Zakazana archeologia [PL] (filmik)

Liczne dowody wskazujÂą, Âże ludzkoÂśĂŚ istnieje na Ziemi znacznie dÂłuÂżej, niÂż gÂłosi to oficjalna nauka. Co wiĂŞcej, wiele z nich ukazuje, Âże nasi staroÂżytni przodkowie byli kimÂś wiĂŞcej niÂż tylko prymitywnymi jaskiniowcami, jak zwykliÂśmy o nich sÂądziĂŚ.

LAURA LEE: PozwĂłl, Âże zacznĂŞ od kilku najbardziej zadziwiajÂących znalezisk archeologicznych. Mam tu na myÂśli znalezionÂą w Afryce PoÂłudniowej metalowÂą kulĂŞ z wyÂżÂłobionymi wzdÂłuÂż jej obwodu rowkami pochodzÂącÂą, jak siĂŞ przypuszcza, z okresu prekambryjskiego. Odcisk buta znaleziony w Antelope Springs w stanie Utah, ktĂłrego powstanie datuje siĂŞ na okres kambryjski. MetalowÂą wazĂŞ znalezionÂą w Dorchester w stanie Massachusetts pochodzÂącÂą prawdopodobnie z okresu prekambryjskiego. KamieĂą znaleziony w Szkocji, w ktĂłrym znajdowaÂł siĂŞ Âżelazny gwĂłÂźdÂź. Pochodzenie tego znaleziska datuje siĂŞ na okres dewoĂąski. KamieĂą znaleziony w Tweed w Anglii, w ktĂłrym umieszczona byÂła zÂłota niĂŚ. ÂŻelazny dzban znaleziony w Wilburton w stanie Oklahoma. Oba te znaleziska datuje siĂŞ na okres Karbonu. Co takiego na temat naszej historii mogÂą przekazaĂŚ nam te wszystkie zadziwiajÂąco stare znaleziska? Chyba to, Âże nasza wiedza na temat prehistorii bazujÂąca na pewnych teoretycznych zaÂłoÂżeniach nie pozwala, aby tego rodzaju znaleziska oglÂądaÂły ÂświatÂło dzienne, i odrzuca tego rodzaju anomalie. Tego rodzaju znaleziska podwaÂżajÂą wyznawane teorie i dlatego nie sÂą brane pod uwagĂŞ. Zamiast wprowadziĂŚ poprawki do obecnie obowiÂązujÂącej teorii lub zbadaĂŚ dokÂładnie te znaleziska, idzie siĂŞ po najmniejszej linii oporu i odrzuca je. O tym wszystkim, o tak zwanej “zakazanej archeologii”, opowie nam zaraz nasz goÂśĂŚ, Michael Cremo, wspĂłÂłautor ksiÂąÂżki pod tym samym tytuÂłem. Michael, dziĂŞkujĂŞ, Âże znalazÂłeÂś czas dla nas.

CREMO: To dla mnie zaszczyt byĂŚ tutaj, Lauro.

LEE: ProszĂŞ, opowiedz nam o zakazanej archeologii. Co skÂłoniÂło ciĂŞ, Âże zajÂąÂłeÂś siĂŞ tym zagadnieniem? Jakie byÂły tego poczÂątki?

CREMO: Tak zwanÂą zakazanÂą archeologiÂą zainteresowaÂłem siĂŞ w roku 1984. W tamtym czasie dyskutowaÂłem razem z drem Richardem Thompsonem, ktĂłry jest wspĂłÂłautorem mojej ksiÂąÂżki, sprawĂŞ pochodzenia czÂłowieka. SÂłyszeliÂśmy wczeÂśniej o pewnych raportach opisujÂących dziwne, nieprawdopodobne wrĂŞcz znaleziska. I postanowiliÂśmy zbadaĂŚ tĂŞ sprawĂŞ. To, co znaleÂźliÂśmy, bardzo nas zadziwiÂło.

LEE: Co tak was zadziwiÂło? ProponujĂŞ, abyÂś wyjaÂśniÂł nam najpierw ogĂłlnie caÂły problem, a potem przeszedÂł do szczegĂłÂłĂłw.

