1) Bruce Lipton: Nowa Biologia - MÂądroÂśĂŚ Twoich KomĂłrek

Leszek

Administrator
Ekspert

Wiadomości: 1391

1) Bruce Lipton: Nowa Biologia - MÂądroÂśĂŚ Twoich KomĂłrek

« : Lipiec 08, 2010, 21:39:36 »

PoniÂżej sÂą trzy teksty Bruce'a Liptona, a jego film "Nowa biologia" [PL] jest tu: http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=1017.msg6071#msg6071 a takÂże tutaj (na budowanej przeze mnie stronie WWW do tego forum) http://www.swietageometria.info/filmy/171

1) Nowa Biologia: MÂądroÂśĂŚ Twoich KomĂłrek - jak twoja wiara steruje twojÂą biologiÂą

KsiÂąÂżka Bruce'a Liptona "The Biology of Belief"

MÂądroÂśĂŚ Twoich KomĂłrek to nowa biologia, ktĂłra znaczÂąco zmieni cywilizacjĂŞ i Âświat, w ktĂłrym Âżyjemy. Ta nowa biologia odciÂąga nas od wiary, Âże jesteÂśmy ofiarÂą naszych genĂłw, Âże jesteÂśmy biochemicznymi maszynami, Âże Âżycie jest poza naszÂą kontrolÂą, wprowadza nas w innÂą rzeczywistoÂśĂŚ, rzeczywistoÂśĂŚ, w ktĂłrej nasze myÂśli, wiara i umysÂł kontrolujÂą nasze geny, nasze zachowanie i Âżycie, ktĂłrego doÂświadczamy. Ta biologia oparta jest na aktualnej, nowoczesnej nauce z dodanymi pewnymi nowymi spostrzeÂżeniami.

Nowa nauka przeistacza nas z ofiary w twĂłrcĂŞ, dziĂŞki czemu jesteÂśmy bardzo potĂŞÂżni w tworzeniu i rozwijaniu Âżycia, ktĂłre prowadzimy. Jest to wÂłaÂściwie wiedza jaÂźni i, jeÂśli zrozumiemy stary aksjomat mĂłwiÂący Âże "Wiedza jest mocÂą", wtedy naprawdĂŞ zaczniemy rozumieĂŚ, Âże wiedza sama w sobie jest mocÂą. Oto, dlaczego sÂądzĂŞ, Âże zaczniemy rozumieĂŚ nowÂą biologiĂŞ.

WlatujÂąc w wewnĂŞtrznÂą przestrzeĂą

Moje pierwsze wprowadzenie do biologii miaÂło miejsce w drugiej klasie [podstawĂłwki]. Nauczyciel przyniĂłsÂł mikroskop, Âżeby pokazaĂŚ nam komĂłrki, i do dziÂś pamiĂŞtam, jak ekscytujÂące byÂło to przeÂżycie. Na uniwersytecie podczas studiĂłw przechodziÂłem od konwencjonalnych mikroskopĂłw do mikroskopĂłw elektronowych i miaÂłem kolejne okazje ku temu, by przyjrzeĂŚ siĂŞ Âżyciu komĂłrek. Lekcje, ktĂłrych siĂŞ nauczyÂłem, znaczÂąco zmieniÂły moje Âżycie i daÂły mi poglÂądy na Âświat, w ktĂłrym Âżyjemy, ktĂłrymi chciaÂłbym siĂŞ z tobÂą podzieliĂŚ.
UÂżywajÂąc mikroskopu elektronowego nie tylko oglÂądaÂłem komĂłrki z zewnÂątrz, ale teÂż byÂłem w stanie poznaĂŚ ich anatomiĂŞ i zrozumieĂŚ naturĂŞ ich organizacji, struktury i funkcje. Tak jak ludzie opowiadajÂą o locie w przestrzeĂą kosmicznÂą, tak ja wleciaÂłem do przestrzeni wewnĂŞtrznej i dojrzaÂłem nowe perspektywy, coraz bardziej rozumiejÂąc naturĂŞ Âżycia, naturĂŞ komĂłrek i nasze wspĂłÂłdziaÂłanie z naszymi wÂłasnymi komĂłrkami.

W tym czasie zaczÂąÂłem siĂŞ teÂż uczyĂŚ o kulturach komĂłrek. W roku 1968 zaczÂąÂłem klonowaĂŚ komĂłrki Âłodygi trawy, wykonujÂąc mĂłj pierwszy eksperyment z klonowaniem pod kierownictwem doktora Irva Konigsberga, wspaniaÂłego naukowca, ktĂłry stworzyÂł pierwsze kultury komĂłrek Âłodygi trawy. KomĂłrki, z ktĂłrymi pracowaÂłem, zostaÂły nazwane mioblastami. "Mio" oznacza miĂŞsieĂą, "blast" oznacza przodka. Gdy uÂłoÂżyÂłem moje komĂłrki w kulturowych naczyniach z odpowiednimi warunkami do tego by miĂŞÂśnie mogÂły rosnÂąĂŚ, komĂłrki miĂŞÂśniowe rozwinĂŞÂły siĂŞ i zakoĂączyÂłbym eksperyment z olbrzymimi miĂŞÂśniami kurczliwymi. Gdybym jednak zmieniÂł Âśrodowisko komĂłrek, to ich losy potoczyÂłyby siĂŞ inaczej. ZaczÂąÂłbym z takimi samymi komĂłrkami, ale w innym Âśrodowisku, w ktĂłrym zaczĂŞÂłyby powstawaĂŚ komĂłrki koÂści. Gdybym znowu zmieniÂł Âśrodowisko, to komĂłrki przerodziÂłyby siĂŞ w komĂłrki tÂłuszczowe. Skutki tych eksperymentĂłw bardzo mnie ekscytowaÂły, poniewaÂż w chwili gdy wszystkie komĂłrki byÂły identyczne, los komĂłrek byÂł kontrolowany przez Âśrodowisko, w jakim je umieÂściÂłem.

WykonujÂąc te eksperymenty, zaczÂąÂłem rĂłwnieÂż uczyĂŚ studentĂłw SzkoÂły Medycznej Uniwersytetu w Wisconsin (USA) konwencjonalnego rozumienia, Âże geny kontrolujÂą losy komĂłrek. Tymczasem juÂż w moich eksperymentach wyraÂźnie zostaÂło ukazane, Âże los komĂłrek byÂł jako tako kontrolowany przez Âśrodowisko. OczywiÂście moi koledzy byli zaniepokojeni mojÂą pracÂą. KaÂżdy z nich pracowaÂł wtedy nad projektem poÂświĂŞconym ludzkiemu genomowi i wszyscy popierali tezĂŞ, Âże "geny kontrolujÂą Âżycie". Gdy moja praca ujawniÂła wpÂływ Âśrodowiska na komĂłrki, stwierdzili wĂłwczas, Âże to tylko wyjÂątek od reguÂły.

JesteÂś spoÂłeczeĂąstwem 50 trylionĂłw Âżywych komĂłrek

Teraz mam zupeÂłnie nowe rozumienie Âżycia i doprowadziÂło ono do nowego sposobu nauczania ludzi o komĂłrkach. Gdy patrzysz na siebie, widzisz pojedynczÂą osobĂŞ. JeÂśli jednak pojmiesz naturĂŞ tego, kim jesteÂś, to zrozumiesz, Âże jesteÂś tak naprawdĂŞ spoÂłecznoÂściÂą okoÂło 50 trylionĂłw Âżywych komĂłrek. KaÂżda komĂłrka jest ÂżywÂą osobÂą, czujÂącym bytem, ktĂłry ma swoje wÂłasne Âżycie i dziaÂła, ale oddziaÂłuje wzajemnie z innymi komĂłrkami w naturze spoÂłecznoÂści. Gdybym mĂłgÂł ciĂŞ zredukowaĂŚ do wielkoÂści komĂłrki i wpuÂściÂłbym ciĂŞ do twojego wÂłasnego ciaÂła, to zobaczyÂłbyÂś bardzo zajĂŞtÂą metropoliĂŞ trylionĂłw osĂłb ÂżyjÂących w jednej skĂłrze. Staje siĂŞ to istotne w momencie, gdy zrozumiemy, Âże zdrowie jest wtedy, gdy w tej spoÂłecznoÂści panuje harmonia, a choroba pojawia siĂŞ wtedy, gdy pojawia siĂŞ dysharmonia, ktĂłra dÂąÂży do zakÂłĂłcenia relacji w spoÂłecznoÂści. Tak, po pierwsze, jesteÂśmy spoÂłecznoÂściÂą.

Drugi fakt: W ludzkim ciele istnieje niejedna funkcja, ktĂłra nie jest juÂż obecna w kaÂżdej pojedynczej komĂłrce. Na przykÂład posiadasz rĂłÂżne ukÂłady: trawienny, oddechowy, wydalniczy, miĂŞÂśniowo-szkieletowy, wewnÂątrzwydzielniczy, reprodukcyjny, system nerwowy i system immunologiczny, ale kaÂżda z tych funkcji istnieje w kaÂżdej z twoich komĂłrek. Faktycznie jesteÂśmy stworzeni na obraz komĂłrki. To jest bardzo pomocne dla biologĂłw, poniewaÂż moÂżemy zbadaĂŚ komĂłrki i wtedy otrzymamy informacje pomocne w zrozumieniu natury ludzkiego ciaÂła.

UczyÂłem czegoÂś, co jest nazywane modelem medycznym, spostrzeÂżeniem Âże ludzka biologia przedstawia biologicznÂą maszynĂŞ skÂładajÂącÂą siĂŞ z biochemii i kontrolowanÂą przez geny. Dlatego, gdy pacjent przychodzi do doktora, to system wiary podpowiada, Âże pacjent ma coÂś nie tak ze swojÂą biochemiÂą lub genami, ktĂłre mogÂą zostaĂŚ poprawione, co moÂże prowadziĂŚ do poprawy stanu zdrowia pacjenta. W pewnym momencie zrozumiaÂłem, Âże muszĂŞ porzuciĂŚ uniwersytet, poniewaÂż odkryÂłem, Âże nauczanie studentĂłw o tym co kontroluje komĂłrkĂŞ koliduje z moim zupeÂłnie odmiennym zrozumieniem komĂłrek w moich kulturach.

Nowe zrozumienie nauki

Gdy byÂłem poza uniwersytetem, miaÂłem okazjĂŞ poczytaĂŚ co nieco o fizyce. I znĂłw znalazÂłem informacjĂŞ, ktĂłra nie pasowaÂła do tego, czego nauczaÂłem. W Âświecie nowej fizyki, fizyki kwantowej, opisane mechanizmy caÂłkowicie kolidujÂą z mechanizmami, o ktĂłrych uczyliÂśmy, a ktĂłre oparte byÂły na fizyce newtonowskiej. Aktualnie w szkoÂłach medycznych wprowadzana jest nowa fizyka. Przed naukÂą konwencjonalnÂą nauka stanowiÂła prowincjĂŞ KoÂścioÂła. Nazywano to naturalnÂą teologiÂą i byÂło poÂłÂączone w parze z duchowÂą domenÂą uczÂącÂą, Âże rĂŞka Boga byÂła bezpoÂśrednio wÂłÂączona w rozwĂłj i utrzymanie Âświata, Âże obraz Boga zostaÂł wyraÂżony przez naturĂŞ, w ktĂłrej Âżyjemy. Naturalna teologia miaÂła polecenie misji: zrozumieĂŚ naturĂŞ Âśrodowiska, moglibyÂśmy wiĂŞc nauczyĂŚ siĂŞ ÂżyĂŚ w harmonii ze Âśrodowiskiem. Zasadniczo znaczyÂło to uczenie siĂŞ Âżycia w harmonii z Bogiem przy jednoczesnym rozwaÂżaniu tego, Âże BĂłg i natura sÂą ze sobÂą dobrze poÂłÂączone.

JednakÂże w wyniku naduÂżyĂŚ KoÂścioÂła, uporczywego trzymania siĂŞ absolutnej wiedzy i wysiÂłkĂłw dÂąÂżÂących do stÂłumienia nowej wiedzy, doszÂło do czegoÂś, co nazywamy reformacjÂą. Reformacja, rozpoczĂŞta przez Marcina Lutra, kwestionowaÂła wÂładzĂŞ KoÂścioÂła. Po reformacji, gdy nadarzyÂła siĂŞ okazja zweryfikowania wiary o wszechÂświecie, nauka przerodziÂła siĂŞ w coÂś, co nazywamy nowoczesnÂą naukÂą. Isaac Newton, fizyk, ktĂłry jako pierwszy zaczÂąÂł badaĂŚ naturĂŞ grawitacji i ruchu planet, stworzyÂł zaÂłoÂżenia dla nowoczesnej nauki. WynalazÂł nowÂą matematykĂŞ zwanÂą rachunkiem rĂłÂżniczkowym, aby stworzyĂŚ rĂłwnanie pozwalajÂące przewidzieĂŚ ruchy w ukÂładzie sÂłonecznym. Nauka zidentyfikowaÂła prawidÂłowoÂści jako rzeczy, ktĂłre byÂły przewidywalne. Fizyka newtonowska spostrzega, Âże wszechÂświat jako maszyna zostaÂł stworzony z materii; mĂłwi to wiĂŞc, Âże jeÂśli zrozumiesz naturĂŞ materii, ktĂłra znajduje siĂŞ wewnÂątrz maszyny, to wtedy zrozumiesz teÂż samÂą naturĂŞ. Dlatego misjÂą nauki jest kontrolowanie i zdominowanie natury, ktĂłra byÂła zupeÂłnie inna od misji nauki zwanej naturalnÂą teologiÂą, ktĂłra miaÂła ÂżyĂŚ w harmonii z naturÂą.

Zagadnienie kontroli staje siĂŞ pod wzglĂŞdem biologii bardzo waÂżnym punktem. Co kontroluje cechy, ktĂłre powodujÂą, Âże jesteÂśmy ekspresywni? WedÂług fizyki newtonowskiej formy Âżycia reprezentujÂą maszyny wykonane z materii, i jeÂśli chcesz te maszyny zrozumieĂŚ, to rozbierasz je na czĂŞÂści, jest to proces zwany redukcjonizmem. Badasz osobno wszystkie fragmenty, widzisz jak dziaÂłajÂą i gdy wszystkie kawaÂłki zÂłoÂżysz w caÂłoÂśĂŚ, rozumiesz tÂą caÂłoÂśĂŚ. Karol Darwin powiedziaÂł, Âże cechy indywidualnej ekspresywnoÂści dziedziczymy od rodzicĂłw. Plemniki i komĂłrki jajowe ÂłÂączÂą siĂŞ i powodujÂą powstanie nowej osoby, ktĂłra musi posiadaĂŚ coÂś, co kontroluje cechy potomka. Badania nad podziaÂłem komĂłrek rozpoczĂŞÂły siĂŞ na poczÂątku XX wieku i ujawniÂły obecne w komĂłrkach strunowate struktury, ktĂłre zaczynaÂły siĂŞ dzieliĂŚ. Te strunowate struktury zostaÂły nazwane chromosomami.

