Platon w mistrzowski sposób ukazuje tak wa¿ne kwestie, jak odniesienie cia³a sta³ego do figur geometrycznych, czy materii do ca³ostek, form geometrycznych o idealnych proporcjach.
Cyt. „Platon uznawa³ bowiem, ¿e materia zbudowana jest z ca³ostek i nie jest podzielna, a ca³ostki te maj± charakter idealny. Nie s± bowiem cia³ami sta³ymi, lecz figurami geometrycznymi”.
W tre¶ci tego cytatu, s± ujête wskazania, które mówi± o ca³ostkach, materii i cia³ach sta³ych. Materia zbudowana z ca³ostek o idealnym charakterze, jak równie¿ w takiej postaci, która jest niepodzielna, to ¼ród³o, z którego w procesie ewolucji, powsta³a materia i ¿ycie wszech¶wiata.
Te ca³ostki o idealnym charakterze, to nic innego jak czworo¶ciany, idealnego charakteru pierwociny materialnych form przestrzennych. Bry³a czworo¶cianu, jako jedyna z wszystkich bry³ posiada tyle samo wierzcho³ków ile ¶cian. £±cz±c siê wzajemnie wierzcho³kami, tworzy przestrzeñ geometryczn± materii zbudowan± z ca³ostek.
Materia jednorodna konstrukcyjnie, utworzona ze zbioru czworo¶cianów nie jest jednorodna w kwestii zagêszczenia masy tej materii. Taka niejednorodnie roz³o¿ona, masa materii w przestrzeni, daje mo¿liwo¶æ do zmiany stanu fizycznego tego ¶rodowiska a co za tym idzie, przyczynia siê do aktywacji procesów ewolucji.
Konstrukcja geometryczna materii, która powstaje z czworo¶cianów po³±czonych wierzcho³kami, posiada formê przestrzenna o szczególnym charakterze i kszta³cie. Objêto¶æ czworo¶cianów w utworzonej przez nich przestrzeni, zajmuje jedynie 1/6 ca³ej objêto¶ci tej przestrzeni. Jej kszta³t ukazuje naturalnie wygenerowane w trakcie powstawania przestrzeni, o¶mio¶ciany regularne, które w klasyfikacji bry³ platoñskich, s± na drugiej pozycji.
Te o¶mio¶ciany powstaj± jako formy wtórne, ich krawêdzie i ¶ciany, s± krawêdziami i ¶cianami czworo¶cianów, bry³, które tê przestrzeñ tworz±. Istniej±ce po utworzeniu przestrzeni formy o kszta³cie o¶mio¶cianów wype³niaj± swoj± objêto¶ci±, wolne miejsca w utworzonej przez czworo¶ciany przestrzeni.
Z wszystkich piêciu bry³ platoñskich, tylko sze¶cian posiada cechy, które pozwalaj± mu wype³niæ ca³± przestrzeñ. Jednorodnej wielko¶ci sze¶ciany, po³±czone ¶cianami wype³ni± przestrzeñ, same z kolei nie bêd± powielaæ w³asnej przestrzeni.
Efekt powstawania bry³y wtórnej w postaci o¶mio¶cianów, podczas tworzenia przestrzeni z³o¿onej z czworo¶cianów, to swoistego rodzaju tworzenie siê formy geometrycznej, która wype³ni przestrzeñ w taki sposób, jak sze¶cian.
Taka forma przestrzenna, jest zbiorem trzech bry³, dwóch czworo¶cianów i o¶mio¶cianu, przy czy jeden z czworo¶cianów jest obrócony wierzcho³kiem do do³u.
Powstawanie materii w przestrzeni form geometrycznych o takiej konstrukcji, pozwala na szerokie mo¿liwo¶ci twórcze w zakresie, ¿ycia ewolucyjnego wszech¶wiata.
Jak istotna dla ewolucji i ¿ycia cz³owieka jest ta forma ¶wiadczy, pozycja siedz±cego Buddy, która wskazuje na taka formê przestrzenn± Gdy proporcjonalnie bêdziemy powiêkszali wskazywan± figurê, to w zakresie odpowiadaj±cym parametrami cz³owiekowi, postaæ siedz±cego Buddy, wype³ni jej przestrzeñ.
