POLE ÂŻYCIA

[radoslaw]

ÂświadomoœÌ  - wÂątek przeklejony , dodaÂłem jako nowy post na koĂącu.

[Silver]

 Jest to najbardziej intersujÂący temat, ktĂłremu poÂświĂŞcam coraz wiĂŞcej czasu.
Wspania³a przygoda w g³¹b siebie, czyli w odkrywaniu samego siebie i swojego nieocenionego bytu.
Podró¿, której wektor skierowany jest do wewn¹trz, do pok³adów prawdziwej œwiadomoœci, czyli tego kim tak naprawdê Jesteœmy.

Pole Âżycia to pole energii - ÂświadomoÂści.
MoÂżna siĂŞ spieraĂŚ z caÂłym naukowym Âświatem, czym jest wszechÂświat i kim jesteÂśmy My.
MoÂżna go dzieliĂŚ, wyodrĂŞbniaĂŚ z niego co jest czym, ale po wielu Âżywotach  ludzie dostepujÂą czegoÂś, co karze im myÂśleĂŚ inaczej i czujÂą to, Âże wszechÂświat jest polem energii ÂświadomoÂści. KonkludujÂąc MY to ÂświadomoœÌ, wyraÂżona w postaci pola Âżycia. A przyglÂądajc siĂŞ bliÂżej doÂświadczeniu swojego bytu dochodzimy do wniosku, Âże tak naprawdĂŞ nic nie istnieje, lecz tylko jest .......  wyraÂżone.
WyraÂżone w postaci miÂłoÂści i ....  ÂświatÂła.

KaÂżdy czÂłowiek tworzy swoje wÂłasne Pole ÂŻycia z wÂłasnym, subiektywnym przepÂływem CZASU. FunkcjonujÂą tam jednoczeÂśnie w continuum czasowym: rozchodzÂące siĂŞ fale zdarzeĂą i pojedyncze czÂąstki tej fali, czyli istniejÂące TERAZ zdarzenia. Tak jak ÂświatÂło, ktĂłre jest jednoczeÂśnie falÂą i czÂąstkÂą.

 Pole ÂŻycia jest jednoczeÂśnie falujÂąco-jednolite i ziarniste.
 
To, co dzieje siê TERAZ, jest wynikiem naszych wczeœniejszych decyzji i tego, co czyniliœmy w ''przesz³oœci'' (wg. Prawa Przyczyny i Skutku). Ale jest te¿ rezultatem tego, co wybraliœmy dla siebie w ''przysz³oœci''. TERAZ ponosimy skutki naszych wyborów dotycz¹cych naszej przysz³oœci. Poniewa¿ wys³ana w przysz³oœÌ fala (myœl, postanowienie w sumie energia ) ju¿ teraz zaczyna kreowaÌ nasz¹ rzeczywistoœÌ i tworzyÌ zdarzenia.
 
TERAZ JEST SKUTKIEM ''PRZESZ£O¦CI''. TERAZ JEST PRZYCZYN¡ TEGO, CO ZAISTNIEJE W ''PRZYSZ£O¦CI''. I JU¯ TERAZ JEST ''PRZESZ£O¦CI¡'' W STOSUNKU DO CZASU, KTÓRY CA£Y ISTNIEJE JEDNOCZE¦NIE, BO W NIM JU¯ WSZYSTKO SIÊ WYDARZY£O.
 
I dlatego, przypominaj¹c sobie przysz³oœÌ, mo¿na ju¿ TERAZ powo³ywaÌ okreœlone przyczyny (decyzje i zdarzenia), by œwiadomie zmieniaÌ tê przysz³oœÌ, jeœli oczywiœcie jest taka koniecznoœÌ. Np. by unikn¹Ì wypadku, który jest gdzieœ zapisany na jednej z linii czasu. A poniewa¿ Pole ¯ycia jest kul¹ i wszystko tak naprawdê dzieje siê w kuli jednoczeœnie, a nie na linii czasu, to dokonuj¹c jakiejkolwiek zmiany oddzia³ujemy na ca³¹ czasoprzestrzeù Pola. Na jego przesz³oœÌ, teraŸniejszoœÌ i przysz³oœÌ (o ile one istniej¹) i zmienia siê w nim JEDNOCZEŒNIE WSZYSTKO.
 
To MY TWORZYMY ten hologram, MAPÊ ¯YCIA ka¿d± swoj± decyzj± i wyborem, (id±c w kierunku swego przeznaczenia), która NIE JEST PRAWDZIW¡ RZECZYWISTO¦CI¡ - ALE JEST ¦WIATEM , KTÓRY PRZE¯YWAMY JAK ¦WIADOMY SEN. I tê holograficzn± mapê mo¿emy kszta³towaæ, zmieniaæ. A wraz z takim ¶wiadomym dzia³aniem, zmieniamy Przyczynê i zmieniamy Skutek. A co za tym idzie zmieniamy swoj± Karmê.
Warto dodaĂŚ, Âże Karma (przyczyna-skutek)  nie istnieje poza chwilÂą obecnÂą.
Gdy nauczymy siĂŞ ÂżyĂŚ chwilÂą obecnÂą odnajdziemy klucz do ''Duszy'', klucz do samego siebie, klucz do caÂłego wszechÂświata,  klucz do ''Nieruchomego KrĂłlestwa'' , klucz do Wszystkiego !

Pozdrawiam kosmicznych wĂŞdrowcĂłw.

[(Nie)Ja]

bardzo ciekawy wywĂłd Silver

mnie teÂż ostatnimi czasy "drĂŞczy" koncepcja czasu. nie wszystko jeszcze rozumiem, ale to chyba bardziej kwestia czucia niÂż rozumienia.

przyglÂądajÂąc siĂŞ koncepcjom czasu zastanawia mnie to czy nie moÂżna manipulowaĂŚ naszÂą historiÂą.. umieÂściĂŚ w jakimÂś tam czasie (ktĂłry nie istnieje) pewne "dowody" ktĂłre sÂą tylko sprytnÂą manipulacjÂą i myÂślimy, Âże wiemy, a tak naprawdĂŞ werzymy w wydarzenia, ktĂłre nigdy nie zaistniaÂły?

wspominajÂą o tym przekazy Plejadian, ktĂłre teÂż moga byĂŚ zmanipulowane, ale pĂłki co czujĂŞ Âże sÂą prawdziwe

"Czas jest koncepcj¹. Na Ziemi za³o¿yliœcie, ¿e chwila teraŸniejsza wynika z przesz³oœci. Sugerujemy wam, ¿e chwila teraŸniejsza wynika tak¿e z przysz³oœci. Poprzez czas prowadzi wiele bram, zaœ zarówno przesz³oœÌ jak i przysz³oœÌ maj¹ swoj¹ wagê i znaczenie. Wszystko jest czêœci¹ wiecznie rozszerzaj¹cej siê teraŸniejszoœci. Przesz³oœÌ, w swoim teraz, stale wp³ywa na swoj¹ trwaj¹c¹ teraŸniejszoœÌ. Owe trwaj¹ce chwile obecne stale rosn¹ i dojrzewaj¹, tak samo jak ich przysz³e odpowiedniki. Pochodzicie z przysz³oœci, a wasze zadanie polega na przemianie waszej przesz³oœci tak, by stworzyÌ odmienn¹ teraŸniejszoœÌ.

