Potomstwo wĂŞÂża

"Jest plemiĂŞ, co ojcu zÂłorzeczy i matce nie chce bÂłogosÂławiĂŚ.
Jest plemiĂŞ w swych oczach niewinne, a nie jest obmyte z brudĂłw.
Jest plemiĂŞ o wzroku wyniosÂłym, powieki ma w gĂłrĂŞ wzniesione.
Jest plemiĂŞ o zĂŞbach jak miecze, o zĂŞbach trzonowych jak noÂże, by wygryÂźĂŚ uciemiĂŞÂżonych z kraju, a spoÂśrĂłd ludzi nĂŞdzarzy."
PrzysÂłĂłw 30,11-14

Potomstwo WĂŞÂża

Doktryna ta, albo objawienie SÂłowa, siĂŞga samego poczÂątku stworzenia, kiedy to BĂłg stworzyÂł anioÂłĂłw, aby Mu sÂłuÂżyli i oddawali czeÂśĂŚ. BĂłg stworzyÂł wszelkiego rodzaju istoty duchowe. Ponad nimi wszystkimi staÂł szatan, nazywany lucyferem ( "Jutrzenka" ). ByÂł on najwyÂżej w hierarhii anioÂłĂłw i wyÂższym od niego byÂł tylko sam BĂłg.

Co siĂŞ wiĂŞc staÂło, Âże bĂŞdÂąc tak wysoko upadÂł tak nisko? Kim on jest i jakie byÂły myÂśli jego serca?

JakÂże to spadÂłeÂś z niebios, JaÂśniejÂący, Synu Jutrzenki? JakÂże runÂąÂłeÂś na ziemiĂŞ, ty, ktĂłry podbijaÂłeÂś narody? Ty, ktĂłry mĂłwiÂłeÂś w swym sercu: WstÂąpiĂŞ na niebiosa; powyÂżej gwiazd BoÂżych (synowie Boga - przyp.) postawiĂŞ mĂłj tron. ZasiÂądĂŞ na GĂłrze Obrad, na kraĂącach pĂłÂłnocy. WstÂąpiĂŞ na szczyty obÂłokĂłw, zrĂłwnam siĂŞ z NajwyÂższym. Jak to? StrÂąconyÂś do Szeolu na samo dno OtchÂłani! (Iz 14,12)

ByÂłeÂś odbiciem doskonaÂłoÂści, peÂłen mÂądroÂści i niezrĂłwnanie piĂŞkny. MieszkaÂłeÂś w Edenie, ogrodzie BoÂżym; okrywaÂły ciĂŞ wszelkiego rodzaju szlachetne kamienie. Jako wielkiego cheruba opiekunem ustanowiÂłem ciĂŞ na ÂświĂŞtej gĂłrze BoÂżej. ByÂłeÂś doskonaÂły w postĂŞpowaniu swoim od dni twego stworzenia, aÂż znalazÂła siĂŞ w tobie nieprawoÂśĂŚ. Serce twoje staÂło siĂŞ wyniosÂłe z powodu twej piĂŞknoÂści, zanikÂła twoja mÂądroÂśĂŚ z powodu swojej ÂświetnoÂści. RzuciÂłem ciĂŞ na ziemiĂŞ. Ez 28

Sam bowiem szatan podaje siĂŞ za anioÂła ÂświatÂłoÂści. Nic przeto wielkiego, Âże i jego sÂłudzy podszywajÂą siĂŞ pod sprawiedliwoÂśĂŚ. Ale skoĂączÂą wedÂług swoich uczynkĂłw. (II Kor 11,14)

Co moÂżna wiĂŞc o nim powiedzieĂŚ? ByÂł odbiciem doskonaÂłoÂści, peÂłen poznania (mÂądroÂści) i niezrĂłwnanie piĂŞkny. OtaczaÂł siĂŞ piĂŞknymi kamieniami. (bgactwo!) A jednak znalazÂła siĂŞ w nim rĂłwnieÂż zazdroÂśĂŚ, pycha i wyniosÂłoÂśĂŚ. ZapragnÂąÂł staĂŚ siĂŞ rĂłwnym Bogu. WystÂąpiÂł wiĂŞc przeciwko Niemu. SÂą to bardzo waÂżne cechy, ktĂłre bĂŞdÂą przejawiaÂły siĂŞ w jego potomstwie poprzez wszystkie wieki. Niewiele wiemy o tym co siĂŞ wydarzyÂło, jednak Pismo daje nam Âświadectwo walki, ktĂłra stoczyÂła siĂŞ w niebie. Walczyli anioÂłowie, a ostatecznie szatan i jego anioÂłowie, ktĂłrzy mu uwierzyli zostali pokonani i zrzuceni na ziemiĂŞ. (Obj. 12,7-9)

Co siĂŞ wydarzyÂło w niebie w duchowym zakresie powtĂłrzyÂło siĂŞ nastĂŞpnie zarĂłwno w duchowym, jak i cielesnym zakresie na ziemi.

Bowiem BĂłg pragnÂąÂł teÂż mieĂŚ syna, ktĂłry byÂłby Jego odbiciem, i wyraÂżaÂł by Jego cechy, charakter, moc i autorytet.

A wreszcie rzekÂł BĂłg: UczyĂąmy czÂłowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydÂłem, nad ziemiÂą i nad wszystkimi zwierzĂŞtami peÂłzajÂącymi po ziemi!

ZaczÂąÂł wiĂŞc ksztaÂłtowaĂŚ ziemiĂŞ, ktĂłra miaÂła byĂŚ domem dla BoÂżych dzieci. PiÂątego dnia stworzyÂł wszystkie zwierzĂŞta, od prostych jednokomĂłrkowcĂłw, aÂż po najwyÂższe formy.

BĂłg rzekÂł: Niechaj ziemia wyda istoty Âżywe rĂłÂżnego rodzaju: bydÂło, zwierzĂŞta peÂłzajÂące i dzikie zwierzĂŞta wedÂług ich gatunkĂłw! I staÂło siĂŞ tak. BĂłg uczyniÂł rĂłÂżne gatunki dzikich zwierzÂąt, bydÂła i wszelkich zwierzÂąt peÂłzajÂących po ziemi.

Tak zostaÂły stworzone wszystkie gatunki zwierzÂąt, a miĂŞdzy nimi i wÂąÂż. CzÂłowiek zaÂś byÂł postawiony ponad tym wszystkim, byÂł Synem Boga i miaÂł panowaĂŚ w mocy i autorytecie swego Ojca ponad caÂłÂą ziemiÂą i stworzeniem na niej. Wszystko miaÂło sÂłuÂżyĂŚ jemu.

WydawaÂłoby siĂŞ, Âże najwyÂższÂą formÂą przed czÂłowiekiem jest szympans. Przy czym zwolennicy teorii ewolucji twierdzÂą, Âże brakuje zaledwie jednego ogniwa pomiĂŞdzy Âświatem zwierzĂŞcym, a czÂłowiekiem. Brakuje jakiegoÂś gatunku, ktĂłry staÂł wyÂżej niÂż szympans, a niÂżej niÂż czÂłowiek. Gdyby nie polegali tak bardzo na swojej wiedzy ale zechcieli przyjÂąĂŚ proste objawienie BoÂżego SÂłowa, znaleÂźli by swojÂą odpowiedÂź.

A wÂąÂż byÂł bardziej przebiegÂły ("inteligentny, sprytny" - przyp.) niÂż wszystkie zwierzĂŞta lÂądowe, ktĂłre Pan BĂłg stworzyÂł.

Bowiem to waÂśnie wÂąÂż staÂł ponad tym wszystkim co stworzyÂł BĂłg, ponad caÂłym zwierzĂŞcym Âświatem. Ta myÂśl wydaje siĂŞ nam nie do pogodzenia, gdyÂż nasza wiedza i inteligencja podsuwa nam przed oczy niemego, peÂłzajÂącego na brzuchu gada, z rozdwojonym jĂŞzykiem i wampirzymi zĂŞbami zawierajÂącymi truciznĂŞ.

Kiedy jednak spojrzymy do Pisma, przekonujemy siĂŞ, Âże nie takim byÂł na samym poczÂątku! ByÂł on doskonaÂłym zwierzĂŞciem, niezwykle inteligentnym i piĂŞknym oraz podobnym czÂłowiekowi. Nie moÂże dziwiĂŚ wiĂŞc fakt, Âże Ewa wdaÂła siĂŞ z nim w rozmowĂŞ i wcale jÂą nie dziwiÂło to, Âże rozmawia ze zwierzĂŞciem.

Nie dziwi teÂż fakt, Âże to wÂłaÂśnie do niego przyszedÂł szatan i zwiĂłdÂł jako pierwszego. WÂąÂż bowiem byÂł tym samym na ziemi, czym szatan byÂł w niebie! ByÂł odbiciem czÂłowieka, jak szatan byÂł odbiciem Boga. I z tego samego powodu, co szatan, upadÂł. W nim rĂłwnieÂż znajdujemy wszystkie cechy, ktĂłre posiadaÂł w sobie szatan.

Tak staÂł siĂŞ pierwszym spoÂśrĂłd stworzeĂą, ktĂłry przyjÂąÂł ewangeliĂŞ szatana. Z tÂą "ewangeliÂą poznania" stanÂąÂł przed EwÂą. Czemu wÂąÂż nie uwiĂłdÂł Adama? Jego "ewangelia" byÂła tak bardzo podobna do Prawdy, Âże Ewa daÂła mu posÂłuch. UÂżyÂł on do tego przekazanej mu przez szatana taktyki: intelektualne poznanie i cytowanie SÂłowa BoÂżego. Gdyby to byÂło 100 % kÂłamstwa wtedy Ewa nigdy by mu nie uwierzyÂła. On uÂżyÂł 99 % prawdy i do tego dodaÂł 1 % swojej interpretacji SÂłowa!