CREMO: W porzÂądku. Kiedy przeglÂąda siĂŞ wspĂłÂłczesne ksiÂąÂżki, moÂżna siĂŞ z nich dowiedzieĂŚ, Âże ludzie tacy jak my, homo sapiens, wyewoluowali na przestrzeni ostatnich okoÂło stu tysiĂŞcy lat z istot przypominajÂących maÂłpy. Wszystkie przytaczane w tych ksiÂąÂżkach dowody potwierdzajÂą tĂŞ tezĂŞ nadajÂąc jej wiarygodnoÂśĂŚ. Kiedy jednak przyjrzaÂłem siĂŞ temu z bliska, zorientowaÂłem siĂŞ, Âże na przestrzeni ostatnich stu piĂŞĂŚdziesiĂŞciu lat antropolodzy tak naprawdĂŞ pogrzebali niemal tyle samo dowodĂłw, ile wygrzebali. MĂłwiÂąc: pogrzebali - mam tu oczywiÂście na myÂśli ich ukrywanie lub ignorowanie. Dowody te ÂświadczÂą przeciwko obowiÂązujÂącej do dzisiaj w nauce teorii dotyczÂącej pochodzenia czÂłowieka. ÂŚwiadczÂą rĂłwnieÂż o tym, Âże czÂłowiek taki jak my istnieje na Ziemi nie od setek tysiĂŞcy, ale od setek milionĂłw lat. Na poczÂątku naszej rozmowy wymieniÂłaÂś kilka osobliwych dowodĂłw takich jak na przykÂład piĂŞkna metalowa waza, ktĂłrÂą znaleziono w Dorchester w stanie Massachusetts. Natrafiono na niÂą w skale, ktĂłra pochodzi z okresu prekambryjskiego, a to oznacza, Âże wykonano jÂą ponad szeÂśĂŚset milionĂłw lat temu.

LEE: WÂłaÂśnie, czy to nie jest zdumiewajÂące? Metalowa waza, ktĂłra ma ponad szeÂśĂŚset milionĂłw lat? Powiedz mi, co by siĂŞ staÂło, gdyby nagle ktoÂś wyÂłoÂżyÂł te wszystkie dowody na stĂłÂł i nie wdajÂąc siĂŞ w Âżadne teorie oraz unikajÂąc uprzedzeĂą, powiedziaÂł: Przyjrzyjmy siĂŞ tym wszystkim dowodom i zastanĂłwmy siĂŞ nad dziejami ludzkiej rasy na Ziemi. Jak sÂądzisz, do czego by to doprowadziÂło?

CREMO: PierwszÂą rzeczÂą, jakÂą musisz wiedzieĂŚ, jest to, Âże jeÂśli zapragniesz poznaĂŚ wszystkie zgromadzone do tej pory dowody, bĂŞdziesz potrzebowaÂła do tego celu kilku stoÂłĂłw. Kiedy weÂźmiesz pod uwagĂŞ wszystkie dowody, a nie tylko te, ktĂłre bada siĂŞ obecnie, to stwierdzisz, Âże ludzie tacy jak my koegzystujÂą na tej planecie z innymi istotami od bardzo dawna - dosÂłownie od setek milionĂłw lat.

LEE: Teoria koegzystencji z innymi istotami nikogo dzisiaj juÂż nie dziwi, poniewaÂż obecnie uwaÂża siĂŞ, Âże czÂłowiek neandertalski koegzystowaÂł przez sto tysiĂŞcy lat z czÂłowiekiem z Cro-Magnon. Czy to wspĂłÂłczesna teoria? Czy jest sÂłuszna?

CREMO: Tak, masz caÂłkowitÂą racjĂŞ. Nawet teraz sÂą uczeni, jak choĂŚby brytyjska antropolog Myra Shackley, ktĂłrzy twierdzÂą, Âże w obecnych czasach nadal koegzystujemy z takimi istotami jak choĂŚby czÂłowiek neandertalski. TĂŞ teoriĂŞ potwierdzajÂą liczne relacje pochodzÂące z wielu czĂŞÂści Âświata. MĂłwiÂą one o obserwacjach dziwnych istot, takich jak na przykÂład Yeti lub CzÂłowiek ÂŚniegu, jak je siĂŞ nazywa w Himalajach, zaÂś w Ameryce PĂłÂłnocnej Wielka Stopa lub Sasquatch, a takÂże innych podobnych do nich istot. Zatem teoria koegzystencji z tego typu istotami ma caÂłkiem solidne podstawy.