Czas siĂŞ kurczy (..) Kurczenie siĂŞ czasu pociÂąga za sobÂą zniszczenie muru kontroli czĂŞstotliwoÂści, wyznaczajÂącego granice Âświata, w ktĂłrym dziaÂłacie. Promienie kosmiczne zostajÂą przechwycone przez wasze sÂłoĂące i zasilajÂą energiÂą wasz ukÂład sÂłoneczny, a wszystko ulega przyspieszeniu. Zjawisko to sprawia, Âże w teraÂźniejszoÂści pojawia siĂŞ wiĂŞcej ewentualnoÂści, i rozsadza granice trĂłjwymiarowego czasu, wyznaczajÂącego scenĂŞ, na ktĂłrej muszÂą rozgrywaĂŚ siĂŞ wydarzenia. Struktura trĂłjwymiarowego czasu wiĂŞzi was i izoluje od waszego medialnego “ja", od tego “ja", ktĂłre porusza siĂŞ poza czasem. Wasze medialne “ja" wie o rzeczach obecnych poza tym, co jest oczywiste w czasie, w ktĂłrym siĂŞ znajdujecie"

http://www.sm.fki.pl/index.php?nr=Ziemia_Zwiastunow_9

[konserwa]

temat poruszania siĂŞ po liniach czasu zostaÂł w ciekawy sposĂłb sformuÂłowany przez Vadima Zelanda - Transurfing; polecam, szczegĂłlnie frapujÂący jest tom II;
g³ównym problemem zwiÂązanym z ksztaÂłtowaniem rzeczywistoÂści  jest chyba nasze zagnieÂżdÂżenie w pseudoteraÂźniejszoÂści, ktĂłra wynikÂła z nieuÂświadomionej przeszÂłoÂści; po prostu teraÂźniejszoœÌ wyglÂądaÂłaby inaczej gdybyÂśmy mieli obecnÂą ÂświadomoœÌ x lat temu - czyli niby jesteÂśmy tu i teraz ale tak na prawdĂŞ to biegamy w przeszÂłosĂŚi lub w przyszÂłoÂści; ale na linii czasu, ktĂłra jest naszym obecnym Âświadomym doÂświadczeniem moÂżemy dokonywaĂŚ zmian teraz w taki sposĂłb aby przyszÂłoœÌ wyglÂądaÂła tak jak chcemy jÂą widzieĂŚ teraz;

to "teraz" jest jak zaklĂŞcie i zdobycie umiejĂŞtnoÂści totalnego zanurzenia siĂŞ w "teraz" to caÂła magia...."tu i teraz" rzÂądzi chciaÂłoby siĂŞ uÂżyĂŚ bon motu!
ale tak jak pisa³ Tolle ludzkoœÌ pogr¹¿ona jest w chorobie psychicznej bo ¿yje w przesz³oœci lub przysz³oœci i w tym otoczeniu ja muszê potrafiÌ znaleŸÌ siê w tu i teraz, a w podœwiadomoœci gdzieœ mi wgrywaj¹ siê obrazy z przesz³oœci i przysz³oœci; i tak w ko³o....

to mi pozwala zrozumieĂŚ istotĂŞ technik medytacyjnych sprowadzajÂących siĂŞ do osiÂągania stanu bezmyÂślnoÂści, co nie rĂłwna siĂŞ bezrefleksyjnoÂści! myÂślenie odnosi siĂŞ do przeszÂłoÂści i przyszÂłoÂści, refleksja do teraÂźniejszoÂści

[east]

Nie bardzo wiedziaÂłem , gdzie umieÂściĂŚ swoje refleksje na temat .. ÂświatÂła i czasu , a zwÂłaszcza czasu nadchodzÂącego, zadumanego i bardzo refleksyjnego czasu wszystkich ÂświĂŞtych. Temat pole Âżycia wydaje mi siĂŞ tutaj jak najbardziej na miejscu.
G³êboko w ÂświadomoÂści milionĂłw ludzi w ró¿nych czĂŞsciach kuli ziemskiej tkwi potrzeba oddawania czci zmarÂłym. Czasami sÂą to ÂświĂŞta smutne i zadumane jak u nas, a czasami sÂą czymÂś zupeÂłnie innym -  ÂświĂŞtem ÂświatÂła, radoÂści

Zawsze mnie fascynowaÂło to morze zniczy na cmentarzach. Po cichu nazywaÂłem ten czas ÂświĂŞtem ÂświatÂła - to jest zawsze ten moment wielkiej magii dla mnie.  W Indiach na przykÂład nazywa siĂŞ ono DIWALI. ZwyciĂŞstwo ÂświatÂła nad ciemnoÂściÂą. WÂłaÂśnie w zwiÂązku z tym ÂświĂŞtem, ktĂłre tam teraz trwa , otrzymaÂłem od znajomego hindusa przepiĂŞkne Âżyczenia, ktĂłre sÂą wÂłaÂściwie dla kaÂżdego, dlatego je tu zamieszczam.
Dear All,
May This Diwali be as bright as ever.
May this Diwali bring joy, health and wealth to you.
May the festival of lights brighten up you and your near and dear ones lives.
May this Diwali bring in u the most brightest and choicest happiness and love you have ever Wished for.
May this Diwali bring you the utmost in peace and prosperity.
May lights triumph over darkness.
May peace transcend the earth.
May the spirit of light illuminate the world.
May the light that we celebrate at Diwali show us the way and lead us together on the path of peace and social harmony

           “WISH U A VERY HAPPY DIWALI”

ÂŚwiĂŞto ÂŚwiatÂła ma w kontekÂście tego forum pewne g³êbsze znaczenie.  W tradycji wschodniej wpisane jest w pradawnÂą tajemnicĂŞ kwiatu Âżycia


Œwiêto zmar³ych u nas to równie¿ zwyczaj palenia zniczy, tak jakby to œwiat³o by³o ³¹cznikiem pomiêdzy przesz³oœci¹ cz³owieka, który zmar³ ( zapalany zniczy na miejscu doczesnych szcz¹tków zmar³ego ) , nami, którzy s¹ TERAZ i przysz³oœci¹ w której ¿yj¹ nasi kochani zmarli , w wiecznym œwiecie duchowych energii.

Jest tak, jak ÂżyczyÂł mi tego znajomy Hindus. ÂŚwiatÂło transformuje Âświat, oÂświeca go duchem pokoju i pokazuje drogĂŞ ... do harmonii w ÂświĂŞtej geometrii, ktĂłra ma nam sÂłuÂżyĂŚ kaÂżdego dnia.

