FIZYKA SKRYTA W WEDACH

[MichaÂł-AnioÂł]

FIZYKA SKRYTA W WEDACH
SkÂąd siĂŞ wziĂŞÂły religie

Niniejszy artyku³ to rezultat mojej fascynacji przeczytan¹ niedawno ksi¹¿k¹ o fizyce wedyjskiej. Pisz¹c go, opieram na w³asnych przemyœleniach oraz na nastêpuj¹cych Ÿród³ach:

1. Raja Ram Mohan Roy, Vedic Physics. Scientific Origin of Hinduism, Golden Egg Publishing, Toronto;

2. Gopinath KawiradŸ, "Otwarcie siê stworzenia", niepublikowany rozdzia³ ksi¹¿ki Pogl¹d œaktyjski w literaturze tantrycznej, prze³o¿onej z hindi przez Annê Ruciùsk¹.


Weda to po polsku "wiedza". Oznacza prawdziwe poznanie, nie zaœ powsta³e w kali-judze (wiekach ciemnoœci) martwe obyczaje. Skostnia³e wierzenia i religie to tarcza ochronna niewiedzy. Pradawn¹, olbrzymi¹ wiedzê naukow¹ zakodowano w Wedach, aby mog³a przetrwaÌ niesprzyjaj¹cy okres. W miarê jak cz³owiek coraz g³êbiej pogr¹¿a³ siê w materiê, traci³ œwiadomoœÌ swych mo¿liwoœci i umiejêtnoœÌ czerpania z zapisów wiedzy kosmicznej. Obecnie, w zwi¹zku z przejœciem planety w now¹ epokê Prawdy (satja-jugê) doœÌ gwa³townie j¹ odzyskuje.

Wedy przekazano po to, by wiedza zachowa³a siê dla potomnych. Przemyœlnie upostaciowano opisywane si³y i zjawiska przyrody w barwny panteon bóstw. ród³o, czyli wszechprzenikaj¹c¹ ŒwiadomoœÌ, podstawê manifestacji wszelkich bytów, Wedy nazywaj¹ brahmanem (Tym, co siê rozszerza). Gdy ciemnoœÌ niewiedzy skry³a istotê prawdziwej, naturalnej religii (sanatana dharmy), uniemo¿liwiaj¹c bezpoœredni kontakt ze ród³em, TO sta³o siê niezrozumia³ym Bogiem, napawaj¹cym czci¹, a w naszej kulturze wrêcz bojaŸni¹. Ja sama, pisz¹c ten artyku³, u¿ywam du¿ych liter w okreœleniach ród³a. TO, bowiem, chocia¿ daleka jestem od mistycyzmu, napawa najwy¿szym szacunkiem i ci¹gle na nowo zadziwia.

Wedanta, czyli upaniszady, pisma stanowi¹ce ukoronowanie, esencjê treœci Wed, okreœla ród³o jako samoœwietln¹ ŒwiadomoœÌ, jedyn¹ RzeczywistoœÌ (Sat) i zarazem szczêœliwoœÌ (ananda). Brahman zapragn¹³ siê podzieliÌ i dlatego "wymarzy³", czyli wyprojektowa³ z siebie wszechœwiaty. Dusze ludzkie, Jego cz¹stki, jak iskry jednego, ponadczasowego Ognia rozlatuj¹ siê w nieskoùczonej przestrzeni, w miarê zagêszczania siê energii (materii) stopniowo przybieraj¹c coraz gêstsze cia³a. Œwiat jest zatem majakiem (maj¹), sennym marzeniem Stwórcy, u³ud¹ wynikaj¹c¹ z b³êdu postrzegania i zas³aniaj¹c¹ jedynie istniej¹ce TO.

Czym jednak jest owo TO, dlaczego, po co i jak siĂŞ przejawia? WedÂług niezwykle ciekawych badaĂą Raja Ram Mohana Roya, kanadyjskiego fizyka hinduskiego pochodzenia, Wedy udzielajÂą na to odpowiedzi, jeÂśli je umiejĂŞtnie odczytaĂŚ.

TO

Twórcza ŒwiadomoœÌ to Coœ, co istnieje poza przestrzeni¹ i czasem, a zatem wed³ug naszego pojmowania nie mo¿e mieÌ wymiarów. Inaczej mówi¹c, jest nieskoùczona; pisma hinduskie opisuj¹ j¹ jako bezbrze¿ny ocean, nam mo¿e proœciej wyobraziÌ sobie TO jako bezwymiarowy punkt.

