Nasza wiedza o otaczajÂącym ÂŚwiecie jest taka jak "Nauka" ktĂłra jÂą wyprodukowaÂła tzn. zmienna.

LUC BÜRGIN
B£ÊDY NAUKI

Gdy w 1946 roku w Filadelfii w niektĂłrych domach nagle spadÂło napiĂŞcie, poniewaÂż po wieloletnich przygotowaniach w pobliskim laboratorium uniwersyteckim uruchomiono wreszcie pierwszy komputer, ENIAC, badacze wpadli w euforiĂŞ. Mimo Âże monstrum to zajmowaÂło powierzchniĂŞ 140 metrĂłw kwadratowych i waÂżyÂło 30 ton, nic nie byÂło w stanie zmÂąciĂŚ radoÂści jego twĂłrcĂłw. BÂądÂź co bÂądÂź mĂłzg elektronowy potrafiÂł wykonaĂŚ piĂŞĂŚ tysiĂŞcy operacji dodawania na sekundĂŞ, co w owych czasach byÂło prĂŞdkoÂściÂą wprost niewyobraÂżalnÂą...

„OpracowujÂąc ENIAC zdobyto doÂświadczenia, ktĂłre pozwolÂą w przyszÂłoÂści konstruowaĂŚ mniejsze i prostsze maszyny", napisaÂł w dzienniku „Prisma" zachwycony Paul Bellac, kontynuujÂąc rĂłwnie entuzjastycznym tonem: .,Ale nigdy nie uda siĂŞ zbudowaĂŚ elektronicznych maszyn liczÂących, ktĂłre byÂłyby szybsze od ENIAC-a". Po piĂŞĂŚdziesiĂŞciu latach kwitujemy te historyczne sÂłowa pobÂłaÂżliwym uÂśmieszkiem.

Ludzie majÂą widocznie skÂłonnoœÌ do przedwczesnego i negatywnego oceniania perspektyw rozwojowych pewnych dziedzin nauki. NiektĂłre rewolucyjne odkrycia lub idee przez lata bojkotowano i zwalczano tylko dlatego, Âże dogmatycznie nastawieni luminarze nauki nie umieli odrzuciĂŚ swych ulubionych, choĂŚ przestarzaÂłych i skostniaÂłych idei i przekonaĂą. Jednym sÂłowem: „NiemoÂżliwe!" hamowali postĂŞp nauki, a przykÂładami moÂżna dosÂłownie sypaĂŚ jak z rĂŞkawa:

• Gdy w XVIII wieku Antoine-Laurem de Lavoisier zaprzeczyÂł istnieniu „flogistonu" – niewaÂżkiej substancji, ktĂłra wydziela siĂŞ w trakcie procesu spalania i w ktĂłrÂą wierzyli wszyscy ĂłwczeÂśni chemicy – i po raz pierwszy sformuÂłowaÂł teoriĂŞ utleniania, Âświat nauki zatrzÂąsÂł siĂŞ z oburzenia. „Observations sur la Physique", czoÂłowy francuski magazyn naukowy, wytoczyÂł przeciwko Lavoisierowi najciĂŞÂższe dziaÂła, a poglÂądy uczonego upowszechniÂły siĂŞ dopiero po zaÂżartych walkach.

• Gdy Werner von Siemens, twĂłrca elektrotechniki, zaprezentowaÂł przed Scientific Community teoriĂŞ Âładunku elektrostatycznego przewodĂłw zamkniĂŞtych i otwartych, wywoÂłaÂł falĂŞ gwaÂłtownych sprzeciwĂłw. „PoczÂątkowo nie wierzono w mojÂą teoriĂŞ, poniewaÂż byÂła sprzeczna z obowiÂązujÂącymi w tamtych czasach poglÂądami", wspominaÂł Siemens w autobiografii wydanej pod koniec XIX wieku.

