"MĂłzg i umysÂł: rozwĂłj.

[MichaÂł-AnioÂł]

Duchowi nauczyciele od wiekĂłw wiedzÂą, Âże nasze ciaÂło programowane jest miĂŞdzy innymi przez sÂłowo, myÂśli, dÂźwiĂŞk. Ludzkie DNA jest naszym biologicznym komputerem. DNA ksztaÂłtowane jest iloÂściÂą ÂświatÂła wnikajÂącego w nasze komĂłrki. Od niego zaleÂży kim jesteÂśmy: czy duchowymi istotami czy tylko Âżywymi materialnymi bytami.

KaÂżda Âżywa istota posiada komĂłrki a kaÂżda z nich zawiera program. Samo Âżycie potrafi zmieniaĂŚ na tyle genetyczny program, Âże czÂłowiek w tym samym Âżyciu naradza siĂŞ od nowa, ale jego wzorzec myÂślenia musi ulec radykalnej zmianie. Negatywne myÂśli blokujÂą duchowe drogi.
Forma fizyczna, symbolizm, dŸwiêk, œwiat³o ³¹cz¹ ze sob¹ wiele potê¿nych duchowych si³ . Obecnie ju¿ w nauce istniej¹ dowody, ¿e najlepszym lekarstwem programuj¹cym nasze DNA jest pozytywne s³owo i dŸwiêk a nie wycinanie czy zastêpowanie pojedynczych genów.

Powszechnie jest wiadomo, Âże tylko 10% naszego DNA jest wykorzystywane, a co robi pozostaÂłe 90 % DNA? Nadal jest to dla naukowcĂłw wielka zagadka.

W ostatnich latach znaleÂźli siĂŞ naukowcy, ktĂłrzy rozumiejÂą, Âże wÂłaÂśnie w tych 90% tkwi wiĂŞksza tajemnica i nie moÂżna tej czĂŞÂści DNA okreÂślaĂŚ jako “Âśmietnik”. Odzywa siĂŞ rĂłwnieÂż grupa “lingwinistĂłw genetycznych”, ktĂłrzy rozumiejÂą czym jest jĂŞzyk (sÂłowo) dla ludzkiego DNA. WedÂług ich ustaleĂą DNA jest odpowiedzialne nie tylko za budowĂŞ naszego ciaÂła ale sÂłuÂży jako miejsce do przechowywania danych i komunikacji.
Rosyjski biofizyk i biolog molekularny Piotr Garjajev poddaje DNA dzia³aniu ró¿nych wibracji, czyni to za pomoc¹ promieniowania laserowego. Zauwa¿y³, ¿e dŸwiêk wp³ywa na DNA. Niekoniecznie trzeba siêgaÌ po laser aby modulowaÌ DNA; wystarczy u¿yÌ s³ów, zdaù, w zale¿noœci od mantry jak¹ u¿yjemy dekodujemy DNA. Podobnie wp³ywa muzyka, odpowiednia czêstotliwoœÌ dŸwiêku ma potê¿ny wp³yw na nasze DNA.

Spokojna muzyka relaksuje umys³ i bêdzie dobrym lekarstwem dla DNA lecz harde dŸwiêki, typu heavy metal, rock ju¿ Ÿle wp³ywaj¹ na DNA. W³aœnie w ten sposób mo¿na przeprogramowaÌ nasze DNA, przekszta³ciÌ dzia³ania niepo¿¹dane przez wyciszenie i wprowadzenie wysokich czêstotliwoœci za pomoc¹ pozytywnych s³ów, dŸwiêków.

CzêstotliwoœÌ musi byÌ prawid³owa, zawsze o tej samej sile. Indywidualne osoby powinny pracowaÌ oddzia³owuj¹c na siebie, np: modlitw¹, mantr¹, dŸwiêkiem. Tylko œwiadoma komunikacja z DNA przyniesie najwiêksze korzyœci. Wa¿ne jest aby nauczyÌ siê pracowaÌ w ciszy, wszystkie zak³ócenia przyci¹gaj¹ do naszego DNA kawa³ki tych innych informacji, które nam przeszkadzaj¹ w czasie stanu relaksacyjnego zak³ócaj¹c prawid³owe wibracje. Wynik nak³adania siê ró¿nych dŸwiêków, które ulegaj¹ zmieszaniu w sposób pozbawiony ³adu niew¹tpliwie przyczynia siê do powstawania i rozwoju chorób o pod³o¿u nerwicowym. Wp³yw ha³asu na organizm ludzki jest ró¿ny, lecz przede wszystkim atakuje uk³ad nerwowy. Jest on tym bardziej niebezpieczny, ¿e jego skutki rzadko ujawniaj¹ siê od razu - czêœciej kumuluj¹ siê w czasie. Jednak czasem mo¿e on byÌ powodem nawet natychmiastowej œmierci.
  W warunkach fizjologicznych powstajÂą fale mĂłzgowe o czĂŞstotliwoÂści w zakresie 1 - 100 Hz. W przypadku jakiejkolwiek patologii przepÂływ fal bĂŞdzie opóŸniony lub przyÂśpieszony, zwiĂŞkszy lub zmniejszy siĂŞ ich amplituda oraz zmieni siĂŞ ich ksztaÂłt lub konfiguracja.

Znane sÂą nam fale mĂłzgowe:
Fale delta maj¹ czêstotliwoœÌ 0 - 4 Hz.
Fale teta maj¹ czêstotliwoœÌ od 4 Hz do 7 Hz.
Fale alfa maj¹ czêstotliwoœÌ od 8 Hz do 13 Hz.
Fale beta maj¹ czêstotliwoœÌ od 12 Hz do oko³o 28 Hz,
Fale gamma powyÂżej 40 Hz, do 80 -100 Hz.

Odpowiednie dŸwiêki tworz¹ doskona³¹, czyst¹ i pe³n¹ harmoniê, otwieraj¹ wrota do uzdrawiania i wy¿szej œwiadomoœci.

Obecnie ¿yjemy w pi¹tej rasie ludzi. Jest to równie¿ czas na przeskok kwantowy, który ma siê odbyÌ przy czêstotliwoœci 13 Hz, jednak ludzkoœÌ zamieszkuj¹ca obecnie planetê Ziemiê jest opóŸniona w rozwoju z powodu niskiego poziomu duchowoœci. Od zarania dziejów cz³owiek poszukiwa³ sensu swoich dzia³aù i sensu ¿ycia. Dziêki inteligencji duchowej ludzie mog¹ byÌ wyposa¿eni w zmys³ moralny, dziêki któremu mo¿liwe jest odró¿nienie dobra od z³a.
Biochemicy uÂżywajÂą czĂŞstotliwoÂści 528 Hz do naprawy DNA czÂłowieka. 528 Hz, tz; transformacja cudĂłw (reperacja DNA). Stwierdzono, Âże juÂż w wibracji 417 Hz cofajÂą siĂŞ wadliwe sytuacje i zachodzÂą pozytywne zmiany. Przebudzenie duchowe jest okreÂślone przez biochemikĂłw na 741 Hz, a 825 Hz – powrĂłt do ÂŹrĂłdÂła. W starym paradygmacie nauki i religii te informacje pozostaÂły tajemnicÂą.

Kiedy wibracja naszego ciaÂła zaczyna siĂŞgaĂŚ tak daleko wszystko w ciele zaczyna wibrowaĂŚ i powstaje energia potrzebna do transformacji.W naszych mĂłzgach emitowane sÂą fale o niskich i wysokich czĂŞstotliwoÂściach, produkowane sÂą najczĂŞÂściej przez nasze myÂśli. Te pozytywne zawierajÂą ogromnÂą energiĂŞ i sÂą zdolne do mutacji naszych genĂłw.

caÂły text tutaj
http://www.vismaya-maitreya.pl/zmiany_w_dna_dna_-_swiatlo_wewnetrzne_cz9.html

– DÂźwiĂŞk jest uwaÂżany za jednÂą z g³ównych siÂł odpowiedzialnych z tworzenie siĂŞ materii. WiĂŞkszoœÌ starych ÂświĂŞtych pism mĂłwi, Âże „na poczÂątku byÂło sÂłowo a sÂłowo byÂło u Boga” (ew. Wg Jana)

Indianie Hopi twierdzÂą, Âże ich staroÂżytni szamani potrafili wypowiedzieĂŚ w stronĂŞ piasku sÂłowo i natychmiast tworzyÂły siĂŞ na nim geometryczne wzory.

Kiedy prastare Hinduskie s³owo "OM" jest œpiewane do tonoskopu, urz¹dzeni zamieniaj¹cego ludzki g³os na formy wizualne pojawiaj¹ siê geometryczne kszta³ty przypisywane œwiêtym znakom staro¿ytnoœci. Geometria jest nierozerwalnie zwi¹zana z dŸwiêkiem a fizycznoœÌ rzeczywistoœÌ jak siê wydaje jest rz¹dzona przez geometryczne uk³ady tak¿e zwi¹zane z
czĂŞstotliwoÂściami dÂźwiĂŞkĂłw.
– DÂźwiĂŞk jest uwaÂżany za jednÂą z g³ównych siÂł odpowiedzialnych z tworzenie siĂŞ materii. WiĂŞkszoœÌ starych ÂświĂŞtych pism mĂłwi, Âże „na poczÂątku byÂło sÂłowo a sÂłowo byÂło u Boga” (ew. Wg Jana)


CYMANTYKA to nauka o falach dŸwiêkowych i ich oddzia³ywaniu na substancje fizyczne. Jednym z pionierów cymantyki by³ szwedzki naukowiec Hans Jenny. Rejestrowa³ on na taœmie filmowej oddzia³ywanie dŸwiêku na proszki i p³yny. Zauwa¿y³, ¿e drgania dŸwiêkowe wytwarzaj¹ geometryczne kszta³ty. Niskie czêstotliwoœci wytwarza³y proste ko³o opisane pierœcieniami. Przy wy¿szych czêstotliwoœciach wzrasta³a liczba krêgów umieszczonych koncentrycznie wokó³ jednego ko³a. Wraz ze wzrostem czêstotliwoœci ros³a z³o¿onoœÌ kszta³tów. Mo¿na wœród nich wyró¿niÌ , czworoœciany, mandale.
StaroÂżytni Egipcjanie okreÂślali geometrie jako "ZamroÂżona muzykĂŞ. Hans Jenny pokazaÂł ludziom jak to wyglÂąda. Wzory, ktĂłre uzyskiwaÂł byÂły podobne do tych powstajÂących na polu w zboÂżach. Istnieje wiele doniesieĂą o sÂłyszeniu dziwnych dÂźwiĂŞkĂłw przy tworzeniu piktogramĂłw. Badacze z Cheesefood Head w Anglii nagrali taki dÂźwiĂŞk na polu podczas powstawania piktogramĂłw i w laboratorium NapĂŞdu Odrzutowego w NASA wykazano, Âże to dÂźwiĂŞki o charakterze mechanicznym, zapĂŞtleniu rytmicznym, co wskazuje na inteligentne tworzenie. ZawieraÂły one czĂŞstotliwoÂści od 5,0 do 5,2 kiloherca.
Gdyby skierowaĂŚ na dana osoba wiÂązkĂŞ fal dostrojonych do czĂŞstotliwoÂści pracy serca, nastĂŞpnie systematycznie zmieniaĂŚ ich wartoœÌ mogÂłoby to zaburzyĂŚ prace jego i doprowadziĂŚ do Âśmierci. Podobnie reaguje mĂłzg – ktĂłry rĂłwnieÂż nadaje na niskich falach – przez to staje siĂŞ Âłatwym obiektem manipulacji. NiektĂłre ÂźrĂłdÂła wojskowe w Stanach Zjednoczonych podajÂą, Âże od dawna dysponujÂą broniÂą o dziaÂłaniu dÂźwiĂŞkowym, ktĂłra steruje zachowaniami i nastrojami spoÂłecznymi.
Najnowsza teoria fizyki d¹¿¹ca do ustalenia teorii wszystkiego to teoria SUPERSTRUNY

GÂłosi ona, ze wszystkie podstawowe czÂąstki wszechÂświata sa wibracjami nieskoĂączenie maÂłych strun (liczba ta nosi miano dÂługoÂści plancka)
Stanowimy jako gatunek czêœÌ wszechÂświata wiĂŞc i funkcjonujemy z nim w ÂścisÂłych relacjach – JeÂśli wszechÂświat wibruje to ma razem z nim!
caÂły text tutaj
http://www.oobe.pl/park/lofiversion/index.php?t1609.html

[east]

Duchowi nauczyciele od wiekĂłw wiedzÂą, Âże nasze ciaÂło programowane jest miĂŞdzy innymi przez sÂłowo, myÂśli, dÂźwiĂŞk. Ludzkie DNA jest naszym biologicznym komputerem. DNA ksztaÂłtowane jest iloÂściÂą ÂświatÂła wnikajÂącego w nasze komĂłrki. Od niego zaleÂży kim jesteÂśmy: czy duchowymi istotami czy tylko Âżywymi materialnymi bytami.

