetycznych posiada kremy, szampony, maseczki i od¿ywki na bazie produktów pochodz±cych z mórz a salony kosmetyczne oferuj± zabiegi wykorzystuj±ce dobroczynne dzia³anie soli, b³ota i alg.

Woda morska znajduje tu wszechstronne zastosowanie – zarówno w ró¿nych formach k±pieli jak i natrysków. Podgrzewana jest do 34-38°C tak, aby jej temperatura by³a identyczna z temperatur± cia³a, a skóra lepiej wch³onê³a cenne zwi±zki aktywne. Doprowadzana jest z ujêæ g³êbinowych, co zapewnia jej nieskaziteln± czysto¶æ.

G³ówne zabiegi:

* k±piele – k±piele w morskiej wodzie wzbogaconej algami lub olejkami eterycznymi. Wanna z hydromasa¿em sprawia, ¿e woda masuje ca³e cia³o ujêdrniaj±c uda, brzuch, po¶ladki, rozlu¼niaj±c nasze napiête miê¶nie. Wprawianie wody w ruch ma te¿ inny wa¿ny dla organizmu skutek - mikroelementy i sole wch³aniane s± przez skórê w sposób przy¶pieszony,
* prysznic strumieniowy – (tzw. bicze szkockie) – masa¿ysta kieruje silnie masuj±cy strumieñ wody na wybrane partie cia³a. Zabieg ma charakter relaksuj±cy, a zarazem jest jednym z bardziej intensywnych zabiegów wyszczuplaj±cych.
* „opakowanie” w algi – sproszkowane algi wymieszane z wod± morsk± tworz± papkê, któr± nak³ada siê na ca³e cia³o, po czym owija siê je foli± termiczn± w tzw. kopertê. Zabieg o dzia³aniu ujêdrniaj±cym, silnie wyszczuplaj±cym, antycelulitowym.
* zraszanie cia³a strumieniami wody morskiej sp³ywaj±cymi z kilku pryszniców - delikatny „deszcz” z wody morskiej czêsto towarzyszy masa¿owi,
* gimnastyka wodna – æwiczenia w basenie z morsk± wod± , wykonywane pod okiem fizykoterapeuty.
http://www.doz.pl/czytelnia/a1277-Thalassoterapia


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Luty 12, 2010, 01:03:48

„Leczenie homeopatyczne we wspó³czesnej medycynie”

Ponad dwustu lekarzy z ca³ej Polski wziê³o udzia³ w Miêdzynarodowej Konferencji Naukowej „Leczenie homeopatyczne we wspó³czesnej medycynie”. Przez dwa dni uczestnicy Konferencji poznawali mo¿liwo¶ci zastosowania leków homeopatycznych oraz wspó³pracy lekarzy w ramach medycyny g³ównego nurtu i medycyny komplementarnej. Eksperci z Polski, Europy i Stanów Zjednoczonych przedstawili najnowsze hipotezy i badania naukowe dotycz±ce specyfiki dzia³ania wysokich rozcieñczeñ leków homeopatycznych oraz wyzwania stoj±ce w tej dziedzinie przed wspó³czesn± nauk±. Organizatorem konferencji by³ Polskie Towarzystwo Homeopatii Klinicznej.

Konferencja „Leczenie homeopatyczne we wspó³czesnej medycynie” odby³a siê w Warszawie, 27-28 listopada 2009 r. Jej celem by³o przedstawienie stanu aktualnej wiedzy dotycz±cej terapii homeopatycznej, w tym badañ do¶wiadczalnych, klinicznych oraz ich implikacji praktycznych. W trakcie spotkania zaprezentowane zosta³y równie¿ aspekty prawne praktyki w Polsce oraz formy kszta³cenia lekarzy w zakresie stosowania homeopatii w Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych.

„To bardzo wa¿ne, aby ka¿dy lekarz mia³ mo¿liwo¶æ przekonania siê, ¿e homeopatia to integralna czê¶æ medycyny opieraj±ca siê na nowoczesnej nauce, chocia¿ przez ni± niewyja¶niona.” mówi³a Ewa Wojciechowska, Prezes Polskiego Towarzystwa Homeopatii Klinicznej, organizator Konferencji. „Spotkania takie jak dzisiejsze, dostarczaj± wiedzê, dziêki której lekarze mog± w pe³ni korzystaæ z mo¿liwo¶ci wszystkich ga³êzi medycyny, nie tylko z jej g³ównego nurtu” dodaje Wojciechowska.

Konferencja umo¿liwi³a uczestnikom pog³êbienie umiejêtno¶ci nie tylko poprzez wys³uchanie wyk³adów lecz równie¿ aktywny udzia³ w dyskusji w gronie naukowców, teoretyków i praktyków, specjalistów w zakresie leczenia homeopatycznego.

Go¶ciem specjalnym Konferencji by³ Louis Rey, profesor Uniwersytetu California w Los Angeles, autor i wspó³autor 16 ksi±¿ek i ponad 130 artyku³ów naukowych, specjalizuj±cy siê w badaniach nad w³a¶ciwo¶ciami wysokorozcieñczonych roztworów. Prowadzone przez niego badania stanowi± niezwykle cenny wk³ad naukowy dla wspó³czesnej medycyny. Wykorzystanie w badaniach zjawiska emisji ¶wietlnej (termoluminescencji) dostarczy³o ¶rodowisku naukowemu informacji o strukturze molekularnej wysokorozcieñczonych roztworów i przybli¿y³o naukowców do poznania mechanizmu dzia³ania leków homeopatycznych. „Wiele spójnych fizycznych pomiarów wykaza³o, ¿e substancje o wysokim stopniu rozcieñczenia s± selektywnymi, z³o¿onymi p³ynami, które przenosz± o wiele wiêcej informacji ni¿ mo¿na by oczekiwaæ.” mówi prof. Rey i dodaje „Takie odkrycie zapewnia solidn±, pozytywn± naukow± podstawê dla homeopatii.”

Wyniki badañ prof. Rey’a podwa¿aj± radykalne za³o¿enie przyjête przez tradycyjnych akademików, mówi±ce i¿ przy bardzo wysokich rozcieñczeniach ka¿dy roztwór jest taki sam i nie jest niczym wiêcej, jak tylko rozpuszczalnikiem. Tak postawiona teza mo¿e byæ równie¿ obalona przez ponad dwustuletnie obserwacje oraz wyniki badañ klinicznych prowadzonych przez lekarzy na ca³ym ¶wiecie.

Badania kliniczne leków homeopatycznych s± prowadzone od kilkudziesiêciu lat. Do koñca listopada 2008 r. opublikowano 138 randomizowanych i kontrolowanych badañ klinicznych oceny skuteczno¶ci leków homeopatycznych w ró¿nych wskazaniach. Zosta³y one zrealizowane zgodnie z zasadami obowi±zuj±cymi we wspó³czesnej medycynie. Dr Peter Fisher, Dyrektor medyczny Królewskiego Szpitala Homeopatycznego w Londynie, osobisty lekarz Królowej El¿biety II, ekspert, cz³onek zespo³u roboczego przygotowuj±cego raport o homeopatii dla ¦wiatowej Organizacji Zdrowia (WHO), przedstawi³ uczestnikom Konferencji wyniki najnowszych badañ, a tak¿e podsumowa³ wyniki dotychczasowych badañ naukowych nad homeopati±. „Chc±c w pe³ni oceniæ zasadno¶æ stosowania leczenia homeopatycznego musimy braæ pod uwagê wyniki wszystkich badañ” mówi dr Fisher i dodaje „Je¿eli przyjrzymy siê wynikom badañ klinicznych leków homeopatycznych opublikowanym w miêdzynarodowych czasopismach medycznych, to zauwa¿ymy, ¿e spo¶ród 138 randomizowanych i kontrolowanych badañ klinicznych a¿ 44% badañ by³o dla homeopatii pozytywnych, podczas gdy tylko 7% z nich ocenia³o skuteczno¶æ leków homeopatycznych negatywnie. W 49% analiz badacze nie sformu³owali jednoznacznego wniosku co do ich wyniku.”

Wyniki badañ klinicznych i naukowych znajduj± swoje odzwierciedlenie w coraz wiêkszej popularno¶ci leków homeopatycznych. W krajach Unii Europejskiej leki te s± stosowane nie tylko w leczeniu ambulatoryjnym, ale równie¿ komplementarnie w leczeniu szpitalnym. W wielu krajach homeopatia jest wyk³adana na uczelniach medycznych.

W 8 z 27 krajów cz³onkowskich Unii Europejskiej (Belgia, Dania, Bu³garia, Niemcy, Wêgry, Irlandia, Portugalia, Wielka Brytania) obowi±zuj± narodowe programy medycyny komplementarnej
i alternatywnej, w tym homeopatii (Complementary and Alternative Medicine – CAM). W Rumunii i na Litwie obowi±zuj± regulacje prawne dotycz±ce stosowania homeopatii, natomiast w Niemczech, Austrii, Szwajcarii i na £otwie homeopatia jest oficjalnie uznan± umiejêtno¶ci± medyczn±.

Równie¿ w Stanach Zjednoczonych homeopatia ma bardzo d³ug± tradycjê. Ju¿ w 1844 roku powsta³ Amerykañski Instytut Homeopatii (American Institute of Homeopathy). Obecnie jest to najstarsze dzia³aj±ce stowarzyszenie medyczne w tym kraju. Kolejnym krokiem by³o prawne uregulowanie w 1938 roku zasad produkcji leków homeopatycznych, daj±ce gwarancjê wysokiego standardu ich wytwarzania. Stosowanie leków homeopatycznych przez lekarzy jest dozwolone w ka¿dym ze stanów na zasadach ustalanych lokalnie. „W ci±gu ostatnich czterdziestu lat leczenie homeopatyczne bardzo zyska³o w USA na znaczeniu i powoli doczekuje siê akceptacji w ¶rodowiskach lekarzy medycyny akademickiej.” mówi³ R. Charles Dumont, profesor Katedry i Kliniki Pediatrii w Loyola University Medical Center w Chicago i dodawa³ „Bior±c pod uwagê, ¿e co roku przybywa nowych lekarzy przeszkolonych w homeopatii, mo¿na siê spodziewaæ, ¿e tendencja ta bêdzie siê utrzymywaæ.” Podobne wnioski mo¿na wysnuæ z wyników badañ opinii publicznej, zgodnie z którymi szacuje siê, ¿e obecnie 66 proc. Amerykanów korzysta z medycyny komplementarnej, w tym tak¿e z homeopatii, a wiêkszo¶æ pacjentów wola³aby, aby ich lekarz rodzinny nadzorowa³ leczenie oparte na CAM, oraz ¿yczy³aby sobie, aby praktyki medycyny komplementarnej i alternatywnej sta³y siê dostêpne
w szpitalach.

W Polsce, pomimo niechêci samorz±du lekarskiego, leki homeopatyczne ciesz± siê coraz wiêkszym zainteresowaniem ¶rodowiska medycznego i spo³eczeñstwa. 56 proc. Polaków uwa¿a, ¿e homeopatia jest skuteczn± metod± leczenia, a 30 proc. j± stosuje. 77 proc. uwa¿a lekarzy przepisuj±cych te leki za godnych zaufania. Zgodnie z polskim prawem leki homeopatyczne mog± byæ stosowane przez lekarzy w praktyce tak, jak ka¿dy produkt leczniczy dopuszczony do obrotu.
http://www.poradnikmedyczny.pl/mod/archiwum/8269_leczenie_homeopatyczne_wsp%C3%B3%C5%82czesnej.html


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Fado Luty 12, 2010, 01:12:33
"Mikstura oczyszczaj±ca nie jest lekiem, bowiem sama ¿adnych chorób nie leczy, natomiast po pierwsze zapobiega im, a po drugie – stwarza systemowi odporno¶ciowemu warunki, by ju¿ istniej±ce choroby móg³ usun±æ samodzielnie. Jak to jest mo¿liwe? Otó¿, jak wiadomo, przyczyn± wszystkich chorób s± toksyny, przede wszystkim te wnikaj±ce do organizmu z przewodu pokarmowego przez nieszczelno¶ci jelit - nad¿erki czyli niewidoczne go³ym okiem, widoczne tylko pod mikroskopem w badaniu histopatologicznym mikrourazy nab³onka jelitowego. I to jest g³ówne zadanie Mikstury oczyszczaj±cej – systematyczne likwidowanie nad¿erek.

Sk³ad Mikstury oczyszczaj±cej
Miksturê oczyszczaj±c± tworz± trzy sk³adniki: ¶rodek blokuj±cy wch³anianie (olej), ¶rodek goj±cy nad¿erki (alocit – wodny roztwór soku z aloesu albo ekstraktu z pestek grejpfruta) oraz ¶rodek rozpuszczaj±cy z³ogi (sok z cytryny).

Ka¿dy ze sk³adników ma do spe³nienia konkretne zadanie:
1. Olej dobrze ³±czy siê ze ¶luzem wy¶cie³aj±cym b³onê ¶luzow±, dziêki czemu na oko³o pó³ godziny blokuje wch³anianie pozosta³ych sk³adników Mikstury oczyszczaj±cej, ju¿ w pocz±tkowym odcinku przewodu pokarmowego. Tym sposobem umo¿liwia im dotarcie a¿ do jelita grubego.
2. Dziêki temu, ¿e nie ³±czy siê z wod±, olej nie pokrywa wodnistych nad¿erek, lecz ods³ania je na goj±ce dzia³anie alocitu.
3. Alocit jest wodnym roztworem jednego z dwóch preparatów znanych z niezwyk³ych w³a¶ciwo¶ci goj±cych – soku z aloesu albo ekstraktu z grejpfruta, spe³nia wiêc rolê ¶rodka goj±cego nad¿erki istniej±ce w b³onie ¶luzowej przewodu pokarmowego, a tak¿e zapobiega powstawaniu nowych.
4. Sok z cytryny wykazuje doskona³e w³a¶ciwo¶ci rozpuszczaj±ce, tote¿ jego zadaniem jest rozpuszczenie patologicznego ¶luzu obklejaj±cego ¶ciany jelita cienkiego, kamieni ka³owych w jelicie grubym, a tak¿e z³ogów zalegaj±cych w przewodach ¿ó³ciowych oraz trzustkowych.  

Przygotowanie Mikstury oczyszczaj±cej
Wieczorem do szklanki z ciemnego szk³a lub porcelanowego (albo glinianego) kubka wlaæ w dowolnej kolejno¶ci trzy sk³adniki:
10 ml oleju + 10 ml alocitu + 10 ml soku z cytryny
Przykryæ i pozostawiæ w temperaturze pokojowej, na przyk³ad na parapecie lub (dla wygody) gdzie¶ przy ³ó¿ku. Wypiæ rano na czczo. Nie je¶æ ani nie popijaæ przez co najmniej pó³ godziny, a jeszcze lepiej przez godzinê – mo¿e byæ oczywi¶cie d³u¿ej.

Uwagi
1. Mikstura oczyszczaj±ca nie jest lekiem jako takim i nie koliduje z ¿adnymi lekami – chemicznymi czy naturalnymi.
2. Je¶li stosujemy jakie¶ leki, które zgodnie z zaleceniem nale¿y przyjmowaæ na czczo, to przyjmujemy je pó³ godziny, a hormony tarczycy dwie godziny po wypiciu Mikstury oczyszczaj±cej.
3. Ze wzglêdu na to, ¿e w±troba mo¿e nie byæ w stanie wydaliæ zbyt du¿ej ilo¶ci toksyn uwalnianych w trakcie samooczyszczania organizmu, Mikstury oczyszczaj±cej nie nale¿y stosowaæ jednocze¶nie z innymi metodami oczyszczania, by siê na siebie dzia³anie tych metod nie na³o¿y³o. Inaczej mówi±c: nie nale¿y poganiaæ organizmu do zdrowienia.
4. Aby unikn±æ zbyt gwa³townej reakcji organizmu na pocz±tku, kuracjê lepiej jest rozpocz±æ od &frac14; zalecanej dawki, nastêpnie po tygodniu, dwóch (gdyby wyst±pi³y gwa³towne reakcje to pó¼niej, po ich ust±pieniu), mo¿na zwiêkszyæ ilo¶æ sk³adników do &frac12; pe³nej dawki. Nastêpnie, stosuj±c te same ¶rodki ostro¿no¶ci, mo¿na zwiêkszyæ ilo¶æ sk³adników do &frac34; pe³nej dawki. Dopiero gdy ta ilo¶æ nie wywo³a zbyt gwa³townych reakcji (albo min±), mo¿na zastosowaæ pe³n± zalecan± dawkê.
5. W pocz±tkach kuracji, gdy istnieje jeszcze mo¿liwo¶æ wyst±pienia gwa³townych reakcji, sk³adniki Mikstury oczyszczaj±cej odmierzamy skrupulatnie, tj. 2,5; 5; 7,5 i 10 ml. Ale gdy Miksturê oczyszczaj±c± stosujemy ju¿ tylko profilaktycznie, to ¶mia³o ilo¶ci te mo¿emy odmierzaæ w przybli¿eniu („na oko”).
6. Mikstury oczyszczaj±cej nie nale¿y mieszaæ. Nie dlatego, ¿eby to w czym¶ szkodzi³o, ale po prostu nie ma takiej potrzeby.
7. Sk³adniki do sporz±dzenia Mikstury oczyszczaj±cej nale¿y przechowywaæ w ch³odnym miejscu lub w lodówce.  

Olej jako sk³adnik Mikstury oczyszczaj±cej
Do Mikstury oczyszczaj±cej u¿ywamy jeden z trzech olejów:
Olej z oliwek (oliwê) w pierwszym 3-miesiêcznym etapie stosuj± osoby cierpi±ce na schorzenia ¿o³±dka i/lub dwunastnicy, nadkwa¶no¶æ lub kamicê ¿ó³ciow±. Osoby, które tych schorzeñ nie maj± – pomijaj± ten etap.
Olej z kukurydzy w drugim 3-miesiêcznym etapie stosuj± osoby, które skoñczy³y b±d¼ pominê³y etap pierwszy i cierpi± na choroby trzustki i/lub w±troby, i/lub maj± podwy¿szony cholesterol. Osoby, które tych schorzeñ nie maj± – pomijaj± ten etap.
Olej z pestek winogron jest dla tych, którzy zakoñczyli b±d¼ pominêli poprzednie dwa etapy i nie maj± objawów nieprawid³owego funkcjonowania górnych odcinków przewodu pokarmowego.

Alocit jako sk³adnik Mikstury oczyszczaj±cej
S³owo „alocit” zosta³o stworzone na potrzeby Mikstury oczyszczaj±cej z pierwszych cz³onów s³ów „aloes” i „citrosept” w celu jasnego przedstawienia jednego z jej sk³adników. Alocitu kupiæ nie mo¿na, lecz nale¿y wykonaæ go samemu. W ramkach na nastêpnej stronie przedstawione s± obydwa warianty wykonania alocitu: z soku z aloesu i z ekstraktu z grejpfruta.

Alocit z soku z aloesu wykonujemy w ten sposób, ¿e sok z aloesu rozcieñczamy wod± w stosunku 1:1, czyli do pó³litrowej butelki z ciemnego szk³a wlewamy 1/4 litra soku z aloesu i 1/4 litra wody. Wodê wcze¶niej nale¿y przegotowaæ i sch³odziæ do temperatury pokojowej.

Alocit z soku z pestek grejpfruta wykonujemy w ten sposób, ¿e pó³litrow± butelkê z ciemnego szk³a nape³niamy wod± i dodajemy 35 kropli Citroseptu. Wodê wcze¶niej nale¿y przegotowaæ i sch³odziæ do temperatury pokojowej.

Po pó³rocznej kuracji roztworem soku z aloesu na pocz±tku, nale¿y co trzy miesi±ce zmieniaæ rodzaj ¶rodka goj±cego (na ekstrakt z grejpfruta i odwrotnie). Te zmiany uzasadnione s± faktem, ¿e po pewnym czasie organizm „przyzwyczaja siê” do ka¿dego ¶rodka goj±cego i przestaje na niego reagowaæ. Teoretycznie mo¿na by³oby stosowaæ tylko jeden z ¶rodków goj±cych i robiæ przerwy, ale nie jest to dobre wyj¶cie, poniewa¿ nasze ¶rodowisko zatruwane jest nieprzerwanie, wiêc nawet krótka przerwa w profilaktyce mo¿e spowodowaæ niepowetowane szkody w zdrowiu.

Sok z cytryny jako sk³adnik Mikstury oczyszczaj±cej
Cytrynê nale¿y cienko obraæ z ¿ó³tej skórki, wycisn±æ z niej sok, za¶ pozosta³o¶æ u¿yæ do koktajlu b³onnikowego.
Sok z cytryny to oko³o 10 ml soku, czyli ilo¶æ soku, jak± mo¿na uzyskaæ z po³ówki ma³ej albo 1/3 ¶redniej, albo 1/4 du¿ej cytryny.
Osoby uczulone na owoce cytrusowe, na pocz±tku kuracji w ogóle nie powinny dodawaæ soku z cytryny do Mikstury oczyszczaj±cej. Dopiero po trzech miesi±cach mo¿na dodawaæ jedn± kroplê i je¶li ta ilo¶æ nie wywo³a reakcji uczuleniowej, po tygodniu dodaæ po dwie krople, i tak dalej – a¿ do pe³nej dawki soku z cytryny.

Mikstura oczyszczaj±ca dla dzieci
Dawki Mikstury oczyszczaj±cej dla dzieci s± mniejsze od dawek zalecanych doros³ym i wynosz± (w zale¿no¶ci od wagi cia³a): 1/4 do 20 kg; 1/2 do 40 kg i 3/4 do 60 kg. " 
http://www.bioslone.pl/oczyszczanie/mikstura

Koktaj blonnikowy
"Wykonanie koktajlu
Wykonanie koktajlu nie jest ani trudne, ani pracoch³onne – przy odrobinie wprawy nie poch³ania wiêcej czasu, jak trzy minuty. Ca³y proces jest roz³o¿ony na trzy kroki:

Krok pierwszy: Do m³ynka do mielenia nasion (lub m³ynka do kawy) wsypujemy po ³y¿ce sto³owej:
nie³uskanych pestek dyni,
nie³uskanych pestek s³onecznika,
siemienia lnianego.
Nastêpnie ca³o¶æ mielemy na drobny proszek.

Krok drugi: Zmielone nasiona wsypujemy do miksera, zalewamy niewielk± ilo¶ci± wody (by przykry³a zmielone nasiona), dodajemy miód oraz owoce b±d¼ warzywa. Ca³o¶æ miksujemy oko³o minuty, a¿ mikser bêdzie wydawa³ jednostajny d¼wiêk ¶wiadcz±cy o uzyskaniu jednolitej papki.

Krok trzeci: Na koniec dolewamy tak± ilo¶æ wody, by uzyskaæ 250 - 300 ml napoju, i przez kilkana¶cie sekund miksujemy, do uzyskania klarownego p³ynu.

Po zmieleniu i rozdrobnieniu, zawarte w koktajlu czynne zwi±zki organiczne zostaj± gwa³townie uaktywnione. Poniewa¿ w naszym interesie jest, by to uaktywnienie wykorzystaæ w przewodzie pokarmowym i organizmie (nie w mikserze czy innym naczyniu), to koktajl nale¿y wypiæ stosunkowo szybko – w ci±gu powiedzmy kwadransa od jego przyrz±dzenia.

Szczegó³owy opis pierwszego kroku wykonania koktajlu

Nie³uskane pestki dyni i s³onecznika, a tak¿e siemiê lniane, s± baz± koktajlu b³onnikowego, decyduj±c± o jego w³a¶ciwo¶ciach, wiêc powinny siê w nim znale¼æ. Niemniej jednak ich ilo¶æ mo¿emy do¶æ dowolnie zmieniaæ, kieruj±c siê efektami, jakie chcemy uzyskaæ po wypiciu koktajlu. Gdy na przyk³ad mamy problem z zaparciami, do koktajlu stosujemy dwie ³y¿ki siemienia lnianego i po pó³ ³y¿ki pestek dyni i s³onecznika, gdy za¶ jest na odwrót, bo naszym problemem s± zbyt rzadkie stolce, postêpujemy na odwrót – do koktajlu stosujemy dwie ³y¿ki pestek dyni i po pó³ ³y¿ki siemienia lnianego i pestek s³onecznika.

Oprócz trzech sk³adników podstawowych, do koktajlu mo¿na dodaæ jeszcze jeden – czwarty sk³adnik wymagaj±cy zmielenia. Choæ wybór jest tutaj du¿y, to jednak w pierwszym kroku nie dodajemy wiêcej sk³adników, ni¿ cztery. Najlepsze efekty uzyskuje siê dodaj±c nasiona ostropestu albo orzechy – laskowe lub w³oskie."
http://www.bioslone.pl/odzywianie/koktajl

Opis diety prozdrowotnej: http://www.bioslone.pl/odzywianie/dieta-prozdrowotna


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Luty 12, 2010, 08:43:32

Witaminy naturalne, a syntetyczne

Syntetyczne witaminy "To strata pieniêdzy" - twierdzi prof. Rory Collins z Uniwersytetu Oksfordzkiego, szef zespo³u, który przez piêæ lat bada³ 20 tys. osób w wieku od 40 do 80 roku ¿ycia, faszeruj±cych siê preparatami witaminowymi.

Sztuczne witaminy to zwykle krystaliczna nieorganiczna substancja obca dla organizmu. Wch³ania siê ona do organizmu z trudno¶ci±, lub te¿ nie jest w ogóle przyswajana, a szczególnie je¶li maj± miejsce zaburzenia jelitowe. £atwo siê o tym przekonaæ obserwuj±c mocz po spo¿yciu witamin. Zmienia on kolor i wrêcz przyjmuje zapach spo¿ytych witamin. Nierzadko po spo¿yciu sztucznych witamin maj± miejsce ró¿ne formy nietolerancji organizmu, a w szczególno¶ci md³o¶ci, os³abienie, swêdzenie . Przeci±¿ane s± nerki i w±troba, oraz naruszana równowaga i proporcje sk³adników mineralnych w organizmie. Nie przeszkadza to wielu firmom sprzedawaæ takie suplementy ...

Jest stosunkowo du¿o dowodów na to, ¿e syntetyczne witaminy nie dzia³aj± tak jak mo¿na by od nich oczekiwaæ, aczkolwiek fakty na ten temat nie s± powszechnie znane, a wrêcz utajniane. Poniewa¿ jest to wbrew interesom ogromnemu lobby farmaceutycznemu, dok³adaj± oni wiele starañ, aby nie dokonywano wiarygodnych badañ i nie udostêpniano wyników ju¿ przeprowadzonych badañ. Je¿eli by znaczna czê¶æ spo³eczeñstwa pozna³a te informacje, oznacza³oby to w ewidentny sposób dochody tych firm.

Tymczasem, takowe badania istniej± i ka¿dy kto o nich wie i chce siê z nimi zapoznaæ ma takow± mo¿liwo¶æ. Kilka przyk³adów:

Amerykañski Instytut Badañ nad Rakiem przeprowadzi³ badanie znane w ¶wiecie medycznym jako ATBK. Grupie mê¿czyzn w wieku powy¿ej 49 lat podawano syntetyczny betakaroten, innej grupie sztuczn± witaminê E, grupie kontrolnej nie podawano ¿adnych witamin. W pierwszej grupie - palaczy, gdzie spodziewano siê zmniejszenia ilo¶ci chorób, a w szczególno¶ci chorób nowotworowych efekt do¶wiadczenia by³ zaskakuj±cy. Zachorowalno¶æ na raka p³uc wzros³a o 18 %. W grupie, w której podano sztuczn± witaminê E (alfatokofertol) nieco rzadziej zdarza³y siê nowotwory prostaty, jelita grubego i zawa³y serca, jednak¿e stwierdzono ewidentnie wiêcej przypadków raka pêcherza moczowego i kilku innych nowotworów. W grupie, której podawano syntetyczny beta-karoten ¶miertelno¶æ wzros³a o 8 %.

Inne badanie, przeprowadzone 2 lata pó¼niej, upowszechniane w pi¶miennictwie medycznym jako Caret, dokonane na grupie ponad 18.000 osób pal±cych papierosy, które pali³y, lub pracowa³y przy azbe¶cie, polega³o na podzieleniu na dwie grupy. Jednej podawano syntetyczny beta-karoten, oraz sztuczn± witaminê E, druga grupa otrzymywa³a placebo. Za³o¿ono okres trwania badañ na 8 lat, lecz zaistnia³a konieczno¶æ ich przerwania znacznie wcze¶niej , poniewa¿ u przyjmuj±cych syntetyczny betakaroten ilo¶æ przypadków zachorowania na raka p³uc wzros³a o 28%, a ¶miertelno¶æ ogólna zwiêkszy³a siê o 17%. Podano równie¿, ¿e ten¿e betakaroten spowodowa³ wzrost zawa³ów serca o 26%.

Opublikowane w 2000 r. wyniki badañ na grupie 573 ochotników, którym podawano 500 mg. sztucznej witaminy C przez okres 12-18 miesiêcy. Zaobserwowano zwiêkszon± szybko¶æ postêpowania zmian mia¿d¿ycowych, a szczególnie wiêksz± szybko¶æ zawê¿ania siê têtnic szyjnych. Dodatkowo, u palaczy tytoniu proces ten postêpowa³ nawet 5 razy szybciej.

Sztuczna witamina C, mo¿e prowadziæ do powstawania substancji uszkadzaj±cych DNA - wynika z badañ opublikowanych w znanym naukowym miesiêczniku "Science". Ten¿e kwas askorbinowy, by³ przedmiotem badañ biologów molekularnych badaj±cych wp³yw antyutleniaczy na DNA. Nasz materia³ genetyczny jest niezwykle wra¿liwy na dzia³anie tzw. wolnych rodników, które przyczyniaj± siê do powstawania uszkodzeñ w DNA i w konsekwencji do mutacji. Nastêpstwem mutacji mo¿e byæ zapocz±tkowanie ró¿nych procesów chorobowych, takich jak np. nowotwory. Takie wnioski wynikaj± z opublikowanych tam¿e naukowców amerykañskich z Center for Cancer Pharmacology – Uniwersytetu z Filadelfii, kierowanych przez Iana Blaira wykaza³y, witamina C mo¿e przyczyniaæ siê do powstawania niezwykle szkodliwych dla DNA substancji - tzw. genotoksyn. Niekoniecznie wiêc witaminy musi oznaczaæ zdrowie .

Po drugiej stronie naszej planety inny wybitny znawca ludzkiego organizmu, G.P Ma³achow w sposób bardzo prosty i jednoznaczny stwierdza:

„Aktywno¶æ witamin zale¿y w wielkiej mierze od sk³adnika bia³kowego. Bez tej drugiej po³owy nie s± one efektywne i w ogóle w procesie wyprodukowania ich w sposób sztuczny z formy organicznej przechodz± w krystaliczn±, która w swojej istocie jest form± nieorganiczn± i w takiej postaci nie jest przyswajana. Takie "leczenie" obci±¿a w±trobê i nerki, naruszaj±c niezbêdny bilans w organizmie, wprowadzaj±c chaos zamiast struktur uporz±dkowanych. Gdy za¿ywamy witaminy naturalne w wiêkszej ilo¶ci ni¿ jest to nam potrzebne, drobnoustroje rozk³adaj± i wyprowadzaj± zbêdne z nich z organizmu. Praktycznie nie jest mo¿liwe przedawkowanie witamin naturalnych, inaczej siê dzieje z witaminami sztucznymi. Znam osobi¶cie przypadek, gdy dziecko zjad³o paczkê takich "witamin” i umar³o. Jako przyk³ad szkodliwego oddzia³ywania du¿ych dawek witamin sztucznych. proponujê fragment artyku³u: "witamina C ma reputacjê preparatu nieszkodliwego. Jednak ostatnio lekarze coraz czê¶ciej zaczêli wykrywaæ u ludzi skutki uboczne za¿ywania zbyt du¿ych dawek witaminy C. Wszystkie wirusowe choroby uk³adu oddechowego, grypa i niektóre inne schorzenia, przebiegaj± i powstaj± czê¶ciej u ludzi, którzy bior± 4-6 a nawet 10 g na dobê witaminy C przy normie 100 mg." Uczeni wielu krajów s± solidarni w swojej opinii, ¿e za¿ywanie witaminy C nie zwiêksza odporno¶ci organizmu"na przeziêbienia, a zbyt wielkie dawki tej witaminy zdecydowanie utrudniaj± leczenie niektórych schorzeñ zaka¼no-alergicznych, np. reumatyzmu. Najbardziej niebezpiecznym skutkiem przedawkowania witaminy C jest zwiêkszona krzepliwo¶æ krwi, na skutek, czego powstaj± skrzepliny. Zbyt du¿e ilo¶ci witaminy C podra¿niaj± b³onê ¶luzow± uk³adu ¿o³±dkowo-jelitowego, z czym wi±¿± siê md³o¶ci, wymioty, zgaga, biegunki. Olbrzymia salaterka surówki z kapusty, marchwi, pietruszki, zawieraj±ca furê naturalnej witaminy C, nie spowoduje niczego podobnego. Oto, dlaczego amatorzy "sztucznych witaminek" miewaj± czêsto zapalenie ¿o³±dka, wrzody ¿o³±dka i dwunastnica, Witamina C mo¿e sprzyjaæ tworzeniu siê kamieni w nerkach, pêcherzu z soli kwasów szczawiowego i moczowego. Chorzy na cukrzycê powinni wiedzieæ, i¿ du¿e ilo¶ci witaminy C hamuj± produkowanie insuliny przez trzustkê i podnosz± poziom cukru w moczu i krwi. Naj¶wie¿sze badania wykaza³y, ¿e du¿e dawki witaminy C zwalniaj± przekazywanie impulsów nerwowo-miê¶niowych, wskutek czego powstaje zmêczenie w miê¶niach, narusza siê koordynacja odruchów wzrokowych i nerwowych. Wniosek jest jednoznaczny: za¿ywajcie tylko naturalne witaminy”

Przeskoczmy znowu na drug± pó³kulê i spójrzmy co mówi gr. Joel Wolles, nominowany do nagrody Nobla w dziedzinie medycyny:
Wyk³adaj±c na uniwersytecie w stanie Michigan, pozna³em cz³owieka, który jest w³a¶cicielem przeno¶nej ubikacji. Opowiedzia³, co w nich znajduje w¶ród nie strawionych przez ludzki ¿o³±dek resztek. Zawarto¶æ pojemnika przeno¶nej toalety, zanim zostanie wpuszczona do kana³u przechodzi przez filtry, na których zatrzymuj± siê rzucane przez dzieci do muszli kamienie oraz wszelkie nie rozpuszczone sokami ¿o³±dkowymi substancje. Mój rozmówca zaprowadzi³ mnie do swojego warsztatu i pokaza³ stertê czego¶, co nazwa³ witaminami i minera³ami. Zapyta³em go sk±d on to wie, ¿e to witaminy. Odpowiedzia³, ¿e na tym jest przecie¿ napisane np. multiwitamina. Wiele firm produkuje witaminy, które ¼le rozpuszczaj± siê zarówno w wodzie, jak i w soku ¿o³±dkowym
Obserwacje mieszkañców Los Angeles wykaza³y, ¿e u osób, które za¿ywa³y megadawki syntetycznej witaminy C, z³ogi w têtnicach szyjnych powstawa³y 2,5 razy szybciej ni¿ u ludzi nie stosuj±cych ¿adnych witamin. Jeszcze gorzej na przyjmowaniu preparatów witaminowych wyszli palacze papierosów - mia¿d¿yca rozwija³a siê u nich a¿ piêciokrotnie szybciej ni¿ u innych. "Takiej zale¿no¶ci nie zaobserwowali¶my jedynie u tych, którzy dbali o dietê bogat± w warzywa i owoce" - twierdzi dr James H. Dwyer z Uniwersytetu Karoliny Po³udniowej.

Syntetyczna witamina C zakwasza organizm, a nasze organizmy zwykle i tak s± zbyt mocno zakwaszone.

Z jakiego powodu medycyna akademicka, a w szczególno¶ci firmy farmaceutyczne bardzo nie chc±, aby znane by³y fakty dotycz±ce witaminy C i towarzysz±cych jej bioflawonoidów (naturalnych suplementów)? Z bardzo prostego powodu: informacje s± do¶æ skutecznie skrywane przed opini± publiczn±, poniewa¿ ka¿dy my¶l±cy cz³owiek szybko dochodzi³by do wniosku, ¿e skoro naturalna witamina C w otoczeniu bioflawonoidów mo¿e leczyæ nawet zachorowania spowodowane wirusem Ebola, polio, ptasi± grypê, gor±czkê zachodniego Nilu, hemofiliê, szkorbut, go¶ciec stawowy, zapalenie nerek, to co mo¿e zdzia³aæ w przypadku innych, nieco mniej niebezpiecznych patologii w rodzaju przeziêbienia ...

Jedno z najwa¿niejszych czasopism w dziedzinie farmakologii "Trends in Pharmacological Science" donios³o, ¿e "Naturalne flawonoidy wykazuj± silne dzia³anie antyalergiczne, przeciwzaka¼ne, i przeciwwirusowe. Zazwyczaj substancje te wystêpuj± w codziennym po¿ywieniu, co sugeruje, ¿e pe³ni± one wa¿n± rolê w modyfikowaniu reakcji organizmu na naturalne, biologiczne substancje."

Zwolennik medycyny naturalne, lekarz, który tysi±ce pacjentów yleczy³ metodami nieinwazyjnymi, a poprzez swe ksi±¿ki pomóg³ kolejnym tysi±com, o witamonach syntetycznym mówi tak:

Syntetyczne witaminy jest to krystaliczna, nieorganiczna substancja obca dla organizmu. Jest z trudno¶ci± przyswajana przez organizm, albo wrêcz nie jest w ogóle przyswajana (szczególnie w zaburzeniach metabolizmu).

A wiêc jedyny sensowny wybór

Preparaty naturalne

Wiêcej  na ten temat mo¿na poczytaæ w publikacji "Witaminy Minera³y Suplementy". Poradnik Polskiego Konsumenta.
http://www.eioba.pl/a73842/witaminy_naturalne_a_syntetyczne


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Luty 14, 2010, 12:00:43

W obronie witamin   

Budowany przez 100 lat wspania³y gmach wiedzy o witaminach wydawa³ siê monolitem. Zajmowa³ poczesne miejsce zarówno w medycynie oficjalnej, jak i naturalnej. Tymczasem od kilku lat rozg³asza siê coraz czê¶ciej i ¶mielej wiadomo¶ci o niekorzystnych dzia³aniach witamin, a ostatnio kwestionuje siê nawet ich przydatno¶æ w lecznictwie.

Odkrycie Funka
Witaminy s± zwi±zkami dzia³aj±cymi g³ównie jako koenzymy. Katalizuj± one lub aktywuj± reakcje chemiczne zachodz±ce w ca³ym organizmie, a bez ich udzia³u ¿ycie nie jest mo¿liwe. Niektóre witaminy maj± równie¿ w³a¶ciwo¶ci podtrzymywania wielu procesów biochemicznych, ochrony przed rodnikami tlenowymi i toksynami, przywracania homeostazy wewn±trzustrojowej (w tym równowagi kwasowo-zasadowej) i odporno¶ci.

Pocz±tek ery witamin nast±pi³ u progu XX w., gdy polski biochemik Kazimierz Funk wyizolowa³ w roku 1912 zwi±zek zaliczany pó¼niej do grupy witamin B, który nazwa³ witamin±.

Drugim wa¿nym wydarzeniem by³o odkrycie w 1928 r. przez wêgierskiego biochemika Alberta Szent-Gyorgyi (1893-1986) obecno¶ci w materiale ro¶linnym kwasu organicznego nazwanego kwasem askorbinowym i uznanego za witaminê C. Za pracê tê autor otrzyma³ w 1937 r. nagrodê Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny. Nast±pi³a fala badañ i ¶wietnych odkryæ nowych zwi±zków, g³ównie ro¶linnych, o charakterze witamin, których niedobór lub brak w organizmie powoduje wiele ciê¿kich objawów, czyli awitaminozê
Na przyk³ad niedobór witaminy A (retinol) powoduje zaburzenia widzenia, m.in. ¶lepotê zmierzchow±, przyspieszone rogowacenie nab³onków. Niedobór witaminy B1 (tiamina) powoduje chorobê beri-beri i zespó³ zapalenia wielonerwowego; witaminy B2 (ryboflawiny) - zapalenie skóry i wrastanie naczyñ w rogówkê; witaminy B3 (PP, niacyna) - pelagrê (rumieñ ostrozapalny); witaminy B5 (kwas pantotenowy) - os³abienie zdrowotno¶ci skóry i jej odporno¶ci; witaminy B6 (pirydoksyna) - obni¿enie czynno¶ci uk³adu krwiotwórczego i skóry; witaminy B12 (kobalamina) - niedokrwisto¶æ megaloblastyczn± i zaburzenia neurologiczne; witaminy C (kwas askorbinowy ) - szkorbut; witaminy D (kalciferol) - krzywicê i rozmiêkczenie ko¶ci; witaminy E (tokoferol) - zaburzenia procesów rozrodczych i oxydoredukcyjnych; witaminy H (biotyna) - ³uszczenie skóry, ³ojotok; wiaminy K (filochinon) - obni¿one krzepniêcie krwi; witaminy H (kwas foliowy) - niedokrwisto¶æ.

Wiedza o zdrowotnym znaczeniu witamin szybko siê rozszerza³a, dziêki aktywno¶ci i zdobyczom naukowców ro¿nych specjalno¶ci, pracuj±cych w o¶rodkach badawczych na ca³ym ¶wiecie. Rezultaty ich pracy zawarte s± w oko³o 200.000 publikacji [!] zamieszczonych w powa¿nych czasopismach, a tak¿e w wielu ksi±¿kach. Prócz tego w czasopismach popularnonaukowych i w gazetach zamieszczano krótkie artyku³y, notatki i wzmianki o postêpie badañ i znaczeniu witamin dla ludzi i zwierz±t. Równie¿ radio i telewizja w³±czy³y siê do rozpowszechniania informacji o witaminach. Liczne firmy farmaceutyczne podjê³y produkcjê leków zawieraj±cych witaminy w ró¿nej postaci - pojedynczo i w zestawach multiwitaminowych - inicjuj±c we w³asnych laboratoriach opracowanie nowych technologii oraz metod analitycznych. Uczelnie i instytuty weterynaryjne uwzglêdni³y w swych programach badawczych stosowanie witamin dla ochrony zdrowia zwierz±t domowych i hodowlanych, ich racjonalnego ¿ywienia i poprawy produkcji. Równie¿ wytwórnie kosmetyków wprowadzi³y do swoich wyrobów witaminy, szczególnie antyoksydacyjne.

Przetwórczy przemys³ spo¿ywczy, rozwijaj±cy siê ¿ywio³owo w krajach "zachodniego dobrobytu", zastosowa³ technologie, które dawa³y atrakcyjne produkty (olej rafinowany, bia³a m±ka, cukier krystaliczny), lecz by³y one pozbawione ca³kowicie lub czê¶ciowo niezbêdnych dla organizmu sk³adników, szczególnie witamin. Dopiero po wielu latach stwierdzono, ¿e rosn±ca ilo¶æ przypadków chorób degeneracyjnych, zwanych cywilizacyjnymi, ma ¶cis³y zwi±zek z od¿ywianiem siê produktami niepe³nowarto¶ciowymi. Obecnie nastêpuje zwrot ku produktom wzbogaconym, tzw. nutraceutykom.

Antyutleniacze
Odkrycie istnienia w organizmie wolnych rodników tlenowych i szkodliwo¶ci ich nadmiaru (tzw. patologia wolnorodnikowa) przyczyni³o siê do wydzielenia grupy witamin i soli mineralnych neutralizuj±cych i "wymiataj±cych" te rodniki. Witaminy - poza zapobieganiem gro¼nej awitaminozie - okaza³y siê niezwykle cenne w regulowaniu wielu procesów biochemicznych, zachodz±cych we wszystkich narz±dach organizmu, umo¿liwiaj±cych zachowanie homeostazy ogólnoustrojowej, czyli zapewnienie pe³nej zdrowotno¶ci. Czytelnikom bardziej zainteresowanym t± tematyk± polecam nadal aktualn± ksi±¿kê "Witaminy i mikroelementy" (wyd. Prószyñski i sp., Warszawa 1997).

Szkodliwe?!
Budowany przez 100 lat wspania³y gmach wiedzy o witaminach i ich praktycznym zastosowaniu wydawa³ siê trwa³ym monolitem; zw³aszcza, ¿e zajmowa³ poczesne miejsce zarówno w medycynie oficjalnej, jak i naturalnej.
Tymczasem od kilku lat rozg³asza siê coraz czê¶ciej i ¶mielej wiadomo¶ci o niekorzystnych dzia³aniach witamin w wiêkszych dawkach, o ich interakcjach z lekami syntetycznymi, o "w±tpliwych korzy¶ciach" w zapobieganiu niektórym chorobom, a ostatnio kwestionuje siê nawet ich przydatno¶æ w lecznictwie. W Polsce krytykê witamin podj±³ tygodnik "Wprost", og³aszaj±c kilka artyku³ów na ten temat.
W artykule "Witaminoholicy" (nr 46/1997, ss. 78-79) czytamy, ¿e specjali¶ci z Health Action International twierdz±, i¿ "suplementacja witaminowo - mineralna uspokaja tylko nasze sumienia. Pieni±dze, przeznaczone na te drogie leki, wydaj lepiej na owoce i warzywa, mleko i jego przetwory oraz na produkty zbo¿owe". "Nadmierna ilo¶æ poszczególnych witamin mo¿e dzia³aæ na organizm jak trucizna, zw³aszcza ¿e nie wiemy, jak po d³u¿szym czasie zaadaptuje siê on do syntetycznego jedzenia" - uwa¿a prof. Ziemiañski z Instytutu ¯ywno¶ci i ¯ywienia, uznany ekspert od spraw ¿ywieniowych. "Specjali¶ci ostrzegaj± przede wszystkim przed suplementacj± witaminami rozpuszczalnymi w t³uszczach A, D, E i K. Zwi±zki te maj± tendencjê do kumulowania siê w organizmie i mog± byæ szkodliwe" - ostrzega dr Ewa Marcinkiewicz z Krakowa.
W artykule "Mit witamin" (nr 42/1998, ss. 66-67) omówiono francuski program badawczy wzbogacania ¿ywno¶ci w antyoksydacyjne witaminy dla zabezpieczenia przed nowotworami, chorobami uk³adu kr±¿enia i dla okre¶lenia zale¿no¶ci miêdzy od¿ywianiem a zdrowiem. Badania maj± trwaæ osiem lat, ale ju¿ po czterech latach og³oszono, ¿e "cel programu raczej nie zosta³ osi±gniêty, gdy¿ w przeciwnym razie g³o¶no by siê mówi³o o rezultatach". Autorka artyku³u sugeruje: "Mo¿e organizm nie umie wykorzystaæ nadmiaru witamin i soli mineralnych? Potrzebuje tylko pewnej, okre¶lonej ich ilo¶ci. Gdy dostaje ich za ma³o, zaczyna chorowaæ, a nadmiar po prostu wydala".
W artykule "Ofiary witamin" (nr 16/1999, ss. 79-80) cytuje siê czasopismo "Nature". Opisano tam badania wykonane na uniwersytecie w Leicester. Wykaza³y one - czytamy - ¿e podawanie 0,5 g witaminy C dziennie mo¿e mieæ skutki odwrotne od zamierzonych. Zbyt du¿a dawka tej substancji wp³ywa na powstawanie wolnych rodników, a nie na ich neutralizacjê. "Rola antyutleniaczy w zapobieganiu nowotworom jest jedn± z wiêkszych legend XX wieku. Jedynie na podstawie teoretycznych rozwa¿añ wyci±gniêto wnioski, ¿e zwi±zanie wolnych rodników w substancje nieaktywne wystarczy, aby ochroniæ cz³owieka przed tymi chorobami" - dowodzi³ dr Józef Meszaros z Zak³adu Farmakologii Akademii Medycznej w Warszawie. Cytowane czasopismo "New Scientist" ostrzega: "Coraz wiêcej badañ dowodzi, ¿e megadawki witamin mog± powa¿nie szkodziæ zdrowiu. Nikt tylko nie wie, gdzie nale¿y postawiæ granice bezpieczeñstwa".
Artyku³ "Nabici w witaminy" (nr 33/2002, ss. 77-78, podtytu³ "Witaminy z³udzeñ") informuje, ¿e ponad 650 mln z³ p³acimy w aptekach za "iluzjê zdrowia". "Gwarancja zdrowia w pigu³ce to fikcja i strata pieniêdzy". W czê¶ci zatytu³owanej "Podstêpny zabójca, czyli megwitamina C" czytamy: 'Moda na witaminy w pigu³kach pojawi³a siê przed kilkunastu laty, gdy wysuniêto hipotezê, ¿e witaminy antyoksydacyjne (C, E, beta-karoten) chroni± przed tzw. wolnymi rodnikami. Wzorem do na¶ladowania by³ prof. Linus Pauling, laureat Nagrody Nobla, nazwany "papie¿em witamin". Uczony zaleca³ je na raka. Niestety, dotychczas nie w pe³ni potwierdzono tê tezê". Dr Lucjan Szponar, dyrektor Insttutu ¯ywno¶ci i ¯ywienia, informuje: "Radykalnie zmieni³y siê pogl±dy w kwestii zapobiegania chorobom uk³adu kr±¿enia. Ogromny entuzjazm, jaki towarzyszy³ za¿ywaniu witamin, przekszta³ci³ siê w skrajny pesymizm".

Nie podejmujê polemiki z konglomeratem b³êdnych, niepe³nych, nie sprawdzonych i pokrêtnych twierdzeñ spreparowanych przez kilku dziennikarzy, którzy dla uwiarygodnienia swoich s³ów pos³u¿yli siê wybranymi fragmentami wypowiedzi kilku profesorów.