On to rzekÂł do niewiasty: Czy rzeczywiÂście BĂłg powiedziaÂł: Nie jedzcie owocĂłw ze wszystkich drzew tego ogrodu? (cytat-przyp.) Niewiasta odpowiedziaÂła wĂŞÂżowi: Owoce z drzew tego ogrodu jeÂśĂŚ moÂżemy, tylko o owocach z drzewa, ktĂłre jest w Âśrodku ogrodu, BĂłg powiedziaÂł: Nie wolno wam jeÂśĂŚ z niego, a nawet go dotykaĂŚ, abyÂście nie pomarli. Wtedy rzekÂł wÂąÂż do niewiasty: Na pewno nie umrzecie! Ale (interpretacja-przyp.) wie BĂłg, Âże gdy spoÂżyjecie owoc z tego drzewa, otworzÂą siĂŞ wam oczy i tak jak BĂłg bĂŞdziecie znali dobro i zÂło.

On jej powiedziaÂł prawdĂŞ: ich oczy rzeczywiÂście siĂŞ otworzyÂły i poznali, Âże sÂą nadzy. On dodaÂł do SÂłowa Boga tylko jedno sÂłowo: "nie" oraz wytÂłumaczyÂł Ewie, co wedÂług niego miaÂł na myÂśli BĂłg mĂłwiÂąc im te sÂłowa. JednakÂże to przyniosÂło ÂśmierĂŚ. WÂąÂż zazroszcÂąc czÂłowiekowi pozycji i chwaÂły, sprowadziÂł ÂśmierĂŚ do rasy Adama.

Wtedy niewiasta spostrzegÂła, Âże drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, Âże jest ono rozkoszÂą dla oczu i Âże owoce tego drzewa nadajÂą siĂŞ do zdobycia wiedzy. ZerwaÂła zatem z niego owoc, skosztowaÂła i daÂła swemu mĂŞÂżowi, ktĂłry byÂł z niÂą: a on zjadÂł. A wtedy otworzyÂły siĂŞ im obojgu oczy i poznali, Âże sÂą nadzy; spletli wiĂŞc gaÂłÂązki figowe i zrobili sobie przepaski.

JeÂżeli tym owocem byÂło po prostu jabÂłko lub figa, wtedy powinniÂśmy rozdawaĂŚ te owoce ludziom na plaÂżach, moÂże wtedy poznaliby Âże sÂą nadzy i zrobiliby to co Adam i Ewa - ubrali by siĂŞ zawstydzeni. Ale to nie byÂły jabÂłka ani figi. To byÂł akt cudzoÂłĂłstwa, przez ktĂłry wÂąÂż doprowadziÂł rasĂŞ ludzkÂą do skrzyÂżowania oraz przekazaÂł swoje cechy dziedziczne swoim potomkom z Ewy.

BĂłg rzekÂł do wĂŞÂża: Dlatego, Âże to uczyniÂłeÂś (...) wprowadzam nieprzyjaÂźĂą miĂŞdzy ciebie i niewiastĂŞ, pomiĂŞdzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiaÂżdÂży ci gÂłowĂŞ, a ty zmiaÂżdÂżysz mu piĂŞtĂŞ.

CzyÂż moÂżna to powiedzieĂŚ jaÂśniej? LudzkoÂśĂŚ odtÂąd podzieliÂła siĂŞ na "potomstwo niewiasty" i "potomstwo wĂŞÂża". WidaĂŚ to w kaÂżdej biblijnej genaologii. Dwie linie.

JakaÂż to istnieje bowiem nieprzyjaÂźĂą pomiĂŞdzy potomstwem kobiety, a potomstwem wĂŞÂża? Co jest tym potomstwem? Gady? Ewa urodziÂła synĂłw i cĂłrki Adamowi - BoÂżemu synowi. To byÂło jej potomstwo. Ale gdzie jest nasienie wĂŞÂża? Czy to znaczy, Âże BoÂże dzieci majÂą w nienawiÂści i nieprzyjaÂźni gatunek wĂŞÂży? To nie gady peÂłzajÂące na brzuchu nienawidzÂą BoÂżych dzieci i niszczÂą ewangeliĂŞ. To nie ich mamy siĂŞ wystrzegaĂŚ. Jest to potomstwo wĂŞÂża z Ewy.
Dlaczego jednak nie moÂżemy wykopaĂŚ Âżadnych koÂści wĂŞÂża takim jakim go opisuje Biblia? Czemu archeolodzy nie mogÂą znaleÂźĂŚ swojego "brakujÂącego ogniwa ewolucji"?

BĂłg rzekÂł do wĂŞÂża: PoniewaÂż to uczyniÂłeÂś, bÂądÂź przeklĂŞty wÂśrĂłd wszystkich zwierzÂąt domowych i polnych; na brzuchu bĂŞdziesz siĂŞ czoÂłgaÂł i proch bĂŞdziesz jadÂł po wszystkie dni twego istnienia.

JakÂże prosta jest odpowiedÂź. KaÂżda jego koÂśĂŚ zostaÂła zmieniona i odtÂąd jest w takiej postaci jakÂą znamy dzisiaj. Taki los spotkaÂł wĂŞÂża. Z samej gĂłry, zostaÂł jak szatam, strÂącony na sam dĂłÂł, na ziemiĂŞ! Co siĂŞ jednak staÂło z jego potomkiem? Wiemy, Âże Ewa zostaÂła zwiedziona i uwierzyÂła kÂłamstwu. Do tego stopnia, Âże kiedy urodziÂł siĂŞ Kain, myÂślaÂła, Âże i on pochodzi od Boga, powiedziaÂła bowiem: "OtrzymaÂłam mĂŞÂżczyznĂŞ od Pana". Nie znajdujemy jednak w Biblii ani jednego miejsca, ktĂłre by potwierdzaÂło, Âże Adam byÂł jego ojcem. Natomiast znajdujemy inne jasne Âświadectwo:

Taka bowiem jest wola BoÂża, ktĂłrÂą objawiono nam od poczÂątku, abyÂśmy siĂŞ wzajemnie miÂłowali. Nie tak, jak Kain, ktĂłry pochodziÂł od ZÂłego. ( I J 3,12 )

Jak wiemy rĂłwnieÂż Adam spoÂżyÂł z drzewa poznania z rÂąk swej Âżony. WiĂŞc powinno byĂŚ dwĂłch potomkĂłw. Pierwszy od wĂŞÂża, drugi od Adama.

MĂŞÂżczyzna poznaÂł swojÂą ÂżonĂŞ EwĂŞ. A ona poczĂŞÂła i urodziÂła Kaina, i rzekÂła: OtrzymaÂłam mĂŞÂżczyznĂŞ od Pana. A potem urodziÂła jeszcze Abla, jego brata. (Rdz 4,1)

RĂłwnieÂż w tym wierszu "poznanie" odnosi siĂŞ do intymnego zwiÂązku pomiĂŞdzy kobietÂą i mĂŞÂżczyznÂą. JeÂżeli wiĂŞc Adam "poznaÂł" swojÂą ÂżonĂŞ TYLKO jeden raz, a ona urodziÂła najpierw Kaina, a potem Abla; to oznacza, Âże byÂły to bliÂźniĂŞta i kolejnoÂśĂŚ urodzin byÂła zgodna z kolejnoÂściÂą poczĂŞĂŚ. BliÂźniĂŞta od dwĂłch rĂłÂżnych ojcĂłw, to znany medycynie od wielu lat fakt.

Prawo dziedziczenia mĂłwi, Âże potomstwo dziedziczy cechy swoich rodzicĂłw. Przyjrzyjmy siĂŞ wiĂŞc cechom bliÂźniÂąt. JeÂśli bowiem pochodzili od dwĂłch ojcĂłw, to muszÂą wystÂąpiĂŚ pomiĂŞdzy nimi rĂłÂżne cechy oraz nieprzyjaÂźĂą o ktĂłrej powiedziaÂł BĂłg. Jest to bardzo waÂżne, gdyÂż w ten sposĂłb, bĂŞdziemy umieli zidentyfikowaĂŚ to potomstwo i dzisiaj.

Kain skÂładaÂł dla Pana w ofierze pÂłody roli, zaÂś Abel skÂładaÂł rĂłwnieÂż pierwociny ze swej trzody i z ich tÂłuszczu, Pan wejrzaÂł na Abla i na jego ofiarĂŞ; na Kaina zaÂś i na jego ofiarĂŞ nie chciaÂł patrzeĂŚ. SmuciÂło to Kaina bardzo i chodziÂł z ponurÂą twarzÂą. Pan zapytaÂł Kaina: Dlaczego jesteÂś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? PrzecieÂż gdybyÂś postĂŞpowaÂł dobrze, miaÂłbyÂś twarz pogodnÂą; jeÂżeli zaÂś nie bĂŞdziesz dobrze postĂŞpowaÂł, grzech leÂży u wrĂłt i czyha na ciebie, a przecieÂż ty masz nad nim panowaĂŚ.

RzekÂł Kain do Abla, brata swego: ChodÂźmy na pole. A gdy byli na polu, Kain rzuciÂł siĂŞ na swego brata Abla i zabiÂł go. Wtedy BĂłg zapytaÂł Kaina: Gdzie jest brat twĂłj, Abel? On odpowiedziaÂł: Nie wiem. (kÂłamstwo - przyp.) CzyÂż jestem strĂłÂżem brata mego?