I vice -versa. Nasze DNA emituje biofotony , za pomocÂą ktĂłrych porozumiewa siĂŞ z otoczeniem i wszechÂświatem. Porozumiewa siĂŞ na poziomie, na ktĂłry ego nie ma wstĂŞpu. Nadawane komunikaty sÂą odbierane przez inne osoby, a takÂże przez caÂły Âświat Âżywy. Nie tylko przez Âświat Âżywy, ale rĂłwnieÂż przez HarmoniĂŞ WszechÂświata, ktĂłrÂą tu nazywamy ÂświĂŞtÂą geometriÂą. I zwrotnie otrzymujemy komunikaty, zdarzenia, a nawet materialne formy.

StaroÂżytni Egipcjanie okreÂślali geometrie jako "ZamroÂżona muzykĂŞ. Hans Jenny pokazaÂł ludziom jak to wyglÂąda. Wzory, ktĂłre uzyskiwaÂł byÂły podobne do tych powstajÂących na polu w zboÂżach.

Zatem "zamroÂżona muzyka" to geometria, a materia to  "zamroÂżona geometria ". WracajÂąc do poczÂątku - muzyka ksztaÂłtuje nasz sposĂłb odbioru i przeksztaÂłcania rzeczywistoÂści. I sÂą na to dowody na przykÂład  w postaci "muzyki serc" ( reggae), ktĂłra harmoniÂą swojÂą objĂŞÂła ca³¹ ZiemiĂŞ za sprawÂą jednego czÂłowieka - Boba Marleya. Muzyka ta sprawia, Âże wpadam z niÂą w szczegĂłlny rezonans, taki, Âże nawet zimÂą jest mi gorÂąco na sercu

[east]

BirÂąc pod uwagĂŞ powyÂższe badania , a takÂże  to , co juÂż powiedzieliÂśmy sobie w temacie  POLE ÂŻYCIA  http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=352.0    - proponujĂŞ, aby zacz¹Ì powoli zabieraĂŚ siĂŞ do jakieÂś syntezy.

DNA , w tym rĂłwnieÂż  organizmu ludzkiego, emituje ÂświatÂło. Biofotony komunikujÂą siĂŞ ze sobÂą, ( co moÂżemy nawet usÂłyszeĂŚ ). Biofotony tworzÂą spĂłjne, harmoniczne fale Âświetlne w cytoszkielecie komĂłrek, w strukturach, ktĂłre nazywajÂą siĂŞ mikrotubulami ( coÂś jak swiatÂłowody ).
Kiedy fale w oddalonych od siebie mikrotubulach stajÂą siĂŞ spĂłjne nastĂŞpuje natychmiastowa komunikacja miĂŞdzy nimi co przypomina zjawiska kwantowego splÂątania. Efekt tej spĂłjnoÂści moÂżna obserwowaĂŚ w przyrodzie np w synchronicznym poruszaniu siĂŞ caÂłych Âławic ryb.
Nie tylko , Âże fale ÂświatÂła komunikujÂą siĂŞ pomiĂŞdzy osobnikami tego samego gatunku, ale rĂłwnieÂż wysyÂłajÂą i odbierajÂą komunikaty z otoczenia .
DNA organizuje wzorce ÂświatÂła ( doÂświadczenie z usuniĂŞtym z probĂłwki DNA przez ktĂłre przepuszczano ÂświatÂło ), ale rĂłwnieÂż samo ulega wpÂływom z otoczenia - programowane tzw jĂŞzykiem ÂświatÂła , sylabami, intonacjÂą , Âśpiewem, muzykÂą ( a na poczÂątku byÂło sÂłowo ..)
Hameroff  poszukujÂąc siedziby ÂświadomoÂści w ludzkim ciele wskazuje wÂłaÂśnie na  mikrotubule i na kwantowe zjawiska zachodzÂące w tych strukturach. Zatem DNA nie jest bezbronnym narzĂŞdziem . Emituje samoorganizujÂącÂą siĂŞ ÂświadomoœÌ, ktĂłra moÂże zachowywaĂŚ siĂŞ jak tarcza . MoÂże ona rĂłwnieÂż komunikowaĂŚ siĂŞ ze ÂświadomoÂściÂą grupowÂą  w polu Âżycia - aby to zrozumieĂŚ lepiej przyjrzyjmy siĂŞ czym jest dzisiaj Internet. Pole Âżycia jest Internetem o zasiĂŞgu globalnym dla naszej Planety rozciÂągajÂącym siĂŞ na wszystkie Âżywe istoty oraz na materiĂŞ nieoÂżywionÂą ( a kto wie czy nie na caÂły WszechÂświat ).
Doœwiadczenia z "remote viewing" udowadniaj¹, ¿e œwiadomoœÌ dociera do miejsc oddalonych znacznie w przestrzeni, ale równie¿ i w czasie. Zatem œwiadomoœÌ jest rodzajem wszechobecnego pola . Indywidualne œwiadomoœci ( pochodz¹ce z konkretnego DNA ) ³¹cz¹ siê z tym polem i wymieniaj¹ informacje.
Przyjmuj¹c , ¿e tak rzeczywiœcie jest , a s¹ na to dowody , ludzkoœÌ wkracza w zupe³nie now¹ erê .
Teoretycznie juÂż dzisiaj niektĂłrzy ludzie sÂą przygotowani do tego skoku , dlaczego wiĂŞc skok nie nastĂŞpuje ?
Dlaczego mamy tak sÂłaby kontakt z ZiemiÂą  i naturÂą pomimo . Âże efekty oddziaÂływania ÂświadomoÂści sÂą juÂż mierzalne ( Transcendentna Medytacja o pokĂłj na danym obszarze i pozytywne jej wyniki ) . Dlaczego nie jest to powszechne.
Dzieje sie tak poniewaÂż stosunkowo niewielu ludzi jak do tej pory przebudziÂło siĂŞ. WeÂśmy pod uwagĂŞ, Âże z poczÂątku Internet teÂż miaÂł jedynie wÂąskie - militarne  , a potem akademickie - zastosowanie. Nie byÂł powszechny, a wiĂŞc nie wywieraÂł wpÂływu na ludzkoœÌ.

Do niewielu osĂłb dociera wiedza, ktĂłra sama z trudem przebija siĂŞ przez naukowy beton. Niewiele osĂłb chce szukaĂŚ i dociekaĂŚ.
Ale to nie wyjaÂśnia wszystkiego.
Na poziomie indywidualnym wiedza ta powinna od razu przynieœÌ mierzalne efekty. Na swoim przykÂładzie wiem, Âże owszem , efekty przychodzÂą, ale nie od razu .SÂą jakby oddalone w czasie i przestrzeni. Nieraz nie speÂłniajÂą siĂŞ w oczekiwany sposĂłb. Tak jakby nie byÂło jeszcze wystarczajÂącej i wÂłaÂściwej  synchronizacji z polem Âżycia. Albo zak³ócenia wynikajÂą z wewnĂŞtrznych , tkwiÂących we mnie uwarunkowaĂą typu egotyczny umysÂł, albo bariera tkwi gdzieÂś pomiĂŞdzy wszechÂświatem , a mnÂą . MoÂże jeszcze nie czas, moÂżliwe, Âże wszyscy jesteÂśmy juÂż caÂłkiem blisko globalnej przemiany DNA , ale potrzebna jest jeszcze odrobina cierpliwoÂści i jakieÂś znaczÂące wydarzenie. W tym kontekÂście warto moÂże  ponownie rozpatrzyĂŚ co dokÂładnie ma siĂŞ wydarzyĂŚ w 2012 r .. Jaki rodzaj ÂświatÂła dotrze na ZiemiĂŞ ( a zatem i do naszego DNA ) z g³êbokiego kosmosu ?
Zanik heliosfery juÂż ma miejsce , w tym czasie SÂłoĂące nie wykazywaÂło wiĂŞkszej aktywnoÂści . WÂłaÂśnie po to, aby fale promieniowania kosmicznego mogÂły dotrzeĂŚ na ZiemiĂŞ. Teraz ( w styczniu zwiĂŞkszona magnetyczna aktywnoœÌ SÂłoĂąca ) nasza gwiazda siĂŞ budzi. CzyÂżby miaÂła zadziaÂłaĂŚ  jak zapalnik ?
Czy jesteÂśmy oto Âświadkami, a byĂŚ moÂże rĂłwnieÂż aktorami, globalnego przeskoku ÂświadomoÂści ?

[MichaÂł-AnioÂł]

ŒwiadomoœÌ i jej poziomy

Hawkins wyjaÂśnia iÂż poziomy te funkcjonujÂą w skali logarytmicznej. Oznacza to Âże na kaÂżdym z poziomĂłw wyÂższych znajduje siĂŞ duÂżo mniej ludzi niÂż na poziomie bezpoÂśrednio niÂższym. Ponadto pierwsze osiem poziomĂłw wpÂływa osÂłabiajÂąco na naszÂą ÂżyciowÂą energiĂŞ, utrzymujÂąc nas w stanie udrĂŞki, bĂłlu i cierpienia, zaÂś osiem kolejnych powoduje, gromadzenie, wzmocnienie i kumulacjĂŞ naszej siÂły, i jest odÂżywczym ÂźrĂłdÂłem narastajÂącej satysfakcji, radoÂści, szczĂŞÂścia i speÂłnienia.

Oto poziomy naszej ÂświadomoÂści w kolejnoÂści od najniÂższego do najwyÂższego.

1. Wstyd – Jest to nienawiœÌ skierowana ku sobie samemu. Od tego poziomu zaledwie jeden krok dzieli nas od samobĂłjczej Âśmierci albo od popeÂłnienia morderstwa (bÂądÂź seryjnego morderstwa). G³ównÂą emocjÂą jakÂą tu odczuwamy jest upokorzenie. Trudno wydostaĂŚ siĂŞ z tego poziomu bez terapii. PrzykÂładem osĂłb pogr¹¿onych w tym stanie mogÂą byĂŚ ofiary seksualnej molestacji, uwÂłaczajÂącej przemocy i agresji bÂądÂź zdrady, upokorzenia.