Co ciekawe, choĂŚ chromosomy odkryto okoÂło roku 1900, to dopiero w 1944 roku byÂło wiadomo, ktĂłry z ich fragmentĂłw niĂłsÂł ze sobÂą cechy genetyczne. ÂŚwiat byÂł tym bardzo podekscytowany. MĂłwiono wtedy, "Ach, mĂłj BoÂże, po tegorocznym odkryciu zabierzemy siĂŞ w koĂącu do identyfikowania materiaÂłu kontrolujÂącego geny", wtedy okazaÂło siĂŞ, Âże tym materiaÂłem jest DNA. W 1953 roku w swojej pracy naukowej James Watson i Francis Crick ujawnili, Âże kaÂżde pasmo DNA zawiera kolejno uÂłoÂżone geny. Geny sÂą fotokopiami kaÂżdego ze stu tysiĂŞcy rodzajĂłw biaÂłek, ktĂłre stanowiÂą materiaÂł budulcowy ludzkiego ciaÂła. W nowojorskiej prasie ukazaÂł siĂŞ opisujÂący odkrycie Watsona i Cricka artykuÂł zatytuÂłowany "Odkryto tajemnicĂŞ Âżycia" i od tego momentu zaczĂŞto siĂŞ interesowaĂŚ genami. Naukowcy zauwaÂżyli, Âże poprzez zrozumienie kodu genetycznego moglibyÂśmy zmieniaĂŚ charaktery organizmĂłw i z tego to powodu byÂł on tak ogromny, szybko wiĂŞc rozpoczĂŞli projekt badaĂą nad ludzkim genomem, by sprĂłbowaĂŚ zrozumieĂŚ naturĂŞ genĂłw. W pierwszym momencie naukowcy myÂśleli, Âże geny kontrolujÂą tylko formĂŞ fizycznÂą, jednak manipulujÂąc genami zauwaÂżyli, Âże majÂą one wpÂływ takÂże na zachowanie i emocje. Nagle pojĂŞli gÂłĂŞbsze znaczenie genĂłw, gdy zauwaÂżyli, Âże geny kontrolujÂą wszystkie wÂłaÂściwoÂści i cechy czÂłowieka.

Intracellular Machines

Czy jesteÂśmy Ofiarami DziedzicznoÂści?

Jest jeszcze jedno pytanie: czym jest to coÂś, co kontroluje DNA? MogÂłoby to byĂŚ coÂś, co ostatnio zostaÂło nazwane "drabinÂą" prowadzÂącÂą do czegoÂś, co ostatecznie sprawuje kontrolĂŞ. Naukowcy zrobili eksperyment i ujawnili, Âże DNA byÂło odpowiedzialne za kopiowanie samego siebie! DNA kontroluje biaÂłko, a biaÂłko stanowi budulec naszego ciaÂła. Zasadniczo mĂłwi to, Âże Âżycie jest kontrolowane przez DNA. Jest to Kluczowy Dogmat. Popiera on pojĂŞcie "prymatu DNA", ktĂłre mĂłwi, Âże to, kim i czym jesteÂśmy oraz jaki bĂŞdzie los prowadzonego przez nas Âżycia, jest juÂż wstĂŞpnie zaprogramowane w DNA. Jaka jest tego konsekwencja? Ano taka, Âże charakter i los twojego Âżycia odzwierciedla dziedzicznoÂśĂŚ, z ktĂłrÂą siĂŞ urodziÂłeÂś; jesteÂś wÂłaÂściwie ofiarÂą dziedzicznoÂści.

Na przykÂład, naukowcy spoglÂądali na grupĂŞ ludzi, ktĂłrych wziĂŞli na chybiÂł-trafiÂł, i prĂłbowali siĂŞ dowiedzieĂŚ, czy istniaÂł gen odpowiedzialny za nastrĂłj szczĂŞÂśliwszych ludzi, ktĂłry jednoczeÂśnie byÂł nieaktywny u ludzi nieszczĂŞÂśliwych. RzeczywiÂście, naukowcy znaleÂźli szczegĂłlny gen, ktĂłry wydaje siĂŞ byĂŚ bardziej aktywny u ludzi szczĂŞÂśliwych. WĂłwczas natychmiast narobili szumu medialnego, dumnie ogÂłaszajÂąc "odkrycie genu szczĂŞÂśliwoÂści". MĂłgÂłbyÂś powiedzieĂŚ "Ej, chwila moment. JeÂśli otrzymaÂłem w spadku gen szczĂŞÂścia, to wtedy caÂłe moje Âżycie jest juÂż z gĂłry ustalone. Jestem ofiarÂą dziedzicznoÂści". To jest dokÂładnie to, czego uczymy w szkole i czego sam nauczaÂłem - ludzie sÂą bezsilni wobec wÂłasnego Âżycia, poniewaÂż nie mogÂą zmieniĂŚ swoich genĂłw. Gdy jednak ludzie poznajÂą naturĂŞ bycia bezsilnym, wĂłwczas stajÂą siĂŞ nieodpowiedzialni. "No dobra, ale popatrz, szefie, mĂłwisz, Âże jestem leniwy, ale weÂź pod uwagĂŞ to, Âże mĂłj ojciec teÂż byÂł leniwy. WiĂŞc czego siĂŞ moÂżesz po mnie spodziewaĂŚ? To znaczy, mĂłj gen spowodowaÂł to, Âże jestem leniwy. Nie dam rady nic z tym zrobiĂŚ". Ostatnio w anglojĂŞzycznym wydaniu Newsweeka napisali o komĂłrkach tÂłuszczu toczÂących wojnĂŞ o nasze zdrowie. To interesujÂące, poniewaÂż w epidemii otyÂłoÂści nauka powstrzymuje siĂŞ od dziaÂłaĂą i mĂłwi: to sÂą twoje komĂłrki tÂłuszczowe, ktĂłre toczÂą wojnĂŞ w twoim Âżyciu.

Projekt Ludzkiego Genomu

Aby przyjÂśĂŚ i nas uratowaĂŚ, powstaÂł projekt zwany Projektem Ludzkiego Genomu. Projektowi przyÂświeca pomysÂł, aby zidentyfikowaĂŚ wszystkie geny ksztaÂłtujÂące czÂłowieka. To daÂłoby inÂżynierii genetycznej szansĂŞ na naprawienie problemĂłw i zlikwidowanie chorĂłb, ktĂłre drĂŞczÂą dziÂś ludzi na caÂłym Âświecie. MyÂślaÂłem, Âże projekt ten byÂł humanitarnym wysiÂłkiem, pĂłÂźniej jednak od jednego z gÂłĂłwnych architektĂłw projektu, Paula Silvermana, dowiedziaÂłem siĂŞ, czego ten projekt dotyczyÂł. A dotyczyÂł tego: Oszacowano, Âże w genach ludzkich istnieje ponad 100 000 genĂłw, poniewaÂż w naszych ciaÂłach znajduje siĂŞ ponad 100 000 biaÂłek; byÂł teÂż jeden gen ktĂłry nie wytwarzaÂł biaÂłek, ale kontrolowaÂł inne geny. WÂłaÂściwie projekt zostaÂł zaprojektowany przez kapitalistĂłw przedsiĂŞwziĂŞcia; zgodnie stwierdzili, Âże istnieje ponad 100 000 genĂłw, zaÂś przez identyfikacjĂŞ tych genĂłw i opatentowanie ich kolejnoÂści mogliby zaczÂąĂŚ sprzedawaĂŚ patenty na geny firmom farmaceutycznym, a przemysÂł farmaceutyczny uÂżywaÂłby genĂłw przy tworzeniu nowych lekĂłw. W rzeczy samej projekt byÂł nastawiony bardziej na robienie pieniĂŞdzy, niÂż na poprawĂŞ stanu zdrowia ludzi.

I tu zaczyna siĂŞ fajna czĂŞÂśĂŚ. Naukowcy nazwali to podÂąÂżaniem w gĂłrĂŞ ewolucyjnej skali, proste organizmy majÂą mniej DNA i gdy dojdziesz na tej skali do poziomu czÂłowieka, ze zÂłoÂżonoÂściÂą naszej fizjologii i naszego zachowania, mamy tego DNA o wiele wiĂŞcej. Naukowcy sÂądzili, Âże organizmy pierwotne bĂŞdÂą miaÂły najwyÂżej kilka tysiĂŞcy genĂłw, zaÂś ludzie bĂŞdÂą mieli w przybliÂżeniu jakieÂś 150 000 genĂłw, co oznacza opracowanie 150 000 nowych lekĂłw. Projekt rozpoczÂąÂł siĂŞ w 1987 roku i pokazaÂł tylko to, jak ci ludzie gÂłowili siĂŞ nad wymyÂślaniem nowych cudĂłw. W zaledwie czternaÂście lat otrzymaliÂśmy wyniki [badaĂą] ludzkiego genomu. To byÂło rĂłwnieÂż coÂś, co nazwaÂłem kosmicznym Âżartem.

Aby rozpoczÂąĂŚ projekt poznawania ludzkiego genomu, naukowcy zbadali wczeÂśniej pewien pierwotny organizm, miniaturowego robaczka, ledwo dostrzegalnego goÂłym okiem. Owe robaczki byÂły dla genetykĂłw zwierzĂŞciem doÂświadczalnym, poniewaÂż rozmnaÂżaÂły siĂŞ w bardzo szybkim tempie i w duÂżych iloÂściach, co daÂło wiele wyrazistych cech, ktĂłre moÂżna byÂło zbadaĂŚ. Naukowcy odkryli, Âże to maÂłe zwierzÂątko miaÂło okoÂło 24 000 genĂłw. WĂłwczas zdecydowali, Âże przed stworzeniem genetycznego modelu czÂłowieka wykonajÂą jeszcze jeden model genetyczny innego owada, wybrali wiĂŞc muchĂŞ owocĂłwkĂŞ, z uwagi na doÂśĂŚ duÂżÂą iloÂśĂŚ dostĂŞpnych informacji o genach i zachowaniach tego owada. Mucha owocĂłwka okazaÂła siĂŞ mieĂŚ zaledwie 18 000 genĂłw. Pierwotny robaczek miaÂł 24 000 genĂłw, a mucha owocĂłwka ledwie 18 000! Naukowcy nie rozumieli, co to oznacza, odÂłoÂżyli jednak wyniki badaĂą na bok i rozpoczĂŞli prace nad projektem badawczym ludzkiego genomu.

Rezultaty nadeszÂły w 2001 roku i wywoÂłaÂły szok: w ludzkim genomie znajduje siĂŞ tylko 25 000 genĂłw; naukowcy oczekiwali 150 000 genĂłw, a jest ich tylko 25 000! WywoÂłaÂło to taki szok, Âże wÂłaÂściwie o tym nie rozmawiano. Kiedy byÂł duÂży boom na projekty naukowe uzupeÂłniajÂące model ludzkiego genomu, mĂłwiono o okoÂło 100 000 brakujÂących genach. Na ten temat nie byÂło w ogĂłle Âżadnych dyskusji na Âłamach dziennikĂłw naukowych. Gdy naukowcy rozumieli, Âże byÂła niewystarczajÂąca iloÂśĂŚ genĂłw potrzebnych do wyjaÂśnienia ludzkiej zÂłoÂżonoÂści, to doniesienie wstrzÂąsnĂŞÂło zaÂłoÂżeniami biologii.

Dlaczego to jest takie waÂżne? JeÂśli nauka jest oparta na sposobie, w jaki dziaÂła Âżycie, wĂłwczas taka nauka znajduje praktyczne zastosowanie w medycynie. JeÂśli jednak opierasz swojÂą naukĂŞ na niewÂłaÂściwej informacji, wtedy ta nauka moÂże siĂŞ okazaĂŚ dla praktyki medycznej szkodliwa. Faktem jest, Âże konwencjonalna medycyna allopatyczna, najwaÂżniejsza medycyna jakiej uÂżywamy w zachodnim Âświecie, jest gÂłĂłwnÂą przyczynÂą Âśmierci w Stanach Zjednoczonych. Jest teÂż odpowiedzialna za jedno na piĂŞĂŚ zejÂśĂŚ Âśmiertelnych w Australii. W biuletynie AmerykaĂąskiego Stowarzyszenia Medycznego doktor Barbara Starfield napisaÂła artykuÂł ujawniajÂący, Âże wedÂług ostroÂżnych ocen praktyka medyczna jest na trzecim miejscu wÂśrĂłd najczĂŞstszych powodĂłw Âśmierci w USA. JednakÂże ostatnio podobne badanie przeprowadziÂł Gary Null. Okazuje siĂŞ, Âże praktyka medyczna jest prawdopodobnie najczĂŞstszym powodem Âśmierci wÂśrĂłd 750 000 ludzi w Ameryce, ktĂłrym udzielano kaÂżdego roku pomocy medycznej. JeÂśliby medycyna wiedziaÂła, co robiĂŚ, to nie byÂłoby tylu zejÂśĂŚ Âśmiertelnych.

RzuciÂłem uniwersytet w 1980 roku, na siedem lat przed rozpoczĂŞciem projektu poznawania genomu ludzkiego, poniewaÂż juÂż wtedy byÂłem Âświadom tego, iÂż geny nie kontrolujÂą Âżycia. WiedziaÂłem, Âże to Âśrodowisko ma wpÂływ na Âżycie, ale moi koledzy patrzyli na mnie nie jak na radykalnego [naukowca], ale jak na heretyka, poniewaÂż moje poglÂądy kolidowaÂły z ogĂłlnie przyjĂŞtym dogmatem; dlatego staÂło siĂŞ to argumentem religijnym. W pewnym punkcie moja religijnoÂśĂŚ skÂłoniÂła mnie ku temu, by zrzec siĂŞ zajmowanego przeze mnie wĂłwczas stanowiska. Wtedy wÂłaÂśnie zaczÂąÂłem coraz bardziej rozumieĂŚ funkcje mĂłzgu i neurologiĂŞ. SprĂłbowaÂłem wtedy dociec tego, Âże skoro to nie DNA kontroluje komĂłrki, to gdzie w takim razie znajduje siĂŞ "mĂłzg" komĂłrki?

DNA

Komputer wewnÂątrz

Nowa biologia ujawniÂła, Âże mĂłzg komĂłrki jest jej skĂłrÂą, membranÂą, interfejsem wnĂŞtrza komĂłrki i zmieniajÂącego siĂŞ Âświata, w ktĂłrym Âżyjemy. Jest to element funkcjonalny kontrolujÂący Âżycie. To waÂżne, poniewaÂż dziĂŞki temu rozumiemy, Âże jego funkcja pokazuje, Âże nie jesteÂśmy ofiarami naszych genĂłw. Poprzez dziaÂłanie bÂłony komĂłrkowej moÂżemy wÂłaÂściwie kontrolowaĂŚ nasze geny, naszÂą biologiĂŞ i nasze Âżycie i robimy to, choĂŚ wierzymy, Âże jesteÂśmy ofiarami genĂłw.

