Drukuj stronę - TOÂŻSAMOÂŚĂ - wiĂŞzienie, czy sposĂłb na realizacje siebie ?

Cytat: tijavar Kwiecień 18, 2010, 21:23:10

no tak bou, co tu kryĂŚ, jawi siĂŞ przed nami praca u podstaw :)

No to sprĂłbujmy siĂŞ przyglÂądnÂąĂŚ, co moÂżemy zrobiĂŚ ?

OznakÂą naszej ÂświadomoÂści i tego, Âże wreszcie wziĂŞliÂśmy odpowiedzialnoÂśĂŚ za swoje wÂłasne Âżycie jest brak zmartwieĂą o przyszÂłe Âżycie. Nawet o przyszÂły tydzieĂą. Zbyt cieszymy siĂŞ chwilÂą obecnÂą, aby siĂŞ o cokolwiek martwiĂŚ. Prawo przyczyny i skutku, czyli karma zachodzÂą, tylko i wyÂłÂącznie poza chwilÂą obecnÂą.

TERAZ - jesteÂśmy caÂłkowicie wolni!

Ale trzymamy siĂŞ zbyt uporczywie przeszÂłoÂści, jak i przyszÂłoÂści.WidaĂŚ to na kaÂżdym kroku, nawet w kaÂżdym sÂłowie, nawet w kaÂżdej wypowiedzi.
Wszystko co udaÂło mi siĂŞ ostatnio przeczytaĂŚ na internetowych stronach, to nic innego tylko wnoszenie rozmaitych traum z przeszÂłoÂści w TERAÂŹNIEJSZOÂŚĂ.

Nawet jesteÂśmy dumni z przeszÂłych osiÂągniĂŞĂŚ ( i to nawet nie swoich, lecz cudzych) i sÂą one dla nas o wiele waÂżniejsze niÂż to, co sami robimy TERAZ – przez to stajemy siĂŞ wiĂŞÂźniami iluzji czasu i przestrzeni... :(

ÂŻal, smutek, bĂłl, rozczarowanie, szukanie winnych, podziaÂły, poszukiwania sprawiedliwoÂści, oznacza zrozumienie, Âże byliÂśmy w bÂłĂŞdzie, ale my sami w sobie nie jesteÂśmy przecieÂż bÂłĂŞdem. CiÂągÂły lament i rozgoryczenia nad rĂłÂżnymi rzeczami z przeszÂłoÂści jest ciagÂłym udziaÂłem spoÂłeczeĂąstw, ktĂłre trzyma go wciÂąÂż i bez koĂąca w zamkniĂŞciu.W zamkniĂŞciu w przeszÂłoÂści.
Czy tylko na tyle nas staĂŚ ?

ZeszÂły tydzieĂą jak i przyszÂły miesiÂąc nie istniejÂą – w chwili obecnej sÂą tylko wspomnieniem lub antycypacjÂą. UsiÂłowanie Âżycia w nich jest przyczynÂą iluzji i niezdrowych przywiÂązaĂą, prowadzi do konfliktu i smutku.

Tymczasem szczĂŞÂście jak i Wszystko istnieje TERAZ, albo Nigdy.

I tu pozwolĂŞ sobie przypomnieĂŚ swĂłj wÂątek, ktĂłry tu kiedyÂś napisaÂłem, a dotyczÂący TERAZ.

http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=352.msg1446#msg1446

I co Ty na to Tijavar ?

Pytam, bo jesteÂś ostatniÂą osobÂą, dziĂŞki ktĂłrej chce mi siĂŞ tu byĂŚ.

Nie mam juÂż czasami po prostu siÂły czytaĂŚ, pisaĂŚ, komentowaĂŚ wciÂąÂż tego samego o nazwie ludzkie iluzje i projekcje, pytajÂąc samego siebie o granice tego wszystkiego.
ÂŻycie zmusza mnie wciÂąÂż do wielkich wyzwaĂą, a nie do powielania schematĂłw myÂślenia z wczoraj - nastĂŞpnego dnia.

niezaleÂżnie od okolicznoÂści
tu i teraz jest zawsze najwaÂżniejsze

sztuka/technika manipulacji zawsze opiera siĂŞ na stworzeniu umysÂłowej koncepcji zagnieÂżdÂżenia/skoncentrowania uwagi na przeszÂłoÂści lub przyszÂłoÂści
katalizatorem tego procesu jest zawsze emocjonalne warunkowanie - strachem (czasami "szczĂŞÂściem" dla stworzenia iluzji nirvany, do ktĂłrej potem siĂŞ odwoÂłujemy w tĂŞsknocie, co do Âżycia w przeszÂłoÂści sprowadza siĂŞ...)

zatem kluczem sÂą dla mnie emocje tzn, ich kontrola - rozumiem to w ten sposĂłb jak Don Juan: wojownik Âżyje strategicznie
fragment "OdrĂŞbnej rzeczywistoÂści"

Cytuj

PowiedziaÂłem, Âże kontrolowanie siĂŞ przez caÂły czas jest dla czÂłowieka niemoÂżliwe. Don Juan
twierdziÂł uparcie, Âże dla wojownika nic nie pozostaje poza jego kontrolÂą. Jako argumentu uÂżyÂłem
pojĂŞcia wypadku mĂłwiÂąc, Âże to, co przydarzyÂło mi siĂŞ przy kanale z wodÂą, moÂżna z pewnoÂściÂą
okreÂśliĂŚ mianem wypadku, poniewaÂż ani nie chciaÂłem, ani teÂż nie byÂłem Âświadomy swojego
niewÂłaÂściwego zachowania. RozmawialiÂśmy o rĂłÂżnych ludziach doÂświadczajÂących nieszczĂŞÂśĂŚ, ktĂłre
moÂżna nazwaĂŚ wypadkami. SzczegĂłlnie rozwodziÂłem siĂŞ nad Lucasem, bardzo miÂłym starym
Indianinem Yaqui, ktĂłry zostaÂł ciĂŞÂżko ranny w wypadku, kiedy wywrĂłciÂła siĂŞ prowadzona przez niego
ciĂŞÂżarĂłwka.
– MyÂślĂŞ, Âże unikniĂŞcie wypadku jest niemoÂżliwe – powiedziaÂłem. – ÂŻaden czÂłowiek nie jest w stanie
kontrolowaĂŚ wszystkiego dookoÂła.
– To prawda – powiedziaÂł ostro don Juan. – Lecz nie wszystko jest wypadkiem nie do unikniĂŞcia.
Lucas nie Âżyje jak wojownik. Gdyby tak ÂżyÂł, wiedziaÂłby, Âże czeka i wiedziaÂłby, na co czeka, no i nie
prowadziÂłby ciĂŞÂżarĂłwki po pijanemu. RozbiÂł samochĂłd o skaÂłĂŞ przy drodze, poniewaÂż byÂł pijany i
niepotrzebnie kaleczyÂł swoje ciaÂło.
Dla wojownika Âżycie jest ĂŚwiczeniem ze strategii – ciÂągnÂąÂł don Juan. – Ty za to chcesz odkryĂŚ
sens Âżycia. Wojownik nie dba o sens. Gdyby Lucas ÂżyÂł jak wojownik – a miaÂł takÂą szansĂŞ, jak wszyscy
– ÂżyÂłby strategicznie. Gdyby nie mĂłgÂł uniknÂąĂŚ wypadku, w ktĂłrym poÂłamaÂł Âżebra, znalazÂłby sposĂłb na
wyrĂłwnanie swych szans albo uniknÂąÂłby jego konsekwencji, albo teÂż walczyÂłby z nimi. Gdyby Lucas
byÂł wojownikiem, nie siedziaÂłby w swoim obskurnym domku, umierajÂąc z gÂłodu. WalczyÂłby do koĂąca.
PrzedstawiÂłem don Juanowi alternatywĂŞ, uÂżywajÂąc go jako przykÂładu i pytajÂąc, co by byÂło, gdybyon sam staÂł siĂŞ ofiarÂą wypadku i miaÂł poturbowane nogi.
– Gdybym nie mĂłgÂł nic na to poradziĂŚ i straciÂł nogi – powiedziaÂł – nie mĂłgÂłbym juÂż dÂłuÂżej byĂŚ
czÂłowiekiem, wiĂŞc doÂłÂączyÂłbym do tego, co czeka tam na mnie.
ZrobiÂł rĂŞkÂą gest wskazujÂący to, co znajdowaÂło siĂŞ dookoÂła.
KÂłĂłciÂłem siĂŞ dalej twierdzÂąc, Âże mnie nie zrozumiaÂł. ChciaÂłem wykazaĂŚ, Âże niemoÂżliwe jest, Âżeby
czÂłowiek byÂł w stanie przewidzieĂŚ wszystkie zmienne wchodzÂące w skÂład jego codziennych dziaÂłaĂą.
– MogĂŞ ci tylko powiedzieĂŚ – stwierdziÂł don Juan – Âże wojownik nigdy nie staje siĂŞ dostĂŞpny, nigdy
nie stoi na drodze i nie czeka, aÂż go coÂś zniszczy. W ten sposĂłb Zmniejsza do minimum wszystkie
nieprzewidziane moÂżliwoÂści. Tego, co ty nazywasz wypadkami, moÂżna przewaÂżnie bardzo Âłatwo
uniknÂąĂŚ, chyba Âże jest siĂŞ ÂżyjÂącym bezÂładnie gÂłupcem.
– Nie moÂżna ÂżyĂŚ strategicznie przez caÂły czas – powiedziaÂłem. – WyobraÂź sobie, Âże ktoÂś czeka na
ciebie z karabinem z celownikiem optycznym. MoÂże dokÂładnie ciĂŞ namierzyĂŚ z odlegÂłoÂści piĂŞciuset
jardĂłw. Co byÂś zrobiÂł?
Don Juan popatrzyÂł na mnie z niedowierzaniem, p0 czym wybuchnÂąÂł Âśmiechem.
– Co byÂś zrobiÂł? – nalegaÂłem.
– Gdyby ktoÂś czekaÂł na mnie z karabinem z celownikiem optycznym? – spytaÂł, przedrzeÂźniajÂąc
mnie.
– Gdyby ktoÂś schowaÂł siĂŞ i czekaÂł na ciebie. Nie miaÂłbyÂś szans. Nie potrafisz zatrzymaĂŚ kuli.
– Nie. Nie potrafiĂŞ. CiÂągle jednak nie rozumiem, o co ci chodzi.
– Chodzi mi o to, Âże ta caÂła twoja strategia nic nie pomoÂże w takiej sytuacji.
– AleÂż owszem. JeÂśli ktoÂś bĂŞdzie czekaÂł na mnie z karabinem z celownikiem optycznym, po prostu
tam nie pĂłjdĂŞ.