2. Poczucie winy – choĂŚ jest to etap nastĂŞpujÂący po wstydzie wci¹¿ mogÂą pojawiaĂŚ siĂŞ tu myÂśli samobĂłjcze. Uznajemy siebie za grzesznika, ktĂłry nie jest w stanie przebaczyĂŚ sobie przeszÂłych wykroczeĂą. Czujemy siĂŞ bezwartoÂściowi i bezuÂżyteczni.

3. Apatia – uczucie braku nadziei, i rozpaczy, ktĂłremu towarzyszy przeÂświadczenie o byciu poszkodowanym. Jest to etap wyuczonej beznadziejnoÂści. NiektĂłrzy spoÂśrĂłd ludzi bezdomnych bÂądÂź doÂświadczajÂący skrajnego ubĂłstwa mogÂą tkwiĂŚ na tym wÂłaÂśnie etapie.

4. ÂŻal – stan ciÂągÂłego smutku, depresji, poczucia straty i wyrzutĂłw sumienia. MoÂżemy znaleŸÌ siĂŞ na tym etapie np. po utracie ukochanej osoby. Stan ten jest wyÂższy od apatii gdyÂż przestajemy byĂŚ juÂż zamroÂżeni w beznadziejnoÂści. Na tym etapie czujemy Âże ominĂŞÂły nas juÂż wszystkie szanse i Âże tak naprawdĂŞ jesteÂśmy uosobieniem jednego wielkiego niepowodzenia.

5. Strach – paranoidalne postrzeganie Âświata jako niebezpiecznego i peÂłnego zagroÂżeĂą. Aby wznieœÌ siĂŞ ponad ten poziom zazwyczaj potrzebna jest nam pomoc, w przeciwnym razie moÂżemy utkn¹Ì tu na dobre. PrzykÂładem moÂże byĂŚ patologiczny zwiÂązek lub znajdowanie siĂŞ pod despotycznÂą dyktaturÂą. PodejrzliwoœÌ i przyjmowanie postawy obronnej jest tu charakterystyczne.

6. Pragnienie – Jest to g³ówny czynnik motywujÂący przewaÂżajÂącÂą wiĂŞkszoÂści naszego spoÂłeczeĂąstwa i choĂŚ zachĂŞca do zmiany, moÂże zniewalaĂŚ poprzez ciÂągle niezaspokojony apetyt. KrĂłluje tu chciwoœÌ, konsumeryzm, materializm. Jest to poziom ¿¹dzy i uzaleÂżnienia od pieniĂŞdzy, seksu, prestiÂżu, potĂŞgi.

7. ZÂłoœÌ – Czyli gniew i frustracja wynikajÂąca czĂŞsto z niespeÂłnienia pragnieĂą poziomu poprzedniego. Ten poziom moÂże byĂŚ impulsem do podjĂŞcia dziaÂłania w celu wejÂścia na kolejne poziomy lub moÂże utrzymywaĂŚ nas i skutecznie wiĂŞziĂŚ.

8. Duma – PoniewaÂż wiĂŞkszoœÌ ludzi zdaniem Howkinsa znajduje siĂŞ poniÂżej tego puÂłapu, duma jest celem aspiracji wielu. Z dumÂą czujemy siĂŞ dobrze i pozytywnie. Jest to jednak uczucie zÂłudne i ulotne, gdyÂż zaleÂżne caÂłkowicie od czynnikĂłw zewnĂŞtrznych jak bogactwo, prestiÂż, moc. Duma jest rĂłwnieÂż zal¹¿kiem rasizmu, nacjonalizmu i wszelkich fanatyzmĂłw i fundamentalizmĂłw z religijnymi w³¹cznie. Stajemy siĂŞ tak zÂżyci z tym co wyznajemy, Âże atak na nasz system wartoÂści odbieramy jako atak na nas samych.

9. Odwaga – Jest to pierwszy etap prawdziwej siÂły i upeÂłnomocnienia. Na tym poziomie przestajemy juÂż czerpaĂŚ ÂżyciodajnÂą energiĂŞ od tych, ktĂłrzy nas otaczajÂą i przestajemy miotaĂŚ siĂŞ z jednego koĂąca w drugi. To, co na zewnÂątrz przestaje juÂż na nas wpÂływaĂŚ. Nabieramy przekonania Âże to my, i tylko my decydujemy o sobie samych, i Âże tylko my jesteÂśmy odpowiedzialni za nasz wÂłasny rozwĂłj i sukces. WÂłaÂściwe Âżycie wolnej istoty ludzkiej zaczyna siĂŞ wÂłaÂśnie tutaj. UÂświadamiamy sobie Âże istnieje przerwa pomiĂŞdzy bodÂźcem a naszÂą reakcjÂą na ten bodziec i Âże mamy potencjaÂł by dokonaĂŚ wyboru rej reakcji. PrzyszÂłoœÌ postrzegamy jako polepszenie i rozwĂłj niÂż – jak na poprzednich poziomach – co najwyÂżej kontynuacja tego co dotychczas.

10. NeutralnoœÌ – Jest to etap elastycznoÂści, relaksu, komfortu. NeutralnoœÌ oznacza nieprzywiÂązanie do rezultatĂłw. Na tym etapie odczuwamy satysfakcjĂŞ z naszej obecnej sytuacji i nie przejawiamy zbyt wielkiej inicjatywy by coÂś zmieniaĂŚ bÂądÂź ulepszyĂŚ. Dostrzegamy moÂżliwoÂści, lecz nie popychamy siebie zbyt mocno. Nie istnieje nic takiego co chcielibyÂśmy komukolwiek udowadniaĂŚ. Dbamy o swoje potrzeby, lecz nie popychamy siĂŞ zbyt mocno.

11. GotowoœÌ – Bezustanni optymiÂści sÂą przykÂładem osĂłb znajdujÂących siĂŞ na tym poziomie. Postrzegamy tutaj Âżycie jako jednÂą wielkÂą moÂżliwoœÌ. Samozadowolenie juÂż nas nie satysfakcjonuje. Dajemy z siebie wszystko przy kaÂżdym zadaniu, jakiego siĂŞ podejmujemy. Zaczynamy rozwijaĂŚ samodyscyplinĂŞ, si³ê woli, i trwamy przy zadaniu aÂż do koĂąca. Cokolwiek robimy, robimy to najlepiej jak potrafimy.

12. Akceptacja – JeÂżeli etapowi odwagi towarzyszy realizacja Âże jesteÂśmy ÂźrĂłdÂłem naszych Âżyciowych doÂświadczeĂą, to na etapie akceptacji stajemy siĂŞ twĂłrcami tych doÂświadczeĂą. W po³¹czeniu z umiejĂŞtnoÂściami etapu gotowoÂści zaczynamy rozbudzaĂŚ naszÂą moc poprzez akcjĂŞ. Na tym etapie zaczynamy okreÂślaĂŚ cele, zdobywaĂŚ cele i aktywnie popychaĂŚ siebie ponad nasze przeszÂłe ograniczenia. Do tego momentu byliÂśmy reaktywni w stosunku do tego co przynosi nam Âżycie. Teraz przejmujemy kontrolĂŞ i stajemy siĂŞ proaktywni. JeÂżeli coÂś w naszym Âżyciu nam siĂŞ nie podoba (nasz zwiÂązek, zdrowie, kariera) sami okreÂślamy upragniony rezultat i wytrwale d¹¿ymy do zmian.

13. RozsÂądek – Poziom nauki, medycyny i nienasyconego pragnienia wiedzy. Nie marnujemy tutaj czasu na czynnoÂści, ktĂłre nie wnoszÂą wartoÂści edukacyjnej. Zaczynamy rozdzielaĂŚ caÂłe nasze Âżycie i wszystko co ono niesie na dowody, postulaty i teorie. Ograniczeniem tego etapu jest brak zdolnoÂści odseparowania obiektywizmu od subiektywizmu. Nie jesteÂśmy w stanie dostrzec lasu poniewaÂż nasz wzrok skupiony jest na pojedynczym drzewie. Paradoksalnie poziom rozsÂądku moÂże byĂŚ ogromnÂą przeszkodÂą dla dalszego rozwoju naszej ÂświadomoÂści.

14. MiÂłoœÌ – JeÂżeli bĂŞdÂąc na etapie rozsÂądku zaczniemy postrzegaĂŚ w sobie potencjaÂł do ofiarowania ludzkoÂści dobra wyÂższego rodzaju, wĂłwczas bĂŞdziemy mieli moc by wejœÌ na ten poziom. Wszystko czego nauczyliÂśmy siĂŞ na poprzednim etapie stosujemy tutaj, lecz kieruje nami serce i intuicja, a nie umysÂł. Jest to etap dobroczynnoÂści i pozbawionej egoizmu miÂłoÂści, ktĂłra nie pragnie niczego poza dobrobytem tych, ktĂłrzy nas otaczajÂą. PrzykÂładami wielkich i znanych osĂłb funkcjonujÂących na tym etapie sÂą Ghandi i Matka Teresa. Zaledwie 0.4% naszej populacji kiedykolwiek osiÂągnie ten poziom.

15. RadoœÌ – Jest to poziom wielu duchowo zaawansowanych osĂłb. Gdy miÂłoœÌ staje siĂŞ coraz bardziej bezwarunkowa, prawdziwe szczĂŞÂście nieroz³¹cznie stoi u jej boku. Nie istnieje taka tragedia ani wydarzenie na Âświecie, ktĂłre mogÂłoby poruszyĂŚ osobĂŞ znajdujÂącÂą siĂŞ na tym poziomie. Inspiracji i uniesienia doznajÂą wszyscy, ktĂłrzy wejdÂą w kontakt z nami. Nasze Âżycie jest teraz w kompletnej harmonii z NajwyÂższÂą wolÂą, a owoce tej harmonii przejawiajÂą siĂŞ w formie szczĂŞÂścia i radoÂści.

16. SpokĂłj – Ten poziom ÂświadomoÂści osiÂąga siĂŞ po Âżyciu wypeÂłnionym podporzÂądkowaniem dla StwĂłrcy. PrzekroczyliÂśmy juÂż wszystko i weszliÂśmy do miejsca zwanego objawieniem. OsiÂągamy tu spokĂłj i ciszĂŞ umysÂłu, ktĂłra sprzyja dalszym objawieniom. Zdaniem Hawkinsa tylko 1 na 10 milionĂłw osĂłb (0.00001%) dotrze to tego poziomu.

17. OÂświecenie – To jest najwyÂższy poziom ludzkiej ÂświadomoÂści. Stajemy siĂŞ ucieleÂśnieniem Boskiej Woli i Boskiej miÂłoÂści. Hawkins twierdzi Âże jest to poziom Jezusa, Buddy, Kryszny. BĂŞdÂąc na tym poziomie wywieramy pozytywny wpÂływ na ca³¹ ludzkoœÌ.

Tak oto, w du¿ym skrócie wygl¹daj¹ poziomy œwiadomoœci wg dr Howkinsa. Model ten bez w¹tpienia wart jest refleksji. Ka¿dy z nas znajduje siê na ró¿nych poziomach œwiadomoœci zgodnie z wiedz¹, motywacjami, doœwiadczeniami i realizacjami jakie zebraliœmy.
http://www.celzycia.com/swiadomosc-i-jej-poziomy.html

Czym jest œwiadomoœÌ i sk¹d pochodzi?


Naukowa, fizjologiczna definicja œwiadomoœci mówi, ¿e jest to zdolnoœÌ samoczynnego postrzegania œrodowiska i zdolnoœÌ samoczynnego reagowania na to œrodowisko. Oczywiœcie inne rzeczy, takie jak myœli, wierzenia itd., równie¿ s¹ istotn¹ czêœci¹ œwiadomoœci, ale jeœli mowa o œwiadomoœci podstawowej, która wystêpuje u zwierz¹t i u wszystkich innych ¿ywych istot na wszystkich poziomach, to jest ni¹ w³aœnie ta zasadnicza rzecz: zdolnoœÌ postrzegania i reagowania.