ZaczÂąÂłem rozumieĂŚ, Âże komĂłrka byÂła czymÂś w rodzaju chipa, a jÂądro byÂło swego rodzaju dyskiem twardym zawierajÂącym programy. Programami byÂły geny. Gdy pisaÂłem ten tekst na moim komputerze, pewnego dnia zrozumiaÂłem, Âże mĂłj komputer byÂł jak komĂłrka. PosiadaÂł stworzone dla niego programy, ale to co zostaÂło wyraÂżone przy pomocy komputera, nie zostaÂło okreÂślone przez programy. ZostaÂło to okreÂślone przez informacjĂŞ, Âże ja, jako Âśrodowisko, piszĂŞ na klawiaturze. Nagle wszystkie kawaÂłki zÂłoÂżyÂły siĂŞ w caÂłoÂśĂŚ: bÂłona komĂłrkowa jest wÂłaÂściwie chipem przetwarzajÂącym informacje. Geny komĂłrki stanowiÂą napĂŞd dysku twardego ze wszystkimi moÂżliwymi potencjaÂłami. WÂłaÂśnie dlatego kaÂżda komĂłrka w twoim ciele moÂże stworzyĂŚ kaÂżdego rodzaju innÂą komĂłrkĂŞ, poniewaÂż kaÂżde jÂądro zawiera wszystkie geny, ktĂłre tworzÂą czÂłowieka. Dlaczego jednak jedna komĂłrka musi byĂŚ skĂłrÂą, a inna moÂże byĂŚ koÂściÂą lub okiem?

OdpowiedÂź nie opiera siĂŞ o programy zawarte w genach, lecz o sposĂłb reakcji na informacjĂŞ pochodzÂącÂą ze Âśrodowiska. Nagle uderzyÂła mnie wiĂŞksza rzecz: to, co czyni nas rĂłÂżnymi od innych ludzi, to obecnoÂśĂŚ kompletu unikalnych identyfikujÂących nas kluczy biaÂłek (receptorĂłw) obejmujÂących klawiaturĂŞ znajdujÂącÂą siĂŞ na powierzchni naszych komĂłrek. ZnajdujÂące siĂŞ na bÂłonie komĂłrkowej klucze toÂżsamoÂści odpowiadajÂą na docierajÂącÂą ze Âśrodowiska informacjĂŞ. NajwiĂŞksze "Aha!" brzmiaÂło dla mnie nastĂŞpujÂąco: nasza toÂżsamoÂśĂŚ jest wÂłaÂściwie sygnaÂłem Âśrodowiskowym poruszajÂącym siĂŞ po klawiaturze znajdujÂącej siĂŞ na powierzchni naszych komĂłrek i pobudzajÂącym nasze programy genetyczne; nie siedzisz wewnÂątrz komĂłrki, tylko poruszasz siĂŞ po komĂłrce, uÂżywajÂąc klawiatury jako interfejsu. JesteÂś toÂżsamoÂściÂą wywodzÂącÂą siĂŞ ze Âśrodowiska.

W czasach mÂłodoÂści nie wiedziaÂłem, Âże ta religia oferowaÂła mi prawdĂŞ. OdszedÂłem od ducha i skoĂączyÂłem siĂŞ w nauce. Zrozumienie, Âże moja toÂżsamoÂśĂŚ byÂła czymÂś pochodzÂącym ze Âśrodowiska poruszajÂącego siĂŞ po moich komĂłrkach, byÂło najwiĂŞkszym szokiem dla mojego Âświata, poniewaÂż zostaÂłem przerzucony z nieduchowej rzeczywistoÂści do czegoÂś, co wymagaÂło duchowego istnienia. Moje komĂłrki byÂły jak maÂłe telewizorki z antenami, a ja nadawaÂłem coÂś, co kontrolowaÂło odzyskiwanie informacji z genĂłw. W rzeczywistoÂści programowaÂłem moje komĂłrki.

ZrozumiaÂłem, Âże jeÂśli komĂłrka obumarÂła, to nie oznaczaÂło to od razu problemĂłw z transmisjÂą - transmisja nadal trwa, obojĂŞtnie czy komĂłrka istnieje lub nie. Wszystko to uderzyÂło mnie mocno, wywoÂłujÂąc gÂłĂŞboki strach. ZrozumiaÂłem, Âże przetrwanie nie byÂło tak waÂżne z powodu mojego niezmiennego charakteru wywodzÂącego siĂŞ z jakiejÂś transmisji w polu. LĂŞk przed ÂśmierciÂą zniknÂąÂł. To byÂło jakieÂś dwadzieÂścia piĂŞĂŚ lat temu i byÂło to jedno z najcudowniejszych uwalniajÂących doÂświadczeĂą, jakie dane mi byÂło kiedykolwiek przeÂżyĂŚ.

Percepcja - siÂła Nowej Biologii

Postrzegamy Âśrodowisko i dostosowujemy naszÂą biologiĂŞ, ale nie wszystkie nasze spostrzeÂżenia sÂą dokÂładne. JeÂśli pracujemy, doÂświadczajÂąc brakĂłw w percepcji, wĂłwczas te braki przedÂłuÂżajÂą okres niedostosowania naszej biologii. Gdy nasze postrzegania sÂą niedokÂładne, to moÂżemy wtedy wÂłaÂściwie zniszczyĂŚ naszÂą biologiĂŞ. Kiedy zrozumiemy, Âże geny sÂą tylko respondentami spostrzeÂżeĂą odebranych ze Âśrodowiska przez bÂłonĂŞ komĂłrkowÂą, to moÂżemy wĂłwczas zrozumieĂŚ, gdy nasze Âżycie nie toczy siĂŞ najlepiej, Âże musimy zmieniaĂŚ nie geny, ale naszÂą percepcjĂŞ. ÂŁatwiej zmieniĂŚ percepcjĂŞ niÂż ciaÂło fizyczne. W rzeczy samej jest to siÂła nowej biologii: moÂżemy kontrolowaĂŚ nasze Âżycie, kontrolujÂąc naszÂą percepcjĂŞ.
"Prawdy" utrzymywane w nauce sÂą w rzeczywistoÂści bzdurami, tak naprawdĂŞ sÂą to tylko "zaÂłoÂżenia" i owe zaÂłoÂżenia sÂą bÂłĂŞdne. DopĂłki ich nie poprawimy, bĂŞdziemy niewÂłÂąÂściwie rozumieĂŚ nasz zwiÂązek z planetÂą, przyrodÂą i Âśrodowiskiem. Wskutek tego niszczymy Âśrodowisko, ktĂłre daÂło nam przecieÂż Âżycie.

BÂłĂŞdem numer jeden w tym zaÂłoÂżeniu jest stwierdzenie, Âże wszechÂświat skÂłÂąda siĂŞ z materii i Âże moÂżemy go zrozumieĂŚ, badajÂąc materiĂŞ. Nasze postrzeganie jedynie materialnej biologii i Âśrodowiska z punktu widzenia nauki jest juÂż nieprecyzyjne. Inne zaÂłoÂżenie mĂłwi, Âże geny kontrolujÂą Âżycie. Tak naprawdĂŞ nasze Âżycie kontrolujÂą nasze spostrzeÂżenia i to poprzez zmienianie wÂłasnych spostrzeÂżeĂą moÂżemy kontrolowaĂŚ nasze Âżycie. PrzedyskutujĂŞ to pĂłÂźniej. BÂłĂŞdem numer trzy jest bardzo niebezpieczne zaÂłoÂżenie: ze w naszym rozwoju uÂżywamy mechanizmĂłw teorii Darwina, ktĂłrÂą to teoriĂŞ moÂżna podsumowaĂŚ jako "przetrwanie najodpowiedniejszego osobnika w walce o istnienie". Ta teoria staje siĂŞ nieaktualna w nowej biologii, w ktĂłrej ewolucja jest oparta na wspĂłlpracy. DopĂłki tego nie pojmiemy, bĂŞdziemy ze sobÂą rywalizowaĂŚ, walczyĂŚ i niszczyĂŚ planetĂŞ, nie wiedzÂąc, Âże przetrwamy tylko poprzez wspĂłÂłpracĂŞ i Âże nasza nieustanna konkurencja jest ostatniÂą godzinÂą ludzkiej cywilizacji.

PrzyszÂłoÂśĂŚ medycyny

Wszystko we wszechÂświecie jest obecnie pojmowane jako stworzone z energii; dla naszej percepcji wszystko wyglÂąda na fizyczne i staÂłe, jednak w rzeczywistoÂści sÂą to tylko oddziaÂłujÂące ze sobÂą energie i siÂły. OddziaÂłujÂąc wzajemnie ze swoim Âśrodowiskiem, jednoczeÂśnie wchÂłaniasz i wysyÂłasz energiĂŞ. Prawdopodobnie bliÂższe sÂą ci okreÂślenia "dobre atmosfery" i "zÂłe atmosfery". SÂą to fale, w ktĂłrych wszyscy wibrujemy. Wszyscy jesteÂśmy energiÂą. Energia w twoim ciele odzwierciedla energiĂŞ znajdujÂącÂą siĂŞ wokĂłÂł ciebie, poniewaÂż atomy w twoim ciele nie tylko wydzielajÂą energiĂŞ, ale rĂłwnieÂż jÂą pochÂłaniajÂą. KaÂżdy Âżywy organizm porozumiewa siĂŞ przy pomocy tych wibracji. ZwierzĂŞta porozumiewajÂą siĂŞ z roÂślinami, one porozumiewajÂą siĂŞ z innymi zwierzĂŞtami. Szamani rozmawiajÂą z roÂślinami, uÂżywajÂąc wibracji. JeÂśli jesteÂś wyczulony na rĂłÂżnice miĂŞdzy "dobrymi" i "zÂłymi" wibracjami, zawsze udajesz siĂŞ do miejsc, ktĂłre zwiĂŞkszÂą twoje szanse przetrwania, zwiĂŞkszÂą twĂłj wzrost, miÂłoÂśĂŚ, etc i trzymasz siĂŞ z daleka od sytuacji i miejsc, ktĂłre mogÂłyby ciĂŞ wykorzystaĂŚ lub osÂłabiĂŚ ciebie takim, jakim jesteÂś.

Kiedy nie zwracamy uwagi na nasze energie wibracyjne, to wtedy tracimy najwaÂżniejsze informacje z naszego Âśrodowiska. Rozumienie nowej fizyki mĂłwi nam, Âże wszystkie siÂły sÂą ze sobÂą powiÂązane i wzajemnie ze sobÂą oddziaÂłujÂą. Dlatego musisz uwaÂżaĂŚ na te niewidoczne siÂły, ktĂłre zwiÂązane sÂą z tym, co siĂŞ dzieje w twoim Âżyciu. W momencie gdy medycyna nie szkoli lekarzy, Âże ta energia jest czĂŞÂściÂą systemu, oni bardzo Âłatwo przyzwyczajajÂą siĂŞ do uÂżywania nowych systemĂłw badania wzrokiem, aby okreÂśliĂŚ, co siĂŞ dzieje wewnÂątrz organizmu. Zabawne jest to, Âże oni odczytali swoje badania jako "mapĂŞ", nie majÂąc przy tym podstawowego pojĂŞcia o tym, Âże te ich mapy sÂą bezpoÂśrednimi odczytami obecnej w ciele energii.

Na przykÂład w mammografie wykrywajÂącym raka piersi [monitor] wizualizuje emisjĂŞ charakterystycznej energii wyrĂłÂżniajÂącej nowotwĂłr. Co by siĂŞ staÂło, gdybyÂś zamiast wycinaĂŚ nowotwĂłr, zastosowaÂłbyÂś energiĂŞ, ktĂłra przy zastosowaniu pewnych wzorcĂłw zmieniÂłaby energiĂŞ tych komĂłrek ciaÂła i przywrĂłciÂła je z powrotem do normalnej energii? Przypuszczalnie uzyskaÂłbyÂś leczniczy skutek. To miaÂłoby sens i byÂłoby czymÂś, co od tysiĂŞcy lat nazywane jest "uzdrawiajÂącymi rĂŞkami". Odbiorca otrzymuje energiĂŞ, ktĂłra oddziaÂłuje wzajemnie z jego ciaÂłem, ingerujÂąc w nie i przez tÂą ingerencjĂŞ zmienia charakter energii w materii fizycznej, poniewaÂż materia jest zÂłoÂżona z energii. Jest to przyszÂłoÂśĂŚ medycyny, choĂŚ obecnie nie jest ona jeszcze aÂż tak rozwiniĂŞta.

Fizycy kwantowi ujawniajÂą, Âże pod oczywistÂą fizycznÂą strukturÂą nie ma niczego oprĂłcz energii, i Âże jesteÂśmy istotami zbudowanymi z energii. To znaczy, Âże oddziaÂłujemy wzajemnie ze wszystkim dookoÂła. To ma bardzo powaÂżny wpÂływ na opiekĂŞ zdrowotnÂą. Fizycy kwantowi pokazujÂą, Âże energie zawsze sÂą ze sobÂą powiÂązane. We wszechÂświecie zÂłoÂżonym z energii fale zawsze pÂłynÂą i oddziaÂłujÂą wzajemnie z innymi falami. MoÂże siĂŞ okazaĂŚ, Âże nie moÂżemy w peÂłni oddzieliĂŚ kogoÂś od Âśrodowiska, w ktĂłrym ta osoba Âżyje. Fizycy kwantowi mĂłwiÂą, Âże niewidoczna energia jest czasem sto razy skuteczniejsza w przenoszeniu informacji, niÂż sygnaÂły materialne (na przykÂład lekarstwa). To, w czym zaczynamy siĂŞ orientowaĂŚ, to to, Âże istnieje niewidoczny Âświat, z ktĂłrym jeszcze siĂŞ nie uporaliÂśmy pod wzglĂŞdem zrozumienia natury naszego zdrowia.

Innymi sÂłowy, bardziej niÂż na materii w Âświecie kwantowym skupiamy siĂŞ na energii. W Âświecie mechanicznym powiedzieliÂśmy, Âże moÂżemy wszystko zrozumieĂŚ przez redukcjonizm. Jednak w nowszym rozumieniu kwantowego wszechÂświata musimy zrozumieĂŚ holizm: nie moÂżesz oddzieliĂŚ jednej wibracji energii od innej. Musimy zrozumieĂŚ, Âże w Âświecie, w ktĂłrym Âżyjemy, jesteÂśmy zaplÂątani w nieskoĂączonej iloÂści wibracji energii i Âże jesteÂśmy z nimi wszystkimi poÂłÂączeni!