LEE: Przyjrzyjmy siĂŞ temu dokÂładniej, przyjrzyjmy siĂŞ dowodom, jakie mamy. Zacznijmy od poczÂątku posuwajÂąc siĂŞ w gĂłrĂŞ strzaÂłki czasu. ZauwaÂżyÂłam, Âże w miarĂŞ cofania siĂŞ w czasie znajdujemy coraz bardziej znaczÂące znaleziska, zaÂś kierujÂąc siĂŞ ku wspĂłÂłczesnoÂści sÂą one coraz mniej wyszukane. Pojawienie siĂŞ pierwszych ludzi na Ziemi umiejscawiasz w swojej ksiÂąÂżce w znacznie dawniejszym okresie niÂż inni. Michael, opowiedz nam o kilku tych niezwykÂłych znaleziskach, ktĂłrych wiek szacuje siĂŞ na wiele milionĂłw lat, co jak wiadomo, stoi w sprzecznoÂści z obecnie obowiÂązujÂącÂą teoriÂą. Czy mĂłgÂłbyÂś wymieniĂŚ kilka przykÂładĂłw? InteresujÂą mnie okolicznoÂści, w jakich je odkryto, czy sÂą dobrze udokumentowane i gdzie siĂŞ w chwili obecnej znajdujÂą?

CREMO: W porzÂądku, oto jeden bardzo dobry przykÂład. Pochodzi z ostatnich lat. PragnĂŞ zaznaczyĂŚ, Âże to jeden z moich ulubionych. W roku 1979 w Laetoli w Tanzanii Mary Leakey, Âżona jednego z najsÂłynniejszych antropologĂłw dwudziestego wieku, Louisa Leakeya, znalazÂła w wyschniĂŞtym wulkanicznym pyle liczÂącym sobie 3,6 miliona lat odciÂśniĂŞte Âślady stĂłp naleÂżÂące do trzech osobnikĂłw. AnalizowaÂło je wielu specjalistĂłw zajmujÂących siĂŞ badaniem ÂśladĂłw stĂłp, tacy jak na przykÂład antropolodzy fizyczni. CaÂłe to odkrycie zostaÂło szczegĂłÂłowo udokumentowane w magazynie National Geographic i innych podobnych mu periodykach, ktĂłre wymieniliÂśmy w naszej ksiÂąÂżce. MoÂżesz je tam obejrzeĂŚ uwiecznione na fotografii. WyglÂądajÂą identycznie jak odciski stĂłp wspĂłÂłczesnego czÂłowieka. Jeden z badaczy powiedziaÂł, Âże gdyby przejÂśĂŚ siĂŞ teraz po plaÂży i spojrzeĂŚ na odciski ludzkich stĂłp, jakie moÂżemy tam znaleÂźĂŚ, to nie stwierdzilibyÂśmy miĂŞdzy nimi i tymi odnalezionymi na zaschniĂŞtym wulkanicznym pyle Âżadnej rĂłÂżnicy. Najdziwniejsze w caÂłej tej sprawie jest to, Âże Âżaden z uczonych, ktĂłrzy badali te Âślady, nie doszedÂł do oczywistego wrĂŞcz wniosku, Âże istota, ktĂłra je pozostawiÂła, musiaÂła byĂŚ bardzo podobna do nas, wspĂłÂłczesnych ludzi

Po lewej: ÂŚlad przypominajÂący odcisk buta znaleziony przez Williama Meistera w kambryjskim Âłupku w pobliÂżu Antelope Spring w stanie Utah w USA. Jego wiek szacuje siĂŞ na 505 milionĂłw lat. Po prawej: Ten sam odcisk z naniesieniem zarysu w celu jego lepszego uwidocznienia.

LEE: Tak wiĂŞc z jednej strony mamy dowody, ktĂłre wykorzystuje siĂŞ do poparcia odpowiedniej teorii, o ile oczywiÂście do niej pasujÂą, z drugiej zaÂś nie mniej cenne dowody, ktĂłre siĂŞ odrzuca, jeÂśli do niej nie pasujÂą. Nie uwaÂżasz, Âże to pewien rodzaj hipokryzji?

CREMO: OczywiÂście, Âże tak. To zjawisko nazwaliÂśmy “filtrowaniem wiedzy” i w pewnym sensie nie jest to wcale diabelski spisek naukowcĂłw w celu oszukiwania ludzi. Jest to raczej pewien rodzaj samooszukiwania siĂŞ naukowcĂłw, ktĂłrzy sÂą w to zaangaÂżowani. Na przykÂład kiedy znaleziono wspomniane odciski stĂłp, antropolodzy stwierdzili, Âże “musiaÂły one naleÂżeĂŚ do australopiteka”, mimo iÂż w swoich zbiorach mieli koÂści stĂłp tego czÂłekopodobnego stworzenia przypominajÂącego maÂłpĂŞ, ktĂłre ÂżyÂło prawdopodobnie trzy miliony lat temu w Afryce. Posiadane przez nich koÂści stĂłp nie pasowaÂły do ÂśladĂłw znalezionych przez Mary Leakey.

LEE: W jakim stopniu te dwa znaleziska nie zgadzaÂły siĂŞ ze sobÂą?