• Podobnych przeÂżyĂŚ doÂświadczyÂł William C. Bray z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, gdy w 1921 roku poinformowaÂł o zaobserwowaniu oscylujÂącej okresowo reakcji chemicznej. W 1987 roku w fachowym czasopiÂśmie „Chemical and Engineering News" ukazaÂł siĂŞ artykuÂł R. Epsteina, ktĂłry napisaÂł, Âże amerykaĂąski uczony zostaÂł wyÂśmiany i wyszydzony, bo reakcja taka wydawaÂła siĂŞ niepodobieĂąstwem. I choĂŚ odkrycie Braya potwierdzono w teorii i w praktyce, to musiaÂło upÂłyn¹Ì piĂŞĂŚdziesiÂąt lat, nim uznano znaczenie jego pracy.
Studenci rzadko majÂą okazjĂŞ zetkn¹Ì siĂŞ z podobnymi przykÂładami, poniewaÂż naukowcy, jak wszyscy inni ludzie, przejawiajÂą osobliwÂą skÂłonnoœÌ do zapominania o rozmaitych „wpadkach", z jakimi na przestrzeni lat musiaÂła siĂŞ uporaĂŚ ich dyscyplina wiedzy. Z dumnie wypiĂŞtÂą piersiÂą sprzedajÂą uczniom historiĂŞ nauki jako pasmo nieustajÂących sukcesĂłw. Wstydliwie przemilczajÂą opowieÂści o walkach, ktĂłre poprzedzajÂą wielkie przeÂłomy.


„PodstawowÂą cechÂą naukowego dyskursu jest to, Âże sprzeciw wobec jakiejÂś nowej tezy staje siĂŞ tym gwaÂłtowniejszy, im bardziej odbiega ona od obowiÂązujÂących doktryn ", stwierdziÂła kiedyÂś Evelyn Fox, historyk Âż filozof. 1 rzeczywiÂście, Âświat nauki czĂŞsto reaguje na nowe idee i odkrycia bardzo nerwowo, a nawet nienawistnie, poniewaÂż uczone autorytety nie chcÂą siĂŞ zmieniĂŚ i sprzedajÂą nam swoje spekulacje Âż ideologie jako „definitywnie udowodnione fakty".

„DÂługa historia odkryĂŚ peÂłna jest objawĂłw arogancji i nietolerancji, ktĂłre doprowadzaÂły do nieustannego wydawania b³êdnych opinii i odpowiadajÂą za to, Âże w konfrontacji z nowymi i genialnymi ideami nasze naukowe autorytety nieomal zawsze siĂŞ kompromitujÂą".

Rolf Schaffranke, inÂżynier

Niewielkie ukÂłucia, olbrzymie dziaÂłanie

„Zaburzenia snu moÂżna leczyĂŚ akupunkturÂą skutecznie i bez wystÂąpienia skutkĂłw ubocznych". To zaskakujÂące stwierdzenie nie pochodzi z ogÂłoszenia zachwalajÂącego kontrowersyjnÂą medycynĂŞ alternatywnÂą. Zaczerpn¹³em je z komunikatu dla prasy wydanego 17 czerwca 1996 roku przez Szwajcarski Fundusz Narodowy, ktĂłrego celem jest miĂŞdzy innymi popieranie badaĂą naukowych.

Fundusz Narodowy przej¹³ patronat nad badaniami w grupie czterdziestu ochotnikĂłw cierpiÂących na bezsennoœÌ. Oddajmy gÂłos kierujÂącemu projektem dr. Hamidowi Montakabowi: „PacjentĂłw podzielono na dwie grupy. PierwszÂą poddawano terapii akupunkturÂą. W trakcie trzech do piĂŞciu seansĂłw terapeuta stymulowaÂł igÂłami wybrane punkty na meridianach (kanaÂłach energetycznych, w ktĂłrych, wedÂług medycyny chiĂąskiej, gromadzi siĂŞ w ciele energia Âżyciowa). Punkty na meridianach okreÂślano indywidualnie dla poszczegĂłlnych pacjentek i pacjentĂłw. Osoby z drugiej grupy nakÂłuwano w punktach »obojĂŞtnych«, obok meridianĂłw".

Oto wynik eksperymentu: Reakcja pierwszej grupy na tĂŞ wykpiwanÂą przez oficjalnÂą medycynĂŞ metodĂŞ leczenia byÂła bardzo pozytywna. U wielu pacjentĂłw bezsennoœÌ ustÂąpiÂła. W drugiej grupie nie odnotowano korzystnych zmian. „Nawet zÂłudne przekonanie chorych, Âże sÂą poddawani fachowej akupunkturze, nie przywrĂłciÂło im snu", podsumowaÂł Montakab.

Przeprowadzone pod kierunkiem Montakaba badania sÂą czĂŞÂściÂą programu Szwajcarskiego Funduszu Narodowego dotyczÂącego „medycyny komplementarnej". „Niedoceniana przez naukĂŞ i wÂładze medycyna komplementarna musiaÂła caÂłymi latami funkcjonowaĂŚ w cieniu", podsumowaÂł przedstawiciel Funduszu dr François Kästli, ktĂłry zauwaÂżyÂł koniecznoœÌ propagowania programu medycyny alternatywnej. „Obecnie jest ona tolerowana, ale na pewno nie akceptowana". MoÂżna jedynie mieĂŚ nadziejĂŞ, Âże dziĂŞki intensywnym staraniom nauki lepiej zrozumiemy kompleksowe metody leczenia.

