Anthony de Mello - "Przebudzenie"

Anthony de Mello - Jezuita "Przebudzenie"

PRZEBUDZENIE - Przebudzenie to duchowoÂśĂŚ. Ludzie najczĂŞÂściej ÂśpiÂą, nie zdajÂąc sobie z tego sprawy. RodzÂą siĂŞ pogrÂąÂżeni we Âśnie. ÂŻyjÂą ÂśniÂąc. Nie budzÂąc siĂŞ zawierajÂą maÂłÂżeĂąstwa. PÂłodzÂą dzieci we Âśnie i umierajÂą, nie budzÂąc siĂŞ ani razu. PozbawiajÂą siĂŞ tym samym moÂżliwoÂści zrozumienia niezwykÂłoÂści i piĂŞkna ludzkiej egzystencji. Mistycy, niezaleÂżnie od wyznawanej przez siebie doktryny, zgodni sÂą co do tego, Âże wszystko, co nas otacza, jest takie, jakie byĂŚ powinno. Wszystko. CĂłÂż za przedziwny paradoks. Najtragiczniejsze jest jednak to, Âże wiĂŞkszoÂśĂŚ ludzi nigdy tego nie jest w stanie zrozumieĂŚ. Nie sÂą w stanie tego pojÂąĂŚ, gdyÂż pogrÂąÂżeni sÂą we Âśnie.

ODNALEZIENIE SIEBIE - Wielcy mistrzowie powiadajÂą, Âże najwaÂżniejsze pytanie na Âświecie brzmi: Kim jestem? Albo inaczej: Czym jest "ja"? Czym jest to, co nazywam "ja"? Czym jest to, co nazywam sobÂą? PojÂąÂłeÂś, czym jest Âświat, a nie zrozumiaÂłeÂś tego, kim jesteÂś. Rozumiesz astronomiĂŞ, wiesz, co to czarne dziury i kwazary, znasz informatykĂŞ, a nie wiesz, kim jesteÂś.

ÂŚWIADOMOÂŚĂ I KONTAKT Z RZECZYWISTOÂŚCIÂĄ - ObserwowaĂŚ wszystko wewnÂątrz siebie i na zewnÂątrz, a jeÂśli coÂś ci siĂŞ przydarzy - umieĂŚ patrzeĂŚ na to tak, jakby przydarzyÂło siĂŞ to komuÂś innemu. Nie komentowaĂŚ, nie osÂądzaĂŚ, nie ustosunkowywaĂŚ siĂŞ do tego, nie wpÂływaĂŚ, nie usiÂłowaĂŚ zmieniaĂŚ, tylko rozumieĂŚ. CzyniÂąc tak, zaczniesz sobie zdawaĂŚ sprawĂŞ, Âże coraz mniej identyfikujesz siĂŞ ze swoim "mnie". ÂŚw. Teresa z Avili mĂłwi, Âże pod koniec Âżycia BĂłg obdarzyÂł jÂą szczegĂłlnÂą ÂłaskÂą. Co prawda, nie uÂżywa tego wÂłaÂśnie wspĂłÂłczesnego pojĂŞcia, ale do niego rzecz tĂŞ moÂżna sprowadziĂŚ: idzie o ÂłaskĂŞ nieidentyfikowania siĂŞ z "mnie". JeÂśli ktoÂś ma raka, a ja tej osoby nie znam, nie jestem tym faktem wcale poruszony. Gdybym byÂł przepeÂłniony miÂłoÂściÂą i wraÂżliwoÂściÂą, byĂŚ moÂże byÂłbym w stanie tej osobie pomĂłc, choĂŚ zapewne nie byÂłbym emocjonalnie poruszony sytuacjÂą, w jakiej ona siĂŞ znalazÂła. JeÂśli przygotowujesz siĂŞ do egzaminu, mnie to nie porusza, mogĂŞ ci z filozoficznym spokojem poradziĂŚ: "Im wiĂŞcej siĂŞ tym bĂŞdziesz przejmowaÂł, tym gorzej wypadniesz. Dlaczego nie pozwolisz sobie na przerwĂŞ w nauce?" Lecz kiedy nadejdzie dzieĂą mojego egzaminu, wtedy okazuje siĂŞ, Âże to caÂłkiem inna sprawa. Dzieje siĂŞ tak, gdyÂż utoÂżsamiÂłem siĂŞ z "mnie" - z mojÂą rodzinÂą, moim krajem, mojÂą wÂłasnoÂściÂą, moim ciaÂłem, ze sobÂą samym. Co by byÂło, gdyby BĂłg obdarzyÂł mnie ÂłaskÂą nienazywania tych rzeczy moimi? ByÂłbym ponad nimi, byÂłbym ponad identyfikacjami. To wÂłaÂśnie oznacza utraciĂŚ siebie, zaprzeĂŚ siĂŞ siebie, umrzeĂŚ dla siebie.

