Ezoteryczna fizyka i czas

[MichaÂł-AnioÂł]

Cuda nie sÂą wbrew naturze
Lecz wbrew temu, co wiemy o naturze
ÂŚw. Augustyn

Poni¿sze opracowanie jest bardzo pobie¿ne i zdecydowanie niewyczerpuj¹ce tematu. Przyk³adów i analogii mo¿na by przytoczyÌ znacznie wiêcej, lecz do tej pory nie zajmowa³am siê szczegó³owo tym zagadnieniem. ChoÌ przyznajê - temat jest fascynuj¹cy.
Sposób, w jaki ³¹czê fizykê i ezoterykê, te daleko id¹ce implikacje, mog¹ byÌ zaskakuj¹ce a dla fizyków wrêcz bulwersuj¹ce. Jednak pomieszanie to jest celowe. Fizyka bada naturê na tym najbardziej podstawowym poziomie. Poziomem tym okaza³y siê liczby. Jêzykiem fizyki jest, wiêc matematyka.

Jednak prawa natury i wynikaj¹ce z nich konsekwencje nie koùcz¹ siê na matematyce. Wrêcz przeciwnie, tu siê dopiero zaczynaj¹. Wobec tego mamy prawo mówi¹c o zjawiskach w skali makro szukaÌ ich Ÿród³owych przyczyn. Nie s¹ to, bowiem oderwane istnoœci. Jest miedzy nimi œcis³a zale¿noœÌ przyczynowo skutkowa.

 Do poczÂątku XX w. niepodzielnie panowaÂła fizyka oparta na mechanice Newtona i materialistyczny sposĂłb widzenia Âświata, jako pojedynczych elementĂłw. KaÂżde ciaÂło materialne miaÂło swojÂą niezmiennÂą charakterystykĂŞ, byÂło staÂłe, trwaÂłe i odizolowane od reszty.

Pierwszym uczonym, który podda³ w w¹tpliwoœÌ sta³oœÌ materii by³ Werner Heisenberg. Sformu³owa³ on zasadê nieoznaczonoœci. Mówi ona o tym, ¿e nie mo¿na okreœliÌ jednoczeœnie po³o¿enia i pêdu cz¹stki z du¿¹ dok³adnoœci¹. Znaczy to, ¿e jeœli okreœlimy pêd nie uda nam siê uchwyciÌ cz¹stki w konkretnym miejscu. A¿eby okreœliÌ dok³adnie po³o¿enie, nale¿a³oby cz¹stkê zatrzymaÌ. Nieruchoma cz¹stka jednak nie istnieje. Tak, wiêc ruch, czas i przestrzeù s¹ praktycznie nie do rozdzielenia. Rozpatrywanie ich oddzielnie jest tylko bardzo uproszczonym modelem umys³owym a nie rzeczywistoœci¹.

Dlaczego nie istnieje nieruchoma cz¹stka? Na to pytanie odpowiada teoria korpuskularno falowa. W tym ujêciu cz¹stk¹ jest ruch pola - przesuwaj¹ce siê zaburzenie, które zosta³o nazwane fal¹. Ogranicza ono pojêcie cz¹stki do prawdopodobieùstwa znalezienia jej w okreœlonym miejscu fali. Cz¹stkê lokalizuje siê tam, gdzie jest najwiêksze zaburzenie pola. Tak, wiêc cz¹stka nie jest niczym sta³ym i bezwarunkowym. Jest raczej wypadkow¹ ruchu i przestrzeni. U¿ywaj¹c terminów fizycznych: czasu, prêdkoœci i po³o¿enia. Pojêcia, jakich u¿ywamy do opisu fali to czêstotliwoœÌ i d³ugoœÌ. I one s¹ w œcis³ej korelacji i zale¿¹ od siebie. Im d³u¿sza fala tym mniejsza czêstotliwoœÌ, i odwrotnie.

PojĂŞcie odrĂŞbnej fizycznej czÂąstki jest tylko idealizacjÂą niemajÂącÂą ani istotnego znaczenia, ani niebĂŞdÂącÂą Âżadnym faktem.
Okazuje siê, ¿e zawsze mamy do czynienia z parami pojêÌ sobie przeciwstawnych. Ka¿de zjawisko okreœlone jest przez parê przeciwieùstw. Nie mo¿na zjawiska okreœliÌ za pomoc¹ jednego pojêcia. A¿eby to spostrzec nie trzeba nawet siêgaÌ do pojêÌ fizyki relatywistycznej. Wystarcz¹ pojêcia fizyki klasycznej. Podstawowe pojêcia takie jak czas, przestrzeù i prêdkoœÌ s¹ przecie¿ tutaj opisywane wzglêdem siebie.
     droga
prĂŞdkoœÌ =     
     czas

 

Jakiekolwiek pojêcie mo¿emy opisaÌ wy³¹cznie w kontekœcie innych pojêÌ. Nie jest to ¿aden przypadek tylko w³aœciwoœÌ natury.
W tĂŞ "puÂłapkĂŞ" bezustannie wpadam piszÂąc ten tekst. Przed chwilÂą opisujÂąc czÂąstkĂŞ musiaÂłam posÂłuÂżyĂŚ siĂŞ pojĂŞciem pola, ktĂłre jeszcze nie byÂło wyjaÂśnione. Ale nie moÂżna inaczej. Gdybym zaczĂŞÂła od opisu pojĂŞcia pola, niewyjaÂśnione byÂłoby pojĂŞcie czÂąstki. To taki drobny i oczywisty przykÂład "z Âżycia" na tĂŞ zasadĂŞ.

Nils Bohr relacje miêdzy parami pojêÌ nazwa³ komplementarnoœci¹. Ujmuje ona biegunowoœÌ zjawisk - pary przeciwieùstw.
W ezoteryce i filozofiach wschodu biegunowoœÌ zawsze by³a podstawow¹ zasad¹. W filozofii chiùskiej ujêta jest w symbolu yin- yang. Nils Bohr œwiadom zbie¿noœci swojej koncepcji komplementarnoœci z chiùska myœl¹, przyj¹³ symbol yin - yang jako swój herb.

Pary przeciwieĂąstw ujĂŞte sÂą w zasadzie ezoterycznej.

CiemnoœÌ + jasnoœÌ = noumen wszechœwiata

Z niego poprzez ruch (energiê, prêdkoœÌ) wy³ania siê materia. ( patrz Tezy ezoteryki pkt.I )

Do koĂąca ze staÂłoÂściÂą pojĂŞĂŚ czasu i przestrzeni rozprawiÂł siĂŞ Albert Einstein formuÂłujÂąc teoriĂŞ wzglĂŞdnoÂści.
UdowodniÂł on, Âże nie ma czegoÂś takiego jak staÂła i niezaleÂżna przestrzeĂą. Jest ona tylko projekcjÂą wyobraÂżenia obserwatora. Ta sama przestrzeĂą wyglÂąda inaczej z ró¿nych punktĂłw widzenia a przedmiot w niej umieszczony bĂŞdzie miaÂł dla kaÂżdego obserwatora inne parametry. Ponadto postrzeganie przestrzeni zaleÂży od prĂŞdkoÂści, z jakÂą porusza siĂŞ obserwator. Ta z kolei zaleÂży od czasu. Postrzegany czas rĂłwnieÂż zaleÂży od samego obserwatora. Od jego poÂłoÂżenia w przestrzeni oraz prĂŞdkoÂści i poÂłoÂżenia obserwowanego przedmiotu czy zjawiska. Nie ma, wiĂŞc czegoÂś takiego jak absolutna przestrzeĂą lub czas. Einstein okreÂśliÂł te dwa sprzĂŞÂżone pojĂŞcia jako czasoprzestrzeĂą. Jak z tego wynika czas jest tylko funkcjÂą prĂŞdkoÂści i poÂłoÂżenia obserwatora.  Jest, wiĂŞc niczym innym jak kategoriÂą umysÂłu obserwujÂącego. Ezoterycy i mistycy taki wÂłaÂśnie stosunek do czasu mieli zawsze (patrz pkt. III Tez ezoteryki). Podobnie jak jest to przedstawione w teorii wzglĂŞdnoÂści, traktowali przestrzeĂą i zjawiska Âświata materialnego, jako wielkÂą iluzjĂŞ ÂświadomoÂści polegajÂącej na zmysÂłach fizycznych.
Ponadto sÂławny wzĂłr  E=mc2  mĂłwi o tym, Âże masa i energia sÂą wzajemnie wymienne.
Jest to totalne zaprzeczenie staÂłoÂści materii.

Eksperymentalnie dowiedziono, Âże czÂąstki zmieniajÂą swojÂą formĂŞ a raczej swoje energetyczne wÂłaÂściwoÂści. ZderzajÂące siĂŞ czÂąstki zamieniajÂą siĂŞ w energiĂŞ bÂądÂź w innÂą czÂąstkĂŞ lub w jedno i drugie.
Na przyk³ad: ciê¿ki neutron rozpada siê na proton, elektron i neutrino. Neutrino jest czyst¹ energi¹ o masie 0, czyli jest cz¹stk¹, której materialnie tak naprawdê nie ma. No i gdzie w tym procesie znaleŸÌ neutron, czyli cz¹stkê pierwotn¹?
W procesach zderzeniowych fizyki wysokich energii masa nie jest zachowana. ZderzajÂące siĂŞ czÂąstki mogÂą zostaĂŚ zniszczone, ich masy mogÂą siĂŞ przeistoczyĂŚ czĂŞÂściowo w masy powstaÂłych, nowych czÂąstek a czĂŞÂściowo w energiĂŞ. ÂŚwiadczy to o tym, Âże materia jest chwilowÂą efemerydÂą czegoÂś innego.
To "coœ" w ezoteryce by³o znane i jest nazwane i zdefiniowane. Obserwuj¹ to wszyscy mistycy. Okreœlone jest to jako noumen, tokoœÌ, matryca kosmiczna. (patrz pkt.I T.E.)
ZacytujĂŞ tutaj zdanie mistyka T.D. Suzuki:

"Rzeczy zyskuj¹ swe istnienie i naturê poprzez wzajemn¹ zale¿noœÌ, same w sobie s¹ niczym."

