sÂłowo wedyjskie oznaczajÂące energiĂŞ

siakti, Âśakti

sÂłowo wedyjskie oznaczajÂące energiĂŞ

Dwa pierwiastki tworzÂą peÂłniĂŞ rzeczywistoÂści: siakti i Âśiwa, pierwiastek ÂżeĂąski i mĂŞski.

ÂŚiwa przedstawiony jest pod postaciÂą boga osobowego, natomiast siakti nie zostaÂła sprowadzona do postaci jednego, konkretnego bĂłstwa osobowego — jest energiÂą poruszajÂącÂą Âświat, czystym dziaÂłaniem.

MĂŞskoÂśĂŚ jest bezruchem, ideÂą, czystÂą ÂświadomoÂściÂą. ÂŻeĂąskoÂśĂŚ — wykonaniem, speÂłnieniem idei.

ÂŚiwa to bÂłysk czystej myÂśli, inteligencja, wytrysk mocy sprawczej, grzmot, iskra geniuszu. ÂŻeĂąskoÂśĂŚ jest ogniem.

SÂą to energie uzupeÂłniajÂące siĂŞ. Obie sÂą aktywne.

(CzĂŞsto okreÂśla siĂŞ bÂłĂŞdnie, Âże siakti jest energiÂą aktywnÂą, a mĂŞskoÂśĂŚ — energiÂą pasywnÂą).

MĂŞskoÂśĂŚ jest czystÂą pustkÂą, w ktĂłrej ÂżeĂąskoÂśĂŚ tworzy. Nie byÂłoby dzieÂła tworzenia, gdyby nie byÂło przestrzeni pustki.

I odwrotnie, na co byÂłaby pustka, gdyby nie rodziÂły siĂŞ w niej i nie powstawaÂły niezliczone formy.

WszĂŞdzie gdzie jest dziaÂłanie (tworzenie, zachowanie, niszczenie) tam przejawia siĂŞ siakti.

Za kaÂżdym razem, gdy boskoÂśĂŚ objawia siĂŞ pod postaciÂą siÂły niszczÂącej, wystĂŞpuje pod postaciÂą siakti.

KaÂżdy z trzej aspektĂłw RzeczywistoÂści — Brahma, Wisznu, ÂŚiwa, majÂą swojÂą siakti — Saraswati, Lakszmi, Parwati, Kali, gdyÂż bez ÂżeĂąskiej energii sÂą oni statyczni, martwi. Wszyscy bogowie, nawet najpotĂŞÂżniejsi, przyjmujÂą niekiedy postaĂŚ kobiecÂą — Wisznu chcÂący poznaĂŚ usidlajÂącÂą moc owej energii przybiera postaĂŚ Mohini, by zdobyĂŚ ÂŚiwĂŞ. ÂŚiwa przyjmuje postaĂŚ Kali i stajĂŞ siĂŞ BhairawÂą.

Najbardziej destrukcyjnym aspektem siakti jest Mahakali.

W kaÂżdym przejawiajÂącym siĂŞ aspekcie mĂŞskim zawiera siĂŞ/zawarty jest aspekt ÂżeĂąski. Ale nie odwrotnie.

Bogini Kali jest jednÂą z siakti ÂŚiwy. Gdy niszczone jest stare, by mogÂło narodziĂŚ siĂŞ nowe, wtedy ujawnia siĂŞ tylko energia destrukcyjna — najbardziej niszczÂąca moc ÂŚiwy przejawia siĂŞ pod postaciÂą bogini Kali. Gdy ona taĂączy w szale niszczenia, przemierzajÂąc pola walki i rozprawiajÂąc siĂŞ z demonami, ÂŚiwa pogrÂąÂżony jest w medytacji, gdy z furiÂą stÂąpa po jego nieruchomym ciele, ÂŚiwa pozostaje czystÂą ÂświadomoÂściÂą.

ZaÂś w aspekcie prokreacji ÂŚiwa wystĂŞpuje zawsze w parze z Parwati, rĂłwnieÂż jego siakti, gdzie ona symbolizuje doskonaÂłÂą partnerkĂŞ, a on — idealnego maÂłÂżonka. Ich erotyczny i duchowy zwiÂązek jest jednym z nurtĂłw filozofii tantryzmu. Tantryzm opiera siĂŞ rĂłwnieÂż na obrazie niszczÂącej ludzkie ego bogini Kali.

Czasem siakti wystĂŞpuje jako „siÂła kosmiczna” w aspekcie boskiej matki, utrzymujÂącej Âświat w dziaÂłaniu.

OgĂłlnym imieniem pod jakim najczĂŞÂściej wystĂŞpuje jest Devi (bogini) lub Bhagavati (bÂłogosÂławiona).

