Drukuj stronę - Film "WODA. Wielka tajemnica" [lektor PL]

Fakt szybszego zamarzania wody ciepÂłej w porĂłwnaniu z zimnÂą znany jest od wiekĂłw. JuÂż 300 lat p.n.e. pisaÂł o tym Arystoteles. PodpowiadaÂł takÂże, Âże aby szybko ostudziĂŚ gorÂącÂą wodĂŞ, naleÂży poddaĂŚ jÂą dziaÂłaniu peÂłnego sÂłoĂąca! W 1461 r. wÂłoski uczony Giovanni Marliani miaÂł potwierdziĂŚ spostrzeÂżenie Arystotelesa, Âże faktycznie woda gorÂąca szybciej zamarza, niÂż woda zimna, choĂŚ nie potrafiÂł wyjaÂśniĂŚ zjawiska. RĂłwnieÂż w 1620 r. Francis Bacon potwierdzaÂł fakt szybszego zamarzania wody ciepÂłej w porĂłwnaniu z zimnÂą („Novum Organum”). TakÂże Kartezjusz napisaÂł w 1637 r. znamienne sÂłowa: „DoÂświadczenie pokazuje, Âże woda trzymana przez dÂługi czas na ogniu zamarza szybciej, niÂż inne wody.” (praca „Les Meteores” opublikowana w „Discours de la Methode”).

Zjawisko byÂło wiĂŞc rejestrowane przez setki i nawet tysiÂące lat, ale nikt nie umiaÂł wytÂłumaczyĂŚ, dlaczego tak siĂŞ dzieje. Nauka nie potrafi tego i dzisiaj – o ile mi wiadomo. SÂą jedynie prĂłby stworzenia spĂłjnej koncepcji. Do dziwnego zjawiska powrĂłciÂło w 1969 r. pismo „New Scientist” opisujÂąc spostrzeÂżenie pewnego ucznia z Tanzanii i w tym kontekÂście zastanawiajÂąc siĂŞ nad faktem, jak Âłatwo potrafimy wydawaĂŚ sÂądy i jak Âłatwo dajemy schwytaĂŚ siĂŞ w puÂłapkĂŞ wÂłasnych utartych schematĂłw myÂślowych.

OtĂłÂż w 1963 r. uczeĂą jednego z tanzaĂąskich gimnazjĂłw w miejscowoÂści Magamba, Erasto Mpemba, zwrĂłciÂł siĂŞ z proÂśbÂą do swojego nauczyciela fizyki proÂśbÂą o wyjaÂśnienie niezrozumiaÂłego dla niego zjawiska: dlaczego gorÂące mleko, ktĂłre sÂłuÂżyÂło Mpembie i jego kolegom do wyrobu lodĂłw, zamarza szybciej, niÂż mleko zimne?

Mpemba miaÂł przygotowane porcje gorÂących lodĂłw, ostudzaÂł je do temperatury pokojowej i dopiero pĂłÂźniej wstawiaÂł do zamraÂżalnika lodĂłwki. ZdarzyÂło siĂŞ jednak tak, Âże Mpemba musiaÂł zaryzykowaĂŚ uszkodzenie lodĂłwki i wstawiĂŚ bardzo gorÂącÂą mieszaninĂŞ do lodĂłwki. W rezultacie okazaÂło siĂŞ, Âże jego „gorÂące” lody zamarzÂły szybciej, niÂż wczeÂśniej ostudzone lody kolegĂłw.

Nauczyciel wykpiÂł ucznia niemiÂłosiernie. Ten prĂłbowaÂł uzyskaĂŚ satysfakcjonujÂącÂą go odpowiedÂź podczas nauki w liceum w Mkawie. Tam rĂłwnieÂż wyjaÂśniono mu, Âże opowiada bzdury. Nauczyciel fizyki nazwaÂł nawet ten przypadek „fizykÂą Mpemby”. Trzeba byÂło dopiero spotkania z prof. Denisem Osborne’m z Uniwersytetu z Dar es Salaam, ktĂłry odwiedziÂł liceum, w ktĂłrym uczyÂł siĂŞ Mpemba. Podczas pogadanki dotyczÂącej zagadnieĂą fizycznych uparty uczeĂą nie zwaÂżajÂąc na docinki kolegĂłw poprosiÂł Osborne’a o wyjaÂśnienie nurtujÂącego go problemu. Prof. Osborne odniĂłsÂł siĂŞ sceptycznie do pytania, tym niemniej kazaÂł pĂłÂźniej swoim uniwersyteckim laborantom przeprowadziĂŚ odpowiednie doÂświadczenia. Efekt eksperymentu potwierdziÂł spostrzeÂżenie Mpemby. ByÂło to zupeÂłnie „nieracjonalne” i kÂłĂłcÂące siĂŞ z tzw. zdrowym rozsÂądkiem, dlatego teÂż laborant odpowiedzialny za przeprowadzenie doÂświadczenia miaÂł powiedzieĂŚ Osborne’owi, Âże: „BĂŞdziemy powtarzaĂŚ doÂświadczenie tak dÂługo, aÂż otrzymamy prawidÂłowy rezultat.” :))