Pytanie: Jak ta zdolnoœÌ powstaje i sk¹d pochodzi?
OdpowiedÂź: W obecnym momencie wspó³czesna nauka osiÂągnĂŞÂła martwy punkt w swoich prĂłbach wyjaÂśnienia w jaki sposĂłb ÂświadomoœÌ powstaje z martwej materii. A przynajmniej ja nie sÂłyszaÂłem o Âżadnym “naukowym” wyjaÂśnieniu.

I co teraz?
(…) Na szczĂŞÂście pozostajÂą nam jeszcze ÂźrĂłdÂła “nienaukowe”.

Wed³ug Ved, œwiadomoœÌ emanuje z pewnej cz¹stki w ciele, znajduj¹cej siê w okolicach serca, która jest ca³kowicie odmienna od cz¹stek atomowych. Vedy mówi¹ o dwóch kategoriach materii: jedna jest œwiadoma, wieczna, niezniszczalna i niezmienna, a druga nieœwiadoma i tymczasowa. Cz¹steczki œwiadome s¹ nazywane atma (dusza). Ta atma emituje i rozprzestrzenia œwiadomoœÌ na ca³e cia³o zupe³nie tak jak s³oùce emituje œwiat³o.

Empiryczny dowĂłd na istnienie atmy opisany jest w Bhagavad Gitcie (2.13).

Tak jak wcielona dusza bezustannie wêdruje w tym ciele, od wieku ch³opiêcego, poprzez m³odoœÌ a¿ do staroœci, podobnie przechodzi ona w inne cia³o po œmierci. Zmiany takie nie zwodz¹ osoby zrównowa¿onej.

Zatem werset ten mĂłwi, Âże ciaÂło podlega bezustannym zmianom – poczÂąwszy od ciaÂła niemowlĂŞcia, poprzez ciaÂło dziecka, mÂłodzieĂąca, aÂż do ciaÂła starca. Wspó³czesna nauka rĂłwnieÂż zgadza siĂŞ i potwierdza to, Âże w przeciÂągu co najwyÂżej siedmiu lat kaÂżdy pojedynczy atom w naszych ciaÂłach zostaje zastÂąpiony przez nowe atomy. Oznacza to, Âże w przeciÂągu okreÂślonego czasu ciaÂło podlega caÂłkowitej zmianie. Ale nasza ÂświadomoœÌ, nasza toÂżsamoœÌ ktĂłrÂą moÂżna nazwaĂŚ abstrakcyjnym ego, zachowuje swojÂą integralnoœÌ i nie zmienia siĂŞ. PamiĂŞtamy przecieÂż, jak byliÂśmy niemowlĂŞciem, dzieckiem itd.

Gdyby nasza œwiadomoœÌ by³a zbudowana z materialnych atomów (które podlegaj¹ wymianie) b¹dŸ by³a zale¿na od tych atomów, wówczas tak jak wszystkie inne fizyczne atomy równie¿ ulega³a by wymianie. Jak wówczas moglibyœmy pamiêtaÌ wydarzenia sprzed 7, 10, 20, 40 lat?

Czy Âświat naszej wspó³czesnej nauki to kiedykolwiek zdementuje… lub kiedykolwiek potwierdzi?
http://www.celzycia.com/czym-jest-swiadomosc-i-skad-pochodzi.html
Jest ona po prostu „produktem ubocznym", epifenomenem funkcjonalnej organizacji pewnych obwodĂłw neuronalnych w ludzkim mĂłzgu. Przekonanie o ewolucyjnej „celowoÂści" (samo)ÂświadomoÂści stanowi jedynie antropocentrycznÂą uÂłudĂŞ czÂłowieka. (Podobnej odpowiedzi — „po nic" — moÂżna by udzieliĂŚ na pytanie, po co powstaÂło piĂŞkno kwiatĂłw. FunkcjÂą wielobarwnych kwiatĂłw jest przyciÂągniĂŞcie owadĂłw, ktĂłre je zapylajÂą, trudno jednak owady posÂądzaĂŚ o odczucia estetyczne). We wspomnianej wyÂżej ksi¹¿ce zaproponowaÂłem, Âże owym specyficznym rodzajem funkcjonalnej struktury po³¹czeĂą neuronĂłw w sieci neuronalnej le¿¹cym u podstawy (samo)ÂświadomoÂści jest samonakierowanie na siebie „oÂśrodka poznawczego" w ludzkim mĂłzgu obejmujÂącego du¿¹ czêœÌ kory przedczoÂłowej i czoÂłowej. OÂśrodek ten, ktĂłry u zwierzÂąt pozbawionych (samo)ÂświadomoÂści odbiera sygnaÂły z „oÂśrodka sensorycznego" obejmujÂącego du¿¹ czêœÌ kory potylicznej, ciemieniowej i skroniowej, u czÂłowieka otrzymuje sygnaÂły takÂże od samego siebie. A zatem adekwatne pytanie w kontekÂście biologiczno-ewolucyjnej funkcjonalnoÂści to: po co powstaÂło owo samonakierowanie na siebie oÂśrodka poznawczego, ktĂłre „przypadkiem" zaowocowaÂło wyÂłonieniem siĂŞ (samo)ÂświadomoÂści?

Tu oczywiÂście zdani jesteÂśmy jedynie na hipotezy. Jak wspomniaÂłem powyÂżej, ewolucyjna geneza mechanizmĂłw neurofizjologicznych le¿¹cych u podstawy omawianego fenomenu moÂże byĂŚ, przynajmniej wedle niektĂłrych opinii, powiÂązana z genezÂą zÂłoÂżonego jĂŞzyka symbolicznego oraz, szerzej, bogatych i ró¿norodnych relacji spoÂłecznych. Nakierowanie na siebie oÂśrodka poznawczego bĂŞdÂącego „siedliskiem" procesĂłw myÂślenia i planowania, doprowadziÂło do wyÂłonienia siĂŞ wyraÂźnego „ego", a w konsekwencji do ostrego rozgraniczenia pomiĂŞdzy „ja" i „on" („oni"). Znaczenie tego zjawiska dla skutecznego funkcjonowania w spoÂłeczeĂąstwie wydaje siĂŞ oczywista. JuÂż u maÂłp stwierdzono dodatniÂą korelacjĂŞ pomiĂŞdzy wzglĂŞdnÂą wielkoÂściÂą kory przedczoÂłowej u poszczegĂłlnych gatunkĂłw, a wielkoÂściÂą tworzonych przez osobnikĂłw tych gatunkĂłw spoÂłecznoÂści. Co do jĂŞzyka, to, poza oczywistÂą funkcjÂą komunikacyjnÂą, pozwala on na bardzo wydajne operowanie zespoÂłem pojĂŞĂŚ obecnym w naszym umyÂśle (ktĂłrego fizycznym „noÂśnikiem" jest dynamiczna sieĂŚ po³¹czeĂą pomiĂŞdzy neuronami). Nazwy jĂŞzyka przypisane sÂą pojĂŞciom najlepiej wyodrĂŞbnionym, o najwiĂŞkszym natĂŞÂżeniu „pola semantycznego". JednakÂże gramatyczna struktura jĂŞzyka pozwala mu na odnoszenie siĂŞ do samego siebie, swoich wÂłasnych nazw i zdaĂą, a wiĂŞc utworzenie metajÂązyka. Trudno nie zauwaÂżyĂŚ tu paraleli z omawianym powyÂżej samonakierowaniem siĂŞ na siebie oÂśrodka poznawczego w ludzkim mĂłzgu, le¿¹cym, moim zdaniem, u podstaw (samo)ÂświadomoÂści. A wiĂŞc jĂŞzyk i samoÂświadomoœÌ wydajÂą siĂŞ byĂŚ ÂściÂśle powiÂązane i jest prawdopodobne, Âże ich rozwĂłj wzajemnie siĂŞ wspó³warunkowaÂł w trakcie ewolucji czÂłowieka (i czyni to podczas rozwoju osobniczego od niemowlĂŞctwa do dorosÂłoÂści). Taki ÂścisÂły zwiÂązek postuluje na przykÂład Euan M. Macphail w swej doskonaÂłej ksi¹¿ce „Ewolucja ÂświadomoÂści" [ 2 ]. Odmawia on (samo)ÂświadomoÂści wszystkim organizmom pozbawionym rozbudowanego jĂŞzyka symbolicznego, zarĂłwno zwierzĂŞtom, jak i maÂłym dzieciom (np. tak zwana amnezja wczesnodzieciĂŞca wi¹¿e siĂŞ z brakiem posiadania jakichkolwiek Âświadomych wspomnieĂą z okresu sprzed opanowania jĂŞzyka). OczywiÂście nie moÂżna wykluczyĂŚ jeszcze innych biologicznych funkcji samonakierowania na siebie oÂśrodka poznawczego w ludzkim mĂłzgu. Ale, moim przynajmniej zdaniem, to wÂłaÂśnie ta cecha, le¿¹ca po stronie materialnego obiektywnego Âświata, a nie subiektywnej sfery fenomenĂłw psychicznych, powinna byĂŚ analizowana w kategoriach dostosowania, biologicznej celowoÂści i korzyÂści, jakie mogÂłaby przynieœÌ swoim „nosicielom".

