Micha³-Anio³
Moderator Globalny
Ekspert
Wiadomo¶ci: 669
Nauka jest tworem mistycznym i irracjonalnym
|
 |
« : Grudzieñ 04, 2009, 18:59:18 » |
|
Zachowa³ siê jedynie przek³ad koptyjski z V w. gnostyckiej Ewangelii wed³ug Marii Magdaleny z orygina³u greckiego z III w. (którego pozosta³ jedynie skromny fragment papirusu).
[Brak stron pocz±tkowych 1-6]
Strona 7
1. […] „Czym jest materia?
2. Czy bêdzie trwaæ zawsze?”
3. Nauczyciel odpowiedzia³:
4. „Wszystko, co siê zrodzi³o, wszystko, co stworzone,
5. wszystkie ¿ywio³y natury
6. splataj± siê ze sob± i jednocz±.
7. Wszystko, co z³o¿one, ulegnie rozk³adowi
8. wszystko powraca do swych korzeni;
9. materia powraca do pierwocin materii.
10. Kto ma uszy, niechaj s³ucha”.
11. Piotr rzek³ do niego: „Skoro sta³e¶ siê t³umaczem
12. ¿ywio³ów i wydarzeñ w ¶wiecie, powiedz nam:
13. Co jest grzechem ¶wiata?”
14. Nauczyciel odpar³:
15. „Nie ma grzechu.
16. To wy sprawiacie, ¿e grzech istnieje,
17. kiedy dzia³acie zgodnie ze zwyczajami
18. swej zepsutej natury;
19. w niej tkwi grzech.
20. Dlatego to Dobro zst±pi³o miêdzy was.
21. Wspó³dzia³a ono z ¿ywio³ami waszej natury,
22. tak, by po³±czyæ j± ponownie z jej korzeniami”.
23. Potem ci±gn±³ dalej:
24. „Dlatego to chorujecie
25. i umieracie:
26. jest to skutkiem waszych czynów;
27. to, co czynicie, oddala was od korzeni natury.
28. Kto ma uszy, niechaj s³ucha”.
Strona 8
1. „Przewi±zanie do materii
2. wzbudza namiêtno¶æ przeciw naturze.
3. Tak w ca³ym ciele rodzi siê udrêka;
4. dlatego to powiadam wam:
5. »Trwajcie w harmonii...«
6. Je¶li stracili¶cie równowagê,
7. czerpcie natchnienie z przejawów
8. swej prawdziwej natury.
9. Kto ma uszy,
10. niechaj s³ucha.”
11. Rzek³szy to, B³ogos³awiony
12. pozdrowi³ ich wszystkich, mówi±c:
13. „Niech pokój bêdzie z wami - niech mój Pokój
14. powstanie i wype³ni siê w was!
15. B±d¼cie czujni i nie pozwólcie nikomu, by zwiód³ was,
16. mówi±c:
17. »Tu on jest« lub
18. »Jest tam«,
19. albowiem to w was
20. mieszka Syn Cz³owieczy.
21. Id¼cie doñ,
22. albowiem ci, którzy go szukaj±, znajd± go.
23. Id¼cie
24. i g³o¶cie Ewangeliê o Królestwie”.
Strona 9
1. „Nie narzucajcie ¿adnych praw
2. poza tymi, o których za¶wiadcza³em.
3. Nie dodawajcie wiêcej praw do tych, które dano w Torze,
4. aby was nie skrêpowa³y”.
5. Powiedziawszy to wszystko, oddali³ siê.
6. Uczniowie zatroskali siê,
7. lej±c wiele ³ez i mówi±c:
8. „Jak¿e mamy pój¶æ do niewierz±cych
9. i g³osiæ im Ewangeliê Królestwa Syna Cz³owieczego?
10. Nie oszczêdzili jego ¿ycia,
11. to dlaczego mieliby oszczêdziæ nasze?”
12. Wtedy wsta³a Maria,
13. objê³a kolejno ich wszystkich i zaczê³a przemawiaæ do swych braci:
14. „Nie poddawajcie siê trosce i zw±tpieniu,
15. albowiem jego £aska poprowadzi was i pocieszy.
16. Natomiast chwalmy jego wielko¶æ,
17. gdy¿ przygotowa³ nas na to.
18. On wzywa nas, by¶my stali siê w pe³ni ludzcy (anthroposem)”.
19. Tak Maria zwróci³a ich serca ku Dobru,
20. a oni zaczêli omawiaæ znaczenie s³ów Nauczyciela.
Strona 10
1. Piotr rzek³ do Marii:
2. „Siostro, wiemy, ¿e Nauczyciel kocha³ ciê
3. inaczej ni¿ inne kobiety.
4. Powiedz nam, cokolwiek pamiêtasz
5. ze s³ów, które ci rzek³,
6. a których my¶my jeszcze nie s³yszeli”.
7. Maria rzek³a do nich:
8. „Powiem wam teraz
9. o tym, czego nie dano wam us³yszeæ.
10. Mia³am widzenie Nauczyciela
11. i rzek³am doñ:
12. »Panie, widzê ciê teraz
13. w tym widzeniu«.
14. A on odpar³:
15. »B³ogos³awiona jeste¶, gdy¿ mój widok nie zaniepokoi³ ciê,
16. Gdzie jest Duch, tam jest skarb«.
17. Wtedy powiedzia³am doñ:
18. »Panie, kiedy kto¶ ciê spotyka
19. w widzeniu,
20. to czy widzi ciê za pomoc± duszy,
21. czy te¿ poprzez Ducha?«
22. A Nauczyciel odpowiedzia³:
23. »Ani przez duszê, ani przez Ducha,
24. lecz to duch, który jest miêdzy nimi,
25. widzi mnie, i to on, który [...]«”
[Brak stron 11-14.]
