PODSTAWOWE POJĂCIA W DEZINFORMACJI

Kilka pojĂŞĂŚ w sferze dziaÂłaĂą dezinformacyjnych

Klient
KaÂżda operacja dezinformacyjna ma swojego klienta, to znaczy osobĂŞ lub grupĂŞ, ktĂłra na tej operacji zyskuje, podczas gdy jej przeciwnicy tracÂą. NajczĂŞÂściej jest to firma komercyjna, paĂąstwo, partia lub frakcja polityczna, czy nawet pojedynczy polityk albo biznesmen. W historii ludzkoÂści najwiĂŞkszym klientem operacji dezinformacyjnych byÂł bez wÂątpienia ZwiÂązek Sowiecki.

Klient czĂŞsto pÂłaci za operacje dezinformacyjne pieniĂŞdzmi zdobytymi na tych, ktĂłrych zamierza oszukaĂŚ – dotyczy to nie tylko politykĂłw, ktĂłrzy dochodzÂą do wÂładzy w wyniku dezinformacji, lecz rĂłwnieÂż np. firm komercyjnych, ktĂłre zwiĂŞkszajÂą sprzedaÂż w wyniku utrwalenia wÂśrĂłd konsumentĂłw nieprawdziwych sÂądĂłw dotyczÂących ich produktĂłw.

Agent

Kiedy jakieÂś przedsiĂŞbiorstwo pragnie zareklamowaĂŚ swoje produkty, udaje siĂŞ do profesjonalnej agencji reklamowej. Nie inaczej jest z dezinformacjÂą. NajwiĂŞkszÂą agencjÂą dezinformacyjnÂą w historii byÂł WydziaÂł A KGB, ktĂłry podlegaÂł pod dyrekcjĂŞ wywiadu zagranicznego.

Agencja dezinformacyjna uÂżywa agentĂłw, ktĂłrych nazywa siĂŞ agentami wpÂływu.

Badanie rynku

Podobnie jak w kampaniach reklamowych, przed operacjÂą dezinformacyjnÂą naleÂży przeprowadziĂŚ gruntowne badanie rynku. Profesjonalni agenci wpÂływu muszÂą Âświetnie znaĂŚ realia, w ktĂłrych dziaÂłajÂą oraz „towar”, ktĂłry zamierzajÂą sprzedaĂŚ. Inaczej przekonuje siĂŞ zachodnich intelektualistĂłw, a inaczej np. zdeklasowanych chÂłoporobotnikĂłw z byÂłych PGR-Ăłw.

Po przeprowadzeniu badania rynku naleÂży dokonaĂŚ doboru odpowiednich wspornikĂłw, ktĂłre uÂłatwiÂą operacjĂŞ.

Wsporniki

Wsporniki to gÂłĂłwne punkty, na ktĂłrych opiera siĂŞ kampania dezinformacyjna. NajczĂŞÂściej sÂą to doniosÂłe wydarzenia, niekoniecznie prawdziwe, lecz wywoÂłujÂące jednoznaczne skojarzenia. W czasie wojny domowej w Hiszpanii rolĂŞ wspornika komunistycznej dezinformacji odegraÂło zbombardowanie Guerniki.

Obecnie wspornikami coraz czĂŞÂściej sÂą szokujÂące zdjĂŞcia lub filmy. W ostatnich tygodniach mieliÂśmy do czynienia z seriÂą zdjĂŞĂŚ ukazujÂących sceny okrutnego traktowania irackich wiĂŞÂźniĂłw przez amerykaĂąskich ÂżoÂłnierzy. Fotografie te zostaÂły uÂżyte do antyamerykaĂąskiej kampanii, ktĂłra od jakiegoÂś czasu trwa na caÂłym Âświecie. Tymczasem kaÂżdy, kto przeczytaÂł np. „Kamienie na szaniec”, szybko siĂŞ zorientuje, Âże sceny irackiego wiĂŞzienia miaÂły maÂło wspĂłlnego z prawdziwymi torturami, natomiast bardzo podobne obrazki z Parady MiÂłoÂści w Berlinie od dawna przedstawiane sÂą u nas jako przykÂłady europejskiej wolnoÂści i tolerancji.

PrzekaÂźniki

Agenci wpÂływu starajÂą siĂŞ w operacji dezinformacyjnej uÂżywaĂŚ jak najwiĂŞkszej iloÂści przekaÂźnikĂłw z rĂłÂżnych rodzajĂłw mediĂłw: telewizji, prasy, radia. Im wiĂŞcej pozornie lub naprawdĂŞ niezaleÂżnych przekaÂźnikĂłw podchwyci temat przewodni operacji dezinformacyjnej, tym lepiej dla klienta.

Czasami pierwszym przekaÂźnikiem danej informacji jest maÂło popularna gazeta lub lokalna rozgÂłoÂśnia radiowa. NastĂŞpnie temat zostaje podchwycony przez gÂłĂłwne media, a w wypadku niepowodzenia operacji caÂła wina spada na „maÂło doÂświadczonych dziennikarzy” z lokalnej prasy, ktĂłrzy „wprowadzili w bÂłÂąd” powaÂżnych pracownikĂłw szanowanego tytuÂłu.