Dziennikarze ci postawili siê w pozycji oceniaj±cych i zaprzeczaj±cych osi±gniêciom tysiêcy znakomitych badaczy, z laureatami Nagrody Nobla na czele, którzy stworzyli aktualne, naukowe podstawy wiedzy o witaminach. Najbardziej atakowane s± witaminy antyoksydacyjne, masowo kupowane i stosowane (ich dobroczynne skutki odczu³y miliony ludzi). Do³±czam tu moje skromne osobiste do¶wiadczenie - leczenie pocz±tków zaæmy (vide Pi¶miennictwo, poz. 9).
Gdzie tkwi± korzenie tych ataków? Kto i dlaczego jest inicjatorem i sponsorem akcji deprecjonowania leczniczych walorów witamin?

Witaminy to biznes

W 1962 r. ¦wiatowa Organizacja Zdrowia (WHO - World Health Organization) utworzy³a Komisjê Kodeksu ¯ywieniowego Narodów Zjednoczonych (United Nations Codex Alimentarius Commision), której zadaniem by³o m.in. ustalenie norm w zakresie maksymalnych dawek witamin i biopierwiastków.

W marcu 2002 r. ustawodawcza grupa 626 przedstawicieli z 15 krajów Unii Europejskiej zakoñczy³a pracê nad „Dyrektyw± o Suplementach ¯ywieniowych”. Zmienia ona klasyfikacjê witamin ze sk³adników po¿ywienia na preparaty lecznicze.

Witaminy maj± byæ wytwarzane przez dominuj±ce wytwórnie farmaceutyczne i sprzedawane tylko na receptê lekarza. Wprowadzenie tych zmian ma nast±piæ po wprowadzeniu trzyletniego okresu przej¶ciowego, czyli poczynaj±c od 2005 r. Komisja uzasadnia swoj± dyrektywê nastêpuj±co: "W celu osi±gniêcia wysokiego stopnia ochrony nabywców i u³atwienia im wyboru, produkty wprowadzane do sprzeda¿y musz± byæ bezpieczne i musz± mieæ odpowiednie etykiety".

Przyczyn± ataków na witaminy (i na wszystko co jest naturalne) nie jest troska o bezpieczeñstwo nabywców, lecz narastaj±cy niepokój o w³asne dochody wielkich miêdzynarodowych koncernów farmaceutycznych, wytwarzaj±cych drogie leki syntetyczne, podlegaj±ce patentowaniu na 20 lat i zapewniaj±ce ogromne zyski.

Witaminy i mikroelementy, tak¿e zio³a i ich przetwory, s± pochodzenia naturalnego, dlatego nie mog± byæ patentowane, Wytwarzaj± je masowo w ró¿nych postaciach farmaceutycznych ma³e i ¶rednie laboratoria po relatywnie niskich cenach. Na przyk³ad witamina C jest produkowana przez ponad 75 wytwórni i ma oko³o 60 nazw producenckich.

Rozwój medycyny naturalnej sprawi³, ¿e w krajach zachodnich znaczna czê¶æ ludno¶ci korzysta z porad lekarzy naturalistów i nabywa leki naturalne, zw³aszcza witaminy i biopierwiastki, z przekonaniem o ich skuteczno¶ci, wysokim bezpieczeñstwie i mo¿liwo¶ci stosowania przez d³ugi okres czasu jako profilaktyczne.

O wiarygodno¶ci tych informacji ¶wiadcz± roczne dane statystyczne og³oszone przez American Assotiation of Poison Control Center. Podaj± one, ¿e niepo¿±dane, uboczne dzia³ania witamin antyoksydacyjnych A, C i E nie spowodowa³y ani jednego przypadku ¶miertelnego, natomiast preparaty syntetyczne by³y przyczyn± 106.000 zgonów, za¶ b³êdy lekarzy w szpitalach spowodowa³y 7.000 zgonów. Dane te odnosz± siê tylko do USA (niespe³na 300 mln ludno¶ci). Gdy uwzglêdni siê ilo¶æ zgonów w pozosta³ych krajach Zachodu, to liczbê tê nale¿y co najmniej podwoiæ. Oto wprost przera¿aj±ce ¿niwo ¶mierci tam, gdzie inicjuje siê ataki na lecznictwo i preparaty naturalne! Pozostaje tylko powiedzieæ: Medice, cura te ipsum!
http://www.panacea.pl/print.php?what=article&id=85


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Luty 16, 2010, 23:56:30

Nie¿ywi lekarze nie k³ami±

Artyku³ dr Joel Wolles nominowanego w 1991 roku do Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny....

    Tym wszystkim, którzy urodzili siê lub mieszkali przez d³u¿szy czas na farmie muszê powiedzieæ, ¿e jeste¶cie lud¼mi mojego pokroju. Ja w³a¶nie urodzi³em siê i wychowa³em na farmie. Moi rodzice prowadzili hodowlê byd³a rze¼nego. Jak wiecie zapewne, by móc zarobiæ na hodowli, nale¿y produkowaæ w³asn± ¿ywno¶æ. W zwi±zku z tym uprawiali kukurydzê i sojê. Raz w tygodniu przyje¿d¿a³ do nas na farmê specjalny samochód z urz±dzeniem, które rozdrabnia³o siano, kukurydzê i fasolkê. Do tego dodawali¶my odpowiedni± dawkê witamin i minera³ów i dopiero tak± mieszank± przez okres 6 miesiêcy karmili¶my nasze byd³o, a nastêpnie sprzedawali¶my je do rze¼ni. Ci±gle zastanawia³o mnie wtedy, dlaczego byd³o, które karmione jest wy³±cznie naturaln± pasz±, dostaje suplementy witaminy i minera³y, a ludzie nie. Kiedy zapyta³em o to mojego ojca otrzyma³em wielce naukow± odpowied¼: - Nie gadaj tyle, tylko bierz siê do roboty. Pytanie to jednak nie dawa³o mi spokoju. Po ukoñczeniu szko³y ¶redniej poszed³em na uniwersytet i skoñczy³em specjalizacjê ¿ywienia zwierz±t.
Na weterynarii, znalaz³em wreszcie odpowied¼ na moje pytanie.

    - To proste. Rolnicy nie maj± dodatkowych specjalnych ubezpieczeñ medycznych dla zwierz±t i nie staæ ich na kosztowne leczenie i operacje. Stosuj± wiêc niezwykle tani, prosty i skuteczny zabieg. Mianowicie podaj± zwierzêtom odpowiednie suplementy. Dowiedzia³em siê, ¿e podaj±c witaminy i minera³y zapobiegamy ewentualnym chorobom hodowlanych.

    Po skoñczeniu weterynarii pracowa³em w Afryce przy leczeniu ró¿nych zwierz±t, równie¿ tych wielkich, jak s³onie, ¿yrafy i nosoro¿ce. Po dwóch latach takiej pracy, otrzyma³em telegram z St.Luise z zapytaniem, czy nie chcia³bym pracowaæ jako weterynarza w tamtejszym ZOO. Otrzyma³o ono bowiem 4,5 miliona dolarów, od rz±du na przeprowadzenie specjalnych badañ na zwierzêtach, które zdech³y w sposób naturalny. Chodzi³o o to, aby odkryæ przyczynê ich ¶mierci.

    Przyj±³em tê posadê i zacz±³em pracowaæ w ró¿nych ogrodach zoologicznych w USA. W swoich badaniach mia³em zwracaæ szczególn± uwagê na zwierzêta, które by³y wyczulone na zmiany zachodz±ce w ¶rodowisku naturalnym. W latach 50 dopiero zaczêli¶my siê uczyæ o wp³ywie zanieczyszczonego ¶rodowiska na organizmy ¿ywe.
    W ci±gu 12 lat przeprowadzi³em 17,5 tysi±ca sekcji zwierz±t 450 ró¿nych gatunków, a tak¿e uczestniczy³em w sekcjach ponad 3 tysiêcy ludzi ¿yj±cych wcze¶niej w okolicach interesuj±cych mnie ogrodów zoologicznych. Dziêki tym badaniom dokona³em odkrycia, ¿e wszystkie zwierzêta i wszyscy ludzie, którzy umarli w naturalny sposób, umarli z braku podstawowych sk³adników od¿ywczych, jakimi s± witaminy i minera³y. Pomimo ¿e napisa³em na ten temat wiele rozpraw naukowych oraz ksi±¿kê, oraz referowa³em ten temat na wielu spotkaniach, nie mog³em wzbudziæ nale¿nego zainteresowania i w³a¶ciwych w tym wzglêdzie reakcji. W latach 50 nikt nie ekscytowa³ siê sprawami ¿ywienia. Zrozumia³em wtedy, ¿e powinienem zostaæ lekarzem, aby wiedzê uzyskan± przy leczeniu zwierz±t móc wykorzystaæ do w³a¶ciwego leczenia ludzi. Ukoñczy³em wiêc studia medyczne i przyst±pi³em do pracy jako lekarz. Pracowa³em w tym zawodzie przez 12 lat. Dzisiaj chcê pañstwu opowiedzieæ, w jaki sposób zastosowa³em prawid³owe ¿ywienie do leczenia pacjentów, a przede wszystkim do zapobiegania chorobom. Je¶li z tego co przeczytacie, we¼miecie choæby tylko w 10%, to zaoszczêdzi Wam to mnóstwa problemów, bólu i pieniêdzy, co wi±¿e siê z chorobami i ich leczeniem. Bêdziecie mogli korzystaæ z ¿yciowego potencja³u przez d³ugie lata, ciesz±c siê dobrym zdrowiem i kondycj±.

    Genetyczny potencja³ ¿ycia cz³owieka wynosi bowiem od 120 do 140 lat. Obecnie ¿yje piêæ grup ludzi, gdzie ¶rednia ¿ycia wynosi 120-140 lat. Jedn± z takich grup s± narody Tybetu i Zachodnich Chin. Inni ¿yj± w Pakistanie, Gruzji i Azerbejd¿anie. W 1973 r. Nationale Geografic po¶wiêci³ ca³y numer pisma d³ugowiecznym. Jest ich oko³o 35, w tym dwunastu z Azerbejd¿anu. Mieszka tam m.in. kobieta, która ma 136 lat. Na zdjêciu siedzi ona z wielkim kubañskim cygarem i szklank± wódki, a wokó³ niej tañcz± dzieci, które maj± 110-120 lat. Ta kobieta nie le¿y w przytu³ku dla starców, nie musi p³aciæ za opiekê nad ni±, jest pe³na energii i rado¶ci. Inne ze zdjêæ pokaza³o Armeñczyka zbieraj±cego tytoñ na polu. Mia³ on wtedy 167 lat i by³ wtedy najstarszym cz³owiekiem na ¶wiecie. W po³udniowym Peru, nad jeziorem Titicaca, ¿yje plemiê indiañskie o takiej samej nazwie. ¦rednia d³ugo¶æ ¿ycia wynosi u nich 120-140 lat.
    W maju 1995 roku najstarsz± osob± w USA by³a Margaret Smyth, która umar³a w wieku 115 lat. Okaza³o siê, ¿e przyczyn± jej ¶mierci by³o niew³a¶ciwe od¿ywianie siê, czyli brak odpowiednich sk³adników w dostarczanym organizmowi pokarmie, a szczególnie wapnia. Doprowadzi³o to do os³abienia ko¶ci i w rezultacie z³amania nogi. Poza tym pod±¿y³y inne choroby. Córka zmar³ej powiedzia³a, ¿e matka przed ¶mierci± mia³a chorobê ³aknienia, podobnie jak kobiety w ci±¿y, tzw. zachcianki. Wódz ludów Nigerii mia³ 126 lat. Jedna z jego licznych ¿on opowiada³a, ¿e w tym wieku mia³ wszystkie swoje w³asne zêby. Mo¿na przypuszczaæ, ¿e inne narz±dy te¿ mia³ na swoim miejscu i te¿ sprawne. Inny cz³owiek w Syrii umar³ w wieku 136 lat. On te¿ znalaz³ siê w Ksiêdze Rekordów Guinnessa. Ale nie z powodu d³ugowieczno¶ci, lecz dlatego. ¿e o¿eni³ siê ponownie w wieku stu piêciu lat i potem sp³odzi³ jeszcze dziewiêcioro dzieci.

    W listopadzie 1993 roku wysz³a na powierzchniê grupa ludzi, która spêdzi³a dwa lata pod ziemi± w odpowiednio przygotowanych warunkach sanitarnych oraz w zakresie tlenu, o¶wietlenia i po¿ywienia. Trzy ma³¿eñstwa bior±ce udzia³ w eksperymencie zosta³y nastêpnie poddane wszelkim mo¿liwym badaniom na uniwersytecie w Kalifornii które wykaza³y, ¿e gdyby nadal od¿ywiali siê w ten sposób i przebywali w tak zdrowym ¶rodowisku, mogliby do¿yæ 160 lat. Obecnie ¶rednia d³ugo¶æ ¿ycia Amerykanów wynosi 75,5 roku, w tym lekarzy tylko 57 lat. Z tego mo¿na wyci±gn±æ prosty wniosek, ¿e je¶li kto¶ chce ¿yæ przeciêtnie 20 lat d³u¿ej, niech podaruje sobie studia medyczne i zawód lekarza.

    Je¿eli chcecie do¿yæ 120-140 lat, s± tylko dwie podstawowe rzeczy, które musicie zrobiæ:
    - Po pierwsze chroniæ siê przed wypadkiem, nadmiernym piciem i paleniem, przed rosyjsk± ruletk± oraz przed lekarzami. Tak, do tej wielkiej grupy niebezpiecznych rzeczy zaliczam równie¿ wizyty u lekarzy.

    To bardzo mocne o¶wiadczenie pragnê podeprzeæ raportem grupy ludzi ze stycznia z 1993 roku, w którym og³oszono wyniki specjalnych badañ prowadzonych przez trzy lata w szpitalach amerykañskich nad przyczynami zgonów pacjentów. Pozwolê sobie zacytowaæ fragment tego raportu: "...300 tysiêcy ludzi by³o rocznie mordowanych w szpitalach amerykañskich, z powodu ¼le wykonywanej pracy lekarzy...". Raport nie twierdzi, ¿e zgony by³y przypadkowe, ¿e kto¶ siê gdzie¶ przewróci³, udusi³ itp. Nie twierdzi, ¿e by³y one wynikiem zaniedbania bezpieczeñstwa. Podaje jednoznacznie: " By³o mordowanych ". Je¶li oni u¿ywaj± s³owa mordowani, to rozumiej± to dos³ownie. W tym s± np. te przypadki, kiedy lekarz pomyli³ przecinki, umie¶ci³ niew³a¶ciw± dawkê lekarstwa lub w ogóle poda³ z³e lekarstwo, postawi³ z³± diagnozê itd. Raport o¶wiadcza jednoznacznie - 300 tysiêcy ludzi zosta³o zamordowanych. Je¶li porównamy to z liczb± tych, którzy zginêli w czasie wojny wietnamskiej, gdzie strzelano, bombardowano, u¿ywano napalmu, liczba bêdzie przera¿aæ jeszcze bardziej. W ci±gu 10 lat wojny w Wietnamie zginê³o 56 tysiêcy ludzi, czyli rocznie ginê³o przeciêtnie 5600. I wtedy tysi±ce ludzi demonstrowa³o przeciwko wojnie. Dzi¶ 300 tysiêcy jest mordowanych, jak orzeka raport i przyjmujemy to jako normalne. Nikt nie protestuje przeciwko temu. Nikt nie urz±dza demonstracji. Nikt nie wznosi hase³, nie taszczy transparentów z napisami: - Bo¿e chroñ nas przed lekarzami i wspó³czesn± medycyn±.

    - Drug± spraw± jest robienie rzeczy pozytywnych. Zaliczam do nich przede wszystkim dostarczanie organizmowi odpowiednich suplementów, witamin i minera³ów.
    Nasz organizm potrzebuje dziennie 90 sk³adników od¿ywczych, które powinien pobieraæ z codziennego po¿ywienia. W tym powinno siê znajdowaæ: 60 minera³ów, 16 witamin, 12 podstawowych aminokwasów i 3 podstawowe t³uszcze. D³u¿szy niedobór którego¶ z tych sk³adników mo¿e prowadziæ do ró¿nego typu chorób. Nie wszystkie z nich, po¿ywienie dostarcza organizmowi w optymalnych ilo¶ciach.

    W trakcie studiów i pó¼niej, w trakcie wielu badañ, pyta³em ludzi, czy za¿ywaj± jakie¶ witaminy. Wielu zapytanych odpowiada³o, ¿e tylko witaminê C. Innych najczê¶ciej nie znali. Spraw± prawid³owego od¿ywiania nie interesuj± siê lekarze, zajêci leczeniem chorób wywo³anych czêsto niedoborem witamin i minera³ów. Na co dzieñ, zajmuj± siê tym reklamy w ¶rodkach masowego przekazu, które karmi± nas najczê¶ciej zwyk³ym ¶mieciem lub wrêcz truciznami.

    6 kwietnia 1992 roku w miesiêczniku Time ukaza³ siê artyku³ zatytu³owany "Potêga witamin". Przedstawione zosta³y w nim najnowsze badania naukowe, które wykazuj± potê¿ny wp³yw witamin, je¶li chodzi o zapobieganie chorobom serca, nowotworom oraz szybkiemu starzeniu siê. Jest tam a¿ sze¶æ stron po¶wiêconych temu tematowi, i w¶ród nich, tylko jedna negatywna wypowiedz lekarza, którego autor tekstu zapyta³, co s±dzi o wype³nianiu naszej diety witaminami i minera³ami. Odpowiedz brzmia³a: "...branie dodatkowo witamin i minera³ów nie robi nic dobrego dla Twojego organizmu...". Wszystkie potrzebne sk³adniki mo¿emy pozyskaæ z normalnego po¿ywienia. Je¶li bêdziemy je przyjmowaæ dodatkowo, bêdziemy mieli tylko dro¿szy mocz. Ludzie z Missouri powiedzieliby po prostu: "Nie ma potrzeby sikaæ dolarami". Czy ta wypowied¼ jest prawdziwa? Muszê wam powiedzieæ, ¿e po tych moich 17,5 tysi±cach sekcji na zw³okach zwierz±t i ludzi, osobi¶cie jestem gotów ka¿dego dnia wysikiwaæ pó³, czy dolara dziennie, gdy¿ jest to i tak najtañsze ubezpieczenie, jakie mo¿na sobie wyobraziæ.

    Je¶li nie zainwestujesz w swoje zdrowie i zdrowie naszych bliskich, bêdziecie musieli wydaæ du¿e pieni±dze na leczenie siebie i swojej rodziny u lekarzy takich, jak cytowany powy¿ej.

    Bêdziecie sp³acaæ domy, mercedesy, wakacje swoich lekarzy i firm ubezpieczeniowych
. Bierzcie przy tym pod uwagê, ¿e z tych pieniêdzy ani jeden cent nie pójdzie na badania, lecz wszystkie do prywatnych kieszeni. Owszem, w³adzê ka¿dego kraju wydaj± du¿± ilo¶æ pieni±dze na badania medyczne, ale id± one z bud¿etu, który zasilany jest przecie¿ naszymi podatkami. Rz±d amerykañski wydaje obecnie oko³o 1,3 biliona dolarów rocznie na badania zdrowotne. Przy okazji chcemy Was u¶wiadomiæ, ¿e gdyby¶cie tych samych ubezpieczeñ i systemu medycznego u¿ywali dla zwierz±t, to jeden hamburger kosztowa³by 250 dolarów. Gdyby natomiast odwróciæ tê sprawê, to wtedy miesiêczne ubezpieczenie na piêcioosobow± rodziny kosztowa³oby tylko 10 dolarów. Poprzez system ubezpieczeñ medycznych, bardzo du¿o agentów ubezpieczeniowych i lekarzy uczynili¶my bardzo bogatymi lud¼mi. To jest d³ug, który oni powinni kiedy¶ nam sp³aciæ. Mo¿e powinni zrobiæ to, co producenci samochodów robi± w stosunku do w³a¶cicieli samochodów i samych aut. Zdarza³o siê kilkakrotnie, ¿e firmy samochodowe ¶ci±ga³y z ca³ego kraju sprzedan± partiê aut, gdy¿ odkryto w nich powa¿n± usterkê. Tak by³o np. z Fordem, który kilka lat temu umo¿liwi³ pe³n± przebudowê, naprawê lub zwrot samochodu Pinto, bowiem wypuszczono je z istotn± wad±. Tu zabija siê 300 tysiêcy ludzi rocznie i nie s³yszymy nawet s³owa - Przepraszam.

    Wielu lekarzy powinno wezwaæ swoich pacjentów i naprawiæ to, co zepsuli. W zasadzie powinni wezwaæ tych, których leczyli z wrzodów ¿o³±dka. Prawdopodobnie wszyscy albo prawie wszyscy ludzie, w tym równie¿ lekarze, twierdz±. ¿e g³ównym powodem chorób wrzodowych jest stres. Weterynarze ju¿ 50 lat temu wiedzieli, ¿e wrzody s± wywo³ane bakteri± znan± dobrze specjalistom. Rolników nie staæ na kosztowne leczenie zwierz±t hodowlanych, kosztowne operacje i dlatego swoje byd³o i trzodê lecz± i chroni± zupe³nie inaczej, a przy tym znacznie taniej i skuteczniej. Weterynarze ju¿ dawno wiedzieli, ¿e wrzody ¿o³±dka s± leczone szcz±tkowymi ilo¶ciami minera³ów, z dodatkiem odpowiedniego antybiotyku. Takie lekarstwo leczy wrzody natychmiast. Leczenie wrzodów ¿o³±dka ¶wini kosztuje dziêki temu 5 dolarów, a nie setki czy tysi±ce, jak u ludzi. W 1974 roku Amerykañski Instytut Zdrowia poda³ oficjalnie, ¿e wrzody ¿o³±dka nie s± wywo³ywane stresem, lecz bakteri±, dok³adnie t± sam±, która ju¿ dawno by³a leczona u zwierz±t. Podano równie¿, ¿e mog± byæ leczone przy pomocy takiego samego lekarstwa. Mo¿na siê wiêc wyleczyæ za 5 dolarów, albo pój¶æ na bardzo drog± operacjê.

    Jedn± z chorób powoduj±cych du¿± liczbê zgonów u ludzi jest obecnie rak. £±cznie z rachunkiem za leczenie raka, lekarze powinni dawaæ Wam kopiê artyku³ów na temat nowotworów. We wrze¶niu 1993 r. Nationale Country Instititute prowadzi³, wraz z Uniwersytetem w Harvardzie, badania nad problemem nowotworów. Dziêki nim odnaleziono sposób od¿ywiania siê, który zapobiega tej chorobie. Obiektem badañ NCI i Uniwersytetu Harwardzkiego by³y rejony Chin, w których odnotowano szczególn± zachorowalno¶æ na nowotwory. Do badañ przyst±pi³o 29 tysiêcy ludzi. Podawano im przez piêæ lat ró¿nego typu witaminy i minera³y, sprawdzaj±c wp³yw tych suplementów na stan ich zdrowia. Pacjentom tym podawano dawki dwa razy wiêksze, ni¿ s± przewidziane dziennie dla cz³owieka. W grupie która za¿ywa³a witaminy E, C i beta karoten, a¿ 13% ludzi uciek³o ze szponów raka. Je¶li chodzi o typ raka, który powodowa³ najwiêksz± ¶miertelno¶æ w tej prowincji, czyli rak ¿o³±dka, poprawa by³a jeszcze wiêksza, bo a¿ 21 %. 21 % z tych którzy mieli umrzeæ - ¿y³o. S± to bardzo dobre wyniki, bior±c pod uwagê, ¿e w tej dziedzinie za dobr± uwa¿a siê poprawê o pó³ procenta. Uwa¿am ¿e ka¿dy lekarz, powinien wys³aæ do swojego pacjenta kopiê wyników tych badañ..

    Dwukrotny laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny Rohn Spohring twierdzi, ¿e je¶li chcemy zapobiegaæ powstawaniu raka oraz go leczyæ, musimy przyjmowaæ 10 000 mg witaminy C dziennie. Noblista ma dzisiaj 94 lata, cieszy siê dobrym zdrowiem i ¶wietn± kondycj±. Pracuje po 14 godzin dziennie na uczelni w San Francisco i na swojej farmie. Lekarze, którzy wy¶miewali siê kiedy¶ z diagnozy noblisty, zmarli 35 lat temu. Komu bêdziesz wierzyæ? Tym, którzy umarli? Wybór nale¿y do ciebie.
    Prawie co druga osoba w wieku powy¿ej 70 lat choruje dzisiaj na chorobê Alzheimera. Weterynarze i rolnicy ju¿ od 50 lat dok³adnie wiedzieli jak chroniæ przed t± chorob± zwierzêta. Wystarczy podaæ im witaminê E, by przeciwdzia³aæ chorobie. W sierpniu 1992 roku Uniwersytet w San Diego wyda³ artyku³, w którym napisa³ miêdzy innymi, ¿e witamina E obni¿a zaniki pamiêci.
Zadajmy sobie wobec tego pytanie: - Czy mamy leczyæ siê u weterynarzy?

    Lekarze przyjmuj±cy pacjentów z kamieniami nerkowymi, w pierwszej kolejno¶ci zalecaj± zaprzestanie spo¿ycia mleka i jego przetworów. Czyli zmniejszaj± dostarczan± organizmowi dawkê wapnia. Lekarze s±dz±, ¿e te kamienie nerkowe to odk³adaj±ce siê wapno pochodz±ce z jedzenia. Kiedy brakuje w po¿ywieniu wapnia i magnezu nasz organizm pobiera wówczas te sk³adniki z ko¶ci, które wtedy rzeszotuj± siê, gdy¿ jest na niego du¿e zapotrzebowanie i odk³ada go w nerkach. Ju¿ tysi±c lat temu wiedziano, ¿e aby zapobiec kamicy nerkowej u zwierz±t podaje im siê zwiêkszon± ilo¶æ wapnia i magnezu. Krowy i owce przy kamieniach nerkowych po prostu zdychaj±. A my? My zwijamy siê z bólu.

    Jakie¶ 5 lat temu postanowi³em zbieraæ wyniki sekcji zw³ok lekarzy i prawników. Przyjrzyjmy siê temu. Przeciêtna d³ugo¶æ ¿ycia lekarzy jest 57 lat, podczas gdy przeciêtnego Amerykanina wynosi 75,5 roku. W³a¶nie ta grupa krótko ¿yj±cych ludzi uczy nas, co wolno, a czego nie wolno. Jednocze¶nie obok nas ¿yj± ludzie do 120-140 lat, a my ich nie zauwa¿amy i nie pytamy o receptê na d³ugowieczno¶æ. Kto powinien byæ dla ciebie autorytetem ? Krótko ¿yj±cy lekarz, czy 140-latek ciesz±cy siê dobrym zdrowiem i kondycj±?

    Wiele chorób i zaburzeñ w pracy organizmu spowodowanych jest niedoborem miedzi. Np. siwienie w³osów, powstawanie zmarszczek, .obwis³a skóra, rozszerzenie ¿y³, które prowadzi czêsto do zgonu. W wielu przypadkach mo¿na rozwi±zaæ czasowo te problemy id±c na operacjê plastyczn±, ale czy nie jest o wiele taniej i bezpieczniej za¿ywaæ suplementy zawieraj±ce mied¼.

    Warto jest zadbaæ o swoje serce, którego wymiana kosztuje 750 tysiêcy dolarów. Je¶li go nie zabezpieczysz, bo nie chcesz mieæ drogiego moczu, mo¿e czekaæ ciê przygoda za cenê ¿ycia.

    Rolnicy dobrze znaj± chorobê ³aknienia. Objawia siê ona bowiem u zwierz±t bardzo czêsto. Np. krowy oddaj±c mleko pozbawiaj± siê du¿ych ilo¶ci wapnia i magnezu, i li¿± wtedy ziemiê, kamienie, mury obory wybielone wapnem. Dobry rolnik wie, ¿e nale¿y podaæ im wtedy dodatkowo minera³y, bo je¶li tego nie uczyni to musi liczyæ siê z budow± nowej obory. U ludzi widzimy tê chorobê równie czêsto. Choroba ³aknienia czego¶ z powodu niedoboru pewnych substancji w organizmie widoczna jest szczególnie u kobiet w ci±¿y. Potrafi± one np. zbudziæ siê w ¶rodku nocy i ku zdziwieniu mê¿a wys³aæ go do nocnego sklepu po lody ¶mietankowe. Brakuje im wtedy sk³adników mineralnych, pobieranych z ich organizmu, przez organizm dziecka. Niejednokrotnie mo¿na zaobserwowaæ dziecko zjadaj±ce ziemiê lub tynk ze ¶cian. Nie jest ono psychicznie chore, lecz po prostu odczuwa niedobór minera³ów.
    Je¶li zobaczycie u siebie tzw. kwitnienie paznokci lub plamy na skórze to otrzymali¶cie sygna³, ¿e wasz organizm potrzebuje selenu. Nie czekajcie na atak serca, ale zaaplikujcie sobie jego dodatkow± dawkê. Po 3-4 miesi±cach plamy znikn± i oddalicie od siebie gro¼bê ataku serca.

    Przyczyn± zwiêkszonego poziomu cukru we krwi jest niedobór wanadu i chromu. Kiedy te braki pog³êbiaj± siê, stajemy w obliczu zachorowania na cukrzycê.
    Oznak± braku cynku jest ³ysienie. Pog³êbianie siê tych braków prowadzi do utraty s³uchu. Pierwszymi oznakami braku cynku jest utrata poczucia zapachu i smaku.
    Aby dostarczyæ organizmowi potrzebnych sk³adników musieliby¶my spo¿ywaæ ¿ywno¶æ z odpowiednio czystych ekologicznie plantacji i zjadaæ je w wielkich ilo¶ciach. Codziennie musieliby¶my spo¿ywaæ kilka kilogramów mieszanki sk³adaj±cej siê z 15-20 ró¿nych ro¶lin, owoców, produktów zbo¿owych i bia³ka. W praktyce jest to wrêcz niemo¿liwe. Niektórzy my¶l±, ¿e je¶li zjedli paczkê chipsów ziemniaczanych, lub torebkê popcornu, to zjedli warzywa. Teoretycznie jest mo¿liwe, aby wszystkie potrzebne nam dodatki, otrzymywaæ z naszego codziennego pokarmu. W praktyce jest inaczej. Je¶li twoje ¿ycie ma dla ciebie tak± warto¶æ jak moje dla mnie, to powiniene¶ siê upewniæ, czy pobierasz z po¿ywienia to wszystko, co jest potrzebne twojemu organizmowi, i czym prêdzej uzupe³niæ dietê suplementami: witaminami i minera³ami w tabletkach. Gwarantuje! Gwarantuje, ¿e nie bêdziecie ¿yli do 120 czy 140 lat pozostaj±c ci±gle w dobrej kondycji, je¶li nie bêdziecie spo¿ywaæ odpowiednich ilo¶ci i jako¶ci dodatków spo¿ywczych.

    Obecnie mamy tragiczna sytuacje je¶li chodzi o minera³y. Witaminy s± wytwarzane przez ro¶liny, minera³y - niestety, nie. Pobierane s± one przez ro¶liny z gleb i wód. Bardzo czêsto jednak ich tam nie ma, bowiem gleby s± wyja³owione, zanieczyszczone o³owiem, innymi metalami ciê¿kimi i radioaktywnymi.
    W 1936 roku Senat Amerykañski na II sesji 74 Kongresu wyda³ dokument nr 264 stwierdzaj±cy, ¿e ziemia w USA jest bardzo uboga, wrêcz pozbawiona minera³ów. Tak, niestety, dzieje siê na ca³ym ¶wiecie. Czy sytuacja od 1936 roku poprawi³a siê? Raczej nie. Wrêcz przeciwnie. Podczas sztucznego nawo¿enia dostarczamy glebie tylko trzy podstawowe sk³adniki: azot, fosfor i potas. S± to sk³adniki potrzebne do wzrostu ro¶lin, co jest szczególnie wa¿ne dla rolników, gdy¿ ¿aden rolnik nie zarabia na zawarto¶ci witamin w swoich plonach, lecz na ich ilo¶ci. Wystarczy 5-10 lat aby przy braku odpowiedniego nawo¿enia ca³kowicie wyja³owiæ glebê z wszystkich znajduj±cych siê tam sk³adników. Je¶li z gleby wyci±ga siê 60 sk³adników a dostarcza tylko trzy, to ten bilans jest ca³kowicie zachwiany. Mo¿esz to porównaæ z twoim kontem w banku. Pomy¶l, co stanie siê, je¶li bêdziesz z niego wiêcej wyci±ga³ ni¿ wk³ada³. Musimy zatem uzupe³niaæ nasze po¿ywienie witaminami i minera³ami spo¿ywanymi w innej postaci. Dawniej ludzka dieta bazowa³a tylko na p³odach ziemi, której nie nawo¿ono sztucznymi nawozami. Robi³a to za nich natura. Ludzie ¿yli w¶ród wielkich rzek, nawadniali swe pola wodami sp³ywaj±cymi z gór. Staro¿ytni modlili siê nie tylko o deszcz, ale i o powód¼, gdy¿ dziêki temu gleba by³a wzbogacana minera³ami.
    W dalszej czê¶ci pragnê pañstwu u¶wiadomiæ jakie spustoszenie w organizmie powoduje niedobór minera³ów. Brak wapnia mo¿e spowodowaæ, czy choæby mieæ wp³yw na powstawanie a¿ 140 chorób. Jedn± z nich jest reumatyzm. Reumatyzm jest na 10 miejscu w¶ród chorób powoduj±cych ¶mieræ w USA. W bardzo ciê¿kich przypadkach wymieniane s± pacjentom stawy. Zabieg ten kosztuje a Ameryce oko³o 35 tysiêcy dolarów. Ludzie boj± siê ¶mierci, wiêc gotowi s± p³aciæ ogromne sumy za leczenie. A przecie¿ wystarczy dostarczyæ organizmowi odpowiedni± dawkê ³atwo przyswajalnego wapnia w tabletkach produkowanych przez firmê zajmuj±c± siê dodatkami ¿ywieniowymi. U zwierz±t nie ma reumatyzmu. Dlaczego? Bo farmer nie ma 35 tysiêcy dolarów, aby zap³aciæ za operacjê jednego kolana krowy: Za³ó¿my, ¿e rolnik wzywa do chorego zwierzêcia specjalistê, czy weterynarza. Ten po zbadaniu stwierdza reumatyzm i mówi: - Je¶li chcesz, to ja ci go zoperujê za 120-140 tysiêcy dolarów. W tym momencie farmer wyci±ga broñ i strzela do byka, czy krowy. Ale tak naprawdê to rolnik nie dopu¶ci do reumatyzmu u swoich zwierz±t, daj±c im po prostu codziennie do paszy wapñ. To go kosztuje parê groszy, których niestety cz³owiek ¿a³uje, aby kupiæ wapñ dla siebie. Równie¿ wszelkie bóle krêgos³upa s± spowodowane w 90% brakiem wapnia w organizmie. Lekarze przepisuj± wtedy ¶rodki przeciwbólowe, które oszukuj± ból, ale nie lecz± przyczyny. Wyobra¼ sobie tak± sytuacjê, ¿e dokrêci³e¶ korek wlewu oleju w swoim samochodzie. W czasie jazdy ca³y olej zosta³ wychlapany, a w aucie zapali³a siê czerwona lampka. Poniewa¿ ¶wiate³ko w pewnym sensie zaczyna ciê denerwowaæ, wiêc odcinasz kabelek doprowadzaj±cy pr±d tej lampki. Jak daleko w ten sposób dojedziesz? Czy nie przypomina ci to sytuacji z tabletkami przeciwbólowymi?

    Inn± niebezpieczn± chorob±, maj±c± przyczynê w braku wapnia, jest wysokie ci¶nienie. Pierwsz± rzecz±, któr± zaleci lekarz, jest wyeliminowanie z po¿ywienia soli. A co robi± farmerzy hoduj±cy byd³o i le¶nicy w takich wypadkach? Zawieszaj± bry³y soli kamiennej przy pa¶nikach. Gdyby farmer tego nie zrobi³, to nie wyp³aci³by siê weterynarzowi. Z badañ nad grup± 5 tysiêcy nadci¶nieniowców, którym na okres 20 lat wyeliminowano z diety sól wynika, ¿e u 99,7% badanych nie mia³o to wp³ywu na zmianê ci¶nienia. Ci±g³a obawa, czy przedawkujemy soli wywo³uje stres. który znacznie bardziej podwy¿sza ci¶nienie ni¿ mog³aby to uczyniæ w³a¶nie sól. Drugiej grupie, 5 tysiêcy nadci¶nieniowców, podawano przez okres 6 tygodni zwiêkszon± dawkê wapnia i w tym okresie u 86% badanych ci¶nienie spad³o i uregulowa³o siê. Czy komukolwiek z Was, lekarz przys³a³ sprostowanie dotycz±ce zalecenia w sprawie diety? Czy naprawi³ swój b³±d? Czy zaleci³ za¿ywanie soli?

    Nastêpn± chorob±, wynikaj±c± z braku wapnia jest insania. Objawia siê ona tym, ¿e cz³owiek wstaje bardziej zmêczony, ni¿ gdy k³ad³ siê spaæ. Lekarze tradycyjnie przepisuj± wtedy pigu³ki nasenne, aby zapewniæ mocny, g³êboki sen. Oko³o 10 tysiêcy ludzi umiera rocznie na skutek przedawkowania ¶rodków nasennych. Tak¿e nocne skurcze miê¶ni, to skutek niedoboru wapnia, problemy kobiet w czasie miesi±czki, bóle w dolnej czê¶ci krêgos³upa, na które uskar¿a siê 80% Amerykanów. Je¶li przeanalizujemy choæby te wy¿ej wymienione choroby, to widzimy, ¿e do ich leczenia potrzebujemy oko³o 15 specjalistów. Ludzie wydaj± rocznie od 25 do 250 tysiêcy dolarów na leczenie, zabiegi i operacje, gdy w wiêkszo¶ci przypadków mo¿na by by³o to zast±piæ stosuj±c odpowiedni± dietê bogat± w witaminy i minera³y.

    Cukrzyca jest w USA chorob± nr 3 je¶li chodzi o przyczynê zgonów. Wywo³uje ona jeszcze wiele innych schorzeñ i niedomagañ, jak ¶lepota, czy problemy w±trobowe, ³±cznie z konieczno¶ci± transplantacji ca³ego organu. Cukrzycy znacznie krócej ¿yj±. W 1957 roku dowiedziono, ¿e chrom i wanad, wystêpuj±ce jako minera³y ¶ladowe, zapobiegaj± i lecz± cukrzycê. W czerwcu 1959 roku miesiêcznik Nationale Help przedstawi³ ¶wiatu te dwa wy¿ej wymienione minera³y. Wed³ug szczegó³owych badañ Uniwersytetu Medycznego w Vancouver wynika, ¿e w du¿ym stopniu mog± one zast±piæ insulinê. Oczywi¶cie cukrzycy, nie mog± ca³kowicie porzuciæ insuliny. Trwa to stopniowo od 4 do 6 miesiêcy. Pozytywne skutki oddzia³ywania tych minera³ów odnotowano u tysiêcy ludzi chorych na cukrzycê.

    Zwróæcie uwagê na fakt, ¿e kiedy zapytacie firmê produkuj±c± karmê dla zwierz±t, jakie s± w tym jedzeniu suplementy, to oka¿e siê, ¿e jest tam ponad 40 sk³adników od¿ywczych, witamin i minera³ów. W jedzeniu przygotowywanym dla szczurów jest 28 takich sk³adników. Zak³adam siê z ka¿dym z Was, ¿e nie znajdziecie dzi¶ formu³y, je¶li chodzi o zestawy spo¿ywcze dla dzieci, która zawiera³aby wiêcej ni¿ 11 wa¿nych dla organizmu. suplementów. To wrêcz krymina³ !!!

    Chcê wam jeszcze opowiedzieæ o bardzo ciekawym zdarzeniu. Otó¿ kiedy¶, w czasie wyk³adów w stanie Michigan, pozna³em cz³owieka, który jest w³a¶cicielem przeno¶nych ubikacji. Opowiedzia³, co w nich znajduje w¶ród rzeczy nie strawionych przez ludzki ¿o³±dek. Zawarto¶æ pojemnika przeno¶nej toalety, zanim zostanie wypuszczona do kana³u przechodzi przez filtry, na których zatrzymuj± siê rzucane przez dzieci do muszli kamienie oraz wszelkie nie rozpuszczone sokami ¿o³±dkowymi substancje. Mój rozmówca zaprowadzi³ mnie do swojego warsztatu i pokaza³ stertê czego¶, co nazwa³ witaminami i minera³ami. Zapyta³em go sk±d on to wie, ¿e to witaminy. Odpowiedzia³, ¿e na tym jest przecie¿ napisane np. multiwitamina (takiej to, a takiej firmy).
    Wiele firm produkuje witaminy, które ¼le rozpuszczaj± siê zarówno w wodzie, jak i w soku ¿o³±dkowym. Je¶li na opakowaniu przeczytacie np. tlenek ¿elaza Ferryn Acide, czyli po prostu rdza, to nie zawracajcie sobie g³owy takimi suplementami i nie obci±¿ajcie nimi ¿o³±dka. To nie jest przyswajalne. Lepiej bêdzie wtedy polizaæ jaki¶ zardzewia³y p³ot lub samochód. W³a¶ciw± form± ¿elaza jest Ferrum Ferrudineus. Podobnym przyk³adem jest Calcium Lacte, czyli wapñ, który mo¿emy kupiæ bardzo tanio w ka¿dej aptece. Jest to ¼le przyswajalna forma wapnia. Prawid³ow± form± jest Calcium Magnesium, czyli wapñ z udzia³em magnezu, który wp³ywa na prawid³ow± przyswajalno¶æ potrzebnego nam sk³adnika.

    Kto¶ mo¿e uwa¿aæ, ¿e te sk³adniki mo¿emy zdobywaæ w sposób naturalny. S± przynajmniej cztery powody, dla których nie mo¿emy asymilowaæ wszystkich potrzebnych sk³adników z po¿ywienia:
    - Musieliby¶my spo¿ywaæ bardzo du¿e ilo¶ci warzyw i owoców, produktów zbo¿owych i bia³ka, przy za³o¿eniu, ¿e zawieraj± one w³a¶ciwe ilo¶ci suplementów. Kupowane w sklepach produkty s± bardzo ubogie w sk³adniki mineralne, a wrêcz pozbawione ich, na co wp³ywa wiele czynników, m.in.:
    - Transport i przechowywanie. Produkty spo¿ywcze czêsto pokonuj± dalek± drogê miêdzy producentem a twoim sto³em. Podczas tej podró¿y mog± utraciæ czê¶æ zawartych w nich witamin.

    - Mycie i gotowanie. Wiele witamin rozpuszczalnych w wodzie jest wra¿liwych na dzia³anie wysokiej temperatury, kwasów i zwi±zków alkalicznych. Na przyk³ad broku³y mog± utraciæ 40% witaminy C podczas pierwszych 10 minut gotowania.
    - Przetwarzanie. Cen±, jak± p³aci nasz organizm za wygodê korzystania z przetworzonej ¿ywno¶ci jest gorszy stan od¿ywienia. Mro¿one warzywa czêsto zawieraj± do 50% mniej witaminy C ni¿ ¶wie¿e. Mielone ziarno zbó¿ mo¿e utraciæ do 90% zawartych witamin. Produkty mog± byæ ska¿one substancjami rakotwórczymi, co w dobie tak du¿ego zanieczyszczenia jest wrêcz oczywiste. Sklepy ze zdrow± ¿ywno¶ci± nie zawsze oferuj± pe³nowarto¶ciowe produkty. Nie raz s± one niewiadomego pochodzenia.
    Witaminy i minera³y to nie antybiotyk, który bierzesz przez tydzieñ, gdy jeste¶ chory, a potem przestajesz. Je¶li chcesz cieszyæ siê dobrym zdrowiem i kondycj± przyjmujesz je stale. Suplementacjê koñczysz, gdy koñczy siê zapotrzebowanie twego organizmu na tlen.

    Je¶li Twoje ¿ycie jest dla ciebie wa¿ne, zadbaj o swój organizm, dostarczaj±c mu potrzebnych sk³adników produkowanych przez najlepsze, sprawdzone firmy.
    Jest ich bardzo du¿o, ale niewiele produkuje naturalne, niesyntetyczne suplementy. Niech ciê nie zwiedzie napis na opakowaniu, czy zapewnienie sprzedawcy, ¿e produkt jest w 100% naturalny, bo w USA, Kanadzie i wielu innych pañstwach jest prawo umieszczania takich napisów, je¶li tylko jeden sk³adnik jest naturalny. Zdarza siê równie¿ tak, ¿e g³ówne sk³adniki takiego suplementu s± naturalne w 100%, ale aby je po³±czyæ w tabletkê u¿ywa siê chemicznego lepiszcza, które w du¿ym lub zupe³nym stopniu dyskwalifikuje dany produkt jako naturalny. Podobnie ma siê sprawa z barwnikami chemicznymi, dodatkami zapachowymi lub kolorystycznymi. Warto zwróciæ na to uwagê przed zakupem, i za¿ywaniem suplementu. Nale¿y te¿ sprawdziæ te¿, czy dana firma posiada w³asne plantacje, gdzie one siê znajduj± oraz w jaki sposób s± prowadzone uprawy. Firmy, które swoje suplementy produkuj± z ro¶lin, warzyw i owoców pochodz±cych z obcych plantacji, nie maj± kontroli nad procesem produkcji. Nale¿y poznaæ historiê rozwoju danej firmy i tradycje, jej zaplecze badawcze, system kontroli jako¶ci i wielko¶æ produkcji oraz rynek odbiorców.
    Czêsto siê s³yszy, ¿e zdrowie w naszym ¿yciu jest najwa¿niejsze, ale tak naprawdê niewiele dla niego robimy. Efekty nieprawid³owego od¿ywiania siê, czyli braku odpowiednich witamin i minera³ów, dadz± siê na pewno odczuæ z opó¼nieniem kilku lat. Dzisiaj mo¿esz siê przed tym ustrzec. Dobre suplementy, witaminy i minera³y to najlepsze i najtañsze ubezpieczenie. Dlatego jeszcze dzi¶ powiniene¶ zacz±æ za¿ywaæ je sam, poleciæ swojej rodzinie i znajomym. Szczególnie, w³a¶nie dzisiaj przy du¿ym zanieczyszczeniu ¶rodowiska i niew³a¶ciwym od¿ywianiu siê. Chcia³bym Wam na zakoñczenie powiedzieæ bardzo wa¿n± rzecz:
    Je¿eli Twój lekarz uwa¿a, ¿e dodatkowe za¿ywanie suplementów nie jest ci potrzebne, lub ¿e znajdziesz je w codziennym pokarmie, szybko zmieñ lekarza.
    Im szybciej tego dokonasz - tym wiêksz± masz szansê cieszyæ siê d³ugim ¿yciem, w zdrowiu i dobrej kondycji.
http://newworldorder.com.pl/artykul.php?tytul=Nie%C5%BCywi+lekarze+nie+k%C5%82ami%C4%85+&id=1500


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Luty 19, 2010, 20:08:42

Gdzie chowa siê zdrowie?

Kiedy witamina C znika z naszego organizmu, nie czyni rewolucji. Dlatego na pocz±tku oznaki jej niedoboru s± niewyra¼ne i myl±ce. Najpierw pojawiaj± siê uczucie ogólnego zmêczenia, bóle w stawach i utrata apetytu. Dopiero pó¼niej wystêpuj± obrzmienia i krwawienia z dzi±se³ i b³on ¶luzowych. Wyra¼nie pogarsza siê tak¿e szybko¶æ gojenia ran i stajemy siê podatniejsi na jesienne infekcje.

Nie od dzisiaj docenia siê wp³yw witaminy C na odporno¶æ naszego organizmu, szczególnie w okresach przeci±¿enia fizycznego. Wprawdzie nie zapobiega ona bezpo¶rednio infekcjom, ale mo¿e skróciæ czas trwania zaziêbienia czy zaka¿enia.
 
¦rednie dzienne zapotrzebowanie dziecka na witaminê C wynosi 40 - 75 mg, a osony doros³ej 75 - 100 mg.
 
Kiedy cierpimy na jej niedobór, nie mamy innego wyj¶cia i siêgamy po farmakologiczne specyfiki. Jednak w my¶l zasady, ¿e lepiej zapobiegaæ, ni¿ leczyæ, wprowad¼ do swojej diety produkty bogate w tê witaminê. Przeczytaj poni¿szy artyku³ i dowiedz siê, w jakich produktach ukryta jest najwiêksza „cytrynowa" moc.
 
Moc drzew i krzewów
 
Wielkim ¼ród³em naturalnej witaminy C w przyrodzie jest owoc ró¿y. Temu symbolowi m³odo¶ci, od wieków przypisywano znakomite w³a¶ciwo¶ci lecznicze. Wyhodowane przez polskiego badacza - Jana Milewskiego, gatunki wysokowitaminowe zawieraj± a¿ 15 razy tyle witaminy C co czarne porzeczki lub naæ pietruszki, a 100 razy wiêcej ni¿ mi±¿sz pomarañczy, cytryn lub grejpfrutów. Tylko 1/4 szklanki soku (wyci±gu) ze ¶wie¿ych owoców ró¿y polskiej, wypita przez dzieci, a 1/2 szklanki konsumowana przez osobê doros³±, uzupe³nia ca³kowicie nasz± codzienn± dietê w naturaln± witaminê C.
 
Nieod³±cznym elementem polskiego krajobrazu s± drzewa i krzewy, których jesienne owoce mieni± siê palet± barw. Z jarzêbiny dzieci robi± korale, berberys i rokitnik wykorzystuje siê do jesiennych bukietów. Nawet je¶li wiemy, które z owoców s± jadalne, to czêsto nie mamy pojêcia, jak je przyrz±dzaæ. Tymczasem s± one wyj±tkowo warto¶ciowe. Obfituj± w witaminy, zw³aszcza C. Medycyna ludowa od stuleci wykorzystuje ich zdrowotne w³a¶ciwo¶ci. Owoce zbierajmy za miastem, w miejscach oddalonych od zak³adów przemys³owych i ruchliwych szos. Zwracajmy uwagê, by nie by³y przejrza³e lub mokre, bo takie ³atwo ple¶niej±. Owoce dziko rosn±ce zazwyczaj nie nadaj± siê do jedzenia na surowo, ale mo¿na z nich zrobiæ przetwory.
 
