Platon w mistrzowski sposĂłb ukazuje tak waÂżne kwestie, jak odniesienie ciaÂła staÂłego do figur geometrycznych, czy materii do caÂłostek, form geometrycznych o idealnych proporcjach.
Cyt. „Platon uznawaÂł bowiem, Âże materia zbudowana jest z caÂłostek i nie jest podzielna, a caÂłostki te majÂą charakter idealny. Nie sÂą bowiem ciaÂłami staÂłymi, lecz figurami geometrycznymi”.
W treÂści tego cytatu, sÂą ujĂŞte wskazania, ktĂłre mĂłwiÂą o caÂłostkach, materii i ciaÂłach staÂłych. Materia zbudowana z caÂłostek o idealnym charakterze, jak rĂłwnieÂż w takiej postaci, ktĂłra jest niepodzielna, to ÂźrĂłdÂło, z ktĂłrego w procesie ewolucji, powstaÂła materia i Âżycie wszechÂświata.
Te caÂłostki o idealnym charakterze, to nic innego jak czworoÂściany, idealnego charakteru pierwociny materialnych form przestrzennych. BryÂła czworoÂścianu, jako jedyna z wszystkich bryÂł posiada tyle samo wierzchoÂłkĂłw ile Âścian. ÂŁÂączÂąc siĂŞ wzajemnie wierzchoÂłkami, tworzy przestrzeĂą geometrycznÂą materii zbudowanÂą z caÂłostek.
Materia jednorodna konstrukcyjnie, utworzona ze zbioru czworoœcianów nie jest jednorodna w kwestii zagêszczenia masy tej materii. Taka niejednorodnie roz³o¿ona, masa materii w przestrzeni, daje mo¿liwoœÌ do zmiany stanu fizycznego tego œrodowiska a co za tym idzie, przyczynia siê do aktywacji procesów ewolucji.
Konstrukcja geometryczna materii, która powstaje z czworoœcianów po³¹czonych wierzcho³kami, posiada formê przestrzenna o szczególnym charakterze i kszta³cie. ObjêtoœÌ czworoœcianów w utworzonej przez nich przestrzeni, zajmuje jedynie 1/6 ca³ej objêtoœci tej przestrzeni. Jej kszta³t ukazuje naturalnie wygenerowane w trakcie powstawania przestrzeni, oœmioœciany regularne, które w klasyfikacji bry³ platoùskich, s¹ na drugiej pozycji.
Te oÂśmioÂściany powstajÂą jako formy wtĂłrne, ich krawĂŞdzie i Âściany, sÂą krawĂŞdziami i Âścianami czworoÂścianĂłw, bryÂł, ktĂłre tĂŞ przestrzeĂą tworzÂą. IstniejÂące po utworzeniu przestrzeni formy o ksztaÂłcie oÂśmioÂścianĂłw wypeÂłniajÂą swojÂą objĂŞtoÂściÂą, wolne miejsca w utworzonej przez czworoÂściany przestrzeni.
Z wszystkich piêciu bry³ platoùskich, tylko szeœcian posiada cechy, które pozwalaj¹ mu wype³niÌ ca³¹ przestrzeù. Jednorodnej wielkoœci szeœciany, po³¹czone œcianami wype³ni¹ przestrzeù, same z kolei nie bêd¹ powielaÌ w³asnej przestrzeni.
Efekt powstawania bryÂły wtĂłrnej w postaci oÂśmioÂścianĂłw, podczas tworzenia przestrzeni zÂłoÂżonej z czworoÂścianĂłw, to swoistego rodzaju tworzenie siĂŞ formy geometrycznej, ktĂłra wypeÂłni przestrzeĂą w taki sposĂłb, jak szeÂścian.
Taka forma przestrzenna, jest zbiorem trzech bryÂł, dwĂłch czworoÂścianĂłw i oÂśmioÂścianu, przy czy jeden z czworoÂścianĂłw jest obrĂłcony wierzchoÂłkiem do doÂłu.
