Wywiad z byÂłym masonem - dr. Maurice’em Cailletem

ByÂłem masonem

Z dr. Maurice’em Cailletem rozmawia WÂłodzimierz RĂŞdzioch

MasoneriĂŞ, jak kaÂżdÂą tajnÂą organizacjĂŞ, otacza aureola misterium. WokĂłÂł niej krÂąÂży wiele legend i trudno zdobyĂŚ wiarygodne informacje na jej temat. Dlatego cenny jest kaÂżdy gÂłos, ktĂłry pochodzi z tego zamkniĂŞtego dla niewtajemniczonych Âświata. Takim gÂłosem jest ksiÂąÂżka-Âświadectwo francuskiego lekarza Maurice’a Cailleta – kiedyÂś agnostyka, przez 15 lat masona, przez 2 lata stojÂącego na czele jednej z masoĂąskich lĂłÂż – ktĂłry w czasie pobytu w Lourdes w 1984 r. nawrĂłciÂł siĂŞ na katolicyzm i wystÂąpiÂł z masonerii („mason w Âśnie”). PoprosiÂłem go o rozmowĂŞ na temat jego doÂświadczeĂą w Wielkim Wschodzie Francji.

WÂłodzimierz RĂŞdzioch: – Jak to siĂŞ staÂło, Âże w wieku 36 lat postanowiÂł Pan wstÂąpiĂŚ do masonerii?

Dr Maurice Caillet: – W 1968 r. pracowaÂłem jako ginekolog. ByÂłem wtedy racjonalistÂą, materialistÂą i ateistÂą. W owym czasie staraÂłem siĂŞ o rozwĂłd i czuÂłem siĂŞ osamotniony. W maju mĂłj przyjaciel zaproponowaÂł mi wstÂąpienie do nowej „rodziny duchowej” – masonerii, z jej pociÂągajÂącymi ideaÂłami WolnoÂści, RĂłwnoÂści, Braterstwa, Tolerancji i SolidarnoÂści. ByÂłem oczarowany, tym bardziej Âże przyjÂąÂł mnie bardzo serdecznie sam Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu Francji – moÂże dlatego, Âże byÂłem juÂż wĂłwczas znany jako lekarz stosujÂący sztuczne zapÂłodnienie i sterylizacjĂŞ oraz jako zwolennik liberalizacji aborcji. W ten sposĂłb staÂłem siĂŞ masonem. ByÂłem nim przez 15 lat, z czego 2 lata jako przeÂłoÂżony loÂży. Wiele szczegĂłÂłĂłw dotyczÂących mojej dziaÂłalnoÂści w masonerii umieÂściÂłem na mojej stronie internetowej: www.cailletm.com.

– Czym sÂą rytuaÂły inicjacji masoĂąskiej?

– RytuaÂły inicjacji masoĂąskiej zbliÂżone sÂą do obrzĂŞdĂłw inicjacji wyznawcĂłw animizmu. MajÂą symbolizowaĂŚ przejÂście ze Âświata rzeczy Âświeckich do Âświata sacrum. Profan, tzn. kandydat na wolnomularza, poddawany jest czterem prĂłbom symbolizujÂącym ziemiĂŞ, wodĂŞ, powietrze i ogieĂą. Musi zÂłoÂżyĂŚ takÂże przysiĂŞgĂŞ, iÂż bĂŞdzie dotrzymywaÂł tajemnicy masoĂąskiej – zabrania ona wyjawiania nazwisk „braci” masonĂłw oraz dziaÂłalnoÂści loÂży, nawet wspĂłÂłmaÂłÂżonkowi.

– Wolnomularze starajÂą siĂŞ prezentowaĂŚ masoneriĂŞ jako filozofiĂŞ humanistycznÂą, ktĂłrej celem jest poszukiwanie prawdy. Jak jednak moÂżna poszukiwaĂŚ prawdy, gdy gÂłosi siĂŞ jednoczeÂśnie skrajny relatywizm, a wiĂŞc i prawda staje siĂŞ czymÂś bardzo wzglĂŞdnym?