Gdyby konstrukcja geometryczna materii w przestrzeni by³a zbudowana z sze¶cianów, to jej predyspozycje do powstawania nowych form by³yby ograniczone. Ograniczenia wynika³yby z prostej i jednorodnej budowy sze¶cianu. Bry³a, która powstaje w przestrzeni czworo¶cianów, a któr± nazwa³em, jednostk± przestrzeni wszech¶wiata, jest w tym wzglêdzie bardzo obfitym zbiorem geometrycznym.
Wystêpuj± w konstrukcji tej bry³y, k±ty proste, zwarte i rozwarte a dwie z jej dwunastu zewnêtrznych ¶cian, posiadaj± k±t wewnêtrzny rozwarty. Wszystkie jej ¶ciany s± trójk±tami równobocznymi, niesymetrycznie usytuowanymi na powierzchni bry³y, która spe³nia cechy, powielarnej jednostki przestrzeni wszech¶wiata.
Ta bry³a posiada trzynast± ¶cianê w postaci trójk±ta równobocznego, któr± uzyskuje wraz z konstrukcj± pierwotnego czworo¶cianu. Drugi obrócony czworo¶cian i o¶mio¶cian, s± formami wtórnymi powstaj±cej przestrzeni geometrycznej materii.
Tak± przestrzenn± bry³ê w formie czworo¶cianu opisa³ Platon, wskazuj±c na jej cechy jako ca³ostki, która z kolei w postaci zbioru form geometrycznych tworzy niepodzieln± materiê.
Ta materia wed³ug Platona nie jest w postaci cia³a sta³ego, tylko w postaci form geometrycznych.
Trafno¶æ sformu³owania opisu przestrzeni i jej konstrukcji, jest u Platona bezwzglêdnie najwy¿szej miary. Precyzyjnie okre¶li³ konstrukcjê przestrzeni wszech¶wiata na etapie, gdy jego ¶rodowisko fizyczne jest przygotowane, do zainicjowania procesu ewolucji.
Tak± przestrzeñ w zakresie jej tworzenia, zarówno, z jakiego materia³u i w jakiej postaci, opisa³em w postach dotycz±cych budowy wszech¶wiata. Nadmieniê, ¿e z opisem bry³ platoñskich zetkn±³em siê pierwszy raz, kilka tygodni temu.
Je¶li mamy do czynienia z materi±, nawet w pocz±tkowym stadium jej tworzenia (ewolucji), to zapewne posiada ona jak±¶ masê. W jaki sposób program ewolucji dzia³a poprzez powielanie siê pierwocin materii w zwi±zku z oddzia³ywaniem masy?
Jaki zwi±zek mo¿e mieæ tworzenie siê podstawowych, pierwotnych struktur materii w odniesieniu do piêciu bry³ platoñskich z mas± tej¿e materii? czy bry³y geometryczne jako pierwociny materii posiadaj± jak±¶ masê i w jaki sposób oddzia³uje ona na inne elementy (bry³y?)?
„Je¿eli mamy do czynienia z materi±, nawet w pocz±tkowym stadium jej tworzenia (ewolucji), to zapewne posiada ona jak±¶ masê.”
Ka¿da materia posiada masê w³asn±, materia zbudowana z ca³ostek wskazywanych przez Platona równie¿. Platon nie opisuje procesu, w jakim powstaj± czworo¶ciany, równie¿ nie okre¶la charakteru o¶mio¶cianu jako formy wtórnej, wskazuje jedynie na istnienie takich form w budowie pierwotnej materii.
W procesie powstawania materii musz± zaistnieæ warunki fizyczne, które zabezpiecz± po¿±dan± formê, jej budowy krystalicznej. Ka¿da istniej±ca postaæ materialna, wyewoluowana we wszech¶wiecie posiada konstrukcjê krystaliczn±. W jednych przypadkach dostrzegaln± w innych nie. W tych nierozpoznanych, struktury krystaliczne s± zbyt ma³e, st±d nie s± widoczne.
Materia i jej budowa szczególnie ta, jak± wskazuje Platon, musi spe³niaæ cechy form krystalicznych i dla niej w³a¶ciwej masy w³asnej. W tym miejscu niezbêdne jest usystematyzowanie informacji zwi±zanych z tworzeniem lub ewolucj± materii, jak równie¿ jej masy.
