AIDS

AIDS:DzieÂło ludzi?

dr Alan Cantwell Jr

"Od poczÂątkĂłw epidemii AIDS istniejÂą utrzymujÂące siĂŞ pogÂłoski, Âże choroba ta stworzona zostaÂła przez czÂłowieka, zaÂś wirus HIV zostaÂł celowo „wprowadzony” w Âśrodowiska amerykaĂąskich homoseksualistĂłw oraz AfroamerykanĂłw w ramach eksperymentu. Na owÂą konspiracyjnÂą teoriĂŞ szybko odpowiedzieli wirusolodzy oraz biolodzy molekularni, wedÂług ktĂłrych ÂźrĂłdÂłem choroby miaÂły byĂŚ afrykaĂąskie ssaki naczelne a ludzka seksualnoÂśĂŚ odpowiadaĂŚ miaÂła za jej rozprzestrzenianie siĂŞ.

Pod koniec roku 1986, Sowieci zszokowali Âświat twierdzeniem mĂłwiÂącym, Âże wirus HIV „wynaleziony” zostaÂł w tajemnicy w Fort Detrick przez jednostkĂŞ zajmujÂącÂą siĂŞ broniÂą biologicznÂą. ChoĂŚ twierdzenia te odrzucone zostaÂły z miejsca jako „propaganda”, rosyjscy naukowcy pracowali rĂŞka w rĂŞkĂŞ ze specjalistami od broni biologicznej, przekazujÂąc sobie prĂłbki wirusĂłw oraz zakaÂżonych tkanek u wielu naczelnych w latach 70-tych.

ChoĂŚ amerykaĂąskie media nigdy nie zajmowaÂły siĂŞ dowodami mĂłwiÂącymi o sztucznym pochodzeniu AIDS, teoria ta wciÂąÂż jest wyszydzana. Dla przykÂładu w artykule z „San Francisco Chronicle” („Quest for the Origin of AIDS”, 14/01/01), William Carlsen pisaÂł: „We wczesnych latach epidemii AIDS pojawiaÂły siĂŞ rĂłÂżne dziwaczne teorie majÂące wyjaÂśniĂŚ jej pochodzenie. WchodziÂły w to m.in. twierdzenia o ucieczce wirusa z sekretnego laboratorium, boska kara na gejĂłw i narkomanĂłw czy nawet kosmiczny rodowĂłd HIV, ktĂłre miaÂło przybyĂŚ z gÂłĂŞbi wszechÂświata gdzieÂś na ogonie komety.”

AIDS z pewnoÂściÂą nie zesÂłaÂł BĂłg, ani teÂż nie spadÂło ono z kosmosu. IstniejÂą jednak dowody pozwalajÂące domniemywaĂŚ o udziale ludzi w wybuchu epidemii AIDS, ktĂłrej historia rozpoczĂŞÂła siĂŞ w pĂłÂźnych latach 70-tych w Nowym Jorku.

AIDS U ZWIERZÂĄT

W historii AIDS zagubiÂł siĂŞ dowĂłd wskazujÂący na to, Âże HIV jest wirusem, ktĂłry wywodzi siĂŞ z eksperymentĂłw na kancerogennych retrowirusach w latach 60-tych i 70-tych ub. wieku. Teoria mĂłwiÂąca o zakaÂżaniu gejĂłw i Afro-amerykanĂłw wskutek eksperymentĂłw ze szczepionkami i innymi programami z lat 70-tych zostaÂła zupeÂłnie zignorowana na korzyÂśĂŚ poprawnej polityczne teorii mĂłwiÂącej, iÂż HIV wywodzi siĂŞ od szympansĂłw zamieszkujÂących afrykaĂąski las deszczowy i „przeskoczyÂło” ono na populacje ludzi zamieszkujÂących Czarny Kontynent okoÂło roku 1930 lub jeszcze wczeÂśniej. za: primatology.files.wordpress.com

Przemilcza siĂŞ tutaj seriĂŞ wybuchĂłw epidemii choroby przypominajÂącej AIDS, ktĂłre miaÂły miejsce w centrach dla naczelnych w 1969 roku. Na dziesiĂŞĂŚ lat wczeÂśniej, pierwsza z piĂŞciu zarejestrowanych epidemii „maÂłpiego AIDS” wybuchÂła w kolonii makakĂłw przetrzymywanych w laboratorium w Davis w Kalifornii. WiĂŞkszoÂśĂŚ z nich zdechÂła. Jako ich przyczynĂŞ podano dwa wirusy. Kilka zakaÂżonych maÂłp przetransportowano do kolonii w Yerkes w Atlancie, gdzie rĂłwnieÂż padÂły z powodu maÂłpiego AIDS pod koniec lat 80-tych. Weterynarze twierdzili, iÂż nie znajÂą skutkĂłw wybuchu tej epidemii, choĂŚ jednÂą z moÂżliwoÂści moÂże byĂŚ eksperymentalny transfer wirusĂłw miĂŞdzy rĂłÂżnymi gatunkami naczelnych, co jest powszechnÂą praktykÂą w laboratoriach.

W 1974 roku weterynarzom udaÂło siĂŞ stworzyĂŚ podobnÂą do AIDS chorobĂŞ. Nowonarodzone szympansy odbierano ich matkom i karmiono zainfekowanym mlekiem od krĂłw, nosicielek „bydlĂŞcego wirusa typu C”. W ciÂągu roku owe szympansy zdechÂły z powodu biaÂłaczki lub pneumocystozy (czĂŞstej wÂśrĂłd ofiar AIDS). Obie choroby nie byÂły przed eksperymentem odnotowywane u szympansĂłw.

*

MĂłwi siĂŞ rĂłwnieÂż o stworzeniu w laboratorium kociej odmiany biaÂłaczki oraz AIDS poprzez transfer kocich retrowirusĂłw przypominajÂących AIDS, do czego doszÂło w latach 70-tych. Eksperymenty te przeprowadziÂł na Harvardzie Myron (Max) Essex, ktĂłry potem staÂł siĂŞ znanym badaczem AIDS. Wszystkie twory z laboratoriĂłw, gdzie pracowano nad zwierzĂŞtami poprzedzaÂły „tajemnicze” wprowadzenie AIDS do Âśrodowiska amerykaĂąskich homoseksualistĂłw, jednej z najmniej popularnych mniejszoÂści w USA.

DziÂś naukowcy starajÂą siĂŞ „upolowaĂŚ” przodkĂłw wirusa HIV u szympansĂłw ÂżyjÂących na wolnoÂści, ignorujÂąc wszelkie immunosupresyjne wirusy, ktĂłre stworzono na niewiele wczeÂśniej w amerykaĂąskich laboratoriach. Nie zwraca siĂŞ uwagi na Âżadne z laboratoryjnych wirusĂłw, ktĂłre mogÂą stanowiĂŚ „przodkĂłw” wielu „odgaÂłĂŞzieĂą” HIV (i HIV-2), ktĂłre przenosiÂły siĂŞ z gatunku na gatunek, wywoÂłujÂąc u ludzi AIDS.