– Wolnomularstwo wychwala humanizm, ale chodzi o humanizm bez Boga, ktĂłry dowartoÂściowuje i gloryfikuje czÂłowieka – Boga okreÂśla siĂŞ niekiedy jedynie jako Wielkiego Architekta WszechÂświata. Wolnomularstwo poÂświĂŞca siĂŞ poszukiwaniu prawdy, a raczej czĂŞÂściowych prawd, gdyÂż dla masona nie jest moÂżliwe odkrycie Âżadnej prawdy. Masoneria odrzuca takÂże jakiekolwiek dogmaty, czyniÂąc w ten sposĂłb z relatywizmu rodzaj dogmatu. Oznacza to takÂże odrzucenie objawienia judeochrzeÂścijaĂąskiego.

– Czy to wÂłaÂśnie odrzucenie objawienia judeochrzeÂścijaĂąskiego powoduje, Âże masoneria, szczegĂłlnie francuska, jest tak bardzo antykatolicka?

– W KoÂściele francuskim istnieje silna tradycja gallikaĂąska (gallikanizm – zainicjowany w Âśredniowieczu ruch polityczno-religijny dÂąÂżÂący do uniezaleÂżnienia KoÂścioÂła francuskiego od wÂładzy papieskiej i ograniczenia uprawnieĂą papieskich – przyp. W.R.), ktĂłra istniaÂła jeszcze przed powstaniem masonerii. Wielu biskupĂłw, ksiÂąÂżÂąt i krĂłlĂłw odrzucaÂło opiekĂŞ Magisterium. Gdy w 1738 r. Klemens XII potĂŞpiÂł przynaleÂżnoÂśĂŚ do wolnomularstwa, we Francji ta ekskomunika nie zostaÂła oficjalnie podana do wiadomoÂści ani przez paĂąstwo, ani przez Episkopat. W czasie rewolucji francuskiej w 1789 r. duchowieĂąstwo i arystokracja staÂły siĂŞ kozÂłem ofiarnym wÂładz rewolucyjnych – wiĂŞkszoÂśĂŚ ksiĂŞÂży zostaÂło zamordowanych lub skazanych na wygnanie. Po okresie wzglĂŞdnego spokoju, w latach 1895-1905, KoÂściĂłÂł francuski znowu byÂł przeÂśladowany przez rzÂądy masoĂąskie, aÂż do definitywnego rozdziaÂłu KoÂścioÂła od paĂąstwa, co nastÂąpiÂło w 1905 r. Z kolei rzÂąd Vichy (kolaborujÂący z nazistowskimi Niemcami rzÂąd Philippe’a PĂŠtaina z siedzibÂą w mieÂście Vichy – przyp. W. R.), poczÂąwszy od 1940 r., przeÂśladowaÂł masonĂłw, ktĂłrzy byli oddawani w rĂŞce policji, wiĂŞzieni i czĂŞsto wywoÂżeni do Niemiec. Wzajemna niechĂŞĂŚ pozostaje wciÂąÂż Âżywa, tym bardziej Âże w 1983 r. kard. Joseph Ratzinger uznaÂł, iÂż dla katolika przynaleÂżnoÂśĂŚ do wolnomularstwa jest grzechem ciĂŞÂżkim, ktĂłry nie pozwala na przyjmowanie Komunii Âśw. (chodzi o dokument „Declaratio de associationibus massonicis”, wydany w 1983 r. przez KongregacjĂŞ Nauki Wiary, ktĂłrej prefektem byÂł kard. Joseph Ratzinger – przyp. W. R.).

– Masoni skÂładajÂą przysiĂŞgĂŞ, ktĂłra zobowiÂązuje ich do wzajemnej pomocy. Jakie praktyczne konsekwencje ma ta przysiĂŞga?