PowyÂższe rozwaÂżania prowadzÂą do powaÂżnego, wydawaÂłoby siĂŞ, problemu. Mianowicie, jak (samo)ÂświadomoœÌ, bĂŞdÂąca li tylko epifenomenem dynamicznej struktury po³¹czeĂą w sieci neuronalnej w ludzkim mĂłzgu, moÂże podejmowaĂŚ jakiekolwiek decyzje? Jak moÂże manifestowaĂŚ siĂŞ „zagnieÂżdÂżona" w niej, przynajmniej wedle koncepcji dualistycznych, wolna wola? Otó¿ nie moÂże. „Decyzje" podejmowane sÂą na poziomie sieci neuronalnej. ÂŚwiadomoœÌ „dowiaduje siĂŞ" siĂŞ o nich post factum, a ÂściÂślej mĂłwiÂąc psychiczne wraÂżenie decydowania o czymÂś stanowi jedynie korelat przewodzenia impulsĂłw nerwowych przez okreÂślone obwody neuronalne w ludzkim mĂłzgu. Nie jest wiĂŞc tak, Âże mĂłzg wytwarza ÂświadomoœÌ, a ta z kolei generuje decyzje. Wprost przeciwnie — zarĂłwno ÂświadomoœÌ, jak i decyzje sÂą pochodnÂą dziaÂłalnoÂści mĂłzgu. A co wobec tego z wolnÂą wolÂą? Otó¿ zarĂłwno ogĂłlna wiedza neurofizjologiczna, pewne konkretne eksperymenty, jak i logiczne rozumowanie wskazujÂą jednoznaczne, Âże tak zwana wolna wola nie tyle, Âże nie nie istnieje, ale jest z powodĂłw zasadniczych niemoÂżliwa (tutaj, niestety, znowu muszĂŞ odesÂłaĂŚ Czytelnika do swojej ksi¹¿ki „Od neuronu …"). Znika ona zupeÂłnie wraz z wyrugowaniem dualizmu, ktĂłry sam napotyka ogromne problemy logiczne i filozoficzne.
http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,6921
Pierwsz¹ spraw¹, któr¹ zaczêli interesowaÌ siê uczeni, by³a sprawa zale¿noœci inteligencji od rozmiarów i wagi mózgu. Porównywano cz³owieka ze zwierzêtami. Okaza³o siê, ¿e wzglêdny ciê¿ar mózgu, tzn. ciê¿ar mózgu w stosunku do wagi cia³a, wzrasta wraz z postêpem ewolucyjnym. U naczelnych, zw³aszcza zaœ u ma³p cz³ekokszta³tnych, jest znacznie wiêkszy ni¿ u zwierz¹t innych rzêdów, u cz³owieka natomiast wielokrotnie wiêkszy ni¿ u najwy¿ej zorganizowanego zwierzêcia. Porównuj¹c ciê¿ar mózgu ró¿nych ludzi stwierdzono przede wszystkim, ¿e mózgi kretynów maj¹ wagê znacznie ni¿sz¹ od normy, natomiast mózgi wybitnych uczonych, pisarzy, naukowców itd., czêsto wa¿¹ wiêcej od przeciêtnej, ale nie zawsze. Innym wa¿nym elementem jest powierzchnia kory mózgowej, liczba i g³êbokoœÌ bruzd. U ludzi o wybitnym intelekcie kora mózgowa, jest szczególnie pofa³dowana.
WracajÂąc do sprawy lokalizacji procesĂłw psychicznych w mĂłzgu, musimy stwierdziĂŚ, iÂż wielu procesĂłw zlokalizowaĂŚ siĂŞ nie udaÂło. Nie znaleziono oÂśrodkĂłw myÂślenia, pamiĂŞci uwagi. Poszukiwanie takie wydaje siĂŞ chyba bezcelowe, gdyÂż wspomniane funkcje psychiczne sÂą prawdopodobnie wÂłasnoÂściÂą caÂłej kory mĂłzgowej, lub przynajmniej jej czĂŞÂściom. Fakt ten prĂłbowali wykorzystaĂŚ spirytualiÂści. Tak na przykÂład Bergson dzieliÂł zjawiska na dwie oddzielone od siebie warstwy. NiÂższe jak wraÂżenia zmysÂłowe, czy dowolne ruchy sÂą zwiÂązane z mĂłzgiem, wyÂższe, takie jak procesy ÂświadomoÂści, majÂą zdaniem Bergsona charakter czysto duchowy. Tymczasem dalszy rozwĂłj nauki doprowadziÂł do wykrycia pewnych mechanizmĂłw procesĂłw psychicznych. Do poznania fizjologicznego mechanizmu  procesĂłw psychicznych przyczynili siĂŞ w duÂżym stopniu fizjologowie rosyjscy koĂąca XIX i poczÂątku XX wieku, zwÂłaszcza zaÂś I.P. PawÂłow.
Wœród filozofów tocz¹ siê liczne spory, czy za pomoc¹ mechanizmów odkrytych przez Paw³owa, mo¿na wyt³umaczyÌ wszystkie procesy psychiczne, ³¹cznie z twórczoœci¹ intelektualn¹. Odpowiedzi¹ na to pytanie mo¿e byÌ czas, mo¿na bowiem s¹dziÌ, ¿e d³ug¹ jeszcze drogê przejœÌ musi nauka, zanim odkryje mechanizm fizjologiczny najbardziej skomplikowanych procesów zachodz¹cych w naszej œwiadomoœci. Poza metod¹ fizjologiczn¹, stosowan¹ prze Paw³owa, du¿¹ rolê w badaniu dzia³alnoœci mózgu odkrywaj¹ inne metody, zw³aszcza biofizyczne i biochemiczne. Jedn¹ z takich metod jest np. badanie pr¹dów czynnoœciowych mózgu. Wiadomo, ¿e mózg wytwarza zmienne pr¹dy elektryczne, o s³abym natê¿eniu. Jak zauwa¿ono, przy pewnych chorobach zachodz¹ zmiany w czynnoœci elektrycznej mózgu. Wytwarzaj¹c zmienne pr¹dy mózg wysy³a równie¿ fale elektromagnetyczne, które niektórzy nazywaj¹ myœlami. NienaukowoœÌ tego rodzaju wniosku jest jednak oczywista. Wytwarzanie pr¹dów i fal mózgowych to tylko jeden z wielu procesów sk³adaj¹cych siê na fizjologiczny mechanizm myœlenia.
NowÂą naukÂą, ktĂłra duÂżo wnosi do rozwaÂżanych przeze mnie kwestii, jest cybernetyka, czyli mĂłwiÂąc inaczej nauka o sterowaniu. TwĂłrcÂą jej jest matematyk pochodzÂący z ameryki Norbert Wiener. Przedmiotem cybernetyki sÂą pewne wspĂłlne prawidÂłowoÂści funkcjonowania Âżywych organizmĂłw oraz okreÂślonego typu maszyn skonstruowanych przez czÂłowieka. BodÂźcem do powstania cybernetyki byÂły osiÂągniĂŞcia techniki, jak automatyzacja, telekomunikacja, w szczegĂłlnoÂści zaÂś skonstruowanie ,,matematycznych maszyn elektronowych". Podstawowym pojĂŞciem cybernetyki jest pojĂŞcie sprzĂŞÂżenia zwrotnego. Chodzi tu o wzajemnÂą wiĂŞÂź miĂŞdzy dwiema czĂŞÂściami jakiegoÂś konkretnego ukÂładu.
http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,6937/q,Materia.a.swiadomosc

[east]

Cz¹steczki œwiadome s¹ nazywane atma (dusza). Ta atma emituje i rozprzestrzenia œwiadomoœÌ na ca³e cia³o zupe³nie tak jak s³oùce emituje œwiat³o.

AleÂż to , o czym powyÂżej mĂłwiÂą vedy wÂłaÂśnie jest przedmiotem doÂświadczeĂą naukowych i rozpraw dr Hameroffa .
Nie tylko , Âże czÂąsteczki ( dna) emitujÂą ÂświadomoœÌ to jeszcze dokÂładnie nauka nazywa to ÂświatÂłem  - biofotonami. RzeczywiÂście ta emisja spĂłjnych fal biofotonĂłw moÂże byĂŚ podobna do emisji ÂświatÂła przez SÂłoĂące.

[Agemen]

Przekonanie o ewolucyjnej „celowoÂści" (samo)ÂświadomoÂści stanowi jedynie antropocentrycznÂą uÂłudĂŞ czÂłowieka. (Podobnej odpowiedzi — „po nic" — moÂżna by udzieliĂŚ na pytanie, po co powstaÂło piĂŞkno kwiatĂłw. FunkcjÂą wielobarwnych kwiatĂłw jest przyciÂągniĂŞcie owadĂłw, ktĂłre je zapylajÂą, trudno jednak owady posÂądzaĂŚ o odczucia estetyczne).

A na jakiej podstawie ktoÂś odbiera owadom ich estetyczne odczucia? 
Zaobserwowano, Âże na piĂŞkniejszych dziaÂłkach przebywa znacznie wiĂŞcej ptakĂłw i owadĂłw, niÂż na obszarach zaniedbanych.

Mi³oœÌ jest piêknem.
PiĂŞkno jest miÂłoÂściÂą.
MiÂłoœÌ nastĂŞpnie zamanifestowaÂła siĂŞ jako Âświat, Âświaty i rzeczy ÂświatĂłw – w formie piĂŞkna.
„I spojrzaÂł BĂłg na wszystko, co uczyniÂł, a byÂło to bardzo dobre.” (1 Moj. 1:31, BW)

● ● ●

JuÂż dawno ludzie odkryli, Âże widzenie piĂŞkna w okreÂślonych formach wyraÂża specyficzne proporcje, ktĂłre teÂż wyraÂżono za pomocÂą reguÂł matematycznych. ReguÂły te, jak np. zÂłoty podziaÂł, sÂą staÂłe. Pomimo swojej bardzo wÂąskiej elastycznoÂści – wynikajÂącej nie tyle z samej reguÂły, co raczej z jej szerokiej moÂżliwoÂści zbliÂżonego stosowania.
JeÂśli weÂźmiemy bry³ê marmuru, to widzimy, Âże zawiera w sobie nieskoĂączona moÂżliwoœÌ form, jakie moÂżemy z niej wyrzeÂźbiĂŚ – jednak tylko te wydobyte z niej formy bĂŞdÂą piĂŞkne, ktĂłre bĂŞdÂą odpowiadaÂły okreÂślonym reguÂłom piĂŞkna – takim, ktĂłre moÂżna okreÂśliĂŚ wrĂŞcz jĂŞzykiem matematyki.
PiĂŞkno zatem jest czymÂś staÂłym i definiowalnym, nawet jeÂśli myÂśl ludzka nie do koĂąca wszystko w nim zdefiniowaÂła. I nawet jeÂśli nie jest to proste do zdefiniowania.
I choÌ podlega definicjom, to mo¿liwoœÌ przejawów owych definicji jest nieskoùczona. Jednak tylko to jest piêknem, co zawiera w sobie wyra¿enie którejœ z definicji piêkna.
Jako ze piêkno odzwierciedla mi³oœÌ, bêd¹c jej przejawem, nie dziwmy siê, i¿ piêkno jest stymulatorem potencja³ów mi³oœci np. u cz³owieka. /Tak¿e u zwierz¹t./

http://www.boga.fora.pl/bog-po-prostu-jest,5/milosc-erotyka-i-inne-kwestie,73.html

Ta atma emituje i rozprzestrzenia œwiadomoœÌ na ca³e cia³o zupe³nie tak jak s³oùce emituje œwiat³o.

Mi³oœÌ mo¿na jeszcze porównaÌ do œwiat³a s³oùca na ziemi. Œwieci ono zawsze, czyli bezwarunkowo. Jednak ludzie nie zawsze widz¹ œwiat³o s³oùca, zatem to widzenie ludzi jest warunkowe.
MiÂłoœÌ w czÂłowieku jest jak to ÂświatÂło sÂłoĂąca – jako KrĂłlestwo BoÂże jest zawsze w czÂłowieku – bo miÂłoœÌ jest tym KrĂłlestwem BoÂżym Chrystusa

link jak wyÂżej

[MichaÂł-AnioÂł]

JeÂśli przeÂśledzi sie budowĂŞ materii zaczynajÂąc od jej geometrii aÂż po bardziej skomplikowane  twory jak np. czÂłowiek .Nie sposĂłb nie zauwaÂżyĂŚ ³¹czÂących to wszystko osi pewnych wydarzeĂą ,osi prawdopodobieĂąstwa i moÂżliwoÂści .Wszystko co jest tworzy  pewien ciÂąg logicznych wydarzeĂą, konkretnych interakcji ktĂłrej konsekwencjÂą jest powstanie jakiegoÂś tworu materialnego. Wszystko co zdoÂłamy zbadaĂŚ okazuje siĂŞ mieĂŚ spĂłjnÂą  i logicznÂą budowĂŞ,o takim stopniu komplikacji o jaki nawet nam niewolno marzyĂŚ, nano technologia to zaledwie wstĂŞp do procesĂłw jakie zachodzÂą w naszych komĂłrkach.Mimo to wspó³czesna nauka twierdzi Âże wszystko to co nas otacza to takie formy chaosu ktĂłre czĂŞÂściowo jesteÂśmy w stanie opisaĂŚ .
Ale wystarczy przeÂśledziĂŚ  ciÂąg logiczny historii budowy jakiegokolwiek obiektu materialnego ,by mĂłc dostrzec gigantycznÂą zÂłoÂżonoœÌ i stopieĂą skomplikowania budowy materii ,jest to wrĂŞcz programowalny sposĂłb tworzenia materii,wystarczy stworzyĂŚ odpowiednie warunki by materia  powstaÂła  w konkretnej formie i jest to powtarzalne za kaÂżdym razem gdyÂż bazuje na tym samym ciÂągu logicznych wydarzeĂą ,to jak programowanie komputera czy wrĂŞcz jak program wirtualnej rzeczywistoÂści .
A w tym wszystkim istnieje jeszcze œwiadomoœÌ