Wszech¶wiat posiada dwa rodzaje ¶rodowiska fizycznego; ¶rodowisko bierne i ¶rodowisko podlegaj±ce procesowi ewolucji.
Bierne ¶rodowisko fizyczne, przestrzeni wszech¶wiata.
Rodzaj bierny jest ¶rodowiskiem, które posiada przestrzeñ wype³nion± tak± materi± i w takiej formie jej budowy, jak± wskazuje Platon,
Cyt. „materia zbudowana jest z ca³ostek i nie jest podzielna, a ca³ostki te maj± charakter idealny.”
Materia niepodzielna wystêpuje w ¶rodowisku fizycznym, które nie zmienia swojego stanu. Forma budowy materii, której przestrzeñ sk³ada siê z idealnych ca³ostek, (mikro zbiorów) oznacza, ¿e jest ona jednorodna.
¦rodowisko fizyczne, które posiada identyczne cechy z tymi wskazanymi przez Platona, opisa³em w budowie wszech¶wiata, gdy jeszcze nie zna³em opisów bry³ Platoñskich.
W stosunku do form geometrycznych, jakie opisa³ Platon i wskazania rodzaju materii, ¶rodowisko bierne, zgodne ze wskazaniami Platona w pe³ni odpowiada cechom, które tam wykaza³em. Posiada ono, formê budowy materii w postaci czworo¶cianów i o¶mio¶cianów foremnych. Wskazany w mojej teorii stan fizyczny przestrzeni wszech¶wiata, jest ¶rodowiskiem, które nie ulega degradacji lub zmianom w ca³ym czasie ewolucji wszech¶wiata.
Idealny charakter ca³ostek – czworo¶cianów mo¿e byæ zapewniony, tylko, gdy formacja jest zbudowana z identycznych sk³adowych. Takie identyczne elementy sk³adowe materii, tworz± materiê jednorodn± w ca³ej przestrzeni wszech¶wiata. Masa tych sk³adowych tworzy masê ca³ej materii ¶rodowiska biernego. W dalszej kolejno¶ci zdarzeñ, podczas procesu ewolucji wszech¶wiata, niewielki procent masy ¶rodowiska biernego, wystarczy do powstania ca³ej materii ewolucyjnej wszech¶wiata.
Czworo¶cian jako ca³ostka wskazywana przez Platona posiada masê wynikaj±c± z masy cz±stek sk³adowych, które s± rozlokowane na jego wierzcho³kach. Odpowiednio rozmieszczone w przestrzeni cz±stki sk³adowe, s³u¿± jako budulec. Ten budulec musi posiadaæ odpowiedni± postaæ. Ta postaæ, powinna byæ kulista a masa poszczególnej kulki taka, by pole magnetyczne, które ona wytworzy, ustali³o odleg³o¶æ miêdzy wszystkimi kulkami w przestrzeni. Kulki s± wierzcho³kami form geometrycznych, jednorodna wielko¶æ kulek, utworzy identyczn± postaæ wszystkich bry³.
Bry³±, jaka powstanie jest czworo¶cian foremny, jest on po³±czony z s±siaduj±cymi z nim czworo¶cianami wierzcho³kami. Bry³y czworo¶cianów nie wype³niaj± swoj± objêto¶ci± ca³ej przestrzeni, jaka powstanie. Objêto¶æ czworo¶cianów, to u³amek objêto¶ci ca³ej przestrzeni a pozosta³± woln± przestrzeñ, wype³niaj± o¶mio¶ciany i odwrócone czworo¶ciany.
Platon ukazuje bierne ¶rodowisko fizyczne, które jest obszarem odpowiednio wyposa¿onym. Na tym polu w odpowiednich miejscach bêdzie inicjowany proces ewolucji wszech¶wiata Takie ¶rodowisko jest ¼ród³em materii i wzorcem geometrycznym, dla wszelkich objawów ¿ycia, jakie powstan± w procesie ewolucji.
¦rodowisko fizyczne podlegaj±ce procesowi ewolucji.