Ta pomyœlna, choÌ spóŸniona decyzja to uk³on w stronê filozofii pewnego lekarza, który prawie piêÌset lat temu za spraw¹ porywczego temperamentu i bezkompromisowego podejœcia do zawodu musia³ na ³eb na szyjê uciekaÌ ze Szwajcarii. Nieprzejednanie broni³ œcis³ego powi¹zania wiedzy ksi¹¿kowej z przekazywan¹ ustnie tradycj¹ medycyny ludowej, a poza tym sam j¹ skutecznie praktykowa³. A to bardzo siê nie podoba³o jego przywi¹zanym do tradycji kolegom po fachu...
Tajemniczy goœÌ
Zakonnik przeciera szlaki

Gregor Mendel (1822-1884), zakonnik, ktĂłry uprawiaÂł groch, przeszedÂł do historii. Chyba kaÂżdy wie, Âże dokonujÂąc niezliczonych selekcji grochu jako pierwszy sformuÂłowaÂł podstawowe zasady dziedzicznoÂści, ktĂłrych uczy siĂŞ obecnie na lekcji biologii nieomal kaÂżdy uczeĂą.

W ogrodzie klasztoru w Brnie (Czechy) dzieù po dniu obserwowa³ wzrost roœlin. Ka¿dy szczegó³ starannie notowa³, w nadziei, ¿e w ten sposób uda mu siê ustaliÌ czynniki reguluj¹ce dziedzicznoœÌ kszta³tu nasion grochu i kolorów kwiatów.

Niestrudzenie zbiera³ owoce swoich badaù, a potem rêcznie je przebiera³ i sortowa³. By³a to monotonna, drobiazgowa praca, ale w koùcu uda³o mu siê wyodrêbniÌ okreœlone, powtarzaj¹ce siê wzory liczbowe. Dokonuj¹c dalszych krzy¿ówek i selekcji doszed³ do wniosku, ¿e musz¹ istnieÌ jakieœ czynniki dziedziczne, które warunkuj¹ okreœlone cechy rozwojowe roœlin. W ten sposób, zupe³nie nieœwiadomie, Mendel odkry³ istnienie genów.

Œwiat ówczesnej nauki nie wiedzia³, co pocz¹Ì ze spostrze¿eniami zakonnika. WiêkszoœÌ wys³anych przez niego do ró¿nych naukowców egzemplarzy pracy, w której opisa³ wyniki prób krzy¿owania roœlin, wyl¹dowa³a nie przeczytana w koszu na œmieci. Równie¿ wyk³ad wyg³oszony przez Mendla w 1865 roku przed Towarzystwem Przyrodniczym w Brnie nie wzbudzi³ entuzjazmu obecnych.

Dopiero na przeÂłomie wiekĂłw, gdy mikroskop pomĂłgÂł biologom wytropiĂŚ we wnĂŞtrzu komĂłrek chromosomy i w ten sposĂłb powoÂłaĂŚ do Âżycia nowÂą dziedzinĂŞ wiedzy – genetykĂŞ – przypomniano sobie o hodujÂącym groch zakonniku i jego pionierskim odkryciu.

W tym samym czasie brytyjski przyrodnik i psycholog Francis Galton (1822-1911) zacz¹³ siĂŞ zastanawiaĂŚ nad procesami dziedziczenia i nad moÂżliwoÂściÂą wpÂływania na rozwĂłj „gorszych" ludzi dla dobra rasy ludzkiej, na jej doskonalenie. Galton nazwaÂł tĂŞ dziedzinĂŞ wiedzy „eugenikÂą" i zyskaÂł wielu zwolennikĂłw wÂśrĂłd genetykĂłw.

Eugenicy uwaÂżajÂą, Âże ich zadaniem jest wybieranie ze spoÂłeczeĂąstwa „jednostek gorszych biologicznie" i opracowywanie moÂżliwoÂści uzyskania i wspomagania „wartoÂściowszego Âżycia". Wielu badaczy nie przejmowaÂło siĂŞ, Âże do ich pracy zaczynajÂą siĂŞ wkradaĂŚ uprzedzenia, i w ten sposĂłb na przestrzeni lat nowa dziedzina wiedzy nabraÂła cech rasistowskich.

