ZDROWIE - odzyskiwanie i umacnianie

[Barbarax]

Zbigniew Ogrodnik  -  "Zdrowie w przyprawach. 88 przypraw znanych i mniej znanych"

Przyprawy zioÂłowe oprĂłcz niekwestionowanych walorĂłw smakowych i zapachowych majÂą olbrzymiÂą moc leczniczÂą, ktĂłrÂą warto poznaĂŚ i Âświadomie wykorzystaĂŚ.
Odpowiednio preparujÂąc przyprawy moÂżemy uczyniĂŚ z nich znakomite lekarstwo, ktĂłre z powodzeniem bĂŞdzie chroniÂło przed atakiem choroby, wzmocni organizm i poprawi samopoczucie.
Dodaj¹c szczyptê aromatycznej przyprawy, dodajemy pe³n¹ garœÌ zdrowia do naszych posi³ków.

http://www.lideria.pl/Zdrowie-w-przyprawach-88-przypraw-znanych-i-mniej-znanych-Zbigniew-Ogrodnik/sklep/opis?nr=11898


Renate Volk, Fridhelm Volk -  "ZioÂła w kuchni"   

Bazylia, miĂŞta, szaÂłwia! ZioÂła sÂą smaczne, zdrowe i... piĂŞkne!
Jak przyprawiaĂŚ potrawy zioÂłami:
- duÂży wybĂłr przypisĂłw na znakomite przystawki, zupy i saÂłatki,
- dania g³ówne z miêsem i bezmiêsne,
- sosy, oliwy, octy i masÂła zioÂłowe.
Czy znasz zioÂła?
- portrety ponad 50 najwa¿niejszych i najpopularniejszych w kuchni zió³,
-moÂżliwoÂści wykorzystania w kuchni i wÂłaÂściwoÂści lecznicze,
- skÂłady mieszanek zioÂłowych.
Dobre rady, jak uprawiaĂŚ zioÂła i jak je przechowywaĂŚ:
- terminy zbioru, sposoby uprawy,
- wskazĂłwki na temat zbioru,
- zastosowania i konserwowania.
http://www.lideria.pl/Ziola-w-kuchni-Renate-Volk-Fridhelm-Volk/sklep/opis?nr=125870


Gabriele Lehari -  "ZioÂła w kuchni"

Ksi¹¿ka adresowana jest do mi³oœników kuchni i roœlin.
W jasny i przejrzysty sposĂłb opisuje wszystkie zioÂła stosowane w kuchni, ich wÂłaÂściwoÂści smakowe i lecznicze.
W ksi¹¿ce przedstawiono wiele praktycznych wskazówek i porad dotycz¹cych uprawy zió³ na balkonie, parapecie i w ogrodzie. Œwie¿e, bogate w witaminy i zdrowe zio³a dodane do potraw gwarantuj¹ sukces kulinarny.
http://www.lideria.pl/Ziola-w-kuchni-Gabriele-Lehari/sklep/opis?nr=82053


Barbara Schroter, Hans Joachim Kruse  - "ZioÂła i saÂłaty w ogrodzie i na balkonie"

40 najwaÂżniejszych zió³ z caÂłego Âświata na Twoim parapecie lub za oknem! Teraz bez trudu wyhodujesz okazaÂły tymianek, rozmaryn, szaÂłwiĂŞ lub rukolĂŞ. NaprawdĂŞ warto – zwÂłaszcza jeÂśli masz ochotĂŞ na zupĂŞ z rzeÂżuchy, sznycle z sosem szczawiowym lub zapiekanÂą cykoriĂŞ.
Znajdziesz tu prezentacje roÂślin, zÂłoÂżone ze zdjĂŞcia, informacji o zasadach uprawy, zbioru i konserwowania, zastosowaniu w domowym leczeniu i w kuchni.
SprawdÂź, ktĂłre zioÂła pasujÂą do ziemniakĂłw i ryb lub dobrze smakujÂą w likierze! Dowiedz siĂŞ, jak poradziĂŚ sobie z przeziĂŞbieniem, zaburzeniami trawienia i niedoskonaÂłoÂściami skĂłry. A moÂże zechcesz sprawdziĂŚ, czy sÂłynny lubczyk rzeczywiÂście podnosi temperaturĂŞ uczuĂŚ?
http://www.kdc.pl/ziola-i-salaty-w-ogrodzie-i-na-balkonie_p3267499.html