Powstawanie materii w przestrzeni form geometrycznych o takiej konstrukcji, pozwala na szerokie moÂżliwoÂści twĂłrcze w zakresie, Âżycia ewolucyjnego wszechÂświata.
Jak istotna dla ewolucji i Âżycia czÂłowieka jest ta forma Âświadczy, pozycja siedzÂącego Buddy, ktĂłra wskazuje na taka formĂŞ przestrzennÂą Gdy proporcjonalnie bĂŞdziemy powiĂŞkszali wskazywanÂą figurĂŞ, to w zakresie odpowiadajÂącym parametrami czÂłowiekowi, postaĂŚ siedzÂącego Buddy, wypeÂłni jej przestrzeĂą.
Gdyby konstrukcja geometryczna materii w przestrzeni byÂła zbudowana z szeÂścianĂłw, to jej predyspozycje do powstawania nowych form byÂłyby ograniczone. Ograniczenia wynikaÂłyby z prostej i jednorodnej budowy szeÂścianu. BryÂła, ktĂłra powstaje w przestrzeni czworoÂścianĂłw, a ktĂłrÂą nazwaÂłem, jednostkÂą przestrzeni wszechÂświata, jest w tym wzglĂŞdzie bardzo obfitym zbiorem geometrycznym.
WystĂŞpujÂą w konstrukcji tej bryÂły, kÂąty proste, zwarte i rozwarte a dwie z jej dwunastu zewnĂŞtrznych Âścian, posiadajÂą kÂąt wewnĂŞtrzny rozwarty. Wszystkie jej Âściany sÂą trĂłjkÂątami rĂłwnobocznymi, niesymetrycznie usytuowanymi na powierzchni bryÂły, ktĂłra speÂłnia cechy, powielarnej jednostki przestrzeni wszechÂświata.
Ta bryÂła posiada trzynastÂą ÂścianĂŞ w postaci trĂłjkÂąta rĂłwnobocznego, ktĂłrÂą uzyskuje wraz z konstrukcjÂą pierwotnego czworoÂścianu. Drugi obrĂłcony czworoÂścian i oÂśmioÂścian, sÂą formami wtĂłrnymi powstajÂącej przestrzeni geometrycznej materii.
Tak¹ przestrzenn¹ bry³ê w formie czworoœcianu opisa³ Platon, wskazuj¹c na jej cechy jako ca³ostki, która z kolei w postaci zbioru form geometrycznych tworzy niepodzieln¹ materiê.
Ta materia wedÂług Platona nie jest w postaci ciaÂła staÂłego, tylko w postaci form geometrycznych.
TrafnoœÌ sformu³owania opisu przestrzeni i jej konstrukcji, jest u Platona bezwzglêdnie najwy¿szej miary. Precyzyjnie okreœli³ konstrukcjê przestrzeni wszechœwiata na etapie, gdy jego œrodowisko fizyczne jest przygotowane, do zainicjowania procesu ewolucji.
Tak¹ przestrzeù w zakresie jej tworzenia, zarówno, z jakiego materia³u i w jakiej postaci, opisa³em w postach dotycz¹cych budowy wszechœwiata. Nadmieniê, ¿e z opisem bry³ platoùskich zetkn¹³em siê pierwszy raz, kilka tygodni temu.
Jeœli mamy do czynienia z materi¹, nawet w pocz¹tkowym stadium jej tworzenia (ewolucji), to zapewne posiada ona jak¹œ masê. W jaki sposób program ewolucji dzia³a poprzez powielanie siê pierwocin materii w zwi¹zku z oddzia³ywaniem masy?
Jaki zwi¹zek mo¿e mieÌ tworzenie siê podstawowych, pierwotnych struktur materii w odniesieniu do piêciu bry³ platoùskich z mas¹ tej¿e materii? czy bry³y geometryczne jako pierwociny materii posiadaj¹ jak¹œ masê i w jaki sposób oddzia³uje ona na inne elementy (bry³y?)?
