WÂładca doskonaÂły w mikro- i makrokosmosie

[MichaÂł-AnioÂł]

Klucz do prawdziwej KabaÂły

Wiele opisĂłw metod kabalistycznych nie oferuje powaÂżnemu uczniowi Âżadnych
teoretycznych szczegó³ów, nie mówi¹c ju¿ o prawdziwych punkach odniesienia dla ich
praktyki. W wiĂŞkszoÂści podajÂą one filozoficzne przedstawienie mikro- i makrokosmosu.
Nawet prymitywne nacje, niezaleÂżnie od rasy czy umiejscowienia, posiadaÂły wÂłasnÂą religiĂŞ,
czy koncepcjĂŞ Boga i w konsekwencji, rĂłwnieÂż pewien rodzaj teologii. KaÂżda teologia moÂże
byÌ podzielona na dwie czêœci: czêœÌ egzoteryczn¹ i ezoteryczn¹, gdzie nauki egzoteryczne
przeznaczone sÂą dla zwykÂłych ludzi, a wiedza ezoteryczna jest teologiÂą wtajemniczonych i
wysokich kapÂłanĂłw. Egzoteryczne nauki nigdy nie zawieraÂły niczego o prawdziwej magii czy
kabale. Zatem jedynie magowie i kabaliÂści mogli staĂŚ siĂŞ wtajemniczonymi ludĂłw
prymitywnych.

UczeĂą kabaÂły nie moÂże zatem uzyskaĂŚ jakiegokolwiek poglÂądu o ideologii kabalistycznej,
gdy¿ z jednej strony nie jest w stanie odnaleŸÌ drogi w tym wielkim popl¹taniu opinii, a z
drugiej strony wci¹¿ jest w ciemnoœciach z powodu sprzecznych twierdzeù podawanych w
ró¿nych ksi¹¿kach.


