Mellen Thomas Benedict - Droga ku Âśmierci

Mellen-Thomas Benedict jest artystÂą, ktĂłry przeÂżyÂł ÂśmierĂŚ w 1982 roku. ByÂł martwy przez ponad pĂłÂłtorej godziny, w ciÂągu ktĂłrej opuÂściÂł ciaÂło i udaÂł siĂŞ w kierunku ÂŚwiatÂła. PoniewaÂż ciekawiÂł go WszechÂświat, zostaÂł zabrany w jego odlegÂłe rejony, a nawet dalej - w energetycznÂą PustkĂŞ NicoÂści poza Wielkim Wybuchem. KomentujÂąc jego doÂświadczenie, Dr. Kenneth Ring powiedziaÂł: "Jego historia jest jednÂą z najbardziej niezwykÂłych, z jakimi zetknÂąÂłem siĂŞ w trakcie swoich rozlegÂłych badaĂą nad doÂświadczeniami Âśmierci klinicznej".

Droga ku Âśmierci

W 1982 doÂświadczyÂłem Âśmierci spowodowanej nieuleczalnym nowotworem, ktĂłrego nie moÂżna byÂło zoperowaĂŚ, a z kolei jakakolwiek chemioterapia zrobiÂłaby jedynie ze mnie warzywo. Lekarze dawali mi szeÂśĂŚ do oÂśmiu miesiĂŞcy Âżycia. W latach 70-tych interesowaÂłem siĂŞ informacjÂą, czytajÂąc o kryzysie nuklearnym, ekologicznym i innych, stopniowo traciÂłem nadziejĂŞ i ogarniaÂło mnie zniechĂŞcenie. PoniewaÂż nie miaÂłem podstaw duchowych, zaczÂąÂłem wierzyĂŚ, Âże natura pomyliÂła siĂŞ i Âże prawdopodobnie byliÂśmy rakiem na naszej planecie. Nie widziaÂłem rozwiÂązania Âżadnego z problemĂłw, ktĂłre sami stworzyliÂśmy sobie i naszej planecie. UwaÂżaÂłem wszystkich ludzi za raka i dostaÂłem raka. WÂłaÂśnie to mnie zabiÂło. UwaÂżaj, jaki masz poglÂąd na Âżycie. MoÂże siĂŞ on odbiĂŚ na tobie, zwÂłaszcza jeÂśli jest negatywny. MĂłj byÂł bardzo negatywny. To wÂłaÂśnie doprowadziÂło do mojej Âśmierci. WyprĂłbowaÂłem rĂłÂżne rodzaje alternatywnych metod leczenia, ale nic nie poskutkowaÂło. Tak wiĂŞc postanowiÂłem, Âże to sprawa tylko miĂŞdzy mnÂą a Bogiem. Nigdy wczeÂśniej nie stanÂąÂłem twarzÂą twarz z Bogiem, nigdy nie miaÂłem z nim do czynienia. Nie interesowaÂłam siĂŞ wĂłwczas duchowoÂściÂą, ale wyruszyÂłem w podrĂłÂż, by dowiedzieĂŚ siĂŞ jak najwiĂŞcej na ten temat oraz na temat alternatywnych metod leczenia. ZaczÂąÂłem czytaĂŚ wszystko, co wpadÂło mi w rĂŞce i zagÂłĂŞbiÂłem siĂŞ w to, poniewaÂż nie chciaÂłem, by spotkaÂła mnie niespodzianka po drugiej stronie. ZaczÂąÂłem wiĂŞc czytaĂŚ o rĂłÂżnych religiach i filozofiach. Wszystkie byÂły bardzo interesujÂące i dawaÂły nadziejĂŞ, Âże jest coÂś po drugiej stronie. Z drugiej strony jako niezaleÂżny artysta tworzÂący witraÂże, nie miaÂłem Âżadnego ubezpieczenia zdrowotnego. OszczĂŞdnoÂści caÂłego mojego Âżycia wydaÂłem w jednej chwili na badania medyczne. NastĂŞpnie leczyÂłem siĂŞ, nie majÂąc ubezpieczenia. Nie chciaÂłem naraÂżaĂŚ rodziny na problemy finansowe, zdecydowaÂłem wiĂŞc, Âże sam siĂŞ tym zajmĂŞ. BĂłl nie trwaÂł bez przerwy, ale byÂły chwile, kiedy byÂłem zamroczony. DoszÂło do tego, Âże baÂłem siĂŞ jeÂździĂŚ i w koĂącu wylÂądowaÂłem w hospicjum. MiaÂłem tam swojÂą opiekunkĂŞ, ktĂłra byÂła przy mnie w ostatnich chwilach. ObecnoÂśĂŚ tego anioÂła, zesÂłanego mi przez Boga, byÂła dla mnie bÂłogosÂławieĂąstwem. TrwaÂło to okoÂło 18 miesiĂŞcy. Nie chciaÂłem jednak braĂŚ lekĂłw przeciwbĂłlowych, bo pragnÂąÂłem zachowaĂŚ ÂświadomoÂśĂŚ na tyle, na ile to byÂło moÂżliwe. NastĂŞpnie doÂświadczyÂłem takiego bĂłlu, Âże nie istniaÂło nic poza nim, na szczĂŞÂście ataki trwaÂły tylko po kilka dni.

ÂŚwiatÂło Boga

PamiĂŞtam, Âże obudziÂłem siĂŞ ktĂłregoÂś ranka w domu okoÂło 4:30 i po prostu wiedziaÂłem, Âże nadszedÂł koniec. To byÂł dzieĂą, kiedy miaÂłem umrzeĂŚ. ZadzwoniÂłem do kilku przyjaciĂłÂł, aby siĂŞ poÂżegnaĂŚ. ObudziÂłem swojÂą opiekunkĂŞ z hospicjum i uprzedziÂłem jÂą. PoniewaÂż przeczytaÂłem, Âże kiedy siĂŞ umiera dziejÂą siĂŞ rĂłÂżne ciekawe rzeczy, umĂłwiÂłem siĂŞ z niÂą, Âże po mojej Âśmierci zostawi moje ciaÂło na szeÂśĂŚ godzin. Znowu zasnÂąÂłem. NastĂŞpne, co pamiĂŞtam, to poczÂątek typowej Âśmierci klinicznej. Nagle byÂłem w peÂłni Âświadomy i staÂłem, choĂŚ moje ciaÂło spoczywaÂło w ÂłĂłÂżku. OtaczaÂła mnie ciemnoÂśĂŚ. Kiedy byÂłem poza ciaÂłem, wszystko byÂło bardziej wyraÂźne niÂż normalnie. ByÂło tak wyraÂźne, Âże widziaÂłem kaÂżdy pokĂłj w domu, strych, okolice domu, i to, co znajdowaÂło siĂŞ pod nim. ZobaczyÂłem ÂŚwiatÂło i zwrĂłciÂłem siĂŞ ku niemu. ByÂło bardzo podobne do tego, ktĂłre ludzie opisujÂą w swoich relacjach o Âśmierci klinicznej. ByÂło takie wspaniaÂłe. MoÂżna go dotknÂąĂŚ, moÂżna go poczuĂŚ. PrzyciÂąga do siebie - chcesz podejÂśĂŚ do niego, tak jak podszedÂłbyÂś do idealnej matki lub ojca, by CiĂŞ przytulili. W miarĂŞ jak zbliÂżaÂłem siĂŞ do ÂŚwiatÂła, wiedziaÂłem intuicyjnie, Âże jeÂśli wejdĂŞ w nie, to umrĂŞ. Tak wiĂŞc zbliÂżajÂąc siĂŞ, powiedziaÂłem: "ProszĂŞ, poczekaj chwilĂŞ, moment. ChcĂŞ to przemyÂśleĂŚ; chciaÂłbym z TobÂą porozmawiaĂŚ zanim pĂłjdĂŞ dalej". Ku mojemu zaskoczeniu, caÂłe doÂświadczenie zatrzymaÂło siĂŞ w tym punkcie. W rzeczywistoÂści mamy kontrolĂŞ nad swojÂą ÂśmierciÂą. To nie jest karuzela, ktĂłrej nie moÂżna zatrzymaĂŚ. Moja proÂśba zostaÂła speÂłniona i odbyÂłem klika rozmĂłw ze ÂŚwiatÂłem. ÂŚwiatÂło przybieraÂło rĂłÂżne postacie, np. Jezusa, Buddy, Kriszny, Mandali, archetypĂłw i znakĂłw. ZapytaÂłem ÂŚwiatÂło: "Co tu siĂŞ dzieje? ProszĂŞ, ÂŚwiatÂło, wyjaÂśnij mi, kim jesteÂś. ChcĂŞ wiedzieĂŚ, co jest rzeczywiste". Nie potrafiĂŞ przytoczyĂŚ dokÂładnych sÂłĂłw, bo to byÂł rodzaj telepatii. ÂŚwiatÂło odpowiedziaÂło, przekazujÂąc mi informacjĂŞ, Âże to, co dzieje siĂŞ, kiedy spotykamy siĂŞ ze ÂŚwiatÂłem, zaleÂży od naszych