a wiĂŞc nie ÂłaÂźmy tam, gdzie czeka nas nas typ z karabinem ;)

MHS hmm hmm, pewne doÂświadczenia, zwÂłaszcza „walka z wiatrakami” jak czasem postrzegamy tÂą rzeczywistoÂśĂŚ, bywajÂą mĂŞczÂące i zniechĂŞcajÂące, racja, ale tylko cierpliwoÂśĂŚ i wytrwaÂłoÂśĂŚ przyniosÂą nam owoce i satysfakcjĂŞ z wykonanej pracy. Ludzie "wiedzÂący" przybierajÂą czasem postaĂŚ rodzica, ktĂłrego do szaÂłu doprowadzajÂą kolejne etapy rozwoju ÂświadomoÂści dzieci. Rodzica, ktĂłrego irytuje, Âże dziecko nie widzi/rozumie, lub wrĂŞcz nie chce zrozumieĂŚ oczywistoÂści, i pcha siĂŞ tam, gdzie rodzic, w swej mÂądroÂści, nigdy by siĂŞ nie zapĂŞdziÂł. Warto jednak czasem pobiec za tym dzieckiem by doÂświadczyĂŚ czegoÂś nowego.

BazujÂąc na wÂłasnych doÂświadczeniach, wypracowaÂłam sobie pewien mocno stÂąpajÂący po ziemi optymizm. I ten optymizm, ktĂłremu stopa procentowa oczywiÂście czasem siĂŞ waha, pozwala mi spojrzeĂŚ na te wspomniane wczeÂśniej wiatraki z innej perspektywy. Perspektywy czasu, w ktĂłrym, wspomniane przez Ciebie, TERAZ gra kluczowÂą rolĂŞ.

Ziarno, zanim przebije siĂŞ przez otoczkĂŞ i wygrzebie na powierzchnie gleby, potrzebuje okreÂślonego przedziaÂłu czasowego. W TERAZ, w miarĂŞ naszych moÂżliwoÂści, moÂżemy mu jedynie zapewniĂŚ odpowiednie warunki do zdrowego, optymalnego wzrostu. Tym samym, na „ÂśpiÂących” naleÂży spoglÂądaĂŚ oczami przyjaciĂłÂł, ktĂłrzy majÂą na uwadze ich dobro, aby podczas „chodzenia we Âśnie” nie zrobili sobie krzywdy, a budzÂąc siĂŞ, nie doznali szoku stykajÂąc siĂŞ bezpoÂśrednio z prawdÂą.

Za kaÂżdym razem, gdy dopadajÂą nas wÂątpliwoÂści i zniechĂŞcenie, zwrĂłĂŚmy siĂŞ w stronĂŞ natury i tego, jak ona Âświetnie radzi sobie z wÂłasnymi procesami. MoÂżna by rzec, Âże w krainie fauny i flory panuje wieczna harmonia – jeÂśli nie znajdzie siĂŞ jakiÂś „ambitny” czÂłowiek, ktĂłry myÂśli sobie tĂŞ harmoniĂŞ podrasowaĂŚ.

Jak sÂłusznie zauwaÂżyÂłeÂś caÂły czas coÂś przerabiamy, i jest to KAWAÂŁ historii, jeÂśli weÂźmiemy rĂłwnieÂż pod uwagĂŞ genezĂŞ ludzkoÂści Sitchin’a. Nie dzieje siĂŞ to bez przyczyny. Usilnie pragniemy bowiem przejrzeĂŚ siĂŞ w tym Zwierciadle Czasu i zrozumieĂŚ, kim naprawdĂŞ jesteÂśmy. Ze zrozumienia bowiem wypÂływa przebaczenie, a tym samym uzdrowienie, na ktĂłre dÂługo nie mogliÂśmy siĂŞ zdobyĂŚ, i ktĂłre dÂługo nie byÂło moÂżliwe. Dopiero obecna ÂświadomoÂśĂŚ moÂże prĂłbowaĂŚ sobie z tym poradziĂŚ, stÂąd te ciÂągÂłe historyczne wynurzenia.

JeÂśli TERAZ uzdrowimy i wyjaÂśnimy zaprzeszÂłoÂści (siĂŞgajÂące zarania dziejĂłw), to podarujemy sobie moÂżliwoÂśĂŚ tworzenia nowej rzeczywistoÂści w oparciu o harmoniĂŞ ÂświatÂła. Wszystko bowiem zostanie oczyszczone, a tym samym wzroÂśnie nasza "przepustowoÂśĂŚ".

Najpierw jednak musimy odzyskaĂŚ swojÂą toÂżsamoÂśĂŚ, ktĂłra podzielona zostaÂła na maÂłe kawaÂłeczki ukÂładanki i rozproszona. Proces uzdrawiania trwa, wspierajmy go na tyle, na ile TERAZ potrafimy. Nie znaczy to, Âże mamy siĂŞ poddawaĂŚ propagowanemu przez media szaleĂąstwu, raczej sami musimy stwarzaĂŚ moÂżliwoÂści do szerzenia nowej wiedzy w Âśrodowisku jej i nam sprzyjajÂącym.

Z tego, co widzĂŞ, rozwinĂŞÂłam trochĂŞ szerszÂą perspektywĂŞ niÂż siĂŞ spodziewaÂłam, mam jednak nadziejĂŞ, Âże ubranÂą w zrozumiaÂłe myÂśli i pojĂŞcia ;)

Pozdrawiam serdecznie :)

Droga tjavar ,
Niezwykle ceniĂŞ sobie Twoje posty. Jest w nich wielka empatia dla wszystkich ludzi. Nie znaczy to, Âże nie bĂŞdĂŞ z TobÂą polemizowaÂł.