Temat przewodni

KaÂżda operacja dezinformacyjna musi mieĂŚ temat przewodni, im prostszy, tym lepiej.

PrzykÂładowo przez caÂły okres III RP mieliÂśmy do czynienia z operacjÂą dezinformacyjnÂą, ktĂłrej tematem przewodnim byÂły zwiÂązki braci KaczyĂąskich z aferÂą FOZZ-u. W jej wyniku przeciĂŞtny obywatel naszego kraju natychmiast kojarzy niesÂławny fundusz z Âśrodowiskiem byÂłego PC.

Prowadzenie tematu

Temat przewodni najlepiej prowadziĂŚ nieustannie powtarzajÂąc najprostsze slogany i implikujÂąc najprostsze skojarzenia.

Wszyscy pamiĂŞtamy sÂłynny film pt. „Dramat w trzech aktach”, gdzie rozmaite typy bez ustanku powtarzaÂły: „KaczyĂąscy, FOZZ, KaczyĂąscy, FOZZ” nie posÂługujÂąc siĂŞ Âżadnymi argumentami. W tym samym czasie Olga LipiĂąska ÂśpiewaÂła w swoim kabarecie: „JadÂą, jadÂą z forsÂą wory, a na nich Kaczory”.

PudÂła rezonansowe

PudÂła rezonansowe to zazwyczaj media nie zwiÂązane z agentami wpÂływu, a jedynie bezmyÂślnie powtarzajÂące tezy przez owych agentĂłw wyprodukowane. PudÂła (najczĂŞÂściej bezwiednie) majÂą za zadanie wytworzyĂŚ wraÂżenie, Âże „o tym siĂŞ mĂłwi” i sprawiĂŚ, by temat byÂł jak najszerzej dyskutowany. PĂłÂźniej jedne pudÂła kopiujÂą dezinformacjĂŞ od drugich i tak powstaje caÂła orkiestra dyrygowana przez agentĂłw wpÂływu.

Warto tu zauwaÂżyĂŚ, Âże czĂŞsto pudÂłami rezonansowymi mogÂą byĂŚ po prostu zwykli obywatele, ktĂłrzy jeden za drugim powtarzajÂą spreparowane wczeÂśniej dezinformacje.

Grupa docelowa

Operacje dezinformacyjne zazwyczaj majÂą ja*** sprecyzowanÂą grupĂŞ docelowÂą (np. intelektualiÂści, robotnicy). W wielu przypadkach grupÂą docelowÂą jest caÂłe spoÂłeczeĂąstwo. Im mniej czÂłonkowie grupy docelowej zorientowani sÂą w sytuacji ogĂłlnej, tym lepiej dla agentĂłw wpÂływu. WiĂŞkszoÂśĂŚ ludzi czerpie wiedzĂŞ o Âświecie gÂłĂłwnie z telewizji, dlatego teÂż to medium najczĂŞÂściej staje siĂŞ przekaÂźnikiem dezinformacji.

Psychoza

Udana operacja dezinformacyjna powoduje:

- niemalÂże jednomyÂślnoÂśĂŚ wÂśrĂłd czÂłonkĂłw grupy docelowej.

- irracjonalny stan gÂłuchoty na argumenty przeciwnikĂłw klienta.

Jako przykÂład moÂżna podaĂŚ prowadzonÂą od bardzo dawna kampaniĂŞ „pacyfistycznÂą”, ktĂłrej celem jest ukazanie StanĂłw Zjednoczonych jako najwiĂŞkszego zagroÂżenia dla pokoju na Âświecie.

METODY DEZINFORMACJI

Volkoff podaje kilka gÂłĂłwnych metod dezinformacji uÂżywajÂąc prostego przykÂładu: pan Dupont pobiÂł paniÂą Dupont. Zadaniem agenta wpÂływu jest obrona wizerunku pana Dupont. MoÂże on posÂłuÂżyĂŚ siĂŞ nastĂŞpujÂącymi metodami:

Negacja faktĂłw

JeÂżeli opinia publiczna nie jest w stanie sprawdziĂŚ, co siĂŞ naprawdĂŞ staÂło, najÂłatwiej powiedzieĂŚ oczywistÂą nieprawdĂŞ: „Pan Dupont nie pobiÂł pani Dupont”. JeÂżeli jednak publicznoÂśĂŚ zna mniej wiĂŞcej sytuacjĂŞ w domu paĂąstwa Dupont i kÂłamstwo wprost nie jest moÂżliwe (zbrodnie reÂżimu Gierka Âłatwiej ukryĂŚ, niÂż zbrodnie np. Pol Pota), dezinformator moÂże uciec siĂŞ do innego sposobu:

OdwrĂłcenie faktĂłw

Agent wpÂływu moÂże stwierdziĂŚ wprost: „To pani Dupont pobiÂła pana Dupont”. Powszechne uwielbienie dla ofiar, ktĂłre charakteryzuje naszÂą epokĂŞ sprawi, Âże sympatia opinii publicznej odwrĂłci siĂŞ, a pan Dupont, jako „przeÂśladowana ofiara” zostanie kompletnie oczyszczony z winy. Pani Dupont bĂŞdzie siĂŞ natomiast jawiĂŚ jako „bezwzglĂŞdny kat”.