EKSPERYMENTY W OKRESIE 1978 - 1981

Naukowcy nie zauwaÂżajÂą takÂże zwiÂązku miĂŞdzy oficjalnym wybuchem epidemii AIDS w 1981 roku a eksperymentalnym programem szczepieĂą przeciwko ÂżĂłÂłtaczce typu B (1978-1981) w New York Blood Center na Mannhattanie, gdzie ochotnicy werbowali siĂŞ spoÂśrĂłd homoseksualistĂłw. Co ciekawe, dokÂładna przyczyna pojawienia siĂŞ AIDS w USA pozostaje niezbadana. WÂładze obwiniajÂą o niÂą ludzkÂą rozwiÂązÂłoÂśĂŚ, jednak nie potrafiÂą odpowiedzieĂŚ, w jaki sposĂłb choroba afrykaĂąska dostaÂła siĂŞ w gejowskie Âśrodowisko.

Badacze twierdzÂą, iÂż przez ponad pĂłÂł wieku za inkubator HIV sÂłuÂżyÂła Afryka. JednakÂże co z AmerykÂą? WkrĂłtce po tym, jak homoseksualiÂści godzili siĂŞ na finansowane przez rzÂąd eksperymentalne szczepionki przeciwko ÂżĂłÂłtaczce, zaczĂŞli umieraĂŚ z powodu dziwnego wirusa o nieznanym pochodzeniu. Eksperyment na Mannhattanie zaczÂąÂł siĂŞ wraz z drugÂą poÂłowÂą 1978 roku. Pierwsze przypadki AIDS zgÂłoszono w 1979.

Przez dÂługi czas naukowcy nie potrafili wyjaÂśniĂŚ w jaki sposĂłb nowe wirusy opryszki dostaÂły siĂŞ wraz z HIV do Âśrodowisk homoseksualnych w latach 70-tych. Wirus opryszczki wedÂług dzisiejszego stanu wiedzy wiÂąÂże siĂŞ z miĂŞsakiem Kaposiego, nowotworem czĂŞsto wystĂŞpujÂącym przy AIDS. Przed jego pojawieniem nigdy nie obserwowano go u mÂłodych zdrowych mĂŞÂżczyzn. Zidentyfikowany na dekadĂŞ po HIV (w 1994), wirus miĂŞsaka Kaposiego blisko wiÂązaÂł siĂŞ z wywoÂłujÂącymi raka u naczelnych wirusami opryszczki, dobrze zbadanymi w laboratoriach na dekadĂŞ przed AIDS.

Kolejnym maÂło znanym mikrobem jest Mycoplasma penetrans, rĂłwnieÂż o nieznanym pochodzeniu, pojawiajÂący siĂŞ u homoseksualistĂłw wraz z HIV i nowym wirusem opryszczki. Dlatego teÂż nie jeden a trzy czynniki zostaÂły najprawdopodobniej w tajemniczy sposĂłb wprowadzone do populacji gejĂłw na poczÂątku epidemii (HIV, wirusa opryszczki wywoÂłujÂącego miĂŞsaka Kaposiego oraz M.penetrans).

Francuski wirusolog, Luc Montagnier (wspĂłÂłodkrywca HIV), oskarÂża rozpustnych amerykaĂąskich turystĂłw o zawleczenie mykoplazmy do Afryki i przywiezienie z powrotem HIV. Nie dostarcza jednak dowodĂłw na swÂą nieco homofonicznÂą teoriĂŞ, ani teÂż nie wspomina o innych mykoplazmach, ktĂłre pojawiaÂły siĂŞ w latach 70-tych w laboratoriach naukowych, czy teÂż faktu, Âże czĂŞsto zanieczyszczaÂły one kultury bakterii oraz szczepionki.

Dlaczego zatem ignoruje siĂŞ wprowadzenie nowych czynnikĂłw zakaÂźnych do organizmĂłw homoseksualistĂłw? Z pewnoÂściÂą wiarygodne wyjaÂśnienie byÂłoby waÂżne w okreÂślanych genezy HIV i AIDS.

Dlaczego naukowcy opierajÂą siĂŞ teorii o ludzkich ÂźrĂłdÂłach AIDS i dlaczego tak zaciekle propagujĂŞ teoriĂŞ o szympansach? Jedno z wyjaÂśnieĂą mĂłwi, Âże naukowcy nie chcÂą, aby opinia publiczna dowiedziaÂła siĂŞ, co staÂło siĂŞ z dziesiÂątkami tysiĂŞcy przywiezionych naczelnych, ktĂłre trzymano w laboratoriach na caÂłym Âświecie przed wybuchem epidemii AIDS.

ZAPOMNIANY PROGRAM (1964 – 1977)

Naukowcy zajmujÂący siĂŞ AIDS i reporterzy rzadko wspominajÂą o fakcie, Âże od wielu lat ludziom wszczepiano organy szympansĂłw (i ich wirusy). W czerwcu 2000 roku w wieku 74 lat zmarÂł Keith Reemtsma, pionier ksenotransplantacji, czyli przeszczepiania organĂłw lub tkanek miĂŞdzy osobnikami naleÂżÂącymi do rĂłÂżnych gatunkĂłw. Do 1964 roku wszczepiÂł on 6 nerek szympansĂłw ludzkim pacjentom. Wszyscy z nich zmarli, jednak ostatecznie Reemtsmie udaÂło siĂŞ dokonaĂŚ wiele przeszczepĂłw organĂłw ludzkich.

Keith Reemtsma

Jednak znacznie bardziej prawdopodobne jest, Âże wirusy z maÂłp przeniosÂły siĂŞ na ludzi w wyniku w duÂżej czĂŞÂści zapomnianego programu SVCP (Special Virus Cancer Program, pol. Specjalny Program Badania Kancerogennych WirusĂłw). Program ten odpowiadaÂł za rozwĂłj zwierzĂŞcych nowotworĂłw rĂłÂżnego typu oraz immunosupresyjnych przypominajÂących AIDS wirusĂłw i retrowirusĂłw. Owe stworzone w laboratorium wirusy byÂły zdolne do powodowania chorĂłb kiedy przenoszono je miĂŞdzy rĂłÂżnymi gatunkami zwierzÂąt a takÂże w ludzkich komĂłrkach i tkankach.

SVCP rozpoczÂąÂł siĂŞ w 1964 toku jako finansowany ze ÂźrĂłdeÂł rzÂądowych program Narodowego Instytutu Onkologicznego (NCI) w Bethesda w Maryland. PoczÂątkowe stadia zakÂładaÂły badanie biaÂłaczki, jednak potem rozszerzono je na inne typy nowotworĂłw. Program miaÂł charakter miĂŞdzynarodowy i brali w nim udziaÂł naukowcy z Japonii, Szwecji, WÂłoszech, Holandii, Izraela i Afryki. Jego misjÂą byÂło badanie rĂłÂżnego rodzaju nowotworĂłw ludzkich i zwierzĂŞcych i tworzenie duÂżej liczby powodujÂących je wirusĂłw. W wyniku tego znaczna liczba niebezpiecznych wirusĂłw stworzonych przez czÂłowieka byÂła przewoÂżona miĂŞdzy rĂłÂżnymi laboratoriami. Roczny raport SVCP zawiera dowĂłd na to, Âże przenoszenie siĂŞ wirusĂłw z gatunku na gatunek byÂło powszechnÂą obserwacjÂą laboratoryjnÂą na dziesiĂŞĂŚ lat przed pojawieniem siĂŞ AIDS.