„JeÂżeli mamy do czynienia z materiÂą, nawet w poczÂątkowym stadium jej tworzenia (ewolucji), to zapewne posiada ona jak¹œ masĂŞ.”
KaÂżda materia posiada masĂŞ wÂłasnÂą, materia zbudowana z caÂłostek wskazywanych przez Platona rĂłwnieÂż. Platon nie opisuje procesu, w jakim powstajÂą czworoÂściany, rĂłwnieÂż nie okreÂśla charakteru oÂśmioÂścianu jako formy wtĂłrnej, wskazuje jedynie na istnienie takich form w budowie pierwotnej materii.
W procesie powstawania materii musz¹ zaistnieÌ warunki fizyczne, które zabezpiecz¹ po¿¹dan¹ formê, jej budowy krystalicznej. Ka¿da istniej¹ca postaÌ materialna, wyewoluowana we wszechœwiecie posiada konstrukcjê krystaliczn¹. W jednych przypadkach dostrzegaln¹ w innych nie. W tych nierozpoznanych, struktury krystaliczne s¹ zbyt ma³e, st¹d nie s¹ widoczne.
Materia i jej budowa szczegĂłlnie ta, jakÂą wskazuje Platon, musi speÂłniaĂŚ cechy form krystalicznych i dla niej wÂłaÂściwej masy wÂłasnej. W tym miejscu niezbĂŞdne jest usystematyzowanie informacji zwiÂązanych z tworzeniem lub ewolucjÂą materii, jak rĂłwnieÂż jej masy.
WszechÂświat posiada dwa rodzaje Âśrodowiska fizycznego; Âśrodowisko bierne i Âśrodowisko podlegajÂące procesowi ewolucji.
Bierne Âśrodowisko fizyczne, przestrzeni wszechÂświata.
Rodzaj bierny jest Âśrodowiskiem, ktĂłre posiada przestrzeĂą wypeÂłnionÂą takÂą materiÂą i w takiej formie jej budowy, jakÂą wskazuje Platon,
Cyt. „materia zbudowana jest z caÂłostek i nie jest podzielna, a caÂłostki te majÂą charakter idealny.”
Materia niepodzielna wystĂŞpuje w Âśrodowisku fizycznym, ktĂłre nie zmienia swojego stanu. Forma budowy materii, ktĂłrej przestrzeĂą skÂłada siĂŞ z idealnych caÂłostek, (mikro zbiorĂłw) oznacza, Âże jest ona jednorodna.
ÂŚrodowisko fizyczne, ktĂłre posiada identyczne cechy z tymi wskazanymi przez Platona, opisaÂłem w budowie wszechÂświata, gdy jeszcze nie znaÂłem opisĂłw bryÂł PlatoĂąskich.
W stosunku do form geometrycznych, jakie opisaÂł Platon i wskazania rodzaju materii, Âśrodowisko bierne, zgodne ze wskazaniami Platona w peÂłni odpowiada cechom, ktĂłre tam wykazaÂłem. Posiada ono, formĂŞ budowy materii w postaci czworoÂścianĂłw i oÂśmioÂścianĂłw foremnych. Wskazany w mojej teorii stan fizyczny przestrzeni wszechÂświata, jest Âśrodowiskiem, ktĂłre nie ulega degradacji lub zmianom w caÂłym czasie ewolucji wszechÂświata.
Idealny charakter caÂłostek – czworoÂścianĂłw moÂże byĂŚ zapewniony, tylko, gdy formacja jest zbudowana z identycznych skÂładowych. Takie identyczne elementy skÂładowe materii, tworzÂą materiĂŞ jednorodnÂą w caÂłej przestrzeni wszechÂświata. Masa tych skÂładowych tworzy masĂŞ caÂłej materii Âśrodowiska biernego. W dalszej kolejnoÂści zdarzeĂą, podczas procesu ewolucji wszechÂświata, niewielki procent masy Âśrodowiska biernego, wystarczy do powstania caÂłej materii ewolucyjnej wszechÂświata.