Przyczyna przejawienia

DziesiÂąty Hymn Rygwedy gÂłosi:

"Na poczÂątku nie byÂło bytu ani niebytu [...]
To Jedno oddychaÂło, wÂłasnÂą mocÂą, bez powietrza.
Nic prĂłcz Niego nie byÂło. [...]
WczeÂśniej zrodziÂło siĂŞ w Nim pragnienie".

Klucz do zagadki leÂży wÂłaÂśnie w sÂłowie "pragnienie". Ekoham bahusjam
- "Jam jest Jeden. Zapragn¹³em siê podzieliÌ". Dlaczego to pragnienie siê zrodzi³o, Wedy nie mówi¹ wprost, jednak daj¹ do zrozumienia, ¿e TO chcia³o siê bawiÌ i tworzyÌ - jak wielki artysta. Chcia³o te¿ kochaÌ, nie da siê jednak kochaÌ, nie maj¹c przedmiotu mi³oœci.

Proces przejawienia

Proces przejawienia (tworzenia) jest ju¿ w du¿ej mierze poznany przez wspó³czesn¹ fizykê kwantow¹ i molekularn¹, choÌ fizyka ta nie odkry³a jeszcze wszystkiego, co zapisane zosta³o w Wedach. Stworzenie jest tylko przejawem Najwy¿szego Bytu. Przed stworzeniem Byt ten istnia³ w postaci "z³otego ³ona, jedynego pana wszystkiego, co zrodzone. On podtrzymuje ziemiê i niebiosa". Z³oty kolor to w literaturze wedyjskiej kolor bardzo wysokiej, "gor¹cej" energii. Z niej powsta³y wszechœwiaty. Wedyjski model powstania wszechœwiata ró¿ni siê od modelu Wielkiego Wybuchu, a tak¿e od zarzuconej ju¿ koncepcji wszechœwiata stacjonarnego. Zgodnie z nim wszechœwiat ma pocz¹tek i koniec, œrodek i oœ, obraca siê (wiruje), jest sferoid¹ (ma kszta³t jaja) i jest ograniczony. Na pocz¹tku jego masa-energia jest zerowa. Masa jest stwarzana nieprzerwanie na obrze¿ach wszechœwiata w postaci materii i antymaterii. M³odziutki wszechœwiat jest bardzo zimny. W miarê rozszerzania siê jego temperatura roœnie, w miarê kurczenia siê - maleje. Jeden taki cykl nazywa siê oddechem Brahmy - stwórcy naszego wszechœwiata. Wszechœwiatów jest niezliczona liczba i ka¿dy z nich ma swojego Brahmê. Wed³ug barwnych opowieœci zawartych w puranach wszyscy oni mieszcz¹ siê w paznokciu du¿ego palca u stopy Wisznu, oczekuj¹c, a¿ im zleci ponown¹ zabawê w tworzenie.

Mo¿na sobie wyobraziÌ, ¿e wszechœwiaty to piana na oceanie Œwiadomoœci. Jedne b¹belki nadymaj¹ siê, inne kurcz¹ i zanikaj¹. W istocie b¹belki te mieszcz¹ siê w wiêkszym jajowatym b¹blu, nieskoùczona liczba tych wiêkszych b¹bli - w nieskoùczonej liczbie jeszcze wiêkszych, te jeszcze wiêksze b¹ble - w najwiêkszym, i dopiero za tym najwiêkszym "spoczywa" ŒwiadomoœÌ.

Kosmologia wedyjska mówi o dziesiêciu wymiarach zwiniêtych w struny, nadprzestrzeniach, olbrzymich pró¿niach w obszarach zbitek galaktyk, szczegó³owo opisuje te¿ wszystkie rz¹dz¹ce wszechœwiatem prawa - grawitacjê, odpowiedzialn¹ za jego rozszerzanie siê, przeciwnie doù skierowan¹ si³ê napiêcia powierzchniowego na jego obrze¿ach, si³y elektromagnetyczne, oddzia³ywania s³abe i silne, cz¹stki elementarne itp.