[east]

cytat 

" Dzisiejsi fizycy nie s¹ œwiadomi tego, ¿e czas jest kategori¹ psychiczn¹, a nie fizyczn¹. W œwiecie, w którym nie istnieje œwiadomoœÌ cz³owieka b¹dŸ zwierzêcia, nie istnieje ani czas przesz³y, bo ten jest "funkcj¹ psychiczn¹" pochodn¹ istnienia psychicznego zjawiska zwanego pamiêci¹, ani czas przysz³y, bo ten jest "funkcj¹ psychiczn¹", której podstaw¹ jest pamiêÌ oraz wyobraŸnia, która tworzy obrazy przysz³ych zdarzeù.
W œwiecie "bez pamiêci i wyobraŸni" wiecznie istnieje jedynie "aktualna chwila", w której "bez poœpiechu i bez opóŸnienia" przebiegaj¹ wszelkie oddzia³ywania."

Przyznam ,Âże lekko wzburzyÂł mnie ten fragment wypowiedzi czÂłowieka, ktĂłry  nie ma zielonego pojĂŞcia co to jest wÂłaÂściwie zjawisko zwane pamiĂŞciÂą czy czasem, a na si³ê zaprzecza na zasadzie "bo ja  tak twierdze i juÂż" .. PamiĂŞĂŚ i czas akurat bardzo dobrze tÂłumaczÂą naukowcy , ktĂłrzy opierajÂą siĂŞ na fizyce kwantowej sami niekoniecznie siĂŞ niÂą zajmujÂąc . Niejaki Karl Pribram , neurochirurg prĂłbujÂąc zlokalizowaĂŚ gdzie w mĂłzgu znajduje siĂŞ pamiĂŞĂŚ zamĂŞczaÂł mnĂłstwo kotĂłw i innych zwierzakĂłw robiÂąc eksperymenty na ich mĂłzgach, ale nie mĂłgÂł stwierdziĂŚ, ze pamiĂŞĂŚ znajduje siĂŞ w jakiejkolwiek czĂŞÂści mĂłzgu jednoznacznie. ZwierzĂŞta nawet z czĂŞÂściowo usuniĂŞtym mĂłzgiem pamiĂŞtaÂły wczeÂśniej wyuczone zachowania. Z pomocÂą w zrozumieniu fenomenu pamiĂŞci przyszÂła Pribramowi .. holografia .
Dennis Gabor ( 1972 r - Nobel za odkrycie holografii ) wykorzystaÂł z rĂłwnania caÂłkowe zwane tranformatami Fouriera nazwane tak dla uczczenia francuskiego matematyka Jeana Fouriera, ktĂłry rozwin¹³ je na pocz. XIX w . PracujÂąc nad tym systemem analizy , ktĂłry okazaÂł aiĂŞ podstawowym narzĂŞdziem wspó³czesnej matematyki i nauk komputerowych Fourier  zacz¹³ pracowaĂŚ w trakckie poszukiwaĂą,  na Âżyczenie Napoleona opytmalnej przerwy miĂŞdzy wystraÂłami armat , tak, by lufa siĂŞ nie przegrzewaÂła . Z czasem okazÂło siĂŞ, Âże za pomocÂą metody Fouriera moÂżna rozbiĂŚ i dokÂładnie przeÂłoÂżyĂŚ na jĂŞzyk matematyczny , opisujÂący zaleÂżnoÂści miĂŞdzy falami kwantowymi wzory o dowolnym stopniu zÂłoÂżonoÂści, KaÂżdy obraz optyczny moÂżna zmieniĂŚ w matematyczny obpowiednik wzorĂłw interferencyjnych fal , informacjĂŞ, ktĂłra powstaje, gdy fale nakÂładajÂą siĂŞ na siebie, TÂą metodÂą moÂżna teÂż przetworzyĂŚ coÂś, co istnieje w czasie i przestrzeni w  "domenĂŞ spektralnÂą" - coÂś w rodzaju bezczasowego  , bezprzestrzennego stenogramu zwiÂązkĂłw miĂŞdzy falami traktowanymi jako energia, Elegancja tych rĂłwnaĂą polega na tym, Âże moÂżna ich uÂżyĂŚ na odwrĂłt, biorÂąc elementy reprezentujÂące oddziaÂływanie fal  - ich czĂŞstotliwoœÌ, amplitudĂŞ  i fazy - i uÂżyĂŚ ich do rekonstukcji obrazu.

Percepcja powstaje jako wysoce zÂłoÂżny proces odczytywania i przetwarzania inormacji na inny poziom rzeczywistoÂści,
Aby zrozumieĂŚ jak to jest moÂżliwe,  trzeba zrozumieĂŚ szczegĂłlne wÂłaÂściwoÂści fal, ktĂłre idealnie moÂżna zilustrowaĂŚ na przykÂładzie optycznego hologramu laserowaego.  W klasycznym hologramie laserowym wiÂązka promieni ulega rozdzieleniu , Jedna czêœÌ odbija siĂŞ od fotografowanego obiektu - dajmy na to filiÂżanki z chiĂąskiej porcelany  - druga jest odbijana  przez kilka  zwierciadeÂł. WiÂązki sÂą nastĂŞpnie ³¹czone i utrwalane na kliszy fotograficznej, W rezultacie obraz na kliszy  - zawierajÂący wzory interferencyjne tych fal- przypomina zestaw zawijasĂłw i wspó³œrodkowych okrĂŞgĂłw.
JednakÂże jeÂśli przez film przepuÂścisz wiÂązkĂŞ ÂświatÂła z lasera  tego samego rodzaju , otrzymasz peÂłny, niesamowicie szczegó³owy , trĂłjwymiarowy , wirtualny obraz filiÂżanki unoszÂącej siĂŞ w powietrzu ( jak obraz ksiĂŞÂżniczki Lea z Gwiezdnych Wojen ). Mechanizm tego procesu zaleÂży od wÂłaÂściwoÂści fal, ktĂłre umoÂżliwiajÂą im kodowanie informacji, a takÂże szczegĂłlnej jakoÂści wiÂązki laserowej  zawierajÂącej spĂłjne promieniowanie o jednakowej dÂługoÂści fali, bĂŞdÂące doskonaÂłym ÂźrĂłdÂłem do tworzenia wzorĂłw interferencyjnych, Kiedy obie wiÂązki powstaÂłe z rozdzielenia wiÂązki laserowej trafiajÂą na kliszĂŞ fotograficznÂą, jedna czêœÌ dostarcza wzorĂłw ÂźrĂłdÂła ÂświatÂła, a  druga konfiguracjĂŞ filiÂżanki , i obie ze sobÂą interferujÂą, PrzepuszczajÂąc ten sam rodzaj ÂświatÂła przez kliszĂŞ , otrzymujesz  obraz,  ktĂłry zostaÂł  utrwalony. InnÂą dziwnÂą cechÂą holografii jest to, Âże kaÂżda maleĂąka czêœÌ zakodowanej informacji zawiera caÂłoœÌ obrazu (fraktalnoœÌ) . Gdyby poci¹Ì wspomnianÂą kliszĂŞ zapisu na fragmenty , a przez jeden z pociĂŞtych kawaÂłkĂłw przepuÂściĂŚ to samo ÂświatÂło to otrzymamy kompletny obraz filiÂżanki, a nie tylko jej fragment - i tak samo we wszystkich pociĂŞtych fragmentach kliszy.  W swoich badaniach , opierajÂąc siĂŞ na holografii, Pribram wykazaÂł, Âże pamiĂŞĂŚ nie znajduje siĂŞ w Âżadnym szczegĂłlnym miejscu mĂłzgu , ale , ze jest zapisana w postaci interferencyjnych fal wszĂŞdzie , w kaÂżdej czĂŞÂści mĂłzgu. Dlatego ulega zachowaniu nawet, gdy wiĂŞksza czêœÌ mĂłzgu ulegnie uszkodzeniu.