[east]

PĂłki co , to ÂświadomoœÌ wydaje siĂŞ tym programistÂą , spĂłjnikiem i podstawÂą dla wspomnianego przez Ciebie kwantowego superkomputera. Sama jednak pozwala  sobÂą rzÂądziĂŚ przez umysÂł. Pytanie dlaczego ?
Czy moÂżna obserwowaĂŚ ÂświadomoœÌ ? Raczej nie. MoÂżemy obserwowaĂŚ wszystko, ale umysÂłem ÂświadomoÂści nie obejmiesz. To ona obserwuje. Czy wiĂŞc odwrotnie, czy  umysÂł moÂże byĂŚ Âświadom swojej ÂświadomoÂści ? Chyba to wÂłaÂśnie umysÂł usiÂłuje zrobiĂŚ poszukujÂąc odpowiedzi w kwestii Boga i nazywajÂąc  Go, okreÂślajÂąc na tysiÂąc sposobĂłw podczas, gdy tak na prawde usiÂłuje opisaĂŚ ÂświadomoœÌ, ktĂłra go obserwuje, ktĂłra doÂświadcza umysÂłu. Lecz co siĂŞ stanie, jeÂśli umysÂł przestanie tworzyĂŚ etykietki , a po prostu podda siĂŞ ÂświadomoÂści... zastanawia sie teraz w mojej gÂłowie Ten Âświat , ktĂłry mnie otacza nie da siĂŞ ogarn¹Ì umysÂłem , nie da siĂŞ za jego pomocÂą kontrolowaĂŚ, gdyÂż wszystko, co podlega koncepci rozdzielenia nie osiÂągnie rekursywnoÂści . Nie jest fraktalne , a wiĂŞc prĂŞdzej czy póŸniej pojawia siĂŞ dysfunkcja , rozpad , brak harmonii, zniszczenie.
Moje oczyszczenie trwa. Obserwator ju¿ wkracza na tron. Umys³ otzymuje nieme rozkazy. Wystarczy, ¿e uznaje obecnoœÌ i zwierzchnoœÌ czegoœ o wiele potê¿niejszego ni¿ on sam . Wtedy poznaje rzeczy takimi , jakie s¹ na prawdê..
Konceptualnie œwiadomoœÌ przypomina ideê czarnej dziury. Nikt nie wie co znajduje sie w jej wnêtrzu, ale wiadomo, ¿e bez niej nic by nie mog³o zaistnieÌ.

[MichaÂł-AnioÂł]

<a href="http://www.youtube.com/v/Vzb84cIJgEY&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowFullScreen&quot; value=&quot;true&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowscriptaccess&quot; value=&quot;always&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;embed src=&quot;http://www.youtube.com/v/Vzb84cIJgEY&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot; type=&quot;application/x-shockwave-flash&quot; allowscriptaccess=&quot;always&quot; allowfullscreen=&quot;true&quot; width=&quot;480&quot; height=&quot;385&quot;&gt;&lt;/embed&gt;&lt;/object&gt;" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Vzb84cIJgEY&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowFullScreen&quot; value=&quot;true&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowscriptaccess&quot; value=&quot;always&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;embed src=&quot;http://www.youtube.com/v/Vzb84cIJgEY&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot; type=&quot;application/x-shockwave-flash&quot; allowscriptaccess=&quot;always&quot; allowfullscreen=&quot;true&quot; width=&quot;480&quot; height=&quot;385&quot;&gt;&lt;/embed&gt;&lt;/object&gt;</a>

[MichaÂł-AnioÂł]

<a href="http://www.youtube.com/v/HIXecE8M8UI&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowFullScreen&quot; value=&quot;true&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowscriptaccess&quot; value=&quot;always&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;embed src=&quot;http://www.youtube.com/v/HIXecE8M8UI&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot; type=&quot;application/x-shockwave-flash&quot; allowscriptaccess=&quot;always&quot; allowfullscreen=&quot;true&quot; width=&quot;480&quot; height=&quot;385&quot;&gt;&lt;/embed&gt;&lt;/object&gt;" target="_blank">http://www.youtube.com/v/HIXecE8M8UI&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowFullScreen&quot; value=&quot;true&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowscriptaccess&quot; value=&quot;always&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;embed src=&quot;http://www.youtube.com/v/HIXecE8M8UI&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot; type=&quot;application/x-shockwave-flash&quot; allowscriptaccess=&quot;always&quot; allowfullscreen=&quot;true&quot; width=&quot;480&quot; height=&quot;385&quot;&gt;&lt;/embed&gt;&lt;/object&gt;</a>

W naturze ludzkiej œwiadomoœci istnieje potrzeba rozdzielenia, wyszczególnienia, zdefiniowania granicy rzeczy, aby dojœÌ do jej zrozumienia. W imiê nauki dokonujemy sekcji doœwiadczalnej ¿aby w nadziei, ¿e dowiemy siê jak ona funkcjonuje, ignoruj¹c zupe³nie fakt, ¿e zabiliœmy j¹ w tym procesie i egzaminujemy martw¹ rzecz. B³êdem, w który wpadamy, jest to, ¿e nie re-integrujemy naszego rodz¹cego siê rozumienia z organiczn¹ ca³oœci¹, z której j¹ wyjêliœmy.

(Zamiast przenosiÌ ¿abê do naszego laboratorium, mamy tak¿e mo¿liwoœÌ przeniesienia naszego laboratorium do ¿aby i obserwowania naszego obiektu w jego naturalnym œrodowisku bez naruszania jego ¿ycia. )
Naszym naturalnym œrodowiskiem jest nieskoùczony wszechœwiat, w którym my, ludzie, ¿yjemy w szerokim spektrum wibracji. Jednego koùca tego kontinuum doœwiadczamy poprzez nasze najbardziej wysublimowane myœli, a drugiego - poprzez fizyczn¹ rzeczywistoœÌ naszych cia³. RzeczywistoœÌ pomiêdzy tymi dwoma biegunami, która personalizuje i wi¹¿e nasze myœli do naszego fizycznego cia³a, jest nasz¹ emocjonaln¹ p³aszczyzn¹ doœwiadczeù. W hermetyzmie te trzy podstawowe poziomy ludzkiej wibracji zosta³y zdefiniowane jako "duch" (nasze mentalne cia³o i sfera myœli), "dusza" (nasze cia³o astralne i sfera emocji) i "materialnoœÌ" (nasze fizyczne cia³o i sfera odczuÌ).

Nasze doœwiadczanie na poziomie fizycznym jest samotnoœci¹. Jako oddzielne istoty ¿yjemy we wszechœwiecie wype³nionym innymi oddzielnymi istotami. Jednak za tymi poziomami wibracji le¿y To, co wibruje - jaŸù Jednoœci, której wszyscy jesteœmy ekspresj¹. Jest to podstawowa struktura, która przywo³uje nas w naszej fizycznej samotnoœci i przypomina nam o fundamentalnej prawdzie, ¿e wszyscy jesteœmy w pewien sposób powi¹zani.

Ca³a ludzka egzystencja jest taùcem pomiêdzy doœwiadczaniem odrêbnoœci a pierwotn¹ potrzeb¹ po³¹czenia. Jednym z wielkich paradoksów wszechœwiata jest to, ¿e to w³aœnie fakt naszego fizycznego istnienia oœlepia nas na poziom, w którym jesteœmy zjednoczeni. Fizyczny œwiat tak bardzo œci¹ga nasz¹ œwiadom¹ uwagê, ¿e rzadko jesteœmy œwiadomi tego, co le¿y poza nim. A w³aœnie tylko poprzez przerzucenie swojej uwagi dalej, jedynie poprzez odsuniêcie jej od œwiata fizycznego i zwrócenie jej do wewn¹trz, mo¿emy doœwiadczaÌ g³êbszych poziomów jaŸni i zetkn¹Ì siê z nasz¹ pierwotn¹ Jednoœci¹.

Zatem g³ówn¹ barier¹ dla œwiadomego doœwiadczania naszej wspólnej wewnêtrznej jaŸni jest to, ¿e nasze cielesne zmys³y poch³aniaj¹ wiêkszoœÌ naszej uwagi. Jest to naturalna konsekwencja fizycznego istnienia i nie mo¿na tego os¹dzaÌ w kategoriach z³ego czy dobrego. Tak po prostu jest.

<a href="http://www.youtube.com/v/PUfBNXusJUE&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowFullScreen&quot; value=&quot;true&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowscriptaccess&quot; value=&quot;always&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;embed src=&quot;http://www.youtube.com/v/PUfBNXusJUE&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot; type=&quot;application/x-shockwave-flash&quot; allowscriptaccess=&quot;always&quot; allowfullscreen=&quot;true&quot; width=&quot;480&quot; height=&quot;385&quot;&gt;&lt;/embed&gt;&lt;/object&gt;" target="_blank">http://www.youtube.com/v/PUfBNXusJUE&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowFullScreen&quot; value=&quot;true&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowscriptaccess&quot; value=&quot;always&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;embed src=&quot;http://www.youtube.com/v/PUfBNXusJUE&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot; type=&quot;application/x-shockwave-flash&quot; allowscriptaccess=&quot;always&quot; allowfullscreen=&quot;true&quot; width=&quot;480&quot; height=&quot;385&quot;&gt;&lt;/embed&gt;&lt;/object&gt;</a>

Ka¿dy z nas posiada wrodzon¹ zdolnoœÌ do odrzucania zmys³ów. Kiedy czytasz te s³owa, to czy twoje zmys³y s³uchu, wêchu, zapachu i dotyku nie zosta³y przygaszone, podczas gdy twoja uwaga skupi³a siê na widzeniu, odczuciach emocjonalnych i racjonalnym rozwa¿aniu tych s³ów? To tylko jeden przyk³ad tego, jak podœwiadomie wybieramy jeden czy dwa bodŸce zmys³owe spoœród reszty. Aktywnym sk³adnikiem jest tutaj uwaga, czy raczej uwaga œwiadomoœci, i w³aœnie ona jest kluczem, który medytacja œrodka ciszy (CSM - Center of Stillness Meditation) wykorzystuje w swym Ìwiczeniu odrzucania zmys³ów. Opieraj¹c siê na tym, co nieœwiadomie robimy miliony razy na dzieù, CSM sprowadza to do poziomu œwiadomej zdolnoœci.


Podstawowa technika jest naprawdê bardzo prosta. Zaczynamy od skupienia ca³ej swojej uwagi na bodŸcach jednego zmys³u. Kiedy ju¿ wyizolujemy tê konkretn¹ czêœÌ informacji, stanowczo przenosimy swoj¹ uwagê z dala od tego zmys³u i kierujemy j¹ na bodŸce kolejnego. Innymi s³owy, ignorujemy kolejne zmys³y, a¿ osi¹gniemy stan, w którym wszelkie bodŸce pochodz¹ce ze zmys³ów bêd¹ ignorowane.

W CSM zajmujemy siĂŞ zmysÂłami w kolejnoÂści odpowiednio zaprojektowanej dla preferencji zmysÂłowej u przeciĂŞtnej osoby. Zaczynamy od zmysÂłu smaku, ktĂłremu poÂświĂŞcamy najmniej uwagi sÂłuchajÂąc i myÂślÂąc. NastĂŞpnie przechodzimy do wĂŞchu, dotyku, wzroku i sÂłuchu.