Wszystkim si³om i zjawiskom nadano imiona bóstw, zaœ cz¹stkom elementarnym nazwy zwierz¹t. Ich listê sporz¹dzi³ dr Raja Ram Mohan Roy, autor wspomnianej ksi¹¿ki Vedic Physics. I tak na przyk³ad zwierzêta udomowione to bozony, zwierzêta dzikie - fermiony, ptaki - cz¹stki pola; krowy to fotony, owce, kozy, konie - jeszcze inne cz¹stki. Dla przetrwania m³odego wszechœwiata najwa¿niejsze by³y dwie przeciwstawne si³y: grawitacja i napiêcie powierzchniowe. Gdyby grawitacja by³a za s³aba, napiêcie powierzchniowe spowodowa³oby skurczenie siê wszechœwiata do zera. Grawitacjê uosobiono jako Bryhaspatiego, zaœ napiêcie jako demona Wrytrê. Nasze istnienie zawdziêczamy Indrze, sile elektrycznoœci, który pokona³ Wrytrê w zaciêtej walce. Miêdzy innymi, zagoni³ on rozproszone krowy (fotony) do jaskini, czyli na granice wszechœwiata. (Mówi¹c o Wrytrze, warto wspomnieÌ, ¿e sta³ siê on póŸniej biblijnym szatanem. Jasne staje siê te¿ pochodzenie œwiêtych krów w hinduizmie.) Dlatego w³aœnie Indrze poœwiêconych jest najwiêcej wedyjskich hymnów. Okazuje siê, ¿e liczba hymnów te¿ jest kodem, który mo¿na odczytaÌ. Wisznu to ca³y wszechœwiat (wszystkie wszechœwiaty), jego pierwotn¹ wibracj¹ (OM, S³owem) jest Saraswati, Rudra to promieniowanie kosmiczne, itd.

Jajo wszechœwiata sk³ada siê z trzech rejonów: ziemi, strefy poœredniej i nieba. Ziemia to materia, sfera poœrednia - pole elektromagnetyczne, niebo - pole kwantowe. Œwiat³o kwantów, poruszaj¹ce siê skokowo, jest œwiat³em wtórnym, wytworem Œwiadomoœci. Œwiat³o Œwiadomoœci jest nieruchome. Jak pamiêtamy, TO jest samoœwietlne. By³oby dobrze nazywaÌ je dla odró¿nienia Blaskiem. W terminologii sanskryckiej wystêpuj¹ ró¿ne nazwy œwiat³a: najwy¿sze Bhargo (znane z mantry Gajatri), dŸjotir - œwiat³o ruchome, i jeszcze inne. Ziemia jest obszarem obserwatora, bowiem obserwujemy wszystko ze œwiata materii. Poœredni œwiat energii oraz niebiaùski œwiat œwiat³a nie s¹ bezpoœrednio dostêpne naszym zmys³om. Poniewa¿ obserwuj¹c œwiat kwantów, zak³ócamy jego funkcjonowanie, fizycy wedyjscy uwa¿aj¹, ¿e nauka nigdy go nie pozna. Mo¿na powiedzieÌ, ¿e wszystkie trzy œwiaty s¹ jakby perforowane; dopiero po na³o¿eniu ich na siebie "dziurki" mog³yby siê wype³niÌ, co umo¿liwi³oby ogl¹d ca³oœci. Jednak taki ca³oœciowy ogl¹d dostêpny jest tylko oœwieconym mêdrcom, którzy rozwinêli postrzeganie pozazmys³owe.

Nie wiadomo, kiedy powsta³y Wedy, uwa¿a siê, ¿e s¹ wieczne. Wiedza jest natur¹ wszechœwiata; trzeba tylko przypomnieÌ sobie, jak j¹ odczytywaÌ. Nie wiadomo te¿ na pewno, kto Wedy u³o¿y³. Okazuje siê, ¿e ró¿ni mêdrcy (riszi), którym siê to przypisuje, nie s¹ tak naprawdê ludŸmi: zapis wiedzy istnieje gdzieœ na poziomie cz¹stek elementarnych � na przyk³ad s³ynny Wasisztha, nauczyciel Ramy, to j¹dro atomowe, Mitra (bóg s³oneczny) to elektron, a Waruna - proton. I tak dalej.

