BRUCE LIPTON - umysÂł i biologia

[Leszek]

a

[Leszek]

2) Nowa Biologia: UmysÂł ponad genami

Na poczÂątku mojej kariery badacza naukowego i profesora w szkole medycznej aktywnie popieraÂłem poglÂąd mĂłwiÂący, Âże ludzkie ciaÂło jest "biochemicznÂą maszynÂą 'zaprogramowanÂą' przez geny". My, naukowcy, sÂądziliÂśmy, Âże nasze moce, takie jak zdolnoÂści artystyczne lub intelektualne, i nasze sÂłaboÂści, takie jak choroba sercowo-naczyniowa, rak albo depresja, reprezentujÂą cechy, ktĂłre byÂły wczeÂśniej zaprogramowane w naszych genach. OdtÂąd postrzegaÂłem cechy Âżycia i niedobory, jak rĂłwnieÂż stan naszego zdrowia o nasze sÂłaboÂści jako zaledwie odbicie naszej dziedzicznoÂści.

Do niedawna s¹dzono, ¿e geny same siê aktualizowa³y... ¿e mog³y siê "same w³¹czaÌ i wy³¹czaÌ". Takie zachowanie jest wymagane, ¿eby geny mog³y kontrolowaÌ biologiê. ChoÌ w aktualnych kursach biologicznych i podrêcznikach nadal podkreœlana jest w³adza genów, w wiod¹cej ga³êzi nauki o komórkach pojawi³o siê radykalnie nowe rozumowanie. Teraz powszechnie siê uznaje, ¿e to œrodowisko, a w szczególnoœci nasza percepcja (interpretacja) œrodowiska, bezpoœrednio kontroluje dzia³alnoœÌ naszych genów. Dzia³alnoœÌ genów jest kontrolowana przez œrodowisko za pomoc¹ procesu zwanego kontrol¹ epigenetyczn¹.

Ta nowa perspektywa ludzkiej biologii nie postrzega cia³a jako wy³¹cznie urz¹dzenia mechanicznego, ale raczej w³¹cza równie¿ rolê umys³u i ducha. Ten prze³om w biologii jest fundamentalny w kwestii leczenia, poniewa¿ uznaje, ¿e kiedy zmieniamy nasz¹ percepcjê lub wiarê, to wysy³amy do naszych komórek ca³kowicie odmienne wiadomoœci i przeprogramowujemy ich wyra¿enie. Nowa biologia ujawnia, dlaczego ludzie mog¹ mieÌ spontaniczne remisje lub odzyskiwaÌ zdrowie po urazach, po których uznano ich za niepe³nosprawnych do koùca ¿ycia.

Funkcjonalne czêœci cia³a s¹ indywidualnymi komórkami, z których sk³ada siê nasze cia³o. Chocia¿ ka¿da komórka jest naturalnie inteligentna i potrafi sama prze¿yÌ, gdy zostanie oddzielnoa od cia³a, w ciele ka¿da komórka zrzeka siê swojej indywidualnoœci i staje siê cz³onkiem wielokomórkowej spo³ecznoœci. Cia³o tak naprawdê reprezentuje kooperatywny wysi³ek spo³ecznoœci sk³adaj¹cej siê z oko³o piêÌdziesiêciu trylionów pojedynczych komórek. Zgodnie z definicj¹, spo³ecznoœÌ jest organizacj¹ osób oddanych popieraniu wspó³dzielonej wizji. W konsekwencji, kiedy ka¿da komórka jest wolnym i ¿ywym bytem, wówczas spo³ecznoœÌ cielesna wykonuje ¿yczenia i zamiary swojego "g³osu centralnego", czyli postaci, któr¹ my postrzegamy jako umys³ i ducha.

Gdy umys³ spostrzega, ¿e œrodowisko jest bezpieczne i wspieraj¹ce, komórki zajête s¹ wzrostem i utrzymaniem cia³a. W stresuj¹cych sytuacjach komórki zrzekaj¹ siê swoich normalnych funkcji i przyjmuj¹ defensywn¹ "ochronn¹" postawê. Zasoby energii cia³a, zwykle podtrzymuj¹ce wzrost, s¹ kierowane do systemów odpowiedzialnych za zapewnienie ochrony w czasie stresu. Po prostu procesy wzrostu sa ograniczane lub wstrzymywane [przy w³¹czonym] systemie stresu. Gdy nasze systemy mog¹ siê przystosowaÌ w okresie krótkotrwa³ego stresu, przed³u¿aj¹cy siê lub chroniczny stres os³abia je, poniewa¿ zapotrzebowanie na energiê koliduje z wymaganiem utrzymania cia³a, co w konsekwencji prowadzi do zaburzeù i choroby.

Zasadniczym Ÿród³em stresu jest systemowy "g³os centralny", czyli umys³. Umys³ jest jak kierowca pojazdu. Przy dobrych umiejêtnoœciach kierowcy, pojazd mo¿e byÌ [dobrze] utrzymany i mieÌ przez ca³e ¿ycie dobre osi¹gi. Maj¹c kiepskiego kierowcê, pojazd staje siê wrakiem zaœmiecaj¹cym pobocze drogi lub l¹duje na z³omowisku. Jeœli posi¹dziemy dobre "umiejêtnoœci kierowcy" w kwestii zarz¹dzania naszymi zachowaniami i postêpowaniu z naszymi emocjami, wtedy powinniœmy wieœÌ d³ugie, szczêœliwe i produktywne ¿ycie. W kontraœcie, posiadaj¹c niew³aœciwe zachowania i patologicznie postêpuj¹c z emocjami, niczym z³y kierowca wpêdzamy w stres nasz komórkowy "pojazd", zak³ócaj¹c jego osi¹gi i powoduj¹c awariê.

Czy jesteœ dobrym, czy z³ym kierowc¹? Zanim odpowiesz na to pytanie, uœwiadom sobie, ¿e istniej¹ dwa oddzielne umys³y, tworz¹ce kontroluj¹cy cia³o "g³os centralny". Œwiadomy umys³ (czyli jaŸù) oznacza myœlenie w kategorii "ty", jest to twórczy umys³, wyra¿aj¹cy woln¹ wolê. Jego partnerem pomocniczym jest podœwiadomy umys³, wspania³y komputer posiadaj¹cy bazê zaprogramowanych zachowaù. Niektóre programy wywodz¹ siê z genetyki, s¹ to nasze instynkty i reprezentuj¹ one nasz¹ naturê. Jednak¿e ogromna wiêkszoœÌ podœwiadomych programów jest nabywana poprzez nasze ucz¹ce doœwiadczenia rozwojowe, te programy reprezentuj¹ po¿ywienie.

Podœwiadomy umys³ nie jest miejscem [dzia³ania] rozumowania lub twórczej œwiadomoœci, jest to tylko urz¹dzenie œciœle reaguj¹ce na bodŸce. Kiedy zostanie spostrze¿ony sygna³ œrodowiskowy, to wtedy podœwiadomy umys³ refleksyjnie uaktywnia zgromadzon¹ wczeœniej behawioraln¹ odpowiedŸ... nie jest tu wymagane ¿adne myœlenie. Podœwiadomy umys³ jest programowalnym automatycznym pilotem, który mo¿e prowadziÌ pojazd bez obserwacji lub œwiadomoœci pilota - œwiadomego umys³u. Kiedy podœwiadomy automatyczny pilot kontroluje zachowanie, wówczas œwiadomoœÌ jest wolna i mo¿e œniÌ o przysz³oœci lub przegl¹daÌ przesz³oœÌ.

SkutecznoœÌ dwuumys³owego systemu jest zdefiniowana przez jakoœÌ programów zgromadzonych w podœwiadomym umyœle. Zasadniczo jest to osoba, która nauczy³a ciê modelowaÌ twoje umiejêtnoœci kierowcy. Na przyk³ad, jeœli jesteœ nauczony, by jechaÌ z jedn¹ stop¹ na gazie, a drug¹ na hamulcu, to obojêtnie ile posiada³byœ pojazdów, w ka¿dym po jakimœ czasie spowodujesz zu¿ycie hamulca i awariê silnika. Podobnie jeœli nasz podœwiadomy umys³ ma zaprogramowan¹ niew³aœciw¹ odpowiedŸ behawioraln¹ na doœwiadczenia ¿yciowe, wtedy nasze suboptymalne "umiejêtnoœci kierowcy" przyczyni¹ siê do ¿yciowej klêski i oparzenia siê w zetkniêciu z doœwiadczeniem. Na przyk³ad chorobê sercowo-naczyniow¹, g³ówn¹ przyczynê œmierci, mo¿na bezpoœrednio przypisaÌ do behawioralnych programów, które Ÿle kieruj¹ odpowiedzi¹ cia³a na stres.

Nowa Biologia

Czy jesteœ dobrym, czy z³ym kierowc¹? OdpowiedŸ jest trudna, bo w naszym œwiadomym twórczym umyœle mo¿emy siebie uwa¿aÌ za dobrych kierowców, jednak¿e samosabota¿uj¹ce lub ograniczaj¹ce programy behawioralne w naszym podœwiadomym umyœle niepostrze¿enie podkopuj¹ nasze wysi³ki. Jesteœmy œwiadomie nieœwiadomi naszych podstawowych percepcji lub przekonaù o ¿yciu. Powód jest taki, ¿e mózg prenatalny i noworodkowy operuje predominuj¹co w zakresie dal delta i theta przez pierwsze szeœÌ lat naszego ¿ycia. Ten niski poziom aktywnoœci mózgu jest nazywany stanem hipnagogicznym. Znajduj¹c siê w tym hipnagogicznym transie, dziecko nie musi byÌ aktywnie trenowane przez swoich rodziców, poniewa¿ otrzymuje swoje programy behawioralne po prostu obserwuj¹c rodziców, rodzeùstwa, rówieœników, i nauczycieli. Czy twoje wczesne doœwiadczenia rozwojowe dostarczy³y ci dobrych modeli zachowaù do u¿ywania ich w procesie rozwoju twojego w³asnego ¿ycia?

Przez pierwsze szeœÌ lat ¿ycia dziecko nieœwiadomie nabywa behawioralny repertuar, którego potrzebuje, by staÌ siê funkcjonalnym cz³onkiem spo³eczeùstwa. Jakby tego by³o ma³o, podœwiadomy umys³ dziecka równie¿ pobiera przekonania wi¹¿¹ce siê z jaŸni¹. Kiedy rodzic mówi ma³emu dziecku, ¿e jest g³upie, nie zas³uguje na coœ lub karci je w inny sposób, to równie¿ jest to zapisywane w podœwiadomym umyœle dziecka jako "fakt". Te nabyte przekonania formuj¹ "g³os centralny" kontroluj¹cy los komórkowej spo³ecznoœci cia³a. Kiedy œwiadomy umys³ mo¿e utrzymywaÌ czyj¹œ jaŸù w wysokiej kondycji, to potê¿niejszy umys³ mo¿e w tym samym czasie wykazywaÌ zachowania samodestrukcyjne.

Podstêpna czêœÌ mechanizmu automatycznego pilota wygl¹da tak, ¿e podœwiadome zachowania s¹ zaprogramowane w taki sposób, ¿e uaktywniaj¹ siê bez kontroli lub obserwacji ze strony œwiadomej jaŸni. Odk¹d wiêkszoœÌ naszych zachowaù znajduje siê pod kontrol¹ œwiadomego umys³u, wówczas rzadko je obserwujemy lub nie wiemy, ¿e s¹ aktywne. Gdy twój œwiadomy umys³ dostrze¿e, ¿e jesteœ dobrym kierowc¹, umys³ podœwiadomy, który przez wiêkszoœÌ czasu kontroluje d³onie kierowcy, mo¿e sprowadziÌ ciê na drogê prowadz¹c¹ do ruiny.

Zostaliœmy doprowadzeni do tego, ¿e s¹dzimy, ¿e u¿ywaj¹c si³y woli mo¿emy omin¹Ì negatywne programy naszego podœwiadomego umys³u. niestety, robi¹c to, musisz naprawdê podkreœliÌ s³owo "si³a", poniewa¿ musisz stale czuwaÌ nad swoim w³asnym zachowaniem. Wystarczy moment nieuwagi, by podœwiadomy umys³ automatycznie siê w³¹czy³ i uaktywni³ swoje zapisane wczeœniej, oparte na doœwiadczeniach, programy.