Obecnie metoda ta, podobnie jak negacja faktĂłw, nie jest zbyt czĂŞsto stosowana, gdyÂż dziÂś o wiele trudniej ukryĂŚ niektĂłre fakty przed opiniÂą publicznÂą, niÂż robiono to w systemach totalitarnych. Dlatego teÂż o wiele czĂŞÂściej spotyka siĂŞ kolejny sposĂłb dezinformacji:

Mieszanina prawdy i kÂłamstwa

Metoda ta stosowana jest w przypadku, gdy opinia publiczna jest juÂż poinformowana o tym, co zaszÂło, lecz nie zna dokÂładnie wszystkich szczegĂłÂłĂłw. W danym przypadku agent wpÂływu moÂże stwierdziĂŚ, iÂż rzeczywiÂście pan Dupont pobiÂł paniÂą Dupont, lecz tak naprawdĂŞ to ona zaczĂŞÂła. SytuacjĂŞ uÂłatwia fakt, Âże w obecnych czasach na agresora zazwyczaj spadajÂą gromy moralnego oburzenia, natomiast napadniĂŞty, jaki by nie byÂł, najczĂŞÂściej oczyszczany jest z wszelkiej winy.

Modyfikacja motywu

SposĂłb ten polega na zasugerowaniu takiego motywu dziaÂłania, ktĂłry nie byÂłby haĂąbiÂący dla pana Dupont. JeÂżeli bowiem podamy suchy fakt, Âże pobiÂł on swojÂą ÂżonĂŞ, wyszedÂłby na czÂłowieka zÂłego i niemoralnego. JeÂżeli jednak powiemy, iÂż scena ta miaÂła podtekst erotyczny i pan Dupont zgodziÂł siĂŞ pobiĂŚ paniÂą Dupont, zdeklarowanÂą masochistkĂŞ, dopiero po dÂługich bÂłaganiach, wtedy uzyskamy nie tylko moralne „rozgrzeszenie” czynu pana Dupont, lecz rĂłwnieÂż ukaÂżemy go jako dobrego mĂŞÂża, ktĂłry speÂłnia nawet najdziwniejsze zachcianki swojej Âżony.

Modyfikacja okolicznoÂści

JeÂżeli nie jest znany stosunek siÂł pomiĂŞdzy panem Dupont a paniÂą Dupont, moÂżemy Âłatwo doprowadziĂŚ do rozmycia sytuacji. Wystarczy wĂłwczas powiedzieĂŚ, Âże pan Dupont to chuderlak, zaÂś jego Âżona jest mistrzyniÂą boksu i na nieÂśmiaÂłe prĂłby uderzenia jej przez mĂŞÂża wybuchÂła jedynie Âśmiechem.

Dezinformacja tego typu czĂŞsto stosowana jest w czasie konfliktĂłw zbrojnych, kiedy, w zaleÂżnoÂści od potrzeb, pomniejsza siĂŞ lub powiĂŞksza zdolnoÂści bojowe jednej ze stron. Wystarczy bowiem wskazaĂŚ na jeden z wielu czynnikĂłw decydujÂących o potencjale armii, np. „spoÂłeczeĂąstwo paĂąstwa X jest Âświetnie przygotowane do wojny: sÂłuÂżbĂŞ wojskowÂą ma za sobÂą kaÂżdy obywatel, w razie potrzeby wÂładze mogÂą rozdaĂŚ ludziom broĂą i przeksztaÂłciĂŚ cywilĂłw w oddziaÂły paramilitarne lub w partyzantkĂŞ. SpoÂłeczeĂąstwo paĂąstwa Y natomiast jest zupeÂłnie do wojny nieprzywykÂłe, armia jest nieliczna i zawodowa, przeciĂŞtny obywatel nie ma Âżadnego pojĂŞcia o konflikcie zbrojnym, a prawdziwÂą walkĂŞ zna wyÂłÂącznie z filmĂłw klasy B”. WĂłwczas opinia publiczna nabiera przekonania o wyÂższoÂści paĂąstwa X, nawet gdyby w rzeczywistoÂści paĂąstwo Y dysponowaÂło najnowszym sprzĂŞtem wojskowym, podczas gdy uzbrojenie paĂąstwa X opieraÂło siĂŞ gÂłĂłwnie na kaÂłasznikowach domowej roboty.