ETYKIETKI - WaÂżne jest nie to, by wiedzieĂŚ, kim lub czym jest "ja". Tego nigdy siĂŞ nie osiÂągnie. WaÂżne jest to, aby odrzuciĂŚ etykietki. Jak mĂłwiÂą mistrzowie Zen: "Nie szukaj prawdy, po prostu odrzuĂŚ swoje poglÂądy". OdrzuĂŚ swoje teorie, nie szukaj prawdy. Prawda nie jest czymÂś, czego siĂŞ szuka, ona jest. JeÂśli przestaniesz tkwiĂŚ przy swoich poglÂądach, pojmiesz to. CoÂś podobnego ma miejsce tutaj. JeÂśli odrzucisz etykietki, ktĂłrymi siĂŞ posÂługujesz, zrozumiesz to. Co rozumiem pod terminem "etykietka"? KaÂżdÂą etykietkĂŞ, ktĂłrÂą sobie moÂżesz wyobraziĂŚ, byĂŚ moÂże za wyjÂątkiem okreÂślenia "istota ludzka". Ja jestem istotÂą ludzkÂą. Jasne, oczywiÂście, ale niewiele mĂłwiÂące. Kiedy jednak mĂłwisz: "Jestem czÂłowiekiem sukcesu" - to jest to juÂż gÂłupotÂą. Sukces nie stanowi czĂŞÂści twego "ja". Sukces jest czymÂś, co przychodzi i odchodzi, dziÂś moÂże byĂŚ twoim udziaÂłem, jutro juÂż nie. Sukces to nie jest "ja". MĂłwiÂąc: "ByÂłem czÂłowiekiem sukcesu" - myliÂłeÂś siĂŞ, pogrÂąÂżony byÂłeÂś w ciemnoÂści. UtoÂżsamiaÂłeÂś siĂŞ z sukcesem. To samo odnosi siĂŞ do sytuacji, gdybyÂś powiedziaÂł: "Jestem nieudacznikiem, prawnikiem, biznesmenem". Wiesz, co siĂŞ stanie, jeÂśli zaczniesz identyfikowaĂŚ siĂŞ z takimi rzeczami. Przylgniesz do nich, zaczniesz siĂŞ martwiĂŚ, Âże je utracisz i stanie siĂŞ to ÂźrĂłdÂłem twoich cierpieĂą. To wÂłaÂśnie miaÂłem na myÂśli, kiedy poprzednio powiedziaÂłem: "JeÂśli cierpisz, to znaczy, Âże Âśpisz." Chcecie znaku ÂświadczÂącego, Âże Âśpicie? Oto on. Cierpicie. Cierpienie jest znakiem braku kontaktu z prawdÂą. Cierpienie dane jest ci po to, abyÂś otworzyÂł oczy na prawdĂŞ, ÂżebyÂś mĂłgÂł zrozumieĂŚ, Âże gdzieÂś jest jakiÂś faÂłsz, tak samo jak bĂłl fizyczny mĂłwi o jakiejÂś niewydolnoÂści, o chorobie. Cierpienie wskazuje na istnienie faÂłszu. Wyzwala siĂŞ w kolizji z rzeczywistoÂściÂą. Kiedy twoje zÂłudzenia zderzajÂą siĂŞ z rzeczywistoÂściÂą, kiedy faÂłsz zderza siĂŞ z prawdÂą, wĂłwczas pojawia siĂŞ cierpienie. Poza tym nie ma cierpienia.