W 1969 r. Prof. Osborne i Erasto Mpemba napisali wspĂłlnie pracĂŞ o swoich obserwacjach opublikowanÂą pierwotnie w periodyku „Physics Education”. PĂłÂźnej sprawa trafiÂła do „New Scientist” i w ten sposĂłb tanzaĂąski uczeĂą staÂł siĂŞ sÂławny, a zjawisko, na ktĂłre zwrĂłciÂł uwagĂŞ po wiekach od pierwszych zapisanych przez Arystotelesa obserwacji, nazwano „efektem Mpemby”.

Jak wspominaÂłem, do dziÂś zjawisko nie jest wyjaÂśnione w zadowalajÂący sposĂłb i jest przyczynÂą bĂłlĂłw gÂłowy fizykĂłw :). PrĂłbuje siĂŞ wyjaÂśniĂŚ dziwne zachowanie siĂŞ wody siĂŞgajÂąc do zjawiska parowania, konwekcji, istnienia gazĂłw rozpuszczonych w wodzie, zjawiska superprzechÂłodzenia wody, ale wszystko to nie zadowala naukowcĂłw.

Woda nadal skrzĂŞtnie ukrywa wiele ze swoich tajemnic…

Wiecej: http://www.eioba.pl/a131408/dlaczego_woda_gor_ca_zamarza_szybciej_ni_woda_zimna_czyli_o_efekcie_mpemby#ixzz0xSVWgBAB

Woda. Istnieje na naszej planecie od miliardĂłw lat. To z niej wyszÂło wszelkie Âżycie. I - pomimo, Âże tak powszechna i pozornie znana - dopiero teraz zaczyna odkrywaĂŚ przed nami swoje tajemnice. A ciÂągle badacze twierdzÂą, Âże wÂłaÂściwie prawie nic o niej nie wiemy.

JuÂż setki lat temu zauwaÂżono, Âże woda ma szczegĂłlne wÂłaÂściwoÂści fizyczne i chemiczne. Na przykÂład, Âże jako jedyna wystĂŞpuje we wszystkich trzech stanach skupienia - staÂłym, ciekÂłym i gazowym. ÂŻe w przeciwieĂąstwie do wszystkich innych substancji zwiĂŞksza swojÂą objĂŞtoÂśĂŚ przy ochÂładzaniu. ÂŻe jest najsilniejszym istniejÂącym na Ziemi rozpuszczalnikiem. Ma rĂłwnieÂż najwyÂższe napiĂŞcie powierzchniowe ze wszystkich cieczy, a w kapilarach wysokich drzew wspina siĂŞ, potrafiÂąc zwiĂŞkszyĂŚ ciÂśnienie do kilkudziesiĂŞciu atmosfer!

woda wystĂŞpuje w 3 stanach skupienia

Ale to nic. Najnowsze badania wykazujÂą fakt, ktĂłrego znaczenia nie sposĂłb przeceniĂŚ. WÂłaÂściwoÂśĂŚ wody, ktĂłra dla nas wszystkich razem i kaÂżdego z osobna moÂże spowodowaĂŚ niezwykÂłe zmiany. Od zastosowaĂą w kuchni po niezwykle wyrafinowane technologie rodem ze Âświata fantastyki naukowej.

Albowiem woda ma pamiĂŞĂŚ.

Przyswaja i rejestruje kaÂżde oddziaÂływanie, zapamiĂŞtuje co dzieje siĂŞ w otaczajÂącej jÂą przestrzeni - tak, bez cudzysÂłowia w wyrazie zapamiĂŞtuje - wystarczy, Âże woda dotknie jakiejÂś substancji, a zapisuje jej wÂłaÂściwoÂści w swojej pamiĂŞci. Na przykÂład tzw. srebrna woda - uÂżywana do odkaÂżania ran przez armiĂŞ amerykaĂąskÂą w Iranie i Afganistanie, zdobywa swoje nieprawdopodobne, aseptyczne wÂłaÂściwoÂści przez przechowywanie w srebrnych naczyniach. ZresztÂą takie jej zastosowanie byÂło intuicyjnie znane juÂż od kilku wiekĂłw, wielu medykĂłw w epoce OÂświecenia i pĂłÂźniejszych wspominaÂło w swoich zapiskach o tej wÂłaÂściwoÂści wody. Inna sprawa, Âże nie wnikali dlaczego tak siĂŞ dzieje. WystarczyÂł sam fakt zbawiennego dziaÂłania wody ze srebrnego kubka czy dzbanuszka na rany chorego.

