Od tego trzeba zacz¹Ì Fizyka podstawy w liczbach

[MichaÂł-AnioÂł]

RozwĂłj fizyki polega na redukcji i
uproszczeniu podstawowych praw i na
unifikacji teorii(ciekawe kto jÂą tak z komplikowaÂł )
Prof. dr hab. Jacek Ulanski
Katedra Fizyki Molekularnej P. ÂŁ.
www.p.lodz.pl/k-32

Skala porĂłwnawcza czasĂłw
Wiek Wszechswiata 10do17 s
Pojawienie sie pierwszego czÂłowieka 10do13 s
Wiek piramid 10do12 s
Czas ÂŻycia czÂłowieka 10do9 s
Rok zwrotnikowy 10do7 s
Doba ziemska 10do5 s
Czas Âżycia swobodnego neutronu 10do3 s
Uderzenie serca 10do0 s
Okres fal gÂłosowych 10do-3 s
Okres fal radiowych 10do-6 s
Okres rotacji czasteczek 10do-12 s
Czas przejscia swiatÂła przez atom 10do-18 s

Skala porĂłwnawcza mas
Masa Wszechswiata 10do52 kg
Masa Galaktyki 10do40 kg
Masa SÂłonca 10do30 kg
Masa Ziemi 10do24 kg
Masa sredniego domu 10do6 kg
Masa czÂłowieka 10do2 kg
Masa komĂłrki bakterii 10do-12 kg
Masa czasteczki proteiny 10do-22 kg
Masa czasteczki tlenu 10do-26 kg
Masa elektronu 10do-30 kg

Przedrostki jednostek
tera [T] - 10do12                 mili [m] - 10do-3
giga [G] - 10do9                 mikro [μ] - 10do-6
mega [M] - 10do6               nano [n] - 10do-9
kilo [k] - 10do3                   piko [p] - 10do-12
centy [c] - 10do-2             femto [f] - 10do-15

Naturalna skale predkosci wyznacza predkosc
rozchodzenia sie swiat³a w pró¿ni c
c = 2,998 x 108 m s-1 » 3 x 108 m s-1
c - maksymalna moÂżliwa predkosc ruchu dowolnego
obiektu (c - staÂła uniwersalna)
Jesli (v/c)2 << 1 ® ruch nierelatywistyczny
Jesli v bliskie c ® ruch relatywistyczny
ró¿ne prawa !

Granice dzielaca mechanike klasyczna od kwantowej
wyznacza staÂła Plancka h.
h = 1,054 x 10-34 kg m2 s-1 (staÂła uniwersalna).
Jesli parametr ruchu mikroczasteczki majacy wymiar
[kg m2 s-1] jest porĂłwnywalny z h, to ruchem tym rzadzi
mechanika kwantowa.
Dotyczy to z reguÂły bardzo maÂłych odlegÂłosci

Skalary i wektory
Skalary, np: czas, objetosc, masa, temperatura, praca
- sa okreslone przez liczbe i jednostke
Wektory, np: droga, predkosc przyspieszenie, siÂła, ped
- sa okreslone przez wartosc bezwzgledna
(liczbe dodatnia - skalar), kierunek i zwrot.
Wielkosc fizyczna mona przedstawic jako wektor gdy:
1. SpeÂłnia prawo rĂłwnolegÂłoboku przy dodawaniu
2. Jej wartosc, kierunek i zwrot nie zalea od wyboru
uk³adu wspó³rzednych.
Oznaczenia wektorĂłw :
v (w druku); v (pisane); IvI (wartosc skalarna wektora v)
Dwa wektory sa rĂłwne, jesli maja jednakowe wartosci,
kierunki i zwroty (moga miec rĂłne poÂłoenia w przestrzeni).


WiĂŞcej znajdziesz tu:
http://kfm.p.lodz.pl/dydakt/fiz-wyklad_01.pdf

[east]

A neutrina, ktĂłre nie majÂą masy ?
A prêdkoœÌ "dzia³ania duchów na odleg³oœÌ" to na jakiej skali umieœciÌ ?

[MichaÂł-AnioÂł]

A prêdkoœÌ "dzia³ania duchów na odleg³oœÌ" no w³aœnie
Specjalnie dla ciebie
http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=528.new#new

[MichaÂł-AnioÂł]

W Âświecie mechaniki kwantowej istnieje wiele dziwnych zjawisk, ktĂłre za nic majÂą nasz zdrowy rozsÂądek i wyrobionÂą przez wiele lat intuicjĂŞ. Zjawisko kwantowego splÂątania przebija jednak je wszystkie!

W istocie - ze spl¹taniem "k³opoty" mia³ nawet sam Albert Einstein. Okreœli³ je jako "z³owieszcze oddzia³ywanie na odleg³oœÌ" (spukhafte Fernwirkung - spooky action at distance) i wykorzysta³ jako jeden z argumentów przeciwko uznaniu mechaniki kwantowej za kompletn¹ teoriê.

SplÂątanie jest zjawiskiem, w ktĂłrym wÂłaÂściwoÂści (a konkretnie: stany kwantowe), dwĂłch, lub wiĂŞcej obiektĂłw sÂą ze sobÂą powiÂązane (splÂątane) w taki sposĂłb, Âże jeden obiekt nie moÂże byĂŚ wÂłaÂściwie opisany bez uwzglĂŞdnienia drugiego. Prowadzi to do powstania korelacji pomiĂŞdzy fizycznymi wÂłasnoÂściami obiektĂłw i to nawet wtedy, gdy obiekty bĂŞdĂŞ od siebie oddalone.