CZTERY KROKI KU MÂĄDROÂŚCI - PierwszÂą rzeczÂą, jakÂą powinieneÂś zrobiĂŚ, to ujawnienie negatywnych uczuĂŚ, ktĂłrych istnienia nawet sobie nie uÂświadamiasz. Wielu ludzi Âżywi takie nie uÂświadamiane negatywne uczucia. Wielu jest przygnĂŞbionych, nie zdajÂąc sobie sprawy z wÂłasnego przygnĂŞbienia. Dopiero, kiedy zetknÂą siĂŞ z radoÂściÂą, uzmysÂławiajÂą sobie, jak bardzo byli przygnĂŞbieni. Nie moÂżna walczyĂŚ z nowotworem, jeÂśli nie zostaÂł wykryty. Nie wytropisz szkodnika na farmie, jeÂśli nie bĂŞdziesz wiedziaÂł o jego istnieniu. Po pierwsze zatem, musisz uÂświadomiĂŚ sobie samo istnienie owych negatywnych uczuĂŚ. Pytasz, jakie to sÂą uczucia? Na przykÂład jesteÂś posĂŞpny. PosĂŞpny i w zÂłym nastroju. Nienawidzisz siebie lub masz poczucie winy. UwaÂżasz, Âże Âżycie jest bez sensu, czujesz siĂŞ uraÂżony, nerwowy, spiĂŞty. WejdÂź najpierw w kontakt z tymi uczuciami.

ZMIENIONA OSOBA - Nie formuÂłuj Âżadnych ÂżÂądaĂą na swej drodze do ÂświadomoÂści. Twoje zachowanie powinno przypominaĂŚ raczej przestrzeganie zasad obowiÂązujÂących na przykÂład w ruchu drogowym. JeÂśli nie respektujesz znakĂłw drogowych, pÂłacisz mandat. Tu, w Stanach Zjednoczonych, jeÂździ siĂŞ prawÂą stronÂą jezdni, w Anglii lewÂą, w Indiach takÂże lewÂą stronÂą jezdni. Nieprzestrzeganie przyjĂŞtych w danym kraju zasad kwalifikuje siĂŞ do ukarania mandatem. I nie ma tu miejsca na zranione uczucia, ÂżÂądania, oczekiwania. Po prostu trzeba siĂŞ stosowaĂŚ do wymogĂłw okreÂślanych przez kodeksy ruchu drogowego. Pytacie, gdzie tu jest miejsce na wspĂłÂłczucie, na winĂŞ. BĂŞdziecie wiedzieĂŚ, skoro tylko siĂŞ przebudzicie. JeÂśli masz poczucie winy wÂłaÂśnie teraz, to jakim sposobem mogĂŞ ci to wyjaÂśniĂŚ? SkÂąd wiedziaÂłbyÂś, czym jest wspĂłÂłczucie? Czasem ludzie chcÂą naÂśladowaĂŚ Chrystusa, ale kiedy maÂłpa gra na saksofonie, nie oznacza to, Âże staÂła siĂŞ muzykiem. Nie moÂżecie naÂśladowaĂŚ Chrystusa przez powtarzanie jego zewnĂŞtrznych zachowaĂą. Trzeba staĂŚ siĂŞ Chrystusem. WĂłwczas bĂŞdziecie mieĂŚ rzetelne rozeznanie, co w konkretnej sytuacji naleÂży zrobiĂŚ, biorÂąc pod uwagĂŞ swĂłj temperament i charakter, oraz temperament i charakter osoby, z ktĂłrÂą siĂŞ zetkniĂŞcie. Nikt wĂłwczas nie musi wam tego mĂłwiĂŚ. Aby tak czyniĂŚ, trzeba byĂŚ tym, kim byÂł Chrystus. ZewnĂŞtrzne naÂśladownictwo wiedzie donikÂąd. JeÂśli myÂślicie, Âże wspĂłÂłczucie oznacza miĂŞkkoÂśĂŚ, to nie ma sposobu, bym mĂłgÂł wam opisaĂŚ, czym jest wspĂłÂłczucie. Absolutnie Âżadnej moÂżliwoÂści, poniewaÂż wspĂłÂłczucie moÂże byĂŚ czymÂś bardzo twardym. WspĂłÂłczucie zawieraĂŚ moÂże sporÂą dawkĂŞ surowoÂści, moÂże ono solidnie tobÂą wstrzÂąsnÂąĂŚ, moÂże teÂż "zakasaĂŚ rĂŞkawy" i dokonaĂŚ na tobie operacji. WspĂłÂłczucie moÂże mieĂŚ bardzo rĂłÂżne oblicza, moÂże byĂŚ bardzo delikatne, ale skÂądÂże juÂż teraz mĂłgÂłbyÂś o tym wiedzieĂŚ? Dopiero gdy staniesz siĂŞ miÂłoÂściÂą - innymi sÂłowy, gdy odrzucisz swe iluzje i przywiÂązania - dopiero wtedy bĂŞdziesz wiedziaÂł.