Dopiero kilka lat temu zaczĂŞto dokÂładniej badaĂŚ wodĂŞ pod tym kÂątem. I wtedy wÂłaÂśnie wyszÂło na jaw, Âże substancja ta moÂże zapisywaĂŚ w sobie informacje. A przecieÂż jej skÂład chemiczny nie zmienia siĂŞ w Âżaden sposĂłb przy zapisywaniu tych nowych informacji. Woda pozostaje wodÂą. W procesie zapamiĂŞtywania waÂżna okazaÂła siĂŞ struktura wody czyli organizacja jej czÂąsteczek. A przede wszystkim ÂłÂączenie siĂŞ ich w grupy zwane klastrami. SÂą one pewnego rodzaju komĂłrkami pamiĂŞci zapisujÂącymi informacje z otoczenia. W kaÂżdej takiej komĂłrce pamiĂŞci znajduje siĂŞ 440 tys. pĂłl informacyjnych, odpowiadajÂących za wÂłasny, specyficzny rodzaj wspĂłÂłdziaÂłania z otaczajÂącym Âśrodowiskiem. Klaster rozpatrywany w danym momencie jest stosunkowo nietrwaÂły, natomiast czÂąsteczki wymieniajÂące siĂŞ w nim, mogÂą przechowywaĂŚ informacjĂŞ przez bardzo dÂługi czas. MoÂżna zatem mĂłwiĂŚ o trwaÂłoÂści struktury klastra.

Jak tĂŞ wiedzĂŞ moÂżna przeÂłoÂżyĂŚ na zastosowania praktyczne? I w ogĂłle, co to oznacza?

W 1881 roku kilkunastu rozbitkĂłw z amerykaĂąskiego statku "Lara" zostaÂło uratowanych po 3 tygodniach dryfowania po oceanie, bez kropli sÂłodkiej wody. OkazaÂło siĂŞ, Âże ich zbiorowe, "udrĂŞczone" brakiem sÂłodkiej wody myÂślenie i wyobraÂżanie sobie, Âże sÂłona woda zza burty Âłodzi zmienia siĂŞ w sÂłodkÂą, w istocie takÂąÂż zmianĂŞ, w najbliÂższej odlegÂłoÂści od burt, wywoÂłaÂło. Jak wiadomo, bez sÂłodkiej wody moÂżliwe jest przeÂżycie kilku dni, w Âżadnym razie 3 tygodni.

ZarĂłwno w laboratoriach w USA jak i Rosji sprawdzano oddziaÂływanie ludzkich emocji na wodĂŞ. OkazaÂło siĂŞ bardzo silne. GrupĂŞ uczestnikĂłw eksperymentu poproszono najpierw o wzbudzenie w sobie pozytywnych uczuĂŚ w obecnoÂści ustawionej miĂŞdzy nimi kolby wody. Ludzie ci myÂśleli o miÂłoÂści czy czuÂłoÂści. Po pewnym czasie zmieniono prĂłbkĂŞ wody i polecono im myÂślenie negatywne. Wzbudzali w sobie emocje takie jak strach, nienawiÂśĂŚ i zÂłoÂśĂŚ. NastĂŞpnie zmierzono potencjaÂł energetyczny obu prĂłbek wody. Zmiany byÂły wrĂŞcz uderzajÂące. OkazaÂło siĂŞ, Âże pierwsza prĂłbka ma znacznie wyÂższy potencjaÂł energetyczny i jest znacznie lepiej ustabilizowana niÂż druga.

Struktura prĂłbki wody, na ktĂłrÂą oddziaÂływano pozytywnie (dziĂŞkujĂŞ)

W laboratorium japoĂąskiego badacza Emoto Masaru sprĂłbowano utrwalenia struktur wody po psychicznym oddziaÂływaniu na prĂłbki. Dokonano tego przez bÂłyskawiczne zamraÂżanie w komorze kriogenicznej. Wyniki byÂły oszaÂłamiajÂące. Struktury prĂłbek poddanych pozytywnemu myÂśleniu prezentowaÂły formy geometryczne podobne do tych znanych z krystalografii - np. heksagony z centralnÂą czÂąsteczkÂą, natomiast te "negatywne" nie tylko byÂły nieuporzÂądkowane, ale wyglÂądaÂły wrĂŞcz "niechlujnie". BiorÂąc pod uwagĂŞ liczbĂŞ powtĂłrzeĂą eksperymentu, wszelka przypadkowoÂśĂŚ jest absolutnie niemoÂżliwa.