CREMO: W duÂżym, dlatego Âże palce stĂłp australopiteka sÂą bardzo dÂługie i zaokrÂąglone. DuÂży palec ich stĂłp peÂłni u nich rolĂŞ podobnÂą do naszego kciuka. Przyjrzyj siĂŞ szympansom, spĂłjrz na ich stopy. Wielki palec w stopach szympansĂłw moÂże poruszaĂŚ siĂŞ na wszystkie strony. PeÂłni podobne funkcje jak kciuk u ludzi. Jest na przykÂład bardzo pomocny podczas wspinania siĂŞ po drzewach - do chwytania gaÂłĂŞzi. Tak wiĂŞc znalezione w Afryce Âślady stĂłp, ktĂłre datowane sÂą na 3,6 miliona lat w Âżadnym wypadku nie mogÂą byĂŚ Âśladami pozostawionymi przez australopiteka.

LEE: Dlaczego w takim razie wybrano wÂłaÂśnie jego do wyjaÂśnienia pochodzenia tych ÂśladĂłw?

CREMO: PoniewaÂż byÂła to, jak wĂłwczas sÂądzono, jedyna w owym czasie istota, ktĂłra chodziÂła na dwĂłch nogach, a takÂże dlatego, Âże ignorujÂą oni wszystkie inne dowody, ktĂłre wskazujÂą, Âże ludzie podobni do wspĂłÂłczesnego czÂłowieka Âżyli w tamtym czasie. CoÂś takiego nie mieÂści siĂŞ w ich gÂłowach mimo ewidentnych dowodĂłw. JeÂśli to sÂą Âślady ludzkich stĂłp, to mĂłgÂł je odcisnÂąĂŚ nie kto inny jak ludzie.

LEE: A co na to Leakeyowie? W jaki sposĂłb oni interpretowali te Âślady?

CREMO: Mary Leakey twierdziÂła, Âże te Âślady pochodzÂą od czÂłekoksztaÂłtnej maÂłpy z ludzkimi stopami. Gdyby to byÂł jedyny dowĂłd, jaki mamy, na istnienie czÂłowieka w zamierzchÂłej przeszÂłoÂści, to moÂżna by byÂło przyznaĂŚ jej racjĂŞ. W naszej ksiÂąÂżce Zakazana archeologia przedstawiliÂśmy jednak wiele innych udokumentowanych dowodĂłw na istnienie czÂłowieka w tamtym okresie, na przykÂład kamienne narzĂŞdzia, rĂłÂżnego rodzaju wyroby rzemieÂślnicze, inne ludzkie koÂści oraz kompletny szkielet czÂłowieka pochodzÂący z tego samego okresu co Âślady stĂłp znalezione przez Mary Leakey. WyÂżej wymienione znaleziska kaÂżÂą nam przypuszczaĂŚ, Âże Âślady stĂłp widniejÂące w wyschniĂŞtym wulkanicznym pyle zostaÂły odciÂśniĂŞte przez czÂłowieka.

LEE: Dlatego Âże potwierdzajÂą to inne dowody

CREMO: DokÂładnie tak.

TÂłuczek i moÂździerz odkryte przez J. H. Neale’a w korytarzu kopalni przechodzÂącym przez zÂłoÂża trzeciorzĂŞdne liczÂące 33-55 milionĂłw lat leÂżÂące pod Table Mountain w okrĂŞgu Tuolumne w Kalifornii.

LEE: Sugerujesz zatem, Âże historia rodzaju ludzkiego zawiera jakieÂś bardzo interesujÂące rozdziaÂły, ktĂłre sÂą najzwyczajniej w Âświecie ignorowane, tylko dlatego Âże obowiÂązuje nas jakaÂś niewÂłaÂściwa teoria. MoÂże podasz nam jakieÂś inne przykÂłady. To, co mĂłwisz, jest bardzo interesujÂące.

CREMO: Innym przykÂładem moÂże byĂŚ szkielet znaleziony w Afryce w roku 1913 przez dra Hansa Recka, pracownika Uniwersytetu BerliĂąskiego. Szkielet spoczywaÂł na obszarze znanym obecnie jako Olduval Gorge

LEE: Bardzo popularne miejsce do dokonywania odkryĂŚ, nieprawdaÂż?