Piszesz

Cytuj

"Najpierw jednak musimy odzyskaĂŚ swojÂą toÂżsamoÂśĂŚ, ktĂłra podzielona zostaÂła na maÂłe kawaÂłeczki ukÂładanki i rozproszona. Proces uzdrawiania trwa,(..) "

PozwĂłl, Âże nie zgodzĂŞ siĂŞ z w tym miejscu. WedÂług mnie toÂżsamoÂśĂŚ jest wÂłaÂśnie tym, co nas dzieli .I w pewnym sensie jest to dla nas dobre. KaÂżdy ma swojÂą toÂżsamoÂśĂŚ dziĂŞki czemu rĂłÂżnimy siĂŞ od siebie. JesteÂśmy podzielonÂą na kawaÂłeczki JedniÂą , ktĂłra doÂświadcza samej siebie w procesie tego wielkiego podzielenia. Na tym codziennym poziomie naszych codziennych zdarzeĂą ciÂągle ze sobÂą konkurujemy w ten czy inny sposĂłb. Ale moÂżna na to spojrzeĂŚ z wyÂższego poziomu , na ktĂłrym wÂłaÂśnie brak jest toÂżsamoÂści. To moje i Twoje "NIE WIEM" to poczucie braku toÂżsamoÂści wÂłaÂśnie. W wewnĂŞtrznej pustce bez Âżadnych myÂśli, ocen czy rĂłÂżnic , bez niczego, co nas mogÂłoby rozdzieliĂŚ ÂłÂączymy siĂŞ jako jedna ÂŚwiadomoÂśĂŚ. Nie jest to ÂświadomoÂśĂŚ czegoÂś.. W TERAZ dokonujemy obserwacji tego co jest. Jam Jest. Procesem uzdrawiania nazwaÂłbym umiejĂŞtnoÂśĂŚ rĂłwnoczesnego przebywania w "nie wiem" bez Âżadnej toÂżsamoÂści, jak i doÂświadczania swojego kawaÂłeczka ukÂładanki jednoczeÂśnie. Uzdrawianie polega na dÂłuÂższym jakoÂściowym przebywaniu we wspĂłlnym obszarze naszej osobliwej pustki, owym "stilness point" jak mawia Nassim Haramein, czyli w strefie wspĂłlnej dla wszystkich ciszy wÂłasnego wnĂŞtrza, kosztem wÂłaÂśnie TOÂŹSAMOÂŚCI , ktĂłrej kaÂżdy aspekt siĂŞ rĂłÂżni od wszystkich innych , co wynika z indywidualnej przeszÂłoÂści oraz wyobraÂżeĂą na temat przyszÂłoÂści. Jedynie w TERAZ wszystko jest takie, jakie jest.

Cytat: tijavar Kwiecień 19, 2010, 20:44:07

TERAZ gra kluczowÂą rolĂŞ.

Nie wiem, czy ktoÂś wogĂłle prowadzi jakieÂś rzetelne badania socjologiczne, ale moÂżna postawiĂŚ zasadnÂą hipotezĂŞ, iÂż w ÂświadomoÂści spoÂłecznej nie wiele siĂŞ zmienia.
MoÂżna teÂż napisaĂŚ naukowÂą rozprawĂŞ i jÂą z ÂłatwoÂściÂą udowodniĂŚ, Âże zawsze tak byÂło (( z niewielkim zmianami).
StÂąd moja stopa procentowa siĂŞ waha, wobec tego co na zewnÂątrz, ale roÂśnie wobec samego siebie.
KrĂłtko mĂłwiÂąc ÂłÂączy nas tutaj wszystkich obsesyjne poszukiwanie sensu, czy nawet ''lekarstwa'' na bezmiar rĂłÂżnych frustracji i ztÂąd i z tego powodu ÂłaczÂą siĂŞ ludzie, tudzieÂż na internetowych forach.
WiĂŞc przychodzÂą i mĂłwiÂą (jestem zagubiony, zagubiona)
Co niektĂłrzy szukajÂą tutaj teÂż dobra. Problem w tym, Âże zapomnieli, Âże najwiĂŞkszym dobrem sÂą oni sami, a poszukiwanie pestki poza jabÂłkiem mija siĂŞ z celem.
Na temat dobra w sensie spoÂłecznym niech piszÂą tutaj przedstawiciele nauk spoÂłecznych, a ja w tej sprawie raczej mam nie wiele do powiedzenia, bo jestem przedstawicielem nauk technicznych.

Ostatnie ''narodowe'' wydarzenia sÂą w moim odczuciu potwierdzeniem, Âże plastrem na skoÂłatanÂą duszĂŞ Polaka moÂże byĂŚ cokolwiek : ÂśmierĂŚ PapieÂża, prezydenta RP, czy MaÂłysz, oby tylko wysoko lataÂł. Sukces narodu per procura, ktĂłry przynosi chwilowÂą ulgĂŞ. Ale jest to tylko efekt placebo.

KaÂżdy z nas jest inny, a szukanie generalizacji moÂże siĂŞ okazaĂŚ szukaniem przesÂądĂłw. Z pewnoÂściÂą to nie Âżaden przypadek, Âże urodziliÂśmy w kraju o imponujÂącej historii klĂŞsk. Martyrologia naszego spoÂłeczeĂąstwa jest tak ogromna, Âże Âłatwiej nam przyznawaĂŚ siĂŞ do najwiĂŞkszych nieszczĂŞÂśĂŚ i wynosiĂŚ je na piedestaÂły, niÂż do najwiĂŞkszych sukcesĂłw. Sukcesy trzeba udowadniaĂŚ, a postawa ''ofiary'' mĂłwi sama za siebie zgodnie z jej definicjÂą - pozwĂłl mi pozostaĂŚ ''ofiarÂą'' w rĂŞkach obcych siÂł i okolicznoÂści pozostajÂących poza mojÂą kontrolÂą''.

Pytanie co dalej ?
Takie pytanie zadajÂą ''ofiary'', ktĂłre padÂły ''ofiarÂą'' spoÂłecznego zaprogramowania.
NiektĂłrzy pytajÂą nawet co po Âśmierci ?

TERAZ, to wszystko co istnieje, alby nigdy.

SÂą to ''najÂświĂŞtrze sÂłowa'', jakie moÂżna przelaĂŚ na papier.

TudzieÂż mogĂŞ wysnuĂŚ swojÂą uwagĂŞ p.Winterowi i Nassimowi, ktĂłrzy wobec
wielu swoich imponujÂących teorii, nie potrafili pokazaĂŚ nawet jednego prostego narzĂŞdzia, ktĂłrym jest TERAZ, czyli nauka bycia w rzeczywistoÂści, ktĂłra niÂą jest.

JEST - TERAZ, czyli, to co stanowi klucz do samego siebie, klucz do duszy, klucz do swojej prawdy, swojego Âświadectwa, caÂłego wszechÂświata......

PodrĂłÂż tylnymi drzwiami do wÂłasnego Domu i bocznymi torami do celu, moÂże jest i piĂŞkna, ale nie dla kaÂżdego.

pozdrawiam

MHS moim zdaniem Nassim wÂłaÂśnie "odsÂłoniÂł siĂŞ" w wywiadzie po CASYS 09. W 3 ciej czĂŞÂści wywiadu mĂłwi dosÂłownie o tym jak w praktyce wykorzystaĂŚ nasze TERAZ.
Oto w tym fragmencie na przykÂład :
PytajÂąca : SpĂŞdzamy wiĂŞkszoÂśĂŚ naszego czasu na tej krawĂŞdzi.
Nassim : Zgadza siĂŞ. W tym wirze ! Ale gdy znajdziemy czas kaÂżdego poranka by poÂłÂączyĂŚ siĂŞ z tÂą ciszÂą/bezruchem to przynajmniej bĂŞdziemy wiedzieli jak tam powrĂłciĂŚ. WiĂŞc jeÂśli doÂświadczymy wiru w trakcie dnia,wtedy moÂżemy dojÂśĂŚ do: „O, ja wiruje!” , „Dajcie mi minutkĂŞ”. Wiesz... w trakcie nudnego spotkania: „Przepraszam muszĂŞ wyjÂśĂŚ do toalety” I po prostu, nieco powrĂłciĂŚ do tego punktu osobliwoÂści. WrĂłciĂŚ do tego punktu o nieskoĂączonym potencjale. PowrĂłciĂŚ do tego poÂłÂączenia z wszechÂświatem, z CAÂŁYM wszechÂświatem, z KAÂŻDYM atomem, CAÂŁÂĄ energiÂą wszechÂświata, ktĂłra stale ciĂŞ wspiera. A z tego punktu ponownie powracamy do kontroli, do centrum. A wtedy moÂżemy znowu kontynuowaĂŚ nasz dzieĂą. Ale jeÂśli nie monitorujemy tego gdzie jesteÂśmy, w relacji do tego Âśrodka, jeÂśli nie wiemy gdzie jest to centrum, to nie posiadamy skali, aby wiedzieĂŚ jak daleko jesteÂśmy w wirze.

