"Licz±ce sobie wiele setek lat europejskie legendy o bogatych zaginionych miastach w dorzeczu Amazonki przez wiele lat by³y odrzucane przez uczonych. Czê¶ciowo dlatego, ¿e region ten jest zbyt ja³owy, aby wy¿ywiæ ogromn± populacjê rozrastaj±cej siê cywilizacji.
Nowe odkrycia sugeruj± jednak, ¿e w g³êbi puszczy mo¿liwe by³o budowanie wspania³ych miast – dziêki wytwarzaniu niezwykle ¿yznej gleby. Obecnie naukowcy staraj± siê odtworzyæ staro¿ytn± recepturê na urodzajn± ziemiê, która nawet obecnie pokrywa oko³o 10% obszaru Amazonii. Kluczowe sk³adniki to wêgiel drzewny, fragmenty ceramicznych naczyñ, ludzkie odchody i inne odpadki. Niektórzy eksperci s±dz±, ¿e supergleba mo¿e pomóc w walce ze ¶wiatowym g³odem, a nawet zmniejszyæ efekt cieplarniany.
Przez wiele lat naukowcy s±dzili, ¿e amazoñska gleba jest zbyt kwa¶na dla jakichkolwiek ro¶lin uprawnych, poza mo¿e najbardziej odpornymi odmianami manioku. Jednak w ci±gu ostatnich kilku dekad odkrywano coraz wiêcej obszarów pokrytych ¿yzn± terra preta – czarn± ziemi±. Wytwarzana przez ludzi gleba koloru czekoladowego wyra¼nie kontrastuje z naturalnym dla tych regionów ¿ó³tym gruntem.
Wraz z rozwojem rolnictwa na tej urodzajne glebie mo¿liwe sta³o siê zamieszkiwanie na jednym terenie przez bardzo d³ugie okresy czasu, co z kolei zachêca³o do budowania wspania³ych miast. Dziêki temu powsta³y tak¿e z³o¿one spo³eczeñstwa, podzielone na klasy. Cywilizacje mog³y siê rozwijaæ na wielk± skalê. A potem nast±pi³ rok 1492.
Europejscy odkrywcy przywie¼li ze sob± choroby, które w krótkim czasie zdziesi±tkowa³y mieszkañców Amazonii, a nielicznych, którzy przetrwali, zepchnê³y w otch³anie d¿ungli, gdzie musieli wróciæ do prymitywnego ¿ycia my¶liwych i zbieraczy.
Obecnie naukowcy na wy¶cigi staraj± siê poznaæ przepis na terra preta. Dzieki niej mo¿liwe sta³oby siê prowadzenie bardziej efektywnej polityki rolnej w Ameryce Po³udniowej i nie tylko. Nie jest to jednak takie proste. Wêgiel drzewny u¿ywany do produkowania supergleby przyci±ga specjalne odmiany grzybów i mikroorganizmów. Te najmniejsze formy ¿ycia sprawiaj±, ¿e wêgiel jest w stanie absorbowaæ du¿e ilo¶ci substancji od¿ywczych, zapewniaj±c ¿yzno¶æ ziemi przez setki lat. Same sk³adniki terra preta to tylko czê¶æ sukcesu. Ogromn± rolê odgrywaj± jej o¿ywione elementy. Jednak wyselekcjonowanie odpowiednich organizmów nie jest proste.
Naukowcy s±dz±, ¿e dodatek wêgla drzewnego pozwoli mieszkañcom wielu regionów ¶wiata korzystaæ z gleby obecnie zbyt kwa¶nej. Ponadto, wieloletnie zwiêkszenie ¿yzno¶ci gruntu pozwoli rolnikom na bardziej osiad³y tryb ¿ycia i sprawi, ze nie bêd± oni musieli wycinaæ i wypalaæ kolejnych po³aci lasu. To z kolei zmniejszy emisje gazów cieplarnianych. Odpowiednie powolne spalanie i kompostowanie drewna pozwala zachowaæ wiêkszo¶æ wêgla pierwiastkowego w postaci zwi±zanej, zapobiegaj±c jego ucieczce do atmosfery w postaci dwutlenku. W porównaniu do praktykowanej obecnie metody karczowania i wypalania lasów, powolne spalanie (a nastêpnie mieszanie powsta³ego wêgla drzewnego z ziemia) pozwala zatrzymaæ niemal 50% wêgla zawartego w masie drzewnej. Zwyk³e spalanie powoduje uwolnienie do atmosfery ponad 95% tego pierwiastka.