Jeszcze bardziej podkreœla jednoœÌ materii i energii teoria pola.
Pole jest to obszar oddzia³ywaù cz¹stki niedaj¹cy siê od niej samej odró¿niÌ. Dotyczy to równie¿ wielkowymiarowych pól grawitacyjnych. Pole grawitacyjne w obrêbie masywnego cia³a zakrzywia przestrzeù. I to jest okreœlenie nieprecyzyjne, bo cia³o to w³aœciwie jest t¹ przestrzeni¹ - jej zagêszczeniem.
To samo dotyczy cz¹stki w polu elektromagnetycznym. Pole to tworzy siê wokó³ cz¹stek elektrycznie na³adowanych. I tutaj nie mo¿na odró¿niÌ cz¹stki od pola. Cz¹stki s¹ tylko zagêszczeniami pola, koncentracjami energii, które pojawiaj¹ siê i znikaj¹, przechodz¹ od postaci cz¹stek do postaci pola stanowi¹cego podstawê ich istnienia.
To podejÂście nazywa siĂŞ kwantowÂą teoriÂą pola.
Pole kwantowe jest w³aœciwie odpowiednikiem ezoterycznej pustki, nirwany, pró¿ni, nicoœci. Podstawow¹ matryc¹ - noumenem, z którego rodzi siê wszystko, a który jest materia³em do powstania fenomenów, czyli materialnych przejawieù noumenu - kwantowego pola.

 Pole to jest podstawÂą absolutnej jednoÂści wszystkiego i stanowi tĂŞ najwiĂŞkszÂą, ÂźrĂłdÂłowÂą prawdĂŞ - ezoterycznÂą ciemnoœÌ- energiĂŞ ÂżeĂąskÂą. Z niej to poprzez tchnienie Ducha wyÂłania siĂŞ ruch zapÂładniajÂący jÂą do tworzenia materii jako jego przejawienia.

Czym jest "tchnienie Ducha" nauka nie potrafi jeszcze wyjaÂśniĂŚ. Czym jest pierwotna siÂła pierwszego poruszyciela ? - moÂże energiÂą wielkiego wybuchu?.
Jeszcze bardzie zbliÂżona do ezoterycznej koncepcji jednoÂści i zmiennoÂści wszechrzeczy jest teoria macierzy S. Dotyczy ona czÂąstek zwanych hadronami w skÂład, ktĂłrych wchodzÂą dwie podstawowe czÂąstki tworzÂące materiĂŞ - proton i neutron.
Hadrony miĂŞdzy sobÂą prowadzÂą swoistÂą "grĂŞ" rozpadajÂąc siĂŞ i tworzÂąc na nowo.
Proces ten odbywa siĂŞ na drogach wyznaczonych liczbami kwantowymi.
Teoria ta opisuje Âświat czÂąstek jako dynamicznÂą siatkĂŞ zdarzeĂą oraz kÂładzie nacisk raczej na zmianĂŞ i przeobraÂżenie niÂż na fundamentalne struktury czy byty.
W kontekœcie tej teorii Geoffrey Chew wysnu³ hipotezê bootstrap (samouzgodnienie). Wszechœwiat tu widziany jest jak siatka dynamicznych, powi¹zanych z sob¹ zjawisk. ¯adna z w³asnoœci jakiejœ czêœci siatki nie ma charakteru podstawowego; wszystkie one pochodz¹ od w³asnoœci innych elementów a pe³ne uzgodnienie ich wzajemnych po³¹czeù okreœla strukturê ca³ej siatki.
Teoria ta uzasadnia na podstawowym poziomie materii zjawisko sprzĂŞÂżenia zwrotnego i karmy.
Samouzgodnienie jest dynamicznÂą harmoniÂą. Wszystko od wszystkiego jest zaleÂżne. Element Âśrodowiska jest zdeterminowany tym, co dzieje siĂŞ dookoÂła. JednoczeÂśnie otoczenie zaleÂży od jego potencjaÂłu.
Obraz hadronĂłw wyÂłaniajÂący siĂŞ z teorii bootstrap prowokuje stwierdzenie, Âże kaÂżda czÂąstka skÂłada siĂŞ z innych czÂąstek. Nie znaczy to, Âże zawierajÂą jedna drugÂą, ale raczej wynikajÂą jedna z drugiej. W zwiÂązku z tym rola kaÂżdego hadronu jest potrĂłjna:

   1. MoÂże on byĂŚ czĂŞÂściÂą skÂładowÂą innego hadronu.
   2. MoÂże byĂŚ wymieniany miĂŞdzy skÂładnikami.
   3. Stanowi czêœÌ skÂładowÂą siÂł utrzymujÂących strukturĂŞ w caÂłoÂści.

"KaÂżda czÂąstka pomaga wyprodukowaĂŚ inne czÂąstki, ktĂłre z kolei stwarzajÂą jÂą samÂą"

G. Chew

Czyli czÂąstka jest jednoczeÂśnie sama dla siebie skutkiem i przyczynÂą oraz warunkiem wÂłasnego istnienia.
Dok³adnie ten sam proces i t¹ sam¹ zale¿noœÌ, lecz w skali makro, odzwierciedla idea karmy. Przeniesienie zasad panuj¹cych w œwiecie mikro do œwiata makro ma swoje uzasadnienie w budowie fraktalnej i holograficznej wszechœwiata.
Istota hologramu polega na tym, ¿e ka¿da jego czêœÌ zawiera informacjê o ca³oœci. Je¿eli hologram bêdziemy dzieliÌ nieskoùczenie wiele razy to zawsze ka¿da z tych czêœci odwzoruje ca³oœÌ. Ucierpi tutaj tylko dok³adnoœÌ przekazu.
Koncepcja hologramu uzasadnia twierdzenie, Âże byt moÂżemy poznaĂŚ przez wglÂąd w siebie.
Przez introspekcjê i transcendencjê. Bowiem my jako czêœÌ hologramu wszechœwiata mamy w sobie - jesteœmy - ca³¹ jego informacj¹. "Jak na górze tak i na dole" powiedzia³ Jezus.
Na poczÂątku naszej europejskiej drogi rozwoju Platon przekazaÂł nam, Âże czÂłowiek niczego siĂŞ nie uczy a tylko odkrywa wiedzĂŞ, jakÂą ma w sobie. "Po drodze" twierdziÂło to samo wielu wybitnych mistykĂłw i filozofĂłw. (patrz KrĂłtka historia myÂśli ludzkiej)

Ezoteryce ta prawda znana byÂła zawsze a w filozofiach i praktykach duchowych wschodu jest podstawowym prawem i zaÂłoÂżeniem. Teraz zostaÂła udowodniona przez eksperymentalnÂą naukĂŞ, czyli poparta argumentami, jakie my, ludzie racjonalni, uznajemy za przekonywujÂące.

Myœliciele od zawsze zastanawiali siê, co jest tam gdzie nic nie ma. D³ugo panuj¹c¹ koncepcj¹ na ten temat by³a koncepcja eteru wype³niaj¹cego ca³y wszechœwiat. Jednak naukowcy w XIX wieku zanegowali tê teoriê jako bezzasadn¹ i niemieszcz¹ca siê w materialistycznym pojêciu œwiata. Nie mo¿na jej by³o udowodniÌ. A poza tym wszechœwiat bez eteru w tamtym pojêciu wydawa³ siê bardziej logiczny ni¿ z eterem. Bowiem atomy materii musia³y poruszaÌ siê bezw³adnie, wiêc nie mog³o im nic przeszkadzaÌ. Wobec tego najodpowiedniejszym miejscem dla nich by³a pró¿nia. Jednak po odkryciu fal elektromagnetycznych naukowcy doszli do wniosku, a pomys³odawc¹ tej koncepcji by³ Maxwell, ¿e fale musz¹ rozchodziÌ siê w jakimœ medium.
Teoria eteru wróci³a do ³ask, ale ju¿ w zmienionej formie. To, ¿e "coœ" jest przypieczêtowa³ Einstein swoj¹ ogóln¹ teori¹ wzglêdnoœci. Okreœli³ on wszystko, co wchodzi w objêtoœÌ wszechœwiata jako czasoprzestrzeù. Ca³a materia jest czasoprzestrzeni¹ a czasoprzestrzeù materi¹.