Nauka kabaÂły, tj. teurgia, jest bardzo stara i powstaÂła w Oriencie. Od zarania czasu, staroÂżytni
mĂŞdrcy ukrywali swoje najwiĂŞksze sekrety w uniwersalnym, czyli metaforycznym jĂŞzyku, co
moÂżna zobaczyĂŚ na podstawie hieroglifĂłw Egipcjan i innych ludĂłw staroÂżytnych. StaroÂżytni
mĂŞdrcy mogli przekazywaĂŚ swojÂą wiedzĂŞ jedynie w jĂŞzyku metafor, tj. w sposĂłb
symboliczny. Zatem rozumienie ich nauk zawsze zaleÂżaÂło od poziomu dojrzaÂłoÂści danego
ucznia. Ca³a m¹droœÌ Orientu zosta³a wy³o¿ona jedynie w jêzyku symbolicznym. M¹droœÌ
pozostaje zatem tajemnicÂą dla niedojrzaÂłych, czyli dla osĂłb, ktĂłre nie osiÂągnĂŞÂły okreÂślonego
stanu dojrzaÂłoÂści poprzez rozwiniĂŞcie swojej indywidualnoÂści pod przewodnictwem mistrza,
guru. Dlatego a¿ do dzisiaj wszystkie prawdziwe ksi¹¿ki wtajemniczenia zgadzaj¹ siê ze sob¹
odnoÂśnie tego, Âże bez osobistego guru wtajemniczenie jest nie tylko niemoÂżliwe, lecz nawet
niebezpieczne. Prawdziwy wtajemniczony musiaÂł stopniowo tÂłumaczyĂŚ symboliczne
znaczenie zapisĂłw swojemu uczniowi, zgodnie z jego rozwojem i uczyÂł go symbolicznego, tj.
metaforycznego jĂŞzyka. UczeĂą szybko przyzwyczajaÂł siĂŞ do jĂŞzyka swojego mistrza i
ponownie, by³ w stanie przekazywaÌ m¹droœÌ jedynie w tej symbolicznej postaci.
KabaÂła jest naukÂą liter, naukÂą sÂłowa i jĂŞzyka, lecz nie jĂŞzyka intelektu, a jĂŞzyka
uniwersalnego. OkreÂślenie „kabaÂła” wywodzi siĂŞ z jĂŞzyka hebrajskiego. NiektĂłre systemy
religijne u¿ywaj¹ innych nazw tej nauki. Na przyk³ad w Indiach i Tybecie, nauka s³ów
nazywana jest Tantra. Inne systemy religijne z kolei mĂłwiÂą o „formuÂłach” etc.
Za prawdziwego kabalistĂŞ moÂżna uwaÂżaĂŚ jedynie czÂłowieka, ktĂłry – zgodnie z
uniwersalnymi prawami – jest w stanie prawdziwie zmaterializowaĂŚ w sobie boskoœÌ w taki
sposĂłb, Âże bĂŞdzie przemawiaÂł jako bĂłstwo. PraktykujÂący kabalista jest zatem teurgiem,
ucieleÂśnieniem Boga, istotÂą, ktĂłra jest w stanie stosowaĂŚ uniwersalne prawa w ten sam
sposĂłb, co makrokosmiczny BĂłg.
Mag, ktĂłry po swoim wtajemniczeniu i osobistym rozwoju ku doskonaÂłoÂści, zrealizowaÂł
wewn¹trz siebie po³¹czenie ze swoim Bóstwem, mo¿e zgodnie z tym dzia³aÌ. Tak samo mo¿e
to robiÌ i kabalista, z t¹ jedyn¹ ró¿nic¹, ¿e kabalista do zewnêtrznego wyra¿ania swojego
boskiego ducha uÂżywa Boskiego SÂłowa. KaÂżdy prawdziwy mag, posiadajÂąc wÂładzĂŞ nad
uniwersalnymi prawami, moÂże staĂŚ siĂŞ kabalistÂą poprzez nabycie wiedzy o praktycznej
kabale. Struktury kaba³y przytaczane w wielu ksi¹¿kach z pewnoœci¹ odpowiadaj¹
teoretykowi, ktĂłry chce poznaĂŚ zasady, lecz sÂą caÂłkowicie niewystarczajÂące w odniesieniu do
praktyki, ktĂłra pozwala na wÂłaÂściwe stosowanie mocy sÂłowa.
Funkcjonowanie i wspó³dzia³anie pomiêdzy cia³em, dusz¹ i duchem odbywa siê w ka¿dym
czÂłowieku automatycznie, czy jest on wtajemniczony w naukĂŞ hermetycznÂą, czy nie. Dla
kabalisty jest to tabliczka mnoÂżenia: zna on wszystkie procesy i jest tym samym w stanie
uÂłoÂżyĂŚ swoje Âżycie zgodnie z uniwersalnymi prawami.
Ta wiedza odró¿nia wtajemniczonego od nie-wtajemniczonego, gdy¿ wtajemniczony,
nauczywszy siĂŞ praw, wie jak praktycznie je wykorzystywaĂŚ i jest w stanie rĂłwnowaÂżyĂŚ
wszelkÂą dysharmoniĂŞ pomiĂŞdzy ciaÂłem, duszÂą i duchem. Poza tym, wtajemniczony poprzez
swoje Âświadome podejÂście do uniwersalnych praw, jest w stanie prowadziĂŚ rozwaÂżne Âżycie w
zgodzie z tymi prawami i kroczyĂŚ ÂścieÂżkÂą do doskonaÂłoÂści. PatrzÂąc pod tym kÂątem, widaĂŚ juÂż,
Âże wtajemniczenie jest czymÂś bardzo wyjÂątkowym, oferujÂącym szczegĂłlne spojrzenie na
¿ycie. Wtajemniczony patrzy na œwiat zupe³nie innymi oczyma ni¿ pozostali ludzie. Ró¿ne
przeciwnoÂści losu, na jakie naraÂżony jest wtajemniczony, nigdy nie uderzÂą go mocno i on
nigdy nie bĂŞdzie cierpiaÂł. WidaĂŚ to wyraÂźnie po rozwaÂżeniu tego, co zostaÂło powyÂżej
powiedziane.
Z kabalistycznego punktu widzenia, czÂłowiek jest doskonaÂłym ucieleÂśnieniem wszechÂświata,
gdyÂż zostaÂł stworzony na obraz Boga. CzÂłowiek jest najwyÂższÂą istotÂą na naszej ziemi i
wszystko, co w duÂżej skali ma miejsce we wszechÂświecie, ma rĂłwnieÂż miejsce – w maÂłej
skali – w czÂłowieku. Widziany z hermetycznego punktu widzenia, czÂłowiek przedstawia
miniaturowy Âświat, tj. mikrokosmos, w przeciwieĂąstwie do wszechÂświata, makrokosmosu.
Zatem, z hermetycznego punktu widzenia, prawdziwy kabalista jest najwyÂższym
wtajemniczonym, gdyÂż dziaÂła on jako BĂłg w miniaturowym Âświecie, mikrokosmosie, a
stosujÂąc prawa analogii, moÂże staĂŚ siĂŞ rĂłwnieÂż aktywny w makrokosmosie.