SVCP zgromadziÂło czoÂłowych badaczy, w tym wirusologĂłw, biochemikĂłw, immunologĂłw, biologĂłw molekularnych i epidemiologĂłw, aby okreÂśliĂŚ rolĂŞ wirusĂłw w wywoÂływaniu raka u czÂłowieka. W programie braÂło teÂż udziaÂł wiele renomowanych oÂśrodkĂłw badawczych.

ZwiÂązani byli z nim takÂże tacy naukowcy zajmujÂący siĂŞ potem AIDS, jak Robert Gallo (wspĂłÂłodkrywca AIDS), Max Essex czy Peter Duesberg (ktĂłry twierdziÂł, Âże HIV nie powoduje AIDS).

BROĂ BIOLOGICZNA, BADANIA NAD NACZELNYMI I SVCP

Z SVCP oraz NCI poÂłÂączyli siĂŞ takÂże badacze zajmujÂący siĂŞ broniÂą biologicznÂą. 18 paÂździernika 1971 roku prezydent Nixon ogÂłosiÂł, Âże laboratoria z Fort Detrick zajmujÂące siĂŞ broniÂą biologicznÂą, poÂświĂŞcÂą siĂŞ walce z rakiem. Na potrzeby tzw. wojny z rakiem, placĂłwkĂŞ przeksztaÂłcono w Frederick Cancer Research Center (FCRC). Zgodnie z raportem SVPC z 1971 roku, gÂłĂłwnym celem poÂłÂączonego NCI oraz FCRC byÂła „produkcja na duÂżÂą skalĂŞ rakotwĂłrczych i rzekomo rakotwĂłrczych wirusĂłw”. SpecjalnÂą uwagĂŞ poÂświĂŞcono wirusom atakujÂącym naczelne (rzekome afrykaĂąskie ÂźrĂłdÂła HIV) oraz „propagacji znacznej iloÂści ludzkich wirusĂłw-kandydatĂłw”. ChodziÂło wirusy ludzkie lub zwierzĂŞce, ktĂłre mogÂły wywoÂływaĂŚ nowotwory u ludzi.

Dla przeprowadzania tych eksperymentĂłw potrzeba byÂło ciÂągÂłych dostaw zwierzÂąt (maÂłp, szympansĂłw, myszy i kotĂłw), zaÂś SVCP zaÂłoÂżyÂło wiele koloni hodowlanych. MaÂłpy przywoÂżono z Zachodniej Afryki oraz Azji, zaÂś zainfekowane zwierzĂŞta przetransportowywano do innych laboratoriĂłw. Do 1971 roku zaszczepiono w sumie 2274 maÂłpy w Bionetics Research Laboratories na skutek kontraktu z Fort Detrick. Ponad 1000 z tych maÂłp zmarÂło lub zostaÂło wysÂłanych do innych centrĂłw hodowli naczelnych (inne zaÂś, z powrotem wypuszczono na wolnoÂśĂŚ). Do poczÂątku lat 70-tych eksperymentatorzy przetransferowali powodujÂące nowotwory wirusy na kilka gatunkĂłw maÂłp oraz wyizolowali maÂłpi wirus (Herpesvirus sajmiri), ktĂłry mĂłgÂł mieĂŚ bliskie genetyczne zwiÂązki z miĂŞsakiem Kaposiego.

Aby wywoÂłaĂŚ u laboratoryjnych zwierzÂąt raka, ich system odpornoÂściowy byÂł specjalnie osÂłabiany przez leki, promieniowanie lub teÂż kancerogenne substancje. Usuwano im grasicĂŞ oraz ÂśledzionĂŞ, zaÂś wirusami infekowano nowonarodzone zwierzĂŞta lub teÂż wprowadzano je ciĂŞÂżarnym samicom. NiektĂłre ze zwierzÂąt zaraÂżono malariÂą, aby utrzymaĂŚ u nich chroniczny stan chorobowy.

USA sÂą najwiĂŞkszym „konsumentem” naczelnych, „zuÂżywajÂącym” 55.000 sztuk na badaniach medycznych. Naczelne (gÂłĂłwnie noworodki oraz szympansiÂątka) sÂą uwaÂżane za najlepsze zwierzĂŞta laboratoryjne z racji ich biochemicznego i immunologicznego podobieĂąstwa do ludzi. Ich DNA przypomina DNA czÂłowieka w 98.4%. SVCP bazowaÂło gÂłĂłwnie na szympansach, poniewaÂż oficjalnie wirusĂłw nie testowano na ludziach.

Na dekadĂŞ przed pojawieniem siĂŞ AIDS Gallo braÂł udziaÂł w badaniu, w czasie ktĂłrego makaki wystawiane byÂły na dziaÂłalnie ludzkich tkanek zaatakowanych przez nowotwĂłr, a takÂże innych ptasich i maÂłpich wirusĂłw.

W raporcie SVCP z 1971, Gallo zauwaÂża, Âże z racji odejÂścia od testĂłw na ludziach naleÂży dokonaĂŚ wyboru odpowiedniego ich zamiennika, uznajÂąc, iÂż „zwiÂązki czÂłowieka z niÂższymi naczelnymi usprawiedliwiajÂą ich uÂżycie do tych celĂłw.”

Badacze w Bionetics przenieÂśli ludzkie i zwierzĂŞce nowotwory na rĂłÂżne gatunki maÂłp, aby okreÂśliĂŚ ich efekty. Nowonarodzone i napromieniowane maÂłpy otrzymywaÂły krew wystĂŞpujÂącÂą przy rĂłÂżnych formach ludzkiej biaÂłaczki. W innych wszczepiano im rozmaite tkanki ze zwierzĂŞcymi wirusami. Nie wiadomo, jak wiele „nowych” i „pojawiajÂących siĂŞ” wirusĂłw stworzono i zaadoptowano do ludzkiej tkanki i rĂłÂżnych gatunkĂłw naczelnych.

NiektĂłre z maÂłp znalazÂły siĂŞ na wolnoÂści, noszÂąc w sobie laboratoryjne wirusy. MoÂżliwoÂśĂŚ ich rozprzestrzeniania siĂŞ na wolnoÂści byÂła ignorowana przez naukowcĂłw szukajÂących poczÂątkĂłw HIV i jego krewnych wystĂŞpujÂących u afrykaĂąskich ssakĂłw.

Do celĂłw badaĂą nad biaÂłaczkÂą i opryszczkÂą hodowano takÂże koty. ZakÂładano takÂże hodowle myszy i rĂłÂżne szczepy wirusĂłw powodujÂące nowotwory u myszy, ktĂłre wykorzystywano potem w eksperymentach genetycznych.

KONIEC SVCP. POCZÂĄTEK AIDS

*
PrzekrĂłj przez wirusa HIV

NadszedÂł czas koĂąca niesÂławnego SVCP. WedÂług Gallo, „naukowo problemem byÂło to, Âże nikt nie potrafiÂł dostarczyĂŚ jasnych dowodĂłw na istnienie wirusĂłw powodujÂących nowotwory […], zaÂś wiĂŞkszoÂśĂŚ badaczy odmĂłwiÂła przyznania tego, Âże wirusy odgrywajÂą jakÂąkolwiek role w chorobach nowotworowych. Potencjalnie Virus Cancer Program byÂł bezsilny, poniewaÂż przyciÂągnÂąÂł wiele uwagi i funduszy, ale nie udaÂło siĂŞ przy jego pomocy uzyskaĂŚ dramatycznych widocznych rezultatĂłw.”