CREMO: Zgadza siĂŞ. To wÂłaÂśnie tam Leakeyowie prowadzili wiĂŞkszoÂśĂŚ swoich poszukiwaĂą archeologicznych. W roku 1913 dr Hans Reck znalazÂł tam kompletny szkielet wspĂłÂłczesnego czÂłowieka, ktĂłry spoczywaÂł w skamieniaÂłej warstwie geologicznej liczÂącej sobie od jednego do prawie dwĂłch milionĂłw lat. ByÂło to bardzo doniosÂłe odkrycie, poniewaÂż zgodnie ze wspĂłÂłczesnymi teoriami naukowymi ludzie tacy jak my istniejÂą na Ziemi od niespeÂłna stu tysiĂŞcy lat, co oznacza, Âże ten szkielet nie powinien istnieĂŚ

LEE: W jaki sposĂłb to wyjaÂśniono? Czy w roku 1913 czÂłowiek nie byÂł w centrum zainteresowania archeologii? Dlaczego tego typu znaleziska nie byÂły analizowane?

CREMO: W tamtym czasie, po odkryciu w roku 1894 CzÂłowieka Jawajskiego, podstawy wspĂłÂłczesnej archeologii dopiero siĂŞ ksztaÂłtowaÂły. Kiedy patrzy siĂŞ teraz na to z perspektywy czasu, jest to bardzo interesujÂąca historia przypominajÂąca powieÂśĂŚ detektywistycznÂą. Swoje epokowe dzieÂło O powstawaniu gatunkĂłw Karol Darwin napisaÂł w roku 1859. KsiÂąÂżka ta wywoÂłaÂła fale intelektualnego szoku, ktĂłre obiegÂły caÂły Âświat. Najbardziej intrygujÂące w tamtym czasie pytanie brzmiaÂło: “SkÂąd pochodzi czÂłowiek?”

LEE: Zgodzisz siĂŞ chyba ze mnÂą, Âże jesteÂśmy raczej samolubnymi istotami, prawda?

CREMO: Tak, to prawda. Nie interesujemy siĂŞ zbytnio, skÂąd siĂŞ wziĂŞÂły na przykÂład motyle czy kraby. Interesuje nas, skÂąd pochodzimy my sami - ludzie. PokusiÂłem siĂŞ wiĂŞc o przejrzenie wspĂłÂłczesnych opracowaĂą i zauwaÂżyÂłem w nich brak jakichkolwiek wzmianek o raportach z okresu miĂŞdzy rokiem 1859, kiedy to Darwin napisaÂł O powstawaniu gatunkĂłw, a 1894, kiedy odkryto CzÂłowieka Jawajskiego, ktĂłre mĂłwiÂłyby o tego typu znaleziskach. PomyÂślaÂłem, Âże to bardzo dziwne, zwÂłaszcza Âże w tamtym czasie niezliczone rzesze naukowcĂłw poszukiwaÂły na caÂłym Âświecie brakujÂącego ogniwa niezbĂŞdnego do wyjaÂśnienia zagadki pochodzenia czÂłowieka. PoprosiÂłem zatem jednego z moich asystentĂłw, aby udaÂł siĂŞ do biblioteki i przyniĂłsÂł mi jakieÂś ksiÂąÂżki antropologiczne z lat 1880-1885. ChciaÂłem je dokÂładnie przejrzeĂŚ. To, co w nich znalazÂłem, wrĂŞcz mnie zaszokowaÂło. ByÂły one napisane przez naukowcĂłw a nie zwykÂłych ludzi. Uczeni ci byli geniuszami swojej epoki. Opisywali w naukowych czasopismach rĂłÂżnego rodzaju dowody wskazujÂące, Âże ludzie tacy jak my - Âżadne tam maÂłpoludy ani brakujÂące ogniwa - Âżyli 10, 20, 30, 40, 50, a nawet wiĂŞcej milionĂłw lat temu. I nie mĂłwiĂŞ tu o jakimÂś jednym czy dwĂłch odkryciach, ale o setkach tego typu odkryĂŚ. Wszystkie je opisaÂłem w swojej liczÂącej niemal tysiÂąc stron ksiÂąÂżce Zakazana archeologia.

LEE: To niesamowite. Gdzie sÂą te wszystkie znaleziska? Gdzie siĂŞ teraz znajdujÂą? Co siĂŞ z nimi staÂło? Co siĂŞ obecnie dzieje z tymi setkami ludzkich szkieletĂłw, z ktĂłrych wiele pochodzi sprzed setek milionĂłw lat, i co z wczeÂśniejszymi znaleziskami, ktĂłre udokumentowaliÂście w swojej ksiÂąÂżce?

CREMO: Najstarsze znaleziska, jakie opisaliÂśmy, to oczywiÂście nie mĂłwimy tu teraz o szkieletach, ale rĂłÂżnego rodzaju przedmiotach, ktĂłre nie mogÂły powstaĂŚ w sposĂłb naturalny

LEE: Rozumiem.

