Teoria prĂłÂżni i pĂłl torsyjnych Szypowa

"
Albert Einstein przez caÂłe swoje Âżycie pracowaÂł nad jednolitÂą teoriÂą pola, ktĂłra miaÂłaby w prosty sposĂłb wyjaÂśniĂŚ budowĂŞ i dziaÂłanie wszechÂświata. W Rosji Âżyje czÂłowiek, ktĂłry twierdzi, Âże udaÂło mu siĂŞ to, co nie udaÂło siĂŞ genialnemu uczonemu i jego nastĂŞpcom.

Gennadij Iwanowicz Szypow byÂł wykÂładowcÂą fizyki na Uniwersytecie Moskiewskim. ZostaÂł stamtÂąd usuniĂŞty, gdyÂż uczyÂł studentĂłw elementĂłw wymyÂślonej przez siebie teorii prĂłÂżni, wyklĂŞtej przez oficjalnÂą naukĂŞ. Oficjalnie mĂłwi siĂŞ, Âże teoria Szypowa to bzdura, ale poniewaÂż sprawdza siĂŞ w praktyce, wykorzystuje siĂŞ jÂą do budowy niezwykÂłych urzÂądzeĂą, ktĂłrych dziaÂłanie zaprzecza znanym prawom fizyki.
Podobno zbudowano kilka urzÂądzeĂą, ktĂłrych wspĂłÂłczynnik sprawnoÂści wynosi od 300 do 500%, chociaÂż wedÂług znanych praw fizyki taki wspĂłÂłczynnik nie moÂże przekraczaĂŚ 100%. Inaczej mĂłwiÂąc, stworzono perpetuum mobile. Takimi urzÂądzeniami sÂą np. grzejniki domowe, ktĂłre, pobierajÂąc 1 kilowat energii elektrycznej, produkujÂą 4 kilowaty energii cieplnej.
Brzmi to jak bajka o Âżelaznym wilku, ale te urzÂądzenia istniejÂą i zostaÂły skonstruowane na rzÂądowe zamĂłwienie, tak jak i latajÂący pojazd, ktĂłry sam Szypow nazywa "ziemskim UFO". UrzÂądzenie nie wykorzystuje siÂł odrzutowych, a z wyglÂądu przypomina latajÂący spodek. ZostaÂł zaprezentowany publicznie dwa lata temu. Pokaz sfilmowano i pokazano w moskiewskiej telewizji.
WiĂŞc jak to jest: zwariowana, bezsensowna teoria, ktĂłra sprawdza siĂŞ w praktyce? Z jednej strony oficjalna nauka odwraca siĂŞ od teorii prĂłÂżni, z drugiej paĂąstwo od 1987 roku wspĂłÂłfinansuje pewne projekty Szypowa, a przemysÂł (w tym wojskowy) stoi w kolejce do zaÂłoÂżonego przez Szypowa i jego najbliÂższego wspĂłÂłpracownika Akimowa moskiewskiego OÂśrodka Ryzykownych i Nietradycyjnych Technologii "Went", proszÂąc o nowe rewelacyjne urzÂądzenia. W Âżadnym podrĂŞczniku fizyki nikt nawet siĂŞ nie zajÂąknÂąÂł o tej rewolucyjnej teorii, ale podczas wykÂładĂłw, ktĂłre Szypow daje na wydziaÂłach fizyki europejskich uniwersytetĂłw, sale pĂŞkajÂą w szwach, a wÂśrĂłd sÂłuchaczy nie brakuje utytuÂłowanych uczonych...
Dlaczego oficjalna nauka nie chce uznaĂŚ teorii prĂłÂżni? ByĂŚ moÂże dlatego, Âże jeÂśli jest prawdziwa, to jej powszechne zastosowanie moÂże przynieÂśĂŚ Âświatu rewolucjĂŞ technologicznÂą albo... zagÂładĂŞ.

Siedem poziomĂłw rzeczywistoÂści

Teoria prĂłÂżni fizycznej Gennadija Szypowa dowodzi istnienia dotychczas nieznanych, niewidzialnych rodzajĂłw materii i energii. Wynika z niej teÂż, Âże pewnego rodzaju promieniowanie pĂŞdzi z szybkoÂściÂą miliardy razy wiĂŞkszÂą od prĂŞdkoÂści ÂświatÂła (a moÂże po prostu rozchodzi siĂŞ natychmiastowo - Einstein podejrzewaÂł, Âże coÂś takiego moÂże istnieĂŚ, ale buntowaÂł siĂŞ przeciwko temu pomysÂłowi).
PoniÂższy diagram przedstawiajÂący budowĂŞ wszechÂświata jest kolejnym elementem teorii, ktĂłry sprawia, Âże oficjalna nauka patrzy podejrzliwie na idee Szypowa.
Rosyjski uczony odkryÂł najpierw w teorii, a potem potwierdziÂł za pomocÂą eksperymentĂłw istnienie niewidzialnych planĂłw materii. I chociaÂż sÂą one niewidzialne, istniejÂą obiektywnie, a nawet wspĂłÂłdziaÂłajÂą z widzialnymi - czyli z naszÂą rzeczywistoÂściÂą.
Teoria prĂłÂżni zakÂłada, Âże istnieje 7 poziomĂłw (planĂłw) rzeczywistoÂści:
Absolutne "nic"
Pierwotne pole wirowania (ÂświadomoÂści)
PrĂłÂżnia
Plazma (czÂąstki elementarne)
Gaz
Ciecz
CiaÂło staÂłe
(patrz diagram)

O poziomach od 7. do 4. nie bĂŞdziemy tu pisaĂŚ - moÂżna o nich przeczytaĂŚ w kaÂżdym podrĂŞczniku do fizyki. NiezwykÂły Âświat zaczyna siĂŞ od planu 3., ktĂłry Szypow nazwaÂł prĂłÂżniÂą fizycznÂą.
Jest to podobno przestrzeĂą, z ktĂłrej zostaÂły wypompowane nie tylko czÂąstki materii, ale rĂłwnieÂż wszystkie znane dzisiejszej nauce pola. A mimo to owa prĂłÂżnia jest ÂźrĂłdÂłem ogromnej iloÂści energii (patrz ramka pt. "StaÂła kosmologiczna"). WedÂług teorii Szypowa, 1 cm3 zawiera energiĂŞ wystarczajÂącÂą do zaspokojenia dziesiĂŞcioletnich potrzeb energetycznych caÂłej ludzkoÂści. WspĂłÂłpracujÂący z Szypowem rosyjscy naukowcy pracujÂą nad urzÂądzeniem, dziĂŞki ktĂłremu bĂŞdzie moÂżna pobieraĂŚ niemal nieograniczone iloÂści czystej energii z dowolnego miejsca na planecie czy w kosmosie. Podobno takie urzÂądzenie bĂŞdzie gotowe za kilka lat.
Tam, gdzie myÂśl staje siĂŞ rzeczywistoÂściÂą
Drugi poziom jest jeszcze dziwniejszy - to pierwotne pole wirowania lub inaczej: pole ÂświadomoÂści. Jak napisaÂł Gennadij Szypow w swojej ksiÂąÂżce pt. "Teoria prĂłÂżni fizycznej", pole to skÂłada siĂŞ z "elementarnych wirĂłw czasoprzestrzennych przenoszÂących informacje."
To wÂłaÂśnie ten poziom umoÂżliwia zachodzenie zjawisk okreÂślanych mianem magii, parapsychologii czy psychotroniki. Dzieje siĂŞ tak dlatego, Âże owe przenoszÂące informacjĂŞ pierwotne wiry tworzÂą coÂś w rodzaju materii bĂŞdÂącej powÂłokÂą myÂśli. Na tym poziomie myÂśl jest materialna, moÂże istnieĂŚ samodzielnie przez jakiÂś czas i oddziaÂływaĂŚ na inne obiekty materialne. Co wiĂŞcej, odpowiednio uksztaÂłtowana i wzmocniona moÂże siĂŞ w tych wirach "zagnieÂździĂŚ", staĂŚ siĂŞ niezniszczalna, powodujÂąc zachodzenie w naszym Âświecie zjawisk parapsychicznych traktowanych przez oficjalnÂą naukĂŞ z wielkÂą podejrzliwoÂściÂą.
Z teorii prĂłÂżni wynika, Âże wszystko we wszechÂświecie jest w mniejszym lub wiĂŞkszym stopniu obdarzone ÂświadomoÂściÂą. Oznacza to, Âże nie jest ona wynikiem istnienia materii oÂżywionej (np. czÂłowieka), ale podstawÂą istnienia wszelkiej materii. MyÂślĂŞ, Âże zwolennicy Gai - ÂżyjÂącej planety - znajdÂą w teorii Szypowa naukowe potwierdzenie swoich hipotez.

Tak szybko jak myÂśl

Pole ÂświadomoÂści ma teÂż innÂą nazwĂŞ - pole torsyjne (ang. torsion - wirowanie), jako Âże zwiÂązane jest z ruchem wirujÂącym. NajwaÂżniejszym wynalazkiem opartym na teorii prĂłÂżni jest generator torsyjny, ktĂłrego twĂłrcÂą jest Anatolij Akimow. DziĂŞki temu urzÂądzeniu wielkoÂści czterech paczek papierosĂłw dowiedziano siĂŞ, Âże pole torsyjne rozprzestrzenia siĂŞ miliardy razy szybciej niÂż ÂświatÂło i przenika kaÂżdÂą materiĂŞ, nie tracÂąc przy tym na intensywnoÂści. Nie wiadomo dokÂładnie, jak szybko siĂŞ porusza, gdyÂż nie udaÂło siĂŞ tego zmierzyĂŚ.
WykorzystujÂąc wÂłasnoÂści tego pola, stworzono nowy, rewolucyjny system ÂłÂącznoÂści. Z najodleglejszymi miejscami w kosmosie moÂżna poÂłÂączyĂŚ siĂŞ natychmiast, bez zakÂłĂłceĂą, a nadajnik wymaga minimalnej iloÂści energii. Nadajnik torsyjny znajduje siĂŞ ponoĂŚ na pokÂładzie rosyjskiego pojazdu, ktĂłry w 1998 roku poleciaÂł na Marsa. JeÂśli wszystko bĂŞdzie dziaÂłaĂŚ prawidÂłowo, torsyjny nadajnik i odbiornik bĂŞdÂą siĂŞ ÂłÂączyĂŚ w jednej chwili, podczas gdy sygnaÂł konwencjonalnego nadajnika biegnie z Marsa na ZiemiĂŞ okoÂło 7 - 13 minut.

Drzewa promieniujÂą naukowo

RĂłwnieÂż bioterapia i radiestezja sÂą moÂżliwe dziĂŞki polu ÂświadomoÂści. Z teorii Szypowa wynika, Âże pole torsyjne moÂże wirowaĂŚ w prawo lub w lewo. Za pomocÂą generatora Akimowa wykazano, Âże pole prawoskrĂŞtne jest korzystne dla Âżywych organizmĂłw, a lewoskrĂŞtne niekorzystne, gdyÂż dziaÂła naĂą osÂłabiajÂąco. OkazaÂło siĂŞ rĂłwnieÂż, Âże kaÂżde ciaÂło fizyczne wytwarza pole torsyjne o charakterystycznych dla siebie wÂłaÂściwoÂściach. Na tym wÂłaÂśnie opiera siĂŞ dziaÂłanie bioenergoterapii czy radiestezji.
Szypow i jego ekipa przeprowadzili w swoim laboratorium symulacyjne badania piramid egipskich. OkazaÂło siĂŞ, Âże sÂą one generatorami pola ÂświadomoÂści. WewnÂątrz piramidy, na jednej trzeciej wysokoÂści osi, znajduje siĂŞ punkt z maksymalnÂą koncentracjÂą lewoskrĂŞtnego pola. W prawdziwych piramidach w tym wÂłaÂśnie miejscu znajdowaÂł siĂŞ zazwyczaj sarkofag faraona. WpÂływ lewoskrĂŞtnego pola hamuje rozkÂład organizmĂłw Âżywych. Dobroczynny wpÂływ natury na czÂłowieka zwiÂązany jest z prawoskrĂŞtnym polem. NajwiĂŞkszymi naturalnymi jego generatorami sÂą drzewa iglaste, zwÂłaszcza cedr. Bioterapeuci czĂŞsto twierdzÂą, Âże przytulenie siĂŞ do okreÂślonego drzewa pomaga na okreÂślone dolegliwoÂści. Jak widaĂŚ, nie jest to wymysÂł, teoria Szypowa udowadnia to niezbicie. Moskiewscy uczeni sporzÂądzili charakterystykĂŞ pĂłl torsyjnych niektĂłrych gatunkĂłw drzew, a potem nauczyli siĂŞ je odtwarzaĂŚ za pomocÂą generatora Akimowa. UzdrawiajÂące pole kierowano potem na dany przedmiot. Po pewnym czasie mierzono pole torsyjne tego przedmiotu i zazwyczaj okazywaÂło siĂŞ, Âże zostaÂło ono zmienione i Âże zaczĂŞÂło promieniowaĂŚ tak samo, jak sosnowy las.
WspĂłÂłpracownicy Szypowa i Akimowa opracowujÂą wÂłaÂśnie projekty domĂłw ekologicznych, ktĂłre bĂŞdÂą wytwarzaĂŚ uzdrawiajÂące pole torsyjne. Wiemy juÂż teÂż, Âże najlepszym ksztaÂłtem dla budynkĂłw jest ksztaÂłt jaja, generujÂący prawoskrĂŞtne pole, a najgorszym - prostopadÂłoÂścian, a w takich przecieÂż mieszkamy. (Ciekawe, Âże nasi przodkowie przykrywali swoje ÂświÂątynie kopuÂłami, ktĂłre emitujÂą pole niezwykle korzystne dla Âżywych organizmĂłw.)
Jednym z najciekawszych wnioskĂłw wynikajÂących z teorii pola ÂświadomoÂści jest istnienie Âżycia po Âśmierci. Dusze ludzkie po uwolnieniu siĂŞ z materii przenoszÂą siĂŞ (a byĂŚ moÂże przez caÂły czas w pewien sposĂłb tam sÂą) do materialnego pola myÂśli - tam, gdzie myÂśl staje siĂŞ rzeczywistoÂściÂą.

