Halls of Amenti - Labirynty (komnaty) Amenti to po prostu tytu³ drugiej ze Szmaragdowych Tablic Thota.
3 tablice po polsku: http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?board=25.0
Wszystkie tablice w j. angielskim: http://www.wigpol.pl/files/books/Emerald%20Tablets%20of%20Thoth
http://www.goldenmean.info/scienceofalchemy/http://www.goldenmean.info/amenti/Co¶ od "wzniesionych mistrzów", którzy wg Dana Wintera (i nie tylko) "utknêli w astralu":
"The Halls of Amenti is a school, star gate, and cosmic energy vortex located in the exact center of the Earth on the Astral Plane. In The Halls of Amenti you will find a great assortment of Ascended Masters and Energy Beings teaching and tutoring rising Ascending Masters who have qualified for training in The Halls of Amenti. Amenti is also the supreme energy vortex of this planet and greatly sustains, upholds, and repairs the planet in every way. Students of Amenti are taught the ultimate mysteries of time, space, alchemy, and the nine dimensions. An unascended human could not enter The Halls of Amenti without being destroyed by the much higher vibrational frequency of Amenti. Thus, only the highest Ascending Humans can enter The Halls of Amenti and this serves as a perfect self-regulating device (which is no accident) and perfect self-regulating devices such as this exist throughout all worlds, times, planes, and dimensions of God’s Omniverse."
http://www.thegreatwhitelodge.org/Amenti.htmlTablica Szmaragdowa (³ac. Tabula Smaragdina) - staro¿ytny tekst hermetyczny, którego autorstwo przypisywane jest Hermesowi Trismegistosowi. Do tre¶ci Tablicy odwo³ywali siê ¶redniowieczni alchemicy oraz ró¿okrzy¿owcy, a tak¿e adepci nauk okultystycznych i ezoterycznych. Alchemicy wierzyli, i¿ przekaz zawiera tajemnicê kamienia filozoficznego.
Znany obecnie tekst tablicy szmaragdowej zawdziêczamy Izaakowi Newtonowi.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Tablica_szmaragdowa
==============================================================================
Szmaragdowe tablice Thotha - Tablica 2: Labirynty AmentiTablica 2: Labirynty AmentiG³êboko w Ziemi sercu le¿± Labirynty Amenti,
znacznie poni¿ej wysp zatopionej Atlantydy,
Korytarze zmar³ych i korytarze ¿ywych,
sk±pane w ogniu nieskoñczonej wszechrzeczy.
W dawnych czasach, zagubieni w czasoprzestrzeni,
Dzieci ¦wiat³o¶ci spojrza³y na ¶wiat.
Widz±c dzieci cz³owiecze w ich okowach,
zwi±zani si³± która nadesz³a spoza ¶wiata.
Wiedzieli oni, ¿e tylko wolno¶ci± od okowów
mo¿e w ogóle cz³owiek powstaæ z Ziemi do S³oñca.
Zst±pili na ziemiê i stworzyli cia³a,
Przyjmuj±c wygl±d cz³owieka jako swój.
Mistrzowie wszechrzeczy rzekli po swoim uformowaniu:
"Jeste¶my tymi którzy powstali z kosmicznego prochu,
dziel±c siê ¿yciem nieskoñczonego wszystkiego;
¿yj±c w ¶wiecie jako dzieci cz³owiecze,
podobne, a zarazem tak niepodobne do dzieci cz³owieczych."
Wówczas na swoje miejsce zamieszkania, g³êboko pod skorup± ziemsk±,
wysadzili olbrzymie przestrzenie swoj± moc±,
przestrzenie oddzielone od dzieci cz³owieczych.
Otoczy³y ich si³ami i moc±,
ochraniaj±c przed Korytarzami Umar³ych.
Wtedy wespó³ stworzyli kolejne przestrzenie,
nape³nili je ¯yciem i ¦wiat³em z góry.
Wznie¶li wówczas Labirynty Amenti,
tak by mogli wiecznie zamieszkiwaæ tam,
utrzymuj±c ¿ycie do wieczno¶ci koñca.
Trzydzie¶ci i dwoje by³o dzieci,
synów ¦wiatlo¶ci którzy przybyli po¶ród ludzi,
chc±c uwolniæ z niewoli ciemno¶ci
tych którzy byli zwi±zani si³± spoza ¶wiata.
G³êboko w Korytarzach ¯ycia rós³ kwiat, p³on±cy,
rozpo¶cieraj±cy, noc odpychaj±cy.
