Drukuj stronę - Etyka i naturalny porzÂądek, a sprawa bieÂżÂąca.

Jak, co poniektĂłrzy mogÂą siĂŞ juÂż domyÂślaĂŚ etyka z naukÂą wspĂłlnego ma... nic. Cokolwiek jest do odkrycia - odkryte zostanie. Bez wzglĂŞdu na koszty i konsekwencje. Jak nie my, to nasi wschodni bracia. OsobiÂście wolĂŞ, Âżeby my byÂły pierwsze, ale mogĂŞ byĂŚ zapyzialcem ze ÂślepÂą czakrÂą i badziewnÂą pranÂą. UmieraĂŚ nikt nie chce, bo nie wiadomo co po Âśmierci czeka. SÂą wyjÂątki oczywiÂście, co na nich balanga i dziewice czekajÂą, ale nam Mieszko balangĂŞ i cztery Âżony skasowaÂł wiĂŞc umieraĂŚ nie chcemy. A jak nie chcemy, to bĂŞdziemy siĂŞ starali za wszelkÂą cenĂŞ dowiedzieĂŚ wszystkiego, bo "wszystko", to - prĂŞdzej czy pĂłÂźniej, wedÂług naszej logiki - bĂŞdzie znaczyÂło: wÂładza nad Âżyciem, ÂśmierciÂą i materiÂą. "A gdzie wÂładza nad duchem?" - ciÂśnie siĂŞ na usta. Ano wyglÂąda, Âże wszyscy chcÂą wÂładzy nad materiÂą. Duch najwyraÂźniej ma pomijalnie maÂłÂą wartoÂśĂŚ rynkowÂą. A wnioskuje po tym, Âże jakby byÂło inaczej, to na pewno byÂłby opodatkowany. Jak na razie nauka zajmuje wolne miejsce po religii i dlatego mieszamy jÂą z etykÂą. Jednak bĂłg nieposkromionej ciekawoÂści zasad Âżadnych, poza chciwoÂściÂą wiedzy, nie zna. WeÂźmy macierzyste komĂłrki rdzeniowe http://www.newscientist.com/search?doSearch=true&query=stem+cells (http://www.newscientist.com/search?doSearch=true&query=stem+cells). To takie komĂłrki, ktĂłre poÂłoÂżone koÂło jakiejÂś innej ludzkiej komĂłrki samoistnie zamieniajÂą siĂŞ w tÂą komĂłrkĂŞ. Mechanizm nie jest znany, bo zahacza o czary. ZwÂłaszcza wobec ostatnich badaĂą, gdzie okazuje siĂŞ, Âże te komĂłrki rdzeniowe (macierzyste), to wcale nie muszÂą leÂżeĂŚ koÂło prawdziwych komĂłrek, wystarczy, Âże je w ÂżelatynĂŞ wrzuciĂŚ o dokÂładnej sztywnoÂści jak ludzka krew, a zamieniajÂą siĂŞ wnet w ludzkie naczynia krwionoÂśne. Jak Âżelatyna o sztywnoÂśĂŚi ludzkiego mieÂśnia, to siĂŞ w serce zamieniajÂą, te komĂłrki rdzeniowe. Macierzyste. Podejrzenie, Âże one tak mogÂą byÂło dawno, co najmniej 50 lat. Teraz siĂŞ za nie wziĂŞli i na pierwszy ogieĂą poszÂły ludzkie komĂłrki rdzenia krĂŞgowego. Pierwszy eksperymentalmy inwalida z wĂłzka juÂż wstaÂł. Co prawda dostaÂł Âśmiertelnej choroby zaraz po tym wstaniu, ale umarÂł chodzÂąc. Kto wie, moÂże nawet czasowo pobiÂł ÂŁazarza, tyle, Âże danych nam na temat tego ostatniego brak. Czemu komĂłrkami zajĂŞto siĂŞ tak pĂłÂźno? Jedynym ÂźrĂłdÂłem macierzystych komĂłrek rdzeniowych jest 5-dniowy ludzki embrion wiĂŞc nikt nie miaÂł ÂśmiaÂłoÂści siĂŞ zabraĂŚ za te embriony. Ale obama puÂściÂł w stanach badania zaraz po objĂŞciu prezydentury i natychmiast wszystkie instytuty w Europie teÂż ruszyÂły. Dlaczego? No, Âżeby Amerykanie nie byli pierwsi:)