Profesor Hansjakob MĂźller jest genetykiem, kieruje ZakÂładem Genetyki Medycznej Szpitala DzieciĂŞcego w Bazylei. W 1995 roku poprosiÂłem go przez telefon o wyjaÂśnienie kilku interesujÂących mnie spraw, miĂŞdzy innymi niektĂłrych aspektĂłw biografii Barbary McClintock.

„McClintock ustaliÂła kilka zjawisk, ktĂłre nie zgadzaÂły siĂŞ z wiedzÂą klasycznej genetyki. Jej obserwacje przeczyÂły obowiÂązujÂącym wĂłwczas poglÂądom. W rezultacie Âświat nauki niejako z gĂłry programowaÂł, czy teÂż przewidywaÂł, jakie problemy mogÂą siĂŞ pojawiĂŚ w ramach pewnej dziedziny wiedzy.

– Odkrycia Avery'ego teÂż przecieÂż nikt nie ÂświĂŞtowaÂł... – przerwaÂłem. – To prawda. W przypadku Avery'ego i jego poprzednikĂłw sprawa wyglÂądaÂła podobnie. Bez wÂątpienia jest to godne ubolewania, ale nie wolno nam zapominaĂŚ, Âże odszyfrowanie substancji dziedzicznej byÂło dÂługotrwaÂłym procesem poznawczym, ktĂłry trwaÂł kilkadziesiÂąt lat. A tam, gdzie ludzie realizujÂą jakiÂś proces myslowy, zdarzajÂą siĂŞ b³êdy. Znam to z wÂłasnego doÂświadczenia. W czasie studiĂłw musiaÂłem czerpaĂŚ wiedzĂŞ z podrĂŞcznikĂłw zawierajÂących stwierdzenia, ktĂłre okazaÂły siĂŞ póŸniej kompletnÂą bzdurÂą.

– Najnowszym przedsiĂŞwziĂŞciem genetyki jest Projekt Genom, koordynowany przez Jamesa Watsona, wspó³odkrywcĂŞ podwĂłjnej spirali DNA. Czego moÂżemy siĂŞ po nim spodziewaĂŚ?

– Badanie anatomii naszego genomu nabraÂło tempa. We wszystkich krajach badacze zajmujÂą siĂŞ identyfikowaniem genĂłw, wpisywaniem ich w zestaw chromosomĂłw i odszyfrowywaniem sekwencji zasad. Za dziesiĂŞĂŚ lat bĂŞdziemy pewnie znali wszystkie geny, co przyczyni siĂŞ do olbrzymiego postĂŞpu w medycynie.

– Tak, ale coraz wiĂŞcej ludzi obawia siĂŞ tego odkrycia.

– Nie ma wÂątpliwoÂści, Âże lĂŞki zwiÂązane z inÂżynieriÂą genetycznÂą trzeba traktowaĂŚ powaÂżnie. Z drugiej strony nie wolno zapominaĂŚ, Âże na rynku pojawia siĂŞ coraz wiĂŞcej lekĂłw, ktĂłrych ostateczne oddziaÂływanie na nasz organizm nie jest szczegó³owo zbadane. Projekt Genom to olbrzymia nadzieja dla ludzkoÂści, poniewaÂż dziĂŞki niemu bĂŞdzie moÂżna w przyszÂłoÂści Âświadomie ingerowaĂŚ w organizm na pÂłaszczyÂźnie biologicznej, co przyniesie nam decydujÂące korzyÂści zdrowotne".

„Najnowszy stan wiedzy" zostaÂł poddany ostrej krytyce przez publicystĂŞ Hansa-Joachima Ehlersa, ktĂłry od wielu lat walczy z traktowaniem po macoszemu odkryĂŚ z dziedziny techniki i nauki. Twierdzi on, Âże caÂła wiedza zostaÂła podzielone na poszczegĂłlne konkretne dziedziny, ktĂłrymi niepodzielnie wÂładajÂą „koryfeusze nauki".