– Konsekwencje sÂą rĂłÂżnorodne. Z punktu widzenia politycznego i spoÂłecznego wprowadza to pewien zamĂŞt, ktĂłry nie sÂłuÂży zdrowej demokracji. „Bracia” masoni przynaleÂżÂą zarĂłwno do partii prawicowych, jak i lewicowych, lecz gdy chodzi o pewne kwestie spoÂłeczne – dziaÂłajÂą razem w tajemnicy, aby wprowadzaĂŚ ustawy dotyczÂące np. antykoncepcji, aborcji, rozwodĂłw, „maÂłÂżeĂąstw” osĂłb tej samej pÂłci, adopcji dzieci przez homoseksualistĂłw, eutanazji czy manipulacji ludzkimi embrionami.
Z punktu widzenia gospodarczego niektĂłre prace zarezerwowane sÂą w pierwszym rzĂŞdzie dla ludzi naleÂżÂących do masonerii, a to dziĂŞki kontaktom w loÂży, a szczegĂłlnie w bractwach (les Fraternelles), ktĂłre skupiajÂą masonĂłw okreÂślonej gaÂłĂŞzi dziaÂłalnoÂści, np. Bractwo Budownictwa i RobĂłt Publicznych.
Gdy chodzi o wymiar sprawiedliwoÂści, spotykamy siĂŞ z rĂłÂżnymi formami faworyzowania, jeÂżeli osoba osÂądzana naleÂży do masonerii.
Masoni odgrywajÂą duÂżÂą rolĂŞ w Âświecie kultury, szczegĂłlnie w mediach i w szkolnictwie. DziĂŞki ich dziaÂłalnoÂści spoÂłeczeĂąstwo systematycznie akceptuje ideaÂły masoĂąskie, takie jak Âźle pojmowana idea wolnoÂści, ktĂłrej celem miaÂłoby byĂŚ obalenie „tabu” tradycyjnej moralnoÂści.

– Z tego wynika, Âże wielki wpÂływ masonerii na Âżycie polityczne, gospodarcze i kulturalne nie jest mitem, lecz rzeczywistoÂściÂą…

– We Francji wpÂływ masonerii nie jest juÂż co prawda tak duÂży jak w XIX i na poczÂątku XX wieku, ale pozostaje ciÂągle rzeczywistoÂściÂą.

– Ostatnio wyjawiÂł Pan, Âże w socjalistycznym rzÂądzie Mitterranda byÂło dwunastu masonĂłw, a w obecnym rzÂądzie Sarkozy’ego jest ich dwĂłch. Natomiast w swej ksiÂąÂżce jako przykÂład wpÂływu masonerii na politykĂŞ francuskÂą podaje Pan sprawĂŞ wprowadzenia aborcji w 1974 r. Czy mĂłgÂłby Pan podaĂŚ jakieÂś szczegĂłÂły tej sprawy?

– OsobiÂście braÂłem udziaÂł w walce o wprowadzenie prawa zezwalajÂącego na aborcjĂŞ. W 1974 r. masoneria, przez organizacjĂŞ Planning Familial (Planowanie Rodzinne), wywieraÂła presjĂŞ na opiniĂŞ publicznÂą, zawyÂżajÂąc dane dotyczÂące nielegalnych aborcji: 300 tys. w roku, podczas gdy powaÂżne badania demograficzne podawaÂły o wiele mniejszÂą liczbĂŞ – ok. 50 tys. Nowy prezydent Republiki – ValĂŠry Giscard d’Estaing, ktĂłry umieÂściÂł w swym programie wyborczym legalizacjĂŞ aborcji, zatrudniÂł jako swego osobistego doradcĂŞ Jeana-Pierre’a Prouteau – wielkiego mistrza Wielkiego Wschodu Francji. Natomiast doradcÂą Simone Veil, Ăłwczesnej minister zdrowia, byÂł dr Pierre Simon – wielki mistrz Wielkiej LoÂży Francji i zaÂłoÂżyciel Planning Familial. W Zgromadzeniu Narodowym (AssemblĂŠe Nationale – parlament francuski) bez problemĂłw przegÂłosowano projekt, bo masoni z lewicy i z prawicy gÂłosowali jak jeden mÂąÂż!

– Czy miaÂł Pan kontakty z masonami poza FrancjÂą i czy wie Pan, jakie sÂą wpÂływy masonerii w innych paĂąstwach?