A co o naturalnym porzÂądku ziemskim? AleÂż to my samym budowaniem cywilizacji naruszamy najbardziej naturalny porzÂądek planety, bowiem zrobiliÂśmy siĂŞ jednym jedynym gatunkiem, ktĂłry nie ma kontrolowanej populacji przez naturalnych wrogĂłw i jako jeden, jedyny gatunek zwalczamy ewolucjĂŞ przepychajÂąc genotypy, na ktĂłre natura wydaÂła wyrok Âśmierci. KtoÂś jako biaÂłko dla krokodyla w imiĂŞ matki Gai? Nie ma? MoÂże chociaÂż odpuÂśĂŚmy sobie ze szczepieniami? (z tymi na wirusa moÂżemy sobie odpuÂściĂŚ, bo szczepionek na wirusa, pĂłki co nie ma, tyle, Âże w mediach o tym nie wiedzÂą:) TeÂż nie? KaÂżdy chce ÂżyĂŚ? Wiecznie? A feee... To tak nieGaiowo... Trzeba zawsze oddawaĂŚ co siĂŞ poÂżyczyÂło...
ReasumujÂą przydÂługi wywĂłd chcĂŞ powiedzieĂŚ, Âże tracenie energii na zatrzymanie parcia w przĂłd jest bezcelowe. Trzeba przyjÂąĂŚ, Âże przeprze i zastanawiaĂŚ siĂŞ nad Âśrodkami zaradczymi. WIEDZA! WIEDZA! Zacznijmy od istniejÂących zagroÂżeĂą, ktĂłre umykajÂą naszej uwadze. Jak na przykÂład prawo Unii, Âże dodatki identyczne z naturalnymi nie muszÂą byĂŚ rozrĂłÂżnialne od naturalnych. MiĂłd z laboratorium jak ma taki sam skÂład chemiczny jak ten od pszczĂłÂł, to moÂże byĂŚ nazwany naturalny. Dalej dodatki "E" http://www.doz.pl/czytelnia/a1454-Dodatki_do_zywnosci_-_lista_E (http://www.doz.pl/czytelnia/a1454-Dodatki_do_zywnosci_-_lista_E) do ÂżywnoÂści, co ludzi straszÂą, podczas gdy mnĂłstwo z nich pozyskujĂŞ siĂŞ z naturalnych ÂźrĂłdeÂł i dowiedzione jest, Âże sÂą zdrowe, a i tak razem w jednym worze z truciznami. Dalej: brak odpowiedzialnoÂści cywilnej i karnej lekarzy, choĂŚby na tym samym poziomie jak inne zawody.Taki lekarz dzisiaj, to mniejszÂą odpowiedzialnoÂśĂŚ ponosi za swÂą pracĂŞ niÂż hydraulik. Dalej: zbĂłjnickie prawa autorskie i patentowe, ktĂłre pozwalajÂą ukrywaĂŚ naturĂŞ sprzedawanego produktu i zastrzegaĂŚ na wyÂłacznoÂśĂŚ istniejÂące artefakty. Ciekawe jak bĂŞdziemy ÂśpiewaĂŚ jak nam ChiĂączyki za papier, Araby za cyfry, a Indianie za tytoĂą licencjĂŞ z karnymi odsetkami wystawiÂą:) I tak dalej i tym podobne...Mamy juÂż wprowadzone tyle, Âże to, co idzie, to pestka przy tym.
Zamiast zawracaĂŚ WisÂłĂŞ kijem, lepiej ten kij w mrowisko wÂłoÂżyĂŚ.
anarchigÂław