Jak obliczyÂł, w samych tylko Niemczech moÂżna znaleŸÌ dwieÂście „nieomylnych autorytetĂłw". Ich wspó³praca z przemysÂłem jest rĂłwnie ÂścisÂła jak z prawnikami i politykami, ktĂłrym sÂłu¿¹ jako rzeczoznawcy. Ehlers wyraziÂł siĂŞ o tym nastĂŞpujÂąco: „Jednym z ich zadaĂą jest decydowanie o finansowaniu tych, a nie innych projektĂłw badawczych. MĂłwiÂą sĂŞdziom, co uwaÂżajÂą za naukĂŞ, a co za czystÂą szarlataneriĂŞ. W Âświecie ekspertĂłw moÂże funkcjonowaĂŚ tylko coÂś, co odpowiada ich naukowemu rozumieniu rzeczywistoÂści. A sÂłowo „funkcjonowaĂŚ" oznacza uzyskanie patentu, ochrony i szansy uplasowania siĂŞ na rynku".
LUC BÜRGIN
B£ÊDY NAUKI

Wszystko to jednak byÂło tylko preludium do odkryĂŚ mechaniki kwantowej. Zasada nieoznaczonoÂści Heisenberga prowadzi bezpoÂśrednio do wniosku, Âże — by posÂłuÂżyĂŚ siĂŞ sÂłowami fizyka Dietricha Schroeera — „obserwatora nie moÂżna oddzieliĂŚ od Eksperymentu" , a podczas gdy sÂłusznoœÌ tego zda­nia na ogó³ uznaje siĂŞ w odniesieniu do zjawisk mi­krokosmicznych, to istniejÂą dowody, iÂż jest ono sÂłusz­ne takÂże w odniesieniu do makrokosmosu. „By wyraziĂŚ siĂŞ bez ogrĂłdek — powiada Henry Margenau — nauka nie zawiera juÂż prawd absolutnych" . Sam fakt obserwacji i sama jej intencja ingerujÂą w obser­wowany przedmiot.

http://www.youtube.com/v/dAzJy_DECyQ&hl=pl_PL&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/dAzJy_DECyQ&hl=pl_PL&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>

PoczÂąwszy od drugiej poÂłowy XX w.  nauka jest pod nadzorem ,  politycznym lub(a raczej w wiĂŞkszoÂści) korporacyjnej , PomyÂślcie bazujemy na fizyce newtonowskiej choĂŚ wiemy Âże to tylko jeden punkt odniesienia ,gdy wynaleziono bobĂŞ atomowÂą rozpowszechnianie wiedzy zostaÂło zatrzymane a zarazem jej nie skrĂŞpowany rozwĂłj  a jakie nowe technologie powstaÂły by za ich pomocÂą badaĂŚ to co nas otacza np.mamy moÂżliwoœÌ przeprowadzania badaĂą w niewaÂżkoÂści (czyli zmiany punku odniesienia itp).I co i nic cisza mĂłwi siĂŞ o zimnej fuzji ale za wiele siĂŞ nie dzieje.  Jak widaĂŚ stoimy technologicznie w miejscu ,jedyne co udaÂło nam sie zrobiĂŚ to doprowadziĂŚ  do perfekcji technologie powstaÂłe w czasie rewolucji przemysÂłowej .Od rewolucji przemysÂłowej stoimy w miejscu.
co patrzÂąc na rozwĂłj fizyki kwantowej czy astronomii jest co najmniej dziwne.


Fizyka juÂż od czasĂłw staroÂżytnych nie poddawaÂła siĂŞ Âżadnym definicjÂą byÂła ona i tylko ona zawieraÂła wszystko co czÂłowiek wiedziaÂł o tym co go otacza, o wszystkim co jest na zewnÂątrz,   reszta to Metafizyka czyli wiedza o hmm .......reszcie?.
Fizyka zawieraÂła w sobie wszystkie dziedziny wiedzy jakie istniejÂą dziÂś nawet te ktĂłre wydaje na siĂŞ Âże powstaÂły wspó³czeÂśnie.PowtĂłrne NiÂą zainteresowanie potwierdziÂły tylko tezy wysnute przez StaroÂżytnych myÂślicieli, i co ciekawe dochodzono do podobnych wnioskĂłw jak wspó³czeÂśnie jaki ró¿nice postrzeganiu rzeczywistoÂści  naznaczone byÂły ró¿nymi ÂświatopoglÂądami.