Struktura prĂłbki wody, na ktĂłrÂą oddziaÂływano pozytywnie (przepraszam)

W licznych oÂśrodkach na caÂłym Âświecie bada siĂŞ, jak woda o zmienionej pozytywnie strukturze oddziaÂływuje na podlewane niÂą roÂśliny. I mamy od razu pierwsze zastosowanie - wiĂŞkszoÂśĂŚ roÂślin roÂśnie znacznie szybciej, jest wiĂŞksza, ma kilkakrotnie wiĂŞcej mikroelementĂłw, a na dodatek takiej "uszlachetnionej" wody moÂżna uÂżyĂŚ nawet o 20% mniej. Trudno przeceniĂŚ jakie to miaÂłoby znaczenie np. w krajach o klimacie pustynnym, a i w naszych przydomowych ogrĂłdkach takÂże. Nota bene od dawna znane sÂą eksperymenty z pozytywnymi emocjami kierowanymi do roÂślin i ich efektami w postaci lepszego wzrostu i wydajnoÂści uprawy. W tej chwili wyglÂąda, Âże nie tyle roÂśliny, co zawarta w nich woda zmienia swÂą strukturĂŞ i nabywa nowych wÂłaÂściwoÂści.

Struktura prĂłbki wody, na ktĂłrÂą oddziaÂływano negatywnie (jesteÂś obrzydliwa)

Rezultaty efektu pamiĂŞci wody.

Naukowcy wiedzÂą juÂż jak to siĂŞ dzieje. Ale ciÂągle nie wiadomo dlaczego. A to wrĂŞcz podstawowe pytanie. Tym bardziej, Âże trudno przeceniĂŚ wpÂływ wody na nas. Na ludzi. I to - niestety - bardzo zmienionej wody.

KaÂżdy z nas skÂłada siĂŞ w 70 do 90% z wody. Do prawidÂłowego funkcjonowania dorosÂły czÂłowiek wypija, badÂź wchÂłania przez skĂłrĂŞ ok. 3 litrĂłw wody dziennie. Ale czy ta woda jest dla nas dobra? Czy jej wczeÂśniejsze "doÂświadczenia" zapisane w strukturach zmieniÂą wÂłaÂściwoÂści na szkodliwe, czy dobroczynne dla naszego zdrowia?

Dawniej ludzie osiedlali siĂŞ w pobliÂżu naturalnych ÂźrĂłdeÂł wody. Rzek, jezior czy strumieni. Czerpana z nich woda miaÂła zachowane w sobie prawidÂłowe struktury pamiĂŞci. Wszystko przebiegaÂło wedÂług sprawdzonego przez tysiÂąclecia schematu. DziÂś woda dostarczana jest odbiorcy po przebyciu pod bardzo wysokim ciÂśnieniem dziesiÂątkĂłw czy setek kilometrĂłw rur. Bardzo czĂŞsto pozaginanych pod kÂątami prostymi. I w tych rurach nastĂŞpuje katastrofalne niszczenie struktur wody. KrysztaÂły wody zostajÂą znieksztaÂłcone. Ich naturalna symetria coraz bardziej siĂŞ rozpada. Woda przepÂływajÂąca - na przykÂład w systemach ogrzewania - usiÂłuje odzyskaĂŚ swÂą pierwotnÂą energiĂŞ. Niestety kosztem przebywajÂących w domu ludzi, zwierzÂąt czy roÂślin. Co gorsza, woda oddawana przez nas do Âśrodowiska zachowuje pamiĂŞĂŚ o wszystkim przez co przeszÂła. O rozpuszczanych w niej zwiÂązkach chemicznych, szlamie, brudzie i odpadach, o agresywnym oczyszczaniu i uzdatnianiu w oczyszczalniach ÂściekĂłw. I w takiej postaci trafia do kolejnych ludzi, ktĂłrzy majÂą nieszczĂŞÂście mieszkaĂŚ w dolnych partiach rzeki.

Uszkodzona struktura wody w naszych kranach

Jeszcze silniejsze jest zanieczyszczenie informacyjne, ktĂłrego nabywa woda przebiegajÂąc przez kilometry rur i setki mieszkaĂą. Austriacki badacz Alojzy Gruber mĂłwi: - "Zanieczyszczamy wodĂŞ emocjonalnie. Ten proces przyjÂąÂł ogromne rozmiary. Dlaczego? Woda przyjmuje caÂłÂą naszÂą zawiÂśĂŚ, frustracje, nienawiÂśĂŚ i stres. ZapamiĂŞtuje je. Kiedy trafia do naszego organizmu jest praktycznie martwa."