Praca zbiorowa  - "ZioÂła w kuchni"

? leksykon zió³, poradnik zielarski i ksi¹¿ka kucharska ? wybór, uprawa, przechowywanie, przeznaczenie ? przepisy na dania z dodatkiem zió³
Wszystko o zio³ach w kuchni. Od charakterystyki najpopularniejszych zió³ (smak, aromat, zastosowanie), przez sposoby ich przygotowywania, po przepisy na zupy, drugie dania i sa³atki, które nie mog¹ siê obejœÌ bez odpowiednich przypraw.
http://www.lideria.pl/Ziola-w-kuchni-Praca-zbiorowa/sklep/opis?nr=181676


Irena J. Amsel - "Przyprawy korzenne"

Podrêczny leksykon przypraw i zió³ dostêpnych na polskim rynku, pe³ni¹cy jednoczeœnie rolê poradnika dla mi³oœników dobrej kuchni.
Autorka omawia w nim walory smakowe i lecznicze poszczegĂłlnych przypraw, podaje informacje o ich miejscu wystĂŞpowania i sposobach uprawy w warunkach domowych.
Prezentuje teÂż najwaÂżniejsze zastosowania danego surowca, przytaczajÂąc receptury ciekawych daĂą
http://www.lideria.pl/Przyprawy-korzenne-Irena-J-Amsel/sklep/opis?nr=150105


Katherine Khodorowsky, Gilles Choukroun - "ÂŚwiat przypraw"

Any¿, imbir, ga³ka muszkato³owa, wanilia, cynamon, kardamon, kurkuma, papryka, pieprz - wystarczy przywo³aÌ kilka takich nazw, by otworzy³ siê przed nami œwiat pe³en barw i zapachów. Na kartach tej ksi¹¿ki Katherine Khodorowsky zabiera nas w podró¿ œladem odkrywców i zdobywców odleg³ych ziem, opowiada o nieznanych zaletach przypraw oraz magicznych w³aœciwoœciach przypisywanych im na ca³ym œwiecie.Tê fascynuj¹c¹ opowieœÌ dope³nia 60 przepisów autorstwa m³odego kuchmistrza Gilles'a Choukrouna.
http://www.lideria.pl/Swiat-przypraw-Katherine-Khodorowsky-Gilles-Choukroun/sklep/opis?nr=71415


Philippe Delacourcelle -  "Kuchnia z bukietem przypraw"
   
Prawdziwa sztuka kulinarna jest jak poezja i muzyka, a przyprawy w niej to coœ wiêcej ni¿ ornament. Przeistaczaj¹ one potrawy uwypuklaj¹c smaki, wysubtelniaj¹c aromaty. Philippe Delacourcelle, poeta po³¹czeù aromatycznych przedstawia oryginaln¹, jedyn¹ w swoim rodzaju subteln¹ sztukê kulinarn¹, bêd¹c¹ dzie³em umiaru i wra¿liwoœci. Zastosowanie przypraw, indywidualnie lub w zestawach, nosi znamiê jego g³êbokiej wiedzy i umiejêtnoœci. Propozycje autora s¹ przemyœlane, zainspirowane nowymi pomys³ami. Jego kuchnia jest pomys³owa, subtelna, lekka i nastrojowa. Rozmi³owany w swoim zawodzie szef kuchni, uzbrojony w kulinarn¹ filozofiê zebran¹ w licznych podró¿ach na Daleki Wschód, w swojej ksi¹¿ce interpretuje od nowa klasyczne dania bogatej francuskiej tradycji gastronomicznej w prostych, ale godnych najwiêkszych smakoszy przepisach. I tak aromat œwie¿ej trawy cytrynowej miesza siê przepysznie z zapachem gotowanej ryby, woù ga³ki muszkato³owej osadza delikatnie na risotcie z kasztanami i podgrzybkami, any¿ gwiazdkowaty przekazuje swoj¹ zmys³owoœÌ potrawce z jagniêcia, a czekoladowe akcenty knedelków harmonijnie komponuj¹ siê z kwiatowymi tonami jaœminowej herbaty.
http://www.lideria.pl/Kuchnia-z-bukietem-przypraw-Philippe-Delacourcelle/sklep/opis?nr=73297