OSIÂĄGNIĂCIE MILCZENIA - Wszyscy pytajÂą mnie, co siĂŞ stanie, kiedy juÂż siĂŞ przebudzÂą. Czy w pytaniu tym tkwi jedynie ciekawoÂśĂŚ? Lubimy pytaĂŚ, czy to lub tamto pasuje do danego systemu, albo jaki ma sens w danym kontekÂście, lub do czego bĂŞdzie podobne to, co nastÂąpi. PrzebudÂźcie siĂŞ, a bĂŞdziecie wiedzieĂŚ, jak to jest. Tego nie moÂżna opisaĂŚ. Na Wschodzie mĂłwi siĂŞ: "Ci, ktĂłrzy wiedzÂą, nie mĂłwiÂą. Ci, ktĂłrzy mĂłwiÂą, nie wiedzÂą." Tego nie moÂżna wypowiedzieĂŚ; moÂżna jedynie przybliÂżyĂŚ poprzez opis, czym nie jest. Guru nie moÂże daĂŚ ci prawdy. Prawdy nie da siĂŞ ujÂąĂŚ w sÂłowa, zamknÂąĂŚ w formule. Bo wĂłwczas to nie jest prawda; jest to oddalanie siĂŞ od rzeczywistoÂści. Nie ujmiesz rzeczywistoÂści za pomocÂą formuÂł. Guru moÂże jedynie wskazaĂŚ twe bÂłĂŞdy. JeÂśli je porzucisz, poznasz prawdĂŞ. Ale nawet wtedy nie moÂżesz jej wypowiedzieĂŚ. PoÂśrĂłd greko-katolickich mistykĂłw jest to przekonanie powszechne. Wielki Tomasz z Akwinu pod koniec swego Âżycia przestaÂł mĂłwiĂŚ i pisaĂŚ - zaczÂąÂł widzieĂŚ.