Wspó³czeœnie zauwa¿ono, ¿e energia po wy³adowaniu siê nie zanika do koùca, ¿e cz¹stki elementarne drgaj¹ nawet w temperaturze zera bezwzglêdnego. Zjawisko to okreœlono energi¹ punktu 0 lub energi¹ pró¿ni.
Jak ³atwo siê domyœleÌ wskazuje to na istnienie jakiegoœ medium tam, gdzie wydawa³oby siê nic nie ma. Bior¹c pod uwagê wy¿ej omówione mo¿liwoœci istnienia cz¹stek nie inaczej jak tylko dynamiczne zaburzenie pola, nie mo¿e byÌ materii i energii tam gdzie nie ma pola. Istnieje wobec tego jakaœ matryca, "tkanka kosmiczna". Dla ezoteryków by³o to zawsze oczywiste. Przedstawione i nazwane jest to jako ciemnoœÌ, energia yin, matka wszystkiego. Uwa¿am, ¿e istnienie energii pró¿ni mo¿e byÌ tak¿e materialn¹ mo¿liwoœci¹ a jednoczeœnie dowodem na istnienie tzw. Kroniki Akaszy. Przechowywana jest tutaj informacja o wszystkim, co siê wydarzy³o wraz z mo¿liwoœciami dalszych konsekwencji tych wydarzeù na wszystkich poziomach - materialnym, astralnym, mentalnym i duchowym. Nie zanikaj¹ce nigdy drgania, które by³y niegdyœ przyczyn¹ zdarzeù materialnych, trwaj¹ dalej. S¹ to drgania minimalne, nieuchwytne dla oka, ucha i detektorów, ale jednak pozostaj¹, wraz z zakodowan¹ w tych drganiach informacj¹. Mo¿liwe, ¿e s¹ wobec tego do odczytania przez odbiornik tak doskona³y jak ludzki mózg. Kronika Akaszy jest przez nieezoteryków uwa¿ana za legendarn¹. Jednak w obliczu najnowszych odkryÌ naukowych legenda staje siê, co najmniej mo¿liwa.

OmĂłwione wyÂżej teorie mĂłwiÂące o wzajemnych relacjach czÂąstek i pola nazywane sÂą teoriami kwantowymi. W teoriach tych zakÂłada siĂŞ, Âże energia podczas zderzeĂą czÂąstek wyzwalana jest porcjami. Porcje te okreÂślane sÂą kwantami. NajmniejszÂą porcjĂŞ energii, ktĂłra moÂże byĂŚ wydzielona podczas zderzeĂą wyznacza staÂła Plancka.
Teoria kwantowa opisuje materiĂŞ jako zbiĂłr prawdopodobieĂąstw zagĂŞszczenia fal w przybliÂżonym czasie i miejscu. Obala to caÂłkowicie naszÂą iluzjĂŞ postrzegania Âświata jako sztywnej i staÂłej materii, skÂładajÂącej siĂŞ ze staÂłych i niepodzielnych atomĂłw.

Przestrzeù matematycznie opisa³ Schrodinger za pomoc¹ funkcji falowej Oprócz wyznaczników przestrzeni umieœci³ w niej jeszcze czas. Funkcja to opisuje przestrzeù w tzw superpozycji i ma dziwn¹ w³aœciwoœÌ, niezrozumia³¹ w linearnym sposobie myœlenia. Mianowicie jej wynikiem jest stan, w którym mo¿liwych jest kilka przeciwstawnych zdarzeù jednoczeœnie.
(ŒwiadomoœÌ mo¿e odebraÌ stan superpozycji. Zjawisko to opisujê w artykule ŒwiadomoœÌ absolutna)
Teoria ta jest wyjaœniana na przyk³adzie stoj¹cej na brzegu karty do gry, która jednoczeœnie przewraca siê na obie strony. Pozycja karty stoj¹cej - stan pasywny, przed wydarzeniem, kiedy karta mo¿e jeszcze upaœÌ na obie strony, nazywany jest superpozycj¹.
Stan aktywny - po wydarzeniu, kiedy to karta juÂż upadÂła i "wybraÂła" okreÂślonÂą pozycjĂŞ nazywamy dekoherencjÂą.
Rozwi¹zanie Schrogingera wydawa³o siê niemo¿liwe ale zosta³o potwierdzone eksperymentalnie. Znaleziono obserwowany element w dwóch ró¿nych miejscach jednoczeœnie. Nie by³oby to takie dziwne gdyby w grê wchodzi³ foton czy elektron (foton- cz¹stka bez masy, elektron ma masê minimaln¹). Lecz doœwiadczenie wykonano dla atomów, cz¹stek chemicznych a nawet dla du¿ych konglomeratów cz¹stek - fullerenów (60 atomów wêgla)
Okazuje siĂŞ, Âże materia ma dziwnÂą wÂłaÂściwoœÌ. Dany obiekt materialny moÂże znaleŸÌ siĂŞ  w co najmniej dwĂłch miejscach jednoczeÂśnie.
Wyjaœnia³oby to wiele zjawisk paranormalnych takich jak wêdrówki poza cia³em, bilokacja, telepatia, teleportacja. Mo¿e byÌ to równie¿ pod³o¿em naukowym do uznania istnienia innych cia³ - pozamaterialnych i ¿ycia na ró¿nych poziomach materialnych czy energetycznych. Z tej w³aœciwoœci materii wynika, ¿e to, co nam wydaje siê jedynym widocznym zjawiskiem,mo¿e byÌ powielone i wystêpowaÌ w zupe³nie nieoczekiwanych miejscach, sytuacjach, czasie.
Pomimo tych dowodów pozosta³o jednak pytanie, dlaczego stanu koherentnego (superpozycji) nie obserwujemy w naturze. OdpowiedŸ jednak jest bardzo prosta. Do dekoherencji doprowadza minimalny bodziec energetyczny w postaci nawet jednego fotonu. Przy czym odbywa siê to w czasie, którego nie jest w stanie uchwyciÌ nasza œwiadomoœÌ. Dlatego w³aœnie nie potrafimy dostrzec stanu superpozycji. To, co obserwujemy jest ju¿ w stanie dekoherentnym. Ma³o tego, sama nasza œwiadomoœÌ (a raczej podœwiadomoœÌ) powoduje przejœcie materii w stan dekoherentny. Wynika z tego, ¿e my sami powodujemy dekoherencjê superpozycji matrycy wszechœwiata. Mo¿na wrêcz powiedzieÌ, ¿e sami budujemy œwiat na wzór swojej w³asnej matrycy. Ale poniewa¿ dekoherencja nastêpuje b³yskawicznie, nie jesteœmy w stanie jej œwiadomie kontrolowaÌ,....bo nawet nie wiemy, ¿e to robimy. Nastêpuje to automatycznie, przez sam¹ nasz¹ obecnoœÌ w kosmosie i wed³ug pakietu informacji, jakim jesteœmy.
Z zawartoœci tego pakietu niekoniecznie zdajemy sobie sprawê. Jest to nasza podœwiadomoœÌ. Dziej¹ siê, wiêc z nami i wokó³ nas rzeczy, które wywo³ujemy sami, a które nie s¹ kontrolowane przez nasz¹ œwiadomoœÌ, chocia¿by dla tego, ¿e ona za tym nie nad¹¿y. Tym pakietem informacji jest nasza karma, czyli my sami.

Jak wynika z przytoczonych powyÂżej teorii naukowych moÂżliwe jest istnienie we wszechÂświecie innych istot niÂż czÂłowiek. RĂłwnieÂż sam czÂłowiek moÂże funkcjonowaĂŚ na wielu poziomach, w wielu ciaÂłach. WedÂług ezoteryki jest to oczywiste (patrz T.E. pkt. IV)   TĂŞ oczywistoœÌ moÂżna uznaĂŚ za prawdĂŞ na zasadzie analogii. Skoro reszta okazaÂła siĂŞ prawdziwa to i konsekwencje tej "reszty" teÂż muszÂą byĂŚ prawdziwe. Wobec tego uznajemy za ezoterykÂą, Âże istniejÂą inne istoty i Âże sÂą to mni. hierarchie twĂłrcze o duÂżo wiĂŞkszej mocy twĂłrczej niÂż posiada przeciĂŞtny czÂłowiek. OdnoszÂąc to do modelu naukowego powiedzielibyÂśmy, Âże sÂą to wyÂższe warstwy hologramu wszechÂświata. WracajÂąc do ezoterycznej nomenklatury, nazywamy sumaryczne struktury informacyjne w hologramie - istotami. CzÂłowiek przeciĂŞtny, jak juÂż wspomniaÂłam, ma minimalne moÂżliwoÂści stwarzania i to tylko na "wÂłasnym podwĂłrku". Nie moÂże byĂŚ inaczej, poniewaÂż jest kompletnie nieodpowiedzialny za to, co faktycznie czyni. Pakiet informacji, jakim jest i kierunek dekoherencji, jaki by w zwiÂązku z tym nadaÂł nie upowaÂżnia do "wypuszczenia" go na szerokie plany wszechÂświata. Na razie musi zostaĂŚ uwiĂŞziony w materii. Jednak w procesie ewolucji ma szansĂŞ staĂŚ siĂŞ istotÂą wiĂŞkszÂą.
http://www.ezoteryka-terapia-trojmiasto.pl/teorie.html

[MichaÂł-AnioÂł]

Wspó³czesne teorie naukowe a ezoteryka
Teoria Petera Plichty

Peter Plichta udowadnia, Âże liczby nie majÂą charakteru przypadkowego, Âże nie sÂą abstrakcyjnym wymysÂłem lecz sÂą wyznacznikiem podstaw budowy materii. Punktem wyjÂścia caÂłej teorii jest krzyÂż liczb pierwszych (pojĂŞcie autora).

Liczby pierwsze znajdujÂą siĂŞ w otoczeniu liczby 6.

6n ± 1 dla n = 1,2.3.....