Toksyczne soki owocowe?
Bardzo dokÂładne analizy skÂładu chemicznego dostĂŞpnych handlowo sokĂłw owocowych przechowywanych w plastikowych opakowaniach wykonanych z PET - wskazujÂą, iÂż soki te zawierajÂą w swym skÂładzie podwyÂższony poziom antymonu.
Obecnie prowadzone sÂą prace badawcze, ktĂłre majÂą ustaliĂŚ ÂźrĂłdÂło antymonu - toksycznej substancji, ktĂłrej poziom w niektĂłrych wypadkach przekraczaÂł normĂŞ ustanowionÂą dla wody pitnej - donosi "Journal of Environmental Monitoring".

Kilka lat temu naukowcy odkryli, iÂż z tak zwanych butelek PET, do zamkniĂŞtych w nich cieczy, przenika w maÂłych iloÂściach antymon. Substancja ta jest obecna w polimerze, jako pozostaÂłoÂśĂŚ poprodukcyjna. Do syntezy poli(tereftalanu etylenu) wykorzystuje siĂŞ katalizator - trĂłjtlenek antymonu, ktĂłry jest podejrzewany o rakotwĂłrcze wÂłaÂściwoÂści.
REKLAMA

Najnowsze badania przeprowadzone przez naukowcĂłw z University of Copenhagen (Dania) oraz University of Crete (Grecja) wskazujÂą, iÂż poziom antymonu w sokach owocowych przechowywanych w opakowaniach wykonanych z PET moÂże przekraczaĂŚ normy europejskie okreÂślajÂące dozwolone stĂŞÂżenie tego pierwiastka w wodzie pitnej!

Badania polegaÂły na bardzo szczegĂłÂłowej analizie chemicznej dostĂŞpnych handlowo sokĂłw owocowych, ktĂłre sprzedawane byÂły w opakowaniach wykonanych z PET. WykorzystujÂąc spektrometr ICP-MS (ang. inductively-coupled plasma mass spectrometry) naukowcy okreÂślili iloÂśĂŚ antymonu w 42 butelkach rĂłÂżnego typu sokĂłw (porzeczkowych, truskawkowych, malinowych itp.), ktĂłrych wspĂłlnÂą cechÂą byÂł czerwony kolor. Badano takÂże syrop miĂŞtowy i karmelowy.

W trakcie analiz okazaÂło siĂŞ, iÂż w niektĂłrych przypadkach poziom antymonu w sokach owocowych znacznie przekraczaÂł dozwolone dla wody pitnej stĂŞÂżenie antymonu.Niechlubnym rekordzistÂą okazaÂł siĂŞ sok z czarnej porzeczki, w ktĂłrego skÂładzie wykryto 2,7 razy wyÂższe stĂŞÂżenie toksycznej substancji niÂż dopuszczalne przez normĂŞ europejskÂą (5 mg/L - norma dotyczy wody pitnej).

WedÂług naukowcĂłw, na obecnym etapie badaĂą nie moÂżna jednoznacznie wskazaĂŚ ÂźrĂłdÂła skaÂżenia sokĂłw antymonem. W tym celu prowadzone sÂą bardzo intensywne prace badawcze, ktĂłre majÂą jednoznacznie okreÂśliĂŚ skÂąd do sokĂłw przenika taka iloÂśĂŚ toksycznej substancji chemicznej. GÂłĂłwnym podejrzanym sÂą niewÂłaÂściwie wykonane butelki PET, choĂŚ brane sÂą rĂłwnieÂż pod uwagĂŞ inne scenariusze, np. nieodpowiednio przeprowadzona produkcja sokĂłw.Badany jest rĂłwnieÂż wpÂływ podwyÂższonego stĂŞÂżenia cukrĂłw na zwiĂŞkszonÂą iloÂśĂŚ antymonu w sokach (cukry mogÂłyby uÂłatwiaĂŚ wypÂłukiwanie antymonu z plastiku).

Pikanterii sprawie dodaje fakt, iÂż choĂŚ stĂŞÂżenie antymonu (wzglĂŞdem normy dla wody pitnej) przekroczone zostaÂło w 20 procentach badanych sokĂłw, to jednak prawo Unii Europejskiej nie zostaÂło zÂłamane w Âżadnym z przypadkĂłw. Jest to wynik braku odpowiednich regulacji dotyczÂących stĂŞÂżenia antymonu w produktach spoÂżywczych (innych niÂż woda pitna).

http://wiadomosci.onet.pl/2131934,69,1,1,,item.html

Cytat: east Luty 24, 2010, 21:40:14

Show must go on ... teraz bĂŞdzie polowanie na czarownice, czyli na producentĂłw niewÂłaÂściwie wykonanych butelek PET. A moÂże nawet je zakaÂżÂą produkowaĂŚ wszystkie ? Wtedy boom odczujÂą producenci opakowaĂą szklanych. OczywiÂście o ile najpierw rozszerzy siĂŞ unijne przepisy o zawartoÂśĂŚ antymonu w innych produktach niÂż woda pitna.
Jedna decyzja urzĂŞdnika moÂże zlikwidowaĂŚ wiele miejsc pracy, a z drugiej strony spowodowaĂŚ wzrost zamĂłwieĂą na opakowania szklane.