Na pograniczu z Himalajami i w Tybecie nosi imiĂŞ Tara i jest epifaniÂą Wielkiej Bogini z najdawniejszych i najbardziej staroÂżytnych Indii. Indie sÂą jedynym krajem, gdzie kult Bogini wystĂŞpujÂącej pod wieloma imionami jest wciÂąÂż Âżywy, a kaÂżda kobieta jest ucieleÂśnieniem siakti.

Kult siakti rozprzestrzeniÂł siĂŞ szczegĂłlnie w XIII wieku, tuÂż przed napÂływem do Indii silnej frakcji islamu (plemiona afgaĂąskie), ktĂłry ponownie zniewoliÂł kobietĂŞ, sprowadzajÂąc jÂą do roli sÂłuÂżalczej wobec mĂŞÂżczyzn. Ale tantryzm przetrwaÂł w nurtach podziemnych, dobrze ukrytych i odzyskaÂł swÂą siÂłĂŞ wraz z odrodzeniem siĂŞ religii hindu w XVIII wieku, po upadku cesarstwa Wielkich MogoÂłĂłw, i trwa do dziÂś.

W Indiach mĂŞÂżczyzna czĂŞsto mĂłwi o swojej partnerce — to jest moja siakti. ZauwaÂżyÂłam, Âże mĂłwi tak jedynie wtedy, gdy istnieje miĂŞdzy nimi silny zwiÂązek erotyczny i braterstwo dusz. Kiedy natomiast zwiÂązek jest zÂły i przypadkowy, gdy brak Âświadomej wspĂłÂłpracy nad jednoÂściÂą, wtedy mĂŞÂżczyzna mĂłwi o Âżonie Kali, co dla niego znaczy, Âże jest ona osobÂą nie wspĂłÂłdziaÂłajÂącÂą, a wiĂŞc niszczÂącÂą zwiÂązek. Modelem dla par maÂłÂżeĂąskich jest Kriszna i jego siakti Radha oraz Rama ze swojÂą siakti SitÂą.

W filmie Kamasutra (nie rozpoznanym u nas jako film bardzo dobry), gÂłĂłwny bohater, wÂładca bogatej krainy traci swe siÂły Âżyciowe i ostatecznie caÂłe krĂłlestwo, gdyÂż nie ma przy nim jego siakti, dziewczyny, ktĂłrÂą rozpoznaÂł jako bratniÂą duszĂŞ, a w zespoleniu erotycznym — jako rezerwuar energii i dawczyniĂŞ najwyÂższej rozkoszy.

Siakti przedstawiana jest jako energia wĂŞÂża, kundalini, uÂśpiona u podstawy krĂŞgosÂłupa. Paszcza wĂŞÂża jest otwarta i stanowi wrota do brahmana. Kundalini wznosi siĂŞ centralnym kanaÂłem energetycznym od podstawy krĂŞgosÂłupa do szczytu gÂłowy, gdzie przebywa ÂŚiwa, „czysta ÂświadomoÂśĂŚ”. PracÂą nad obudzeniem kundalini siakti, wprowadzeniem jej do kanaÂłu energetycznego, przeprowadzeniem przez czakry, przepaleniem wĂŞzÂłĂłw i wyprowadzeniem ku czystej ÂświadomoÂści (poÂłÂączenie z brahmanem) zajmuje siĂŞ tantra joga.

Czy Âświat zostaÂł stworzony czy zrodzony? Oto pytanie, ktĂłre nurtuje teologĂłw wielu religii.

WedÂług katolikĂłw Âświat zostaÂł stworzony, nie zrodzony, a pozostaÂłe religie patriarchalne — judaizm i islam — sÂą rĂłwnieÂż przekonane, Âże Âświat zostaÂł stworzony przez Boga Ojca. Religie Wschodu, jak tantra joga, wciÂąÂż Âżywe w Indiach kulty Matki-Ziemi oraz religie Durgi i Kali, skÂłaniajÂą siĂŞ ku teorii zrodzenia Âświata.

Trzecie wyjÂście to rozwijanie siĂŞ Âświata, podobnie jak z ziarna rozwija siĂŞ roÂślina lub z jaja — Âżycie. Ziarno (lub jajo) ma w sobie i siÂłĂŞ wzrastania, i zasady rozwoju, choĂŚ zasady te nie sÂą znane a priori ludzkiemu umysÂłowi. Tajemnica rozwoju ziarna, jego obumarcia, rachitycznego czy bujnego rozwoju, pozostanie na zawsze tajemnicÂą.

ÂŹrĂłdÂło:
http://www.indiaguide.pl/slowa/siakti.html