Kotter Engelbert - "ZioÂła w kuchni"

Trudno wyobraziÌ sobie nowoczesn¹ kuchniê bez zió³. To w³aœnie one nadaj¹ charakter potrawom i wspomagaj¹ trawienie.
Poradnik zawiera informacje o uprawie, pielêgnacji i zastosowaniu ró¿nych zió³.
http://www.lideria.pl/Ziola-w-kuchni-Kotter-Engelbert/sklep/opis?nr=38803


Przyprawy i diety z boskiej apteki
Agencja wydawnicza MZ

Poradnik zdrowego Âżywienia. Przepisy i diety podzielone na poszczegĂłlne grupy krwi.
Licznik kalorii oraz opis, zastosowanie i wÂłaÂściwoÂści przypraw najczĂŞÂściej uÂżywanych w naszej kuchni.
http://www.lideria.pl/Przyprawy-i-diety-z-boskiej-apteki/sklep/opis?nr=139326


Wanda Jackowska - "Nie ma potrawy bez przyprawy"

Ksi¹¿ka zawiera przepisy z kuchni dalekich krajów, które mo¿na z powodzeniem wypróbowaÌ w polskim domu. Jeden warunek: trzeba mieÌ pod rêk¹ pieprz i odrobinê fantazji. Zebrane tu receptury potraw mniej lub bardziej pikantnych i wykorzystuj¹ egzotyczne przyprawy œwie¿e, suszone, zmielone, a tak¿e warzywa, sosy, grzyby, kie³ki... Dodaj¹c fantazjê, po³¹czymy nasze dotychczasowe doœwiadczenia kulinarne ze smakami popularnymi w innych stronach œwiata.
http://www.lideria.pl/Nie-ma-potrawy-bez-przyprawy-Wanda-Jackowska/sklep/opis?nr=81497


Oda Tietz  - "Dekorowanie potraw"

Je siĂŞ takÂże oczami! Chcesz opanowaĂŚ sztukĂŞ oryginalnego dekorowania potraw, ktĂłre bĂŞdÂą zachwycaĂŚ juÂż samym swym wyglÂądem?
Dekoracje z warzyw, kwiatĂłw i owocĂłw nie sÂą zbyt trudne do wykonania, a oczarujÂą niejednego smakosza i zachĂŞcÂą kaÂżdego niejadka! NaukĂŞ rozpoczniesz od poznania narzĂŞdzi kuchennych potrzebnych przy pracy. NastĂŞpnie zaznajomisz siĂŞ z tajnikami dekorowania marchwiÂą i rzodkiewkÂą, ziemniakami, kalarepkÂą i selerem, pomidorami, paprykÂą i awokado, cukiniÂą, ogĂłrkiem i dyniÂą, grzybami i warzywami cebulowymi, zioÂłami, kwiatami oraz owocami. Odkryjesz teÂż, jak garnirowaĂŚ masÂłem, jajami i ciastem. Poznasz wiele sprawdzonych przepisĂłw!
Efekt Twojej pracy bêdzie urzekaj¹cy - któ¿ jest w stanie oprzeÌ siê myszce z rzodkiewek, muchomorkom z jajek i pomidora oraz roladzie maœlanej z ogórecznikiem?
http://www.kdc.pl/dekorowanie-potraw_p3319514.html

[Barbarax]

PLASTRY OCZYSZCZAJÂĄCE ORGANIZM

Kinotakara jest najnowszym, japoùskim, ca³kowicie naturalnym produktem zdrowotnym, opartym o trwaj¹ce 26 lat badania naukowe nad si³¹ ¿ycia drzew i ich zdolnoœci¹ przetrwania w najtrudniejszych warunkach, oraz testy laboratoryjne. Jego nazwa oznacza "skarb lasu".