poglÂądĂłw. JeÂśli jesteÂś BuddystÂą, Katolikiem lub MuzuÂłmaĂąskim fundamentalistÂą, to dostajesz to, w co wierzysz. Masz szansĂŞ, by przyjrzeĂŚ siĂŞ temu i zbadaĂŚ to, ale wiĂŞkszoÂśĂŚ ludzi z niej nie korzysta. Gdy objawiÂło siĂŞ ÂŚwiatÂło, uÂświadomiÂłem sobie, Âże w rzeczywistoÂści widzĂŞ matrycĂŞ WyÂższego Ja. MogĂŞ tylko powiedzieĂŚ, Âże przybraÂło postaĂŚ matrycy, mandali ludzkich dusz, i ujrzaÂłem, Âże to, co nazywamy WyÂższym Ja, jest matrycÂą. Jest to rĂłwnieÂż nasze zÂłÂączenie ze ÂŹrĂłdÂłem; kaÂżdy z nas pochodzi bezpoÂśrednio ze ÂŹrĂłdÂła, jest jego bezpoÂśrednim doÂświadczeniem. Wszyscy mamy WyÂższe Ja, coÂś, co stoi ponad naszÂą duszÂą. ObjawiÂło mi siĂŞ ono w swojej najprawdziwszej formie energetycznej. MogĂŞ to jedynie opisaĂŚ w taki sposĂłb, Âże WyÂższe Ja przypomina poÂłÂączenie/przewĂłd. Nie przypominaÂło go z wyglÂądu, ale jest to bezpoÂśrednie poÂłÂączenie ze ÂŹrĂłdÂłem, ktĂłre jest w kaÂżdym z nas. JesteÂśmy bezpoÂśrednio poÂłÂączeni ze ÂŹrĂłdÂłem. Tak wiĂŞc ÂŚwiatÂło pokazaÂło mi matrycĂŞ WyÂższego Ja. I uzmysÂłowiÂłem sobie wyraÂźnie, Âże wszystkie WyÂższe Ja sÂą poÂłÂączone ze sobÂą w jedno, wszyscy ludzie sÂą jednoÂściÂą, jesteÂśmy w rzeczywistoÂści jednÂą istotÂą, rĂłÂżnymi jej aspektami. Nie chodziÂło tu o jakÂąÂś konkretnÂą religiĂŞ. WÂłaÂśnie takie informacje dostaÂłem. I zobaczyÂłem tĂŞ mandalĂŞ ludzkich dusz. To byÂła najpiĂŞkniejsza rzecz, jakÂą kiedykolwiek widziaÂłem. WszedÂłem w niÂą i caÂłkowicie mnie pochÂłonĂŞÂła. To byÂło jakbyÂś otrzymaÂł caÂłÂą miÂłoÂśĂŚ, jakiej kiedykolwiek pragnÂąÂłeÂś, i to takÂą miÂłoÂśĂŚ, ktĂłra leczy, uzdrawia i regeneruje. Kiedy tak prosiÂłem ÂŚwiatÂło o wyjaÂśnienia, zrozumiaÂłem, czym jest matryca WyÂższego Ja. WokĂłÂł Ziemi istnieje sieĂŚ stworzona ze wszystkich poÂłÂączonych ze sobÂą WyÂższych Ja. To jak wielkie przedsiĂŞbiorstwo, kolejny wyÂższy poziom energii subtelnej otaczajÂącej nas, jeÂśli moÂżna tak powiedzieĂŚ. NastĂŞpnie, po kilku minutach, poprosiÂłem o dalsze wyjaÂśnienia. NaprawdĂŞ chciaÂłem wiedzieĂŚ, o co chodzi we WszechÂświecie, i tym razem byÂłem gotĂłw do podrĂłÂży. PowiedziaÂłem: "Jestem gotĂłw, zabierz mnie". Wtedy ÂŚwiatÂło zamieniÂło siĂŞ w najpiĂŞkniejszÂą rzecz, jakÂą kiedykolwiek widziaÂłem: w mandalĂŞ ludzkich dusz na tej planecie. WczeÂśniej podchodziÂłem do wszystkiego, co dziaÂło siĂŞ na Ziemi, bardzo negatywnie. Kiedy wiĂŞc poprosiÂłem ÂŚwiatÂło o wyjaÂśnienia, ujrzaÂłem dziĂŞki tej cudownej mandali, jak piĂŞkni wszyscy jesteÂśmy w swej istocie. JesteÂśmy najpiĂŞkniejszymi stworzeniami. Ludzka dusza, ludzka matryca, ktĂłrÂą wspĂłlnie tworzymy jest absolutnie fantastyczna, elegancka, egzotyczna, jest wszystkim. Nie jestem w stanie wyraziĂŚ, jak zmieniÂło to mĂłj poglÂąd na istoty ludzkie w tej chwili. PowiedziaÂłem: "Och, BoÂże, nie wiedziaÂłem, jacy jesteÂśmy piĂŞkni". Na jakimkolwiek jesteÂś poziomie, wysokim czy niskim, jakÂąkolwiek postaĂŚ przybraÂłeÂś, jesteÂś najpiĂŞkniejszym stworzeniem, naprawdĂŞ. ZaskoczyÂło mnie to, Âże Âżadna dusza nie byÂła zÂła. ZapytaÂłem: "Jak to moÂżliwe?". W odpowiedzi usÂłyszaÂłem, Âże Âżadna dusza nie jest z natury zÂła. Straszne rzeczy, ktĂłre przydarzajÂą siĂŞ ludziom, sprawiajÂą, Âże robiÂą oni zÂłe rzeczy, ale ich dusze nie sÂą zÂłe. ÂŚwiatÂło powiedziaÂło mi, Âże to, czego wszyscy szukajÂą, to, co daje im siÂłĂŞ, to miÂłoÂśĂŚ. To, co ich niszczy, to brak miÂłoÂści. WydawaÂło mi siĂŞ, Âże objawieniom pochodzÂącym od ÂświatÂła nie ma koĂąca i wtedy zapytaÂłem Je: "Czy to znaczy, Âże ludzkoÂśĂŚ zostanie zbawiona?". Wtedy, jakby w dÂźwiĂŞku trÂąby poÂśrĂłd deszczu spiralnych ÂświateÂł, Wielkie ÂŚwiatÂło przemĂłwiÂło: "PamiĂŞtaj i nigdy o tym nie zapominaj; sami siĂŞ zbawiacie, ocalacie i leczycie. Zawsze tak byÂło. Zawsze tak bĂŞdzie. ZostaliÂście stworzeni tak, byÂście mieli tĂŞ moc jeszcze zanim powstaÂł Âświat". W tej chwili zrozumiaÂłem nawet wiĂŞcej. ZrozumiaÂłem, Âże JUÂŻ ZOSTALIÂŚMY ZBAWIENI, ocaliliÂśmy siebie, poniewaÂż zostaliÂśmy stworzeni tak, byÂśmy siĂŞ sami udoskonalali i "naprawiali", podobnie jak reszta Boskiego WszechÂświata. PodziĂŞkowaÂłem Boskiemu ÂŚwiatÂłu z caÂłego serca. PrzyszÂły mi jedynie na myÂśl te proste sÂłowa absolutnej wdziĂŞcznoÂści: "O drogi BoÂże, drogi WszechÂświecie, droga WspaniaÂła JaÂźni, kocham swoje Âżycie". WydawaÂło siĂŞ, Âże ÂŚwiatÂło wdycha mnie coraz gÂłĂŞbiej. To byÂło uczucie, jakby ÂŚwiatÂło wchÂłaniaÂło mnie caÂłkowicie. Do dziÂś dzieĂą nie potrafiĂŞ opisaĂŚ ÂŚwiatÂła MiÂłoÂści. WszedÂłem w inny wymiar, jeszcze gÂłĂŞbszy, i staÂłem siĂŞ Âświadomy czegoÂś wiĂŞcej, o wiele wiĂŞcej. ByÂł to potĂŞÂżny strumieĂą ÂŚwiatÂła, wielki i peÂłny, gÂłĂŞboko w Sercu ÂŻycia. ZapytaÂłem: "Co to jest?". ÂŚwiatÂło odrzekÂło: "To jest RZEKA ÂŻYCIA. WypeÂłnij niÂą swe serce po brzegi". Tak zrobiÂłem. WziÂąÂłem jeden duÂży Âłyk, potem nastĂŞpny. PiĂŚ Samo ÂŻycie! ByÂłem w ekstazie. Wtedy ÂŚwiatÂło powiedziaÂło: "Masz Âżyczenie". WiedziaÂło wszystko o mnie, znaÂło caÂłÂą mojÂą przeszÂłoÂśĂŚ, teraÂźniejszoÂśĂŚ i przyszÂłoÂśĂŚ. "Tak!" - wyszeptaÂłem. ChciaÂłem zobaczyĂŚ resztĂŞ WszechÂświata; to, co jest poza ukÂładem sÂłonecznym, poza ludzkimi iluzjami. Wtedy ÂŚwiatÂło powiedziaÂło mi, Âże mogĂŞ daĂŚ siĂŞ ponieÂśĂŚ Nurtowi. Tak zrobiÂłem i ÂŚwiatÂło przeniosÂło mnie na koniec tunelu. PoczuÂłem i usÂłyszaÂłem caÂłÂą seriĂŞ bardzo delikatnych uderzeĂą dÂźwiĂŞkowych*. Co za szybkoÂśĂŚ!