Czworoœcian jako ca³ostka wskazywana przez Platona posiada masê wynikaj¹c¹ z masy cz¹stek sk³adowych, które s¹ rozlokowane na jego wierzcho³kach. Odpowiednio rozmieszczone w przestrzeni cz¹stki sk³adowe, s³u¿¹ jako budulec. Ten budulec musi posiadaÌ odpowiedni¹ postaÌ. Ta postaÌ, powinna byÌ kulista a masa poszczególnej kulki taka, by pole magnetyczne, które ona wytworzy, ustali³o odleg³oœÌ miêdzy wszystkimi kulkami w przestrzeni. Kulki s¹ wierzcho³kami form geometrycznych, jednorodna wielkoœÌ kulek, utworzy identyczn¹ postaÌ wszystkich bry³.
Bry³¹, jaka powstanie jest czworoœcian foremny, jest on po³¹czony z s¹siaduj¹cymi z nim czworoœcianami wierzcho³kami. Bry³y czworoœcianów nie wype³niaj¹ swoj¹ objêtoœci¹ ca³ej przestrzeni, jaka powstanie. ObjêtoœÌ czworoœcianów, to u³amek objêtoœci ca³ej przestrzeni a pozosta³¹ woln¹ przestrzeù, wype³niaj¹ oœmioœciany i odwrócone czworoœciany.
Platon ukazuje bierne Âśrodowisko fizyczne, ktĂłre jest obszarem odpowiednio wyposaÂżonym. Na tym polu w odpowiednich miejscach bĂŞdzie inicjowany proces ewolucji wszechÂświata Takie Âśrodowisko jest ÂźrĂłdÂłem materii i wzorcem geometrycznym, dla wszelkich objawĂłw Âżycia, jakie powstanÂą w procesie ewolucji.
ÂŚrodowisko fizyczne podlegajÂące procesowi ewolucji.
ÂŚrodowisko fizyczne, ktĂłre okreÂśliÂłem jako, podlegajÂące procesowi ewolucji, powstanie w momencie wprowadzenia w przestrzeĂą Âśrodowiska biernego, czynnika aktywujÂącego. Miejsca we wszechÂświecie, gdzie przebiegajÂą procesy ewolucji, posiadajÂą szczegĂłlny charakter, „podwĂłjnego Âśrodowiska fizycznego”. Istnieje tu nigdy nie zmieniajÂąca, swej formy geometrycznej, materia zbudowana z caÂłostek okreÂślonych przez Platona i materia, z ktĂłrej ewoluujÂą siĂŞ wszelkie formy Âżycia wszechÂświata. W tych formach odnajdziemy ksztaÂłty budowy geometrycznej, zgodne z bryÂłami platoĂąskimi.
Jak z tego wynika, Âżycie moÂże zaistnieĂŚ tylko w tym miejscu wszechÂświata, gdzie do Âśrodowiska biernego, dodany zostanie czynnik powodujÂący jego zmianĂŞ.
“JakÂą rolĂŞ, peÂłniÂą bryÂły platoĂąskie w caÂłoksztaÂłcie ÂŚwiĂŞtej Geometrii”?.
BryÂły platoĂąskie wskazujÂą nam podstawowe formy geometryczne, ktĂłre w dalszej ewolucji materii, bĂŞdÂą wnosiÂły wzorzec jej krystalicznej budowy. Zakres form, ktĂłrym czÂłowiek przydaÂł miano „ÂświĂŞtej geometrii”, zaleÂży od tego, czy materia lub forma, ktĂłra oddziaÂłuje na czÂłowieka posiada korzystny wpÂływ na jego samopoczucie, lub jego potrzeby.
