Manuskrypt Voynicha - najbardziej tajemnicza ksiĂŞga Âświata

Manuskrypt Voynicha dzieli od blisko stulecia naukowcĂłw i amatorĂłw. Jedni twierdzÂą, Âże to autentyk, inni, Âże faÂłszerstwo. Najnowsze analizy tej ksiĂŞgi dowodzÂą jednak, Âże ten artefakt faktycznie powstaÂł ponad pĂłÂł tysiÂąclecia temu.

Nie wiadomo jaki tytuÂł nosi ta ksiĂŞga. Oficjalnie mĂłwi siĂŞ o niej Manuskrypt Voynicha, od nazwiska antykwariusza Wilfrieda M. Voynicha. To oprawiona w skĂłrĂŞ ksiĂŞga spisana na welinowym pergaminie, o wymiarach ok. 15 na 22,5 cm. Do dziÂś przetrwaÂło 120 stron z poczÂątkowych 272. TreÂśĂŚ tego manuskryptu jest podzielona na czĂŞÂści, te zaÂś na rozdziaÂły. Z ilustracji, ktĂłrymi ksiĂŞgĂŞ bogato opatrzono, moÂżna wywnioskowaĂŚ, Âże mĂłwi ona o takich dziedzinach, jak astronomia lub astrologia, zielarstwo, wodolecznictwo.

Voynich w 1912 r. kupiÂł rĂŞkopis od jezuitĂłw z Villa Mondragone we Frascati pod Rzymem. Zakonnicy nie byli zainteresowani niezrozumiaÂłym zielnikiem, za jaki ksiĂŞgĂŞ uwaÂżali, a Voynicha zaintrygowaÂła wÂłaÂśnie tajemniczoÂśĂŚ znakĂłw na pergaminowych kartach.

Trzeba przyznaĂŚ, Âże nie tylko wspomniana ksiĂŞga jest niezwykÂła. TakÂże jej odkrywca, to nietuzinkowa postaĂŚ. Wilfrid Michael Voynich, urodzony 31 paÂździernika 1865 r. w Telszy, zmarÂły 19 marca 1930 r. w Nowym Jorku, byÂł Polakiem z polsko-litewskiej rodziny szlacheckiej. NazywaÂł siĂŞ MichaÂł Habdank-Wojnicz. W 1885 r. wstapiÂł do zaÂłoÂżonej przez Ludwika WaryĂąskiego organizacji rewolucyjnej Proletarjat. W 1886 r. zostaÂł aresztowany przez carskÂą policjĂŞ i zesÂłany na SyberiĂŞ, skÂąd uciekÂł w 1890 r. NastĂŞpnie trafiÂł do Londynu gdzie w 1893 r. oÂżeniÂł siĂŞ z Ethel Lilian Boole, cĂłrkÂą angielskiego matematyka George Boole. W 1914 r. wyjechaÂł z ÂżonÂą do USA, gdzie przybraÂł nazwisko Voynich i zajÂąÂł siĂŞ dziaÂłalnoÂścia antykwarycznÂą.

WrĂłĂŚmy do zagadkowego manuskryptu. Wg badaĂą prowadzonych najpierw przez Voynicha, a potem zastĂŞpy naukowcĂłw i amatorĂłw, pierwsza wzmianka o ksiĂŞdze pojawiÂła siĂŞ ok. 1585 r. Manuskrypt trafiÂł wĂłwczas do Pragi, na dwĂłr cesarza Rudolfa II. Rudolf, ktĂłrego panowanie trwaÂło do 1552 do 1612 r., ineresowaÂł siĂŞ wszystkim, co tajemne - wspieraÂł prace alchemikĂłw, astrologĂłw i wywoÂływaczy duchĂłw, poza tym kolekcjonowaÂł niezwykÂłe przedmioty. ÂŹrĂłdÂła mĂłwiÂą, Âże Manuskrypt Voynicha za 600 dukatĂłw sprzedaÂł cesarzowi angielski alchemik, astrolog i szpieg John Dee. Po latach ksiĂŞga w niejasnych okolicznoÂściach trafiÂła z praskich zbiorĂłw cesarza do jezuitĂłw we Frascati.

