Drukuj stronę - Odkrycie legendarnej cywilizacji El Dorado na granicy Brazylii i Boliwii

Kolejne niesamowite pozostaÂłoÂści po zaginionych ludach Amazonii

W latach 1541-1542 49 hiszpaĂąskich ÂśmiaÂłkĂłw pod wodzÂą Francisca de Orellana przepÂłynĂŞÂło na wÂłasnorĂŞcznie zbudowanym stateczku przez prawie caÂłÂą AmazonkĂŞ. Jednym z czÂłonkĂłw wyprawy byÂł dominikanin Gaspar de Carvajal, ktĂłry spisaÂł z niej relacjĂŞ. Jednak przez setki lat maÂło kto wierzyÂł jego sÂłowom.
Dominikanin opisaÂł bowiem brzegi Amazonki jako peÂłne ciÂągnÂących siĂŞ caÂłymi kilometrami wiosek, w ktĂłrych ÂżyÂły tysiÂące ludzi. NajwiĂŞkszÂą niewiarĂŞ wzbudziÂły relacje o atakach kobiet-wojownikĂłw (stÂąd nazwa rzeki) i natkniĂŞciu siĂŞ u ujÂścia Tapajos, mniej wiĂŞcej 650 kilometrĂłw od Atlantyku, na gigantyczne skupisko domĂłw i ogrodĂłw oraz flotyllĂŞ kilkuset duÂżych kanu z 20-30 wojownikami w kaÂżdym, ktĂłrej towarzyszyÂła orkiestra z bĂŞbnami, rogami i instrumentami strunowymi.

Nikt nie wierzyÂł w kronikĂŞ dominikanina, gdyÂż Europejczycy, ktĂłrzy pĂłÂźniej docierali do Amazonii nie spotykali Âżadnych wielkich osad zamieszkanych przez tysiÂące Indian. Nikt nie widziaÂł tam tysiĂŞcy wojownikĂłw, ani orkiestr. Carvajal musiaÂł zmyÂślaĂŚ!

Dopiero pod koniec XX wieku pojawili siĂŞ pierwsi ÂśmiaÂłkowie, ktĂłrzy zaczĂŞli mĂłwiĂŚ, Âże chyba jednak dominikanin nie fantazjowaÂł. A wszystko dziĂŞki antropologom i archeologom, ktĂłrzy zaczĂŞli odkrywaĂŚ Âślady pozostawione przez owe zaginione tysiÂące mieszkaĂącĂłw Amazonii.

W ostatnim “Antiquity” antropolog Denise Schaan z Uniwersytety Federalnego Para w Belem (Brazylia) opisaÂła wraz ze wspĂłÂłpracownikami najnowsze odkrycie zwiÂązane z zaginionymi ludami Amazonii.

DziĂŞki wykonywanym od 1999 r. zdjĂŞciom satelitarnym naukowcy zidentyfikowali w gĂłrnej czĂŞÂści Basenu Amazonki aÂż 200 ziemnych konstrukcji zÂłoÂżonych z rowĂłw i waÂłĂłw, ktĂłre rozciÂągajÂą siĂŞ na terenie o dÂługoÂści ponad 250 km. Co wiĂŞcej, zdaniem naukowcĂłw z 10 razy wiĂŞcej takich konstrukcji wciÂąÂż kryje siĂŞ w amazoĂąskiej dÂżungli.

Przeprowadzone w niektĂłrych miejscach badania pozwoliÂły ustaliĂŚ, Âże co najmniej jedna z takich konstrukcji pochodzi z 1283 r., a inne powstawaÂły okoÂło 200-300 r. SkÂładajÂą siĂŞ one zazwyczaj z rowĂłw szerokoÂści okoÂło 11 m i 1-2 m gÂłĂŞbokoÂści oraz waÂłĂłw wysokoÂści 1 m.

Przeprowadzone w 2008 r. badania wykazaÂły, Âże niektĂłre konstrukcje byÂły otoczone przez niskie wzgĂłrza zawierajÂące ceramikĂŞ, wĂŞgiel drzewny, fragmenty Âżaren i inne zabytki.

