Richarda C. Hoagland - PierwowzĂłr C3PO

PeÂłne tÂłumaczenie: http://www.enterprisemission.com/datashead.htm

Uwaga: nastĂŞpujÂący fragment pochodzi z wychodzÂącej wÂłaÂśnie ksiÂąÂżki “Dark Mission – KsiĂŞga Pierwsza: Tajna historia Narodowej Agencji Aeronautyki i Administracji Kosmosu” Richarda C. Hoagland i Michaela Bary. KsiÂąÂżka zostanie opublikowana przez Feral House Books http://www.feralhouse.com

GÂłowa Daty

“Panie Data, paĂąska gÂłowa nie jest artefaktem.”
-- DowĂłdca Riker w odcinku Star Trek: NastĂŞpne Pokolenie “StrzaÂła czasu.”

WzdÂłuÂż drogi do krateru Shorty, obrzeÂżonego czarnym halo krateru na obrzeÂżach materiaÂłu lekkiego pÂłaszcza pochodzÂącego z lawiny PoÂłudniowego Masywu Schmitt i Cernan zatrzymali siĂŞ by pobraĂŚ prĂłbki wzdÂłuÂż krawĂŞdzi maÂłego krateru. Przystanek ktĂłry miaÂł trwaĂŚ 20 minut zostaÂł poczyniony by pobraĂŚ podwĂłjnÂą prĂłbkĂŞ rdzenia, zrobiĂŚ odczyty grawitometra i by zrobiĂŚ parĂŞ 500 milimetrowych ujĂŞĂŚ ogĂłlnego obszaru. Ten posterunek okazaÂł siĂŞ byĂŚ katastrofÂą gdzie astronauci mieli wiele problemĂłw ze sprzĂŞtem i Schmitt dokonaÂł spektakularnych rozsypĂłw prĂłbujÂąc odzyskaĂŚ niektĂłre z toreb z prĂłbkami. ZaÂłoga nazwaÂła pĂłÂźniej swĂłj posterunek “Kraterem Baletu” dla uhonorowania upadku Schmitta i astronauta usiÂłowaÂł pĂłÂźniej wykonaĂŚ kilka baletowych ruchĂłw w swoim kombinezonie po tym jak zaÂżartowano, Âże Fundacja Baletowa w Houston wezwaÂła go na przesÂłuchanie w sprawie jego usÂług.

UkoĂączenie swoich zadaĂą w Kraterze Baletu zajĂŞÂło astronautom blisko 37 minut i stamtÂąd udali siĂŞ prosto do Krateru ktĂłry byÂł gÂłĂłwnym przystankiem dla pojazdu EVA wraz z Nansenem. Przed przybyciem w obszar Shorty'ego astronauci zatroszczyli siĂŞ o porzÂądki w sprzĂŞcie i wtedy po raz pierwszy spojrzeli do tego krateru.

145:22:22 Schmitt: Shorty jest kraterem w rozmiarze ktĂłry znasz (okoÂło 100 metrĂłw Âśrednicy.) Co oczywiste jest on ciemno obrzeÂżony chociaÂż fragmenty skaÂł dla wiĂŞkszoÂści pokrywy zdajÂą siĂŞ nie rĂłÂżniĂŚ od reszty pÂłaszcza. Ale wewnÂątrz...Whoo, whoo, whoo!

145:22:38 Cernan: CzÂłowieku, zrobisz zdjĂŞcie teraz.

145:22:40 Schmitt: O tak.

145:22:41 Parker: Nie moÂżemy siĂŞ doczekaĂŚ.

Opis Schmitta zdawaÂł siĂŞ dowodziĂŚ, Âże podczas gdy Shorty z zewnÂątrz byÂł relatywnie niespektakularny obszar wewnÂątrz krateru byÂł co najmniej bardzo interesujÂący. Na nieszczĂŞÂście kiedy kamera ruszyÂła, byÂł on skierowany na Âłazika i odlegÂły PoÂłudniowy Masyw. ZostaÂła ona na tamtej pozycji kiedy Schmitt odsunÂąÂł siĂŞ by zrobiĂŚ panoramĂŞ krateru. W ciÂągu kilku minut podczas tej sekwencji Cernan dziwnie oÂświadcza “O-kaay! O-kaay.” W tym momencie Schmitt zaczyna omawiaĂŚ coÂś dziwnego co zauwaÂżyÂł przez swĂłj wizjer. PodnoszÂąc swĂłj filtr nagle staje siĂŞ zaabsorbowany tym co widzi.

