Kephalaia Proroka ksiĂŞga Manicheizmu

[MichaÂł-AnioÂł]

Kephalaia Proroka
TyczÂące trzech ciosĂłw zadanych nieprzyjacielowi
w imiĂŞ ÂŚwiatÂłoÂści.


Mani (216-276) Twórca manicheizmu, religii œwiat³oœci, bêd¹cej w wiekach œrednich alternatyw¹ dla pogr¹¿aj¹cego siê w instytucjonalizacji chrzeœcijaùstwa.

 
Oto fragment dzieÂła Kephalaia, przypisywanego Maniemu, spisanego w oryginale w jĂŞzyku partyjskim.

ObrĂłciÂł siĂŞ ponownie i rzekÂł:
 
CiemnoœÌ, czyli Nieprzyjaciel, otrzyma³ od Œwiat³oœci trzy ciê¿kie ciosy i cierpia³ trzy wojny i gro¿¹ce niebezpieczeùstwa w owych trzech wojnach.

Pierwszy cios: ZostaÂł usuniĂŞty ze Âśrodka i oddzielony od swego Kraju CiemnoÂści, skÂąd przybyÂł. ZostaÂł zwyciĂŞÂżony w pierwszej wojnie i pojmany, i zwiÂązany przez ÂŻyjÂącÂą DuszĂŞ.

Drugi cios: Oto czas, kiedy jest rozkÂładany i roztapiany w wielkim ogniu, a i niszczony, i unicestwiany z obrazĂłw, ktĂłre sÂą wszystkimi rzeczami, w jakich istnieje, i zakuwany w kajdany stosowne do jego pierwotnej postaci, i tak oto stanie siĂŞ on tym, kim byÂł u samego poczÂątku.
 
Trzeci cios, ktĂłry uderzy w Nieprzyjaciela, jest ustanowieniem koĂąca, i samiec jest oddzielony od samicy. Samiec zostanie przykuty ÂłaĂącuchem w bolos [stosie], ale samica bĂŞdzie rzucona do grobu . On bĂŞdzie podzielony na czĂŞÂści [.....] kamieĂą w ich Âśrodku wszystkich pokoleĂą i wiecznoÂści.
 
Oto jest sposób, w jaki Nieprzyjaciel bêdzie skrêpowany, w ciê¿kiej i bolesnej niewoli, z której nie ma wyjœcia, nigdy. Uda³o im siê oddzielanie go i rozdzielili go na ca³¹ wiecznoœÌ.
 
Dla tej przyczyny mĂłwiĂŞ do moich umiÂłowanych: SÂłyszcie me sÂłowa, ktĂłre wam ogÂłaszam. Trzymajcie siĂŞ mocno czynĂłw Âżycia!

Znoœcie przeœladowania i pokusy, które bêd¹ przychodziÌ na was, wzmacniajcie siebie poprzez przykazania, które wam dawa³em, abyœcie mogli unikn¹Ì drugiej œmierci i owych ostatnich wiêzów, w których nie ma ¿adnej nadziei ¿ycia, i byœcie mogli unikn¹Ì z³ego koùca zaprzeczaj¹cych i bluŸnierców, którzy widzieli prawdê na swe w³asne oczy i odwrócili siê od niej. Ci pójd¹ w Miejsce KaŸni, gdzie nie ma ani dnia ¿ycia. Bowiem jaœniej¹ca Œwiat³oœÌ bêdzie ukryta dla nich, i od tamtej godziny ju¿ nie bêd¹ jej widzieÌ. I wiatr i powietrze bêd¹ im odjête, i zostanie sprawione, ¿e od owej godziny nie otrzymaj¹ ich tchnienia ¿ycia. Woda i rosa bêd¹ im odjête i nigdy ich ponownie nie pokosztuj¹.
 