Decyzje urzĂŞdnikĂłw sÂą... durne, jak sami urzĂŞdnicy:) Butelka Âświata nie uratuje. System musi byĂŚ odpowiedni caÂłoÂściowo. Wiadomym jest, Âże mamy surowcĂłw na ziemi na jeszcze ok. 50 lat ekonomii wzrostu. Potem pierwszych zacznie brakowaĂŚ i rzeczy zamiast stawaĂŚ siĂŞ coraz taĂąsze przy masowej produkcji bĂŞdÂą stawaÂły siĂŞ coraz droÂższe, bo materiaÂły, z ktĂłrych sÂą wykonane bĂŞdÂą siĂŞ koĂączyĂŚ na planecie. WiĂŞkszoÂśĂŚ z nich jest przez nas traktowana jako jednorazowego uÂżytku: wykopaĂŚ, pobawiĂŚ siĂŞ, albo spaliĂŚ i niech siĂŞ rozprasza w entropiĂŞ. Recykling teÂż poÂżera zasoby, w dodatku - jak na dzisiaj - odzyskuje ok 5% (tak sÂłownie: piĂŞĂŚ procent). Tragedia? NiezupeÂłnie, mÂądrzy juÂż dzisiaj kombinujÂą, co zamiast wzrostu. Zamiast nowoÂści co miesiÂąc - drogie, trwaÂłe i naprawialne produkty. Brudne przedmioty - do mycia, zamiast wyrzucaĂŚ, a zepsute do naprawy. Czyli koniec zÂłotego wieku rozpasania i wracamy do tego, co byÂło zawsze. Jak to zrobiĂŚ? Jest projekt (ciaÂł doradczych na razie, nie decyzyjnych), Âżeby wprowadziĂŚ podatek ziemski:) Czyli ten, co usuwa zasoby z planety musiaÂłby zapÂłaciĂŚ podatek odpowiedni do iloÂści surowca na planecie i czasu w jakim siĂŞ te zasoby odtwarzajÂą. PET-y staÂłyby siĂŞ wtedy kosmicznie drogie, bowiem ropa naftowa potrzebuje kilka milionĂłw lat. Dobra wiadomoÂśĂŚ, Âże drewno potanieje:) Co do niektĂłrych metali, to zostaje wtedy tylko kosmos:) OczywiÂście do tego wszystkiego potrzeba woli ludzi, ktĂłrzy muszÂą byĂŚ Âświadomi i przestaĂŚ myÂśleĂŚ, Âże jak udawaÂło siĂŞ tyle lat, to zawsze siĂŞ samo uda - wystarczy tylko w dobrym lotosie siedzieĂŚ:)
yogigÂław

Wprowadzenie na rynek nowego leku kosztuje ponad 500 mln dol. Na tĂŞ astronomicznÂą kwotĂŞ skÂładajÂą siĂŞ koszty badaĂą naukowych, prĂłb klinicznych, w koĂącu nakÂładĂłw na marketing i polityczny lobbing. WysiÂłek jednak opÂłaca siĂŞ, bo przemysÂł farmaceutyczny naleÂży do najbardziej rentownych sektorĂłw wspĂłÂłczesnego kapitalizmu.

Niewielka to jednak pociecha dla mieszkaĂącĂłw krajĂłw rozwijajÂących siĂŞ, ktĂłrzy cierpiÂą i umierajÂą milionami z powodu takich chorĂłb jak malaria i gruÂźlica. Bardziej bowiem opÂłaca siĂŞ zajÂąĂŚ opracowywaniem lekĂłw zwalczajÂących otyÂłoÂśĂŚ i poprawiajÂących humor mieszkaĂącom krajĂłw rozwiniĂŞtych. W rezultacie statystyka jest rĂłwnie nieubÂłagana jak logika rynku: na poszukiwanie lekĂłw na choroby powszechne w krajach rozwijajÂących siĂŞ idzie mniej niÂż 5 proc. Âświatowych nakÂładĂłw na badania i rozwĂłj w przemyÂśle farmaceutycznym.