PiszĂŞ o tym w taki doœÌ szczegó³owy i obszerny sposĂłb, poniewaÂż zastanawia mnie , czy koncepcjĂŞ holograficznego mechanizmu postrzegania Âświata ( a w tym pamiĂŞci  ) moÂżna by odnieœÌ w jakiÂś sposĂłb do fraktalnej wizji wszechÂświata opartej o ÂświĂŞtÂą geometriĂŞ ( zarĂłwno w ujĂŞciu proponowanym przez Nassima, jak i ujĂŞciu Dana ) . .

PoniewaÂż wszystko , co nas otacza da siĂŞ opisaĂŚ w sposĂłb kwantowy jako fale energii, to nasze postrzeganie , czy teÂż budowanie obrazu Âświata jest jedynie INTERPRETACJÂĄ zapisu fal kwantowych w naszych mĂłzgach ( a moÂże nawet w czymÂś, co leÂży poza mĂłzgiem ). Gdzie tu miejsce na ÂświĂŞtÂą geometriĂŞ ?  JeÂśli INTERPRETACJA zapisu kwantowego bĂŞdzie odbywaÂła siĂŞ w sposĂłb harmoniczny to wszechÂświat bĂŞdzie postrzegany jako miejsce harmoniczne.
Acha , a czym jest noÂśnik tych fal kwantowych ? Wg Pribrama holografia jest czymÂś w rodzaju stenogramu interferencyjnego fal - jĂŞzykiem POLA ( pola punktu zerowego ).
Wspomniany wyÂżej fizyk, Gabor, zastosowaÂł obliczenia Heisenberga, uÂżyte w fizyce kwantowej do ustalenia maksymalnej wielkoÂści informacji moÂżliwej do przesÂłania kablem telefonicznym pod Atlantykiem. Obliczenia , ktĂłrych dokonaÂł zostaÂły przez Pribrama adoptowane do badaĂą na procesach zachodzÂących w mĂłzgu czÂłowieka .W rezultacie okazaÂło siĂŞ, Âże gorÂący, Âżywy twĂłr, jakim jest mĂłzg , dziaÂłaÂł zgodnie z dziwacznymi prawami teorii kwantowej.
Zgodnie z tymi wyliczeniami Pribram twierdziÂł ,Âże kiedy obserwujemy Âświat, robimy to na znacznie g³êbszym poziomie niÂż sugeruje to namacalnoœÌ otaczajÂącego nas Âświata  "z krwi i koÂści ". Nasz mĂłzg rozmawia sam ze sobÂą, a takÂże z resztÂą naszego ciaÂła nie sÂłowami, czy obrazmi, czy nawet nie bitami lub impulsami chemicznymi, ale JÊZYKIEM INTERFERENCJI FAL : JÊZYKIEM FAZY, AMPLITUDY I CZÊSTOTLIWOÂŚCI.
W istocie postrzegamy obiekt poprzez "wchodzenie z nim w rezonans", zsynchronizowanie 

Wspomniany jĂŞzyk fazy, amplitudy i czĂŞstotliwoÂści jest znacznie bliÂższy jĂŞzykowi  geometrii.

Zatem wedÂług mnie, sposĂłb opisu funkcjonowania Âświata jaki proponujÂą specjaliÂści od ÂświĂŞtej geometrii jest znacznie bliÂższy prawdziwoÂści niÂż jakikolwiek inny opis czyniÂący masĂŞ zaÂłoÂżeĂą . Tutaj jest to weryfikowalne doÂświadczalnie .

[MichaÂł-AnioÂł]

Dzisiejsi fizycy nie s¹ œwiadomi tego, ¿e czas jest kategori¹ psychiczn¹, a nie fizyczn¹. W œwiecie, w którym nie istnieje œwiadomoœÌ cz³owieka b¹dŸ zwierzêcia, nie istnieje ani czas przesz³y, bo ten jest "funkcj¹ psychiczn¹" pochodn¹ istnienia psychicznego zjawiska zwanego pamiêci¹, ani czas przysz³y, bo ten jest "funkcj¹ psychiczn¹", której podstaw¹ jest pamiêÌ oraz wyobraŸnia, która tworzy obrazy przysz³ych zdarzeù.

Do wypowiedzi east,a dodam tylko ¿e jest jeszcze coœ takiego jak entropia której te¿ nie wzi¹³ pod uwagê autor textu Bogdan Szenkaryk

Wed³ug II zasady termodynamiki, ka¿dy uk³ad izolowany d¹¿y do stanu równowagi, w którym entropia osi¹ga maksimum. Zak³adaj¹c, ¿e Wszechœwiat jako ca³oœÌ jest uk³adem zamkniêtym, powinien on równie¿ d¹¿yÌ do równowagi. Stwierdzenie tego faktu jest jednak stosunkowo trudne do zaobserwowania i dlatego prowadzi siê liczne dyskusje czy Wszechœwiat jest, czy nie jest uk³adem zamkniêtym oraz czy rzeczywiœcie d¹¿y jako ca³oœÌ do równowagi. Przeciwnicy tej koncepcji g³osz¹, ¿e rozszerzaj¹cego siê Wszechœwiata nie mo¿na traktowaÌ jako uk³adu zamkniêtego, gdy¿ nie mo¿na wyznaczyÌ obszaru, z którego nie wychodzi³oby promieniowanie. Wiadomo jedynie, ¿e entropia olbrzymiej wiêkszoœci znanych uk³adów zamkniêtych roœnie w kierunku, który nazywamy przysz³oœci¹. Tak wiêc, z tego punktu widzenia, termodynamika okreœla kierunek up³ywu czasu (tzw. termodynamiczna strza³ka czasu).