Oto moja definicja Âśrodowiska: jest to wszystko, poczÂąwszy od jÂądra twojego jestestwa aÂż po krawĂŞdÂź wszechÂświata. Zawiera siĂŞ w tym wszystko, co znajduje siĂŞ wokĂłÂł ciebie, jak rĂłwnieÂż planety i sÂłoĂące oraz caÂły ukÂład sÂłoneczny. JesteÂśmy czĂŞÂściÂą tego caÂłego pola. Aby zreasumowaĂŚ znaczenie tego wszystkiego, pozwolĂŞ sobie zacytowaĂŚ Alberta Einsteina: "Pole jest jedynym urzĂŞdem rzÂądzÂącym czÂąsteczkÂą". Oznacza to, Âże: pole, niewidoczna energia, jest jedynym urzĂŞdem rzÂądzÂącym fizycznÂą rzeczywistoÂściÂą.

Bruce Lipton
TÂłumaczenie i opracowanie: Ivellios

Od tÂłumacza: Ten artykuÂł jest fragmentem trzyczĂŞÂściowej prezentacji dÂźwiĂŞkowej, wydanej na oÂśmiu pÂłytach CD przez wydawnictwo Sounds True (www.soundstrue.com). W tym roku planujĂŞ zamieÂściĂŚ w Paranormalium takÂże tÂłumaczenie innego fragmentu tej prezentacji. Bruce Lipton jest takÂże autorem ksiÂąÂżki "The Biology of Belief" (Biologia wiary).

ÂŹrĂłdÂło: http://www.paranormalium.pl/702,40,artykul.html

Serwis Paranormalium.pl jest licencjonowany na warunkach Creative Commons. MoÂżesz wykorzystywaĂŚ wszelkie materiaÂły pod warunkiem podania ich autora i ÂźrĂłdÂła jako serwisu www.paranormalium.pl


« Ostatnia zmiana: Lipiec 09, 2010, 09:59:00 wysłane przez Leszek »	Zapisane

miÂłoÂśĂŚ radoÂśĂŚ piĂŞkno

Leszek

Administrator
Ekspert

Wiadomości: 1391

2) Bruce Lipton: Nowa Biologia - UmysÂł ponad genami

« Odpowiedz #1 : Lipiec 08, 2010, 22:12:39 »

2) Nowa Biologia: UmysÂł ponad genami

Na poczÂątku mojej kariery badacza naukowego i profesora w szkole medycznej aktywnie popieraÂłem poglÂąd mĂłwiÂący, Âże ludzkie ciaÂło jest "biochemicznÂą maszynÂą 'zaprogramowanÂą' przez geny". My, naukowcy, sÂądziliÂśmy, Âże nasze moce, takie jak zdolnoÂści artystyczne lub intelektualne, i nasze sÂłaboÂści, takie jak choroba sercowo-naczyniowa, rak albo depresja, reprezentujÂą cechy, ktĂłre byÂły wczeÂśniej zaprogramowane w naszych genach. OdtÂąd postrzegaÂłem cechy Âżycia i niedobory, jak rĂłwnieÂż stan naszego zdrowia o nasze sÂłaboÂści jako zaledwie odbicie naszej dziedzicznoÂści.

Do niedawna sÂądzono, Âże geny same siĂŞ aktualizowaÂły... Âże mogÂły siĂŞ "same wÂłÂączaĂŚ i wyÂłÂączaĂŚ". Takie zachowanie jest wymagane, Âżeby geny mogÂły kontrolowaĂŚ biologiĂŞ. ChoĂŚ w aktualnych kursach biologicznych i podrĂŞcznikach nadal podkreÂślana jest wÂładza genĂłw, w wiodÂącej gaÂłĂŞzi nauki o komĂłrkach pojawiÂło siĂŞ radykalnie nowe rozumowanie. Teraz powszechnie siĂŞ uznaje, Âże to Âśrodowisko, a w szczegĂłlnoÂści nasza percepcja (interpretacja) Âśrodowiska, bezpoÂśrednio kontroluje dziaÂłalnoÂśĂŚ naszych genĂłw. DziaÂłalnoÂśĂŚ genĂłw jest kontrolowana przez Âśrodowisko za pomocÂą procesu zwanego kontrolÂą epigenetycznÂą.

Ta nowa perspektywa ludzkiej biologii nie postrzega ciaÂła jako wyÂłÂącznie urzÂądzenia mechanicznego, ale raczej wÂłÂącza rĂłwnieÂż rolĂŞ umysÂłu i ducha. Ten przeÂłom w biologii jest fundamentalny w kwestii leczenia, poniewaÂż uznaje, Âże kiedy zmieniamy naszÂą percepcjĂŞ lub wiarĂŞ, to wysyÂłamy do naszych komĂłrek caÂłkowicie odmienne wiadomoÂści i przeprogramowujemy ich wyraÂżenie. Nowa biologia ujawnia, dlaczego ludzie mogÂą mieĂŚ spontaniczne remisje lub odzyskiwaĂŚ zdrowie po urazach, po ktĂłrych uznano ich za niepeÂłnosprawnych do koĂąca Âżycia.

Funkcjonalne czĂŞÂści ciaÂła sÂą indywidualnymi komĂłrkami, z ktĂłrych skÂłada siĂŞ nasze ciaÂło. ChociaÂż kaÂżda komĂłrka jest naturalnie inteligentna i potrafi sama przeÂżyĂŚ, gdy zostanie oddzielnoa od ciaÂła, w ciele kaÂżda komĂłrka zrzeka siĂŞ swojej indywidualnoÂści i staje siĂŞ czÂłonkiem wielokomĂłrkowej spoÂłecznoÂści. CiaÂło tak naprawdĂŞ reprezentuje kooperatywny wysiÂłek spoÂłecznoÂści skÂładajÂącej siĂŞ z okoÂło piĂŞĂŚdziesiĂŞciu trylionĂłw pojedynczych komĂłrek. Zgodnie z definicjÂą, spoÂłecznoÂśĂŚ jest organizacjÂą osĂłb oddanych popieraniu wspĂłÂłdzielonej wizji. W konsekwencji, kiedy kaÂżda komĂłrka jest wolnym i Âżywym bytem, wĂłwczas spoÂłecznoÂśĂŚ cielesna wykonuje Âżyczenia i zamiary swojego "gÂłosu centralnego", czyli postaci, ktĂłrÂą my postrzegamy jako umysÂł i ducha.

Gdy umysÂł spostrzega, Âże Âśrodowisko jest bezpieczne i wspierajÂące, komĂłrki zajĂŞte sÂą wzrostem i utrzymaniem ciaÂła. W stresujÂących sytuacjach komĂłrki zrzekajÂą siĂŞ swoich normalnych funkcji i przyjmujÂą defensywnÂą "ochronnÂą" postawĂŞ. Zasoby energii ciaÂła, zwykle podtrzymujÂące wzrost, sÂą kierowane do systemĂłw odpowiedzialnych za zapewnienie ochrony w czasie stresu. Po prostu procesy wzrostu sa ograniczane lub wstrzymywane [przy wÂłÂączonym] systemie stresu. Gdy nasze systemy mogÂą siĂŞ przystosowaĂŚ w okresie krĂłtkotrwaÂłego stresu, przedÂłuÂżajÂący siĂŞ lub chroniczny stres osÂłabia je, poniewaÂż zapotrzebowanie na energiĂŞ koliduje z wymaganiem utrzymania ciaÂła, co w konsekwencji prowadzi do zaburzeĂą i choroby.

Zasadniczym ÂźrĂłdÂłem stresu jest systemowy "gÂłos centralny", czyli umysÂł. UmysÂł jest jak kierowca pojazdu. Przy dobrych umiejĂŞtnoÂściach kierowcy, pojazd moÂże byĂŚ [dobrze] utrzymany i mieĂŚ przez caÂłe Âżycie dobre osiÂągi. MajÂąc kiepskiego kierowcĂŞ, pojazd staje siĂŞ wrakiem zaÂśmiecajÂącym pobocze drogi lub lÂąduje na zÂłomowisku. JeÂśli posiÂądziemy dobre "umiejĂŞtnoÂści kierowcy" w kwestii zarzÂądzania naszymi zachowaniami i postĂŞpowaniu z naszymi emocjami, wtedy powinniÂśmy wieÂśĂŚ dÂługie, szczĂŞÂśliwe i produktywne Âżycie. W kontraÂście, posiadajÂąc niewÂłaÂściwe zachowania i patologicznie postĂŞpujÂąc z emocjami, niczym zÂły kierowca wpĂŞdzamy w stres nasz komĂłrkowy "pojazd", zakÂłĂłcajÂąc jego osiÂągi i powodujÂąc awariĂŞ.

Czy jesteÂś dobrym, czy zÂłym kierowcÂą? Zanim odpowiesz na to pytanie, uÂświadom sobie, Âże istniejÂą dwa oddzielne umysÂły, tworzÂące kontrolujÂący ciaÂło "gÂłos centralny". ÂŚwiadomy umysÂł (czyli jaÂźĂą) oznacza myÂślenie w kategorii "ty", jest to twĂłrczy umysÂł, wyraÂżajÂący wolnÂą wolĂŞ. Jego partnerem pomocniczym jest podÂświadomy umysÂł, wspaniaÂły komputer posiadajÂący bazĂŞ zaprogramowanych zachowaĂą. NiektĂłre programy wywodzÂą siĂŞ z genetyki, sÂą to nasze instynkty i reprezentujÂą one naszÂą naturĂŞ. JednakÂże ogromna wiĂŞkszoÂśĂŚ podÂświadomych programĂłw jest nabywana poprzez nasze uczÂące doÂświadczenia rozwojowe, te programy reprezentujÂą poÂżywienie.

PodÂświadomy umysÂł nie jest miejscem [dziaÂłania] rozumowania lub twĂłrczej ÂświadomoÂści, jest to tylko urzÂądzenie ÂściÂśle reagujÂące na bodÂźce. Kiedy zostanie spostrzeÂżony sygnaÂł Âśrodowiskowy, to wtedy podÂświadomy umysÂł refleksyjnie uaktywnia zgromadzonÂą wczeÂśniej behawioralnÂą odpowiedÂź... nie jest tu wymagane Âżadne myÂślenie. PodÂświadomy umysÂł jest programowalnym automatycznym pilotem, ktĂłry moÂże prowadziĂŚ pojazd bez obserwacji lub ÂświadomoÂści pilota - Âświadomego umysÂłu. Kiedy podÂświadomy automatyczny pilot kontroluje zachowanie, wĂłwczas ÂświadomoÂśĂŚ jest wolna i moÂże ÂśniĂŚ o przyszÂłoÂści lub przeglÂądaĂŚ przeszÂłoÂśĂŚ.

SkutecznoÂśĂŚ dwuumysÂłowego systemu jest zdefiniowana przez jakoÂśĂŚ programĂłw zgromadzonych w podÂświadomym umyÂśle. Zasadniczo jest to osoba, ktĂłra nauczyÂła ciĂŞ modelowaĂŚ twoje umiejĂŞtnoÂści kierowcy. Na przykÂład, jeÂśli jesteÂś nauczony, by jechaĂŚ z jednÂą stopÂą na gazie, a drugÂą na hamulcu, to obojĂŞtnie ile posiadaÂłbyÂś pojazdĂłw, w kaÂżdym po jakimÂś czasie spowodujesz zuÂżycie hamulca i awariĂŞ silnika. Podobnie jeÂśli nasz podÂświadomy umysÂł ma zaprogramowanÂą niewÂłaÂściwÂą odpowiedÂź behawioralnÂą na doÂświadczenia Âżyciowe, wtedy nasze suboptymalne "umiejĂŞtnoÂści kierowcy" przyczyniÂą siĂŞ do Âżyciowej klĂŞski i oparzenia siĂŞ w zetkniĂŞciu z doÂświadczeniem. Na przykÂład chorobĂŞ sercowo-naczyniowÂą, gÂłĂłwnÂą przyczynĂŞ Âśmierci, moÂżna bezpoÂśrednio przypisaĂŚ do behawioralnych programĂłw, ktĂłre Âźle kierujÂą odpowiedziÂą ciaÂła na stres.

Nowa Biologia

Czy jesteÂś dobrym, czy zÂłym kierowcÂą? OdpowiedÂź jest trudna, bo w naszym Âświadomym twĂłrczym umyÂśle moÂżemy siebie uwaÂżaĂŚ za dobrych kierowcĂłw, jednakÂże samosabotaÂżujÂące lub ograniczajÂące programy behawioralne w naszym podÂświadomym umyÂśle niepostrzeÂżenie podkopujÂą nasze wysiÂłki. JesteÂśmy Âświadomie nieÂświadomi naszych podstawowych percepcji lub przekonaĂą o Âżyciu. PowĂłd jest taki, Âże mĂłzg prenatalny i noworodkowy operuje predominujÂąco w zakresie dal delta i theta przez pierwsze szeÂśĂŚ lat naszego Âżycia. Ten niski poziom aktywnoÂści mĂłzgu jest nazywany stanem hipnagogicznym. ZnajdujÂąc siĂŞ w tym hipnagogicznym transie, dziecko nie musi byĂŚ aktywnie trenowane przez swoich rodzicĂłw, poniewaÂż otrzymuje swoje programy behawioralne po prostu obserwujÂąc rodzicĂłw, rodzeĂąstwa, rĂłwieÂśnikĂłw, i nauczycieli. Czy twoje wczesne doÂświadczenia rozwojowe dostarczyÂły ci dobrych modeli zachowaĂą do uÂżywania ich w procesie rozwoju twojego wÂłasnego Âżycia?

Przez pierwsze szeÂśĂŚ lat Âżycia dziecko nieÂświadomie nabywa behawioralny repertuar, ktĂłrego potrzebuje, by staĂŚ siĂŞ funkcjonalnym czÂłonkiem spoÂłeczeĂąstwa. Jakby tego byÂło maÂło, podÂświadomy umysÂł dziecka rĂłwnieÂż pobiera przekonania wiÂąÂżÂące siĂŞ z jaÂźniÂą. Kiedy rodzic mĂłwi maÂłemu dziecku, Âże jest gÂłupie, nie zasÂługuje na coÂś lub karci je w inny sposĂłb, to rĂłwnieÂż jest to zapisywane w podÂświadomym umyÂśle dziecka jako "fakt". Te nabyte przekonania formujÂą "gÂłos centralny" kontrolujÂący los komĂłrkowej spoÂłecznoÂści ciaÂła. Kiedy Âświadomy umysÂł moÂże utrzymywaĂŚ czyjÂąÂś jaÂźĂą w wysokiej kondycji, to potĂŞÂżniejszy umysÂł moÂże w tym samym czasie wykazywaĂŚ zachowania samodestrukcyjne.

PodstĂŞpna czĂŞÂśĂŚ mechanizmu automatycznego pilota wyglÂąda tak, Âże podÂświadome zachowania sÂą zaprogramowane w taki sposĂłb, Âże uaktywniajÂą siĂŞ bez kontroli lub obserwacji ze strony Âświadomej jaÂźni. OdkÂąd wiĂŞkszoÂśĂŚ naszych zachowaĂą znajduje siĂŞ pod kontrolÂą Âświadomego umysÂłu, wĂłwczas rzadko je obserwujemy lub nie wiemy, Âże sÂą aktywne. Gdy twĂłj Âświadomy umysÂł dostrzeÂże, Âże jesteÂś dobrym kierowcÂą, umysÂł podÂświadomy, ktĂłry przez wiĂŞkszoÂśĂŚ czasu kontroluje dÂłonie kierowcy, moÂże sprowadziĂŚ ciĂŞ na drogĂŞ prowadzÂącÂą do ruiny.