We¼my na przyk³ad berberys. Ten kolczasty krzew ro¶nie niemal wszêdzie. Wyd³u¿one lub okr±g³e owoce zawieraj± 10 razy wiêcej witaminy C, ni¿ cytryna (3 owoce pokrywaj± dzienne zapotrzebowanie), a tak¿e E, A, K, B1, B2. Dzia³aj± moczopêdnie i wzmacniaj±co w przypadku grypy i przeziêbienia. Napar z owoców zaleca siê przy bezsenno¶ci i ogólnym wyczerpaniu. Owoce wchodz± w sk³ad mieszanek zio³owych o dzia³aniu wykrztu¶nym i wzmacniaj±cym. Nadaj± siê te¿ do wyrobu win, konfitur, sosów do dziczyzny, tak¿e wódek i likierów, które przyjemnie rozgrzewaj± w zimne, s³otne wieczory.
 
Rokitnik z kolei ma bardzo kwa¶ne owoce, o lekko ananasowym aromacie. S± bardzo wa¿nym ¼ród³em witaminy C (a¿ 200 - 250 mg w 100 g). Warto zwróciæ uwagê na to, ¿e witamina C zawarta w owocach rokitnika jest bardzo trwa³a. ¦wie¿e owoce rokitnika wprawdzie s± niejadalne, ale ¶wietnie nadaj± siê na przetwory: soki, d¿emy, marmolady i galaretki.
 
Bogatym ¼ród³em witaminy C s± równie¿ owoce kaliny i ¿urawiny. Kalina to du¿y krzew rosn±cy nad brzegami rzek, o szkar³atnych owocach, które zawieraj± du¿o pektyn i witaminy C. Z owoców mo¿na zrobiæ galaretkê, sok, wino i nalewkê. Natomiast soczyste owoce ¿urawiny zawieraj± witaminê C (10 - 30 mg w 100 g), sporo wapnia i fosfor, a tak¿e mied¼ i jod. Podawane w postaci soków i kisieli poprawiaj± samopoczucie przy przeziêbieniu i grypie. Owoce mo¿na przechowywaæ d³ugo po zerwaniu. Nadaj± siê na przetwory - napoje, d¿emy i konfitury.
 
Doskona³ym ¼ród³em witaminy C (35 - 45 mg w 100 g) i beta - karotenu jest te¿ jarzêbina, zawieraj±ca równie¿ witaminy z grupy B, PP i K, potas, sód, magnez i mied¼, kwasy organiczne, garbniki i pektyny. W medycynie ludowej wykorzystywano j± przy chorobach p³uc, nerek i w±troby. Przyrz±dza siê z niej herbatki, d¿emy (do t³ustych miês), wódki i likiery. Uwaga! Owoce zbierane po przymrozkach s± mniej gorzkie.
 
Jedz owoce, bêdziesz zdrowa
 
To prawda z brod±. Nikt bowiem nie przeczy, ¿e g³ównym ¼ród³em witaminy C s± ¶wie¿e oraz w³a¶ciwie przetworzone owoce. Najwiêcej witaminy C zawieraj± owoce cytrusowe. Jednak nale¿y je spo¿ywaæ z umiarem, poniewa¿ s± one silnymi alergenami. Osoby podatne na wszelkiego rodzaju uczulenia mog± zapomnieæ o zajadaniu siê pomarañczami czy mandarynkami. Z podobnym problemem borykaj± siê kobiety karmi±ce piersi±; z jednej strony to w³a¶nie u nich wystêpuje najwiêksze zapotrzebowanie na witaminê C, z drugiej okres laktacji jest bezwzglêdnym przeciwwskazaniem dla spo¿ywania cytrusów. Oprócz tego, owoce po³udniowe zanim trafi± do naszych sklepów musz± przebyæ d³ug± drogê. Antyseptyczne ¶rodki u¿ywane do konserwowania warzyw i owoców niszcz± witaminê C. Równie¿ d³ugie przechowywanie produktów w temperaturze pokojowej powoduje jej stopniowy rozpad - do 15% miesiêcznie.
 
Trzy razy wiêcej witaminy C, ni¿ cytryna posiada czarna porzeczka. Mo¿na j± mroziæ oraz robiæ z niej galaretki i d¿emy. Warto¶ciowe s± równie¿ jab³ka, u których tu¿ pod skórk± gromadzi siê witamina C. Najwiêcej tej witaminy maj± jab³ka rosn±ce po nas³onecznionej stronie drzewa. W¶ród polskich odmian najbogatsze w ni± s± antonówki, grochówki i aport, a najubo¿sze: starting, kosztela, landsberska. W 100 gramach jab³ka wystêpuje 10 mg witaminy C.
 
Pokochaj warzywa
 
Doskona³ym ¼ród³em witaminy C s± wszystkie odmiany kapusty. Zw³aszcza w okresie zimowym, kiedy jest niewielki wybór ¶wie¿ych warzyw i owoców, dobrym ¼ród³em tej witaminy jest kapusta kiszona, która w 100 gramach zawiera jej oko³o 18 miligramów. Oprócz surówek do drugiego dania, kiszon± kapustê mo¿na k³a¶æ sobie na kanapkê. Polecam tak¿e chleb ze smalcem, albo z ¿ó³tym serem i kiszon± kapust± na wierzchu. Pycha!
 
Mnóstwo witaminy C maj± te¿ pomidory. Dziêki temu m.in. wzmacniaj± odporno¶æ i przyspieszaj± gojenie siê ran. Du¿y owoc (ok. 180 g) pokrywa dzienne zapotrzebowanie na tê substancjê w 60 procentach.
 
Princes± w¶ród warzyw bogatych w witaminê C jest papryka. Wystarczy zje¶æ 7,5 dekagramów zielonej papryki, aby pokryæ dzienne zapotrzebowanie na tê witaminê. Warto wiedzieæ, ¿e tak± sam± ilo¶æ tej witaminy dostarczy nam 14 dag cytryn, 12 dag kiwi i a¿ 17 dag grejpfruta. Koniecznie trzeba dodaæ, ¿e wraz ze wzrostem papryki ilo¶æ witaminy C maleje. Jednak w nagrodê zwiêksza siê ilo¶æ witaminy A. Co¶ za co¶.
 
A teraz królowie polskiej kuchni - ziemniaki, które w naszej diecie odgrywaj± znaczn± rolê, jako ¼ród³o witaminy C. Nie dlatego, ¿e jej zawieraj± du¿o (w 100 g produktu znajdziemy zaledwie 12 mg witaminy C), ale dlatego, ¿e s± spo¿ywane codziennie w du¿ych ilo¶ciach. Musimy jednak pamiêtaæ, ¿e po 3 miesi±cach przechowywania ziemniaki maj± o 50% mniej witaminy C, a po 6 miesi±cach a¿ o 75% mniej. Dlatego, aby zachowaæ jej resztki musimy nale¿ycie obchodziæ siê z ziemniakami. Tu¿ pod skórk± znajduj± siê najcenniejsze sk³adniki, w tym witamina C. Stare ziemniaki nale¿y obieraæ cienko, a m³ode skrobaæ. Przy rêcznym oczyszczaniu ziemniaków otrzymuje siê ¶rednio 35 - 50% obierzyn, w zale¿no¶ci od ich jako¶ci i pory roku. Straty witaminy C przy obieraniu wynosz± ¶rednio 22%. A mo¿e nauczymy siê gotowaæ ziemniaki „w mundurkach"?
 
Na koñcu ma³y wykaz warzyw i owoców wraz z zawarto¶ci± witaminy C:
 
natka pietruszki 178 mg
koperek zielony 75 mg
brukselka 71 mg
szczypiorek 60 mg
szpinak 64 mg
porzeczki czarne 177 mg
truskawki 63 mg
poziomki 60 mg
jab³ka 7 mg
kapusta kiszona 16 mg
ogórki kwaszone 4 mg
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/527966,1,Witamina-c--zrodla-witaminy-c--w-czym-wystepuje-witamina-c.htm


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Luty 21, 2010, 11:54:04

Program "8 x O"

Ci±g³y po¶piech, nerwówka w pracy i w drodze do pracy, nadmiar obowi±zków, to wszystko wp³ywa niekorzystnie na nasze zdrowie. Powoduje, ¿e ¿yjemy w ci±g³ym, wyniszczaj±cym nas stresie. Powsta³ program, który uczy jak poradziæ sobie z negatywnymi skutkami stresu. Jak zabezpieczyæ organizm przed przedwczesnym wypaleniem.
Stres nas otacza, przygnêbia, czasem t³amsi i odbiera skutecznie chêæ ¿ycia. Jest wszechobecny, bo czai siê i w pracy i w domu i nawet na wakacjach. Jest obci±¿eniem , presj± i przyczyn± wielu chorób, zw³aszcza tych najgro¼niejszych. Przebywanie w permanentnym stresie mo¿e nawet zabiæ.
Psychoterapeuta, trener i doradca biznesu Wojciech Eichelberger, wspó³za³o¿yciel Instytutu Psychoimmunologii, który zajmuje siê m.in. profilaktyk± przeci±¿enia i wypalenia stresem, opracowa³ Program Odnowy.
Program Odnowy nazywany „Osiem razy O" mo¿e nas nauczyæ jak radziæ sobie ze stresem i tak zarz±dzaæ w³asnymi zasobami energetycznymi, ¿eby dodawa³y nam pozytywnego „kopa".
Program Odnowy Wojciecha Eichelbergera obejmuje, zgodnie z nazw±, osiem rozdzia³ów, a ka¿dy z nich opowiada, jak zadbaæ o poszczególne nasze drogi energetyczne:

1. prawid³owe oddychanie (¶wiadome, pog³êbione i przeponowe),
2. obecno¶æ w rzeczywisto¶ci, a nie w subiektywnym jej obrazie (chodzi o realne ocenianie sytuacji, bo rzeczywisto¶æ nigdy nie jest tak z³a, jak nasze wyobra¿enia o niej)
3. w³a¶ciwe odpoczywanie (w rytmie dziennym, dobowym, tygodniowym i rocznym),
4. oparcie w sobie (czyli dobry kontakt z cia³em i mocne stanie na nogach),
5. odreagowywanie negatywnych emocji,
6. odpuszczanie (czyli umiejêtno¶æ mówienia s³ów: nie, nie mogê, nie dam rady, wystarczy, dosyæ, nie chcê),
7. prawid³owe od¿ywianie siê,
8. opiekowanie siê sob±, czyli m±dre troszczenie siê o siebie.

Cele programu 8 x O:

- Nauka radzenia sobie ze stresem;
- Nauka radzenia sobie w trudnych sytuacjach;
- Poprawa zdrowia i zapobieganie chorobom, które mog± byæ spowodowane przez stres;
- Likwidacja skutków przemêczenia i przeci±¿enia;
- Odreagowywanie napiêæ emocjonalnych;
- Nabycie umiejêtno¶ci regeneracji si³;
- Nauka efektywnego gospodarowania czasem;
- Odkrycie ¼róde³ wewnêtrznego oparcia (oparcia w sobie);
- Nauka m±drej troski o siebie, o swój bilans energetyczny;
- Zwiêkszenie poczucia satysfakcji z ¿ycia;
- Zdobycie umiejêtno¶ci wspieraj±cych budowanie dobrych relacji z otoczeniem.

Organizowane s± ró¿nego rodzaju kursy i szkolenia oparte na programie „Osiem razy O". Postaram siê przybli¿yæ po kolei poszczególne rozdzia³y programu. Mo¿e czytaj±c nie naucz± siê Pañstwo wszystkiego, ale mo¿e dziêki lekturze uda siê choæ czê¶æ stresu wyeliminowaæ z ¿ycia.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529287,1,-program-8-x-o-.html

Program "8 x O" : Oddychanie

Jest to podstawowe zasilanie organizmu - Wojciech Eichelberger

Codziennie masz za ma³o czasu. Wieczorem okazuje siê, ¿e jest jeszcze tyle nie za³atwionych spraw. Ci±g³y pospiech, nerwy, brak czasu na odpoczynek to cechy ¿ycia w stresie. Tak wiele rzeczy masz na g³owie, ¿e nawet nie pamiêtasz o prawid³owym oddychaniu. A przecie¿ oddychanie to podstawa egzystencji!
"Tylko rozbitek, który unikn±³ ¶mierci na ton±cym okrêcie, mo¿e poj±æ psychikê cz³owieka, który ¶mieje siê wy³±cznie dlatego, ¿e mo¿e oddychaæ." by Abe Kobo
Oddychanie jest jedn± z podstawowych funkcji ka¿dego organizmu ¿ywego, ale cz³owiek - ten wspó³czesny, wykszta³cony, z wszech miar inteligentny, bardzo czêsto nie docenia jak wa¿ne jest prawid³owe oddychanie dla zdrowia. I to nie tylko fizycznego.
Osoba zestresowana - bez wzglêdu na to, czy jest to stres pozytywny, czy negatywny (choæ negatywny stres to raczej b³±d pojêciowy, bo równie dobrze mo¿na by³oby mówiæ o zdrowej truci¼nie) - oddycha p³ytko i szybko. Jest to gwa³towny, urywany oddech, który nie ma prawa przynie¶æ pozytywnych rezultatów. Analogicznie do szybkiego jedzenia i po³ykania nie pogryzionych kêsów. Wiêcej szkody ni¿ po¿ytku z takich zachowañ. Natomiast osoba zadowolona, szczê¶liwa zawsze oddycha swobodnie, g³êboko i wolno. Najlepiej to widaæ, gdy zrelaksowany cz³owiek le¿y spokojnie, a oddech podnosi jego klatkê piersiow± miarowym ruchem.
Niestety ludzie w doros³e ¿ycie przenosz± dzieciêcy nawyk zamierania (czy spinania siê), czyli napinania ca³ego cia³a i wstrzymywania oddechu w sytuacjach trudnych. Organizm ludzki nie rozró¿nia stresu fizycznego od psychicznego i w sytuacji trudnej sam z siebie oddycha inaczej. Mo¿na to porównaæ do oddychania podczas wspinaczki po schodach na 10 piêtro lub wysi³ku, jakby¶my wêdrowali z ciê¿kim plecakiem po górach. Jak u³atwiæ naszemu cia³u przej¶cie przez sytuacjê trudn±? Musimy nauczyæ siê, ¿e im ciê¿ej nam ¿yæ, tym g³êbiej powinni¶my oddychaæ.

Oddychanie, wed³ug Programu Odnowy Wojciecha Eichelbergera, podstawowe zasilanie organizmu:

- dzia³a na wszystkich poziomach: fizjologicznym, biochemicznym (tlenowym i beztlenowym), emocjonalnym, mentalnym i duchowym,
- s± dwa rodzaje oddychania:
• Oddychanie brzuszne (przeponowe), które jest miêdzy innymi, podstawowym sposobem oddychania w praktyce buddyjskiej i tai-chi.
• Oddychanie piersiowe (¿ebrowe),
° Najczê¶ciej oddychamy w sposób mieszany, ³±cz±c oba typy oddychania, z tym, ¿e oddychanie piersiowe jest czêstsze u kobiet, a przeponowe u mê¿czyzn.
- jest podstaw± w leczeniu stresu,
- ¶wiadomy oddech to lepsza praca naszego mózgu, lepsze kr±¿enie krwi, wiêksza kontrola naszych emocji,

Przed stresuj±c± sytuacj± trzeba koniecznie dotleniæ swój organizm. Najlepiej jest wzi±æ od piêciu do dziesiêciu g³êbokich i szybszych ni¿ normalnie, przeponowych wdechów. A potem podtrzymywaæ pog³êbione oddychanie do koñca sytuacji trudnej..

Oddychanie przeponowe - æwiczenia:

1. Medytacja oddechu:

Zawsze gdy na co¶ czekasz, choæby stoj±c w korku, czekaj±c na wizytê u dentysty, czekaj±c na spó¼niaj±cego siê go¶cia, spo¿ytkuj ten czas na nastêpuj±ce æwiczenie. Skieruj swoj± uwagê na oddech. Wdech ma przypominaæ ziewniêcie, a wydech - westchnienie. Licz w wyobra¼ni kolejne wdechy, seriami po piêæ.

2. Oddychanie przeponowe na siedz±co:

Usi±d¼ wygodnie i opu¶æ ramiona. Skoncentruj siê na oddychaniu przepon±. Powoli nabieraj powietrze. Wyd³u¿aj oddech, wydychaj±c powietrze do koñca. Powoli wypu¶æ powietrze. Odczekaj chwilê i powtórz proces piêæ razy. Oddychaj przepon±, a nie klatk± piersiow±. Na pocz±tku ciê¿ko jest siê po³apaæ, czy oddycha siê przepon± czy nie. ¯eby mieæ pewno¶æ, to przesadnie wypnij brzuch, wtedy na pewno bêdziesz oddychaæ tylko przepon±.

3. Oddychanie przeponowe na le¿±co:

Po³ó¿ siê na plecach z nogami ugiêtymi w kolanach. Oddychaj powoli przepon±, tak jakby Twój oddech by³ potê¿nym, spokojnym strumieniem. Po³ó¿ rêce na brzuchu i pozwól, aby siê unosi³y i opada³y w rytm Twojego oddechu. Wdychaj powietrze przez nos, wydychaj ustami.

4. Oddychanie oczyszczaj±ce:

Wci±gamy powietrze powoli, jednym pe³nym wdechem, tak aby p³uca by³y wype³nione do koñca. Trzymamy w p³ucach kilka sekund. Wydychamy z wielka si³±, w kilku etapach z krótkimi przerwami, przez usta z³o¿one jak do gwizdania ( policzki p³askie ).

Przepona jest miê¶niem, który mo¿e byæ wyæwiczony lub ca³kiem s³aby. Po wyæwiczeniu tego miê¶nia nauczymy siê oddychaæ g³êboko w ka¿dej sytuacji ¿yciowej, nawet bez udzia³u ¶wiadomo¶ci. A co nam to daje? Choæby opanowanie stresu czy tremy przed egzaminem.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529291,1,Program-8-x-o--oddychanie.html

Program "8 x O" : Obecno¶æ

- to zdolno¶æ bycia ¶wiadomym tego, co tu i teraz dzieje siê w naszym ¿yciu. Wojciech Eichelberger

Bardzo czêsto wyobra¿amy sobie, co siê stanie. Zw³aszcza, ze do¶wiadczenie ¿yciowe nauczy³o ju¿ nas, ze ka¿dy nas czyn ma swoje konsekwencje. I tak, w pi±tek w pracy pope³nili¶my b³±d. U¶wiadomili¶my to sobie w sobotê. W takiej sytuacji wiêkszo¶æ ludzi przez sobotê i niedzielê projektuje w wyobra¼ni, co te¿, z powodu tego b³êdu, bêdzie dzia³o siê w poniedzia³ek. Wiêkszo¶æ tworzonych przez nas wizji jest oczywi¶cie jak najgorsza. A tak naprawdê, rzeczywisto¶æ nigdy nie jest a¿ tak z³a, jak sobie to wyobra¿amy.

"Jestem tutaj, nigdzie siê nie spieszê, i to, co teraz robiê, jest dla mnie najwa¿niejsze".

Obecno¶æ - to jeden z rozdzia³ów programu „Osiem razy O" stworzonego przez Wojciecha Eichelbergera, psychoterapeuty zajmuj±cego siê m.in. profilaktyk± przeci±¿enia i wypalenia stresem. Wed³ug autora programu, g³ównym sk³adnikiem gnêbi±cego nas stresu jest autostres, czyli ¶wiadome lub pod¶wiadome anga¿owanie czê¶ci naszej uwagi i energii w nawykowe z³e my¶li. Aby wypocz±æ od bez³adnej wêdrówki z³ych my¶li musimy nauczyæ siê powracaæ ¶wiadomo¶ci± do tego, co w tej chwili wokó³ nas siê dzieje. Powracaæ do rzeczywisto¶ci. Obecno¶æ jest to nasze ¶wiadome funkcjonowanie tu i teraz, bez b³±dzenia my¶lami w przysz³o¶ci i wymy¶lania scenariuszy pt. „Co to bêdzie?"

Aby zacz±æ uczyæ siê obecno¶ci, musimy najpierw uwierzyæ, zrozumieæ i przyj±æ do ¶wiadomo¶ci, ¿e:
- „Co siê sta³o, to siê ju¿ nie odstanie", czyli nie mamy wp³ywu na to, co ju¿ siê sta³o.
- To, co ma siê wydarzyæ w przysz³o¶ci, na pewno siê wydarzy.
- To my kreujemy nasz± przysz³o¶æ, wiêc nale¿y pamiêtaæ, ¿e przyczyny przysz³ych zdarzeñ tworzymy zawsze tu i teraz.
- Nale¿y unikaæ „z³ych my¶li" na temat „co to bêdzie?"
- Nale¿y koncentrowaæ siê na tym, co jest w tej chwili, na tym co siê dzieje w rzeczywisto¶ci. Czyli na obecno¶ci.

Æwiczenia na obecno¶æ - æwiczenia w uwa¿nym wykonywaniu codziennych czynno¶ci:

1. Uwa¿ne jedzenie:

Kiedy zasiadasz do posi³ku, wy³±cz radio, telewizor, nie czytaj, nie rozmawiaj. Potraktuj jeden posi³ek dziennie jak ceremonia³. Najwa¿niejsze jest jedzenie i Ty jedz±cy. Powoli, z namaszczeniem celebruj ka¿dy kês. Ogl±daj pokarm, jego kolor, strukturê, delektuj siê smakiem, zapachem. Staraj siê wy³apaæ wszystkie niuanse. Jedz powoli, dok³adnie gry¼, ¿uj powoli i nie spiesz siê z po³ykaniem. Poczuj, ¿e w³a¶nie jesz.

Podobnie mo¿esz æwiczyæ z innymi czynno¶ciami codziennymi, np. z myciem. Skoncentrowanie ca³ej uwagi na wykonywanej w danej chwili czynno¶ci nie dopu¶ci do Twojego umys³u ¿adnej z³ej mysli, a co za tym idzie - odpoczniesz od stresu.

2. Uwa¿ny spacer:

Kiedy wybierasz siê na uwa¿ny spacer, komórkê zostaw w domu. Po prostu id¼, oddychaj i odczuwaj. Skup siê ze wszystkich si³ na odczuwaniu wszystkich wra¿eñ. Przygl±daj siê uwa¿nie otoczeniu: ga³±zkom na drzewach, obdrapanym budynkom, innym ludziom. Niech Twój wzrok zamieni siê w aparat fotograficzny. S³uchaj wszelkich odg³osów. Oczywi¶cie milej jest ws³uchiwaæ siê w trele ptasie, ale wszystkie d¼wiêki s± dobre: pisk hamulców czy warkot silników równie¿. W±chaj powietrze, wyczuwaj pod³o¿e przez podeszwy butów. Je¶li siê skoncentrujesz na spacerze, nie bêdziesz my¶la³ o problemach - odpoczniesz od stresu.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529290,1,Program-8-x-o--obecnosc.html

Program "8 x O" : Odpoczynek

„Odpoczywanie – naturalna umiejêtno¶æ regeneracji organizmu, której musimy siê uczyæ od nowa” Program Odnowy Wojciecha Eichelbergera

Ka¿dy organizm ¿ywy, jak i ka¿de urz±dzenie funkcjonuje w dwóch opcjach off i on. Po wysi³ku potrzebny jest odpoczynek, po pracy czas wolny, po obowi±zkach relaks i rekreacja. W tym miejscu mo¿emy odwo³aæ siê nawet do autorytetu najwy¿szego - po sze¶ciu dniach pracy Bóg Ojciec zarz±dzi³ odpoczynek.
Mo¿na przyj±æ, ¿e przez wiêkszo¶æ naszego ¿ycia pracujemy, ale dziêki nowoczesnej technice wzrasta ilo¶æ naszego czasu wolnego. Praca i wypoczynek s± porównywalnie istotnymi elementami naszego ¿ycia, wewnêtrznego rozwoju, samorealizacji. Wi±¿± siê z nimi wysi³ek i rado¶æ. I odpoczynku te¿ trzeba siê nauczyæ, ¿eby czas wolny by³ owocnie wykorzystany. ¯eby nasze wewnêtrzne akumulatorki mog³y maksymalnie siê na³adowaæ o przygotowaæ nas do dalszej pracy.
Odpoczynek jest tak samo niezbêdny organizmowi do ¿ycia jak pokarm i powietrze. Nie wolno na si³ê zmuszaæ siê do pracy bez przerw koniecznych na odreagowanie.
Nasz organizm wymaga co jaki¶ czas znacznie wiêkszych "porcji" odpoczynku. Jednego, pe³nego dnia po ka¿dych sze¶ciu dniach pracy oraz co najmniej dwa razy po dwa tygodnie urlopu w ci±gu roku. im wiêcej cz³owiek pracuje w cyklu dobowym, tym wiêcej dni urlopu powinien wykorzystaæ jednym ci±giem, dlatego nale¿y przyj±æ, ¿e dla pracoholików optymalny jest urlop trzytygodniowy. W pierwszym tygodniu musz± siê odzwyczajaæ od przymusu pracowania. I nie jest to takie proste, gdy cz³owiek ju¿ zd±¿y³ uzale¿niæ siê od pracy. Nastêpne siedem dni, to czas dostosowania siê do rytmu ¿ycia na urlopie. Dopiero trzeci tydzieñ staje siê warto¶ciowym czasem urlopowym, poniewa¿ wtedy nastêpuje g³êboki odpoczynek fizjologiczny.

Kiedy trzeba zacz±æ uczyæ siê odpoczywaæ?
- wtedy, gdy od kilku dni co rano budzimy siê zmêczeni, mimo ¿e wydaje nam siê, ¿e spali¶my dobrze i g³êboko,
- wtedy, kiedy budzimy siê miêdzy 3 a 5 w nocy (jest to tak zwany czas do³ka energetycznego) i nie mo¿emy zasn±æ,
- kiedy mamy problem z zasypianiem, nawet po wyczerpuj±cym dniu,
- kiedy odczuwamy niewyja¶nione bóle miêsni i stawów, ¶wiadcz±ce o przemêczeniu,
- kiedy stajemy siê wybuchowi, dra¿liwi, zbyt nerwowi,
- pojawiaj± siê k³opoty z koncentracj± i pamiêci±,
- pojawiaj± siê fizyczne objawy wyniszczenia organizmu: wypadaj± nam w³osy, paznokcie staj± siê ³amliwe, pogarsza siê stan skóry, pojawiaj± zaburzenia ³aknienia i zanika popêd seksualny.

Nie wolno bagatelizowaæ tych objawów. Zw³aszcza, gdy zauwa¿amy ich kilka na raz. Najlepszym sposobem jest zaaplikowanie sobie urlopu od czynnika stresogennego i aktywny odpoczynek na ¶wie¿ym powietrzu. Bo choæ wydaje siê to trochê przewrotne, cz³owiek najlepiej wypoczywa, gdy siê zmêczy - podczas marszobiegu, gry w tenisa czy w koszykówkê.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529339,1,Program-8-x-o--odpoczynek.html

Program "8 x O" : Oparcie

"Dobry, ¶wiadomy kontakt z cia³em, mocne stanie na nogach, wewnêtrzna podpora w mocnym krêgos³upie” Wojciech Eichelberger

Oparcie w sobie, to jedna z o¶miu dróg energetycznych programu „Osiem razy O", element walki ze stresem.
Najwa¿niejszym elementem poczucia oparcia w sobie jest dobra ¶wiadomo¶æ cia³a. Sk³adaj± siê na ni± takie czynniki, jak:
- rozumienie swego cia³a, czyli w pe³ni zaakceptowane, u¶wiadomione w³asne cia³o wraz z jego wadami i zaletami,
- dobre czucie siê we w³asnym ciele, co najbardziej utrudnione jest przy wszelkiego rodzaju kompleksach, zahamowaniach,
- na budowanie ¶wiadomo¶ci naszego cia³a wp³ywaj± wszelkie formy ruchu, poniewa¿ uprawianie sportów zmienia u³o¿enie naszego cia³a w przestrzeni,
- umiejêtno¶æ odczytywania sygna³ów o zak³óceniach w jego pracy i o przeci±¿eniach,
- "oparcie na przeponie", którego do¶wiadczamy przy ka¿dym g³êbokim przeponowym wdechu,
- stanie, dos³ownie i w przeno¶ni, mocno nogami na ziemi. W nogach mamy najsilniejsze miê¶nie, które pozwalaj± nam chodziæ w pozycji wyprostowanej po ¶wiecie. Miê¶nie nóg stworzone s± do tego, aby d¼wigaæ nie tylko ciê¿ary fizyczne, lecz przede wszystkim ciê¿ar ¿ycia

Pozycja testowa: opieraj±c ca³e, równolegle u³o¿one stopy na ziemi, kucamy z rêkami skrzy¿owanymi na piersiach i barkami zmieszczonymi miêdzy kolanami. Trudne. Ale dla ludzi normalnie rozci±gniêtych i dobrze stoj±cych na nogach jest to pozycja wypoczynkowa, mo¿liwa do utrzymania nawet przez kilkadziesi±t minut.

Grunt to ugruntowanie (ugruntowanie to ¶wiadomy kontakt z cia³em w rzeczywisto¶ci):
- zwolnij ruch maksymalnie, a¿ do przesady, nie spiesz siê;
- ka¿dy ruch musi wi±zaæ siê z maksymaln± koncentracj± na nim samym,
- nic nie rób na si³ê, ruch ma byæ przyjemny,
- oddychaj ¶wiadomie przepon±,
- u¶wiadamiaj sobie si³ê grawitacji,
- u¶wiadamiaj sobie wszystkie bod¼ce dzia³aj±ce na zmys³y: d¼wiêki, zapachy, kolory, temperaturê.

Zmys³owe doznawanie

I to, jak wszystko inne mo¿na wyæwiczyæ. Je¶li masz wolny czas, to poæwicz zmys³owe doznawanie. Najwa¿niejsze - nie mo¿esz siê spieszyæ. Zaparz sobie ulubion± herbatê w ³adnej fili¿ance lub ulubionym kubku. Usi±d¼ wygodnie i skoncentruj siê na piciu herbaty. Odczuwaj temperaturê p³ynu, zauwa¿aj zmiany, z ka¿dym ³ykiem herbata jest ch³odniejsza. Czujesz dotyk fili¿anki na ustach? Cienkie ¶cianki zupe³nie inaczej opieraj± siê ni¿ gruby kubek. Poczuj smak, aromat, . Poczuj herbatê w ustach, prze³yku, ¿o³±dku. Widzisz kolor herbaty, mo¿e widaæ b³yski ¶wiat³a na powierzchni. Wszystko jest wa¿ne, bo nie siedzisz tu, ¿eby siê napiæ, ale po to by w pe³ni ¶wiadomie piæ powoli herbatê. Nagle oka¿e siê, ¿e odkrywasz nowe rzeczy w zwyk³ej fili¿ance z herbat±. A przede wszystkim mo¿esz odkryæ wewnêtrzny spokój.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529337,1,Program-8-x-o--oparcie.html

c.d.n.


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Marzec 06, 2010, 11:36:36
c.d.

Program "8 x O" : Odreagowanie

„Neutralizowanie fizjologicznej reakcji na stres” Program Odnowy Wojciecha Eichelbergera

Odreagowywanie stresu jest niezbêdne. Odreagowanie bardzo podobne jest do wydechu. Aby wzi±æ wdech, musimy najpierw zrobiæ wydech. Je¿eli nie wypu¶cimy powietrza z p³uc, to nie ma w nich miejsca na ¶wie¿y ³yk powietrza.

Podobnie ze stresem. Je¶li nie uwolnimy siê od poczucia zagro¿enia, gniewu i innych negatywnych uczuæ, nie bêdziemy w stanie przyj±æ od innych tego, co dla nas dobre. Przepe³nienie z³ymi emocjami powoduje problemy spo³eczne, wywo³uje niepotrzebne k³ótnie i spiêcia. Najczê¶ciej cierpi± na tym nasi najbli¿si, gdy na ich mi³e s³owa, czu³e gesty reagujemy niechêci± i z³o¶ci±.

Jednym ze sposobów zapobiegania wy³adowywaniu naszej frustracji i z³o¶ci na rodzinie jest zasada ¶luzy, czyli po prostu nie wracanie z pracy prosto do domu.Kazdy potrzebuje trochê czasu na doj¶cie do siebie oraz na odreagowanie.

Sposoby odreagowania:
- odreagowanie stresu wymaga fizycznego dzia³ania. Najlepszy jest sport, ruch fizyczny, który pozwoli wypociæ z³o¶æ np. p³ywanie, granie w tenisa. Wysi³ek fizyczny prze³±cza zmêczony, przeci±¿ony organizm z trybu mobilizacji na tryb regeneracji;
- je¶li praca jest szczególnie stresuj±ca, pracujemy pod wielkim obci±¿eniem psychicznym, to trzeba znale¼æ codziennie wieczorem 20-40 minut na ulubion± formê aktywno¶ci fizycznej, Jest jedna zasada: têtno podczas wysi³ku powinno wynosiæ oko³o 120 uderzeñ serca na minutê.
- najlepiej pomog± nam odreagowaæ te formy aktywno¶ci fizycznej, które automatycznie skupiaj± uwagê na konkretnym dzia³aniu, bo wtedy umys³ najlepiej siê relaksuje. Nasz mózg nie jest w stanie w tym samym czasie zajmowaæ siê gr± i jednocze¶nie tworzyæ stresuj±cych scenariuszy;
- dobrze jest wykorzystaæ zasadê kontrastu - je¶li g³ównie pracujemy indywidualnie, wybieramy sporty dru¿ynowe, i na odwrót - je¶li pracujemy w zespole, sport wybierajmy indywidualny.

Je¶li nie mamy czasu na zajêcia sportowe, jest inny sposób na odreagowanie nagromadzonych w pracy emocji przed powrotem do domu. Mo¿e to byæ g³o¶ne ¶piewanie albo krzyczenie w samochodzie w drodze do domu.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529356,1,Program-8-x-o--odreagowanie-.html

Program "8 x O" : Odpuszczanie

”Umiejêtno¶æ odmawiania i regulowania wewnêtrznej i zewnêtrznej presji” Program Odnowy Wojciecha Eichelbergera

Odpuszczanie - s³owo, które dawno ju¿ trafi³o do jêzyka m³odzie¿owego, jest bardzo wa¿nym terminem w Programie Odnowy Wojciecha Eichelbergera. Tutaj to, innymi s³owy, rezygnowanie z tego, co zbyt trudne. Zbyt czêsto staramy siê sprê¿aæ ponad w³asne si³y czy mo¿liwo¶ci, graæ herosów, by zaspokoiæ oczekiwania zwierzchników i w³asne wyobra¿enia o sobie. Musimy nauczyæ siê odmawiaæ i odpuszczaæ bitwy nie do wygrania po to, aby wygraæ wojnê. Wojnê o w³asne zdrowie i dobr± formê psychiczn±. To forma opiekowania siê sob±.

"Mo¿emy pojazd, jakim jest nasz organizm, dobrze serwisowaæ i byæ sprawnym kierowc±, ale je¶li nie mamy ¶wiadomo¶ci granic naszej ³adowno¶ci, to przekroczymy normy bezpieczeñstwa. Dlatego musimy nauczyæ siê nie braæ na siebie zbyt wiele. Czyli odmawiaæ innym i odpuszczaæ sobie. Odpuszczaæ sobie, bo zamiarem naszych szefów na ogó³ nie jest przeci±¿anie nas prac±. To czêsto my sami – z w³asnej woli – bierzemy sobie za du¿o na g³owê i potem nie dajemy rady"
Wojciecha Eichelberger

¯eby móc sobie spokojnie odpuszczaæ, musimy przyswoiæ pewne prawdy:
- Musisz odmawiaæ zawsze, kiedy uznasz, ¿e podjêcie siê kolejnego zadania przekracza nasze si³y;
- Odmawianie nie jest niczym z³ym, nie jest ani poni¿aniem ani odrzucaniem;
- Powtarzaj sobie: „Jestem dobrym pracownikiem, nie muszê tego udowadniaæ na si³ê ka¿dego dnia, nie muszê wszystkiego w oko³o kontrolowaæ".
- Umiejêtno¶æ korzystania z czyjej¶ pomocy ¶wiadczy o dojrza³o¶ci i jest wyrazem odpowiedzialno¶ci. A tkwienie w przekonaniu „Jestem niezast±piony", to niestety dziecinada. Trzeba uczyæ siê przekazywania sterów.
- Dla w³asnego dobra, naucz siê prosiæ o pomoc.
- Dla w³asnego zdrowia, naucz siê ufaæ innym.

Æwiczenie z asertywno¶ci:

W³asna wysoka samoocena i pozytywne my¶lenie o sobie s± podstaw± w bezbolesnym odmawianiu innym. Dlatego musisz zacz±æ mówiæ i my¶leæ o sobie pozytywnie ju¿ od zaraz:

1. Przypomnij sobie swoje pozytywne do¶wiadczenia ¿yciowe, swoje ma³e sukcesy, np.: „Jestem dobrym cz³owiekiem, bo pomagam s±siadce z bloku", „Jestem uczciwa, bo odda³am kasjerce pieni±dze, gdy wyda³a mi za du¿o", „Jestem dobr± siostr±, zawsze jestem przy niej, gdy jestem potrzebna". Takie krótkie zdania (koniecznie z prawdziwych do¶wiadczeñ) zapisujemy na karteczce i odczytujemy kilka razy dziennie. S± to zdania proasertywne. Kartkê mo¿na zamie¶ciæ przy lustrze w ³azience, ¿eby móc czytaæ myj±c zêby, czy przy monitorze komputera.

2. Nie pozwalaj innym umniejszaæ Twojej warto¶ci. Kiedy szef Ciê ruga s³uchaj uwa¿nie, ¿eby móc odpowiednio zareagowaæ. Przyk³ad: Prze³o¿ony zwraca Ci uwagê: „Niczego nie umiesz za³atwiæ porz±dnie. Mia³a¶ zadzwoniæ do XX i ustaliæ szczegó³y i do tej pory tego nie zrobi³a¶." Zareaguj np.. tak: Powiedzia³e¶, ¿e niczego nie umiem za³atwiæ porz±dnie. To nieprawda. Za³atwi³am (tu wymieniasz swoje sukcesy). Faktycznie, nie zadzwoni³am jeszcze do XX, bo (wyt³umaczenie), ale zaraz tam zadzwoniê".

3. Pamiêtaj, ze s³owo jest bardzo wa¿ne. Dlatego zmieniaj komunikaty, które formu³ujesz w swoich my¶lach, z antyasertywnych w proasertywne, np.: zamiast „Niczego dobrze nie robiê" my¶l „Mam prawo pope³niaæ b³êdy".

4. W ¿yciu spo³ecznym obowi±zuj± pewne zasady. Dlatego my¶l o sobie jako czê¶ci grupy, wtedy ³atwiej bêdzie Ci powiedzieæ stanowczo „nie", np.:

„Mam prawo, jak ka¿dy, pracowaæ 8 godzin dziennie" - i nie muszê zostawaæ po godzinach,
„Mam prawo, jak ka¿dy, do w³asnego zdania" - wiêc zawsze mogê powiedzieæ, co my¶lê,
„Mam prawo, jak ka¿dy, zawsze przerwaæ komu¶, je¶li mnie obra¿a" - nawet je¿eli jest to mój prze³o¿ony.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529340,1,Program-8-x-o--odpuszczanie.html

Program "8 x O" : Od¿ywianie

„Jedzenie jako lekarstwo na stres to z³y pomys³. Zajadaj±c stres, przeci±¿amy uk³ad pokarmowy, w wyniku czego mamy jeszcze mniej energii. A wtedy nawet drobne k³opoty zamieniaj± siê w trudny do uniesienia stres. Jedzenie nie s³u¿y do poprawiania samopoczucia, ma zapewniaæ organizmowi niezbêdny budulec oraz substancje i minera³y utrzymuj±ce go w równowadze biochemicznej” Program „8 razy O" Wojciecha Eichelbergera, psychoterapeuty i doradcy biznesowego

Od¿ywianie siê to jedna z podstawowych konieczno¶ci ka¿dego organizmu ¿ywego do podtrzymania ¿ycia. I zgodnie z tym jemy. Czasem poch³aniamy wielkie ilo¶ci jedzenia, czasem spo¿ywamy produkty, które niewiele z od¿ywianiem maj± wspólnego, czasem dostarczamy naszemu cia³u g³odowe racje. Uk³ad pokarmowy na ogó³ szybko siê regeneruje - to pozwala nam traktowaæ go arogancko, jak ¶mietnik. Powinni¶my zapamiêtaæ fundamentaln± zasadê „Jedz tylko wtedy, kiedy jeste¶ g³odny".

I tu pojawia siê problem. Wspó³czesny cz³owiek o wiele czê¶ciej jada z zupe³nie innych powodów ni¿ zaspokojenie g³odu.
• Jemy z ³akomstwa, bo co¶ ³adnie wygl±da, smakowicie pachnie.
• Jemy z ciekawo¶ci, bo takiej potrawy jeszcze nie kosztowali¶my.
• Jemy z nudów.
• Jemy dla towarzystwa.
• Jemy przez dobre wychowanie (to najlepiej widaæ w ¶wiêta Bo¿ego Narodzenia lub Wielkiej Nocy. Kiedy odwiedzaj±c rodzinê nie potrafimy odmówiæ spróbowania kolejnej potrawy, choc nam ju¿ jedzenie „bokiem wychodzi").
• Jemy z nerwów. (A niestety jedzenie faktycznie uspokaja. Taki jest mechanizm np.: Karmienia piersi± - karmienie zaspokaja g³ód i uspokaja jednocze¶nie)

Istniej± ogólne wskazania dotycz±ce od¿ywiania:
- Nie ma jednej uniwersalnej najlepszej diety. Ka¿dy powinien ws³uchiwaæ siê we w³asny organizm, ¿eby je¶æ jak najzdrowiej, bo ka¿demu potrzeba innych sk³adników.
- Jedz, tylko kiedy czujesz g³ód. Jedz przynajmniej trzy starannie przygotowane, po¿ywne posi³ki dziennie. Mo¿na je¶æ mniej a czê¶ciej; jest to zalecane przy intensywnej pracy.
- Jedz ¶wiadomie - pamiêtaj, co, ile i kiedy jesz.
- Zrezygnuj z przegryzania w przerwach miêdzy posi³kami, z bezwiednego przyjmowania pokarmu, z poprawiania sobie nastroju jedzeniem, kiedy nie jeste¶ g³odny. ¯o³±dek dzia³a jak pralka, musi mieæ luz, ¿eby trawiæ.
- Jedz obfite ¶niadanie, a za to lekk± kolacjê. (Chiñskie przys³owie: "¦niadanie zjedz sam, obiadem podziel siê z przyjacielem, a kolacjê oddaj wrogowi").
- Ostatni posi³ek jedz nie pó¼niej ni¿ 3- 4 godziny przed snem. W nocy uk³ad trawienny jest ma³o aktywny i pó¼ny posi³ek niepotrzebnie go obci±¿a.
- ¦pi±c z pustym brzuchem, kiedy kolacjê zd±¿ysz spaliæ jeszcze przed za¶niêciem, zgubisz jednej nocy nawet pó³ kilograma.
- Zapomnij o s³odyczach.
- Pij du¿o p³ynów w ci±gu dnia.
- Jedz powoli, w odpowiednim miejscu, starannie gryz±c i ¿uj±c. Nie gdzie¶ w biegu lub na st±j±co. Celebruj ka¿dy posi³ek.
- Im mniej jedzenie jest przetworzone, tym lepsze. Chemia zawarta w pokarmie nie jest obojêtna dla zdrowia.
- Nie traktuj jedzenia jako leku na poprawê samopoczucia i zag³uszania trudnych emocji. Bez wzglêdu na to ile by¶my nie zjedli - problem zostanie. A dodatkowo przybêdzie nam kolejny problem - dodatkowe kilogramy.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529360,1,-program-8-x-o--odzywianie.html

Program "8 x O" : Opiekowanie siê sob±

”¦wiadomo¶æ swoich potrzeb i zdolno¶æ do ich systematycznego zaspokajania”Program Odnowy Wojciecha Eichelbergera

Cz³owiek jest jednym organizmem, w którym fizyczno¶æ z psychik± nie tylko wystêpuj± razem, obok siebie, ale i uzupe³niaj± siê nawzajem i oddzia³ywaj±. S³owa „W zdrowym ciele zdrowy duch" nie s± jedynie sloganem. Stres powoduje zaburzenia nie tylko w sferze psychicznej, emocjonalnej, ale równie¿ ma fizyczne objawy - mo¿e spowodowaæ wysypkê, gor±czkê czy biegunkê. Cz³owiek, który chce efektywnie dbaæ o siebie, musi pamiêtaæ o wszystkich p³aszczyznach funkcjonowania. Najlepszym przyk³adem s± sportowcy, którymi zajmuje siê ca³y sztab fachowców. Lekarz dba o zdrowie, psycholog o wolê walki i motywacjê, dietetyk o prawid³owe zbilansowane posi³ki, terapeuta o sprawno¶æ fizyczn±, kilku trenerów o odpowiednie przygotowanie sportowe.

Ka¿dy cz³owiek, chc±cy do¿yæ w dobrym stanie sêdziwego wieku powinien zadbaæ o odpowiednio zbilansowane po¿ywienie, przerwy na odpoczynek, czas przeznaczony na odnowê biologiczn± i na sen. Przy intensywnej pracy konieczne jest zadbanie o utrzymanie wysokiego poziomu energii.

Opiekowanie siê sob± to jeden z obowi±zków cz³owieka. Czasem ¿artobliwie powtarzamy „Jak ja o siebie nie zadbam, to kto to zrobi". I jest to przejaw bardzo s³usznej postawy, bo to w³a¶nie my sami najlepiej wiemy, czego najbardziej potrzebuje nasz organizm. Opieka nad sob± to nie tylko nale¿yty wypoczynek i dba³o¶æ o zdrowie. Jest to dbanie o ca³y organizm i wszystkie p³aszczyzny jego funkcjonowania: cia³o, emocje, relacje miêdzyludzkie i samopoznanie, intelekt, samodoskonalenie siê i rozwój duchowy.

Opiekowanie siê sob±:

- Bezgraniczne zaanga¿owanie siê w jak±¶ ideê, bez wzglêdu na to, czy dotyczy pracy zawodowej, ¿ycia rodzinnego czy jakiego¶ hobby, jest szkodliwe. Kiedy kierunkujemy ca³± uwagê w jedn± stronê zapominamy o w³asnych potrzebach. I tak pracoholizm wypala. Branie na siebie odpowiedzialno¶ci za ca³e gospodarstwo domowe i wszystkich domowników doprowadza do zgorzknienia i „cierpiêtnictwa" („To ja ca³e ¿ycie wszystko wam..., a wy tego nie doceniacie...") . Zapomnienie siê w pasji prowadzi do zaniedbania rodziny i pracy. Jaki wniosek? Z³oty ¶rodek. I konieczno¶æ ws³uchiwania siê w nasze cia³o, które samo podpowie, jakie ma potrzeby.
- W codziennej gonitwie, nat³oku spraw i obowi±zków, w³asne potrzeby odk³adamy na pó¼niej. B³±d. Pamiêtaj, ¿eby codziennie zadbaæ o siebie, bo to z sob± masz ¿yæ d³ugo i szczê¶liwie, a na pewno s± w Twoim terminarzu sprawy, które mog± zaczekaæ do jutra. Bie¿±ce zaspokajanie w³asnych potrzeb jest konieczne, pozwala lepiej pracowaæ i wykonywaæ inne na³o¿one na nas obowi±zki.
- Rozwijaj±c ¶wiadomo¶æ (¶wiadomo¶æ w³asnego cia³a) wyczulamy siê na sygna³y, które nam w³asny organizm wysy³a. Dziêki temu mo¿emy zapobiegaæ niedoborom, odpuszczaæ zawczasu i ³adowaæ akumulatorki za nim siê do koñca roz³aduj±.
- Opiekuj siê sob±, jak matka dzieckiem. Nie tylko dbaj o potrzeby, ale zawsze znajd¼ dla siebie dobre s³owo. Patrz±c w lustro zawsze powiedz sobie jaki¶ komplement. Zasypiaj±c pomy¶l o czym¶ mi³ym, co Ciê w danym dniu spotka³o. Warto pielêgnowaæ postawê szacunku i mi³o¶ci do siebie samego.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529358,1,Program-8-x-o--opiekowanie-sie-soba-.html


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Marzec 07, 2010, 08:42:43

Wiosna….ach to Ty!  Czyli o przesileniu wiosennym.

Wiosna tu¿, tu¿…Przyroda budzi siê do ¿ycia, dni staj± siê coraz d³u¿sze i bardziej s³oneczne, wszystko zaczyna siê zieleniæ, a co siê dzieje z nami? Im bardziej wszystko budzi siê do ¿ycia, tym bardziej my padamy ze zmêczenia, jeste¶my bardziej podatni na infekcje, odczuwamy znu¿enie pomimo d³ugiego snu, niechêæ, poczucie rezygnacji, i ze zgroz± my¶limy, ¿e trzeba i¶æ do pracy. Ponadto ogarnia nas apatia i tracimy apetyt. Na szczê¶cie objawy te nie ¶wiadcz± o ¿adnej powa¿nej chorobie, a o tzw. przesileniu wiosennym.