Zza rĂłwnaĂą wyÂłania siĂŞ twarz Boga

Ostatnim, najwyÂższym planem jest Absolutne Nic, czyli, jak twierdzi Szypow, ÂźrĂłdÂło pochodzenia caÂłego wszechÂświata. Jest to plan materii, ktĂłry rodzi z siebie pozostaÂłe rodzaje materii. Nie jesteÂśmy w stanie - i pewnie nigdy nie bĂŞdziemy - zrozumieĂŚ tego planu czy wyobraziĂŚ go sobie, choĂŚ rĂłwnania Szypowa Absolutne Nic opisujÂą.
Z tych rĂłwnaĂą wyÂłania siĂŞ spĂłjny i caÂłoÂściowy opis wszechÂświata, z ktĂłrego wynika, Âże istnienie Absolutu jest konieczne do powstania tego wszechÂświata. Szypow w swojej ksiÂąÂżce napisaÂł: "Tego rodzaju przestrzeĂą zakÂłada istnienie <>, zdolnej do ogarniĂŞcia Absolutnego <> i uporzÂądkowania go. Na tym planie decydujÂącÂą rolĂŞ odgrywa <>."
Inaczej mĂłwiÂąc, aby wszechÂświat mĂłgÂł zaistnieĂŚ, trwaĂŚ i rozwijaĂŚ siĂŞ, konieczne byÂło Âświadome dziaÂłanie Superistoty, ktĂłrÂą wielu nazywa Bogiem.
JeÂśli teoria prĂłÂżni jest prawdziwa, kiedyÂś zostanie uznana przez akademickÂą naukĂŞ. JuÂż teraz pracujÂą nad niÂą badacze w USA, Niemczech, Kanadzie. Podobno sÂą opĂłÂźnieni w stosunku do Rosjan o 15 lat.
Lecz nie to opĂłÂźnienie jest groÂźne. Oto ludzkoÂśĂŚ moÂże dostaĂŚ nowÂą, rewolucyjnÂą technologiĂŞ, ktĂłra, jak wszystkie naukowe odkrycia i wynalazki, moÂże zostaĂŚ uÂżyta zarĂłwno w dobrym, jak i zÂłym celu. Problem w tym, Âże poziom ÂświadomoÂści ludzi juÂż teraz nie dorĂłwnuje poziomowi techniki. Dziecko ma w rĂŞkach karabin maszynowy. JeÂśli teoria prĂłÂżni zostanie powszechnie udostĂŞpniona, dziecko dostanie laser. MoÂże dlatego Gennadij Szypow nie wspĂłÂłpracuje z instytucjami militarnymi, ktĂłre chcÂą, by przy wykorzystaniu pola ÂświadomoÂści stworzyÂł nowe bronie psychotroniczne.
Ale zÂłe wykorzystanie cudownych moÂżliwoÂści, jakie daje teoria prĂłÂżni, jest caÂłkiem realne. Tylko Âże to grozi katastrofÂą nie tylko na skalĂŞ globu, ale wrĂŞcz kosmosu. MoÂże wiĂŞc to dobrze, Âże o odkryciach Szypowa nauka milczy?
"

autor: Ewa Ray

StaÂła kosmologiczna - ukryta energia prĂłÂżni

W swoim czasie Albert Einstein prĂłbowaÂł odpowiedzieĂŚ na pytanie, czy wszechÂświat jest statyczny (tzn. ani siĂŞ nie rozszerza, ani nie zbiega, tylko trwa w niezmienionym stanie). Po obliczeniu iloÂści istniejÂącej energii doszedÂł do wniosku, Âże aby wszechÂświat byÂł statyczny - a wierzyÂł, Âże tak jest - musi istnieĂŚ niewiarygodnie duÂżo niewidzialnej i niewykrywalnej, jak do tej pory, energii pustej przestrzeni. NazwaÂł jÂą staÂłÂą kosmologicznÂą. Potem udowodniono, Âże wszechÂświat rozpoczÂąÂł siĂŞ od wybuchu i nadal siĂŞ rozszerza. Einstein, choĂŚ niechĂŞtnie, uznaÂł racje kolegĂłw po fachu i zrezygnowaÂł z idei wszechÂświata statycznego. PrzyznaÂł teÂż, Âże jego wspaniaÂły twĂłr - staÂła kosmologiczna - jest jego najwiĂŞkszÂą pomyÂłkÂą.
Jednak ostatnio naukowcy dochodzÂą do wniosku, Âże aby wszechÂświat w ogĂłle istniaÂł, musi gdzieÂś byĂŚ ukryta kolosalna iloÂśĂŚ energii. StaÂła kosmologiczna, czyli ujemna energia pustej przestrzeni, wrĂłciÂła do Âłask. Oznacza to, Âże w kaÂżdym centymetrze szeÂściennym przestrzeni wiruje ogromna iloÂśĂŚ dziwnej energii - niewidzialnej, nie dajÂącej siĂŞ zbadaĂŚ przyrzÂądami naukowymi, ale jednak realnej, gdyÂż bez niej nic by nie istniaÂło...
CzyÂż nie to samo twierdzi Szypow?

ÂźrĂłdÂło: http://www.gwiazdy.com.pl/51_99/2.htm

Fragmenty wywiadu z Szypowem opublikowane w "Czwartym wymiarze" w 2004r.

CzĂŞÂśĂŚ 1

FALA JEST POLEM - ROZMOWY O FIZYCE

Profesor Gennadij Szypow jest rosyjskim fizykiem, ktĂłry rozwiÂązaÂł problem postawiony przed fizykami przez Alberta Einsteina: opracowaÂł mianowicie jednolitÂą teoriĂŞ pola. Jest dyrektorem MiĂŞdzynarodowego Centrum Fizyki PrĂłÂżni, czÂłonkiem Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych i czÂłonkiem MiĂŞdzynarodowej Akademii Biotechnologii. W roku 1993 ukazaÂło siĂŞ pierwsze wydanie jego monografii "Teoria prĂłÂżni fizycznej". Drugie wydanie ksiÂąÂżki uzupeÂłnione i poprawione opublikowaÂło Wydawnictwo Nauka w roku 1997, a w roku 1998 ksiÂąÂżka wydana zostaÂła w wersji angielskiej. AmerykaĂąski Instytut Biograficzny (American Biographic Institute) w roku 1998 przyznaÂł mu tytuÂł CzÂłowieka Roku i zaliczyÂł go do grona 500 osĂłb na Âświecie, ktĂłre odegraÂły najwaÂżniejszÂą rolĂŞ w dziejach ludzkoÂści w przeciÂągu ostatnich stuleci oraz przyznaÂł mu na koniec tysiÂąclecia Medal Honoru (Medal of Honor) jako jednemu z 2000 mieszkaĂącĂłw Ziemi, ktĂłrzy odznaczyli siĂŞ czymÂś niezwykÂłym dla poÂżytku Âświata.

Fizyka wskazuje na istnienie Boga

Willigis JĂ¤ger, mnich zakonu benedyktynĂłw i mistrz zen, powiedziaÂł w ksiÂąÂżce "Fala jest morzem", Âże wiek XXI bĂŞdzie wiekiem mistyki, a siÂłĂŞ napĂŞdowÂą stanowiĂŚ bĂŞdÂą nie filozofowie i teologowie, lecz fizycy. Czy Pan teÂż tak uwaÂża? Jak by Pan objaÂśniÂł przewodniÂą rolĂŞ fizyki w prowadzeniu nas ku nowej, duchowej w swojej istocie epoce w Âżyciu ludzkoÂści?

WyjaÂśnienie otrzymamy, kiedy przyjrzymy siĂŞ, czym zajmuje siĂŞ fizyka. Jednym z zadaĂą, jakie sobie stawia, jest odpowiedÂź na pytanie, jak zbudowany jest Âświat. JeÂżeli zaÂś nauka, dokÂładniej mĂłwiÂąc fizyka, pretenduje do tego, Âżeby opisaĂŚ caÂłÂą rzeczywistoÂśĂŚ - nie tylko jej czĂŞÂśĂŚ materialnÂą - to nie moÂże ona wykluczaĂŚ z obrazu Âświata Boga. A wiĂŞc skoro fizyka opisuje wszystko, co istnieje w tym Âświecie, to musi ona w jakiÂś sposĂłb odnieÂśĂŚ siĂŞ do Boga i do zagadnieĂą zwiÂązanych ze ÂświadomoÂściÂą czÂłowieka. JeÂżeli bowiem nie uwzglĂŞdnimy w porzÂądku Âświata ÂświadomoÂści czÂłowieka oraz WyÂższej ÂŚwiadomoÂści, to Âświat okaÂże siĂŞ niepeÂłny. Teoria prĂłÂżni fizycznej, ktĂłrÂą opracowaÂłem, obejmuje swoim zainteresowaniem zagadnienie ÂświadomoÂści i wÂłÂącza w obraz Âświata istnienie SuperÂświadomoÂści. Niedawno napisaÂłem artykuÂł na temat sahadÂżajogi. WykazaÂłem w nim, jakÂą rolĂŞ w naszym Âżyciu peÂłni Âświat materii subtelnej i Âświat WyÂższej RzeczywistoÂści. W swojej teorii dzielĂŞ rzeczywistoÂśĂŚ na dwa poziomy:

ÂŚwiat materii gĂŞstej, o ktĂłrej uczy wspĂłÂłczesna nauka - ciaÂła staÂłe, ciekÂłe i gazowe oraz czÂąstki elementarne i rĂłÂżne znane nam pola; nastĂŞpnie Âświat materii subtelnej - realnoÂśĂŚ, ktĂłrej w starym rozumieniu nie moÂżna nazwaĂŚ materiÂą, gdyÂż nie posiada energii, ma natomiast rĂłÂżne inne cechy, ktĂłrych nie posiada zwykÂła, znana nam materia, choĂŚby bardzo szybkie rozprzestrzenianie siĂŞ, bÂłyskawiczne wrĂŞcz. W istocie to teÂż jest materia, ale Âżeby jÂą odrĂłÂżniĂŚ od gĂŞstej, nazywamy jÂą subtelnÂą materiÂą. Posiada ona takie wÂłaÂściwoÂści, Âże moÂżna jÂą wykorzystywaĂŚ do sterowania procesami zarĂłwno tworzenia, jak i niszczenia obiektĂłw materialnych. Pojawia siĂŞ bÂłyskawicznie, istniejÂąc natychmiast wszĂŞdzie. JeÂśli zatem chcieĂŚ wykorzystaĂŚ jÂą jako motor do kierowania procesami, to okazuje siĂŞ ona do tego idealna. Poprzez tego nosiciela z subtelnej materii moÂżna kontrolowaĂŚ kaÂżde zdarzenie.

Jeden z wiodÂących autorytetĂłw w kosmologii i astrofizyce, Frank J. Tipler, autor ksiÂąÂżki "Fizyka nieÂśmiertelnoÂści" na pytanie korespondenta amerykaĂąskiego magazynu popularno-naukowego "Omen": "Co chciaÂł Pan powiedzieĂŚ ludziom swojÂą najnowszÂą ksiÂąÂżkÂą?" odpowiedziaÂł: "Emmanuel Kant przekonywaÂł, Âże sÂą trzy fundamentalne pytania metafizyki: czy istnieje BĂłg? Czy posiadamy wolnÂą wolĂŞ? Czy istnieje Âżycie po Âśmierci? Ja transformujĂŞ te pytania metafizyki na zadania fizyki, rozwiÂązujĂŞ je i odpowiadam na wszystkie trzy: tak, tak, tak. Oto jak moÂżna podsumowaĂŚ to, co napisaÂłem w mojej ksiÂąÂżce..." Czy fizyk rzeczywiÂście moÂże dziÂś obwieÂściĂŚ z pozycji naukowca, Âże BĂłg istnieje?

Jest wielu fizykĂłw, ktĂłrzy uwaÂżajÂą, Âże wiemy juÂż prawie wszystko, i Âże dla Boga nie ma miejsca w tym obrazie Âświata. MaterialiÂści twierdzÂą, Âże wszystko powstaje w sposĂłb przypadkowy, Âże nie istniejÂą Âżadne inne poziomy rzeczywistoÂści. Tymczasem doÂświadczenie naukowe juÂż w tej chwili wskazuje, Âże nie ma niczego przypadkowego, a to, co my uwaÂżamy za przypadek to tylko nie poznany jeszcze przez nas obszar rzeczywistoÂści. Mnie BĂłg wyÂłoniÂł siĂŞ zza rĂłwnaĂą. Teoria prĂłÂżni fizycznej, ktĂłrÂą opracowaÂłem, stwierdza istnienie poziomu RzeczywistoÂści WyÂższej, jeszcze bardziej wysubtelnionej struktury, gdzie praktycznie nie ma materii, nawet subtelnej. To coÂś jakby plan wedÂług ktĂłrego rodzi siĂŞ materia zarĂłwno subtelna, jak i gĂŞsta. Materii nie ma, a plan juÂż jest. Na pytanie: kto stworzyÂł ten plan? otrzymujemy odpowiedÂź, Âże istnieje WyÂższy UmysÂł, ktĂłry to wszystko obmyÂśliÂł i wykonaÂł. On jest PoczÂątkiem Wszystkiego. PoniewaÂż nie ma takich rĂłwnaĂą, za pomocÂą ktĂłrych daÂłoby siĂŞ Go opisaĂŚ, oprĂłcz rĂłwnania typu 0=0, z punktu widzenia tradycyjnej nauki jawi siĂŞ jako "nic" - na tym poziomie bowiem nie ma niczego, co by byÂło nauce znane: ani materii, ani energii.