PERMANENTNA WARTOÂŚĂ - PrzejdÂźmy do innej juÂż kwestii - pozostaje jeszcze problem wartoÂści osobowej. WartoÂśĂŚ osobowa nie jest rĂłwnoznaczna z poczuciem wÂłasnej wartoÂści. Jakie sÂą ÂźrĂłdÂła poczucia wÂłasnej wartoÂści? Sukcesy odnoszone w pracy zawodowej? Posiadanie pieniĂŞdzy? AtrakcyjnoÂśĂŚ dla mĂŞÂżczyzn (jeÂśli jesteÂś kobietÂą) lub atrakcyjnoÂśĂŚ dla kobiet (jeÂśli jesteÂś mĂŞÂżczyznÂą)? JakÂże to wszystko jest nieprawdziwe, jakÂże przemijajÂące. Czy mĂłwiÂąc o wÂłasnej wartoÂści, nie mĂłwimy tak naprawdĂŞ o tym, jak odzwierciedlamy siĂŞ w umysÂłach innych ludzi? Ale czy musimy od tego siĂŞ uzaleÂżniaĂŚ? SwÂą wartoÂśĂŚ rozumiesz dopiero wĂłwczas, gdy przestajesz identyfikowaĂŚ siĂŞ lub definiowaĂŚ siebie w kategoriach tych ulotnych przymiotĂłw. Jestem piĂŞkny nie dlatego, Âże wszyscy mĂłwiÂą, iÂż jestem piĂŞkny. W istocie nie jestem ani piĂŞkny, ani brzydki. SÂą to cechy, ktĂłre przemijajÂą. Na przykÂład juÂż jutro mĂłgÂłbym nagle przeksztaÂłciĂŚ siĂŞ w odraÂżajÂąco szpetne stworzenie, ale nadal to bĂŞdĂŞ ja. A potem, powiedzmy, poddam siĂŞ operacji plastycznej i znowu stanĂŞ siĂŞ piĂŞkny. Czy moje "ja" staje siĂŞ naprawdĂŞ piĂŞkne? Trzeba wiele czasu, by kwestiĂŞ tĂŞ bardzo wnikliwie przemyÂśleĂŚ. Problem ten jedynie naszkicowaÂłem, rzucajÂąc myÂśli jedne po drugich w skondensowanej formie, jeÂśli jednak zastanowicie siĂŞ nad tym gÂłĂŞbiej, to zrozumiecie, o czym mĂłwiÂłem. Przetrawicie rzecz caÂłÂą i odkryjecie tam kopalniĂŞ zÂłota. Wiem o tym, bo pamiĂŞtam, jak wielki skarb odkryÂłem, gdy po raz pierwszy zmierzyÂłem siĂŞ z tymi problemami.

UCZEPIENIE SIĂ ZÂŁUDZEĂ - Kiedy siĂŞ na czymÂś zawieszasz, burzysz swe Âżycie; kiedy siĂŞ czegoÂś uczepiasz, przestajesz ÂżyĂŚ. PeÂłno takich stwierdzeĂą na wszystkich stronach Ewangelii. Dochodzisz do tego przez zrozumienie. Zrozum! Zrozum inne jeszcze zÂłudzenie, to mianowicie Âże szczĂŞÂście nie jest tym samym co ekscytacja, nie jest tym samym, co dreszcz emocji. Innym jeszcze zÂłudzeniem jest wiara, Âże dreszcz emocji jest nastĂŞpstwem zaspokajania ÂżÂądzy. ÂŻÂądze niosÂą ze sobÂą lĂŞk i wczeÂśniej lub pĂłÂźniej przeradzajÂą siĂŞ w przesyt. JeÂśli wycierpiaÂłeÂś wystarczajÂąco duÂżo, to jesteÂś gotĂłw to dostrzec. Karmicie siĂŞ ekscytacjÂą. To tak, jakby karmiĂŚ wyÂścigowego konia samymi przysmakami. DawaĂŚ mu wino i ciastka. Nie karmi siĂŞ w ten sposĂłb wyÂścigowych koni. To tak, jakby ÂżywiĂŚ czÂłowieka wyÂłÂącznie tabletkami. Nie napeÂłnisz sobie nimi ÂżoÂłÂądka. Potrzebujesz dobrego, solidnego, poÂżywnego jedzenia i picia. Musisz to dobrze sam przemyÂśleĂŚ.