CREMO: Przedmioty, ktĂłre opisaliÂśmy, zostaÂły najwyraÂźniej wykonane ludzkÂą rĂŞkÂą. Najstarszy z nich to metalowa kula z wyÂżÂłobieniami znaleziona w PoÂłudniowej Afryce. Znaleziono ich bardzo wiele. SÂą to doskonale okrÂągÂłe metalowe kule, z ktĂłrych czĂŞÂśĂŚ ma po trzy wyÂżÂłobienia biegnÂące wokĂłÂł ich obwodu. Ich wiek szacuje siĂŞ na okoÂło 2,8 miliarda lat

LEE: Przepraszam, czy dobrze zrozumiaÂłam? MĂłwisz, Âże te kule majÂą 2,8 miliarda lat?

CREMO: Tak. Jak zapewne wiesz, zgodnie z obowiÂązujÂącÂą teoriÂą naukowÂą, Ziemia ma okoÂło 5,3 miliarda lat. Tak wiĂŞc te metalowe kule sÂą dosyĂŚ stare, prawda? Najstarszym Âśladem pozostawionym przez czÂłowieka jest odcisk stopy odnaleziony w Antelope Springs w stanie Utah w roku 1968. Szacuje siĂŞ, Âże pochodzi on z okresu kambryjskiego, to znaczy, Âże ma mniej wiĂŞcej szeÂśĂŚset milionĂłw lat.

Figurka ze studni Nampa w stanie Idaho w USA. Znalezisko to pochodzi z przeÂłomu pliocenu i plejstocenu, czyli sprzed okoÂło 2 milionĂłw lat.

LEE: Powiedz mi, ile lat majÂą najstarsze szczÂątki szkieletu, jakie znaleziono?

CREMO: Najstarszymi pozostaÂłoÂściami szkieletu, z jakimi siĂŞ zetknĂŞliÂśmy i opisaliÂśmy w naszej ksiÂąÂżce, jest szkielet czÂłowieka, ktĂłry zostaÂł odkryty w kopalni wĂŞgla w okrĂŞgu Macoupin w stanie Illinois w roku 1862. Szkielet ten opisano w czasopiÂśmie The Geologist. Stwierdzono, Âże pochodzi z okresu Karbonu, co oznacza, Âże ma okoÂło trzystu milionĂłw lat. Jest to wiĂŞc bardzo niezwykÂłe znalezisko. Jednak jak to siĂŞ czĂŞsto zdarza, jeÂśli ktĂłreÂś ze znalezisk nie pasuje do obowiÂązujÂącej teorii, to siĂŞ go nie ujawnia opinii publicznej, kiedy zaÂś pasuje, to jest pieczoÂłowicie pielĂŞgnowane i eksponowane.

LEE: Robi siĂŞ wokĂłÂł tego wiele szumu, nagÂłaÂśnia, moÂżna wszĂŞdzie o tym przeczytaĂŚ

CREMO: Tak. Znaleziska, ktĂłre pasujÂą do przyjĂŞtych teorii, moÂżna oglÂądaĂŚ w muzealnych gablotach. KrĂŞci siĂŞ o nich filmy, ktĂłre moÂżna pĂłÂźniej obejrzeĂŚ w programie National Geographic lub innych jemu podobnych. Lecz jeÂśli coÂś stoi w sprzecznoÂści z obowiÂązujÂącÂą teoriÂą, to nigdy siĂŞ o tym nie usÂłyszy. Tych dziwnych znalezisk siĂŞ nie zachowuje, dlatego czĂŞsto nie pozostaje po nich Âżaden Âślad. ChcĂŞ teÂż powiedzieĂŚ, Âże to ludzie tacy jak ty, mam tu na myÂśli przedstawicieli ÂśrodkĂłw masowego przekazu, powinni gÂłĂŞbiej badaĂŚ tego rodzaju sprawy. To tak jakbyÂś pytaÂła polityka o jakÂąÂś sprawĂŞ, ktĂłrÂą on staraÂłby siĂŞ przed tobÂą ukryĂŚ, i braÂła jego wyjaÂśnienia za dobrÂą monetĂŞ, nie starajÂąc siĂŞ jej zgÂłĂŞbiĂŚ, nie starajÂąc siĂŞ poznaĂŚ rzeczywistych faktĂłw. SÂądzĂŞ, Âże wiele wynikĂłw prac archeologĂłw jest ukrywanych przed opiniÂą publicznÂą. PragnĂŞ podkreÂśliĂŚ, Âże nie moÂżemy im ufaĂŚ bardziej niÂż zwykÂłym ludziom, tylko dlatego Âże zajmujÂą uniwersyteckie posady lub majÂą przed nazwiskiem literki “dr”.