A jednak to on wÂłaÂśnie okazuje siĂŞ byĂŚ poczÂątkiem wszystkiego, co istnieje. Religia nazywa go StwĂłrcÂą. Boski Stworzyciel, ktoÂś, komu pokÂłon skÂładajÂą wszystkie narody. Na Wschodzie mĂłwi siĂŞ o Wielkiej Pustce, a my doszliÂśmy do tego na podstawie rozwijania wÂłasnych materialnych teorii. Kiedy teoria siĂŞ rozwija, osiÂąga ona w koĂącu taki poziom, gdy pojawia siĂŞ w niej to, co moÂżna nazwaĂŚ Stworzycielem. JednakÂże teoria nie jest w stanie opisaĂŚ, kto to jest lub czym on jest. Ona widzi go gdzieÂś jakby w oddali, ale przybliÂżyĂŚ siĂŞ do niego nie jest w stanie - metody jej sÂą ograniczone. Potrzebne sÂą inne metody. Potrzebna inna moÂże nauka. My jednak nie bĂŞdziemy wymyÂślaĂŚ nauk, bĂŞdziemy siĂŞ po prostu przybliÂżaĂŚ tylko do StwĂłrcy, ale dosiĂŞgnÂąĂŚ go siĂŞ nie da.

A jak odniesie siĂŞ Pan do pojĂŞcia wiecznoÂści?

Poziom, na ktĂłrym nie ma juÂż energii, a jest tylko informacja, posiada moÂżliwoÂści najwyÂższe. Zdolny jest on wyÂłaniaĂŚ z siebie plany pierwotne. I tak teÂż okreÂślam ten poziom - jako najbardziej staÂły poziom rzeczywistoÂści. I mĂłwiĂŞ nie o jakimÂś mitycznym czy hipotetycznym zjawisku, a wyÂłÂącznie o fizycznym. Wszystko w tym Âświecie znika, ale ten poziom pozostaje zawsze. Jest wieczny. Z niego absolutnie wszystko siĂŞ zaczyna i nim teÂż absolutnie wszystko siĂŞ koĂączy. ÂŚwiat RzeczywistoÂści WyÂższej, Âświat planĂłw, praw, relacji miĂŞdzy elementami materii - a one, zauwaÂżmy, sÂą bardziej trwaÂłe niÂż sama materia.

Czy moÂżna powiedzieĂŚ wobec tego o zbliÂżaniu siĂŞ nauki i religii?

Powiem tak: jest oto nowa teoria fizyczna, powstaÂła w rezultacie rozwiniĂŞcia wnioskĂłw Alberta Einsteina, w ktĂłrej pojawia siĂŞ pewien poziom rzeczywistoÂści, synonimem ktĂłrego w religii jest BĂłg - rzeczywistoÂśĂŚ posiadajÂąca wszystkie cechy BoskoÂści. Tylko to potwierdzam. Nic ponadto. Nie wiem, jak owa BoskoÂśĂŚ jest zorganizowana, wiem jednak, Âże ona realnie istnieje. Przy pomocy naszych metod nie da siĂŞ jej poznaĂŚ, "zbadaĂŚ". Nauka nie udowadnia, a tylko wskazuje na istnienie Boga. Nie pretenduje do niczego wiĂŞcej - naukĂŞ w zasadzie interesuje materia zagĂŞszczona.

Z religiÂą jest nieco inaczej, gdyÂż ona juÂż dawno "pracuje" ze ÂŚwiatem RzeczywistoÂści WyÂższej. I wszystkie rytuaÂły religijne sÂą jak gdyby przeznaczone do ÂłÂączenia ÂświadomoÂści czÂłowieka z tym Âświatem - poprzez struktury materii subtelnej. Z mojego punktu widzenia zachodzi obecnie synteza nauki i religii. Proces ten jest nieunikniony. CzyÂż nie o tym zaÂświadczajÂą szokujÂące odkrycia ostatnich lat? WÂłaÂśnie w naszych czasach coraz wiĂŞcej wskazuje na to, Âże myÂśl jednak jest materialna. Teoria prĂłÂżni fizycznej udowodniÂła istnienie nosiciela myÂśli. Tym nosicielem sÂą pierwotne pola torsyjne. TakÂże nasze ciaÂło fizyczne posiada moÂżliwoÂści grupowania wokĂłÂł siebie ciaÂł subtelnych - pewne struktury, ktĂłre zdajÂą siĂŞ byĂŚ poÂśrednikami pomiĂŞdzy poziomem idei a rzeczywistoÂści widzialnej - to co uwaÂża siĂŞ za ÂŚwiat RzeczywistoÂści WyÂższej a naszym planem fizycznym.

ProszĂŞ bliÂżej sprecyzowaĂŚ kwestiĂŞ materialnoÂści myÂśli: czy moÂżna powiedzieĂŚ, Âże pole torsyjne jest materiÂą myÂśli?

Tak.

Skoro myÂśl moÂże istnieĂŚ samodzielnie i posiadaĂŚ formĂŞ, jak przedmiot, to w jaki sposĂłb pole torsyjne "odziewa siĂŞ" w tĂŞ formĂŞ, Âże powstaje myÂśl?

RĂłwnania, opisujÂące pole torsyjne i opisujÂące myÂśl - to sÂą rĂłwnania nieliniowe. Oznacza to, Âże zarĂłwno pola, jak i myÂśli, mogÂą oddziaÂływaĂŚ na siebie wzajemnie. Pole wytwarza pewne zagĂŞszczenia - solitony. WystĂŞpujÂą one jako samodzielne istnienia majÂące wÂłasnÂą strukturĂŞ, swojÂą wÂłasnÂą charakterystykĂŞ. RĂłÂżnorodnoÂśĂŚ tych zagĂŞszczeĂą jest nieskoĂączenie wielka, albowiem, kiedy myÂślimy, w naszej gÂłowie pojawiajÂą siĂŞ one jako pewne obrazy - fizyczne, matematyczne itd. Te obrazy ÂżyjÂą. MogÂą wydostaĂŚ siĂŞ z gÂłowy i przyjÂśĂŚ do gÂłowy. Nasz mĂłzg to idealny odbiornik i generator pĂłl torsyjnych o bardzo subtelnej wibracji.

PrĂłÂżnia Âżyje

Czy Pana myÂślenie na temat prĂłÂżni odnosi siĂŞ w jakiÂś sposĂłb do koncepcji eteru, o ktĂłrym mĂłwiÂł Newton? PrĂłÂżnia kojarzy nam siĂŞ z pustkÂą, nicoÂściÂą. Tymczasem Pan twierdzi, Âże pulsuje ona Âżyciem, Âże rodzi materiĂŞ, nowe Âświaty...

MyÂślenie o prĂłÂżni jako nicoÂści i pustce jest myÂśleniem przestarzaÂłym. W mechanice Newtona rzeczywiÂście znajdujemy pierwsze rozwaÂżania o prĂłÂżni. Newton mianowicie mĂłwiÂł, Âże oprĂłcz naszej zwykÂłej przestrzeni, gdzie zachodzi ruch i inne zjawiska, jest jeszcze przestrzeĂą absolutna - nie jest ona uchwytna dla naszych przyrzÂądĂłw, a jednak realnie istnieje. W koĂącu XIX wieku pojawiÂły siĂŞ teorie, Âże eter posiada jakieÂś wÂłaÂściwoÂści, takie jak sprĂŞÂżystoÂśĂŚ. SporzÂądzano dla niej rĂłwnania, jednakÂże wraz z pojawieniem siĂŞ szczegĂłlnej teorii wzglĂŞdnoÂści od teorii eteru odwrĂłcono siĂŞ. OdciÂąÂł siĂŞ takÂże od niej Einstein w 1905 roku, ale w przeciÂągu 15 lat - w zwiÂązku z pracami nad ogĂłlnÂą teoriÂą wzglĂŞdnoÂści - znĂłw o eterze zaczÂąÂł mĂłwiĂŚ, zauwaÂżywszy, Âże zakrzywiona czasoprzestrzeĂą to wÂłaÂśnie eter. WedÂług mnie, eter jest wÂłaÂśnie prĂłÂżniÂą fizycznÂą.

Zgodnie z tym, co mĂłwiÂł Einstein, pustka, czasoprzestrzeĂą, posiada cechĂŞ sprĂŞÂżystoÂści. Oto bierzemy jakÂąÂś masĂŞ, umieszczamy jÂą w jakimÂś obszarze przestrzeni, i czasoprzestrzeĂą zaczyna przejawiaĂŚ cechĂŞ sprĂŞÂżystoÂści w charakterze zakrzywieĂą. A jeÂśli w pustÂą przestrzeĂą wpuÂściĂŚ promieĂą ÂświatÂła, to popÂłynie on po linii prostej, jeÂżeli jednak obok umieszczono by masĂŞ, to przechodzÂąc w pobliÂżu powierzchni tej masy promieĂą siĂŞ zakrzywi. W tym wÂłaÂśnie przejawia siĂŞ cecha sprĂŞÂżystoÂści pustki, prĂłÂżni albo eteru Einsteina. A kiedy pojawiÂła siĂŞ mechanika kwantowa i elektrodynamika, to znowu zaczĂŞto uwaÂżaĂŚ, Âże przestrzeĂą posiada jakieÂś wÂłaÂściwoÂści. Za laureatem Nagrody Nobla, Paulem Dirakiem, moÂżemy powiedzieĂŚ, Âże z pustki - prĂłÂżni - rodzi siĂŞ para czÂąstek: czÂąstka i antyczÂąstka. On teÂż niejednokrotnie zauwaÂżaÂł: naleÂży wyrzec siĂŞ przesÂądu, Âże prĂłÂżnia niczego w sobie nie zawiera.

A wiĂŞc prĂłÂżnia Âżyje?

OczywiÂście, Âże tak. PrĂłÂżnia Âżyje, zachodzÂą w niej fluktuacje, chociaÂż w zasadzie jest neutralna: nie ma ani masy, ani Âładunku... JeÂżeli by jednak przyjrzeĂŚ siĂŞ uwaÂżnie w duÂżym powiĂŞkszeniu kaÂżdemu punktowi prĂłÂżni, to daÂłoby siĂŞ zobaczyĂŚ niekoĂączÂące siĂŞ procesy powstawania i niszczenia wirtualnych czÂąstek i antyczÂąstek. PrĂłÂżnia przypomina powierzchniĂŞ wrzÂącego bulionu. CoÂś jakby pianĂŞ. PrĂłÂżnia to plan, ale nie zamroÂżony. On Âżyje. Pozostaje w dziaÂłaniu. PowstajÂą z niego czÂąstki...

Czy to znaczy, Âże natura prĂłÂżni jest dwojaka? Z jednej strony nie jest materiÂą, pozostajÂąc planem-matrycÂą, z drugiej - jest Âżywa?

WÂłaÂśnie tak. Przy czym energia jej drgaĂą jest nieskoĂączona. Albert Einstein mĂłwiÂł: prĂłÂżnia posiada cechĂŞ sprĂŞÂżystoÂści, a Paul Dirac i kwantowa teoria pola potwierdzajÂą: prĂłÂżnia, rodzÂąc czÂąstki i antyczÂąstki, kipi, fluktuuje. WspĂłÂłczesna teoria faktycznie ujednoliciÂła oba te punkty widzenia. MĂłwiÂąc inaczej, prĂłÂżnia posiada okreÂślonÂą strukturĂŞ takÂże wĂłwczas, gdy nie ma materii, fluktuacji, nawet wtedy, kiedy niczego nie ma. Tym niemniej jest matrycÂą informacyjnÂą, w ktĂłrej - zgodnie z wyprowadzonym prawem - powinny zachodziĂŚ procesy powstawania-niszczenia materii. NawiÂązujÂąc do tego naleÂży powiedzieĂŚ, Âże istniejÂą juÂż rĂłwnania, opisujÂące strukturĂŞ prĂłÂżni. I wszystko, co rodzi siĂŞ z prĂłÂżni powinno speÂłniaĂŚ te rĂłwnania. TakÂże pola torsyjne przenoszÂą nie energiĂŞ, a informacjĂŞ, co jest, z punktu widzenia teorii zarzÂądzania - najbardziej efektywnym sposobem kierowania jakimikolwiek procesami, jako Âże do tego nie trzeba ogromnych zapasĂłw energii. Jak wiadomo, wszelkie kierowanie zwiÂązane jest z przekazywaniem sygnaÂłu, a dla wytworzenia go wymagana jest energia bardzo wysokiej mocy, co zresztÂą zauwaÂżamy w naszym wspĂłÂłczesnym Âświecie. A tu - informacyjne sterowanie Âświatowymi wydarzeniami, osiÂągane jakby bez uÂżycia jakiejkolwiek energii. I tak oto, kiedy juÂż pierwotne pole torsyjne zostaÂło stworzone we WszechÂświecie, z prĂłÂżni rozpoczynajÂą siĂŞ procesy tworzenia siĂŞ materii zagĂŞszczonej. I przede wszystkim - czÂąstki elementarne, przy czym nie z jednego punktu, jak przekonujÂą wspĂłÂłczesne scenariusze pochodzenia WszechÂświata, a od razu we wszystkich punktach. PowstaÂłe czÂąstki jednoczÂą siĂŞ, przedstawiajÂąc sobÂą bardziej skomplikowane konstrukcje - atomy, molekuÂły i tak dalej. W taki to wÂłaÂśnie sposĂłb pojawiÂło siĂŞ Âżycie, w tym takÂże jako wysoko rozwiniĂŞte Âświadome stworzenia...