Kinokatara sk³ada siê z wyci¹gu z octu drzewnego oraz innych aktywnych sk³adników i posiada naturaln¹ zdolnoœÌ poch³aniania toksyn z organizmu oraz przyczynia siê do jego oczyszczania.
Naturalne sk³adniki umieszczone w ma³ych ok³adach, przyklejonych specjalnym plastrem pod stopy. Podczas kr¹¿enia krwi, Kinotakara poch³ania toksyny i w ten sposób polepsza stan zdrowia. Zarówno wschodnia, jak i zachodnia medycyna uznaj¹, ¿e podeszwy stóp s¹ obrazem stanu naszych organów wewnêtrznych i czêsto traktuje je siê jako nasze drugie serce.
Umieszczenie plastra Kinotakary na podeszwie stopy powoduje stymulacje znajduj¹cych siê tam punktów refleksologicznych. Mo¿e to ³agodziÌ zdenerwowanie, pobudziÌ kr¹¿enie krwi, zmniejszyÌ ból i opuchliznê oraz poprawiÌ stan zdrowia.
Kinotakara przeznaczona jest do uÂżytku zewnĂŞtrznego - przyklejania na bolÂące miejsca, lecz na nieuszkodzonÂą skĂłrĂŞ. w takim przypadku plaster musi byĂŚ umieszczony na bolÂącym miejscu przez 24 godziny.
Jedno opakowanie Kinotakary skÂłada siĂŞ z 10 okÂładĂłw pielĂŞgnacyjnych i 10 plastrĂłw. OkÂłady naleÂży umieszczaĂŚ pod stopami za pomocÂą plastra, przez 5 nocy i potem zrobiĂŚ przerwĂŞ na okres 2 nocy przed rozpoczĂŞciem stosowania w nastĂŞpnym tygodniu.
Stosowanie alternatywne:
1-sze opakowanie - codziennie dwa plastry na noc.
2-gie opakowanie - co drugi dzieĂą dwa plastry na noc.
3-cie opakowanie - co trzeci dzieĂą dwa plastry na noc.
JeÂżeli okÂłady sÂą czyste, to stosujemy dwa plastry co 7-14 dni, jeÂżeli sÂą brudne to kolejne opakowania stosujemy jak opakowanie 3-cie.

SkÂład Kinotakary

1. Turmalin
Naturalny minera³ odkryty w Brazylii charakteryzuj¹cy siê du¿¹ zawartoœci¹ jonów i
emituj¹cy promieniowanie podczerwone. Wp³ywa na poprawê kr¹¿enia.
2. Chitosan
Otrzymywany jest z muszli kraba znalezionego u wybrzeÂży Hokkaido. Zawiera
mikroczÂąsteczki ktĂłre w sposĂłb charakterystyczny wpÂływajÂą na utrzymanie ciepÂła i
odmÂładzanie organizmu.
3. Ocet drzewny
Otrzymywany z Âżywicznej substancji drzewa Buk, WiÂśnia japoĂąska i DÂąb. DoskonaÂły
jako Âśrodek leczniczy na schorzenia i do odÂżywiania organizmu.
4. Proszek PerÂłowy
W formie wulkanicznego szkÂła. WpÂływa na utrzymanie rĂłwnowagi energetycznej
organizmu i poprawia zdolnoœÌ energetyczn¹ organizmu.
5. Czysta Krzemionka
Wysokiej jakoÂści krzemionka pozyskiwana z gÂąbki siliceus, ma dobry i istotny wpÂływ na
usuwanie wolnych rodników z uk³adu kr¹¿enia.
6. Dekstryna
Rozpuszczalny wĂŞglowodan, ktĂłry przyÂśpiesza wymianĂŞ wody w organizmie i
przyÂśpiesza wchÂłanianie innych skÂładnikĂłw.