¦rodowisko fizyczne, które okre¶li³em jako, podlegaj±ce procesowi ewolucji, powstanie w momencie wprowadzenia w przestrzeñ ¶rodowiska biernego, czynnika aktywuj±cego. Miejsca we wszech¶wiecie, gdzie przebiegaj± procesy ewolucji, posiadaj± szczególny charakter, „podwójnego ¶rodowiska fizycznego”. Istnieje tu nigdy nie zmieniaj±ca, swej formy geometrycznej, materia zbudowana z ca³ostek okre¶lonych przez Platona i materia, z której ewoluuj± siê wszelkie formy ¿ycia wszech¶wiata. W tych formach odnajdziemy kszta³ty budowy geometrycznej, zgodne z bry³ami platoñskimi.
Jak z tego wynika, ¿ycie mo¿e zaistnieæ tylko w tym miejscu wszech¶wiata, gdzie do ¶rodowiska biernego, dodany zostanie czynnik powoduj±cy jego zmianê.
“Jak± rolê, pe³ni± bry³y platoñskie w ca³okszta³cie ¦wiêtej Geometrii”?.
Bry³y platoñskie wskazuj± nam podstawowe formy geometryczne, które w dalszej ewolucji materii, bêd± wnosi³y wzorzec jej krystalicznej budowy. Zakres form, którym cz³owiek przyda³ miano „¶wiêtej geometrii”, zale¿y od tego, czy materia lub forma, która oddzia³uje na cz³owieka posiada korzystny wp³yw na jego samopoczucie, lub jego potrzeby.
Okre¶lanych mianem „¶wiêtej geometrii”, jest wiele ró¿nych rzeczy. Wszystkie posiadaj± wspólny mianownik; jest nim kszta³t geometryczny zbli¿ony do formy, jak± posiadaj± bry³y platoñskie. W materii ten kszta³t, objawia siê w jej krystalicznej budowie w innych przypadkach, bêdzie to forma, która powsta³a z przyczyn naturalnych lub zosta³a wykonana przez cz³owieka.
Wniosek nasuwa siê sam, wszystko, co zachowuje w swojej budowie formy zbli¿one do tych, jakie opisa³ Platon, posiada cechy w³asne, korzystnie wp³ywaj±ce na cz³owieka.
W tym miejscu nale¿y wskazaæ istotna kwestiê, rodzaj „materia³u”, z jakiego powstaj± takie, korzystnie oddzia³ywaj±ce rzeczy. Istniej± cztery podstawowe materia³y; d¼wiêk, ¶wiat³o, ska³a, lub materia o¿ywiona. Ka¿da z tych rzeczy, musi w swej budowie zawieraæ formy geometryczne, zbli¿one lub identyczne, ze wskazywanymi przez Platona. Od nasycenia materia³u odpowiedni± ilo¶ci±, wzorcowych form, bêdzie uzale¿niona jako¶æ wp³ywu.
„¦wiêta Geometria jak zd±¿y³em zauwa¿yæ jest podstaw± budowy struktury materii, jak± rolê pe³ni± w tym temacie tzw. "bry³y platoñskie"?
Poza ju¿ opisanymi, wzorcowymi formami budowy materii, które zdominowa³y bierne ¶rodowisko fizyczne wszech¶wiata, to w otaczaj±cej nas naturze, generalnie wystêpuj± formy bardziej z³o¿one a co za tym idzie, mniej odpowiadaj±ce w swej budowie ¶wiêtej geometrii. By wzorcowe kszta³ty, zachowa³y swój wp³yw w procesie ewolucji materii, musz± istnieæ naturalne mechanizmy powielaj±ce.
Magnetyczny klej.
Ca³a materia wszech¶wiata jest wzajemnie po³±czona przestrzennymi polami magnetycznymi. Ten magnetyczny mechanizm, odpowiada za precyzyjne po³o¿enie zbiorów materii wzglêdem siebie. Jego oddzia³ywanie objawia siê, zarówno na planie biernego ¶rodowiska fizycznego wszech¶wiata, jak równie¿ w zakresie wzajemnego po³o¿enia galaktyk.
Niezmiernie istotn± cech± fizyczn± magnetyzmu, jest absolutna precyzja. Pozwala ona, dok³adnie ustawiæ wzglêdem siebie, wszystkie wierzcho³ki bry³ w krystalicznej budowie materii i wyregulowaæ kosmiczny zegar. Ca³ostki wskazywane przez Platona, równie¿ s± zespolone magnetycznie.