Wprowadza Pan pojĂŞcia prĂłÂżni fizycznej i prĂłÂżni pierwotnej. Jak naleÂży je rozumieĂŚ?

Poziom prĂłÂżni fizycznej - to plan budowania materii zagĂŞszczonej, a poziom pierwotnej prĂłÂżni - to plan tworzenia pierwotnych pĂłl torsyjnych, ktĂłre jak juÂż mĂłwiÂłem, od razu ogarniajÂą caÂły WszechÂświat.

Jak powstaje materia?

WedÂług wczeÂśniejszych planĂłw. SÂą to pewne odniesienia, prawa, matryce potencjalnego, zamysÂł, wedÂług ktĂłrego bĂŞdzie budowany plan materialny - konkretna materia. ÂŻeby zbudowaĂŚ dom, w naszej ÂświadomoÂści musi najpierw pojawiĂŚ siĂŞ jego obraz - plan, ktĂłry nastĂŞpnie realizujemy na papierze, w rysunkach i wykresach, a dopiero potem kupujemy cegÂłĂŞ i inne materiaÂły - budujemy dom. CoÂś podobnego ma miejsce takÂże w Âświecie WyÂższej RzeczywistoÂści. Istnieje SuperÂświadomoÂśĂŚ, zwiÂązana z bezenergetycznym poziomem idei, gdzie powstaje nie materia, a plan - zamysÂł. I dopiero kiedy plan jest juÂż gotowy, rozpoczyna siĂŞ proces powstawania materii z prĂłÂżni.

Czy wobec tego potwierdza siĂŞ poglÂąd filozofĂłw, ktĂłrzy twierdzili, Âże obok materialnego Âświata istnieje Âświat idei?

Tak to wyglÂąda. ÂŚwiat idei to pewnego rodzaju rzeczywistoÂśĂŚ, ktĂłra w odniesieniu do znanej nam materii, jest bardziej stabilna, wyobraÂżajÂąca Âświat WyÂższej RzeczywistoÂści. To praprzyczyna wszystkiego. Jest pierworodna, moÂżna powiedzieĂŚ. A wiĂŞc na poczÂątku pojawia siĂŞ wÂłaÂśnie ta czĂŞÂśĂŚ rzeczywistoÂści, a dopiero potem znana nam materia gĂŞsta. Nie moÂże byĂŚ inaczej. PrzecieÂż nie da siĂŞ z chaosu tworzyĂŚ czegoÂś zorganizowanego. Potrzebny jest jakiÂś plan. W Biblii powiedziano: na poczÂątku byÂło sÂłowo, a sÂłowo - to plan. Dopiero po jego przejawieniu siĂŞ rozpoczĂŞÂły siĂŞ narodziny materii.

Bank Danych

Jak zostaje siĂŞ odkrywcÂą? Czy jest to zasÂługa czÂłowieka, czy teÂż podÂłÂączenie siĂŞ do kosmicznego pola informacyjnego, swoistego Banku Danych?

MoÂżna powiedzieĂŚ, Âże i jedno i drugie. DoÂświadczenie wykazuje, Âże odkrycia majÂą miejsce tylko wĂłwczas, gdy czÂłowiek jest absolutnie uczciwy w wykonywaniu swojej profesji. W przeciwnym razie nie pomoÂże mu ani wiedza, ani stanowiska, ani stopnie naukowe. Co zaÂś do Kosmosu... No cĂłÂż, widaĂŚ to jest tak: kiedy czÂłowiek pozostaje wewnĂŞtrznie uczciwym, czystym w swojej pracy, to rzeczywiÂście mogÂą siĂŞ przed nim otworzyĂŚ pewne, moÂżna by rzec, kosmiczne kanaÂły, pomagajÂące rozwiÂązaĂŚ zadanie. Otwiera siĂŞ przed takim czÂłowiekiem przewĂłd, ktĂłry ÂłÂączy jego ÂświadomoÂśĂŚ z Bankiem Danych. Mam na myÂśli ÂŚwiat Subtelny, pierwotne pole, gdzie zachowywana jest informacja dosÂłownie o wszystkim. A to - znowu pewien Boski plan, jak czĂŞsto dziÂś siĂŞ przekonujemy, pole informacyjne.

MoÂżna go nazwaĂŚ Duchem ÂŚwiĂŞtym. Jest to rodzaj SuperÂświadomoÂści, jakby czĂŞÂśĂŚ Boskiej obecnoÂści. W Banku Danych zgromadzone sÂą wszystkie prawa, relacje, normy, kierunki, co wiadome jest wczeÂśniej i przeznaczone dla wszystkich czasĂłw. Z powodu takich lub innych przyczyn ÂświadomoÂśĂŚ czÂłowieka przebija siĂŞ do tego Banku Danych i - bezpoÂśrednio otrzymuje wiedzĂŞ, informacjĂŞ, waÂżniejsze dla ludzkiej egzystencji wiadomoÂści. Przypomnijmy, Âże Ampere i Faraday nie otrzymali specjalistycznego wyksztaÂłcenia, Volta uczyÂł siĂŞ w szkole zakonu jezuitĂłw, Joule byÂł piwowarem, Kopernik, Helmholtz i Mayer - lekarzami, Avogadro, Lavoisiere, Fermat, Hubble - prawnikami...

Jak odczuwa siĂŞ kontakt z Bankiem Danych? Bo domyÂślam siĂŞ, Âże moÂżna w Pana przypadku o takiej ÂłÂącznoÂści powiedzieĂŚ?

MyÂślĂŞ, Âże tak. DoÂświadczyÂłem tego jako natchnienia, olÂśnienia... ByÂłem w stanie euforii. ProszĂŞ mi wierzyĂŚ, to prawdziwie niezwykÂły stan - coÂś nieziemskiego. Nie da siĂŞ z niczym porĂłwnaĂŚ w powszednim Âżyciu. Dodam coÂś jeszcze. Kilka lat temu angielski fizyk teoretyk, Robert Penrose, opublikowaÂł ksiÂąÂżkĂŞ zatytuÂłowanÂą Nowe myÂślenie cesarza. W tej pracy przeanalizowaÂł, skÂąd przychodzi nowa wiedza. Analiza ta dokonana zostaÂła z pozycji wspĂłÂłczesnej matematyki i fizyki. Wniosek, do jakiego doszedÂł byÂł zupeÂłnie nieprawdopodobny dla takiego czÂłowieka, jak on. Penrose zauwaÂżyÂł: zrozumieĂŚ, skÂąd siĂŞ bierze nowa wiedza - same twierdzenia i prawa moÂżemy tylko w tym przypadku, jeÂśli zaÂłoÂżymy, Âże istnieje Bank Danych, gdzie zebrane sÂą wszystkie wiadomoÂści w peÂłnym zakresie i o wszystkim. Pozostaje tylko niezrozumiaÂłe, jak, w jaki sposĂłb, ta wiedza dostaje siĂŞ do umysÂłĂłw uczonych.

MyÂślĂŞ, Âże w odrĂłÂżnieniu od uczonego, kaÂżdy ezoteryk mĂłgÂłby objaÂśniĂŚ ten proces. PowinniÂśmy uÂświadomiĂŚ sobie, Âże jeÂśli jakiÂś uczony wpadÂł na jakÂąÂś myÂśl, znaczy to, Âże pozwolono mu uzyskaĂŚ tĂŞ wiedzĂŞ. I jeÂżeli jakieÂś naukowe odkrycia swoim pojawieniem siĂŞ sprawiajÂą kÂłopot, oznacza to, Âże albo teraz nie bĂŞdzie moÂżliwoÂści ich zrozumieĂŚ, albo Âże ta wiedza jest dla ludzkoÂści przedwczesna. Penrose mĂłwi, Âże odkryĂŚ nie dokonuje siĂŞ drogÂą logicznych wywodĂłw. WrĂŞcz przeciwnie - krok, ktĂłry przywiĂłdÂł do odkrycia nie jest natury logicznej. Dopiero po tym, jak zostanie zrobione przejÂście na nowy poziom ÂświadomoÂści, zachodzÂą procesy, pozwalajÂące ustanowiĂŚ ÂłÂącznoÂśĂŚ nowego poziomu ze starym.

PromieniujÂący czÂłowiek

Jaki jest wspĂłÂłczesny Âświat z punktu widzenia teorii pĂłl torsyjnych? I jakie jest w nim miejsce czÂłowieka?

Z punktu widzenia wspĂłÂłczesnej nauki, Âświat nie jest tak zwyczajnie "energetyczny", jest on przede wszystkim informacyjno-energetyczny. SÂą pewne poziomy, gdzie przewaÂża informacja, i jej rola jest bardzo duÂża, zdolna jest wywoÂłaĂŚ powaÂżne zmiany. ChociaÂż pierwotne pola torsyjne same z siebie dziaÂłajÂą niezbyt mocno, wystarczajÂąco jednak efektywnie przede wszystkim na ÂświadomoÂśĂŚ czÂłowieka. I, jak juÂż byÂła mowa, wokĂłÂł naszego ciaÂła fizycznego pojawiajÂą siĂŞ pewne polowe struktury, ktĂłre same zdolne sÂą przyjmowaĂŚ te pola informacyjne, a takÂże je generowaĂŚ. Rezultatem oddziaÂływaĂą informacyjnych moÂże byĂŚ zmiana energetycznego stanu czÂłowieka. Albowiem informacja moÂże bardzo mocno zmieniĂŚ energiĂŞ systemu. Energetyczne straty na wypowiedzenie jednego sÂłowa sÂą maÂłe, ale potrafi ono wyprowadziĂŚ z rĂłwnowagi czÂłowieka, sprowokowaĂŚ go do burzliwych, nader energicznych dziaÂłaĂą, o odpowiednich tego konsekwencjach. W "gĂŞstym", materialnym Âświecie wszystko odbywa siĂŞ inaczej: aÂżeby wywoÂłaĂŚ energetyczne zmiany, konieczne jest energetyczne oddziaÂływanie na system.

Ojciec JĂ¤ger uwaÂża, Âże w programie studiĂłw fizyki w XXI wieku znajdÂą siĂŞ wykÂłady, ktĂłrych tematem bĂŞdzie medytacja. Pan poniekÂąd juÂż to robi. ByÂł Pan swego czasu zaproszony do Indii przez Szri MatadÂżi, ktĂłra jest doktorem filozofii i medycyny. Szri MatadÂżi prowadziÂła medytacjĂŞ wedÂług metody sahadÂżajogi. Wykonano wĂłwczas zdjĂŞcia, ktĂłrych odbitki Pan posiada i prezentuje na swoich wykÂładach. Co tak interesujÂącego dla fizyka prĂłÂżni ukazujÂą te zdjĂŞcia?

SÂą to rzeczywiÂście unikalne zdjĂŞcia. Na kliszy pojawiÂły siĂŞ struktury, jakich nigdy wczeÂśniej nie zaobserwowano. Najprawdopodobniej przedstawiajÂą one sobÂą pierwotne pola torsyjne. Przy tym Szri MatadÂżi zmieniaÂła nie tylko przestrzeĂą, ale zbiorowe pole medytujÂących ludzi. PoniewaÂż wszystkie oddziaÂływania wzajemne oraz inne oddziaÂływania na poziomie subtelnego planu zachodzÂą informacyjnie, rzecz taka jak medytacja z pewnoÂściÂą bĂŞdzie badana takÂże i od tej strony.

Czy to oznacza, Âże czÂłowiek generuje subtelne energie?

OczywiÂście, Âże tak. JuÂż przed II wojnÂą ustalono co nastĂŞpuje: kiedy wykonuje siĂŞ fotografiĂŞ, niewaÂżne kogo czy czego, pola torsyjne albo energie subtelne wywoÂłujÂą zmiany struktury emulsji na kliszy. Na sam obraz nie ma to wpÂływu. Znani sÂą w naszym kraju badacze, u ktĂłrych podczas pracy ze zwykÂłym aparatem fotograficznym, pojawiaÂły siĂŞ obrazy nie takie same bynajmniej jak u wszystkich ludzi. UdaÂło siĂŞ zrozumieĂŚ, Âże struktury, ktĂłre siĂŞ ujawniÂły w postaci kul, linii lub teÂż innych skomplikowanych wyobraÂżeĂą - to fotorejestracja pĂłl torsyjnych. Przy tym zachodziÂły rĂłwnieÂż sytuacje niezrozumiaÂłe: jeÂśli czÂłowiek ma zdolnoÂści widzenia planu subtelnego lub teÂż otwarty ma kanaÂł ÂłÂącznoÂści ze ÂŚwiatem Subtelnym, to podczas fotografowania na obrazie pojawiajÂą siĂŞ struktury polowe. JeÂśli natomiast tym samym aparatem z tÂą samÂą kliszÂą fotografuje zwykÂły czÂłowiek, nie posiadajÂący takich zdolnoÂści, to na kliszy Âżadnych struktur polowych nie widaĂŚ.