Obaj byli religijni, obaj skÂładali ofiary temu samemu Bogu. Jednak religijnoÂśĂŚ Kaina byÂła inna. On sÂłuÂżyÂł Bogu w oparciu o swoje wyobraÂżenia. Nie posiadaÂł wiary, ktĂłra jest duchowym objawieniem SÂłowa BoÂżego. A poniewaÂż jego ojciec lubowaÂł siĂŞ w piĂŞknie, rĂłwnieÂż on pragnÂąÂł swÂą ofiarĂŞ i oÂłtarz uczyniĂŚ piĂŞknym. ZÂłoÂżyÂł wiĂŞc Bogu w ofierze kwiaty i pÂłody roli. Nie widziaÂł niczego piĂŞknego w ofierze Abla. - "Bo cĂłÂż piĂŞknego w zabijanym baranku, ktĂłrego krew z rozciĂŞtego gardÂła plami oÂłtarz i wszystko w okoÂło?!"

Przez wiarĂŞ Abel zÂłoÂżyÂł Bogu ofiarĂŞ cenniejszÂą od Kaina, za co otrzymaÂł Âświadectwo, iÂż jest sprawiedliwy. BĂłg bowiem zaÂświadczyÂł o jego darach, toteÂż choĂŚ umarÂł, przez niÂą jeszcze mĂłwi. (Hbr 11,4)

Abel przez wiarĂŞ wiedziaÂł, Âże zapÂłatÂą za Âżycie, musi byĂŚ niewinne Âżycie. On wiedziaÂł, Âże BĂłg w Edenie wybaczyÂł swoim dzieciom i zabiÂł, jako ofiarĂŞ za ich grzech baranka, ktĂłrego skĂłrami ich odziaÂł. JuÂż wtedy On wskazywaÂł na doskonaÂłego Baranka BoÂżego, ktĂłry miaÂł przyjÂśĂŚ pĂłÂźniej, aby odkupiĂŚ doskonale Swoje dzieci i przywrĂłciĂŚ ich z powrotem do stanu sprzed upadku. ChoĂŚ Kain znaÂł SÂłowo oraz widziaÂł przykÂład Abla, ktĂłry mĂłgÂł naÂśladowaĂŚ, brakowaÂło mu objawienia oraz pokory, aby ten wzĂłr naÂśladowaĂŚ, do czego namawiaÂł go sam BĂłg. Bardziej ceniÂł sobie swojÂą wÂłasnÂą "tradycjĂŞ" i "interpretacjĂŞ", przecieÂż byÂł taki "inteligentny i piĂŞkny - nie mĂłgÂł siĂŞ myliĂŚ!" Widzimy to potem przez wszystkie wieki u jego potomkĂłw.

Kain nie mĂłgÂł inaczej, jak zamanifestowaĂŚ naturĂŞ i cechy swojego ojca: religijnoÂśĂŚ opartÂą na inteligencji i ludzkiej tradycji, zawiÂśĂŚ, zazdroÂśĂŚ, kÂłamstwo i zabĂłjstwo na tle religijnym. A przy tym brak pokory i niezdolnoÂśĂŚ do ÂżaÂłowania swych czynĂłw i niezdolnoÂśĂŚ do pokuty. Kiedy bowiem jego zbrodnia wyszÂła na jaw, nie ÂżaÂłowaÂł, ani nie pokutowaÂł. A od Boga domagaÂł siĂŞ opieki. CzyÂż nie jest to czysta arogancja?

Abel zostaÂł wiĂŞc zabity, a Kain wypĂŞdzony. Wtedy Adam jeszcze raz "poznaÂł" swojÂą ÂżonĂŞ, a ta urodziÂła mu syna, ktĂłremu nadaÂła imiĂŞ Set, mĂłwiÂąc: "otrzymaÂłam potomka w miejsce Abla, ktĂłrego zabiÂł Kain."

OdtÂąd ludzkoÂśĂŚ podzieliÂła siĂŞ na potomstwo Kaina ( syna wĂŞÂża ) i potomstwo Adama ( syna BoÂżego ). Nikt z nasienia ( potomstwa ) wĂŞÂża, nigdy nie zostaÂł wymieniony pomiĂŞdzy potomkami Adama. Jacy zaÂś rodzice, takie dzieci:

Adam raz jeszcze poznaÂł swojÂą ÂżonĂŞ i ta urodziÂła mu syna, ktĂłremu daÂła imiĂŞ Set, gdyÂż - jak mĂłwiÂła - daÂł mi BĂłg potomka innego w zamian za Abla, ktĂłrego zabiÂł Kain. Setowi rĂłwnieÂż urodziÂł siĂŞ syn; Set daÂł mu imiĂŞ Enosz. Wtedy zaczĂŞto wzywaĂŚ imienia Pana. (Rodz 4,25)

Z tego potomstwa wywodzili siĂŞ miĂŞdzy innymi Enoch - siĂłdmy potomek po Adamie i prorok Noe, ktĂłry byÂł jego prawnukiem. O Enochu jest powiedziane:

Przez wiarĂŞ Enoch zostaÂł przeniesiony, aby nie oglÂądaÂł Âśmierci. I nie znaleziono go, poniewaÂż BĂłg go zabraÂł. Przed zabraniem bowiem otrzymaÂł Âświadectwo, iÂż podobaÂł siĂŞ Bogu. (Hbr 11)

Co zaÂś dowiadujemy siĂŞ o potomkach Kaina?

Kain poznaÂł swojÂą ÂżonĂŞ, a ona poczĂŞÂła i urodziÂła Henocha. Gdy Kain zbudowaÂł miasto, nazwaÂł je imieniem swego syna: Henoch. Henoch byÂł ojcem Irada, Irad ojcem Mechujaela, a Mechujael ojcem Metuszaela, Metuszael zaÂś Lameka. Lamek wziÂąÂł sobie dwie Âżony. ImiĂŞ jednej byÂło Ada, a drugiej - Silla. Ada urodziÂła Jabala; on to byÂł praojcem mieszkajÂących pod namiotami i pasterzy. Brat jego nazywaÂł siĂŞ Jubal; od niego to pochodzÂą wszyscy grajÂący na cytrze i na flecie. Silla - ona teÂż urodziÂła Tubal-Kaina; byÂł on kowalem, sporzÂądzajÂącym wszelkie narzĂŞdzia z brÂązu i z Âżelaza. Lamek rzekÂł do swych Âżon, Ady i Silli: SÂłuchajcie, co wam powiem, Âżony Lameka. Nastawcie ucha na moje sÂłowa: GotĂłw jestem zabiĂŚ czÂłowieka dorosÂłego, jeÂśli on mnie zrani, i dziecko - jeÂśli mi zrobi siniec! JeÂżeli Kain miaÂł byĂŚ pomszczony siedmiokrotnie, to Lamek siedemdziesiÂąt siedem razy! (Rdz 4,17)

Czy dziwi fakt, Âże to wÂłaÂśnie Kainici byli twĂłrcami i budowniczymi pierwszej staroÂżytnej cywilizacji? CzyÂż Jezus nie powiedziaÂł nam: "Jak byÂło w czasach Noego, tak bĂŞdzie w dniach, kiedy Syn CzÂłowieczy siĂŞ objawi"? Czy to nie sÂą nasze czasy? DokÂładnie tak. Czy dziwi wiĂŞc, Âże cechujÂą siĂŞ oni i dzisiaj wiedzÂą, doskonaÂłÂą organizacjÂą, technologiÂą, zawiÂściÂą, chĂŞciÂą zemsty i chĂŞciÂą zabijania?

Nie to jednak byÂło najgorsze, gdyÂż oni nie mogli uczyniĂŚ inaczej, wyraÂżali bowiem samych siebie, tym czym byli. Najgorsze jest to, Âże synowie BoÂży widzÂąc ich cĂłrki, ktĂłre byÂły piĂŞkne, brali je sobie za Âżony. "PiĂŞkne" - ponownie widzimy znamiĂŞ szatana. Synowie BoÂży uwaÂżali, Âże piĂŞkno cĂłrek wĂŞÂża byÂło bardziej atrakcyjne od prostoty i pokory cĂłrek BoÂżych. Oni opuÂścili prostÂą drogĂŞ Ewangelii i wzgardzili BoÂżym objawieniem. Wraz z cĂłrkami Kaina, przyjĂŞli jego skrzyÂżowanÂą religiĂŞ i obyczaje.