Poza tym Nassim piĂŞknie przyciÂąga "techniczne" umysÂły ( do ktĂłrej to grupy i ja siĂŞ zaliczam ) choĂŚby takimi wypowiedziami :

Nassim -(..) To referat, ktĂłry mĂłwi,Âże kaÂżdy atom jest mini czarnÂą dziurÂą,Âże posiada nieskoĂączonÂą gĂŞstoÂśĂŚ, ma nieskoĂączony potencjaÂł, Âże wszystko posiada osobliwoÂśĂŚ w swoim centrum. Referat na kilku pierwszych stronach opracowuje i wykazuje matematycznie, Âże energia prĂłÂżni, sama struktura prĂłÂżni ÂłÂączy, czy teÂż splata wszystkie protony jako skÂładowe jÂądra atomowego, Âże wszystkie jÂądra atomĂłw sÂą splÂątane, poniewaÂż taka jest struktura prĂłÂżni. Struktura, ktĂłra sprawia, Âże prĂłÂżnia nie jest pasywnÂą, lecz aktywnÂą prĂłÂżniÂą, odgrywajÂącÂą rolĂŞ w tworzeniu Âświata materialnego, ale rĂłwnieÂż strukturÂą, ktĂłra ÂłÂączy wszystkie rzeczy. W zasadzie jest to matematyczna interpretacja koncepcji, Âże wszystko jest jednym. Tak wiĂŞc, jest to rzeczywiÂście matematycznie udowodnione.

I do mnie to przemawia.
Nie ma potrzeby tworzenia dodatkowych toÂżsamoÂści. Wystarczy , Âże i tak jest ich bez liku wÂłÂączajÂąc w to toÂżsamoÂśĂŚ spoÂłecznÂą, narodowÂą, a nawet pod "toÂżsamoÂśĂŚ " podciÂągajÂąc potrzebĂŞ przynaleÂżnoÂści do czegoÂś. I tak kaÂżdy z nas jest "JAKIÂŚ", jest okreÂślony , ale jednoczeÂśnie - co wynika z wypowiedzi Nassima, jesteÂśmy poÂłÂączeni beztoÂżamoÂściowÂą sieciÂą OsobliwoÂści, ktĂłre nieszczĂŞÂśliwie nazywamy "czarnymi dziurami". OkreÂślenie "czarna dziura" (jak rozumiem ) dotyczy tu wyÂłÂącznie czegoÂś pozbawionego toÂżsamoÂści .

KaÂżdy ma wÂłasnÂą toÂżsamoÂśĂŚ, kaÂżdy jest pewnym kompletnym obrazem, wspaniaÂłÂą i niepowtarzalnÂą indywidualnoÂściÂą, a jednoczeÂśnie posiada w swym jestestwie to miejsce okreÂślone przez Ciebie east „nie wiem”. To „nie wiem” to wg mnie miejsce pozwalajÂące nam na doÂświadczanie, przyÂłÂączanie kolejnych elementĂłw „ukÂładanki”, poszerzanie percepcji. DziĂŞki temu wciÂąÂż siĂŞ rozwijamy. DziaÂła to na zasadzie ukÂładania puzzli. KaÂżdy kawaÂłek jest pewnym skoĂączonym obrazem, jednak w kolejnej perspektywie okazuje siĂŞ on elementem czegoÂś wiĂŞkszego i bardziej zÂłoÂżonego choĂŚ teÂż kompletnego, i tak dalej w nieskoĂączonoÂśĂŚ. Sam element w sobie posiada indywidualnÂą toÂżsamoÂśĂŚ, przyÂłÂączony do innych posiada toÂżsamoÂśĂŚ zbiorowÂą, nie znaczy to, Âże ta indywidualna jest eliminowana na rzecz zbiorowej.

StreszczajÂąc siĂŞ, jeÂśli kaÂżda ÂświadomoÂśĂŚ indywidualna, zacznie robiĂŚ to, co przytoczyÂłeÂś w swoim poÂście:

Cytuj

po prostu, nieco powrĂłciĂŚ do tego punktu osobliwoÂści. WrĂłciĂŚ do tego punktu o nieskoĂączonym potencjale. PowrĂłciĂŚ do tego poÂłÂączenia z wszechÂświatem, z CAÂŁYM wszechÂświatem, z KAÂŻDYM atomem, CAÂŁÂĄ energiÂą wszechÂświata, ktĂłra stale ciĂŞ wspiera

to wpÂłynie na stan ÂświadomoÂści zbiorowej w swojej aktualnej rzeczywistoÂści, co wpÂłynie na jej potencjaÂł, a co z kolei bĂŞdzie miaÂło wpÂływ na kaÂżdÂą innÂą jednostkowÂą ÂświadomoÂśĂŚ, ktĂłra siĂŞ w niej znajduje przez co na jej rozwĂłj. Wszyscy na siebie oddziaÂłujemy.

Jako uzupeÂłnienie wklejam ciekawy "Manifest etnopluralistyczny":

Cytuj

TOÂŻSAMOÂŚĂ

Manifest etnopluralistyczny

I. CzÂłowiek ma naturalnÂą potrzebĂŞ identyfikacji z jakÂąÂś grupÂą. Jedynie czĂŞÂśĂŚ swojej osobowoÂści jesteÂśmy w stanie wytworzyĂŚ sami, resztĂŞ przejmujemy od innych ludzi w formie kultury. CzÂłowiek wykorzeniony, tj. wyrwany z kultury charakterystycznej dla swojej spoÂłecznoÂści, jest zagubiony w Âświecie, a taka akulturacja zubaÂża jego osobowoÂśĂŚ. Nie majÂąc oparcia w kulturze - zbiorowej toÂżsamoÂści - moÂże byĂŚ Âłatwo manipulowany przez wÂładzĂŞ i bezmyÂślnie ulega modom.

II. WolnoÂśĂŚ czÂłowieka wyraÂża siĂŞ w prawie do zachowania swojej toÂżsamoÂści i odmiennoÂści. RĂłÂżnorodnoÂśĂŚ rodzaju ludzkiego, manifestujÂąca siĂŞ we wszystkich sferach jego egzystencji, jest faktem, ktĂłry nie podlega dyskusji. Bogactwo bytu wynikajÂące ze zrĂłÂżnicowania ludzkoÂści jest jednÂą z podstawowych wartoÂści godnych obrony.

III. Prawo do zachowania zbiorowej toÂżsamoÂści kulturowej wynika wiĂŞc niejako z prawa kaÂżdej jednostki do zachowania swej toÂżsamoÂści indywidualnej; toÂżsamoÂśĂŚ zbiorowa jest zarazem wartoÂściÂą samoistnÂą jako niezbĂŞdne spoiwo solidarnoÂści spoÂłecznej. Nieograniczona swoboda zmieniania toÂżsamoÂści wprowadza chaos w Âżycie grupy, osÂłabia jej spoistoÂśĂŚ i uÂłatwia asymilacjĂŞ zbiorowoÂści maÂłych przez wielkie. WybĂłr toÂżsamoÂści nie powinien wiĂŞc byĂŚ wyÂłÂącznym prawem jednostki - jej opcja winna byĂŚ teÂż akceptowana przez innych.

IV. ToÂżsamoÂści zbiorowe (kultury) mogÂą siĂŞ tworzyĂŚ na rĂłÂżnych fundamentach, ale najbardziej rozpowszechnionÂą formÂą grupowej toÂżsamoÂści jest toÂżsamoÂśĂŚ etniczna (narodowa, plemienna, regionalna). BroniÂąc jej, bronimy zarĂłwno bogactwa i rĂłÂżnorodnoÂści otaczajÂącego nas Âświata, jak i realnej wolnoÂści grupy (zbiorowoÂśĂŚ nie moÂże byĂŚ wolna, jeÂśli nie jest Âświadoma swojej odrĂŞbnoÂści). Co wiĂŞcej, bĂŞdÂąc zakorzenionymi w jakiejÂś kulturze, tym bardziej uwraÂżliwieni jesteÂśmy na odmiennoÂśĂŚ innych kultur. Dla czÂłowieka wykorzenionego wszystkie kultury sÂą jednako obce i obojĂŞtne, nie moÂżna wiĂŞc mĂłwiĂŚ w jego przypadku o "tolerancji", tylko o braku wÂłasnej toÂżsamoÂści.