Podœwiadomy umys³ naprawdê jest taœmowym graczem. W podœwiadomym umyœle, przegl¹daj¹cym behawioralne taœmy, nie ma ¿adnego bytu obserwuj¹cego. PodœwiadomoœÌ jest maszyn¹ zapodaj¹c¹ nagrania z playbacku, w której dostrze¿one bodŸce powoduj¹ uaktywnienie siê wstêpnie zaprogramowanych zachowaù. Faktycznie, ludzie, widz¹c jak aktywuj¹ siê ich w³asne podœwiadome programy, mówi¹ czasami coœ w stylu "Ten koleœ tylko wcisn¹³ moje przyciski!".

W przeciwieùstwie do mocy œwiadomego umys³u, umys³ podœwiadomy jest miliony razy potê¿niejszym procesorem informacji. Tak¿e dlatego neurolodzy podkreœlaj¹, ¿e œwiadomy umys³ wytwarza 5% lub nawet mniej kognitywnej aktywnoœci w ci¹gu dnia. 95 do 99% naszych zachowaù wywodzi siê bezpoœrednio z podœwiadomoœci. Odt¹d u¿ycie okreœlenia "moc" w znaczeniu si³a woli oznacza dla œwiadomego umys³u du¿y wysi³ek przy prowadzeniu rachunków podœwiadomych zachowaù. Pozytywne myœlenie przynosi efekty, jeœli podœwiadomoœÌ wspiera œwiadome zamiary.

Problem z prób¹ przeprogramowania podœwiadomoœci jest taki, ¿e nie zdo³amy zrozumieÌ, ¿e odtwarza ona behawioralne "taœmy". By zrozumieÌ, dlaczego œwiadoma œwiadomoœÌ niechêtnie zmienia podœwiadome programy, rozwa¿my tê pouczaj¹c¹ analogiê: przynoszê ci kasety, ty je wk³adasz do odtwarzacza i w³¹czasz odtwarzanie. Gdy kaseta odtwarza program, ty orientujesz siê, ¿e go nie lubisz. Krzyczysz wiêc na odtwarzacz, by zmieni³ program, prosisz, by zagra³ coœ innego. Po chwili, nie s³ysz¹c odpowiedzi, wrzeszczysz g³oœniej i jeszcze bardziej denerwujesz siê na twój odtwarzacz, poniewa¿ on nie odpowiada na twoj¹ proœbê. Gdy sytuacja wydaje siê beznadziejna, zaczynasz prosiÌ Boga o pomoc w zmianie programu. Konkluzja jest prosta, obojêtnie jak g³oœno byÌ nie wrzeszcza³, magnetofon i tak nie zmieni programu. Aby zmieniÌ nagrany na kasecie program, musisz wcisn¹Ì przycisk nagrywania i dopiero wtedy mo¿esz wprowadziÌ do programu po¿¹dane zmiany.

Z tego problemu s¹ dwa wyjœcia. Po pierwsze, mo¿emy staÌ siê bardziej œwiadomi i mniej polegaÌ na zautomatyzowanych podœwiadomych programach. Bêd¹c w pe³ni œwiadomi, stajemy siê bardziej mistrzami naszych losów, ni¿ "ofiarami" naszych programów. ta œcie¿ka podobna jest do buddyjskiej uwa¿noœci oddychania (po angielsku "mindfulness"). Po drugie, mo¿emy u¿yÌ rozmaitych nowych modalnoœci psychologii energii, które umo¿liwiaj¹ szybkie i g³êbokie przeprogramowanie ograniczeù podœwiadomych przekonaù. Te nowe modalnoœci energii dostarczaj¹ zdolnoœci do ponownego zapisania ograniczeù percepcji (przekonaù) i sabota¿u zachowaù przy u¿yciu procesów, które s¹ mechanicznie podobne do wciœniêcia przycisku nagrywania w odtwarzaczu podœwiadomego umys³u. Posiadaj¹c œwiadom¹ œwiadomoœÌ, mo¿emy aktywnie przekszta³ciÌ charakter naszego ¿ycia na taki, dziêki któremu bêdzie ono wype³nione mi³oœci¹, zdrowiem i pomyœlnoœci¹. U¿ycie tych nowych modalnoœci dostarcza klucz do osobistego wzrostu i przemiany. RozmaitoœÌ modalnoœci psychologii energii, takich jak Psych-K, Holograficzne Remodelowanie (Holographic Repatterning) czy RozmowaZCia³em (BodyTalk), to tylko jedne z bardzo wielu programów, jakie mo¿na znaleŸÌ w Sieci.

Bruce Lipton
TÂłumaczenie i opracowanie: Ivellios

ÂŹrĂłdÂło: http://www.paranormalium.pl/716,40,artykul.html

Serwis Paranormalium.pl jest licencjonowany na warunkach Creative Commons. MoÂżesz wykorzystywaĂŚ wszelkie materiaÂły pod warunkiem podania ich autora i ÂźrĂłdÂła jako serwisu www.paranormalium.pl

[Leszek]

3) Nowa Biologia: OdkrywajÂąc biologiĂŞ wiary

Ka¿da komórka jest inteligentnym organizmem. Mo¿esz j¹ wyj¹Ì z cia³a, umieœciÌ na szalce Petriego, a ona bêdzie prowadzi³a w³asne ¿ycie: poradzi sobie ze œrodowiskiem, uroœnie, rozmno¿y siê i stworzy spo³ecznoœÌ wraz z innymi komórkami. W ludzkim ciele zajmujemy siê ogromn¹ spo³ecznoœci¹ komórek pracuj¹cych razem w harmonii. W kulturalnym zag³êbiu komórki zachowuj¹ siê jak indywidualne byty. Jednak¿e komórki w ciele s³u¿¹ jako spo³ecznoœÌ; ¿adna z nich nie mo¿e robiÌ sobie co jej siê ¿ywnie podoba, bo wtedy spójnoœÌ grupy ulegnie rozpadowi. Dlatego komórki znajduj¹ce siê w jednej spo³ecznoœci nabywaj¹ centraln¹ inteligencjê, która zwi¹zana jest z koordynowaniem dzia³alnoœci indywidualnych komórek w grupie. Komórki wydaj¹ siê podporz¹dkowywaÌ temu centralnemu g³osowi. Ludzki organizm jest spo³ecznoœci¹ sk³adaj¹c¹ siê z ponad piêÌdziesiêciu trylionów komórek dzia³aj¹cych zgodnie i w harmonii, d¹¿¹cych do dostosowania siê do próœb i poleceù centralnego g³osu. A jest to centralny g³os, który nabywa i uczy siê percepcji, z któr¹ musimy siê borykaÌ przez ca³e nasze ¿ycie.

Istniej¹ trzy Ÿród³a percepcji kontroluj¹cych ¿ycie. ród³em numer jeden jest genetyka, która utrzymuje instynkty wspólne dla wszystkich ludzi, podstawowe sprawy takie jak automatyczne wyci¹gniêcie rêki z ognia. Drugi zestaw percepcji wywodzi siê z podœwiadomego umys³u, czyli czêœci kontroluj¹cej wszystkie funkcje, o których nie musimy myœleÌ. Gdy raz nauczysz siê chodziÌ, program kontroluj¹cy chodzenie stanie siê czêœci¹ podœwiadomego umys³u. Wystarczy, ¿e chcesz gdzieœ iœÌ i mózg sam skoordynuje zachowanie. Trzecim Ÿród³em percepcji jest œwiadomy umys³. Œwiadomy umys³ mo¿e przepisaÌ któryœ z podstawowych programów, które naby³eœ, a ty mo¿esz nawet wróciÌ i zmieniÌ dzia³alnoœÌ genetyczn¹. Œwiadomy umys³ jest unikalny dlatego, ¿e mo¿e zmieniÌ ca³¹ historiê percepcji, by w ten sposób mieÌ wp³yw na ró¿ne zachowania i style ¿ycia.

Jak dzieci siĂŞ uczÂą

W ludzkim rozwoju, gdy plemnik i komórka jajowa ³¹cz¹ siê ze sob¹, ich los jest przypuszczalnie kontrolowany przez odziedziczone geny. Rola kobiety w embrionalnej fazie rozwoju zosta³a ograniczona do ¿ywienia p³odu komponentami krwi dostarczanymi przez pêpowinê do p³odu. Krew kobiety zawiera jednak o wiele wiêcej, ni¿ tylko od¿ywkê. Krew zawiera tak¿e mnóstwo cz¹steczek informacyjnych, takich jak hormony i emocjonalne substancje chemiczne. Matka zawsze dostosowuje swoj¹ fizjologiê i emocje, by dzieliÌ je z wariantami ¿ycia. Gdy jej krew jest dostarczana przez ³o¿ysko bezpoœrednio do p³odu, wówczas p³ód doœwiadcza i odczuwa to samo, co matka. To wspania³y i inteligentny pomys³ Matki Natury. P³ód, gdy siê urodzi, bêdzie ¿y³ w tym samym œrodowisku, które postrzega jego matka, wiêc matka pomaga p³odowi "dostosowywaÌ" siê do aktualnych warunków panuj¹cych na œwiecie. Jeœli matka postrzega œwiat jako zagro¿enie, wysy³a do p³odu zupe³nie inne sygna³y, ni¿ gdyby postrzega³a œwiat jako ciep³e, wspieraj¹ce miejsce.

Gdy hormony stresu przemierzaj¹ ³o¿ysko, wówczas maj¹ w p³odzie dok³adnie takie samo miejsce docelowe, jak w ciele matki. Powoduj¹ one, ¿e embrionalne naczynia krwionoœne kurcz¹ siê w trzewiach, wysy³aj¹c wiêcej krwi do peryferii i przygotowuj¹c p³ód do walki jako odpowiedzi. U rozwijaj¹cego siê p³odu bêdzie siê poprawia³ rozwój systemu miêœniowo-kostnego i cia³o bêdzie wiêksze, zaœ mózg bêdzie tak przygotowany, by skoordynowaÌ tak¹ [waleczn¹] odpowiedŸ. W naprawdê niesta³ym œwiecie matka wytworzy dziecko, które bêdzie mia³o wiele korzyœci, poniewa¿ jego zdolnoœÌ do bycia wojownikiem i przetrwania bêdzie znacznie wiêksza. Tak, geny kontroluj¹ rozwój cia³a, ale gdy poprawisz jakieœ organy i usuniesz inne, jest to oparte na strumieniu informacyjnych substancji chemicznych, które s¹ transportowane z krwi matki do ³o¿yska.

Obecnie wiadomo ju¿, ¿e gdy dziecko siê rodzi, jest w pe³ni podatne na doœwiadczanie prawie wszystkich emocji doros³ych. Noworodki mog¹ wyra¿aÌ wœciek³oœÌ, zazdroœÌ, gniew, mi³oœÌ i smutek. Okazuje siê, ¿e zarówno matka jak i ojciec w³aœciwie dostosowuj¹ i kszta³tuj¹ fizjologiê dziecka i jego zachowanie, by dostosowaÌ je do [otaczaj¹cego] œwiata. Jeœli rodzice zorientuj¹ siê, ¿e œwiat stwarza jakieœ problemy, wówczas ich dziecko bêdzie tym dotkniête. Na przyk³ad, gdy rodzice nie chc¹ dziecka, wówczas taka informacja, w formie emocjonalnej chemii, przedostaje siê do dziecka poprzez ³o¿ysko! P³ód ju¿ wie, ¿e nie ma zagwarantowanego wsparcia. Bardzo wa¿ne jest dla nas uœwiadomienie sobie faktu, ¿e tworzenie dziecka jest bardzo wa¿nym i dynamicznym procesem interakcyjnym, zachodz¹cym pomiêdzy rodzicami a p³odem. W istocie najnowsze rozumienie ludzkiej patologii wyraŸnie pokazuje, ¿e zagadnienia oddzia³uj¹ce na nas jako doros³ych, takie jak choroby sercowo-naczyniowe, nowotwór i oty³oœÌ maj¹ tak naprawdê swoje korzenie w oko³opojêciowych, embrionalnych i noworodkowych fazach ¿ycia. Warunki, w jakich rozwija siê dziecko znajduj¹ce siê w macicy, kszta³tuj¹ dziecko na ca³e ¿ycie pod wzglêdem zachowania i fizjologii.