Szczegó³y procesu przejawiania

Poziom TEGO omówiony jest dok³adniej poni¿ej. - Ogólnie mówi¹c, nastêpuje zasianie "'"z³otego nasienia" w niezró¿nicowanym, przedwiecznym, pozostaj¹cym w równowadze oceanie energii - salila, "pierwotnych wodach". Równowaga zostaje zak³ócona - i zaczyna siê ruch, twórczoœÌ.
Poziom przyczynowy - zapisanie idei.
Poziom mentalny - pochwycenie idei, obrazu bÂądÂź symbolu; stworzenie wzorca.
- Subtelna energia zaczyna wibrowaĂŚ mocÂą intencji, w umyÂśle powstajÂą modyfikacje, myÂśli majÂące postaĂŚ "wirkĂłw".
- Wirki gĂŞstniejÂą w czÂąstki elementarne.
Poziom energii i materii
- czÂąstki elementarne skupiajÂą siĂŞ w atomy.
- atomy wypeÂłniajÂą wzorzec przedmiotu.
- wzorzec zapisuje siĂŞ w przestrzeni (akaÂśi), gdzieÂś na granicy ÂświatÂła i czÂąstek elementarnych. (Walter Russell, oÂświecony Amerykanin, podaje w swym dziele Secret of Light, Âże zapis istnieje w gazach szlachetnych.)
- wzorzec rozchodzi siê w przestrzeni w nieskoùczonoœÌ na zasadzie fraktalnej
- wzorzec Âładuje siĂŞ, przyciÂągajÂąc podobne wzorce
- wzorzec manifestuje siĂŞ na poziomie energii elektromagnetycznej
- wzorzec manifestuje siĂŞ fizycznie.

Uwagi:

1. UmysÂł spokojny nie tworzy. Odbija ÂświatÂło duszy (atmy). W tym Âświetle oglÂąda "zapisy" wiedzy. Potem jej ewentualnie uÂżyje.
2. Na poziomie fal elektromagnetycznych (antaryksza) zapis wzorca ma prawdopodobnie postaĂŚ dwĂłjkowÂą. Na poziomie umysÂłu abstrakcyjnego - symbolu, litery, innego znaku?, a na poziomie umysÂłu konkretnego - obrazu, wyobraÂżenia.
3. Z chwilÂą zapisu wzorca, umysÂł moÂże go dowolnie wychwytywaĂŚ z przestrzeni i caÂły proces zaczyna siĂŞ od nowa.

MoÂżemy tworzyĂŚ dla eksperymentu bÂądÂź zabawy, ale nie to jest naszym celem.

Stopnie przejawiania wedÂług poglÂądĂłw Âśaktyjskich,
unaocznione w ÂŚri-czakrze

Filozofowie indyjscy niezwykle g³êboko i wnikliwie dociekaj¹ procesu stworzenia. Oprócz wedanty mo¿emy skorzystaÌ z wiedzy skrytej w mandali zwanej Œri-czakr¹ - "Krêgiem Bogini Œri" (czyli Lakszmi). Przedstawia ona budowê wszechœwiata. Nadzwyczaj szczegó³owo interpretuje j¹ miêdzy innymi Gopinath KawiradŸ, wielki mêdrzec i filozof indyjski, opisuj¹c powstanie i budowê wszechœwiata z punktu widzenia filozofii œaktyjskiej.

Stworzenie rozci¹ga siê miêdzy punktem w centrum mandali a czworobokiem. Przeka¿ê tu w wielkim skrócie tylko opis dwóch pierwszych etapów stworzenia, które Gopinath KawiradŸ opisuje w ksi¹¿ce Pogl¹d œaktyjsjski w literaturze tantrycznej. Dalsze streszczanie tego opisu wykracza poza ramy niniejszego artyku³u. Zg³êbianie Œri-czakry mo¿e potrwaÌ ca³e ¿ycie. Punkt to odblask �Wielkiej Kropli� � (�Wielkiego Bindu�, mahabindu). Jest to odbicie ród³a, czyli Œwiadomoœci i Mocy (Œakti) na ekranie �Œwiat³a�, który ród³o stwarza z Samego Siebie. Na ten ekran projektuje swoje �majaki� i na nim je ogl¹da. Wielka Kropla zwana jest w œaktyzmie Najwy¿sz¹ Mateczk¹ (w wedancie to brahman). Jest to niepodzielny Byt, przyczyna sprawcza (Œiwa) i tworzywo (Œakti) przysz³ego wszechœwiata. Przed stworzeniem cz¹stka Œwiadomoœci Œiwy i cz¹stka Szczêœcia Œakti znajduj¹ siê w równowadze, w jednakowym po³o¿eniu. Gdy pojawia siê wola stworzenia, równowaga zostaje zachwiana; powstaje wtedy owa Wielka Kropla. Omówienie procesu jej powstania wykracza poza ramy niniejszego artyku³u. Wielka Kropla stanowi wierzcho³ek stworzenia. Na obrazie Œri-czakry przedstawia j¹ punkt. Punkt otoczony jest trójk¹tem. Ten trójk¹t to tajemnica, któr¹ znaj¹ tylko najwiêksi jogini. Od nich wiemy, ¿e pierwotna Kropla, ród³o stworzenia, które nosi te¿ nazwê Najwy¿szej Mowy, w okreœlonych warunkach rozdziela siê na trzy pojedyncze Krople. Te trzy Krople nazwano Mow¹ Patrz¹c¹, Mow¹ Poœredni¹ i Mow¹ Konkretn¹ Trójk¹t obrazuje zatem trzy aspekty pierwotnej, najwy¿szej wibracji (paravak, OM, S³owa), w których owa wibracja przejawia siê u zarania stworzenia. Wibracja ta to podstawa ca³ej ró¿norodnoœci wszechœwiata. Tworzy ona wspomniane powy¿ej "pierwotne wody", zaczyn materii subtelnej i nastêpnie gêstej.