Ludzie ktĂłrzy po wiekach zaczynali odkrywaĂŚ Prawa  Natury nie byli zwiÂązani z jakimiÂś organizacjami czy uczelniami , byli wolni od dogmatĂłw Ăłwczesnej nauki czy religii sami szukali odpowiedzi na nurtujÂące ich pytania .
Newton twĂłrca wspó³czesnej nam Fizyki ,to dziĂŞki niemu weszliÂśmy na ÂścieÂżkĂŞ industrializacji, dziĂŞki ktĂłrej z kolei nastÂąpiÂł rozwĂłj narzĂŞdzi badawczych z ktĂłrych pomocÂą byÂł moÂżliwy kolejny przeskok .TenÂże  Newton nie ograniczaÂł swoich zainteresowaĂą tylko do zagadnieĂą stricte fizycznych  wrĂŞcz wiĂŞkszoœÌ swego czasu poÂświĂŞcaÂł na badanie swego ciaÂła ,przyrody zajmowaÂł siĂŞ alchemiÂą i ezoterykÂą   co nie byÂło doœÌ kontrowersyjne w tam tych czasach.

To ludzie o tak szerokich horyzontach i wolnych umysÂłach czyniÂą rewolucje w nauce .
GdybyÂśmy patrzyli tylko na to co jest powszechnie przyjmowali jako prawda obiektywna to gdzie byÂśmy byli dziÂś?

Œwiatopogl¹d, pieni¹dze i presti¿, a nie d¹¿enie do prawdy, zdominowa³y wspó³czesn¹ naukê. Autorytet nauki s³abnie z roku na rok. Wielu naukowcom brakuje uczciwoœci i odwagi. Na szczêœcie wci¹¿ s¹ te¿ tacy, którzy id¹ pod pr¹d.

Wspó³czesne Sokratesowi „autorytety” skazaÂły go na ÂśmierĂŚ, bo niepokojÂąco oryginalnie myÂślaÂł. Religijna elita pozbyÂła siĂŞ Jezusa, bo burzyÂł ich zakÂłamany Âświat. Na stosie spÂłon¹³ Giordano Bruno, bo widziaÂł inny niÂż „oficjalny” porzÂądek rzeczy. Zaszczuty przez medyczne Âśrodowisko wiedeĂąski poÂłoÂżnik Ignaz Sommelweis umarÂł samotnie w domu dla ob³¹kanych, bo zanim odkryto zarazki, kazaÂł swym kolegom myĂŚ rĂŞce przed zabiegami chirurgicznymi. DziÂś stosuje siĂŞ podobne Âśrodki, choĂŚ nie buduje siĂŞ juÂż stosĂłw. Tych z drewna. NaukowcĂłw, ktĂłrzy idÂą pod prÂąd, siĂŞ zniesÂławia, podwaÂża ich wiarygodnoœÌ, wyrzuca z pracy, zabiera Âśrodki na prowadzenie badaĂą.

 

„Nie” dla neodarwinizmu

SpĂłr ewolucjonistĂłw z kreacjonistami jest sztandarowym przykÂładem spychania tych drugich poza margines. Ten, kto oÂśmieli siĂŞ podnieœÌ rĂŞkĂŞ na ÂświĂŞtÂą krowĂŞ wspó³czesnej nauki, jest zazwyczaj piĂŞtnowany jako religijny fanatyk. NastĂŞpnie odmawia siĂŞ mu zdolnoÂści myÂślenia, nierzadko moÂżliwoÂści publikacji w liczÂących siĂŞ periodykach. Potem przychodzi czas na odbieranie grantĂłw, a w koĂącu bywa, Âże ÂśmiaÂłkowie tracÂą posady czy katedry. I przyjació³. We wstrzÂąsajÂący sposĂłb opowiada o tym film Expelled (Wyrzuceni), ukazujÂąc tragediĂŞ naukowcĂłw, ktĂłrzy odwaÂżyli siĂŞ skrytykowaĂŚ teoriĂŞ ewolucji. Musi byĂŚ jednak coÂś magnetycznego w takim heroizmie, bo liczba sceptycznych naukowcĂłw roÂśnie, a nie maleje. SÂłynnÂą deklaracjĂŞ kwestionujÂącÂą ewolucjonizm podpisaÂło juÂż oÂśmiuset naukowcĂłw z caÂłego Âświata, w³¹czajÂąc w to najbardziej prestiÂżowe uczelnie (jeszcze kilka miesiĂŞcy temu byÂło ich siedmiuset). GÂłoÂśnym echem odbiÂło siĂŞ ostatnio porzucenie neodarwinizmu przez Stanleya Salthe’a, autora i redaktora trzech ksi¹¿ek, w tym podrĂŞcznika, dotyczÂących ewolucyjnej biologii, oraz Giuseppe’a Sermontiego, redaktora „Rivista di Biologia” — jednego z najstarszych specjalistycznych czasopism poÂświĂŞconych biologii teoretycznej. Ewolucjonizm okreÂślili jako modernistyczny mit pochodzenia i doktrynĂŞ politycznej poprawnoÂści obowiÂązujÂącÂą w nauce. Na liÂście sceptycznych naukowcĂłw widnieje teÂż nazwisko piĂŞciokrotnego kandydata do Nagrody Nobla w dziedzinie chemii kwantowej — prof. Henry’ego Schaefera, dyrektora (jeszcze) Center for Computational Quantum Chemistry na Uniwersytecie Georgia, ktĂłry wprost wyrzuca kolegom naukowcom: „NiektĂłrzy obroĂący ewolucjonizmu przyjmujÂą takie standardy oceniania dowodĂłw na ewolucjĂŞ, ktĂłrych w innych okolicznoÂściach nigdy by jako naukowcy nie zaakceptowali”. ZawziĂŞty ewolucjonista (jak sam siebie nazywa) prof. Michael Ruse przyznaje otwarcie w swej ksi¹¿ce How evolution became a religion: „Ewolucjonizm jest propagowany przez ewolucjonistĂłw jako coÂś wiĂŞcej niÂż tylko nauka. Jest rozpowszechniany jako ideologia, Âświecka religia — dojrzaÂła alternatywa dla chrzeÂścijaĂąstwa, dajÂąca sens i moralnoœÌ. Jestem zawziĂŞtym ewolucjonistÂą i byÂłym chrzeÂścijaninem, ale muszĂŞ przyznaĂŚ, Âże (...) odbierajÂący to literalnie majÂą racjĂŞ. Ewolucjonizm jest religiÂą. ByÂło to prawdÂą o ewolucjonizmie na poczÂątku i jest prawdÂą o ewolucjonizmie dzisiaj”. Tylko w jednym Ruse siĂŞ myli — ewolucjonizm nie jest alternatywÂą peÂłnÂą sensu i moralnoÂści.
„Nie” dla braku etyki