ZostaliÂśmy doprowadzeni do tego, Âże sÂądzimy, Âże uÂżywajÂąc siÂły woli moÂżemy ominÂąĂŚ negatywne programy naszego podÂświadomego umysÂłu. niestety, robiÂąc to, musisz naprawdĂŞ podkreÂśliĂŚ sÂłowo "siÂła", poniewaÂż musisz stale czuwaĂŚ nad swoim wÂłasnym zachowaniem. Wystarczy moment nieuwagi, by podÂświadomy umysÂł automatycznie siĂŞ wÂłÂączyÂł i uaktywniÂł swoje zapisane wczeÂśniej, oparte na doÂświadczeniach, programy.

PodÂświadomy umysÂł naprawdĂŞ jest taÂśmowym graczem. W podÂświadomym umyÂśle, przeglÂądajÂącym behawioralne taÂśmy, nie ma Âżadnego bytu obserwujÂącego. PodÂświadomoÂśĂŚ jest maszynÂą zapodajÂącÂą nagrania z playbacku, w ktĂłrej dostrzeÂżone bodÂźce powodujÂą uaktywnienie siĂŞ wstĂŞpnie zaprogramowanych zachowaĂą. Faktycznie, ludzie, widzÂąc jak aktywujÂą siĂŞ ich wÂłasne podÂświadome programy, mĂłwiÂą czasami coÂś w stylu "Ten koleÂś tylko wcisnÂąÂł moje przyciski!".

W przeciwieĂąstwie do mocy Âświadomego umysÂłu, umysÂł podÂświadomy jest miliony razy potĂŞÂżniejszym procesorem informacji. TakÂże dlatego neurolodzy podkreÂślajÂą, Âże Âświadomy umysÂł wytwarza 5% lub nawet mniej kognitywnej aktywnoÂści w ciÂągu dnia. 95 do 99% naszych zachowaĂą wywodzi siĂŞ bezpoÂśrednio z podÂświadomoÂści. OdtÂąd uÂżycie okreÂślenia "moc" w znaczeniu siÂła woli oznacza dla Âświadomego umysÂłu duÂży wysiÂłek przy prowadzeniu rachunkĂłw podÂświadomych zachowaĂą. Pozytywne myÂślenie przynosi efekty, jeÂśli podÂświadomoÂśĂŚ wspiera Âświadome zamiary.

Problem z prĂłbÂą przeprogramowania podÂświadomoÂści jest taki, Âże nie zdoÂłamy zrozumieĂŚ, Âże odtwarza ona behawioralne "taÂśmy". By zrozumieĂŚ, dlaczego Âświadoma ÂświadomoÂśĂŚ niechĂŞtnie zmienia podÂświadome programy, rozwaÂżmy tĂŞ pouczajÂącÂą analogiĂŞ: przynoszĂŞ ci kasety, ty je wkÂładasz do odtwarzacza i wÂłÂączasz odtwarzanie. Gdy kaseta odtwarza program, ty orientujesz siĂŞ, Âże go nie lubisz. Krzyczysz wiĂŞc na odtwarzacz, by zmieniÂł program, prosisz, by zagraÂł coÂś innego. Po chwili, nie sÂłyszÂąc odpowiedzi, wrzeszczysz gÂłoÂśniej i jeszcze bardziej denerwujesz siĂŞ na twĂłj odtwarzacz, poniewaÂż on nie odpowiada na twojÂą proÂśbĂŞ. Gdy sytuacja wydaje siĂŞ beznadziejna, zaczynasz prosiĂŚ Boga o pomoc w zmianie programu. Konkluzja jest prosta, obojĂŞtnie jak gÂłoÂśno byĂŚ nie wrzeszczaÂł, magnetofon i tak nie zmieni programu. Aby zmieniĂŚ nagrany na kasecie program, musisz wcisnÂąĂŚ przycisk nagrywania i dopiero wtedy moÂżesz wprowadziĂŚ do programu poÂżÂądane zmiany.

Z tego problemu sÂą dwa wyjÂścia. Po pierwsze, moÂżemy staĂŚ siĂŞ bardziej Âświadomi i mniej polegaĂŚ na zautomatyzowanych podÂświadomych programach. BĂŞdÂąc w peÂłni Âświadomi, stajemy siĂŞ bardziej mistrzami naszych losĂłw, niÂż "ofiarami" naszych programĂłw. ta ÂścieÂżka podobna jest do buddyjskiej uwaÂżnoÂści oddychania (po angielsku "mindfulness"). Po drugie, moÂżemy uÂżyĂŚ rozmaitych nowych modalnoÂści psychologii energii, ktĂłre umoÂżliwiajÂą szybkie i gÂłĂŞbokie przeprogramowanie ograniczeĂą podÂświadomych przekonaĂą. Te nowe modalnoÂści energii dostarczajÂą zdolnoÂści do ponownego zapisania ograniczeĂą percepcji (przekonaĂą) i sabotaÂżu zachowaĂą przy uÂżyciu procesĂłw, ktĂłre sÂą mechanicznie podobne do wciÂśniĂŞcia przycisku nagrywania w odtwarzaczu podÂświadomego umysÂłu. PosiadajÂąc ÂświadomÂą ÂświadomoÂśĂŚ, moÂżemy aktywnie przeksztaÂłciĂŚ charakter naszego Âżycia na taki, dziĂŞki ktĂłremu bĂŞdzie ono wypeÂłnione miÂłoÂściÂą, zdrowiem i pomyÂślnoÂściÂą. UÂżycie tych nowych modalnoÂści dostarcza klucz do osobistego wzrostu i przemiany. RozmaitoÂśĂŚ modalnoÂści psychologii energii, takich jak Psych-K, Holograficzne Remodelowanie (Holographic Repatterning) czy RozmowaZCiaÂłem (BodyTalk), to tylko jedne z bardzo wielu programĂłw, jakie moÂżna znaleÂźĂŚ w Sieci.

Bruce Lipton
TÂłumaczenie i opracowanie: Ivellios

ÂŹrĂłdÂło: http://www.paranormalium.pl/716,40,artykul.html

Serwis Paranormalium.pl jest licencjonowany na warunkach Creative Commons. MoÂżesz wykorzystywaĂŚ wszelkie materiaÂły pod warunkiem podania ich autora i ÂźrĂłdÂła jako serwisu www.paranormalium.pl


« Ostatnia zmiana: Lipiec 09, 2010, 09:55:54 wysłane przez Leszek »	Zapisane

miÂłoÂśĂŚ radoÂśĂŚ piĂŞkno

Leszek

Administrator
Ekspert

Wiadomości: 1391

3) Bruce Lipton: Nowa Biologia - OdkrywajÂąc biologiĂŞ wiary

« Odpowiedz #2 : Lipiec 08, 2010, 22:13:58 »

3) Nowa Biologia: OdkrywajÂąc biologiĂŞ wiary

KaÂżda komĂłrka jest inteligentnym organizmem. MoÂżesz jÂą wyjÂąĂŚ z ciaÂła, umieÂściĂŚ na szalce Petriego, a ona bĂŞdzie prowadziÂła wÂłasne Âżycie: poradzi sobie ze Âśrodowiskiem, uroÂśnie, rozmnoÂży siĂŞ i stworzy spoÂłecznoÂśĂŚ wraz z innymi komĂłrkami. W ludzkim ciele zajmujemy siĂŞ ogromnÂą spoÂłecznoÂściÂą komĂłrek pracujÂących razem w harmonii. W kulturalnym zagÂłĂŞbiu komĂłrki zachowujÂą siĂŞ jak indywidualne byty. JednakÂże komĂłrki w ciele sÂłuÂżÂą jako spoÂłecznoÂśĂŚ; Âżadna z nich nie moÂże robiĂŚ sobie co jej siĂŞ Âżywnie podoba, bo wtedy spĂłjnoÂśĂŚ grupy ulegnie rozpadowi. Dlatego komĂłrki znajdujÂące siĂŞ w jednej spoÂłecznoÂści nabywajÂą centralnÂą inteligencjĂŞ, ktĂłra zwiÂązana jest z koordynowaniem dziaÂłalnoÂści indywidualnych komĂłrek w grupie. KomĂłrki wydajÂą siĂŞ podporzÂądkowywaĂŚ temu centralnemu gÂłosowi. Ludzki organizm jest spoÂłecznoÂściÂą skÂładajÂącÂą siĂŞ z ponad piĂŞĂŚdziesiĂŞciu trylionĂłw komĂłrek dziaÂłajÂących zgodnie i w harmonii, dÂąÂżÂących do dostosowania siĂŞ do prĂłÂśb i poleceĂą centralnego gÂłosu. A jest to centralny gÂłos, ktĂłry nabywa i uczy siĂŞ percepcji, z ktĂłrÂą musimy siĂŞ borykaĂŚ przez caÂłe nasze Âżycie.

IstniejÂą trzy ÂźrĂłdÂła percepcji kontrolujÂących Âżycie. ÂŹrĂłdÂłem numer jeden jest genetyka, ktĂłra utrzymuje instynkty wspĂłlne dla wszystkich ludzi, podstawowe sprawy takie jak automatyczne wyciÂągniĂŞcie rĂŞki z ognia. Drugi zestaw percepcji wywodzi siĂŞ z podÂświadomego umysÂłu, czyli czĂŞÂści kontrolujÂącej wszystkie funkcje, o ktĂłrych nie musimy myÂśleĂŚ. Gdy raz nauczysz siĂŞ chodziĂŚ, program kontrolujÂący chodzenie stanie siĂŞ czĂŞÂściÂą podÂświadomego umysÂłu. Wystarczy, Âże chcesz gdzieÂś iÂśĂŚ i mĂłzg sam skoordynuje zachowanie. Trzecim ÂźrĂłdÂłem percepcji jest Âświadomy umysÂł. ÂŚwiadomy umysÂł moÂże przepisaĂŚ ktĂłryÂś z podstawowych programĂłw, ktĂłre nabyÂłeÂś, a ty moÂżesz nawet wrĂłciĂŚ i zmieniĂŚ dziaÂłalnoÂśĂŚ genetycznÂą. ÂŚwiadomy umysÂł jest unikalny dlatego, Âże moÂże zmieniĂŚ caÂłÂą historiĂŞ percepcji, by w ten sposĂłb mieĂŚ wpÂływ na rĂłÂżne zachowania i style Âżycia.

Jak dzieci siĂŞ uczÂą

W ludzkim rozwoju, gdy plemnik i komĂłrka jajowa ÂłÂączÂą siĂŞ ze sobÂą, ich los jest przypuszczalnie kontrolowany przez odziedziczone geny. Rola kobiety w embrionalnej fazie rozwoju zostaÂła ograniczona do Âżywienia pÂłodu komponentami krwi dostarczanymi przez pĂŞpowinĂŞ do pÂłodu. Krew kobiety zawiera jednak o wiele wiĂŞcej, niÂż tylko odÂżywkĂŞ. Krew zawiera takÂże mnĂłstwo czÂąsteczek informacyjnych, takich jak hormony i emocjonalne substancje chemiczne. Matka zawsze dostosowuje swojÂą fizjologiĂŞ i emocje, by dzieliĂŚ je z wariantami Âżycia. Gdy jej krew jest dostarczana przez ÂłoÂżysko bezpoÂśrednio do pÂłodu, wĂłwczas pÂłĂłd doÂświadcza i odczuwa to samo, co matka. To wspaniaÂły i inteligentny pomysÂł Matki Natury. PÂłĂłd, gdy siĂŞ urodzi, bĂŞdzie ÂżyÂł w tym samym Âśrodowisku, ktĂłre postrzega jego matka, wiĂŞc matka pomaga pÂłodowi "dostosowywaĂŚ" siĂŞ do aktualnych warunkĂłw panujÂących na Âświecie. JeÂśli matka postrzega Âświat jako zagroÂżenie, wysyÂła do pÂłodu zupeÂłnie inne sygnaÂły, niÂż gdyby postrzegaÂła Âświat jako ciepÂłe, wspierajÂące miejsce.

Gdy hormony stresu przemierzajÂą ÂłoÂżysko, wĂłwczas majÂą w pÂłodzie dokÂładnie takie samo miejsce docelowe, jak w ciele matki. PowodujÂą one, Âże embrionalne naczynia krwionoÂśne kurczÂą siĂŞ w trzewiach, wysyÂłajÂąc wiĂŞcej krwi do peryferii i przygotowujÂąc pÂłĂłd do walki jako odpowiedzi. U rozwijajÂącego siĂŞ pÂłodu bĂŞdzie siĂŞ poprawiaÂł rozwĂłj systemu miĂŞÂśniowo-kostnego i ciaÂło bĂŞdzie wiĂŞksze, zaÂś mĂłzg bĂŞdzie tak przygotowany, by skoordynowaĂŚ takÂą [walecznÂą] odpowiedÂź. W naprawdĂŞ niestaÂłym Âświecie matka wytworzy dziecko, ktĂłre bĂŞdzie miaÂło wiele korzyÂści, poniewaÂż jego zdolnoÂśĂŚ do bycia wojownikiem i przetrwania bĂŞdzie znacznie wiĂŞksza. Tak, geny kontrolujÂą rozwĂłj ciaÂła, ale gdy poprawisz jakieÂś organy i usuniesz inne, jest to oparte na strumieniu informacyjnych substancji chemicznych, ktĂłre sÂą transportowane z krwi matki do ÂłoÂżyska.

Obecnie wiadomo juÂż, Âże gdy dziecko siĂŞ rodzi, jest w peÂłni podatne na doÂświadczanie prawie wszystkich emocji dorosÂłych. Noworodki mogÂą wyraÂżaĂŚ wÂściekÂłoÂśĂŚ, zazdroÂśĂŚ, gniew, miÂłoÂśĂŚ i smutek. Okazuje siĂŞ, Âże zarĂłwno matka jak i ojciec wÂłaÂściwie dostosowujÂą i ksztaÂłtujÂą fizjologiĂŞ dziecka i jego zachowanie, by dostosowaĂŚ je do [otaczajÂącego] Âświata. JeÂśli rodzice zorientujÂą siĂŞ, Âże Âświat stwarza jakieÂś problemy, wĂłwczas ich dziecko bĂŞdzie tym dotkniĂŞte. Na przykÂład, gdy rodzice nie chcÂą dziecka, wĂłwczas taka informacja, w formie emocjonalnej chemii, przedostaje siĂŞ do dziecka poprzez ÂłoÂżysko! PÂłĂłd juÂż wie, Âże nie ma zagwarantowanego wsparcia. Bardzo waÂżne jest dla nas uÂświadomienie sobie faktu, Âże tworzenie dziecka jest bardzo waÂżnym i dynamicznym procesem interakcyjnym, zachodzÂącym pomiĂŞdzy rodzicami a pÂłodem. W istocie najnowsze rozumienie ludzkiej patologii wyraÂźnie pokazuje, Âże zagadnienia oddziaÂłujÂące na nas jako dorosÂłych, takie jak choroby sercowo-naczyniowe, nowotwĂłr i otyÂłoÂśĂŚ majÂą tak naprawdĂŞ swoje korzenie w okoÂłopojĂŞciowych, embrionalnych i noworodkowych fazach Âżycia. Warunki, w jakich rozwija siĂŞ dziecko znajdujÂące siĂŞ w macicy, ksztaÂłtujÂą dziecko na caÂłe Âżycie pod wzglĂŞdem zachowania i fizjologii.