Rozmycie

Metoda ta polega na „zalaniu” gÂłĂłwnej informacji przez masĂŞ nieistotnych dla danej sytuacji faktĂłw. Agent wpÂływu moÂże wiĂŞc napisaĂŚ tak: „Pan Dupont od wielu lat pracuje na osiedlowym parkingu. Uwielbia graĂŚ w brydÂża z kolegami oraz naleÂży do lokalnego kĂłÂłka modelarskiego. UczestniczyÂł w biciu rekordu Guinessa, kiedy to w naszym mieÂście upieczono najwiĂŞkszy tort Âświata. WyjÂątkowo dobrze wiedzie mu siĂŞ w Âżyciu rodzinnym, choĂŚ ostatnio uderzyÂł swÂą ÂżonĂŞ w czasie sprzeczki, ma dwoje dorastajÂących dzieci, z ktĂłrych jest bardzo dumny – jego synowie zdali matury na piÂątki z plusem. ‘SpokĂłj i opanowanie to moja dewiza na Âżycie’ podkreÂśla w rozmowie z nami pan Dupont”.

KamuflaÂż

Jest to wariant rozmycia polegajÂący na wyjÂątkowo drobiazgowym opisywaniu zaistniaÂłej sytuacji po to, aby zakryĂŚ gÂłĂłwnÂą informacjĂŞ. Agent wpÂływu moÂże opisaĂŚ zdarzenie w domu paĂąstwa Dupont ze wszystkimi szczegĂłÂłami, takimi jak pogoda za oknem czy kolor tapety w pokoju, natomiast sam akt bicia Âżony przez mĂŞÂża omĂłwiĂŚ jedynie maÂło konkretnym stwierdzeniem typu: „Niewykluczone, Âże w koĂącu maÂłÂżonkowie zaczĂŞli siĂŞ poszturchiwaĂŚ” lub „ByĂŚ moÂże w pewnym momencie dyskusja staÂła siĂŞ doÂśĂŚ fizyczna, lecz pani Dupont niezmiennie nie chciaÂła zgodziĂŚ siĂŞ ze zdaniem mĂŞÂża popartym racjonalnymi argumentami
”.
Interpretacja

Kiedy faktĂłw nie da siĂŞ zaprzeczyĂŚ, odwrĂłciĂŚ, rozmyĂŚ lub zakamuflowaĂŚ, moÂżna je omĂłwiĂŚ uÂżywajÂąc odpowiednich sÂłĂłw, ktĂłre natychmiast wywoÂłujÂą negatywne lub pozytywne skojarzenia u opinii publicznej.

W danym przypadku agent wpÂływu, wystĂŞpujÂąc w tej sytuacji najczĂŞÂściej w roli niezaleÂżnego eksperta, moÂże stwierdziĂŚ, iÂż „impulsywna, lekko niezrĂłwnowaÂżona i czĂŞsto gÂłucha na argumenty” pani Dupont zostaÂła pobita przez „znanego ze swego opanowania i zwykÂłej, ludzkiej wraÂżliwoÂści” pana Dupont. MÂąÂż staje siĂŞ w tym momencie niemalÂże zmuszony, wbrew swej woli, do uspokojenia Âłatwo tracÂącej rozum Âżony.

OkreÂślenia stosowane wobec konkretnych osĂłb mogÂą niejako do nich „przylgnÂąĂŚ”. CzĂŞsto mamy do czynienia z sytuacjÂą, gdy raz przyjĂŞte okreÂślenie jest pĂłÂźniej powtarzane, zazwyczaj bezmyÂślnie, przez innych. ÂŁatwo zauwaÂżyĂŚ, jakie nazwiska w polskiej polityce kojarzÂą siĂŞ z „liberalizmem”, „moralnoÂściÂą”, „oszoÂłomstwem” lub „wraÂżliwoÂściÂą spoÂłecznÂą”.

Generalizacja

Celem tej metody jest ukazanie, Âże pewien fakt jednostkowy, w tym przypadku pobicie Âżony przez mĂŞÂża, nie jest zjawiskiem unikalnym, Âże wystĂŞpuje czĂŞsto i nie jest w Âżadnym wypadku odstĂŞpstwem od normy. Agent wpÂływu moÂże wskazywaĂŚ na fakt, Âże w wielu kulturach bicie Âżon jest dozwolone, Âże w przeszÂłoÂści zdarzaÂło siĂŞ to nagminnie, a nawet, Âże niektĂłre kobiety uwaÂżajÂą, Âże takie dziaÂłanie jest caÂłkowicie usprawiedliwione w myÂśl przysÂłowia „Jak bije, to kocha”.

W Polsce ten rodzaj dezinformacji czĂŞsto pojawia siĂŞ, gdy ktoÂś zwraca uwagĂŞ na demoralizacjĂŞ mÂłodzieÂży. Wskazuje siĂŞ wĂłwczas, Âże i tak u nas jest lepiej niÂż w Ameryce, gdzie uczniowie strzelajÂą do siebie z pistoletĂłw, Âże od zawsze mĂłwiÂło siĂŞ „ach, ta dzisiejsza mÂłodzieÂż” i Âże nawet jeden ze staroegipskich dokumentĂłw zawiera podobne stwierdzenia.