DziÂś nauka nie tylko potrafi b³¹dziĂŚ, potrafi byĂŚ nieetyczna. KiedyÂś zbyt rewolucyjne odkrycia bojkotowano dlatego, Âże godziÂły w autorytety uznane wczeÂśniej za nieomylne. DoÂświadczyÂł tego nie tylko wspomniany Sommelweis. Antoine-Laurent de Lavoisier zostaÂł oceniony jako idiota przez czoÂłowy francuski magazyn naukowy „Observations sur la Physique”, a jego teoria utleniania za kpinĂŞ. TwĂłrca teorii ciepÂła i szeregĂłw trygonometrycznych Jean-Baptiste Joseph de Fourier poniĂłsÂł poraÂżkĂŞ przed ParyskÂą AkademiÂą Nauk, gdy ĂłwczeÂśni guru wyÂśmiali jego analizĂŞ. Odkryte przez Wilhelma Roentgena promienie X uznano za sprytne oszustwo. OdkrywcĂŞ Helicobakter pylori Barry’ego Marshalla, zanim przyznano mu racjĂŞ, wyÂśmiano w prestiÂżowych periodykach medycznych, bo przecieÂż „wiadomo”, Âże Âżadna bakteria nie przeÂżyje w Âżo³¹dku... TwĂłrca teorii kwantĂłw Max Planck po przeÂżyciach zwiÂązanych z doktoratem napisaÂł: „To doÂświadczenie pozwoliÂło mi poznaĂŚ nowy, zadziwiajÂący, jak sÂądzĂŞ, fakt: nowa prawda naukowa nie triumfuje dlatego, Âże przekonuje swoich oponentĂłw, ale raczej z tego powodu, Âże jej  przeciwnicy wymierajÂą i roÂśnie nowe pokolenie zaznajomionych z niÂą badaczy”.

DziÂś mechanizmy wydajÂą siĂŞ duÂżo groÂźniejsze. ÂŚwiat spodlaÂł, a nauka staÂła siĂŞ dla wielu biznesem. Tym bardziej nie pozwĂłlmy „heretykom” zamykaĂŚ ust.

Katarzyna Lewkowicz-Siejka

 

[ArtykuÂł zostaÂł opublikowany w miesiĂŞczniku „Znaki Czasu” 4/2010].