Gdy dziecko rodzi siĂŞ, godzinami wpatruje siĂŞ w twarze swoich rodzicĂłw, usiÂłujÂąc odczytaĂŚ z nich emocje. PowĂłd takiego zachowania jest bardzo waÂżny - wyraz twarzy rodzica uczy niemowlĂŞ tego, jaki jest jego nowy Âświat. Gdy dziecko bada swĂłj Âświat i napotka coÂś "nowego", odczytujÂąc jednoczeÂśnie z twarzy rodzica zainteresowanie lub lĂŞk, natychmiast uczy siĂŞ, Âże tego czegoÂś musi unikaĂŚ. Dziecko bĂŞdzie siĂŞ cofaÂło przed wszystkim, co rozpozna jako zagroÂżenie, i jest to odpowiedÂź jak najbardziej prawidÂłowa dla jego Âżycia. Przez takie stykanie siĂŞ [z nowymi rzeczami] i interakcje z nimi rodzice zaprogramowujÂą odpowiedzi dziecka. Brak rodzicĂłw i takich interakcji prowadzi do problemĂłw w rozwoju dziecka, zwanych zaburzeniami przywiÂązania. Takie dzieci majÂą problem ze skupieniem siĂŞ i wykazujÂą wyraÂźne cechy podobne do zaburzenia zwanego deficytem uwagi (w psychologii i psychiatrii okreÂśla siĂŞ tak wyraÂźne trudnoÂści w utrzymaniu uwagi w poÂżÂądanym miejscu - przyp. Ivellios). Nauka udokumentowaÂła to, Âże odpowiedÂź na Âświat, ktĂłrÂą nabyliÂśmy od naszych rodzicĂłw, jest bardzo waÂżna w procesie ksztaÂłtowania naszej fizjologii, zdrowia i chorĂłb, jakich moÂżemy doÂświadczyĂŚ w pĂłÂźniejszym Âżyciu.

Przystosowanie do spoÂłeczeĂąstwa

Oto jak dziecko uczy siĂŞ szybko dopasowywaĂŚ do spoÂłeczeĂąstwa: MĂłzg dziecka moÂże z bardzo duÂżÂą szybkoÂściÂą pobieraĂŚ doÂświadczenia. Od momentu narodzin przez pierwsze szeÂśĂŚ lat Âżycia szybkoÂśĂŚ uczenia siĂŞ jest bardzo duÂża. dzieci uczÂą siĂŞ i przyswajajÂą to, jak je traktujemy i jak im odpowiadamy. Poprzez hipnozĂŞ rozumiemy moÂżliwoÂśĂŚ pobrania informacji z czyjegoÂś podÂświadomego umysÂłu, omijajÂąc przy tym umysÂł Âświadomy. Dlaczego to jest takie istotne? W okresie od narodzin do szĂłstego roku Âżycia mĂłzg dziecka dziaÂła w stanie hipnotycznego transu, wiĂŞc wszystko, czego dziecko siĂŞ nauczy, pobierane jest [i zapisywane] do podÂświadomego umysÂłu. PodÂświadomy umysÂł "zapisuje" i notorycznie odtwarza te programy. PomyÂśl teraz o wszystkich reguÂłach spoÂłeczeĂąstwa, o tym w jaki sposĂłb Âżyjemy, o niuansach naszego jĂŞzyka. Trzyletnie dziecko moÂże nauczyĂŚ siĂŞ trzech rĂłÂżnych jĂŞzykĂłw jednoczeÂśnie i nie pomieszaĂŚ przy tym ich gramatyki, sÂłownictwa lub skÂładni. W wieku oÂśmiu lub dziewiĂŞciu lat nauka nowego jĂŞzyka jest juÂż trudniejsza. Na czym polega rĂłÂżnica? U szeÂścioletniego dziecka Âświadomy umysÂł nie jest jeszcze rozwiniĂŞty, nie przeszkadza wiĂŞc w programowaniu. DoÂświadczenia Âżyciowe sÂą pobierane [i zapisywane] bezpoÂśrednio do podÂświadomego umysÂłu. W tym czasie dziecko rozwija takÂże pojĂŞcie wÂłasnej toÂżsamoÂści i te programy funkcjonujÂą potem przez caÂłe Âżycie.

WÂładza umysÂłu

JesteÂśmy potĂŞÂżni i zdolni do robienia rzeczy, ktĂłre nazywamy cudami. Cuda to tak naprawdĂŞ zdarzenia, ktĂłrych nauka jeszcze nie rozumie. Bardzo gÂłĂŞbokie cuda zdarzajÂą siĂŞ kaÂżdego dnia. Na przykÂład ktoÂś ma raka i nagle u tej osoby zmienia siĂŞ postrzeganie i moÂże ona doÂświadczyĂŚ spontanicznej remisji (zÂłagodzenia objawĂłw/przebiegu choroby - przyp. Ivellios). ZmieniajÂąc swoje postrzeganie Âżycia, przeprogramowujÂą swoje komĂłrki. Stanowi to wyraÂżenie epigenetycznych mechanizmĂłw, procesĂłw molekularnych, ktĂłre oddajÂą wÂładzĂŞ osobie. Nowa nauka, zamiast postrzegaĂŚ nas jako "ofiary komĂłrek", zauwaÂża wÂładzĂŞ, pozwalajÂącÂą nam kontrolowaĂŚ komĂłrki.

W ciÂągu historii byÂło wiele relacji o ujawnianiu wÂładzy [bÂądÂź siÂły] naszych myÂśli. Efekt placebo jest tak naprawdĂŞ "efektem postrzegania". JeÂśli sÂądzisz, Âże coÂś ci pomoÂże, to sama wiara moÂże doprowadziĂŚ do powstania procesu uzdrawiajÂącego. WÂśrĂłd najlepiej sprzedajÂących siĂŞ lekĂłw na rynku znajdujÂą siĂŞ leki typu SSRI (grupa psychoanaleptycznych lekĂłw antydepresyjnych - przyp. Ivellios) - takie jak Prozac czy Zoloft - ktĂłre, jak ujawniÂły przedsiĂŞbiorstwa farmaceutyczne za poÂśrednictwem organizacji Freedom of Information Act, dziaÂłajÂą nie lepiej niÂż efekt placebo. Efekt placebo polega na tym, Âże tak naprawdĂŞ nie bierzemy Âżadnych korzyÂści z zaÂżywania czegoÂś, jest to poglÂąd mĂłwiÂący, Âże wiara moÂże kontrolowaĂŚ naszÂą biologiĂŞ i fizjologiĂŞ. I faktycznie, obecnie zakÂłada siĂŞ, Âże okoÂło jednej trzeciej wszystkich medycznych metod uzdrawiania, w tym chirurgia, opera swoje dziaÂłanie wÂłaÂśnie na efekcie placebo.

Tym, co jest najwaÂżniejsze i co zostawiliÂśmy poza naszym wyobraÂżeniem, jest rĂłwny i przeciwny efekt, zwany "efektem nocebo". Zachodzi on wĂłwczas, gdy negatywna myÂśl lub wiara uÂżywana jest do ksztaÂłtowania naszej biologii. Na przykÂład gdy jakiÂś profesor, doktor medycyny czy inny specjalista powie ci, Âże umrzesz w ciÂągu trzech miesiĂŞcy i ty w to uwierzysz, moÂżesz wtedy ustawiĂŚ datĂŞ w swoim postrzeÂżeniowym zegarze, potem zaczynasz uwalniaĂŚ siĂŞ od Âżycia i umierasz w ciÂągu trzech miesiĂŞcy. Zasadniczo placebo i nocebo sÂą dwiema stronami tego samego medalu i po prostu reprezentujÂą skutek dziaÂłania percepcji.

Tutaj jednak pojawia siĂŞ pewien problem: Âświadomy umysÂł moÂże przetworzyĂŚ okoÂło czterdziestu bitĂłw danych na sekundĂŞ, ale podÂświadomy umysÂł moÂże w tej samej sekundzie przetworzyĂŚ czterdzieÂści milionĂłw bitĂłw danych. Odniesienie jest proste. PodÂświadomy umysÂł jako procesor informacji jest milion razy potĂŞÂżniejszy od umysÂłu Âświadomego. Wszyscy wierzymy, Âże prowadzimy nasze Âżycie uÂżywajÂąc Âświadomego umysÂłu. Oto, czego chcĂŞ od Âżycia. ChcĂŞ czyniĂŚ te wszystkie cudowne rzeczy. JeÂśli nasze Âżycie nie wyglÂąda tak jak byÂśmy chcieli, to skutkiem tego jest tendencja do wmawiania sobie "Nie mogĂŞ dostaĂŚ tego, czego chcĂŞ, Âświat mi tego nie daje". Przyjmujemy wĂłwczas rolĂŞ ofiary. Nowe wglÂądy zupeÂłnie zrewolucjonizowaÂły ten poglÂąd. Teraz poznajemy, Âże 95% do 99% naszej kognitywnej dziaÂłalnoÂści pochodzi z podÂświadomego umysÂłu, a mniej niÂż 5% pochodzi lub jest kontrolowane przez Âświadomy umysÂł.

Kiedy potwierdzamy coÂś lub myÂślimy pozytywnie, uÂżywamy wĂłwczas maÂłego procesora, ktĂłry ma mniej niÂż 5% wpÂływu [na nasze Âżycie], co oznacza, Âże musimy byc zaleÂżni od siÂły naszej woli, by mĂłc opanowaĂŚ podÂświadomy umysÂł. To jest prawie niemoÂżliwe do wykonania, poniewaÂż momentalnie angaÂżujemy nasze gaÂłki oczne, automatycznie powracamy do wstĂŞpnie wyznaczonych programĂłw, ktĂłre sÂą zapisane w naszym podÂświadomym umyÂśle. Pozytywne myÂślenie samo w sobie jest dobre, lepsze niÂż negatywne myÂślenie, gdy jednak jesteÂś zaangaÂżowany w pozytywne myÂślenie uÂżywajÂąc Âświadomego umysÂłu, podÂświadomy umysÂł wraz ze swoimi ograniczeniami i samosabotujÂącymi programami wciÂąÂż pracuje! W konsekwencji tego pozytywne myÂślenie nie polepsza sytuacji u wiĂŞkszoÂści ludzi.

Nie jest prawdÂą, Âże Âświadomy umysÂł nie jest potĂŞÂżny, poniewaÂż moÂże on w ludzkim ciele przeprowadziĂŚ kaÂżde dziaÂłanie. MyÂśleliÂśmy [do niedawna], Âże moÂże on tylko sterowaĂŚ dobrowolnym systemem - szkieletowymi miĂŞÂśniami, rĂŞkami i nogami. Jogini pokazali jednak, Âże Âświadomy umysÂł moÂże zmieniaĂŚ temperaturĂŞ ciaÂła, ciÂśnienie krwi i szybkoÂśĂŚ bicia serca. ÂŚwiadomy umysÂł, jeÂśli skupi siĂŞ na jakiejÂś czĂŞÂści ciaÂła lub funkcji, to moÂże jÂą kontrolowaĂŚ. JednakÂże Âświadomy umysÂł, bĂŞdÂąc maÂłym procesorkiem (40 bitĂłw na sekundĂŞ), nie moÂże kontrolowaĂŚ jednoczeÂśnie tak wielu rzeczy, jak podÂświadomy umysÂł, przetwarzajÂący 40 milionĂłw bitĂłw na sekundĂŞ.

WiĂŞkszoÂśĂŚ ludzi prawie nie uÂżywa Âświadomego umysÂłu. ProwadzÂą swojÂą egzystencjĂŞ z dnia na dzieĂą, uÂżywajÂąc programĂłw zgromadzonych w ich podÂświadomym umyÂśle. Jakie programy uruchamia Ăłw podÂświadomy umysÂł? Odpowiedziami sÂą wymagane programy, ktĂłre zostaÂły w nim zapisane. ÂŻadnych wariacji w temacie. To, czego siĂŞ nauczyliÂśmy, bĂŞdzie nami sterowaÂło przez caÂłe Âżycie, chyba Âże wejdziemy do podÂświadomego umysÂłu i przepiszemy program. ÂŚwiadomy umysÂł czĂŞsto zapomina programy pochodzÂące z podÂświadomego umysÂłu, poniewaÂż umysÂły Âświadomy i podÂświadomy dziaÂłajÂą rĂłwnoczeÂśnie: jeden nie obserwuje drugiego. Czy wiĂŞc to, Âże nie dostajĂŞ w Âżyciu tego czego chcĂŞ, jest spowodowane tym, Âże wszechÂświat mi tego nie daje, czy raczej tym, Âże niweczĂŞ sam siebie? Prawie nieuchronnie sabotujemy sami siebie przez ograniczenia programĂłw zgromadzonych w naszym podÂświadomym umyÂśle.

Czy musimy wrĂłciĂŚ i zidentyfikowaĂŚ, w jaki sposĂłb nastÂąpiÂło podÂświadome programowanie? Absolutnie nie. PodÂświadomy umysÂł nie zna przyszÂłoÂści ani przeszÂłoÂści. On przez caÂły czas obsÂługuje obecnÂą chwilĂŞ. Przychodzi sygnaÂł ze Âśrodowiska, ktĂłry naciska receptor, ktĂłry angaÂżuje wykonawcĂŞ, ktĂłry wtedy koordynuje odpowiedÂź. To jest podÂświadomy umysÂł. Nie ma tam nikogo. Nie ma nikogo, ktĂłry rozmawiaÂłby lub negocjowaÂł z podÂświadomym umysÂłem. Musimy znaleÂźĂŚ inny sposĂłb dziaÂłania i wpÂływania na programy zgromadzone w podÂświadomym umyÂśle. JednÂą z propozycji jest coÂś, co buddyÂści nazywajÂą siÂłÂą umysÂłu - bycie w peÂłni Âświadomym przez caÂły czas i podejmowanie decyzji z uÂżyciem twĂłrczego umysÂłu, nie zaÂś z pomocÂą naÂłogowego podÂświadomego umysÂłu. wszystkie ÂŚcieÂżki Jogi dostarczajÂą rĂłÂżnych takich praktyk. Inna propozycja zawiera klinicznÂą hipnoterapiĂŞ i nowe pole rozmaitych modalnoÂści, ktĂłre sÂą nazywane "psychologiÂą energii", sposobami identyfikowania i przepisywania programĂłw wiary w naszych podÂświadomych umysÂłach.