Terra preta uwa¿ana jest za stosunkowo proste i nie wymagaj±ce zaawansowanej technologii rozwi±zanie, które pozwoli nie tylko zmniejszyæ ¶wiatowy deficyt ¿ywno¶ci, ale tak¿e walczyæ z efektem cieplarnianym."
http://www.masterminds.pl/Tajemnicze.25/Terra,preta,fundamentem,zaginionych,miast,Amazonii.407.htmlhttp://www.masterminds.pl/n/Najnowsze,pytania,i,odpowiedzi.htmlI to wszystko zrobiona ponad 2000 lat temu przez tzw."dzikie ludy"
Biowêgiel
"W Amazonii, farmerzy od dawna u¿ywali specjalnego rodzaju nawozu - wytwarzanej lokalnie podobnej do kompostu substancji, cenionej ze wzglêdu na zdumiewaj±ce zdolno¶ci do d³ugotrwa³ego u¿y¼niania s³abych i wyczerpanych gleb. Nazywaj± j± "terra preta do indio" - w dos³ownym t³umaczeniu "ciemna ziemia Indian". Gêsta, bogata i gliniasta, terra preta kontrastuje z reszt± cienkich i ubogich ziem regionu (wydaje siê to paradoksalne, ale gleby lasów deszczowych s± niezbyt ¿yzne - z tego powodu farmerzy, którzy karczuj± lasy pod uprawy musz± ca³y czas wycinaæ nowe obszary - po kilku latach upraw plony za³amuj± siê, a rolnicy musz± przenie¶æ siê w nowe miejsce). Pola terra preta w niektórych miejscach rozci±gaj± siê na wiele hektarów, jednak do niedawna nikt nie mia³ pojêcia, sk±d ta tajemnicza, ¿yzna i ciemna gleba tam siê wziê³a.
Niektórzy przypuszczali, ¿e jest pochodzenia wulkanicznego, inni, ¿e to osady ze starych jezior lub pozosta³o¶ci resztek ro¶linnych. Ma³o komu przychodzi³o do g³owy, ¿e wytworzyli j± mieszkaj±cy w Amazonii ludzie.
Wspó³czesne analizy dowiod³y, ¿e terra preta to jedna z ostatnich pozosta³o¶ci po pre-Kolumbijskim rolnictwie w dorzeczu Amazonki. Zosta³a ona stworzona przez ludzi, którzy ¿yli nad rzek± ponad 2500 lat temu, a czasem byæ mo¿e nawet 6000 lat temu.
Kultury te, mieszkaj±ce na s³abych rolniczo terenach, dziêki wytworzeniu w³asnych gleb, posiada³y ca³kiem zaawansowane rolnictwo. Do wytworzenia terra preta u¿ywa³y nawozu zwierzêcego, ryb, ko¶ci zwierzêcych i odpadów ro¶linnych - to typowe sk³adniki. Jednak kluczowym elementem terra preta, który nadaje jej ciemny kolor, jest wêgiel drzewny.Ten antyczny produkt Amazonii sta³ siê ostatnio obiektem intensywnych badañ klimatologów. Trwa³o¶æ wêgla drzewnego z terra preta - zachowuj±cej swoje w³asno¶ci przez stulecia - spowodowa³a pojawienie siê genialnego w swojej prostocie pomys³u.
Wêgiel drzewny to forma wêgla, spalone resztki materia³u ro¶linnego i zwierzêcego. Je¶li pozostaje on nietkniêty w ziemi przez tak d³ugo, bez wydzielania dwutlenku wêgla, to dlaczego by w ten sposób nie gromadziæ w ziemi du¿ych ilo¶ci wêgla.
Naukowcy zaczêli mówiæ o wêglu drzewnym stworzonym z ro¶lin dla celów sekwestracji jako o "biowêglu".
Jak powstaje biowêgiel? To proste - materia³ ro¶linny jest zwêglany poprzez ogrzewanie go bez dostêpu tlenu. W ten sposób, wyci±gniêty wcze¶niej przez ro¶liny z atmosfery dwutlenek wêgla nie wraca do atmosfery po ich ¶mierci, lecz zostaje uwiêziony w ziemi, nie przyczyniaj±c siê do nasilenia efektu cieplarnianego.
Gleby zawieraj± znaczne ilo¶ci naturalnego wêgla, pochodz±cego z rozk³adu ro¶lin. Jednak jest on do¶æ niestabilny z punktu widzenia zmian klimatu - kiedy gleby s± naruszane w wyniku upraw (np. orki) lub wzrostu temperatury, wydziela siê z nich dwutlenek wêgla, przez co, zamiast poch³aniaæ ten gaz, staj± siê jego ¼ród³em.
Biowêgiel, dziêki swojej wyj±tkowo wysokiej stabilno¶ci, to jednak zupe³nie inna sprawa. W ten sposób mo¿na wiêziæ wêgiel przez stulecia. Wêgiel ulega mineralizacji, wiêc jest bardzo odporny na rozpad.
Biowêgiel ma te¿ inne zalety - nie tylko u¿y¼nia gleby, ale te¿ przy jego produkcji powstaj± cenne, warto¶ciowe ekonomicznie produkty uboczne.
W procesie jego wytwarzania, oko³o jednej trzeciej biomasy zamienia siê w biowêgiel, jedna trzecia w gaz syntezowy, który mo¿na spaliæ wytwarzaj±c energiê, a jedna trzecia w substytuty ropy, które mo¿na wykorzystaæ np. do produkcji plastików (choæ raczej nie paliwa). Biowêgiel ponadto pomaga zatrzymywaæ w glebie wodê.
Dziêki tym w³a¶ciwo¶ciom wytwarzanie biowêgla mo¿e pomóc w równoczesnym rozwi±zywaniu kryzysu klimatycznego, kryzysu energetycznego oraz ¿ywno¶ciowego i wodnego.
Jednak technologia ta nie jest jeszcze stosowana na skalê przemys³ow±."
Wiêcej znajdziesz tu:
http://ziemianarozdrozu.pl/encyklopedia/133/biowegiel