145:26:25 Schmitt: Poczekaj minutĂŞ...

145:26:26 Cernan: Co?

145:26:27 Schmitt: Gdzie sÂą refleksy? JuÂż raz daÂłem siĂŞ nabraĂŚ. Tu jest pomaraĂączowa gleba!!

145:26:32 Cernan: WiĂŞc nie ruszaj jej dopĂłki jej nie zobaczysz.

145:26:35 Schmitt: (Bardzo podekscytowany) Jest wszĂŞdzie!! PomaraĂączowa!!!

145:26:38 Cernan: Nie ruszaj siĂŞ dopĂłki tego nie zobaczĂŞ.

145:26:40 Schmitt: PoruszyÂłem ja mojÂą stopÂą.

145:26:42 Cernan: (RĂłwnieÂż podekscytowany) Hej, tak jest!!! MogĂŞ to stÂąd zobaczyĂŚ!

145:26:44 Schmitt: Jest pomaraĂączowa!

145:26:46 Cernan: Czekaj minutkĂŞ, niech odsunĂŞ mĂłj wizjer. WciÂąÂż jest pomaraĂączowa !

145:26:49 Schmitt: Z pewnoÂściÂą! SzaleĂąstwo!

145:26:53 Cernan: PomaraĂączowa!

145:26:54 Schmitt: MuszĂŞ wykopaĂŚ rĂłw, Houston.

NastĂŞpnie astronauci zaczĂŞli pobieraĂŚ prĂłbki pomaraĂączowej gleby ktĂłra jak pĂłÂźniej odkryto jest wysoce oksydowana, byÂło to odkrycie ktĂłre miaÂło powaÂżne implikacje dla pĂłÂźniejszej kolonizacji KsiĂŞÂżyca. Ekstrahowanie tlenu z powierzchni KsiĂŞÂżyca uczyniÂłoby pomysÂł staÂłej bazy ksiĂŞÂżycowej bardziej osiÂągalnym. Po obserwacjach i pobraniu prĂłbek rdzenia Schmitt przesunÂąÂł siĂŞ na bok by zrobiĂŚ kilka ujĂŞĂŚ wnĂŞtrza krateru. Na tych zdjĂŞciach moÂżemy zobaczyĂŚ dziwne obiekty ktĂłre nie przypominajÂą spĂŞkanych skal wulkanicznych ktĂłrych moÂżna by oczekiwaĂŚ w tym miejscu.

Zamiast tego wyglÂądaÂły one jak kawaÂłki popsutej maszynerii. Na krĂłtko przed opuszczeniem tego miejsca dla nastĂŞpnego posterunku Schmitt zatrzymuje siĂŞ i wykonuje kilka panoram w wysokiej rozdzielczoÂści wewnÂątrz krateru Shorty i obszaru wokĂłÂł niego. Zaintrygowani innymi obrazami szczÂątkĂłw wyglÂądajÂących na mechaniczne i pomaraĂączowÂą glebÂą w tym obszarze zdobyliÂśmy wczesnÂą generacjĂŞ negatywĂłw tych panoram i poddaliÂśmy je przetwarzaniu i wzmacnianiu kolorĂłw.

RobiÂąc tak staÂło siĂŞ jasne, Âże niektĂłre ze szczÂątkĂłw w kraterze Shorty byÂły delikatnie mĂłwiÂąc co najmniej niezwykÂłe. Wzmocnienie kolorĂłw pokazaÂło, Âże wiele ze tych skaÂł miaÂło wysoce niezwykÂłe wÂłasnoÂści widma, odbijaÂły ÂświatÂło bardziej jak krysztaÂły lub wysoce wypolerowane metaliczne pudÂła niÂż sugerowaÂłaby to zwykÂła "skala ogrodowa".

Dwa najwyraÂźniej otoczone metalem lub wykute obiekty z krawĂŞdzi Krateru Shorty.