Przeprowadzone w latach 70. XX-go w. analizy metodÂą radiowĂŞglowÂą wykazaÂły, Âże pergamin, na ktĂłrym spisano ksiĂŞgĂŞ powstaÂł pomiĂŞdzy 1300 a 1660 r. Te maÂło precyzyjne ustalenia byÂły poddawane w wÂątpliwoÂśĂŚ przez wielu badaczy. Stawiano nawet hipotezĂŞ, Âże ksiĂŞgĂŞ sfaÂłszowano na poczÂątku XX-go w., a gÂłĂłwnym podejrzanym byÂł sam Voynich. Ten stan rzeczy zmieniÂły jednak najnowsze analizy pergaminu i atramentu przeprowadzone przez ekspertĂłw z uniwersytetu stanowego Arizony w Tucson w grudniu 2009 r. AmerykaĂąscy naukowcy stwierdzili, Âże Manuskrypt Voynicha powstaÂł pomiĂŞdzy rokiem 1404 a 1438. Mamy wiĂŞc jeden pewnik – ksiĂŞgĂŞ spisano 600 lat temu.

Voynich badaÂł ksiĂŞgĂŞ aÂż do swej Âśmierci. W 1960 r. wdowa po antykwariuszu przekazaÂła anuskrypt nauce - wÂłaÂścicielem artefaktu staÂła siĂŞ biblioteka Uniwersytetu Yale, gdzie do dziÂś Manuskrypt siĂŞ znajduje.

Na pierwszy rzut oka Manuskrypt Voynicha przypomina inne almanachy wiedzy z okresu od XV do XVII w. Jednak botanicy nie sÂą w stanie ustaliĂŚ, jakie roÂśliny namalowano na stronach ksiĂŞgi, a astronomowie wskazaĂŚ konstelacje umieszczone na zaÂłÂączonych tam mapach nieba. Poza tym jĂŞzykoznawcy i kryptolodzy nie potrafiÂą stwierdziĂŚ w jakim jĂŞzyku i jakim pismem, czy teÂż kodem, skreÂślono treÂśĂŚ manuskryptu.

Na temat Manuskryptu Voynicha powstaÂło wiele hipotez. Wg niektĂłrych badaczy jest to tajna ksiĂŞga templariuszy, gdzie opisano ich sekretne praktyki magiczne i lokalizacjĂŞ ukrytych skarbĂłw. Inna koncepcja mĂłwi, Âże to ÂświĂŞta ksiĂŞga KatarĂłw, ktĂłra przetrwaÂła rozprawĂŞ KoÂścioÂła z tÂą sektÂą. Inni twierdzÂą, Âże Manuskrypt Voynicha jest zaszyfrowanym kompendium wiedzy jakiegoÂś alchemika, czy uczonego. A nawet Âże to ksiĂŞga spisana jĂŞzykiem anioÂłĂłw.

Fizyk z Yale, dr W. Benett stwierdziÂł w 1976 r., Âże tekst wykazuje pokrewieĂąstwo z jĂŞzykami Polinezji, a wg brazylijskiego uczonego J. Stolfle, moÂże to byĂŚ fonetyczny zapis w jĂŞzyku chiĂąskim.

W kwietniu 2007 r. wyniki analizy komputerowej tajemniczej ksiĂŞgi przedstawiÂł Austriak dr Andreas Schinner, fizyk teoretyczny i ekspert w dziedzinie programowania z Uniwersytetu im. Johannesa Keplera. Analizy statystyczne, wg Schinnera wykazujÂą, Âże znaki, ktĂłrymi spisano ksiĂŞgĂŞ, nie przekazujÂą Âżadnej treÂści.

- To beÂłkot – twierdzi dr Schinner. - Statystyczne wÂłaÂściwoÂści tekstu wskazujÂą, Âże mamy do czynienia z Âżartem, albo oszustwem. WczeÂśniej, w 2004 r., do podobnego wniosku doszedÂł Brytyjczyk, dr Gordon Rugg z Uniwersytetu Keele. Wg niego, manuskrypt to dzieÂło oszusta.

- W tekÂście wystĂŞpujÂą subtelne regularnoÂści struktury i rozkÂładu sÂłĂłw, dlatego nikt powaÂżnie nie rozwaÂżaÂł moÂżliwoÂści, Âże to dzieÂło jest najzwyczajniejszÂą w Âświecie mistyfikacjÂą - stwierdzi dr Rugg w wypowiedzi dla mediĂłw.

Czy faktycznie ta ksiĂŞga jest faÂłszerstwem? Ustalenie wieku manuskryptu dowodzi jednoznacznie, Âże nie wykonano go, aby wyÂłudziĂŚ pieniÂądze od cesarza Rudolfa. Nie jest teÂż spreparowanÂą na poczÂątku XX-go w. „faÂłszywkÂą”. Autorstwo i treÂśĂŚ Manuskryptu Voynicha wciÂąÂż stanowi zagadkĂŞ.

Tadeusz Oszubski

http://niewiarygodne.pl/kat,1017181,title,Najbardziej-tajemnicza-ksiega-swiata,wid,12298811,wiadomosc.html