OkreÂślanych mianem „ÂświĂŞtej geometrii”, jest wiele ró¿nych rzeczy. Wszystkie posiadajÂą wspĂłlny mianownik; jest nim ksztaÂłt geometryczny zbliÂżony do formy, jakÂą posiadajÂą bryÂły platoĂąskie. W materii ten ksztaÂłt, objawia siĂŞ w jej krystalicznej budowie w innych przypadkach, bĂŞdzie to forma, ktĂłra powstaÂła z przyczyn naturalnych lub zostaÂła wykonana przez czÂłowieka.
Wniosek nasuwa siĂŞ sam, wszystko, co zachowuje w swojej budowie formy zbliÂżone do tych, jakie opisaÂł Platon, posiada cechy wÂłasne, korzystnie wpÂływajÂące na czÂłowieka.
W tym miejscu naleÂży wskazaĂŚ istotna kwestiĂŞ, rodzaj „materiaÂłu”, z jakiego powstajÂą takie, korzystnie oddziaÂływajÂące rzeczy. IstniejÂą cztery podstawowe materiaÂły; dÂźwiĂŞk, ÂświatÂło, skaÂła, lub materia oÂżywiona. KaÂżda z tych rzeczy, musi w swej budowie zawieraĂŚ formy geometryczne, zbliÂżone lub identyczne, ze wskazywanymi przez Platona. Od nasycenia materiaÂłu odpowiedniÂą iloÂściÂą, wzorcowych form, bĂŞdzie uzaleÂżniona jakoœÌ wpÂływu.
„ÂŚwiĂŞta Geometria jak zd¹¿yÂłem zauwaÂżyĂŚ jest podstawÂą budowy struktury materii, jakÂą rolĂŞ peÂłniÂą w tym temacie tzw. "bryÂły platoĂąskie"?
Poza juÂż opisanymi, wzorcowymi formami budowy materii, ktĂłre zdominowaÂły bierne Âśrodowisko fizyczne wszechÂświata, to w otaczajÂącej nas naturze, generalnie wystĂŞpujÂą formy bardziej zÂłoÂżone a co za tym idzie, mniej odpowiadajÂące w swej budowie ÂświĂŞtej geometrii. By wzorcowe ksztaÂłty, zachowaÂły swĂłj wpÂływ w procesie ewolucji materii, muszÂą istnieĂŚ naturalne mechanizmy powielajÂące.
Magnetyczny klej.
Ca³a materia wszechœwiata jest wzajemnie po³¹czona przestrzennymi polami magnetycznymi. Ten magnetyczny mechanizm, odpowiada za precyzyjne po³o¿enie zbiorów materii wzglêdem siebie. Jego oddzia³ywanie objawia siê, zarówno na planie biernego œrodowiska fizycznego wszechœwiata, jak równie¿ w zakresie wzajemnego po³o¿enia galaktyk.
Niezmiernie istotnÂą cechÂą fizycznÂą magnetyzmu, jest absolutna precyzja. Pozwala ona, dokÂładnie ustawiĂŚ wzglĂŞdem siebie, wszystkie wierzchoÂłki bryÂł w krystalicznej budowie materii i wyregulowaĂŚ kosmiczny zegar. CaÂłostki wskazywane przez Platona, rĂłwnieÂż sÂą zespolone magnetycznie.
Forma czworoÂścianu regularnego, jest przestrzeniÂą idealnÂą geometrycznie. Jej powielanie, jest powielaniem wzorca a proporcjonalne powiĂŞkszanie, ewolucjÂą zachowujÂącÂą wzorzec. Taki mechanizm pozwala zachowaĂŚ pierwotne cechy materii, we wszystkich formach Âżycia, jakie wyewoluujÂą siĂŞ w procesie ewolucji wszechÂświata. Na ziemi, czworoÂścian jest podstawowÂą formÂą krystalicznej budowy krzemianĂłw. Te z kolei dominujÂą w skorupie ziemi i z tej przyczyny, na ziemi zostaÂła zainicjowana ewolucja biologii. W postaci „prochu”, drobin krzemianowych, forma czworoÂścianu, przenosi siĂŞ do Âśrodowiska fizycznego gliny. Z tego Âśrodowiska, jest juÂż prosta droga do ciaÂła biologicznego.