Strona 15
1. „A Po¿±danie rzek³o:
2. »Nie widzia³em, ¿eby¶ zstêpowa³a,
3. ale teraz widzê, ¿e siê wznosisz.
4. Czemu k³amiesz, skoro nale¿ysz do mnie?«
5. A dusza odpar³a:
6. »Widzia³am ciê,
7. chocia¿ ty mnie nie widzia³e¶
8. ani mnie nie pozna³e¶.
9. By³am z tob± jakby¶ by³ strojem
10. i nigdy mnie nie spostrzeg³e¶«.
11. Powiedziawszy to,
12. dusza oddali³a siê z wielk± rado¶ci±.
13. Wtedy wkroczy³a w trzeci klimat (sferê),
14. znan± jako Niewiedza.
15. Niewiedza zapyta³a duszê:
16. »Dok±d zmierzasz?
17. Rz±dz± tob± grzeszne sk³onno¶ci.
18. Zaprawdê, brak ci zdolno¶ci rozró¿niania (miêdzy dobrem i z³em) i jeste¶ zniewolona«.
19. Dusza odpar³a:
20. »Czemu mnie os±dzasz, skoro ja nie wydajê s±dów?
21. Zapanowano nade mn±, ale ja nie panowa³am nad nikim.
22. Nie zosta³am rozpoznana,
23. ale sama pozna³am,
24. ¿e wszystkie rzeczy z³o¿one ulegn± rozk³adowi,
25. zarówno na Ziemi, jak i w Niebie«.
Strona 16
1. Wyzwolona z trzeciego klimatu (sfery), dusza kontynuowa³a swe wstêpowanie
2. i znalaz³a siê w czwartym klimacie (sferze).
3. Ten za¶ mia³ siedem przejawów:
4. pierwszym z nich jest Ciemno¶æ,
5. drugim - Po¿±danie,
6. trzecim - Niewiedza,
7. czwartym - (¶miertelna) Zawi¶æ,
8. pi±tym - Niewola Cia³a,
9. szóstym - Odurzaj±ca M±dro¶æ,
10. siódmym - Podstêpna M±dro¶æ.
11. Oto siedem przejawów gniewu,
12. które drêczy³y duszê pytaniami:
13. »Sk±d przyby³a¶, morderczyni?«
14. »Dok±d zmierzasz, w³óczêgo?«
15. A dusza odpowiada³a:
16. »To, co mnie drêczy³o, zabito;
17. to, co oblega³o mnie, znik³o;
18. moje po¿±danie wygas³o
19. i jestem wolna od mojej niewiedzy«.
Strona 17
1. »Opu¶ci³am ¶wiat z pomoc± innego ¶wiata;
2. pewien wzorzec zosta³ wymazany
3. dziêki wy¿szemu wzorcowi.
4. Odt±d wêdrujê ku Wytchnieniu,
5. gdzie czas spoczywa w Wieczno¶ci (Czasu);
6. teraz za¶ wchodzê w Milczenie«”.
7. Powiedziawszy to, Maria zamilk³a,
8. albowiem w³a¶nie w milczeniu Nauczyciel mówi³ do niej.
9. Wtedy Andrzej zacz±³ mówiæ do swych braci:
10. „Powiedzcie mi, co s±dzicie o tych rzeczach, które nam powiedzia³a?
11. Co do mnie, to nie wierzê,
12. ¿eby Nauczyciel móg³ mówiæ w ten sposób.
15. Te idee zbyt ró¿ni± siê od tych, które my¶my poznali”.
14. A Piotr doda³:
15. „Jak to mo¿liwe, ¿eby Nauczyciel rozmawia³
16. w ten sposób z kobiet±
17. o tajemnicach, które nawet nam s± nieznane?
18. Czy mamy zmieniæ nasze zwyczaje
19. i s³uchaæ tej kobiety?
20. Czy rzeczywi¶cie j± wybra³ i wola³ j± od nas?”
Strona 18
1. Wtedy Maria zap³aka³a
2. i odpar³a mu:
3. „Mój bracie Piotrze, có¿ sobie my¶lisz?
4. Czy s±dzisz, ¿e to tylko moja w³asna wyobra¼nia,
5. ¿e wymy¶li³am to widzenie?
6. A mo¿e s±dzisz, ¿e k³ama³abym o naszym Nauczycielu?”
7. Wtedy Lewi tak rzek³:
8. „Piotrze, zawsze by³e¶ cz³owiekiem porywczym
9. i teraz widzimy, ¿e odrzucasz tê kobietê,
10. tak jak czyni± to nasi wrogowie.
11. Je¶li jednak Nauczyciel ceni³ j±,
12. to kim¿e jeste¶, ¿eby j± odrzucaæ?
13. Z pewno¶ci± Nauczyciel zna³ j± bardzo dobrze,
14. gdy¿ kocha³ j± bardziej od nas.
15. Pokutujmy wiêc
16. i stañmy siê w pe³ni ludzcy [anthroposem],
17. tak, by Nauczyciel móg³ zapu¶ciæ w nas korzenie
18. Wzrastajmy tak, jak tego od nas wymaga³
19. i ruszajmy, by szerzyæ Ewangeliê,
20. nie próbuj±c wyznaczaæ ¿adnych regu³ i praw
21. Innych ni¿ te, o których on ¶wiadczy³.
Strona 19
1. Kiedy Lewi wypowiedzia³ te s³owa,
2. wszyscy wyruszyli, by g³osiæ Ewangeliê.
3. By³a to Ewangelia wed³ug Marii.
Prze³o¿y³ Jerzy Prokopiuk
|