KaÂżdy zmysÂł jest wizualizowany jako kula ÂświatÂła o konkretnym kolorze, ktĂłrÂą bĂŞdziesz musiaÂł stanowczo oddzieliĂŚ od siebie. Te kule sÂą uÂłoÂżone dookoÂła ciebie w okreÂślonej kolejnoÂści, opierajÂącej siĂŞ na ich relatywnej wadze i ogĂłlnej zdolnoÂści do rozkojarzenia ciĂŞ.

Kiedy tradycyjne piêÌ zmys³ów zostanie oddzielonych i zignorowanych, uwaga zwraca siê na bodŸce astralnych i mentalnych zmys³ów.

Zmys³y cia³a astralnego ukazuj¹ siê w fizycznej matrycy poprzez nasze emocjonalne nastawienie czy nastrój. Wp³yw, jaki wywiera stan emocjonalny na proces myœlenia i na fizyczne percepcje, jest dobrze znany. Lecz o ile wp³yw piêciu tradycyjnych zmys³ów na zdolnoœÌ do g³êbokich poziomów medytacji jest zauwa¿any w ró¿nych technikach medytacji, to wp³yw stanu emocjonalnego rzadko jest w ogóle wspominany, nie mówi¹c o jego likwidacji. Jednak¿e w przypadku CSM, nastawienie emocjonalne jest traktowane w ten sam sposób, jak piêÌ fizycznych zmys³ów. Obserwujemy obecny stan naszych emocji wewn¹trz siebie i stanowczo oddzielamy swoj¹ œwiadomoœÌ od bodŸców tego astralnego zmys³u.

Podobnie, zmys³y cia³a mentalnego ukazuj¹ siê w matrycy fizycznej poprzez dialog umys³u. Mentalny dialog jest rezultatem tego, ¿e fizyczny mózg przetwarza bodŸce subtelnych zmys³ów obecnych w ciele mentalnym. Ten dialog przyci¹ga du¿¹ uwagê mózgu, a tym samym sp³yca g³êbiê i jakoœÌ naszych zdolnoœci postrzegania, zaciemniaj¹c g³êbsze poziomy umys³u oraz myœli, które s¹ dla nas dostêpne.

Kiedy dialog umys³u jest wyciszony, zostaje odkryty g³êbszy umys³ i CSM wykorzystuje ten fakt, kieruj¹c ciê na stanowcze oddzielenie siê od bodŸców tego mentalnego zmys³u.

Osi¹gniêcie zdolnoœci odrzucania zmys³ów w dowolnym momencie wymaga wysi³ku i wytrwa³oœci, zw³aszcza chc¹c uzyskaÌ w tym jak¹œ p³ynnoœÌ. Lecz nawet pierwsza, krótka chwila separacji od zmys³ów na nowo zaznajamia nas ze œrodkiem ciszy, tej pierwotnej ciszy, któr¹ wszyscy znamy instynktownie. Kiedy ju¿ doœwiadczy siê tego spokoju, kwestia wysi³ku staje siê niewa¿na w œwietle ekscytuj¹cych mo¿liwoœci postrzeganych w tym stanie. Dalsze wzmacnianie kontroli nad zmys³ami przychodzi po tym szybko, a wewnêtrzne œwiaty siê otwieraj¹.


OsobowoœÌ jest naszym wytworem - takim, który zazwyczaj tworzymy nieœwiadomie i posiadamy nad nim niewielk¹ w³adzê.

Tak samo jak moc odrzucania zmys³ów, posiadamy równie¿ wrodzon¹ zdolnoœÌ kszta³towania naszej osobowoœci. WróÌ pamiêci¹ do dzieciùstwa, kiedy "presja" ze strony rówieœników kierowa³a ciê na to, kim chcia³eœ byÌ; by³ to czas przymierzania ró¿nych masek i wybierania tych, które by³y "bezpieczne", czy te¿, miejmy nadziejê, "odpowiednie" dla ciebie. Gdy doroœla³eœ, to czy nie zamienia³eœ niektórych masek nowymi? Ka¿dy z nas ma doœwiadczenia zmieniania "z³ych nawyków" czy denerwuj¹cych natrêctw, by lepiej wpasowaÌ siê w swoje ¿ycie. Miêœnie, których u¿ywamy w naszym podœwiadomym, wybiórczym odrzucaniu zmys³ów, s¹ tymi samymi, których u¿ywamy w nieœwiadomym kszta³towaniu naszej osobowoœci.
Kiedy przestaniemy skupiaÌ siê na osobowoœci, jesteœmy niezmiennie prowadzeni do œwiadomoœci, ¿e istnieje jaŸù, która doœwiadcza - rdzeù, który jest sprawc¹, rzemieœlnikiem. Jest to nastêpny poziom do odkrycia, poziom Indywidualnej jaŸni, jaŸni-która-dzia³a. To jest twoja IndywidualnoœÌ - twoja jaŸù postrzegaj¹ca sam¹ siebie jak autonomiczn¹, wyj¹tkow¹ IndywidualnoœÌ. To IndywidualnoœÌ, która dokonuje projekcji i kszta³tuje sieÌ osobowoœci, i w konsekwencji ukazuje siê fizycznie w ciele; innymi s³owy, osobowoœÌ i cia³o fizyczne s¹ wehiku³ami Indywidualnej jaŸni.
Rozszerzymy nasz¹ œwiadomoœÌ Indywidualnej jaŸni, a¿ dotkniemy metaforycznych krawêdzi nieskoùczonego wszechœwiata, a nastêpnie opuœcimy IndywidualnoœÌ i wszechœwiat i po prostu bêdziemy istnieÌ jako sta³y œrodek ISTNIENIA.

Nastêpnie œwiadomie przywracamy nasz¹ œwiadomoœÌ wszechœwiata, Indywidualnej i osobistej jaŸni oraz siedmiu zmys³ów, które wi¹¿¹ nas z fizycznym ¿yciem.

<a href="http://www.youtube.com/v/tqVnOLiH0FM&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowFullScreen&quot; value=&quot;true&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowscriptaccess&quot; value=&quot;always&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;embed src=&quot;http://www.youtube.com/v/tqVnOLiH0FM&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot; type=&quot;application/x-shockwave-flash&quot; allowscriptaccess=&quot;always&quot; allowfullscreen=&quot;true&quot; width=&quot;480&quot; height=&quot;385&quot;&gt;&lt;/embed&gt;&lt;/object&gt;" target="_blank">http://www.youtube.com/v/tqVnOLiH0FM&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowFullScreen&quot; value=&quot;true&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;param name=&quot;allowscriptaccess&quot; value=&quot;always&quot;&gt;&lt;/param&gt;&lt;embed src=&quot;http://www.youtube.com/v/tqVnOLiH0FM&amp;hl=pl_PL&amp;fs=1&amp;&quot; type=&quot;application/x-shockwave-flash&quot; allowscriptaccess=&quot;always&quot; allowfullscreen=&quot;true&quot; width=&quot;480&quot; height=&quot;385&quot;&gt;&lt;/embed&gt;&lt;/object&gt;</a>

Medytacja œrodka ciszy zaczyna siê od komfortu i relaksacji cia³a fizycznego. Sugerujê, byœ usiad³ w wygodnym fotelu, po³o¿y³ siê lub przyj¹³ swoj¹ ulubion¹ asanê.

Kiedy juÂż uÂłoÂżysz siĂŞ wygodnie, zamknij oczy i obserwuj swĂłj oddech. Skup siĂŞ caÂłkowicie na swoim oddechu i zrelaksuj siĂŞ. Uwolnij wszystkie swoje troski na ten krĂłtki okres czasu.

Przenieœ swoj¹ uwagê na stopy i delikatnie rozluŸnij ka¿dy z ich miêœni. Teraz zacznij przemieszczaÌ siê po ciele, relaksuj¹c ka¿d¹ partiê miêœni. RozluŸnij swoje ³ydki, uda, biodra i poœladki... rozluŸnij miednicê i krzy¿... rozluŸnij swoj¹ klatkê piersiow¹ i plecy... rozluŸnij barki... rozluŸnij swoje ramiona, przedramiona i d³onie... rozluŸnij swoj¹ szyjê, usta, policzki, oczy, czo³o i czubek g³owy. Niech ca³e napiêcie wyjdzie z twojego cia³a w dó³, do ziemi.

Ponownie skup siĂŞ na oddechu. Niech pÂłynie naturalnie.

Teraz przenieÂś swojÂą uwagĂŞ na smak w ustach. Badaj bodÂźce tego zmysÂłu.

Jak to smakuje? Jakie myœli wywo³uje? Zanurz siê g³êboko we wszystko, co ten zmys³ ma ci do powiedzenia w tej chwili.

Teraz oddziel sam zmysÂł smaku od myÂśli i emocji, ktĂłre mu towarzyszÂą. Wyizoluj sam smak. Postrzegaj go jedynie jako pewne odczucie, nieposiadajÂące Âżadnego wyjÂątkowego znaczenia.

Teraz uwolnij bodÂźce tego zmysÂłu, tak samo jak uwalniaÂłeÂś napiĂŞcie z ciaÂła.

Oddziel zmys³ smaku od siebie i utwórz z niego kulê, nadaj¹c jej ciemnozielony kolor. Stanowczo oddziel tê kulê smaku od siebie i umieœÌ j¹ za sob¹, po lewej stronie.

Okiem umysÂłu spĂłjrz na niÂą. Widzisz jÂą wiszÂącÂą tam. Jest oddzielona od ciebie i juÂż nie jest odczuciem.

Teraz mentalnie siêgnij po ni¹ i sprowadŸ do siebie. Po³¹cz siê ze swoim zmys³em smaku. To wystarczy, byœ ponownie otrzymywa³ jego bodŸce.

Teraz ponownie oddziel od siebie zmysÂł smaku i nadaj mu stan oddzielnej, ciemnozielonej kuli, za tobÂą, po lewej stronie.

Teraz stanowczo odwróÌ swoj¹ uwagê od kuli smaku i skup siê na zmyœle wêchu. Zanurz siê g³êboko w to, co czujesz w tej chwili. Tak jak wczeœniej, wyizoluj sam wêch. Oddziel to, czego zapach czujesz, od myœlenia i uczuÌ. Postrzegaj go jako zwyk³e odczucie bez ¿adnego wyj¹tkowego znaczenia.

Teraz ostro i stanowczo oddziel siê od swojego zmys³u wêchu. Ukszta³tuj go w ciemno¿ó³t¹ kulê i umieœÌ za sob¹, po prawej stronie. WyraŸnie widzisz j¹ unosz¹c¹ siê obok zielonej kuli smaku. Jesteœ oddzielony od jej bodŸców.

Teraz stanowczo odwróÌ swoj¹ uwagê od kul smaku i wêchu i skup siê na zmyœle dotyku. WyraŸnie poczuj wszystko, co przekazuj¹ ci w tej chwili twoje nerwy. Zanurz siê w ka¿de z tych odczuÌ i wyizoluj zmys³ dotyku. Oddziel go od swojego myœlenia i emocji. Postrzegaj go jako zwyk³e odczucie bez ¿adnego wyj¹tkowego znaczenia.

Teraz gwa³townie i stanowczo oddziel siê od swojego zmys³u dotyku. Ukszta³tuj go w bladofioletow¹ kulê i umieœÌ po lewej stronie, obok zielonej kuli smaku. Jesteœ oddzielony od jej bodŸców.

Teraz stanowczo odwróÌ swoj¹ uwagê od kuli dotyku i skup siê na zmyœle wzroku. WyraŸnie widzisz wszystko, co twoje oczy przekazuj¹ ci w tej chwili. Zanurz siê w ka¿de wizualne wra¿enie i wyizoluj zmys³ wzroku. Oddziel go od swojego myœlenia i od emocji. Postrzegaj go jako zwyk³e odczucie bez ¿adnego wyj¹tkowego znaczenia.