Kiedy BĂłg spojrzaÂł w dĂłÂł i zobaczyÂł jedynie jednego sprawiedliwego i wiernego syna BoÂżego - Noego, ÂżaÂłowaÂł, Âże uczyniÂł ziemiĂŞ i postanowiÂł poÂłoÂżyĂŚ kres zepsuciu. ZesÂłaÂł potop. Zanim to jednak siĂŞ staÂło wysÂłaÂł Swojego proroka, ktĂłry przez 120 lat wzywaÂł ludzi do pokuty? Czy siĂŞ nawrĂłcili? A czy ich przodek pokutowaÂł ze swych zborni? KoÂściĂłÂł Noego liczyÂł siedem wierzÂących i tylko oni weszli do arki. Na zjednoczony koÂściĂłÂł potomkĂłw wĂŞÂża oraz niewiernych synĂłw BoÂżych i ich dzieci skÂładaÂły siĂŞ miliony, caÂły staroÂżytny Âświat. ( "Jak byÂło w czasach Noego, tak bĂŞdzie przy przyjÂściu Syna CzÂłowieczego" ÂŁk 17 )

A kiedy ludzie zaczĂŞli siĂŞ mnoÂżyĂŚ na ziemi, rodziÂły im siĂŞ cĂłrki. Synowie Boga, widzÂąc, Âże cĂłrki czÂłowiecze sÂą piĂŞkne, brali je sobie za Âżony, wszystkie, jakie im siĂŞ tylko podobaÂły. ( Rodz 6 )

Wielcy fantaÂści widzÂą w tym miejscu albo anioÂłĂłw, albo przybyszĂłw z kosmosu. Jednak Biblia uczy, Âże byli to potomkowie Adama. ( PorĂłwnaj ÂŁk 3,38 )

Za pierwszÂą po potopowÂą cywilizacjĂŞ uwaÂża siĂŞ Sumer. Nic dziwnego, Âże z ich wierzeĂą dowiadujemy siĂŞ, Âże zÂły BĂłg gromu (Jahwe) trzymaÂł ludzi z dala od poznania i wiedzy. Dopiero dobry BĂłg Enki ( szatan ) zstÂąpiÂł z nieba na ziemiĂŞ niosÂąc ludziom boskie ÂświatÂło i miÂłoÂśĂŚ. On teÂż to spÂłodziÂł z pierwszÂą kobietÂą potomka, z ktĂłrego wywodzili siĂŞ twĂłrcy pierwszej cywilizacji, ktĂłra potem zostaÂła zniszczona przez zÂłego Boga.

Znajdujemy z powrotem wszystkie elementy religii wĂŞÂża oraz jego odrodzone potomstwo, ktĂłre ponownie buduje cywilizacje, miasta, drogi i systemy religijne. Z Sumeru wywodziÂł siĂŞ Nimrod, ktĂłry poÂłoÂżyÂł zalÂąÂżki pod Babilon.

Tu ponownie pojawia siĂŞ inna charakterystyczna cecha potomkĂłw wĂŞÂża. Mianowicie ich zdolnoÂści organizacyjne i religijnoÂśĂŚ. O Nimrodzie mawiano, Âże byÂł "dzielnym myÂśliwym przed Panem". A jednak zbudowaÂł demoniczny system religijny, ktĂłrym BĂłg siĂŞ brzydziÂł, a jego stolica, aÂż do czasĂłw ostatecznych, symbolizuje odstĂŞpczy "KoÂściĂłÂł - Babilon."

ChciaÂłbym, w tym miejscu, zrobiĂŚ maÂłÂą dygresjĂŞ do synĂłw, ktĂłrych synom BoÂżym rodziÂły cĂłrki Kaina. Biblia mĂłwi, Âże: W owych czasach byli na ziemi giganci; a takÂże pĂłÂźniej, gdy synowie Boga zbliÂżali siĂŞ do cĂłrek czÂłowieczych, te im rodziÂły. Byli to wiĂŞc owi mocarze, majÂący sÂławĂŞ w owych dawnych czasach. ( Rodz 6 )

Znowu wielu dopatruje siĂŞ tu jakiejÂś mutacji pomiĂŞdzy anioÂłami, a ludÂźmi. AnioÂłowie sÂą bytami duchowymi i nie mogÂą pÂłodziĂŚ dzieci z ludÂźmi, nie majÂą bowiem nasienia. Gdyby tak byÂło szatan nie musiaÂłby uÂżyĂŚ wĂŞÂża. Mowa tu jest o ludziach obdarzonych wielkimi umiejĂŞtnoÂściami i wiedzÂą, ktĂłrzy byli w stanie dokonywaĂŚ dziĂŞki temu niezwykÂłych osiÂągniĂŞĂŚ technicznych i medycznych, jak rĂłwnieÂż architektonicznych. MĂłwi siĂŞ, Âże pozostaÂłoÂściÂą po owej cywilizacji jest piramida Heopsa w Egipcie. Tak wiĂŞc Biblia nie mĂłwi tyle o cechach fizycznych, co intelektualnych owych ludzi.

To samo bowiem jest powiedziane wÂłaÂśnie o Nimrodzie.

Kusz zaÂś zrodziÂł Nimroda, ktĂłry byÂł pierwszym mocarzem na ziemi. (w nowym Âświecie-przyp.) ByÂł on teÂż najsÂławniejszym na ziemi myÂśliwym. StÂąd powstaÂło przysÂłowie: Dzielny jak Nimrod, najsÂławniejszy na ziemi myÂśliwy.

To wÂłaÂśnie w jego czasach zbudowano teÂż wieÂżĂŞ Babel, tak jak w czasach staroÂżytnych piramidĂŞ. Ponownie zjednoczyÂł on wszystkich. Byli JEDNO.

MieszkaĂący caÂłej ziemi mieli jednÂą mowĂŞ, czyli jednakowe sÂłowa. I mĂłwili jeden do drugiego: ChodÂźcie, wyrabiajmy cegÂłĂŞ i wypalmy jÂą w ogniu. A gdy juÂż mieli cegÂłĂŞ zamiast kamieni i smoÂłĂŞ zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: ChodÂźcie, zbudujemy sobie miasto i wieÂżĂŞ, ktĂłrej wierzchoÂłek bĂŞdzie siĂŞgaÂł nieba, i w ten sposĂłb uczynimy sobie znak, abyÂśmy siĂŞ nie rozproszyli po caÂłej ziemi.

A Pan zstÂąpiÂł z nieba, by zobaczyĂŚ to miasto i wieÂżĂŞ, ktĂłre budowali ludzie, i rzekÂł: SÂą oni jednym ludem i wszyscy majÂą jednÂą mowĂŞ, i to jest przyczynÂą, Âże zaczĂŞli budowaĂŚ. A zatem w przyszÂłoÂści nic nie bĂŞdzie dla nich niemoÂżliwe, cokolwiek zamierzÂą uczyniĂŚ. ZejdÂźmy wiĂŞc i pomieszajmy tam ich jĂŞzyk, aby jeden nie rozumiaÂł drugiego! W ten sposĂłb Pan rozproszyÂł ich stamtÂąd po caÂłej powierzchni ziemi, i tak nie dokoĂączyli budowy tego miasta.

Widzimy ponownie potomstwo wĂŞÂża. Wielcy budowniczowie. BudujÂą, organizujÂą. Tak jak ich przodek, chcÂą siĂŞ wspinaĂŚ wzwyÂż "do nieba". Jednak BĂłg nie pozwoliÂł im na tak szybkie odrodzenie, musiaÂłby znowu zniszczyĂŚ Âświat, a miaÂł przecieÂż pomiĂŞdzy nimi Swoich synĂłw i cĂłrki, ktĂłre pragnÂąÂł odzyskaĂŚ i wykupiĂŚ z rÂąk szatana i jego dzieci. Dlatego powstrzymaÂł rozwĂłj tamtej cywilizacji.

Dopiero dzisiaj wrĂłciliÂśmy do tego stanu. Cywilizacja Zachodu komunikuje siĂŞ ponownie jednym jĂŞzykiem - angielskim, znowu budujÂą i organizujÂą. Znowu chcÂą byĂŚ jednym ludem. Teraz stworzÂą tzw. "Nowy PorzÂądek" - Âświatowy system oparty o jeden rzÂąd i jednÂą uniwersalnÂą religiĂŞ. A o duchowym przywĂłdcy tego Zjednoczenia teÂż powie siĂŞ, Âże jest "wielkim przed Panem", choĂŚ bĂŞdzie jak Nimrod - synem zatracenia. Czyj jest to Âświat i czyj jest to porzÂądek? Tego starego ojca kÂłamstwa i zabĂłjstwa.

W tym teÂż okresie, na przeÂłomie Sumeru i zalÂąÂżkĂłw Babilonu pojawia siĂŞ ponownie Nasienie BoÂże - syn, ktĂłry ponownie posiada objawienie SÂłowa BoÂżego, wiarĂŞ i w oparciu o niÂą sÂłuÂży Bogu. Jego imiĂŞ to Abraham. W nim odrodziÂło siĂŞ BoÂże Nasienie. Od jego imienia bĂŞdÂą odtÂąd nazywani wszyscy, ktĂłrzy posiadajÂą w sobie BoÂże Nasienie, ktĂłrzy posiadajÂą wiarĂŞ, ktĂłra jest objawieniem pochodzÂącym od Boga.

Jego cielesne nasienie - potomstwo, zorganizowaÂło siĂŞ z czasem w odrĂŞbny narĂłd, choĂŚ byÂło to wbrew woli BoÂżej. Od wnuka Abrahama nazwano to paĂąstwo: "Izrael". OdtÂąd wszyscy ÂŻydzi bĂŞdÂą siĂŞ uwaÂżaĂŚ za "nasienie BoÂże", a wszystkich innych pogardliwie nazwÂą "nasieniem wĂŞÂża".

JakÂże siĂŞ jednak pomylili! Te rasy zupeÂłnie siĂŞ wymieszaÂły. Wszyscy posiadamy zwierzĂŞce cechy wĂŞÂża. Wszystkie zÂłe i grzeszne skÂłonnoÂści, odziedziczone po nim, sÂą wspĂłlne wszystkim ludziom! Bez wyjÂątku. Lecz niektĂłrzy posiadajÂą w sobie cechĂŞ, gen - ktĂłry pochodzi od Boga. Ze wzglĂŞdu na te zagubione, pomiĂŞdzy wĂŞÂżami, dzieci BoÂże, ich Ojciec obmyÂśliÂł plan ich odzyskania. On sam staÂł siĂŞ czÂłowiekiem i przyszedÂł w ciele Jezusa. Jednak nie poprzez "poznanie" kobiety, ale przez akt stworzenia. On to uczyniÂł, aby nas odzyskaĂŚ. Dlatego umarÂł jako doskonaÂły Baranek BoÂży, a potem zmartwychwstaÂł i posÂłaÂł Swojego Ducha ÂŚwiĂŞtego, aby mieszkaÂł w odrodzonych synach i cĂłrkach!

