O wpÂływie magnetyzmu na Âżywe organizmy i zwiÂązkach fizyki z biologiÂą
Ufizykalnienie biologii zaczĂŞÂło siĂŞ juÂż w poÂłowie lat 30-tych XX wieku, kiedy to powstaÂł pomysÂł elektrodynamiki ukÂładĂłw biologicznych H. S. Burra i F.S.C. Northropa (o ktĂłrych mĂłwiliÂśmy przy temacie biopĂłl).
W 1941 r. noblista Albert Szent-GyĂśrgyi (m.in. odkrywca witaminy C) zwrĂłciÂł uwagĂŞ na potrzebĂŞ zastosowania mechaniki kwantowej w biochemii.
W 1949 r. H.S. Burr i P.Mauro wykazali, Âże pobudzony nerw Âżaby wytwarza pole elektryczne, ktĂłre przy samym nerwie ma napiĂŞcie 550 μV, a w odlegÂłoÂści 12 mm od nerwu - ok. 150 μV. NaleÂżaÂło przypuszczaĂŚ, Âże owo zmienne pole elektryczne indukuje pole magnetyczne, co udowodnili w 1960 r. J.H. Seipel i R.D. Morrow.
W 1953 r. w Instytucie Biofizyki im. Maxa Plancka wykazano, Âże mikrofale podnoszÂą kilkakrotnie elektrycznÂą przewodnoœÌ krwi i tkanek. RĂłwnieÂż ich wpÂływ nie ogranicza siĂŞ tylko do nerwĂłw, miĂŞÂśni, receptorĂłw, ale siĂŞga znacznie g³êbiej – do hormonĂłw, enzymĂłw i chromosomĂłw.
W 1957 r. roku dwaj JapoĂączycy – fizyk Eiichi Fukada i lekarz ortopeda Iwao Yasuda dostarczyli pierwszych wskazĂłwek dotyczÂących elektromechanizmĂłw wzrostu i ró¿nicowania siĂŞ koÂści podczas procesu gojenia siĂŞ zÂłamaĂą i udowodnili piezoelektrycznoœÌ koÂści (piezoelektrycznoœÌ - zdolnoœÌ niektĂłrych materia³ów do przeksztaÂłcenia naprĂŞÂżenia mechanicznego w energiĂŞ elektrycznÂą).
RĂłwnieÂż Amerykanin Andy Basset, niezaleÂżnie od naukowcĂłw japoĂąskich, stwierdziÂł istnienie zjawiska piezoelektrycznego w koÂściach polegajÂącego na wzbudzaniu niewielkich ÂładunkĂłw ujemnych podczas wzrastania nacisku mechanicznego i ÂładunkĂłw dodatnich podczas zmniejszania nacisku.
Okaza³o siê w tych badaniach, ¿e niewielkie ³adunki elektryczne steruj¹ wzrostem koœci. Obci¹¿enia mechaniczne przekszta³caj¹ siê w impulsy elektryczne gwarantuj¹ce odbudowê mikrostruktur kostnych. Tylko w³aœciwe obci¹¿enie mechaniczne koœci zapewnia ukszta³towanie prawid³owej struktury morfologicznej.
W latach 50-tych XX wieku noblista Linus Pauling zajmowaÂł siĂŞ bioelektromagnetycznymi wÂłaÂściwoÂściami krwi, a zwÂłaszcza hemoglobiny. Wszystkie te prace coraz bardziej przybliÂżaÂły termin stworzenia nowego modelu organizmĂłw Âżywych – ukÂładu bioelektronicznego (termin „bioelektronika” autorstwa L.C. Vincenta pojawiÂł siĂŞ po raz pierwszy w poÂłowie lat 50-tych XX wieku).
W 1963 r. G.M Boule i R.Mc Fee zmierzyli pole magnetyczne serca.
W 1964 r. fizyk ciaÂła staÂłego, noblista, Brian D. Josephson wynalazÂł przyrzÂąd elektronowy, tzw. z³¹cze Josephsona, do pomiaru bardzo sÂłabych pĂłl elektromagnetycznych. PrzyrzÂąd ten – kwantowy, interferometryczny ukÂład nadprzewodzÂący (Superconducting Quantum Interferometrie Device – SQUID), staÂł siĂŞ doskonaÂłym detektorem pola magnetycznego tysiÂące razy czulszym od wszystkich, jakie do tej pory znano.