Szwajcarski biofizyk, laureat Nagrody Nobla z chemii podkreÂśla, Âże w kontekÂście odkryĂŚ w dziedzinie pamiĂŞci wody, z wszelkÂą pewnoÂściÂą nie jest przypadkiem, Âże caÂłe Âżycie na Ziemi powstaÂło wÂłaÂśnie w Âśrodowisku wodnym. ZresztÂą pierwotnÂą i podstawowÂą rolĂŞ wody w akcie kreacji Âżycia gÂłoszÂą praktycznie wszystkie religie i szkoÂły filozoficzne istniejÂące od zarania historii po dziÂś dzieĂą. Struktura biaÂłka nie istniaÂłaby, gdyby nie woda - na poziomie czÂąstek tworzy ona helisĂŞ DNA - podstawowy zapis kaÂżdego organizmu.

GÂłĂŞboko w lasach Wenezueli istnieje sieĂŚ rzek, w ktĂłrych krÂąÂżÂąca woda nigdy nie styka siĂŞ z ludÂźmi, ani z wytworami naszej cywilizacji. Specjalna ekspedycja pobraÂła prĂłbki tej wody - starajÂąc siĂŞ samemu nie przeksztaÂłciĂŚ jej struktur. Po zbadaniu i porĂłwnaniu z "normalnÂą" uÂżywanÂą przez nas pitnÂą wodÂą, okazaÂło siĂŞ, Âże ta z pierwotnych ÂźrĂłdeÂł jest aÂż do 40.000 razy bardziej aktywna. Taka woda wypita przez czÂłowieka, niemal natychmiast (w ciÂągu zaledwie 12 minut, co zostaÂło dokÂładnie zbadane przez lekarzy) aktywizuje jego organizm. Ma, z caÂłÂą pewnoÂściÂą, wielki wpÂływ na dÂługoÂśĂŚ i jakoÂśĂŚ Âżycia ludzkiego. MoÂże wÂłaÂśnie dlatego w kaÂżdej kulturze mieszkaĂący wyÂżyn i gĂłr, skÂąd biorÂą swĂłj poczÂątek potoki i rzeki, ÂżyjÂą na ogĂłÂł dÂłuÂżej i w lepszym zdrowiu niÂż ludzie z nizin?

WspĂłÂłczesna nauka twierdzi, Âże wodna struktura kaÂżdego czÂłowieka jest identyczna ze strukturÂą wody z miejsca, w ktĂłrym siĂŞ urodziÂł i Âżyje. Zmiana miejsca zamieszkania jest dla organizmu pewnego rodzaju szokiem rĂłwnieÂż dlatego, Âże organizm musi dostosowaĂŚ siĂŞ do zupeÂłnie nowych struktur wody. CzĂŞsto okazuje siĂŞ to zbawienne - np. dla ludzi, ktĂłrzy Âżyli w miejscach o zaburzonej budowie wody.

Czy pies wybierze butelkowanÂą wodĂŞ?

Producenci butelkowanej wody - choĂŚ jest ona niewÂątpliwie krysztaÂłowo czysta, chemicznie idealna i nasycona rĂłÂżnymi mineraÂłami - starajÂą siĂŞ gÂłĂŞboko ukryĂŚ przed konsumentami fakt, Âże jest rĂłwnieÂż martwa. Jej struktury ulegÂły gÂłĂŞbokiej dezorganizacji, choĂŚby w toku produkcji, transportu i handlu. I nie ma juÂż w niej ani Âśladu energii. Wprawdzie czÂłowiek raczej nie odczuwa rĂłÂżnicy miĂŞdzy czystÂą i naturalnÂą, a sztucznie oczyszczonÂą wodÂą, ale kaÂżde zwierzĂŞ zawsze wybiera wodĂŞ ÂźrĂłdlanÂą, poniewaÂż ta woda nasycona jest naturalnÂą energiÂą.

OczywiÂście nie - wybierze ÂźrĂłdlanÂą

Czy wodĂŞ moÂżna zenergetyzowaĂŚ, oÂżywiĂŚ?