Gdy dziecko rodzi siê, godzinami wpatruje siê w twarze swoich rodziców, usi³uj¹c odczytaÌ z nich emocje. Powód takiego zachowania jest bardzo wa¿ny - wyraz twarzy rodzica uczy niemowlê tego, jaki jest jego nowy œwiat. Gdy dziecko bada swój œwiat i napotka coœ "nowego", odczytuj¹c jednoczeœnie z twarzy rodzica zainteresowanie lub lêk, natychmiast uczy siê, ¿e tego czegoœ musi unikaÌ. Dziecko bêdzie siê cofa³o przed wszystkim, co rozpozna jako zagro¿enie, i jest to odpowiedŸ jak najbardziej prawid³owa dla jego ¿ycia. Przez takie stykanie siê [z nowymi rzeczami] i interakcje z nimi rodzice zaprogramowuj¹ odpowiedzi dziecka. Brak rodziców i takich interakcji prowadzi do problemów w rozwoju dziecka, zwanych zaburzeniami przywi¹zania. Takie dzieci maj¹ problem ze skupieniem siê i wykazuj¹ wyraŸne cechy podobne do zaburzenia zwanego deficytem uwagi (w psychologii i psychiatrii okreœla siê tak wyraŸne trudnoœci w utrzymaniu uwagi w po¿¹danym miejscu - przyp. Ivellios). Nauka udokumentowa³a to, ¿e odpowiedŸ na œwiat, któr¹ nabyliœmy od naszych rodziców, jest bardzo wa¿na w procesie kszta³towania naszej fizjologii, zdrowia i chorób, jakich mo¿emy doœwiadczyÌ w póŸniejszym ¿yciu.

Przystosowanie do spoÂłeczeĂąstwa

Oto jak dziecko uczy siê szybko dopasowywaÌ do spo³eczeùstwa: Mózg dziecka mo¿e z bardzo du¿¹ szybkoœci¹ pobieraÌ doœwiadczenia. Od momentu narodzin przez pierwsze szeœÌ lat ¿ycia szybkoœÌ uczenia siê jest bardzo du¿a. dzieci ucz¹ siê i przyswajaj¹ to, jak je traktujemy i jak im odpowiadamy. Poprzez hipnozê rozumiemy mo¿liwoœÌ pobrania informacji z czyjegoœ podœwiadomego umys³u, omijaj¹c przy tym umys³ œwiadomy. Dlaczego to jest takie istotne? W okresie od narodzin do szóstego roku ¿ycia mózg dziecka dzia³a w stanie hipnotycznego transu, wiêc wszystko, czego dziecko siê nauczy, pobierane jest [i zapisywane] do podœwiadomego umys³u. Podœwiadomy umys³ "zapisuje" i notorycznie odtwarza te programy. Pomyœl teraz o wszystkich regu³ach spo³eczeùstwa, o tym w jaki sposób ¿yjemy, o niuansach naszego jêzyka. Trzyletnie dziecko mo¿e nauczyÌ siê trzech ró¿nych jêzyków jednoczeœnie i nie pomieszaÌ przy tym ich gramatyki, s³ownictwa lub sk³adni. W wieku oœmiu lub dziewiêciu lat nauka nowego jêzyka jest ju¿ trudniejsza. Na czym polega ró¿nica? U szeœcioletniego dziecka œwiadomy umys³ nie jest jeszcze rozwiniêty, nie przeszkadza wiêc w programowaniu. Doœwiadczenia ¿yciowe s¹ pobierane [i zapisywane] bezpoœrednio do podœwiadomego umys³u. W tym czasie dziecko rozwija tak¿e pojêcie w³asnej to¿samoœci i te programy funkcjonuj¹ potem przez ca³e ¿ycie.

WÂładza umysÂłu

Jesteœmy potê¿ni i zdolni do robienia rzeczy, które nazywamy cudami. Cuda to tak naprawdê zdarzenia, których nauka jeszcze nie rozumie. Bardzo g³êbokie cuda zdarzaj¹ siê ka¿dego dnia. Na przyk³ad ktoœ ma raka i nagle u tej osoby zmienia siê postrzeganie i mo¿e ona doœwiadczyÌ spontanicznej remisji (z³agodzenia objawów/przebiegu choroby - przyp. Ivellios). Zmieniaj¹c swoje postrzeganie ¿ycia, przeprogramowuj¹ swoje komórki. Stanowi to wyra¿enie epigenetycznych mechanizmów, procesów molekularnych, które oddaj¹ w³adzê osobie. Nowa nauka, zamiast postrzegaÌ nas jako "ofiary komórek", zauwa¿a w³adzê, pozwalaj¹c¹ nam kontrolowaÌ komórki.

W ciÂągu historii byÂło wiele relacji o ujawnianiu wÂładzy [bÂądÂź siÂły] naszych myÂśli. Efekt placebo jest tak naprawdĂŞ "efektem postrzegania". JeÂśli sÂądzisz, Âże coÂś ci pomoÂże, to sama wiara moÂże doprowadziĂŚ do powstania procesu uzdrawiajÂącego. WÂśrĂłd najlepiej sprzedajÂących siĂŞ lekĂłw na rynku znajdujÂą siĂŞ leki typu SSRI (grupa psychoanaleptycznych lekĂłw antydepresyjnych - przyp. Ivellios) - takie jak Prozac czy Zoloft - ktĂłre, jak ujawniÂły przedsiĂŞbiorstwa farmaceutyczne za poÂśrednictwem organizacji Freedom of Information Act, dziaÂłajÂą nie lepiej niÂż efekt placebo. Efekt placebo polega na tym, Âże tak naprawdĂŞ nie bierzemy Âżadnych korzyÂści z zaÂżywania czegoÂś, jest to poglÂąd mĂłwiÂący, Âże wiara moÂże kontrolowaĂŚ naszÂą biologiĂŞ i fizjologiĂŞ. I faktycznie, obecnie zakÂłada siĂŞ, Âże okoÂło jednej trzeciej wszystkich medycznych metod uzdrawiania, w tym chirurgia, opera swoje dziaÂłanie wÂłaÂśnie na efekcie placebo.

Tym, co jest najwaÂżniejsze i co zostawiliÂśmy poza naszym wyobraÂżeniem, jest rĂłwny i przeciwny efekt, zwany "efektem nocebo". Zachodzi on wĂłwczas, gdy negatywna myÂśl lub wiara uÂżywana jest do ksztaÂłtowania naszej biologii. Na przykÂład gdy jakiÂś profesor, doktor medycyny czy inny specjalista powie ci, Âże umrzesz w ciÂągu trzech miesiĂŞcy i ty w to uwierzysz, moÂżesz wtedy ustawiĂŚ datĂŞ w swoim postrzeÂżeniowym zegarze, potem zaczynasz uwalniaĂŚ siĂŞ od Âżycia i umierasz w ciÂągu trzech miesiĂŞcy. Zasadniczo placebo i nocebo sÂą dwiema stronami tego samego medalu i po prostu reprezentujÂą skutek dziaÂłania percepcji.

Tutaj jednak pojawia siĂŞ pewien problem: Âświadomy umysÂł moÂże przetworzyĂŚ okoÂło czterdziestu bitĂłw danych na sekundĂŞ, ale podÂświadomy umysÂł moÂże w tej samej sekundzie przetworzyĂŚ czterdzieÂści milionĂłw bitĂłw danych. Odniesienie jest proste. PodÂświadomy umysÂł jako procesor informacji jest milion razy potĂŞÂżniejszy od umysÂłu Âświadomego. Wszyscy wierzymy, Âże prowadzimy nasze Âżycie uÂżywajÂąc Âświadomego umysÂłu. Oto, czego chcĂŞ od Âżycia. ChcĂŞ czyniĂŚ te wszystkie cudowne rzeczy. JeÂśli nasze Âżycie nie wyglÂąda tak jak byÂśmy chcieli, to skutkiem tego jest tendencja do wmawiania sobie "Nie mogĂŞ dostaĂŚ tego, czego chcĂŞ, Âświat mi tego nie daje". Przyjmujemy wĂłwczas rolĂŞ ofiary. Nowe wglÂądy zupeÂłnie zrewolucjonizowaÂły ten poglÂąd. Teraz poznajemy, Âże 95% do 99% naszej kognitywnej dziaÂłalnoÂści pochodzi z podÂświadomego umysÂłu, a mniej niÂż 5% pochodzi lub jest kontrolowane przez Âświadomy umysÂł.

Kiedy potwierdzamy coœ lub myœlimy pozytywnie, u¿ywamy wówczas ma³ego procesora, który ma mniej ni¿ 5% wp³ywu [na nasze ¿ycie], co oznacza, ¿e musimy byc zale¿ni od si³y naszej woli, by móc opanowaÌ podœwiadomy umys³. To jest prawie niemo¿liwe do wykonania, poniewa¿ momentalnie anga¿ujemy nasze ga³ki oczne, automatycznie powracamy do wstêpnie wyznaczonych programów, które s¹ zapisane w naszym podœwiadomym umyœle. Pozytywne myœlenie samo w sobie jest dobre, lepsze ni¿ negatywne myœlenie, gdy jednak jesteœ zaanga¿owany w pozytywne myœlenie u¿ywaj¹c œwiadomego umys³u, podœwiadomy umys³ wraz ze swoimi ograniczeniami i samosabotuj¹cymi programami wci¹¿ pracuje! W konsekwencji tego pozytywne myœlenie nie polepsza sytuacji u wiêkszoœci ludzi.

Nie jest prawd¹, ¿e œwiadomy umys³ nie jest potê¿ny, poniewa¿ mo¿e on w ludzkim ciele przeprowadziÌ ka¿de dzia³anie. Myœleliœmy [do niedawna], ¿e mo¿e on tylko sterowaÌ dobrowolnym systemem - szkieletowymi miêœniami, rêkami i nogami. Jogini pokazali jednak, ¿e œwiadomy umys³ mo¿e zmieniaÌ temperaturê cia³a, ciœnienie krwi i szybkoœÌ bicia serca. Œwiadomy umys³, jeœli skupi siê na jakiejœ czêœci cia³a lub funkcji, to mo¿e j¹ kontrolowaÌ. Jednak¿e œwiadomy umys³, bêd¹c ma³ym procesorkiem (40 bitów na sekundê), nie mo¿e kontrolowaÌ jednoczeœnie tak wielu rzeczy, jak podœwiadomy umys³, przetwarzaj¹cy 40 milionów bitów na sekundê.

WiêkszoœÌ ludzi prawie nie u¿ywa œwiadomego umys³u. Prowadz¹ swoj¹ egzystencjê z dnia na dzieù, u¿ywaj¹c programów zgromadzonych w ich podœwiadomym umyœle. Jakie programy uruchamia ów podœwiadomy umys³? Odpowiedziami s¹ wymagane programy, które zosta³y w nim zapisane. ¯adnych wariacji w temacie. To, czego siê nauczyliœmy, bêdzie nami sterowa³o przez ca³e ¿ycie, chyba ¿e wejdziemy do podœwiadomego umys³u i przepiszemy program. Œwiadomy umys³ czêsto zapomina programy pochodz¹ce z podœwiadomego umys³u, poniewa¿ umys³y œwiadomy i podœwiadomy dzia³aj¹ równoczeœnie: jeden nie obserwuje drugiego. Czy wiêc to, ¿e nie dostajê w ¿yciu tego czego chcê, jest spowodowane tym, ¿e wszechœwiat mi tego nie daje, czy raczej tym, ¿e niweczê sam siebie? Prawie nieuchronnie sabotujemy sami siebie przez ograniczenia programów zgromadzonych w naszym podœwiadomym umyœle.