Na drodze do doskona³oœci nie powinno byÌ poœpiechu. Doskona³oœÌ we wszystkim wymaga
czasu i dojrzaÂłoÂści. Z hermetycznego punktu widzenia istniejÂą wÂłaÂściwie tylko dwie drogi:
droga do „ÂświĂŞtoÂści” i droga do „doskonaÂłoÂści”. Droga do ÂświĂŞtoÂści ma tak wiele systemĂłw,jak wiele istnieje religii na ziemi. Ten, kto wybiera drogĂŞ do ÂświĂŞtoÂści, decyduje siĂŞ na    realizowanie w sobie tylko jednego bÂądÂź kilku boskich aspektĂłw i zazwyczaj jest uwaÂżany za symbol danej boskiej idei. Poza kilkoma wyjÂątkami, jego ÂświĂŞtoœÌ staje siĂŞ przeszkodÂą –
biorÂąc pod uwagĂŞ Âświat, czy mniej dojrzaÂłych ludzi – gdyÂż z powodu dewocji swoich
uczniĂłw, wyznawcĂłw, naÂśladowcĂłw etc., czĂŞsto jest on hamowany w swojej misji, zadaniu i rozwoju.
Nie trzeba specjalnie podkreÂślaĂŚ, Âże zrozumienie fundamentalnych
prawd, tj. praw uniwersalnych, wymaga magicznej rĂłwnowagi na wszystkich trzech pÂłaszczyznach. Ten, kto ÂściÂśle stosuje siĂŞ do uniwersalnych praw na wszystkich trzech
pÂłaszczyznach, kto rozumie je wyraÂźnie i caÂłkowicie nad nimi panuje, jest nie tylko panem
swojego miniaturowego Âświata, lecz rĂłwnieÂż panem wszechÂświata.
Ekspert kaba³y zaznajamia siê z ró¿nymi rodzajami wyliczeù i bêdzie w stanie idee wyraziÌ poprzez liczby, lub odwrotnie, przekszta³caÌ liczby w idee. Co wiêcej, bêdzie móg³ rzekszta³caÌ je na liczby i ubieraÌ liczby w litery. Czyni¹c to, mo¿e on poznawaÌ w³asn¹ jaŸù, a tym samym, równie¿ Boga. Kabalista bêdzie rozumia³ doskona³oœÌ praw, bêdzie wiedzia³, ¿e dobro i z³o, brane dos³ownie, s¹ jedynie religijnymi wyra¿eniami, bo w rzeczywistoœci oba pierwiastki, tj. pozytywny i negatywny, s¹ konieczne, gdy¿ jeden nie mo¿e istnieÌ bez drugiego. Kabalista zawsze bêdzie kierowa³ siê ku dobremu i nigdy nie bêdzie gardzi³ negatywnym; bêdzie stara³ siê je opanowaÌ, gdy¿ Stwórca nie stworzy³ niczego nieprzydatnego.

Ca³¹ ksi¹¿kê znajdziesz tu:
http://franzbardon.pl/pliki/KluczDoPrawdziwejKabaly.pdf