Krajem boleÂśnie dotkniĂŞtym tÂą logikÂą sÂą Indie, na gruÂźlicĂŞ umiera tam dziennie okoÂło tysiÂąca osĂłb. UmierajÂą, bo drobnoustrĂłj wywoÂłujÂący chorobĂŞ Mycobacterium tuberculosis uodporniÂł siĂŞ na dotychczas stosowane leki, a od lat 60. ubiegÂłego wieku nie pojawiÂła siĂŞ praktycznie Âżadna nowa skuteczniejsza substancja lecznicza. SzansÂą na poprawĂŞ sytuacji staÂło siĂŞ ogÂłoszenie w 1998 r. sekwencji genomu Mtb. ZnajÂąc informacje o strukturze genetycznej chorobotwĂłrczego organizmu, moÂżna dociekaĂŚ molekularnych mechanizmĂłw wywoÂłujÂących infekcjĂŞ i na tej podstawie projektowaĂŚ nowe leki. Nie wystarczy jednak do tego sama sekwencja genomu, potrzebna jest dokÂładna mapa oddziaÂływaĂą miĂŞdzy poszczegĂłlnymi genami a kodowanymi przez nie biaÂłkami.

Model produkcji spoÂłecznej

Jak jednak zdobyĂŚ brakujÂącÂą wiedzĂŞ, skoro rynek w tym przypadku nie dziaÂła, a paĂąstwo jest biedne? Indyjska Rada BadaĂą Naukowych i PrzemysÂłowych (CSIR) wpadÂła na pomysÂł, by zastÂąpiĂŚ brakujÂący kapitaÂł finansowy kapitaÂłem spoÂłecznym. Rada zainicjowaÂła w 2008 r. projekt Open Source Drug Development, zasilajÂąc go skromnÂą, jak na realia Âświata biotechnologii, kwotÂą 38 mln dol.

Projekt nawiÂązuje do idei, ktĂłre doskonale sprawdziÂły siĂŞ w Âświecie informatyki. Oprogramowanie komputerowe tworzone jest dziÂś albo przez wielkie korporacje – tak powstaje popularny pakiet biurowy Microsoft Office, albo przez sieci niezaleÂżnych programistĂłw dziaÂłajÂących spoÂłecznie (POLITYKA 15). Tak powstaje system operacyjny GNU/Linux, obsÂługujÂący wiĂŞkszoÂśĂŚ ruchu w Internecie, w tym m.in. setki tysiĂŞcy komputerĂłw zatrudnionych w wyszukiwarce Google.

Jeszcze w poÂłowie lat 90. wielu sternikom kapitalizmu z Billem Gatesem na czele wydawaÂło siĂŞ, Âże, po pierwsze, pomysÂł tworzenia oprogramowania bez chĂŞci zysku oznacza prĂłbĂŞ przywrĂłcenia komunizmu tylnymi drzwiami. Po drugie zaÂś, podobnie jak komunizm w ZSRR, nie moÂże to przynieÂśĂŚ dobrych efektĂłw – czy moÂżna sobie bowiem wyobraziĂŚ, by w wyniku pracy spoÂłecznej dziesiÂątkĂłw tysiĂŞcy ludzi dziaÂłajÂących poza formalnymi hierarchiami, bez korporacyjnej kontroli jakoÂści, powstaÂły produkty tak zaawansowane jak system operacyjny lub oprogramowanie biurowe? PrzecieÂż potrzeba do tego inwestycji rzĂŞdu miliardĂłw dolarĂłw.

DziÂś juÂż nie ma wÂątpliwoÂści, Âże model zbiorowej produkcji spoÂłecznej dziaÂła. I to tak doskonale, Âże nawet amerykaĂąska armia wdraÂżajÂąca Future Combat System – gigantyczny system informatyczny do zarzÂądzania polem walki, korzysta z oprogramowania spoÂłecznego, czyli powstaÂłego w modelu Open Source. DziÂś juÂż takÂże ekonomiÂści i socjologowie dobrze rozumiejÂą, na czym polega fenomen Open Source i wiedzÂą, Âże nie jest on wybrykiem przeciw naturze. Uczestnicy ponad stu tysiĂŞcy programistycznych projektĂłw Open Source nie sÂą komunistami, lecz aktywnymi uczestnikami Âżycia spoÂłecznego i przedsiĂŞbiorcami.