V. Kultury wytworzonych w toku przemian dziejowych wspĂłlnot naturalnych opierajÂą siĂŞ na TRADYCJI. Zerwanie z tradycjÂą prowadzi nieuchronnie do utraty wÂłasnej toÂżsamoÂści kulturowej, a to jest rĂłwnoznaczne z alienacjÂą jednostek i dezintegracjÂą zbiorowoÂści. Dlatego, nie pragnÂąc bynajmniej stagnacji ani nie tĂŞskniÂąc za petryfikacjÂą status quo, domagamy siĂŞ zrewidowania baÂłwochwalczego stosunku do PostĂŞpu, ktĂłry bynajmniej nie jest dobry sam przez siĂŞ. Lepsze sÂą sprawdzone tradycyjne formy niÂż eksperymentowanie na Âżywym organizmie: spoÂłeczeĂąstwo musi siĂŞ rozwijaĂŚ, ale zmiany muszÂą mieĂŚ charakter ewolucyjny i niewymuszony, nie mogÂą doprowadziĂŚ do zerwania ciÂągÂłoÂści kulturowej.

__________________________________________________________________________

AbstrahujÂąc od powyÂższego, ktoÂś moÂże mi wyjaÂśniĂŚ jak mogÂło dojÂśĂŚ do „wyparowania” 20 ciaÂł z samolotu? Stan szczÂątek (dosÂłowne poszatkowanie, roztarcie, plus rozprzestrzenienie) uniemoÂżliwia ich identyfikacjĂŞ.. Pomijam wszelkie inne „dziwnoÂści”, ale co z tÂą 20? Jest na to jakieÂś zjawisko fizyczno - chemiczne? WyczerpaÂłam wszelkie moÂżliwoÂści, moja mama jest fizykiem i teÂż sobie gÂłowie Âłamie, byĂŚ moÂże mamy zbyt maÂło danych, ale moÂże komuÂś coÂś juÂż zaÂświtaÂło?

DziĂŞkujĂŞ i pozdrawiam.

Cytat: tijavar Kwiecień 20, 2010, 14:54:14

Sam element w sobie posiada indywidualnÂą toÂżsamoÂśĂŚ, przyÂłÂączony do innych posiada toÂżsamoÂśĂŚ zbiorowÂą, nie znaczy to, Âże ta indywidualna jest eliminowana na rzecz zbiorowej.

Bardzo stara i nieprawdziwa wiedza.
W istocie pomieszanie pojĂŞĂŚ toÂżsamoÂści z utoÂżsamianiem, czyli identyfikacjÂą z czymÂś lub kimÂś.
To tak dawniej uczono nawet na uniwersytach psychologii, Âże : dla ludzi niezmiernie waÂżne jest poczucie przynaleÂżnoÂści spoÂłecznej, kulturowej, obyczajowej, religijnej itd... Jednak warto zrozumieĂŚ i stwierdziĂŚ samemu, Âże nikt nie musi do niczego przynaleÂżeĂŚ, z niczym siĂŞ utoÂżsamiaĂŚ i z niczym identyfikowaĂŚ.

Jak na razie w procesach przemiany ÂświadomoÂści, obserwujemy odejÂście od tzw. zbiorowej tozsamoÂści religijnej, z resztÂą nieco gorzej.

Kolejny temat pod rozprawĂŞ naukowÂą.

Po pierwsze to :

MajÂąc potrzebĂŞ przynaleÂżnoÂści, (toÂżsamoÂści zbiorowej) pozwalamy, by spoÂłeczeĂąstwo kontrolowaÂło nas i manipulowaÂło nami za pomocÂą tzw. gry "zaakceptujĂŞ albo odrzucĂŞ".
W tÂą grĂŞ bawi siĂŞ caÂła ludzkoÂśĂŚ. Grze polegajÂącej w identyfikacjĂŞ z grupÂą, przekonaniem, ideÂą, ideologiÂą, lub jakÂąÂś innÂą etykietkÂą. ...? ...!

Nie potrzebujemy nigdzie przynaleÂżeĂŚ, nie potrzebujemy aprobaty, niczego nie potrzebujemy.

Naszym naturalnym stanem jest miÂłoÂśĂŚ i wolnoÂśĂŚ i nie ma znaczenia, czy ''plemiĂŞ'' o nazwie spoÂłeczeĂąstwo nas zaakceptuje, czy nie.

JesteÂśmy wolni !

Ten caÂły manifest jest nieporozumieniem.
KtoÂś go napisaÂł wczeÂśniej zadajÂąc pytanie?

A jaki bĂŞdzie mĂłj zwiÂązek ze Âświatem, jeÂśli nie bĂŞdĂŞ siĂŞ z niczym utoÂżsamiaÂł, nie bĂŞdĂŞ posiadaÂł tzw.drugiej toÂżsamoÂści ?

No wÂłaÂśnie! Nasza spoÂłeczna edukacja nie pozwala nam na takÂą wolnoÂśĂŚ na tym etapie naszej ÂświadomoÂści.
CiÂągle, wiĂŞc potrzebujemy ''usypiajÂących tabletek'' : tradycji, zasad, etykiety, norm spoÂłecznych, kodeksĂłw moralnych, prawa itd...itp. - jednym sÂłowem – warunkowania.
WiĂŞc dla wiĂŞkszoÂści z nas jak na razie ( o czym Âświadczy ten manifest)
identyfikacja, lub tzw.(druga toÂżsamoÂśĂŚ) jak na razie jest tylko interesujÂącÂą teoriÂą.

Cytat :

UTOÂŻSAMIANIE ( IDENTYFIKACJA) JEST PRZYCZYNÂĄ WSZELKIEGO CIERPIENIA.

Tracimy samych siebie, utoÂżsamiajÂąc siĂŞ z rĂłÂżnymi rzeczami – swoimi opiniami, reputacjÂą, grupÂą socjo-ekonomicznÂą, narodowÂściÂą, obyczajowoÂściÂą,kulturowoÂściÂą, religijnoÂściÂą. Robimy to w celu zdobycia poczucia bezpieczeĂąstwa.

Kolejny Cytat :

Porzucenie swej toÂżsamoÂści (identyfikacji) jest zbyt przeraÂżajÂącÂą perspektywÂą dla wiĂŞkszoÂści ludzi. Ludzie odczuwajÂą je jako zagroÂżenie dla samej swej egzystencji, poniewaÂż tak mocno utoÂżsamiajÂą siĂŞ ze swymi rolami, funkcjami, stanem posiadania, Âże traktujÂą je jako czĂŞÂśĂŚ siebie, a to jest przyczynÂą lĂŞku, nieÂświadomoÂści i zgubienia drogi do Domu.

Nie ma czegoÂś takiego jak toÂżsamoÂśĂŚ zbiorowa.
Jest to tylko kolejna wizja i kolejny scenariusz ludzkich nieprawidÂłowych wyobraÂżeĂą
na temat samego siebie i otaczajÂącego Âświata.
Jak gÂłoszÂą mistyczno- gnostyczne tradycje, proces dezidentyfikacji z czymkolwiek ! nastĂŞpuje w momencie otwierania siĂŞ czakry Trzeciego Oka.
WĂłwczas zaczynamy poznawaĂŚ swojÂą prawdziwÂą (naturĂŞ) toÂżsamoÂśĂŚ, ktĂłra nie zaleÂży od niczego i ma na imiĂŞ moja wÂłasna prawda, moje wÂłasne istnienie, w ktĂłrym zawiera siĂŞ dosÂłownie wszystko.

ProszĂŞ poczytaĂŚ co mĂłwili i mĂłwiÂą o tym rĂłÂżni ''wielcy'' tego Âświata jak waÂżny jest proces dezidentyfikacji, jeÂżeli chcemy uczyniĂŚ wielki krok naprzĂłd !

Ma to tym bardziej przegromne znaczenie wÂłaÂśnie TERAZ, w obliczu nadchodzÂących zmian w procesach ÂświadomoÂści.
Ewentulanie odsyÂłam do fachowej literatury na ten temat, ktĂłra jest w programie nauczania dzisiejszych szkĂłÂł psycholgii, czy wielkich szkĂłÂł osobistego rozwoju.

pozdrawiam

Ps. WÂątek do przeniesienia East, ale poniekÂąd sam zaczÂąÂłeÂś temat dotyczÂący (toÂżsamoÂści), ktĂłry siĂŞ rozwinÂąÂł. ;)

MHS, za duÂżo chcesz przekazaĂŚ na raz i powiem szczerze, Âże pogubiÂłam siĂŞ w Twym przekazie. PrĂłbujĂŞ siĂŞ ustosunkowaĂŚ, ale w sumie to nie wiem do czego...MiaÂłam nawet myÂśl, Âże chyba mĂłwimy o czymÂś zupeÂłnie innym. MoÂże w tym mĂłj bÂłÂąd, have no clue.