Pustka NicoÂści

Nagle zaczÂąÂłem oddalaĂŚ siĂŞ z zawrotnÂą prĂŞdkoÂściÂą od Ziemi z nurtem ÂŻycia, widzÂąc, jak planeta znika mi z oczu. UkÂład SÂłoneczny, w caÂłym swym majestacie, ÂśmignÂąÂł mi przed oczami i zniknÂąÂł. PoruszajÂąc siĂŞ z prĂŞdkoÂściÂą szybszÂą od rĂŞdkoÂści ÂświatÂła, przeleciaÂłem przez Âśrodek galaktyki, dowiadujÂąc siĂŞ po drodze nowych rzeczy. PrzekonaÂłem siĂŞ, Âże ta galaktyka, jak i reszta WszechÂświata, tĂŞtni ÂŻYCIEM, rĂłÂżnymi jego odmianami. WidziaÂłem wiele ÂświatĂłw. Dobra woadomoÂśĂŚ - nie jesteÂśmy sami we WszechÂświecie! Kiedy pÂłynÂąÂłem strumieniem ÂświadomoÂści przez Âśrodek galaktyki, przeksztaÂłciÂł siĂŞ on w niezwykÂłÂą falĂŞ energetycznÂą zbudowanÂą z fraktali. MijaÂłem wielkie grupy galaktyk, zawierajÂące w sobie staroÂżytnÂą mÂądroÂśĂŚ. Najpierw myÂślaÂłem, Âże dokÂądÂś zmierzam, podrĂłÂżujĂŞ. Ale wtedy zrozumiaÂłem, w miarĂŞ jak strumieĂą powiĂŞksza siĂŞ i rozszerza, poszerza siĂŞ rĂłwnieÂż moja ÂświadomoÂśĂŚ, obejmujÂąc wszystko we WszechÂświecie! MijaÂłem wszystko, co zostaÂło stworzone. To byÂł niewyobraÂżalny cud! Wszystko, co zostaÂło stworzone, zdawaÂło siĂŞ mijaĂŚ mnie z zawrotnÂą prĂŞdkoÂściÂą i znikaĂŚ w ÂŚwietlnych cĂŞtkach. Niemal natychmiast pojawiaÂło siĂŞ kolejne ÂŚwiatÂło. NadchodziÂło ze wszystkich stron i byÂło tak odmienne; ÂŚwiatÂło stworzone z czegoÂś wiĂŞcej niÂż wszystkie czĂŞstotliwoÂści WszechÂświata. Ponownie czuÂłem i sÂłyszaÂłem kilka razy aksamitne uderzenia dÂźwiĂŞkowe. Moja ÂświadomoÂśĂŚ, czy teÂż istota, rozszerzaÂła siĂŞ, by poÂłÂączyĂŚ siĂŞ z caÂłym WszechÂświatem Holograficznym, a nawet czymÂś wiĂŞcej. Kiedy mijaÂłem drugie ÂŚwiatÂło, pojawiÂła siĂŞ we mnie ÂświadomoÂśĂŚ, Âże wÂłaÂśnie przekroczyÂłem PrawdĂŞ. Nie potrafiĂŞ tego lepiej wyraziĂŚ sÂłowami, ale postaram siĂŞ to wyjaÂśniĂŚ. Kiedy wkroczyÂłem w strefĂŞ drugiego ÂŚwiatÂła, wyszedÂłem poza pierwsze ÂŚwiatÂło. ZnalazÂłem siĂŞ w gÂłĂŞbokim bezruchu, poza wszelkÂą ciszÂą. WidziaÂłem i postrzegaÂłem WIECZNOÂŚĂ, poza NieskoĂączonoÂściÂą. ByÂłem w Pustce. ByÂłem w tym, co istniaÂło przed stworzeniem, przed Wielkim Wybuchem. PrzekroczyÂłem poczÂątek czasu - Pierwszy ÂŚwiat - PierwszÂą WibracjĂŞ. ByÂłem w Oku Stworzenia. CzuÂłem siĂŞ, jakbym dptykaÂł twarzy Boga. To nie byÂło doznanie religijne. Po prostu stanowiÂłem jednoÂśĂŚ z NajwyÂższym ÂŻyciem i ÂświadomoÂściÂą. MĂłwiÂąc, Âże widziaÂłem lub postrzegaÂłem wiecznoÂśĂŚ, mam na myÂśli, Âże doÂświadczaÂłem caÂłego stworzenia tworzÂącego samego siebie. Nie byÂło poczÂątku ani koĂąca. To myÂśl, ktĂłra poszerza umysÂł, prawda? Naukowcy uwaÂżajÂą, Âże Wielki Wybuch byÂł pojedynczym wydarzeniem, dziĂŞki ktĂłremu powstaÂł ÂŚwiat. Ja widziaÂłem, Âże Wielki Wybuch jest tylko jednym z nieskoĂączenie wielu takich samych WybuchĂłw, poprzez ktĂłre WszechÂświaty stwarzane sÂą nieustannie i jednoczeÂśnie. Jedyne obrazy w miarĂŞ bliskie naszym kategoriom, ktĂłre to oddajÂą, to obrazy tworzone za pomocÂą superkomputerĂłw przy uÂżyciu rĂłwnaĂą geometrii fraktali. StaroÂżytni wiedzieli o tym. Twierdzili, Âże BĂłg co jakiÂś czas stwarza nowe WszechÂświaty poprzez wydech i de-konstruuje inne poprzez wdech. Te epoki nazywane sÂą Jugami. WspĂłÂłczesna nauka nazywa to Wielkim Wybuchem. PrzebywaÂłem w absolutnej, czystej ÂświadomoÂści. WidziaÂłem, obserwowaÂłem wszystkie Wielkie Wybuchy czy teÂż Jugi tworzÂące i de-konstruujÂące siebie. Natychmiast wszedÂłem w nie wszystkie jednoczeÂśnie. UjrzaÂłem, Âże kaÂżda najmniejsza czÂąsteczka stworzenia posiada moc, by tworzyĂŚ. Bardzo trudno to wyjaÂśniĂŚ. WciÂąÂż brak mi sÂłĂłw, by to wyraziĂŚ. Dopiero po wielu latach od powrotu znalazÂłem jakieÂś sÂłowa, ktĂłre oddajÂą doÂświadczenie Pustki. Teraz mogĂŞ wam powiedzieĂŚ: Pustka to mniej niÂż nic, a jednak to coÂś wiĂŞcej niÂż wszystko, co istnieje! Pustka jest zerem absolutnym; chaosem, w ktĂłrym powstajÂą wszystkie moÂżliwoÂści. To jest Absolutna ÂŚwiadomoÂśĂŚ; coÂś o wiele wiĂŞcej niÂż nawet Uniwersalna Inteligencja. Gdzie jest ta pustka? Wiem. Ta Pustka jest wewnÂątrz i na zewnÂątrz wszystkiego. Ty sam, wÂłaÂśnie teraz, choĂŚ Âżyjesz, zawsze jesteÂś jednoczeÂśnie wewnÂątrz i na zewnÂątrz pustki. Nie musisz nigdzie iÂśĂŚ ani umieraĂŚ, by siĂŞ do niej dostaĂŚ. Pustka jest prĂłÂżniÂą lub nicoÂściÂą istniejÂącÂą miĂŞdzy