PowiedziaÂłem, Âże kontrolowanie siĂŞ przez caÂły czas jest dla czÂłowieka niemoÂżliwe. Don Juan
twierdziÂł uparcie, Âże dla wojownika nic nie pozostaje poza jego kontrolÂą. Jako argumentu uÂżyÂłem
pojĂŞcia wypadku mĂłwiÂąc, Âże to, co przydarzyÂło mi siĂŞ przy kanale z wodÂą, moÂżna z pewnoÂściÂą
okreÂśliĂŚ mianem wypadku, poniewaÂż ani nie chciaÂłem, ani teÂż nie byÂłem Âświadomy swojego
niew³aœciwego zachowania. Rozmawialiœmy o ró¿nych ludziach doœwiadczaj¹cych nieszczêœÌ, które
moÂżna nazwaĂŚ wypadkami. SzczegĂłlnie rozwodziÂłem siĂŞ nad Lucasem, bardzo miÂłym starym
Indianinem Yaqui, ktĂłry zostaÂł ciĂŞÂżko ranny w wypadku, kiedy wywrĂłciÂła siĂŞ prowadzona przez niego
ciĂŞÂżarĂłwka.
– MyÂślĂŞ, Âże unikniĂŞcie wypadku jest niemoÂżliwe – powiedziaÂłem. – ÂŻaden czÂłowiek nie jest w stanie
kontrolowaĂŚ wszystkiego dookoÂła.
– To prawda – powiedziaÂł ostro don Juan. – Lecz nie wszystko jest wypadkiem nie do unikniĂŞcia.
Lucas nie Âżyje jak wojownik. Gdyby tak ÂżyÂł, wiedziaÂłby, Âże czeka i wiedziaÂłby, na co czeka, no i nie
prowadzi³by ciê¿arówki po pijanemu. Rozbi³ samochód o ska³ê przy drodze, poniewa¿ by³ pijany i
niepotrzebnie kaleczyÂł swoje ciaÂło.
Dla wojownika Âżycie jest ĂŚwiczeniem ze strategii – ciÂągn¹³ don Juan. – Ty za to chcesz odkryĂŚ
sens Âżycia. Wojownik nie dba o sens. Gdyby Lucas ÂżyÂł jak wojownik – a miaÂł takÂą szansĂŞ, jak wszyscy
– ÂżyÂłby strategicznie. Gdyby nie mĂłgÂł unikn¹Ì wypadku, w ktĂłrym poÂłamaÂł Âżebra, znalazÂłby sposĂłb na
wyrównanie swych szans albo unikn¹³by jego konsekwencji, albo te¿ walczy³by z nimi. Gdyby Lucas
byÂł wojownikiem, nie siedziaÂłby w swoim obskurnym domku, umierajÂąc z gÂłodu. WalczyÂłby do koĂąca.
PrzedstawiÂłem don Juanowi alternatywĂŞ, uÂżywajÂąc go jako przykÂładu i pytajÂąc, co by byÂło, gdybyon sam staÂł siĂŞ ofiarÂą wypadku i miaÂł poturbowane nogi.
– Gdybym nie mĂłgÂł nic na to poradziĂŚ i straciÂł nogi – powiedziaÂł – nie mĂłgÂłbym juÂż dÂłuÂżej byĂŚ
cz³owiekiem, wiêc do³¹czy³bym do tego, co czeka tam na mnie.
ZrobiÂł rĂŞkÂą gest wskazujÂący to, co znajdowaÂło siĂŞ dookoÂła.
K³óci³em siê dalej twierdz¹c, ¿e mnie nie zrozumia³. Chcia³em wykazaÌ, ¿e niemo¿liwe jest, ¿eby
czÂłowiek byÂł w stanie przewidzieĂŚ wszystkie zmienne wchodzÂące w skÂład jego codziennych dziaÂłaĂą.
– MogĂŞ ci tylko powiedzieĂŚ – stwierdziÂł don Juan – Âże wojownik nigdy nie staje siĂŞ dostĂŞpny, nigdy
nie stoi na drodze i nie czeka, aÂż go coÂś zniszczy. W ten sposĂłb Zmniejsza do minimum wszystkie
nieprzewidziane moÂżliwoÂści. Tego, co ty nazywasz wypadkami, moÂżna przewaÂżnie bardzo Âłatwo
unikn¹Ì, chyba ¿e jest siê ¿yj¹cym bez³adnie g³upcem.
– Nie moÂżna ÂżyĂŚ strategicznie przez caÂły czas – powiedziaÂłem. – WyobraÂź sobie, Âże ktoÂś czeka na
ciebie z karabinem z celownikiem optycznym. MoÂże dokÂładnie ciĂŞ namierzyĂŚ z odlegÂłoÂści piĂŞciuset
jardĂłw. Co byÂś zrobiÂł?
Don Juan popatrzy³ na mnie z niedowierzaniem, p0 czym wybuchn¹³ œmiechem.
– Co byÂś zrobiÂł? – nalegaÂłem.
– Gdyby ktoÂś czekaÂł na mnie z karabinem z celownikiem optycznym? – spytaÂł, przedrzeÂźniajÂąc
mnie.
– Gdyby ktoÂś schowaÂł siĂŞ i czekaÂł na ciebie. Nie miaÂłbyÂś szans. Nie potrafisz zatrzymaĂŚ kuli.
– Nie. Nie potrafiĂŞ. CiÂągle jednak nie rozumiem, o co ci chodzi.
– Chodzi mi o to, Âże ta caÂła twoja strategia nic nie pomoÂże w takiej sytuacji.
– AleÂż owszem. JeÂśli ktoÂś bĂŞdzie czekaÂł na mnie z karabinem z celownikiem optycznym, po prostu
tam nie pĂłjdĂŞ.

ZwróÌcie uwagê nie tylko na sam palec ale na to co wskazuje....

Bo u wielu ludzi to tragiczne wydarzenie uruchomi³o wspó³odczuwanie, zrozumienie (SERCE) i ta iskra przesz³a przez ca³y œwiat.

WAWEL jest istotnym punktem na Ziemi z punktu widzenia jej energetyki poniewaÂż energia, ktĂłra tam pulsuje jest w rezonansie z czakrÂą serca czÂłowieka.

Jest wiêc szansa, ¿e podczas uroczystoœci pogrzebowych, na których tak wielu z ró¿nych stron œwiata przyjedzie po t¹ "ognist¹" energiê, energia czakramu wawelskiego zadzia³a na serca tych ludzi wzmacniaj¹c wspó³odczuwanie itd.

Czy nie macie wraÂżenia, Âże faza rzeczywistoÂści lekko siĂŞ zmieniÂła (moÂże przesunĂŞÂła bliÂżej ducha)?