Naukowcy szacujÂą, Âże obszar, na ktĂłrym sÂą odkryte konstrukcje, mogÂło zamieszkiwaĂŚ okoÂło 60 tysiĂŞcy ludzi. A chodzi o teren jeszcze niedawno uwaÂżany za kompletnie dziewiczy i w zasadzie nigdy niezamieszkany.

Jednak te konstrukcje ziemne to tylko jeden z wielu bardzo mocnych dowodĂłw istnienia opisanych przez Carvajala licznych spoÂłecznoÂści.

Pierwszych zapierajÂących dech w piersiach dowodĂłw dostarczyÂła amerykaĂąska archeolog Anna Roosevelt w latach 80. zeszÂłego wieku. Na wyspie MarajĂł przy ujÂściu Amazonki przebadaÂła usypane setki lat temu pÂłaskie kopce, na ktĂłrych ludzie budowali osady, by zabezpieczyĂŚ je przed wylewami rzeki. Jej zdaniem na wyspie (ok. 40 tys. km kw. powierzchni) ÂżyÂło do stu tysiĂŞcy ludzi, ktĂłrzy utrzymywali siĂŞ gÂłĂłwnie z rolnictwa i ryboÂłĂłwstwa.

W 1993 r. Michael Heckenberger, antropolog z Uniwersytetu Florydy w Gainesville, przybyÂł nad amazoĂąskÂą rzekĂŞ Rio Xingu, by badaĂŚ ÂżyjÂących tam Indian Kuikuro. Po dwĂłch tygodniach usÂłyszaÂł od nich o leÂżÂących w dÂżungli pozostaÂłoÂściach dawnych osad. ByÂły to resztki ziemnych konstrukcji oraz skupiska ceramicznych skorup i tzw. “czarnej ziemi”, pozostaÂłoÂści po polach uprawnych i Âśmietniskach. Heckenberger zaczÂąÂł badania.

W ich wyniku odkryÂł dwa kompleksy wiosek. KaÂżdy skÂładaÂł siĂŞ z centralnej osady o charakterze rytualnym poÂłÂączonej drogami z okolicznymi wioskami. NajwiĂŞksze z nich miaÂły aÂż 60 ha powierzchni i zdaniem naukowcĂłw byÂły zamieszkane przez kilka tysiĂŞcy ludzi. Zdaniem Heckenbergera odkryte kompleksy miaÂły w okresie swej ÂświetnoÂści (1250-1650 n.e.) nawet 50 tys. mieszkaĂącĂłw.

Najbardziej niezwykÂłe jest to, jak mieszkaĂący tych osad zapewniali sobie poÂżywienie. Badania Heckenbergera wykazaÂły bowiem, Âże korzystali oni z amazoĂąskiej puszczy, ale nie niszczyli jej. GÂłĂłwnymi uprawami byÂły dajÂące owoce i orzechy drzewa, a takÂże maniok (krzaczasta roÂślina z bulwami). By hodowaĂŚ takie roÂśliny, nie trzeba karczowaĂŚ lasu, jak to siĂŞ robi pod europejskie uprawy. Naukowcy odkryli teÂż pozostaÂłoÂści sztucznych stawĂłw, w ktĂłrych Indianie hodowali ryby.
WedÂług botanika Charlesa R. Clementa z Narodowego Instytutu Badania Amazonii w Manaus jednÂą z ulubionych upraw dawnych mieszkaĂącĂłw Amazonii byÂła palma dÂżemowa (Bactris gasipaes). W ogĂłle nie wymaga opieki, a daje szalenie poÂżywne owoce bogate w beta-karoten, witaminy i biaÂłko. NiektĂłre badania wskazujÂą, Âże jest dzieÂłem amazoĂąskich Indian, ÂżyjÂących gdzieÂś w Peru bÂądÂź Boliwii, ktĂłrzy kilka tysiĂŞcy lat temu skrzyÂżowali rĂłÂżne odmiany palm.