W 1967 r. Polak - prof. dr hab. WÂłodzimierz Sedlak przedstawiÂł - po raz pierwszy w Âświecie - nowy model Âżycia - bioelektroniczny.PoniewaÂż bĂŞdziemy jeszcze mĂłwiĂŚ o osiÂągniĂŞciach polskich uczonych w omawianych dziedzinach, wiĂŞc teraz skoncentrujemy siĂŞ na efektach ufizykalnienia biologii.
W 1971 r. dr David Cohen (Francis Bitter National Magnet Laboratory w Massachusetts Institute of Technology) dokonaÂł rejestracji – po raz pierwszy w Âświecie – pola magnetycznego wytwarzanego przez ludzkÂą gÂłowĂŞ.
W latach 80-tych GĂśran Stemme (Chalmers University of Technology, GĂśteborg, Szwecja) badaÂł wpÂływ pĂłl elektromagnetycznych na wymianĂŞ gazĂłw we krwi.
Zgodnie z jego badaniami mo¿na przyj¹Ì, ¿e sterowany polem magnetycznym proces wymiany gazowej we krwi jest jednym z podstawowych procesów warunkuj¹cych trwa³oœÌ ¿ycia.
DowiĂłdÂł on rĂłwnieÂż, Âże pod wpÂływem pĂłl elektromagnetycznych poprawiajÂą siĂŞ: przepÂływ krwi, ciÂśnienie parcjalne tlenu, wysycenie hemoglobiny tlenem i wykorzystanie tlenu przez tkanki.
Badania Roberta O. Becker’a (USA) dowiodÂły, Âże nie jest moÂżliwe koĂącowe ró¿nicowanie siĂŞ komĂłrek (na komĂłrki miĂŞÂśniowe, kostne, poszczegĂłlnych organĂłw itp.) bez udziaÂłu niezwykle maÂłych pĂłl elektromagnetycznych.
ELEKTRYCZNOÂŚĂ STERUJE WZROSTEM KOÂŚCI.
Robert O. Becker
W 1975 r. fizyk eksperymentalny Bernhard Ruth (wspó³pracownik prof. F.A. Poppa) uzyska³ kolejny dowód na istnienie wymiany informacji pomiêdzy komórkami za poœrednictwem pól elektromagnetycznych. Zauwa¿y³ on, ¿e energia elektromagnetyczna s³u¿y m.in. do przesy³ania sygna³ów komórkowych a tak¿e odpowiada za podzia³y komórkowe. Ka¿da komórka odbiera i wysy³a sygna³y u¿ywaj¹c kwantów œwiat³a (biofotonów) s³u¿¹cych wymianie informacji.
Do podobnych wnioskĂłw doszli rĂłwnieÂż rosyjscy naukowcy ze wspomnianego wczeÂśniej OÂśrodka BadaĂą nad TelepatiÂą i PsychokinezÂą w Nowosybirsku.
Wykazali oni, Âże odizolowane od siebie struktury komĂłrkowe mogÂą komunikowaĂŚ siĂŞ ze sobÂą za poÂśrednictwem pĂłl elektromagnetycznych w zakresie promieniowania ultrafioletowego i przekazywaĂŚ sobie informacje stanowiÂące rodzaj kodu fotonowego.
CiekawostkÂą staÂł siĂŞ fakt, Âże chore komĂłrki zaraÂżone wirusem spowodowaÂły identycznÂą chorobĂŞ u komĂłrek zdrowych – na odlegÂłoœÌ i, powtĂłrzmy, w warunkach caÂłkowitej izolacji. W dodatku sygnaÂły pochodzÂące od chorych komĂłrek byÂły niesÂłychanie sÂłabe.
Uzyskano w ten sposĂłb kolejny dowĂłd, Âże bardzo sÂłabe sygnaÂły mogÂą wywoÂływaĂŚ znacznie silniejszÂą reakcjĂŞ niÂż oddziaÂływania silne. W ten sposĂłb naukowcy rosyjscy potwierdzili odkrycia prof. F.A. Poppa.
W 1994 r. czasopismo „Science” opublikowaÂło artykuÂł na temat elektrycznych potencja³ów czynnoÂściowych aktywujÂących tzw. „bioelektryczne w³¹czniki genĂłw”, ktĂłre wpÂływajÂą na syntezĂŞ biaÂłek.