Forma czworo¶cianu regularnego, jest przestrzeni± idealn± geometrycznie. Jej powielanie, jest powielaniem wzorca a proporcjonalne powiêkszanie, ewolucj± zachowuj±c± wzorzec. Taki mechanizm pozwala zachowaæ pierwotne cechy materii, we wszystkich formach ¿ycia, jakie wyewoluuj± siê w procesie ewolucji wszech¶wiata. Na ziemi, czworo¶cian jest podstawow± form± krystalicznej budowy krzemianów. Te z kolei dominuj± w skorupie ziemi i z tej przyczyny, na ziemi zosta³a zainicjowana ewolucja biologii. W postaci „prochu”, drobin krzemianowych, forma czworo¶cianu, przenosi siê do ¶rodowiska fizycznego gliny. Z tego ¶rodowiska, jest ju¿ prosta droga do cia³a biologicznego.
W ¶rodowisku ¿ycia biologicznego, czworo¶ciany krzemianowe stabilizuj± ewolucjê biologii w oparciu o podstawowe wzorce geometryczne.
Jaka bry³a platoñska pojawi³a siê jako pierwsza w procesie "organizowania" wszech¶wiata?
Proces organizowania przestrzeni wszech¶wiata, nale¿y odró¿niæ od procesu ewolucji materii wszech¶wiata. W pierwszej kolejno¶ci by³a zbudowana przestrzeñ wszech¶wiata. Konstrukcja tej przestrzeni, jest oparta na formach geometrycznych. Bry³a czworo¶cianu foremnego, Platon tê bry³ê nazwa³ „tetraedr”, jest podstawow± bry³± konstrukcyjn± tej przestrzeni. Przestrzeñ wype³niona czworo¶cianami, które ³±cz± siê wzajemnie tylko swymi wierzcho³kami w naturalny sposób, generuje inne formy przestrzenne. W postaci pierwszej, czyli bez ³±czenia siê dwóch lub wiêkszej ilo¶ci bry³ wystêpuje o¶mio¶cian foremny, Platon nazywa tê bry³ê „oktaedr”. Te dwie bry³y s± we wskazaniu Platona numerami 1 i 2, trafno¶æ jego oceny w kwestii budowy materii, by³a precyzyjna.
Platon twierdzi³, ¿e materia zbudowana jest z bry³ foremnych. Twierdzi³ równie¿, ¿e ta foremna jej struktura nie jest cia³em sta³ym, tylko samymi figurami geometrycznymi.
Przestrzeñ, któr± tu opisujê, to zbiór takich figur foremnych, o jakich mówi³ Platon. Bry³y te posiadaj± tak ma³e zagêszczenie materii i s±, tak ma³ej wielko¶ci, ¿e nie mog± byæ postrzegane jako sta³a materia.
Szczególn± cech± takiej konstrukcji przestrzennej, jest ró¿norodno¶æ. Lustrzane odbicie czterech trójk±tów równobocznych, które wspólnie, tworz± wiêkszy w kolejno¶ci trójk±t równoboczny, jest symetryczne. Lustrzane odbicie, bry³ przestrzennych, których podstawami s± te trójk±ty, nie jest symetryczne.
Taka niesymetryczna przestrzeñ geometryczna, posiadaj±ca symetryczn± podstawê, daje mo¿liwo¶æ do rozwoju wielorakich form przestrzennych a z drugiej strony zabezpiecza powtarzalno¶æ rodzaju.
Przestrzeñ geometryczna wszech¶wiata w postaci takiej budowy, jest optymalnym miejscem do ewolucji materii. W kolejnych etapach proporcjonalnego powiêkszania bry³ geometrycznych, bêdzie ona uzyskiwa³a coraz wiêksz± gêsto¶æ, a¿ osi±gnie stan cia³a sta³ego. W kolejnych etapach ewolucji z takiego cia³a sta³ego w procesie ewolucji biologii, powstanie przyroda. Ostatnim procesem ewolucji jest powstawanie form o coraz mniejszym zagêszczeniu. Tak ewoluuje materia eteryczna, cia³a duchowe.
Andrzej Struski
http://www.andrzejstruski.com/articles_8_Swieta-geometria-a-rola-.html