W Âśrodowisku Âżycia biologicznego, czworoÂściany krzemianowe stabilizujÂą ewolucjĂŞ biologii w oparciu o podstawowe wzorce geometryczne.
Jaka bryÂła platoĂąska pojawiÂła siĂŞ jako pierwsza w procesie "organizowania" wszechÂświata?
Proces organizowania przestrzeni wszechÂświata, naleÂży odró¿niĂŚ od procesu ewolucji materii wszechÂświata. W pierwszej kolejnoÂści byÂła zbudowana przestrzeĂą wszechÂświata. Konstrukcja tej przestrzeni, jest oparta na formach geometrycznych. BryÂła czworoÂścianu foremnego, Platon tĂŞ bry³ê nazwaÂł „tetraedr”, jest podstawowÂą bry³¹ konstrukcyjnÂą tej przestrzeni. PrzestrzeĂą wypeÂłniona czworoÂścianami, ktĂłre ³¹czÂą siĂŞ wzajemnie tylko swymi wierzchoÂłkami w naturalny sposĂłb, generuje inne formy przestrzenne. W postaci pierwszej, czyli bez ³¹czenia siĂŞ dwĂłch lub wiĂŞkszej iloÂści bryÂł wystĂŞpuje oÂśmioÂścian foremny, Platon nazywa tĂŞ bry³ê „oktaedr”. Te dwie bryÂły sÂą we wskazaniu Platona numerami 1 i 2, trafnoœÌ jego oceny w kwestii budowy materii, byÂła precyzyjna.
Platon twierdziÂł, Âże materia zbudowana jest z bryÂł foremnych. TwierdziÂł rĂłwnieÂż, Âże ta foremna jej struktura nie jest ciaÂłem staÂłym, tylko samymi figurami geometrycznymi.
PrzestrzeĂą, ktĂłrÂą tu opisujĂŞ, to zbiĂłr takich figur foremnych, o jakich mĂłwiÂł Platon. BryÂły te posiadajÂą tak maÂłe zagĂŞszczenie materii i sÂą, tak maÂłej wielkoÂści, Âże nie mogÂą byĂŚ postrzegane jako staÂła materia.
Szczególn¹ cech¹ takiej konstrukcji przestrzennej, jest ró¿norodnoœÌ. Lustrzane odbicie czterech trójk¹tów równobocznych, które wspólnie, tworz¹ wiêkszy w kolejnoœci trójk¹t równoboczny, jest symetryczne. Lustrzane odbicie, bry³ przestrzennych, których podstawami s¹ te trójk¹ty, nie jest symetryczne.
Taka niesymetryczna przestrzeù geometryczna, posiadaj¹ca symetryczn¹ podstawê, daje mo¿liwoœÌ do rozwoju wielorakich form przestrzennych a z drugiej strony zabezpiecza powtarzalnoœÌ rodzaju.
Przestrzeù geometryczna wszechœwiata w postaci takiej budowy, jest optymalnym miejscem do ewolucji materii. W kolejnych etapach proporcjonalnego powiêkszania bry³ geometrycznych, bêdzie ona uzyskiwa³a coraz wiêksz¹ gêstoœÌ, a¿ osi¹gnie stan cia³a sta³ego. W kolejnych etapach ewolucji z takiego cia³a sta³ego w procesie ewolucji biologii, powstanie przyroda. Ostatnim procesem ewolucji jest powstawanie form o coraz mniejszym zagêszczeniu. Tak ewoluuje materia eteryczna, cia³a duchowe.
Andrzej Struski
http://www.andrzejstruski.com/articles_8_Swieta-geometria-a-rola-.html