wszystkim, co posiada formĂŞ fizycznÂą. PRZESTRZEĂ pomiĂŞdzy atomami i ich skÂładnikami. WspĂłÂłczesna nauka zaczĂŞÂła badaĂŚ tĂŞ przestrzeĂą pomiĂŞdzy wszystkim. NazywajÂą to punktem zerowym (Zero-point). Gdy tylko prĂłbujÂą go mierzyĂŚ, wskaÂźnikom przyrzÂądĂłw zaczyna brakowaĂŚ skali, innymi sÂłowy - zmierzajÂą ku nieskoĂączonoÂści. Jak na razie nie majÂą sposobu, by dokÂładnie zmierzyĂŚ nieskoĂączonoÂśĂŚ. WiĂŞcej jest przestrzeni zerowej w twoim ciele i caÂłym WszechÂświecie niÂż czegokolwiek innego! To, co mistycy nazywajÂą PustkÂą, nie jest niÂą. Jest tak peÂłna energii, energii innego rodzaju, ktĂłra stworzyÂła wszystko, czym jesteÂśmy. Od czasu Wielkiego Wybuchu wszystko jest wibracjÂą, poczÂąwszy od pierwszego SÂłowa, ktĂłre jest pierwszÂą wibracjÂą. Po biblijnym "Jam Jest" w rzeczywistoÂści jest znak zapytania. "Jam Jest - Czym Jestem?" Tak wiĂŞc to, co istnieje, jest Bogiem, ktĂłry poznaje WÂłasnÂą JaÂźĂą w kaÂżdy sposĂłb, aki moÂżna sobie wyobraziĂŚ, w nieustannym nieskoĂączonym procesie poznawania poprzez kaÂżdego z nas. Poprzez kaÂżdy wÂłos na twojej gÂłowie, poprzez kaÂżdy liÂśĂŚ na kaÂżdym drzewie, poprzez kaÂżdy atom BĂłg bada BoskÂą JaÂźĂą, wielkie "Jam Jest". UjrzaÂłem, Âże wszystko, co istnieje, jest JaÂźniÂą, dosÂłownie, twojÂą JaÂźniÂą, mojÂą JaÂźniÂą. Wszystko jest wielkÂą JaÂźniÂą. WÂłaÂśnie dlatego BĂłg wie, nawet kiedy opada liÂśĂŚ. Jest to moÂżliwe, poniewaÂż gdziekolwiek jesteÂś, tam jest centrum WszechÂświata. Gdziekolwiek znajduje siĂŞ jakikolwiek atom, tam jest centrum WszechÂświata. Jest w nim BĂłg i jest BĂłg w Pustce. Kiedy poznawaÂłem PustkĂŞ i wszystkie Jugi, czy teÂż caÂłe stworzenie, istniaÂłem caÂłkowicie poza czasem i przestrzeniÂą w takiej formie, w jakiej my je znamy. W tym stanie poszerzonej ÂświadomoÂści pdkryÂłem, Âże to, co zostaÂło stworzone, jest Absolutnie CzystÂą ÂŚwiadomoÂściÂą lub Bogiem, DoÂświadczajÂącym ÂŻycia takiego, jakim je znamy. Pustka sama w sobie pozbawiona jest doÂświadczenia. To stan przed-Âżyciem, sprzed pierwszej wobracji. BĂłg to coÂś wiĂŞcej niÂż tylko ÂŻycie i ÂŚmierĂŚ. Dlatego we WszechÂświecie moÂżna doÂświadczaĂŚ czegoÂś wiĂŞcej niÂż tylko ÂŻycia i ÂŚmierci! ByÂłem w Pustce i byÂłem Âświadomy wszystkiego, co kiedykolwiek zostaÂło stworzone. To byÂło jakby patrzenie oczyma Boga. StaÂłem siĂŞ Bogiem. Nagle nie byÂłem juÂż sobÂą. Jedyne, co mogĂŞ powiedzieĂŚ, to to, Âże patrzyÂłem oczyma Boga. Nagle znaÂłem przyczynĂŞ istnienia kaÂżdego atomu i widziaÂłem wszystko. InteresujÂące jest to, Âże kiedy wszedÂłem w PustkĂŞ, powrĂłciÂłem ze zrozumieniem, Âże BĂłg nie istnieje gdzieÂś tam. BĂłg jest tutaj. WÂłaÂśnie o to chodzi. Ludzie ciÂągle gdzieÂś szukajÂą Boga... a BĂłg daÂł nam wszystko, wszystko jest tutaj, wÂłaÂśnie tutaj. I teraz jesteÂśmy Bogiem, ktĂłry poprzez nas poznaje Samego Siebie. Ludzie sÂą tak zajĂŞci, prĂłbujÂąc staĂŚ siĂŞ Bogiem, Âże powinni zrozumieĂŚ, iÂż juÂż jesteÂśmy Bogiem, a BĂłg staje siĂŞ nami. WÂłaÂśnie o to chodzi w rzeczywistoÂści. Kiedy pojÂąÂłem to, nie ,iaÂłem juÂż co robiĂŚ w Pustce i chciaÂłem wrĂłciĂŚ do stworzenia lub Jugi. WydawaÂło siĂŞ to byĂŚ naturalnÂą kolejÂą rzeczy. WĂłwczas nagle powrĂłciÂłem poprzez drugie ÂŚwiatÂło lub Wielki Wybuch, sÂłyszÂąc kolejne aksamitne odgÂłosy uderzeĂą dÂźwiĂŞkowych. PoruszaÂłem siĂŞ wraz ze strumieniem ÂświadomoÂści z powrotem poprzez wszystko, co istniaÂło - co to byÂła za przejaÂżdÂżka! Wielkie skupiska galaktyk przechodziÂły przeze mnie, a ja doÂświadczaÂłem jeszcze wiĂŞcej. PrzekroczyÂłem centrum naszej galaktyki, ktĂłre jest czarnÂą dziurÂą. Czarne Dziury to wielkie procesory lub teÂż urzÂądzenia do prrzetwarzania WszechÂświata. Wiecie co jest po drugiej stronie Czarnej Dziury? My; nasza galaktyka, ktĂłra zostaÂła przetworzona z innego WszechÂświata. W swej caÂłkowitej konfiguracji energetycznej galaktyka wyglÂądaÂła jak fantastyczne Âświetlne miasto. CaÂła energia po tej stronie Wielkiego Wybuchu jest ÂświatÂłem. KaÂżda czÂąsteczka, atom, gwiazda, planeta, nawet sama ÂświadomoÂśĂŚ stworzona jest ze ÂświatÂła, posiada czĂŞstotliwoÂśĂŚ i/lub jest czÂąsteczkÂą. ÂŚwiatÂło Âżyje. Wszystko stworzone jest ze ÂświatÂła, nawet kamienie. Tak wiĂŞc wszystko Âżyje. Wszystko zostaÂło stworzone ze ÂŚwiatÂła Boga; wszystko jest bardzo inteligentne.