RĂłwnieÂż tym razem wszyscy ludzie otrzymali jednakowÂą szansĂŞ i zaproszenie. WykorzystujÂą jÂą jednak tylko synowie BoÂży. Synowie wĂŞÂża, ponownie, przedkÂładajÂą swojÂą religiĂŞ, wielkie organizacje, ÂświÂątynie, doktryny i tradycje oparte o ich poznanie, wiedzĂŞ i inteligencjĂŞ ponad proste objawienie SÂłowa, ktĂłre przychodzi z GĂłry od Ojca.

Takimi okazali siĂŞ ÂŻydzi. Nie wszyscy jednak. PomiĂŞdzy nimi byli synowie i cĂłrki, oni przyjĂŞli Jezusa w swoim czasie i otrzymali uwolnienie od natury wĂŞÂża oraz obiecanego Ducha ÂŚwiĂŞtego! A byÂł Nim sam Jezus mieszkajÂący w sercu czÂłowieka, przez chrzest w Duchu. ChwaÂła Panu! PowrĂłĂŚmy ponownie do SÂłowa.

Kiedy Jan Chrzciciel wystÂąpiÂł z poselstwem pokuty zbiegli siĂŞ niektĂłrzy dostojnicy koÂścioÂła, aby siĂŞ dowiedzieĂŚ o co chodzi, jak ktoÂś moÂże twierdziĂŚ o sobie, Âże wystÂąpiÂł od Boga i od Niego posiada swoje poselstwo, a nie jest jednym z nich. Nie skoĂączyÂł teÂż Âżadnej z ich uczelni teologicznej:

A gdy widziaÂł, Âże przychodzi do chrztu wielu spoÂśrĂłd faryzeuszĂłw i saduceuszĂłw, mĂłwiÂł im: PlemiĂŞ Âżmijowe, kto wam pokazaÂł, jak uciec przed nadchodzÂącym gniewem? Wydajcie wiĂŞc godny owoc nawrĂłcenia, a nie myÂślcie, Âże moÂżecie sobie mĂłwiĂŚ: "Abrahama mamy za ojca", bo powiadam wam, Âże z tych kamieni moÂże BĂłg wzbudziĂŚ dzieci Abrahamowi. JuÂż siekiera do korzenia drzew jest przyÂłoÂżona. KaÂżde wiĂŞc drzewo, ktĂłre nie wydaje dobrego owocu, bĂŞdzie wyciĂŞte i w ogieĂą wrzucone. Ja was chrzczĂŞ wodÂą dla nawrĂłcenia; lecz Ten, ktĂłry idzie za mnÂą, mocniejszy jest ode mnie. On was chrzciĂŚ bĂŞdzie Duchem ÂŚwiĂŞtym i ogniem. Ma On wiejadÂło w rĂŞku i oczyÂści swĂłj omÂłot: pszenicĂŞ zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym Mt 3,7-12

Jan zdziwiÂł siĂŞ widzÂąc, Âże niektĂłrzy z ich chcÂą przyjÂąĂŚ od niego chrzest pokuty i zapytaÂł: - "Wy? Tutaj? PlemiĂŞ Âżmijowe i pokuta? Jakim cudem?! Nie mĂłwcie o sobie, Âże jesteÂście potomstwem Abrahama!" - on wiedziaÂł czyim potomstwem oni byli. On teÂż powiedziaÂł, Âże Jezus, ktĂłry idzie za nim, bĂŞdzie miaÂł zdolnoÂśĂŚ odrĂłÂżnienia jednych od drugich, On powycina i spali "drzewa", ktĂłrych nie sadziÂł Ojciec, oddzieli teÂż "pszenicĂŞ" od "kÂąkolu". PszenicĂŞ zabierze do "spichlerza", a "kÂąkol" spali. To proroctwo jest wciÂąÂż jeszcze aktualne.

Oni stanĂŞli nawet przez samym Jezusem, ktĂłry byÂł przecieÂż samym SÂłowem BoÂżym w Ciele i powiedzieli Mu: - JakÂże Ty moÂżesz ÂłamaĂŚ BoÂże SÂłowo i zwodziĂŚ ten lud od Prawdziwego, ÂświĂŞtego KoÂścioÂła i jego kapÂłanĂłw?!

Jezus jednak widziaÂł ich serca i szybko umieÂściÂł ich na ich rzeczywiste miejsca:

Budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych, i mĂłwicie: "GdybyÂśmy Âżyli za czasĂłw naszych przodkĂłw, nie byliÂśmy ich wspĂłlnikami w zabĂłjstwie prorokĂłw". Przez to sami przyznajecie, Âże jesteÂście potomkami tych, ktĂłrzy zabijali prorokĂłw! DopeÂłnijcie i wy miary waszych przodkĂłw! WĂŞÂże, plemiĂŞ Âżmijowe, jak wy moÂżecie ujÂśĂŚ potĂŞpienia w piekle? (Mt 23,29)

Oni twierdzili o sobie, Âże sÂą potomstwem Abrahama, Âże pochodzÂą z tego bÂłogosÂławionego Nasienia (potomstwa) BoÂżego. Twierdzili, Âże to On jest ich Ojcem, ale nie umieli Go rozpoznaĂŚ kiedy staÂł przed nimi w Ciele, ale Go znienawidzili i powziĂŞli zamiar godny ich prawdziwego ojca, ktĂłrego potomstwem byli. ZabiĂŚ Go!

Ojcem naszym jest Abraham. RzekÂł do nich Jezus: GdybyÂście byli dzieĂŚmi Abrahama, to byÂście peÂłnili czyny Abrahama. Teraz usiÂłujecie Mnie zabiĂŚ, czÂłowieka, ktĂłry wam powiedziaÂł prawdĂŞ usÂłyszanÂą u Boga. Tego Abraham nie czyniÂł. Wy peÂłnicie czyny ojca waszego. (Jan 8, 59)

Jezus nie zaprzeczyÂł, Âże cieleÂśnie, jako narĂłd Izraela, wywodzÂą siĂŞ z potomstwa Abrahama. ( Wiem, Âże jesteÂście potomstwem Abrahama, ale wy usiÂłujecie Mnie zabiĂŚ, bo nie przyjmujecie mojej nauki - J 8,37) Ale w swej naturze wyraÂżali cechy wĂŞÂża i jego potomstwa, a nie Abrahama, w odrĂłÂżnieniu od tych, ktĂłrzy uwierzyli Jezusowi i posdali ten sam rodzaj wiary, co Abraham.

Rzekli do Niego: My nie jesteÂśmy zrodzeni z nierzÂądu, jednego mamy Ojca - Boga. (J8,41)

JakÂże ich to zabolaÂło. Dobrze zrozumieli aluzjĂŞ Jezusa. I wprost na niÂą odpowiedzieli: "Nie jesteÂśmy zrodzeni z aktu nierzÂądnego, ale z tego drugiego potomstwa, BoÂżego!"

RzekÂł do nich Jezus: Gdyby BĂłg byÂł waszym Ojcem, to i Mnie byÂście miÂłowali. Ja bowiem od Boga wyszedÂłem i przychodzĂŞ. Dlaczego nie rozumiecie mowy mojej? Bo nie moÂżecie sÂłuchaĂŚ mojej nauki. Ojcem waszym jest diabeÂł i chcecie speÂłniaĂŚ poÂżÂądliwoÂści waszego ojca. Od poczÂątku byÂł on zabĂłjcÂą i w prawdzie nie wytrwaÂł, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mĂłwi kÂłamstwo, od siebie mĂłwi, bo jest kÂłamcÂą i ojcem kÂłamstwa. A poniewaÂż Ja mĂłwiĂŞ prawdĂŞ, dlatego Mi nie wierzycie. Kto jest z Boga, sÂłĂłw BoÂżych sÂłucha. Wy dlatego nie sÂłuchacie, Âże z Boga nie jesteÂście. (J 8,43-52)

Jezus nauczaÂł ludzi o obu tych "pokoleniach" w przypowieÂści o dwĂłch "siewcach", jednoznacznie stwierdzajÂąc, Âże ta sprawa bĂŞdzie aktualna, aÂż do czasu koĂąca, kiedy to sam BĂłg, poÂłoÂży kres krĂłlestwu szatana i jego panowaniu na ziemi, a nastanie KrĂłlestwo Jezusa, w ktĂłrym On sam zasiÂądzie na tronie, a razem z nim jego ÂświĂŞci. PrzecieÂż o to siĂŞ co dzieĂą modlimy: "PrzyjdÂź KrĂłlestwo Twoje, bÂądÂź wola Twoja..."