Umieszczony w ¶rodku, promieñ wielkiej mocy, ¯ycie
daj±cy, ¶wiat³o daj±cy, nape³niaj±cy energi± wszystkich którzy przybyli w pobli¿e.
Umie¶cili doko³a swe trony, dwa i trzydzie¶ci,
miejsca dla ka¿dego z Dzieci ¦wiat³o¶ci,
umie¶cili je tak by byli sk±pani w blasku,
wype³nieni ¿yciem z wiecznej ¦wiat³o¶ci.
Tam w³a¶nie raz za razem k³adli swe pierwotnie stworzone cia³a
by mogli byæ wype³nieni Duchem ¯ycia.
Sto lat z ka¿dego tysi±ca musi
¯yciodajny ¦wiat³a p³omieñ wzbudzaæ ich cia³a.
O¿ywiaj±c, budz±c Ducha ¯ycia.
Tam¿e w krêgu, eon po eonie,
zasiadaj± Wielcy Mistrzowie,
¿yj±c ¿yciem nieznanym po¶ród ludzi.
Tam¿e w Korytarzach ¿ycia polegli w ¶nie;
wolny kr±¿y ich Duch w¶ród cia³ ludzi.
Raz za razem, podczas gdy ich cia³a le¿± w ¶nie,
odradzaj± siê w cia³ach ludzi.
Ucz±c i prowadz±c naprzód i wzwy¿,
z ciemno¶ci w ¶wiat³o¶æ.
Tam¿e w Korytarzach ¯ycia, wype³nionych ich m±dro¶ci±,
nie znanym plemionom ludzkim, wiecznie ¿yj±c pod zimnym
ogniem ¿ycia, zasiadaj± Dzieci ¦wiat³o¶ci.
S± czasy gdy siê budz±,
wychodz± z g³êbin by byæ ¶wiat³em po¶ród lud¼mi,
nieograniczeni oni po¶ród ograniczonych ludzi.
Ten kto postêpem wzrós³ z ciemno¶ci,
wzniós³ siê z nocy w ¶wiat³o¶æ,
otwarte przed nim Labirynty Amenti,
wolny od Kwiatu ¦wiat³a i ¯ycia.
Prowadzony jest wówczas, m±dro¶ci± i wiedz±,
przechodzi od ludzi do Mistrza ¯ycia.
Tam mo¿e mieszkaæ w jedno¶ci z Mistrzami,
wolny od wiêzów ciemno¶ci nocy.
Usadzeni w kwiecie blasku siedzi siedmiu
Panów z Czaso-Przestrzeni ponad nami,
wspieraj±c i prowadz±c poprzez nieskoñczon± M±dro¶æ,
¶cie¿k± poprzez czas dzieci cz³owieczych.
Potê¿ni i obcy, oni,
spowici sw± moc±,
cisi, wszechwiedz±cy,
czerpi±cy si³ê ¯ycia,
inn± lecz to¿sam± z
t± dzieci cz³owieczych.
Tak w³a¶nie, inn±, a jednak Jedn±
z Dzieæmi ¦wiat³o¶ci.
Stra¿nicy i dozorcy si³y niewol±cej cz³owieka,
gotowi go uwolniæ, gdy ¶wiat³o¶ci dosiêgnie.Pierwszy i najpotê¿niejszy,
siedzi w Ukrytej Obecno¶ci, Pan Panów,
nieskoñczony Dziewiêæ,
ponad ka¿dym z pozosta³ych
Panów Cykli;
Trzy, Cztery, Piêæ, i Sze¶æ, Siedem, Osiem,
ka¿dy z w³asnym pos³aniem, ka¿dy ze swymi mocami,
prowadz±cy, wskazuj±cy przeznaczenie cz³owieka.
Tam siedz±, potê¿ni i mocni,
wolni od wszelkiego czasu i przestrzeni.
Nie z tego ¶wiata oni,
jednak pokrewni mu,
Starszymi Braæmi s±,
dzieci cz³owieczych.
S±dz± i wa¿±,
oni sw± modro¶ci±,
obserwuj± postêp
¦wiat³o¶ci po¶ród lud¼mi.
Tam¿e przed nich by³em prowadzony przez Mieszkañca,
obserwuj±c jak ³±czy siê z JEDNYM w górze.
Wówczas od NIEGO nast±pi³ g³os mówi±cy:
"O wielki jeste¶, Thoth, po¶ród dzieci cz³owieczych.
Otwarte odt±d Labirynty Amenti,
Mistrz ¯ycia po¶ród dzieci cz³owieczych.