ÂŚwiatÂło MiÂłoÂści

Kiedy tak podÂąÂżaÂłem z nurtem strumienia, zobaczyÂłem w koĂącu, jak zbliÂża siĂŞ wielka ÂŚwiatÂłoÂśĂŚ. WiedziaÂłem, Âże to byÂło {ierwsze ÂŚwiatÂło - ÂŚwietlna Matryca WyÂższego Ja naszego ukÂładu sÂłonecznego. Wtedy caÂły ukÂład sÂłoneczny pojawiÂł siĂŞ w ÂŚwietle, czemu towarzyszyÂły aksamitne uderzenia dÂźwiĂŞkowe. UjrzaÂłem, Âże nasz ukÂład sÂłoneczny, w ktĂłrym Âżyjemy, jest naszym wiĂŞkszym, lokalnym ciaÂłem. To nasze ciaÂło lokalne i jesteÂśmy o wiele wiĂŞksi, niÂż nam siĂŞ wydaje. ZobaczyÂłem, Âże ukÂład sÂłoneczny to nasze ciaÂło. Jestem jego czĂŞÂściÂą, a Ziemia jest nami, czĂŞÂściÂą tego czegoÂś wielkiego, co zostaÂło stworzone, a my jesteÂśmy czĂŞÂściÂą tego, co wie, Âże istnieje. Ale jesteÂśmy tylko czĂŞÂściÂą. Nie jesteÂśmy wszystkim, ale jesteÂśmy tÂą czĂŞÂściÂą, ktĂłra wie, Âże istnieje. WidziaÂłem caÂłÂą energiĂŞ, jakÂą wytwarza nasz ukÂład sÂłoneczny, i jest to niewiarygodny pokaz Âświetlny! SÂłyszaÂłem MuzykĂŞ Sfer. Nasz ukÂład sÂłoneczny, podobnie jak wszystkie inne ciaÂła niebieskie, wytwarza unikalnÂą matrycĂŞ ÂświatÂła, dÂźwiĂŞku oraz energii wibracji. Zaawansowane cywilizacje z innych systemĂłw gwiezdnych umiejÂą dostrzec we WszechÂświecie Âżycie, takie jak my je pojmujemy dziĂŞki wibracyjnemu lub energetycznemu odciskowi matrycy. To dziecinna zabawa. Cudowne Dzieci Ziemi (ludzkie istoty) obecnie wytwarzajÂą mnĂłstwo dÂźwiĂŞku, jak dzieci bawiÂące siĂŞ na podwĂłrku WszechÂświata. BezpoÂśrednio z nurtem strumienia dotarÂłem do Âśrodka ÂŚwiatÂła. PoczuÂłem, jakby ÂŚwiatÂło mnie objĂŞÂło, kiedy znowu wchÂłonĂŞÂło mnie ono swym oddechem, po czym nastÂąpiÂła seria delikatnych uderzeĂą dÂźwiĂŞkowych. PrzebywaÂłem w tym wielkim ÂŚwietle MiÂłoÂści, a strumieĂą Âżycia przepÂływaÂł przeze mnie. MuszĂŞ to powtĂłrzyĂŚ: to najbardziej peÂłne miÂłoÂści ÂŚwiatÂło, w ktĂłrym nie ma ni cienia krytyki. To idealny rodzic dla Cudownego Dziecka. "Co teraz?" - zastanawiaÂłem siĂŞ. ÂŚwiatÂło wyjaÂśniÂło mi, Âże nie ma Âśmierci; jesteÂśmy nieÂśmiertelnymi istotami. ÂŻyjemy od zawsze! PojÂąÂłem, Âże jesteÂśmy czĂŞÂściÂą naturalnego systemu Âżycia, ktĂłry sam siĂŞ odnawia nieustannie. Nigdy mi nie powiedziano, Âże muszĂŞ wrĂłciĂŚ. Po prostu wiedziaÂłem, Âże tak bĂŞdzie. To byÂło po prostu oczywiste, z tego, co widziaÂłem. Nie wiem jak dÂługo przebywaÂłem ze ÂŚwiatÂłem z punktu widzenia ziemskiego czasu. Lecz nadszedÂł moment, kiedy pojÂąÂłem, Âże dostaÂłem odpowiedÂź na wszystkie swoje pytania i nadszedÂł czas powrotu. MĂłwiÂąc, Âże po tamtej stronie dostaÂłem odpowiedÂź na wszystkie swoje pytania, dokÂładnie to mam na myÂśli. DostaÂłem odpowiedÂź na wszystkie pytania. KaÂżdy czÂłowiek ma inne Âżycie, swĂłj zestaw pytaĂą, na ktĂłre musi znaleÂźĂŚ odpowiedÂź. NiektĂłre pytania sÂą uniwersalne, lecz kaÂżdy z nas bada to, co nazywamy ÂŻyciem, na swĂłj w;asny, wyjÂątkowy sposĂłb. To samo odnosi siĂŞ do kaÂżdej innej formy Âżycia, od gĂłr do kaÂżdego listka na kaÂżdym drzewie. Jest to bardzo waÂżne dla nas wszystkich w tym WszechÂświecie, dlatego Âże wszystko skÂłada siĂŞ na Wielki Pbraz, peÂłniĂŞ ÂŻycia. JesteÂśmy Bogiem, w dosÂłownym tego znaczeniu, ktĂłry bada SwojÂą JaÂźĂą poprzez nieskoĂączony taniec ÂŻycia. Twoja wyjÂątkowoÂśĂŚ wspiera caÂłoÂśĂŚ ÂŻycia. PowrĂłt na ziemiĂŞ Kiedy zaczÂąÂłem powracaĂŚ do tego cyklu Âżycia, igdy nie przyszÂło mi do gÂłowy, nikt teÂż mi tego nie powiedziaÂł, Âże powrĂłcĂŞ do tego samego ciaÂła. To po prostu nie miaÂło znaczenia. PokÂładaÂłem caÂłkowitÂą ufnoÂśĂŚ w ÂŚwietle i procesie ÂŻycia. Kiedy strumieĂą poÂłÂączyÂł siĂŞ z wielkim ÂświatÂłem poprosiÂłem o to, bym nigdy nie zapomniaÂł tego, co zostaÂło mi objawione ani odczuĂŚ tego, czego nauczyÂłem siĂŞ po drugiej stronie.

OdpowiedÂź brzmiaÂła: "Tak". ByÂło to jak pocaÂłunek dla mojej duszy.