Pomimo wszystko, SVCP staÂło siĂŞ miejscem narodzin inÂżynierii genetycznej, biologii molekularnej a takÂże projektu poznania ludzkiego genomu. W stopniu wiĂŞkszym niÂż inne programy przyczyniÂł siĂŞ on dla dziedziny zajmujÂącej siĂŞ zwierzĂŞcymi retrowirusami, ktĂłre doprowadziÂły do lepszego zrozumienia ich ludzkich wersji.

Wraz z koĂącem SVCP, tysiÂące gejĂłw zgÂłaszaÂło siĂŞ na ochotnikĂłw do przyjĂŞcia sponsorowanych przez rzÂąd USA eksperymentalnych szczepieĂą przeciwko ÂżĂłÂłtaczce typu B w Nowym Jorku, Los Angeles i San Francisco. WÂłaÂśnie te miasta staÂły siĂŞ wkrĂłtce epicentrami nowego „zwiÂązanego z gejami syndromu braku odpornoÂści”, znanego potem jako AIDS.
Dwa lata po zakoĂączeniu SCVP wprowadzenie HIV do Âśrodowisk homoseksualnych (wraz z wirusem opryszczki i mykoplazmÂą) w cudowny sposĂłb odnowiÂło badania nad retrowirusami, z Gallo czyniÂąc najsÂłynniejszego naukowca na Âświecie.

Czy moÂżliwe, Âże korzenie AIDS siĂŞgajÂą zakaÂżonych wirusem szczepionek przeciwko ÂżĂłÂłtaczce?
Na poczÂątku lat 70-tych szczepionkĂŞ przeciw ÂżĂłÂłtaczce typu B rozwijano na szympansach. Do dziÂś niektĂłrzy ludzie bojÂą siĂŞ przyjmowania szczepionki z racji jej zwiÂązku z gejami i AIDS.

Czy HIV (wraz z wirusem powodujÂącym miĂŞsaka Kaposiego oraz nowÂą mykoplazmÂą) zostaÂło wprowadzone do organizmĂłw tysiĂŞcy spoÂśrĂłd tych mĂŞÂżczyzn na Manhattanie w poczÂątkach 1978 oraz innych miastach Zachodniego WybrzeÂża USA w latach 1980-81?

Pierwsze przypadki AIDS wÂśrĂłd gejĂłw pojawiÂły siĂŞ na Manhattanie kilka miesiĂŞcy po tym, jak rozpoczÂąÂł siĂŞ eksperyment w New York Blood Center (Nowojorskim Centrum Krwi). Kiedy w poÂłowie lat 80-tych ukazaÂł siĂŞ test krwi na obecnoÂśĂŚ HIV, w Centrum zbadano prĂłbki krwi gejĂłw i co zadziwiajÂące, 20% spoÂśrĂłd nich (biorÂących udziaÂł w eksperymencie z szczepionkÂą na ÂżĂłÂłtaczkĂŞ jako ochotnicy) w Nowym Jorku, okazaÂło siĂŞ byĂŚ nosicielami HIV w 1980 roku (na rok przed tym, jak epidemia staÂła siĂŞ „oficjalna”). Oznacza to, Âże wÂśrĂłd gejĂłw z Manhattanu w 1980 wspĂłÂłczynnik wystĂŞpowania AIDS naleÂżaÂł do najwyÂższych na Âświecie, przebijajÂąc takÂże AfrykĂŞ, ktĂłrÂą uwaÂża siĂŞ za miejsce pochodzenia HIV i AIDS. Przypadki epidemii w Afryce zaczĂŞÂły siĂŞ dopiero ok. 1982 roku.
ChoĂŚ czoÂłowi naukowcy zwiÂązani z AIDS „zaprzeczajÂą temu, kilkoro uczonych jest przekonanych, Âże owe szczepionki posÂłuÂżyÂły jako noÂśnik, poprzez ktĂłrych HIV przedostaÂło siĂŞ do Âśrodowisk gejowskich. Moje wÂłasne wnioski zaprezentowane zostaÂły w „AIDS and the Doctors of Death: An Inquiry into the Origin of the AIDS Epidemic” („AIDS i lekarze Âśmierci: Badanie pochodzenia epidemii AIDS”, 198 oraz w „Queer Blood: The Secret AIDS Genocide Plot“(1993). W ksiÂąÂżkach tych zawiera siĂŞ takÂże krytyka dziwacznej teorii o „pacjencie zero” z 1987, ktĂłra zakÂładaÂła, Âże AIDS do Ameryki przywiĂłzÂł jeden z kanadyjskich stewardĂłw. Wysoce nieprawdopodobna teoria zyskaÂła nagÂłoÂśnienie dziĂŞki mediom i sÂłuÂżyÂła jako dalszy wachlarz zasÂłaniajÂący pochodzenie AIDS. Nawet Montagnier wÂątpiÂł w to, czy AIDS moÂże wywodziĂŚ siĂŞ od pojedynczego pacjenta.

Zwolennicy teorii o szympansach nigdy nie wspominajÂą teÂż faktu, Âże Nowojorskie Centrum Krwi zaÂłoÂżyÂło w 1974 w Zachodniej Afryce laboratorium z szympansami. Jednym z celĂłw VILAB II, jak siĂŞ nazywaÂło, byÂły prace na szczepionkÂą przeciwko ÂżĂłÂłtaczce. Kilka lat pĂłÂźniej szczepionka ta podawana byÂła w centrum.

MaÂłpy wykorzystywane w VILAB znajdujÂące siĂŞ przy uczelni w Roberstville w Liberii , pochodziÂły z rĂłÂżnych czĂŞÂści Afryki. Alfred Prince, wirusolog z Nowojorskiego Centrum Krwi byÂł jego dyrektorem przez 25 lat. Laboratorium szczyciÂło siĂŞ wypuszczaniem na wolnoÂśĂŚ „zrehabilitowanych” maÂłp.

Z pracami nad poprzedzajÂącÂą AIDS szczepionkÂą przeciwko ÂżĂłÂłtaczce zwiÂązana jest takÂże kolonia maÂłp z okolic Nowego Jorku o nazwie LEMSIP (Laboratory for Experimental Medicine and Surgery, pol.: Laboratorium Eksperymentalnej Medycyny i Chirurgii). AÂż do czasu rozwiÂązania w 1997 roku, LEMSIP dostarczaÂło nowojorskim naukowcom ssakĂłw naczelnych oraz ich narzÂądĂłw do transplantacji i badaĂą nad wirusami.