CzĂŞÂśĂŚ 2

Nowa fizyka kwantowa

Mechanika kwantowa z trudem torowaÂła sobie drogĂŞ do oficjalnego jej uznania. Nagle siĂŞ okazaÂło, Âże coÂś jest raz czÂąsteczkÂą, a raz falÂą - uÂładzony, stabilny Âświat zadrÂżaÂł w posadach. SÂą nadal fizycy, ktĂłrzy upierajÂą siĂŞ, Âże nie ma Âżadnych pĂłl, zwÂłaszcza torsyjnych, o ktĂłrych Pan mĂłwi. A juÂż na pewno nie chcÂą sÂłyszeĂŚ o matematycznym opisaniu pĂłl ÂświadomoÂści. Fizyka kwantowa jest juÂż wykÂładana w szkoÂłach. MoÂżna siĂŞ zatem spodziewaĂŚ, Âże pewnego dnia w szkolnych podrĂŞcznikach pojawi siĂŞ teÂż teoria prĂłÂżni fizycznej. ProszĂŞ powiedzieĂŚ, jak siĂŞ ma fizyka kwantowa do fizyki pĂłl torsyjnych?

Kiedy powstaÂła mechanika kwantowa, ogÂłoszona w ogĂłlnym zarysie przez Diraka w roku 1928, uwaÂżano, Âże rĂłwnania tej teorii opisujÂą zachowanie siĂŞ pewnego pola PSI probabilistycznego pola, a nowa teoria powiada, Âże pole PSI to jest pole torsyjne, ktĂłre pojawia siĂŞ w teorii prĂłÂżni fizycznej. Jeden z twĂłrcĂłw teorii kwantowej, SchrĂśdinger, uwaÂżaÂł, Âże funkcja falowa PSI to jest jakieÂś pole fizyczne nieznanej natury. Podobnie myÂślaÂł Einstein. Inni fizycy nie znali tego pola i mĂłwili, Âże to probabilistyczna funkcja, ktĂłra nie opisuje fizycznego pola, a opisuje wszystkie procesy poprzez prawdopodobieĂąstwo. Okazuje siĂŞ, Âże kiedy mĂłwimy "prawdopodobieĂąstwo", albo "przypadkowoÂśĂŚ" przyznajemy po prostu, Âże czegoÂś nie wiemy. JeÂżeli zatem uznam, Âże poznaÂłem i wiem, to mogĂŞ powiedzieĂŚ, Âże falowa funkcja kwantowej mechaniki to jest pole torsyjne. Z teorii prĂłÂżni fizycznej wynika nowa mechanika kwantowa, ktĂłra zaprzestaje stosowania pojĂŞcia czÂąstki prĂłbnej i opisuje czÂąstkĂŞ z uwzglĂŞdnieniem jej wÂłasnego pola wykorzystujÂąc do tego uniwersalne pole fizyczne - pole inercji, a wiĂŞc pole torsyjne.

A wiĂŞc fala jest polem?

WÂłaÂśnie tak. Opowiem Pani o maÂłym rezultacie nowego spojrzenia na funkcjĂŞ falowÂą w kwantowej mechanice. Okazuje siĂŞ, Âże jeÂśli tak jest rzeczywiÂście, Âże funkcja falowa to pole torsyjne to od razu powstaje wniosek, Âże mechanika kwantowa opisuje nie tylko zachowanie siĂŞ czÂąstek elementarnych w taki sposĂłb jak obecnie - Âże sÂą one dyskretne, posiadajÂą energiĂŞ, kwantujÂą siĂŞ - ale takÂże zachowanie siĂŞ planet, ktĂłre obracajÂą siĂŞ wokĂłÂł SÂłoĂąca. Do opisywania zjawisk w skali makro, takich jak ruch planet wokĂłÂł SÂłoĂąca, ciÂągle jest wykorzystywane wyobraÂżenie o planecie jako o czÂąstce prĂłbnej nie majÂącej wÂłasnego pola. JednakÂże bardziej dokÂładny opis ruchu planet jest osiÂągany dopiero wĂłwczas, gdy bierze siĂŞ pod uwagĂŞ wÂłasne pole planety.

A wiĂŞc fala jest polem? Czy nowa teoria kwantowa wynikajÂąca z teorii prĂłÂżni fizycznej moÂże wskazaĂŚ na pewien porzÂądek w kosmosie oraz na zwiÂązek pola ÂświadomoÂści planety z polem ÂświadomoÂści ludzi i w rezultacie z losem Ziemi, jej przyszÂłoÂściÂą?

W UkÂładzie SÂłonecznym dajÂą siĂŞ obserwowaĂŚ zjawiska kwantowe: kwantujÂą siĂŞ Âśrednie odlegÂłoÂści od SÂłoĂąca do orbit wszystkich planet i pasĂłw asteroidĂłw wedÂług okreÂślonego prawa. A to oznacza, Âże planety i asteroidy nie sÂą rozrzucone chaotycznie. Okazuje siĂŞ, Âże kwantujÂą siĂŞ nachylenia kaÂżdej orbity. Osie obrotu kaÂżdej planety, ich spiny, nie sÂą tak po prostu rozrzucone w przestrzeni chaotycznie, ale w sposĂłb ÂściÂśle kwantowy w odniesieniu do pÂłaszczyzny rĂłwnika sÂłoĂąca. Ich kÂąty wynoszÂą 30Â°, 60Â°, 90Â° albo 0Â°. To takÂże fakt eksperymentalny. To oznacza, Âże jeÂśli, przypuÂśĂŚmy, oÂś obrotu Ziemi bĂŞdzie siĂŞ zmieniaĂŚ, to minimalna liczba stopni, o jakie moÂże siĂŞ ta oÂś odchyliĂŚ, bĂŞdzie wynosiĂŚ 30Â°. Zero, trzydzieÂści, szeÂśĂŚdziesiÂąt, dziewiĂŞĂŚdziesiÂąt. A co oznacza odchylenie siĂŞ osi Ziemi o 30Â°? To oznacza potop. I byÂły juÂż takie potopy na Ziemi. ÂŻeby takie odchylenie osi nastÂąpiÂło, musi przyjÂśĂŚ sygnaÂł torsyjny. A taki sygnaÂł moÂże nadejÂśĂŚ, gdyÂż Ziemia reaguje na stan jej biosfery, na stan jej noosfery, to jest sfery myÂśli wokĂłÂł niej. Kiedy dokonuje siĂŞ analizy tego, co siĂŞ dzieje, to widaĂŚ zwiÂązek miĂŞdzy myÂślami ludzi na tej planecie, a przejawianiem siĂŞ zjawisk natury. Zachodzi wzajemna zaleÂżnoÂśĂŚ miĂŞdzy ÂświadomoÂściÂą ludzi, a polem ÂświadomoÂści planety.

MiÂłoÂśĂŚ i ÂśmierĂŚ

SÂłuchaÂłam kiedyÂś Pana wykÂładu, na ktĂłrym powiedziaÂł Pan, Âże moc, bĂŞdÂąca siÂłÂą sprawczÂą i stwĂłrczÂą we WszechÂświecie, to moc miÂłoÂści. Czy fizyk moÂże coÂś takiego powiedzieĂŚ bez obawy, Âże zarzuci mu siĂŞ nienaukowoÂśĂŚ?

Fakt, Âże w tym momencie fizyka - i nauka - koĂączÂą swoje moÂżliwoÂści. Nie mamy Âżadnych wskazaĂą ani metod, aÂżeby powiedzieĂŚ, co konkretnie rodzi Absolut, jakimi wartoÂściami dysponuje BĂłg - fizyka o tym nie mĂłwi. MoÂżemy jedynie a priori wyposaÂżyĂŚ Absolutne Nic, czyli Absolutne Wszystko (przypomnĂŞ, Âże "nic" oznacza brak energii, brak materii, a "wszystko" oznacza nieskoĂączonÂą informacjĂŞ) w superÂświadomoÂśĂŚ, nieskoĂączone zdolnoÂści twĂłrcze i - miÂłoÂśĂŚ. Jedyne bowiem, co motywuje Absolutne Nic-Absolutne Wszystko do dziaÂłania jest miÂłoÂśĂŚ. KtoÂś, kto posiada nieskoĂączone zdolnoÂści twĂłrcze, superÂświadomoÂśĂŚ i motywowany jest miÂłoÂściÂą nie moÂże byĂŚ zÂły - gdyby byÂł, niczego by nie tworzyÂł. Tak wiĂŞc podstawowa siÂła stwĂłrcza dziaÂłajÂąca we wszechÂświecie to miÂłoÂśĂŚ. ZÂło to niszczenie, nie tworzenie. Tyle moÂże powiedzieĂŚ nauka. Reszta jest sprawÂą religii.

To bardzo piĂŞkna wiadomoÂśĂŚ. InnÂą, nie mniej waÂżnÂą, jest informacja, Âże ÂśmierĂŚ nie istnieje. Jak konkretnie ujmuje to fizyka torsyjna?

Badania fenomenĂłw energo-informacyjnych zwiÂązanych ze ÂświadomoÂściÂą czÂłowieka, takich jak bioterapia, bilokacja, telekineza, telepatia, jasnowidzenie i inne, pozwoliÂły uczonym wprowadziĂŚ nowÂą informacyjno-energetycznÂą charakterystykĂŞ oÂżywionej materii - witalnoÂśĂŚ. Jest ona rozumiana jako stosunek umownej informatywnoÂści ukÂładu do jego umownej energetycznoÂści. PrzyjĂŞto, Âże dla ukÂładĂłw materialnych istnieje pewna okreÂślona progowa witalnoÂśĂŚ, ktĂłra dzieli je na oÂżywione i nieoÂżywione. UkÂłady nieoÂżywione charakteryzuje znaczna energia i maÂła informatywnoÂśĂŚ, natomiast ukÂłady oÂżywione posiadajÂą maÂłÂą energiĂŞ, ale wysoki stopieĂą informatywnoÂści. Przy takim podejÂściu zaÂłoÂżyÂłem, Âże oÂżywione ukÂłady, jak na przykÂład czÂłowiek, mogÂą przechodziĂŚ w submaterialne, duchowe obszary Âżycia, w ktĂłrych gĂŞsta, materialna powÂłoka, czyli ciaÂło fizyczne, nie jest potrzebne i nie wystĂŞpuje. W ten sposĂłb witalnoÂśĂŚ ukÂładu charakteryzuje ÂświadomoÂśĂŚ jako obszar, w ktĂłrym znajdujÂą siĂŞ sfery duchowe, a w tym hierarchie istnieĂą duchowych w ezoterycznym obszarze Âświata. Przy przejÂściu witalnoÂści w Âświaty subtelne, submaterialne, ÂświadomoÂśĂŚ okreÂślana jest poprzez funkcje stabilnego czynnika, pozwalajÂącego zachowaĂŚ indywidualnoÂśĂŚ istoty, ktĂłra posiadaÂła tĂŞ ÂświadomoÂśĂŚ w Âświecie fizycznym, materialnym. Nie umieramy zatem - po prostu odkÂładamy swojÂą materialnÂą powÂłokĂŞ, kiedy przestaje nam byĂŚ potrzebna. I Âżyjemy dalej.

Od fizyki ku duchowoÂści

SkÂąd u Pana, fizyka, ktĂłry przyznaje, Âże byÂł ateistÂą, zainteresowania duchowoÂściÂą?

To osobna historia. SzczegĂłlna. To czĂŞÂśĂŚ mojej pracy, moÂżna powiedzieĂŚ. Wiele razy w Âżyciu otrzymywaÂłem ciosy. Tak juÂż jest, Âże pod wpÂływem ciosĂłw losu zaczyna siĂŞ zmiana w ÂświadomoÂści czÂłowieka. Tak byÂło i ze mnÂą. CzÂłowiek sobie Âżyje, nic szczegĂłlnego w jego Âżyciu siĂŞ nie dzieje, jest mu w miarĂŞ dobrze i - jego ÂświadomoÂśĂŚ stoi w miejscu. Nie rozwija siĂŞ. Zatrzymuje siĂŞ w swoim duchowym rozwoju. ÂŻeby ÂświadomoÂśĂŚ ulegÂła zmianie potrzebny jest jakiÂś bodziec - uderzenie, szturchniĂŞcie, popchniĂŞcie. U rĂłÂżnych ludzi przebiega to rĂłÂżnie. KtoÂś zachoruje, znajdzie siĂŞ w stanie bliskim Âśmierci - jego ÂświadomoÂśĂŚ siĂŞ zmienia. Kiedy znajduje siĂŞ w stanie krytycznym zaczyna myÂśleĂŚ inaczej niÂż zazwyczaj, widzi rzeczy zupeÂłnie innymi niÂż widziaÂł je dotÂąd. Czasem jest to moment Âśmierci klinicznej. MiaÂłem i ja w Âżyciu sytuacje, ktĂłre popychaÂły mojÂą ÂświadomoÂśĂŚ w nowym kierunku. Jako czÂłowiek, ktĂłry wybraÂł drogĂŞ nauki, uwaÂżaÂłem, Âże reguÂły gry sÂą nastĂŞpujÂące: kiedy studiujesz na uniwersytecie, to znaczy, Âże przygotowujÂą ciĂŞ tam, ÂżebyÂś tworzyÂł nowÂą naukĂŞ, ÂżebyÂś czyniÂł nowe odkrycia. Uniwersytet ksztaÂłci uczonych, rozumowaÂłem, a to znaczy, Âże powinno siĂŞ dokonywaĂŚ odkryĂŚ w nauce, otrzymywaĂŚ nowe rezultaty. A kiedy tak wreszcie siĂŞ stanie, powiedzÂą: o, to dobry naukowiec, ma wyniki.