Ci ,którzy jednak odczuwaj± negatywne skutki przesilenia wiosennego, wiedz± ¿e jest bardzo uporczywe. Sprawia, ¿e trudno nam siê skoncentrowaæ, pracowaæ, wszystkie obowi±zki staj± siê dwa razy trudniejsze. Czy¿ nie?
Przesilenie wiosenne dopada, niestety, wiêkszo¶æ z nas, na szczê¶cie jest stanem przej¶ciowym i u wiêkszo¶ci osób szybko mija( trwa oko³o 2-4 tygodni). W sytuacji, gdy utrzymuje siê d³u¿ej, nasila siê lub gdy typowe dla niego objawy pojawiaj± siê regularnie prawie ka¿dego roku, nale¿y zwróciæ na to uwagê i skonsultowaæ swój stan z lekarzem psychiatr±. Mo¿e to  bowiem ¶wiadczyæ o depresji.
 
Do jego najczêstszych objawów przesilenia wiosennego zaliczamy:
- ogólne poczucie zmêczenia, znu¿enie i apatiê,
- niechêæ do podejmowania aktywno¶ci fizycznej i umys³owej,
- trudno¶ci w koncentracji (k³opoty ze skupieniem siê na pracy czy nauce),
- nadmiern± senno¶æ lub przeciwnie, trudno¶ci z zasypianiem,
- obni¿on± odporno¶æ organizmu, a w zwi±zku z ni± podatno¶æ na infekcje,
- bóle g³owy,
- odczuwanie niewielkich wzrostów temperatury jako du¿o wy¿szych,
- odczuwanie nieusprawiedliwionej niechêci wobec innych ludzi.,
-stawianie sobie zbyt wysokich wymagañ(„czas skoñczyæ z lenistwem, czas wzi±æ siê do pracy, zrobiæ porz±dki, zaj±æ siê wygl±dem…”
 
O czym ka¿dy z nas powinien pamiêtaæ, aby unikn±æ towarzysz±cym przesileniu wiosennemu zagro¿eniom? Dzisiaj kilka s³ów, jak sobie z tym radziæ.
 
1. Zadbaj o swój sen. O¶miogodzinny odpoczynek nocny znakomicie regeneruje organizm, a po dobrze przespanej nocy samopoczucie jest zdecydowanie lepsze. Aby dobrze zasypiaæ, unikaj picia po po³udniu napojów pobudzaj±cych np. mocnej herbaty, kawy albo coca-coli. Kolacja powinna byæ lekka i opieraæ siê na produktach bogatych w tryptofan (aminokwas, który wykazuje dzia³anie uspokajaj±ce) takich, jak: bia³y ser, mleko, miêso z indyka, ryby i banany.
2. Wstawanie. Mrok za oknem nie zachêca do porannego wstawania informuj±c nasz mózg, ¿e jest jeszcze noc i pora snu. Dlatego pozwól swojemu organizmowi obudziæ siê powoli. Nie zrywaj siê rano gwa³townie z ³ó¿ka, jak tylko us³yszysz dzwonek budzika. Pole¿ w ³ó¿ku przez kilka minut przeci±gaj±c siê, co uaktywni miê¶nie po nocnym odpoczynku. Nastêpnie wstañ i za¶wieæ wszystkie lampy w pobli¿u (ekolodzy mnie zastrzel±;-),by obudziæ rozespany organizm i daæ mu pozytywn± dawkê ¶wiat³a. Ch³oñ ka¿dy promieñ s³oñca – w domu i w pracy w ci±gu dnia odsuwaj zas³ony i ¿aluzje, ¿eby jak najwiêcej ¶wiat³a dziennego wpada³o do pomieszczeñ. Nastêpnie otwórz równie¿ okno i wykonaj kilka g³êbokich, ale powolnych oddechów.W ten sposób dotlenisz siê po ca³onocnym ¶nie.
3. Pamiêtaj, aby zje¶æ po¿ywne ¶niadanie, które dostarcza organizmowi energii do dzia³ania. Powinno ono sk³adaæ siê z wêglowodanów  czyli ,np. pieczywa, jak równie¿ bia³ka w postaci wêdliny, jajka i sera. Kanapki najlepiej smakuj± ze spor± ilo¶æ surowych warzyw np. pomidorów, ogórków, sa³aty, które s± jednocze¶nie ¼ród³em witamin. Po¿ywne ± równie¿ p³atki owsiane, ziarna zbó¿, suszone owoce i orzechy. Do ¶niadania niezbêdna jest odrobina mas³a ro¶linnego, poniewa¿ t³uszcz u³atwia przyswajanie witamin z warzyw. Bardzo wa¿ne jest ¶niadanie, które zim± powinno byæ szczególnie po¿ywne, poniewa¿ dostarcza organizmowi energii nie tylko do dzia³ania, ale i do zapewnienia uczucia ciep³a wewnêtrznego.
4. Od¿ywianie. Warto pamiêtaæ o mro¿onkach, gdy¿ zachowuj± one wiêkszo¶æ niezbêdnych dla nas witamin, zw³aszcza wit. C,A,E oraz te z grupy B. W jad³ospisie warto te¿ uwzglêdniaæ kie³ki, które stanowi± ¼ród³o cennych witamin i sk³adników mineralnych. Mo¿na je kupiæ lub hodowaæ w domu. Samemu mo¿emy te¿ hodowaæ natkê pietruszki i szczypiorek ,odporno¶æ poprawiaj± tak¿e jogurty i inne mleczne napoje zawieraj±ce ¿ywe kultury. Doskona³ym stymulatorem serotoniny jest na przyk³ad czekolada, a do nieco mniej kalorycznych „rozweselaczy” zalicza siê szpinak, ser, czy w±tróbkê. Warto siêgn±æ te¿ po pokarmy zawieraj±ce spor± ilo¶æ b³onnika np. jab³ka.
5. Zwróæ uwagê na swój ubiór, gdy wychodzisz na dwór. Ubranie powinno byæ kilkuwarstwowe, poniewa¿ powietrze znajduj±ce siê pomiêdzy poszczególnymi elementami garderoby dodatkowo zabezpiecza przed utrat± ciep³a. Nie zapominaj o czapce, szaliku i rêkawiczkach. Nale¿y pamiêtaæ, ¿e najwiêcej ciep³a uchodzi przez skórê g³owy, tote¿ jej ochrona jest niezmiernie istotna. A komfort cieplny jest jedn± ze sk³adowych dobrego samopoczucia. Warto zwróciæ te¿ uwagê na kolorystykê ubioru, i tak np. kolor czerwony –o¿ywia, dodaje energii, pobudza do dzia³ania. ¯ó³ty-wzmacnia i o¿ywia umys³, wp³ywa pozytywnie na odporno¶æ nerwow±. Podobnie pomarañczowy. Z kolei kolory niebieski, zielony i fioletowy dzia³aj± raczej uspokajaj±co, likwiduj± napiêcia, przywracaj± równowagê.
6. Je¶li palisz papierosy, to organizm twój jest dodatkowo niedotleniony na skutek dzia³ania sk³adników dymu tytoniowego, co pogarsza znacznie samopoczucie i kondycjê, dlatego koñcówka zimy mo¿e byæ dobrym pretekstem do rzucenia tego na³ogu, choæ wymaga to silnej motywacji i  wytrwania w postanowieniu. Nagrod± bêdzie lepsze samopoczucie i kondycja oraz poprawa wygl±du, zauwa¿alne ju¿ po kilku tygodniach niepalenia.
7. Na wiosnê nieoceniony jest regularny ruch i æwiczenia fizyczne, które znakomicie usprawniaj± i dotleniaj± organizm. Jednocze¶nie wydzielane w czasie wysi³ku przez mózg endorfiny i serotonina poprawiaj± nastrój i wprowadzaj± w stan b³ogo¶ci. Aktywno¶æ fizyczn± trzeba jednak wprowadzaæ stopniowo w zale¿no¶ci od w³asnej wydolno¶ci, gdy¿ nadmierny wysi³ek mo¿e po prostu zaszkodziæ. Ka¿dy trening nale¿y zaczynaæ od kilkuminutowej rozgrzewki. Dla zdrowia najlepsze s± dyscypliny stymuluj±ce uk³ad kr±¿enia ,np. marsz, bieganie, jazda na rowerze i p³ywanie. Æwiczyæ nale¿y oko³o 20-30 minut i co najmniej 3 razy w tygodniu. Zima nie zachêca do aktywno¶ci fizycznej, warto jednak w  czasie przedwio¶nia rozruszaæ swój organizm. Regularny ruch usprawnia nas i dotlenia. Polecam równie¿, „szybki spacer” lub jak kto woli- Nordic Walking. Ws³uchajmy siê w przyrodê. Znajd¼my choæ jeden dzieñ na wycieczkê na ³ono natury, a budz±ca siê do ¿ycia przyroda pozytywnie na nas wp³ynie!
8. Na dobre samopoczucie ma wp³yw równie¿ umiejêtno¶æ radzenia sobie ze stresem. W okresie przesilenia wiosennego warto nieco zwolniæ tempo w pracy i w domu rozdzielaj±c sprawy na wa¿ne i nie wa¿ne oraz pilne i nie pilne. Rozlu¼niaj±co mo¿e dzia³aæ regularne s³uchanie muzyki relaksacyjnej, masa¿e lub uprawianie technik relaksacyjnych np. joga albo  aromaterapia, któr± w warunkach domowych mo¿e byæ wieczorna ciep³a k±piel z dodatkiem olejku lawendowego lub ró¿anego albo ulubionych zió³.
9. Warto siêgn±æ do starych, domowych sposobów wzmacniania odporno¶ci i piæ herbatê z sokiem malinowym, mleko z miodem, sok z cebuli lub z cytryny albo spo¿ywaæ czosnek. W aptekach dostêpne s± gotowe preparaty zio³owe pobudzaj±ce uk³ad immunologiczny, a tym samym stymuluj±ce naturaln± odporno¶æ organizmu. Do najpopularniejszych nale¿y je¿ówka (echinacea), ziele pokrzywy, preparaty z ¿eñ-szenia i mi³orzêbu japoñskiego. Dodatkowo mo¿na przyjmowaæ mikroelementy (zw³aszcza preparaty magnezu i cynku). Wszystkie one dostêpne s± bez recepty w ka¿dej aptece. Odczuwaj±c silnie stresy, niepokój czy z³e samopoczucie warto zwróciæ uwagê na naturalne sposoby, m.in. zio³a. Herbatka z melisy skutecznie ³agodzi napiêcie i niepokoje, a wypita przed snem dodatkowo u³atwia zasypianie. Wprost nieoceniona jest herbatka z owoców dzikiej ró¿y, która zawiera znów bardzo du¿o minera³ów (potas, magnez, cynk, wapñ) oraz witaminy C. Powy¿sze preparaty pobudzaj± nasz uk³ad odporno¶ciowy do zwalczania bakterii, wirusów, grzybów oraz innych patogenów chorobotwórczych.
10. Warto siêgn±æ po suplementy
Odpowiednio zbalansowana dieta dostarcza zazwyczaj wszystkich potrzebnych sk³adników od¿ywczych, ³±cznie z witaminami i minera³ami. Cze¶æ ludzi aktywnych zawodowo nie jest jednak w stanie od¿ywiaæ siê racjonalnie, co mo¿e prowadziæ u nich na przedwio¶niu do niedoborów witaminowych. Dlatego u takich osób warto na przedwio¶niu rozwa¿yæ suplementacjê witaminow± uzupe³niaj±c± codzienn± dietê zw³aszcza, ¿e w aptekach dostêpna jest szeroka gama preparatów wielowitaminowych.. Farmaceuta jest w stanie doradziæ ka¿demu odpowiedni preparat w zale¿no¶ci od wieku, p³ci, stanu zdrowia i stopnia wytrenowania. Nale¿y jednak pamiêtaæ, ¿e kuracja witaminowa powinna trwaæ nie d³u¿ej ni¿ 1-2 miesi±ce, bo witaminy w nadmiarze mog± zaszkodziæ.
11. W miarê mo¿liwo¶ci unikaj du¿ych skupisk ludzi (w autobusach, tramwajach, w hipermarketach), bo tam mo¿esz „z³apaæ” przeziêbienie lub grypê.
 
I tak ju¿ na koniec, pragnê jeszcze raz zaznaczyæ, ¿e nasze aktualne odczucia s± skutkiem procesów przestawiania siê organizmu z jesienno-zimowego, "u¶pionego jak nied¼wied¼" na rytm wiosenno-letni „radosnego jak skowronek”. Zmienia siê sposób funkcjonowania uk³adu kr±¿enia, têtno, czêsto¶æ oddychania oraz poziom hormonów, które wp³ywaj± na nasz nastrój. Stosuj±c siê jednak do powy¿szych rad mo¿na ten "trudny" okres uczyniæ nieco zno¶niejszym.
Zatem „Skowronki” cieszmy siê nadchodz±c± wiosn±, wykorzystajmy d³u¿sze dni na spotkania z przyjació³mi, relaks i odpoczynek, a z pewno¶ci± nasze samopoczucie poprawi siê w ci±gu najbli¿szych tygodni i powitamy wiosnê w dobrym nastroju….Wiosna, wiosna, wiosna ach to ty!
Anna S³omiñska
http://zdrowie-publiczne.com.pl/artykul_medyczny_wiosna--8230--ach-to-ty--czyli-o-przesileniu-wiosennym--164.html


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Marzec 18, 2010, 21:17:02

Cudowny ocet jab³kowy

Oto przyk³ad bardzo prostego i taniego naturalnego produktu-przyprawy, która leczy.

Angielskie przys³owie mówi, ¿e je¶li zjesz choæ jedno jab³ko dziennie, zapomnisz drogê do lekarza. Podobnie dzia³a te¿ ocet jab³kowy, gdy¿ wszystkie po¿yteczne substancje, zawarte w tych owocach, przechodz± w ocet.

Z Anglii pochodzi okre¶lenie octu jab³kowego jako eliksiru ¿ycia.

Inne powiedzenie mówi: Wypij dwa razy dziennie nieco octu jab³kowego, a wiêkszo¶æ chorób bêdzie siê trzyma³a od ciebie z daleka.
Pozbêdziesz siê bowiem toksyn z organizmu, zapobiegniesz mia¿d¿ycy i cieszyæ siê bêdziesz zgrabn± sylwetk±.

Dzia³anie lecznicze octu jab³kowego by³o znane ju¿ w dawnym Egipcie i w¶ród Rzymian. Rzymscy legioni¶ci podobno zawsze nosili ze sob± ten specyfik. Znana jest te¿ niezwyk³a ¿ywotno¶æ i tê¿yzna rolników ze stanu Vermont w USA, którzy pijali codziennie rano szklaneczkê rozpuszczonego z miodem i wod± octu, który to zwyczaj przywie¼li kiedy¶ zapewne ich przodkowie z Europy pamiêtaj±cy rzymski zwyczaj.

W wielu potrawach ocet jab³kowy u¿ywany jest jako dodatek do sa³atek i dañ miêsnych. Przyspiesza trawienie, pobudza wydzielanie soków ¿o³±dkowych i syntezê enzymów trawiennych, usuwa z³ogi i pomaga rozszczepiaæ t³uszcze, a w rezultacie przyczynia siê do obni¿enie wagi.

Ocet pomaga spaliæ t³uszcz i oczy¶ciæ organizm z toksyn, a tak¿e jest znakomitym ¶rodkiem dietetycznym. I to nie tylko dlatego, ¿e jest prawie bezkaloryczn± przypraw±, która jako dodatek do sa³atek mo¿e zast±piæ majonez.  Jego kwa¶ny odczyn znacznie przyspiesza procesy trawienia i w ten sposób organizm jest w stanie spaliæ wiêcej kalorii i skutecznie pozbyæ siê nagromadzonych zapasów t³uszczów.

Ocet jab³kowy jest wiêc nie tylko dodatkiem smakowym, ale tak¿e lekiem.
 
Dostarcza wielu potrzebnych sk³adników

Lekarze i naturoterapeuci rekomenduj± go jako naturalny ¶rodek o korzystnym dzia³aniu, g³ównie ze wzglêdu na du¿± zawarto¶æ potasu, wapnia, fosforu i sodu. W occie jab³kowym jest oko³o 20 najwa¿niejszych substancji mineralnych i mikroelementów, a tak¿e kwasy octowy, mlekowy i cytrynowy, cenne substancje balastowe, ca³y szereg fermentów i aminokwasów.

G³ówn± rolê w powrocie organizmu do zdrowia odgrywa tu sk³adnik octu jab³kowego pektyna. Jest to substancja balastowa, poprawiaj±ca procesy trawienia i pe³ni±ca szereg po¿ytecznych funkcji w organizmie: obni¿a poziom cholesterolu we krwi, poprawia stan naczyñ krwiono¶nych, zapobiega mia¿d¿ycy, nadci¶nieniu itp.

Ocet jab³kowy zawiera tak¿e witaminê E , uwa¿an± za jeden z najsilniejszych przeciwutleniaczy, neutralizuj±cych szkodliwe dzia³ania wolnych rodników, które mog± byæ przyczyn± przedwczesnego starzenia siê, zaburzeñ systemu immunologicznego, chorób sercowo-naczyniowych, zaæmy i chorób onkologicznych.

Ocet z jab³ek jest wa¿ny dla systemu nerwowego i uk³adu kr±¿enia.
Wyrównuje on tak¿e równowagê zasadowo-kwasow± organizmu. Wbrew pozorom s³u¿y odkwaszaniu organizmu.

W medycynie ludowej jest powszechnie stosowany ze wzglêdu na wysok± zawarto¶æ potasu, który jest niezbêdny dla naszego organizmu. Niedobór tego pierwiastka mo¿na rozpoznaæ po takich objawach jak os³abienie pamiêci, wra¿liwo¶æ na zimno, podatno¶æ stóp na odciski, sk³onno¶æ do zaparæ, podatno¶æ na przeziêbienia, psucie zêbów, wystêpowanie pryszczy, bezsenno¶æ, bóle w stawach. Potas jest te¿ konieczny do prawid³owego wzrostu dzieci, opó¼nia stwardnienie naczyñ krwiono¶nych, a wiêc przeciwdzia³a procesom mia¿d¿ycowym.

Stosowanie wewnêtrzne

Nie nale¿y oczywi¶cie piæ go w du¿ych ilo¶ciach (wtedy by³oby to szkodliwe). W zupe³no¶ci wystarcz± dwie, trzy ³y¿eczki rozpuszczone w szklance przegotowanej wody. Piæ nale¿y 2 - 3 razy dziennie bezpo¶rednio przed posi³kami ma³ymi ³yczkami. Dla z³agodzenia smaku mo¿na mieszaæ go tak¿e z sokami lub dodaæ miodu. Je¿eli natomiast chcemy zastosowaæ ocet jako ¶rodek wspomagaj±cy odchudzanie, pierwsz± porcje takiego koktajlu nale¿y spo¿yæ zaraz po przebudzeniu.

Ze wzglêdu a tyle korzystnych oddzia³ywañ, ocet jab³kowy mo¿na za¿ywaæ profilaktycznie. Doro¶li: dwa razy dziennie 2 ³y¿eczki octu z 2 ³y¿eczkami miodu na pó³ szklanki przegotowanej wody. Dzieci: 1 ³y¿eczka octu z dodatkiem 2 ³y¿eczek miodu rozpuszczonego w po³owie szklance przegotowanej wody.

Szybsze trawienie i odchudzanie
Z pozbyciem siê zbêdnych kilogramów boryka siê a¿ 40% ludzi. Wiêkszo¶æ z nich próbuje odchudzaæ siê za pomoc± cudownych diet czy g³odówek. Ich efekty niestety nie s± d³ugotrwa³e, gdy¿ w wiêkszo¶ci przypadków koñcz± siê tzw. efektem jo-jo, który w znacz±cy sposób destrukcyjnie wp³ywa na psychikê osoby oty³ej. W takich sytuacjach warto skorzystaæ z naturalnych, znanych od lat metod wspomagaj±cych odchudzanie, które powoduj± utratê zbêdnych kilogramów bez stosowania drastycznych diet.

Osoby z nadwag± pragn±ce przeprowadziæ kuracjê octow± powinny go piæ trzy razy dziennie (po dwie ³y¿ki octu na pó³ szklanki przegotowanej wody): na czczo, przed obiadem i przed snem. Trzeba przy tym ograniczyæ spo¿ycie soli. Kuracja trwa d³ugo, gdy¿ spalanie t³uszczu odbywa siê powoli, za to bez szkody dla zdrowia.

Porcjê octu powinny codziennie wypiæ te¿ osoby cierpi±ce na anemiê, gdy¿ pobudza on produkcjê czerwonych krwinek.

£y¿eczka octu wlana do szklanki wody i wypijana regularnie obni¿a gor±czkê i hamuje rozwój infekcji.

Uwaga! Nie wszyscy jednak mog± stosowaæ ocet jab³kowy w czystej postaci (osoby z problemami ¿o³±dkowymi,  nie jest wskazany dla wrzodowców). W aptekach jest wiele dostêpnych preparatów maj±cych w swoim sk³adzie ocet jab³kowy, który nie oddzia³uje ju¿ negatywnie na ¿o³±dek.

Zastosowanie zewnêtrzne

Ju¿ nasze prababcie zaleca³y p³ukanie jamy ustnej jego roztworem, gdy pojawia³y siê ple¶niawki. S³u¿yæ mo¿e tak¿e do p³ukania gard³a przy stanach zapalnych oraz zapaleniu krtani. Octowe ok³ady poleca³y te¿ w przypadku skrêcenia stawów i st³uczeniach.

Dermatolodzy utrzymuj±, ¿e ma w³a¶ciwo¶ci przeciwalergiczne. Nie rozcieñczony, stosowany bezpo¶rednio na skórê, leczy dolegliwo¶ci skórne. U¿ywany do p³ukania w³osów zapobiega ich wypadaniu. P³ukanie w³osów w s³abym roztworze octu pozwala dok³adnie usun±æ resztki piany i myd³a i zapobiega przet³uszczaniu siê w³osów sprawiaj±c, ¿e d³ugo pozostaj± one ¶wie¿e, pachn±ce i z po³yskiem.
Kwas octowy to równie¿ doskona³y antyseptyk. Rozcieñczony mo¿emy u¿yæ tak¿e do przemywania powierzchownych oparzeñ, co zapobiegnie tworzeniu siê blizn i u¶mierzy ból.

Najlepszy domowej roboty

W sklepach nie brakuje najrozmaitszych rodzajów octu, ale najlepiej przygotowaæ go osobi¶cie w domu. To czynno¶æ ³atwa, a za to mamy pewno¶æ, ¿e produkt jest ca³kowicie naturalny.

Wybierz kilka ³adnych jab³ek, umyj i pokrój je wraz ze skórkami i gniazdami nasiennymi, na ma³e kawa³ki, mo¿na te¿ zetrzeæ. Umie¶æ je w du¿ym s³oiku i zalej pos³odzon± przegotowan± wod± (jedna ³y¿ka cukru na jedn± szklankê wody).

Naczynie zatkaj obwi±zuj±c p³ótnem. Postaw w ciep³ym miejscu, aby jab³ka sfermentowa³y - na oko³o 4 tygodnie. Od czasu do czasu  p³yn zamieszaæ drewnian± ³y¿k±. Gdy p³yn przestanie siê burzyæ, przelej go do butelek, przecedzaj±c przez gazê. Szczelnie zamknij i przechowuj w ch³odnym miejscu.
     
Podstawowa receptura

 Wieczorem rozpu¶ciæ w ma³ej ilo¶ci ciep³ej wody 2 ³y¿eczki octu jab³kowego i  2 ³y¿eczki miodu, wymieszaæ i odstawiæ. Rano zalaæ  ciep³± woda  (lub wod± mineraln± niegazowan±) do objêto¶ci szklanki.
Piæ naczczo na ok. 20 min przed ¶niadaniem.

 Ocet jab³kowy ma jeszcze wiele innych w³asno¶ci leczniczych,  przyk³adowe receptury/sposoby u¿ycia np. na: przeziêbienia - kuracja wzmacniaj±ca, katar i flegma (¶luz), katar zatoki czo³owej , bóle gard³a i chrypka, kaszel, gor±czka, ból ucha, ...znajdziecie np. na  http://www.mojadrogadozdrowia.com/Ocet%20Jablkowy.htm  (jest te¿ wiele innych stron).

http://www.lepszezdrowie.info/ocet.htm
http://www.lideria.pl/Ocet-jablkowy-Heike-Braak-Silke-Kuster/sklep/opis?nr=25020


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Marzec 21, 2010, 08:51:06

Ziemniaki na choroby ¿o³±dka

Ziemniaki uprawiane by³y od pradawnych czasów w wysokich Andach. W XVI wieku sprowadzone zosta³y do Europy i zrobi³y tu zawrotn± karierê. I s³usznie, bo to g³ównie dziêki ziemniakom wyeliminowano w Europie szkorbut.

Ziemniaki s± lekkostrawne, zasadotwórcze, a zawarte w nich zwi±zki s± ³atwo przyswajalne.
Maj± opiniê tucz±cych, jednak tucz±cy jest przede wszystkim dodawany do nich t³uszcz. Same ziemniaki nie s± tucz±ce, bo zawieraj± tylko ok. 0,1 % t³uszczu i ok. 80 kcal w 100g, g³ównie pod postaci± ³atwo przyswajalnych wêglowodanów, polecanych tak¿e dla cukrzyków.

S± dosyæ bogate w sole i sk³adniki mineralne, w tym przede wszystkim potas, siarkê i fosfor. Maj± te¿ nieco wapnia i magnezu oraz liczne mikroelementy (¿elazo, mangan, mied¼, cynk i inne). Dostarczaj± sporo witaminy C i chocia¿ oko³o 50% tej witaminy traci siê podczas gotowania, pozostaj± kartofle wa¿nym jej ¼ród³em. Ponadto zawieraj± nieco witamin A, B1, B2, B3, B6 i PP. Dostarczaj± równie¿ b³onnika oraz cennego bia³ka. Wprawdzie bia³ka jest w ziemniakach tylko 2%, ale jest ono pe³nowarto¶ciowe i ³atwostrawne.

W³a¶ciwo¶ci lecznicze

Ziemniaki w pe³ni zas³uguj± na miano ro¶liny leczniczej.
¦wie¿o odcedzony sok z ziemniaków zawiera substancjê o dzia³aniu zbli¿onym do atropiny, dziêki czemu mo¿e u¶mierzyæ lub z³agodziæ bóle ¿o³±dka. Trzeba jednak pamiêtaæ, ¿e sok z ziemniaków likwiduje bóle ¿o³±dka, ale nie eliminuje choroby, która je wywo³a³a.

Ziemniaki podawane jako puree zalecane s± przy wielu chorobach ¿o³±dka, jak: zapalenie b³ony ¶luzowej ¿o³±dka, nadkwasotê, wrzody ¿o³±dka i dwunastnicy. S± skuteczne równie¿ przy nieunormowanym stolcu i zaparciach.

Wyci¶niêty sok z tartych dojrza³ych ziemniaków (nigdy z ju¿ kie³kuj±cych!) likwiduje nadmiar kwasu ¿o³±dkowego oraz zmniejsza zawarto¶æ cukru w moczu i jego objêto¶æ, ³agodzi bolesne skurcze ¿o³±dka, a tak¿e zgagê.

Dziêki potasowi, w który ziemniaki s± bogate, zaleca siê je chorym na serce, poniewa¿ przyspieszaj± wydalanie nadmiernej ilo¶ci p³ynów z organizmu i u³atwiaj± pracê serca.

W ludowej medycynie papka z surowych ziemniaków zalecana jest jako ok³ady na oparzenia.

Ale uwaga, wed³ug niektórych ¼róde³, ziemniaki - tak jak wszystkie psiankowate - zaburzaj± metabolizm wapnia i z tego wzglêdu jedz±c du¿o ziemniaków powinni¶my dostarczaæ organizmowi dodatkowych porcji wapnia. Psiankowate (a wiêc ziemniaki, pomidory, papryka, ober¿yna, tytoñ) nie s± równie¿ zalecane w diecie osób chorych na artretyzm czy reumatyzm.

Lecznicze przepisy

Sok z ziemniaków na nadmiar kwasów ¿o³±dkowych

Przy chronicznej nadkwasocie nale¿y przyjmowaæ dziennie 200-300 g wyci¶niêtego soku z tartych dojrza³ych ziemniaków (ale nigdy z ziemniaków ju¿ kie³kuj±cych!). Na zgagê wystarczy jedna ³y¿eczka od herbaty soku.
Przeciwko wrzodom ¿o³±dka i dwunastnicy

*Obraæ 50 g ziemniaków i wycisn±æ sok, Piæ przed posi³kami przez pe³ne 6 tygodni. W tym czasie nale¿y przestrzegaæ ostrej diety.
*Za¿ywaæ codziennie przed jedzeniem rano i wieczorem 1 dl soku z ziemniaków, przygotowanego ok. 12 godzin przed za¿yciem.

Przy gor±czce i bólach g³owy

W przypadku temperatury czy migreny pokroiæ ziemniak na plasterki i ob³o¿yæ nim czo³o.
Przy bólu g³owy

Po³o¿yæ na g³owê ok³ad z surowego, utartego ziemniaka i w tym samym czasie moczyæ nogi.
Przy bólu zêbów

Ze ¶wie¿o utartego ziemniaka zrobiæ ok³ad na policzek przy bol±cym zêbie.
Zapalenie ¶linianek

Upiec ziemniak, przekroiæ na po³owê i po³o¿yæ na ¶linianki.
K±piel przy reumatyzmie i go¶æcu

Utrzeæ surowe ziemniaki, przelaæ wrz±tkiem i przemywaæ obola³e miejsca. Stosuje siê przy opuchli¼nie spowodowanej reumatyzmem i przy napadach go¶æca.
K±piel ³agodz±ca w przewlek³ych chorobach skóry

2 kg otrêbów i 5 kg obranych ziemniaków w³o¿yæ do gêstego worka, a nastêpnie worek w³o¿yæ do wanny z 10 litrami wrz±tku. Zostawiæ go w wodzie na 1 godzinê, po czym nape³niæ wannê ciep³± wod±. Pozostaæ w k±pieli co najmniej przez 15 minut, nie wyjmuj±c worka. Je¶li to mo¿liwe, nie nale¿y siê wycieraæ, lecz wyschn±æ na powietrzu.
Przeciwko wilgotnej egzemie

Przekroiæ ziemniaka i ugotowaæ w nie osolonej wodzie. Lekko ciep³ym wywarem przemywaæ chore miejsca. Wody mo¿na u¿ywaæ przez trzy dni. Po przemyciu nie nale¿y chorych miejsc wycieraæ, ale nasmarowaæ oliw± z oliwek. Leczenie trwa 8 dni.
Przy oparzeniach

Oparzone miejsca posypaæ m±k± ziemniaczan± lub po³o¿yæ na nim plasterki ¶wie¿ego ziemniaka lub ok³ad z tartego.
Na brodawki

Robiæ ok³ady z utartego ¶wie¿ego ziemniaka.
Na odciski

Utrzeæ ziemniak, zrobiæ ok³ad na odcisk i trzymaæ go przez ca³± noc. Powtarzaæ przez kilka wieczorów.
Przy odmro¿eniu

Zmarzniêty ziemniak rozgnie¶æ i przyk³adaæ na odmro¿one miejsce przez kilka wieczorów.

Ze wzglêdu na swoje w³a¶ciwo¶ci koj±ce, ziemniak stosowany jest te¿ w pielêgnacji urody.

Uwaga:
Pod wp³ywem ¶wiat³a ziemniaki zieleniej±. Powstaje wtedy solanina - szkodliwy alkaloid, który wywo³uje bóle g³owy, biegunkê i wymioty. Solanina nie rozk³ada siê podczas ogrzewania i tylko czê¶ciowo przechodzi do wody podczas gotowania. Dlatego nale¿y dok³adnie wycinaæ zielone miejsca.

Wskazówki:
*Podczas gotowania ziemniaków znaczna czê¶æ sk³adników mineralnych wyp³ukuje siê, st±d zalecenia, by gotowaæ je na parze, a najlepiej „w mundurkach”.
*Nigdy nie obieramy ziemniaków za wcze¶nie, ale tu¿ przed przygotowaniem potrawy.
*Stare ziemniaki s± bardziej kaloryczne ni¿ m³ode, ale maj± mniej witaminy C. Za to zawieraj± wiêcej potasu i fosforu, witamin B1 i B6.

Przepisy na dania z ziemniaków

Dania z ziemniakówZiemniaki s± lekkostrawne, zasadotwórcze i dosyæ zasobne w ³atwo przyswajalne zwi±zki. Maj± równie¿ pewne w³a¶ciwo¶ci lecznicze, zw³aszcza przy chorobach ¿o³±dka. (Zobacz Ziemniak na chory ¿o³±dek).

Dziêki sporej ilo¶ci siarki, jedzone w nadmiarze rozdymaj± ¿o³±dki, ale porcja 20 dag dziennie wydaje siê byæ bezpieczn±. No i siarka jest niezbêdna nie tylko dla zdrowia, ale i urody (w³osy, paznokcie i cera).

Jedzmy wiêc ziemniaki, bo s± zdrowe, niedrogie i mo¿na przyrz±dzaæ je na wiele sposobów.


Pamiêtajmy tylko o w³a¶ciwym ich przygotowywaniu. Oto kilka wskazówek.

Obieranie
Obieramy ziemniaki jak najcieniej. Jedynie wiosn± i latem, gdy mog± zawieraæ truj±c± solaninê, obieramy grubiej i koniecznie wycinamy zazielenione czê¶ci i wszystkie oczka z zal±¿kiem kie³ka. I wtedy powinni¶my gotowaæ je w wiêkszej ilo¶ci wody, któr± nastêpnie wylewamy.

Gotowanie
Nigdy nie nale¿y pozostawiaæ obranych ziemniaków d³ugo w wodzie, bo trac± du¿o witaminy C. Najlepiej gotowaæ je na parze, albo natychmiast po obraniu zalaæ gor±c± wod± i gotowaæ.

Ziemniaki w mundurkach
Najzdrowsze, poniewa¿ nie trac± swoich sk³adników mineralnych. Ugotowane ziemniaki po odcedzeniu nale¿y na moment zalaæ zimn± wod±. Dziêki temu bêdzie ³atwiej obraæ je z ³upin.

Ziemniaki sma¿one
Frytki ziemniaczane mo¿na odgrzewaæ, nie mog± byæ jednak przedtem osolone, gdy¿ zrobi± siê miêkkie.

Kluski, knedle
Na próbê trzeba najpierw ugotowaæ jeden knedel ziemniaczany, aby siê przekonaæ, czy nie jest zbyt miêkki. Je¶li tak, to nale¿y do ciasta dodaæ trochê wiêcej m±ki.
Do wody, w której gotujemy knedle, zaleca siê dodaæ szczyptê m±ki ziemniaczanej. A na dno miski, do której przek³adamy os±czone knedle, mo¿na w³o¿yæ odwrócony do góry dnem spodek od fili¿anki. Knedle wówczas obeschn± i nie bêd± siê skleja³y.

Sa³atki ziemniaczane
Je¶li sa³atki wydaj± siê md³e, mo¿na do sosu dodaæ ³y¿eczkê chrzanu. Nie tylko poprawi smak, ale równie¿ wp³ynie korzystnie na trawienie.
Sa³atki przed podaniem na stó³ nale¿y przechowywaæ w lodówce, aby siê przemacerowa³y.
http://www.cyberbaba.pl/content/view/1540/246/


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Marzec 21, 2010, 12:33:23
Si³a natury

Do niedawna eksperci ¿ywieniowi zajmowali siê g³ównie podstawowymi dla naszego zdrowia substancjami od¿ywczymi, takimi jak wêglowodany, bia³ka, witaminy i minera³y.

Ostatnio zwrócono uwagê, ¿e ro¶liny zawieraj± tak¿e czynne substancje, których rola i znaczenie s± znacznie wiêksze ni¿ dotychczas s±dzono. Ju¿ bardzo niewielkie ilo¶ci tych biologicznie czynnych substancji mog± chroniæ nasze zdrowie, co sprawia, ¿e mo¿na je nazwaæ naturalnymi lekami. To w³a¶nie tym substancjom zawdziêczaj± niektóre warzywa swoj± lecznicz± moc.

Wyja¶nia to te¿ dlaczego zwolennicy pe³nowarto¶ciowego ¿ywienia, opartego w du¿ej mierze na warzywach, ciesz± siê czêsto lepszym zdrowiem i wiêksz± odporno¶ci±, ni¿ ludzie traktuj±cy ro¶linn± ¿ywno¶æ jako drugorzêdn±.

Substancje biologicznie czynne to tzw. drugorzêdne substancje ro¶linne, substancje balastowe oraz zwi±zki wystêpuj±ce w sfermentowanych artyku³ach ¿ywno¶ciowych (np. kwas mlekowy w jogurcie).

Drugorzêdne substancje ro¶linne - leki natury

Powstaj± w procesie przemiany materii ro¶liny, by utrzymaæ j± przy ¿yciu i chroniæ przed szkodliwym dzia³aniem. Okazuje siê, ¿e substancje te mog± korzystnie wp³ywaæ tak¿e na biochemiczne procesy w naszym organizmie. Najwa¿niejsze jest ich dzia³anie chroni±ce przed rakiem. Mog± równie¿ regulowaæ ci¶nienie i poziom glukozy we krwi, wzmacniaæ system odporno¶ciowy, obni¿aæ poziom cholesterolu, zachowywaæ w³a¶ciw± krzepliwo¶æ krwi.

Z pewno¶ci± po¿ywienie bogate w owoce i warzywa jest najbardziej naturaln± form± profilaktyki zdrowotnej, gdy¿ te w³a¶nie artyku³y ¿ywno¶ciowe s± ¼ród³em optymalnej mieszaniny drugorzêdnych substancji ro¶linnych, witamin, zwi±zków mineralnych i substancji balastowych. Nie jest przy tym decyduj±ca ilo¶æ codziennie zjadanych owoców i warzyw, ale ich ró¿norodno¶æ. Zapewni siê w ten sposób dostarczanie organizmowi ró¿norodnych sk³adników od¿ywczych i leczniczych.

Do g³ównych drugorzêdnych substancji ro¶linnych nale¿±:

Karotenoidy

S± to barwniki rozpuszczalne w t³uszczach, wystêpuj±ce przede wszystkim w owocach i warzywach o intensywnym zabarwieniu: w broku³ach, pomidorach, brukselce, grochu, marchwi, brzoskwiniach, morelach, melonach. Udowodniono, ¿e karotenoidy unieszkodliwiaj±c cia³a rakotwórcze, chroni± przed rakiem we wczesnych fazach. Wzmacniaj± równie¿ system odporno¶ciowy.

Dzieli siê je na zwieraj±ce tlen czyli tzw. ksantofile (warzywa o zielonych li¶ciach np. szpinak czy broku³y) oraz beztlenowe czyli np. beta-karoten (warzywa i owoce o barwie ¿ó³to-pomarañczowej np. marchew, morele). Karotenoidy nie zawieraj±ce tlenu s± stosunkowo bardziej wytrzyma³e na podwy¿szon± temperaturê, natomiast ksantofile ulegaj± w du¿ej mierze zniszczeniu podczas gotowania. Dlatego do przygotowania surówek celowe jest wykorzystanie g³ównie zielonych warzyw

Glukozynolany

Glukozynolany wystêpuj± g³ównie w warzywach kapustnych oraz w chrzanie i gorczycy. Biologiczn± aktywno¶æ wykazuj± nie same glukozynolany, lecz produkty ich rozk³adu powstaj±ce podczas rozdrabniania warzyw.
Badania wykaza³y, ¿e substancje te chroni± przed rakiem. Dlatego mi³o¶nicy kapusty rzadziej choruj± na raka jelita grubego ni¿ ludzie unikaj±cy tego warzywa. Dzia³aj± równie¿ jako naturalne antybiotyki: zapobiegaj± infekcjom hamuj±c rozwój wirusów.

Uwaga:
Glukozynolany s± nieodporne na dzia³anie podwy¿szonej temperatury. Gotowanie obni¿a ich zawarto¶æ o oko³o 1/3, a przeciwrakowe dzia³anie roz³o¿onych substancji ulega odpowiedniemu os³abieniu. Jedzmy zatem jak najczê¶ciej kapustê w postaci surówek.

Polifenole

Polifenole nadaj± ro¶linom barwê, aromat i budowê. Nale¿± do nich flawonoidy wystêpuj±ce przede wszystkim w zewnêtrznych warstwach owoców; w ³upinach oraz li¶ciach. Obieranie jab³ek i pomidorów znacznie obni¿a wiêc zawarto¶æ flawonoidów. Bogate w flawonoidy jest tak¿e bia³a skórka pomarañczy i grejpfrutów (albedo).

Do flawonoidów nale¿± te¿ antocyjany nadaj±ce owocom i warzywom kolor czerwony, niebieski i fioletowy (owoce jagodowe, wi¶nie, ¶liwki, bak³a¿any, czerwona kapusta). Kwercetyna, silny przeciwutleniacz, nale¿±ca równie¿ do flawonoidów, wystêpuje w cebuli, jarmu¿u, zielonej fasoli, jab³kach, wi¶niach i broku³ach. Flawonoidy unieszkodliwiaj± rakotwórcze wolne rodniki, dobrze wp³ywaj± na kr±¿enie, chroni±c przed chorobami serca, maj± równie¿ w³a¶ciwo¶ci bakteriobójcze.

Do polifenoli nale¿± te¿ kwasy fenolowe, równie¿ chroni±ce przed rakiem i unieszkodliwiaj±ce wolne rodniki i drobnoustroje. Równie¿ one zawarte s± g³ównie w zewnêtrznych warstwach ro¶lin (skórki ziemniaków i marchwi, otrêby zbo¿owe). Zawarto¶æ kwasów fenolowych w ¶wie¿o zebranych warzywach szybko maleje w nastêpstwie reakcji z tlenem atmosferycznym. Kwasy fenolowe to te¿ kwas kawowy, ferulowy i elagowy. Ten ostatni znany jest ze szczególnie silnego dzia³ania przeciwrakowego. Wystêpuje przewa¿nie w owocach jagodowych oraz orzechach w³oskich.

Fitoestrogeny

Do fitoestrogenów nale¿± izoflawonoidy (genisteina zawarta w soi) oraz lignany (w ¿ywno¶ci o du¿ej zawarto¶ci substancji balastowych, np. w nasionach zbó¿ i oleistych, w tym len).

Fitoestrogeny dzia³aj± prawie tak samo jak ludzki hormon estrogen, tyle ¿e znacznie s³abiej. Chroni± przed zachorowaniem na raka na tle hormonalnym czyli raka piersi, macicy i prostaty.

Siarczki

Zwi±zki siarki wystêpuj± we wszystkich ro¶linach cebulowych czyli czosnku, cebuli i porach. Siarczki hamuj± rozwój niepo¿±danych drobnoustrojów, przeciwdzia³aj± powstaniu raka (zw³aszcza raka ¿o³±dka), chroni± przed wolnymi rodnikami, reguluj± poziom cholesterolu i t³uszczu we krwi, zapobiegaj±c w ten sposób chorobom serca i uk³adu kr±¿enia. Powstrzymuj± stany zapalne. Czosnek zawiera silnie bakteriobójczy siarczek alicynê.

Ciekawostka:
Podczas pierwszej olimpiady czosnek zalecany by³ jako ¶rodek dopinguj±cy!
1 miligram czosnku pod wzglêdem aktywno¶ci bakteriobójczej odpowiada 10 miligramom penicyliny!

Fitosterole

Fitosterole to ro¶linny cholesterol, który nie tylko nie podnosi poziomu cholesterolu w organizmie cz³owieka, ale jest w stanie zwi±zaæ nadmiar cholesterolu i przyczyniæ siê do jego wydalenia. Znajduj± siê g³ównie w bogatych w t³uszcze czê¶ciach ro¶lin: w orzechach, nasionach (przede wszystkim s³onecznika) oraz w t³oczonych na zimno olejach ro¶linnych.

Terpeny

Do terpenów nale¿± substancje aromatyczne, takie jak mentol miêty pieprzowej, limonen cytrusów, karwon olejku kminkowego. Chroni± przed zachorowaniem na raka, poprzez aktywacjê enzymów odpowiedzialnych za odtruwanie naszego organizmu.

Saponiny

Saponiny powoduj± pienienie siê cieczy. Uwa¿ano je za szkodliwe, ale wg niektórych badañ, saponiny przyjmowane w po¿ywieniu nie s± szkodliwe dla organizmu ludzkiego. Saponiny, jak wszystkie drugorzêdne substancje ro¶linne, chroni± przed rakiem, obni¿aj± poziom cholesterolu we krwi oraz unieszkodliwiaj± uci±¿liwe drobnoustroje. S± skuteczne w przypadku stanów zapalnych i wzmacniaj± system odporno¶ciowy. Bogate w saponiny s± ro¶liny str±czkowe, takie jak ciecierzyca, soja i fasola.

Kwas fitynowy

Bogate w kwas fitynowy s± przede wszystkim zbo¿a. Podobnie jak saponiny kwas fitynowy uwa¿any by³ za szkodliwy dla zdrowia, gdy¿ jest w stanie wi±zaæ warto¶ciowe minera³y (np. wapñ), które staj± siê nieprzyswajalne przez organizm. Obecnie coraz powszechniejsze s± teorie, ¿e przyjmowane ilo¶ci kwasu fitynowego s± nie tylko ca³kowicie nieszkodliwe, lecz przeciwnie – sprzyjaj± naszemu zdrowiu, gdy¿ obni¿aj± poziom cukru we krwi i chroni± przed rakiem.

Chlorofil

Ten zielony barwnik li¶ci jest równie¿ korzystny dla naszego organizmu, gdy¿ hamuje powstawanie komórek rakowych.

Substancje balastowe

Substancje balastowe, zawarte w ziarnie zbó¿ i ich przetworach, ro¶linach str±czkowych, owocach i warzywach chroni± nasz organizm przed rakiem, zw³aszcza przed rakiem jelita grubego. Maj± w³a¶ciwo¶æ wi±zania szkodliwych produktów przemiany materii, znajduj±cych siê w jelicie, które nastêpnie s± wydalane z ka³em. Ponadto maj± zdolno¶c do obni¿ania poziomu cholesterolu.

Bakterie kwasu mlekowego

Produkty fermentacji mlekowej takie jak jogurt oraz kwaszone warzywa (np. kiszona kapusta) obni¿aj± poziom cholesterolu i chroni± organizm przed niepo¿±danymi drobnoustrojami i zachorowaniem na raka. Przypuszcza siê, ¿e w³a¶nie jogurtowi, spo¿ywanemu na szerok± skalê w Bu³garii, Bu³garzy zawdziêczaj± swoj± d³ugowieczno¶æ.
http://www.cyberbaba.pl/content/view/1695/238/


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Marzec 22, 2010, 20:45:21

Autor: Jacek Roik "Choroby cywilizacyjne"

Poznaj sekret jak ¿yæ w zdrowiu i nie dopu¶ciæ do choroby? Dowiedz siê jak zwalczyæ choroby cywilizacyjne...
http://prezentunio.com/ebooki/ebook/choroby-cywilizacyjne


Poznaj sekret jak ¿yæ w zdrowiu i nie dopu¶ciæ do choroby? Dowiedz siê jak zwalczyæ choroby cywilizacyjne.

UWAGA: Dr Jacek Roik Lekarzem Roku 2005!

14 Stycznia 2006 roku Dr Jacek Roik, autor prezentowanej na tej stronie publikacji, znalaz³ siê w trójce wyró¿nionych lekarzy w plebiscycie Gazety Krakowskiej w kategorii "Lekarz pierwszego kontaktu". Przeczytaj, co Lekarz Roku 2005 ma Ci do powiedzenia.
Nadawca: "dr Jacek Roik"
Odbiorca: Czytelnik
Temat: Zacznij ¿yæ zdrowo... to Twoja wielka szansa!

Nazywam siê Jacek Roik, jestem lekarzem chorób wewnêtrznych. Wydzia³ Lekarski Akademii Medycznej w Krakowie ukoñczylem w 1967 roku.

Pracuj±c jako lekarz pierwszego kontaktu zauwa¿y³em, ¿e ilo¶æ wypisywanych recept dla Pacjentów nie przek³ada siê na Ich poprawê stanu zdrowia! Widzia³em równie¿ moje recepty w koszu na ¶mieci obok przychodni, gdzie wtedy pracowa³em! Nie by³o najmniejszego sensu powielaæ ten styl leczenia i pisaæ tylko leki chemiczne. Postanowi³em wypisywaæ Moim Pacjentom recepty na zdrowy styl ¿ycia!

Zacz±³em zwracaæ uwagê na holistyczne podej¶cie do zdrowia! A wiêc nie tylko leki ale od¿ywianie, ¶rodowisko w którym ¿yjemy i pracujemy, wreszcie higiena psychiczna oraz wysi³ek fizyczny a przede wszystkim zdrowa ¿ywno¶æ jak± codziennie spo¿ywamy, ma znaczenie dla ka¿dego z nas je¿eli chodzi o zdrowie!

Staram siê ka¿demu Pacjentowi, z którym siê stykam w codziennej praktyce przekazywaæ WIEDZÊ na temat profilaktyki chorób cywilizacyjnych. To zagadnienie uwa¿am za najwa¿niejszy cel mojej pracy! Mo¿na mieæ du¿o pieniêdzy a ma³o wiedzy na temat jak byæ zdrowym i zmierzaæ ku chorobie, a gdy sytuacja jest odwrotna mo¿emy byæ zdrowsi!

Tylko od Ciebie zale¿y czy chcesz ¿yæ zdrowo. W publikacji, któr± napisa³em przekazuje na ponad ponad 300 stronach wiedzê zdobywan± latami. Czy z niej skorzystasz?

"Chyba nie ma w Tarnowie doros³ego cz³owieka , który o doktorze Roiku nie s³ysza³. - Aaa, to ten od zdrowej ¿ywno¶ci? Ten sam. Ten od soi? Ten. Ten od zdrowego stylu ¿ycia? Dok³adnie. Ten, ten. Ten, co ka¿e wszystkim pacjentkom badaæ piersi? W³a¶nie. W³a¶nie za to, za tê profilaktykê miêdzy innymi doktor Jacek Roik z Tarnowa nagrodê od Jolanty Kwa¶niewskiej dosta³."