Kolejne strzaskane mechaniczne elementy z wnĂŞtrza Krateru Shorty( NASA Kadr AS17-132-21000)

Gdy skanowaliÂśmy centrum Shorty'ego zauwaÂżyliÂśmy bardzo duÂży i dziwnie wyglÂądajÂący artefakt ktĂłry mocno przypominaÂł mechanizm pompujÂący lub obudowĂŞ silnika. Przezwany "indykiem" z powodu swojego dziwnego podobieĂąstwa do tego ziemskiego stworzenia obiekt ten zdaje siĂŞ posiadaĂŚ seriĂŞ rur i mechanicznych elementĂłw wychodzÂących z geometrycznej, metalicznej obudowy. Jest tam nawet coÂś co wyglÂąda na przyspawane ÂłÂączniki lub punkty mocowania na obiekcie.

To przy bliÂższym badaniu tego szczegĂłlnego obiektu Hoagland po raz pierwszy zauwaÂżyÂł nawet jeszcze bardziej dziwaczne odkrycie leÂżÂące na zboczu krateru za "indykiem". Jego oczy jak zawsze bÂłÂądziÂły po tym co nie naleÂżaÂło do tego zdjĂŞcia. Nawet kiedy je badaÂł nie mĂłgÂł siĂŞ zdobyĂŚ na przyznanie przed samym sobÂą na co to wyglÂądaÂło.

Humanoidalna gÂłowa. W kraterze. Na KsiĂŞÂżycu.

Wzmocniona kolorystycznie wersja “gÂłowy Daty” w kraterze Shorty'ego.
Czerwony pasek nie jest artefaktem procesu przetwarzania obrazu.

Po opanowaniu swojego pierwszego szoku gÂładko zaÂłoÂżyÂł, Âże nie moÂże to byĂŚ ludzka czaszka. W koĂącu leÂżaÂła ona w polu szczÂątkĂłw z krateru uderzeniowego w ktĂłrym wymieszaÂły siĂŞ wszelkiego rodzaju odpadki i materiaÂły spod warstwy regolitu w podÂłoÂżu doliny. coÂś tak kruchego jak skamieniaÂła koÂśĂŚ nie mogÂłaby przetrwaĂŚ takiego uderzenia. Dalsza ekspozycja na silne promieniowanie sÂłoneczne i kosmiczne juÂż dawno zredukowaÂłoby do tej pory materiaÂł organiczny do postaci proszku. Nie, ten obiekt musiaÂł siĂŞ odnosiĂŚ do wszystkiego innego co widziaÂł na kadrze co nieomylnie byÂło pochodzenia mechanicznego.

A wiĂŞc gÂłowa robota?

Gdy jego umysÂł zmagaÂł siĂŞ nawet z tÂą niewiarygodnÂą moÂżliwoÂściÂą wciÂąÂż wracaÂł do poprzednich oÂświadczeĂą Schmitta i Cernana o tym co widzieli w caÂłym tym obszarze EVA. Jak ujÂąÂł to Cernan nawet gdy widziaÂł to na wÂłasne oczy wciÂąÂż nie mĂłgÂł siĂŞ zmusiĂŚ by w to uwierzyĂŚ. I okreÂśliÂł caÂłÂą tĂŞ dolinĂŞ "tajemniczo wyglÂądajÂącym miejscem". On i Schmitt wpatrujÂąc siĂŞ w otchÂłaĂą w Nansen widzieli podobne kawaÂłki wyglÂądajÂących na mechaniczne szczÂątkĂłw, czy odÂłoÂżyli zdjĂŞcia na potem na pĂłÂźniejszÂą przerwĂŞ? Czy Shorty byÂł po prostu kolejnym przykÂładem tego rodzaju "niewiarygodnych" rzeczy ktĂłre widzieli caÂłÂą drogĂŞ w tym drugim obszarze badawczym EVA?

Kolorowa kompozycja z czterech kadrĂłw “gÂłowy Daty”.

Wzmocnienie kolorĂłw pokazuje, Âże “gÂłowa” posiada wyraÂźny czerwony pasek wokĂłÂł obszaru gdzie powinna znajdowaĂŚ siĂŞ gĂłrna warga, cecha ktĂłra wyraÂźnie zdaje siĂŞ byĂŚ namalowana lub anodyzowana na tym obiekcie. Kompozycje z innych kadrĂłw pokazujÂą, Âże gÂłowa ma dwa oczodoÂły, czoÂło, Âłuki brwiowe, nos wraz z nozdrzami, bliÂźniacze koÂści policzkowe i gĂłrnÂą poÂłowĂŞ szczĂŞki. "Dolna szczĂŞka" wydaje siĂŞ byĂŚ zaginiona. Jednak wciÂąÂż jest to zdumiewajÂące znalezisko fotograficzne. I podobieĂąstwo do innej, nawet bardziej znanej postaci nie umknĂŞÂło uwadze autorĂłw...