Na promieniu liczby 2 i 3 znajdujÂą siĂŞ ich wielokrotnoÂści. WiĂŞc pozostaÂłe liczby sÂą pochodnÂą liczb 2 i 3. 1 natomiast jest pierwszÂą liczbÂą pierwszÂą od ktĂłrej pochodzi caÂła ich reszta wedÂług ciÂągu 6n ? 1. WyjaÂśnia to trĂłjkowy podziaÂł wszystkiego, poniewaÂż wszystkie liczby pochodzÂą od podstawowych 1,2 ,3. TrĂłjkowy podziaÂł Âświata obserwujemy na kaÂżdym poziomie. Okazuje siĂŞ to tak oczywiste, Âże aÂż umknĂŞÂło naszej uwadze. Wiadomo, najciemniej jest pod latarniÂą. Oto kilka przykÂładĂłw na trĂłjkowy podziaÂł wszystkiego. Stany skupienia materii :

    * staÂły
    * ciekÂły
    * gazowy Wszystkie wielkoÂści fizyczne da siĂŞ sprowadziĂŚ do trzech:

    * masy
    * dÂługoÂści
    * czasu

Atom – podstawowa jednostka materii skÂłada siĂŞ z trzech elementĂłw:

    * protonu
    * neutronu
    * elktronu

Proton skÂłada siĂŞ z trzech kwarkĂłw.

DNA tworzÂą trzy rodzaje chemicznych "cegieÂłek"

    * kwas fosforowy
    * cukier
    * zasada

RoÂśliny wytwarzajÂą trzy podstawowe substancje odÂżywcze.

    * cukry
    * tÂłuszcze
    * biaÂłka

CiaÂło ludzi i zwierzÂąt skÂłada siĂŞ z trzech podst. CzĂŞÂści: gÂłowy tuÂłowia koĂączyn.

Itd. Przyk³ady mo¿na by mno¿yÌ w nieskoùczonoœÌ.

Liczby w krzyÂżu liczb pierwszych ukÂładajÂą siĂŞ krĂŞgami.
Suma liczb w okreÂślonym krĂŞgu wynosi:

1.krÂąg: 0 + 1 + 2...+ 24 = 300 = 1 · 300
2.krÂąg: 24 + 25 + 26...+ 48 = 900 = 3 · 300
3.krÂąg: 48 + 49 + 50...+ 72 = 1500 = 5 · 300
4.krÂąg: 72 + 73 + 74...+ 96 = 2100 = 7 · 300

Podstawowa wartoœÌ 300 powiêksza siê zgodnie z porz¹dkiem liczb nieparzystych.
Ma to coÂś wspĂłlnego z prawem liczb nieparzystych znanym juÂż Pitagorasowi, mianowicie;
Suma poszczegĂłlnych liczb daje w wyniku kwadrat tych liczb.

1 + 3 = 4 = 22
1 + 3 + 5 = 9 = 32
1 + 3 + 5 + 7 = 16 = 42

W ten sposĂłb roÂśnie rĂłwnieÂż liczba bliÂźniaczych par elektronĂłw na kolejnych powÂłokach.

Po pierwszych dziesiêciu krêgach otrzymujemy wartoœÌ

300 × 102 = 30 000
W rezultacie otrzymujemy podstawowy mno¿nik 3, bêd¹cy sta³¹ krzy¿a, który powiêksza siê po porostu przez 100 czyli kwadrat liczby 10.

NieskoùczonoœÌ przejawia siê w trojaki sposób (nieskoùczone s¹ przestrzeù, czas i liczby), same zaœ liczby zbudowane s¹ na pierwszych trzech liczbach 1, 2 i 3. Liczba 3 jest podstawow¹ sta³¹ przestrzeni liczb pierwszych i musi byÌ równie¿ sta³¹ rozprzestrzeniania siê prêdkoœci œwiat³a.
Prêdko¶æ ¶wiat³a wynosi bowiem 3 × 1010 cm/s
Zaobserwowane sta³e fizyczne i wzajemne stosunki ró¿nych wielkoœci s¹ kombinacj¹ liczb 3 i 4 ; 34 = 81 OdwrotnoœÌ 1: 81 = 0,00123456789
Lub przeksztaÂłcajÂąc wzĂłr Einsteina

    E=mc2

Jego wÂłaÂściwa postaĂŚ to:

    E2 = m2c4
    c = 3 × 1010 cm\s
    34 = 81
    E2 = m2 × 34 × (1010cm\s)4
    E2 \ m2 = 81 × 1040 cm4\s4

Poniewa¿ liczba 81 ma swoj¹ odwrotnoœÌ równ¹ 0,0123456789 powy¿sze równanie mo¿na zanotowaÌ równie¿ jako odwrotnoœÌ:

    m2\E2 = 0,0123456789

Jak Âłatwo zauwaÂżyĂŚ wzĂłr okreÂślajÂący stosunki pomiĂŞdzy podstawowymi kategoriami czasu, energii i przestrzeni odzwierciedlajÂą porzÂądek liczb.

Oto kilka przyk³adów na nieprzypadkowoœÌ, ró¿nych, zdawa³oby siê, nieprzystaj¹cych do siebie wielkoœci:
MiĂŞdzy ziemiÂą a ksiĂŞÂżycem jest odwrotny zwiÂązek stosunkĂłw dÂługoÂści trwania ich obrotĂłw. ObrĂłt ksiĂŞÂżyca wokó³ ziemi wynosi 27,32 dni. ObrĂłt ziemi wokó³ sÂłoĂąca – w przybliÂżeniu 366 dni.

    1 : 27,32 = 0,0366
    1 : 366 = 0,002732

Przyspieszenie ksiĂŞÂżyca wynosi 0,273 cm/s2 promieĂą zaÂś 0,272 promienia ziemi.
Stosunek mas ziemi i ksiĂŞÂżyca wynosi 1 : 81 = 0,0123456789
WielkoÂści kosmiczne sÂą rĂłwnieÂż w korelacji liczbowej ze zjawiskami biologicznymi.

    * miesiÂąc gwiazdowy(obrĂłt ksiĂŞÂżyca wokó³ ziemi) wynosi 27,32 dni. Cykl menstruacyjny kobiety – 27-28 dni.
    * Ci¹¿a 10 miesiĂŞcy gwiazdowych czyli 273 dni.
    * Temperatura 0 absolutnego – 273°C

SÂą to wielkoÂści , zdawaÂłoby siĂŞ, nie majÂące z sobÂą kompletnie nic wspĂłlnego. Dlaczego wobec tego sÂą miĂŞdzy nimi takie zgodnoÂści wykluczajÂące jakikolwiek przypadek?.

NastĂŞpnym "cudem", ktĂłry zauwaÂżyÂł Peter Plichta jest prawdziwe znaczenie trĂłjkÂąta Pascala. Figura ta byÂła znana juÂż w staroÂżytnoÂści a do Europy przywieÂźli jÂą arabowie (informacja ta jest nie bez znaczenia ze wzglĂŞdu na ÂźrĂłdÂło nauk hermetycznych)

Przez wspó³czesnych traktowany jest jako ciekawostka matematyczna. Tymczasem odzwierciedla on geometriê przestrzeni zbudowanej z liczb.




JeÂżeli wspó³czynniki dwumianowe parzyste i nieparzyste oznaczy siĂŞ innymi kolorami (zrobiÂł to polski matematyk – SierpiĂąski) otrzyma siĂŞ figurĂŞ zwanÂą trĂłjkÂątem SierpiĂąskiego.

Jak widaĂŚ jest to figura fraktalna. PodstawÂą poszczegĂłlnych elementĂłw tego fraktala jest liczba 4. TrĂłjkÂąty zawarte we fraktalu majÂą podstawĂŞ o dÂługoÂści wielokrotnoÂści liczby 4.
Peter Plichta chc¹c przekonaÌ siê jak budowana jest przestrzeù przez niekontrolowane, przypadkowe zdarzenia, wykona³ doœwiadczenie oparte na pewnej grze liczbowej. Doœwiadczenia nie bêdê opisywa³a bo jest doœÌ skomplikowane.
Po wykonaniu kilkuset powtĂłrzeĂą graficzny wynik okazaÂł siĂŞ ....trĂłjkÂątem SierpiĂąskiego. Przypadkowe zderzenia elementĂłw modelujÂących czÂąstki elementarne zbudowaÂły idealny fraktal o podstawie 4 i wielokrotnoÂści l

Moim zdaniem teoria Petera Plichty jest absolutnÂą rewelacjÂą. Trudno nawet nazwaĂŚ jÂą teoriÂą. Teoria, bowiem jest to model stworzony na podstawie obecnych danych. Model ten jest tymczasowy i zmienia siĂŞ wraz z danymi.
To, co pokazaÂł Plichta nie jest teoriÂą tylko faktami, ktĂłrym w Âżaden sposĂłb nie da siĂŞ zaprzeczyĂŚ. Ponadto siĂŞga ÂźrĂłdeÂł wszystkiego.

Pytanie, dlaczego przytoczy³am tê teoriê, co œciœle matematyczna teoria liczb ma wspólnego z ezoteryk¹. Okazuje siê jednak, ¿e ma bardzo du¿o. Sam Plichta przecie¿ znalaz³ analogie matematyki z ¿yciem, tym bardziej ezoteryka, która postuluje jednoœÌ wszystkiego znajduje powi¹zanie wszystkiego ze wszystkim.
To, ¿e tak jest, ¿e wspó³czesn¹ teoriê liczb równie¿ znajdujemy w ezoteryce dowodzi Kaba³a.