Ilustracja

W tym przypadku fakt jednostkowy uÂżywany jest jedynie jako ilustracja pewnego szerszego zjawiska spoÂłecznego. Agent wpÂływu moÂże napisaĂŚ dÂługi elaborat dotyczÂący pozycji mĂŞÂżczyzny w rodzinie ukazujÂąc powolny wzrost znaczenia kobiety i sprowadzanie mĂŞÂża do roli sÂługi robiÂącej karierĂŞ zawodowÂą Âżony. W koĂącĂłwce agent napomknie o buncie mĂŞÂżczyzn przeciwko takiej sytuacji wtrÂącajÂąc: „Usuwani w cieĂą mĂŞÂżczyÂźni czĂŞsto uciekajÂą siĂŞ do brutalnych metod, by broniĂŚ swej pozycji. Wcale nie najdrastyczniejszym przypadkiem byÂło niedawne zdarzenie w domu paĂąstwa Dupont, kiedy to pan Dupont uderzyÂł w afekcie swÂą ÂżonĂŞ. Pani Dupont i tak miaÂła duÂżo szczĂŞÂścia, gdyÂż, w przeciwieĂąstwie do wiĂŞkszoÂści ofiar tego typu agresji, nie odniosÂła wiĂŞkszych obraÂżeĂą na ciele”. Istotne jest porĂłwnanie z innymi podobnymi sytuacjami, ktĂłre zawsze wypada na korzyÂśĂŚ naszego konkretnego przypadku.

Ten sposĂłb czĂŞsto uÂżywany jest dla usprawiedliwienia chuligaĂąstwa i wandalizmu. Wiele razy widzieliÂśmy w mediach komentarze typu: „Niedzielne zamieszki byÂły jedynie wybuchem spoÂłecznego niezadowolenia z rzÂądĂłw premiera X. Desperacja ludzi siĂŞgnĂŞÂła zenitu, lecz to, co staÂło siĂŞ u nas to i tak nic w porĂłwnaniu z wydarzeniami w kraju Z, gdzie oprĂłcz rabowania sklepĂłw i demolowania samochodĂłw dochodziÂło do wyjÂątkowo krwawych walk z policjÂą, w czasie ktĂłrych ginĂŞÂło znacznie wiĂŞcej osĂłb niÂż w ostatniÂą niedzielĂŞ”.

NierĂłwna reprezentacja

W tym przypadku agent wpÂływu poÂświĂŞci czynowi pana Dupont skromnÂą notkĂŞ w maÂło eksponowanym miejscu gazety, zaÂś kilka stron wczeÂśniej umieÂści duÂży artykuÂł sÂławiÂący pana Dupont jako wzorowego obywatela i przykÂład wszelkich cnĂłt.

Ta metoda czĂŞsto uÂżywana jest w przypadku walki politycznej. Przeciwnikom ucina siĂŞ wypowiedzi, streszcza siĂŞ szerszy punkt widzenia w jednym zdaniu, przerywa w pĂłÂł sÂłowa. PrzykÂładem stosowania metody nierĂłwnej interpretacji byÂło zachowanie dziennikarza Piotra GĂŞbarowskiego w czasie kampanii prezydenckiej w 2000 roku, kiedy brutalnie i po chamsku atakowaÂł Mariana Krzaklewskiego, podczas gdy innym kandydatom zadawaÂł pytania w stylu: „Jak pan to robi, Âże jest pan mÂądry i uczciwy zarazem?”.

Metoda nierĂłwnej interpretacji jest rĂłwnieÂż czĂŞsto uÂżywana w rĂłÂżnych gazetach w rubryce „Listy od czytelnikĂłw”, kiedy publikuje siĂŞ jednÂą maÂło przekonujÂącÂą wypowiedÂź przeciwko jakiejÂś tezie i dziesiĂŞĂŚ dobrze napisanych popierajÂących owÂą tezĂŞ. Nie ma przy tym znaczenia, czy sÂą to rzeczywiste wypowiedzi czytelnikĂłw, czy teÂż sÂą pisane przez samych redaktorĂłw, co jak wiadomo siĂŞ zdarza.

RĂłwna reprezentacja

Metoda ta stosowana jest w ostatniej fazie kampanii dezinformacyjnej, kiedy zdecydowana wiĂŞkszoÂśĂŚ publicznoÂści jest juÂż przekonana do tez lansowanych przez agentĂłw wpÂływu. WĂłwczas naleÂży przede wszystkim utrwaliĂŚ powszechnie juÂż obowiÂązujÂącÂą opiniĂŞ i zamknÂąĂŚ temat. Dezinformator publikuje wtedy rĂłwnÂą iloÂśĂŚ argumentacji za i przeciw tezie. Argumenty sÂłuÂżÂące klientowi sÂą jednak przedstawione w sposĂłb o wiele bardziej przekonujÂący, poparte zdaniem „ekspertĂłw” budzÂących zaufanie. Argumenty przeciwnikĂłw podane sÂą nieciekawie i czĂŞsto wygÂłaszajÂą je osoby maÂło wiarygodne.
@@@ Przedstawione wyÂżej metody nie wyczerpujÂą oczywiÂście caÂłego arsenaÂłu ÂśrodkĂłw dostĂŞpnych, szczegĂłlnie w obecnych czasach, dla profesjonalnej dezinformacji.