TrĂłjkÂąt zawiera siĂŞ w oÂśmiokÂącie, ten zaÂś w dwĂłch dziesiĂŞciokÂątach, wewnĂŞtrznym i zewnĂŞtrznym, dalej w czternastokÂącie, oÂśmiopÂłatkowym lotosie, w lotosie szesnastopÂłatkowym, w trzech okrĂŞgach i na koniec w czworoboku o silnie zaznaczonej granicy. Czworobok to zewnĂŞtrzny mur stworzenia, gĂŞsta materia.

Dalsze rozwaÂżania na temat kolejnych elementĂłw ÂŚri-czakry pozostawiam zainteresowanym.

Tematem, który warto by poruszyÌ w ewentualnych kolejnych publikacjach, jest to, jak ro¿ne kultury odczytywa³y wedê, czyli wiedzê, z zapisów w kosmicznej "biblioteki". Prorocy biblijni, na przyk³ad, którzy pojawili siê w historii ju¿ w epoce pog³êbiaj¹cych siê ciemnoœci, du¿o póŸniej ni¿ autorzy pism wedyjskich, nie zdo³ali poj¹Ì do koùca tego zapisu, poniewa¿ nie by³o wtedy jeszcze nowoczesnej fizyki, która by im dostarczy³a aparatu pojêciowego. Kto w czasach Moj¿esza s³ysza³ o setkach rodzajów cz¹stek elementarnych albo mia³ pojêcie o wymiarach zwiniêtych w struny? Prorocy odczytali wiêc zapis na miarê swoich mo¿liwoœci, i w ten sposób z naturalnej si³y zagra¿aj¹cej istnieniu wszechœwiata uczynili szatana. Wiedzê "kosmiczn¹" bezsprzecznie lepiej odczytali Majowie, których znamy dopiero z czasów naszego Œredniowiecza; warto siê zastanowiÌ, czy nie mieli przekazów z czasów dawniejszych b¹dŸ sk¹din¹d. Podobnie rzecz ma siê z Toltekami i ludami przedinkaskimi, które mia³y obsesjê na punkcie badania nieba. I tak dalej.

No i pozostaje temat religii - czy fakt przebrania wiedzy w szaty religijne, umoÂżliwiajÂące jej przetrwanie w tradycjach rozmaitych narodĂłw, nie przyniĂłsÂł nam wiĂŞcej szkody niÂż poÂżytku? ByĂŚ moÂże, taka forma przekazu byÂła jedynÂą moÂżliwÂą. Epoka religii, wedÂług wszelkich przepowiedni, juÂż siĂŞ koĂączy. W nowej epoce, do ktĂłrej gwaÂłtownie przechodzimy, kontakt ze ÂŹrĂłdÂłem - miÂłoÂściÂą i wiedzÂą, bĂŞdzie bezpoÂśredni. Cel, ktĂłremu jogini poÂświĂŞcali liczne Âżywoty trudnej dyscypliny, bĂŞdzie widoczny przed naszymi oczyma. Na szczĂŞÂście, wiedza jest nieskoĂączona. "Im dalej w las, tym wiĂŞcej drzew." Nie ma kresu poznaniu, nie grozi nam nuda!