ZapoznaÂłam siĂŞ z KsiĂŞgÂą Jecirah – kluczem do KabaÂły i odnalazÂłam w niej teoriĂŞ Petera Plichty.
KabaÂła przedstawia DzieÂło Stworzenia operujÂąc dla nas dziwnym i niezrozumiaÂłym jĂŞzykiem liter i liczb. Litery sÂą wieloznaczne. JednÂą literĂŞ odczytuje siĂŞ w trzech znaczeniach na trzech poziomach. Jest to jĂŞzyk nie liniowy i nie logiczny. Jest to jĂŞzyk mogÂący oddaĂŚ przekaz wieloznaczny z poziomĂłw duchowych gdzie prawda jest syntetyczna i symboliczna a na pewno nie jednoznaczna.
Liter¹ przypisane s¹ liczby, i teraz g³ównie nimi siê zajmê, gdy¿ to one w³aœnie odnosz¹ siê do przytoczonej powy¿ej teorii.

G³ówny trzon Kaba³y stanowi 10 SEFIROT (liter)



"Litery ukoronowa³y rzeczy. Niektóre zosta³y po³¹czone z jednymi, inne z drugimi. Te zamieniaj¹ siê z tymi, a tamte z tamtymi. Te odpowiednio do tamtych i jedne odpowiednio do drugich. Tak¿e w ca³ej Rzeczywistoœci jedno przeciwstawia siê drugiemu. Gdy¿ jedno w opozycji do drugiego utworzy³ Bóg: dobro w opozycji do z³a; z³o ze z³a, a dobro z dobra. Dobro jest kryterium dla z³a, a z³o dla dobra. Dobro zosta³o ukryte dla dobrych."

"Dwanaœcie jest na dole i siedem na górze, na ich tyle, a trzy s¹ na ty³ach siedmiu. I z trzech jest Fundament Jego mieszkania. I one wszystkie zale¿¹ od Jednego. Znakiem jest jeden, nie ma w nim dwóch. Król jest jeden w œwiecie i jego Imiê jest jedno."

Imieniem tym jest JHWH – cztery g³ówne litery, od ktĂłrych pochodzi wszystko.
JHWH odpowiadajÂą liczby 1,2,3,4.
W Kabale wyró¿nia siê trzy litery matki J (JOD), H (HE) W (WAW). Odpowiadaj¹ im liczby 1,2,3. Trzy litery matki okreœlaj¹ równie¿ trzy g³ówne ¿ywio³y: powietrze, ogieù i wodê.
MajÂą one swoje znaczenie.
Liczba jeden:
PoczÂątek rozwijania siĂŞ rzeczywistoÂści. WyÂłania niebo i ziemiĂŞ. "Znakiem jest jeden"
"KrĂłl jest jeden na Âświecie i jego ImiĂŞ jest Jedno"

Liczba dwa.
Wyznacza cztery g³ówne kierunki Dzie³a Stworzenia.

Liczba trzy.
Jest podstawÂą i budulcem materii. Wyznacza trzy komplementarne ukÂłady rzeczywistoÂści.

Liczba cztery.
Opisane s¹ jako cztery istoty z Rydwanu Chwa³y JHWH (Boga), które udaj¹ siê w szeœciu kierunkach i bior¹ udzia³ w wy³anianiu siê œwiata. Tworz¹ g³ówne kierunki Dzie³a Stworzenia. Zamkniêcie cyklu trójkowego. Zamyka tetragramaton JHWH.

PozostaÂłe liczby sÂą pochodnÂą tych czterech, a wÂłaÂściwie trzech liter matek. Bo 4 to 3+1;

Liczba piĂŞĂŚ.
ZapieczĂŞtowanie. Znaczy to: wykoĂączenie, zakreÂślenie granic, ochrona, dopeÂłnienie.
Nie buduje, nie tworzy.

Liczba szeœÌ.
Wyznacza kierunek. Jest szeœÌ dni Stworzenia. Jest ona miar¹ Œwi¹tyni Salomona czyli wzoru doskona³oœci kosmicznych proporcji. W Œwi¹tyni wyra¿a siê mowa ca³ego œwiata.

Liczba siedem.
Liczba samej ÂŚwiÂątyni Salomona, peÂłnia, wykoĂączenie.

Liczba osiem.
Jest pochodn± dwa. Od litery HE, które jest 2 i 4 . 2 × 4=8

Liczba dziewiĂŞĂŚ.
Jest pochodn± trzy. Od litery matki - Waw 3 × 3 = 9.

Liczba dziesiĂŞĂŚ.
DziesiĂŞĂŚ pierwszych liczb jest zasadÂą dla pozostaÂłych. (dziesiĂŞĂŚ SEFIROT). W dziesiĂŞciu jest koniec i poczÂątek.

Odniesienia do teorii Plichty.

   1. Trzy litery matki to tajemniczy kod trĂłjkowy, wedÂług ktĂłrego zbudowany jest Âświat. Trzy to w Kabale wÂłaÂśnie podstawa budowy materii.
   2. Od liczb 2 i 3 wedÂług krzyÂża liczb pierwszych pochodzÂą wszystkie pozostaÂłe, poza liczbami pierwszymi.
   3. Liczba 6 bĂŞdÂąca w Kabale wyznacznikiem boskich proporcji i kierunkiem Stworzenia; tutaj jest rĂłwnieÂż liczbÂą specjalnÂą. Wyznacza miejsce liczb pierwszych. One, bowiem sÂą sÂąsiednimi liczbami 6 i jej wielokrotnoÂści.
   4. Liczba 1 w obu przypadkach jest poczÂątkiem wszystkiego. Jest pierwszÂą liczbÂą pierwszÂą, od ktĂłrej pochodzÂą wszystkie liczby pierwsze.
   5. DziesiĂŞĂŚ sefirot KabaÂły jako podstawa rzeczywistoÂści jest w matematyce podstawÂą systemu dziesiĂŞtnego. Sama liczba 10 jest granicÂą pierwszego "poziomu" liczb. Wszystkie inne liczby powstajÂą przez dodanie do liczb zasadniczych 10 i jej wielokrotnoÂści. Czyli jest w matematyce liczbÂą koĂączÂącÂą jeden cykl i zaczynajÂącÂą nastĂŞpny. System dziesiĂŞtny nie jest, wiĂŞc przypadkowy. Odzwierciedla, bowiem liczbowy porzÂądek organizacji wszechÂświata.
   6. W teorii Plichty i w Kabale liczby 5, 7, 8 i 9 nie majÂą specjalnego znaczenia. SÂą liczbami dodatkowymi.
   7. W trĂłjkÂącie SierpiĂąskiego pierwsze czarne pole –liczba 1 jest poczÂątkiem caÂłej figury. NastĂŞpne dwa pola – liczba 2 sÂą rozwidleniem – wyznaczajÂą kierunki (wedÂług znaczenia liczby dwa).
      Z pierwszego zasadniczego kierunku powstaje pierwsza figura o podstawie 4. Ona jest wzorem dla pozostaÂłych. (W Kabale cztery g³ówne kierunki wyznaczone przez dwa).
      Podstawy nastĂŞpnych trĂłjkÂątĂłw sÂą wielokrotnoÂściÂą 4. Przy czym podstawa w kaÂżdym nastĂŞpnym trĂłjkÂącie podwaja siĂŞ. Czyli, Âże fraktal buduje siĂŞ w oparciu o liczbĂŞ 4.
      34 = 81. W tej liczbie zawiera siĂŞ stabilna materia.
      12, 22, 32, 42... - hierarchie materii wyznaczone przez liczbĂŞ 2 (powÂłoki elektronowe okreÂślajÂące wielkoœÌ i rodzaj atomu – stopieĂą zÂłoÂżonoÂści atomu)
      Pierwsza, g³ówna i wzorcowa czêœÌ fraktala skÂłada siĂŞ z trzech trĂłjkÂątĂłw.
      W kaÂżdym nastĂŞpnym "piĂŞtrze" sÂą trzy pola trĂłjkÂątĂłw. Jedno pole g³ówne i dwa boczne. Pole g³ówne jest jednorodne i nie dajÂące siĂŞ podzieliĂŚ w tym porzÂądku. Pola boczne natomiast dzielÂą siĂŞ w systemie trĂłjkowym.Jest to wyraÂźnie fraktal o budowie trĂłjkowej z jednÂą figurÂą wyznaczajÂącÂą;

1 + 2 = 3

WedÂług KabaÂły – trzy litery matki, gdzie jeden jest literÂą g³ównÂą i wyznacznikiem.

Ka¿dy trójk¹t g³ówny mo¿na podzieliÌ ale tylko jako odwrotnoœÌ pozosta³ych, tzn.
wierzchoÂłkiem do gĂłry.

Moim zdaniem jednak najwiĂŞkszÂą rewelacjÂą KabaÂły jest to, Âże ukÂład 10 Sefirot oddaje schemat kodowania w DNA.
W DNA podstwÂą kodu sÂą cztery zasady: adenina, guanina, cytozyna i uracyl. Kombinacje tych czterech zasad tworzÂą triplety kodujÂące, ktĂłre sÂą podstawÂą dalszego przebiegu replikacji i odtwarzania kodu genetycznego.
W Kabale cztery litery g³ówne okreœlaj¹ce imiê Boga JHWH s¹ wzorem na budowê rzeczywistoœci wszechœwiata. Litery pochodne s¹ po³¹czone w trójki.