Przyjmowanie osobistej odpowiedzialnoÂści

Nowa biologia jest bardzo waÂżna, poniewaÂż pokazuje nam, dlaczego brakuje nam osobistej odpowiedzialnoÂści, dlaczego nie poznajemy jak silni jesteÂśmy w kontrolowaniu naszego Âżycia i tego co siĂŞ dzieje w naszym Âświecie, dlaczego jesteÂśmy na ÂścieÂżce prowadzÂącej do wymarcia i dlaczego nasz Âświat siĂŞ rozpada. Niszczymy Âśrodowisko. JesteÂśmy w kryzysie wszystkiego, w tym w kryzysie zdrowia. LĂŞki, ktĂłrych doÂświadczamy, pogÂłĂŞbiajÂą kryzys ochrony zdrowia, poniewaÂż nasze lĂŞki wywoÂłujÂą ochronne odpowiedzi, ktĂłre hamujÂą mechanizmy wzrostu i funkcje systemu immunologicznego. Znajdujemy siĂŞ w eskalujÂącym cyklu lĂŞku i chorego zdrowia. To nas musi obudziĂŚ. To nas stawia na nogi jako osoby, po to ÂżebyÂśmy przyznali siĂŞ wreszcie do tego, kim jesteÂśmy.

Nowe nauki o epigenetyce i mechanizmach kwantowych rozpoznajÂą waÂżnÂą rolĂŞ niewidocznych pĂłl w kontrolowaniu Âżycia, wliczajÂąc w to myÂśli i energie, ktĂłre przyczyniajÂą siĂŞ do naszej rzeczywistoÂści. Te nowe ÂświadomoÂści zmieniajÂą nasz stary ÂświatopoglÂąd. Teraz wiemy, Âże kontrolujemy nasze geny. Kontrolujemy nasze Âżycie. Nasze myÂśli sÂą prawdziwe i namacalne. One wpÂływajÂą na naszÂą fizjologiĂŞ. Fizycy zaczynajÂą teraz rozpoznawaĂŚ, Âże wszechÂświat jest budowlÂą umysÂłowÂą. WiedzÂąc te rzeczy, stajemy siĂŞ silniejsi. Programy w naszych podÂświadomych umysÂłach sÂą zgromadzone jako Âżycie, ktĂłrego doÂświadczamy. To, co musimy zrobiĂŚ, to przejrzeĂŚ nasze Âżycie i zidentyfikowaĂŚ to, co chcemy w nim zmieniĂŚ. Rzeczy, dla ktĂłrych siĂŞ staramy a ktĂłre nie dziaÂłajÂą, sÂą odbiciem podÂświadomego programu, ktĂłry niweczy nasze wysiÂłki, by siĂŞ do niego dostaĂŚ. Nie musimy do niego wracaĂŚ i dowiadywaĂŚ siĂŞ, jak nabyliÂśmy ten program; byÂłoby to rĂłwnoznaczne z zabiciem "posÂłaĂąca" przez "wiadomoÂśĂŚ" (wynikanie nabycia podÂświadomego programu). Mimo iÂż moÂżemy przepisaĂŚ podÂświadome programy, uÂżywajÂąc rozmaitych metod Âżeby to zrobiĂŚ, tak naprawdĂŞ jesteÂśmy ofiarami naszych podÂświadomych umysÂłĂłw. Nie jesteÂśmy ofiarami Âświata czy naszych wÂłasnych systemĂłw wiary. Gdy oczyszczamy te ÂścieÂżki, stajemy siĂŞ silniejsi. Wtedy i tylko wtedy bĂŞdziemy mogli prawdopodobnie doÂświadczyĂŚ tego, co Jezus ujÂąÂł tymi sÂłowy: "BĂŞdziesz mĂłgÂł uczyniĂŚ te wszystkie cuda nawet lepiej niÂż ja, jeÂśli tylko uwierzysz, Âże moÂżesz".

Musisz uÂświadomiĂŚ sobie coÂś, co rĂłwnieÂż i ja sobie uÂświadomiÂłem. To nie jest tylko nabywanie ÂświadomoÂści w moim Âświadomym umyÂśle, to tak naprawdĂŞ stosowanie tej ÂświadomoÂści w moim Âżyciu, co powoduje zmianĂŞ. Kiedy umysÂł moÂże nas tam poprowadziĂŚ, to musimy coÂś zrobiĂŚ, by zamanifestowaĂŚ magiĂŞ w naszym Âżyciu. ByliÂśmy w desperackim wyÂścigu do zmiany tego, kim jesteÂśmy i czym jesteÂśmy, by mĂłc wprowadziĂŚ nasze Âśrodowisko i naszÂą planetĂŞ spowrotem w stan harmonii, i przyciÂągnÂąĂŚ spowrotem nasze szanse przetrwania. Wszyscy jesteÂśmy komĂłrkami wiĂŞkszego organizmu, zwanego ludzkoÂściÂą. Gdy posiÂądziemy tÂą wiarĂŞ, zaczniemy siĂŞ wspieraĂŚ, zamiast nawzajem siĂŞ zabijaĂŚ. Nasza przyszÂłoÂśĂŚ leÂży w poznaniu, Âże jesteÂśmy duÂżo wiĂŞksi jako caÂłoÂśĂŚ [jako spoÂłecznoÂśĂŚ], niÂż jako pojedyncze osoby.

PomyÂśl o tym w ten sposĂłb: pod twojÂą skĂłrÂą w harmonii w bardzo zamkniĂŞtym Âśrodowisku Âżyje piĂŞĂŚdziesiÂąt trylionĂłw komĂłrek. Te komĂłrki sÂą bardzo inteligentne. Zawsze spoglÂądaliÂśmy na wszystko bardziej jako istoty mniej inteligentne niÂż jako ludzie. To jest nasza arogancka duma i bĂŞdzie nas ona sporo kosztowaĂŚ. JeÂśli potrafisz zajrzeĂŚ do wnĂŞtrza ciaÂła i zobaczyĂŚ te tryliony komĂłrek ÂżyjÂących w harmonii, musisz wiedzieĂŚ jedno: kaÂżda z tych komĂłrek jest czujÂącÂą istotÂą, tak samo jak kaÂżdy z nas. ÂŻycie i praca kaÂżdej komĂłrki muszÂą wspieraĂŚ tÂą spoÂłecznoÂśĂŚ. SÂą reguÂły i regulacje. KomĂłrki dostajÂą zaopatrzenie. OpiekujÂą siĂŞ zdrowiem poprzez system immunologiczny. ÂŚmieci usuwajÂą poprzez system wydalniczy. System trawienny dostarcza im pokarmu. WewnÂątrz naszych ciaÂł ÂżyjÂą spoÂłeczeĂąstwa skÂładajÂące siĂŞ z trylionĂłw osĂłb, ktĂłre mogÂą prosperowaĂŚ bĂŞdÂąc w dobrym zdrowiu, obecnie jednak kilka miliardĂłw ludzi na naszej planecie Âżyje tak bardzo poza balansem, Âże powoduje to niszczenie naszego Âśrodowiska.

To zrozumienie cofa nas do epoki mistycznej wiary, ktĂłra gÂłosiÂła, Âże "OdpowiedÂź znajduje siĂŞ wewnÂątrz". JeÂśli chcemy zrozumieĂŚ, jak zbudowaĂŚ populacjĂŞ liczÂącÂą kilka miliardĂłw ludzi na naszej planecie, wĂłwczas odpowiedÂź znajdziemy pod naszÂą skĂłrÂą. Ludzie rozwijajÂą siĂŞ. LudzkoÂśĂŚ uzupeÂłnia siĂŞ jako wieloosobowa spoÂłecznoÂśĂŚ i w pewnej chwili zorientujemy siĂŞ, Âże walczÂąc z innymi walczymy sami z sobÂą. LudzkoÂśĂŚ to jedno ciaÂło zawierajÂące komĂłrki i kaÂżdy z nas w tej strukturze jest komĂłrkÂą. Gdy to zrozumiemy, powinniÂśmy przestaĂŚ siĂŞ krzywdziĂŚ i zaczÂąĂŚ organizowaĂŚ siĂŞ w strukturĂŞ spoÂłecznÂą, ktĂłra odzwierciedla to, co siĂŞ dzieje wewnÂątrz ludzkiego ciaÂła. Gdy dojdziemy do tego punktu, Ziemia uzupeÂłni swĂłj rozwĂłj jako pojedyncza Âżywa komĂłrka. Jaka jest nasza rola w tej Âżywej komĂłrce Ziemi? JesteÂśmy ekwiwalentami biaÂłek w bÂłonie komĂłrkowej Ziemi. JesteÂśmy biaÂłkowymi "receptorami" na powierzchni Ziemi, ktĂłre otrzymujÂą sygnaÂły ze Âśrodowiska, oraz "wykonawcami" biaÂłek, ktĂłre zajmujÂą siĂŞ kontrolÂą ekspresji planety!

ZagubiliÂśmy nasze oryginalne okreÂślenie misji. Pierwotni mieszkaĂący, ktĂłrzy tu sÂą, przypominajÂą nam, Âże jesteÂśmy ogrodnikami i tym, czego dokonaliÂśmy do tej pory, jest niszczenie Ogrodu. PoniewaÂż jednak wciÂąÂż siĂŞ rozwijamy, zaczynamy poznawaĂŚ siÂłĂŞ naszej ÂświadomoÂści. Musimy zorganizowaĂŚ nasze Âżycie juÂż teraz, by mĂłc je zaplanowaĂŚ nastĂŞpnym razem. MoÂżemy stworzyĂŚ na tej planecie zupeÂłnie odmienne doÂświadczenie. Gdy planeta uzupeÂłni swĂłj rozwĂłj, stanie siĂŞ indywidualnÂą ÂżywÂą komĂłrkÂą. Historia ewolucji pokazuje, Âże poziom rozwoju zawsze siĂŞ uzupeÂłnia, doÂłÂącza siĂŞ do innych podobnych bytĂłw i razem z nimi tworzy potĂŞÂżniejszÂą strukturĂŞ spoÂłecznÂą. Dlatego, uprzedzam, zaczniemy w tym czasie wzajemnie oddziaÂływaĂŚ z innymi ziemiami, innymi komĂłrkami znajdujÂącymi siĂŞ w przestrzeni i zaczniemy tworzyĂŚ duÂżÂą macierz Âżycia komĂłrek jako planety, ktĂłre tworzÂą wszechÂświat. Przed nami wielka nadzieja i moÂżliwoÂśĂŚ. ÂŻyjemy w bardzo przyjaznym ogrodzie, ogrodzie, ktĂłry powinien wspieraĂŚ wszystkich nas, ogrodzie, w ktĂłrym moÂżemy cieszyĂŚ siĂŞ Âżyciem i pokojem, pomyÂślnoÂściÂą i szczĂŞÂściem.

Bruce Lipton
TÂłumaczenie i opracowanie: Ivellios

Od tÂłumacza: Jest to ostatnia czĂŞÂśĂŚ trzyczĂŞÂściowej prezentacji dÂźwiĂŞkowej autorstwa Bruce'a Lipton'a, wydanej na oÂśmiu pÂłytach CD przez wydawnictwo Sounds True (www.soundstrue.com).

ÂŹrĂłdÂło: http://www.paranormalium.pl/730,40,artykul.html

Serwis Paranormalium.pl jest licencjonowany na warunkach Creative Commons. MoÂżesz wykorzystywaĂŚ wszelkie materiaÂły pod warunkiem podania ich autora i ÂźrĂłdÂła jako serwisu www.paranormalium.pl


« Ostatnia zmiana: Lipiec 09, 2010, 09:55:30 wysłane przez Leszek »	Zapisane

miÂłoÂśĂŚ radoÂśĂŚ piĂŞkno

radoslaw

Aktywny uÂżytkownik

Wiadomości: 209

Odp: 1) Bruce Lipton: Nowa Biologia - MÂądroÂśĂŚ Twoich KomĂłrek

« Odpowiedz #3 : Lipiec 09, 2010, 14:01:05 »

UmysÂł, rozwĂłj i materia

JeÂśli istnienie tego, co nazywane jest "wspĂłÂłzaleÂżnoÂściÂą ciaÂła i umysÂłu" - ktĂłre legÂło u podstaw rozwoju wielkiego przemysÂłu medycyny komplementarnej i staÂło siĂŞ zarazem impulsem do nowego sposobu myÂślenia - jest dla Ciebie czczym gadaniem, usiÂądÂź wygodnie i czytaj dalej.

Nowe nauki, jak fizyka kwantowa oraz epigenetyka kompletnie zrewolucjonizowaÂły nasze rozumienie zwiÂązku miĂŞdzy umysÂłem i materiÂą, rzucajÂąc rĂŞkawicĂŞ uznanym naukowym teoriom zachĂŞcajÂąc do caÂłkowitego przewartoÂściowania Âżycia, jakie znamy.
JednÂą ze Âświetlanych postaci, ktĂłra siĂŞ wyÂłoniÂła z nurtu tych dwĂłch nauk, jest dr. Bruce Lipton - biolog komĂłrkowy i zarazem autor bestsellera - ktĂłrego ksiÂąÂżka "Biologia Przekonania" (The Biology of Belief) zostaÂła uznana za NajlepszÂą NaukowÂą KsiÂąÂżkĂŞ 2006 roku.

Lipton uwaÂża, Âże kluczowe dla przeÂłomu myÂślowego w obrĂŞbie Âświatka naukowego byÂło rozpoczĂŞcie badaĂą nad funkcjonowaniem genĂłw.

Bruce Lipton: Stare widzenie rzeczy zakÂładaÂło, Âże geny siĂŞ samokontrolujÂą (wÂłÂączajÂą i wyÂłÂączajÂą). Ale nowe wyniki badaĂą pokazujÂą, Âże w genach nie istnieje funkcja wÂłÂączania i wyÂłÂączania, albowiem sÂą one same w sobie matrycÂą (ang: blueprint) do tworzenia protein, ktĂłre z kolei sÂą budulcem, ktĂłra nadaje ksztaÂłt caÂłej strukturze.

DoniosÂłoÂśĂŚ tej zmiany przekonaĂą jest ogromna w takim sensie, Âże dotychczasowe poglÂądy sprowadzaÂły nas do roli ofiary biologii. Nowe nauki ukazujÂą nas jako mistrzĂłw naszej biologii.
Autorem starego poglÂądu byÂł Francis Crick, ktĂłry wraz z Jamesem Watsonem odkodowaÂł strukturĂŞ czÂąstki DNA w 1953 r. W oparciu o eksperymenty, ktĂłre zostaÂły wyjĂŞte z pewnego kontekstu, ale wspieraÂły to, o czym obaj panowie myÂśleli, Crick zachwyciÂł siĂŞ przekonaniem, Âże DNA kontroluje Âżycie. Crick sformuÂłowaÂł to, co uznaje siĂŞ w literaturze jako "podstawowy dogmat" - Âże DNA rzÂądzi.