- ECHO TARNOWA, 26 Czerwca 2002

Wspo³czesny cz³owiek nie ma na nic czasu. Jest to prawda oczywista. Jest jednak co¶ bezcennego, na co trzeba znale¼æ czas. To oczywi¶cie Twoje ZDROWIE! Od zdrowia sie wszystko zaczyna i na braku zdrowia sie wszystko koñczy. Nie zrealizujesz swoich planów osobistych i zawodowych gdy nie bêdziesz zdrowy. O zdrowie musisz dbaæ codziennie. Nie nale¿ysz chyba do osób, które my¶l±, ¿e zachorowaæ mo¿e s±siad, mieszkaniec innego miast,a czy innego kraju, wszyscy ale pewno nie Ty! Pamiêtaj, ¿e choroby cywilizacyjne czyhaj± na ka¿dego nieprzygotowanego.


Choroby cywilizacyjne poch³aniaj± codziennie tysi±ce istnieñ... chcesz wiedzieæ jak siê obroniæ?

Statystyki dotycz±ce zachorowalno¶ci i umieralno¶ci spowodowanej przez choroby cywilizacyjne nie k³ami±! W Polsce za wcze¶nie chorujemy i umieramy z powodu: zawa³ów miê¶nia sercowego, wylewów krwi do mózgu, nowotworów: u mê¿czyzn rak p³uc, u kobiet: rak szyjki macicy!. Za du¿o palimy i pijemy napojów alkoholowych. Prowadzimy siedz±cy tryb ¿ycia. Nie zwracamy uwagê na sposób od¿ywiania.

"¦wiatowa Organizacja Zdrowia zwrócila uwagê, ¿e najwa¿niejszym zadaniem lekarza jest przekazywanie Pacjentowi zg³aszaj±cemu sie do Gabinetu, wiedzy na temat zapobiegania chorobom cywilizacyjnym!"

Tylko systematyczne i d³ugofalowe postepowanie prozdrowotne przyniesie sukces w postaci utrzymania sie w zdrowiu przez d³ugie lata. Medycyna zrobi³a olbrzymi, niewyobra¿alny postêp! Ale to nie oznacza, ¿e mo¿emy szkodziæ swemu zdrowiu a pó¼niej liczyæ na transplantacjê serca czy przeszczep innego narz±du gdy go zniszczymy sami.

Zobacz i przekonaj siê sam, czy interesuje Ciê:

* Jak skutecznie zapobiegaæ i uodporniæ siê na choroby cywilizacyjne?
* Jaki zwi±zek ma nasze zdrowie psychiczne ze zdrowiem fizycznym?
* Jak dziêki odpowiedniemu od¿ywianiu i specjalnej diecie polepszyæ swoje zdrowie?
* Jak zapobiegaæ mia¿dzycy, a tym samym zawa³owi serca?
* Jak postêpowaæ gdy masz nadci¶nienie têtnicze?
* Jak zwalczaæ takie choroby cywilizacyjne jak: cukrzyca, schorzenia przewodu pokarmowego (nie¿yt ¿o³±dka, zespó³ jelita nadwra¿liwego, zaparcia stolca, choroba wrzodowa)?
* W jaki sposób kuracje zio³owe mog± Ci pomóc gdy masz kamienie nerkowe lub w woreczku ¿ó³ciowym.

"Ta publikacja jest po prostu uniwersalnym wy³o¿eniem wielu dotykaj±cych nas objawów przed i w trakcie schorzeñ. Z tego tytu³u mogê ¶mia³o stwierdziæ, i¿ ka¿dy, m³ody czy w podesz³ym wieku, obojêtnie czy choruj±cy na nowotwór, cukrzycê, wieñcówkê itp., lub uwa¿aj±cy siê za zdrowego jak ryba, mo¿e dla siebie wiele praktycznych wniosków wynie¶æ z zawartej tre¶ci.

Polecam wszystkim powy¿sze wydawnictwo, zarówno m³odym, w ¶rednim wieku i trzecim wieku zapewniaj±c, i¿ ka¿dy po przeczytaniu tego¿ ebooka zastanowi siê nad odrobin± chocia¿by zadbania o w³asne zdrowie."

- Sobkowiak Ryszard, emeryt-rencista po sze¶dziesi±tce

* Jak siê od¿ywiaæ bêd±c w ci±¿y, bêd±c uczniem czy do¿ywaj±c "trzeciego wieku"?
* Jak modyfikowaæ swoje jad³ospisy w zale¿no¶ci od pory roku?
* Jak siê zachowaæ przy zmianach pogody - gdy wieje wiatr halny lub gdy s± gwa³towne zmiany ci¶nienia atmosferycznego?

Dziêki wiedzy z publikacji "Choroby cywilizacyjne", Ty te¿ mo¿esz zrobiæ wiêcej dla swojego zdrowia ni¿ Ci siê wydaje! Mo¿esz mieæ mniej pieniêdzy ale byæ zdrowszym od tego co ma poka¼niejsze konto w banku. Bêdziesz dziêki temu bogatszy, bo nie ma wiêkszego skarbu ni¿ nasze zdrowie.
http://choroby-cywilizacyjne.zlotemysli.pl/


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Marzec 28, 2010, 14:15:09

Lecznicze nalewki owocowe
Domowe nalewki owocowe

Nalewki by³y onegdaj specjalno¶ci± domu. Przygotowywa³y je nie tylko panie domu, ale w du¿ej mierze panowie. Receptury by³y ¶ci¶le chronione i przekazywane z pokolenia na pokolenie. Piwnice w dworach by³y pe³ne rozmaitych, domowej roboty trunków, dojrzewaj±cych nieraz latami. W szlacheckich czasach by³ zwyczaj przygotowywania nalewki przy chrzcinach dziecka, któr± podawa³o siê do sto³u w czasie jego ¶lubu.

We wspó³czesnych czasach tradycja domowych nalewek zamiera. Mo¿e jednak warto do niej wróciæ i samemu przygotowaæ trunek bez konserwantów i innej chemii, unikalny, smaczny, a tak¿e leczniczy. Na pocz±tek kilka prostych przepisów na nalewki owocowe.

Uwaga: Chocia¿ nalewki owocowe wykazuj± dzia³anie lecznicze nie nale¿y przesadzaæ w ich za¿ywaniu, bo ka¿dy alkohol pity w nadmiarze szkodzi i uzale¿nia!

Nalewka agrestowa

Agrestówka poprawie trawienia, dzia³a lekko przeczyszczaj±co i moczopêdnie.

Sk³adniki:
1 kg dojrza³ego agrestu
1/2 l spirytusu
1/2 l wódki
1/2 kg cukru
aromat waniliowy

Wykonanie:
Agrest dok³adnie umyæ, odci±æ ogonki, wrzuciæ do s³oja i lekko ugnie¶æ. Zalaæ wódk± i spirytusem. Odstawiæ na miesi±c. Nastêpnie zlaæ, a owoce zasypaæ cukrem oraz dodaæ aromat waniliowy. Odczekaæ dwa tygodnie i powsta³e nalewki - s³odk± i wytrawn± - wymieszaæ. Wlaæ do butelek, szczelnie zakorkowaæ i odstawiæ na miesi±c, aby dojrza³a.

Nalewka na owocach czarnego bzu

Nalewka bzowa polecana jest przy przeziêbieniach, ma dzia³anie odtruwaj±ce, jest jednocze¶nie s³abym ¶rodkiem przeciwbólowym i wspania³ym naturalnym ¶rodkiem u³atwiaj±cym wypró¿nienie.

Sk³adniki:
1 kg dojrza³ych owoców bzu czarnego
1 l spirytusu
0,25 kg cukru
0,5 l wody.

Wykonanie:
Owoce bzu zalaæ w s³oju spirytusem i szczelnie zamkniêty s³ój odstawiæ na miesi±c w ciep³e miejsce. Po tym czasie nalewkê przecedziæ i dodaæ do niej syrop z cukru i wody (zagotowany, odszumowany i przestudzony). Ponownie szczelnie zamkn±æ s³ój i odstawiæ na tydzieñ, poczym nalewkê przefiltrowaæ i rozlaæ do butelek, pozwalaj±c jej dojrzewaæ przez pó³ roku w ch³odnym i ciemnym miejscu.

Nalewka czeremchowa

Czeremchówka dzia³a wzmacniaj±co, wykrztu¶nie, przeciwbiegunkowo, moczopêdnie, odtruwaj±ce i uspokajaj±co.

Sk³adniki:
1 kg owoców czeremchy
1 l wódki
0,5 kg cukru.

Wykonanie:
Dojrza³e owoce czeremchy u³o¿yæ na p³ótnie i pozostawiæ w przewiewnym miejscu w temperaturze 15-17 st.C na 3 dni. Potem przebraæ, usun±æ ogonki (nie pestkowaæ), umyæ. Wrzuciæ do s³oja, wsypaæ cukier i zalaæ wódk±. Szczelnie zamkn±æ i pozostawiæ w ciemnym miejscu na 2 miesi±ce. Nastêpnie przefiltrowaæ, zlaæ do butelek i dobrze zakorkowaæ. Nalewka jest gotowa po 5 miesi±cach.

Nalewka z czere¶ni

Czere¶niówkê pije siê przy niestrawno¶ci i na poprawê trawienia.

Sk³adniki:
1 kg czere¶ni
8 go¼dzików
1 l wódki
0,5 kg cukru.

Wykonanie:
Czere¶nie umyæ i osuszyæ. Z pestkami wsypaæ do s³oja, wrzuciæ go¼dziki, wlaæ wódkê. Odstawiæ szczelnie zamkniêty na dwa miesi±ce. Nastêpnie zlaæ nalewkê. Na pozosta³e w s³oju owoce wsypaæ cukier, odstawiæ w s³oneczne miejsce. Potrz±saæ raz na jaki¶ czas, aby rozpu¶ci³ siê cukier. Gdy ju¿ siê rozpu¶ci, zlaæ p³yn i po³±czyæ z wersj± wytrawn±.
Nalewka gotowa po 3 miesi±cach.

Nalewka na owocach g³ogu

Nalewka g³ogowa obni¿a poziom cholesterolu we krwi, poprawia kr±¿enie mózgowe. Wskazana jest przy nadpobudliwo¶ci nerwowej, skurczach jelit, bólach i zawrotach g³owy oraz jako ¶rodek ogólnie wzmacniaj±cy.

Sk³adniki:
1 l spirytusu (96%)
0,5 l bardzo dobrej wody ¼ródlanej lub sto³owej niegazowanej
0,5 l owoców g³ogu
0,5 kg cukru kryszta³u
Dodatkowo: czysta wódka (40%).

Wykonanie:

* Szklankê wody zagotowujemy ze szklank± cukru, czêsto mieszaj±c, by cukier dok³adnie siê rozpu¶ci³. Do wrz±cego syropu dodajemy owoce i ca³o¶æ zagotowujemy. Odstawiamy do przestygniêcia.

* Naczynie przykrywamy ¶ciereczk±, odstawiamy do nastêpnego dnia w zacienione miejsce o temperaturze pokojowej.
* Po 24 godz. przecedzamy przez gêste sito wy³o¿one warstw± bibu³y i przelewamy do g±siora. Dodajemy spirytus oraz wystudzony syrop, ugotowany z pozosta³ej wody i reszty cukru.
* Butl± lekko wstrz±samy, by sk³adniki po³±czy³y siê, i szczelnie zamykamy odpowiednio opasowanym korkiem i odstawiamy w ch³odne, pozbawione przewiewów miejsce na okres 6 miesiêcy.
* Wytrawion± nalewkê przecedzamy przez gêste, wy³o¿one bibu³± sito i przelewamy do wysokiej karafki ze szczelnym korkiem. Przechowujemy w ciemnym miejscu o temperaturze pokojowej.

Pozosta³e w butli owoce zaraz po ods±czeniu syropu mo¿emy zalaæ czyst± wódk± w ilo¶ci 3-4 cm ponad warstwê owoców i odstawiæ w ciemne, ch³odne miejsce na 6 miesiêcy. Po przefiltrowaniu przez wy³o¿one bibu³± sito otrzymamy bardzo smaczn±, mocn±, wytrawn± wódkê.

Nalewka na czarnych jagodach

Nalewka jagodowa wykazuje pewne dzia³anie reguluj±ce trawienie, wywiera korzystny wp³yw na b³ony ¶luzowe ¿o³±dka i jelit, ³agodz±c ich stany zapalne. Przeciwdzia³a lekkim biegunkom, nie¿ytom ¿o³±dka i jelit oraz brakowi apetytu. Zalecana jest równie¿ w przeziêbieniach i chorobach górnych dróg oddechowych.

Sk³adniki:
1 kg jagód
0,5 kg cukru
0,5 l wódki
0,5 l spirytusu.

Wykonanie:
Jagody przebraæ, umyæ i osuszyæ. Wrzuciæ do s³oja, zasypaæ cukrem, wlaæ wódkê i spirytus. Szczelnie zamkn±æ. Odstawiæ w nas³onecznione miejsce na miesi±c. Nastêpnie nalewkê odcedziæ, przefiltrowaæ, rozlaæ do butelek, zakorkowaæ i odstawiæ w ch³odne miejsce.

Nalewka gotowa po 2 miesi±cach.

Nalewka na owocach jarzêbiny

Jarzêbinówka poprawia trawienie. Wskazana jest równie¿ w biegunce i pomocniczo w kamicy nerkowej.

Sk³adniki:
1 kg owoców jarzêbiny
0,5 l spirytusu
0,5 l wódki
1 szklanka wody
1 szklanka cukru.

Wykonanie:
Owoce jarzêbiny zbierane po pierwszym przymrozku (albo przemro¿one w zamra¿alniku), aby straci³y goryczkê dok³adnie umyæ, osuszyæ i w³o¿yæ do s³oja. Zalaæ wódk± i spirytusem, szczelnie zamkn±æ i odstawiæ w ciemne ch³odne miejsce na dwa tygodnie. Nastêpnie przefiltrowaæ przez kawa³ek p³ótna i po³±czyæ z syropem przygotowanym ze szklanki przegotowanej gor±cej wody i szklanki cukru (odszumowaæ!) i wystudzonym. Nalewkê rozlaæ do butelek, zakorkowaæ i odstawiæ na piêæ miesiêcy.

Uwaga: Pozosta³e po nalewce owoce mo¿na zasypaæ niepe³n± szklank± cukru, zalaæ 1/3 szklanki spirytusu i odstawiæ w zamkniêtym s³oju na kolejne dwa tygodnie, po czym zlaæ przez p³ótno do butelek. Otrzymamy delikatny w smaku likier jarzêbinowy.

Nalewka na je¿ynach

Nalewka je¿ynowa ma dzia³anie przeciwgor±czkowe i napotne. Poza tym reguluje pracê przewodu pokarmowego oraz ma w³a¶ciwo¶ci uspokajaj±ce. Polecana jest w zaburzeniach nerwowych u kobiet w okresie menopauzy a pomocniczo tak¿e w anemii.

Sk³adniki:
1 kg je¿yn
30 dag cukru
kawa³ek laski wanilii
0,5 l wódki
0,2 l spirytusu.

Wykonanie:
Je¿yny umyæ, osuszyæ. Wrzuciæ do s³oja, dodaæ cukier, laskê wanilii. Zalaæ spirytusem oraz wódk± i szczelnie zamkn±æ. Odstawiæ na miesi±c w s³oneczne miejsce. Nastêpnie nalewkê zlaæ, przefiltrowaæ. Przelaæ do butelek.
Nalewka gotowa po 1 miesi±cu.

Uwaga: Pozosta³e po nalewce owoce mo¿emy zasypaæ niepe³n± szklank± cukru, wlaæ ok. 1/3 szklanki spirytusu i odstawiæ na kolejny miesi±c. Otrzymamy smaczny likier je¿ynowy.

Nalewka na malinach

Malinówka ma dzia³anie przeciwgor±czkowe i napotne. Nieoceniona jest przy grypie, anginie i wszelkich przeziêbieniach. Dodatkowo reguluje pracê przewodu pokarmowego. Jest równie¿ pomocna w anemii. Ze wzglêdu na w³a¶ciwo¶ci uspokajaj±ce wskazana jest równie¿ w zaburzeniach nerwowych w okresie przekwitania u kobiet.

Sk³adniki:
1 kg malin (najlepiej le¶nych)
1 l spirytusu
0,25 kg cukru
1 l wody.

Wykonanie:
Ca³kowicie dojrza³e, nieuszkodzone i zupe³nie zdrowe owoce malin szybko op³ukaæ pod bie¿±c± wod±, z lekka osuszyæ, wsypaæ do szklanego naczynia, lekko rozgnie¶æ i zalaæ spirytusem. Naczynie szczelnie zamkn±æ i ustawiæ w ciep³ym miejscu na 4 tygodnie.
Po tym czasie alkohol zlaæ, przefiltrowaæ, dodaæ syrop z cukru i wody. Odstawiæ na tydzieñ, ponownie przefiltrowaæ, rozlaæ do butelek, butelki zakorkowaæ i zalakowaæ, wynie¶æ do piwnicy, gdzie nalewka powinna dojrzewaæ przez 6 miesiêcy.

Nalewka na ¶liwkach mirabelkach czyli Owocówka z za¶cianka

(przepis ze staropolskiej kuchni szlacheckiej)

Owocówka z za¶cianka zaliczana by³a do wódek luksusowych, podawano j± na wyj±tkowych uroczysto¶ciach, takich jak chrzciny, wesela, jubileusze itp.

Sk³adniki:
Dojrza³e, dorodne, dok³adnie przebrane mirabelki – ilo¶æ wg potrzeby
szklanka dojrza³ych le¶nych malin
szklanka dojrza³ych je¿yn
szklanka cukru
spirytus (70%) – ilo¶æ wg potrzeby
woda ¼ródlana lub sto³owa – ilo¶æ wg potrzeby.

Wykonanie:

* Na spód s³oja k³adziemy maliny i je¿yny, przesypuj±c owoce warstwami cukru. S³ój okrywamy mu¶linem i pozostawiamy do nastêpnego dnia w temperaturze pokojowej.
* Mirabelki wk³adamy do naczynia i zalewamy wod± w takiej ilo¶ci, ¿eby przykry³a owoce na 2 cm ponad ich powierzchniê. Owoce rozgotowujemy 5-7 minut na ¶rednim ogniu. Przecedzamy. Do ods±czonego soku dodajemy przetarty przez sito mi±¿sz i studzimy.
* Zimny syrop odmierzamy, wlewamy do s³oja z zasypanymi cukrem owocami, dodajemy tak± sam± ilo¶æ spirytusu.
* S³ój owijamy pergaminowym papierem i lnian± ¶ciereczk±. Odstawiamy do ciemnej, pozbawionej przewiewów piwnicy na rok. W tym czasie nalewka siê wytrawi, nabierze mocy i piêknego koloru.
* Nalewkê zlewamy, cedz±c delikatnie przez gêste sito wy³o¿one kilkakrotnie z³o¿on± warstw± gazy. Przelewamy do czystych butelek lub karafki ze szczelnym korkiem.

Ratafia – staropolska nalewka na miêkkich owocach

Sk³adniki:
1 kg dojrza³ych niewielkich truskawek,
szklanka zielonego pozbawionego pestek agrestu,
¶redniej wielko¶ci cytryna,
0,5 kg cukru
1 l spirytusu
Dodatkowo: czysta wódka (40%), szklanka wody, pó³ szklanki cukru.

Wykonanie:

* Przebrane i umyte owoce agrestu kroimy wzd³u¿ na po³owê, odrzucamy pestki, dok³adnie p³uczemy, ods±czmy na sicie, wk³adamy na spód szklanego s³oja. Posypujemy 2 ³y¿kami cukru,. Na agre¶cie uk³adamy po³owê truskawek, które przesypujemy po³ow± cukru. Uk³adamy pokrojon± w cienkie plastry cytrynê (koniecznie pozbawion± pestek), nastêpnie pozosta³e truskawki przesypane reszt± cukru.
* Owoce zalewamy spirytusem. S³ój opisujemy, szczelnie zamykamy i odstawiamy na rok w ch³odne, ciemne, pozbawione przewiewów miejsce. Po zlaniu otrzymujemy doskonale wytrawion±, klarown±, aromatyczn± nalewkê.
* Pozosta³e w butli owoce zalewamy dobrze wystudzonym, ugotowanym z wody i cukru syropem oraz czyst± wódk± w ilo¶ci 4-5 cm ponad warstwê owoców. S³ój odstawiamy w odpowiednie miejsce na 6-8 miesiêcy. W tym czasie wyklaruje siê i doskonale wytrawi pyszna owocowa wódka o piêknej barwie.

Nalewka na owocach ró¿y

Nalewka ró¿ana, a zw³aszcza przygotowana na owocach szczególnie bogatych w witaminê C (ró¿a girlandowa lub pomarszczona) dzia³a ogólnie wzmacniaj±co, zalecana jest przy wyczerpaniu fizycznym i psychicznym oraz przy przeziêbieniach.

Sk³adniki:
0,5 kg ró¿y
0,5 l spirytusu
0,5 l wytrawnego bia³ego wina gronowego
1 kg cukru
0,75 l wody.

Wykonanie:
Zebraæ ca³kiem dojrza³e, ale nie przemarzniête owoce ró¿y, dok³adnie umyæ, osuszyæ i zmiksowaæ. Zmieszaæ ze spirytusem po³±czonym z winem.

Przygotowaæ syrop z cukru i wody. Gor±cy wlaæ do naczynia z owocami i alkoholem. Naczynie natychmiast szczelnie zamkn±æ i odstawiæ na 10 dni na s³oñce.

Nastêpnie p³yn zlaæ, przefiltrowaæ, rozlaæ do butelek, zakorkowaæ, zalakowaæ i wynie¶æ do piwnicy. Nalewka powinna dojrzewaæ przez co najmniej 6 miesiêcy.

Smorodinówka - Nalewka na czarnej porzeczce

Smorodinówka polecana jest w zaburzeniach trawienia. Jest to równie¿ ¶rodek wykrztu¶ny, którego mo¿na u¿ywaæ w nie¿ytach górnych dróg oddechowych i zapaleniu gard³a.

Sk³adniki:
1.5 kg dojrza³ych czarnych porzeczek
25 dag cukru
1.5 l czystej wódki
1 szklanka spirytusu.

Wykonanie:
Owoce przebraæ, op³ukaæ, oczy¶ciæ z szypu³ek i w³o¿yæ do s³oja, przesypuj±c cukrem warstwa po warstwie. S³ój szczelnie zamkn±æ i odstawiæ na miesi±c w nas³onecznione miejsce. Powsta³y sok zlaæ i wstawiæ do lodówki, a owoce w s³oju zalaæ wódk± i odstawiæ na 3 tygodnie. Nastêpnie zlaæ nalewkê do butelki, wymieszaæ z sokiem, dodaæ spirytus i odstawiæ na 2 miesi±ce. Nastêpnie przefiltrowaæ i odstawiæ jeszcze na 4 miesi±ce, aby nalewka dojrza³a.

Nalewka na ¶liwkach

¦liwówka poprawia trawienie i polecana jest przy niestrawno¶ci.

Sk³adniki:
1 kg dojrza³ych wêgierek
4 suszone ¶liwki
10 dag suszonych ¶liwek (bez pestek)
0,5 l spirytusu
1,5 l wódki
1 kg cukru.

Wykonanie:

* Umyte i osuszone wêgierki wypestkowaæ i wrzuciæ do s³oja. Zalaæ 0,5 l wódki i spirytusem i odstawiæ w ciep³e miejsce do nowego roku.
* W grudniu do drugiego s³oja w³o¿yæ suszone ¶liwki, zalaæ 1 l wódki, szczelnie zamkn±æ i odstawiæ w ciep³e miejsce na miesi±c.
* Zlaæ obie nalewki (suszone ¶liwki mocno odcisn±æ), ¶wie¿e zasypaæ po³ow± cukru i odstawiæ w ciep³e miejsce do momentu rozpuszczenia cukru (s³ojem poruszaæ).
* Przygotowaæ syrop z 0,5 kg cukru i szklanki wody. Po³±czyæ wszystkie sk³adniki: nalewki, syrop i syrop ze ¶wie¿ych ¶liwek, rozlaæ do butelek i szczelnie zakorkowaæ.

Nalewka wieloowocowa

( przepis z kuchni staropolskiej)

Nalewkê przygotowujemy przez kilka miesiêcy. Zaczynamy, kiedy pojawi± siê pierwsze miêkkie owoce, kolejne gatunki dodajemy w miarê ich dojrzewania.

Sk³adniki:
2 szklanki miêkkich owoców np. truskawek, poziomek, malin, dojrza³ego agrestu, porzeczek czerwonych i bia³ych, le¶nych czarnych jagód, le¶nych je¿yn,
szklanka spirytusu
du¿a ³y¿ka miodu
1/3 szklanki wody sto³owej.
Dodatkowo: 3 szklanki wody sto³owej, 1 szklanka cukru, wódka (40-45%).

Wykonanie:

* Na spód du¿ego szklanego s³oja z niezbyt szerok± szyj± wlewamy 1/3 szklanki przegotowanej zimnej wody sto³owej.
* Wrzucamy owoce, zalewamy spirytusem, dodajemy miód, i poruszamy kilkakrotnie s³ojem, by sk³adniki siê wymiesza³y. Nalewkê stopniowo uzupe³niamy ¶wie¿ymi owocami, zachowuj±c proporcje: na 2 szklanki owoców szklanka spirytusu i ³y¿ka miodu. Powinna staæ w suchej, ciemnej piwnicy przez rok, licz±c od czasu, gdy dodali¶my ostatni rodzaj owoców.
* Sklarowany p³yn bardzo delikatnie przelewamy do idealnie czystych butelek ze szczelnym zamkniêciem i odstawiamy do piwnicy.

Pozosta³e owoce zalewamy ch³odnym syropem ugotowanym z wody i cukru oraz wódk± w takiej ilo¶ci, by owoce by³y zakryte na wysoko¶æ 2cm. Odstawiamy do piwnicy na 10-12 miesiêcy.
* Wytrawiony p³yn zlewamy, cedz±c przez gêste sito wy³o¿one warstw± gazy. Pozosta³e na spodzie s³oja owoce sma¿ymy – bêd± doskona³ym dodatkiem do biszkoptowych ciast i tortów.

Nalewka wi¶niowa

Wi¶niówka dzia³a przeciwgor±czkowo, zalecana jest równie¿ przy uporczywych zaparciach i pomocniczo w anemii.

Sk³adniki:
1 kg wi¶ni
0,5 l spirytusu
0,5 l wódki
0,5 l wody ¼ródlanej
szklanka cukru.

Wykonanie:
Gotujemy syrop z wody i cukru, odszumowujemy i przestudzamy. Do s³oja wsypujemy umyte i wydrylowane wi¶nie oraz dodatkowo p³ask± ³y¿eczkê samych pestek (nie mytych!). Dodajemy kilka go¼dzików, wlewamy spirytus, wódkê oraz syrop. Szczelnie zamykamy i odstawiamy w s³oneczne, ciep³e miejsce na oko³o 4 tygodnie. Po tym czasie przefiltrowujemy i rozlewamy do butelek.

Nalewkê mo¿na spo¿ywaæ od razu, ale mo¿e staæ kilka miesiêcy d³u¿ej, z czasem nabiera wiêkszej mocy oraz niepowtarzalnego smaku i aromatu

Uwaga: Pozosta³e po nalewce owoce mo¿na zasypaæ cukrem, dolaæ trochê wódki, aby otrzymaæ wi¶niowy likier.
http://www.cyberbaba.pl/content/view/1452/230/


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Kwiecieñ 01, 2010, 13:22:17
Przy zwalczaniu lekoopornych bakterii szpitalnych olejki eteryczne mog± byæ tani± i skuteczn±, a niekiedy równie¿ piêknie pachn±c± alternatyw± dla antybiotyków.


Profesor Yiannis Samaras i dr Effimia Eriotou z Instytutu Edukacji Technologicznej Wysp Joñskich testowali aktywno¶æ mikrobiologiczn± o¶miu ro¶linnych olejków eterycznych. Stwierdzili, ¿e najskuteczniejszy by³ olejek tymiankowy, który w ci±gu godziny eliminowa³ niemal wszystkie bakterie.

Olejki tymiankowy i cynamonowy okaza³y siê najefektywniejsz± broni± przeciwko gronkowcom (Staphylococcus). Bakterie te powszechnie wystêpuj± na skórze i mog± wywo³ywaæ zaka¿enia u osób z upo¶ledzon± odporno¶ci±. Szczególnie du¿o problemów przysparzaj± metycylinooporne szczepy gronkowca z³ocistego (MRSA, ang. methicyllin-resistant Staphylococcus aureus).

Olejki eteryczne nie tylko stanowi± tani± i skuteczn± opcjê eliminowania szczepów antybiotykoopornych. Zmniejszone zu¿ycie antybiotyków pozwoli bowiem dodatkowo zminimalizowaæ ryzyko pojawienia siê nowych antybiotykoopornych mikroorganizmów – podkre¶la prof. Samaras. Olejki eteryczne s± wykorzystywane w medycynie od setek lat. Nadal jednak niewiele wiadomo, na czym polega ich antyseptyczne dzia³anie w organizmie cz³owieka. Badania wykaza³y, ¿e olejki s± dobrze tolerowane i dzia³aj± na szerokie spektrum bakterii oraz grzybów. Sprawdzaj± siê w terapii zarówno tr±dziku, jak i ³upie¿u, wszawicy czy zaka¿eñ jamy ustnej.

Grecy uwa¿aj±, ¿e olejki eteryczne, a w³a¶ciwie ich aktywne sk³adniki, bêdzie mo¿na ³atwo do³±czyæ do sk³adu przeciwbakteryjnych kremów i ¿eli do stosowania zewnêtrznego. W przemy¶le spo¿ywczym sukcesem zakoñczy³y siê testy opakowañ zaimpregnowanych w³a¶nie olejkami. Warto te¿ rozwa¿yæ zast±pienie nimi syntetycznych konserwantów ¿ywno¶ci.

¬ród³o: kopalniawiedzy.pl


Tytu³: Jak kupiæ dobre jajko? :-)))
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Kwiecieñ 02, 2010, 14:44:46
Jak kupiæ dobre jajko? :-)))
Pi±tek, 2 kwietnia 2010
http://media.wp.pl/kat,1022943,wid,12135425,wiadomosc.html


Chcesz mieæ pyszn± jajecznicê, smaczne placki, czy ciasto, którym bêd± siê zachwycaæ zaproszeni go¶cie? Podstaw± takiego kulinarnego sukcesu jest zdrowe jajo zniesione przez pas±c± siê na wolnym powietrzu kurê! Ale jak poznaæ na zakupach, które spe³nia te wymagania?
(...)

- Przed zakupem dok³adnie musimy sprawdziæ kodowy nadruk na jajkach. Ka¿de jajko dopuszczone do obrotu musi taki kod posiadaæ. Je¿eli go nie ma, to nie nale¿y takiego go kupowaæ - t³umaczy inspektor Inspekcji Handlowej Beata Bryska.

Rozró¿niamy cztery typy produkcji jaj. I to wybite na skorupce jajka liczby od 0 do 3 informuj± nas o ich jako¶ci. Od chowu ekologicznego, po najgorszy tzw. klatkowy. Zawsze szukajmy tych z wybitym „0”, a omijajmy z daleka te jaja, które maj± na skorupce cyfrê „3”.

To prawda, ¿e te z „0” s± dro¿sze. Jedno jajo kosztuje ¶rednio z³otówkê. Ale naprawdê warto wydaæ te kilkadziesi±t groszy wiêcej, aby byæ pewnym, ¿e jemy zdrowo!

Bo w³a¶nie kury znosz±ce te najtañsze, oznaczone cyfr± „3” jaja ca³e swoje ¿ycie ¿yj± w ciemnych i dusznych klatkach bez dostêpu ¶wiat³a s³onecznego. Do tego s± karmione szpikowanymi hormonami mieszankami, które maj± jedynie za zadanie wywo³aæ u nioski zniesienie jaja. Poprzez sk³ad tej karmy chemicy zabarwiaj± te¿ ¿ó³tko, i skorupkê jaja!

- Noski s± jedynie przemys³ow± maszyn± do znoszenia jaj. Zwierzêta przy tym cierpi± i choruj±, a to przek³ada siê na gorszy jako¶æ produktu - mówi profesor z katedry ¿ywienia UWM w Olsztynie Aleksandra Kwiatkowska.

Niektórzy nieuczciwi sprzedawcy celowo zamazuj± taki kodowy nadruk. Pó¼niej, najczê¶ciej na bazarach sprzedaj± jajka jako te ekologiczne, a w rzeczywisto¶ci pochodz± one z „klatkowej fermy”.

- Je¿eli kod jest nieczytelny mamy prawo taki towar wycofaæ z obrotu i na³o¿yæ karê na sprzedawcê - informuje pani inspektor Beata Bryska.

Nasz poradnik:

0 - Najsmaczniejsze jajo od szczê¶liwej kurki

Palce lizaæ! Jaja z wybitym „0” pochodz± z chowu ekologicznego. Kury pas± siê na wolnym powietrzu, maj± pokarm zró¿nicowany, od zbo¿owego, po naturalny, który ptak znajdzie tylko w naturze.

1 - Bez rewelacji, ale da siê prze³kn±æ

Chów wolnowybiegowy. A to oznacza, ¿e zwierzêta s± wypuszczane na wybieg na wolnym powietrzu, ale s± ju¿ karmione mieszankami pasz.

2 -Nie maj± ani krzty naturalnych witamin

Hodowla ¶ció³kowa. Kury wprawdzie nie s± przetrzymywane w klatkach, ale nie maj± dostêpu do ¶wie¿ego powietrza i ¶wiat³a s³onecznego, które zapewnia witaminê D3

3 - A fe! Trzymaj siê od nich z dala!


To jaja z tzw. chowu klatkowego. Kury s± trzymane przez ca³e ich ¿ycie w ciasnych klatkach i s± traktowane jak maszyny przemys³owe. Zwierzêta tam s± zestresowane i cierpi±. to siê przek³ada na warto¶ci od¿ywcze jaj i ich smak. Naukowcy odradzaj± ich zakup!


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: tijavar Kwiecieñ 02, 2010, 17:07:12
Z tymi jajkami i ich numeracj± to ciekawa sprawa jest. Mam lekkiego fio³a na tym punkcie, wiêc wy³apujê wszelkie takie informacje, bo jajka lubiê je¶æ, ale sama ¶wiadomo¶æ umêczonej kury, karmionej jakim¶ bli¿ej nieokre¶lonym "czym¶" budzi we mnie spory niesmak do jej produktów. Jednak trafi³am ostatnio na ciekawy artyku³ w Metro bodaj¿e, gdzie pewien profesor (niestety nie pamiêtam nazwiska) klarowa³, ¿e  z tymi jajkami to nie do koñca tak jest, ¿e 0 (czyli te ekologiczne od kury wyzwolonej) s± super najzdrowsze - bo kura,to nie wiadomo co na tej wolno¶ci wci±ga  ;) a te jajka typu 1-3 to najgorsze. Pan profesor zwróci³ uwagê na ciekaw± kwestiê, która mnie mocno zaskoczy³a, otó¿ Unia Europejska da³a naszym kurom co¶ na kszta³t wiêkszej przestrzeni osobistej - klatki s± ju¿ du¿o wiêksze i kura nie jest w nich st³amszona, oraz now± dietê - bardzo dla mnie istotn± - nie s± ju¿ karmione m±czkami kostno - miêsnymi i jest zakaz karmienia ich wszelkimi hormonami i innymi u¿ywkami. Ma³o tego, kury od bodaj¿e przysz³ego roku bêd± mia³y jeszcze lepiej, gdy¿ klatki bêd± jeszcze wiêksze, bêd± w nich grzêdy i jakie¶ inne bonusy.

Jeszcze dodatkowa informacja: ¿ó³to¶æ ¿ó³tka zale¿y od tego ile kura spo¿y³a np marchewki - niektórzy ³±cz± kolor od warunków chowu  ;) im wiêcej bkarotenu w diecie tym ¿ó³tko ¿ó³ciejsze. Szczerze mówi±c, to te jaja typu zero ze sklepów, to mimo wszystko s± ¶rednie w walorach smakowych, no czasem siê trafi diamencik, wiêc staram siê sprowadzaæ je ze wsi i to siê ju¿ nazywa "co¶".

Mam nadziejê, ¿e ¶wiadomo¶æ i¿ kurom jest trochê lepiej poprawi nam wszystkim nastrój na ¶wiêta, smacznego i weso³ych ¿yczê  :)


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Kwiecieñ 02, 2010, 20:40:03

Aromaterapia

Podobnie jak zielarstwo, aromaterapia opiera siê na leczniczych w³a¶ciwo¶ciach ro¶lin, ale zamiast stosowania ca³ych ro¶lin lub ich czê¶ci, pos³uguje siê w³a¶ciwymi im olejkami eterycznymi. Olejki to aktywny koncentrat leczniczych w³a¶ciwo¶ci ro¶lin, uwa¿any przez niektórych za istotê jej si³y ¿yciowej.

Wszyscy wiemy, jak optymistycznie i rado¶nie nastraja nas wiosenna ³±ka pe³na kwiatów i zió³, jak spacer lasem po deszczu uspokaja i usuwa wszelkie napiêcia nerwowe. A czy zdarzy³o ci siê spaæ na ¶wie¿ym sianie pe³nym zió³? Je¶li tak, pamiêtasz zapewne jak mocny i odprê¿aj±cy to by³ sen. Z drugiej strony znamy uczucie przygnêbienia jakie wywo³uje sam zapach szpitala. A „zapach strachu” w lecznicach weterynaryjnych? Kto ma psa, ten wie o co chodzi.

Wspó³czesna cywilizacja uniemo¿liwia cz³owiekowi codzienny kontakt z natur±, a jego ¶rodowisko przesyci³a zapachem spalin, chemikaliów, sztucznie aromatyzowanej ¿ywno¶ci. Te wszystkie atakuj±ce nas szkodliwe czynniki powoduj±, ¿e ¿yjemy w sztucznym ¶wiecie i mamy sztuczne zdrowie podtrzymywane rosn±c± ilo¶ci± chemicznych leków, usuwaj±cych jedn± dolegliwo¶æ i powoduj±cych wiele innych.

Aromaterapia – podobnie jak inne dziedziny medycyny naturalnej – ma przywróciæ wspó³czesnemu cz³owiekowi tak± równowagê si³ wewnêtrznych, jak± naszym przodkom dawa³o wspó³¿ycie z przyrod±. Aromaterapia normuje stan psychiczny, usprawnia obieg krwi i p³ynów limfatycznych, równowa¿y procesy przebiegaj±ce w organizmie, a tym samym zwiêksza jego odporno¶æ.

Bod¼ce wêchowe s± najszybciej przenoszonymi do mózgu bod¼cami zewnêtrznymi. Wykorzystuj± to niektórzy handlowcy do celów marketingowych rozpylaj±c olejki w sklepach, co poprawia nasz nastrój (i sk³onno¶æ do zakupów!). Je¶li olejki maj± taki wp³yw na twój nastrój w sklepie dlaczego nie wykorzystaæ ich w domu, je¶li nie do leczenia to chocia¿by do poprawy nastroju. Spróbuj, zw³aszcza, ¿e to taka przyjemna terapia.

Jak stosowaæ olejki eteryczne

Rozcieñczanie
W czystej postaci olejki s± stê¿onymi substancjami o silnym dzia³aniu. Przed zastosowaniem na skórê nale¿y je rozcieñczyæ w no¶niku olejowym lub olejowo-wodnym, aby u³atwiæ wcieranie i zabezpieczyæ skórê przed podra¿nieniem.

Dobór no¶nika
Najkorzystniejsze dla skóry jest stosowanie olejów ro¶linnych wyt³aczanych na zimno, bogatych w witaminy i ³atwo wch³anianych przez skórê.
No¶niki olejowo-wodne sk³adaj± siê ze zemulgowanego oleju i wody. S± one idealne do leczenia siê samemu, poniewa¿ nie s± t³uste.
Bogaty wybór specjalnych no¶ników znajdziesz w sklepach sprzedaj±cych olejki.

Mieszanie olejków
Olejki eteryczne dzia³aj± synergicznie, uzupe³niaj± i potêguj± siê wzajemnie. Z tego powodu najczê¶ciej zaleca siê mieszaniny 2-4 olejków w celu uzyskania optymalnych efektów. Nie nale¿y jednak u¿ywaæ wiêcej ni¿ 5 olejków w jednej mieszance.

Inhalacje
Wdychanie olejków eterycznych mo¿e przynie¶æ szybk± ulgê w zaburzeniach uk³adu oddechowego i stanach stresu. Uwaga: w czasie wdychania oczy musz± byæ zamkniête!
W celu uzyskania natychmiastowego skutku nale¿y zwil¿yæ chusteczkê 6-9 kroplami olejku (lub mieszanki olejków) i wdychaæ g³êboko trzy razy.
Do miednicy z gor±c± wod± dodaæ 3-4 krople mieszaniny olejków eterycznych. Pochyliæ siê nad miednic±, okryæ g³owê rêcznikiem i wdychaæ g³êboko kilkana¶cie razy. Uwaga: Nie stosowaæ inhalacji w przypadku dychawicy oskrzelowej, poniewa¿ para mo¿e spowodowaæ duszenie siê.

K±piele
Olejki eteryczne w k±pieli mo¿na stosowaæ w bardzo wielu stanach chorobowych. Olejki nie rozpuszczaj± siê od razu w wodzie, ale mo¿na je rozprowadziæ w niej intensywnie mieszaj±c. Do ciep³ej wody dodaje siê do 8 kropli jednego lub kilku olejków aromatycznych. Woda nie powinna byæ za gor±ca, bo olejki wyparuj± zbyt szybko. Osoby maj±ce such± skórê powinny rozpu¶ciæ olejek w 2 ³y¿eczkach od herbaty no¶nika olejowego przed wlaniem do wanny. Czas przebywania w takiej k±pieli: 10-20 minut.

P³ukanie ust i gard³a
Usta i gard³o p³ucze siê celem z³agodzenie stanów zapalnych b³on ¶luzowych. Do szka
Lanki wody dodaje siê 3 krople olejku eterycznego, dobrze mieszaj±c p³ukankê przed ka¿dym nabraniem do ust.

Wcieranie i nacieranie
Wcieranie miejscowe mo¿na stosowaæ w wielu schorzeniach zamiast masa¿u. Olejki eteryczne rozpuszcza siê w no¶niku i wciera w chore miejsce.

Kompresy
Kompres z olejku eterycznego mo¿e z³agodziæ bóle, objawy przeforsowania miê¶ni lub obrzêki. Liczba kropli olejku eterycznego dodana do wody i wielko¶æ naczynia zale¿y od potrzeby i waha siê od 2 kropli w kieliszku do jajek – przy dezynfekcji palca, do 8 kropli w miednicy przy nadwyrê¿eniu stawów nadgarstka. Przy bólach miê¶ni stosuje siê kompresy gor±ce, przy sforsowaniu uk³adu ruchu lub bólach g³owy – zimne. Tkaninê lub gazê nale¿y zanurzyæ w wodzie, lekko wycisn±æ i po³o¿yæ na chore miejsce. Okryæ kawa³kiem ¶ci¶le przylegaj±cej folii i utrzymywaæ w cieple. Pozostawiæ kompres na co najmniej 2 godziny.

Masa¿
Masa¿ jest najwa¿niejszym zabiegiem w aromaterapii, najskuteczniejszym i najszybciej przynosz±cym efekty. W czasie masa¿u nastêpuje najpe³niejsza penetracja olejku w g³±b skóry i cia³a poprzez system naczyñ krwiono¶nych i limfatycznych. Kontakt olejków z zakoñczeniami nerwowymi w skórze powoduje natychmiastow± reakcjê systemu nerwowego i w rezultacie po¿±dany efekt relaksu i odprê¿enia. Samodzielnie mo¿emy wykonaæ masa¿ refleksyjny stóp i r±k. Szczegó³owy opis takiego masa¿u znajdziesz w literaturze dotycz±cej refleksologii (wkrótce tak¿e u nas). Szczególnie polecane jest stosowanie olejków eterycznych w masa¿u refleksyjnym stóp przy schorzeniach wewnêtrznych.

Kominek aromaterapeutyczny
Wygodn± form± rozprowadzania mieszanki olejków eterycznych w ca³ym pomieszczeniu jest kominek aromaterapeutyczny. Przydatny jest zw³aszcza w okresach przeziêbieñ do dezynfekcji powietrza i przy niektórych schorzeniach.

Jako¶æ olejku eterycznego

Nies³ychanie wa¿nym elementem w aromaterapii jest jako¶æ i pochodzenie olejku. Prawdziwe i pe³ne w³asno¶ci aromaterapeutyczne maj± jedynie olejki naturalne, nie przerabiane, nie rozcieñczane i nie fa³szowane, pochodz±ce prosto z pierwotnych destylarni. W handlu wystêpuj± czêsto olejki rozcieñczane, pozbawiane wa¿nych, a potrzebnych do innych celów sk³adników, lub fa³szowane syntetycznymi dodatkami. Wiele firm sprzedaje te¿ olejki syntetyczne lub pó³syntetyczne pod nazwami olejków eterycznych. Takie „olejki” nie tylko nie maj± ¿adnej w³a¶ciwo¶ci leczniczej ale mog± wrêcz szkodziæ. Przy wyborze dostawcy nale¿y wiêc byæ czujnym i zwracaæ uwagê na firmê, jakie normy spe³nia olejek (powinno to byæ podane na opakowaniu). Wszystkie olejki eteryczne powinny byæ sprzedawane w buteleczkach z ciemnego szk³a. Je¶li zobaczysz olejek w przezroczystej butelce, omijaj go z daleka. Sprawdzonymi na polskim rynku s± olejki Polleny Aromy.

 Podstawowy zestaw olejków do domowej apteczki

Podstawowe olejki, jakie powinny siê znale¼æ w ka¿dej domowej apteczce, to te, które stosuje siê przy najbardziej powszechnych dolegliwo¶ciach, leczonych zazwyczaj tak¿e bez lekarza, przy u¿yciu powszechnie dostêpnych bez recepty farmaceutyków.

Olejek cytrynowy
Olejek lekko stymuluj±cy, obni¿a ci¶nienie krwi. Otrzymywany ze skórek sycylijskich cytryn. Ma znany od¶wie¿aj±cy zapach.
£agodzi: nadci¶nienie, lêki, ociê¿a³o¶æ umys³ow±, napiêcia nerwowe, przeziêbienia, katar, reumatyzm, artretyzm, ¿ylaki, stany zapalne skóry, opryszczkê, ³upie¿, egzemy, problemy okresu menopauzy.

Olejek eukaliptusowy
Olejek antyseptyczny, ³agodnie pobudzaj±cy, przeciwbólowy. Pochodzi z Australii. Ma znany od¶wie¿aj±cy zapach.
£agodzi: grypy, przeziêbienia, kaszel, bronchit, reumatyzm, zmêczenie (sforsowanie) miê¶ni, zmêczenie umys³u, stany zapalne skóry, têpi wszy.
Uwaga: nie u¿ywaæ równocze¶nie z lekami homeopatycznymi!

Olejek geraniowy
Olejek przeciwdepresyjny, reguluje gospodarkê p³ynami. Pochodzi z delty Nilu. Ma piêkny zio³owokwiatowy zapach znany z upraw doniczkowych.
£agodzi: cellulite, oty³o¶æ, depresje, napiêcia nerwowe, lêki, nerwobóle, zaburzenia seksualne, problemy menopauzy, zmienne stany emocjonalne, bóle menstruacyjne, cukrzycê, zaburzenia w kr±¿eniu, grypê, przeziêbienia, katar, zaburzenia gastryczne, infekcje skóry, suche egzemy, przet³uszczanie, ³upie¿, wrzody, rany.
Uwaga: stymuluje estrogen, nie stosowaæ równocze¶nie z pigu³kami antykoncepcyjnymi!

Olejek ja³owcowy z jagód
Olejek przeciwzapalny, reguluje gospodarkê p³ynami. Pochodzi z Polski. Znany jako przyprawa i ¶rodek aromatyzuj±cy o charakterystycznym zapachu.
£agodzi: zmêczenie umys³owe, bezsenno¶æ, lêki, bóle menstruacyjne, zaburzenia menstruacji, oty³o¶æ, ¿ylaki, cellulite, nadci¶nienie, rozstêpy skóry, bóle reumatyczne, zapalenia skóry, tr±dzik, ³ojotok.

Olejek lawendowy
Olejek uspokajaj±cy, przeciwbólowy, przeciwzapalny. Pochodzi z francuskiej Prowansji. Jeden z najcenniejszych w aromaterapii o wielu ró¿norodnych w³asno¶ciach terapeutycznych. Piêkny kwiatowy zapach stosowany jest w perfumerii.
£agodzi: depresje, lêki, zmêczenie ociê¿a³o¶æ umys³ow±, irytacjê, histeriê, napiêcia nerwowe, bezsenno¶æ spowodowan± zdenerwowaniem, bóle reumatyczne, migreny, bóle menstruacyjne, miê¶niowe, nieregularn± menstruacjê, nadci¶nienie, oty³o¶æ, cellulite, ¿ylaki, katary, grypê, stany zapalne zatok i gard³a, problemy menopauzy, stany zapalne skóry, egzemy, tr±dzik, rozstêpy skóry, grzybice (stóp, organów p³ciowych i inne), ple¶niawki pochwy, suchy ³upie¿, wypadanie w³osów, zaburzenia gastryczne.

Olejek melisowy
Olejek uspokajaj±cy, antyseptyczny. Pochodzi z Francji. Melisa u¿ywana jako przyprawa i zio³o, ma piêkny orze¼wiaj±cy zapach.
£agodzi: histeriê, silne napiêcia nerwowe, skutki szoku, lêki, bezsenno¶æ, arytmiê, nadci¶nienie, nieregularn± i bolesn± menstruacjê, problemy menopauzy, zaburzenia gastryczne, reumatyzm, infekcje bakteryjne i grzybice skóry, egzemy, u¿±dlenia owadów.