LEE: CaÂłkowicie siĂŞ z tym zgadzam. Michael, przedstawiasz tu caÂłkiem odmienny punkt widzenia od tego, jaki ma wiĂŞkszoÂśĂŚ ludzi. MĂłwisz, Âże naszym obowiÂązkiem, intelektualnÂą powinnoÂściÂą jest nieprzyjmowanie gÂłoszonych teorii na sÂłowo, ale staranie siĂŞ ustaliĂŚ, czy nic siĂŞ za niÂą nie kryje i czy istniejÂą jakieÂś inne moÂżliwoÂści. Dlaczego tak uwaÂżasz? SÂłyszaÂłam od wielu ludzi, ktĂłrzy mĂłwili, Âże musisz byĂŚ chyba gÂłupi, skoro nie akceptujesz teorii, ktĂłre wyznajÂą szerokie krĂŞgi uczonych, albo Âże padÂłeÂś ofiarÂą oszustwa i tracisz czas zajmujÂąc siĂŞ tym, co robisz. Jak sÂądzisz, dlaczego twĂłj punkt widzenia tak bardzo siĂŞ rĂłÂżni i co ma nas skÂłoniĂŚ do przyjĂŞcia alternatywnej teorii.

CREMO: SÂądzĂŞ, Âże w stosunku do nauki powinniÂśmy przyjÂąĂŚ takÂą samÂą postawĂŞ, jak w stosunku do polityki i politykĂłw. Podam przykÂład. JeÂśli mamy jakieÂś podejrzenia w stosunku do danego polityka, zwykle sÂądzimy, Âże coÂś ukrywa przed nami, i wĂłwczas nie akceptujemy tego i ÂżÂądamy wyjaÂśnieĂą.

LEE: WyjaÂśnij mi to w jakiÂś inny sposĂłb, proszĂŞ.

CREMO: Dobrze. SÂądzĂŞ, Âże tego rodzaju podejÂście, to znaczy akceptowanie wszystkiego, co mĂłwiÂą naukowcy, jest w chwili obecnej przewaÂżajÂące. MyÂślĂŞ, Âże powinniÂśmy byĂŚ bardziej

LEE: Sceptyczni?

CREMO: Tak. PowinniÂśmy byĂŚ bardziej sceptyczni. Na niektĂłre sprawy powinniÂśmy spojrzeĂŚ niezaleÂżnym okiem, czasem nawet przyjÂąĂŚ postawĂŞ postronnego obserwatora. Ludzie chcÂą znaĂŚ stanowisko kogoÂś niezaleÂżnego, osoby nie zwiÂązanej z danÂą sprawÂą. Dlatego nie naleÂży za kaÂżdym razem zwracaĂŚ siĂŞ do ekspertĂłw, ktĂłrzy badajÂą danÂą sprawĂŞ, poniewaÂż oni zawsze przedstawiÂą swĂłj punkt widzenia na to, co badajÂą. Aby zbadaĂŚ coÂś dokÂładnie, potrzeba ludzi z zewnÂątrz, ktĂłrzy spojrzÂą na to ÂświeÂżym okiem. WÂłaÂśnie coÂś takiego zrobiliÂśmy w naszej ksiÂąÂżce. MateriaÂł do niej zaczĂŞliÂśmy gromadziĂŚ bez Âżadnych przyjĂŞtych z gĂłry koncepcji i to, co znaleÂźliÂśmy, dowodzi, Âże nasze wyobraÂżenia o przeszÂłoÂści sÂą nieobiektywne. Nie przekazuje siĂŞ nam caÂłej prawdy. Nie podaje siĂŞ nam wszystkich faktĂłw. Dlatego w Zakazanej archeologii staraliÂśmy siĂŞ przedstawiĂŚ wszystkie fakty, aby ludzie sami mogli wyciÂągnÂąĂŚ z nich wnioski.
LEE: Jakie ty i Richard Thompson macie wyksztaÂłcenie w tej dziedzinie?

CREMO: Prawie Âżadnego, poza badaniami, jakie przeprowadziliÂśmy.

LEE: Czy Âłatwo prowadzi siĂŞ tego rodzaju badania? Czy raporty, ktĂłre badaliÂście, byÂły Âłatwo osiÂągalne? SkÂąd wiedzieliÂście, gdzie szukaĂŚ prawdy, jeÂśli byÂła ukrywana?