NIEZALEÂŻNOÂŚĂ - Jedyna moÂżliwoÂśĂŚ, by zmieniĂŚ siebie polega na odrzuceniu naszego dotychczasowego sposobu rozumowania. CĂłÂż oznacza ten sposĂłb rozumowania? PomyÂślcie, jak jesteÂście zniewoleni przez rozmaite zwiÂązki. UsiÂłujemy zmieniĂŚ Âświat w taki sposĂłb, aby utrzymaĂŚ te zwiÂązki, poniewaÂż Âświat ciÂągle im zagraÂża. BojĂŞ siĂŞ, Âże ktĂłryÂś z przyjaciĂłÂł przestanie mnie lubiĂŚ, moÂże zaprzyjaÂźniĂŞ siĂŞ z kimÂś innym. MuszĂŞ ciÂągle utrzymywaĂŚ swÂą atrakcyjnoÂśĂŚ, bo chcĂŞ tÂą drogÂą zdobyĂŚ jakÂąÂś osobĂŞ. KtoÂś wbiÂł mi do gÂłowy, Âże koniecznie potrzebujĂŞ jej lub jej miÂłoÂści. Ale w rzeczywistoÂści wcale jej nie potrzebujĂŞ. Nie potrzebujĂŞ niczyjej miÂłoÂści, potrzeba mi tylko kontaktu z rzeczywistoÂściÂą. Potrzebne mi jest wydostanie siĂŞ ze swego wiĂŞzienia wdrukowanych mi poglÂądĂłw i tych wszystkich fantazji; potrzebne mi jest przedostanie siĂŞ do rzeczywistoÂści. RzeczywistoÂśĂŚ jest wspaniaÂła, jest absolutnie zachwycajÂąca. ÂŻycie wieczne jest teraz. JesteÂśmy nim otoczeni jak ryba wodÂą w oceanie, ale wcale o tym nie wiemy. Zbytnio jesteÂśmy skoncentrowani na zwiÂązkach emocjonalnych. Chwilami Âświat zmienia swe konfiguracje wpasowujÂąc siĂŞ w ten nasz zwiÂązek, mĂłwimy wĂłwczas: "Jak Âświetnie, wygraliÂśmy"! Ale poczekaj, to siĂŞ zmieni, jutro bĂŞdziesz znowu przygnĂŞbiony. Dlaczego trwamy w czymÂś takim?

UKRYTE PROGRAMY - PomiĂŞdzy wiedzÂą i ÂświadomoÂściÂą istnieje rĂłÂżnica taka, jak miĂŞdzy informacjÂą i ÂświadomoÂściÂą. PowiedziaÂłem juÂż, Âże czÂłowiek nie moÂże czyniĂŚ zÂła bĂŞdÂąc Âświadomym. Ale moÂże czyniĂŚ zÂło wiedzÂąc lub posiadajÂąc informacjĂŞ, Âże coÂś jest zÂłe: "Ojcze przebacz im, bo nie wiedzÂą, co czyniÂą".

PODDANIE SIĂ - Im bardziej bĂŞdziesz staraÂł siĂŞ zmieniĂŚ, tym gorzej bĂŞdzie ci to wychodziÂło. Czy znaczy to, Âże pochwalam pewnÂą dozĂŞ biernoÂści? Tak, im wiĂŞkszy stawiasz opĂłr, tym wiĂŞkszÂą nadajesz moc temu, czemu siĂŞ opierasz. Brzmi to bardzo po wschodniemu. JeÂśli jednak popÂłyniesz razem z wrogiem, pokonasz go. Jak walczyĂŚ ze zÂłem? Nie poprzez zmaganie siĂŞ z nim, ale poprzez zrozumienie. ZÂło zniknie, jeÂśli tylko zostanie zrozumiane. Jak walczyĂŚ z ciemnoÂściÂą? Nie przy pomocy piĂŞÂści. Nie moÂżna przegoniĂŚ ciemnoÂści z pokoju za pomocÂą szczotki, trzeba wÂłÂączyĂŚ ÂświatÂło. Im usilniej walczysz z ciemnoÂściÂą, tym bardziej staje siĂŞ ona dla ciebie realna, tym bardziej wyczerpiesz samego siebie. JeÂśli jednak wÂłÂączysz ÂświatÂło ÂświadomoÂści, ciemnoÂśĂŚ siĂŞ rozprasza.