ZaÂłoÂżone w 1965 laboratorium byÂło stowarzyszone z Centrum Medycznym New York University, gdzie po raz pierwszy wykryto przypadki miĂŞsaka Kaposiego w 1979 roku. Badacze z Centrum brali takÂże udziaÂł w eksperymentach zwiÂązanych ze szczepionkami przeciw ÂżĂłÂłtaczce, zaÂś samo centrum otrzymywaÂło rzÂądowe fundusze i kontrakty zwiÂązane z badaniami nad broniÂą biologicznÂą, o czym mĂłwi Leonard Horowitz w „Emerging Viruses: AIDS and Ebola” („Nowe wirusy: AIDS i Ebola”).

NAUKOWA DEZINFORMACJA I TESTY Z AFRYKI

WidzÂąc poczÂątki HIV w latach 30-tych XX wieku, teoria o szympansach dyskredytuje teoriĂŞ mĂłwiÂącÂą o laboratoryjnym rodowodzie wirusa i AIDS, ktĂłra poczÂątki choroby umieszcza w drugiej poÂłowie lat 70-tych. Tylko dlaczego teoria o szympansach utrzymaÂła siĂŞ tak dÂługo?

Zwolennicy teorii konspiracyjnych wierzÂą, Âże szeroko rozpowszechnione historie dotyczÂące pochodzenia AIDS lansowane w mediach sÂą przykÂładem naukowej dezinformacji majÂącej na celu ukrycie faktu, Âże jest ono dzieÂłem czÂłowieka. Jednym z przykÂładĂłw moÂże byĂŚ sÂłynna teoria o „pacjencie zero”. Kolejnym jest historia o angielskim Âżeglarzu, ktĂłry zachorowaÂł na AIDS w 1959 roku. UwaÂżana dziÂś za faÂłszywÂą opowieÂśĂŚ ukazaÂła siĂŞ w 1990 roku na Âłamach gazet, stajÂąc siĂŞ przeciwniczkÂą dla teorii konspiracyjnych (szczegĂłlnie szerzÂących siĂŞ wÂśrĂłd AfroamerykanĂłw).

„New York Times” pisaÂł 24 czerwca 1990: „Przypadek ten obala takÂże rozpowszechnione oskarÂżenia sowieckich wÂładz o to, Âże AIDS powstaÂło dziĂŞki wirusowi, ktĂłry uciekÂł wskutek bÂłĂŞdu w eksperymencie lub byÂł broniÂą biologicznÂą. WĂłwczas nie znano grupy ludzkich retrowirusĂłw, do ktĂłrych naleÂży AIDS. Naukowcy nie posiadali takÂże technik inÂżynierii genetycznej, ktĂłre mogÂłyby pomĂłc im w stworzeniu wirusĂłw.” Kilka lat potem okazaÂło siĂŞ, Âże historia nie ma nic wspĂłlnego z AIDS, zaÂś tkanki Âżeglarza zostaÂły przypadkowo (lub celowo) zakaÂżone HIV.

W 1998 roku media mĂłwiÂły o kolejnych dowodach na to, Âże AIDS zaczĂŞÂło siĂŞ w Afryce. Dowody miaÂły odnosiĂŚ siĂŞ do zamroÂżonej prĂłbki krwi z 1959 roku, ktĂłra okazaÂła siĂŞ daĂŚ wynik pozytywny po teÂście na obecnoÂśĂŚ HIV. Badacze orzekli, Âże niewielka iloÂśĂŚ serum zawieraÂła fragmenty HIV „blisko spokrewnione” z wirusem odnalezionym u trzech szympansĂłw z afrykaĂąskiej dziczy i zamroÂżonych zwÂłok szympansa o imieniu Marylin, odkrytego w zamraÂżarce w Fort Detrick.

PrĂłbkĂŞ pobrano od czÂłonka ludu Bantu zamieszkaÂłego w Kinszasie w Kongo. Jego imienia ani pozycji spoÂłecznej nie ujawniono. SzczegĂłÂły tej historii i testĂłw przeprowadzonych na prĂłbce (opisywanej potem jako „najstarszej prĂłbce krwi zakaÂżonej HIV”) zawarte zostaÂły w „The River: A Journey to the Source of HIV and AIDS” („Rzeka: PodrĂłÂż do ÂźrĂłdeÂł HIV") autorstwa Edwarda Hoopera, ktĂłry twierdziÂł, iÂż HIV wprowadzone zostaÂło do organizmĂłw AfrykanĂłw poprzez szczepienia przeciwko polio w drugiej poÂłowie lat 50-tych. Hooper twierdziÂł, Âże szczepionka wykonana byÂła przy pomocy komĂłrek nerkowych szympansĂłw, ktĂłre zakaÂżone byÂły przodkiem wirusa HIV.

Przetestowana na obecnoÂśĂŚ HIV w poÂłowie lat 80-tych prĂłbka z 1959 roku byÂła jedynÂą z 700 sztuk zamroÂżonych porcji krwi z Kongo, ktĂłre daÂły pozytywny wynik w teÂście na HIV. Pobrana przez Arno Motulsky’ego prĂłbka byÂła jednÂą z wielu przesÂłanych do University of Washington w Seattle uÂżywanych to testĂłw genetycznych i objĂŞtych w raporcie „Population Genetic Studies” („Studia genetyczne nad populacjÂą”) opublikowanym w 1966 oku. OkoÂło 1970 pozostaÂłe prĂłbki przewieziono do Emory University w Atlancie do dalszych badaĂą.

W 1985 roku prĂłbka weszÂła w inne rĂŞce i tym razem zostaÂła poddana badaniu na HIV przez Andre Nahmiasa, wirusologa i badacza zwierzÂąt stowarzyszonego z Yerkes Primate Center w Emory. Okaz z Kongo byÂł jednÂą z 500 prĂłbek krwi pobranych od czarnych mieszkaĂącĂłw Afryki Subsaharyjskiej w latach 1959 – 82. PoczÂątkowo 90% prĂłbek pobranych w 1959 daÂło wyniki pozytywny na obecnoÂśĂŚ HIV po teÂście ELISA (teÂście immunoenzymatycznym), jednakÂże udowodniono potem, Âże byÂło inaczej. Po badaniach w Emory, prĂłbki przesÂłano do Harvard University do przebadania na obecnoÂśĂŚ HIV w laboratorium Maxa Essexa.

PoczÂątkowo trzy z prĂłbek krwi pobranej w 1959 zakaÂżone byÂły HIV, ostatecznie jednak okazaÂło siĂŞ, Âże potwierdziĂŚ to moÂżna tylko w przypadku jednej z nich naleÂżÂącej do czÂłowieka z plemienia Bantu. W czasie tych badaĂą laboratorium Essexa zaraÂżone byÂło maÂłpimi wirusami.

W 1986 toku Essex odkryÂł nowy ludzki wirus AIDS, ktĂłry potem okazaÂł siĂŞ byĂŚ maÂłpim wirusem. ÂŹrĂłdÂłem tego wirusa byÂł ssak z centrum hodowli niedaleko Southborough. ZakaÂżenie laboratorium okazaÂło siĂŞ mieĂŚ skutek w jego teorii dotyczÂącej makakĂłw, ktĂłra rozprzestrzeniÂła siĂŞ m.in za poÂśrednictwem mediĂłw.