CREMO: To byÂło jak pisanie detektywistycznej powieÂści. Po pierwsze, cofa siĂŞ w badaniach wstecz i zaczyna odnajdywaĂŚ raporty mĂłwiÂące o rĂłÂżnego rodzaju znaleziskach. PĂłÂźniej trzeba szukaĂŚ nieznanych przypisĂłw. To jest jak kamuflaÂż. Jak zatajanie jakiejÂś sprawy. JeÂśli chce siĂŞ coÂś odkryĂŚ, trzeba siĂŞ do tego dokopaĂŚ. MusieliÂśmy zdobyĂŚ czasopisma, niektĂłre z nich utajnione, oraz raporty dosÂłownie z caÂłego Âświata, z ktĂłrych czĂŞÂśĂŚ pochodziÂła nawet sprzed kilkuset lat. NastĂŞpnie trzeba byÂło je przetÂłumaczyĂŚ na angielski z niemieckiego, francuskiego, hiszpaĂąskiego, rosyjskiego i wielu innych jĂŞzykĂłw. ZajĂŞÂło to nam prawie osiem lat. Osiem lat pracowicie zbieraliÂśmy materiaÂły do naszej ksiÂąÂżki. Wszystko jest w niej dokÂładnie opisane, kaÂżda informacja ma swĂłj odnoÂśnik. To kompletna biografia.

LEE: Jednak naukowcy nie odpowiedzieli na to, co napisaliÂście. SÂądzĂŞ, Âże czytali waszÂą ksiÂąÂżkĂŞ i z ÂłatwoÂściÂą mogliby zweryfikowaĂŚ prawdziwoÂśĂŚ pochodzenia niektĂłrych z przedstawionych przez was znalezisk. OczywiÂście nawet w tysiÂąc stronicowej ksiÂąÂżce nie mogliÂście opisaĂŚ ich wszystkich. Jakie zatem obraliÂście kryterium, ktĂłrym kierowaliÂście siĂŞ przy wyborze danego znaleziska do zbadania i umieszczenia w ksiÂąÂżce?

CREMO: WybieraliÂśmy tylko te znaleziska, ktĂłrych pochodzenie moÂżna byÂło udokumentowaĂŚ i poÂświadczyĂŚ w sposĂłb naukowy. DziĂŞki temu dowiedzieliÂśmy siĂŞ, Âże proces nazwany przez nas “filtracjÂą wiedzy” trwa nadal. MieliÂśmy szczĂŞÂście dotrzeĂŚ do kilku wspĂłÂłczesnych badaczy, ktĂłrzy padli jego ofiarÂą. Byli tak uprzejmi, Âże wyjaÂśnili nam, w jaki sposĂłb jest on realizowany.

LEE: Zatem powiedz nam, jak siĂŞ on obecnie odbywa?

CREMO: Po pierwsze, potrzebne sÂą pieniÂądze. NastĂŞpnie sÂą okreÂślone grupy wpÂływowych ludzi, ktĂłrzy kontrolujÂą pewne stanowiska. Jest takÂże potrzebna moÂżliwoÂśĂŚ publikowania wynikĂłw badaĂą. NaleÂży wiedzieĂŚ, Âże jeÂśli chce siĂŞ zostaĂŚ profesorem na uniwersytecie, naleÂży posiadaĂŚ rekomendacje. JeÂśli chcesz, aby twĂłj artykuÂł zostaÂł opublikowany w naukowym czasopiÂśmie, musi on przejÂśĂŚ najpierw przez coÂś, co siĂŞ nazywa “powtĂłrnÂą weryfikacjÂą”.

LEE: Pewni ludzie mogÂą komentowaĂŚ czyjÂąÂś pracĂŞ i jej autor nawet nie wie, kim oni sÂą.

CREMO: DokÂładnie tak. Nie wiadomo, kim oni sÂą. W pewnym sensie moÂżna nawet powiedzieĂŚ, Âże jest to dominujÂąca grupa ludzi, ktĂłra wykorzystuje rĂłÂżnego rodzaju Âśrodki, aby uniemoÂżliwiĂŚ poznanie prawdy szerszemu krĂŞgowi spoÂłeczeĂąstwa.

LEE: Zatem do objĂŞcia jakiegoÂś waÂżnego stanowiska naukowego, opublikowania jakiegoÂś waÂżnego artykuÂłu potrzebne sÂą tak zwane ukÂłady i koneksje, czy tak?

CREMO: OczywiÂście. Od czasu do czasu ÂłÂączĂŞ siĂŞ poprzez mĂłj komputer z Internetem

LEE: Ja rĂłwnieÂż.

PeÂłny text tutaj:
http://newworldorder.com.pl/artykul.php?id=1768&tytul=Zakazana+archeologia