ÂŹrĂłdÂło:
http://www.searchengines.pl/index.php?showtopic=60488

ABC dezinformacji

Na podstawie: 25 Rules of Disinformation;
Seventeen Techniques for Truth Suppression

1. Nie widzieĂŚ, nie sÂłyszeĂŚ zÂła, nie mĂłwiĂŚ o nim. NiezaleÂżnie od tego co wiesz, nie mĂłw o tym, szczegĂłlnie jeÂśli jesteÂś osobÂą publicznÂą. JeÂśli siĂŞ o tym nie mĂłwi, to siĂŞ to nie wydarzyÂło i nie trzeba siĂŞ tym zajmowaĂŚ (mass-media robiÂą to masowo).

2. Udawaj niedowierzanie i oburzenie (jak Obama w sprawie bonusĂłw AIG ostatnio). Unikaj dyskutowania o kwestiach kluczowych i skup siĂŞ na sprawie pobocznej, ktĂłrÂą moÂżna wykorzystaĂŚ do pokazania, Âże temat jest krytyczny wobec innej grupy lub tematu tabu. Nazywa siĂŞ to teÂż gambitem "jak Âśmiesz!" (Clinton w odpowiedzi na pytania o to, czy nie uwaÂża, Âże 11 wrzeÂśnia byÂł "wewnĂŞtrznÂą robotÂą").

3. StwĂłrz pogÂłoski. Unikaj rozmawiania o tematach, twierdzÂąc Âże wszystkie pomĂłwienia, niezaleÂżnie od pochodzenia i wiarygodnoÂści, sÂą plotkami i zwykÂłymi oszczerstwami. MoÂżesz stosowaĂŚ inne, niekoniecznie prawdziwe oskarÂżenia. To dziaÂła szczegĂłlnie dobrze w wypadku milczÂącej prasy, poniewaÂż wtedy te "wÂątpliwe pogÂłoski" sÂą jedynym sposobem na to, jak publika moÂże siĂŞ dowiedzieĂŚ o temacie. JeÂśli moÂżesz skojarzyĂŚ ÂźrĂłdÂło z Internetem, uÂżyj tego do podkreÂślenia, Âże jest to "faÂłszywa pogÂłoska", ktĂłra nie ma pokrycia w faktach. OkreÂśl oponenta jako "paranoika" albo "histeryka".

4. UÂżyj "sÂłomianych argumentĂłw". ZnajdÂź albo wymyÂśl argument u oponenta, ktĂłry Âłatwo bĂŞdzie obaliĂŚ, co sprawi, Âże bĂŞdÂą ciebie postrzegaĂŚ w lepszym Âświetle. Albo stwĂłrz problem, ktĂłry bezpiecznie moÂżna implikowaĂŚ w oparciu o twojÂą interpretacjĂŞ argumentĂłw lub sytuacji dostarczonych przez oponenta albo wybierz najsÂłabszy aspekt z najsÂłabszych oskarÂżeĂą. Wzmocnij jego znaczenie i zniszcz go w taki sposĂłb, aby stworzyĂŚ wraÂżenie, Âże rozprawiÂłeÂś siĂŞ ze wszystkimi argumentami, zarĂłwno prawdziwymi, jak i sfabrykowanymi, jednoczeÂśnie unikajÂąc rozmowy na gÂłĂłwny temat.

5. ZwĂłdÂź oponentĂłw przez wyÂśmiewanie i wyzywanie. Jest to tzw. "gÂłĂłwny atak na kuriera". Przypnij przeciwnikowi ÂłatkĂŞ, takÂą jak "prawicowiec", "liberaÂł", "terrorysta", "radykaÂł", "rasista", "fanatyk religijny" (w Polsce - "antysemita", "ksenofob") i tak dalej. To sprawia, Âże inni bĂŞdÂą mniej chĂŞtni wspieraĂŚ przeciwnika, Âżeby nie naraziĂŚ siĂŞ na zakwalifikowanie do ktĂłrejÂś z tych grup.

6. Uderz i uciekaj. Na forum publicznym przypuÂśĂŚ krĂłtki atak na przeciwnika lub jego pozycjĂŞ i zwiĂą siĂŞ, zanim usÂłyszysz odpowiedÂź, albo po prostu jÂą zignoruj. To doskonale dziaÂła w Internecie i listach do redakcji, gdzie moÂżna stworzyĂŚ caÂły szereg nowych toÂżsamoÂści, nie muszÂąc wyjaÂśniaĂŚ przyczyn - po prostu przypuÂśĂŚ atak, nigdy nie dyskutuj o gÂłĂłwnym temacie i nigdy nie odpowiadaj na odpowiedzi przeciwnika, poniewaÂż to moÂże zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ na punkt widzenia przeciwnika.