RĂłwnie maÂło wiadomo takÂże o fakcie zakaÂżenia laboratorium Gallo w Narodowym Instytucie Onkologicznym przez maÂłpie wirusy. W 1975 mĂłwiÂł on o nowym ludzkim wirusie HL-23, ktĂłry ostatecznie okazaÂł siĂŞ byĂŚ trzema maÂłpimi wirusami. Gallo twierdziÂł, Âże nie ma wyjaÂśnieĂą na to, w jaki sposĂłb doszÂło do skaÂżenia.

W 1996 roku Hooper nakÂłoniÂł Nahmiasa do przekazania pozostaÂłych prĂłbek z 1959 roku Davidowi Ho z Rockefeller University. W 1996 roku Ho zostaÂł nazwany przez „Time” „CzÂłowiekiem roku”, choĂŚ niewielu ludzi o nim sÂłyszaÂło. Ho jest takÂże dyrektorem Aaron Diamond AIDS Research Center, stowarzyszonym z Rockefeller University oraz Nowojorskim Centrum Krwi.

Ho okreÂśliÂł, iÂż niewielka iloÂśĂŚ pozostaÂłej prĂłbki nie zawiera Âżywego wirusa, ani teÂż kompletnych wirionĂłw [pojedynczych kompletnych czÂąstek wirusowych zdolnych do zakaÂżenia komĂłrki] wirusa. Zamiast tego, pewne jego fragmenty (ok. 15% caÂłego genomu) zostaÂły przetestowane i zaprezentowane Âświatu naukowemu jako najstarszy przykÂład HIV na Âświecie. WynikĂłw Ho nie da siĂŞ potwierdziĂŚ, poniewaÂż prĂłbka z 1959 zostaÂła w zupeÂłnoÂści zuÂżyta.

W raporcie opublikowanym w magazynie „Nature” 5 lutego 1998 (pt. „An African HIV – 1 sequence from 1959 and implications for the origin of the epidemic”) pojawia siĂŞ nazwisko Hoopera, Ho, Berre Korbera, Nahmiasa i innych. Raport ten stanowiĂŚ miaÂł niezbity dowĂłd na to, Âże HIV istniaÂło u AfrykanĂłw w 1959 roku.

ChoĂŚ brak prĂłbek tkanek z lat 60-tych i 70-tych, ktĂłre dajÂą pozytywny w testach na HIV wynik, jak i udowodnionych przypadkĂłw AIDS, Hooper opiera swÂą teoriĂŞ o zakaÂżeniu AfrykanĂłw HIV poprzez szczepionki na polio na teÂście prĂłbki z 1959.

W swej ksiÂąÂżce Hooper odrzuca twierdzenia fizyka Roberta Streckera, pierwszego czÂłowieka mĂłwiÂącego o AIDS jako dziele czÂłowieka, a takÂże wielu innych autorĂłw.

PotĂŞpiajÂąc wizjĂŞ badaĂą nad AIDS jako broniÂą biologicznÂą, Hooper pisze: „Smutne jest, Âże zwolennicy Streckersa kontynuujÂą rozgÂłaszanie jego niedoinformowanych i przestarzaÂłych wersji mitu, oskarÂżajÂąc [o stworzenie HIV] kolejno ZSRR, CIA, NiemcĂłw i ÂŚwiatowÂą OrganizacjĂŞ Zdrowia (WHO).” Odrzuca on zwiÂązki ze szczepionkÂą przeciw ÂżĂłÂłtaczce mĂłwiÂąc, Âże tylko dwĂłch z 826 zaszczepionych gejĂłw zachorowaÂło na AIDS do 1983 roku. Ignoruje on jednak fakt, Âże do 1981 roku ponad 20% z nich okazaÂło siĂŞ nosicielami wirusa HIV a rok pĂłÂźniej odsetek zwiĂŞkszyÂł siĂŞ o 10%. Odrzuca on rĂłwnieÂż zwiÂązki HIV ze szczepieniami przeciwko ospie w Afryce mĂłwiÂąc, Âże „nie ma powodĂłw, aby przypuszczaĂŚ, Âże w szczepionkach przypadkowo znalazÂł siĂŞ HIV czy SIV” (czyli maÂłpia odmiana HIV, ang. simian immunodeficiency virus). Nie rozpatruje on jednak moÂżliwoÂści mĂłwiÂącej o celowym zakaÂżeniu szczepionek.

Mimo swych badaĂą, Hooper zdaje siĂŞ byĂŚ nieco naiwny odnoÂśnie trwajÂącego transferu wirusĂłw miĂŞdzy rĂłÂżnymi gatunkami naczelnych w centrach, gdzie sÂą przetrzymywane. Dla przykÂładu, w 1995 roku rozmawiaÂł on z Prestonem Marxem w LEMSIP. WĂłwczas Marx byÂł przedstawicielem organizacji Davida Ho, Aaron Diamond Research Center. Hooper pisaÂł: „ByÂłem zszokowany tym, w jaki sposĂłb tkanki i serum od jednych gatunkĂłw wprowadzane sÂą do drugich, dÂługo po tym, jak ryzyko zakaÂżenia miĂŞdzygatunkowego zostaÂło ukazane wskutek katastrofy z SV40 (szczepionkÂą przeciw polio) i byÂłem zaskoczony, Âże te osobniki z grupy dotkniĂŞtych tajemniczÂą chorobÂą, ktĂłre przeÂżyÂły, zostaÂły sprzedane do innych centrĂłw, aby tam przeprowadzano na nich eksperymenty. Co wiĂŞcej, ten brak monitoringu i centralnej kontroli dawaÂł siĂŞ we znaki takÂże na innych polach, jak ksenotransplantacja i tutaj jego skutki mogÂły byĂŚ znacznie bardziej przeraÂżajÂące.”

Hooper znacznie uproÂściÂł swÂą teoriĂŞ odnoÂśnie pojawienia siĂŞ AIDS. ZignorowaÂł informacje mĂłwiÂące o zwierzĂŞcych wirusach, ktĂłre umieszczano w ludzkich tkankach w latach 60-tych i 70-tych, wszelkie niebezpieczne twory wirusowe, ktĂłre zmieniano dla potrzeb badaĂą nad rakiem, szczepionkami i sekretnÂą broniÂą biologicznÂą.

SZYMPANS W LODĂWCE

1 lutego 1999 roku, Lawrence K. Altman, dÂługoletni wspĂłÂłpracownik New York Timesa zajmujÂący siĂŞ medycynÂą stwierdziÂł, Âże „zagadka pochodzenia wirusa wywoÂłujÂącego AIDS zostaÂła rozwiÂązana”. Grupa badaczy kierowana przez Beatrice Hahn z University of Alabama przeprowadziÂła badania nad trzema szympansami z Afryki oraz przyjrzaÂła siĂŞ zamroÂżonym zwÂłokom szympansa odkrytym przez przypadek w Fort Detrick. Test w 1985 potwierdziÂł jego nosicielstwo HIV. OpierajÂąc siĂŞ na swych badaniach Hahn orzekÂła, iÂż powszechny podgatunek szympansa (Pan troglodytes troglodytes) byÂł nosicielem wirusa najbardziej zbliÂżonego do HIV.