W tym wÂłaÂśnie Einstein (wraz z Podolskim i Rosenem) widzieli problem mechaniki kwantowej: wynika z niej, Âże pomiar przeprowadzony na jednej ze splÂątanych czÂąstek natychmiast wpÂłynie na stan drugiej z nich. Wydaje siĂŞ to sprzeczne z dobrze sprawdzonym faktem, iÂż oddziaÂływania w przyrodzie mogÂą rozchodziĂŚ siĂŞ nie szybciej niÂż z prĂŞdkoÂściÂą ÂświatÂła. Paradoks ten znany jest w Âświecie nauki jako paradoks EPR.

W czasopiœmie Nature, Daniel Salart wraz z innymi naukowcami Uniwersytetu w Genewie opisuj¹ doœwiadczenie, w którym badali ten paradoks. Wys³ali pary spl¹tanych fotonów do laboratoriów odleg³ych od siebie o 18 kilometrów. Mierz¹c w³asnoœci wielu par fotonów grupa badaczy pokaza³a doœwiadczalnie, ¿e jeœli to "z³owieszcze oddzia³ywanie" jest odpowiedzialne za spl¹tanie, musia³oby byÌ co najmniej 10 000 razy szybsze ni¿ prêdkoœÌ œwiat³a! (Nature).

http://supermozg.gazeta.pl/supermozg/1,91629,6038190,Kwantowe_splatanie___szybciej_niz_swiatlo_.html

[MichaÂł-AnioÂł]

Neutrina ma masĂŞ.
Jednak masa ta nie jest ustalona. Nie, nie chodzi tu o zasadê nieoznaczonoœci Heisenberga. Bynajmniej. Pontecorvo i jego nastêpcy, zaproponowali istnienie trzech ró¿nych stanów masowych neutrin, które jednak nie s¹ to¿same z trzema ich stanami zapachowymi (elektronowym, mionowym i taonowym). Neutrino elektronowe na przyk³ad sk³ada siê w czêœci z pierwszego stanu masowego, w czêœci z drugiego i w czêœci z trzeciego. Podobnie neutrino mionowe i taonowe. Proporcje poszczególnych stanów masowych w poszczególnych stanach zapachowych s¹ ró¿ne.
Oscylacje neutrin dowodz¹, ¿e neutrina obdarzone s¹ mas¹. Gdyby neutrina by³y obiektami bezmasowymi, ¿adne oscylacje nie mog³yby zachodziÌ. Niestety mierz¹c oscylacje (nawet bardzo dok³adnie) nie mo¿na wyznaczyÌ owej masy. Mo¿na jedynie podaÌ ró¿nice pomiêdzy masami poszczególnych stanów. Dlatego inne eksperymenty (bezpoœrednie próby pomiaru masy) s¹ równie istotne jak eksperymenty mierz¹ce oscylacje neutrin.
Oscylacje neutrin dowodz¹, ¿e neutrina obdarzone s¹ mas¹. Gdyby neutrina by³y obiektami bezmasowymi, ¿adne oscylacje nie mog³yby zachodziÌ. Niestety mierz¹c oscylacje (nawet bardzo dok³adnie) nie mo¿na wyznaczyÌ owej masy. Mo¿na jedynie podaÌ ró¿nice pomiêdzy masami poszczególnych stanów. Dlatego inne eksperymenty (bezpoœrednie próby pomiaru masy) s¹ równie istotne jak eksperymenty mierz¹ce oscylacje neutrin.
Super-Kamiokande znajduje siê 1000 metrów pod powierzchni¹ Ziemi, w japoùskiej kopalni Mozumi. Jest on detektorem sk³adaj¹cym siê z olbrzymiego zbiornika ultra czystej wody otoczonego przesz³o 11 000 fotodetektorami. Zbiornik ma kszta³t walca, którego œrednica i wysokoœÌ wynosz¹ po 40 metrów. Wype³nia go 50 000 ton wody. Zasada jego dzia³ania polega na rejestrowaniu oddzia³ywaù neutrin z j¹drami b¹dŸ elektronami cieczy. W wyniku takiego oddzia³ywania produkowany jest elektron (jeœli oddzia³uj¹cym neutrinem by³o neutrino elektronowe) lub mion (jeœli oddzia³a³o neutrino mionowe). W rzeczywistoœci sytuacja nie jest tak prosta. Elektron mo¿e byÌ równie¿ wybity przez neutrino z materii za poœrednictwem wymiany bozonu Z0. W tym przypadku przelatuj¹ce przez oœrodek neutrino (obojêtnie jakiego typu) wysy³a bozon Z0, który absorbowany jest przez elektron. W wyniku absorpcji elektron nabywa wystarczaj¹cej energii kinetycznej, aby byÌ zaobserwowany w detektorze. Jednak¿e prawdopodobieùstwo tego, ¿e to neutrino elektronowe spowodowa³o pojawienie siê elektonu w detektorze, jest znacznie wiêksze ni¿ prawdopodobieùstwo tego, i¿ by³o to neutrino mionowe, b¹dŸ taonowe. W poni¿szym zapomnimy o tej niewielkiej domieszce i za³o¿ymy, ¿e wszystkie elektrony obserwowane w detektorze pochodz¹ z oddzia³ywaù neutrin elektronowych

WiĂŞcej tu:
http://www.fuw.edu.pl/~neutrina/superkamiokande.html