Czy musimy wróciÌ i zidentyfikowaÌ, w jaki sposób nast¹pi³o podœwiadome programowanie? Absolutnie nie. Podœwiadomy umys³ nie zna przysz³oœci ani przesz³oœci. On przez ca³y czas obs³uguje obecn¹ chwilê. Przychodzi sygna³ ze œrodowiska, który naciska receptor, który anga¿uje wykonawcê, który wtedy koordynuje odpowiedŸ. To jest podœwiadomy umys³. Nie ma tam nikogo. Nie ma nikogo, który rozmawia³by lub negocjowa³ z podœwiadomym umys³em. Musimy znaleŸÌ inny sposób dzia³ania i wp³ywania na programy zgromadzone w podœwiadomym umyœle. Jedn¹ z propozycji jest coœ, co buddyœci nazywaj¹ si³¹ umys³u - bycie w pe³ni œwiadomym przez ca³y czas i podejmowanie decyzji z u¿yciem twórczego umys³u, nie zaœ z pomoc¹ na³ogowego podœwiadomego umys³u. wszystkie Œcie¿ki Jogi dostarczaj¹ ró¿nych takich praktyk. Inna propozycja zawiera kliniczn¹ hipnoterapiê i nowe pole rozmaitych modalnoœci, które s¹ nazywane "psychologi¹ energii", sposobami identyfikowania i przepisywania programów wiary w naszych podœwiadomych umys³ach.

Przyjmowanie osobistej odpowiedzialnoÂści

Nowa biologia jest bardzo wa¿na, poniewa¿ pokazuje nam, dlaczego brakuje nam osobistej odpowiedzialnoœci, dlaczego nie poznajemy jak silni jesteœmy w kontrolowaniu naszego ¿ycia i tego co siê dzieje w naszym œwiecie, dlaczego jesteœmy na œcie¿ce prowadz¹cej do wymarcia i dlaczego nasz œwiat siê rozpada. Niszczymy œrodowisko. Jesteœmy w kryzysie wszystkiego, w tym w kryzysie zdrowia. Lêki, których doœwiadczamy, pog³êbiaj¹ kryzys ochrony zdrowia, poniewa¿ nasze lêki wywo³uj¹ ochronne odpowiedzi, które hamuj¹ mechanizmy wzrostu i funkcje systemu immunologicznego. Znajdujemy siê w eskaluj¹cym cyklu lêku i chorego zdrowia. To nas musi obudziÌ. To nas stawia na nogi jako osoby, po to ¿ebyœmy przyznali siê wreszcie do tego, kim jesteœmy.

Nowe nauki o epigenetyce i mechanizmach kwantowych rozpoznaj¹ wa¿n¹ rolê niewidocznych pól w kontrolowaniu ¿ycia, wliczaj¹c w to myœli i energie, które przyczyniaj¹ siê do naszej rzeczywistoœci. Te nowe œwiadomoœci zmieniaj¹ nasz stary œwiatopogl¹d. Teraz wiemy, ¿e kontrolujemy nasze geny. Kontrolujemy nasze ¿ycie. Nasze myœli s¹ prawdziwe i namacalne. One wp³ywaj¹ na nasz¹ fizjologiê. Fizycy zaczynaj¹ teraz rozpoznawaÌ, ¿e wszechœwiat jest budowl¹ umys³ow¹. Wiedz¹c te rzeczy, stajemy siê silniejsi. Programy w naszych podœwiadomych umys³ach s¹ zgromadzone jako ¿ycie, którego doœwiadczamy. To, co musimy zrobiÌ, to przejrzeÌ nasze ¿ycie i zidentyfikowaÌ to, co chcemy w nim zmieniÌ. Rzeczy, dla których siê staramy a które nie dzia³aj¹, s¹ odbiciem podœwiadomego programu, który niweczy nasze wysi³ki, by siê do niego dostaÌ. Nie musimy do niego wracaÌ i dowiadywaÌ siê, jak nabyliœmy ten program; by³oby to równoznaczne z zabiciem "pos³aùca" przez "wiadomoœÌ" (wynikanie nabycia podœwiadomego programu). Mimo i¿ mo¿emy przepisaÌ podœwiadome programy, u¿ywaj¹c rozmaitych metod ¿eby to zrobiÌ, tak naprawdê jesteœmy ofiarami naszych podœwiadomych umys³ów. Nie jesteœmy ofiarami œwiata czy naszych w³asnych systemów wiary. Gdy oczyszczamy te œcie¿ki, stajemy siê silniejsi. Wtedy i tylko wtedy bêdziemy mogli prawdopodobnie doœwiadczyÌ tego, co Jezus uj¹³ tymi s³owy: "Bêdziesz móg³ uczyniÌ te wszystkie cuda nawet lepiej ni¿ ja, jeœli tylko uwierzysz, ¿e mo¿esz".

Musisz uœwiadomiÌ sobie coœ, co równie¿ i ja sobie uœwiadomi³em. To nie jest tylko nabywanie œwiadomoœci w moim œwiadomym umyœle, to tak naprawdê stosowanie tej œwiadomoœci w moim ¿yciu, co powoduje zmianê. Kiedy umys³ mo¿e nas tam poprowadziÌ, to musimy coœ zrobiÌ, by zamanifestowaÌ magiê w naszym ¿yciu. Byliœmy w desperackim wyœcigu do zmiany tego, kim jesteœmy i czym jesteœmy, by móc wprowadziÌ nasze œrodowisko i nasz¹ planetê spowrotem w stan harmonii, i przyci¹gn¹Ì spowrotem nasze szanse przetrwania. Wszyscy jesteœmy komórkami wiêkszego organizmu, zwanego ludzkoœci¹. Gdy posi¹dziemy t¹ wiarê, zaczniemy siê wspieraÌ, zamiast nawzajem siê zabijaÌ. Nasza przysz³oœÌ le¿y w poznaniu, ¿e jesteœmy du¿o wiêksi jako ca³oœÌ [jako spo³ecznoœÌ], ni¿ jako pojedyncze osoby.

Pomyœl o tym w ten sposób: pod twoj¹ skór¹ w harmonii w bardzo zamkniêtym œrodowisku ¿yje piêÌdziesi¹t trylionów komórek. Te komórki s¹ bardzo inteligentne. Zawsze spogl¹daliœmy na wszystko bardziej jako istoty mniej inteligentne ni¿ jako ludzie. To jest nasza arogancka duma i bêdzie nas ona sporo kosztowaÌ. Jeœli potrafisz zajrzeÌ do wnêtrza cia³a i zobaczyÌ te tryliony komórek ¿yj¹cych w harmonii, musisz wiedzieÌ jedno: ka¿da z tych komórek jest czuj¹c¹ istot¹, tak samo jak ka¿dy z nas. ¯ycie i praca ka¿dej komórki musz¹ wspieraÌ t¹ spo³ecznoœÌ. S¹ regu³y i regulacje. Komórki dostaj¹ zaopatrzenie. Opiekuj¹ siê zdrowiem poprzez system immunologiczny. Œmieci usuwaj¹ poprzez system wydalniczy. System trawienny dostarcza im pokarmu. Wewn¹trz naszych cia³ ¿yj¹ spo³eczeùstwa sk³adaj¹ce siê z trylionów osób, które mog¹ prosperowaÌ bêd¹c w dobrym zdrowiu, obecnie jednak kilka miliardów ludzi na naszej planecie ¿yje tak bardzo poza balansem, ¿e powoduje to niszczenie naszego œrodowiska.

To zrozumienie cofa nas do epoki mistycznej wiary, która g³osi³a, ¿e "OdpowiedŸ znajduje siê wewn¹trz". Jeœli chcemy zrozumieÌ, jak zbudowaÌ populacjê licz¹c¹ kilka miliardów ludzi na naszej planecie, wówczas odpowiedŸ znajdziemy pod nasz¹ skór¹. Ludzie rozwijaj¹ siê. LudzkoœÌ uzupe³nia siê jako wieloosobowa spo³ecznoœÌ i w pewnej chwili zorientujemy siê, ¿e walcz¹c z innymi walczymy sami z sob¹. LudzkoœÌ to jedno cia³o zawieraj¹ce komórki i ka¿dy z nas w tej strukturze jest komórk¹. Gdy to zrozumiemy, powinniœmy przestaÌ siê krzywdziÌ i zacz¹Ì organizowaÌ siê w strukturê spo³eczn¹, która odzwierciedla to, co siê dzieje wewn¹trz ludzkiego cia³a. Gdy dojdziemy do tego punktu, Ziemia uzupe³ni swój rozwój jako pojedyncza ¿ywa komórka. Jaka jest nasza rola w tej ¿ywej komórce Ziemi? Jesteœmy ekwiwalentami bia³ek w b³onie komórkowej Ziemi. Jesteœmy bia³kowymi "receptorami" na powierzchni Ziemi, które otrzymuj¹ sygna³y ze œrodowiska, oraz "wykonawcami" bia³ek, które zajmuj¹ siê kontrol¹ ekspresji planety!

Zagubiliœmy nasze oryginalne okreœlenie misji. Pierwotni mieszkaùcy, którzy tu s¹, przypominaj¹ nam, ¿e jesteœmy ogrodnikami i tym, czego dokonaliœmy do tej pory, jest niszczenie Ogrodu. Poniewa¿ jednak wci¹¿ siê rozwijamy, zaczynamy poznawaÌ si³ê naszej œwiadomoœci. Musimy zorganizowaÌ nasze ¿ycie ju¿ teraz, by móc je zaplanowaÌ nastêpnym razem. Mo¿emy stworzyÌ na tej planecie zupe³nie odmienne doœwiadczenie. Gdy planeta uzupe³ni swój rozwój, stanie siê indywidualn¹ ¿yw¹ komórk¹. Historia ewolucji pokazuje, ¿e poziom rozwoju zawsze siê uzupe³nia, do³¹cza siê do innych podobnych bytów i razem z nimi tworzy potê¿niejsz¹ strukturê spo³eczn¹. Dlatego, uprzedzam, zaczniemy w tym czasie wzajemnie oddzia³ywaÌ z innymi ziemiami, innymi komórkami znajduj¹cymi siê w przestrzeni i zaczniemy tworzyÌ du¿¹ macierz ¿ycia komórek jako planety, które tworz¹ wszechœwiat. Przed nami wielka nadzieja i mo¿liwoœÌ. ¯yjemy w bardzo przyjaznym ogrodzie, ogrodzie, który powinien wspieraÌ wszystkich nas, ogrodzie, w którym mo¿emy cieszyÌ siê ¿yciem i pokojem, pomyœlnoœci¹ i szczêœciem.

Bruce Lipton
TÂłumaczenie i opracowanie: Ivellios

Od t³umacza: Jest to ostatnia czêœÌ trzyczêœciowej prezentacji dŸwiêkowej autorstwa Bruce'a Lipton'a, wydanej na oœmiu p³ytach CD przez wydawnictwo Sounds True (www.soundstrue.com).