KrĂłlestwo niebieskie podobne jest do czÂłowieka, ktĂłry posiaÂł dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedÂł jego nieprzyjaciel, nasiaÂł chwastu miĂŞdzy pszenicĂŞ i odszedÂł. A gdy zboÂże wyrosÂło i wypuÂściÂło kÂłosy, wtedy pojawiÂł siĂŞ i chwast. SÂłudzy gospodarza przyszli i zapytali go: "Panie, czy nie posiaÂłeÂś dobrego nasienia na swej roli? SkÂąd wiĂŞc wziÂąÂł siĂŞ na niej chwast?" OdpowiedziaÂł im: "Nieprzyjazny czÂłowiek to sprawiÂł". Rzekli mu sÂłudzy: "Chcesz wiĂŞc, ÂżebyÂśmy poszli i zebrali go?" A on im odrzekÂł: "Nie, byÂście zbierajÂąc chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. PozwĂłlcie obojgu rĂłÂśĂŚ aÂż do Âżniwa; a w czasie Âżniwa powiem ÂżeĂącom: Zbierzcie najpierw chwast i powiÂąÂżcie go w snopki na spalenie; pszenicĂŞ zaÂś zwieÂźcie do mego spichlerza". (Mt 13, 24-30)

WyjaÂśnienie:

Tym, ktĂłry sieje dobre nasienie, jest Syn CzÂłowieczy. RolÂą jest Âświat, dobrym nasieniem sÂą synowie krĂłlestwa, chwastem zaÂś synowie ZÂłego. Nieprzyjacielem, ktĂłry posiaÂł chwast, jest diabeÂł; Âżniwem jest koniec Âświata, a ÂżeĂącami sÂą anioÂłowie. Jak wiĂŞc zbiera siĂŞ chwast i spala ogniem, tak bĂŞdzie przy koĂącu Âświata. Syn CzÂłowieczy poÂśle anioÂłĂłw swoich: ci zbiorÂą z Jego krĂłlestwa wszystkie zgorszenia i tych, ktĂłrzy dopuszczajÂą siĂŞ nieprawoÂści, i wrzucÂą ich w piec rozpalony; tam bĂŞdzie pÂłacz i zgrzytanie zĂŞbĂłw. Wtedy sprawiedliwi zajaÂśniejÂą jak sÂłoĂące w krĂłlestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj sÂłucha! (Mt 13, 37-43)

Nie bĂŞdziemy szczegĂłÂłowo omawiaĂŚ tej przypowieÂści. Ponownie jednak widzimy tu obu bliÂźniakĂłw, te nasiona rosnÂą razem i nawet anioÂłowie majÂą kÂłopot rozrĂłÂżniĂŚ, kto jest kto. Pan Jezus na innym miejscu powiedziaÂł, Âże w czasach ostatecznych to bĂŞdzie tak zwodnicze, Âże byli by zwiedzeni nawet wybrani, gdyby byÂło to moÂżliwe. NiesÂłychanie waÂżna jest uwaga Jezusa, Âże to potomstwo - nasienie ZÂłego, w czasie ostatecznym, znowu siĂŞ zjednoczy! Oni zostanÂą "zebrani" i siĂŞ "powiÂąÂżÂą". To nie sÂą ludzie Âświata polityki, ani MuzeÂłmanie, komuniÂści, czy sataniÂści - to sÂą ludzie koÂścioÂła, gdyÂż sam Jezus powiedziÂł "zbiorÂą z Jego KrĂłlestwa, tych, ktĂłrzy dopuszczajÂą siĂŞ nieprawoÂści". Teraz Jego jedynym KrĂłlestwem na ziemi jest KoÂściĂłÂł! Przed samym spaleniem zostanÂą "powiÂązani w snopki". Oni juÂż siĂŞ powiÂązali w snopki w ramach ruchu ekumenicznego i ÂŚwiatowej Rady KoÂścioÂłĂłw. Teraz majÂą tylko jeden cel: wspĂłlne jednoczenie z Katolicyzmem. Wtedy ponownie wystÂąpiÂą przeciwko synom KrĂłlestwa. Jednak nasienie KrĂłlestwa zostanie zabrane do �spichlerza�. Pochwycenie bĂŞdzie miaÂło miejsce zaraz po utrwaleniu siĂŞ ekumenii. Atomowy ogieĂą jest juÂż teÂż gotowy, rakiety wycelowane. To jest czas ostateczny, czas Âżniwa!
Tak jak kiedyÂś, nasienie wĂŞÂża wÂśliznĂŞÂło siĂŞ pomiĂŞdzy KoÂściĂłÂł Izraela i szybko objĂŞÂło w nim kierownictwo, to samo powtĂłrzyÂło siĂŞ w koÂściele z pogan, czyli tzw. "KoÂściele ChrzeÂścijaĂąskim". JuÂż w 325 roku kiedy, z polecenia cesarza Konstantyna, powstaÂł KoÂściĂłÂł Katolicki od razu otrzymaÂł chwaÂłĂŞ, bogactwo, kosztownoÂści, piĂŞkne i wielkie pogaĂąskie ÂświÂątynie i wÂładzĂŞ. Od razu teÂż zaczÂąÂł przeÂśladowaĂŚ, a nastĂŞpnie mordowaĂŚ tych, ktĂłrzy siĂŞ z nim nie zgadzali, w tym i BoÂże nasienie. Konflikt nieprzyjaÂźni twa przez wieki. Jednak tylko jeden jest zabĂłjcÂą.
- "Czy w takim razie prĂłbujesz powiedzieĂŚ, Âże caÂły Âświat jest pod panowaniem szatana, i nawet koÂściĂłÂł jest w jego mocy wszyscy sÂą zwiedzeni? PrzecieÂż to by oznaczaÂło, Âże tylko nieliczni sÂą zbawieni! To niemoÂżliwe. To brzmi jak jakaÂś sekta!"

Ja nie troszczĂŞ siĂŞ o to jak to brzmi. Niczego teÂż nie prĂłbujĂŞ powiedzieĂŚ. Ja powtarzam tylko za moim Panem Jezusem ewangeliĂŞ, ktĂłra dzisiaj zostaÂła zupeÂłnie zapomniana i wypaczona.

To prawda - wÂładcÂą i panem tego Âświata jest szatan:

WĂłwczas wyprowadziÂł Go w gĂłrĂŞ, pokazaÂł Mu w jednej chwili wszystkie krĂłlestwa Âświata i rzekÂł diabeÂł do Niego: Tobie dam potĂŞgĂŞ i wspaniaÂłoÂśĂŚ tego wszystkiego, bo mnie sÂą poddane i mogĂŞ je odstÂąpiĂŚ, komu chcĂŞ. JeÂśli wiĂŞc upadniesz i oddasz mi pokÂłon, wszystko bĂŞdzie Twoje. ÂŁk 4,6

Wiemy, Âże jesteÂśmy z Boga, zaÂś caÂły Âświat leÂży w mocy ZÂłego. I J 5,19

JuÂż nie bĂŞdĂŞ z wami wiele mĂłwiÂł, nadchodzi bowiem wÂładca tego Âświata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. J 14,30

I wy byliÂście umarÂłymi na skutek waszych wystĂŞpkĂłw i grzechĂłw, w ktĂłrych ÂżyliÂście niegdyÂś wedÂług doczesnego sposobu tego Âświata, wedÂług sposobu WÂładcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, ktĂłry dziaÂła teraz w synach buntu. Ef 2,2

To prawda - szatan jest bogiem tego Âświata:

A jeÂśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, ktĂłrzy idÂą na zatracenie, dla niewiernych, ktĂłrych umysÂły zaÂślepiÂł bĂłg tego Âświata, aby nie olÂśniÂł ich blask Ewangelii chwaÂły Chrystusa, ktĂłry jest obrazem Boga. (II Kor 4,4)

Odwiecznym dÂąÂżeniem szatana byÂło stworzenie sobie krĂłlestwa na wzĂłr BoÂżego Edenu, gdzie on bĂŞdzie panowaÂł nad ludÂźmi jak BĂłg i wszyscy bĂŞdÂą mu oddawali czeÂśĂŚ. On nie tylko to osiÂągnÂąÂł, ale teraz osobiÂście wcieli siĂŞ w przywĂłdcĂŞ uniwersalnego KoÂścioÂła, ktĂłry skupi w sobie zarĂłwno KatolikĂłw, ProtestantĂłw jak i ÂŻydĂłw.

Niech was w Âżaden sposĂłb nikt nie zwodzi, bo dzieĂą ten nie nadejdzie, dopĂłki nie przyjdzie najpierw odstĂŞpstwo i nie objawi siĂŞ czÂłowiek grzechu, syn zatracenia, ktĂłry siĂŞ sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co nazywa siĂŞ Bogiem lub tym, co odbiera czeÂśĂŚ, tak Âże zasiÂądzie w ÂświÂątyni Boga dowodzÂąc, Âże sam jest Bogiem. ( ÂŚwiÂątyniÂą Boga na ziemi jest Jego KoÂściĂłÂł! - przyp. ) Czy nie pamiĂŞtacie, jak mĂłwiÂłem wam o tym, gdy wÂśrĂłd was przebywaÂłem? Wiecie, co go teraz powstrzymuje, aby objawiÂł siĂŞ w swoim czasie. Albowiem juÂż dziaÂła tajemnica bezboÂżnoÂści. Niech tylko ten, co teraz powstrzymuje, ustÂąpi miejsca, wĂłwczas ukaÂże siĂŞ Niegodziwiec, ktĂłrego Pan Jezus zgÂładzi tchnieniem swoich ust i wniwecz obrĂłci objawieniem swego przyjÂścia. Pojawieniu siĂŞ jego towarzyszyĂŚ bĂŞdzie dziaÂłanie szatana, z wszelkÂą mocÂą, wÂśrĂłd znakĂłw i faÂłszywych cudĂłw, z wszelkim zwodzeniem ku nieprawoÂści tych, ktĂłrzy ginÂą, poniewaÂż nie przyjĂŞli miÂłoÂści prawdy, aby dostÂąpiĂŚ zbawienia. Dlatego BĂłg dopuszcza na nich ostry obÂłĂŞd, tak iÂż uwierzÂą kÂłamstwu, aby byli osÂądzeni wszyscy, ktĂłrzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie nieprawoÂśĂŚ. (II Tes 2, 3-12)

To prawda - zbawionych bĂŞdzie niewielu, ale wszyscy oni bĂŞdÂą synami i cĂłrkami BoÂżymi, ktĂłrzy zgubili siĂŞ poÂśrĂłd tego pokolenia wĂŞÂżowego.