ZaangaÂżowanie siĂŞ w projekt Open Source to nie tylko dobra forma promocji wÂłasnych kompetencji, lecz takÂże sposĂłb na ich doskonalenie poprzez wymianĂŞ doÂświadczeĂą z innymi uczestnikami. W koĂącu to takÂże sposĂłb na kreowanie rynku – oprogramowanie Open Source wymaga podobnej obsÂługi serwisowej jak kaÂżde inne.

Fenomen Open Source nie byÂłby moÂżliwy, gdyby nie upowszechnienie Internetu uÂłatwiajÂącego wymianĂŞ wiedzy i wspĂłÂłpracĂŞ dziesiÂątkĂłw tysiĂŞcy niezaleÂżnych programistĂłw. DziĂŞki Internetowi nie muszÂą oni jeÂździĂŚ do pracy w jednym miejscu, wystarczy im do tego podÂłÂączony do sieci komputer.

Indyjska CSIR, opierajÂąc siĂŞ na sukcesach modelu Open Source w dziedzinie oprogramowania, postanowiÂła sprĂłbowaĂŚ podobnej metody w biotechnologii i projektowaniu lekĂłw. W przypadku biotechnologii sprawa nie jest jednak tak prosta, bo nie wszystko moÂżna zrobiĂŚ za pomocÂą komputera, potrzebne sÂą jeszcze laboratoria wyposaÂżone w kosztownÂą aparaturĂŞ i speÂłniajÂące normy bezpieczeĂąstwa.

Janet Hope, autorka ksiÂąÂżki „Biobazaar. The Open Source Revolution and Biotechnology”, przekonuje jednak, Âże dostĂŞp do laboratoriĂłw to bariera do pokonania. I tak w wiĂŞkszoÂści krajĂłw, zarĂłwno rozwiniĂŞtych jak i rozwijajÂących siĂŞ, wiĂŞksza czĂŞÂśĂŚ badaĂą na poziomie podstawowym prowadzonych jest w placĂłwkach akademickich finansowanych gÂłĂłwnie ze ÂśrodkĂłw publicznych.
Publiczne badania i dostĂŞp

W latach 80. ubiegÂłego stulecia wydawaÂło siĂŞ, Âże najlepszym sposobem wykorzystania wytwarzanej w tych laboratoriach wiedzy bĂŞdzie jej prywatyzacja, czyli zachĂŞcanie naukowcĂłw do patentowania wynikĂłw i zakÂładania firm zajmujÂących siĂŞ ich komercjalizacjÂą. PodejÂście to zyskaÂło sankcjĂŞ w takich aktach prawnych jak sÂłynna amerykaĂąska ustawa Bayha-Dole’a z 1980 r. Z jednej strony nastÂąpiÂł szybki transfer akademickiej wiedzy do sektora prywatnego i na rynek w postaci nowych produktĂłw. Z drugiej jednak – nastÂąpiÂła bezprecedensowa koncentracja wÂłasnoÂści intelektualnej w rĂŞkach najwiĂŞkszych – nastawionych na zysk – korporacji technologicznych.

RozwiÂązania Janet Hope upatruje w zmianie zasady: wyniki badaĂą naukowych, finansowanych z pieniĂŞdzy publicznych, powinny byĂŚ dostĂŞpne publicznie w otwarty sposĂłb, tak by mogli z nich korzystaĂŚ nieodpÂłatnie wszyscy zainteresowani. JeÂśli model prywatyzacji zastÂąpi model uspoÂłecznienia, wĂłwczas zasoby publicznej wiedzy i danych z eksperymentĂłw stanÂą siĂŞ podstawÂą pracy rzeszy niezaleÂżnych naukowcĂłw, podobnie jak to siĂŞ dzieje w dziedzinie oprogramowania komputerowego.