Czy tak siĂŞ staÂło?

Niestety, nie. Zamiast tego wszystkiego, staÂło siĂŞ na odwrĂłt. Kiedy opublikowaÂłem pierwszÂą swojÂą ksiÂąÂżkĂŞ w 1979 roku, wydanÂą przez PaĂąstwowy Uniwersytet Moskiewski, na moje wykÂłady zaczĂŞÂły przychodziĂŚ duÂże grupy sÂłuchaczy. Obecnych na sali byÂło okoÂło 400 osĂłb, w tym kursantĂłw z WydziaÂłu Doskonalenia Zawodowego dla wykÂładowcĂłw i nauczycieli z caÂłego kraju. W innej sali prowadziÂł wykÂłady rektor uniwersytetu, czÂłonek Akademii Nauk, dyrektor MiĂŞdzynarodowego Instytutu Wysokich Energii w Dubnej. MĂłwiÂł on do swoich sÂłuchaczy, Âże Einstein wprowadziÂł w bÂłÂąd fizykĂłw, stworzyÂł nieprawidÂłowÂą teoriĂŞ, okÂłamaÂł wszystkich, ktĂłrzy mu zaufali.

Rozumiem, Âże Pan byÂł zupeÂłnie przeciwnego zdania?

OczywiÂście. Einstein jest klasykiem nauki. Klasycy w nauce opierajÂą siĂŞ na odkryciach i badaniach wszystkich genialnych, utalentowanych uczonych, ktĂłrzy byli przed nimi. Ten, ktĂłrego w przyszÂłoÂści uzna siĂŞ za klasyka nauki, uogĂłlnia dokonania swoich poprzednikĂłw, zamyka je i stawia kropkĂŞ. Tak teÂż byÂło z Einsteinem, tak byÂło z Newtonem, i z innymi. Czynili podsumowanie i stawiali kropkĂŞ, czyniÂąc tamte dokonania punktem wyjÂścia dla siebie i swoich badaĂą. Kiedy czÂłowiek na tym poziomie naukowej wiedzy, jak Ăłw rektor, zaczyna krytykowaĂŚ i deprecjonowaĂŚ dokonania klasyka nauki, deprecjonuje tym samym wszystkich tych, na ktĂłrych Ăłw klasyk opieraÂł swoje badania i odkrycia. Deprecjonuje wszystkich tych, ktĂłrzy byli przed owym klasykiem - w tym wypadku przed Einsteinem. W ten sposĂłb daje do zrozumienia, Âże nie pojmuje, jak rozwija siĂŞ nauka, Âże jest ona jak drzewo - ma swoje korzenie, sÂłoje, gaÂłĂŞzie i wierzchoÂłek. To jest tak jakby mĂłwiÂł: oto ten czubek drzewa, ktĂłry wyrĂłsÂł jest nieprawidÂłowy, nieprawdziwy. To by znaczyÂło, Âże korzenie sÂą teÂż nieprawdziwe. MoÂżna by coÂś takiego wybaczyĂŚ czÂłowiekowi niewyksztaÂłconemu, ktĂłry ukoĂączyÂł 2-3 klasy szkoÂły podstawowej. Ale to niewybaczalne, gdy wyraÂżone zostaje przez czÂłonka Akademii Nauk, wiceprezesa Instytutu Naukowego.

Co zrobili zatem studenci? Jakiego dokonali wyboru?

Ocena studentĂłw byÂła jednoznaczna. Na wykÂłady rektora przychodziÂło 25 studentĂłw - gÂłĂłwnie tych, ktĂłrzy musieli zdawaĂŚ u niego egzaminy. Do mnie przychodziÂło dziesiĂŞĂŚ razy tyle. ZaczÂąÂł uÂżywaĂŚ rĂłÂżnych sposobĂłw, Âżeby mi przeszkodziĂŚ w mojej pracy. PrĂłbowaÂł poprzez partiĂŞ, prĂłbowaÂł poprzez mojego bezpoÂśredniego zwierzchnika. AÂż w koĂącu mnie wyrzuciÂł. MoÂżna powiedzieĂŚ, Âże wyrzuciÂł mnie za to, Âże zajmowaÂłem siĂŞ naukÂą, i Âże robiÂłem to nieÂźle. W takich to wÂłaÂśnie momentach ÂświadomoÂśĂŚ dostaje impuls, takie uderzenie psychologiczne: coÂś w tym Âświecie jest nie tak. I wtedy czÂłowiek zaczyna myÂśleĂŚ: co to jest takiego? W moim przypadku przyszÂło zainteresowanie sferÂą duchowÂą - zaczÂąÂłem czytaĂŚ literaturĂŞ ezoterycznÂą: GurdÂżijewa, BÂławackÂą, Roericha. Wszystko to pisane na maszynie, potajemnie rozprowadzane, bo przecieÂż to byÂła literatura zakazana. A kiedy czyta siĂŞ takÂą literaturĂŞ, pisanÂą przez takich autorĂłw, czÂłowiek czuje, Âże obcuje z WyÂższÂą ÂŚwiadomoÂściÂą. Kiedy czytamy jakiÂś zwykÂły podrĂŞcznik, to odbieramy to jako dzieÂło zwyczajne, jakich wiele, a kiedy czytamy ezoterykĂłw, to od razu czujemy, Âże rozmawia z nami WyÂższa ÂŚwiadomoÂśĂŚ, Âże to, co czytamy, jest bardzo ciekawe. Zaczyna siĂŞ praca myÂśli. Zaczynamy dostrzegaĂŚ, Âże praca, ktĂłrÂą wykonujemy, pasuje do tego, co tu napisane.

Czy pamiĂŞta Pan moment, kiedy Pana praca znalazÂła punkty styczne z ezoterykÂą? Co to byÂło takiego?

Owszem, pamiĂŞtam. MiaÂłem wykÂład o siÂłach inercji. WziÂąÂłem do rĂŞki drugi tom "Tajemnej doktryny" BÂławackiej, ten, w ktĂłrym jest mowa o nauce, i czytam, Âże siÂła inercji jest podstawowÂą siÂłÂą w fizyce. A siÂły inercji to nic innego jak pola torsyjne, zaÂś pola torsyjne - to pola podstawowe.

Dlaczego inni fizycy do takich wnioskĂłw nie dochodzÂą?

Nie wiem. MogĂŞ tylko powiedzieĂŚ, Âże byÂłem zawsze uczciwy w swojej profesji.

Pewien znajomy matematyk powiedziaÂł mi, Âże nie wierzy w duchowoÂśĂŚ? Jak by Pan skomentowaÂł takÂą postawĂŞ?

No cĂłÂż, naleÂżaÂłoby odpowiedzieĂŚ najpierw na pytanie: co to jest duchowoÂśĂŚ? DuchowoÂśĂŚ to nic innego jak miÂłoÂśĂŚ, twĂłrczoÂśĂŚ, przejawianie ducha. A duch to jest to, co pochodzi z serca. JeÂśli ktoÂś nie wierzy w duchowoÂśĂŚ, to znaczy, Âże nie wierzy w serdecznoÂśĂŚ, nie wierzy w najwyÂższe wartoÂści, w to, co zrodzone przez serce. To tak, jakby mĂłwiÂł: nie mam serca. Tym samym daje do zrozumienia, Âże jest jak maszyna, jak komputer. OgÂłasza ni mniej ni wiĂŞcej: jestem gÂłupcem i szczycĂŞ siĂŞ tym.

Do sfery duchowej niezaprzeczalnie naleÂży dziaÂłalnoÂśĂŚ artystyczna, sztuka. JakÂą rolĂŞ przypisaÂłby Pan sztuce z punktu widzenia naukowca doceniajÂącego duchowoÂśĂŚ?

Sztuka to teÂż nauka. ZbliÂża siĂŞ czas metanauki, ktĂłra obejmie takÂże sztukĂŞ. CzĂŞÂśĂŚ nauki skupia swoje zainteresowanie na materii zwartej, gĂŞstej, dotykalnej, a czĂŞÂśĂŚ na tym, co naleÂży do sfery subtelnej Âżycia czÂłowieka - to ta nauka, ktĂłra pracuje z emocjami, sferÂą mentalnÂą, duchowÂą. Z tymi sferami wÂłaÂśnie pracuje sztuka - jest to praca w obszarze materii subtelnej. Z najwyÂższymi zaÂś poziomami rzeczywistoÂści obcuje religia. W epoce Renesansu wszystko traktowano jak jednoÂśĂŚ, nie rozdzielano na naukĂŞ, sztukĂŞ, religiĂŞ. Teraz nadchodzi czas ponownej syntezy, czyli ÂłÂączenia tych obszarĂłw w jednoÂśĂŚ. Tym razem jednak synteza jest gÂłĂŞbsza - zachodzi na wyÂższym poziomie spirali ewolucji. Wiadomo, Âże czÂłowiek jest kimÂś bardziej zÂłoÂżonym, Âże to nie tylko materia.

Ciernista droga uczonego, czyli "efekt Galileusza"

Wyrzucenie Pana z uczelni miaÂło miejsce dawno temu. Czy w pĂłÂźniejszych czasach zaczĂŞto patrzeĂŚ Âżyczliwiej na Pana nowÂą teoriĂŞ?

Niestety, nie. OtĂłÂż kiedyÂś bywaÂło tak: uczony stworzyÂł dobrÂą teoriĂŞ, opublikowaÂł jÂą, spotyka siĂŞ z innym uczonym, dyskutujÂą, omawiajÂą teoriĂŞ, co w niej pozytywnego, a co nie. W moim przypadku tak nie byÂło. Ludzie nie chcieli rozmawiaĂŚ. UdajĂŞ siĂŞ ja do wielkiego uczonego, a on mi mĂłwi, Âże kaÂżdego dnia przychodzÂą do niego setki ludzi i wszyscy proponujÂą swojÂą teoriĂŞ. Traktuje mnie jak jednego z nich, uwaÂżajÂąc prawie Âże za chorego psychicznie. W takiej sytuacji teoretykowi wypada szukaĂŚ nastĂŞpstw swojej teorii, jej skutkĂłw praktycznych, Âżeby powiedzieĂŚ: oto co z tej teorii wynika. Kupuje wiĂŞc za swoje pieniÂądze niezbĂŞdne urzÂądzenia, robi eksperymenty. PrzypuÂśĂŚmy, Âże znalazÂłem miejsce i ludzi, ktĂłrzy powtĂłrzyli i sprawdzili moje eksperymenty, potwierdzili teoriĂŞ. A uczeni nadal tylko wzruszajÂą ramionami. Tak naprawdĂŞ niczego nie mogĂŞ zrobiĂŚ.

Co stanowi w takim przypadku rozwiÂązanie? Opracowanie czegoÂś, co bĂŞdzie miaÂło wartoÂśĂŚ komercyjnÂą. No wiĂŞc przekonujĂŞ, Âże jeÂśli by skonstruowaĂŚ takie to a takie urzÂądzenie, ono bĂŞdzie siĂŞ poruszaĂŚ, jak latajÂący talerz. W odpowiedzi sÂłyszĂŞ: no i co z tego? LatajÂący talerz! My w to nie wierzymy. ZrĂłb to i pokaÂż. No wiĂŞc ja znĂłw przekonujĂŞ demonstrujÂąc prĂłbki surowca i inne materiaÂły i modele, pokazujÂąc, Âże to siĂŞ moÂże poruszaĂŚ i wznosiĂŚ. Na prĂłÂżno. WypadaÂłoby zrobiĂŚ caÂłÂą kampaniĂŞ, zarobiĂŚ pieniÂądze, zbudowaĂŚ latajÂący talerz, dopiero wĂłwczas moÂżliwe, Âże ktoÂś siĂŞ sprawÂą zainteresuje. Albo i nie. W rezultacie okazuje siĂŞ, Âże jedynym obiektywnym kryterium oceny pracy uczonego jest pieniÂądz. JeÂśli zarabia siĂŞ pieniÂądze na wszystkim, co siĂŞ wykonaÂło, to teoria jest prawidÂłowa, jeÂśli siĂŞ nie zarabia - to znaczy, Âże nie jest.

Z tego wynika, Âże prawdziwy uczony to taki, ktĂłry stworzyÂł teoriĂŞ, dowiĂłdÂł jej prawdziwoÂści eksperymentalnie, zbudowaÂł dziaÂłajÂące modele, wykonaÂł produkt majÂący wartoÂśĂŚ komercyjnÂą, sprzedaÂł go i zarobiÂł pieniÂądze. To jest prawdziwy uczony - wszyscy pozostali to faÂłszywi uczeni. Tak byĂŚ nie powinno. Namalowany przeze mnie obraz nie jest piĂŞkny, albowiem opisana przeze mnie droga jest zbyt dÂługa. Ale wspĂłÂłczesna nauka i jej apologeci wytworzyli takÂą sytuacjĂŞ, Âże ja osobiÂście nie mogĂŞ niczego zrobiĂŚ dopĂłki nie zarobiĂŞ pieniĂŞdzy na produkcjĂŞ tego, co wynika z mojej teorii. Gdybym teraz poszedÂł na uniwersytet wygÂłosiĂŚ wykÂład dla studentĂłw pierwszego roku i powiedziaÂłbym im tak: Âżeby zdobyĂŚ uznanie, trzeba przebyĂŚ takÂą to a takÂą drogĂŞ, to jutro na uniwersytet przyjdzie moÂże dwĂłch studentĂłw, a reszta ucieknie. To wszystko przykÂłady tego jak nie powinno byĂŚ, a nie jak byĂŚ powinno.