Teraz gwa³townie i stanowczo oddziel siê od swojego zmys³u wzroku. Ukszta³tuj go w ³agodnie czerwon¹ kulê i umieœÌ po prawej stronie, obok kuli wêchu. Jesteœ oddzielony od jej bodŸców.

Teraz stanowczo odwróÌ swoj¹ uwagê od kuli wzroku i skup siê na zmyœle s³uchu. WyraŸnie s³ysz wszystko, co przekazuj¹ ci w tym momencie uszy. Zanurz siê w ka¿de odczucie i wyizoluj zmys³ s³uchu. Oddziel go od swojego myœlenia i od emocji. Postrzegaj go jako zwyk³e odczucie bez ¿adnego wyj¹tkowego znaczenia.

Normalnie, powinieneÂś pozbyĂŚ siĂŞ wszystkiego, co sÂłyszysz, tak jak robiÂłeÂś to z innymi zmysÂłami, lecz skoro sÂłuchasz mojego prowadzÂącego gÂłosu, nie bĂŞdzie to moÂżliwe. Zatem tym razem musisz pozbyĂŚ siĂŞ wszystkich wraÂżeĂą sÂłuchowych Z WYJÂĄTKIEM mojego gÂłosu.

Teraz gwa³townie i stanowczo oddziel siê od swojego zmys³u s³uchu. Ukszta³tuj go w bladoniebiesk¹ kulê i umieœÌ przed sob¹, po lewej stronie, obok fioletowej kuli dotyku. Jesteœ oddzielony od jej bodŸców.

Kiedy piêÌ fizycznych zmys³ów jest oddzielonych i otacza ciê, spójrz wewn¹trz siebie i doœwiadczaj swojego emocjonalnego nastawienia. Dok³adnie odnotuj emocje, które czujesz w tym momencie. Wyizoluj otaczaj¹ce ciê emocje od dialogu umys³u i wszystkich innych bodŸców zmys³owych. To równie¿ postrzegaj jako zwyk³e odczucie bez ¿adnego wyj¹tkowego znaczenia.

Teraz gwa³townie i stanowczo oddziel siê od swojego nastawienia emocjonalnego. Ukszta³tuj je w kulê czystego srebra i umieœÌ przed sob¹, po prawej stronie, obok czerwonej kuli wzroku. Jesteœ oddzielony od jej bodŸców.

Teraz stanowczo odwróÌ swoj¹ uwagê od kuli emocjonalnego nastawienia i skup siê na dialogu umys³u. Tak jak przy innych zmys³ach, zanurz siê w dialog swojego umys³u, doœwiadczaj¹c go najpe³niej jak tylko mo¿liwe. Wyizoluj go i pozwól mu samodzielnie biec, bez twojego zaanga¿owania i bez œledzenia konkretnych ci¹gów myœlowych. Postrzegaj to jako zwyk³e odczucie bez ¿adnego wyj¹tkowego znaczenia.

Teraz gwa³townie i stanowczo oddziel siê od swojego dialogu umys³u. Ukszta³tuj go w piêkn¹ kulê promienistego z³ota i umieœÌ bezpoœrednio przed sob¹. Jesteœ oddzielony od jej bodŸców.

Za ka¿dym razem, gdy jeden z tych siedmiu zmys³ów dosiêgnie i uchwyci twoj¹ uwagê, odnotuj to i przywróÌ jego oddzielenie.

Wizualizuj siebie stojÂącego w Âśrodku nieskoĂączonej przestrzeni, z otaczajÂącymi ciĂŞ kulami zmys³ów – oddzielonymi, a jednak na wyciÂągniĂŞcie rĂŞki. Wszystko dookoÂła ciebie jest cichÂą ciemnoÂściÂą. Pij sercem z tego kielicha cichego bezruchu.

--- Pauza ---

Teraz ponownie, delikatnie skup swoj¹ uwagê na moim g³osie. Bêdê twoim przewodnikiem podró¿y. Zobaczmy, co le¿y za tym œrodkiem ciszy.

SpĂłjrz pod siebie. ZmysÂły sÂą oddzielone i otaczajÂą ciĂŞ, lecz poniÂżej znajduje siĂŞ sieĂŚ twojej osobowoÂści – tkanina, jakÂą tworzysz swoim Âżyciem. KaÂżde Âświetlne w³ókno jej struktury jest zrobione z jakiegoÂś aspektu tego, kim jesteÂś w Âświecie. Idealnie odzwierciedla zarĂłwno twoje dobre, jak i zÂłe punkty.

Ta sieĂŚ jest rzeczÂą o niespotykanym piĂŞknie. Jest caÂłkowicie wyjÂątkowa dla kaÂżdej osoby - jedyne w swoim rodzaju dzieÂło sztuki. Zbadaj tĂŞ tkaninĂŞ swojej osobowoÂści. Jak dobrze odzwierciedla ona twojÂą centralnÂą ciszĂŞ?

--- Pauza ---

U¿ywaj¹c swojego umys³u, przekszta³Ì tê sieÌ. Zmieù j¹, by by³a czystym wyrazem twojej prawdziwej jaŸni. Niech to bêdzie obraz wyj¹tkowego i wielkiego piêkna, jasno wyra¿aj¹cy twoj¹ podstawow¹ naturê.

--- Pauza ---

Teraz wypuœÌ to. Oddziel od swojej jaŸni tak, jak zrobi³eœ z siedmioma zmys³ami. Le¿y poni¿ej ciebie, oddzielona od ciebie.

W tym stanie rozdzielenia od zmys³ów i od sieci spêdŸ chwilê, medytuj¹c nad jaŸni¹-która-dzia³a. Staraj siê zidentyfikowaÌ tê czêœÌ ciebie, która tak dok³adnie stworzy³a tê sieÌ. Jest to twoja IndywidualnoœÌ, aspekt jaŸni wyra¿any poprzez sieÌ twojej osobowoœci.

--- Pauza ---

Teraz spójrz w dó³ na sieÌ i zmys³y, jakbyœ patrzy³ w dó³ na swoje stopy. Nadal s¹ one integraln¹ czêœci¹ ciebie, czêœci¹ wymagan¹ do fizycznego istnienia i ekspresji, a jednak s¹ one w zupe³nie nowy sposób oddzielone.

Teraz zwizualizuj swoj¹ jaŸù jako Indywidualne S³oùce, z sieci¹ twojej osobowoœci i kulami siedmiu zmys³ów orbituj¹cymi dooko³a ciebie. Stój jako œrodek ciê¿koœci s³onecznego systemu swojego ¿ycia.

Teraz spĂłjrz w gĂłrĂŞ na resztĂŞ wszechÂświata, na zewnÂątrz, poza zmysÂły i poniÂżej sieci swojego Âżycia – tam leÂży nieskoĂączony wszechÂświat, wypeÂłniony innymi SÂłoĂącami takimi jak ty. JesteÂś dokÂładnie w jego Âśrodku. TwĂłj Âśrodek ciszy JEST Âśrodkiem ciszy nieskoĂączonego wszechÂświata.

ÂŚrodek ciszy tej nieskoĂączonoÂści istnieje niezaleÂżnie od miejsca, czasu i powodu. Czas i przestrzeĂą juÂż nie stanowiÂą dla ciebie przeszkody. JesteÂś wolny. MoÂżesz eksplorowaĂŚ nieskoĂączony wszechÂświat.

Na krótko otrzyj swoj¹ œwiadomoœÌ o krawêdzie nieskoùczonego wszechœwiata.

--- Pauza ---

Teraz wypuœÌ równie¿ wszechœwiat. Ponownie skieruj swoj¹ uwagê do wewn¹trz, do œrodka jaŸni.

Po prostu BÂĄDÂŹ… cicho… spokojnie…

--- Pauza na kilka oddechĂłw ---

Teraz delikatnie staù siê œwiadomy otaczaj¹cego ciê wszechœwiata. Po³¹cz siê z nim. Wype³nij go swoj¹ centraln¹ cisz¹ i pozwól, by on wype³ni³ ciebie.

Teraz skieruj siê do sieci twojego ¿ycia poni¿ej ciebie. Po³¹cz siê równie¿ z ni¹ i wype³nij j¹ swoj¹ centraln¹ cisz¹.

Teraz staù siê œwiadomy siedmiu kul zmys³ów, które ciê otaczaj¹. Siêgnij swoj¹ œwiadomoœci¹ bezpoœrednio przed siebie i dotknij z³otej kuli dialogu umys³u. Po³¹cz siê z ni¹. Wci¹gnij j¹ w siebie.

Przed tobÂą, po prawej stronie, jest srebrna kula twoich emocji. WciÂągnij sÂą w siebie.

Przed tobÂą, po lewej stronie, jest niebieska kula sÂłuchu. WciÂągnij jÂą w siebie.

Po twojej prawej stronie jest czerwona kula wzroku. WciÂągnij jÂą w siebie.

Po twojej lewej stronie jest fioletowa kula zmysÂłu dotyku. WciÂągnij jÂą w siebie.

Za tob¹, po prawej stronie, jest ¿ó³ta kula wêchu. Wci¹gnij j¹ w siebie.

Na koniec, za tobÂą, po lewej stronie, jest zielona kula smaku. WciÂągnij jÂą w siebie.

Teraz ponownie masz w sobie pe³ny zestaw fizycznych zmys³ów. Wype³nij je swoj¹ centraln¹ cisz¹.

Teraz poczuj swoje fizyczne cia³o. ZwróÌ uwagê na swój oddech i zacznij oddychaÌ œwiadomie. Ca³e swoje cia³o wype³nij centraln¹ cisz¹.

Teraz zacznij delikatnie poruszaÌ rêkoma po swoim ciele. Przenieœ rêce wzd³u¿ swoich ud, na biodra i klatkê piersiow¹, w górê, na twarz, i z powrotem w dó³, rozbudzaj¹c swoje cia³o do normalnych odczuÌ. Ugruntuj swoj¹ œwiadomoœÌ w ciele!

Teraz delikatnie otwĂłrz oczy. Po prostu siedÂź cicho przez chwilĂŞ i odnajdÂź siĂŞ w otoczeniu. SprowadÂź swojÂą centralnÂą ciszĂŞ w tÂą chwilĂŞ. W to miejsce. Tutaj. Teraz.

WstaĂą i zajmij siĂŞ swoimi rzeczami. Miej w sobie swojÂą centralnÂą ciszĂŞ i wyraÂżaj jÂą kaÂżdÂą myÂślÂą, sÂłowem i uczynkiem.

--- KrĂłtka pauza ---

Nagrana wersja medytacji œrodka ciszy ma s³u¿yÌ jedynie wprowadzeniu do techniki. Kiedy ju¿ wygodnie bêdziesz dokonywa³ separacji siedmiu zmys³ów, to sugerujê, byœ przesta³ u¿ywaÌ tego nagrania i nauczy³ siê osi¹gaÌ te same rezultaty samodzielnie.

Wa¿ne jest, byœ nauczy³ siê oddzielaÌ siê od zmys³ów i utrzymywaÌ tê separacjê w³asn¹ wol¹, bez prowadzenia przez mój g³os. Bycie zale¿nym od prowadzonej wersji audio ostatecznie powstrzyma ewolucjê twoich doœwiadczeù z CSM. Idealnie, przy czêstej praktyce, CSM stanie siê czymœ du¿o wiêcej ni¿ zosta³o to tutaj nakreœlone, lecz jeœli praktyka bêdzie zawê¿ona i zdefiniowana przez to nagranie, to ominiesz praktycznie wszystko, co œrodek ciszy ma do zaoferowania.

Wszystkiego dobrego!
http://franzbardon.pl/lekcje/csm/csm_wstep.php