Nie zakosztujesz ¶mierci o ile taka wola Twoja,
pij z ¯ycia do Wieczno¶ci koñca,
Odt±d wiecznie jest ¯ycie,
twoim by je czerpaæ.
Odt±d ¦mieræ jast na zawo³anie twej d³oni.
Mieszkaj tu lub odejd¼ kiedy zapragniesz,
otwarte jest Amenti dla S³oñca cz³owieka.
Zaczerpnij ¯ycia w takiej formie w jakiej zechcesz,
Dzieciê ¦wiat³o¶ci które zwros³o w¶ród ludzi.
Obierz swoje dzie³o, gdy¿ ka¿dy musi pracowaæ,
nigdy nie zboczysz ze ¶cie¿ki ¦wiat³o¶ci.
Post±pi³e¶ krok naprzód na d³ugiej ¶cie¿ce wzwy¿,
nieskoñczona jest teraz góra ¦wiat³o¶ci.
Z ka¿dym krokiem przebytym góra jest wy¿sza;
ca³y twój postêp oddala cel.
Zbli¿asz siê wci±¿ do nieskoñczonej M±dro¶ci,
zawsze przed tob± cofa siê cel.
Otwarte przed tob± s± teraz Labirynty Amentii
by i¶æ ramiê w ramiê z Panami ¶wiata,
jedni we wspólnym celu, pracuj± razem,
przynosz±c ¦wiat³o dzieciom cz³owieczym."
Wówczas zst±pi³ z tronu jeden z Mistrzów,
bior±c m± rêkê i prowadz±c dalej,
poprzez wszystkie Korytarze g³êboko ukrytej krainy.
Prowadzi³ mnie poprzez Labirynty Amenti,
objawiaj±c tajemnice nie znane cz³owiekowi.
Poprzez mroczne przej¶cia, w g³±b mnie prowadzi³,
do Sali gdzie zasiada mroczna ¦mieræ.
Obszerna jak przestrzeñ le¿a³a wielka Sala przede mn±,
otoczona ciemno¶ci±, jednak wype³niona ¦wiat³o¶ci±.
Przede mn± wyrós³ wielki tron ciemno¶ci,
spowita zasiada³a postaæ nocy.
Mroczniejsza ni¿ ciemno¶æ siedzia³a wielka postaæ,
mroczna ciemno¶ci± odmienn± nocy.
Przed ni± przystan±³ Mistrz, wypowiadaj±c
S³owo wnosz±ce ¯ycie, mówi±c;
"O, mistrzu ciemno¶ci,
przewodniku na drodze z ¯ycia do ¯ycia,
przed ciebie prowadzê S³oñce poranku.
Nie tknij go nigdy potêg± nocy.
Nie wzywaj jego p³omienia w ciemno¶æ nocy.
Znaj go, i dostrze¿ w nim,
jednego z naszych braci,
wzniesionego z ciemno¶ci w ¦wiat³o¶æ.
Uwolnij jego p³omieñ ze skrêpowania,
wolny niech p³onie w ciemno¶ci nocy."
Wzniesiona wówczas rêka postaci,
wystrzeli³a p³omieñ, który rozpali³ siê czysto i jasno.
zwin±wszy szybko kurtynê mroku,
odkrywszy Salê z ciemno¶ci nocy.
Wówczas wyros³y w wielkiej przestrzeni przede mn±,
p³omieñ za p³omieniem, z zas³ony nocy.
Niezliczone miliony przeskakiwa³y przede mn±,
niektóre rozb³yskuj±c jak kwiaty ognia.
Inne rzuca³y przyæmiony blask,
tryskaj±c nie¶mia³o po¶ród nocy.
Niektóre nagle przygasa³y;
inne ros³y z ma³ej iskry ¶wiat³a.
Ka¿de otoczone przez swój blady woal mroku,
ale p³on±ce ¶wiat³em które nie mo¿e byæ nigdy st³umione.
Przychodz±c i odchodz±c jak ¶wietliki wiosn±,
wype³nione przestrzeni±, ¦wiat³o¶ci± i ¯yciem.
Wówczas przemówi³ g³os, potê¿ny i wznios³y, mówi±cy:
"To ¶wiat³a które s± duszami po¶ród ludzi,
rosn±ce i przygasaj±ce, istniej±ce zawsze,
zmieniaj±c siê jeszcze ¿yj±c, poprzez ¶mieræ do ¿ycia.