W blasku mediĂłw naukowcy zaprezentowali drzewo genealogiczne wirusĂłw naczelnych (co maÂło kto zrozumiaÂł), aby udowodniĂŚ to, Âże HIV genetycznie wywodzi siĂŞ od wirusa nĂŞkajÂącego maÂłpy w dÂżungli. Molekularna analiza danych przeprowadzona przez Betce Korber i superkomputer Nirvana z Los Alamos National Laboratory wskazaÂła, Âże HIV przeskoczyÂło z maÂłpy na czÂłowieka w Afryce w okolicach roku 1930. (Los Alamos jest miejscem, gdzie m.in. zbudowano bombĂŞ jÂądrowÂą a takÂże laboratorim, ktĂłre kierowaÂło sekretnymi eksperymentami z promieniowaniem na niczego nie spodziewajÂących siĂŞ cywilach od lat 40-tych).

Beatrice Hahn wysunĂŞÂła teoriĂŞ o myÂśliwym, ktĂłry zraniÂł siĂŞ w czasie sprawiania upolowanego szympansa i w ten sposĂłb zaraziÂł siĂŞ. Naukowcy Âłatwo zaakceptowali teoriĂŞ mĂłwiÂącÂą, Âże wirus HIV i jego kuzyni przenosili siĂŞ z maÂłp na ludzi przy kilku okazjach, co wyjaÂśniaÂłoby pochodzenie trzech oddzielnych podtypĂłw HIV-1 (M, N i O) a takÂże HIV-2.

Szympansy w Zachodniej Afryce sÂą zwierzĂŞtami Âłownymi, ale wykorzystuje siĂŞ je rĂłwnieÂż do celĂłw medycznych. MÂłode cenione sÂą w nauce i zabierane matkom, ktĂłre sÂą zabijane. Wiele z nich umiera z powodu stresu i nieludzkich warunkĂłw w czasie transportu do laboratoriĂłw i ogrodĂłw zoologicznych w krajach zachodnich.

Wskutek tego szympansy staÂły siĂŞ gatunkiem zagroÂżonym. W ubiegÂłym wieku populacja tych maÂłp w Afryce spadÂła z dwĂłch milionĂłw sztuk do mniej niÂż 150.000. Mimo morderstw dokonywanych na szympansach, to wÂłaÂśnie one obwiniane sÂą o ÂświatowÂą epidemiĂŞ AIDS.

Beatrice Hahn nie sÂą obce teorie zwiÂązane z naczelnymi, poniewaÂż pracowaÂła ona z Gallo, kiedy ten rozpowszechniaÂł swÂą teoriĂŞ odnoÂśnie zwiÂązku wirusa wystĂŞpujÂącego u makakĂłw a HIV.

Mimo to dziennikarze nie zwrĂłcili na to uwagi i nowe odkrycia, wraz z prĂłbkami z 1959 w peÂłni przekonaÂły naukowcy establishment o afrykaĂąskich korzeniach HIV i AIDS.
__________________
KONFERENCJA - POCHODZENIE AIDS

Kiedy pod koniec 1998 roku ukazaÂła siĂŞ ksiÂąÂżka Hoopera, naukowcy szybko uÂżyli danych o nowych szympansich wirusach, aby zdyskredytowaĂŚ jego teoriĂŞ o szczepionce przeciwko polio. AIDS w Afryce nie mogÂło przenieÂśĂŚ siĂŞ z gatunku na gatunek w latach 50-tych, jeÂśli doszÂło do tego 20 lat wczeÂśniej. Badacze odmĂłwili wiarĂŞ w to, Âże do powstania HIV przyczyniĂŚ mogli siĂŞ inni uczeni.

Hooper obszedÂł tÂą teoriĂŞ, poczÂątki AIDS widzÂąc w latach 50-tych. DziÂś inni naukowcy przesuwajÂą tÂą granicĂŞ o kilka dekad w tyÂł. Fakt, Âże do poczÂątkĂłw lat 80-tych w Afryce nie doszÂło do epidemii zdaje siĂŞ nie liczyĂŚ. Aby uczyniĂŚ swe twierdzenia bardziej oficjalnymi, maÂła grupka naukowcĂłw zorganizowaÂła spotkanie, na ktĂłrym raz na zawsze mieli ustaliĂŚ wersjĂŞ o pochodzeniu AIDS.

W paÂździerniku 2000 roku Royal Society of London zorganizowaÂło dwudniowÂą konferencjĂŞ poÂświĂŞconÂą korzeniom HIV. OczywiÂście nie omawiano na niej teorii zwiÂązanych z broniÂą biologicznÂą. Jeden z profesorĂłw stwierdziÂł nawet, Âże „wszystkie ludzkie choroby zakaÂźne majÂą pochodzenie odzwierzĂŞce”. ChoĂŚ nigdy przedtem nie doszÂło do wystÂąpienia choroby podobnej do AIDS (aÂż do czasu, kiedy naukowcy zaczĂŞli przenosiĂŚ wirusy poza granice gatunkowe), ten sam profesor dodaÂł, Âże „naturalny transfer tych infekcji jest rzeczÂą powszechnÂą w populacjach zwierzÂąt”.

UÂżywajÂąc fragmentĂłw wirusa z prĂłbki z 1959 roku i porĂłwnujÂąc je z wybranymi wirusami zawartymi w banku w Los Alamos, Betty Korber udoskonaliÂła swe komputerowe kalkulacje, wskazujÂąc na prawdopodobnÂą datĂŞ 1940, „z granicami pewnoÂści od 1871 do 1955”. Instytut Rega w Antwerpii oszacowaÂł, Âże transfer mĂłgÂł mieĂŚ miejsce miĂŞdzy rokiem 1590 a 1760, przy czym najpewniejszÂą datÂą byÂło 1675 rok.

Wnioski Hoopera byÂły w duÂżej mierze ignorowane przez biologĂłw molekularnych. Preston Marx przestrzegaÂł przed innymi chorobami, ktĂłre mogÂą przejÂśĂŚ na nas z maÂłp. ÂŻaden z naukowcĂłw nie wspomniaÂł jednak o tym, co staÂło siĂŞ z tymi wirusami, ktĂłre krÂąÂżyÂły po Âświecie w ramach SVCP na kilka lat przed pojawieniem siĂŞ AIDS.

„Ostatnie sÂłowo” londyĂąskiej konferencji mĂłwiÂło, Âże wszystkie „ludzkie infekcje wirusowe miaÂły pochodzenie odzwierzĂŞce. ZwierzĂŞta zawsze dostarczaĂŚ bĂŞdÂą ÂźrĂłdeÂł wirusĂłw, ktĂłre mogÂą zagroziĂŚ w przyszÂłoÂści ludzkiej populacji.” Naukowcy przewidywali teÂż: „WciÂąÂż istniejÂą miriady nieznanych wirusĂłw wystĂŞpujÂących u zwierzÂąt lÂądowych, wodnych i powietrznych z moÂżliwoÂściÂą przenoszenia ich na czÂłowieka.” NajwyraÂźniej Âżaden z nich nie powstaÂł w zwierzĂŞcych laboratoriach.

AIDS, GENETYKA I EKSPERYMENTY NA LUDZIACH

*

Odrzucana przez wiĂŞkszoÂśĂŚ naukowcĂłw teoria o laboratoryjnym pochodzeniu AIDS jest wbrew wszystkiemu racjonalnym wytÂłumaczeniem poczÂątkĂłw HIV. CzĂŞÂściowo bazuje ona na wiedzy o eksperymentach przeprowadzanych przez nieodpowiedzialnych naukowcĂłw na dwie dekady przed epidemiÂą choroby.