Potem ÂŚwiatÂło zabraÂło mnie z powrotem w sferĂŞ wibracji. CaÂły proces przebiegÂł ponownie w odwrotnym kierunku i dowiedziaÂłem siĂŞ jeszcze wiĂŞcej. WrĂłciÂłem do domu. To byÂła lekcja na temat tego, jak dziaÂła reinkarnacja. DostaÂłem odpowiedÂź na wszystkie swoje pytania, choĂŚby te najbardziej bÂłahe: Jak dziaÂła to? Jak dziaÂła tamto?". WiedziaÂłem, Âże oddrodzĂŞ siĂŞ. Ziemia to wielki przetwarzacz energii, z ktĂłrego indywidualna ÂświadomoÂśĂŚ ewoluuje w kaÂżdego z nas. Po raz pierwszy pomyÂślaÂłem o sobie jak o czÂłowieku i byÂłem szczĂŞÂśliwy, Âże nim jestem. Z tego, co widziaÂłem, byÂłbym szczĂŞÂśliwy, bĂŞdÂąc atomem w tym WszechÂświecie. Atomem. A byĂŚ czĂŞÂściÂą Boga jako czÂłowiek to... najwspanialsze bÂłogosÂławieĂąstwo. To bÂłogosÂławieĂąstwo, ktĂłre przekracza nasze najÂśmielsze oczekiwania i pojĂŞcie. Dla kaÂżdego z nas udziaÂł w tym doÂświadczeniu jako ludzka istota jest cudowny i wspaniaÂły. KaÂżdy z nas, bez wzglĂŞdu na to gdzie jesteÂśmy, czy jesteÂśmy szczĂŞÂśliwi czy nie, jest bÂłogosÂławieĂąstwem dla planety, wÂłaÂśnie tu gdzie jest. PrzeszedÂłem wiĂŞc przez proces reinkarnacji, spodziewajÂąc siĂŞ, Âże odrodzĂŞ siĂŞ gdzieÂś jako niemowlĂŞ. Ale "dostaÂłem nauczkĂŞ" w kwestii tego, jak indywidualna toÂżsamoÂśĂŚ i ÂświadomoÂśĂŚ ewoluujÂą. WrĂłciÂłem z powrotem do swojego ciaÂła. ByÂłem bardzo zaskoczony, kiedy otworzyÂłem oczy. Nie wiem dlaczego, ale to byÂła taka niespodzianka wrĂłciĂŚ z powrotem do tego ciaÂła, do mojego pokoju i zobaczyĂŚ kogoÂś, kto wypÂłakiwaÂł sobie nade mnÂą oczy. To byÂła moja opiekunka z hospicjum. PoddaÂła siĂŞ pĂłÂłtorej godziny po tym, jak odnalazÂła mnie martwego. ByÂła pewna, Âże nie ÂżyjĂŞ; byÂły wszystkie oznaki Âśmierci - sztywniaÂłem. Nie wiemy, jak dÂługo byÂłem martwy, ale wiemy, Âże minĂŞÂło pĂłÂłtorej godziny od momentu, kiedy mnie znalazÂła. Na tyle na ile mogÂła, uszanowaÂła moje Âżyczenie, by moje ciaÂło zostawiĂŚ tuÂż po Âśmierci na kilka godzin. MieliÂśmy specjalny stetoskop i wiele sposobĂłw kontroli podstawowych funkcji Âżyciowych, by stwierdziĂŚ, co siĂŞ dziaÂło. MogĂŞ potwierdziĂŚ, Âże naprawdĂŞ byÂłem martwy. To nie byÂła ÂśmierĂŚ kliniczna. Przez co najmniej pĂłÂłtorej godziny doÂświadczyÂłem Âśmierci. ZnalazÂła mnie martwego i zbadaÂła przy pomocy stetoskopu, zbadaÂła ciÂśnienie i monitorowaÂła serce przez pĂłÂłtorej godziny. Potem przebudziÂłem siĂŞ i zobaczyÂłem ÂświatÂło na zewnÂątrz. PrĂłbowaÂłem wstaĂŚ, by podejÂśĂŚ do niego, ale wypadÂłem z ÂłĂłÂżka. Wtedy usÂłyszaÂła gÂłoÂśny "Âłomot", wbiegÂła do pokoju i znalazÂła mnie na podÂłodze. Kiedy doszedÂłem do siebie, byÂłem bardzo zaskoczony, a jednoczeÂśnie zafascynowany tym, co mi siĂŞ przytrafiÂło. Na poczÂątku nie pamiĂŞtaÂłem nic z podrĂłÂży, ktĂłrÂą odbyÂłem. ByÂłem na wpĂłÂł Âświadomy i ciÂągle pytaÂłem: "Czy
ja ÂżyjĂŞ?". Ten Âświat byÂł dla mnie bardziej snem niÂż tamten. W ciÂągu trzech dni zaczÂąÂłem powracaĂŚ do normy, czuĂŚ siĂŞ normalnie, myÂśleĂŚ jaÂśniej, a mimo to czuÂłem siĂŞ inaczej niÂż w ciÂągu caÂłego mojego Âżycia. PamiĂŞĂŚ mojej podrĂłÂży powrĂłciÂła pĂłÂźniej. Nie dostrzegaÂłem zÂła w Âżadnej ludzkiej istocie. WczeÂśniej byÂłem bardzo krytyczny. MyÂślaÂłem, Âże wĂŞkszoÂśĂŚ ludzi ma nierĂłwno pod sufitem, w rzeczywistoÂści myÂślaÂłem, Âże wszyscy majÂą nierĂłwno pod sufitem poza mnÂą. Ale wszystko to mi siĂŞ wyjaÂśniÂło. Mniej wiĂŞcej trzy miesiÂące pĂłÂźniej przyjaciel poradziÂł mi, Âże powinienem przebadaĂŚ siĂŞ, wiĂŞc poszedÂłem i zrobiÂłem wszystkie badania. NaprawdĂŞ czuÂłem siĂŞ dobrze, jednak baÂłem siĂŞ, Âże wiadomoÂści mogÂą byĂŚ zÂłe. PamiĂŞtam jak lekarz w przychodni popatrzyÂł na wyniki badaĂą robionych przed i po tym wszystkim i powiedziaÂł: "Hm, ale teraz tu nic nie ma". PowiedziaÂłem: "NaprawdĂŞ? To musi byĂŚ cud". OdparÂł: "Nie, to siĂŞ zdarza, nazywa siĂŞ to samoistna remisja". WydawaÂło siĂŞ, Âże nie zrobiÂło to na nim Âżadnego wraÂżenia. Ale to byÂł cud i ja byÂłem pod wraÂżeniem, nawet jeÂśli nikt inny nie byÂł. Czego siĂŞ nauczyÂłem Tajemnica Âżycia ma niewiele wspĂłlnego z inteligencjÂą. WszechÂświat to wcale nie jest proces intelektualny. Intelekt jest pomocny, jest wspaniaÂły, ale na razie wszystko przetwarzamy wyÂłÂącznie za jego pomocÂą, zamiast za pomocÂą naszych serc i mÂądrzejszej czĂŞÂści nas samych.
JÂądro Ziemi jest wielkim transmuterem energii, tak jak to jest przedstawione na obrazkach ziemskiego pola magnetycznego. To nasz cykl, ponowne przyciÂąganie reinkarnowanych dusz. Znakiem tego, Âże zaczynasz osiÂągaĂŚ ludzki poziom, jest to, Âże zaczynasz ewoluowaĂŚ w indywidualnÂą ÂświadomoÂśĂŚ. ZwierzĂŞta majÂą zbiorowa duszĂŞ, reinkarnujÂą w zbiorowej duszy. JeleĂą moÂże na zawsze pozostaĂŚ jeleniem. Ale jeÂśli urodzisz siĂŞ jako czÂłowiek, czy to kaleka czy geniusz, oznacza to, Âże jesteÂś na ÂścieÂżce do rozwoju indywidualnej ÂświadomoÂści. To z kolei tworzy czĂŞÂśĂŚ grupowej ÂświadomoÂści nazywanej ludzkoÂściÂą. WidziaÂłem, Âże rasy sÂą grupami osobowoÂści. Narody, takie jak Francja, Niemcy, Chiny, kaÂżdy ma swojÂą wÂłasnÂą osobowoÂśĂŚ. Miasta majÂą swojÂą wÂłasnÂą osobowoÂśĂŚ, swoje lokalne zbiorowe dusze, ktĂłre przyciÂągajÂą pewnych ludzi. Rodziny majÂą grupowe dusze. Indywidualna toÂżsamoÂśĂŚ ewoluuje jak odgaÂłĂŞzienia fraktala; dusza zbiorowa rozwija siĂŞ poprzez naszÂą indywidualnoÂśĂŚ. RĂłÂżne pytania, ktĂłre ma kaÂżdy z nas, sÂą bardzo bardzo waÂżne. WÂłaÂśnie w taki sposĂłb