7. Zakwestionuj motywy. Przeinaczaj albo podkreÂślaj fakty, ktĂłre mogÂą implikowaĂŚ, Âże twĂłj przeciwnik operuje z ukrytym osobistym motywem. To zmusza przeciwnika do obrony. (Wszyscy przeciwnicy globalnego ocieplenia sÂą w kieszeni koncernĂłw naftowych)

8. PowoÂłaj siĂŞ na autorytet. Wykorzystaj wystarczajÂąco duÂżo Âżargonu i "szczegĂłÂłĂłw", aby pokazaĂŚ, Âże jesteÂś "tym, ktĂłry wie" i po prostu powiedz, Âże to, co mĂłwi oponent, to nieprawda, nie wdajÂąc siĂŞ w dyskusjĂŞ i nie demonstrujÂąc konkretnie dlaczego, ani nie cytujÂąc ÂźrĂłdeÂł.

9. Udawaj gÂłupka. NiewaÂżne, jakie dowody albo jakie logiczne argumenty sÂą podawane, nie rozmawiaj o gÂłĂłwnym temacie, twierdzÂąc Âże nie majÂą one Âżadnej wartoÂści, sÂą bez sensu, nie sÂą Âżadnym dowodem, sÂą nielogiczne, albo nie wspierajÂą wniosku.

10. Powiedz, Âże to stare sprawy. (Lustracja?) StwĂłrz na poczÂątku "sÂłomiany argument" i go obal, a potem juÂż tylko powracaj do tego przykÂładu, twierdzÂąc, Âże to juÂż zostaÂło dawno zaÂłatwione, niezaleÂżnie od tego, czy pojawiÂły siĂŞ nowe argumenty, czy nie.

11. ZnajdÂź miejsce odwrotu. Przyznaj siĂŞ do drobnej pomyÂłki, ktĂłrÂą popeÂłniÂłeÂś nieumyÂślnie, ale daj do zrozumienia, Âże przeciwnik stara siĂŞ wszystko wyolbrzymiĂŚ i stworzyĂŚ wraÂżenie, Âże zbrodnia jest wiĂŞksza, niÂż jest w rzeczywistoÂści. Inni potem mogÂą wspomĂłc ten obraz. JeÂśli umiejĂŞtnie siĂŞ to przeprowadzi, zyskuje siĂŞ sympatiĂŞ publiki za "oczyszczenie" i "przyznanie" siĂŞ do winy, bez poruszania gÂłĂłwnego tematu.

12. Zagadki nie majÂące rozwiÂązania. PokazujÂąc szereg wydarzeĂą otaczajÂących przestĂŞpstwo i ogromnÂą liczbĂŞ osĂłb zaangaÂżowanych, stwĂłrz wraÂżenie, Âże sprawa jest zbyt skomplikowana do rozwiÂązania. To sprawia, Âże publika szybciej straci zainteresowanie.

13. Logika Alicji w Krainie CzarĂłw. Unikaj dyskusji o sprawie poprzez wsteczne rozumowanie wykorzystujÂąc logikĂŞ, ktĂłra wyprzedza rzeczywiste zdarzenie. Na przykÂład: jeÂśli by to faktycznie miaÂło miejsce, to prasa juÂż dawno by o tym pisaÂła. Skoro nie pisaÂła, nie miaÂło to miejsca. Inny wariant - "na pewno ktoÂś by sypnÂąÂł".

14. Domagaj siĂŞ kompletnych rozwiÂązaĂą. ZaÂżÂądaj od przeciwnika natychmiastowego rozwiÂązania sprawy. DziaÂła dobrze z nr 10.

15. Naginaj fakty do innych wnioskĂłw. To wymaga kreatywnego myÂślenia, o ile przestĂŞpstwo nie zostaÂło popeÂłnione z myÂślÂą o planie awaryjnym.

16. ZnikajÂące dowody i Âświadkowie. JeÂśli coÂś nie istnieje, nie jest faktem i nie bĂŞdziesz musiaÂł siĂŞ do tego odnosiĂŚ (zbyt liczne przykÂłady, by tu wymieniaĂŚ)

17. ZmieĂą temat. UÂżywane przewaÂżnie w poÂłÂączeniu z innymi sztuczkami. ZnajdÂź sposĂłb na zmianĂŞ tematu dyskusji wykorzystujÂąc zgryÂźliwe albo kontrowersyjne komentarze w nadziei na odwrĂłcenie tematu na nowy, Âłatwiejszy temat. To dziaÂła wyjÂątkowo dobrze w towarzystwie, ktĂłre moÂże "spieraĂŚ siĂŞ" z tobÂą na nowy temat i spolaryzowaĂŚ dyskusjĂŞ tam, aby uniknÂąĂŚ gÂłĂłwnego tematu.