Tym co byÂło najbardziej uderzajÂące w porĂłwnaniu do C3-PO – i mĂłwiÂło najwiĂŞcej – byÂły oczy. Tak jak u C3-PO gÂłowa naszego robota miaÂła zamierzone, stereoskopowe, okrÂągÂłe oczy.

Soczewki obiektywĂłw. ZupeÂłnie jak u C3-PO.

PatrzÂąc w kontekÂście panoramy w ktĂłrej zostaÂła sfotografowana Hoagland byÂł w stanie potwierdziĂŚ, Âże gÂłowa byÂła w przybliÂżeniu tej samej wielkoÂści co ludzka co miĂŞdzy innymi oznacza, Âże mogli jÂą przywieÂźĂŚ z powrotem ze sobÂą.

Transkrypcje z rozpoznania Shorty EVA wskazujÂą, Âże astronauci z caÂłÂą pewnoÂściÂą Âśpieszyli siĂŞ na to stanowisko z powodu czasu ktĂłry zmarnowali w Kraterze Baletu. Jest teÂż moÂżliwe, Âże Schmitt i Cernan nigdy nie widzieli kwestionowanego obiektu lub zdecydowali, Âże prĂłba jego odzyskania bĂŞdzie zbyt ryzykowna. JednakÂże z caÂłÂą pewnoÂściÂą mieli wystarczajÂąco duÂżo czasu poza kamerÂą by zejÂśĂŚ do krateru i odzyskaĂŚ jÂą jeÂśliby tylko chcieli.
PatrzÂąc na te obrazy autorom przypomniaÂł siĂŞ jeden odcinkĂłw Star Trek: NastĂŞpne Pokolenie pt. "StrzaÂła Czasu". W tym odcinku statek Enterprise zostaje wezwany na ZiemiĂŞ 24 stulecia na wykopaliska archeologiczne pod San Francisco. Podczas tych wykopalisk kapitan Picard DowĂłdca Data – androidowi - ukazujÂą siĂŞ zadziwiajÂące artefakty. Pan Data demontuje robotycznÂą gÂłowĂŞ.

W rozwoju tej historii gÂłowa Daty i informacje zawarte w jej "pozytronowym mĂłzgu" sÂą kluczowe dla odkrycia tajemniczej przeszÂłoÂści Ziemi. PodÂłÂączajÂąc siĂŞ do pamiĂŞci tego staroÂżytnego i uszkodzonego artefaktu zaÂłoga Enterprise jest w stanie powstrzymaĂŚ ludzkÂą historiĂŞ przed powtĂłrzeniem siĂŞ i zagroÂżeniem jej egzystencji.

Czy byÂł to byĂŚ moÂże najwiĂŞkszy sekret Apollo 17? Czy byÂł to powĂłd dla dziwnego zachowania Cernana na ceremonii NASA? Czy przez dziesiĂŞciolecia czekaÂł na prĂłÂżno by NASA ujawniÂło zawartoÂśĂŚ "gÂłowy Daty?” Czy byÂł rozgniewany o to, Âże poproszono go by uczestniczyÂł w kolejnym oszustwie na amerykaĂąskiej opinii publicznej po tym jak juÂż raz uczestniczyÂł w misji 17 tylko po to czekaĂŚ 31 lat na szansĂŞ powrotu i byĂŚ moÂże naprostowaĂŚ zapisy?

Ostatecznie nie ma to znaczenia czy jest to prawdziwa “gÂłowa Daty,” czy jakiegoÂś rodzaju inny mechaniczny artefakt ktĂłry Cernan i Schmitt sprowadzili z doliny Taurus-Littrow. Jak widzieliÂśmy to na poprzednich stronach byÂło mnĂłstwo dowodĂłw na to, Âże znaczÂące obszary w pobliÂżu lÂądownika byÂły sztuczne ale teÂż zruinowane. Nawet ruiny pozostawiÂą jakieÂś wskazĂłwki co do majestatu z jakim niegdyÂś staÂły. Nic nie pozostaje pogrzebane na zawsze.

Nic, byĂŚ moÂże nawet wiedza, Âże, ci ktĂłrzy nam posÂłuÂżÂą byli niegdyÂś naszymi panami….

TÂłumaczyÂł: ÂŁukasz redimix@aol.pl davidicke.pl