Dotyczy to zw³aszcza wysoce specyficznych bia³ek zwi¹zanych bezpoœrednio z aktywnoœci¹ ruchow¹. Ka¿da czynnoœÌ miêœni, a tym samym ich ruch zale¿¹ od aktywnoœci mikroskopijnych w³ókienek miêœniowych sterowanych impulsami elektromagnetycznymi za poœrednictwem nerwów. Potencja³ tych impulsów, obecny na powierzchni wypustek nerwowych mo¿na zmierzyÌ.
W przypadkach zaburzeĂą ruchu (niedowÂłady, poraÂżenia) caÂły ten system dziaÂła wadliwie, co w znacznym stopniu pogarsza i spowalnia procesy regeneracji.
Na poczÂątku lat 90-tych ubiegÂłego stulecia prof. Herbert L. KĂśnig z Politechniki w Monachium oraz prof. Ulrich Warnke z Uniwersytetu w SaarbrĂźcken wykazali w badaniach, Âże uÂżycie specyficznych pulsujÂących pĂłl elektromagnetycznych o niskim natĂŞÂżeniu wyraÂźne nasila procesy przemiany materii.
Jeœli weŸmie siê pod uwagê fakt, ¿e w ka¿dej chorobie dochodzi do zaburzeù w mikrokr¹¿eniu i upoœledzenia wymiany gazowej, to sta³o siê jasne, ¿e u¿ycie tych specyficznych pól mo¿e wydatnie wspomóc leczenie, a nawet w niektórych przypadkach staÌ siê leczeniem z wyboru.
NaturalnÂą stymulacjĂŞ organizmu (zwÂłaszcza mĂłzgu i centralnego ukÂładu nerwowego) wg prof. KĂśniga stanowiÂą rĂłwnieÂż drgania rezonansowe o czĂŞstotliwoÂści ok. 10 Hz wystĂŞpujÂące miĂŞdzy kulÂą ziemskÂą a jonosferÂą. Drgania te przypominajÂą wykres EEG u czÂłowieka.
Na koniec naleÂży wspomnieĂŚ o zastosowaniach pĂłl elektromagnetycznych w lotach kosmicznych.
ZarĂłwno Rosjanie jak i Amerykanie prowadzÂą szeroko zakrojone prace badawcze nad zabezpieczeniem organizmĂłw astronautĂłw przed szkodliwym wpÂływem braku ziemskiego pola magnetycznego w kosmosie.
M.in. na zlecenie NASA naukowcy amerykaĂąscy P. H. Halpern i R.S Van Dyck przeprowadzili szereg doÂświadczeĂą na myszach stwierdzajÂąc, Âże ginĂŞÂły one po kilku tygodniach ÂżyjÂąc w otoczeniu pozbawionym pola geomagnetycznego. Natomiast jeÂśli pole magnetyczne istniaÂło (nawet tylko na krĂłtkÂą chwilĂŞ) myszy ÂżyÂły znacznie dÂłuÂżej.
Dlatego juÂż od dawna wszyscy astronauci podczas lotĂłw kosmicznych stosujÂą terapie przy uÂżyciu pole elektromagnetycznego o specyficznie dobranych parametrach, poniewaÂż brak takiego pola magnetycznego - to zerwanie komunikacji miĂŞdzy komĂłrkami organizmu i utrata sterownoÂści cyklami biologicznymi (staÂło siĂŞ to m.in. przyczynÂą tragicznych skutkĂłw zakoĂączeĂą niektĂłrych lotĂłw kosmicznych).
Wszelkie te badania wykazywaÂły zasadniczy wpÂływ pĂłl magnetycznych na Âżywe organizmy.
CaÂły szereg takich i wiele innych badaĂą naukowych dowodzi, Âże jest pilnÂą potrzebÂą wykorzystanie pĂłl elektromagnetycznych w medycynie.
Jak stwierdziÂł prof. dr G. Glombek, „magnetoterapia jest uniwersalnÂą si³¹ leczniczÂą”, ktĂłra usuwa bioenergetyczne blokady.
Czym mog¹ byÌ spowodowane te blokady i w jaki sposób mo¿na je usun¹Ì? A o tym - w artykule "Jak usun¹Ì bioenergetyczne blokady z organizmu?"
Fragment ksi¹¿ki z cyklu "Barwy Twojego Zdrowia" - "Biomagnetyzm: cudowna moc w ¿yciu - Jak wykorzystaÌ lecznicze w³aœciwoœci pól magnetycznyych?"
Autor: Janusz DÂąbrowski
http://www.eioba.pl/a78477/o_wplywie_magnetyzmu_na_zywe_organizmy_i_zwiazkach_fizyki_z_biologia