ÂŹrĂłdÂło: http://www.paranormalium.pl/730,40,artykul.html

Serwis Paranormalium.pl jest licencjonowany na warunkach Creative Commons. MoÂżesz wykorzystywaĂŚ wszelkie materiaÂły pod warunkiem podania ich autora i ÂźrĂłdÂła jako serwisu www.paranormalium.pl

[east]

PodÂświadomy umysÂł naprawdĂŞ jest taÂśmowym graczem. W podÂświadomym umyÂśle, przeglÂądajÂącym behawioralne taÂśmy, nie ma Âżadnego bytu obserwujÂącego

Dlatego  to , co moÂżna zrobiĂŚ i co Pan Lipton wÂłaÂśnie czyni, to jest Obserwacja tego umysÂłu podÂświadomego. Jego identyfikacja i poddanie Âświadomej obserwacji. To wÂłaÂśnie jest buddyjska droga na ktĂłrÂą siĂŞ póŸniej powoÂłuje

Po pierwsze, moÂżemy staĂŚ siĂŞ bardziej Âświadomi i mniej polegaĂŚ na zautomatyzowanych podÂświadomych programach. BĂŞdÂąc w peÂłni Âświadomi, stajemy siĂŞ bardziej mistrzami naszych losĂłw, niÂż "ofiarami" naszych programĂłw. ta ÂścieÂżka podobna jest do buddyjskiej uwaÂżnoÂści oddychania (po angielsku "mindfulness")

zatem jest to uwaÂżna Obserwacja umysÂłu . Przez KOGO ? Lipton nazywa tego kogoÂś "umysÂłem Âświadomym". Lecz jednoczeÂśnie zauwaÂża , Âże :

WiêkszoœÌ ludzi prawie nie u¿ywa œwiadomego umys³u. Prowadz¹ swoj¹ egzystencjê z dnia na dzieù, u¿ywaj¹c programów zgromadzonych w ich podœwiadomym umyœle. Jakie programy uruchamia ów podœwiadomy umys³? Odpowiedziami s¹ wymagane programy, które zosta³y w nim zapisane. ¯adnych wariacji w temacie. To, czego siê nauczyliœmy, bêdzie nami sterowa³o przez ca³e ¿ycie, chyba ¿e wejdziemy do podœwiadomego umys³u i przepiszemy program. Œwiadomy umys³ czêsto zapomina programy pochodz¹ce z podœwiadomego umys³u, poniewa¿ umys³y œwiadomy i podœwiadomy dzia³aj¹ równoczeœnie: jeden nie obserwuje drugiego

Czyli, Âże umysÂł Âświadomy ( stanowiÂący wg Litopna  okoÂło 5% umysÂłu jako takiego ) , moÂże byĂŚ kompletnie opanowany , zupeÂłnie wchÂłoniĂŞty przez umysÂł podÂświadomy. Najpierw naleÂżaÂłoby wyekstrahowaĂŚ ten ÂŚWIADOMY UMYSÂŁ , spowodowaĂŚ jego uniezaleÂżnienie siĂŞ , oddzielenie siĂŞ od swojego potĂŞÂżnego brata.
Dopiero wĂłwczas :

ÂŚwiadomy umysÂł, jeÂśli skupi siĂŞ na jakiejÂś czĂŞÂści ciaÂła lub funkcji, to moÂże jÂą kontrolowaĂŚ. JednakÂże Âświadomy umysÂł, bĂŞdÂąc maÂłym procesorkiem (40 bitĂłw na sekundĂŞ), nie moÂże kontrolowaĂŚ jednoczeÂśnie tak wielu rzeczy, jak podÂświadomy umysÂł, przetwarzajÂący 40 milionĂłw bitĂłw na sekundĂŞ.

Jaka jest wiĂŞc brama do tego Wielkiego Brata ?  Jak go opanowaĂŚ. Ano przez tÂą samÂą bramĂŞ, ktĂłrÂą postulujÂą inni nauczyciele, tacy ,jak Eckhart Tolle, albo Buddha , przez PotĂŞgĂŞ TeraÂźniejszoÂści :

Podœwiadomy umys³ nie zna przysz³oœci ani przesz³oœci. On przez ca³y czas obs³uguje obecn¹ chwilê. ( ...) Musimy znaleŸÌ inny sposób dzia³ania i wp³ywania na programy zgromadzone w podœwiadomym umyœle. Jedn¹ z propozycji jest coœ, co buddyœci nazywaj¹ si³¹ umys³u - bycie w pe³ni œwiadomym przez ca³y czas i podejmowanie decyzji z u¿yciem twórczego umys³u, nie zaœ z pomoc¹ na³ogowego podœwiadomego umys³u.

To, co musimy zrobiĂŚ, to przejrzeĂŚ nasze Âżycie i zidentyfikowaĂŚ to, co chcemy w nim zmieniĂŚ.

OK, ale  JAK ?
I tutaj z pomocÂą znowu idzie samoobserwacja, uwaÂżna ObecnoœÌ "w tle" dziaÂłajÂącego umysÂłu podÂświadomego. WejœÌ tam trzeba niepostrzeÂżenie, nie jako czynnik, ktĂłry na si³ê usiÂłuje coÂś zmieniĂŚ, gdyÂż wĂłwczas jego moc obliczeniowa bĂŞdzie zbyt sÂłaba by  wygraĂŚ z dominujÂącym bratem. Nie jako rywal, ale wspó³istniejÂąca  ÂświadomoœÌ, jako akceptujÂący to , co JEST ( co nie oznacza bynajmniej poparcia ) OBSERWATOR, .
Niezauwa¿enie wprowadzamy JAKOŒCIOW¥ zmianê do PROGRAMU wykonawczego w umyœle podœwiadomym poprzez uœwiadamianie mu swoj¹ ¿yczliw¹, ciep³¹ obecnoœci¹ , tego ,¿e :

Wszyscy jesteœmy komórkami wiêkszego organizmu, zwanego ludzkoœci¹. Gdy posi¹dziemy t¹ wiarê, zaczniemy siê wspieraÌ, zamiast nawzajem siê zabijaÌ. Nasza przysz³oœÌ le¿y w poznaniu, ¿e jesteœmy du¿o wiêksi jako ca³oœÌ [jako spo³ecznoœÌ], ni¿ jako pojedyncze osoby.

Zmiana postrzegania nastÂąpi wobec niewzruszonej  " dyscyplinie" umysÂłu Âświadomego, ktĂłry nie da siĂŞ sprowokowaĂŚ do walki . O owej dyscyplinie wspominaÂł Carlos Castaneda opisujÂąc indiaĂąskich szamanĂłw. Wraz ze zrozumieniem, czyli "odzyskaniem" podÂświadomego umysÂłu nastÂąpi zrozumienie na poziomie caÂłego spoÂłeczeĂąstwa tego, Âże

LudzkoœÌ uzupe³nia siê jako wieloosobowa spo³ecznoœÌ i w pewnej chwili zorientujemy siê, ¿e walcz¹c z innymi walczymy sami z sob¹. LudzkoœÌ to jedno cia³o zawieraj¹ce komórki i ka¿dy z nas w tej strukturze jest komórk¹. Gdy to zrozumiemy, powinniœmy przestaÌ siê krzywdziÌ i zacz¹Ì organizowaÌ siê w strukturê spo³eczn¹, która odzwierciedla to, co siê dzieje wewn¹trz ludzkiego cia³a. Gdy dojdziemy do tego punktu, Ziemia uzupe³ni swój rozwój jako pojedyncza ¿ywa komórka. Jaka jest nasza rola w tej ¿ywej komórce Ziemi? Jesteœmy ekwiwalentami bia³ek w b³onie komórkowej Ziemi. Jesteœmy bia³kowymi "receptorami" na powierzchni Ziemi, które otrzymuj¹ sygna³y ze œrodowiska, oraz "wykonawcami" bia³ek, które zajmuj¹ siê kontrol¹ ekspresji planety!

DziĂŞkujĂŞ Ci Leszko za ten pouczajÂący tekst.
Z tylu ró¿nych  ÂźrĂłdeÂł  pÂłynie ta sama nauka , Âże nie sposĂłb jest jÂą zignorowaĂŚ. GdzieÂś w zamierzchÂłej przeszÂłoÂści ktoÂś ( taki jak Budda, czy Jezus ) poruszyÂł kamieĂą, ktĂłry dzisiaj przemienia siĂŞ w lawinĂŞ i porywa w swĂłj taniec coraz wiĂŞcej i wiĂŞcej ludzkich kamykĂłw takich, jak ja sam.

[radoslaw]

UmysÂł, rozwĂłj i materia

         

Jeœli istnienie tego, co nazywane jest "wspó³zale¿noœci¹ cia³a i umys³u" - które leg³o u podstaw rozwoju wielkiego przemys³u medycyny komplementarnej i sta³o siê zarazem impulsem do nowego sposobu myœlenia - jest dla Ciebie czczym gadaniem, usi¹dŸ wygodnie i czytaj dalej.

Nowe nauki, jak fizyka kwantowa oraz epigenetyka kompletnie zrewolucjonizowaÂły nasze rozumienie zwiÂązku miĂŞdzy umysÂłem i materiÂą, rzucajÂąc rĂŞkawicĂŞ uznanym naukowym teoriom zachĂŞcajÂąc do caÂłkowitego przewartoÂściowania Âżycia, jakie znamy.
Jedn¹ ze œwietlanych postaci, która siê wy³oni³a z nurtu tych dwóch nauk, jest dr. Bruce Lipton - biolog komórkowy i zarazem autor bestsellera - którego ksi¹¿ka "Biologia Przekonania" (The Biology of Belief) zosta³a uznana za Najlepsz¹ Naukow¹ Ksi¹¿kê 2006 roku.

Lipton uwaÂża, Âże kluczowe dla przeÂłomu myÂślowego w obrĂŞbie Âświatka naukowego byÂło rozpoczĂŞcie badaĂą nad funkcjonowaniem genĂłw.

Bruce Lipton: Stare widzenie rzeczy zak³ada³o, ¿e geny siê samokontroluj¹ (w³¹czaj¹ i wy³¹czaj¹). Ale nowe wyniki badaù pokazuj¹, ¿e w genach nie istnieje funkcja w³¹czania i wy³¹czania, albowiem s¹ one same w sobie matryc¹ (ang: blueprint) do tworzenia protein, które z kolei s¹ budulcem, która nadaje kszta³t ca³ej strukturze.

Donios³oœÌ tej zmiany przekonaù jest ogromna w takim sensie, ¿e dotychczasowe pogl¹dy sprowadza³y nas do roli ofiary biologii. Nowe nauki ukazuj¹ nas jako mistrzów naszej biologii.
Autorem starego poglÂądu byÂł Francis Crick, ktĂłry wraz z Jamesem Watsonem odkodowaÂł strukturĂŞ czÂąstki DNA w 1953 r. W oparciu o eksperymenty, ktĂłre zostaÂły wyjĂŞte z pewnego kontekstu, ale wspieraÂły to, o czym obaj panowie myÂśleli, Crick zachwyciÂł siĂŞ przekonaniem, Âże DNA kontroluje Âżycie. Crick sformuÂłowaÂł to, co uznaje siĂŞ w literaturze jako "podstawowy dogmat" - Âże DNA rzÂądzi.

Kluczowe jednak jest to, Âże to byÂła jedynie hipoteza. Nigdy nie zostaÂła naukowo potwierdzona, ale wszyscy jÂą uznali, albowiem takowe przekonanie juÂż istniaÂło - Âże wÂłaÂśnie geny mogÂą byĂŚ tym, co kontroluje Âżycie. WiĂŞc kiedy wyniki wydawaÂły siĂŞ to potwierdzaĂŚ, Âłatwo byÂło przyj¹Ì, Âże tak wÂłaÂśnie jest. (Lipton, ktĂłry wykÂładaÂł biologiĂŞ komĂłrkowÂą na University of Wisconsin’s School of Medicine byÂł jednym z tysiĂŞcy nauczycieli, ktĂłrzy wykÂładali tĂŞ teoriĂŞ).

Ten dogmat sta³ siê tak podstawowym we wspó³czesnej biologii, jakby by³ wyryty w kamieniu. By³ swojego rodzaju odpowiednikiem Dziesiêciu Przykazaù.
W za³o¿eniach dogmatu - jak powstaje ¿ycie - DNA plasowa³a siê wysoko na górze, zaœ nastêpn¹ pozycjê za nim zajmowa³em RNA - krótkotrwa³a "xerokopia" DNA. Wszelako nowe rozumienie tego, jak dzia³aj¹ geny, uznajê tê hipotezê za b³êdn¹, albowiem geny s¹ matryc¹, która jest sczytywana.

Przez 90% naszego czasu kierujemy siĂŞ automatycznym procesorem

Succeed Magazine: Sczytywana przez kogo?

Bruce Lipton: W rzeczy samej. To byÂło pytanie. Niespodziewanie nacisk zostaÂł poÂłoÂżony gdzie indziej i powstaÂło pytanie: kto u diabÂła to sczytuje? WyszÂło na jaw, Âże czytnikiem jest umysÂł. UmysÂł objawiÂł siĂŞ jako wszechmocny kontrahent ciaÂła. To umysÂł mĂłwi komĂłrkom, czego bĂŞdzie potrzebowaÂł i komĂłrki siĂŞ komunikujÂą z matrycÂą - DNA - i tworzÂą to, czego umysÂł oczekuje.

SM: Czy to nadaje nowego wymiaru pozytywnemu myÂśleniu?