BĂłg poznaje SwojÂą JaÂźĂą - poprzez Ciebie. Zadaj swoje pytania, poszukuj. Odnajdziesz swojÂą JaÂźĂą i odnajdziesz Boga w tej JaÂźni, bo to jedyna JaÂźĂą jaka istnieje. CoÂś wiĂŞcej, zaczÂąÂłem ostrzegaĂŚ, Âże my wszyscy, ludzie, tworzymy duchowÂą jednoÂśĂŚ. JesteÂśmy czĂŞÂściÂą tej samej duszy, rozgaÂłĂŞziajÂącej siĂŞ w formie fraktali w rĂłÂżnych kierunkach, ale wciÂąÂż tÂą samÂą. Teraz kaÂżdego czÂłowieka postrzegam jako swego duchowego przyjaciela, przyjaciela mej duszy, tego, ktĂłrego zawsze szukaÂłem. Poza tym, najwspanialszym przyjacielem duchowym, ktĂłrego bĂŞdziesz miaÂł zawsze, jesteÂś ty sam. W kaÂżdym z nas jest pierwiastek zarĂłwno mĂŞski, jak i ÂżeĂąski. DoÂświadczamy tego w macicy i doÂświadczamy tego w trakcie reinkarnacji. JeÂśli szukasz najlepszego, najwiĂŞkszego duchowego przyjaciela poza sobÂą, to byĂŚ moÂże nigdy go nie znajdziesz, bo go tam nie ma. Tak jak Boga nie ma "tam". BĂłg jest tutaj. Nie szukaj Boga "gdzieÂś tam". Boga szukaj tutaj. Szukaj poprzez swojÂą JaÂźĂą. ZnajdÂź miÂłoÂśĂŚ swojego Âżycia... swojÂą JaÂźĂą. DziĂŞki temu wszystko pokochasz. ZszedÂłem do czegoÂś, co moÂżna nazwaĂŚ PiekÂłem i byÂło to bardzo zaskakujÂące doÂświadczenie. Nie byÂło w nim Szatana czy zÂła. Moje zejÂście do piekÂła byÂło zejÂściem w indywidualnÂą ludzkÂą niedolĂŞ, ignorancjĂŞ i ciemnoÂśĂŚ niewiedzy kaÂżdego czÂłowieka. WydawaÂło siĂŞ byĂŚ wiecznoÂściÂą nieszczĂŞÂścia. Ale kaÂżda z tych milionĂłw dusz, ktĂłre mnie otaczaÂły, zawsze miaÂła gwiazdkĂŞ ÂświatÂła. Tyle, Âże nikt nie zauwaÂżaÂł tego. Byli tak pochÂłoniĂŞci swoimi wÂłasnymi Âżalami, traumÂą i nieszczĂŞÂściem. Lecz po czasie, ktĂłry wydawaÂł siĂŞ byĂŚ wiecznoÂściÂą, zaczÂąÂłem wzywaĂŚ ÂŚwiatÂło, jak dziecko, ktĂłre woÂła rodzica, by mu pomogÂło. Wtedy ÂświatÂło otworzyÂło siĂŞ, tworzÂąc tunel, ktĂłry pojawiÂł siĂŞ tuÂż przy mnie i odizolowaÂł mnie od tego caÂłego bĂłlu i lĂŞku. WÂłaÂśnie tak wyglÂąda piekÂło. Teraz uczymy siĂŞ, jak chwyciĂŚ siĂŞ za rĂŞce i razem wyjÂśĂŚ z niego. Wrota PiekieÂł sÂą teraz ptwarte. PoÂłÂączymy siĂŞ, chwycimy za rĂŞce i wspĂłlnie wyjdziemy z PiekÂła. ÂŚwiatÂło podeszÂło do mnie i przybraÂło postaĂŚ wielkiego,zÂłotego AnioÂła. ZapytaÂłem: "Czy jesteÂś anioÂłem Âśmierci?". OdpowiedziaÂło mi, Âże jest mojÂą wyÂższÂą duszÂą, matrycÂą mojego WyÂższego Ja, najdawniejszÂą czĂŞÂściÂą mnie. I wtedy zostaÂłem zabrany do ÂŚwiatÂła. WkrĂłtce nasza nauka zmierzy ducha. CzyÂż to nie wspaniaÂłe? WymyÂślamy urzÂądzenia, ktĂłre sÂą czuÂłe na subtelnÂą energiĂŞ, energiĂŞ duchowÂą. Fizycy uÂżywajÂą akceleratorĂłw, po to by doprowadzaĂŚ do zderzenia atomĂłw i przekonaĂŚ siĂŞ, z czego sÂą zbudowane. Doszli do kwarkĂłw i powabĂłw** i caÂłej reszty. KtĂłregoÂś dnia dojdÂą do tego, co scala te czÂąsteczki i nazwÂą to... Bogiem. Za pomocÂą akceleratorĂłw nie tylko badajÂą budowĂŞ czÂąsteczek, ale rĂłwnieÂż je tworzÂą. DziĂŞki Bogu, wiĂŞkszoÂśĂŚ z nich istnieje zaledwie milisekundy i nanosekundy***. Zaczynamy dopiero pojmowaĂŚ, Âże rĂłwnieÂż stwarzamy istniejÂąc. Kiedy zobaczyÂłem wiecznoÂśĂŚ, wszedÂłem w sferĂŞ, w ktĂłrej istnieje punkt, w ktĂłrym przekraczamy wszelkÂą wiedzĂŞ i zaczynamy tworzyĂŚ kolejny fraktal, nastĂŞpny poziom. PoznajÂąc, mamy moc by tworzyĂŚ. To Sam BĂłg, ktĂłry poprzez nas rozprzestrzenia siĂŞ. Od czasu powrotu doÂświadczam ÂŚwiatÂła spontanicznie i nauczyÂłem siĂŞ, jak dostaĂŚ siĂŞ w tĂŞ przestrzeĂą niemal w kaÂżdej chwili podczas medytacji. KaÂżdy z Was moÂże zrobiĂŚ to samo. Nie musicie umieraĂŚ, by to osiÂągnÂąĂŚ. To jest w zasiĂŞgu waszych moÂżliwoÂści, macie do tego wszystko, co potrzeba. CiaÂło to najwspanialsza istota ÂŚwietlna, jaka istnieje. CiaÂło to WszechÂświat niewiarygodnego ÂŚwiatÂła. Duch nie popycha nas do tego, by nasze ciaÂło rozpuÂściÂło siĂŞ. To nie tak. PrzestaĂą prĂłbowaĂŚ staĂŚ siĂŞ Bogiem; BĂłg staje siĂŞ TobÂą. Tutaj. UmysÂł jest jak dziecko, ktĂłre biega po WszechÂświecie, stawiajÂąc ÂżÂądania i uwaÂżajÂąc, Âże to ono stworzyÂło WszechÂświat. Lecz spytaj umysÂłu: "Co wspĂłlnego z tym ma twoja matka?". To kolejny poziom duchowej ÂświadomoÂści. Oh! Moja matka! Magle rezygnujesz z ego, poniewaÂż nie jesteÂś jedynÂą dusza we WszechÂświecie. Jedno z pytaĂą, ktĂłre zadaÂłem Bogu, brzmiaÂło: "Czym jest Niebo?". ZostaÂłem oprowadzony po wszystkich niebach, jakie zostaÂły stworzone: Nirwana, Kraina Wiecznych ÂŁowĂłw oraz wszystkich innych. ZwiedziÂłem je. To sÂą myÂśloksztaÂłty, ktĂłre sami stworzyliÂśmy. W rzeczywistoÂści nie idziemy do nieba; jesteÂśmy przetwarzani. Lecz cokolwiek stworzyliÂśmy, zostawiamy w tym czÂąstkĂŞ siebie. To jest prawdziwe, ale to nie jest caÂłoÂśĂŚ duszy. ZobaczyÂłem Niebo chrzeÂścijan. WyobraÂżamy sobie, Âże to piĂŞkne miejsce, w ktĂłrym stoimy przed tronem Boga, oddajÂąc mu czeÂśĂŚ po wsze czasy. SprawdziÂłem. To nudy! Tylko to mamy robiĂŚ? To dziecinne. Nie chcĂŞ nikogo obraÂżaĂŚ. NiektĂłre Nieba sÂą bardzo interesujÂące, a niektĂłre bardzo nudne. WedÂług mnie staroÂżytne nieba sÂą bardziej interesujÂące, np. indiaĂąska Kraina Wiecznych ÂŁowĂłw. Egipcjanie majÂą fantastyczne nieba. Nieba ciÂągnÂą siĂŞ i ciÂągnÂą. Jest ich wiele. W kaÂżdym z nich jest fraktal, ktĂłry jest twojÂą indywidualnÂą interpretacjÂą, chyba Âże jesteÂś czĂŞÂściÂą zbiorowej duszy, ktĂłra wierzy tylko w Boga danej religii. Ale nawet wtedy kaÂżdy jest nieco inny. To ta czĂŞÂśĂŚ ciebie, ktĂłrÂą tam zostawiasz. W ÂŚmierci chodzi o ÂŻycie, a nie o Niebo.