ÂŚMIERĂ "MNIE" - Czy moÂżna byĂŚ w peÂłni sobÂą nie doÂświadczajÂąc tragedii? JedynÂą rzeczywistÂą tragediÂą na ziemi jest niewiedza. To od niej pochodzi wszelkie zÂło. JedynÂą tragediÂą istniejÂącÂą na Âświecie jest nieÂświadomoÂśĂŚ i trwanie we Âśnie. StÂąd wyrasta strach, a ze strachu caÂła reszta. ÂŚmierĂŚ nie jest tragediÂą w Âżadnym sensie. ÂŚmierĂŚ jest piĂŞkna, przeraÂżajÂąca jest tylko dla tych ludzi, ktĂłrzy nigdy nie rozumieli Âżycia. Tylko wĂłwczas gdy boisz siĂŞ Âżycia, lĂŞkasz siĂŞ Âśmierci.

UTRATA KONTROLI - JeÂśli chcecie zrozumieĂŚ, czym jest kontrola, wyobraÂźcie sobie maÂłe dziecko, ktĂłre nauczono zaÂżywaĂŚ narkotyki. W miarĂŞ jak narkotyk przenika ciaÂło dziecka, uzaleÂżnia siĂŞ ono od niego. CaÂłym sobÂą domaga siĂŞ narkotyku. Brak narkotyku staje siĂŞ wielkim udrĂŞczeniem. ÂŚmierĂŚ wydaje siĂŞ czymÂś lepszym. PamiĂŞtajcie o tym obrazie - ciaÂło uzaleÂżnione od narkotyku. DokÂładnie to wÂłaÂśnie uczyniÂło z was spoÂłeczeĂąstwo, kiedy przyszliÂście na Âświat. Nie pozwolono wam cieszyĂŚ siĂŞ konkretnym, wartoÂściowym poÂżywieniem Âżycia, jakim sÂą: praca, zabawa, radoÂśĂŚ, Âśmiech, towarzystwo, przyjemnoÂści zmysÂłowe i umysÂłowe. Podano wam narkotyk, w ktĂłrym zasmakowaliÂście.

WSÂŁUCHUJÂĄC SIĂ W ÂŻYCIE - Potrzebujesz wiĂŞc ÂświadomoÂści i poÂżywienia. Potrzebujesz poÂżywienia dobrego i zdrowego. Naucz siĂŞ cieszyĂŚ solidnym pokarmem Âżycia. Dobre jedzenie, dobre wino, dobra woda. Smakuj je. StraĂŚ rozum i dojdÂź do zmysÂłĂłw. To jest dobre, zdrowe poÂżywienie. PrzyjemnoÂśĂŚ zmysÂłĂłw i przyjemnoÂśĂŚ umysÂłu. Poczytaj sobie dobrÂą ksiÂąÂżkĂŞ, jeÂśli sprawi ci to radoÂśĂŚ. WeÂź udziaÂł w dobrej dyskusji lub teÂż pomedytuj. Takie zachowanie jest wspaniaÂłe. Niestety ludzie powariowali i stajÂą siĂŞ coraz wiĂŞkszymi naÂłogowcami, poniewaÂż nie potrafiÂą cieszyĂŚ siĂŞ Âżyciem.

caÂły text tutaj:
http://www.sm.fki.pl/demello.php?nr=Przebudzenie