BL: Nie.
Ludzie czêsto s³ysz¹ o "myœleniu pozytywnym, ale kiedy przychodzi co do czego, to widz¹, ¿e to nie dzia³a, albowiem czegoœ w ich dzia³aniu brakuje. Co prawda umys³ struje biologi¹, ale wa¿nym jest, by pamiêtaÌ, ¿e mamy dwie czêœci naszego umys³u - œwiadomoœÌ i podœwiadomoœÌ - i ¿e istniej¹ bardzo zasadnicze ró¿nice pomiêdzy tymi obiema czêœciami.

gdy dochodzi do przetwarzania informacji, to podœwiadomoœÌ jest milion razy silniejsza, ni¿ œwiadomoœÌ
neuro-badacze obliczyli, Âże umysÂł Âświadomy pracuje przez najwyÂżej 5% czasu naszego dnia. Tak wiĂŞc przez 95% czasu dnia (dla wiĂŞkszoÂści  ludzi bĂŞdzie to nawet 99%) kierujemy swoim Âżyciem z pozycji automatycznego procesora, jakim jest podÂświadomoœÌ.

SM: Zanim pociÂągniemy ten wÂątek dalej - czy istnieje jakiÂś twardy dowĂłd na to, Âże to umysÂł jest Panem Kontroli nad ciaÂłem?

BL:  Jest statystycznie udowodnione, Âże jedna trzecia przypadkĂłw wyleczenia (w³¹czywszy w to operacje) jest spowodowana efektem placebo, ktĂłre jest przeciwieĂąstwem medycznej interwencji. To znaczy,  Âże jeÂśli ktoÂś weÂźmie cukrowÂą tabletkĂŞ, myÂślÂąc, Âże jest to przepisany mu lek, ktĂłry ma uleczyĂŚ jego przypadÂłoœÌ, to w co trzecim przypadku osoba ta wyzdrowieje.
To naukowo uznany fakt, o ktĂłrym uczy siĂŞ w szkoÂłach medycznych, a tak naprawdĂŞ wskazuje on na to, Âże postrzeganie i przekonanie mogÂą spowodowaĂŚ wyleczenie, ktĂłre to proces jest przypisany naszemu ciaÂłu. Wszyscy zostaliÂśmy wyposaÂżeni w tĂŞ wrodzonÂą nam umiejĂŞtnoœÌ, ktĂłra jest nam dana od zarania ewolucji naszego gatunku, ale od wieku szeÂściu lat nasz umysÂł zaczyna zmieniaĂŚ nasze wzorce przekonaĂą o tym kim jesteÂśmy w otaczajÂącym nas Âświecie i w przytÂłaczajÂącej wiĂŞkszoÂści przypadkĂłw owe uwarunkowania zostajÂą "nadpisane"  na nasze wrodzone zdolnoÂści.
Przez pierwszych szeœÌ lat Âżycia nasz umysÂł jest  w stanie hipnotycznego transu - na poziomie aktywnoÂści mĂłzgu opisywanej EKG - i zapisuje doÂświadczenia na podobieĂąstwo magnetofonu. To bardzo waÂżna czêœÌ planu, jaki natura przygotowaÂła dla nowych uczestnikĂłw Âżycia, ktĂłrzy wchodzÂą do spoÂłecznoÂści, albowiem to dziĂŞki niemu moÂże ona "zaÂładowaĂŚ" (ang:download) program nadrzĂŞdny - jĂŞzyk, wzorce zachowaĂą itd.

Musimy zmieniĂŚ nasze przekonanie o tym, Âże jesteÂśmy ofiarami okolicznoÂści bĂŞdÂących poza naszÂą kontrolÂą

SM: Czy to znaczy, ¿e dziecko przed osi¹gniêciem szóstego roku ¿ycia ma zdolnoœÌ do samoleczenia?

BL: To znaczy, Âże jej istnienie nie zostaÂło naraÂżone na przekonanie, Âże nie moÂżna siĂŞ samodzielnie wyleczyĂŚ.

SM: Móg³by Pan rozwin¹Ì ten temat? Czym dok³adnie s¹ te programy, które zostaj¹ wgrane do naszego mózgu?

BL: Programem jest seria przekazów adresowanych do naszego mózgu. Mózg nieustannie skanuje otaczaj¹ce go œrodowisko za poœrednictwem zmys³ów. Umys³ czyta, co siê dzieje i sk³ada wszystkie powsta³e skojarzenia w szersze zrozumienie. Na przyk³ad: dla ciebie jest zrozumia³e, ¿e pomidor to skojarzenie koloru czerwonego i okr¹g³ego kszta³tu, ale pierwotnie pomidor nie jest postrzegany jako pomidor. Pomidor jest raczej zbiorem ró¿nych bodŸców, takich jak smak, faktura, czy wygl¹d.

SM: WracajÂąc do samoleczenia - w jaki sposĂłb zostajemy warunkowani tym negatywnym programem, ktĂłry nam mĂłwi, Âże nie moÂżemy siĂŞ sami uleczyĂŚ?

BL: PozwĂłl mi do tego wrĂłciĂŚ za chwilĂŞ. ChciaÂłbym jeszcze dodaĂŚ coÂś istotnego.
Dziecko w trakcie swojego rozwoju zauwaÂża, Âże ilekroĂŚ znajduje siĂŞ obok czegoÂś, co siĂŞ nazywa "wodÂą", jego rodzice zaczynajÂą siĂŞ dziwnie niepokoiĂŚ, czym sugerujÂą dziecku, Âże woda jest niebezpieczna. Zobacz, jak to przebiega i to nas doprowadzi z powrotem do tematu umiejĂŞtnoÂści samoleczenia.
Fakt jest taki, ¿e wszystkie dzieci od chwili narodzin potrafi¹ p³ywaÌ jak delfiny. Jak tylko wydostan¹ siê z kana³u rodnego pod wod¹, potrafi¹ p³ywaÌ. Wszyscy mamy "wbudowan¹ zdolnoœÌ do samoleczenia. Dlaczego wiêc musimy uczyÌ swoje dzieci p³ywaÌ?

SM: Bo otrzymaÂły negatywny program.

BL: Zgadza siê. I negatywne programowanie wy³¹czy³o nawet nasz przyrodzony instynkt.

SM: Czy to siĂŞ stosuje takÂże do naszej zdolnoÂści do odnoszenia sukcesĂłw?

BL: Absolutnie tak.
WróÌ myœl¹ do dziecka i zobacz, jak rodzice s¹cz¹ mu program "nie zas³u¿y³em na to", który to program staje siê czêœci¹ jego systemu przekonaù i jest podœwiadomym programowaniem.
Teraz wyobraÂź sobie tego samego czÂłowieka w wieku lat czterdziestu, gdy siedzi w jakimÂś malutkim biurze i siĂŞ zastanawia: "Jak to jest, Âże tkwiĂŞ w tym Âślepym zauÂłku w tej nieszczĂŞsnej robocie? Jestem wyksztaÂłcony i mÂądry, wiĂŞc co ja tu robiĂŞ?"
I tutaj obie strony medalu ³¹cz¹ siê w ca³oœÌ. Facet myœli w ten w³aœnie sposób z poziomu œwiadomego umys³u - tego, który ma swoje piêÌ minut jedynie w ci¹gu owych 5% czasu dziennego - ale tak w ogóle, to przez ca³y pozosta³y czas dzia³a z poziomu podœwiadomego programu, który siê nazywa "nie zas³u¿y³em na to".
Cech¹ umys³u jest odnajdywanie spójnoœci w otaczaj¹cym œwiecie. Wiêc jeœli masz w sobie program "nie zas³u¿y³em na to", to Twój umys³ nie pozwoli Ci podj¹Ì dzia³aù, które by temu przeczy³y, albowiem jego w³asna natura nie pozwoli na niespójnoœÌ.

SM: WiĂŞc jak siĂŞ od tego uwolniĂŚ?

BL: Pierwszym krokiem jest uÂświadomienie sobie, Âże mamy dwa umysÂły i pogodzenie siĂŞ z faktem, Âże cokolwiek nam siĂŞ w Âżyciu nie przydarzy - czy to sukces czy poraÂżka - to wszystko to ma zwiÂązek z tym wÂłaÂśnie faktem. Musimy zmieniĂŚ nasze przekonanie, Âże jesteÂśmy ofiarÂą okolicznoÂści, ktĂłre sÂą poza naszÂą kontrolÂą.
Obydwa umysÂły pracujÂą jako tandem. JeÂżeli umysÂł Âświadomy jest zaabsorbowany myÂśleniem o czymÂś, to umysÂł podÂświadomy wykona swojÂą robotĂŞ - bez wzglĂŞdu na to, co bĂŞdzie do zrobienia. I tutaj jest waÂżny moment: wykona jÂą zgodnie z programem, ktĂłry ma wdrukowany. Ten program czĂŞsto jest negatywny i zmniejsza nasze zdolnoÂści.

KONKLUZJA

Jeœli wmówisz dziecku, ¿e jest przeciêtne, a to jest w³aœnie programem, dzieciak nigdy nie przekroczy œredniej, albowiem jego mózg orzeknie, ¿e "to siê nie trzyma kupy". I niezale¿nie od tego, jak ciê¿ko by nie pracowa³, podœwiadomie stworzy tylko przeciêtnoœÌ.

SM: WiĂŞc jak mamy siĂŞ zaprzyjaÂźniĂŚ z naszym podÂświadomym umysÂłem?

BL: Po pierwsze zrozum, ¿e on tam jest, albowiem jeœli uwa¿asz, ¿e œwiat jest przeciwko tobie, to strzelasz sobie sam w stopê. Dopóki nie oswoisz faktu, ¿e dzia³asz w 95% swojego czasu z poziomu umys³u podœwiadomego, nie masz szans wejœÌ na nastêpny poziom.

SM: Pana drogÂą poznania mocy podÂświadomego umysÂłu byÂła kinezjologia?

BL: Tak. ZaobserwowaÂłem,  Âże w sytuacji rywalizacji umys³ów Âświadomego i podÂświadomego, ten drugi zawsze wygrywa. Tak wiĂŞc przez 95% naszego czasu dziaÂłamy kierowani tym znacznie silniejszym umysÂłem, ktĂłry zostaÂł zaprogramowany przez innych ludzi tak, by  nas ograniczaÂł w naszych moÂżliwoÂściach pĂłjÂścia w miejsce, ktĂłrego nie potrafimy zobaczyĂŚ - dopĂłki nie zostaniemy uÂświadomieni o jego istnieniu.

SM: No dobrze, ale jak juÂż stajesz siĂŞ tego Âświadomy, to co?

BL: Mo¿esz opanowaÌ nowy program poprzez ustawiczne Ìwiczenie. To siê nazywa buddyjsk¹ œwiadomoœci¹. Tym w³aœnie jest œwiadomoœÌ. Ale to jest zbyt trudne dla ludzi, którzy pêdz¹ z prêdkoœci¹ miliona mil na godzinê. £atwiejszym pomys³em jest osi¹gniêcie tego poprzez energiê psychologicznych modalnoœci, które s¹ wyszczególnione na mojej stronie.



Credits: reprinted by Jill Fraser. from Succeed Magazine. Oct 07
Tekst i zdjĂŞcie zaczerpniĂŞto ze strony autora tekstu, http://www.brucelipton.com/ , za jego zgodÂą
TÂłumaczenie z angielskiego: Andrzej Bazgier schodamidonieba.pl

[radoslaw]

ZrozumieĂŚ niematerialny wszechÂświat

         
 

Bruce Lipton

Od ponad 400 lat zachodnia cywilizacja uÂżywa nauki jako ÂźrĂłdÂła poznania prawd i zdobywania wiedzy o tajemnicach Âżycia. Proces ten  moÂżna przedstawiĂŚ alegorycznie jako  wspinaczkÂą na ogromnÂą gĂłrĂŞ - w miarĂŞ, jak zdobywamy wiedzĂŞ, wspinamy siĂŞ coraz wyÂżej  Motywuje nas wyobraÂżenie, Âże zdobywajÂąc wiedzĂŞ staniemy siĂŞ „panami” naszego wszechÂświata. Przywodzi to na myÂśl obraz wszechwiedzÂącego guru siedzÂącego na szczycie.