Kluczowe jednak jest to, Âże to byÂła jedynie hipoteza. Nigdy nie zostaÂła naukowo potwierdzona, ale wszyscy jÂą uznali, albowiem takowe przekonanie juÂż istniaÂło - Âże wÂłaÂśnie geny mogÂą byĂŚ tym, co kontroluje Âżycie. WiĂŞc kiedy wyniki wydawaÂły siĂŞ to potwierdzaĂŚ, Âłatwo byÂło przyjÂąĂŚ, Âże tak wÂłaÂśnie jest. (Lipton, ktĂłry wykÂładaÂł biologiĂŞ komĂłrkowÂą na University of Wisconsin’s School of Medicine byÂł jednym z tysiĂŞcy nauczycieli, ktĂłrzy wykÂładali tĂŞ teoriĂŞ).

Ten dogmat staÂł siĂŞ tak podstawowym we wspĂłÂłczesnej biologii, jakby byÂł wyryty w kamieniu. ByÂł swojego rodzaju odpowiednikiem DziesiĂŞciu PrzykazaĂą.
W zaÂłoÂżeniach dogmatu - jak powstaje Âżycie - DNA plasowaÂła siĂŞ wysoko na gĂłrze, zaÂś nastĂŞpnÂą pozycjĂŞ za nim zajmowaÂłem RNA - krĂłtkotrwaÂła "xerokopia" DNA. Wszelako nowe rozumienie tego, jak dziaÂłajÂą geny, uznajĂŞ tĂŞ hipotezĂŞ za bÂłĂŞdnÂą, albowiem geny sÂą matrycÂą, ktĂłra jest sczytywana.

"Przez 90% naszego czasu kierujemy siĂŞ automatycznym procesorem"

Succeed Magazine: Sczytywana przez kogo?

Bruce Lipton: W rzeczy samej. To byÂło pytanie. Niespodziewanie nacisk zostaÂł poÂłoÂżony gdzie indziej i powstaÂło pytanie: kto u diabÂła to sczytuje? WyszÂło na jaw, Âże czytnikiem jest umysÂł. UmysÂł objawiÂł siĂŞ jako wszechmocny kontrahent ciaÂła. To umysÂł mĂłwi komĂłrkom, czego bĂŞdzie potrzebowaÂł i komĂłrki siĂŞ komunikujÂą z matrycÂą - DNA - i tworzÂą to, czego umysÂł oczekuje.

SM: Czy to nadaje nowego wymiaru pozytywnemu myÂśleniu?

BL: Nie.
Ludzie czĂŞsto sÂłyszÂą o "myÂśleniu pozytywnym, ale kiedy przychodzi co do czego, to widzÂą, Âże to nie dziaÂła, albowiem czegoÂś w ich dziaÂłaniu brakuje. Co prawda umysÂł struje biologiÂą, ale waÂżnym jest, by pamiĂŞtaĂŚ, Âże mamy dwie czĂŞÂści naszego umysÂłu - ÂświadomoÂśĂŚ i podÂświadomoÂśĂŚ - i Âże istniejÂą bardzo zasadnicze rĂłÂżnice pomiĂŞdzy tymi obiema czĂŞÂściami.

gdy dochodzi do przetwarzania informacji, to podÂświadomoÂśĂŚ jest milion razy silniejsza, niÂż ÂświadomoÂśĂŚ
neuro-badacze obliczyli, Âże umysÂł Âświadomy pracuje przez najwyÂżej 5% czasu naszego dnia. Tak wiĂŞc przez 95% czasu dnia (dla wiĂŞkszoÂści ludzi bĂŞdzie to nawet 99%) kierujemy swoim Âżyciem z pozycji automatycznego procesora, jakim jest podÂświadomoÂśĂŚ.

SM: Zanim pociÂągniemy ten wÂątek dalej - czy istnieje jakiÂś twardy dowĂłd na to, Âże to umysÂł jest Panem Kontroli nad ciaÂłem?

BL: Jest statystycznie udowodnione, Âże jedna trzecia przypadkĂłw wyleczenia (wÂłÂączywszy w to operacje) jest spowodowana efektem placebo, ktĂłre jest przeciwieĂąstwem medycznej interwencji. To znaczy, Âże jeÂśli ktoÂś weÂźmie cukrowÂą tabletkĂŞ, myÂślÂąc, Âże jest to przepisany mu lek, ktĂłry ma uleczyĂŚ jego przypadÂłoÂśĂŚ, to w co trzecim przypadku osoba ta wyzdrowieje.
To naukowo uznany fakt, o ktĂłrym uczy siĂŞ w szkoÂłach medycznych, a tak naprawdĂŞ wskazuje on na to, Âże postrzeganie i przekonanie mogÂą spowodowaĂŚ wyleczenie, ktĂłre to proces jest przypisany naszemu ciaÂłu. Wszyscy zostaliÂśmy wyposaÂżeni w tĂŞ wrodzonÂą nam umiejĂŞtnoÂśĂŚ, ktĂłra jest nam dana od zarania ewolucji naszego gatunku, ale od wieku szeÂściu lat nasz umysÂł zaczyna zmieniaĂŚ nasze wzorce przekonaĂą o tym kim jesteÂśmy w otaczajÂącym nas Âświecie i w przytÂłaczajÂącej wiĂŞkszoÂści przypadkĂłw owe uwarunkowania zostajÂą "nadpisane" na nasze wrodzone zdolnoÂści.
Przez pierwszych szeÂśĂŚ lat Âżycia nasz umysÂł jest w stanie hipnotycznego transu - na poziomie aktywnoÂści mĂłzgu opisywanej EKG - i zapisuje doÂświadczenia na podobieĂąstwo magnetofonu. To bardzo waÂżna czĂŞÂśĂŚ planu, jaki natura przygotowaÂła dla nowych uczestnikĂłw Âżycia, ktĂłrzy wchodzÂą do spoÂłecznoÂści, albowiem to dziĂŞki niemu moÂże ona "zaÂładowaĂŚ" (ang:download) program nadrzĂŞdny - jĂŞzyk, wzorce zachowaĂą itd.

"Musimy zmieniĂŚ nasze przekonanie o tym, Âże jesteÂśmy ofiarami okolicznoÂści bĂŞdÂących poza naszÂą kontrolÂą"

SM: Czy to znaczy, Âże dziecko przed osiÂągniĂŞciem szĂłstego roku Âżycia ma zdolnoÂśĂŚ do samoleczenia?

BL: To znaczy, Âże jej istnienie nie zostaÂło naraÂżone na przekonanie, Âże nie moÂżna siĂŞ samodzielnie wyleczyĂŚ.

SM: MĂłgÂłby Pan rozwinÂąĂŚ ten temat? Czym dokÂładnie sÂą te programy, ktĂłre zostajÂą wgrane do naszego mĂłzgu?

BL: Programem jest seria przekazĂłw adresowanych do naszego mĂłzgu. MĂłzg nieustannie skanuje otaczajÂące go Âśrodowisko za poÂśrednictwem zmysÂłĂłw. UmysÂł czyta, co siĂŞ dzieje i skÂłada wszystkie powstaÂłe skojarzenia w szersze zrozumienie. Na przykÂład: dla ciebie jest zrozumiaÂłe, Âże pomidor to skojarzenie koloru czerwonego i okrÂągÂłego ksztaÂłtu, ale pierwotnie pomidor nie jest postrzegany jako pomidor. Pomidor jest raczej zbiorem rĂłÂżnych bodÂźcĂłw, takich jak smak, faktura, czy wyglÂąd.

SM: WracajÂąc do samoleczenia - w jaki sposĂłb zostajemy warunkowani tym negatywnym programem, ktĂłry nam mĂłwi, Âże nie moÂżemy siĂŞ sami uleczyĂŚ?

BL: PozwĂłl mi do tego wrĂłciĂŚ za chwilĂŞ. ChciaÂłbym jeszcze dodaĂŚ coÂś istotnego.
Dziecko w trakcie swojego rozwoju zauwaÂża, Âże ilekroĂŚ znajduje siĂŞ obok czegoÂś, co siĂŞ nazywa "wodÂą", jego rodzice zaczynajÂą siĂŞ dziwnie niepokoiĂŚ, czym sugerujÂą dziecku, Âże woda jest niebezpieczna. Zobacz, jak to przebiega i to nas doprowadzi z powrotem do tematu umiejĂŞtnoÂści samoleczenia.
Fakt jest taki, Âże wszystkie dzieci od chwili narodzin potrafiÂą pÂływaĂŚ jak delfiny. Jak tylko wydostanÂą siĂŞ z kanaÂłu rodnego pod wodÂą, potrafiÂą pÂływaĂŚ. Wszyscy mamy "wbudowanÂą zdolnoÂśĂŚ do samoleczenia. Dlaczego wiĂŞc musimy uczyĂŚ swoje dzieci pÂływaĂŚ?

SM: Bo otrzymaÂły negatywny program.

BL: Zgadza siĂŞ. I negatywne programowanie wyÂłÂączyÂło nawet nasz przyrodzony instynkt.

SM: Czy to siĂŞ stosuje takÂże do naszej zdolnoÂści do odnoszenia sukcesĂłw?

BL: Absolutnie tak.
WrĂłĂŚ myÂślÂą do dziecka i zobacz, jak rodzice sÂączÂą mu program "nie zasÂłuÂżyÂłem na to", ktĂłry to program staje siĂŞ czĂŞÂściÂą jego systemu przekonaĂą i jest podÂświadomym programowaniem.
Teraz wyobraÂź sobie tego samego czÂłowieka w wieku lat czterdziestu, gdy siedzi w jakimÂś malutkim biurze i siĂŞ zastanawia: "Jak to jest, Âże tkwiĂŞ w tym Âślepym zauÂłku w tej nieszczĂŞsnej robocie? Jestem wyksztaÂłcony i mÂądry, wiĂŞc co ja tu robiĂŞ?"
I tutaj obie strony medalu ÂłÂączÂą siĂŞ w caÂłoÂśĂŚ. Facet myÂśli w ten wÂłaÂśnie sposĂłb z poziomu Âświadomego umysÂłu - tego, ktĂłry ma swoje piĂŞĂŚ minut jedynie w ciÂągu owych 5% czasu dziennego - ale tak w ogĂłle, to przez caÂły pozostaÂły czas dziaÂła z poziomu podÂświadomego programu, ktĂłry siĂŞ nazywa "nie zasÂłuÂżyÂłem na to".
CechÂą umysÂłu jest odnajdywanie spĂłjnoÂści w otaczajÂącym Âświecie. WiĂŞc jeÂśli masz w sobie program "nie zasÂłuÂżyÂłem na to", to TwĂłj umysÂł nie pozwoli Ci podjÂąĂŚ dziaÂłaĂą, ktĂłre by temu przeczyÂły, albowiem jego wÂłasna natura nie pozwoli na niespĂłjnoÂśĂŚ.

SM: WiĂŞc jak siĂŞ od tego uwolniĂŚ?

BL: Pierwszym krokiem jest uÂświadomienie sobie, Âże mamy dwa umysÂły i pogodzenie siĂŞ z faktem, Âże cokolwiek nam siĂŞ w Âżyciu nie przydarzy - czy to sukces czy poraÂżka - to wszystko to ma zwiÂązek z tym wÂłaÂśnie faktem. Musimy zmieniĂŚ nasze przekonanie, Âże jesteÂśmy ofiarÂą okolicznoÂści, ktĂłre sÂą poza naszÂą kontrolÂą.
Obydwa umysÂły pracujÂą jako tandem. JeÂżeli umysÂł Âświadomy jest zaabsorbowany myÂśleniem o czymÂś, to umysÂł podÂświadomy wykona swojÂą robotĂŞ - bez wzglĂŞdu na to, co bĂŞdzie do zrobienia. I tutaj jest waÂżny moment: wykona jÂą zgodnie z programem, ktĂłry ma wdrukowany. Ten program czĂŞsto jest negatywny i zmniejsza nasze zdolnoÂści.

KONKLUZJA

JeÂśli wmĂłwisz dziecku, Âże jest przeciĂŞtne, a to jest wÂłaÂśnie programem, dzieciak nigdy nie przekroczy Âśredniej, albowiem jego mĂłzg orzeknie, Âże "to siĂŞ nie trzyma kupy". I niezaleÂżnie od tego, jak ciĂŞÂżko by nie pracowaÂł, podÂświadomie stworzy tylko przeciĂŞtnoÂśĂŚ.

SM: WiĂŞc jak mamy siĂŞ zaprzyjaÂźniĂŚ z naszym podÂświadomym umysÂłem?

BL: Po pierwsze zrozum, Âże on tam jest, albowiem jeÂśli uwaÂżasz, Âże Âświat jest przeciwko tobie, to strzelasz sobie sam w stopĂŞ. DopĂłki nie oswoisz faktu, Âże dziaÂłasz w 95% swojego czasu z poziomu umysÂłu podÂświadomego, nie masz szans wejÂśĂŚ na nastĂŞpny poziom.

SM: Pana drogÂą poznania mocy podÂświadomego umysÂłu byÂła kinezjologia?

BL: Tak. ZaobserwowaÂłem, Âże w sytuacji rywalizacji umysÂłĂłw Âświadomego i podÂświadomego, ten drugi zawsze wygrywa. Tak wiĂŞc przez 95% naszego czasu dziaÂłamy kierowani tym znacznie silniejszym umysÂłem, ktĂłry zostaÂł zaprogramowany przez innych ludzi tak, by nas ograniczaÂł w naszych moÂżliwoÂściach pĂłjÂścia w miejsce, ktĂłrego nie potrafimy zobaczyĂŚ - dopĂłki nie zostaniemy uÂświadomieni o jego istnieniu.

SM: No dobrze, ale jak juÂż stajesz siĂŞ tego Âświadomy, to co?

BL: MoÂżesz opanowaĂŚ nowy program poprzez ustawiczne ĂŚwiczenie. To siĂŞ nazywa buddyjskÂą ÂświadomoÂściÂą. Tym wÂłaÂśnie jest ÂświadomoÂśĂŚ. Ale to jest zbyt trudne dla ludzi, ktĂłrzy pĂŞdzÂą z prĂŞdkoÂściÂą miliona mil na godzinĂŞ. ÂŁatwiejszym pomysÂłem jest osiÂągniĂŞcie tego poprzez energiĂŞ psychologicznych modalnoÂści, ktĂłre sÂą wyszczegĂłlnione na mojej stronie.

Credits: reprinted by Jill Fraser. from Succeed Magazine. Oct 07
Tekst z zdjĂŞcie zaczerpniĂŞto ze strony autora tekstu, http://www.brucelipton.com , za jego zgodÂą
TÂłumaczenie z angielskiego: Andrzej Bazgier z portalu http://www.schodamidonieba.pl


	Zapisane

Strony: 1 Do góry

Drukuj

« poprzedni następny »