Olejek miêty pieprzowej
Olejek antyseptyczny, stymuluj±cy. Pochodzi z Ameryki Pó³nocnej, Europy, Indii lub Chin. Ro¶lina u¿ywana jest jako przyprawa i zio³o. Ma piêkny, ¶wie¿y zapach powszechnie znany z wyrobów cukierniczych, gumy do ¿ucia, past do zêbów.
£agodzi: bóle g³owy, menstruacyjne, migreny pochodzenia gastrycznego, nieregularny cykl menstruacji, bronchit, grypê, przeziêbienia, ociê¿a³o¶æ umys³ow±, zmêczenie, szok i napiêcie nerwowe, zaburzenia gastryczne, stany zapalne skóry, podra¿nienia, uk±szenia owadów.

Olejek rozmarynowy
Olejek pobudzaj±cy, przeciwbólowy, antyseptyczny, afrodyzjak. Pochodzi z Hiszpanii. Jeden z najcenniejszych olejków w aromaterapii o niezwykle szerokim oddzia³ywaniu. Znany w staro¿ytno¶ci, sk³adnik ¶redniowiecznej "Wody Królowej Wêgier". Odm³adza i wzmacnia system immunologiczny. £agodzi: zmêczenie fizyczne i umys³owe, zaburzenia pamiêci, zaburzenia funkcji systemu nerwowego, parali¿, ociê¿a³o¶æ umys³ow±, oziêb³o¶æ seksualn±, zmienne ci¶nienie krwi, zaburzenia pracy serca, cellulite, ¿ylaki, zaburzenia menstruacji, up³awy, bóle g³owy, migreny, bóle miê¶ni ró¿nego pochodzenia, reumatyzm i artretyzm, grypê, astmê, chroniczny bronchit, kaszel, infekcje skóry, ³upie¿, ³ysienie, trudno goj±ce siê rany.

Olejek rumianku lekarskiego
Olejek przeciwzapalny z niemieckiego rumianku lekarskiego (niemieckiego).Pochodzi z Polski. Mniej skuteczny w dzia³aniu od olejku rumianku rzymskiego (patrz ni¿ej).
£agodzi: zdenerwowanie, migreny, bezsenno¶æ, zaburzenia menstruacji, stany zapalne skóry, tr±dzik, dermatozy, egzemy, poparzenia, ³uszczycê, ³upie¿.

Olejek sosnowy
Olejek antyseptyczny, wykrztu¶ny. Pochodzi z igie³ zwyczajnej polskiej sosny.
£agodzi: infekcje dróg oddechowych, kaszel, bronchit, astmê, grypê, zapalenie zatok, infekcje pêcherza i kamice, ociê¿a³o¶æ umys³ow±, problemy menopauzy.
Uwaga: ³atwo siê utlenia, u¿ywaæ olejku ¶wie¿ego, przechowywaæ w szczelnie zamkniêtych butelkach.

Olejek tymiankowy
Olejek antyseptyczny, podnosi ci¶nienie krwi. Pochodzi z Hiszpanii. Ziele znane jako przyprawowe.
£agodzi: ociê¿a³o¶æ umys³ow±, bezsenno¶æ, depresje, lêki, infekcje bakteryjne i wirusowe, katar, grypê, kaszel, bronchit, astmê, przeziêbienia, zapalenie migda³ków i zatok, reumatyzm i artretyzm, zaburzenia w kr±¿eniu i niskie ci¶nienie krwi, nieregularn± menstruacjê, zatrzymania i up³awy, podra¿nienia skóry, wypadanie w³osów.
Uwaga: nie stosowaæ przy nadci¶nieniu !

Zastosowanie olejków eterycznych

Oto kilka uniwersalnych receptur do u¿ytku domowego:

Przeziêbienia, grypy, katary

    olejek eukaliptusowy – 4 krople
    olejek lawendowy – 3 krople
    olejek miêty pieprzowej – 1 kropla
    olejek rozmarynowy – 1 kropla
    olejek sosnowy – 1 kropla

Stosowaæ do masa¿u, k±pieli, inhalacji i w kominku aromaterapeutycznym.

Dla dzieci przy kaszlu – do w±chania

    olejek lawendowy – 2 krople
    olejek rumiankowy – 2 krople
    olejek sosnowy – 1 kropla

Bóle g³owy ró¿nego pochodzenia

    olejek lawendowy – 3 krople
    olejek geraniowy – 2 krople
    olejek miêty pieprzowej – 2 krople
    olejek eukaliptusowy – 1 kropla
    olejek melisowy – 1 kropla

Najlepsze efekty daj± masa¿ skroni, karku i ramion a tak¿e w±chanie mieszaniny w powietrzu (kominek aromaterapeutyczny).

Bezsenno¶æ

    olejek lawendowy – 5 kropli
    olejek ja³owcowy – 3 krople
    olejek melisowy – 1 kropla
    olejek tymiankowy – 1 kropla

Do stosowania w roztworze do masa¿u pleców, w k±pieli przed snem lub na pasku bibu³y przy ³ó¿ku.

Dla dzieci przy trudno¶ciach w zasypianiu

    olejek rumiankowy – 1 kropla
    olejek geraniowy – 1 kropla

Stosowaæ w miseczce z ciep³± wod± lub na pasku bibu³y w pobli¿u ³ó¿eczka.

Stres ogólny (spowodowany przepracowaniem)
 

    olejek lawendowy – 4 krople
    olejek ja³owcowy – 3 krople
    olejek geraniowy – 2 krople
    olejek rozmarynowy – 1 kropla

Najlepsze efekty daj± masa¿, k±piel i kominek aromaterapeutyczny.

Napiêcie nerwowe, zdenerwowanie

    olejek geraniowy – 4 krople
    olejek lawendowy – 3 krople
    olejek ja³owcowy – 2 krople
    olejek tymiankowy – 1 kropla

Najlepsze efekty daj± masa¿, k±piel i kominek aromaterapeutyczny.

Bóle miê¶niowe

    olejek lawendowy – 4 krople
    olejek eukaliptusowy – 2 krople
    olejek – rozmarynowy – 2 krople
    olejek miêty pieprzowej – 1 kropla
    olejek ja³owcowy – 1 kropla

Stosowaæ do masa¿u obola³ych miê¶ni i do k±pieli.

Bóle reumatyczne i artretyzm

    olejek ja³owcowy – 4 krople
    olejek eukaliptusowy – 3 krople
    olejek rozmarynowy – 1 kropla
    olejek tymiankowy – 1 kropla

Stosowaæ do masa¿u obola³ych miê¶ni i do k±pieli.

Dolegliwo¶ci przedmenstruacyjne

olejek lawendowy – 2 krople
olejek melisowy – 2 krople
olejek geraniowy – 1 kropla

Przeciwwskazania i ograniczenia

    * Ze wzglêdu na oddzia³ywanie na psychikê dla dzieci nie nale¿y stosowaæ olejków: bergamotowego, drzewa herbacianego, drzewa ró¿anego, eukaliptusowego, geraniowego, ja³owcowego, neroli, rozmarynowego, sanda³owego, sza³wii muszkato³owej, tymiankowego, ylangowego.

    * Ze wzglêdu na oddzia³ywanie na gospodarkê hormonami w okresie ci±¿y nie nale¿y stosowaæ olejków: cyprysowego, hyzopowego, ja³owcowego, kopru w³oskiego, lawendowego, majerankowego, melisowego, miêty pieprzowej, rozmarynowego, ró¿anego, rumiankowego, sza³wii, tymiankowego.

    * Na skórê, która bêdzie wystawiona na promieniowanie s³oneczne lub uv nie nale¿y stosowaæ olejków: bergamotowego, cytrynowego, grapefruitowego,,limetkowego, mandarynkowego, pomarañczowego,

    * Ze wzglêdu na si³ê oddzia³ywania nie przekraczaæ dwu kropli na jeden zabieg olejków: any¿owego, cynamonowego, eukaliptusowego, go¼dzikowego, hyzopowego, muszkato³owego z ga³ki, sza³wii, ylangowego.

Wszystkie przeciwwskazania dotycz± aromaterapii domowej, stosowanej we w³asnym zakresie. Do¶wiadczony aromaterapeuta mo¿e stosowaæ olejki wbrew tym przeciwwskazaniom, szczególnie w odpowiednio dobranych mieszankach, w których zawarto¶æ i wzajemne oddzia³ywanie olejków likwiduj± zagro¿enia.
http://www.cyberbaba.pl/content/view/77/90/

Aromatyczne k±piele

K±piele z dodatkiem  aromatycznych zió³ czy olejków eterycznych to nie tylko przyjemno¶æ ale i terapia. W zale¿no¶ci od dodanego sk³adnika k±piele takie pobudzaj± kr±¿enie i si³y samo uzdrawiaj±ce organizmu, jedne dzia³aj± pobudzaj±ce, inne uspokajaj±co, inne oczyszczaj± skórê i zmiêkczaj± j± czy wyg³adzaj±.

Zio³a dodawane do k±pieli mo¿na dobieraæ pod wzglêdem ich w³a¶ciwo¶ci pobudzaj±cych, uspokajaj±cych, goj±cych przy k³opotach ze skór±, lub po prostu dla ich przyjemnego zapachu relaksuj±cego ca³e cia³o. Temperatura wody powinna byæ zbli¿ona do temperatury cia³a. Gdy woda jest zbyt gor±ca, skóra poci siê i nie korzysta z dobrodziejstwa zio³owych sk³adników. Najwiêksze korzy¶ci przynosi k±piel trwaj±ca co najmniej 10 minut. K±piele przygotowujemy albo z samych zió³ albo z ich ekstraktów i olejków kupowanych w aptekach czy drogeriach.

K±piele zio³owe

Na jedn± k±piel bierzemy 200-300 g suszonych zió³. Zio³a zalewamy litrem wrz±cej wody i zostawiamy pod przykryciem na 3-5 minut. Napar wlewamy do wanny tu¿ przed wej¶ciem do wanny, ¿eby olejki eteryczne nie ulotni³y siê za wcze¶nie. Je¶li mamy osobne krany na gor±c± i zimn± wodê, mo¿emy nape³niæ zio³ami woreczki  uszyte z gazy i zawiesiæ taki woreczek na kranie z gor±c± wod± (niektórzy susz± takie woreczki po k±pieli i u¿ywaj± powtórnie przy nastêpnej k±pieli). Woreczki z zio³ami s± zalecane przy k±pielach oczyszczaj±cych czy koj±cych  skórê, gdy¿ mo¿na nimi pod koniec k±pieli wykonaæ masa¿  skóry.

Zamiast zió³ mo¿na równie¿ stosowaæ ich wyci±gi dostêpne w aptekach, takie jak Azulan zamiast kwiatów rumianku, spirytus lawendowy itp. zamienniki.

Ro¶liny stosowane w k±pielach zio³owych

K±piele odprê¿aj±ce i uspokajaj±ce
Chmiel, cytryna, ja¶min, koz³ek lekarski, lawenda, lipa, majeranek, melisa, rozmaryn, rumianek, wi±zówka.

K±piele pobudzaj±ce
Bazylia, bluszcz, eukaliptus, fenku³ , ja³owiec, kwiaty polne, kamfora, miêta, sza³wia, tymianek, wrotycz.

K±piele dzia³aj±ce goj±co na skórê
Krwawnik pospolity, miêta zielona, nagietek, przywrotnik, rojnik, ¿ywokost.

K±piele tonizuj±ce
Li¶æ czarnej porzeczki, mniszek lekarski, pokrzywa, stokrotka.
K±piele z dodatkiem olejków eterycznych

Do k±pieli aromaterapeutycznej u¿ywamy olejków eterycznych, które przed dodaniem do wody nale¿y rozpu¶ciæ w niewielkiej ilo¶ci spirytusu, w innym przypadku bowiem olejek nie zmiesza siê z wod±. Tak przygotowany olejek wlewamy do wanny z ciep³± (ale nie gor±c± wod±) i mieszamy. Nastêpnie zanurzamy ca³e cia³o na 15-30 minut (nie mniej jednak ni¿ 10 minut). Mo¿na i nale¿y masowaæ cia³o pod wod±. Po k±pieli nale¿y wytrzeæ cia³o rêcznikiem, ale nie sp³ukiwaæ.

Do pe³nej k±pieli stosuje siê  ok. 10 kropli mieszaniny olejków na typow± wannê wody. Zamiast pe³nej k±pieli przy np. obola³ych stawach stóp mo¿na moczyæ nogi w misce z woda i olejkiem, odpowiednio zmniejszaj±c dawkê. Je¶li skóra jest sucha, mo¿na rozpu¶ciæ olejki eteryczne w 2 ³y¿kach no¶nika olejowego przed wlaniem do wanny.
Najczê¶ciej stosowane olejki do k±pieli

Pobudzaj±ca mieszanka olejków
40 kropli olejku cytrynowego
30 kropli olejku pieprzowego
20 kropli olejku z jagód ja³owca
10 kropli olejku miêty pieprzowej

Uspokajaj±ca mieszanka olejków
30 kropli olejku petitgrain
20 kropli olejku sza³wii muszkato³owej
20 kropli olejku lawendowego
10 kropli olejku paczulowego.

Podane ni¿ej mieszaniny nale¿y przygotowaæ do u¿ycia i przechowywaæ w butelce z ciemnego szk³a z kroplomierzem. Trzeba j± dobrze zakrêciæ, wstrz±sn±æ i opisaæ zawarto¶æ na etykiecie.
http://www.cyberbaba.pl/content/view/360/80/


Tytu³: Zdrowe oczy z zio³ami
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Kwiecieñ 21, 2010, 19:06:58
Zdrowe oczy z zio³ami

Najlepszym ¶rodkiem na czyste, b³yszcz±ce oczy jest dobry sen. Bez tego oczy s± zmêczone, zaczerwienione i podra¿nione. Pomoc w przywróceniu blasku oczom mog± przynie¶æ zio³a, w postaci p³ukanek i kompresów z naparów czy odwarów oraz ¿elów na delikatn± skórê wokó³ oczu.
Przy pielêgnacji oczu szczególn± uwagê nale¿y zwróciæ na czysto¶æ, zw³aszcza przy przyrz±dzaniu roztworów do p³ukanek. Naczynia, w których je przygotowujemy powinny byæ czyste, a najlepiej wysterylizowane. U¿ywamy zawsze ¶wie¿ych odwarów. Odwary do p³ukanek oczu powinny byæ gotowane przez 20 minut, aby wyeliminowaæ jak najwiêcej bakterii. Do p³ukanek nie u¿ywaj rumianku, poniewa¿ jego drobniutkie py³ki podra¿niaj± oczy. Roztwory nale¿y filtrowaæ trzykrotnie przez papierowy filtr, dla usuniêcia czê¶ci sta³ych, które mog³yby podra¿niæ oko.

Najwa¿niejszy ¶wietlik

Ro¶lin±, która cieszy siê zas³u¿on± s³aw± jako zio³o oczne jest ¶wietlik ³±kowy. Ta niepozorna ro¶linka, rosn±ca na pastwiskach i na brzegach lasów przywraca oczom ¶wie¿o¶æ i blask. Niemcy nazywaj± j± Augentrost (ukojenie oczu), Francuzi casse-lunette (st³ucz okulary) a W³osi - luminella (¶wiat³o oczu). Wodne wyci±gi z ziela ¶wietlika wywieraj± dzia³anie przeciwzapalne, poniewa¿ zawarta w nich aukubina hamuje uwalnianie histaminy i ma wp³yw przeciwalergiczny. Garbniki i kwasy polifenolowe dzia³aj± bakteriobójczo i prawdopodobnie uszczelniaj± ¶ciany naczyñ w³osowatych w siatkówce oka. Garbniki wi±¿± ponadto i unieczynniaj± toksyny bakteryjne w stanach zapalnych oczu.

P³ukanki, kompresy i ok³ady

Napary lub odwary ze ¶wietlika stosuje siê przede wszystkim przy zapaleniu spojówek. Ponadto w przypadku zmêczenia wzroku wskutek niew³a¶ciwego sztucznego o¶wietlenia, d³ugiego czytania lub nadwra¿liwo¶ci na promienie s³oneczne, promienie z ekranu telewizyjnego czy monitora komputerowego albo niektóre czynniki uczulaj±ce, jak kurz, dym, spaliny z silników i py³y lotne.

P³ukanka ze ¶wietlika
2 ³y¿ki ¶wie¿ego zio³a lub 2 ³y¿eczki suszonego gotowaæ w 2 szklankach wody przez 20 minut. Ostudziæ, odcedziæ i natychmiast u¿ywaæ.

P³ukanka z rzepiku
Rzepik to drugie po ¶wietliku zio³o nadaj±ce oczom blask. Ma w³a¶ciwo¶ci przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwalergiczne.
Gar¶æ ¶wie¿ych szczytów pêdów gotowaæ w 2,5 szklanki wody przez 20 minut. Ostudziæ, odcedziæ i natychmiast u¿ywaæ.

Odwar w zapaleniu powiek
Po pó³ ³y¿ki ziela ¶wietlika i kwiatów rumianku zalaæ 1,5 szklanki gor±cej wody i gotowaæ ³agodnie pod przykryciem 3 minuty. Odstawiæ na 15 minut i przecedziæ. Stosowaæ do przemywania oczu i do ok³adów, równie¿ w stanach ostrych i podostrych.

Zio³a do ok³adów na oczy

Zmieszaæ po 10 g ziela ¶wietlika, ziela przywrotnika, kwiatów rumianku, nagietka i chabru. Zalaæ pó³ ³y¿ki zió³ 2/3 szklanki wrz±cej wody i naparzaæ pod przykryciem 15 minut. Odstawiæ na 10 minut i przecedziæ. Stosowaæ do ciep³ych ok³adów w stanach zapalnych brzegów powiek i spojówek. Przyk³adaæ 3-5 razy dziennie na 10-20 minut.

Kompresy na oczy

Oczy zmêczone prac± mo¿na od¶wie¿yæ ok³adami z czarnej herbaty, rumianku lub dzikiej ró¿y. Nale¿y zaparzyæ 2 torebki ww. zió³ w 2 szklankach wody przez 3 minuty. Po ostudzeniu przy³o¿yæ na oczy i odpoczywaæ przez 15 minut z nogami u³o¿onymi wysoko.

Pietruszkowy napar oczyszczaj±cy

Przygotuj pietruszkow± herbatkê. Dok³adnie umyj gar¶æ zielonej pietruszki i zalej j± pó³ szklanki wrz±cej wody. Odstaw napar na kilka godzin. Przetrzyj oczy nas±czonym w naparze p³atkiem kosmetycznym.

¯ele na skórê wokó³ oczu

P³yny i ¿ele nak³adane na delikatn±, cienk± skórê wokó³ oka musz± byæ lekkie, aby nie powodowaæ jej ¶ci±gania. Sk³adniki ich powinny oddzia³ywaæ wy³±cznie na powierzchniê skóry. Stosowanie od¿ywczych, wnikaj±cych g³êboko olejków mo¿e spowodowaæ obrzêk wokó³ oczu.

¯el ³agodz±cy

Sk³adniki:
    6 ³y¿ek odwaru z zió³
    2 ³y¿ki wyci±gu z oczaru
    1/4 ³y¿eczki agar-agar
    szczypta benzoesanu sodu, je¶li chcemy poprawiæ trwa³o¶æ ¿elu.

Sporz±dzamy silny odwar z równych ilo¶ci rumianku, nagietka i kwiatu chabru b³awatka oraz li¶ci prawo¶lazu i podgrzewamy go wraz z oczarem prawie do wrzenia. Rozpuszczamy w nim agar-agar (i benzoesan sodu). Agar-agar musi byæ dok³adnie rozpuszczony, inaczej bêdzie wyczuwalny. Pozostawiamy do ostygniêcia i zgêstnienia. Je¶li ¿el bêdzie zbyt gêsty, miksujemy kilka sekund. Przechowujemy w zakrêconym s³oiku, w lodówce.

Zio³owe ¶rodki od¶wie¿aj±ce do oczu

Nale¿y sporz±dziæ z zió³ silny odwar i dok³adnie przecedziæ. Namoczyæ w tym odwarze czyst± gazê lub p³atki kosmetyczne i po³o¿yæ na powieki na 15-20 minut.

Zio³a nadaj±ce siê szczególnie na takie kompresy:

Chaber b³awatek – U¶mierza i zmniejsza obrzêk.
Fenku³ (nasiona) – Usuwa stany zapalne, nadaje oku blask.
Miêta – Usuwa cienie spod oczu.
Nagietek lekarski – U¶mierza ból i zaognienie oczu.
Pio³un – Zmniejsza zaognienie i zaczerwienienie, przyk³adaæ odwar na waciku.
Prawo¶laz – Zmiêkcza skórê wokó³ oczu.
Ró¿a – Zmiêkcza i ³agodzi skórê wokó³ oczu.
Rumianek – £agodzi zaognienie i usuwa zmêczony wygl±d.
Skrzyp – Zmniejsza zaczerwienienie oczu i obrzêk powiek, mo¿e byæ skuteczny na jêczmieñ (gotowaæ 30 minut).

Ka¿dy z wymienionych odwarów mo¿na zamroziæ w pojemniku na lód. Pocieraj±c kostk± lodu powieki i skórê wokó³ oczu uzyskujemy znakomity efekt od¶wie¿aj±cy.
http://www.cyberbaba.pl/content/view/28/80/1/6/

Oczy a komputer

¯yjemy w erze komputerów. Niezbêdne s± w pracy, a równie¿ w domu coraz wiêcej czasu spêdzamy przed monitorem komputera. Do tego dochodzi jeszcze niemal codziennie ogl±danie telewizji. Dla naszych oczu oznacza to sta³e i ogromne obci±¿enie.
Je¶li siedzimy nieruchomo przez wiele godzin w jednej i tej samej pozycji, z pochylon± g³ow± i zgarbionymi plecami nast±pi przykurcz miê¶ni karku i pleców i ból. To samo dzieje siê z miê¶niami oczu, je¶li wpatrujemy siê godzinami nieruchomo w monitor. Zmniejsza siê wówczas jako¶æ widzenia, os³abia koncentracja, wystêpuje zmêczenie i ból g³owy. Oczy zaczynaj± piec i ³zawiæ, robi± siê czerwone, czasami obraz staje siê rozmyty lub migaj±cy, mamy uczucie ucisku na ga³ki oczne i skronie, gorzej widzimy w ciemno¶ci i odczuwamy zwiêkszon± wra¿liwo¶æ na ¶wiat³o.
Wszystkie te objawy ¶wiadcz± najczê¶ciej o zbyt d³ugiej pracy bez odpoczynku dla oczu, o z³ym o¶wietleniu czy niew³a¶ciwej pozycji cia³a w czasie pracy. Wzrok mamy jeden i potrzebny nam bêdzie do pó¼nej staro¶ci. Musimy zatem, póki czas, pomy¶leæ o profilaktyce, pozwalaj±cej unikn±æ nadmiernego przeci±¿ania oczu.

Na co nale¿y przede wszystkim zwróciæ uwagê?

Ergonomiczne meble
Je¶li godzinami siedzimy na zbyt wysokim lub zbyt niskim krze¶le, pochylamy g³owê zbytnio do przodu i garbimy plecy, doprowadzimy z pewno¶ci± do napiêcia miê¶ni i k³opotów ze wzrokiem. Zatem

Krzes³o najwa¿niejsze
Najlepiej z regulowan± wysoko¶ci± siedziska, dopasowan± do naszej figury oraz regulowanym k±tem nachylenia oparcia pod plecy. Przy dobrze dobranym krze¶le ca³e stopy powinny byæ oparte na pod³odze.

Biurko
Dobre biurko lub stolik pod komputer powinny mieæ mo¿liwo¶æ regulacji na wysoko¶æ lub byæ dopasowane dok³adnie do naszego wzrostu. Blat roboczy nie powinien odbijaæ ¶wiat³a, a wiêc najlepiej, ¿eby by³ matowy i jasny. Ponadto powinien mieæ odpowiedni± wielko¶æ.

Ustawienie monitora
Jest bardzo wa¿ne, aby monitor ustawiony by³ na odpowiedniej wysoko¶ci i w odpowiedniej odleg³o¶ci od oczu. Górna krawêd¼ monitora powinna znajdowaæ siê na wysoko¶ci oczu, odleg³o¶æ monitora od oczu powinna wynosiæ minimum 50cm. Oczywi¶cie monitor powinien znajdowaæ siê na wprost oczu, a nie gdzie¶ z boku.

O¶wietlenie
Dobre o¶wietlenie to podstawa. Je¶li kto¶ godzinami pracuje w miejscu zbyt s³abo lub zbyt mocno o¶wietlonym – jego organizm reaguje zmêczeniem, bólami g³owy, pieczeniem i ³zawieniem oczu oraz miganiem obrazów. Prawid³owe o¶wietlenie powinno byæ wystarczaj±co silne, ale nie o¶lepiaj±ce. Dlatego nie nadaj± siê do pracy przy komputerze lampy neonowe. Bardzo wa¿ny jest kierunek, z którego pada ¶wiat³o. Powinno ³agodnie o¶wietlaæ ekran monitora a nie nasze oczy, dlatego ¼ród³o ¶wiat³a (lampa, okno) nie mo¿e byæ usytuowane za monitorem. Najlepiej gdy monitor jest ustawiony bokiem do padaj±cego ¶wiat³a.

Od¶wie¿anie powietrza w pomieszczeniu
W pomieszczeniach klimatyzowanych lub w takich, w których powietrze jest suche i zadymione, szybko zaczynaj± piec nas oczy, tak jakby¶my mieli ziarenka piasku pod powiekami. Odczuwamy os³abienie zdolno¶ci koncentracji, stajemy siê dra¿liwi i niezdolni do pracy.
W pomieszczeniach ogrzewanych nale¿y wiêc zadbaæ o dostateczn± wilgotno¶æ powietrza (np. zbiorniki z wod± na grzejnikach, nawil¿acze powietrza) i dostêp ¶wie¿ego powietrza.

Co jeszcze mo¿emy zrobiæ dla naszych oczu?

Nawet najlepsze meble biurowe, optymalne warunki ¶wietlne i ¶wie¿e powietrze w pomieszczeniu nie pomog± je¶li bêdziemy nadwyrê¿aæ wzrok siedz±c godzinami nieruchomo i wpatruj±c siê w monitor. Ju¿ po 50-60 minutach takiej pracy zapasy naszej energii wyczerpuj± siê. Je¶li do tego dochodzi stres, problem gotowy. Jak tego unikn±æ?

    * Co godzinê rób koniecznie chocia¿by 5 minutowe przerwy, najlepiej na kilka æwiczeñ fizycznych lub po prostu przeci±gniêcie siê, poleniuchowanie, spojrzenie przez okno najdalej jak siê da itp. Podejd¼ do okna, otwórz je, spojrzyj daleko przed siebie, potem – bez poruszenia g³ow± – jak najdalej w prawo, nastêpnie w lewo i w dó³. Powtórz to æwiczenie przy zamykaniu okna. Nie zajmie ci to wiele czasu, a oczom przyniesie ulgê.

    * Mrugaj, mrugaj, mrugaj …Zwykle jeste¶my tak zaanga¿owani w wykonywan± pracê, ¿e zapominamy o mruganiu, a wtedy dochodzi do przerwania tzw. filmu ³zowego czyli warstwy ³ez chroni±cej nasze oczy przed kurzem, brudem i bakteriami. Wytworzone ³zy maj± to do siebie, ¿e po pewnym czasie paruj± (szybciej, gdy w pomieszczeniu jest suche powietrze) i w normalnych warunkach, gdy oko staje siê suche machinalnie mrugamy, ¿eby je nawil¿yæ. Je¶li wpatrzeni w monitor komputera zapominamy o mruganiu, na powierzchni oka powstaj± suche punkty i zaczynamy odczuwaæ efekt tzw. suchego oka. A wiêc wyróbmy w sobie nawyk jak najczêstszego mrugania.

    * Nawil¿eniu oka sprzyja te¿ dostarczanie organizmowi dostatecznej ilo¶ci p³ynów, a wiêc zasiadaj±c do pracy postaw sobie butlê z woda na biurku i systematycznie popijaj j±.

    * Stwórz sobie miejsce pracy „przyjazne dla oczu”: czyli ro¶liny, mi³e dla oka obrazy na ¶cianach, osobiste drobiazgi itd.

    * Jak najczê¶ciej stosuj kompresy na oczy ze ¶wietlika czy chocia¿by czarnej herbaty (zobacz Zio³a dla oczu).

    * Wolny czas wykorzystuj na spacery po parku czy lesie, które przynios± doskona³e odprê¿enie oczom.

Æwiczenia przynosz±ce ulgê oczom zmêczonym prac± przy komputerze

Poni¿sze zabiegi, odprê¿aj±ce oczy, mo¿na przeprowadziæ zarówno w pozycji siedz±cej jak i stoj±cej.

W celu odprê¿enia narz±dów wzroku, obie d³onie (u³o¿one w kszta³cie jamy) k³adziemy na oczach, tak aby nie przenika³o przez nie ¶wiat³o. Nastêpnie otwieramy oczy, patrzymy w ciemno¶æ i odprê¿amy siê a¿ do momentu, gdy nie zauwa¿amy ju¿ ¿adnego migotania, a oczy uspokoi³y siê.

Teraz znajdujemy punkty bólowe umiejscowione wokó³ oczu i lekko masujemy je palcami.

Jeden z nich znajduje siê nad skroniami, w odleg³o¶ci szeroko¶ci palca od brwi.

Dok³adnie w ¶rodku kostnego brzegu oczodo³owego le¿y drugi punkt bólowy.

Przesuwaj±c kciukiem od nasady nosa w kierunku brwi, wyczuwamy trzeci punkt jako lekkie wg³êbienie w ko¶ci.

Leczenie z zastosowaniem leków

Jedynym lekiem, który mo¿na sobie samemu aplikowaæ w przypadku dolegliwo¶ci tzw. suchego oka s± krople zastêpuj±ce ³zy. Krople te mo¿na dostaæ w aptece bez recepty. Po otwarciu buteleczki maja krótki okres wa¿no¶ci, po jego up³ywie nale¿y niewykorzystany p³yn wyrzuciæ, gdy¿ mo¿e zawieraæ bakterie. Zastêpcze p³yny ³zowe zawieraj± czêsto w swym sk³adzie ¶rodki ³agodz±ce podra¿nienia rogówki i spojówki.
Je¶li, mimo zastosowania powy¿szej terapii i zakraplania sztucznych ³ez, dolegliwo¶ci ze strony oczu pozostan±, nale¿y bezwzglêdnie udaæ siê do okulisty. Byæ mo¿e przyczyn± k³opotów jest stan zapalny lub alergia.

Uwaga:
Sucho¶æ oczu mo¿e te¿ byæ skutkiem zbyt du¿ej zawarto¶ci ozonu w powietrzu, powoduj±cej zmniejszenie zawarto¶ci bia³ka w pow³oce ³zowej, co w konsekwencji os³abia jej funkcjê os³onow±. Powstaj± wówczas dogodne warunki do wzmo¿onego namna¿ania siê zarazków, bêd±cych przyczyn± zapaleñ. Osoby wra¿liwe, przebywaj±c na obszarze o du¿ej zawarto¶ci ozonu w powietrzu, powinny ograniczaæ jego negatywny wp³yw, stosuj±c zastêpczy p³yn ³zowy.
http://www.cyberbaba.pl/content/view/331/82/


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Kwiecieñ 25, 2010, 17:43:57
http://kopalniawiedzy.pl/kamica-nerkowa-kamienie-nerki-zapobieganie-cytryniany-lemoniada-Roger-L-Sur-10224.html
Lemoniada — odkamieniacz dla nerek

25-04-2010 11:32



Kiedy ¿ycie wrêcza ci cytryny, wyci¶nij z nich lemoniadê - mówi znane na ¶wiecie, amerykañskie ¿artobliwe powiedzenie. I w³a¶nie lemoniada okazuje siê doskona³ym zabezpieczeniem przed jednym z niemi³ych prezentów wrêczanych nam przez ¿ycie: kamieniami nerkowymi.

Kto choæby raz w ¿yciu cierpia³ z powodu kamieni w nerkach nie zapomni tego uczucia. Md³o¶ci i wymioty, krew w moczu i dojmuj±cy ból - to trzy najczêstsze objawy, z których najdotkliwszy jest ten ostatni. Atak bólu czêsto koñczy siê wezwaniem pogotowia, bo nie sposób go wytrzymaæ. Kiedy dodatkowo towarzyszy mu gor±czka, oznaczaæ to mo¿e niebezpieczn± dla ¿ycia infekcjê i interwencja lekarza jest niezbêdna. Ale ból to zwykle ostatni objaw. Wiêkszo¶æ osób nie zdaje sobie sprawy ze swoich kamieni w nerkach, dopóki nie utkwi± w cewce moczowej - a to jest w³a¶nie przyczyna przera¼liwego bólu.

Najczêstszym typem kamieni nerkowych s± zbudowane ze szczawianu wapnia. Przyczyn± mo¿e byæ nadmiar soli w diecie, sól wywo³uje krystalizacjê szczawianów, które do¶æ powszechnie wystêpuj± w naszym po¿ywieniu. Inne typy kamieni nerkowych to kryszta³ki kwasu moczowego, który normalnie powinien byæ w ca³o¶ci wydalany z organizmu, czasem jednak osadza siê. Ten typ kamieni nerkowych, podobnie jak dna moczanowa, czyli dolegliwa choroba stawów, mo¿e byæ spowodowany nadmiarem bia³ka w diecie. Rzadziej spotykane s± kamienie struwitowe, czyli powodowane infekcj±, czy cystynowe, powodowane wrodzon± sk³onno¶ci±. Niedobr± wiadomo¶ci± dla wszystkich, którzy ju¿ cierpieli na tê dolegliwo¶æ jest to, ¿e lubi ona powracaæ. Nawet po udanym leczeniu w po³owie przypadków pojawienie siê nowych kamieni jest kwesti± od piêciu do dziesiêciu lat. Trzeba zatem zawczasu przygotowaæ siê na nie... a jeszcze lepiej spróbowaæ im zapobiec.

I tu w³a¶nie mo¿e pomóc nam lemoniada, ten sposób radzi dr Roger L. Sur, zajmuj±cy siê leczeniem kamicy nerkowej, kierownik UC San Diego Comprehensive Kidney Stone Center. Cytryny maj± najwy¿szy ze wszystkich znanych owoców poziom zawarto¶ci cytrynianów, czyli soli i estrów kwasu cytrynowego. W naturalny sposób hamuj± one tworzenie siê kamieni, po prostu je rozpuszczaj±c. Spo¿ywaj±c pó³ szklanki soku cytrynowego dziennie, rozcieñczonego w dwóch litrach wody, zmniejszamy ryzyko pojawienia siê kamieni nawet o 87%. Dodatkowo warto ograniczyæ spo¿ycie soli. Inne soki owocowe równie¿ s± ¼ród³em cytrynianów, ale nie w tak du¿ej ilo¶ci, w dodatku czêsto zawieraj± równie¿ wapñ i szczawiany - g³ówne sk³adniki kamieni nerkowych. 


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Maj 01, 2010, 17:35:40
Ro¶liny na dobry nastrój

Kwiaty doniczkowe wydzielajê ró¿ne dobroczynne dla naszego zdrowia zwi±zki chemiczne. Poprawiaj± samopoczucie, dodaj± si³, czasem wrêcz lecz±. Ale musz± byæ dobrze dobrane!
Kwiaty nie tylko ciesz± oko. Wydzielane przez nie substancje oraz emitowane promieniowanie ma istostny wp³yw na organizm cz³owieka. Okazuje siê te¿, ¿e w ró¿nych etapach ¿ycia potrzebujesz w swoim otoczeniu ró¿nych ro¶lin.

Fabryka czystego powietrza

Dobre samopoczucie, kreatywno¶æ, stan zdrowia zale¿± m.in. od jako¶ci powietrza, jakim oddychamy, a ro¶liny potrafi± zniwelowaæ szkodliwe wp³ywy ¶rodowiska.
Dostarczaj± tlenu. Tam, gdzie przebywa du¿o ludzi i stê¿enie dwutlenku wêgla jest wiêksze (np. sale konferencyjne), dobrze jest uprawiaæ alturium, skrzyd³okwiat, scindapsus czy daktylowiec niski. Nale¿y pamiêtaæ, ¿e noc±, przy braku ¶wiat³a, fotosynteza (dziêki niej ro¶liny wydzielaj± tlen) ustaje, wiêc ro¶liny nie powinny znajdowaæ siê w sypialniach. Wyj±tkiem jest aloes, który w³a¶nie noc± wydziela tlen.
Zwiêkszaj± wilgotno¶æ powietrza. Obliczono, ¿e do przyrostu 1 g masy zielonej ro¶liny potrzebuj± ¶rednio od 200 do 2000 g wody. Po oddaniu energii wyparowuje ona przez li¶cie i poprawia jako¶æ powietrza. W¶ród ro¶lin doniczkowych do najlepszych "nawil¿aczy powietrza" nale¿± szeflera i paproæ. Wilgotne powietrze zawiera wiêcej korzystnych jonów ujemnych ni¿ powietrze suche.
Oczyszczaj± powietrze ze szkodliwych substancji. Prowadzone przez NASA do¶wiadczenia dowiod³y, ¿e ro¶liny s± zdolne do rozk³adania szkodliwych substancji znajduj±cych siê w ich otoczeniu. Wnioski tych badañ zastosowano w "ziemskiej" praktyce. W biurach, gdzie u¿ywa siê wielu sprzêtów produkuj±cych szkodliwe zwi±zki, niezast±pionymi filtrami okaza³y siê difenbachia i fikus Beniamina. Difenbachia u³atwia tak¿e koncentracjê, a fikus pobudza.

Energetyzuj±ce aromaty

Zapach najszybciej wp³ywa na zmianê samopoczucia, poniewa¿ impulsy zapachowe s± ³atwo przenoszone do mózgu. Pachn± g³ównie kwiaty, ale substancje odpowiedzialne za aromat znajduj± siê we wszystkich czê¶ciach ro¶liny: w li¶ciach, pêdach, korzeniach, nasionach i owocach.
Ja¶min lekarski intensywnie pachnie podczas kwitnienia - jego woñ relaksuje, dzia³a stymuluj±co i antydepresyjnie. Zalecany jest tak¿e przy "mêskich" dolegliwo¶ciach.
Drzewko pomarañczowe i cytrynowe - intensywnie pachn± zarówno kwiaty, jak i li¶cie. Dzia³aj± uspokajaj±co, ale nie otêpiaj±, wrêcz przeciwnie - poprawiaj± koncentracjê i pobudzaj± do dzia³ania. Powoduj± zmniejszenie tremy i lêków.
Gardenia - jej zapach wspomaga wychodzenie z depresji, dodaje optymizmu i rado¶ci ¿ycia.
Stefanotis bukietowy - sprzyja wspó³pracy, powinno siê j± stawiaæ w pomieszczeniach, w których przebywa du¿o osób.
Pelargonie - szczególnie silnie pachn± odmiany nazywane geranium. Dzia³aj± antydepresyjnie, ³agodz± zmienne stany emocjonalne. Maj± równie¿ w³a¶ciwo¶ci antyseptyczne.

* Na osoby starsze pozytywny wp³yw ma fio³ek afrykañski, a tak¿e begonia, które pozytywnie nastawiaj± do ¿ycia.
* Ludziom nie¶mia³ym poleca siê anturium (szczególnie wtedy, gdy kto¶ ma trudny problem do rozwi±zania).
* W rehabilitacji i przy os³abieniach spowodowanych d³ugotrwa³ym stresem pomocna jest bugenwilla.

Rado¶æ dla oczu, bodziec dla cia³a

Wielu naukowców uwa¿a, ¿e kolor zielony poprawia pracê p³uc i kr±¿enie krwi. Niektóre badania wykazuj± nawet, ¿e pog³êbia oddech. Ale zieleñ przede wszystkim dobrze dzia³a na psychikê cz³owieka - uspokaja nerwy i koi oczy. Jasne plamiaste s± bardziej stymuluj±ce. Wed³ug wschodniej sztuki aran¿acji przestrzeni - feng shui - wa¿ne s± kszta³ty li¶ci. Okr±g³e, miêkkie i cienkie (np. bluszcz, begonia, fio³ek) wydzielaj± energie ³agodne. Natomiast li¶cie twarde, ostre i szpiczaste (sansewieria, juka, agawa) prowokuj± do dzia³ania. S± te¿ doskona³± ochron± przed wp³ywami zewnêtrznymi. Ale nie nale¿y ich ustawiaæ blisko miejsc, w których siê pracuje lub odpoczywa (biurko, tapczan), ani tam, gdzie przez d³u¿szy czas przebywaj± dzieci.

Zdrowie dla ca³ej rodziny

Wiele ro¶lin ma dzia³anie uniwersalne. Wywieraj± korzystny wp³yw na ca³y organizm. Nale¿± do nich m.in.:
paproæ Nefrolepis - rozk³ada wiêkszo¶æ szkodliwych zwi±zków chemicznych, nawil¿a i ujemnie jonizuje powietrze, oczyszcza uk³ad nerwowy, przywraca równowagê;
zielistka Strengera Chlorophytum comosum - poprawia humor, dodaje energii. Doskonale oczyszcza powietrze z wielu szkodliwych zwi±zków;
drzewko pomarañczowe lub cytrynowe - wywo³uje rado¶æ i dobry nastrój oraz wyzwala energiê ¿yciow±;
bluszcz - znakomicie filtruje powietrze (rozk³ada aldehyd mrówkowy), nastraja optymistycznie, rozbudza ciekawo¶æ i kreatywno¶æ.

Gatunki piêkne, lecz... truj±ce

Niektóre kwiaty doniczkowe zawieraj± substancje truj±ce. S± to m.in.: difenbachia, filodendron, oleander pospolity, Zantedeschia aethiopica, kalia, Allamanda catharica, kroton, Dipladenia, wilczomlecz piêkny (gwiazda betlejemska), Euphorbia pulcherrima, Pachypodium, bluszcz Hedera helix, kliwia pomarañczowa. Gdy w domu s± ma³e dzieci, lepiej z nich zrezygnowaæ, mimo ¿e s± niebezpieczne tylko w bezpo¶rednim kontakcie ze skór± lub gdy je zjemy. Przecie¿ nie zawsze mo¿na dziecku wyt³umaczyæ, dlaczego li¶cie pietruszki hodowanej na parapecie s± do jedzenia, a difenbachii nie. Hoduj±c te truj±ce piêkno¶ci, warto przestrzegaæ dwóch zasad: ustawiæ ro¶liny w miejscu niedostêpnym dla dzieci i zwierz±t domowych, a zabiegi pielêgnacyjne (przesadzanie, mycie li¶ci, usuwanie uszkodzonych czê¶ci) wykonywaæ w rêkawiczkach.
http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/zdrowie-rodziny/rosliny-na-dobry-nastroj_34661.html


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: miszka Maj 02, 2010, 22:44:38
OLEJKI ETERYCZNE.
Doklejê tu stronkê o olejkach z praktycznymi poradami oraz firmami w których mo¿na olejki kupowaæ nie nara¿aj±c siê na oszustwo.
http://www.rozanski.ch/oleum.htm
Sama jestem wielkim entuzjast± olejków i ich stosowania. Aktualnie æwiczê z du¿ym rezultatem pozbywanie siê pryszczy na paszczy mojej kochanej suni. Do oleju z migda³ów jako bazy dolewam kilka kropel olejku tymiankowego i smarujemy mordê rano i wieczorem.
Nie jest zachwycona ale przekupujê j± ¶wiñskim uchem. Oczywi¶cie po zabiegu :-) I dziala. Tymianek i ucho oczywi¶cie. Wcze¶niej stosowa³am ma¶æ propolisow± ale nie mia³am tak dobrych rezultatów. Nie mówi±c ju¿ o tym, ze nawet perspektywa ucha nie by³± wystarczaj±cym zado¶æuczynieniem.
miszka


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Maj 09, 2010, 07:06:30
Toksokaroza - jest gro¼n± odzwierzêc± chorob± paso¿ytnicz±, wywo³ywan± przez inwazjê larw psich lub kocich glist (toksokar).
http://pl.wikipedia.org/wiki/Toksokaroza

Wiêcej informacji na stronach:

http://www.pfm.pl/u235/navi/199260
http://www.zoonozy.pl/
http://www.zoonozy.pl/choroby-odzwierzece/6-toksokaroza
http://www.sluzbazdrowia.com.pl/html/more3041d.php


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Maj 16, 2010, 13:16:53
Apiterapia

-jest to metoda profilaktyki i leczenia przy pomocy produktów pszczelego pochodzenia. Mog± tu byæ u¿yte tylko produkty pszczele, a tak¿e preparaty wykonane z ich udzia³em. Dzia³anie produktów pszczelich jest wielokierunkowe: antybakteryjne, cytostatyczne, regeneracyjne, lipostabilne, stymuluj±ce metaboliczne, detoksykacyjne, immunomodulacyjne, znieczulaj±ce i hormonopodobne.
Z tego wzglêdu apiterapia stanowi alternatywê dla leczenia przy u¿yciu nowoczesnych leków syntetycznych.
W apiterapii stosuje siê miód, propolis, jad pszczeli, mleczko pszczele, wosk, py³ek pszczeli.
http://www.pasieka.rostkowski.info/index.html

Wiêcej na stronach:
http://bartnik.pl/lang-pl/oferta/sub-subpozycja
http://www.apiterapia.biz/


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Maj 22, 2010, 09:16:33

Chemia w diecie
Dorota Reinisch

Rakotwórcza wêdlina, warzywa i owoce z konserwantami, ryby pe³ne metali ciê¿kich. Inne produkty – te¿ bywaj± niebezpiecznie wzbogacone. Czy mamy szansê zdrowo je¶æ? Tak, odpowiadaj± dietetycy. Radz± tylko radykalnie zmieniæ menu.

Zrezygnuj z nowalijek, bo pe³ne s± szkodliwych zwi±zków. Nie jedz drobiu, gdy¿ ptactwo hodowlane karmione jest antybiotykami. Uwa¿aj na ryby, poniewa¿ mog± zawieraæ metale ciê¿kie. Takie ostrze¿enia docieraj± do nas od co najmniej kilkunastu lat. Zawsze jednak znajdowali siê eksperci, którzy ³agodzili te ostre wypowiedzi. Mieli bowiem mocny argument – brakowa³o badañ, które jednoznacznie potwierdza³yby szkodliwo¶æ tych czy innych produktów. Tym razem jest inaczej. Na pocz±tku wrze¶nia br. szwedzcy uczeni z renomowanego Karolinska Institutet stwierdzili, ¿e azotyny i azotany, których pe³no jest w ka¿dej wêdlinie (to dziêki nim szynka czy polêdwica ma piêkny ró¿owy kolor i cudownie pachnie), mog± sprzyjaæ rozwojowi raka. Uczeni wnikliwie przejrzeli 15 licz±cych siê prac naukowych po¶wiêconych wp³ywowi tych zwi±zków na nasz organizm. Analizy te przeprowadzono w latach 1966–2006, a ³±cznie objê³y one 4,7 tysi±ca osób. Na ich podstawie szwedzcy naukowcy uznali, ¿e jedzenie przetworzonego miêsa jest bardzo niebezpieczne dla zdrowia. U dzieci ju¿ kilka solidnych porcji wêdliny mo¿e zablokowaæ hemoglobinê, co grozi niedotlenieniem organizmu i sinic±. W pó¼niejszych latach ¿ycia konserwanty te mog± wywo³aæ ró¿nego rodzaju nowotwory. Drugi wniosek, jaki wyci±gnêli szwedzcy uczeni, jest jeszcze bardziej niepokoj±cy: by mieæ powa¿ne k³opoty zdrowotne, wcale nie trzeba ob¿eraæ siê wêdlinami. Wystarcz± 2–4 plasterki szynki dziennie przez kilkana¶cie lat, by ryzyko raka ¿o³±dka wzros³o nawet o jedn± trzeci±. Potwierdzono te¿, ¿e azotyny i azotany sprzyjaj± jeszcze innym nowotworom: jelita grubego oraz prze³yku. Wszystkie te schorzenia zabij± ka¿dego roku kilkana¶cie tysiêcy Polaków.

Jak to siê dzieje, ¿e zwi±zki chemiczne dodawane do ¿ywno¶ci, w niewielkich przecie¿ ilo¶ciach, mog± spowodowaæ takie spustoszenie w organizmie i wywo³aæ jedne z najgro¼niejszych dzi¶ chorób? Naukowcy podejrzewaj±, ¿e azotyny i azotany ³±cz± siê w ¿o³±dku z aminami. W wyniku tej reakcji powstaj± nitrozoaminy, które dzia³aj± rakotwórczo. Inni uczeni twierdz± natomiast, ¿e ju¿ same azotyny wp³ywaj± na obecny w j±drze komórkowym DNA. Powstaj± mutacje, które podczas podzia³ów komórek s± przekazywane nastêpnym ich pokoleniom. Nagromadzenie za¶ zmutowanych komórek prowadzi do nowotworu. Ta druga koncepcja lepiej t³umaczy powstawanie raka w ró¿nych miejscach przewodu pokarmowego. Nie rozwi±zuje jednak podstawowego problemu: co je¶æ, by byæ zdrowym? Nie odpowiada te¿ na pytanie: co zrobiæ, by jednak móc je¶æ wêdlinê, a jednocze¶nie nie zachorowaæ na nowotwór?

Sprawa nie jest wcale prosta. ¦wiatowa Organizacja Zdrowia (WHO) rozwa¿a, by ca³kowicie zakazaæ stosowania tych zwi±zków do produkcji wêdlin. Czym je jednak zast±piæ? Znane obecnie metody s± albo ma³o wydajne, np. wêdzenie w dymie trwa wiele dni, albo budz± kontrowersje, jak choæby promieniowanie radioaktywne. Konserwowanie wêdlin azotanami i azotynami ma na celu nie tylko polepszenie ich smaku czy wygl±du, lecz przede wszystkim ochronê przed niebezpiecznymi bakteriami, o wiele gro¼niejszymi ni¿ same te zwi±zki. Azotyny i azotany zabezpieczaj± przed bakteriami Clostridium (jadu kie³basianego), zatrucie którymi mo¿e prowadziæ nawet do ¶mierci. Przed kilkoma tygodniami pojawi³a siê jednak nadzieja na zdrowe wêdliny. Na pomys³ nowej metody zabezpieczania miêsa przed bakteriami wpadli specjali¶ci z amerykañskiej firmy Intralytix w Baltimore. Proponuj± oni, by do wêdlin dodawaæ bakteriofagi, wirusy ca³kowicie bezpieczne dla cz³owieka, ale gro¼ne dla wielu bakterii.