Naukowcy to zawodowi poszukiwacze, ktĂłrzy wykuwajÂą ÂścieÂżkĂŞ na szczyt „gĂłry wiedzy”. Ich poszukiwania prowadzÂą ich do nieznanych dotÂąd tajemnic wszechÂświata. Wraz z kaÂżdym naukowym odkryciem ludzkoœÌ robi nowy krok w drodze ku szczytowi. Czasami, w trakcie wspinaczki, nauka natrafia na rozwidlenie i powstaje pytanie: czy pĂłjœÌ w lewo czy w prawo? PodejmujÂąc takÂą decyzjĂŞ, nauka kieruje siĂŞ przewaÂżajÂącÂą w Âświecie naukowym opiniÂą na temat interpretacji poznanych dotychczas faktĂłw, tak jak sÂą one rozumiane w danym okresie.


Czasami naukowcy zaczynajÂą pod¹¿aĂŚ w kierunku, ktĂłry ostatecznie prowadzi ich do Âślepego zauÂłka. W takiej sytuacji pojawiajÂą siĂŞ dwie moÂżliwoÂści: brn¹Ì dalej w nadziei, Âże nauka dostarczy w przyszÂłoÂści moÂżliwoÂści ominiĂŞcia przeszkody albo cofn¹Ì siĂŞ do rozwidlenia i ponownie zastanowiĂŚ siĂŞ nad wyborem drugiej drogi. Niestety, im wiĂŞcej nauka inwestuje w pod¹¿anie danÂą ÂścieÂżkÂą, tym trudniej przychodzi jej rozstaĂŚ siĂŞ z poglÂądami, ktĂłre jÂą na owej drodze utrzymywaÂły. Jak sugeruje historyk Arnold Toynbee, kulturalny - a wiĂŞc i naukowy - mainstream w obliczu pojawiajÂących siĂŞ wyzwaĂą zawsze kurczowo trzyma siĂŞ juÂż ustalonych poglÂądĂłw i rygorystycznych wzorcĂłw. A jednak, poÂśrĂłd naukowcĂłw pojawiajÂą siĂŞ teÂż zawsze kreatywne mniejszoÂści, ktĂłra rozwiÂązujÂą groÂźne problemy przy pomocy lepszych ÂśrodkĂłw. MniejszoÂści takie to aktywny czynnik, ktĂłry przeksztaÂłca przestarzaÂłe filozoficzne „prawdy” w nowe poglÂądy kulturalne prowadzÂące do rozwoju.

Od podejÂścia redukcjonistycznego do holistycznego

Droga, jakÂą obecnie pod¹¿¹ nauka nieÂświadomie przywiodÂła nas do obecnego Âświatowego kryzysu. Od chwili nowoczesnej rewolucji naukowej rozpoczĂŞtej dziĂŞki publikacji dzieÂła MikoÂłaja Kopernika w 1543 roku, nauka postrzega Âświat jako fizycznÂą maszynĂŞ dziaÂłajÂącÂą wedÂług zasad, ktĂłre póŸniej zdefiniowaÂł Newton. ÂŚwiatopoglÂąd przedstawiony przez Newtona  zakÂłada, Âże wszechÂświat jest zdefiniowany poprzez swojÂą materialnÂą rzeczywistoœÌ, a jego dziaÂłanie moÂżna zrozumieĂŚ za pomocÂą redukcjonizmu - rozbierania materii na czĂŞÂści i studiowania jej elementĂłw skÂładowych. ZnajomoœÌ czÂąstek wszechÂświata i interakcji miĂŞdzy nimi pozwoli nauce przewidzieĂŚ dziaÂłania natury i kontrolowaĂŚ jÂą. PojĂŞcia kontroli stanowi czêœÌ determinizmu - poglÂądu mĂłwiÂącego, Âże wiedza o elementach skÂładowych danej rzeczy pozwoli na przewidywanie jej zachowania.

Redukcjonistyczne podejÂście do zrozumienia natury wszechÂświata pozwoliÂło na zdobycie cennej wiedzy umoÂżliwiajÂącej lot na KsiĂŞÂżyc, wszczepianie sztucznego serca i odczytanie kodu genetycznego. Jednak zastosowanie takiej nauki w rozwiÂązywaniu Âświatowych problemĂłw przyÂśpiesza nasz nadchodzÂący koniec. Jasno widaĂŚ, Âże spoÂłeczeĂąstwo nie przetrwa, jeÂśli bĂŞdzie siĂŞ trzymaĂŚ swojego dotychczasowego ÂświatopoglÂądu. Dlatego wÂłaÂśnie odwaÂżni naukowcy kwestionujÂą dawno ustalone fundamentalne zaÂłoÂżenia, ktĂłre konwencjonalna nauka traktuje  jak dogmat.   

W przeciwieùstwie do konwencjonalnego redukcjonizmu nowa noetyczna nauka oparta jest na podejœciu holistycznym, mówi¹cym, ¿e aby zrozumieÌ naturê i ludzkie doœwiadczenia nale¿y wznieœÌ siê ponad czêœci sk³adowe i zobaczyÌ ca³oœÌ.

Materializm i redukcjonizm propagujÂą poglÂąd, Âże ludzie nie sÂą czĂŞÂściÂą natury i Âże znajdujÂą siĂŞ ponad niÂą. PoglÂąd noetyczny podkreÂśla, Âże ÂźrĂłdÂłem Âżycia jest integracja i skoordynowanie dwĂłch czĂŞÂści wszechÂświata - fizycznej i niematerialnej. WyjÂście ze Âświatowego  kryzysu wymaga po³¹czenia dwĂłch perspektyw: redukcjonistycznej i holistycznej. Takie ponowne spojrzenie na konwencjonalnÂą naukĂŞ stawia kreatywne mniejszoÂści w uprzywilejowanej pozycji, bo to one uratujÂą nas przed wyginiĂŞciem.

W ciÂągu stuleci wiedza zgromadzona przez naukowcĂłw zostaÂła zebrana w wielopoziomowÂą konstrukcjĂŞ przypominajÂącÂą wielopiĂŞtrowy budynek. KaÂżdy jego poziom jest wzniesiony na naukowym fundamencie dostarczanym przez niÂższe, podtrzymujÂące poziomy. KaÂżde piĂŞtro to oddzielna dyscyplina naukowa. Fundamentem budynku zwanego „NaukÂą” jest matematyka. Na niej zbudowany zostaÂł drugi poziom - fizyka, a niej z kolei trzeci poziom - chemia Chemia jest podstawÂą czwartego poziomu - biologii, a na jej podstawie wzniesiony zostaÂł piÂąty i obecnie najwyÂższy poziom czyli psychologia.

Pierwszy poziom: fundament z fraktali i chaosu

NajwaÂżniejszÂą rzeczÂą dla nowej, noetycznej nauki jest matematyczny fundament. Prawa matematyki sÂą  absolutne, pewne i bezsporne. Od stuleci praw tych uÂżywa siĂŞ, aby dzieliĂŚ wszechÂświat na dajÂące siĂŞ zmierzyĂŚ elementy. PrzyszÂła nauka zbudowana bĂŞdzie na rozwijajÂącej siĂŞ obecnie nowej matematyce, ktĂłra kÂładzie nacisk na geometriĂŞ fraktalnÂą i teoriĂŞ chaosu.

Fraktale to nowa wersja geometrii, oficjalnie zdefiniowana w 1983 roku przez pracujÂącego w IBM Benoit Mandelbrota. Tak naprawdĂŞ jest to prosta dziedzina matematyki opierajÂąca siĂŞ na rĂłwnaniach wymagajÂących dodawania i mnoÂżenia, ktĂłrych wynik jest ponownie wstawiany do pierwotnego rĂłwnania, ktĂłre rozwiÂązuje siĂŞ ponownie. Powtarzanie tego samego rĂłwnania daje w rezultacie geometriĂŞ podobnych do siebie obiektĂłw, ktĂłre pojawiajÂą siĂŞ na wyÂższym lub niÂższym poziomie rĂłwnania. Organizacja na kaÂżdym  poziomie natury jest jak matrioszka i odzwierciedla  powtarzajÂące siĂŞ wzorce podobne do sposobu organizacji na wyÂższych i niÂższych poziomach rzeczywistoÂści. Dla przykÂładu: struktura i zachowanie ludzkiej komĂłrki przypomina strukturĂŞ i zachowanie czÂłowieka, a to z kolei przypomina strukturĂŞ i zachowanie gatunku ludzkiego. MĂłwiÂąc krĂłtko „Jako na gĂłrze, tak i na dole”. Geometria fraktalna kÂładzie nacisk na fakt, Âże widzialny wszechÂświat ma swoje ÂźrĂłdÂło w po³¹czeniu wszystkich swoich czĂŞÂści i ich wzajemnym zwiÂązku.   

Geometria fraktalna odkrywa przed nami nie ewolucjê w rozumieniu Darwina, opart¹ na przypadkowych mutacjach albo walce o przetrwanie, ale biosferê bêd¹c¹ wynikiem z³o¿onego wspó³dzia³ania wszystkich ¿ywych organizmów. Nowe spojrzenie na naturê podkreœla wspó³pracê miêdzy gatunkami ¿yj¹cymi w harmonii ze swoim œrodowiskiem, a nie, jak dotychczas, walkê o przetrwanie opart¹ na konkurencji. Musimy przyj¹Ì do wiadomoœci, ¿e liczy siê ka¿da ludzka istota, bo ka¿da jest czêœci¹ wielkiego organizmu. Tocz¹c wojny, walczymy sami ze sob¹.

Dziêki równaniom matematycznym, geometria fraktalna tworzy struktury przypominaj¹ce te, jakie widzimy w naturze: góry, roœliny, chmury i zwierzêta. Dynamika tych fraktalnych struktur opiera siê na teorii chaosu - dziedzinie matematyki, mówi¹cej ¿e ma³e zmiany mog¹ wywo³aÌ nieprzewidziane efekty. Dziedzina ta zajmuje siê procesami, które sprawiaj¹, ¿e uderzenie skrzyde³ motyla w Azji mo¿e wp³yn¹Ì na ukszta³towanie siê tornada w Oklahomie. Kiedy po³¹czy siê teoriê chaosu z geometri¹ fraktaln¹, otrzymamy mo¿liwoœÌ matematycznego przewidzenia zmian obserwowanych w fizycznym œwiecie - od wzorców pogody do ludzkiej fizjologii, od wzorców zachowania spo³eczeùstw do zmian cen na gie³dach.

Drugi poziom: fizyka energii

100  lat temu kreatywne mniejszoÂści zapoczÂątkowaÂły nowe spojrzenie na dziaÂłanie wszechÂświata. Nowe teorie wyjaÂśniajÂące podstawy jego dziaÂłania opracowali ludzie tacy jak: Albert Einstein, Max Planck i Werner Heisenberg. Ich prace nad mechanikÂą kwantowÂą ujawniÂły, Âże wszechÂświat to nie zbiĂłr fizycznych czĂŞÂści, jak sugerowaÂła newtonowska fizyka, a wynik holistycznego po³¹czenia niematerialnych fal energii. Mechanika kwantowa zaskakuje odkryciem, Âże we wszechÂświecie nie ma czegoÂś takiego jak „struktura fizyczna”: atomy to skupione wiry energii - miniaturowe tornada, ktĂłre nieustannie pojawiajÂą siĂŞ i znikajÂą. Atomy bĂŞdÂące polami energii wchodzÂą w interakcje z wieloma rodzajami niewidzialnych pĂłl energetycznych tworzÂącymi wszechÂświat. SÂą one blisko po³¹czone ze sobÂą nawzajem  i z polem, w ktĂłrym sÂą zanurzone.

Podstawowy wniosek wypÂływajÂący z nowej fizyki to stwierdzenie: „Obserwator tworzy rzeczywistoœÌ.” Jako obserwatorzy mamy wpÂływ na tworzenie naszej rzeczywistoÂści!  Fizycy muszÂą przyznaĂŚ, Âże wszechÂświat to twĂłr „umysÂłowy.” Nowatorski fizyk, Jams Jeans,  napisaÂł „StrumieĂą wiedzy kieruje siĂŞ ku rzeczywistoÂści niemechanicznej, a wszechÂświat zaczyna przypominaĂŚ raczej wielkÂą myÂśl niÂż wielki mechanizm. UmysÂł to juÂż nie tylko przypadkowy intruz w Âświecie materii... powinniÂśmy raczej okrzykn¹Ì go twĂłrcÂą i zarzÂądcÂą Âświata materialnego.”  (R. C. Henry, "The Mental Universe"; Nature 436:29, 2005).