W teorii Petera Plichty i Kabale jest tyle zgodnoÂści, Âże wyklucza to jakikolwiek przypadek. Sama ta teoria teÂż go wyklucza. Zdarzenia "przypadkowe", bowiem ukÂładajÂą siĂŞ w porzÂądku odzwierciedlonym przez trĂłjkÂąt SierpiĂąskiego.

http://www.ezoteryka-terapia-trojmiasto.pl/teorie2.html

[east]

Jak nastĂŞpnym razem ktoÂś mnie zapyta ile trĂłjkÂątĂłw widzĂŞ w podzielonym na trĂłjkÂąty trĂłjkÂącie  ( a jest ich  5 , na pierwszy rzut oka) to odpowiem zgodnie z tym
,
¿e nieskoùczonoœÌ
NieskoùczonoœÌ i kompatybilnoœÌ, to ju¿ takie dwa s³owa, które wraz z fraktalnoœci¹ na sta³e zagoœci³y w moim s³owniku.

DziĂŞki MichaÂł

[MichaÂł-AnioÂł]

Przez ostatnie 20 lat uwagê naukowców skupiaj¹ zagadnienia fizyki kwantowej i kosmologii w po³¹czeniu z transcendentn¹ duchowoœci¹, które jednog³oœnie postuluj¹ , ¿e wszystko co jest na œwiecie stanowi jednoœÌ.

Na ka¿dym poziomie, fizycznym, subtelnym i przyczynowym, znajduj¹ siê niewidoczne wzory bêd¹ce wyrazem spójnej jednoœci wszechœwiata. LudzkoœÌ jest stopniowo coraz bardziej œwiadoma tych struktur, przenikaj¹cych zas³onê iluzji i przemieszcza siê poza rzeczywistoœÌ dualistycznych przeciwieùstw (dobro-z³o), poznaj¹c ¿ycie w wielowymiarowej przestrzeni.

Dotychczasowy stan ludzkiego uÂśpienia i nieÂświadomoÂści koĂączy siĂŞ bezpowrotnie, dziĂŞki czemu otwiera siĂŞ przed ludzkoÂściÂą nowa era wskutek transformacji postrzegania Âżycia z linearnego w holograficzny. Na poziomie fizycznym zaczĂŞliÂśmy juÂż dostrzegaĂŚ odwzorowanie geometrycznych wzorĂłw wszechÂświata. Z nowej perspektywy nie ma zasadniczej ró¿nicy pomiĂŞdzy atomem, galaktykÂą, czakrÂą, falÂą na wodzie od spadajÂącej kropli, ani wirujÂącym Derwiszem w czasie ceremonii Sufich. To tylko kwestia skali i percepcji wedle prawa ”jak na gĂłrze , tak na dole”.

We wszystkich tych zjawiskach jest coœ, co sugeruje istnienie fundamentalnego, archetypicznego wzorca ponad nasz¹ œwiadomoœci¹ , odwzorowuj¹cego jednoœÌ wszystkiego co istnieje.

Podstawowe zjawisko, które pomog³o nam nieco ods³oniÌ zas³onê ostatecznej Prawdy , jest wibracja dŸwiêku, która doprowadzi³a nas do poznania zasad œwiêtej geometrii, przejawiaj¹cej siê w ka¿dym punkcie egzystencji. Pierwszym cz³owiekiem , który zaobserwowa³ i opisa³ zjawisko kszta³towania siê elementów fizycznie namacalnych w geometryczne wzory pod p³ywem wibracji dŸwiêku by³ niemiecki fizyk i muzyk ,Ernst Chladni(1756-1827). Jego eksperyment by³ bardzo prosty. Otó¿ , równomiernie nasypa³ cienk¹ warstwê piasku na p³aski metalowy talerz, a nastêpnie przeci¹gn¹³ wiolinowym smyczkiem po jego krawêdzi. W zale¿noœci od sposobu wykonania tego ruchu, na powierzchni talerza piasek przybiera³ ró¿norodne, z³o¿one formy geometryczne.

W latach 50-tych pionierskie prace na tym polu przeprowadzi³ szwajcarski fizyk Hans Jenny(1904-72), który opisa³ swoje eksperymenty pod nazw¹ Cymatics (badanie zjawiska fali). Fotograficznie unaoczni³ ró¿norodnoœÌ geometrycznych , symetrycznych form tworzonych przez fale dŸwiêkowe oddzia³uj¹ce na ró¿ne rodzaje skupienia materii (proszek, pasta, p³yn) ,które zawarto w publikacji Cymatics, vol I&II(Macromedia publ.2001).

W ostatnim czasie japoùski naukowiec, Masaru Emoto fotograficznie udokumentowa³ fenomen pamiêci wody, w której tworzy siê niejako zapis informacji falowo docieraj¹cych do niej. Zarówno ekspozycja na dŸwiêk (muzyka, s³owa) , jak i obrazy (zdjêcia , kolory) ulega³a odwzorowaniu w geometrycznych kszta³tach kryszta³ów zamra¿anej wody.

Kontynuatorem obserwacji Chladni i Jenny by³ Alexander Lauterwasser,który przeprowadzi³ szereg eksperymentów z wod¹ i dŸwiêkiem. W swej ksi¹¿ce zamieœci³ absolutnie magiczn¹ kolekcjê kolorowych fotografii obrazuj¹cej œwiêt¹ geometriê wody poddanej oddzia³ywaniu muzyki Wschodu i Zachodu.Zawar³ w niej oddzia³ywanie gongów, wyœpiewywanych mantr, psalmów tybetaùskich mnichów,rytmów Sufich ,a równie¿ wielu kompozytorów, od Bacha do Stockhausena, a tak¿e czystych dŸwiêków fal ró¿nych czestotliwoœci.

 

W Nowym Testamencie czytamy: “Na poczÂątku byÂło SÂłowo i SÂłowo byÂło z Bogiem i SÂłowo byÂło Bogiem”. W tym zdaniu zawarta jest uzdrawiajÂąca moc harmonicznych wibracji .

ÂŚwiat jest nadal wielkÂą tajemnicÂą, ale nauka zbliÂża siĂŞ coraz bardziej do poznania Prawdy.

W “The Independent” (30 kwiecieĂą 2001), doniesiono ze naukowcy zarejestrowali dÂźwiĂŞk kreacji przy uÂżyciu instrumentu, ktĂłry moÂże cofn¹Ì siĂŞ do poczÂątku stworzenia.

Odkryto harmoniczne nuty, maleĂąkie fale dÂźwiĂŞku, ktĂłre stajÂą siĂŞ ziarnami materii formujÂącej gwiazdy, galaktyki i ukÂłady sÂłoneczne. PoczÂątek naszej egzystencji byÂł czysta wibracjÂą. SÂłowo “Wibracja” zaczyna siĂŞ na literĂŞ “W”, ktĂłrej powtarzanie wytwarza falĂŞ dÂźwiĂŞkowÂą.

Informacja o fundamentalnej wibracji,ktĂłra zainicjowaÂła powstanie naszego Âświata jest zawarta w Genesis:”I BĂłg powiedziaÂł-Niech bĂŞdzie ÂświatÂło i staÂło siĂŞ ÂświatÂło”.NajprostszÂą definicjÂą Stworzenia jest Ruch, ale nie taki zwykÂły, prosty ruch,lecz ogromny, wielopoziomowy wzorzec wibracji, czyli czĂŞstotliwoÂści. Fala wibracji jest jakby po³¹czeniem dwĂłch przeciwstawnych siÂł “gĂłra – dó³”, Yang w parze z Yin. Nie byÂłoby fali bez wspó³istnienia tych dwĂłch aspektĂłw, mĂŞskiego i ÂżeĂąskiego. Bezruch nie istnieje bez-ruchu, ktĂłry jest napĂŞdem nie majÂącej koĂąca kreacji. To wspó³granie przeciwieĂąstw jest ÂźrĂłdÂłem wibracji istniejÂących na wszystkich pÂłaszczyznach istnienia, sÂłyszalnych i niesÂłyslnych.Tak wiec kaÂżda ludzka istota jest potomkiem pierwotnej wibracji, zawierajÂącej w sobie wszystkie moÂżliwoÂści.Poruszamy siĂŞ jakby na fali tej fundamentalnej wibracji i gdybyÂśmy mogli czuĂŚ jej oddziaÂływanie i kierunek w kaÂżdej sekundzie istnienia, bylibyÂśmy wszyscy zrealizowanymi personami ,zgodnie z naszym przeznaczeniem .

Per-sona to skrĂłt od ÂłaciĂąskiego per-sonare, co oznacza “przez dÂźwiĂŞk”. WedÂług hinduskiej filozofii “natura jest ÂświadomoÂściÂą pulsacji”. WÂłaÂśnie dlatego dÂźwiĂŞk mantry Om uznano za “ÂŚwiĂŞtÂą wibracjĂŞ”.SamogÂłoska “O” z otwartymi ustami symbolizuje “uniwersalne Ja”, natomiast spó³gÂłoska “M” wymawiana przy zamkniĂŞtych ustach to “indywidualne Ja” . Po Âłacinie OMnes znaczy “wszystko”, co po angielsku wyraÂża all, zawarte w sÂłowie Allah , a rĂłwnieÂż Alleluja.