18. WywoÂłaj emocje, gniew i podpuszczaj przeciwnikĂłw. JeÂśli nie potrafisz nic innego, prowokuj i besztaj oponentĂłw, aby sprowokowaĂŚ ich do emocjonalnej odpowiedzi, ktĂłra uczyni z nich gÂłupcĂłw, sprawi, Âże bĂŞdÂą postrzegani jako nadgorliwi i mniej spĂłjni. Nie tylko uda ci siĂŞ uniknÂąĂŚ gÂłĂłwnego tematu, ale jeÂśli ich emocjonalna odpowiedÂź o niego zahaczy, moÂżesz dalej dziaÂłaĂŚ, skupiajÂąc siĂŞ na tym, jak przeciwnik jest "wraÂżliwy na krytykĂŞ".

19. Zignoruj prezentowane dowody i domagaj siĂŞ dowodĂłw niemoÂżliwych. Jest to wariant "zgrywania idioty". NiezaleÂżnie od tego, co zostanie zaprezentowane, uznaj materiaÂł za niewaÂżny i domagaj siĂŞ dowodĂłw, ktĂłrych przeciwnik nie bĂŞdzie w stanie sprokurowaĂŚ (mogÂą istnieĂŚ, ale nie byĂŚ w zasiĂŞgu, albo mogÂą juÂż byĂŚ zniszczone). Aby uniknÂąĂŚ dyskusji, moÂżesz byĂŚ zmuszony do zdyskredytowania mediĂłw lub ksiÂąÂżek jako ÂźrĂłdeÂł, odmowiĂŚ uznania Âświadka za wiarygodnego, albo nawet zaprzeczaĂŚ, Âże sÂłowa rzÂądu lub innych wÂładz majÂą jakiekolwiek znaczenie.

20. FaÂłszywe dowody. Kiedy to tylko moÂżliwe, wprowadÂź nowe fakty lub wskazĂłwki stworzone z myÂślÂą, aby wprowadziĂŚ rozdÂźwiĂŞk miĂŞdzy dowodami przeciwnika. To dziaÂła bardzo dobrze w wypadku przestĂŞpstw z planem awaryjnym, w ktĂłrych wypadku czĂŞsto faktĂłw nie da siĂŞ Âłatwo odrĂłÂżniĂŚ od elementĂłw sfabrykowanych.

21. Wezwij SÂąd NajwyÂższy, Specjalnego OskarÂżyciela albo inne wysoko postawione ciaÂło. Chodzi o ustanowienie tajnoÂści procesu, co oficjalnie moÂże zamknÂąĂŚ sprawĂŞ.

22. StwĂłrz nowÂą prawdĂŞ. StwĂłrz swojÂą grupĂŞ ekspertĂłw, autorĂłw, przywĂłdcĂłw albo wpÂłyĂą na juÂż istniejÂące, ktĂłre mogÂą pomĂłc sprokurowaĂŚ przychylne zeznania, badania naukowe albo opiniĂŞ spoÂłecznÂą. W tym wypadku, jeÂśli bĂŞdziesz musiaÂł juÂż dyskutowaĂŚ o temacie, zyskasz autorytet, na ktĂłry moÂżesz siĂŞ powoÂłaĂŚ.

23. StwĂłrz wiĂŞksze zamieszanie. JeÂśli powyÂższe nie dziaÂła, stwĂłrz nowe historie i tematy zastĂŞpcze (albo spraw, Âżeby prasa tak je potraktowaÂła). To pozwoli ci odwrĂłciĂŚ uwagĂŞ mas.

24. Uciszaj krytykĂłw. JeÂśli powyÂższa metoda nie zadziaÂła, zastanĂłw siĂŞ, jak permanentnie usunÂąĂŚ przeciwnikĂłw z obiegu, tak abyÂś nie musiaÂł siĂŞ odnosiĂŚ do sprawy. MoÂżna to uczyniĂŚ poprzez morderstwo, aresztowanie i zatrzymanie, szantaÂż, albo oczernienie poprzez ujawnienie materiaÂłĂłw sÂłuÂżÂących do szantaÂżu, albo przez zwykÂłe zastraszenie i inne groÂźby.

25. Zniknij. JeÂśli posiadasz istotne tajemnice i wydaje ci siĂŞ, Âże ziemia pali ci siĂŞ pod stopami, uciekaj.

26. Raportuj o oskarÂżeniach w sposĂłb lekki i nic z nich nie rĂłb. (Glen Beck i raport MIAC)

27. StwĂłrz swojÂą opozycjĂŞ, ktĂłra bĂŞdzie "ujawniaĂŚ" skandale i staĂŚ po stronie spraw popularnych. Jej zadaniem jest uprzedzenie realnego ataku i zabawa w kotka i myszkĂŞ.

28. Zalej Internet agentami. To jest doskonaÂła odpowiedÂź na pytanie "Co w zasadzie motywuje osobĂŞ do spĂŞdzania godzin w Internecie broniÂąc rzÂądu i/lub prasy oraz oczerniajÂąc rzeczywistych krytykĂłw?" KtoÂś by pomyÂślaÂł, Âże kontrola mass-mediĂłw by wystarczyÂła, ale najwyraÂźniej tak nie jest.

ÂŹrĂłdÂło:
http://911redpill.blogspot.com/2009/03/abc-dezinformacji.html