Teoria wzglêdnoœci podkreœla donios³oœÌ pola w fizyce. Nie uda³o siê nam jednak dot¹d sformu³owaÌ fizyki czysto polowej. Na razie musimy zak³adaÌ istnienie obojga: i pola, i materii

.
I tutaj moÂże coÂś nam podpowiedzieĂŚ ÂświĂŞta geometria

[east]

POLE
W naszych rozwaÂżaniach przewija siĂŞ genialna koncepcja POLA. Na razie bez wnikania w to , czym to pole jest pozwolĂŞ sobie na kontynuowanie wÂątku w oparciu o teoriĂŞ Karla Pribrama . Otó¿ wykazaÂł on  Âże mĂłg jest niezwykle czuÂłym analizatorem czĂŞstotliwoÂści. PokazaÂł, Âże mĂłzg zawieraz coÂś w rodzaju "koperty" , mechanizm ograniczajÂący skÂądinÂąd nieskoĂączonÂą iloœÌ napÂływajÂących informacji , co chroni nas przed ca³¹ masÂą informacji zawartych w ..POLU PUNKTU ZEROWEGO ( jak nazywaÂł on pole wszystkich pĂłl ).
W czasie swych badaù laboratoryjnych Pribram ( neurochirurg ) potwierdzi³ obseracjê, ¿e kora wzrokowa kotów i ma³p reaguje na ograniczony zakres czêstotliwoœci. Russel DeValois i jego wspó³pracownicy wykazali te¿, ¿e pola receptorowe w neuronach kory mózgowej s¹ nastrojone na bardzo ma³y zakres czêstotliwoœci. W badaniach kotów i ludzi tak¿e Campbell z Cambridge University dowiód³ doœwiadczalnie, ze komórki nerwowe mózgu reaguj¹ na niektóre tylko czêstotliwoœci.

Pribrama gnĂŞbiÂło pytanie w ktĂłrym miejscu mĂłzgu ten skomplikowany proces kodowania i transformacji czoÂła fali mĂłgÂłby zachodziĂŚ, W pewnym momencie zrozumiaÂł, Âże jedynym miejscem w mĂłzgu, w ktĂłrym mogÂłyby powstawaĂŚ wzory interferencyjne fal nie sÂą bynajmniej komĂłrki , ale miejsca POMIÊDZY NIMI.  Na koĂącu kaÂżdej komĂłrki nerwowej, podstawowej jednostki strukturalnej mĂłzgu, znajdujÂą siĂŞ synapsy, na ktĂłrych zbierajÂą  siĂŞ Âładunki elektryczne pochodzenia jonowego, co jakiÂś czas wyzwalajÂące wyÂładowania elektryczne w miejscach miĂŞdzy neuronami, W tych samych przestrzeniach miedzyneuronowych dendryty  - cieniutkie wypustki zakoĂączeĂą nerwĂłw , koÂłyszÂące siĂŞ w tej przestrzeni niczym Âłany zboÂża na wietrze - komunikujÂą siĂŞ z innymi neuronami , wysyÂłajÂąc i otrzymujÂąc elektryczne impulsy falowe. Te tak zwane "potencjaÂły wolnofalowe" przepÂływajÂą przez glej , czyli komĂłrki glejowe otaczajÂące neurony, by delikatnie muskaĂŚ czy nawet zderzaĂŚ siĂŞ z innymi falami, ByĂŚ  moze to wÂłaÂśnie te tÂłoczne skrzyÂżowania , miejsca nieustannej przepychanki, sygna³ów elektromagnetycznych synaps i dendrytĂłw , gdzie skrzyÂżowania wzorĂłw al caÂły czas produkujÂą setki i tysiÂące nowych wzorĂłw interferencyjnych , sÂą najbardziej prawdopodobnymi miejscami wychwytywania fal o okreÂślonych czĂŞstotliwoÂściach, ich  analizowania i tworzenia obrazĂłw holograficznych,

Ta pusta przestrzeĂą POMIÊDZY ( czy to komĂłrkami ,dendrytami , czy atomami ),  jest wÂłaÂśnie , wedÂług mnie, skÂładnikiem , a moÂże nawet ISTOTÂĄ, POLA.. PrzestrzeĂą peÂłna fal i wyÂładowaĂą elektrycznych.

[MichaÂł-AnioÂł]

EDIT  : EAST
MyÂślĂŞ, Âże to dobry temat , aby do³¹czyĂŚ do niego kilkanaÂście rozproszonych postĂłw po caÂłym forum, postĂłw dotyczÂących  POLA ( najogĂłlniej rzecz ujmujÂąc ) .
StÂąd tutaj znajdzie siĂŞ zarĂłwno temat Michala-AnioÂła STÂĄD http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=599.0  ,w ktĂłrym wyjaÂśnia siĂŞ dlaczego  przyczynowoœÌ  ( nastĂŞpstwo  przyczyna-skutek ) nie moÂże byĂŚ juÂż dÂłuÂżej podstawÂą opisywania naszego Âświata , naszej rzeczywistoÂści , jak rĂłwnieÂż , z czasem, znajdÂą siĂŞ tutaj inne posty przenoszone z innych dzia³ów.
------------------------------------
         
ZYGMUNT ZAWIRSKI. 15 wrzeÂśnia "1930 r


T eorja kwantĂłw a zasada przyczynowoÂści ).


Po teorji wzglĂŞdnoÂści z kolei teorja kwantĂłw zwraca na
siebie uwagĂŞ filozofĂłw przez swe konsekwencje, ktĂłre zdajÂą siĂŞ
zagraÂżaĂŚ podstawowym zasadom poznania przymdniczego. Pod-
czas kiedy pierwsza bmzyÂła nasze pojĂŞcia o czasie i przestrzeni
i okazywaÂła w nowem Âświetle stosunek materji do energji, dmga
odrzuca zasadĂŞ przyczynowoÂści, zasadĂŞ determinizmu powszech-
nego i stara siĂŞ mzwiÂązaĂŚ zagadnienie ciÂągÂłoÂści lub nieciÂągÂłoÂści
w sposĂłb dotychczas nieoczekiwany. Wedle teorji Nielsa Bohra
("Komplementaritatstheorie") 3) punkt widzenia kOl"puskularny
i punkt widzenia falowy sÂą oba jednakowo dopuszczalne w opisie
zjawisk natury, i Âżaden z nich nie jest bardziej prawdziwy od
dmgiego! Ale có¿ taka odpowiedŸ znaczy? Wedle stanowiska
korpuskularnego Âświat skÂłada siĂŞ z pewnej iloÂści bytĂłw oddziel-
nych (elektmnĂłw, pmtonĂłw. fotonĂłw, mniejsza o to zresztÂą jak
je bĂŞdziemy nazywaĂŚ), podczas gdy wedle stanowiska falowego
Âświat fizyczny winien byĂŚ traktowany jako jedna istota, jeden
byt, "pole". jak siê dziœ mówi, aby unikn¹Ì wyrazu "eter". pole
wiecznie falujÂące. wiecznie pulsujÂące. w ktĂłrem korpuskuÂły tworzÂą
tylko pewne centra energji. Wszak to dawny przedmiot sporu
miêdzy pluralizmem a monizmem, napró¿no przez filozofów dzie-
siÂątki wiekĂłw rozstrzÂąsany. znajduje nagle rozwiÂązanie we fizyce
(oczywiÂście tylko w odniesieniu do Âświata fizykalnego). mzwiÂą-