– Nie miaÂłem kontaktĂłw z masonami poza FrancjÂą. Poza tym wyszedÂłem z masonerii w 1987 r. i od tej pory ÂśledzĂŞ wydarzenia jedynie z mediĂłw. Dlatego np. nie mogĂŞ potwierdziĂŚ tego, co piszÂą media na temat rozkwitu masonerii po upadku muru berliĂąskiego w paĂąstwach dawnego bloku sowieckiego, gdzie wolnomularstwo byÂło przeÂśladowane przez komunizm – inny „humanizm”, bez Boga.

– Jak to siĂŞ staÂło, Âże nawrĂłciÂł siĂŞ Pan na chrzeÂścijaĂąstwo?

– W 1984 r. zawiozÂłem ciĂŞÂżko chorÂą ÂżonĂŞ do Lourdes w nadziei, Âże wyzdrowieje. Podczas gdy moja maÂłÂżonka byÂła w basenie sanktuarium, ja poszedÂłem do krypty. Tam po raz pierwszy w Âżyciu uczestniczyÂłem we Mszy Âśw. Ewangelia tego dnia mĂłwiÂła: „ProÂście, a bĂŞdzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; koÂłaczcie, a zostanie wam otworzone”, a byÂły to sÂłowa znane mi z rytuaÂłu masoĂąskiego na stopieĂą Wielkiego Ucznia. ZobaczyÂłem teÂż po raz pierwszy w konsekrowanej Hostii ÂŚwiatÂło, ktĂłrego na prĂłÂżno szukaÂłem w 18 masoĂąskich inicjacjach. WstrzÂąÂśniĂŞty, usÂłyszaÂłem wewnĂŞtrzny gÂłos, ktĂłry wzywaÂł mnie do zÂłoÂżenia ofiary. Dlatego po Mszy Âśw. poszedÂłem za ksiĂŞdzem do zakrystii i poprosiÂłem o chrzest, aby ofiarowaĂŚ caÂłe moje jestestwo Bogu.

– Co oznacza dla Pana „byĂŚ katolikiem”?

– Dla mnie byĂŚ katolikiem znaczy wierzyĂŚ w Jezusa Chrystusa – prawdziwego Boga i prawdziwego czÂłowieka, zmarÂłego za moje grzechy i zmartwychwstaÂłego, akceptowaĂŚ naukĂŞ wszystkich soborĂłw, czciĂŚ Boga w Eucharystii, czciĂŚ MatkĂŞ BoÂżÂą i przyjmowaĂŚ naukĂŞ PapieÂża (triduum candorum custodia – trzy prawdy strzegÂące jasnoÂści). W koĂącu oznacza to praktykowanie – w miarĂŞ moich moÂżliwoÂści – cnĂłt teologalnych (wiary, nadziei i miÂłoÂści) oraz cnĂłt kardynalnych (mĂŞstwa, sprawiedliwoÂści, roztropnoÂści i umiarkowania). DziĂŞki temu, Âże jestem katolikiem, mogĂŞ byĂŚ takÂże czÂłonkiem ZwiÂązku Pisarzy Katolickich, co stanowi dla mnie wielkÂą radoÂśĂŚ.

– Na zakoĂączenie chciaÂłbym Pana zapytaĂŚ, czy porzucenie masonerii przysporzyÂło Panu problemĂłw?

– Porzuceniu masonerii towarzyszyÂł konflikt zawodowy z moim dyrektorem – masonem z tej samej loÂży. Gdy chciaÂłem uregulowaĂŚ nasz konflikt przed paĂąstwowym wymiarem sprawiedliwoÂści, a nie przed instancjami masoĂąskimi, otrzymaÂłem powaÂżne pogrĂłÂżki (groÂżono mi ÂśmierciÂą). Chrystus jest jednak zwyciĂŞzcÂą i w koĂącu wygraÂłem proces przeciwko temu czÂłowiekowi.

http://www.niedziela.pl/artykul_w_niedzieli.php?doc=nd200915&nr=0