Raz ktoÂś Go zapytaÂł: Panie, czy tylko nieliczni bĂŞdÂą zbawieni? On rzekÂł do nich: UsiÂłujcie wejÂśĂŚ przez ciasne drzwi; gdyÂż wielu, powiadam wam, bĂŞdzie chciaÂło wejÂśĂŚ, a nie bĂŞdÂą mogli.

Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, ktĂłra wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, ktĂłrzy przez niÂą wchodzÂą. JakÂże ciasna jest brama i wÂąska droga, ktĂłra prowadzi do Âżycia, a maÂło jest tych, ktĂłrzy jÂą znajdujÂą! (ÂŁk 13,23 i Mt 7,13)

Nie bĂłj siĂŞ, maÂła trzĂłdko, gdyÂż spodobaÂło siĂŞ Ojcu waszemu daĂŚ wam krĂłlestwo. (ÂŁk 12,32)

To prawda - koÂściĂłÂł zostaÂł zwiedziony.

Wiem, Âże po moim odejÂściu wejdÂą miĂŞdzy was wilki drapieÂżne, nie oszczĂŞdzajÂąc stada. TakÂże spoÂśrĂłd was samych powstanÂą ludzie, ktĂłrzy gÂłosiĂŚ bĂŞdÂą przewrotne nauki, aby pociÂągnÂąĂŚ za sobÂą uczniĂłw. Dlatego czuwajcie, pamiĂŞtajÂąc, Âże przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawaÂłem ze Âłzami upominaĂŚ kaÂżdego z was. Nie poÂżÂądaÂłem srebra ani zÂłota, ani szaty niczyjej. Sami wiecie, Âże te rĂŞce zarabiaÂły na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazaÂłem wam, Âże tak pracujÂąc trzeba wspieraĂŚ sÂłabych i pamiĂŞtaĂŚ o sÂłowach Pana Jezusa, ktĂłry powiedziaÂł: "WiĂŞcej szczĂŞÂścia jest w dawaniu aniÂżeli w braniu".

PowstanÂą bowiem faÂłszywi mesjasze i faÂłszywi prorocy i dziaÂłaĂŚ bĂŞdÂą wielkie znaki i cuda, by w bÂłÂąd wprowadziĂŚ, jeÂśli to moÂżliwe, takÂże wybranych. (Mt 24, 24)
Na wielu miejscach Pisma ÂŚwiĂŞtego Duch ÂŚwiĂŞty zapowiedziaÂł, Âże to potomstwo wĂŞÂża wejdzie do koÂścioÂła i ostatecznie doprowadzi go do zwiedzenia. Zwiedzenie nie polega na tym, Âże stanie szatan przed koÂścioÂłem i powie: "Ja jestem szatan", a wszyscy opowiedzÂą: "Kochamy ciĂŞ i sÂłuÂżymy ci szatanie" Nie, nie - to nie byÂłoby zwiedzenie. Ono polega na tym, Âże myÂślisz, Âże oddajesz czeÂśĂŚ Bogu, myÂślisz, Âże to Jemu sÂłuÂżysz, tak jak myÂślaÂł Kain, jak myÂśleli ÂŻydzi.

Tak jak zapowiedziaÂło proroctwo o koÂściele w naszym czasie: "MĂłwisz: "Jestem bogaty, wzbogaciÂłem siĂŞ i niczego mi nie potrzeba". JesteÂś poÂżaÂłowania godzien nĂŞdzarz, i biedak, i Âślepy i goÂły - a nie wiesz o tym" (Obj 3,17)

AnioÂł podszywa siĂŞ pod Boga. Jedynie jak moÂżna to rozpoznaĂŚ - to spojrzeĂŚ na owoce, na uczynki, nie na przejawy mocy, cuda i znaki, popularnoÂśĂŚ i tÂłumy naÂśladowcĂłw!

Judasz miaÂł moc czynienia znakĂłw i cudĂłw, wskrzeszania umarÂłych. Jednak nie miaÂł prawdzwej wiary, objawienia SÂłowa, posiadaÂł wÂłasnÂą interpretacjĂŞ na usÂługĂŞ Jezusa, a rĂłwniĂŞ biegaÂł za pieniĂŞdzmi. Ten sam duch jest w KoÂściele.

Jak kiedyÂś ÂŻydzi, tak i ci myÂślÂą i twierdzÂą, Âże przychodzÂą od Boga, Âże On jest ich Ojcem. PamiĂŞtasz co napisaliÂśmy na poczÂątku o Ewie? Ona bĂŞdÂąc zwiedzionÂą przez wĂŞÂża, myÂślaÂła, Âże Kain pochodzi od Boga. Oni rĂłwnieÂż myÂślÂą Âże sÂą od Niego! Oni nie wiedzÂą, Âże sÂą zwiedzeni. Oni mĂłwiÂą, Âże BĂłg ich zabierze w pochwyceniu, Âże bĂŞdÂą w BoÂżym KrĂłlestwie. Tak to zapowiedziaÂł Pan, Âże stanÂą nawet przed Nim nie rozumiejÂąc jak o moÂżliwe:

Wielu powie Mi w owym dniu: "Panie, Panie, czy nie prorokowaliÂśmy mocÂą Twego imienia, i nie wyrzucaliÂśmy zÂłych duchĂłw mocÂą Twego imienia, i nie czyniliÂśmy wielu cudĂłw mocÂą Twego imienia?" Wtedy oÂświadczĂŞ im: "Nigdy was nie znaÂłem. OdejdÂźcie ode Mnie wy, ktĂłrzy dopuszczacie siĂŞ nieprawoÂści!" Mt 7,27

Czemu to wzywacie Mnie: "Panie, Panie!", a nie czynicie tego, co mĂłwiĂŞ? Âłk 6,46

WyglÂądajÂą jak synowie, mĂłwiÂą jak synowie, ale zobacz na ich owoce! Zobacz na ich cechy. Czy sÂą peÂłni pokory, czy naÂśladujÂą przykÂład ubĂłstwa, czy idzie za nimi garstka, czy sÂą odrzuceni i wgardzeni przez Âświat? Nie, Âświat ich miÂłuje, bo sÂą z tego Âświata i mĂłwiÂą jak Âświat, dlatego Âświat ich sÂłucha. To jest tania ewangelia - nie wymaga przemiany Âżycia, domaga siĂŞ za to znakĂłw i cudĂłw.

Oto, co powiedziaÂł o nich ten, przeciwko ktĂłremu siĂŞ zebrali. Wszyscy oni zgodnie orzekli, Âże jest faÂłszywy, w odrĂłÂżnieniu od nich. I tak postanowili mĂłwiĂŚ swoim ludziom w swoich koÂścioÂłach. Odrzucili prawdĂŞ SÂłowa, ktĂłrÂą Pan Jezus ponownie odsÂłoniÂł przez Ducha ÂŚwiĂŞtego dla KoÂścioÂła. Nie tylko nie weszli, ale i zabraniajÂą innym, skÂładajÂąc o tym faÂłszywe Âświadectwa. Jednak i w tej generacji Duch ÂŚwiĂŞty umieÂściÂł ich na naleÂżne im miejsce:

"WÂłaÂśnie w tej chwili znajdujemy siĂŞ w wypeÂłnieniu Mt 24,24 - "aby o ile moÂżliwe zwiedli nawet samych wybranych". Kto to jest, kto bĂŞdzie prĂłbowaÂł zwieÂśĂŚ nawet prawdziwych wybranych? To duch antychrysta w faÂłszywych pomazaĂącach czasĂłw ostatecznych. Ci faÂłszywi juÂż przyszli w "imieniu Jezusa", twierdzÂąc, Âże zostali namaszczeni przez Boga, na te czasy ostateczne. Oni sÂą faÂłszywymi mesjaszami (namaszczonymi). TwierdzÂą, Âże sÂą prorokami. Lecz, czy sÂą jedno ze SÂłowem? Nigdy. Albo zdo niego dodali, albo ujĂŞli.

Nikt nie zaprzecza, Âże Duch BoÂży, manifestujÂący siĂŞ w darach, spoczywa na nich. Lecz podobnie jak Balaam, wszyscy oni majÂą swoje wÂłasne programy, zabiegajÂą o pieniÂądze - posÂługujÂąc siĂŞ darami, lecz zaprzeczajÂą SÂłowu, lub omijajÂą z obawy, Âże kontrowersja moÂże uszczupliĂŚ szansĂŞ wiĂŞkszego zysku.

Pomimo tego gÂłoszÂą zbawienie i wyzwolenie przez moc BoÂżÂą, podobnie jak Judasz, dziĂŞki usÂłudze udzielonej mu przez Jezusa. Lecz dlatego, Âże sÂą zÂłym nasieniem, majÂą w wyniku tego przewrotnego ducha, ktĂłry ich inspiruje.