WydziergaÂłam jednak momenty, ktĂłre podsunĂŞÂły mi nastĂŞpujÂące odpowiedzi, odnieÂś je do czego czujesz:

MiÂłoÂśĂŚ i wolnoÂśĂŚ to kwestia stanu ducha, bez wzglĂŞdu na czynniki zewnĂŞtrzne. To jest prawdziwa wolnoÂśĂŚ, ktĂłrej szukasz.

Ograniczenia wynikajÂą z braku wiedzy.

I coÂś od siebie, bo sobie trochĂŞ pomyÂślaÂłam nad swojÂą fizycznÂą istotÂą. Jestem czÂłowiekiem pro spoÂłecznym i identyfikujĂŞ siĂŞ z ludÂźmi, ktĂłrymi siĂŞ otaczam. Czy przez tĂŞ identyfikacjĂŞ utoÂżsamiam siĂŞ z ich poglÂądami, przekonaniami, wierzeniami? JakoÂś dotÂąd wychodziÂło, Âże nie koniecznie. Czy potrzebujĂŞ przynaleÂżeĂŚ do tej spoÂłecznoÂści? Jak najbardziej, dziĂŞki niej mam Âśrodki do Âżycia, Âświetne towarzystwo i sporo motywacji do dalszej eksploracji Âświata. Czy liczĂŞ siĂŞ z czyjÂąÂś aprobatÂą? Pewnie, zawsze mile jest byĂŚ pogÂłaskanym, nie znaczy to, Âże tylko dla niej siĂŞ staram byĂŚ dobrym czÂłowiekiem, fachowcem, dzieckiem, przyjacielem.

PotrzebujĂŞ swojej spoÂłecznoÂści, mam potrzebĂŞ do niej przynaleÂżeĂŚ, kocham ludzi, kocham siĂŞ nimi otaczaĂŚ, kocham ich obserwowaĂŚ i czerpaĂŚ z nich inspiracjĂŞ. PotrzebujĂŞ ich, aby mĂłc doÂświadczaĂŚ. Czy pozwalam przez to, aby spoÂłeczeĂąstwo mnie kontrolowaÂło? MyÂślĂŞ, Âże gdyby tak byÂło, to by mnie tu nie byÂło. PoddaÂłabym siĂŞ na pierwszym zakrĂŞcie, bo przynaleÂżnoÂśĂŚ do spoÂłeczeĂąstwa Ziemi, w Polsce, jest trudne. Czy siĂŞ z nimi identyfikujĂŞ? W pewien sposĂłb tak. PrzynaleÂżymy do jednego rodzaju. Czy zatracam w ten sposĂłb czÂąstkĂŞ swojej indywidualnoÂści? A jak myÂślisz?

To wszystko jest zbyt waÂżne i zbyt gÂłĂŞbokie, aby ubraĂŚ je w kilka postĂłw. Ludzie potrzebujÂą poczucia bezpieczeĂąstwa, sÂą gatunkiem stadnym, rozwijajÂącym siĂŞ poprzez wspĂłÂłdziaÂłanie. "PrzynaleÂżnoÂśĂŚ do grupy" w obecnym etapie ÂświadomoÂści ziemi jest czymÂś naturalnym bowiem, nie rozwinĂŞli jeszcze w sobie tej szczegĂłlnej zdolnoÂści do wewnĂŞtrznego zadumania. WciÂąÂż szukajÂą bodÂźcĂłw na zewnÂątrz, ale i to siĂŞ wkrĂłtce zmieni...

OddaÂłam to, co w tej kwestii czuÂłam. Pozdrawiam serdecznie :)

ZakÂładam ten wÂątek pod wpÂływem sÂłusznej uwagi MHS , przenoszÂąc posty z "Kartka z kalendarza .."

W kilku sÂłowach odniosĂŞ siĂŞ rĂłwnieÂż do Manifestu o toÂżsamoÂści.
Nie zgadzam siĂŞ z nim w wiĂŞkszoÂści treÂści, a w szczegĂłlnoÂści z zawartymi weĂą twierdzeniami typu :

"CzÂłowiek wykorzeniony, tj. wyrwany z kultury charakterystycznej dla swojej spoÂłecznoÂści, jest zagubiony w Âświecie, a taka akulturacja zubaÂża jego osobowoÂśĂŚ."

To jest wÂłaÂśnie to, o czym wspomniaÂł MHS, Âże spoÂłecznoÂśĂŚ usiÂłuje wmĂłwiĂŚ mi iÂż bez tej spoÂłecznoÂści bĂŞdĂŞ uboÂższy, a w kaÂżdym razie uboÂższy na osobowoÂści. OdwrĂłĂŚmy tĂŞ zaleÂżnoÂśĂŚ. SpoÂłeczeĂąstwo by nie istniaÂło, nie miaÂłoby toÂżsamoÂści, gdyby nie wypadkowa kaÂżdego w nim uczestnika. Ja jestem czÂłowiekiem z natury , z samego faktu urodzenia siĂŞ. Jestem wyposaÂżony we wszystko, co mi niezbĂŞdne, aby przeÂżyĂŚ, rĂłwnieÂż na bezludnej wyspie. Nie wiedzÂąc co to jest spoÂłeczeĂąstwo nie brakowaÂłoby mi go do szczĂŞÂścia rĂłwnieÂż i na bezludnej wyspie. Ale z kolei sam byÂł bym zdany na siebie w kaÂżdej kwestii. Na siebie i na otaczajÂącÂą mnie naturĂŞ, ale przeÂżyÂłbym bez spoÂłeczeĂąstwa.
Natomiast spoÂłeczeĂąstwo bez Âżadnego uczestnika nie istniaÂłoby. PowyÂższa teza manifestu prĂłbuje zmieniĂŚ hierarchiĂŞ waÂżnoÂści stawiajÂąc "charakterystycznÂą kulturĂŞ" jako wartoÂśĂŚ ponad ludzkÂą. I dlatego teÂż Ci, ktĂłrzy przyjmujÂą takÂą spaczonÂą hierarchiĂŞ prowadzÂą wojny w imiĂŞ swojej charakterystycznoÂści , ktĂłra zawsze bĂŞdzie "waÂżniejsza" niÂż inna "charakterystycznoÂśĂŚ", czy nawet ludzkie Âżycie jednostki w ich wÂłasnym systemie wartoÂści. Zaczyna siĂŞ wtedy sÂłuÂżba programowi pt "spoÂłeczeĂąstwo" . W pewnym sensie ono przestaje sÂłuÂżyĂŚ nam, lecz nas wykorzystuje.

Czym innym jest to , o czym mĂłwi Nassim . U niego ÂŚwiadomoÂśĂŚ Zbiorowa jest rodzajem POLA , ktĂłre rzÂądzi siĂŞ prawami fizyki ( co prawda sÂłabo jeszcze poznanej , ale jednak ). To rodzaj dwukierunkowej sieci informatycznej pomiĂŞdzy JA, a POLEM, ktĂłre jest wypadkowÂą caÂłej ÂświadomoÂści , nie tylko ludzkiej, ale rĂłwnieÂż wszystkiego, co jest, caÂłego Âświata oÂżywionego i nieoÂżywionego poprzez wÂłaÂśnie "czarne dziury" - system natychmiastowych ( splÂątanych) poÂłÂączeĂą osobliwoÂści obecnych w kaÂżdym atomie mojego ciaÂła.

POLE nie wykorzystuje mnie . Co wiĂŞcej, ono uwaÂżnie sÂłucha moich wyraÂźnych intencji , przetwarza je w sobie , odchyla je uwzglĂŞdniajÂąc kolizyjne fale "obcych energii", nieco przeksztaÂłca i powraca do mnie jako rezultat, jako to, czego doÂświadczam fizycznie. Nie nadawaÂłbym POLU Âżadnych atrybutĂłw typu "dobre", "zÂłe" a raczej rozpatrywaÂłbym jako beztoÂżsamoÂściowy obszar superpozycji wszystkich moÂżliwych rozwiÂązaĂą . MoÂżliwych do wydobycia poprzez zastosowanie okreÂślonych wibracji czy teÂż zasad wg ktĂłrych POLE dziaÂła.