W dodatku, Âślady wskazujÂą jasno, iÂż naukowcy oraz ci spoÂśrĂłd nich zajmujÂący siĂŞ broniÂą biologicznÂą, sekretnie przeprowadzali eksperymenty na nieÂświadomych tego ludziach. PrzeraÂżajÂące aspekty Human Radiation Experiments [serii zimnowojennych eksperymentĂłw majÂących na celu m.in. badanie wpÂływu promieniowania na ciaÂło czÂłowieka] ukazujÂą nam, Âże sekretne medyczne eksperymenty nie sÂą fantastykÂą czy paranoicznym lĂŞkiem.

ÂŁatwo jest zrozumieĂŚ, dlaczego naukowcy mogÂą chcieĂŚ ukrywaĂŚ sztuczne pochodzenie AIDS i obwiniaĂŚ za wszystko maÂłpy. Jasne staje siĂŞ, Âże wiĂŞkszoÂśĂŚ czoÂłowych badaczy promujÂących tÂą teoriĂŞ zwiÂązana byÂła w jakiÂś sposĂłb z programem SVCP lub sÂą zwiÂązani z badaniami nad transferem wirusĂłw w laboratoriach, ze szczegĂłlnym uwzglĂŞdnieniem badaĂą nad naczelnymi.

Od samego poczÂątku epidemii badacze odrzucali jakiekolwiek zwiÂązki AIDS z nowotworami, a takÂże twierdzenia o zwiÂązkach HIV i badaniami nad kancerogennymi zwierzĂŞcymi retrowirusami. W 1984 roku Gallo nazwaÂł HIV wywoÂłujÂącym nowotwĂłr wirusem „biaÂłaczki/chÂłoniaka”. Aby ukryĂŚ zwiÂązki z nowotworami, nazwa zostaÂła natychmiast zmieniona na wirus.

Moje wÂłasne badania nad miĂŞsakiem Kaposiego, opublikowane w 1981 roku wskazujÂą na „zwiÂązanÂą z nowotworem bakteriĂŞ” jako prawdopodobny czynnik w klasycznych przypadkach tego typu. Przed odkryciem HIV w 1984, inne teksty z 1982 i ’83 roku wskazywaÂły na podobnÂą bakteriĂŞ w powiĂŞkszonych wĂŞzÂłach chÂłonnych i przypadkach miĂŞsaka Kaposiego u gejĂłw z AIDS. Od lat 50-tych wiÂąÂżÂąca siĂŞ z rakiem bakteria mogÂła byĂŚ ÂłÂączona z wirusami, jak i mykoplazmami. Ten aspekt badaĂą nad rakiem byÂł przez wiele lat skrywany przez naukowy establishment.

Gallo w swej ksiÂąÂżce z 1991 roku faÂłszywie twierdzi, iÂż w przypadku miĂŞsaka Kaposiego nie znaleziono czynnikĂłw infekujÂących. Wiele rzeczy wskazuje, iÂż naukowy establishment szuka peÂłnej kontroli nad wszelkimi aspektami badaĂą HIV, aby nie ÂłÂączyĂŚ nigdy korzeni AIDS z dawnymi badaniami nad rakiem i ukryĂŚ konotacje z programami badaĂą nad broniÂą biologicznÂą. Przyczynia siĂŞ to do skrywania faktu, iÂż AIDS w rzeczywistoÂści jest nowÂą stworzonÂą przez ludzi zakaÂźnÂą formÂą nowotworu.

Czy maÂła grupa rzÂądowych naukowcĂłw jest w stanie utrzymaĂŚ posiadajÂącÂą wady (choĂŚ dopuszczalnÂą naukowo) teoriĂŞ o maÂłpim pochodzeniu AIDS i oszukiwaĂŚ opiniĂŞ publicznÂą?

W latach 30-tych ub. wieku szanowana niemiecka spoÂłecznoÂśĂŚ naukowa zostaÂła w peÂłni przemieniona wskutek faszystowskich poglÂądĂłw o niÂższoÂści ÂŻydĂłw i wyÂższoÂści rasy panĂłw. Kontrola NazistĂłw nad naukÂą i mediami doprowadziÂła ostatecznie do Holokaustu. Czy nauka otaczajÂąca pochodzenie AIDS zakrywa ogĂłlnoÂświatowy program zmniejszenia populacji planety, ktĂłrego autorami sÂą sami ludzie?

NajwyÂższy czas, aby teorii o sztucznym pochodzeniu HIV przyjrzeĂŚ siĂŞ z peÂłnÂą powagÂą. Jej zwolennikĂłw nie naleÂży traktowaĂŚ jako paranoikĂłw i zwolennikĂłw teorii spiskowych. Z drugiej strony sami badacze powinni zgÂłĂŞbiĂŚ nieznanÂą historiĂŞ tej choroby i skutki, jakie moÂże to nieÂśĂŚ.

Jak wiele innych wirusĂłw przenoszÂących siĂŞ z innych gatunkĂłw bĂŞdziemy musieli przetrwaĂŚ, zanim zaczniemy kwestionowaĂŚ dobre chĂŞci naukowcĂłw, ktĂłrzy wciÂąÂż w swych laboratoriach dokonujÂą eksperymentĂłw z transferem wirusĂłw?

Lawrence K. Altman, reporter „Timesa”, ktĂłry w 1999 roku pisaÂł o rozwiÂązaniu zagadki pochodzenia AIDS, zapytaÂł jakiÂś czas pĂłÂźniej z pewnym niezdecydowaniem: „SkÂąd pochodzi AIDS? MoÂżemy jedynie zgadywaĂŚ. Odkrycie odpowiedzi na to pytanie bĂŞdzie bardzo waÂżnie, poniewaÂż dojÂście do tego, w jaki sposĂłb AIDS staÂło siĂŞ epidemiÂą, moÂże pomĂłc nam w unikniĂŞciu podobnego scenariusza w przyszÂłoÂści.”

Nie trzeba byĂŚ wielkim naukowcem, aby wyobraziĂŚ sobie to, jak po stworzeniu HIV naukowcy wprowadzali go do rĂłÂżnych grup spoÂłecznych i ukrywali medyczne eksperymenty zwiÂązane z kontrolÂą populacji.

Sekret i naukowa dezinformacja, ktĂłra otacza eksperymenty z promieniowaniem z okresu Zimnej Wojny uczy nas, jak Âłatwo naukowcy zwiÂązani z rzÂądem mogÂą ogÂłupiĂŚ opiniĂŞ publicznÂą w sprawach naukowych. Kiedy w grĂŞ wchodzi zaÂś naukowy szwindel, badacze dobrze wiedzÂą, iÂż wiĂŞkszoÂśĂŚ ludzi nie zrozumie nic".

TÂłumaczenie: Serwis NPN

Autor: dr Allan Cantwell Jr
http://www.forum.ateista.pl/showthread.php?t=5034

ps wybaczcie Âże tego nie okroiÂłam, ale boje sie Âże ten link przepadnie Z politowaniem