Bakteriofagi, zwane te¿ fagami, dos³ownie po¿eraj± szkodz±ce nam drobnoustroje. Z tego powodu od lat s± wykorzystywane w medycynie. Lecz± chorych z ciê¿kimi zaka¿eniami, u których nie dzia³aj± ¿adne antybiotyki i wyczerpane zosta³y inne konwencjonalne metody. Dotyczy to pacjentów z przewlek³ymi infekcjami skóry, zaka¿eniami stawów, ko¶ci, dróg moczowych, przewodu pokarmowego, ranami pooperacyjnymi czy tr±dzikiem. Skuteczna terapia bakteriofagami musi byæ indywidualnie dobrana do chorego. Od siedmiu lat z powodzeniem stosuje j± wroc³awski Instytut Immunologii i Terapii Do¶wiadczalnej PAN, kierowany przez prof. Andrzeja Górskiego. W produkcji ¿ywno¶ci bakteriofagi dopiero rozpoczynaj± karierê. Na ich stosowanie kilka tygodni temu wyrazi³ zgodê amerykañski Urz±d ds. ¯ywno¶ci i Leków (FDA). Na razie jednak dobroczynne wirusy bêd± zwalczaæ pojawiaj±ce siê w miêsie bakterie Listeria. Drobnoustroje te wywo³uj± tzw. listeriozê, gro¼n± chorobê, która czêsto powoduje zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Potem przyjdzie kolej na zabezpieczenie produktów ¿ywno¶ciowych przed bakteriami E. coli oraz Clostridium.

Eksperci przewiduj±, ¿e z czasem bakteriofagi bêd± te¿ dodawane do innych produktów ¿ywno¶ciowych: ryb, s³odyczy czy lodów, a nawet owoców, pod warunkiem, ¿e te ostatnie nie bêd± zbyt kwa¶ne. Niskie pH niszczy bowiem dobroczynne wirusy. Ale to dopiero przed nami. A co dzi¶ mamy je¶æ? Wiadomo, ¿e azotynów i azotanów nie usuniemy z wêdlin ¿adnym domowym sposobem. Gotowanie, grillowanie czy pieczenie nie zniszczy ich, a wrêcz przeciwnie – uwolni jeszcze wiêksz± ilo¶æ tych zwi±zków. A to oznacza, ¿e rak mo¿e rozwin±æ siê jeszcze szybciej. By zminimalizowaæ to zagro¿enie, na Zachodzie pojawi³y siê ju¿ wêdliny, które nie zawieraj± azotynów ani azotanów. S± one przeznaczone do pieczenia, sma¿enia lub gotowania. Takie produkty zosta³y wyra¼nie oznakowane. Maj± krótszy termin przydatno¶ci do spo¿ycia, ale za to bezpiecznie mo¿na je obsma¿aæ. W Polsce takich kie³bas czy kotletów jeszcze nie wprowadzono.

Pojawia siê wiêc pytanie: a mo¿e by po prostu zrezygnowaæ z jedzenia miêsa lub choæby ograniczyæ jego ilo¶æ w codziennym menu? Do tego ostatniego od lat usilnie namawiaj± specjali¶ci od ¿ywienia. W Polsce jemy bowiem zdecydowanie za du¿o miêsa i jego przetworów, szczególnie wieprzowiny, która sprzyja chorobom serca i oty³o¶ci. – A wystarczy by¶my te produkty jadali tylko 2–3 razy w tygodniu. Nie za¶ jak to w polskich domach czêsto siê zdarza – trzy raz dziennie. Na ¶niadanie, obiad i kolacjê – przekonywa³a prof. Anna Gronowska-Senger z Komitetu Nauki i ¯ywieniu Cz³owieka PAN na konferencji „Medycyna a jako¶æ ¿ycia”, zorganizowanej z okazji 50-lecia Wydzia³u Nauk Medycznych PAN.

Ograniczenie jedzenia miêsa bêdzie sprzyjaæ zdrowiu. Zamiast niego powinni¶my je¶æ wiêcej ryb, owoców, warzyw i ziemniaków. Nadal w naszej diecie za ma³o jest mleka i jego przetworów. Dietetycy ostrzegaj± te¿ przed kwasami t³uszczowymi typu trans, które znale¼æ mo¿na w twardych margarynach, fast foodach, ciastkach, batonach, wyrobach czekoladowych, pieczywie. Z³e jedzenie, obfituj±ce choæby w miêso i wêdliny, sprzyja rozwojowi co najmniej kilkudziesiêciu chorób, w tym tak powa¿nych, jak osteoporoza, schorzenia uk³adu kr±¿enia, nowotwory, cukrzyca, oty³o¶æ. Te za¶ sprawiaj±, ¿e statystyczna Polka ¿yje prawie dwa lata krócej ni¿ przeciêtna mieszkanka Europy Zachodniej, a Polak – blisko cztery lata. A mo¿e byæ jeszcze gorzej. Z badañ przeprowadzonych trzy lata temu przez naukowców Szko³y G³ównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie wynika, ¿e ju¿ trzy miliony dzieci w Polsce ma problemy zdrowotne z powodu nieprawid³owego ¿ywienia. Wina le¿y zarówno po stronie rodziców (nie pilnuj±, by dzieci przed wyj¶ciem do szko³y zjad³y ¶niadanie), jak i nauczycieli. Nadal w szkolnych sklepikach króluj± ciastka, s³odycze i napoje gazowane. Owoce czy napoje mleczne nale¿± do rzadko¶ci. Wiele do ¿yczenia pozostawia tak¿e jako¶æ codziennych posi³ków. Za ma³o jest w nich nabia³u, owoców, warzyw, ziemniaków, gruboziarnistego pieczywa i kasz, a za du¿o – miêsa i jego przetworów.

Mo¿e wiêc zamiast narzekaæ na z³± jako¶æ wêdlin oraz miêsa i niepokoiæ siê przera¿aj±cymi wynikami szwedzkich uczonych, siêgnijmy po inne, o wiele zdrowsze produkty. Je¶li jeszcze bêdziemy dbaæ, by nasze codzienne menu by³o bardzo zró¿nicowane, to organizm upora siê ze szkodliwymi zwi±zkami. Zmiana diety tylko nam wyjdzie na zdrowie.
http://dobrydietetyk.pl/czytelnia/154/chemia_w_diecie/

Migda³owa dawka zdrowia

Najodpowiedniejszy klimat dla uprawy migda³ów maj± obrze¿a pustyñ w podgórskich rejonach ¶rodkowej Azji, tereny Mongolii i Chin. Znano je tam od kilku tysiêcy lat. Kupcy wêdruj±cy Jedwabnym Szlakiem przenie¶li migda³owe rarytasy nad Morze ¦ródziemne. St±d trafi³y one do Nowego ¦wiata, czyli Ameryki, która obecnie przejê³a 75% ich produkcji ¶wiatowej, wyprzedzaj±c Hiszpaniê i Grecjê.

Migda³y s± jadalnymi nasionami migda³owca zwyczajnego. Zaliczamy je do grupy orzechów, chocia¿ w istocie nimi nie s±. Zbiera siê je maszynowo, nastêpnie ob³uskuje, oczyszcza, podsusza i sortuje wed³ug wielko¶ci. Sprzedaje siê je ca³e ze skórk± lub bez niej, w postaci p³atków, surowe, pra¿one, solone albo s³odzone. Mo¿na z nich przygotowaæ równie¿ masê marcepanow±, mas³o migda³owe oraz proszek do sporz±dzania mleczka. Uprawiane s± dwa rodzaje migda³ów: s³odkie i gorzkie. Warto¶æ od¿ywcza s³odkich jest tym wiêksza, im dok³adniej je pogryziemy. S³odkie migda³y maj± wiele zastosowañ w medycynie. U¿ywane s±: * jako ¶rodek wykrztu¶ny w schorzeniach oskrzeli; * przy chrypkach i suchym kaszlu; * przy chorobach uk³adu moczowego (kamienie nerkowe, zwê¿enie cewki moczowej), dróg ¿ó³ciowych; * w zaparciach. Doskona³ym napojem przynosz±cym ulgê w stanach napiêcia nerwowego jest mleczko migda³owe. W tym celu mielimy i dok³adnie rozcieramy migda³y z wod±, uzyskuj±c konsystencjê mleka, sch³adzamy go i pijemy.

Na podstawie badañ naukowych stwierdzono, ¿e sk³ad i proporcje zawartych w migda³ach komponentów pozwalaj± zaliczyæ je do produktów o wyj±tkowych w³a¶ciwo¶ciach antynowotworwych. Migda³y s± bogatym ¼ród³em: * witaminy E, bêd±cej silnym przeciwutleniaczem, zapobiegaj±cym powstawaniu wolnych rodników. Dziêki temu chroni± przed mia¿d¿yc±, zawa³em serca, nowotworami, udarem mózgu, obni¿eniem odporno¶ci i przedwczesnym starzeniem siê; * bia³ka – oko³o 20 g w 100 g produktu, dlatego zalecane s± w diecie wegetariañskiej; * witamin B1, B2, PP oraz potasu. Usprawniaj± one funkcje mózgu, zapewniaj±c lepsz± pamiêæ i koncentracjê. Dlatego migda³y poleca siê uczniom oraz wszystkim tym, którzy chc± jak najlepiej przyswajaæ wiedzê. Witamina B2 poprawia tak¿e wzrok oraz nadaje skórze elastyczno¶æ; * magnezu potrzebnego do syntezy bia³ek i pracy miê¶ni. Pierwiastek ten chroni naczynia w³osowate przed zniszczeniem, bierze udzia³ w syntezie znacznej ilo¶ci enzymów oraz odgrywa kluczow± rolê w przemianach energetycznych cukru we krwi. Chroni te¿ mózg nara¿ony na czêsty stres; * cynku uczestnicz±cego w podzia³ach komórkowych i pe³ni±cego funkcje regulacyjne systemu odporno¶ci. Dlatego przy niedoborze tego pierwiastka czê¶ciej siê przeziêbiamy i cierpimy na zaka¿enia dróg oddechowych. Minera³ ten utrzymuje te¿ w dobrym stanie skórê, w³osy i paznokcie.
http://dobrydietetyk.pl/czytelnia/87/migdalowa_dawka_zdrowia/


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Maj 23, 2010, 09:05:10

Jak ustrzec siê przed skutkami powodzi

Kiedy¶ powód¼ by³a pocz±tkiem lokalnej epidemii ró¿nych chorób. Dzi¶ mimo wy¿szych standardów sanitarnych, nadal stanowi powa¿ne zagro¿enie. Kampylobakterioza, szigelloza, salmonelloza, wzw A, zaka¿enia E. coli i wiele innych chorób w czasie powodzi ma doskonale warunki rozwoju. Dlatego s³u¿by sanitarne apeluj± o zachowanie szczególnej ostro¿no¶ci.

Wiêcej na stronie:
http://www.medonet.pl/zdrowie-na-co-dzien,artykul,1612248,1,jak-ustrzec-sie-przed-skutkami-powodzi,index.html#czytaj-wiecej

Powód¼ zwiêksza ryzyko zatruæ. Jak siê uchroniæ?
Karolina £±kowska

Ciep³o i wilgoæ, które wiosn± i latem towarzysz± cz³owiekowi, w sposób szczególny wp³ywaj± na rozwój chorobotwórczych bakterii zagra¿aj±cych zdrowiu. W tym okresie jeste¶my wiêc bardziej nara¿eni na zatrucia pokarmowe. Dodatkowo, kiedy pogoda nie szczêdzi deszczu i zwi±zanych z nim podtopieñ, pamiêtajmy o zdrowiu swoim oraz osób, które najbardziej ucierpia³y przez ¿ywio³, a "nie mia³y g³owy", aby o sobie pomy¶leæ.

Chroñ siê przed zatruciem w walce z ¿ywio³em
Aby zmniejszyæ zagro¿enie zatruciami pokarmowymi konieczne jest wycofanie ze sprzeda¿y artyku³ów ¿ywno¶ciowych zalanych przez wodê lub przechowywanych niezgodnie z warunkami okre¶lonymi na opakowaniu. ¯ywno¶æ, której jako¶æ budzi w±tpliwo¶ci jest w takich sytuacjach niszczona przez w³a¶cicieli hurtowni i sklepów spo¿ywczych.
Podczas zakupów ¿ywno¶ci nale¿y zwracaæ szczególn± uwagê na: stan opakowania, zamazane napisy, zmieniony kszta³t opakowañ czy uszkodzenia etykiet i opakowañ. Nale¿y te¿ byæ czujnym przy zakupie mro¿onek. Awarie urz±dzeñ ch³odniczych mog± doprowadziæ do ich rozmro¿enia. Powtórne zamro¿enie tych produktów i ich spo¿ycie staje siê niebezpieczne dla zdrowia i grozi zatruciem.

Po zalaniu niezdatne do spo¿ycia s± nastêpuj±ce produkty ¿ywno¶ciowe:
* m±ka, cukier, inne produkty sypkie;
* ¿ywno¶æ w opakowaniach papierowych i takich, do których dosta³a siê brudna woda;
* surowe warzywa, owoce;

Co robiæ, aby ustrzec siê przed zatruciami pokarmowymi:
* wszystkie naczynia o porowatej powierzchni, które mia³y kontakt z brudn± wod± nie mog± mieæ ju¿ kontaktu z ¿ywno¶ci±;
* naczynia porcelanowe, szklane i metalowe po odpowiedniej dezynfekcji bêd± nadal nadawa³y siê do wykorzystania w kuchni;
* hermetycznie pakowan± ¿ywno¶æ mo¿na spo¿yæ pod warunkiem, ¿e opakowanie nie zosta³o uszkodzone;
* posi³ki warto przygotowywaæ na gor±co i spo¿ywaæ kiedy jeszcze paruj±. Pozosta³e warzywa i owoce mo¿na zjadaæ po dok³adnym oczyszczeniu i obraniu ze skórki;
* wodê do picia oraz mycia owoców i warzyw warto przegotowaæ;

Objawy zatrucia pokarmowego

Zatrucie pokarmowe to zwykle ostre schorzenie przewodu pokarmowego, któremu towarzysz± nastêpuj±ce objawy:
* biegunka;
* wymioty;
* nudno¶æ;
* bóle g³owy i brzucha;
* apatia;
* czasem gor±czka;
* os³abienie, omdlenia;

Powy¿sze objawy pojawiaj± siê w krótkim czasie od momentu dostania siê do organizmu zaka¿onej ¿ywno¶ci. Zwykle zatrucia pokarmowe nie zagra¿aj± ¿yciu, a w przypadku zatruæ o ³agodniejszym przebiegu mo¿na samodzielnie sobie z nimi poradziæ. W przypadku dzieci, m³odzie¿y, kobiet ciê¿arnych i osób starszych nale¿y powzi±æ szczególn± ostro¿no¶æ i ka¿dorazowo konsultowaæ siê z lekarzem. Konsultacja lekarska niezbêdna jest tak¿e w sytuacji, gdy problemy nie znikaj± w pierwszym dniu od wyst±pienia objawów.

* Jak ustrzec siê przed skutkami powodzi? Czytaj w medonet.pl

Co je¶æ a czego unikaæ przy zatruciu?

# pij czêsto, ale ma³ymi porcjami p³yny, najlepiej letni± herbatê rumiankow±, miêtow±, roztwory wody z sol± lub cukrem, miodem, wodê niegazowan± lub zawsze przegotowan±; wyeliminuj: kawê, mocn± herbatê, mleko, alkohol, napoje gazowane;
# nie zapobiegaj wymiotom, ale du¿o pij, aby siê nie odwodniæ. Dziêki temu usuniesz z organizmu szkodliwy produkt;
# przez pierwsze 1-2 dni choroby nie bêdziesz mia³ apetytu. Po ich up³ywie powoli wprowadzaj produkty spo¿ywcze do diety, zaczynaj±c od kleików ry¿owych, z kaszy manny przygotowanych na wodzie. Nale¿y do nich dodaæ szczyptê soli. Je¶li nie wywo³uj± one ¿adnych niepo¿±danych objawów, mo¿na w³±czaæ do diety kolejne produkty: sucharki, chudy twaróg, kisiel, gotowane miêso drobiowe, jajko na miêkko. Nie u¿ywaj ostrych przypraw;
# unikaj wszelkiego rodzaju potraw sma¿onych, t³ustych, ciê¿kostrawnych. ¯ó³te sery, boczek, parówki, suszona kie³basa bêd± musia³y poczekaæ;
# w pocz±tkowym etapie diety nie jedz warzyw i owoców - szczególnie na surowo. Z czasem w³±cz do menu pieczone jab³ka, gotowane na parze warzywa czy banany;
# unikaj produktów typu fast-food, produktów kilkukrotnie podgrzewanych, wêdzonych, str±czkowych, konserw, produktów w zalewach octowych itp.;
# kiedy ju¿ bêdziesz w pe³ni si³, wykonaj podstawowe badania i skonsultuj je z lekarzem w celu stwierdzenia ca³kowitego wyleczenia;

Szczê¶liwa 13-stka przeciwdzia³ania zatruciom pokarmowym:

# zawsze po wyj¶ciu z toalety myj dwukrotnie rêce;
# myj dok³adnie rêce zanim rozpoczniesz przygotowywanie posi³ków;
# mleko, jaja, miêso przechowuj oddzielnie, tak aby nie mia³y kontaktu z innymi produktami. W ten sposób zminimalizujesz przenoszenie na inne produkty spo¿ywcze szkodliwych substancji;
# zawsze dok³adnie sprawdzaj na produktach termin przydatno¶ci do spo¿ycia;
# produkty rozmra¿aj w lodówce. Produkt rozmro¿ony nale¿y przyrz±dziæ od razu;
# nie wolno zamra¿aæ produktu ju¿ raz rozmro¿onego;
# unikaj picia wody nieprzegotowanej z kranu lub studni;
# bardzo dok³adnie myj warzywa i owoce przed zjedzeniem. Mo¿na u¿yæ do tego specjalnej szczotki;
# wszystkie produkty podatne na szybkie zepsucie nale¿y przechowywaæ zawsze w lodówce;
# kupuj miêso, jaja, nabia³ w sklepach zaufanych, zwracaj±c uwagê na ich wygl±d;
# dok³adnie myj deskê do krojenia miêsa. U¿ywaj jej tylko do miêsa. Do przygotowania innych potraw korzystaj z innej deski;
# unikaj spo¿ywania produktów z puszek o wzdêtych wieczkach;
# nie jedz produktów, które podejrzanie pachn±;

Wybrane przyczyny zatruæ pokarmowych:

* Campylobacter jejuni – choroba zaka¿onej wody

Jedna z gro¼niejszych bakterii ostatniego 20-lecia. Zatrucia ni± s± odnotowywane g³ównie w krajach dobrze rozwiniêtych. Bakteria przenoszona jest przez zaka¿one wody gruntowe lub ¿ywno¶æ. Podejrzewa siê, ¿e jest ona przyczyn± wyst±pienia zaplenia jelit znacznie cze¶ciej ni¿ salmonella. Objawy chorobotwórcze pojawiaj± siê w przeci±gu 2-5 dni od momentu spo¿ycia zaka¿onej ¿ywno¶ci i mog± siê utrzymywaæ nawet do 10 dni.

* Czerwonka bakteryjna – choroba „brudnych r±k”

Choroba wywo³ywana jest przez bakterie Shigella. Najczê¶ciej spotykana jest w krajach o klimacie gor±cym oraz rejonach gdzie s± trudne warunki sanitarne i bytowe. Mo¿na siê ni± zaraziæ poprzez kontakt z osob± chor± lub spo¿yciem zaka¿onych: warzyw, owoców, mleka, drobiu. Zdarza siê jednak, ¿e do zatrucia dochodzi poprzez zanieczyszczon± ka³em ludzkim wodê. Choroba ujawnia siê po kilku dniach. W celu jej stwierdzenia nale¿y wykonaæ badania ka³u. Leczenie czerwonki bezwzglêdnie musi odbywaæ siê pod kontrol± lekarza.

* Pa³eczki salmonelli – ¿ywotno¶æ w wodzie od kilku do kilkunastu tygodni

Mo¿na siê ni± zaraziæ poprzez spo¿ycie zaka¿onych produktów zwierzêcych (jaja, mleko i miêso, pasztety, zupy dla niemowl±t, kremy, lody, majonezy) lub poprzez kontakt z osob± chor± lub zdrowym nosicielem. Warto wiedzieæ, ¿e wyparzanie i mycie jajek nie sprzyja zabezpieczeniu przed zatruciem, poniewa¿ bakterie znajduj± siê nie tylko na powierzchni jaja, ale i wewn±trz niego.
W odpowiednich warunkach (ciep³o, wilgoæ i obecno¶æ bia³ka) wydalone z ka³em pa³eczki salmonelli potrafi± przetrwaæ nawet do kilkunastu miesiêcy. W zaka¿onej wodzie ¿yj± nawet do kilkunastu tygodni. Objawy chorobotwórcze pojawiaj± siê ju¿ po 6-72 godzinach od spo¿ycia zaka¿onej ¿ywno¶ci.
http://zdrowie.onet.pl/1612297,2039,0,1,,powodz_zwieksza_ryzyko_zatruc_jak_sie_uchronic,profilaktyka.html


Tytu³: Dynia – owoc ¿ycia i ¶mierci
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Maj 26, 2010, 18:39:22
(http://www.nawidelcu.pl/Engine/base/GenerateThumb.php?file=gfx%2Farticles%2Fzdjecia%2Fdynia.jpg&w=800&h=600&exact=)




W naszych skomercjalizowanych czasach u¶miechniêta dynia jest symbolem beztroskiej, halloweenowej zabawy. Nie zawsze jednak tak by³o - dawno temu kojarzona by³a z czym¶ znacznie mniej przyjemnym, z potêpionymi duszami… 

Ale dynia, to nie tylko symbol Nocy czarów, to przede wszystkim bardzo smaczny i od¿ywczy owoc, którego rodzina obejmuje a¿ 760 gatunków. Do dyniowatych nale¿± m.in.: arbuzy, melony, kabaczki i tykwy. S± odmiany, które uprawia siê tylko dla oleistych nasion, ale istniej± tak¿e odmiany, które wykorzystuje siê do celów leczniczych, kosmetycznych lub ozdobnych. W Polsce najchêtniej uprawia siê dynie o ¿ó³to-pomarañczowym mi±¿szu, bogate w drogocenne pestki, które zdaniem smakoszy s± nawet smaczniejsze od mi±¿szu. Najczê¶ciej mo¿na spotkaæ u nas odmianê ¶ródziemnomorskiej dyni olbrzymiej, o owocach wa¿±cych nawet powy¿ej 50 kg. Ale ta waga nie pozwoli³aby wystartowaæ na  Europejskich Mistrzostwach Hodowców Dyñ, które w tym roku odby³y siê w Tervuren niedaleko Brukseli. Zwyciê¿czyni wa¿y³a a¿ 484,5 kg! Jednak tegoroczna laureatka i tak do najciê¿szych nie nale¿y – swego czasu do konkursu wystawiono dyniê, której owoc wa¿y³ a¿ 630 kg!   

Historia dyni siêga czasów staro¿ytnych – s³ynny wódz, polityk i wielki smakosz Lukullus (117-56 r. p.n.e.) podawa³ na swoich s³yn±cych z przepychu ucztach dyniê sma¿on± w miodzie. Uczeni greccy podawali natomiast ¶wie¿o utart± dyniê zalan± winem jako ¶rodek przeciw zaparciom, a dawna medycyna arabska zaleca³a piæ sok z dyni w przypadku bezsenno¶ci. Mimo tak szerokiego zastosowania owoców dyni, na polach nowo¿ytnej Europy pojawi³y siê dopiero w XVI wieku.
 
Warto¶ci od¿ywcze
Owoc, pomimo, i¿ sam brzuchaty, nale¿y do niskokalorycznych. Przeciêtnie 100g dyni dostarcza zaledwie ok. 15 kalorii. Poza tym ro¶liny dyniowate, dziêki bogactwie celulozy, pomagaj± w kuracjach odchudzaj±cych. To jednak nie wszystkie ich zalety. Dynia bogata jest w  bia³ko, witaminê A, witaminy z grupy B czyli B1, B2, PP i C, zawiera du¿o wapnia, ¿elaza, magnezu i fosforu. Pamiêtaæ nale¿y tak¿e o pestkach bogatych w olej zawieraj±cych specyficzny fitosterol o nazwie cucurbitasterol, sole mineralne wzbogacone fosforanami, b³onnik, jak równie¿ niewielkie ilo¶ci enzymów, ¿ywic, cukrów oraz zwi±zków bia³kowych. Medycyna ludowa od niepamiêtnych czasów ceni sobie w³a¶ciwo¶ci lecznicze nasion dyni. U¿ywa ich przeciwko gli¶cie ludzkiej czy tasiemcowi jelitowemu.
Wielki orêdownik dobroczynnych w³a¶ciwo¶ci pestek,  prof. dr Jan Muszyñski, pisa³, ¿e: „to szczególnie cenny ¶rodek w praktyce dzieciêcej, albowiem nie potrzebujemy siê przy nim obawiaæ przedawkowania”.     
Niektórych mo¿e zainteresuje wiadomo¶æ, ¿e zawarte w pestkach dyni tokoferole (witamina p³odno¶ci) posiadaj± dzia³anie afrodyzjakalne.


Owoc nie tylko dla zabawy
Najbardziej znany symbol halloweenowego ¶wiêta, czyli wydr±¿ona dynia, wbrew pozorom nie przywêdrowa³a do nas z ameryki, a wrêcz przeciwnie!
Zwyczaj ustawiania dyñ, zwanych „Jack-o-lantern" przywie¼li ze sob± do Nowego ¦wiata pierwsi irlandzcy emigranci, a Noc czarów, czyli Halloween przypadaj±cy w Wigiliê Wszystkich ¦wiêtych siêga ¶redniowiecznej tradycji celtyckiej. Wtedy to duchy zmar³ych, p³ac±c za swe grzechy, w³óczy³y siê po ziemi odwiedzaj±c ¿yj±cych.
Legenda o niejakim Jacku pijaku mówi, ¿e po ¶mierci Jack trafi³ do piek³a. Tam jednak szybko stwierdzono, ¿e jest go¶ciem, który ma wielkie problemy z przystosowaniem siê do ¿ycia piekielnego, postanowiono wiêc go wyrzuciæ i skazaæ na tu³aczkê po ziemi. Wyganiaj±c Jacka, szatan podarowa³ mu kawa³ek pal±cego siê wêgla, a ten w³o¿y³ go do niedojedzonej wielkiej rzepy. Z tak± latarni± wyruszy³ na wêdrówkê w poszukiwaniu miejsca wiecznego zatracenia.
Poniewa¿ w Ameryce wszystko musi byæ wiêksze i dorodniejsze, dlatego rzepa zosta³a zast±pion± okazalsz± dyni±.

Ale dynia, to przede wszystkim smaczny owoc. Mo¿e wiêc zamiast go masakrowaæ, wycinaæ wzory i wtykaæ do ¶rodka ¶wieczki,  warto zaserwowaæ pyszne, dyniowe danie i zaprosiæ na nie b³±kaj±ce siê duszyczki.... Wybór oczywi¶cie zostawiam Pañstwu, a sobie ¿yczê smacznego.

autorem zdjêcia jest Krzysztof Falkus (Senn)
www.dafresh.com/gfoto

http://www.nawidelcu.pl/vademecum-smakosza/warzywa/dynia-%E2%80%93-owoc-zycia-i-smierci,1,1,383


 Sterole ro¶linne
czego spodziewaæ siê po Testosterolu?

dr Petr Fort Ph.D.

Substancje zawarte w ro¶linach s± u¿yteczne równie¿ dla sportowców

Suplementy, które zawieraj± niektóre ro¶liny lub jeszcze lepiej – ekstrakty z ro¶lin, s± bardzo u¿yteczne i efektywne, sposób ich oddzia³ywania na organizm jest czasami nawet zaskakuj±cy (wykazuj± siê czêsto pozytywnym dzia³aniem gdzie indziej i inaczej ni¿ to siê do tej pory s±dzi³o).
Do interesuj±cych substancji, obecnych w ro¶linach (i w po¿ywieniu) nale¿± FITO-STEROLE.
Fitosterole s± ro¶linnym odpowiednikiem ludzkich sterydów, maj± bowiem typowy dla sterydów szkielet, oparty na cz±steczce cholesterolu. Wystêpuj± przede wszystkim w nasionach ro¶lin oleistych oraz owocach skorupkowych (orzechach). Ka¿de ich spo¿ywcze ¼ród³o zawiera kilka rodzaji steroli, obecnych w nim w ró¿nych ilo¶ciach. Najbardziej znanym sterolem jest diosgenina (Dioscorea – Wild Yam).

Fitosterole s± pod wzglêdem budowy chemicznej bardzo bliskie ludzkim sterydom, ale wed³ug niektórych specjalistów w organizmie cz³owieka nie mog± przemieniæ siê w efektywnie dzia³aj±ce sterydy. Zak³ada siê, ¿e mog³yby mieæ dzia³anie przeciwne do naturalnych ludzkich sterydów i blokowaæ ich produkcjê, „udaj±c” je. W konsekwencji wi±zania wstecznego dochodzi³oby wtedy do zahamowania produkcji naturalnych sterydów. Jest to jednak tylko teoretyczna i niesprawdzona uwaga. Wbrew domys³om, ¿e skoro fitosterole ca³o¶ciowo obni¿aj± poziom cholesterolu, a „dziêki” temu równie¿ produkcjê hormonów sterydowych, nie zosta³o nic takiego udowodnione. Jest wrêcz przeciwnie! Sportowcy – mê¿czy¼ni, którzy stosuj± fitosterole w trakcie bardzo wyczerpuj±cego sezonu zawodów (w dyscyplinach sportowych wymagaj±cych szybkiej regeneracji z powodu czêsto nastêpuj±cych po sobie zawodów) podczas testów kontrolnych poziomu naturalnego testosteronu utrzymywali siê ca³y czas na takiej samej – korzystnie wysokiej, ale jednak granicy dopingu, nie przekraczaj±c przy tym jego dozwolonego poziomu! Dzia³o siê tak w odró¿nieniu od sukcesywnie wydolno¶ciowo s³abn±cych konkurentów. Czy mo¿na znale¼æ jaki¶ lepszy dowód?

W pierwotnym po¿ywieniu cz³owieka sterole by³y (!) bardzo powszechne – najczê¶ciej chodzi³o o beta-sitosterol i stigmasterol. Ich dzia³anie trzeba oceniæ pozytywnie, obni¿aj± one wch³anianie siê nadmiernych ilo¶ci cholesterolu z po¿ywienia (z produktów pochodzenia zwierzêcego). We wspó³czesnym po¿ywieniu widoczny jest jednak krytyczny brak fitosteroli, co w oczywisty sposób wi±¿e siê z patologicznie podwy¿szonym poziomem cholesterolu w organizmie. Jest to przyczyna, dla której producenci staraj± siê fortyfikowaæ niektóre t³uszcze (margaryny) fitosterolami lub sterol-estrami. Zalecana dzienna dawka steroli wynosi 800 mg (1300 mg sterol-estrów). W po¿ywieniu cz³owieka z krajów rozwiniêtych warto¶æ ta z trudem osi±ga zaledwie po³owê wspomnianej ilo¶ci! W zwi±zku z naturaln± zawarto¶ci± steroli w po¿ywieniu i ich chemicznymi w³a¶ciwo¶ciami (rozpuszczalno¶æ w t³uszczach) powinno bardzo zainteresowaæ kulturystów, ¿e najmniej fitosteroli konsumuj± ludzie, którzy znacznie ograniczaj± spo¿ywanie t³uszczów!

Stosunkowo ciê¿ko znale¼æ opis wielu innych rodzajów fitosteroli. Jednymi z najbardziej interesuj±cych s± ekdysteroidy. Maj± w³a¶ciwo¶ci tonizuj±ce i „adaptogenne”, oznacza to, ¿e pomagaj± organizmowi w radzeniu sobie z du¿ym obci±¿eniem i stresem. Jednym z ich dobrych ¼róde³ jest (Leuzea Carthamoides), a jeszcze lepszym chyba – dobrze znana wszystkim kulturystom ro¶lina Tribulus Terrestris. Inne to koreañski i amerykañski ¿en-szen, syberyjski Eleuteroccus, brazylijska Suma (Suma paniculata) i ¶rodkowoamerykañska Maca.

Opis efektów dzia³ania fitosteroli przypomina czasami raczej bajkê o cudownym odm³odzeniu lub o „nadcz³owieku”. Jest to jednak w znacznym stopniu rzeczywisto¶æ, choæ ostateczny efekt jest zró¿nicowany i uzale¿niony od indywidualnych cech danego cz³owieka.

Fitosterole wykazuj± w ludzkim organizmie dzia³anie podobne ludzkim hormonom – oddzia³uj± na b³ony komórkowe. Po spo¿yciu wi±¿± siê z cholesterolem. Obecnie jeste¶my blisko uzyskania dowodów na to, ¿e istnieje mo¿liwo¶æ przemiany fitosteroli na efektywne prekursory testosteronu (pregnan – pregnenolon i androstan – androsteron) przy pomocy bakterii symbiotycznych jelita grubego! Jest te¿ do¶æ prawdopodobne, ¿e ze wspomnianych wy¿ej prekursorów (prohormonów) organizm mo¿e wytwarzaæ testosteron lub inne typy hormonów sterydowych (nie tylko p³ciowych). W konsekwencji tego istniej± obawy o potencjalny pozytywny wynik kontroli antydopingowej w przypadku przyjmowania ekstraktów z niektórych ro¶lin. Z mojego do¶wiadczenia wynika jednak, ¿e nawet d³ugotrwa³e przyjmowanie Tribulus Terrestris przez sportowców, podlegaj±cych kontrolom antydopingowym, do niczego podobnego nie doprowadzi³o.

Fitosterole ci±gle znajduj± siê w centrum zainteresowania naukowców, poniewa¿ bardzo prawdopodobna jest ich zdolno¶æ wspomagania leczenia raka, egzem, astmy, ³uszczycy, cukrzycy i syndromu chronicznego zmêczenia. Mo¿na je równie¿ stosowaæ w profilaktyce przerostu prostaty. Fitosterole s± równie¿ efektywnym stymulantem uk³adu immunologicznego. Oprócz tego pozytywnie wypad³y ich testy u sportowców w okresie regeneracji. Atrakcyjne s± te¿ z pewno¶ci± wyniki badañ, dokumentuj±ce pozytywny wp³yw steroli na aktywno¶æ seksualn±.

Do suplementów, które na razie nie s± jeszcze dostatecznie wykorzystywane – mimo ¿e wspomagaj± procesy anaboliczne i s³u¿± do ochrony przed negatywnymi skutkami ubocznymi specyficznej diety a tak¿e przed przeci±¿eniem, nale¿± sterole.

Przyjmowanie fitosteroli jest dla sportowców, a przede wszystkim dla kulturystów, którzy pod wp³ywem przestarza³ych teorii dietetycznych ci±gle jeszcze unikaj± t³uszczu, bardzo korzystnym rozwi±zaniem.

Fitosterole mog± byæ z powodzeniem ³±czone z szeregiem innych substancji. W przypadku Testosterolu 250 s± to ekstrakty z owoców dzikiej ró¿y i ¶liwki. Owoce obu tych ro¶lin zawieraj± wiele dobroczynnych substancji, przede wszystkim efektywne antyoksydanty i rozpuszczalny b³onnik (inulinê). Inulina jest pod wzglêdem chemicznym polisacharydem, dla cz³owieka niestrawnym, jest jednak niezwykle istotna dla prawid³owej pracy jelita grubego, w którym ¿yj± symbiotyczne (dobre) bakterie. Bardzo prawdopodobne, ¿e to w³a¶nie one „potrafi±” przemieniaæ sterole w sterydy. W ka¿dym przypadku chodzi tu o niezbêdny sk³adnik diety, których przede wszystkim w po¿ywieniu sportowców nigdy nie jest zbyt wiele.
Ka¿dego sportowca zawsze najbardziej interesuj± praktyczne skutku stosowania danego produktu. W przypadku fitosteroli osoby zainteresowane ich stosowaniem mogê zapewniæ, ¿e moje do¶wiadczenia praktyczne z ich podawaniem profesjonalnym sportowcom s± bardzo pozytywne.
Wbrew twierdzeniom niektórych specjalistów, ¿e fitosterole ca³o¶ciowo obni¿aj± poziom cholesterolu, a „dziêki” temu równie¿ produkcjê hormonów sterydowych, nie zosta³o to jednak udowodnione. Jest wrêcz przeciwnie!
Sportowcy – mê¿czy¼ni, którzy stosuj± fitosterole w trakcie bardzo wyczerpuj±cego sezonu zawodów (w dyscyplinach sportowych wymagaj±cych szybkiej regeneracji z powodu czêsto nastêpuj±cych po sobie zawodów), podczas testów kontrolnych poziomu naturalnego testosteronu utrzymywali siê ca³y czas na takiej samej – korzystnie wysokiej, ale jednak granicy dopingu, nie przekraczaj±c jednak jego dozwolonego poziomu! Dzia³o siê tak w odró¿nieniu od sukcesywnie wydolno¶ciowo s³abn±cych konkurentów.
Czy mo¿na znale¼æ jaki¶ lepszy dowód?

Tym bardziej za korzystne nale¿y uznaæ po³±czenie fitosteroli z wy¿ej opisanymi dobroczynnymi substancjami pod postaci± produktu TESTOSTEROL 250 firmy Megabol, nazwanego.

Dr Petr Fort, specjalista do spraw ¿ywienia ogólnego, dietetycznego oraz sportowego.

http://www.megabol.pl/products/testosterol/testosterol_art.htm

Fitosterole by³y wykorzystywane w suplementacji sportowej ju¿ od wielu lat, brakowa³o jednak odpowiedniej wiedzy by stworzyæ "inteligentny" suplement. Co ciekawe, mimo i¿ obecnie ekstrakty ro¶linne sta³y siê najprê¿niejszym kierunkiem suplemantacji kulturystycznej, nadal nie ma dobrej znajomo¶ci mechanizmów dzia³ania tych zwi±zków w organizmie. Megabol-Polska w roku 2004 podj±³ udan± wspó³pracê z jednym z najbardziej uznanych fitobiologów polskich - dr Henrykiem Ró¿añskim, który przeprowadza³ ju¿ próby ze sterolami ro¶linymi w swoim o¶rodku badawczym (w próbach in vivo na zwierzêtach hodowlanych uzyskiwano przyrosty masy cia³a warto¶ci 18-26%). Skuteczno¶æ produktu potwierdzi³a siê w 2006 na grupie 22 ochotników, którzy testuj±c na sobie 30 dniow± kuracjê osi±gnêli ¶redni wzrost masy cia³a warto¶æ 2-3 kg (maksymalny wynik 9 kg).

Informacja od O¶rodka Zastosowañ Biotechnologicznych MEGABOL-POLSKA


Tytu³: Twoje zdrowie w twoich d³oniach – zapomniana medycyna
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Czerwiec 11, 2010, 00:56:01


Od najm³odszych lat jeste¶my oswajani z widokiem bia³ego kitla i to tak, ¿e lekarza uwa¿amy niemal za cudotwórcê. Jeste¶my prze¶wiadczeni, ¿e nikt inny, tylko on potrafi nas wyleczyæ ze wszystkich dolegliwo¶ci i chorób.

Zastanawia³am siê, czy faktycznie prekursorami dzisiejszej medycyny byli staro¿ytni. Czy faktycznie do swoich sukcesów dochodzili przez tysi±ce lat metod± “prób i b³êdów”? Jak to wygl±da³o? Czy przypadkowym osobom podawano nieznany specyfik i czekano na efekt? Na kim próbowano? Na ochotnikach, wiê¼niach, niewolnikach? A jak to jest, ¿e my wspó³cze¶ni mamy tylko mgliste pojêcie o medycynie “ledwie” sprzed 1000 lat? Bogiem medycyny wed³ug Greków by³ Asklepios, syn Apollina, którego zabi³ Zeus za nadmierne wskrzeszanie zmar³ych. Egipcjanie twierdz±, ¿e Toth nauczy³ ludzi stosowania ro¶lin, pokaza³ im dobre i truj±ce. Czy to nie oznacza, ¿e ca³a medyczna wiedza zosta³a nam ludziom przekazana? Czy zaginê³a w kataklizmie 12,5 tysi±ca lat temu?

Byæ mo¿e, ale zapewne jakie¶ jej resztki przetrwa³y i byæ mo¿e z tych szcz±tków korzystali Hipokrates czy Galen. Ale i ta wiedza ginê³a na przestrzeni dziejów, a w ostatnich czasach zosta³a “dobita” przez “nowoczesn±” medycynê i koncerny farmaceutyczne.

Od najm³odszych lat jeste¶my oswajani z widokiem bia³ego kitla i to tak dog³êbnie, ¿e lekarza uwa¿amy niemal za cudotwórcê. Jeste¶my prze¶wiadczeni, ¿e nikt inny tylko on potrafi nas wyleczyæ ze wszystkich dolegliwo¶ci i chorób. Niemal z namaszczeniem prze³kniemy wszystko, co nam zaaplikuje, nie zastanawiaj±c siê nawet, czy nie pope³ni³ jakiego¶ b³êdu. Lekarz to zawód i jak w ka¿dym zawodzie s± ludzie z powo³ania, s± dobrzy rzemie¶lnicy, ale s± i partacze. Lekarz to te¿ cz³owiek i te¿ mo¿e pope³niæ b³±d, tyle tylko ¿e jego b³±d mo¿e mieæ nieobliczalne konsekwencje.

Odrzucenie przez nowoczesn± medycynê tak zwanej “medycyny ludowej” nast±pi³o ju¿ dawno i nie ¶wiadczy o jej wiarygodno¶ci i rzetelno¶ci. Dodatkowo dzisiejsza “nowoczesno¶æ” medycyny polega na aplikowaniu, co raz to wymy¶lniejszych tabletek-panaceów na „wszystko”, ale rzadko kiedy mówi siê o drugiej stronie, szkodliwej, tych specyfików, która ma niejednokrotnie bardzo niekorzystny, a niekiedy wrêcz destrukcyjny wp³yw na organizm ludzki.

Czy medycynê nale¿y obarczaæ ca³± win±? Z pewno¶ci± nie. To cz³owiek zrobi³ siê wygodny i w³asne zdrowie odda³ w rêce innych. Z w³asnego wygodnictwa odrzuci³ wiedzê przodków i choæ porusza siê po aptece z ogromn± ilo¶ci± leków, nie potrafi ich rozpoznaæ i u¿yæ. Dlaczego odrzuca siê wiedzê tzw. ludow±, która w swych korzeniach poza tradycj± zawiera wiedzê staro¿ytnych? Czy dlatego, ¿e by³y to zabobony? A co w zamian daje nam medycyna tradycyjna? Chemiczne leki “szybkiego reagowania”, które likwiduj±c jeden objaw, wpêdzaj± nas w nastêpn± chorobê. Specjalista od serca potrafi “rozwaliæ” nam w±trobê, bo w±troba to nie jego specjalno¶æ. Dzi¶, gdy cz³owiek zachoruje, rozpoczyna wêdrówkê od cierpienia do cierpienia i nie wie, kiedy j± zakoñczy i czy zakoñczy szczê¶liwie.Doskonale wspó³dzia³aj±cy organizm jakim jest cz³owiek, jest dzi¶ traktowany jak zepsuty samochód w warsztacie samochodowym. Problem jest taki, ¿e samochód do cz³owieka ma siê tak, jak rêczny ¶wider do komputera. Czasy, w których ¿yjemy, s± czasami absurdu. Cz³owiek, który ratuje ton±cego mo¿e byæ ukarany za to, ¿e nie posiada karty p³ywackiej.

Dodatkowo media bardzo czêsto wprowadzaj± ludzi w b³±d. Kto ogl±da telewizjê lub s³ucha radia, jest wprost bombardowany reklamami cudownych leków, prezentowanych przez fa³szywych lekarzy, po³±czonych z rymowankami typu “kaszel (wszystko)ci minie po flegaminie”, natychmiastowych odchudzanek w rodzaju 14 kilogramów w jeden tydzieñ, czy wprost cudownych jogurtów, które nie psuj± siê nawet po dwóch tygodniach! M±dry skrzywi usta w pogardliwym u¶miechu, ale nie¶wiadomy natychmiast kupi. I o to w tym wszystkim chodzi, bo towar na pó³ce, to zamro¿ony pieni±dz producenta. Nie jest wa¿ne, czy produkt jest zdrowy, wa¿ne jest ¿eby szybko sprzedaæ. A wystarczy siê zastanowiæ jak smakuje zsiad³e mleko po tygodniu, by natychmiast zrozumieæ, ¿e co¶ musiano dodaæ, by taki jogurt przetrwa³. Wszyscy i to w szybkim tempie, stajemy siê magazynami broni chemicznej. To jest awers, a rewers wygl±da tak: ¿adne pañstwo nie jest zainteresowane edukowaniem swych obywateli na temat zdrowego ¿ywienia, z bardzo prozaicznego powodu. Po pierwsze – uderza to w przemys³ rolno-spo¿ywczy, a przy okazji w przemys³ chemiczny. Nie jedz±c szkodliwego bia³ego chleba i cukru pu¶ciliby¶my “z torbami” piekarzy, cukierników i cukrowników, a gwa³towny spadek spo¿ycia niezdrowego mleka odczuli by hodowcy i ca³y przemys³ mleczny. A po drugie – co by siê sta³o, gdyby zacz±æ uczyæ od przedszkola zasad zdrowego ¿ywienia? Po dwudziestu latach okaza³oby siê, ¿e lekarze nie s± wcale potrzebni i nale¿a³oby s³u¿bê zdrowia zredukowaæ do pogotowia ratunkowego uczestnicz±cego tylko w ratownictwie medycznym. To nie zdrowie ludzi jest najwa¿niejsze. Najwa¿niejszy jest zysk ze sprzeda¿y niezdrowej ¿ywno¶ci i zysk koncernów farmaceutycznych na leczeniu ludzi. To dlatego jeste¶my zasypywani reklamami “Big-Maców”, czekoladek i z³otymi ¶rodkami na “wszelkie bóle i swêdy”.

Infantylne by³oby negowanie naukowej medycyny, bo przecie¿ w domu nie z³o¿ymy sobie z³amanej nogi, czy nie przyszyjemy ucha odgryzionego przez ³agodnego psa. Medycyna jest potrzebna do leczenia nag³ych i ciê¿kich przypadków, do ratowania ludzi w katastrofach i wypadkach, a my pêdzimy do lekarza ju¿ po uk±szeniu komara. Ka¿dy cz³owiek jest inny, ale jedzenie dotyczy wszystkich. Chodzi o to, ¿e przy odrobinie wiedzy w du¿ej mierze mo¿emy leczyæ siê sami, tym co jemy, nie wydaj±c ciê¿ko zarobionych pieniêdzy na “cudowne” leki, a przy zmianie nawyków ¿ywieniowych, schudn±æ bez “cudownych” diet, które polegaj± na wyniszczeniu organizmu.Warto sobie u¶wiadomiæ, ¿e przez nasze rêce codziennie przewijaj± siê leki naturalne, które my sami uporczywie niszczymy, kilkakrotnie odgrzewaj±c, gotuj±c i sma¿±c. Kto musi, nadal bêdzie bra³ antybiotyki, ale niech jednocze¶nie pamiêta, ¿e leczenie po ich u¿yciu trwa wiele miesiêcy. Kto bêdzie chcia³, bêdzie nadal bra³ codziennie aspirynê, która ponoæ chroni przed zawa³em, ale niech jednocze¶nie pamiêta, ¿e niszczy w ten sposób ¶luz ¿o³±dka, co doprowadza do jego owrzodzenia. Kto chce, bêdzie ³yka³ witaminê C w tabletkach, ale niech bêdzie ¶wiadomy, ¿e od niej nabawi siê skrzepów krwi, kamieni w nerkach i przy okazji zaburzy organiczn± gospodarkê cukrami.

Odradza siê, choæ powoli, medycyna naturalna i zio³olecznictwo. Medycyna stosowana przez nasze babcie, a czasem jeszcze przez mamy nauczone przez swoje matki. Dlaczego powoli? Po pierwsze literatura na ten temat jest wydawana w bardzo ma³ych nak³adach (bo kto to bêdzie czyta³?), po drugie trudno jest zwalczaæ narzucony nam od m³odo¶ci schemat “choroba-lekarz-ozdrowienie”, a po trzecie do ataku ruszy³y po³±czone si³y koncernów farmaceutycznych, zarabiaj±cych krocie na terapiach prowadzonych za pomoc± produkowanych przez siebie chemikaliów.

¦rodek naturalny, lecz±cy chorobê, nie zostanie dopuszczony do oficjalnego u¿ytku, dopóki nie zostanie dog³êbnie roz³o¿ony na czynniki pierwsze przez chemików, a szanowne grono medyków nie zrozumie, na czym polega jego dzia³anie, czyli w praktyce nigdy. Chemicy po pewnym czasie wyekstrahuj± jaki¶ zwi±zek chemiczny i to on wejdzie do medycyny jako lek oficjalny, przynosz±c jednocze¶nie zyski producentowi. Otrzymamy nowy super lek, a po wielu latach zaczn± siê procesy o odszkodowanie za gro¼ne skutki uboczne, których nauka nie potrafi³a przewidzieæ.