Jeszcze kilka uwag na temat istnienia œwiatów boskich i demonicznych. Wed³ug fizyki wedyjskiej bóstwa i demony to upostaciowane si³y przyrody (przyrody w szerokim sensie tego s³owa, oznaczaj¹cym wszystko, co stworzone, a zatem i œwiaty niewidzialne.) Nie musi to jednak oznaczaÌ, ¿e bóstwa i demony nie istniej¹. Najpewniej istniej¹, oczywiœcie na tej samej zasadzie jak my, jako "majaki", twory kosmicznej inteligencji. Postrzegamy je w ich tak zwanych popularnie "formach", czyli jako wyobra¿enie symboliczne (np. postaÌ z dziesiêcioma rêkami) b¹dŸ w ich cia³ach subtelnych. Kontakt z bóstwami mo¿liwy by³ jeszcze za czasów Ulissesa. Bhagawadgita opisuje Wirat Swarupê - formê Wisznu, najwy¿sz¹ postaÌ Œwiadomoœci. W buddyzmie wadŸrajany medytacja nad formami bóstw jest podstawow¹ praktyk¹. Wspó³czeœni œwiêci o rozwiniêtej percepcji ponadzmys³owej widuj¹ postacie bogów w wizjach: Œri Ramakryszna na co dzieù przestawa³ z bogini¹ Kali, Ojciec Pio widywa³ demony, Joanna d�Arc - anio³y, Dante czy Swedenborg - ca³e œwiaty piekielne i niebiaùskie. Œwiêci i nie-œwiêci widuj¹ Wielkich Nauczycieli (Jezusa, Krysznê, a ostatnio ca³¹ plejadê innych, ¿yj¹cych niegdyœ na Ziemi) oraz, w naszej kulturze chrzeœcijaùskiej, coraz powszechniej - anio³y. Mo¿na powiedzieÌ, ¿e panuje wrêcz moda na anio³y. Nie ma podstaw, by widz¹cym je nie wierzyÌ.

Na pytanie, kto stworzy³ œwiaty niewidzialne, musimy odpowiedzieÌ, ¿e uczyni³ to Stwórca. Jeœli jednak przestaÌ dzieliÌ na Stwórcê i cz³owieka i uwierzyÌ, ¿e stanowimy jedn¹ i tê sam¹ ŒwiadomoœÌ, ¿e dusza ludzka to¿sama jest z brahmanem, jak twierdzi wedanta, to na owym najwy¿szym poziomie tworzymy je "wspólnie". Tu jednak, na Ziemi, pogr¹¿eni w smutku cia³a, ze œwiadomoœci¹, która do cia³a w³aœnie siê zazwyczaj ogranicza, dysponujemy drobniuteùkim u³amkiem twórczej mocy. Moc przecie¿ jest ze œwiadomoœci¹ nierozdzielna, a nawet to¿sama. My, zwykli œmiertelnicy w okowach u³udy, tworzymy w wiêkszoœci myœl¹ podœwiadom¹ i nie maj¹c pojêcia o swych mo¿liwoœciach twórczych, w ogóle ich œwiadomie nie wykorzystujemy. Zatem nasz udzia³ w tworzeniu to kropla w bezbrze¿nym oceanie. Stworzyliœmy wokó³ planety brudny opar i zaludniliœmy astral oko³oziemski najprzeró¿niejszymi, czêsto paskudnymi wytworami wyobraŸni. Piêkne myœlokszta³ty te¿ siê w nim zdarzaj¹, ale to pere³ki w burym szlamie. Natomiast niezliczone myœlowszechœwiaty przejawione potêg¹ Najwy¿szej Œwiadomoœci to twory tak przeogromne, majestatyczne i precyzyjnie zbudowane, ¿e nasze choÌby najbardziej oœwiecone dusze nie s¹ w stanie ich poj¹Ì. Mówi siê, ¿e w obecnym najd³u¿szym cyklu przejawienia naszego wszechœwiata (manwantarze) zdo³amy dotrzeÌ najdalej do œwiata Brahmy, jego twórcy. Na dalsze poznanie trzeba bêdzie poczekaÌ niezliczone wieki. No có¿, przed nami NieskoùczonoœÌ, w istocie niepoznawalna, bo twórczoœÌ nigdy nie ustaje. Bêdziemy siê przenosiÌ do kolejnych wszechœwiatów, a od czasu do czasu odpoczywaÌ w Czystej Œwiadomoœci. Jest to perspektywa zapieraj¹ca dech w piersiach!

Anna ÂŁobocka-Oleksowicz (aol11@poczta.onet.pl) http://www.jantra.com.pl/pliki/artykuly/art06.html