ZapytaÂłem Boga: "Jaka jest najlepsza religia na Ziemi? KtĂłra jest wÂłaÂściwa?". A BĂłg odpowiedziaÂł z wielkÂą miÂłoÂściÂą: "Dla mnie to nie ma znaczenia". To byÂła niewiarygodna Âłaska. OznaczaÂło to, Âże to my jesteÂśmy istotami, dla ktĂłrych to ma znaczenie. NajwyÂższy BĂłg wszystkich gwiazd mĂłwi nam: "NiewaÂżne jakiego jesteÂś wyznania". Religie pojawiajÂą siĂŞ i znikajÂą, zmieniajÂą siĂŞ. Buddyzm nie istniaÂł od zawsze, katolicyzm tak samo, i we wszystkich wkrĂłtce bĂŞdzie wiĂŞcej ÂświatÂła. Obecnie wiĂŞcej ÂświatÂła dociera do wszystkich systemĂłw. W duchowoÂści nastÂąpi reformacja, RĂłwnie dramatyczna jak Reformacja Protestancka. Wiele osĂłb bĂŞdzie walczyĂŚ z tego powodu, jedna religia przeciwko innej, a kaÂżdy bĂŞdzie wierzyÂł, Âże racja jest po jego stronie. Wszyscy myÂślÂą, Âże posiadajÂą na wÂłasnoÂśĂŚ Boga, religie i filozofie, zwÂłaszcza religie, poniewaÂż tworzÂą one wielkie organizacje skupione wokĂłÂł filozofii. Kiedy BĂłg powiedziaÂł: "Dla mnie to nie ma znaczenia", natychmiast pojÂąÂłem, Âże to dla nas ma mieĂŚ znaczenie. To waÂżne, poniewaÂż to my jesteÂśmy istotami, ktĂłrym zaleÂży. Dla nas to ma znaczenie i dlatego jest waÂżne. NajwyÂższy BĂłg nie dba o to, czy jesteÂś Protestantem, BuddystÂą lub kimkolwiek innym. ChciaÂłbym, Âżeby wyznawcy wszystkich religii to zrozumieli i Âżyli obok siebie. To nie jest koniec Âżadnej religii, ale rozmawiamy o tym samym Bogu. ÂŻyj i daj ÂżyĂŚ innym. KaÂżdy ma swĂłj wÂłasny poglÂąd, ktĂłry skÂłada siĂŞ na wielki obraz, wszystko jest waÂżne. Zanim znalazÂłem siĂŞ po drugiej stronie, miaÂłem wiele obaw dotyczÂących toksycznych odpadĂłw, pociskĂłw nuklearnych, eksplozji demograficznej, wyrĂŞbu lasĂłw tropikalnych. Kiedy wrĂłciÂłem, pokochaÂłem kaÂżdy z tych problemĂłw. Kocham odpady toksyczne. Kocham grzyba nuklearnego; to najÂświĂŞtsza mandala, ktĂłrÂą stworzyliÂśmy w postaci archetypu. Ona wÂłaÂśnie, bardziej niÂż jakakolwiek filozofia czy religia na Âświecie, zjednoczyÂła nas nagle, wznoszÂąc na nowy poziom ÂświadomoÂści. WiedzÂąc, Âże moÂżemy wysadziĂŚ planetĂŞ piĂŞĂŚdziesiÂąt lub piĂŞĂŚset razy, pojmujemy w koĂącu, Âże byĂŚ moÂże wszyscy jesteÂśmy tu teraz razem. przez jakiÂś czas musieli odpalaĂŚ bomby, by nam to uÂświadomiĂŚ. Wtedy zaczĂŞliÂśmy mĂłwiĂŚ: "juÂż tego nie potrzebujemy". Teraz Âżyjemy w Âświecie bezpieczniejszym niÂż kiedykolwiek wczeÂśniej, a bĂŞdzie jeszcze bezpieczniejszy. PowrĂłciÂłem wiĂŞc z miÂłoÂściÂą dla odpadĂłw toksycznych, poniewaÂż one nas zjednoczyÂły. To takie waÂżne kwestie. Jak powiedziaÂłby Peter Russel: te problemy przybraÂły "rozmiar duszy". Czy mamy odpowiedÂź na miarĂŞ duszy? TAK! WyrÂąb lasĂłw tropikalnych wkrĂłtce zmniejszy siĂŞ i za piĂŞĂŚdziesiÂąt lat bĂŞdzie tyle drzew, ile od dawna juÂż nie byÂło na naszej planecie. JeÂśli interesuje ciĂŞ ekologia, zajmij siĂŞ niÂą; jesteÂś czĂŞÂściÂą systemu, ktĂłry staje siĂŞ Âświadomy. ZaangaÂżuj siĂŞ w to tak mocno, jak tylko moÂżesz, ale nie bÂądÂź przygnĂŞbiony. To czĂŞÂśĂŚ czegoÂś wiĂŞkszego. Ziemia przechodzi proces oswajania samej siebie. Nigdy juÂż nie bĂŞdzie tak dzika jak niegdyÂś. BĂŞdÂą jednak wspaniaÂłe, dzikie, niedostĂŞpne miejsca, w ktĂłrych natura przetrwa w swej pierwotnej postaci. Ogrodnictwo i rezerwaty bĂŞdÂą waÂżne w przyszÂłoÂści. Liczba ludnoÂści zbliÂża siĂŞ do optymalnego poziomu energetycznego, by wywoÂłaĂŚ zmianĂŞ w ÂświadomoÂści. Ta zmiana zmieni politykĂŞ, pieniÂądze, energiĂŞ. Co dzieje siĂŞ, kiedy Âśnimy? JesteÂśmy wielowymiarowymi istotami. Mamy dostĂŞp do innych wymiarĂłw poprzez Âświadomy sen. W rzeczywistoÂści ten WszechÂświat jest snem Boga. JednÂą z rzeczy, o ktĂłrych siĂŞ przekonaÂłem, byÂło to, Âże jesteÂśmy punkcikiem na planecie, ktĂłra jest punkcikiem w galaktyce, ktĂłra teÂż jest punkcikiem. IstniejÂą wielkie systemy, a my jesteÂśmy czymÂś w rodzaju przeciĂŞtnego systemu. Ale istoty ludzkie juÂż staÂły siĂŞ legendÂą w caÂłym osmosie ÂświadomoÂści. Niewielka, chaotyczna istota ludzka z Ziemi/Gaji staÂła siĂŞ legendarna. KednÂą z rzeczy, dziĂŞki ktĂłrym przeszliÂśmy do legendy, sÂą sny. JesteÂśmy Legendarnymi ÂŚniÂącymi. W rzeczywistoÂści caÂły kosmos poszukuje sensu Âżycia, znaczenia wszystkiego. A to wÂłaÂśnie ta niewielka istota, ktĂłra Âśni, znalazÂła najlepszÂą odpowiedÂź. WyÂśniliÂśmy jÂą. Sny sÂą wiĂŞc waÂżne. Po Âśmierci i po powrocie, naprawdĂŞ szanujĂŞ Âżycie i ÂśmierĂŚ. ByĂŚ moÂże dziĂŞki eksperymentom na DNA otwarliÂśmy wrota do wielkiej tajemnicy. WkrĂłtce juÂż bĂŞdziemy mogli ÂżyĂŚ w jednym ciele tak dÂługo, jak tylko zapragniemy. Po okoÂło 150 latach dusza intuicyjnie wyczuje, Âże czas na zmianĂŞ kanaÂłu. ÂŻycie wieczne w jednym ciele nie jest tak twĂłrcze jak reinkarnacja, jak transfer energetyczny w tym fantastycznym wirze energii, w ktĂłrym jesteÂśmy. Ujrzymy mÂądroÂśĂŚ Âżycia i Âśmierci i spodoba nam siĂŞ to. ÂŻyjemy od zawsze, tak jak teraz. CiaÂło, w ktĂłrym obecnie jesteÂście, Âżyje od zawsze. Pochodzi od wiecznego strumienia Âżycia, powraca do Wielkiego Wybuchu i poza niego. To ciaÂło daje Âżycie nastĂŞpnemu Âżyciu, w gĂŞstej i subtelnej energii. To ciaÂło istnieje juÂż od zawsze.

ObjaÂśnienia do tekstu:
* W fizyce uderzenia dÂźwiĂŞkowe to zjawisko, ktĂłre pojawia siĂŞ przy przekraczaniu prĂŞdkoÂści dÂźwiĂŞku.
** Rodzaj czÂąstek elementarnych.
*** Nanosekunda - 1 ns = 0,000000001s; milisekunda - 1ms = 0,001s.

ÂźrĂłdÂło: astraldynamics