Czy religijni? O moi drodzy! Oni zaĂŚmiÂą wybranych wysiÂłkach i gorliwoÂści, lecz to jest laodycejskie, a nie z Chrystusa, gdyÂż oni siĂŞ spodziewajÂą wielkich tÂłumĂłw, wielkich programĂłw i wstrzÂąsajÂących znamion poÂśrĂłd siebie. Oni gÂłoszÂą Dugie PrzyjÂście Chrystusa, lecz zaprzeczajÂą przyjÂściu proroka - posÂłaĂąca, choĂŚ pod wzglĂŞdem mocy i prawdziwego objawienia, on zaĂŚmi ich wszystkich.

Tak, tego faÂłszywego ducha, ktĂłry w tych ostatecznych dniach jest tak blisko prawdziwego, moÂżna dostrzec tylko przez jego odstĂŞpstwo o SÂłowa. A ilekroĂŚ jest przyÂłapany, na tym, Âże jest "anty-SÂłowem", opiera siĂŞ na jedynym argumencie, ktĂłry jest faÂłszywy: "My mmy wyniki, prawda? My wiĂŞc musimy byĂŚ z Boga"

Czy nie wiecie, Âże wielu przyjdzie w ostatecznych dniach i powiedzÂą: "Panie, Panie, czy nie czyniliÂśmy wiele cudownych spraw w Twoim Imieniu, czy nie wypĂŞdzaliÂśmy nawet diabÂły?" A ON powie : "OdstÂąpcie ode Mnie, ktĂłrzy czynicie nieprawoÂśĂŚ, nigdy was nie znaÂłem." Ew. Mat. 7, 22 - 23. Jezus powiedziaÂł, Âże oni byli czynicielami nieprawoÂści. Pomimo tego sprowadzicie czÂłowieka, ktĂłry moÂże przyjÂśĂŚ i modliĂŚ siĂŞ za chorych, moÂżecie mieĂŚ olej i krew, pojawiajÂące siĂŞ w zgromadzeniu, proroctwa i wszelkiego rodzaju nadnaturalne sprawy, a ludzie bĂŞdÂą siĂŞ garnÂąĂŚ do tego mĂŞÂża i przysiĂŞgaĂŚ, Âże on jest od Pana, chociaÂż on w rzeczywistoÂści czyni z religii aferĂŞ pieniĂŞÂżnÂą, i ÂŻyje w grzechu. Jedyna odpowiedÂź, ktĂłrÂą oni majÂą, jest odpowiedÂź absolutnie niebiblijna, mianowicie "kto ma rezultaty, ten musi byĂŚ od Boga. " Jakie to okropne,. Jak naprawdĂŞ ubogi w Ducha BoÂżego jest ten wiek, a ci biedni zuboÂżalcy nawet nie wiedzÂą o tym.

WÂłaÂśnie, jako wam pokazaliÂśmy, Âże "antychryst" znaczy "Anty-SÂłowo", tak i ci faÂłszywi prorocy przychodzÂą i wypaczajÂą SÂłowo, przypisujÂąc mu znaczenie, odpowiednie ich diabelskiemu kresowi.

ZauwaÂżcie, ci ludzie, podobnie jak Judasz, sÂą chciwi pieniĂŞdzy. Oni doprowadzÂą was do tego, abyÂście sprzedali wszystko, co posiadacie i oddali to im, na ich projekty. Oni spĂŞdzajÂą wiĂŞcej czasu na zbieranie ofiar, niÂż na SÂłowo. Ci ktĂłrzy prĂłbujÂą posÂługiwaĂŚ siĂŞ darami, uÂżyjÂą daru, ktĂłry czĂŞsto graniczy z przewrotnoÂściÂą, a potem proszÂą o pieniÂądze, zaniedbujÂą SÂłowo i mĂłwiÂą, Âże to BoÂże dzieÂło. A ludzie pĂłjdÂą za nimi, bĂŞdÂą na nich polegaĂŚ, i wspomagaĂŚ ich, i bĂŞdÂą im wierzyĂŚ, nie wiedzÂąc, Âże to droga Âśmierci.

(...) oni bĂŞdÂą chodziĂŚ w kĂłÂłko i twierdziĂŚ, Âże to wielkie objawienie, ktĂłre ludzie posiadajÂą, zgadza siĂŞ dokÂładnie, i Âże BĂłg bĂŞdzie czyniÂł wiĂŞksze i cudowniejsze rzeczy miĂŞdzy ludem. A ludzie dajÂą siĂŞ na to nabraĂŚ.

StrzeÂżcie siĂŞ faÂłszywych prorokĂłw, bowiem oni sÂą ÂżarÂłocznymi wilkami."

William Marrion Branham

Temat ten jest tak gÂłĂŞboki i rozlegÂły, Âże jest niemoÂżliwe wyczerpaĂŚ go w jednym artykule. Jest to jeden z najwaÂżniejszych, a jednoczeÂśnie najbardziej draÂżliwych tematĂłw. Tak jak wspomnieliÂśmy, diabeÂł nienawidzi, jak siĂŞ odsÂłania jego plan zwodzenia.

ChciaÂłbym na koniec powiedzieĂŚ coÂś bardzo waÂżnego: Ani przez chwilĂŞ nie prĂłbowaÂłem powiedzieĂŚ przez ten atrykuÂł, Âże uwaÂżam siĂŞ za kogoÂś lepszego. Nie myÂślĂŞ tak. Nie osÂądzam moich drogich braci we wszystkich tych denominacjach i grupach. Wielu z nich to prawdziwi i szczerzy barcia, ktĂłrych naprawdĂŞ szanujĂŞ i miÂłujĂŞ. Ja tak samo byÂłem poÂśrĂłd tego Âświata i dzieci tego Âświata. Nie byÂło we mnie nic dobrego. To BĂłg zawoÂłaÂł, a ja jedynie z wielkim zdumieniem w sercu odpowiedziaÂłem. PragnĂŞ dojÂśĂŚ celu - pierwszego zmartwychwstania i pochwycenia oblubienicy. Ty masz to samo zaproszenie i to samo powoÂłanie. JesteÂśmy braĂŚmi, nawet jeÂśli inaczej widzimy pewne sprawy.

Nie prĂłbowaÂłem teÂż powiedzieĂŚ, Âże jest jakiÂś nowy koÂściĂłÂł, albo grupa do ktĂłrej ja naleÂżĂŞ i ÂżebyÂś do niej siĂŞ przyÂłÂączyÂł. Nie ma bowiem Âżadnej. Jedyna "grupa" do ktĂłrej moÂżesz siĂŞ przyÂłÂączyĂŚ, to CiaÂło Pana Jezusa - prawdziwy, duchowy koÂściĂłÂł - ci ktĂłrzy wierzÂą SÂłowu i je naÂśladujÂą. Jedyny sposĂłb jak siĂŞ do nich przyÂłÂączyĂŚ: wiara, pokuta, chrzest w imiĂŞ Pana Jezusa i chrzest w Duchu ÂŚwiĂŞtym - oto jak. Nie ma innej drogi.

Jest to szatan, ktĂłry zwodzi i uÂżywa podstĂŞpu. O nim tu mĂłwiĂŞ i o jego zwodzeniu. Nie wszyscy sÂą zwiedzeni, nie wszyscy sÂą potomstwem wĂŞÂża. PomiĂŞdzy nimi sÂą BoÂży synowie i BoÂże cĂłrki. Do nich kierujĂŞ ten artykuÂł szczegĂłlnie.

Zawsze kiedy ten temat byÂł poruszany wywoÂływaÂło to wrzawĂŞ i krzyk poÂśrĂłd synĂłw ZÂłego. Kiedy Pan Jezus im o tym powiedziaÂł, powiedzieli Mu prosto w twarz, Âże to On jest z diabÂła, jest sam grzesznikiem i opĂŞtanym przez demony zwodzicielem. Ja nie oczekujĂŞ, jako owocu tego artykuÂłu, innej reakcji. Jednak wtedy znaleÂźli siĂŞ tacy, ktĂłrzy Mu uwierzyli. Oni majÂą tĂŞ zdolnoÂśĂŚ i pokorĂŞ, aby sÂłuchaĂŚ gÂłosu Ducha ÂŚwiĂŞtego w kaÂżdym wieku koÂścioÂła. RĂłwnieÂż i teraz Ojciec ÂŚwiĂŞty ( ten prawdziwy ) skieruje ich do SÂłowa i objawi jego znaczenie.

Ich gorliwoÂśĂŚ jest podobna do gorliwoÂści Abla, jest to gorliwoÂśĂŚ w posÂłuszeĂąstwie BoÂżemu SÂłowu i do szukania Jego woli we wÂłasnym Âżyciu, tak, aby to On sam, mĂłgÂł siĂŞ wyraziĂŚ i zamanifestowaĂŚ przez nich i w nich. Wiem, Âże oni nie zlekcewaÂżÂą tych sÂłĂłw. To nie przypadek sprawiÂł, Âże czytasz ten artykuÂł.

Nawet jeÂśli wydaje siĂŞ im to obce, przedstawiÂą tĂŞ rzecz w modlitwie przed swoim Ojcem, a On im wskarze DrogĂŞ. On raz powiedziaÂł: "Poznacie PrawdĂŞ, a prawda was uwolni." To jest wciÂąÂż aktualne i w tej wÂłaÂśnie chwili.

Niech CiĂŞ BĂłg bÂłogosÂławi - jestem Twoim bratem.

Serwetus

ÂźrĂłdÂło http://www.serwetus.republika.pl/nasienieweza.html