NiektĂłrzy naukowcy szacujÂą, Âże podobne plantacje byÂły rozsiane po caÂłej Amazonii i mogÂły pokrywaĂŚ nawet 15 proc. jej nizinnej czĂŞÂści. SpotkaĂŚ moÂżna nawet gÂłosy, Âże znaczna czĂŞÂśĂŚ Amazonii to w rzeczywistoÂści zdziczaÂłe sady! Podczas gdy w latach 50. szacowano, Âże przed Kolumbem w Amazonii ÂżyÂło do miliona ludzi, to teraz niektĂłrzy mĂłwiÂą juÂż nawet o 10 milionach Indian.

Jednym z dowodĂłw ma byĂŚ wystĂŞpowanie w wielu rejonach Amazonii wspomnianej wczeÂśniej “czarnej ziemi” (terra preta). Jest szalenie Âżyzna i bardzo dÂługo zachowuje swoje walory. Wiele wskazuje na to, Âże byÂła tworem Indian, ktĂłrzy ubogÂą glebĂŞ amazoĂąskiej niziny uzupeÂłniali wĂŞglem drzewnym i koÂśĂŚmi zwierzÂąt.

NiezwykÂłe efekty przynoszÂą teÂż badania Clarka Ericksona z Uniwersytetu Pensylwanii w boliwijskiej Amazonii. Naukowcy odkryli tam zajmujÂące kilkadziesiÂąt tysiĂŞcy kilometrĂłw kwadratowych pozostaÂłoÂści bardzo wydajnych upraw kakaowcĂłw oraz innych roÂślin. W porze deszczowej caÂły ten obszar zalewa woda, ale uprawy leÂżÂą na sztucznie usypanych wzgĂłrzach i woda ich nie niszczy. Naukowcy odkryli teÂż pozostaÂłoÂści licznych stawĂłw rybnych oraz co najmniej 10 tys. km grobli.

Badacze ustalili, Âże dawni mieszkaĂący tych ziem usypali wzgĂłrza z nanoszonego przez wodĂŞ Âżyznego muÂłu. DaÂło to glebĂŞ porĂłwnywalnÂą jakoÂściowo z terra preta. Nawet teraz miejsca te zapewniajÂą rewelacyjne plony. Z pomocÂą naukowcĂłw okoliczni mieszkaĂący zaczynajÂą powoli stosowaĂŚ dawne metody w miejsce wprowadzonego przez HiszpanĂłw karczowania lasu.

SkÂąd wiĂŞc wziÂąÂł siĂŞ mit dzikiej dÂżungli z nielicznymi prymitywnymi mieszkaĂącami? Gdzie zniknĂŞÂły te tysiÂące Indian, ktĂłrych w 1542 r. spotkaÂła garstka hiszpaĂąskich ÂśmiaÂłkĂłw? OtĂłÂż zanim do Amazonii przybyli nastĂŞpni Europejczycy, dotarÂły tam choroby, ktĂłre biali ludzie przywlekli do Ameryki. Nieznane Indianom ospa, tyfus, odra i grypa dziesiÂątkowaÂły ich populacje. Nie brak naukowcĂłw, ktĂłrzy szacujÂą siĂŞ, Âże w XVI i XVII w. epidemie zabiÂły nawet 90 proc. mieszkaĂącĂłw obu Ameryk.

W Amazonii wszystko gnije i zarasta bÂłyskawicznie, wiĂŞc drewniana zabudowa osad zniknĂŞÂła krĂłtko po ich opuszczeniu, a sady oraz pola manioku zdziczaÂły. Kolejni badacze Amazonii zastali juÂż tylko nieprzebytÂą dÂżunglĂŞ.
http://archeowiesci.wordpress.com/2010/01/07/kolejne-niesamowite-pozostalosci-po-zaginionych-ludach-amazonii/ (http://archeowiesci.wordpress.com/2010/01/07/kolejne-niesamowite-pozostalosci-po-zaginionych-ludach-amazonii/)

Multimedia => Multimedia => Wątek zaczęty przez: Echnaton Luty 10, 2010, 11:31:32