OczywiÂście, tak. Po pierwsze przez oddziaÂływanie na niÂą pozytywnymi emocjami, a czynione sÂą rĂłwnieÂż badania nad oÂżywianiem wody za pomocÂą bardzo sÂłabych pĂłl elektromagnetycznych. Niestety, jest to proces dosyĂŚ dÂługotrwaÂły i trudny do zastosowania na wiĂŞkszÂą skalĂŞ. Natomiast pocieszajÂące jest, Âże juÂż stosunkowo niewielka dawka takiej zenergetyzowanej wody zmieszana z duÂżÂą iloÂściÂą martwej, powoduje znaczne oÂżywienie tej ostatniej. WyglÂąda to tak, jakby woda przekazywaÂła swoje struktury, "uczyÂła" tĂŞ uszkodzonÂą.

I wreszcie niesÂłychanie waÂżna wÂłaÂściwoÂśĂŚ, ktĂłra - biorÂąc pod uwagĂŞ wszechobecnoÂśĂŚ cywilizacji i jej odpadĂłw - ratuje wodĂŞ przed totalnym zniszczeniem i martwotÂą. Jak samouczÂący siĂŞ komputer potrafi siĂŞ ona "zresetowaĂŚ" - oczyÂściĂŚ swojÂą pamiĂŞĂŚ. Inaczej informatyczny Âśmietnik, w ktĂłry z upÂływem czasu zamieniajÂą siĂŞ jej klastry, wchÂłaniajÂąc wszelkie oddziaÂływania Âśrodowiska, staÂłby siĂŞ w Âżaden sposĂłb nieusuwalny. Ten proces samooczyszczenia siĂŞ wody nastĂŞpuje w chwili, gdy zmienia ona swĂłj stan skupienia - z cieczy w parĂŞ, ktĂłra ponownie siĂŞ skropli ale juÂż z "czystÂą" pamiĂŞciÂą - gotowÂą do nowego zapisu otaczajÂącego jÂą Âświata. W ten sam sposĂłb dziaÂła proces zamarzania i topnienia wody - oczyszcza struktury pamiĂŞci.

I znĂłw woda moÂże podtrzymywaĂŚ i chroniĂŚ Âżycie. Tak, jak to czyni od milionĂłw lat.

Na podstawie filmu dok. "Woda" wytwĂłrni GTK (2006) - Dalbert

Wiecej: http://www.eioba.pl/a131269/tajemnice_wody#ixzz0xSdAU95K

PamiĂŞtam taki obrazek z moich lat dziecinnych: rodzinny dom, kuchnia, a w niej na stoliku wiadro z wodÂą (przynoszonÂą ze studni) i stojÂącym obok kubkiem. Na Âścianie wiszÂąca makatka z ÂłabĂŞdziami pÂływajÂącymi po sadzawce i napisem „ÂŚwieÂża woda zdrowia doda”.Straszny kicz, rĂłwnieÂż kiczowaty napis, ale z niesamowitÂą gÂłĂŞbiÂą bardzo prostej, naiwnej wrĂŞcz prawdy, ktĂłrÂą zrozumiaÂłem dopiero wĂłwczas, kiedy zaczÂąÂłem wgÂłĂŞbiaĂŚ siĂŞ w tematykĂŞ dotyczÂącÂą wody. Migawka wspomnieĂą przyczyniÂła siĂŞ do dogÂłĂŞbnego zrozumienia, Âże:

WODA JEST WIELKIM DAREM I SKARBEM.

Z NIEJ WYSZLIÂŚMY I DZIĂKI NIEJ ISTNIEJEMY.

Homo aquaticus, czyli czÂłowiek - istota wodna... ZdumiewajÂące jest, Âże nasz organizm skÂłada siĂŞ aÂż w 70-75 % z wody (choĂŚ u ludzi z duÂżÂą iloÂściÂą tkanki tÂłuszczowej zawartoÂśĂŚ wody wynosi zwykle ok. 55%). Podobnie nasza planeta - ok. 75% jej powierzchni pokrywa woda. SpoÂśrĂłd wszystkich skÂładnikĂłw znajdujÂących siĂŞ w Âżywej komĂłrce woda wystĂŞpuje w najwiĂŞkszych iloÂściach - zawartoÂśĂŚ jej waha siĂŞ w granicach 70 - 98%. Jedynie w niektĂłrych tkankach, np. kostnych czy tÂłuszczowych, woda wystĂŞpuje w mniejszych iloÂściach.Poziom jej w poszczegĂłlnych tkankach jest wzglĂŞdnie staÂły, a wiĂŞksze wahania mogÂą powodowaĂŚ powaÂżne zaburzenia w przemianie materii.Wszyscy wiedzÂą, Âże bez wody nie ma Âżycia. JuÂż Tales z Miletu (624-547 p.n.e.) wygÂłosiÂł nastĂŞpujÂącÂą teoriĂŞ:

WSZYSTKO JEST Z WODY,Z WODY POWSTAÂŁO I Z WODY SIĂ SKÂŁADA.