Open Source Drug Development (OSDD) indyjskiej CSIR w ciÂągu niespeÂłna dwĂłch lat przyciÂągnÂąÂł 3 tys. naukowcĂłw z 74 krajĂłw Âświata, dziesiÂątki laboratoriĂłw i wiele firm technologicznych. W poÂłowie kwietnia 2010 r. w New Delhi odbyÂła siĂŞ konferencja Connect 2 Decode, podczas ktĂłrej ogÂłoszono wyniki tego partnerstwa spoÂłeczno-publiczno-prywatnego: powstaÂła pierwsza peÂłna mapa genetyczna Mycobacteria tuberculosis. W ciÂągu najbliÂższych miesiĂŞcy majÂą powstaĂŚ pierwsze nowe substancje chemiczne w roli kandydatĂłw na nowe leki. ÂŚrednia wieku zaangaÂżowanych w przedsiĂŞwziĂŞcie oscylowaÂła wokĂłÂł dwudziestu lat.

Zainicjowany w Indiach projekt nie jest jedynym wykorzystujÂącym ideĂŞ Open Source w biotechnologii. W Brazylii ruszyÂła Network for Open Scientific Innovation, w Australii juÂż w latach 90. ubiegÂłego stulecia z inicjatywy biologa Richarda Jeffersona powstaÂł projekt Cambia, zajmujÂący siĂŞ stosowaniem metod Open Source do rozwoju technologii ÂżywnoÂści. Co waÂżniejsze, idee uwaÂżane jeszcze kilka lat temu za ekstrawaganckie dziÂś zyskujÂą uznanie ze strony wÂładz publicznych i sÂą naÂśladowane przez wielkie korporacje.

Otwarta innowacja

Korporacje odkrywajÂą, Âże mimo olbrzymich inwestycji w badania i rozwĂłj nie nadÂąÂżajÂą za potrzebami rynku oczekujÂącego nie tylko nowych lekĂłw i oprogramowania, lecz takÂże wielu innych produktĂłw. Nie sÂą w stanie temu sprostaĂŚ korporacyjne laboratoria naukowe, bo siÂłÂą rzeczy mogÂą zatrudniaĂŚ najwyÂżej tysiÂące pracownikĂłw. Na Âświecie gotowych do pracy sÂą miliony Âświetnie wyksztaÂłconych ludzi, nierzadko z naukowymi tytuÂłami. Dlatego coraz wiĂŞcej firm farmaceutycznych, informatycznych, chemicznych, a nawet samochodowych zaczyna stosowaĂŚ zapoÂżyczonÂą z ruchu Open Source formuÂłĂŞ Open Innovation (POLITYKA 29/07). Polega ona na zapraszaniu do prac badawczo-rozwojowych uczestnikĂłw zewnĂŞtrznych.

RĂłwnieÂż coraz wiĂŞcej paĂąstw decyduje siĂŞ promowaĂŚ formuÂłĂŞ Open Access, polegajÂącÂą na obligatoryjnym, publicznym udostĂŞpnianiu wynikĂłw badaĂą finansowanych przez agendy wÂładzy publicznej. Tak uwolniona wiedza staje siĂŞ zasobem rozwojowym, bezcennym surowcem w rĂŞkach kreatywnych i innowacyjnych obywateli uzbrojonych w intelekt i nowoczesne narzĂŞdzia komunikacji.

Najbardziej dalekosiĂŞÂżni wizjonerzy, jak Neil Gershenfeld, profesor Massachusetts Institute of Technology, czy Chris Anderson, redaktor naczelny „Wired”, kultowego magazynu technologicznej subkultury, przekonujÂą, Âże modele Open Source wejdÂą do wszystkich obszarĂłw produkcji niematerialnej i materialnej. JuÂż w tej chwili trwajÂą prace projektowe nie tylko nad nowymi lekami czy odmianami upraw, lecz takÂże nad samochodem – to wszystko realizowane wÂłaÂśnie w otwartym modelu innowacji.
http://www.polityka.pl/nauka/zdrowie/1505868,1,uwolnic-farmaceutyczne-rynki.read?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=rss

Medycyna komĂłrkowa, Codex Alimentarius, GMO => Medycyna komĂłrkowa, Codex Alimentarius, GMO => Wątek zaczęty przez: strzygÂław Luty 22, 2010, 04:51:41