Wiecej: http://www.eioba.pl/a125857/heretycy_nauki#ixzz0mbyJeewK

Ten ostatni artykuÂł bardzo dobry. Mam wraÂżenie , Âże dzisiejsi odkrywcy "na cenzurowanym" Dan Winter i Nassim Haramein, ale takÂże wielu innych, mi nieznanych , przeciera mozolnie te same stare szlaki od wszechczasĂłw.
Na szczĂŞÂście majÂą oparcie w takich jak my, ktĂłrzy nie negujÂą, ale ÂśledzÂą dokonania prekursorĂłw z zapartym tchem. Dzisiaj niby Âłatwiej odebraĂŚ perkursorom orĂŞÂż ( granty) , ale nie docenia siĂŞ rosnÂącej ÂświadomoÂści i powszechnoÂści informacji. KaÂżdy moÂże na przykÂład wesprzeĂŚ "swojego" naukowca donacjÂą, albo inaczej - zapraszajÂąc go na pÂłatne wykÂłady. Co jakiÂś czas niektĂłre uczelnie odwaÂżnie ÂłamiÂą tabu i tworzÂą nowe katedry naukowe. Dla nich jest to szansa na zaistnienie w Âświecie.
Powoli Âświat nauki siĂŞ na nowo otwiera  po okresie marazmu.

Zespó³ doktora Willa Castelmana z Pacific Northwest National Laboratory odkry³ grupy atomów, które naœladuj¹ w³aœciwoœci innych pierwiastków. Naukowcy nazwali te grupy "superatomami". Zachowuj¹ siê one jak pojedyncze atomy innych pierwiastków. Superatomy mog¹ pos³u¿yÌ do tworzenia nowych materia³ów, które bêd¹ taùszymi i skuteczniejszymi katalizatorami w procesach chemicznych.

Castelman wraz z zespoÂłem wykazali, Âże pewne kombinacje atomĂłw charakteryzujÂą siĂŞ takim ustawieniem elektronĂłw, ktĂłre imituje ustawienie innych pierwiastkĂłw. Dowiedziono przy okazji, Âże by przewidzieĂŚ, jakie pierwiastki mogÂą siĂŞ naÂśladowaĂŚ, wystarczy rzuciĂŚ okiem na tablicĂŞ okresowÂą.

(http://kopalniawiedzy.pl/reptile/m/50/uklad-okresowy- 7ebec9c2bae73b923a9d3457838c463.jpg)

"PracĂŞ rozpoczĂŞliÂśmy z tlenkiem tytanu i zauwaÂżyliÂśmy, Âże TiO jest izoelektronikiem (czyli ma bardzo podobnÂą konfiguracjÂą elektronicznÂą) do niklu. ZdziwiÂło nas to, poniewaÂż TiO zachowywaÂł siĂŞ jak nikiel. MyÂśleliÂśmy, Âże to przypadek" - mĂłwi Castelman. Uczeni postanowiliÂśmy przyjrzeĂŚ siĂŞ innym materiaÂłom i odkryli, Âże tlenek cyrkonu jest izolelektronikiem do palladu, podobnie zresztÂą jak wĂŞglik wolframu.

Okaza³o siê te¿, ¿e wystarczy tablica okresowa i nieco arytmetyki, by okreœliÌ, jak bêdzie wygl¹da³o podobieùstwo pierwiastków. Na przyk³ad tytan ma cztery elektrony na zewnêtrznej pow³oce, a tlen atomowy ma ich szeœÌ. Wystarczy zatem w tablicy okresowej obliczyÌ szeœÌ pierwiastków w prawo od tytanu, by trafiÌ na nikiel, który jest izoelektronikiem dla tlenku tytanu. Na razie schemat ten sprawdzi³ siê w przypadku niektórych metali przejœciowych. Nie wiadomo, czy jest on wa¿ny dla ca³ej tablicy.

Mo¿na zadaÌ sobie pytanie, po co szukaÌ zastêpników dla istniej¹cych materia³ów. Odpowiedzi¹ mo¿e byÌ np. cena. Pallad, który jest katalizatorem w silnikach odrzutowych kosztuje 100 USD za gram. Tlenek cyrkonu, który mo¿e go zast¹piÌ, kosztuje 0,02 USD za gram. Jest zatem 5000 razy taùszy.

Inny powĂłd to chĂŞĂŚ uzyskania jakiegoÂś materiaÂłu o wÂłaÂściwoÂściach innych niÂż typowe dla niego.

http://kopalniawiedzy.pl/superatom-klaster-atomy-nasladownictwo-Pacific-Northwest-National-Laboratory-Will-Castelman-10992.html

Prosimy Was o pisanie nowych postĂłw w tym temacie w nowej lokalizacji.
http://forum.swietageometria.info/index.php/topic,2.new.html#new