1) ArtykuÂł powyÂższy jest wolnym przekÂładem odczytu wygÂłoszonego
w Oxfordzie. Obszerniej traktujemy tensam przedmiot w pracy, ktĂłra ukaÂże
siĂŞ w KsiĂŞdze PamiÂąt. 25-lecia Tow. filozof. we Lwowie.
2) Niels Bohr, "Das Quantenpostulat und die neuere Entwicklung der Ato-
mistik" w Naturwissenschaften, 1928, str. 245; po angielsku w Nature, str. 580.
      

/0031.djvu - 297


zanie naukowe. i wedle zdania fizykĂłw, o ile teorja siĂŞ utrzyma.
ostateczne i nieodwo-Âłalne! ZdumiewaĂŚ hi milsi kaÂżdego nie tylko
sam fakt, iÂż antynomia, ktĂłra zdawaÂła siĂŞ przekraczaĂŚ granice
poznania ludzkiego, okazuje siĂŞ zdolnÂą do naukowego rozwiÂą-
zania, ale nadto zdumiewa sam sposĂłb jej rozwiÂązania. Z dwu
zdaù sprzecznych oba uznane s¹ za prawdziwe, niezgodnoœÌ ich
ma byĂŚ pono tylko pozorna. gdyÂż Âżadne z nich stosowane do
faktĂłw nieda siĂŞ przemyÂśleĂŚ konsekwentnie do koĂąca bez od-
woÂłania siĂŞ do drugiej tezy. Dziwne rozwiÂązanit'! ÂŚwiat jest
jednoÂściÂą i wieloÂściÂą zarazem! W szak to jakaÂś coincidentia
oppositorum, coÂś co przypomina jĂŞzyk MikoÂłaja z Kuzy, z tÂą
ró¿nic¹, i¿ jêzykiem tym przemawia fizyka wspó³czesna w imiê
swoich badaĂą eksperymentalnych i formuÂł matematycznych na
nich opartych! Nie mniej niezwykÂłe jest ÂściÂśle z tem stanowiskiem
zwiÂązane zaprzeczenie zasady przyczynowoÂści, ktĂłre byÂło dotÂąd
podstawÂą naszych rozumowall o faktach. I tu nowa rzecz nie-
zwykÂła, iÂż zaprzeczenie to wychodzi wÂłaÂśnie z Âłona tej nauki,
ktĂłra dotychczas dostarczaÂła nam najsilniejszej podstawy do wiary
w s³usznoœÌ tej zasady, która by³a jej Ÿród³em i ojczyzn¹ pierwotn¹. bo z ³ona mechaniki.
Mimowoli tedy ciÂśnie siĂŞ pytanie, czy konsekwencje te sÂą
ostateczne i naprawdĂŞ nieodwoÂłalne? Przypatrzmy siĂŞ sprawie
bli¿ej. W rozwoju teorji kwantów mo¿na odró¿niÌ dwa okresy.
jeden od r. 1900 do mniejwiĂŞcej 1925 i drugi od 1925 do chwili
obecnej. Nas interesuje przedewszystkiem okres ostatni, zainicjo-
wany z jednej strony przez prace ksiĂŞcia de Broglie oraz
Schrodingera (mechanika falowa), z drugiej strony przez prace
Heisenberga, Borna i Jordana (mechanika matrycowa). Co prawda
pierwsze ataki przeciw zasadzie przyczynowoÂści pokazaÂły siĂŞ juÂż
w pierwszym okresie. JuÂż Einstein l) chcÂąc wyjaÂśniĂŚ. dlaczego
elektrony w modelu atomu Bohra przeskakujÂą z jednego toru
na drugi i powodujÂą w ten sposĂłb promieniowanie, stwierdziÂł,
iÂż t. zw. ."warunek czĂŞstoÂści" Bohra (1913), jakoteÂż formuÂła pro-
mieniowania Plancka z r. 1900 i jeszcze jeden wzĂłr z teorji
kwantĂłw (fotochemiczne prawo ekwiwalencji) dadzÂą siĂŞ wszystkie
razem wyprowadziĂŚ z praw statystycznych w sposĂłb stosunkowo
prosty. jeÂśli siĂŞ przyjmie dwa ÂźrĂłdÂła promieniowania: p r o m i e-
n i o w a n i e s p o n t a n i c z n e b e z Âż a d n e j p r z y c z y n y z e- w n ĂŞ t r z n e j i promieniowanie wywoÂłane przez wpÂływ pola
otaczajÂącego (we formie- emisji lub absorbcji). Einstein zaznacza
wprawdzie, iÂż uwaÂża to za sÂłabÂą stronĂŞ teorji swej, iÂż nie moÂże
ona wskazaĂŚ Âżadnej przyczyny promieniowania w wypadku
pIerwszym. nie w¹tpi jednak w s³usznoœÌ swojej dedukcji.
Kilka lat póŸniej uczony niemiecki Exner 1) wyrazi³ zdanie,
iÂż zasada przyczynowoÂści nie jest wcale oczywistÂą i Âże prawdo-
podobnie wszystkie prawa przyrody majÂą charakter statystyczny.

W r. 1924 pojawiÂła siĂŞ teorja Bohra, Cramersa i Slatera 2), uznana
póŸniej za myln¹, lecz zas³uguj¹ca na uwagê z tego wzglêdu, i¿
byÂła to pierwsza prĂłba zrealizowania myÂśli Exnera o statystycznym
charakterze wszystkich praw przyrody niewy³¹czaj¹c i prawa
zachowania energji. Teorja ta naruszaÂła zarĂłwno prawo przy-
czynowoÂści jak prawo zachowania energji, upadÂła jednak
g³ównie pod wp³ywem zjawiska Comptona, którego wyjaœnienie
zmuszaÂło do przyjĂŞcia zasady zachowania energji jako waÂżnej
bezwzglĂŞdnie nawet w mikrokos:nosie. .
Cios ostateczny zadaÂł zasadzie przyczynowoÂści Heisenberg
w r. 1927. W pracy swej: ,.Ober den anschaulichen Inhalt der
quantentheoretischen Kinematik und Mechanik" wyprowadziÂł sÂłynnÂą
formuÂłkĂŞ, z ktĂłrej wynika, iÂż zasada przyczynowoÂści jest nie-
sprawdzalnÂą, i to nie wskutek jakiejÂś chwilowej niedokÂładnoÂści
technicznej naszych przyrzÂądĂłw mierniczych. lecz niesprawdzalna
zasadniczo i wskutek tego bez warto'Âści naukowej.