Gdy rozkwitnê³y w kwiat,
osi±gaj±c zenit wzrostu w swoim ¿yciu,
szybko wtedy zsy³am mój ca³un ciemno¶ci,
skrywaj±cy i zmieniaj±cy w nowe formy ¿ycia.
Niezmiennie naprzód poprzez wieki, rosn±c,
wzrastaj±c znów w kolejny p³omieñ,
o¶wietlaj±c ciemno¶æ z jeszcze wiêksz± moc±,
t³umione, lecz nie st³umione ca³unem nocy.
Tak ro¶nie dusza cz³owieka, zawsze ku górze,
t³umiona, lecz nie st³umiona ciemno¶ci± nocy.
Ja, ¦mieræ, nadchodzê, a jednak nie pozostajê,
gdy¿ ¿ycie wieczne istnieje we WSZYSTKIM;
zaledwie przeszkod±, jestem na drodze,
rych³o podbita przez nieskoñczone ¶wiat³o.
Zbud¼ siê, O p³omieniu, co we wnêtrzu zawsze p³oniesz,
rozpalaj i rozst±p zas³onê nocy."
Wtedy po¶ród p³omieni
w ciemno¶ci wzrós³ ten jeden, który
odsun±³ noc, p³on±c, rosn±c,
wci±¿ ja¶niejszy, a¿ nie pozosta³o nic poza ¦wiat³o¶ci±.
Wówczas przemówi³ mój przewodnik, g³osem mistrza:
Zobacz w³asn± duszê jak ro¶nie w ¶wiat³o¶ci,
uwolnij siê ju¿ na wieki od Pana ciemno¶ci.Naprzód mnie prowadzi³ poprzez liczne wielkie przestrzenie
wype³nione tajemnicami Dzieci ¦wiat³a;
tajemnic których cz³owiek nigdy nie zg³êbi, dopóki
on te¿ nie bêdzie S³oñcem ¦wiat³o¶ci.
Na powrót poprowadzi³ mnie w ¦wiat³o¶æ
korytarza ¦wiat³o¶ci.
Uklêkn±³em przed wielkimi Mistrzami,
Panami WSZYSTKIEGO z wy¿szych cykli.
Przemówi³ wówczas s³owami wielkiej mocy, mówi±c:
Zosta³e¶ oswobodzony z Labiryntów Amenti.
Wybierz swoje dzie³o po¶ród dzieæmi cz³owieczymi.Wówczas przemówi³em ja:
O wielki mistrzu,
pozwól mi byæ nauczycielem ludzi,
prowadz±cym dalej i w górê, a¿ oni,
równie¿, bêd± ¶wiat³ami po¶ród ludzi;
uwolnionymi z ca³unu nocy który ich otacza,
p³on±c ¶wiat³em które bêdzie l¶niæ pomiêdzy lud¼mi.
Przemówi³ do mnie wówczas g³os:
Id¼ gdzie wola twa, Tak postanowiono.
Mistrzem jeste¶ swojego przeznaczenia,
wolnym by przyjmowaæ lub odrzucaæ zgodnie z wol±.
We¼ wiêc moc, we¼ sw± m±dro¶æ.
¦wieæ jako ¶wiat³o pomiêdzy dzieæmi cz³owieczymi.W górê wtedy, poprowadzi³ mnie Mieszkaniec.
Zamieszka³em ponownie po¶ród dzieæmi ludzkimi,
nauczaj±c i okazuj±c czê¶æ swojej m±dro¶ci;
S³oñce ¦wiat³o¶ci, ogieñ po¶ród lud¼mi.
Teraz znowu zstêpujê ¶cie¿k± w dó³,
szukaj±c ¶wiat³a po¶ród ciemno¶ci nocy.
¦miali przestrzegajcie i zachowajcie moje zapisy,
przewodnikiem bêd± dla dzieci cz³owieczych.
¬ród³o:http://sisi.salon24.pl/97740,szmaragdowe-tablice-thotha-tablica-2-labirynty-amentina podstawie:
http://www.wigpol.pl/files/books/Emerald%20Tablets%20of%20Thoth/Od t³umacza:
Szuka³em polskich t³umaczeñ szmaragdowych tablic Thotha, niestety nie znalaz³em. Wiêc póki kto¶ ¿yczliwy nie pode¶le mi linka, postaram siê dokonaæ w³asnego przek³adu. Podejrzewam, ¿e je¶li kto¶ przypadkiem tu trafi o zaciêciu lingwistycznym (np. tichy, chocia¿ nie podejrzewam), z pewno¶ci± bêdzie mia³ u¿ywanie. I o to w zasadzie chodzi.