PoznaĂŚ sposĂłb w jaki dziaÂła POLE to nauczyĂŚ siĂŞ technik korzystania z niego w sposĂłb skorelowany z nim. ChcÂąc byĂŚ "inÂżynierem prĂłÂżni" nie moÂżna nie uwzglĂŞdniaĂŚ POLA . Czyli moja toÂżsamoÂśĂŚ musi uwzglĂŞdniaĂŚ brak toÂżsamoÂści , brak okreÂślonoÂści , nieoznaczonoÂśĂŚ, "punkt bezruchu", ale rĂłwnieÂż pamiĂŞtaĂŚ, Âże POLE jest rĂłwnieÂż wynikiem wszystkich podÂłÂączonych doĂą toÂżsamoÂści. Nie moÂżna ignorowaĂŚ innych, bo jest siĂŞ nimi poÂłÂączonym.

To zadziwiajÂące, Âże najwiĂŞksze odkrycia przychodzÂą do ludzi jakby "z nikÂąd". Geniusze nazywajÂą to .. olÂśnieniem. MĂłgÂł to byĂŚ tylko jeden maleĂąki przebÂłysk u jednego czÂłowieka, ktĂłry na zawsze zmieniaÂł dzieje caÂłej ludzkoÂści. UREKA !! - Archimedesa.
To coÂś pochodzi STAMTÂĄD. Jest odpowiedziÂą na intencjĂŞ wyemitowanÂą do POLA ( wszystkich poÂłÂączonych toÂżsamoÂści ) w odpowiedni sposĂłb.

W jaki sposĂłb ? WÂłaÂśnie na to pytanie, uwaÂżam, odpowiedzi moÂże dostarczyĂŚ ÂświĂŞta geometria.
WyobraÂźmy sobie , Âże kaÂżdy z nas jest potencjalnym geniuszem, ktĂłry moÂże dostarczyĂŚ wszystkim innym , rĂłwnieÂż geniuszom, bezcennych rozwiÂązaĂą . Na poczÂątek moÂżemy zlikwidowaĂŚ pragnienie, gÂłĂłd, cierpienie . Wszystko to, czego ludzie doÂświadczajÂą w wyniku sÂłuÂżenia bezwzglĂŞdnym programom pod takimi nazwami , jak "spoÂłeczeĂąstwo"., "narĂłd", "religia" stworzonym przez toÂżsamoÂśĂŚ.

Ludy pierwotne korzystaÂły z energii pochodzÂącej spoza toÂżsamoÂści w sposĂłb naturalny. Aborygeni czy teÂż afrykaĂąscy buszmeni potrafili od wiekĂłw ÂżyĂŚ czerpiÂąc ze skarbnicy wszechÂświata nie tylko poÂżywienie, ale rĂłwnieÂż komunikowaĂŚ siĂŞ na wielkie odlegÂłoÂści poprzez dostrojenie siĂŞ do okreÂślonych wibracji w okreÂślonych "wĂŞzÂłach fal stojÂących".

Internet istniaÂł tu na Ziemi na dÂługo przed tym, jak pojawiÂł siĂŞ czÂłowiek , zanim pojawiÂła siĂŞ toÂżsamoÂśĂŚ.

Tijavar.
Po prostu nieprawidÂłowo interpretujesz pojĂŞciÂą tzw. (drugiej toÂżsamoÂści), ktĂłra bierze siĂŞ z faktu, Âże siĂŞ z czymÂś lub kimÂś identyfikujemy.
WiĂŞc moÂżesz ÂżyĂŚ, kochaĂŚ, tworzyĂŚ, eksplorowaĂŚ Âświat, ale nie oznacza to tym samym, Âże musisz siĂŞ identyfikowaĂŚ. Nic nie musisz ! SÂłowo musisz jest bardzo gÂłĂŞbokim ograniczeniem. Ty moÂżesz, ale wcale nie musisz !

O wiele wiĂŞcej zyskasz, jeÂśli bĂŞdziesz po prostu sobÂą.

To bycie sobÂą jest ogromnie waÂżne.Jest to taka pewna uczciwoÂśĂŚ wobec siebie ( jestem jaka jestem), a ludzie postrzegajÂą tÂą uczciwoÂśĂŚ i o wiele Âłatwiej wchodzÂą w rĂłÂżne relacje. Zyskasz o wiele wiĂŞcej przyjaciĂłÂł i Twoje relacje bĂŞdÂą lepsze, poniewaÂż akceptujÂąc siebie, spotkasz takich samych, ktĂłrzy akceptujÂą siebie i innych.

Tak jak sama napisaÂłaÂś, ta identyfikacja daje Ci poczucie bezpieczeĂąstwa.To nie jest prawda, to tylko pozory.
Ludzie, ktĂłrzy tworzÂą takie wizje, to Ci, ktĂłrzy uwaÂżajÂą, Âże ÂżyjÂą w negatywnie zorientowanym Âświecie.
Ten negatywizm uruchamia zkolei mechanizmy obronne, ktĂłre karzÂą ludziom ÂłÂączyĂŚ siĂŞ, a nastepnie identyfkowaĂŚ z takÂą grupÂą ludzi, w ktĂłrej poczucie bezpieczestwa roÂśnie.
Problem caÂły w tym, Âże nic nam nie zagraÂża, tylko tak myÂślimy o sobie, a skoro tak myÂślimy tak siĂŞ dzieje.
Tylko, Âże taka postawa wynika z lĂŞku.
WiĂŞc mottem tego dziaÂłania sÂą emocje lĂŞku. A lĂŞk jest zaprzeczeniem miÂłoÂści, czyli nie jesteÂśmy w stanie prawdziwie kochaĂŚ, poniewaÂż miÂłoÂśĂŚ to nic innego tylko - nieobecnoÂśĂŚ lĂŞku.
Nie bĂŞdĂŞ tutaj tworzyÂł akademickich rozpraw, proszĂŞ siĂŞ dla swojego wÂłasnego dobra zaznajomiĂŚ z odpowiedniÂą na ten temat literaturÂą, ktĂłrÂą Âłatwo znaleÂźĂŚ na necie.
Chyba, Âże ktoÂś chce dalej byĂŚ niewolnikiem obcych swemu sercu ideii, to jego wybĂłr.Problem tylko w tym, Âże taki wybĂłr koniec koĂącem prowadzi na manowce.

No cĂłÂż MHS, moÂże po prostu nie mam szczĂŞÂścia do doboru sÂłĂłw, kwestia wprawy ;D

Cytuj

Tak jak sama napisaÂłaÂś, ta identyfikacja daje Ci poczucie bezpieczeĂąstwa

nie pisaÂłam czymÂś takim MHS :)

Cytuj

O wiele wiĂŞcej zyskasz, jeÂśli bĂŞdziesz po prostu sobÂą.

gdzieÂś wspomniaÂłam, Âże mam z tym problem? :)

ZakÂładam, Âże wiedzĂŞ, poruszanÂą w tym zakresie, zdobyÂłeÂś poprzez doÂświadczanie tego spoÂłeczeĂąstwa, lub teÂż doÂświadczanie przynaleÂżnoÂści do niego. GdybyÂś tego nie doÂświadczyÂł, nie potrafiÂłbyÂś nazwaĂŚ po imieniu tych mechanizmĂłw, a tym samym nie mĂłgÂłbyÂś wykazaĂŚ gÂłĂŞbokiego zrozumienia dla tego problemu. Nie potrafiÂłbyÂś zrozumieĂŚ tych, ktĂłrzy utknĂŞli w tym systemie. Ani im pomĂłc. Chyba, Âże siĂŞ mylĂŞ. W kaÂżdym bÂądÂź razie wychodzĂŞ z zaÂłoÂżenia, Âże tylko istota Âświadoma tych mechanizmĂłw, moÂże efektywnie wspieraĂŚ procesy budzenia ÂświadomoÂści pozostaÂłych.

To, co nieznane jest obce, dlatego trudno jest wyzbyĂŚ siĂŞ tej "opieki" jakÂą roztacza spoÂłeczeĂąstwo. ChoĂŚby osaczaÂło, wyzyskiwaÂło i uzaleÂżniaÂło przedstawiajÂąc swojÂą instytucjĂŞ jako jedynÂą dostĂŞpnÂą i moÂżliwÂą do Âżycia. Nie znajÂąc innej ÂścieÂżki, ludzie nie odwaÂżÂą siĂŞ podwaÂżyĂŚ istoty spoÂłeczeĂąstwa w swoim Âżyciu. Nie wszyscy sami jÂą odnajdÂą. Wielu potrzebuje otuchy i wskazĂłwek. MĂłwiĂŞ tu o zwykÂłych, "nie oÂświeconych" ludziach.