Do niczego te¿ absolutnie nie namawiam. Ka¿dy ma swój rozum i potrafi my¶leæ. Ja sygnalizujê i przekazujê to, co zauwa¿y³am sama i o czym pisz± bardziej rozlegle inni, naprawdê m±drzy ludzie. Ludzie, którzy s± lekarzami z wieloletni± praktyk±, ludzie którzy na nowo odkrywaj± dawno zapomnian± wiedzê i którzy to wszystko próbowali na sobie. We¼my siê za siebie, zacznijmy “poprawnie” je¶æ, poprawmy odporno¶æ w³asnego organizmu, a wtedy bêdziemy mniej chorowaæ. I jeszcze jedno. Te kwiaty zasadzi³ i wyhodowa³ kto¶ inny. Ja je tylko zebra³em w bukiecik. ¯yczê “owocnej” lektury i inspiracji:

MINI VADEMECUM I KILKA CENNYCH UWAG

Czosnek – u¿ywanie czosnku reguluje ci¶nienie, ale nie wszyscy lubi± lub mog± je¶æ czosnek. Nie wszyscy te¿ wiedz±, ¿e takie same dzia³anie ma skórka cytryny wraz z bia³ym mi±¿szem. Wystarczy wzi±æ s³oiczek po d¿emie. Wyszorowaæ i sparzyæ dwie cytryny, wycisn±æ i wypiæ sok (jest to dzienne zapotrzebowanie na witaminê C). Skórki zemleæ w maszynce do miêsa (lub zetrzeæ na drobnej tarce) i prze³o¿yæ do s³oiczka, dodaæ do tego ³y¿kê miodu i wstawiæ do lodówki. Codziennie wieczorem (przed snem) zje¶æ 1 ³y¿eczkê od herbaty samego tylko specyfiku. Po 1-2 tygodniach u¿ywania jest widoczna poprawa, a po 1-2 miesi±cach mo¿na konsultowaæ z lekarzem zmiany w przyjmowaniu leków. Czosnek i cytryna dzia³aj± leczniczo, a nie objawowo. Ponadto one reguluj± ci¶nienie, a wiêc pomagaj± leczyæ zarówno nadci¶nienie jak i ci¶nienie zbyt niskie.

Burak czerwony – Burak pobudza apetyt, jest od¶wie¿aj±cy i lekkostrawny. W leczeniu naturalnym jest stosowany na anemiê, demineralizacjê organizmu, nerwicê, grypê, gru¼licê, nowotwory, przeciw zapaleniu nerwów i w±troby. Æwik³a (utarty gotowany burak z utartym chrzanem i kminkiem) poprawia pracê w±troby, odkwasza, u³atwia trawienie ró¿nych miês.

Cytryna – Na u¿ytek wewnêtrzny – ró¿ne infekcje p³ucne i jelitowe, stany gor±czkowe, malaria, astenia (os³abienie), brak ³aknienia, puchlina brzuszna, wodobrzusze, artretyzm, reumatyzm, dna, kamica nerkowa i ¿ó³ciowa, nadkwasota ¿o³±dkowa, wrzód ¿o³±dka, niestrawno¶æ, po³ykanie powietrza, szkorbut, mia¿d¿yca naczyñ, ¿ylaki, zapalenia ¿y³, ³amliwo¶æ w³o¶niczek, przekrwienie, nadmierna lepko¶æ krwi, oty³o¶æ nadci¶nienie, demineralizacja, anemia, ¿ó³taczka, , wymioty, niedomogi w±troby i trzustki, przekrwienie w±troby, hemofilia, krwotoki, krwiomocz, wzdêcie jelitowe, czerwonka, biegunka, paso¿yty wewnêtrzne, astma, zapalenie oskrzeli, grypa, starzenie siê, uporczywe bóle g³owy. Na u¿ytek zewnêtrzny – ostry katar i nie¿yt nosa, krwawienie z nosa, zapalenie zatok przynosowych, ucha, jamy ustnej i jêzyka, angina, wykwity ¶luzówki w jamie ustnej, zapalenie powiek, wysypka, wykwit, rumieñ, czyraki, liszaje, migrena, brodawki, opryszczka, odmroziny, rany zaka¿one i gnij±ce, uk±szenia owadów, grzybica woszczynowa, ¶wierzb, ³ojotok fizjologiczny twarzy, plamy, piegi, ³amliwe paznokcie.

Rze¿ucha – Rze¿uchê znamy przede wszystkim jako zielon± ozdobê do baranka wielkanocnego i… nic wiêcej. Ju¿ Persowie przed wyprawami spo¿ywali du¿e jej ilo¶ci z chlebem, król francuski Ludwik pozna³ jej orze¼wiaj±ce w³a¶ciwo¶ci, gdy zamiast wody podano mu surówkê z rze¿uchy, a medycyna ludowa uwa¿a, ¿e pobudza produkcjê cebulek w³osowych. Rze¿ucha jest jarzyn± najbogatsz± w jod ³atwo przyswajalny przez organizm. Zawiera du¿o ¿elaza, siarki i wapnia oraz witaminy C, A, B2, PP i E. Dzia³a dezynfekcyjnie zarówno w jamie ustnej jak i w przewodzie pokarmowym. Jest moczopêdna i jadana w nadmiarze mo¿e doprowadziæ u niektórych osób do zapalenia pêcherza moczowego. Rze¿ucha jest polecana na dolegliwo¶ci tarczycy, kobietom w ci±¿y i karmi±cym, chorym na cukrzycê, palaczom (na uporczywy kaszel). Pomaga w leczeniu wysypek i egzem. Poprawia wygl±d cery, paznokci i w³osów. Sok z rze¿uchy (zewnêtrznie stosowany) rozja¶nia cerê, usuwa piegi i starcze plamy pigmentowe. Stwierdzono, ¿e tym, którzy jadaj± rze¿uchê bardzo trudno… wy³ysieæ. Rze¿ucha jest doskona³a do kanapek i nie trzeba ich soliæ, bo ona sama jest pikantna. Jak siaæ rze¿uchê? Kupiæ nasionka, wsypaæ je do szklanki, zalaæ obficie wod± i gdy powstanie papka, nale¿y j± rozsmarowaæ na ligninie roz³o¿onej na tacy. Lignina nie mo¿e p³ywaæ w wodzie, ale musi byæ stale wilgotna. Kiedy rze¿ucha wyro¶nie na 5-7 cm nale¿y ¶ci±æ j± no¿yczkami tu¿ nad lignin±, posiekaæ i zje¶æ. Jest pikantna, ma ostry smak i zapach. Je¶æ nale¿y po kilka ³y¿eczek dziennie sam± lub na kanapkach.

Je¶li przyjmujemy tabletki koniecznie nale¿y pamiêtaæ, ¿e wszelkie popijamy tylko czyst± wod±, przegotowan± lub mineralna niegazowan±. Znane s± przypadki zapa¶ci po popiciu niektórych leków sokami cytrusowymi, a nawet ¶mierci po popiciu sokiem grapefruitowym.

Os³aniaj swój ¿o³±dek przed nad¿erkami od u¿ywanych chemicznych leków.

Przed ka¿dym za¿yciem leków we¼ ³y¿eczkê mielonego siemienia lnianego i popij letni±, przegotowan± wod±.

Autor: MariaS
Nades³ano do “Wolnych Mediów”


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Micha³-Anio³ Czerwiec 17, 2010, 15:26:58
SPRAWNO¦Æ UMYS£U

Kora mózgowa sk³ada siê w 60% z DHA - d³ugo³añcuchowego kwasu t³uszczowego Omega 3. Miejsce tej substancji mog± zaj±æ tak¿e tzw. t³uszcze trans - powoduj±c ogólne pogorszenie sprawno¶ci umys³u i samopoczucia.

Naukowcy s± przekonani, ¿e to w³a¶nie wysokie stê¿enie tej substancji w po¿ywieniu naszych dalekich przodków, spowodowa³o ¿e cz³owiek sta³ siê najbardziej rozwiniêt± intelektualnie istot± na planecie Ziemia. Warto zaznaczyæ, ¿e wed³ug szacunków ju¿ dwa pokolenia ludzi, których dieta uboga bêdzie w DHA, mo¿e spowodowaæ znaczne obni¿enie poziomu naszego rozwoju umys³owego(!).

Mózg kobiety w czasie ci±¿y przewa¿nie zmniejsza siê - nie ubywa mu komórek, lecz zmniejsza siê ich rozmiar. Co czêsto jest przyczyn± depresji poporodowej - zw³aszcza po drugiej ci±¿y, która nast±pi³a w krótkim okresie czasu po pierwszej. Je¿eli w spo¿ywanych przez matkê pokarmach nie ma wystarczaj±cej ilo¶ci DHA oraz fosfolipidów do rozwoju mózgu p³odu - pobierane s± one z jej organizmu. Ten mechanizm wyja¶nia tak¿e dlaczego dzieci karmione piersi±, s± inteligentniejsze od pozosta³ych rówie¶ników.

Pierwsze badania odnosz±ce siê do wp³ywu od¿ywiania na funkcjonowanie mózgu przeprowadzono w 1960r. - gdy odkryto, i¿ poziom witaminy C wp³ywa na iloraz inteligencji. Osoby z wysokim jej poziomem we krwi, mia³y wy¿sze IQ ni¿ te z niskim.

Dalsze badania w latach 70-tych i 80-tych ubieg³ego wieku wykaza³y, i¿ tak¿e zawarto¶æ substancji antyod¿ywczych ma ogromne znaczenie - tym razem negatywne.

Badacze z MIT ju¿ w 1982 roku stwierdzili, ¿e im wy¿sza zawarto¶æ w diecie oczyszczonych wêglowodanów, tym ni¿sze IQ. Ró¿nica pomiêdzy osobami z diet± obfituj±c± w du¿e ilo¶ci cukru a spo¿ywaj±cymi niewielkie jego ilo¶ci wynosi³a niemal 25 punktów!

Jeden z profesorów opracowa³ do¶æ oryginaln± metodê zbadania wp³ywu poziomu o³owiu. Zebra³ zêby mleczne od tysiêcy dzieci w wieku szkolnym, zbada³ w nich poziom tego metalu ciê¿kiego. Jednocze¶nie nauczyciele ocenili zachowanie poszczególnych dzieci. Wynik badania wykaza³, ¿e im wy¿szy poziom o³owiu - tym gorsze zachowanie dziecka i ni¿sze IQ. Zosta³o to potwierdzone w wielu pó¼niejszych badaniach, co doprowadzi³o  do zakazu dystrybucji benzyny z zawarto¶ci± o³owiu.

Palenie tytoniu, spo¿ywanie alkoholu i kofeiny - upo¶ledza zdolno¶ci umys³owe oraz prowadzi do uszkodzeñ mózgu.

Co ciekawe, dostarczanie w d³ugim okresie czasu nawet niewielkich ilo¶ci substancji od¿ywczych powoduje lepsze funkcjonowanie mózgu. 615 uczniów podzielono na 4 grupy: otrzymuj±ce sk³adniki od¿ywcze odpowiadaj±ce 50, 100 oraz 200 procent systemu RDA oraz grupê kontroln± otrzymuj±c± placebo.

Po miesi±cu jedynie grupa z 200% RDA wykazywa³a wyra¼nie wiêksze IQ. Po trzech miesi±cach wszyscy uczniowie z uzupe³nian± diet± mieli znacznie lepsze wyniki ni¿ grupa kontrolna.

Kolejne badania wykaza³y, ¿e utrzymywanie dobrego od¿ywienia organizmu przez okres minimum 8 miesiêcy pozwala zwiêkszyæ IQ nawet o 25%. Podawanie odpowiednich dawek witamin i minera³ów pozwoli³o znacz±co podnie¶æ mo¿liwo¶ci dzieci z zespo³em Downa oraz autystycznych. Przypadek dziecka, którego IQ wzros³o z 20 do 90 po zmianie diety jest niezwykle znacz±cy.

Ekscytotoksyny, takie jak aspartam lub glutaminian sodu prowadz±c do stresu oksydacyjnego - uszkadzaj± komórki mózgu. Warto wspomnieæ, ¿e producenci widz±c niechêæ ludzi do glutaminianu sodu, by polepszyæ smak swoich produktów ukrywaj± go pod innymi nazwami np. ekstraktu dro¿d¿owego.

PAMIÊÆ

Niedobór acetylocholiny prowadzi do pogorszenia pamiêci, ospa³o¶ci, os³abienia kontroli odbierania wra¿eñ zmys³owych i wysy³anych do miê¶ni impulsów. Uwa¿a siê go za przyczynê demencji starczej, na któr± cierpi co siódma osoba w wieku powy¿ej 75 lat.

Zwi±zek ten powstaje dziêki dzia³aniu enzymu zale¿nego od witaminy B5 na cholinê. Najlepszym ¼ród³em choliny jest lecytyna, która dostarcza tak¿e fosfolipidów. Z kolei lecytyna w du¿ych ilo¶ciach wystêpuje w jajkach, soi i orzechach.

Niezwykle istotn± substancj± dla mózgu jest piroglutamat, znajduj±cy siê w du¿ej ilo¶ci w mózgu i p³ynie mózgowo-rdzeniowym. Substancje o dzia³aniu nootropilowym, pochodz±ce od aminokwasu piroglutamatu znajduj±cego siê w warzywach i owocach - przepisywane s± co roku milionom ludzi z zaburzeniami pamiêci.

Efektem ich dzia³ania jest poprawa zdolno¶ci uczenia siê, usprawnienie procesów zarz±dzania pamiêci±. Substancja ta wp³ywa tak¿e na polepszenie komunikacji pomiêdzy obiema pó³kulami mózgowymi - dziêki czemu wp³ywa na leczenie dysleksji.

W 1988 roku opublikowano badanie, które sugeruje i¿ piroglutamat zwiêksza liczbê receptorów acetylocholiny w mózgu - dziêki czemu wzrasta jego wydajno¶æ. Zatem potrafi on nie tylko zwiêkszaæ mo¿liwo¶ci umys³owe, lecz tak¿e stymulowaæ regeneracjê uk³adu nerwowego.

Wbrew powszechnemu mniemaniu kofeina nie wspiera procesu uczenia siê, zamiast niej zdecydowanie lepiej jest stosowaæ ekstrakt z mi³orzêbu japoñskiego (Ginkgo Biloba) - który nie pobudza ca³ego cia³a, poprawiaj±c jedynie to co trzeba - kr±¿enie krwi w mózgu i jego natlenowanie.

STRES

Stres powstaje w umy¶le, gdy okre¶lon± sytuacjê odbieramy jako wymagaj±c± natychmiastowej uwagi. Nadnercza zaczynaj± produkowaæ adrenalinê, zwiêksza siê têtno, przyspiesza rytm oddechów a do krwi uwalniane s± zapasy glukozy. Organizm jest gotowy do walki lub ucieczki.

Tak to wygl±da³o kiedy¶, dzi¶ raczej nie spotykamy siê z sytuacjami zagro¿enia na co dzieñ. Ka¿da chwila stresu przyspiesza proces starzenia. Tak¿e ³yk kawy czy napoju energetycznego wprowadza ciê w podobny stres metaboliczny.

Hormony wp³ywaj± na ilo¶æ cukru we krwi, który w ogóle nie jest ci potrzebny, skutkuj±c nadmiernym pobudzeniem organizmu, jego obci±¿eniem i marnotrawstwem sk³adników od¿ywczych.

Rezultatem takiego eksploatowania organizmu jest m.in. spadek energii, zdolno¶ci koncentracji, nerwowo¶æ czy bóle g³owy.

Ka¿da komórka trzymana w napiêciu poch³ania energiê, witaminy z grupy B, witaminê C oraz wapñ i magnez oraz wiele innych sk³adników tylko po to - aby to napiêcie utrzymaæ.

Produkty bogate w szybko uwalniany cukier (podstawa diety wiêkszo¶ci wspó³czesnych ludzi) wprowadzaj± cia³o w stan stresu, st±d plaga ludzi cierpi±cych na nerwicê i dzieci pos±dzanych o nadpobudliwo¶æ i ADHD.

Jak zwiêkszyæ odporno¶æ na stres i jednocze¶nie z³agodziæ jego skutki? Inozytol, sk³adnik lecytyny ma dzia³anie relaksuj±ce. Dostarczanie magnezu w kompleksie z witamin± B6 oraz wapnia z witamin± D3, uzupe³ni niedobory, które mog± przyczyniæ siê do powstania nerwicy.

NASTRÓJ

Wspominana wcze¶niej depresja poporodowa ma swoje przyczyny tak¿e w niedoborze cynku, który w du¿ej czê¶ci jest przekazywany dziecku. Mo¿na j± wyleczyæ podaj±c cynk z witamin± B6. Dr Carl Pfeiffer, badaj±cy pracê mózgu stwierdzi³ kiedy¶: "Nigdy nie widzia³em przypadku depresji poporodowej lub psychozy u kobiet leczonych cynkiem i witamin± B6".

Istotn± rolê w wahaniach nastroju ma niedobór magnezu, pierwiastka który uczestniczy we wszystkich reakcjach komórek nerwowych.

Cz³owiek lepiej siê czuje, gdy ma mnóstwo energii. Unikanie wahañ poziomu cukru we krwi jest tu kluczowe.

Warto tu omówiæ dwa aminokwasy stymuluj±ce organizm do wytwarzania hormonów pobudzaj±cych i relaksuj±cych. Dominuj±ca aktywno¶æ tyrozyny pobudza organizm do pracy, z kolei tryptofan relaksuje.

Tryptofan jest w stanie przekroczyæ barierê krew-mózg jedynie w obecno¶ci sporej ilo¶ci wêglowodanów. Je¿eli na ¶niadanie zjemy posi³ek oparty na bia³ku i t³uszczu, np. jajecznicê - nasz organizm bêdzie przez ca³y dzieñ mia³ wiêcej energii.

Warunkiem jest tu spo¿ycie poprzedniego dnia po po³udniu lub wieczorem jedzenia bogatego w wêglowodany z³o¿one - które stopniowo uwalniaj±c cukier wysyc± miê¶nie i w±trobê glikogenem oraz pozwol± spokojnie i g³êboko zasn±æ.

Po ¶niadaniu pierwsze wêglowodany warto zje¶æ dopiero na obiad lub wcze¶niej w niewielkiej ilo¶ci.

Organizm, który ma mnóstwo energii powoduje zwiêkszenie chêci do ¿ycia, natomiast optymalna regeneracja podczas snu warunkuje nabranie si³ do pe³nego wyzwañ dnia.

Metoda ta nie odniesie satysfakcjonuj±cego rezultatu, bez uporz±dkowania swojego organizmu - pozbycia siê neurotoksyn, zakwaszenia organizmu i niedoboru kluczowych sk³adników od¿ywczych.

Spo¿ywanie du¿ej ilo¶ci prostych wêglowodanów czêsto prowadzi do nadmiernego rozwoju dro¿d¿aków Candida Albicans w jelitach. Gdy stan± siê one dominuj±cym mikroorganizmem, przekszta³caj± siê w formê grzybicz±, która zatruwa organizm mykotoksynami - silnie oddzia³uj±cymi na o¶rodkowy uk³ad nerwowy, wywo³uj±c depresje, nerwice a nawet psychozy.

Obni¿enie pH p³ynów ustrojowych, na skutek spo¿ywania zbyt du¿ej ilo¶ci pokarmów kwasotwórczych prowadzi do zmiany ich stanu skupienia z pó³p³ynnego na bardziej sta³y, co uniemo¿liwia dostarczanie substancji od¿ywczych do komórek oraz ich detoksykacjê. Komórki dusz± siê we w³asnym ¶rodowisku, wp³ywaj±c na znaczne obni¿enie nastroju, funkcjonowanie mózgu oraz ca³ego organizmu.

OCHRONA MÓZGU - ANTYOKSYDANTY

Nie wszystkie antyoksydanty przekraczaj± barierê krew-mózg. W¶ród posiadaj±cych takie zdolno¶ci mo¿emy wyró¿niæ: kwas alfa-liponowy, resweratrol oraz astaksantynê.

Kwas alfa-liponowy potrafi nie tylko chroniæ mózg przed wolnymi rodnikami, ale tak¿e usuwaæ z niego toksyczne metale ciê¿kie.

PODSUMOWANIE

Czynniki decyduj±ce

Sprawno¶c umys³u: DHA (jeden z kwasów t³uszczowych Omega 3), fosfolipidy, witamina C, witaminy z grupy B, pozosta³e witaminy i minera³y, unikanie substancji antyod¿ywczych

Pamiêæ: cholina, witamina B5, piroglutamat - warzywa i owoce

Stres: inozytol, magnez + wit. B6, wapñ + wit. D3, unikanie substancji stymuluj±cych

Nastrój: kwasy t³uszczowe Omega 3, cynk + wit. B6, unikanie toksemii organizmu


Wiecej: http://www.eioba.pl/a128283/utrzymuj_mozg_w_dobrej_formie#ixzz0r7IctyXg
http://www.eioba.pl/a128283/utrzymuj_mozg_w_dobrej_formie


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Lipiec 06, 2010, 21:45:36

Produkty jedzeniopodobne

Schab mo¿e byæ spreparowany z drobiu, parówki cielêce – zawieraæ tylko wieprzowinê, a truskawki w „truskawkowym” nadzieniu czekolady czêsto udaje buraczany przecier. Dziwol±gów wykrytych w 2009 r. przez Pañstwow± Inspekcjê Handlow± jest znacznie wiêcej.
Mieczys³aw Czechowicz w kultowej komedii Stanis³awa Barei „Poszukiwany, poszukiwana" przekonywa³, ¿e po rocznym le¿akowaniu na pó³kach sklepowych cukier zamiast 100 ma 90 proc. cukru w cukrze, a bywa i tak, ¿e zaledwie 80 proc. Dzisiaj bez trudu mo¿na znale¼æ mas³o z 16-procentow± zawarto¶ci± mas³a. Polacy oszczêdzaj± i coraz czê¶ciej siêgaj± po „ulepszon±” ¿ywno¶æ. ¬le by³o ju¿ w 2007 r. Dla 78 proc. polskich konsumentów najwa¿niejsz± spraw± podczas robienia zakupów ¿ywno¶ci by³a cena, mniej liczy³a siê nawet ¶wie¿o¶æ produktów (70 proc. wskazañ) – informowa³ TNS OBOP. Naprzeciw tym oczekiwaniom wyszed³ przemys³ spo¿ywczy, oferuj±c ¿ywno¶æ tañsz±, ale gorszej jako¶ci. – Bezpieczeñstwo konsumenta musi byæ wkalkulowane w cenê ¿ywno¶ci, ale ju¿ za jej wy¿sz± jako¶æ nale¿y dodatkowo zap³aciæ – twierdzi prof. Mieczys³aw Obiedziñski, kierownik Zak³adu Oceny Jako¶ci ¯ywno¶ci z Wydzia³u Nauk o ¯ywno¶ci Szko³y G³ównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Z analiz Inspekcji Handlowej oraz Inspekcji Jako¶ci Handlowej Artyku³ów Rolno-Spo¿ywczych wynika, ¿e w 2009 r. pojawi³o siê znacznie wiêcej artyku³ów ¿ywno¶ciowych z³ej jako¶ci ni¿ dwa lata temu. Odpowiedniej jako¶ci nie mia³o co trzecie przebadane mas³o i ser ¿ó³ty, co czwarty ser bia³y, co dziesi±ta ¶mietana i jogurt. W sklepach by³y dostêpne jogurty z kilkakrotnie mniej-sz± zawarto¶ci± owoców od deklarowanej i przetwory z ryb z zawarto¶ci± miêsa z ryby o jedn± pi±t± mniejsz± ni¿ zadeklarowana na opakowaniu. Ryby mro¿one zawieraj± nawet 40 proc. wody, nawet je¶li zgodnie z dokumentacj± dostarczon± przez dostawcê lodu nie powinno byæ w niej wiêcej ni¿ 25 proc. W rybnych przetworach pojawia siê niedozwolony konserwant – benzoesan sodu. Za du¿o jest te¿ sacharyny i jej soli (notuje siê dwukrotne przekroczenia dopuszczalnych stê¿eñ).
Podobnie jest z wêdlinami, których jako¶æ pogorszy³a siê najbardziej. Z informacji na opakowaniu wynika, ¿e jemy kie³basê z 40-procentow± zawarto¶ci± wody, a faktycznie jest jej nawet 90 proc. (dziêki zabiegom technologów ¿ywienia wyrób z wygl±du i smaku przypomina kie³basê). Zamiast deklarowanych kilkunastu procent t³uszczu czêsto jest go dwukrotnie wiêcej. Stê¿enie skrobi czasem jest siedmiokrotnie wiêksze ni¿ deklarowane. W jako¶ci miêsa i jego przetworów nast±pi³o t±pniêcie. O ile w 2008 r. inspektorzy kwestionowali jeden z dziesiêciu przebadanych wyrobów, o tyle w 2009 r. mieli w±tpliwo¶ci przy co pi±tym badanym produkcie. Szczególnie ³atwo jest natrafiæ na z³ej jako¶ci karczek pieczony lub pieczeñ rzymsk±. Inspekcja Handlowa w 2009 r. zakwestionowa³a ponad po³owê tych wyrobów. Niezgodne z deklaracjami producenta s± te¿ co szósta kie³basa i wêdzonka, co czwarta wêdlina z podrobów i co trzeci produkt blokowy (na przyk³ad mielonka).
...

Wiêcej:
http://www.wprost.pl/ar/194057/Produkty-jedzeniopodobne/?O=194057&pg=0


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Lipiec 13, 2010, 13:00:25

Szkodliwe dla zdrowia wp³ywy ple¶ni domowej

Ple¶nie i wytwarzane przez nie toksyny staj± siê obecnie g³ówn± przyczyn± niebezpiecznych infekcji na ca³ym ¶wiecie, w zwi±zku
z czym konieczne jest podjêcie szeroko zakrojonej profilaktyki.

WSTÊP

W ostatnich latach coraz czê¶ciej zwraca siê na bardzo realny problem ple¶ni (grzybów) wystêpuj±cych, zarówno wewn±trz pomieszczeñ domowych, jak i w miejscu pracy, oraz na bardzo realne niebezpieczeñstwo dla zdrowia ludzi wystawionych na ich dzia³anie. Niniejsza praca jest prezentacj± Amerykañskiej Akademii Medycyny ¦rodowiskowej (American Academy of Envi-ronmental Medicine; w skrócie AAEM), której celem jest przedstawienie obecnej wiedzy z zakresu niekorzystnych dla zdrowia efektów wywo³ywanych przez ple¶nie domowe. W literaturze medycznej istnieje du¿a liczba danych ¶wiadcz±cych o wielu ró¿nych wp³ywach na zdrowie pacjentów wystawionych na dzia³anie ple¶ni unosz±cych siê w powietrzu.
 
Znajduj±ce siê w atmosferze domu ple¶nie czêsto s± przyczyn± niekorzystnych wp³ywów na zdrowie ludzi w postaci uszkodzeñ i zaburzeñ czynno¶ci wielu organów i uk³adów, w tym uk³adu oddechowego, nerwowego, immunologicznego, a tak¿e uk³adów hematologicznych i skóry. Ple¶ñ domowa czêsto bywa równie¿ przyczyn± zagra¿aj±cych ¿yciu infekcji ogólnoustrojowych u pacjentów z os³abionym uk³adem immunologicznym.

POWSZECHNE WYSTÊPOWANIE PLE¦NI W ¦RODOWISKU DOMOWYM

Grzyby (lub ple¶nie) s± wszechobecne wewn±trz i na zewn±trz domu. Ple¶nie czêsto s± rozsiewane za po¶rednictwem unosz±cych siê w powietrzu sporów (zarodników). Zarówno same ple¶nie, jak i ich zarodniki, potrzebuj± do rozwoju wilgoci oraz ¼róde³ pokarmu, takich jak b³onnik lub butwiej±ca ¿ywno¶æ. Kiedy spory ple¶ni pêczniej± pod wp³ywem wody i zaczynaj± rosn±æ, wyd³u¿aj± siê, tworz±c przypominaj±ce balonik protuberancje (strzêpki - hyphae), które wydzielaj± enzymy trawienne i miko toksyny (toksyny grzybicze), przy pomocy których grzyb trawi ¼ród³o pokarmu w celu podtrzymania swojego wzrostu.

Zidentyfikowano oko³o 100000 gatunków grzybów. Prawdê mówi±c, szacuje siê, ¿e grzyby stanowi± 25 procent ¶wiatowej biomasy. Przeprowadzone w Ameryce Pó³nocnej i Europie ró¿ne badania domowego ¶rodowiska podaj±, ¿e zauwa¿alne uszkodzenia przez ple¶nie/wodê s± obecne w 23 do 98 procent wszystkich domów. Brak jest obecnie oficjalnych standardów okre¶laj±cych dopuszczalne stê¿enie grzybów w atmosferze domowej, tym niemniej stê¿enia w liczbie od 150 do 1000 tworz±cych kolonie jednostek na metr sze¶cienny powietrza (cfu/m3) s± traktowane jako stwarzaj±ce problemy zdrowotne. W licznych doniesieniach udokumentowano, ¿e domowa atmosfera bywa czêsto ska¿ona zarodnikami grzybów w stê¿eniu przekraczaj±cym 1000 cfu/m3.
Najpospolitszymi grzybami wystêpuj±cymi w domach s± Cladosporium, Aspergillus i Penicillium. Czêsto w domach wystêpuj± równie¿ takie gatunki, jak Alternaria, Stachybotrys, Rhizopus, Mucor, Wallemia, Trichoderma, dro¿d¿aki, Botrytis, Epi-coccum i Fusarium.

Bardzo czêsto dochodzi do zajêæ nieruchomo¶ci, procesów s±dowych i dochodzeñ ubezpieczeniowych wynikaj±cych z problemów, których ¼ród³em s± ple¶nie. Ogranizacja Policyholders of America donosi o oko³o 50 telefonach tygodniowo informuj±cych o podlegaj±cych zajêciu domach z ple¶ni±. W roku 2002 do s±dów w Stanach Zjednoczonych trafi³o oko³o 10 000 spraw zwi±zanych z ple¶ni±. W roku 2002 w samym tylko Teksasie towarzystwa ubezpieczeniowe wyp³aci³y z tego tytu³u 2 miliardy dolarów.

Wiêcej:
http://www.igya.pl/wszystkie/462-szkodliwe-dla-zdrowia-wplywy-plesni-domowej.html


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Barbarax Sierpieñ 17, 2010, 13:38:14

Dlaczego frytki McDonald's s± tak smaczne?

Fast food to cichy zabójca. Sprawd¼, jakie substancje znajduj± siê w popularnym jedzeniu. Z pewno¶ci± nie s± to witaminy...

Wydrukuj ten tekst i daj do poczytania tym którzy nie maja dostêpu do Internetu. Tego nigdy nie przeczytasz w Polskiej prasie pozostaj±cej pod kontrola zachodnich korporacji, jak np. Gazeta Wyborcza Michnika.

Fragmenty ksi±¿ki amerykañskiego autora Erica Schlossera "Fast Food Nation" ("Naród fast foodów"). Artyku³ ukaza³ siê w bostoñskim miesiêczniku "The Atlantic Monthly", numerze ze stycznia 2001. Wkrótce po ukazaniu siê, zosta³ on zdjêty z witryny internetowej miesiêcznika. Ksi±¿ka by³a przez ca³y rok na li¶cie bestsellerów gazety The New York Times.

Od tlumacza: Za smacznie i niewinnie wygl±daj±c± ¿ywno¶ci± McDonald's kryje sie zaawansowana do niewiarygodnego poziomu nauka, technologia, oraz marketing adresowany g³ównie do dzieci. Ci, którzy bezkrytycznie po³ykaj± korporacyjna propagandê McDonald's (przedstawiaj±c± ich produkty jako dobre, a ich przybytki za wy¶mienite miejsca spêdzenia w gronie rodzinnym wolnego czasu), powinni zapiaæ pasy bezpieczeñstwa. Maj± oni tutaj unikaln± okazjê dowiedzenia siê du¿o wiêcej ni¿ McDonald's chce swoim klientom ujawniaæ. Smacznego.

"Sma¿enie frytek by³o dla mnie prawie ¶wiête" - napisa³ w swojej autobiografii Ray Kroc, jeden z za³o¿ycieli McDonald's. - "Przygotowanie by³o rygorystycznie powtarzanym rytua³em." Podczas wczesnych lat sieci McDonald's frytki by³y robione od zera ka¿dego dnia. Ziemniaki typu Russet Burbanks by³y obierane, ciête na paski i sma¿one w kuchniach McDonald's. W po³owie lat sze¶ædziesi±tych, czyli kiedy sieæ rozros³a siê na ca³± Amerykê, postanowiono obni¿yæ koszta, zredukowaæ ilo¶æ dostawców i sprawiæ, ¿eby frytki smakowa³y tak samo w ka¿dym punkcie sieci.

McDonald's zacz±³ przerzucaæ siê na mro¿one frytki w 1966 roku i niewielu klientów zauwa¿y³o ró¿nicê. Mimo to zmiana mia³a ogromny wp³yw na rolnictwo i dietê Ameryki. Powszechna ¿ywno¶æ zosta³a zamieniona na zaawansowany technicznie towar przemys³owy. Obecnie frytki McDonald's pochodz± z wielkich fabryk, które mog± obraæ, pokroiæ, usma¿yæ i zamroziæ milion kilogramów ziemniaków ka¿dego dnia. Szybka ekspansja McDoanld's oraz popularno¶æ ich tanich, masowo produkowanych frytek zmieni³a styl od¿ywiania siê Amerykanów. W 1960 roku Amerykanie konsumowali ¶rednio oko³o 40 kg ¶wie¿ych ziemniaków i 2 kg mro¿onych frytek. W roku 2000 konsumowali oni ¶rednio oko³o 25 kg ¶wie¿ych i 15 kg mro¿onych frytek. Dzisiaj McDonald's jest najwiêkszym kupcem ziemniaków w USA.

Smak frytek McDonald's odegra³ wa¿n± rolê w sukcesie tej sieci. Frytki przynosz± wiêkszy profit ni¿ hamburgery i chwalone s± przez klientów, konkurencjê, a nawet krytyków. Ich wyró¿niaj±cy siê smak nie pochodzi jednak od rodzaju ziemniaków, które McDonald's kupuje, technologii, jakiej u¿ywa, czy urz±dzeñ, które je sma¿±. Inne sieci równie¿ u¿ywaj± ziemniaków Russet Burbanks, kupuj± frytki od tych samych wielkich dostawców i maj± podobne urz±dzenia w swoich kuchniach. Smak frytki jest w wiêkszo¶ci wyznaczony rodzajem u¿ywanego oleju. Przez dekady McDonald's sma¿y³ swoje frytki w mieszance oleju z nasion bawe³ny i 93% t³uszczu wo³owego. Mieszanka dawa³a frytkom unikalny smak oraz wiêcej szkodliwego t³uszczu w ka¿dym gramie produktu..

W roku 1990, pod ciê¿arem krytyki cholesterolu we frytkach, McDonald's przerzuci³ siê na olej czysto warzywny. To jednak stworzy³o k³opot: jak zrobiæ frytki, które smakuj± jak wo³owina, ale bez sma¿enia ich w t³uszczu wo³owym? Spojrzenie na sk³adniki we frytkach McDonald's sugeruje, jak ten problem rozwi±zano. Na koñcu listy sk³adników jest niepozorne, a mimo to wygl±daj±ce tajemniczo okre¶lenie: "smak naturalny" (natural flavor). Ten sk³adnik pomaga wyt³umaczyæ nie tylko to, dlaczego frytki smakuj± tak dobrze, ale dlaczego wiêkszo¶æ szybkiej ¿ywno¶ci (w rzeczy samej - wiêkszo¶æ ¿ywno¶ci jak± je Ameryka) smakuje tak, jak smakuje.

Otwórz swoj± lodówkê, zamra¿alnik, spi¿arniê - i spójrz na opakowania swojej ¿ywno¶ci. Znajdziesz "naturalny smak" lub "sztuczny smak" na prawie ka¿dej li¶cie sk³adników. Podobieñstwa pomiêdzy tymi dwiema szerokimi kategoriami s± daleko bardziej znacz±ce ni¿ ró¿nice. Oba s± dodatkami uzyskanymi przez cz³owieka, które nadaj± wiêkszo¶ci ¿ywno¶ci okre¶lony smak. Ludzie na ogó³ kupuj± konkretn± ¿ywno¶æ po raz pierwszy ze wzglêdu na jej opakowanie lub wygl±d. Smak na ogó³ decyduje o tym, czy kupi± j± ponownie. Oko³o 90% pieniêdzy, jakie Amerykanie obecnie wydaj± na ¿ywno¶æ przypada na ¿ywno¶æ technologicznie przetwarzan±. Techniki puszkowania, mro¿enia i odwadniania, u¿ywane przy przerabianiu, niszcz± wiêkszo¶æ smaku ¿ywno¶ci. W ten sposób w USA powsta³ wielki przemys³, maj±cy na celu uczynienie ¿ywno¶ci bardziej apetyczn±. Bez tego przemys³u smakowego dzisiejsza szybka ¿ywno¶æ po prostu nie istnia³aby. Nazwy przoduj±cych amerykañskich sieci szybkiej ¿ywno¶ci, jak McDonald's czy Burger King, wros³y nie tylko w amerykañsk± rzeczywisto¶æ, ale sta³y siê te¿ niezwykle popularne na ca³ym ¶wiecie. Mimo tego, niewielu jest w stanie wskazaæ przedsiêbiorstwa, które produkuj± smaki dla szybkiej ¿ywno¶ci.

Przemys³ smakowy jest okryty wielk± tajemnic±. Wiod±ce firmy nie chc± ujawniæ dok³adnych receptur sk³adników smakowych, ani te¿ wskazaæ swoich klientów. Tajemnica jest uznawana za sprawê fundamentaln±, maj±c± chroniæ reputacjê lubianych marek. Ma to s³u¿yæ temu, aby sieci szybkiej ¿ywno¶ci mog³y nadal utrzymywaæ spo³eczeñstwo w przekonaniu, ¿e smak ¿ywno¶ci któr± sprzedaj± pochodzi z ich w³asnych kuchni, a nie z odleg³ych fabryk prowadzonych przez inne firmy. Frytki McDonald's s± jednym z niezliczonych rodzajów ¿ywno¶ci, których smak jest tylko czê¶ci± skomplikowanego procesu produkcji. W rzeczywisto¶ci wygl±d i smak tego co dzisiaj jemy jest z³ud±, i to celowo.
Korytarz smakowy

Na trasie autostrady New Jersey Turnpike znajduje siê serce przemys³u smakowego. Korytarz, w którym a¿ roi siê od rafinerii i fabryk chemicznych. International Flavors & Fragrances (IFF), najwiêksza tego typu firma na ¶wiecie, ma fabrykê przy wyje¼dzie numer 8A w Dayton w New Jersey. Givaudan, druga najwiêksza na ¶wiecie firma smakowa, ma z kolei swoj± fabrykê w po³o¿onym po s±siedzku East Hanover. Haarmann & Reimer, najwiêksza niemiecka firma, posiada fabrykê w Teteboro - w cieniu Manhattanu, podobnie zreszt± jak Tagasako, najwiêksza japoñska firma smakowa. Flavor Dynamics posiada fabrykê w South Plainfield, a Frutarom zadomowi³o siê w North Bergen, na wysoko¶ci górnego Manhattanu. Elan Chemical jest zlokalizowany w Newark (w s±siedztwie l±duj±cych niedaleko samolotów z Polski - MK). Tuzin firm produkuje smaki w korytarzu pomiêdzy Teaneck a South Brunswick. To w³a¶nie w tym regionie wytwarzane jest oko³o 2/3 dodatków smakowych sprzedawanych w USA.

Fabryka IFF w Dayton to wielki, jasnob³êkitny budynek ze wspó³czesnym kompleksem biur, do³±czonym z przodu. Jest po³o¿ona w rejonie fabrycznym, niedaleko fabryki plastików niemieckiego koncernu chemicznego BASF, a tak¿e fabryki Jolly French Toast i fabryki, która produkuje kosmetyki marki Liz Claiborne. Tuziny ciê¿arówek parkowa³y przy rampie IFF tego popo³udnia kiedy z³o¿y³em tam wizytê, a z otworów wentylacyjnych na dachu unosi³a siê cienka chmura pary. Przed wej¶ciem do fabryki podpisa³em formularz mówi±cy o zakazie ujawniania nazw marek ¿ywno¶ci, w których wykorzystane s± smaki produkowane przez IFF. Miejsce przypomina³o mi fabrykê czekolady. W korytarzach unosi³y siê cudowne zapachy. Mê¿czy¼ni i kobiety w schludnych, bia³ych fartuchach entuzjastycznie zajmowali siê swoimi zadaniami, a na laboratoryjnych sto³ach i pó³kach sta³y setki ma³ych butelek. Butelki te zawiera³y silne, ale wra¿liwe na ¶wiat³o chemikalia smakowe. Chroni³y je przed ¶wiat³em br±zowe szk³o i szczelne nakrêtki. D³ugie nazwy chemiczne na ma³ych, bia³ych nalepkach by³y dla mnie tak tajemnicze jak ¶redniowieczna ³acina. Owe substancje o dziwnie brzmi±cych nazwach bêd± zmieszane i przelane, a nastêpnie zamienione w nowe substancje, niczym magiczne eliksiry.

Nie zosta³em zaproszony do czê¶ci fabryki IFF, gdzie odbywa siê proces produkcyjny. Obawiano siê, ¿e móg³bym odkryæ tajemnice handlowe. W zamian zwiedzi³em ró¿ne laboratoria i kuchnie, gdzie smaki dobrze znanych marek s± testowane lub poprawiane, i gdzie od podstaw tworzone s± zupe³nie nowe smaki. "Laboratorium przek±sek" jest odpowiedzialne za smak p³atków ziemniaczanych i kukurydzianych, chlebów, krakersów i ¿ywno¶ci dla zwierz±t. "Laboratorium konfekcyjne" wymy¶la smaki lodów, ciastek, cukierków, past do zêbów, p³ynów do p³ukania jamy ustnej i leków ¿o³±dkowych. Wszêdzie, gdziekolwiek siê zwróci³em, widzia³em znane i szeroko reklamowane produkty, le¿±ce na biurkach i pó³kach laboratoryjnych. Laboratorium p³ynów by³o pe³ne jasnokolorowych cieczy w przejrzystych butelkach. Wychodz± st±d m.in. smaki dla popularnych napojów, herbat, win i napojów winopodobnych, naturalnych soków, organicznych napojów z soi i piw. W jednej z kuchni spotka³em schludnego technologa ¿ywno¶ci, mê¿czyznê w ¶rednim wieku z eleganckim krawatem pod czystym fartuchem, który uwa¿nie przygotowywa³ partie ciastek z bia³± polew± i ró¿owo-bia³ymi kropkami. W innej kuchni widzia³em piec do pizzy, grill, maszynê do robienia napojów mlecznych typu milk shake i maszynê do sma¿enia frytek - identyczne z tymi, które widzia³em w niezliczonych barach szybkiej ¿ywno¶ci (McDonald's etc.).

IFF, poza tym ¿e jest najwêksz± na ?wiecie firm± smakow±, produkuje tak¿e zapachy dla sze¶ciu z dziesiêciu najlepiej sprzedawanych w USA perfum, w tym: Estée Lauder - Beautiful, Clinique - Happy, Lancôme - Trésor oraz Calvin Klein - Eternity. Firma produkuje równie¿ zapachy dla produktów domowych (m.in. dezodoranty, p³yny do naczyñ, myd³a, szampony, politury do mebli i pod³óg). Tworzenie tych wszystkich aromatów opiera siê w praktyce na tej samej zasadzie - odpowiedniej manipulacji lotnymi chemikaliami. Tajemnica kryj±ca siê za zapachami Twojego kremu do golenia jest dok³adnie taka sama jak ta, która decyduje o smaku kolacji z zamra¿arki supermarketu.
Naturalne i sztuczne

Naukowcy uwa¿aj±, ¿e ludzie nabyli zmys³ smaku, aby móg³ on chroniæ ich przed zatruciami. Jadalne ro¶liny na ogó³ smakuj± s³odko, szkodliwe raczej cierpko.

Kubki smakowe na naszych jêzykach mog± rozpoznaæ obecno¶æ paru podstawowych smaków, w tym s³odkiego, kwa¶nego, pikantnego, s³onego, cierpkiego i umami - smaku odkrytego przez japoñskich naukowców, który jest wyzwalany przez aminokwasy w ¿ywno¶ci takiej, jak miêso, ryby, grzyby, ziemniaki i chwasty morskie. Jednak czujniki smaku na jêzyku maj± ograniczone mo¿liwo¶ci w porównaniu ze systemem wêchowym cz³owieka, który mo¿e wykryæ tysi±ce ró¿nych chemicznych aromatów. Czym jest odczuwany przez nas smak? - Jest g³ównie zapachem gazów, które s± uwalniane przez substancje chemiczne, które w³a¶nie w³o¿y³e¶ do ust. To w³a¶nie aromat ¿ywno¶ci mo¿e w 90-ciu % byæ odpowiedzialny za jej smak.

Akt picia, ssania czy ¿ucia substancji uwalnia gazy lotne. Przedostaj± siê one z jamy ustnej i nosa (albo drog± z ty³u jamy ustnej) do cienkiej warstwy komórek nerwowych, nazywanych olfactory epithelium, zlokalizowanych u podstawy Twojego nosa, pomiêdzy oczami. Twój mózg ³±czy z³o¿one sygna³y zapachu pochodz±ce z nab³onka wêchowego (olfactory epithelium) z prostymi sygna³ami smaku z Twojego jêzyka, wyznacza smak dla tego co jest w Twojej jamie ustnej i decyduje dalej, czy jest to to, co nadaje siê do jedzenia.

Preferencje ¿ywieniowe cz³owieka, podobnie jak charakter, s± formowane w paru pierwszych latach ¿ycia poprzez proces socjalizacji. Noworodki od urodzenia preferuj± s³odkie smaki i odrzucaj± cierpkie. Starsze dzieci mo¿na nauczyæ, aby polubi³y ¿ywno¶æ pikantn±, zwyczajn± zdrow± ¿ywno¶æ albo szybk± ¿ywno¶æ - w zale¿no¶ci od tego, co jedz± ludzie wokó³ nich. Ludzki zmys³ zapachu nie jest jeszcze w pe³ni zbadany. Wiemy jednak, ¿e jest on bardzo uzale¿niony od czynników psychologicznych i oczekiwañ. Umys³ celowo koncentruje siê tylko na niektórych aromatach które nas otaczaj±, a odrzuca zdecydowan± wiêkszo¶æ. Ludzie mog± wychowywaæ siê w przyzwyczajeniu do nieprzyjemnych albo mi³ych zapachów. Mog± te¿ przestaæ zauwa¿aæ co i kiedy im przeszkadza³o. Zapach i pamiêæ s± ze sob± po³±czone. Zapach mo¿e niespodziewanie wydobyæ z naszej pamiêci dawno zapomnian± sytuacjê. Zapachy ¿ywno¶ci z dzieciñstwa pozostawiaj± trwa³y ¶lad i doro¶li czêsto powracaj± do nich, nie zawsze wiedz±c dlaczego tak siê dzieje. Ta ¿ywno¶æ, której wspomnienie do nas powraca, staje siê ¼ród³em zadowolenia i poczucia bezpieczeñstwa. Jest to fakt, który sieci szybkiej ¿ywno¶ci skrupulatnie wykorzystuj±. Wspomnienie Happy Meals z dzieciñstwa, które s± podawane z frytkami, mo¿e przek³adaæ siê na czêste wizyty w McDonald's w doros³o¶ci. ¦rednio, Amerykanie jedz± obecnie frytki oko³o 4 razy w tygodniu.

Ludzkie po¿±danie smaku by³o w wiêkszo¶ci przypadków nie docenian± i nie zbadan± si³± w historii. Przez milenia imperia by³y budowane, nieznane l±dy podbijane, a wielkie religie i filozofie zmienione na zawsze - a wszystko to przez handel przyprawami. W 1492 roku Krzysztof Kolumb wyruszy³ na poszukiwanie przypraw. Dzisiaj wp³yw smaku na rynki ¶wiatowe jest nie mniej skuteczny. Wzrost i upadek korporacyjnych imperiów, czyli firm od napojów ?soft drink? (jak Coca Cola), suchych przek±sek (jak chipsy ziemniaczane) i sieci szybkiej ¿ywno¶ci (jak McDonald's) s± czêsto wyznaczane tym, jak ich produkty smakuj±.
.....

Wiêcej: http://www.eioba.pl/a2579/dlaczego_frytki_mcdonalds_s_tak_smaczne#ixzz0wrSyACEW


Tytu³: Odp: ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie
Wiadomo¶æ wys³ana przez: Leszek Sierpieñ 31, 2010, 21:10:34
Prosimy Was o pisanie nowych postów w tym temacie w nowej lokalizacji.

Tutaj: http://forum.swietageometria.info/index.php/topic,314.msg1812.html#msg1812

W±tki przekopiowane do nowej lokalizacji bêd± tutaj zamykane i z podaniem linka do nowej lokalizacji - jak wy¿ej.
(Jest to zawsze link do OSTATNIEGO posta, który widzisz w w±tku na starym forum)

Przepraszamy za ma³y k³opot, bo trzeba siê zarejestrowaæ ponownie w nowej lokalizacji. Mogê (jako admin) zrobiæ to za ka¿dego, który sobie tego za¿yczy i przes³aæ mu na e-maila nowe has³o (z nowego forum), które sam  ³atwo sobie zmieni w zak³adce PROFIL/Ustawienia dotycz±ce konta.  Wy¶lê wszystkim instrukcjê jak to zrobiæ.

Wszystkich poinformujê w ¶rodê/czwartek o powodach przenoszenia forum.
Wy¶lê wówczas wszystkim forumowiczom wiadomo¶æ na PW.

Przepraszamy za t± niedogodno¶æ. Liczymy na wyrozumia³o¶æ.

Pozdrawiamy! :)

Zespó³ Forum


Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

rekogrupastettin yourlifetoday vfirma classicdayz apelkaoubkonrad692