JeÂśli caÂły wszechÂświat jest tak wspaniale nastrojony nieskoĂączonÂą iloÂściÂą czĂŞstotliwoÂści, to wedle zasady “jak na gĂłrze ,tak na dole” wszyscy bez wyjÂątku jesteÂśmy tym samym. Popatrzmy na ÂśmigÂło samolotu w bezruchu. Dostrzegamy poszczegĂłlne ramiona. JeÂśli wprawimy je w ruch widzimy coÂś zupeÂłnie odmiennego, jakby nieruchomy owalny obiekt.Wszystko jest jednÂą caÂłoÂściÂą . Aby poczuĂŚ to zjednoczenie z wszechÂświatem i porzuciĂŚ iluzjĂŞ odrĂŞbnoÂści, trzeba przenieœÌ siĂŞ do wyÂższego wymiaru egzystencji , wejœÌ w wibracjĂŞ o wyÂższych czĂŞstotliwoÂściach. NiezdolnoœÌ dokonania tego wynika jedynie z nieÂświadomoÂści posiadania w sobie takiego potencjaÂłu. Podobnie jest z samochodem. JeÂśli wiemy, ze maksymalna jego prĂŞdkoœÌ nie przekracza 120km/godzinĂŞ, to nigdy nie prĂłbujemy jechaĂŚ nim szybciej. O ile ta zasada odnosi siĂŞ do wyprodukowanych przez czÂłowieka pojazdĂłw, to nie dotyczy ona istoty ludzkiej, ktĂłra jest nieograniczona, choĂŚ sama postanowiÂła od wiekĂłw usidliĂŚ siebie w wiĂŞzieniu narzuconych przez siebie ograniczeĂą. Nieograniczona iloœÌ czĂŞstotliwoÂści we wszechÂświecie oznacza , ze dysponujemy takim zakresem moÂżliwoÂści, ktĂłry nie mieÂści siĂŞ w naszych umysÂłach, posÂługujÂących siĂŞ u wiĂŞkszoÂści z nas starymi, zupeÂłnie nieadekwatnymi do Prawdy programami. Obecnie wkraczamy w zupeÂłnie nowÂą erĂŞ egzystencji, nowe wibracje miĂŞdzyplanetarne, a to oznacza, Âże musimy ulec poteÂżnym zmianom w zakresie postrzegania , i myÂślenia. Im bardziej bĂŞdziemy siĂŞ opieraĂŚ temu co nowe, tym bardziej uczucie zagubienia i bezsensu z poczuciem frustracji bĂŞdzie nas wypeÂłniaĂŚ. Podobnie jest z komputerami, ktĂłre co kilka lat stajÂą sie bezuÂżyteczne, wskutek nieaktualnych oprogramowaĂą i zbyt maÂłej pamiĂŞci twardych dyskĂłw. W tym zakresie rozumiemy i godzimy siĂŞ na wymianĂŞ sprzĂŞtu co parĂŞ lat, ale w stosunku do samych siebie nie dopuszczamy takiej moÂżliwoÂści. PrawidÂła obowiÂązujÂące za Âżycia naszych przodkĂłw, a nawet rodzicĂłw stajÂą siĂŞ z biegiem lat coraz bardziej nieaktualne. Nie da siĂŞ juz zastosowaĂŚ systemĂłw wychowawczych w stosunku do naszych dzieci, w ktĂłrych sami byliÂśmy wychowywani. RodzÂą siĂŞ nowe dzieci nazywane Indygo, KrysztaÂłowe, o znacznie wyÂższym poziomie ÂświadomoÂści, ktĂłrych postrzeganie , inteligencja sÂą nieporĂłwnywalnie wiĂŞksze w stosunku do nas .

Ich wraÂżliwoœÌ, intuicja pozwalajÂą im “widzieĂŚ” PrawdĂŞ i funkcjonowaĂŚ na znacznie wyÂższych wibracjach.

EsencjÂą leczenia dÂźwiĂŞkiem jest nastrajanie instrumentu muzycznego jakim jest istota ludzka. KaÂżda tkanka, kaÂżdy narzÂąd ma swoja okreÂślonÂą wibracjĂŞ.W przypadku zaburzeĂą ich funkcjonowania moÂżemy przywrĂłciĂŚ stan zdrowia poprzez przekazywanie wÂłaÂściwych dla danej strefy wibracji , weszÂła ona w rezonans z podawanym dÂźwiĂŞkiem i zaczĂŞÂła prawidÂłowo funkcjonowaĂŚ. Jakakolwiek czeœÌ nas choruje , moÂżemy poprzez “przypomnienie”jej zdrowych czĂŞstotliwoÂści , przywrĂłciĂŚ do zdrowia. LeczÂące wibracje moÂżemy przekazywaĂŚ poprzez dÂźwiĂŞk, kolor, leki homeopatyczne, ale rĂłwnieÂż dziĂŞki uzdrawiajÂącemu oddziaÂływaniu bioenergoterapeuty, ktĂłry poprzez swoje dÂłonie przekazuje lecznicze czĂŞstotliwoÂści choremu.

Maj¹c œwiadomoœÌ jednoœci istnieù ludzkich, rozumiemy dlaczego tak bardzo oddzia³ujemy na siebie wzajemnie. Czasem wchodzimy w rezonans i wtedy czujemy siê z kimœ , a innym razem w dysonans, który nas mêczy i powoduje zaburzenia zdrowotne.

Jest to spowodowane wspó³gr¹ pomiêdzy naszymi polami energii subtelnych, które stale zmieniaja siê pod wp³ywem emocji, rodz¹cych siê w oparciu o ró¿ne systemy zakodowanych przekonaù.

LĂŞk, zÂłoœÌ, agresja,frustracja, zazdroœÌ,depresja wprowadzajÂą nas w stan niskich wibracji, natomiast radoœÌ, lekkoœÌ, czuÂłoœÌ, miÂłoœÌ, zadowolenie sÂą wysoko-wibracyjne. To co czujemy “wyÂświetla “ siĂŞ w naszej aurze.Nie trzeba nic mĂłwiĂŚ, by osoba osoba widzÂąca lub odczuwajÂąca Âświat energii subtelnych wiedziaÂła jaki jest nasz aktualny stan. SkutecznoœÌ oddziaÂływania leczniczego w zakresie energii subtelnych, wyraÂźnie wzrasta gdy poziom ÂświadomoÂści osoby udzielajÂącej pomocy obejmuje taka wraÂżliwoœÌ, a podstawowym uczuciem w stosunku do pacjenta jest miÂłoœÌ poza wymiarem fizycznym. PoniewaÂż nasze ciaÂło moÂże funkcjonowaĂŚ dobrze tylko wtedy gdy nasz stan emocjonalny jest dobry, tak wiĂŞc wÂłaÂściwe leczenie musi oddziaÂływaĂŚ na wszystkie aspekty naszego Âżycia, widzialne i niewidzialne. Zajmowanie siĂŞ samym ciaÂłem jest dziaÂłaniem bardzo ograniczonym, dajÂącym jedynie doraÂźny efekt.

ChcÂąc przywrĂłciĂŚ rĂłwnowagĂŞ i zdrowe funkcjonowanie caÂłego organizmu naleÂży oddziaÂływaĂŚ rĂłwnoczeÂśnie na wszystkich poziomach, co oznacza nie tylko “kÂąpiele w dÂźwiĂŞku” ,ale rĂłwnieÂż stopniowÂą transformacjĂŞ zakodowanych u pacjenta programĂłw. WzrastajÂąca ÂświadomoœÌ umoÂżliwia zrozumienie, Âże odpowiedzialnoœÌ za wÂłasne zdrowie spoczywa w nas samych oraz ,Âże dysponujemy caÂłym “instrumentarium” ,sÂłu¿¹cym nam do przeprowadzenia procesu uzdrawiania siebie i utrzymywania stanu rĂłwnowagi. ZewnĂŞtrzna pomoc powinna wiĂŞc g³ównie koncentrowaĂŚ siĂŞ na przekazywaniu wiedzy dotyczÂącej wykorzystywania istniejÂących wewnÂątrz nas mechanizmĂłw samoleczenia i samo-profilaktyki zdrowotnej. Tylko wtedy gdy nasza globalna ÂświadomoœÌ pozwoli zastÂąpiĂŚ myÂślenie o roli lekarzy i terapeutĂłw w takim kierunku, bĂŞdziemy panami naszego zdrowia i mechanizmy autodestrukcyjne zniknÂą. DopĂłki sobie nie uÂświadamiamy jak wielkim potencjaÂłem dysponujemy, dopĂłty przerzucamy odpowiedzialnoœÌ za nasze zdrowie na innych ludzi. Od wiekĂłw kodowany w nas lĂŞk , majÂący bardzo niskÂą czĂŞstotliwoœÌ, stanowi g³ówne podÂłoÂże chorĂłb i frustracji. OsÂłabia nas i powoduje ,ze jesteÂśmy podatni na manipulacjĂŞ, ÂżyjÂąc w niezgodzie ze sobÂą. JeÂśli zamkniemy lwa w ZOO, traci on swĂłj majestat i si³ê w mgnieniu oka. JeÂśli odbierzemy dzikim ptakom moÂżliwoœÌ latania, zamykajÂąc je w klatkach, zaczynajÂą chorowaĂŚ i szybko odchodzÂą. ZwierzĂŞta udomowione , jak kotu i psy, chorujÂą dokÂładnie w taki sam sposĂłb jak ich wÂłaÂściciele. Nierzadko widzimy, ze zachowujÂą siĂŞ podobnie, a nawet chodza w podobny sposĂłb. BĂŞdÂąc w niewoli, kaÂżda ÂżyjÂąca istota traci automatycznie radoœÌ Âżycia, a potem jej ciaÂło podupada na zdrowiu. Niewola nie musi oznaczaĂŚ jedynie stanu narzuconego przez innych, ale rĂłwnieÂż , a moÂże przede wszystkim dotyczy Âżycia w klatce wÂłasnych ograniczeĂą.