1) Einstein, "Zur Quantentheorie der Strahlung", 1917, Physik.
Zeitschrift, XVIlI.
wiĂŞcej tutaj:
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=120376      

[east]

Dla potrzeb tego tematu kopiujĂŞ rĂłwnieÂż treœÌ posta ktĂłry napisaÂł  MICHAÂŁ -ANIOÂŁ  w tym temacie http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=514.0
Tam go pozostawiam, aby zachowaÌ ci¹g³oœÌ .
Powinienem w jakiÂś sposĂłb poukÂładaĂŚ te posty chronologicznie, ale niestety nie wiem jak to siĂŞ robi.
Mam nadziejĂŞ, Âże obraz POLA nie zostanie przez to zbytnio zagmatwany.
--------------------------------------------
MICHAÂŁ-ANIOÂŁ napisaÂł


Pole i materia
 
W
idzieliœmy, jak i dlaczego upad³ mechanistyczny punkt widzenia. Wyjaœnienie wszystkich zjawisk przez za³o¿enie prostych si³ dzia³aj¹cych miêdzy niezmiennymi cz¹stkami okaza³o siê niemo¿liwe. Nasze pierwsze próby wyjœcia poza pogl¹d mechanistyczny i wprowadzenia pojêÌ polowych doprowadzi³y w dziedzinie zjawisk elektromagnetycznych do doskona³ych wyników. Sformu³owano prawa struktury dla pola elektromagnetycznego, prawa wi¹¿¹ce pomiêdzy sob¹ zdarzenia bardzo bliskie w przestrzeni i w czasie. Prawa te s¹ zgodne ze szczególn¹ teori¹ wzglêdnoœci, gdy¿ s¹ niezmienne wzglêdem transformacji Lorentza. PóŸniej ogólna teoria wzglêdnoœci sformu³owa³a prawa ci¹¿enia. S¹ one znów prawami struktury, opisuj¹cymi pole grawitacyjne miêdzy cz¹stkami materialnymi. £atwo by³o równie¿ uogólniÌ prawa Maxwella, tak by mo¿na je by³o stosowaÌ w dowolnym u. w., podobnie jak prawa ci¹¿enia ogólnej teorii wzglêdnoœci.
       Mamy dwa byty rzeczywiste: materiĂŞ i pole. Nie ulega wÂątpliwoÂści, Âże nie potrafimy sobie dziÂś wyobraziĂŚ caÂłej fizyki zbudowanej w oparciu o pojĂŞcie materii, tak jak to sobie wyobraÂżali fizycy poczÂątku dziewiĂŞtnastego stulecia. Przyjmiemy na razie oba te pojĂŞcia. Czy moÂżna wyobraziĂŚ sobie materiĂŞ i pole jako dwa odrĂŞbne i ró¿ne byty? MajÂąc ma³¹ czÂąstkĂŞ materii, moglibyÂśmy sobie stworzyĂŚ naiwny obraz, wedÂług ktĂłrego istnieje okreÂślona powierzchnia czÂąstki, gdzie sama czÂąstka przestaje istnieĂŚ i pojawia siĂŞ jej pole grawitacyjne. W tym obrazie obszar, w ktĂłrym obowiÂązujÂą prawa polowe, jest wyraÂźnie oddzielony od obszaru, w ktĂłrym obecna jest materia. Jakie sÂą jednak kryteria fizyczne odró¿niajÂące materiĂŞ od pola? Zanim poznaliÂśmy teoriĂŞ wzglĂŞdnoÂści, moglibyÂśmy odpowiedzieĂŚ na to pytanie w nastĂŞpujÂący sposĂłb: materia ma masĂŞ, podczas gdy pole jej nie ma. Pole przedstawia energiĂŞ, materia – masĂŞ. Ale wiemy juÂż, Âże w Âświetle póŸniej zdobytej wiedzy taka odpowiedÂź nie jest wystarczajÂąca. Z teorii wzglĂŞdnoÂści wiemy, Âże materia przedstawia kolosalne zasoby energii oraz Âże energia przedstawia materiĂŞ. Nie moÂżemy wiĂŞc odró¿niĂŚ jakoÂściowo materii od pola, gdyÂż ró¿nica miĂŞdzy masÂą a energiÂą nie jest jakoÂściowa. Ogromna wiĂŞkszoœÌ energii jest skupiona w materii; jednakÂże pole otaczajÂące czÂąstkĂŞ rĂłwnieÂż przedstawia energiĂŞ, choĂŚ w nieporĂłwnanie mniejszej iloÂści. MoglibyÂśmy zatem powiedzieĂŚ: Materia jest tam, gdzie koncentracja energii jest wielka, pole – gdzie koncentracja energii jest maÂła. Ale jeÂśli tak jest, to miĂŞdzy materiÂą a polem istnieje ró¿nica raczej iloÂściowa niÂż jakoÂściowa. Nie ma sensu uwaÂżaĂŚ materii i pola za dwie zupeÂłnie od siebie ró¿ne jakoÂści. Nie moÂżna sobie wyobraziĂŚ okreÂślonej powierzchni wyraÂźnie oddzielajÂącej pole od materii.
       Ta sama trudnoœÌ powstaje dla Âładunku i zwiÂązanego z nim pola. Nie moÂżna, jak siĂŞ zdaje, podaĂŚ oczywistego jakoÂściowego kryterium, pozwalajÂącego odró¿niĂŚ materiĂŞ od pola lub Âładunek od pola.
       Nasze prawa struktury, to znaczy prawa Maxwella i prawa ci¹¿enia, zawodzÂą dla wielkich skupisk energii, czyli – jak moÂżna powiedzieĂŚ – tam, gdzie istniejÂą Âładunki elektryczne lub materia. Czy nie moÂżna by jednak naszych rĂłwnaĂą tak zmieniĂŚ, by obowiÂązywaÂły one wszĂŞdzie, nawet w obszarach o ogromnej koncentracji energii?
       Nie moÂżna zbudowaĂŚ fizyki w oparciu o samo tylko pojĂŞcie materii. Ale po uznaniu rĂłwnowaÂżnoÂści masy i energii podziaÂł na materiĂŞ i pole jest czymÂś sztucznym i nieokreÂślonym. Czy nie moglibyÂśmy odrzuciĂŚ pojĂŞcia materii i zbudowaĂŚ fizyki czysto polowej? To, co dostarcza naszym zmysÂłom wraÂżenie materii, jest w rzeczywistoÂści wielkÂą koncentracjÂą energii w stosunkowo maÂłej przestrzeni. MoglibyÂśmy uwaÂżaĂŚ materiĂŞ za obszary przestrzeni, w ktĂłrych pole jest niezwykle silne. W ten sposĂłb moÂżna by stworzyĂŚ nowe podÂłoÂże filozoficzne, ktĂłrego ostatecznym celem byÂłoby objaÂśnienie wszystkich zjawisk przyrody za pomocÂą praw struktury, obowiÂązujÂących zawsze i wszĂŞdzie. Z tego punktu widzenia, rzucony kamieĂą jest zmiennym polem, przy czym stany o najwiĂŞkszym natĂŞÂżeniu pola przemieszczajÂą siĂŞ w przestrzeni z prĂŞdkoÂściÂą kamienia. W naszej nowej fizyce nie byÂłoby miejsca dla materii i dla pola; jedynym bytem rzeczywistym byÂłoby pole. Ten nowy poglÂąd nasuwajÂą nam wielkie osiÂągniĂŞcia fizyki polowej, powodzenie w wyraÂżeniu praw elektrycznoÂści, magnetyzmu i ci¹¿enia w postaci praw struktury i wreszcie rĂłwnowaÂżnoœÌ masy i energii. Naszym ostatecznym celem byÂłoby takie zmodyfikowanie praw pola, aby nie zawodziÂły one w obszarach o ogromnej koncentracji energii.
       Jak dotÂąd nie udaÂło nam siĂŞ zrealizowaĂŚ tego programu w sposĂłb przekonujÂący i konsekwentny. Decyzja, czy w ogĂłle jest to moÂżliwe, naleÂży do przyszÂłoÂści. W chwili obecnej wci¹¿ jeszcze musimy we wszystkich naszych faktycznych konstrukcjach teoretycznych zakÂładaĂŚ istnienie dwĂłch bytĂłw: pola i materii.
       CiÂągle jeszcze mamy przed sobÂą podstawowe zagadnienia. Wiemy, Âże caÂła materia zbudowana jest tylko z niewielu rodzajĂłw czÂąstek. W jaki sposĂłb z tych elementarnych czÂąstek zbudowane sÂą rozmaite rodzaje materii? W jaki sposĂłb te elementarne czÂąstki oddziaÂływujÂą z polem? Poszukiwanie odpowiedzi na te pytania doprowadziÂło do powstania w fizyce nowej koncepcji – teorii kwantĂłw
(..)
Streszczamy:
 