ÂŻycie powstaÂło w wodzie - w gĂŞstej „zupie” praoceanu. My rĂłwnieÂż wyszliÂśmy z wody - jako rodzaj ludzki i jako pojedyncze ludzkie istoty. KaÂżdy z nas przez 9 miesiĂŞcy przebywa przecieÂż w Âśrodowisku wodnym – w wodach pÂłodowych bĂŞdÂących cudownym amortyzatorem. KaÂżdy z nas nosi czÂąstkĂŞ praoceanu w sobie. SkÂład chemiczny naszego organizmu jest jak gdyby echem i odbiciem jego skÂładu.

„Czy zastanawiaÂłeÂś siĂŞ kiedykolwiek nad zadziwiajÂącym odruchem, jakim jest nurkowanie u noworodkĂłw i niemowlÂąt w pierwszych 6 miesiÂącach Âżycia? Wrzucone do wody, zanurzajÂą siĂŞ w niej, przestajÂą oddychaĂŚ, zwalnia siĂŞ ich czynnoÂśĂŚ serca, nastĂŞpnie wynurzajÂą siĂŞ, przekrĂŞcajÂą gÂłowĂŞ na bok, nabierajÂą powietrza i ponownie nurkujÂą. Ten odruch jest podobny do odruchu ssakĂłw wodnych, takich jak delfiny. (...) Czy kiedykolwiek zastanawiaÂłeÂś siĂŞ, dlaczego lubisz przebywaĂŚ w wodzie?” (Patrick Holford - „Smak zdrowia).Wszyscy wyszliÂśmy wiĂŞc z wody, z wody w ogromnym procencie siĂŞ skÂładamy i bez wody nie moÂżemy ÂżyĂŚ…

***

Woda jest najbardziej pierwotnÂą i powszechnie wystĂŞpujÂącÂą substancjÂą. Jest teÂż jednÂą z najcenniejszych i najwaÂżniejszych na Ziemi. Spada na ZiemiĂŞ, kapie na niej, pluszcze 1 398 898 000 000 000 000 000 000 000 litrĂłw = 1 398 898 x 1021 litrĂłw wody (tj. tysiÂąc dwieÂście szeÂśĂŚdziesiÂąt trylionĂłw), z czego 97,2% znajduje siĂŞ w oceanach.

http://himalaisci.blox.pl/resource/woda.jpg

ÂŻycie na Ziemi zaleÂży od wody, a wÂłaÂściwie od deszczu (lub Âśniegu). Opady wypeÂłniajÂą rzeki i jeziora, pozwalajÂą kieÂłkowaĂŚ nasionom, dostarczajÂą wszystkim stworzeniom wody pitnej.

O tym, w jakiej postaci opadnie woda na powierzchniĂŞ Ziemi - czy bĂŞdzie to deszcz, Âśnieg czy grad decyduje temperatura powietrza, zarĂłwno ta wewnÂątrz chmury, jak i na zewnÂątrz. W kaÂżdym bÂądÂź razie aÂż 80% opadĂłw od razu tonie w rzekach, jeziorach lub oceanach, a tylko 20% wsiÂąka w ziemiĂŞ i doÂłÂącza do wĂłd gruntowych.Nie ma dwĂłch jednakowych pÂłatkĂłw Âśniegu, choĂŚ kaÂżdy z nich ma ksztaÂłt symetrycznego szeÂściokÂąta (ukÂład heksagonalny). Wszystkie sÂą zbiorem krysztaÂłkĂłw lodu powstaÂłych z zamarzniĂŞtej pary wodnej. Klasyfikacja krysztaÂłĂłw lodu wyrĂłÂżnia ok. 80 ich rodzajĂłw. KsztaÂłt pÂłatka zaleÂży od temperatury, wysokoÂści i zawartoÂści wody w chmurze, w ktĂłrej tworzy siĂŞ pÂłatek.
alt

Typowe pÂłatki Âśniegu.