WyobraŸmy sobie,¿e mamy w gara¿u pojazd kosmiczny, s³u¿¹cy do podró¿y w czasie i przestrzeni, a u¿ywamy go na codzieù jedynie by pojechaÌ na bazarek po zakupy. Nie próbujemy zapoznaÌ siê z ksi¹¿k¹ obs³ugi pojazdu, poniewa¿ nie zdajemy sobie sprawy, ze mo¿e ona zawieraÌ coœ wiêcej ni¿ ju¿ wiemy na jego temat. Jeœli zaczniemy dostrzegaÌ, ¿e inni , maj¹cy ten sam pojazd jad¹ nim du¿o dalej i szybciej, wtedy zagl¹damy do Ÿród³a wiedzy i po przestudiowaniu wytycznych ,wyruszamy w nieznan¹ do tej pory podró¿. Mo¿emy to zrobiÌ z naszym ¿yciem, zmieniaj¹c je w fascynuj¹c¹ podró¿ po nieznanych terytoriach.

To ciekawe,ze na codzieù otaczamy siê ró¿nego rodzaju muzyk¹, a tak ma³o o niej wiemy poza tym kto j¹ wykonuje. Jeœli podejdziemy do tego zagadnienia w sposób bardziej œwiadomy, wrêcz medytacyjny, wtedy odnotujemy zale¿noœÌ pomiêdzy stanem naszych emocji, a rodzajem preferowanej muzyki, staniemy siê po trosze psychoterapeutami samych siebie

Nasuwa sie pytanie w jaki sposĂłb praktycznie wykorzystywaĂŚ dÂźwiĂŞk poza sÂłuchaniem muzyki. Po pierwsze naleÂży sobie uÂświadomiĂŚ, Âże nasz aparat gÂłosowy zostaÂł nam ofiarowany nie tylko do mĂłwienia, ale i do Âśpiewania, nie tylko przez osoby zwiÂązane z muzykowaniem, ale przez wszystkich nas. NadeszÂły czasy , kiedy coraz wiĂŞcej ludzi rozumie rolĂŞ wÂłasnego gÂłosu w procesie odzyskiwania zdrowia, co pozwala na Âświadome jego zastosowanie w ukierunkowany sposĂłb, by nauczyĂŚ siĂŞ na codzieĂą stroiĂŚ swoje ciaÂło i leczyĂŚ w razie choroby.Muzyka to nie tylko wibracje wchodzÂące do uszu a potem rejestrowane i analizowane przez mĂłzg. Zakres jej dziaÂłania jest duÂżo szerszy, bowiem kiedy sÂłuchamy okreÂślonego rodzaju muzyki, czy dÂźwiĂŞkĂłw, nasze caÂłe pole bioenergetyczne (aura) ulega transformacji. JeÂśli “rozpÂływamy siĂŞ” sÂłuchajÂąc jakiegoÂś romantycznego utworu, nasza aura automatycznie poszerza siĂŞ i jej kolory oÂżywiajÂą z tendencjÂą do ró¿owoÂści i zieleni. JeÂśli muzyka brzmi mistycznie, dominuje wokó³ nas fiolet, a jeÂżeli sÂłuchamy bĂŞbnĂłw czy rytmĂłw aborygeĂąskich przepeÂłnia nas czerwieĂą. ÂŻrĂłdÂłem otaczajÂącego nas pola sÂą czakry promieniujÂące kolorami zaleÂżnymi od czĂŞstotliwoÂści ich wibracji.

WyobraŸmy sobie ,ze nap³ywa do nas nieustannie energia kosmiczna(magnetyczna) z góry i energia ziemska(elektryczna) z do³u, zasilaj¹c nas przez ca³e ¿ycie. Wzd³u¿ centralnej osi cia³a (krêgos³up) s¹ umieszczone oœrodki energetyczne zwane z sanskrytu Czakrami.Zwykle wyró¿nia siê ich siedem. Pe³ni¹ one rolê jakby centrali energii subtelnych, z których poprzez kana³y obwodowe (nadi, meridiany)energia dop³ywa do wszystkich czêœci cia³a. Ka¿da czakra ma odrêbn¹ czêstotliwoœÌ wibracji, o okreœlonej barwie. Rozk³ad kolorów w tych oœrodkach jest identyczny z obrazem œwiat³a przepuszczonego przez pryzmat (têcza).

Pierwsza czakra, najniÂżej poÂłoÂżona, o najmniejszej czĂŞstotliwoÂści fali, odpowiada kolorowi czerwonemu i nucie “do”. Druga jest pomaraĂączowa i brzmi “re”. Trzecia -¿ó³ta, “mi”.Czwarta-zielona, “fa”. PiÂąta-turkusowa, ”sol”. SzĂłsta-indygo, ”la”.SiĂłdma-fioletowa,”si”.

WydobywajÂąc z siebie nutĂŞ kaÂżdej z czakr, wywoÂłujemy zjawisko rezonansu, czyli to samo,ktĂłre stroiciel uzyskuje podczas strojenia fortepianu kamertonem.

JeÂśli w danym oÂśrodku jest zaburzenie przepÂływu energii, czyli czakra jest “chora” to przywracamy jej “zdrowie” poprzez ”przypomnienie” jakÂą musi mieĂŚ czĂŞstotliwoœÌ wibracji, by przyporzÂądkowane jej strefy narzÂądowe funkcjonowaÂły prawidÂłowo. Ten sam efekt mozemy uzyskaĂŚ przy pomocy ÂżrĂłdÂła czystego dÂźwiĂŞku, jakim jest kamerton, czy syntezator. Korzystajac z wÂłasnych zasobĂłw mozemy to robiĂŚ na codzieĂą, nie bĂŞdÂąc uzaleÂżnionymi od innych.

W ten sposĂłb nie dopuszczamy do rozwoju chorĂłb na poziomie fizycznym, poprzez szybkÂą naprawĂŞ na poziomie energii subtelnych.

JeÂśli przeĂŚwiczymy wyÂśpiewywanie gamy do-re-mi-fa-sol-la-si z odpowiedniÂą intonacjÂą i czystym gÂłosem to juÂż mamy pierwszy waÂżny etap nauki za sobÂą, bowiem codzienne staranne odÂśpiewywanie tych zgÂłosek daje nam juÂż pewne wyrĂłwnanie energii subtelnych w ciele.

Podczas wydawania z siebie dÂźwiĂŞku moÂżemy usÂłyszeĂŚ, ktĂłra nuta nam “nie wychodzi”. To sugeruje, Âże wÂłaÂśnie na tym poziomie istnieje zaburzenie. Np. jeÂśli nasze “do” (C)chrypi albo zacina siĂŞ , wiemy ze czakra pierwsza, podstawy, wymaga troski , czyli nastrojenia.w takich przypadkach najchĂŞtniej sÂłuchamy utworĂłw opartych na tym dÂźwiĂŞku. ZwróÌmy choĂŚby uwagĂŞ na fakt, ze intonowanie modlitwy w koÂściele czy meczecie opiera siĂŞ gÂłownie na nucie C. Dotyczy to rĂłwnieÂż Mantry Om.

WyÂśpiewywanie gamy moÂżemy zastÂąpiĂŚ znanymi od wiekĂłw mantrami. Najpopularniejszy jest wspomniany wczeÂśniej dÂźwiĂŞk OM, Âśpiewany na wydechu, okreÂślany przez wielu “pojazdem do czwartego wymiaru”. Okazuje sie, Âże prawidÂłowe jej wykonywanie, przywraca rĂłwnowagĂŞ hormonalnÂą poprzez oddziaÂływanie jej wibracji przekazanych poprzez podniebienie do przysadki mĂłzgowej , pozostajÂącej w zaleÂżnoÂści sprzĂŞÂżeĂą zwrotnych z tarczycÂą, jajnikami i nadnerczami. Bardzo waÂżne by pamiĂŞtaĂŚ o wÂłaÂściwym poÂłoÂżeniu jĂŞzyka, ktĂłry musi przylgn¹Ì do podniebienia miĂŞkkiego w chwili gdy przechodzimy z “O” do “M” i tam pozostawaĂŚ do koĂąca brzmienia tej spó³gÂłoski. JĂŞzyk jest niejako “prze³¹cznikiem” pomiĂŞdzy gÂłoÂśniÂą, wytwarzajÂącÂą dÂźwiĂŞki , a podniebieniem miĂŞkkim, ktĂłre przenosi wibracje na przysadkĂŞ mĂłzgowÂą.

ÂŚpiewanie w chĂłrze jest wspaniaÂłym sposobem wykorzystania gÂłosu dla potrzeb wÂłasnego ciaÂła i duszy. Zbiorowe wibracje sÂą duÂżo silniejsze , a wiĂŞc ich dziaÂłanie na funkcjonowanie caÂłego systemu energii subtelnych ma bardzo pozytywny wpÂływ prozdrowotny. W tym momencie staje siĂŞ zrozumiaÂły zwyczaj “OM-owania ” mnichĂłw buddyjskich, czy zbiorowego recytowania, a w zasadzie wyÂśpiewywania ÂŚwiĂŞtego Koranu.
http://www.nellyradwanowska.com/index.php?id=5&name=Dzwiek_i_Kolor