Pozdrowienie wszystkim, którzy uniknêli koùca grzeszników i zaprzeczaj¹cych, i ruiny która stawia ich w obliczu ukrywania siê przez ca³¹ wiecznoœÌ!

wiĂŞcej znajdziesz tutaj
http://www.gnosis.art.pl/e_gnosis/aurea_catena_gnosis/mani_kephalaia_proroka.htm

[MichaÂł-AnioÂł]

SÂłodkie Nauczanie Bezgrzesznego.
Apokryficzny List apostolski do Mar Ammo,
przypisywany Maniemu


 ... A gdy ktoÂś uderza ciĂŞ, nie oddawaj mu uderzenia. A gdy ktoÂś nienawidzi ciebie, nie odpowiadaj mu nienawiÂściÂą. A gdy ktoÂś Âżywi ku tobie zawiœÌ, nie odwzajemniaj ze swej strony zawiÂści. A gdy ktoÂś zÂłoÂści siĂŞ na ciebie, mĂłw z nim zawsze uprzejmie. I nie czyĂą sam tego, czego nie cierpisz u innych. Raczej winniÂśmy znosiĂŚ zniewagi i inne obelgi ze strony zwierzchnikĂłw, tych, ktĂłrzy sÂą nam rĂłwni i nam podlegÂłych; nikt nie moÂże sprawiĂŚ, Âże cierpliwy denavar [poboÂżny] siĂŞ zachwieje — choĂŚby i nieznacznie. To jakby ktoÂś rzucaÂł kwiatami w sÂłonia. Albo jakby krople deszczu padaÂły na kamieĂą; krople deszczu nie potrafiÂą roztopiĂŚ kamienia. Podobnie teÂż, zniewagi i obelgi nie powinny powodowaĂŚ, Âże cierpliwy denavar zachwieje siĂŞ — choĂŚby nieznacznie.

 

S¹ momenty, kiedy denavar powinien trzymaÌ siê wysoko jak Góra Sumeru. I s¹ momenty, kiedy denavar powinien objawiÌ siê jako uczeù, i momenty, kiedy powinien objawiÌ siê jako nauczyciel, b¹dŸ jako s³u¿¹cy, b¹dŸ jako pan.
Podobnie, w tych grzesznych czasach, czysty denavar powinien zasiadaĂŚ w poboÂżnej medytacji [andesisn] i winien odwracaĂŚ siĂŞ od grzechu i rozwijaĂŚ to, co dobre.

 

[....... — pewna liczba wierszy nieczytelna]

 

I ja, Mar Mani, jestem owym bezgrzesznym [nag], kto pisze te sÂłowa, ty zaÂś, Mar Ammo, jesteÂś tym, do kogo piszĂŞ. I on, ktĂłrego imiĂŞ jest Akundag jest Arymanem (DiabÂłem). MĂłwiÂłem te sÂłowa tak, by kaÂżdy, kto zwraca na nie uwagĂŞ, sÂłuchaÂł ich uwaÂżnie. Dla kaÂżdego, kto sÂłyszy i wierzy im, i zatrzymuje je w umyÂśle, i sÂłuÂży poprzez poboÂżne czyny, znajdzie wybawienie od tego cyklu odrodzeĂą, i bĂŞdzie wyzwolony od swych grzechĂłw. Albowiem ja, Mar Mani i ty, Mar Ammo, i wszyscy tamtych ludzi dawniej jak rĂłwnieÂż wszyscy szczĂŞÂśliwi, ktĂłrzy ponownie narodzili siĂŞ w tych czasach, a takÂże i ci, ktĂłrzy narodzÂą siĂŞ znĂłw w przyszÂłoÂści, zostanÂą uratowani od tego cyklu odradzania poprzez ten obyczaj i pokorĂŞ. Bowiem w tym cyklu odrodzeĂą (tego Âżycia) nie ma nic dobrego poza zasÂługÂą gromadzonÂą przez ludzi zrozumienia i ich poboÂżnymi czynami. Ci ktĂłrzy postĂŞpujÂą za mnÂą, Mar Manim, i pokÂładajÂą swe nadzieje w Bogu Ormuzdzie i chcÂą czystych i prawych wybraĂŚ swymi przewodnikami, ci sÂą jedynie uratowani i znajdujÂą zbawienie od tego cyklu odradzania i dostÂąpiÂą wiecznego odkupienia.
 

Tu koĂączy siĂŞ sÂłodkie nauczanie bezgrzesznego.

 

PrzeÂłoÂżyÂł Lech Robakiewicz