Istota, ktĂłra podejmuje siĂŞ wezwaniu swojego ducha do powrotu do domu, wybiera tzw. samotnÂą ÂścieÂżkĂŞ. SamotnoÂśĂŚ, postrzegana jest przez ludzi, jako coÂś negatywnego, bojÂą siĂŞ jej, a jednak jest to jedyna ÂścieÂżka, ktĂłra pozwala na poznanie siebie. Cisza serca.

Moja ÂścieÂżka do poznania siebie wciÂąÂż siĂŞ przede mnÂą rozciÂąga, wiele poznaÂłam, wiele jeszcze poznam. I ÂżyczĂŞ odwagi wszystkim tym, ktĂłrzy nasÂłuchujÂą tego zewu serca, ktĂłrzy jeszcze siĂŞ wahajÂą, jak rĂłwnieÂż tym, ktĂłrzy juÂż po tej ÂścieÂżce kroczÂą.

MoÂże tym razem poszÂło mi lepiej ;) pozdrawiam!

tijavar napisaÂłaÂś

Cytuj

Istota, ktĂłra podejmuje siĂŞ wezwaniu swojego ducha do powrotu do domu, wybiera tzw. samotnÂą ÂścieÂżkĂŞ. SamotnoÂśĂŚ, postrzegana jest przez ludzi, jako coÂś negatywnego, bojÂą siĂŞ jej, a jednak jest to jedyna ÂścieÂżka, ktĂłra pozwala na poznanie siebie. Cisza

serca.

MyÂślĂŞ, Âże tutaj dotknĂŞÂłaÂś czegoÂś bardzo waÂżnego.
SamotnoÂśĂŚ nie oznacza braku relacji miĂŞdzyludzkich. W tÂłoku rĂłwnieÂż moÂżna poczuĂŚ siĂŞ przeraÂźliwie samotnym. Nawet w rodzinie. Nawet przytulajÂąc siĂŞ do drugiej osoby , gdzieÂś w nas gÂłĂŞboko tkwi ÂświadomoÂśĂŚ rozdzielenia.
SpoÂłeczeĂąstwo to zamiennik Jedni. To wyraz tĂŞsknoty za jednoÂściÂą, za JedniÂą z ktĂłrej wszyscy pochodzimy - tak bym to rozumiaÂł. Tyle , Âże to spaczony obraz zaledwie cieĂą odbity.
Jedynym miejscem, wedÂług mnie, w ktĂłrym moÂżemy poczuĂŚ siĂŞ powiÂązani ze wszystkim co jest to owa cisza serca.

I moÂżna peÂłniĂŚ dowolnÂą rolĂŞ spoÂłecznÂą nie przywiÂązujÂąc siĂŞ do niej zbytnio. Wszystko, czego w Âżyciu doÂświadczamy dane jest nam na chwilĂŞ. KaÂżde mieĂŚ i kaÂżda rzecz. Jedyne co zabierzesz ze sobÂą , a raczej siebie TAM - to jest miejsce ciszy serca.

ToÂżsamoÂśĂŚ jest nam potrzebna tu i teraz do przeksztaÂłcania rzeczywistoÂści, ale nie rĂłbmy sobie z niej ikony.

Teraz, myÂślĂŞ, moÂżemy porozmawiaĂŚ o roli toÂżsamoÂści z "ciszÂą serca" w tle ;)
JakieÂś pomysÂły ?

Eckhart Tolle
EGO
http://www.sm.fki.pl/index.php?nr=Glos_ciszy_Eckhart_Tolle

UmysÂł szuka bezustannie poÂżywienia nie tylko dla myÂśli; poszukuje takÂże poÂżywienia dla swojej toÂżsamoÂści, poczucia „ja”. Tak wÂłaÂśnie powstaje ego i w ten sposĂłb podtrzymuje swojÂą ciÂągÂłoÂśĂŚ.

XXX

Kiedy myÂślisz i rozmawiasz o sobie, kiedy mĂłwisz „ja”, odnosi siĂŞ to zwykle do „maÂłego ja” i jego historii. To „maÂłe ja”, to twoje sympatie i niechĂŞci, lĂŞki i pragnienia; to „ja”, ktĂłre bywa zaspokojone tylko na krĂłtko. Jest to stworzone przez umysÂł poczucie siebie, uwarunkowane przeszÂłoÂściÂą i szukajÂące speÂłnienia w przyszÂłoÂści.

Czy potrafisz dostrzec, Âże to „ja” jest tylko przelotnÂą, tymczasowÂą formÂą, tak jak fala na powierzchni wody?

Kim jest ten, kto to dostrzega? Kim jest ten, kto jest Âświadomy nietrwaÂłoÂści twego ciaÂła i struktury psychicznej? Jam Jest. To jest to gÂłĂŞbsze „Ja”, ktĂłre nie ma nic wspĂłlnego z przeszÂłoÂściÂą i przyszÂłoÂściÂą.
od VAVEL
http://kodczasu.ronus.pl/forum/viewtopic.php?p=33277#33277

Eckhart jest wspaniaÂły. Jest dla mnie kimÂś na ksztaÂłt wspĂłÂłczesnego Buddy z tymi swoimi przemyÂśleniami, a to przecieÂż taki sam czÂłowiek jak Ty czy ja. TeÂż ma swojÂą toÂżsamoÂśĂŚ, ale potrafi jÂą obserwowaĂŚ . W GÂłosie Ciszy pada rĂłwnieÂż takie zdanie

"Poznanie siebie jako ÂświadomoÂści poza gÂłosem w gÂłowie jest wolnoÂściÂą. "

MoÂżna to robiĂŚ poprzez ciÂągÂłÂą uwaÂżnÂą obserwacjĂŞ, ktĂłrej kaÂżdy z nas uczy siĂŞ kaÂżdego dnia.
MoÂżna teÂż POZNAWAĂ tak, jak to proponuje Nassim - w strefie ciszy . W "stilness point" zanurzajÂąc siĂŞ w niÂą zawsze wtedy , kiedy jest to nam potrzebne. Poza niÂą istniejemy jako pĂŞdzÂący w czasie i przestrzeni horyzont zdarzeĂą. WewnÂątrz "oka cyklonu" znajduje siĂŞ jego istota - cisza , a wszystko dzieje siĂŞ zgodnie z fizycznymi prawami.

Cisza serca.

Wiesz, Rastamani jamajscy majÂą ÂświadomoÂśĂŚ poÂłÂączenia " I& I" , czyli "ja&JA" - maÂłego , egotycznego "ja" oraz boskiego wymiaru JA . JAM JEST. To, co robiÂą Rasta siejÂąc swoje przesÂłanie - ONE LOVE - poprzez muzykĂŞ reggae to praktyczny , nie gasnÂący nigdy ogieĂą , ktĂłremu caÂłkiem blisko zarĂłwno do Eckharta Tolle, jak i Nassima, a nawet do Buddyzmu, chociaÂż akurat wyznanie i kolor skĂłry nie ma tu Âżadnego znaczenia. IstotÂą tej muzyki jest charakterystyczny "dÂżingiel" z ciszÂą pomiĂŞdzy dÂźwiĂŞkami. O tym samym mĂłwiÂł Eckhart , Âże dÂźwiĂŞki pochodzÂą z Ciszy i do niej wracajÂą.

Ten Âświat jest harmoniczny. Wiosna wprowadza swojÂą harmonicznoÂśĂŚ do Âświata. Ludzie spacerujÂą i chÂłonÂą ten odwieczny akt boskiej sztuki rozgrywajÂący siĂŞ na naszych oczach.
Z powodu jazgoczÂącego umysÂłu i wÂłasnych uwarunkowaĂą zwykle nadajemy temu co postrzegamy okreÂślonÂą toÂżsamoÂśĂŚ. Niech i tak bĂŞdzie. Niech Âślizga siĂŞ pomiĂŞdzy tym wszystkim zÂłota spirala. Jest tych spiral wszĂŞdzie tak duÂżo, Âże nie ma poÂśpiechu - na ktĂłrÂąÂś zawsze siĂŞ zaÂłapiemy :), bo one tu bĂŞdÂą zawsze . IstniaÂły zawsze i dalej bĂŞdÂą istnieĂŚ , aby spinaĂŚ ten Âświat . Jego istnienia nie da siĂŞ wyjaÂśniĂŚ za pomocÂą teorii chaosu. Jest w nim porzÂądek i harmonia poza wszelkÂą toÂżsamoÂściÂą, a jednak od toÂżsamoÂści wcale nie tak odlegÂła - tu rzÂądzi biofeedback .

SOCJOTECHNIKA => Socjotechnika => Wątek zaczęty przez: MEM HEI SHIN Kwiecień 18, 2010, 23:03:32