Zdaje siĂŞ, Âże jako uczony, ktĂłry proponuje coÂś nowego, jest Pan w dobrym towarzystwie. Mam na myÂśli wszystkich tych wielkich, ktĂłrych odkrycia pierwotnie zanegowano?

RzeczywiÂście. W historii fizyki wiele byÂło takich przypadkĂłw, nazywamy je "efektami Galileusza". Galileusz zbudowaÂł nowy teleskop, skierowaÂł go na Jowisza i zobaczyÂł, Âże Jowisz ma siedem satelitĂłw. Tymczasem wedÂług teorii Ăłwczesnych uczonych byÂło ich cztery, widocznych nieuzbrojonym okiem. Kiedy Galileusz zaproponowaÂł im, Âżeby popatrzyli przez teleskop, odmĂłwili, gdyÂż jeÂśli wedÂług teorii jest satelitĂłw cztery, to po co patrzeĂŚ przez teleskop? Newton pod koniec Âżycia powiedziaÂł z goryczÂą, Âże albo nie naleÂży niczego nowego ogÂłaszaĂŚ w nauce, albo przyjdzie caÂłe Âżycie poÂświĂŞciĂŚ na obronĂŞ swojego odkrycia. Wniosek z tego taki, Âże jest pewna skÂłonnoÂśĂŚ do odrzucania nowego. A dlaczego tak siĂŞ dzieje? SkÂąd to siĂŞ wziĂŞÂło? Z uczucia nieprzyjaÂźni w stosunku do twĂłrcy w ogĂłle. A to z kolei bierze siĂŞ z odrzucenia StwĂłrcy - Boga. JeÂśli odrzuca siĂŞ StwĂłrcĂŞ, odrzuca siĂŞ Go we wszystkich Jego przejawach. A wiĂŞc w kaÂżdym czÂłowieku. Czy to bĂŞdzie artysta, czy uczony - jest on twĂłrcÂą, a wiĂŞc jest wrogiem. Takie nie pochylenie gÂłowy przed StwĂłrcÂą jest, niestety, charakterystyczne dla mieszkaĂącĂłw naszej planety - kaÂżdy kto niesie coÂś nowego jest krzyÂżowany. Tymczasem ludzkoÂśĂŚ powinna orientowaĂŚ siĂŞ na StwĂłrcĂŞ. Taki punkt orientacyjny jest gwarancjÂą ewolucji. CzÂłowiek, ktĂłry nie uznaje punktu orientacyjnego, nie uznaje StwĂłrcy, wypada z ewolucji. NastĂŞpuje degradacja.

CzĂŞÂśĂŚ 3

Technologie torsyjne

A przecieÂż wiadomo, ze technologie torsyjne sÂą faktem, i Âże przyszÂłoÂśĂŚ naleÂży do nich. Rezultaty, wynikajÂące z teorii prĂłÂżni fizycznej, okazujÂą siĂŞ byĂŚ zatem nie tylko faktami naukowymi, ale i konkretnymi technicznie - z perspektywÂą ich zastosowania. Czy mĂłgÂłby Pan wymieniĂŚ przykÂłady tych zastosowaĂą?

ProszĂŞ bardzo - zacznijmy od ÂłÂącznoÂści. OtĂłÂż sygnaÂły torsyjne nie sÂą pochÂłaniane przez Âśrodowisko naturalne, dlatego, mimo swoich ponaddÂługich fal, pozwalajÂą zachowaĂŚ ÂłÂącznoÂśĂŚ zarĂłwno podziemnÂą, jak i podwodnÂą oraz ÂłÂącznoÂśĂŚ poprzez Âśrodowisko plazmy. Pierwsze eksperymenty przekazania sygnaÂłĂłw torsyjnym kanaÂłem ÂłÂącznoÂści zostaÂły przeprowadzone w kwietniu 1986 roku w Moskwie. WĂłwczas to udowodniono, Âże dla torsyjnej ÂłÂącznoÂści, tak wÂłaÂśnie jak to przewidywaÂła nasza teoria, torsyjny sygnaÂł nie zanika ani nie sÂłabnie wraz z odlegÂłoÂściÂą. UksztaÂłtowanie terenu teÂż nie stanowi dla niego przeszkody. Torsyjna metalurgia. To nowoÂśĂŚ polegajÂąca na zdolnoÂści zmieniania wewnĂŞtrznej struktury metalu. JesteÂśmy juÂż w posiadaniu opatentowanej technologii przygotowania siluminu - metalu stosowanego do budowy tÂłokĂłw w silnikach spalinowych samochodĂłw, samolotĂłw, i tak dalej. AÂżeby ten materiaÂł miaÂł odpowiedniÂą jakoÂśĂŚ naleÂży stosowaĂŚ pierwiastki ziem rzadkich, a to bardzo kosztowne. A my otrzymaliÂśmy tĂŞ jakoÂśĂŚ stosujÂąc promieniowanie torsyjne przy uÂżyciu specjalnego generatora. W ten sposĂłb otrzymaliÂśmy silumin o wiele lepszej jakoÂści i, oczywiÂście, taĂąszy.

W szkole naucza siĂŞ III zasady Newtona o prawie akcji i reakcji: Âże musi zostaĂŚ przyÂłoÂżona jakaÂś siÂła, aÂżeby wywoÂłaĂŚ dziaÂłanie. Tymczasem Pana teoria - a takÂże eksperymenty - zaprzeczajÂą tej zasadzie.

Wiemy, Âże istniejÂą cztery siÂły inercji. Do dziÂś stanowiÂą one zagadkĂŞ dla nauki. W kaÂżdym razie nie ma takiej teorii, ktĂłra by jednoznacznie traktowaÂła te siÂły. ÂŹrĂłdÂłem inercji sÂą pola torsyjne, ktĂłrymi moÂżna sterowaĂŚ. W perspektywie pojawia siĂŞ moÂżliwoÂśĂŚ zbudowania zasadniczo nowego transportu, ktĂłry bĂŞdzie siĂŞ poruszaÂł nie tak, jak to przewiduje mechanika Newtona, ale w zupeÂłnie inny, niezwykÂły sposĂłb. Oznacza to, Âże siÂły inercji bĂŞdÂą dziaÂłaĂŚ wewnÂątrz izolowanego systemu, a tym samym aparat zacznie siĂŞ poruszaĂŚ nie odbijajÂąc siĂŞ od niczego. DokÂładnie mĂłwiÂąc odbijaĂŚ siĂŞ bĂŞdzie niejako od prĂłÂżni.

A wiĂŞc latajÂący talerz?

Ale pochodzenia ziemskiego. NiedÂługo juÂż bĂŞdzie skonstruowany.

A co z energetykÂą?

PrĂłÂżnia posiada nieograniczonÂą energiĂŞ fluktuacji, ktĂłra nie jest niczym determinowana - zachowuje siĂŞ ona w sposĂłb przypadkowy i chaotyczny. Problem polega na tym, jak tĂŞ chaotycznÂą energiĂŞ przetworzyĂŚ na determinowanÂą i wykorzystaĂŚ jÂą.

A w medycynie?

W przypadku lekarstwa istnieje problem negatywnych dziaÂłaĂą ubocznych. Przyjmuje ktoÂś tabletki na cukrzycĂŞ, a one Âźle dziaÂłajÂą na serce. Okazuje siĂŞ, Âże przy uÂżyciu pĂłl torsyjnych informacjĂŞ preparatu moÂżna przepisaĂŚ na destylowanÂą wodĂŞ i moÂżna jÂą zaÂżyĂŚ jako lekarstwo - bez efektĂłw ubocznych.

Podobno generatory pĂłl torsyjnych mogÂą pomĂłc odnaleÂźĂŚ zÂłoÂża naturalne gÂłĂŞboko pod ziemiÂą?

Tak, mowa wĂłwczas bĂŞdzie o torsyjnej geofizyce. Z jej pomocÂą moÂżna nie tylko, jak Pani wspomniaÂła, odkrywaĂŚ zÂłoÂża naturalne, moÂżna teÂż otrzymaĂŚ waÂżnÂą informacjĂŞ o wewnĂŞtrznej budowie planet, poznaĂŚ makroskopowÂą strukturĂŞ Ziemi, poddaĂŚ obrĂłbce zdjĂŞcia lotnicze, i tak dalej.

A skoro mowa o torsyjnym generatorze. JeÂżeli podziaÂłaĂŚ nim na czÂłowieka, co wĂłwczas siĂŞ stanie? Jakie to moÂże daĂŚ efekty?

SÂą badania potwierdzajÂące, Âże choroba zaczyna siĂŞ na poziomie polowym. Wszyscy bowiem skÂładamy siĂŞ z czÂąstek elementarnych, ktĂłre sÂą czymÂś na ksztaÂłt mikroskopijnych ÂżyroskopĂłw. TworzÂą one pola torsyjne naszych organĂłw. I jeÂśli ktĂłrykolwiek z nich zachoruje - zmienia siĂŞ jego polowa struktura. A zatem, oddziaÂłujÂąc torsyjnym promieniowaniem na organ, moÂżna doprowadziĂŚ go do normy.

A zatem moÂże siĂŞ takÂże staĂŚ odwrotnie? TenÂże generator moÂżna wykorzystaĂŚ przeciwko czÂłowiekowi - jako torsyjnÂą broĂą.

Ma Pani racjĂŞ: to kij o dwu koĂącach.

Na czym polega niebezpieczeĂąstwo w posÂługiwaniu siĂŞ generatorami pĂłl torsyjnych?

Pola te posiadajÂą caÂły szereg cech, o ktĂłrych juÂż mĂłwiliÂśmy: nie przenoszÂą energii, lecz informacjĂŞ. MogÂą one - oddziaÂłujÂąc na systemy energetyczne - prawie bez straty energii wywoÂływaĂŚ duÂże zmiany, gdyÂż dziaÂłajÂą one na punkty, jak to mĂłwimy, punkty bifurkacji. ProszĂŞ sobie wyobraziĂŚ kulĂŞ w stanie chwiejnej rĂłwnowagi na szczycie stoÂżka - wystarczy lekko jÂą trÂąciĂŚ, a spadnie. Ten punkt nazywa siĂŞ punktem chwiejnej rĂłwnowagi. I w naszym organizmie sÂą takie punkty, gdzie system znajduje siĂŞ w stanie chwiejnej rĂłwnowagi - wystarczy najmniejsze energetyczne oddziaÂływanie, a zajdÂą istotne zmiany. Tak wiĂŞc owe pola oddziaÂłujÂą prawie bez udziaÂłu energii na owe punkty w organizmie, na punkty bifurkacji, mogÂąc doprowadziĂŚ do duÂżych zmian.

Czy nie moÂże siĂŞ okazaĂŚ, Âże ktoÂś odnajdzie taki punkt przypadkowo wskutek czego zginÂąĂŚ moÂże caÂła ludzkoÂśĂŚ? Czy sÂą przeprowadzane takie badania?

DostĂŞp do technologii torsyjnych to nie jest sprawa prywatnych grupek ludzi czy teÂż jednego czÂłowieka, to nasza sprawa wspĂłlna. JeÂżeli nasza ÂświadomoÂśĂŚ nie bĂŞdzie dostatecznie wysoka, by rozumieĂŚ sytuacjĂŞ, to moÂże tak siĂŞ staĂŚ. Tak wÂłaÂśnie zginĂŞÂła Atlantyda. Poziom ÂświadomoÂści byÂł niski, przez co ludzie nie byli zdolni wÂładaĂŚ tymi moÂżliwoÂściami energii psychicznej, jakie mieli do dyspozycji. W rezultacie zginĂŞli. To samo moÂże staĂŚ siĂŞ z nami. Pracujemy na tym obszarze i niczego nie ukrywamy. O wszystkim, co robimy, moÂżna przeczytaĂŚ, wszystko to jest publikowane. MoÂżecie do nas przyjechaĂŚ i poznaĂŚ wszystko, co was interesuje, z wyjÂątkiem tajemnicy handlowej. SÂą pewne aparaty pozwalajÂące wprowadzaĂŚ nowe technologie - takie "know-how" z czysto ekonomicznych wzglĂŞdĂłw naleÂży chroniĂŚ. Tak wiĂŞc to, co obecnie odkrywamy, staramy siĂŞ wykorzystaĂŚ dla dobra ludzkoÂści. BĂŞdziemy przechodziĂŚ do technologii, opartych na nowych ÂźrĂłdÂłach energii. Ale Âżeby mĂłc pracowaĂŚ stosujÂąc te nowe technologie naleÂży zmieniĂŚ wÂłasnÂą ÂświadomoÂśĂŚ.

Wszystko Âświeci i wiruje

W naukach duchowych pojawia siĂŞ pojĂŞcie ÂŚwiatÂła - boskiego ÂświatÂła ÂświadomoÂści, miÂłoÂści, dobra. StaroÂżytna etymologia sÂłowa "kultura" wskazuje na ÂświatÂłonoÂśny rdzeĂą "ur" - ÂświatÂło. Czy jest miejsce na duchowe ÂświatÂło w Pana teorii pĂłl torsyjnych? W ktĂłrym momencie ono siĂŞ pojawia?