ChoĂŚ 80 lat temu mechanikĂŞ kwantowÂą uznano za najlepszy naukowy opis mechanizmĂłw tworzÂących nasz wszechÂświat, wielu naukowcĂłw wci¹¿ kurczowo trzyma siĂŞ przewaÂżajÂącego ÂświatopoglÂądu  skoncentrowanego na materii, robiÂąc to dlatego Âże „wydaje siĂŞ” on lepiej wyjaÂśniaĂŚ nasze istnienie. ChcÂąc poradziĂŚ sobie z pojawiajÂącymi siĂŞ sprzecznoÂściami, wiĂŞkszoœÌ fizykĂłw  ograniczyÂła zakres teorii kwantowej do Âświata subatomowego. Znany fizyk teoretyk David Deutch napisaÂł: „Pomimo Âże na polu dowodĂłw empirycznych teoria kwantowa odniosÂła bezprecedensowy sukces, to juÂż sama sugestia, Âże teoria ta moÂże stosowaĂŚ siĂŞ takÂże do opisu natury przyjmowana jest z cynizmem, brakiem zrozumienia, a nawet wÂściekÂłoÂściÂą.”  (T. Folger, “Quantum Shmantum”; Discover 22:37-43, 2001).

Jednak prawa teorii kwantowej muszÂą znajdowaĂŚ zastosowanie na kaÂżdym poziomie rzeczywistoÂści - nie moÂżemy juÂż dÂłuÂżej ignorowaĂŚ tego faktu. Musimy siĂŞ nauczyĂŚ, Âże nasze poglÂądy i opinie na temat Âświata majÂą wpÂływ na jego tworzenie. Ostatnio profesor fizyki z Uniwersytetu Johna Hopkinsa, R. C. Henry stwierdziÂł, Âże powinniÂśmy „przywykn¹Ì” i przyj¹Ì do wiadomoÂści bezsporny wniosek „WszechÂświat jest niematerialny - umysÂłowy i duchowy” (R. C. Henry, "The Mental Universe")

Trzeci poziom: chemia drgaĂą

Podczas gdy konwencjonalna chemia uwa¿a pierwiastki chemiczne za miniaturowe newtonowskie systemy s³oneczne z³o¿one z posiadaj¹cych stan sta³y elektronów, protonów i neutronów, chemia drgaù, opieraj¹c siê na mechanice kwantowej, podkreœla ¿e atomy zbudowane s¹ z wiruj¹cych niematerialnych wirów energii, takich jak kwarki. Nowa chemia koncentruje siê na roli drgaù w tworzeniu wi¹zaù molekularnych i dostarczaniu energii oddzia³ywaù molekularnych. Pola energii, takie jak te powodowane przez telefony komórkowy czy myœli ³¹cz¹ siê z reakcjami chemicznymi i oddzia³uj¹ na nie.

Chemia drgaĂą definiuje mechanizmy, ktĂłre poÂśredniczÂą w relacjach miĂŞdzy ciaÂłem a duchem. CiaÂło skÂłada siĂŞ z ponad stu tysiĂŞcy ró¿nych molekuÂł biaÂłek. ZmieniajÂą one ksztaÂłt reagujÂąc na sygnaÂły - harmoniczne drgania pola. WspĂłlny ruch protein tworzy zachowanie, ktĂłry nazywamy „Âżyciem.” SygnaÂły kontrolujÂące Âżycie majÂą swoje ÂźrĂłdÂło zarĂłwno w materialnych Âśrodkach chemicznych, jak i w niematerialnych falach energii. WspĂłlna pÂłaszczyzna miĂŞdzy energiÂą a proteinami jest jednoczeÂśnie miejscem krzyÂżowania siĂŞ relacji miĂŞdzy ciaÂłem a umysÂłem. Za sprawÂą procesu znanego jako sprzĂŞganie elektryczno - konformacyjne wibrujÂące pola nerwowe majÂące swĂłj poczÂątek w Âświadomych procesach mogÂą wpÂływaĂŚ na zachowania protein. (T. Y. Tsong, "Deciphering the Language of Cells"; Trends in Biochemical Sciences 14:89, 1989).     

Czwarty poziom: nowa biologia

Do zg³êbiania tradycyjnej biologii uÂżywa siĂŞ metody redukcjonistycznej, podobnie jak to jest w przypadku tradycyjnej chemii: organizmy dzieli siĂŞ na komĂłrki, a komĂłrki na molekuÂły, a wszystko to, bo zrozumieĂŚ jak to wszystko dziaÂła. Nowa nauka postrzega komĂłrki i organizmy jako po³¹czone ze sobÂą wspĂłlnoty, ktĂłre sÂą fizycznie i energetycznie z³¹czone ze swoim Âśrodowiskiem. Nowe holistyczne podejÂście do biologii faworyzuje hipotezĂŞ Jamesa Lovelocka  postulujÂącÂą istnienie Gai, czyli Ziemi i jej biosfery jako jednej ÂżyjÂącej i  oddychajÂącej istoty. PodjĂŞcia badaĂą nad fizjologiÂą Gai z naciskiem na rolĂŞ wszystkich Âżywych organizmĂłw i zwiÂązki miĂŞdzy nimi pozwoli nam na nowo odkryĂŚ nasz zwiÂązek z planetÂą a takÂże przypomni nam naszÂą staroÂżytnÂą rolĂŞ straÂżnikĂłw Ogrodu.

Noetyczna biologia uzna takÂże potĂŞgĂŞ epigenetyki. Epigenetyka (dosÂłownie „kontrola nad genami” to nowo odkryty drugi kod genetyczny, ktĂłry kontroluje zachowania i programowanie DNA danego organizmu. Ten nowy dziedziczny mechanizm pokazuje w jaki sposĂłb zachowanie i aktywnoœÌ genĂłw podlegajÂą kontroli organizmu i jego reakcji na otaczajÂące Âśrodowisko. Podstawowa ró¿nica miĂŞdzy starym kodem genetycznym a nowÂą epigenetykÂą jest taka, Âże ten pierwszy postulowaÂł genetyczny determinizm, a wiĂŞc poglÂąd, Âże geny okreÂślajÂą nasze cechy fizjologiczne i wzorce zachowania a takÂże kontrolujÂą je. Natomiast epigenetyka zakÂłada ze to reakcja na Âśrodowisko,  w tym takÂże nasza ÂświadomoœÌ, kontroluje geny. Za sprawÂą mechanizmĂłw epigenetycznych ÂświadomoÂści moÂżna uÂżywaĂŚ to ksztaÂłtowania naszej biologii i przemienienia ludzi w panĂłw swojego Âżycia.

PiÂąte piĂŞtro: psychologia energii

Zmodyfikowanie nauk pomocniczych: fizyki, chemii i biologii sprawia, Âże i nauka na piÂątym poziomie - psychologia - ulega duÂżej zmianie. Przez stulecia, za sprawÂą materialistycznego spojrzenia, rozum i ÂświadomoœÌ odrzucane byÂły jako epifenomen mechanicznego ciaÂła. UwaÂżano, Âże za nasza zachowania odpowiedzialne byÂły geny i zwiÂązki neurochemiczne - „oprogramowanie” centralnego ukÂładu nerwowego.  JednakÂże fizyka kwantowa, chemia drgaĂą i mechanizmy kontroli epigenetycznej dajÂą nam moÂżliwoœÌ zupeÂłnie nowego, g³êbokiego spojrzenia na psychologiĂŞ. To Âśrodowisko, wraz z percepcjÂą umysÂłu, kontrolujÂą zachowanie i genetykĂŞ. Nasze Âżycie nie jest kontrolowane przez geny, ale przez nasz spojrzenie na Âżycie. 

PrzejÂście od fizyki newtonowskiej do mechaniki kwantowej zmienia g³ówny punkt zainteresowania psychologii - wczeÂśniej byÂły to mechanizmy fizykochemiczne, a teraz jest to rola pó³ energii. Psychologia energii skupia siĂŞ na oprogramowaniu ktĂłre steruje naszÂą ÂświadomoÂściÂą, a nie na fizykochemcznym sprzĂŞcie, ktĂłry mechanicznie okreÂśla zachowanie. Psychologia energii bezpoÂśrednio wpÂływa na programowanie podÂświadomoÂści, a nie stara siĂŞ manipulowaĂŚ genami, fizjologiÂą i zachowaniem. To nowe spojrzenie pozwoli takÂże rodzicom  rozpoznaĂŚ wpÂływ podstawowego postrzegania na programowania podÂświadomego umysÂłu. To z kolei doprowadzi do takiego rozwoju, ktĂłry pozytywnie wpÂłynie na zdrowie, inteligencjĂŞ i szczĂŞÂście naszych dzieci.

Apartament na szczycie - nauka noetyczna. Widok z gĂłry.

Wprowadzenie tego typu zmian na kaÂżdym piĂŞtrze budynku tradycyjnej nauki nie tylko wzmocni tenÂże budynek, ale da podstawy dla nowego poziomu: uniwersalnej ga³êzi znanej jako nauka noetyczna. Twierdzi ona, Âże struktura wszechÂświata stworzona jest na podobieĂąstwo pola bĂŞdÂącego jego podstawÂą.  Fizyczny charakter atomĂłw, protein, komĂłrek i ludzi podlega kontroli ze strony niematerialnych energii, ktĂłre wspĂłlnie tworzÂą to pole. ZbiĂłr komĂłrek skÂładajÂący siĂŞ   na kaÂżdego czÂłowieka odpowiada unikalnemu spektrum pola energii wszechÂświata. Owo unikalne spektrum nazywane przez wielu „duszÂą” albo „duchem” jest niewidzialnÂą, poruszajÂącÂą siĂŞ si³¹, ktĂłra drga w harmonii z naszymi fizycznymi ciaÂłami. Jest to twĂłrcza siÂła odpowiedzialna za ÂświadomoœÌ i wpÂływajÂąca na fizycznÂą rzeczywistoœÌ.

Noetyczna ÂświadomoœÌ pokazuje, Âże wspĂłlnie tworzymy wcielenie „pola.” KaÂżde z nas jest „informacjÂą” manifestujÂącÂą i przeÂżywajÂącÂą fizycznÂą rzeczywistoœÌ. Po³¹czenie wiedzy o naszej noetycznej ÂświadomoÂści ze ÂświadomoÂściÂą fizycznÂą a takÂże zrĂłwnowaÂżenie ich da nam moc, dziĂŞki ktĂłrej staniemy siĂŞ panami naszego Âżycia. Kiedy takie spojrzenie zatryumfuje ponownie bĂŞdziemy mogli stworzyĂŚ Eden na Ziemi.

ÂźrĂłdÂło: schodamidonieba.pl

[east]

"Psychologia energii skupia siĂŞ na oprogramowaniu ktĂłre steruje naszÂą ÂświadomoÂściÂą"
Z uwag¹ przeczyta³em ca³oœÌ tego , co wymyœli³ Bruce i s¹dzê , ¿e w powy¿szym zdaniu nale¿a³oby raczej s³owo "œwiadomoœci¹" zast¹piÌ s³owem " podœwiadomoœci¹".
UmysÂł Âświadomy to teÂż nie jest do koĂąca dobre okreÂślenie dla naszego wewnĂŞtrznego  Obserwatora. ÂŚwiadomoœÌ wydaje siĂŞ byĂŚ zupeÂłnie niezaleÂżnÂą czĂŞÂściÂą, niepodlegajÂącÂą Âżadnemu " oprogramowaniu" , jeÂśli nie wchodzi w relacje ze swoim podÂświadomym , silniejszym bratem.
Poza tym to wszystko o czym pisze harmonizuje siĂŞ z tym czego uczĂŞ siĂŞ od innych duchowych nauczycieli .

[Leszek]

Kontynuacja:
http://forum.swietageometria.info/index.php/topic,204.0.html