KrysztaÂłki lodu tworzÂą siĂŞ w chmurach o temperaturze w przedziale minus 200 C, a minus 400C. Podczas opadania krysztaÂłki lodu ÂłÂączÂą siĂŞ ze sobÂą i topiÂąc siĂŞ sklejajÂą w pÂłatki, po czym ponownie zamarzajÂą. W postaci Âśniegu spadnÂą na ZiemiĂŞ jedynie wĂłwczas, kiedy temperatura powietrza bĂŞdzie mniejsza od 00 C. JeÂśli bĂŞdzie za ciepÂło, to krysztaÂłki zamieniÂą siĂŞ w parĂŞ lub stopniejÂą siĂŞ i spadnÂą jako deszcz lub deszcz ze Âśniegiem.PÂłatki Âśniegu topniejÂąc siĂŞ tworzÂą deszcz.

alt

Kropla deszczu skÂłada siĂŞ z milionĂłw mikroskopijnych kropelek pary wodnej. W tej jednej kropli jest wiĂŞcej czÂąsteczek wody niÂż gwiazd na niebie. MyÂślĂŞ, Âże zaskoczy CiĂŞ fakt, Âże krople deszczu majÂą ksztaÂłt spÂłaszczonej piÂłki. Nie sÂą wiĂŞc ani okrÂągÂłe, ani nie majÂą ksztaÂłtu Âłez.

alt

Krople deszczu.

W dodatku zarĂłwno pÂłatki Âśniegu jak i krople deszczu sÂą naÂładowane ujemnym Âładunkiem elektrycznym. Wiedz wiĂŞc, Âże deszcz - to Âżyciodajne krople o ujemnym Âładunku elektrycznym powstajÂącym na skutek tzw. zjawiska tryboelektrycznego przy rozbijaniu kropel wody (tryboelektrycznoÂśĂŚ - zjawisko powstawania ÂładunkĂłw elektrycznych podczas tarcia rĂłÂżnych ciaÂł o siebie). I to wÂłaÂśnie Âładunki ujemne sprawiajÂą, Âże tak rzeÂśko czujemy siĂŞ po burzy lub po kÂąpieli.

Woda wystĂŞpuje nie tylko wszĂŞdzie wokĂłÂł nas: w deszczu, chmurach, oceanach, lecz rĂłwnieÂż w naszym organizmie.Woda jest najwaÂżniejszym Âśrodowiskiem, w ktĂłrym zachodzÂą liczne reakcje chemiczne i procesy fizyko-chemiczne (osmoza, dyfuzja, asymilacja, dysymilacja itp.) tworzÂące podstawy Âżycia wszelkiego stworzenia.Niech nie wprowadzi CiĂŞ w bÂłÂąd wyglÂąd wody. Bezbarwna, pozbawiona zapachu i smaku, pospolita, a jednoczeÂśnie niezbĂŞdna do Âżycia woda jest gÂłĂłwnym skÂładnikiem naszego organizmu i niezwykle aktywnÂą substancjÂą chemicznÂą. Budowa czÂąsteczki wody wydaje siĂŞ niesÂłychanie prosta: jeden atom tlenu i dwa atomy wodoru, ale kryje w sobie niezliczenie wiele tajemnic, wÂśrĂłd ktĂłrych sÂą i takie, ktĂłrych naukowcy do dzisiaj nie potrafiÂą wyjaÂśniĂŚ.

Woda odznacza siĂŞ wiĂŞc heksagonalnÂą strukturyzacjÂą. Stwarza to moÂżliwoÂśĂŚ przebiegu najwaÂżniejszych reakcji biofizycznych i biochemicznych. Woda strukturyzowana znacznie lepiej nasyca biomolekuÂły organizmu.WiÂązania czÂąsteczek wody ciÂągle pĂŞkajÂą i tworzÂą siĂŞ na nowo. Podczas pĂŞkania mostkĂłw (wiÂązaĂą) protonowych jest oddawana energia, a to sprzyja nie tylko metabolizmowi (przemianie materii), ale rĂłwnieÂż podziaÂłom komĂłrkowym w organizmie, czyli w istocie dziaÂłaniom naprawczym. Aby jednak dwie czÂąsteczki wody mogÂły utworzyĂŚ wiÂązanie wodorowe (protonowe), muszÂą zajÂąĂŚ wzglĂŞdem siebie ÂściÂśle okreÂślonÂą orientacjĂŞ - odpowiednio ustawiĂŚ siĂŞ wzglĂŞdem siebie. W dodatku nie wszystkie czÂąsteczki wody korzystajÂą z peÂłnej moÂżliwoÂści utworzenia czterech wiÂązaĂą wodorowych. Wiele z nich wiÂąÂże siĂŞ tylko z trzema, dwoma lub jednÂą czÂąsteczkÂą albo nie tworzy w danej chwili Âżadnego wiÂązania.

caÂły text:
Wiecej: http://www.eioba.pl/a85376/o_cudownej_wodzie_jej_w_a_ciwo_ciach_i_roli_w_organizmie#ixzz0xSjNlaX4

Multimedia => Multimedia => Wątek zaczęty przez: Leszek Czerwiec 08, 2010, 14:01:05