W
fizyce pojawia siĂŞ nowe pojĂŞcie, najdonioÂślejsza koncepcja od czasĂłw Newtona: pole. UÂświadomienie sobie, Âże zasadniczej roli w opisie zjawisk fizycznych nie odgrywajÂą ani Âładunki, ani czÂąstki, lecz pole w przestrzeni miĂŞdzy nimi, wymagaÂło wielkiej wyobraÂźni naukowej. PojĂŞcie pola odnosi wielkie triumfy i prowadzi do sformuÂłowania rĂłwnaĂą Maxwella, opisujÂących strukturĂŞ pola elektromagnetyczne-go i rzÂądzÂących zjawiskami zarĂłwno elektrycznymi, jak i optycznymi.
Teoria wzglêdnoœci bierze swój pocz¹tek w zagadnieniach pola. Sprzecznoœci i niekonsekwencje starych teorii ka¿¹ nam przypisaÌ nowe w³asnoœci continuum czasoprzestrzennemu, bêd¹cemu sceneri¹ wszystkich zdarzeù w naszym œwiecie fizycznym.
Teoria wzglĂŞdnoÂści rozwija siĂŞ w dwĂłch etapach. Pierwszym etapem jest tak zwana szczegĂłlna teoria wzglĂŞdnoÂści, stosujÂąca siĂŞ tylko do inercjalnych ukÂładĂłw wspó³rzĂŞdnych, to znaczy do ukÂładĂłw, w ktĂłrych obowiÂązuje sformuÂłowane przez Newtona prawo bezwÂładnoÂści. SzczegĂłlna teoria wzglĂŞdnoÂści opiera siĂŞ na dwĂłch zaÂłoÂżeniach: prawa fizyki sÂą takie same we wszystkich ukÂładach wspó³rzĂŞdnych, poruszajÂących siĂŞ wzglĂŞdem siebie ruchem jednostajnym; prĂŞdkoœÌ ÂświatÂła ma zawsze tĂŞ samÂą wartoœÌ. Z tych zaÂłoÂżeĂą, w peÂłni potwierdzonych przez doÂświadczenie, wysnuwa siĂŞ wnioski co do wÂłasnoÂści poruszajÂących siĂŞ sztab i zegarĂłw, zmian ich dÂługoÂści i rytmu w zaleÂżnoÂści od prĂŞdkoÂści. Teoria wzglĂŞdnoÂści zmienia prawa mechaniki. Stare prawa zawodzÂą, gdy prĂŞdkoœÌ poruszajÂącej siĂŞ czÂąstki jest bliska prĂŞdkoÂści ÂświatÂła. Nowe, podane przez teoriĂŞ wzglĂŞdnoÂści prawa ruchu ciaÂł sÂą znakomicie potwierdzane przez doÂświadczenie. DalszÂą konsekwencjÂą (szczegĂłlnej) teorii wzglĂŞdnoÂści jest zwiÂązek miĂŞdzy masÂą a energiÂą. Masa jest energiÂą, a energia posiada masĂŞ. Dwa prawa zachowania – dla masy i dla energii – zostajÂą przez teoriĂŞ wzglĂŞdnoÂści po³¹czone w jedno prawo zachowania masy-energii.
Ogólna teoria wzglêdnoœci daje jeszcze g³êbsz¹ analizê continuum czasoprzestrzennego. Zakres wa¿noœci teorii nie jest ju¿ ograniczony do inercjalnych uk³adów wspó³rzêdnych. Teoria atakuje zagadnienie ci¹¿enia i formu³uje nowe prawa struktury dla pola grawitacyjnego. Zmusza nas do rozwa¿enia roli, jak¹ odgrywa geometria w opisie œwiata fizycznego. Fakt równoœci masy grawitacyjnej i bezw³adnej uwa¿a za zasadniczy, a nie, jak w mechanice klasycznej, za czysto przypadkowy. Konsekwencje doœwiadczalne ogólnej teorii wzglêdnoœci ró¿ni¹ siê tylko nieznacznie od konsekwencji mechaniki klasycznej. Wszêdzie, gdzie mo¿liwe jest porównanie, wytrzymuj¹ one dobrze próbê doœwiadczenia. Ale si³a teorii le¿y w jej wewnêtrznej zwartoœci i w prostocie jej podstawowych za³o¿eù.
Teoria wzglêdnoœci podkreœla donios³oœÌ pola w fizyce. Nie uda³o siê nam jednak dot¹d sformu³owaÌ fizyki czysto polowej. Na razie musimy zak³adaÌ istnienie obojga: i pola, i materii.
http://www.wiw.pl/fizyka/ewolucja/Esej.asp?base=r&cp=1&ce=37