KaÂżde promieniowanie elektromagnetyczne zawiera w sobie torsyjny komponent, kaÂżdy czÂłowiek emituje pole torsyjne, jednakÂże bardzo sÂłabe - tworzÂą one jakby tÂło i my juÂż ich nie czujemy i nie dostrzegamy. Natomiast silnie rozwiniĂŞte pola majÂą ludzie o wysokim poziomie duchowego rozwoju. Pola zwiÂązane sÂą z gĂłrnymi czakramami, gdyÂż u czÂłowieka generatorami owych pĂłl sÂą czakry, czyli oÂśrodki energetyczne. KaÂżdemu oÂśrodkowi odpowiada pole ze swoistymi charakterystykami. Im wyÂżej usytuowany oÂśrodek, tym subtelniejsze, o wyÂższych czĂŞstotliwoÂściach pole torsyjne. U ludzi duchowo wysoko rozwiniĂŞtych gĂłrne czakry wytwarzajÂą takie pola, Âże wokĂłÂł gÂłowy daje siĂŞ zaobserwowaĂŚ Âświecenie. To, co widzimy na ikonach, to sÂą wÂłaÂśnie owe pola. Wszystko, co Âświeci to pola torsyjne. Tak wiĂŞc ÂświatÂło duchowe to rzeczywistoÂśĂŚ fizyczna.

SÂłyszymy czasem o niezwykÂłych zdolnoÂściach ludzi, ktĂłrzy potrafiÂą czytaĂŚ z zamkniĂŞtymi oczami, albo przyciÂągajÂą metalowe przedmioty. SÂłyszaÂłam nawet kiedyÂś wypowiedÂź pewnego mĂŞÂżczyzny, ktĂłry twierdziÂł, Âże wyczuwa trzĂŞsienia ziemi. W dawnych czasach uznano by ich za czarownikĂłw majÂących konszachty z nieczystymi siÂłami. Czy wiek XXI ma naukowe wytÂłumaczenie tych zjawisk? Jak by je Pan tÂłumaczyÂł w Âświetle teorii prĂłÂżni fizycznej? Interesuje mnie na przykÂład zjawisko lewitacji. WidziaÂłam kiedyÂś w Indiach lewitujÂącego czÂłowieka. Jest to zjawisko dla wspĂłÂłczesnego czÂłowieka bardzo egzotyczne. CzyÂżby w przyszÂłoÂści lewitacja miaÂła byĂŚ czymÂś zwyczajnym? Jak Pan objaÂśni zasadĂŞ jej powstawania?

Nie wdajÂąc siĂŞ w szczegĂłÂły moÂżna powiedzieĂŚ tak: wszystkie obiekty przestrzenne, a wiĂŞc takÂże Pani i ja, skÂładajÂą siĂŞ z mikroÂżyroskopĂłw, gdyÂż wszystkie czÂąsteczki elementarne siĂŞ obracajÂą. Wytwarza siĂŞ pewna siÂła sumaryczna - nazwiemy jÂą siÂłÂą inercji, powstajÂącÂą wskutek obrotu. Zwykle jest ona rĂłwna zeru: czÂąsteczki obracajÂą siĂŞ w rĂłÂżnych kierunkach, neutralizujÂąc siĂŞ nawzajem. Ale przypuÂśĂŚmy, Âże nasza ÂświadomoÂśĂŚ posiada zdolnoÂśĂŚ sterowania obrotem czÂąsteczek wewnÂątrz nas. Znaczy to, Âże moÂżemy spowodowaĂŚ, aÂżeby siÂła inercji (zsumowane dziaÂłanie wielu czÂąsteczek) byÂła skierowana w stronĂŞ przeciwnÂą do wagi masy. A wĂłwczas naleÂży przypuszczaĂŚ, iÂż poczujemy, Âże nasza waga siĂŞ zmieniÂła - staliÂśmy siĂŞ lÂżejsi. Lub teÂż na odwrĂłt - ciĂŞÂżsi, w zaleÂżnoÂści od ukierunkowania tej siÂły, generowanej wewnÂątrz nas. JeÂśli ta siÂła bĂŞdzie wiĂŞksza, niÂż siÂła wagi naszego ciaÂła, to moÂżemy oderwaĂŚ siĂŞ od ziemi i polecieĂŚ.

DoÂświadczenia ostatnich lat

Czy w ciÂągu kilku ostatnich lat pojawiÂło siĂŞ zainteresowanie praktycznym zastosowaniem Pana odkryĂŚ?

Owszem, tak. Latem 1999 roku wyjechaÂłem do StanĂłw Zjednoczonych. Rozmawiano ze mnÂą na temat skonstruowania wspĂłlnie pojazdu o napĂŞdzie antygrawitacyjnym. ByÂłem tam jeszcze raz jesieniÂą, ale w ostatecznym rozrachunku rozpoczĂŞcie prac siĂŞ opĂłÂźniaÂło, a poniewaÂż ja juÂż otrzymaÂłem zaproszenie do Tajlandii, wiĂŞc wrĂłciÂłem do Rosji i podjÂąÂłem rozmowy z Tajlandczykami. WyjechaÂłem zatem do Tajlandii. Pierwszy etap prac polegaÂł na daniu teoretycznych podstaw, ÂświadczÂących o tym, Âże moÂżliwe jest zbudowanie pojazdu antygrawitacyjnego, takiego latajÂącego talerza pochodzenia ziemskiego. W pracach poza mnÂą wziĂŞÂło udziaÂł jeszcze szeÂśĂŚ osĂłb z Rosji. PodpisaliÂśmy kontrakt na pĂłÂł roku. Zadanie zostaÂło wykonane. SkonstruowaliÂśmy urzÂądzenie, w peÂłni izolowane, ktĂłre mogÂło siĂŞ poruszaĂŚ w jednym kierunku i ciÂągnÂąĂŚ za sobÂą pewien ciĂŞÂżar. Przy tym jednakÂże poruszaÂło siĂŞ ono nierĂłwnomiernie.

Nasi gospodarze, po zapoznaniu siĂŞ z naszÂą pracÂą, zaÂżyczyli sobie, Âżeby urzÂądzenie poruszaÂło siĂŞ rĂłwnomiernie i to z przyÂśpieszeniem. PoprosiliÂśmy o jeszcze dwa miesiÂące. ZrobiliÂśmy to, czego chcieli od nas nasi pracodawcy. OtrzymaliÂśmy nieprzerwany, ciÂągÂły ruch aparatu, sfilmowaliÂśmy jego dziaÂłanie, dokonaliÂśmy prezentacji. NastĂŞpny etap wedÂług naszego planu zakÂładaÂł, Âże w przeciÂągu pĂłÂłtora roku skonstruujemy nowy typ silnika do samochodu, ktĂłry pozwoli mu poruszaĂŚ siĂŞ nie tylko po ziemi, ale takÂże po wodzie, a nawet umoÂżliwi latanie w powietrzu. Kiedy jednak zaczĂŞliÂśmy siĂŞ przymierzaĂŚ do tego zadania, stwierdziliÂśmy, Âże wymaga ono duÂżych nakÂładĂłw finansowych, specjalistĂłw o bardzo wysokich kwalifikacjach. Niestety, nie udaÂło siĂŞ tych warunkĂłw speÂłniĂŚ.

A czy w Rosji pojawiÂły siĂŞ jakieÂś propozycje wspĂłÂłpracy?

Tak i to bardzo interesujÂące. O moich pracach dowiedziano siĂŞ w PaĂąstwowym Centrum BadaĂą Kosmicznych im. Kroniczewa. ZostaÂłem tam zaproszony. OkazaÂło siĂŞ, Âże w Centrum teÂż od 1999 roku prowadzone sÂą prace nad pojazdem antygrawitacyjnym. Skonstruowano tam model, ktĂłry wykazuje utratĂŞ wagi. PodpisaliÂśmy memorandum o prowadzeniu wspĂłlnych prac. TakÂże inne paĂąstwowe przedsiĂŞbiorstwo, ktĂłre wczeÂśniej zajmowaÂło siĂŞ badaniami jÂądrowymi, zainteresowaÂło siĂŞ konstrukcjÂą antygrawitacyjnego napĂŞdu. Wykorzystano tam moje doÂświadczenia z pracy w Tajlandii i zbudowano 60-kilogramowe urzÂądzenie z nowego typu silnikiem. PracujÂą tam bardzo zdolni inÂżynierowie, ktĂłrzy twierdzÂą, Âże sÂą w stanie przeprowadziĂŚ prĂłby pojazdu, ktĂłry oderwie siĂŞ od ziemi. No zobaczymy. Tak czy inaczej moja praca nad nowego typu silnikami otrzymaÂła wsparcie dwĂłch waÂżnych paĂąstwowych instytucji, a to duÂży sukces. Firma, ktĂłrÂą zaÂłoÂżyÂłem ma na celu szukanie inwestorĂłw, zainteresowanych konstrukcjÂą rĂłÂżnych modeli. Prace zatem idÂą rĂłwnolegle dla rĂłÂżnych zainteresowanych, a my zdobywamy fundusze na nasze badania.

A jak jest ze znajomoÂściÂą Pana teorii i eksperymentĂłw obecnie, czy grono zainteresowanych powiĂŞksza siĂŞ? Czy doÂświadczyÂł Pan czegoÂś, co by o tym ÂświadczyÂło?

MiaÂłem rzeczywiÂście bardzo szczegĂłlne doÂświadczenie w ostatnim okresie, ktĂłre bardzo mnie podniosÂło na duchu. To byÂło w roku 2000. ZostaliÂśmy zaproszeni, ja i wspĂłÂłpracujÂący ze mnÂą Anatolij Akimow, do Rygi na spotkanie z Âłotewskimi uczonymi. WygÂłosiliÂśmy wykÂłady w ÂŁotewskiej Akademii Nauk. PrzyszÂło dwieÂście osĂłb, sala wypeÂłniona byÂła po brzegi. WywiÂązaÂła siĂŞ dyskusja. Zabierali gÂłos zarĂłwno nasi sojusznicy, jak i przeciwnicy. PotwierdziÂła siĂŞ i tym razem zasada, Âże ci spoÂśrĂłd naukowcĂłw, ktĂłrzy zwykle stajÂą po naszej stronie, sÂą nie tylko znakomitymi uczonymi, ale reprezentujÂą rĂłwnieÂż wysoki poziom duchowoÂści, podczas gdy "materialiÂści" nie znajÂąc na ogĂłÂł dokÂładnie tematu, prĂłbujÂą dyskwalifikowaĂŚ nasze badania i odrzucajÂą ich rezultaty. Spotkanie w Akademii Nauk uzyskaÂło duÂży rezonans poza jej murami, a poniewaÂż organizatorzy naszych wykÂładĂłw postarali siĂŞ wczeÂśniej o zainteresowanie naszymi pracami nie tylko uczonych, to na spotkanie w Domskim Soborze, mieszczÂącym szeÂśĂŚ tysiĂŞcy osĂłb, przyszÂło prawdopodobnie dokÂładnie tyleÂż osĂłb, sobĂłr wypeÂłniony byÂł po brzegi. To byÂło dla mnie duÂże przeÂżycie.

Tak liczne audytorium ÂświadczyÂłoby o tym, Âże Pana teoria przekonuje szerokie rzesze ludzi, Âże do nich trafia. PomijajÂąc ÂściÂśle fachowe jej elementy, niesie ona wielkÂą nadziejĂŞ w sferze duchowej czÂłowieka. Jak przyjmujÂą jÂą studenci, dla ktĂłrych prowadzi Pan wykÂłady?

Opowiem Pani pewnÂą historiĂŞ. Kilkakrotnie wystĂŞpowaÂłem z wykÂładami w Akademii Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych, ktĂłre zajmuje siĂŞ przygotowywaniem kraju na przypadek powodzi, huraganĂłw i innych katastrof. Akademia wychowuje kadry do pracy w tej dziedzinie na terenie caÂłego kraju. SÂą to mÂłodzi ludzie o bardzo wysokim niejednokrotnie poziomie duchowego rozwoju. Po jednym z moich wystÂąpieĂą podszedÂł do mnie student. PowiedziaÂł, Âże w wielu tekstach religijnych zapowiada siĂŞ nadejÂście nowej, duchowej epoki oraz nadejÂście kogoÂś, kto tĂŞ epokĂŞ zapoczÂątkuje. StwierdziÂł, Âże jego zdaniem bĂŞdzie to czÂłowiek nauki, moÂżliwe, Âże wÂłaÂśnie fizyk. ByÂł to pierwszy mÂłody czÂłowiek, jakiego spotkaÂłem, ktĂłry wyraziÂł przekonanie, Âże nowy poczÂątek w Âżyciu przyszÂłych pokoleĂą przyniesie czÂłowiek nauki, i to prawdopodobnie fizyk. Kto wie?

WypowiedÂź tego studenta stanowi Âświetne nawiÂązanie do opinii Ojca JĂ¤gera, od ktĂłrej zaczĂŞliÂśmy - opinii o przewodniej roli fizyki na drodze ku nowej, duchowej w swojej istocie epoce w Âżyciu ludzkoÂści. Wskazuje, Âże inni tĂŞ opiniĂŞ podzielajÂą, i Âże sÂą wÂśrĂłd nich mÂłodzi ludzie. A to bĂŞdzie przecieÂż ich epoka.

DziĂŞkujĂŞ Panu za rozmowĂŞ.

RozmawiaÂła Marta Figura
(Wywiad zostaÂł opublikowany we fragmentach w miesiĂŞczniku "Czwarty Wymiar" nr 2, 3, 4, 5/2004)

http://www.paranormalne.pl/index.php?showtopic=3193&st=15