KorzyÂści z Kinotakary
1. Detoksykacja
2. Reumatyzm
3. Podagra
4. Artretyzm
5. ÂŁagodzi bĂłle stawĂłw i miĂŞÂśni
6. Zmniejsza obrzĂŞki i reguluje wode
7. Poprawia kr¹¿enie krwi
8. Wzmacnia system odpornoÂściowy
9. Poprawia jakoœÌ snu
10. Pobudza waÂżne organy
11. ÂŁagodzi obrzĂŞki u osĂłb z problemami nerek
12. Zapobiega krwawieniu dziÂąseÂł
13. Gwarantuje wÂłaÂściwe nawilÂżenie organizmu etc, etc, etc

Kinotakara jest najbardziej skutecznym i zaawansowanym naturalnym sposobem odtrucia organizmu, poprzez stosowanie plastrĂłw zawierajÂących esencjonalny wyciÂąg Âżywicy drzewnej.
Jak interpretowaÌ ró¿ne kolory zanieczyszczenia plastrów stosowanych w procesach detoksykacji organizmu:
Zielony - w¹troba , woreczek ¿ó³ciowy i pêcherz
Czerwony - serce, jelito cienkie i przewĂłd pokarmowy
¯ó³ty - œledziona,, system immunologiczny ,¿o³¹dek oraz uk³ad trawienny
BiaÂły - pÂłuca, jelito grube,
Czarny - nerka, pĂŞcherz moczowy
Nie ma Âżadnych przeciwskazaĂą ani ubocznych efektĂłw biorÂąc jednoczeÂśnie leki.
JednakÂże czasami moÂże siĂŞ zdarzyĂŚ gorsze samopoczucie podczas procesu odtruwania, ktĂłre moÂże trwaĂŚ okoÂło 14 dni. Z pewnoÂściÂą po tym okresie samopoczucie bĂŞdzie wspaniaÂłe.
Proces oczyszczania organizmu przebiega od 3 tygodni do 3 miesiĂŞcy w zaleÂżnoÂści od iloÂści toksyn znajdujÂących siĂŞ w organizmie, stopnia zawansowanej choroby. Np. przy przewlekÂłych schorzeniach reumatycznych moÂże siĂŞ pojawiĂŚ wzmoÂżony bĂłl naleÂży wiĂŞc przerwaĂŚ terapie na 3 dni. JeÂżeli jest to tylko chwilowa kontuzja czasami wystarczy 3 dni.
Wskazane jest spoÂżycie 1,5 litra wody nie gazowanej, przyspieszajÂącej procesy filtracji i oczyszczenia organizmu.
Podczas stosowania detoksykacji organizmu istotny jest styl Âżycia. W przypadku jedzenia niezdrowej ÂżywnoÂści ,zanieczyszenia Âśrodowiska , intensywnego stylu Âżycia, stresĂłw, palenia papierosĂłw, uÂżywania alkoholu itd. procesy detoksykacji bĂŞdÂą przebiegaÂły wolniej.
JapoĂąscy badacze odkryli dobroczynnÂą moc substancji Âżywicznych pochodzÂących z drzew. DziĂŞki zaawansowanej technologii, przetworzona Âżywica oraz inne skÂładniki naturalnego pochodzenia umieszczone zostaÂły w specjalnych saszetkach. W ten sposĂłb to rewolucyjne odkrycie jest dziÂś dostĂŞpne dla kaÂżdego. Dla wielu ludzi jedna noc wystarcza, aby poczuli cudowne dziaÂłanie tego produktu.
Kinotakara to nowy przeÂłom w dziedzinie wellness. Produkt jest tak opracowany aby, przebudziĂŚ Twoje ciaÂło, umysÂł i ducha do zdrowszego, szczĂŞÂśliwszego i bardziej energicznego Âżycia.
Kinotakara jest produktem caÂłkowicie naturalnym.
Wykorzystanie Kinotakary jako produktu prozdrowotnego jest potwierdzone wieloletnimi badaniami naukowymi oraz testami laboratoryjnymi.
Oczyszczanie - usuwanie szkodliwych toksyn w celu uzyskania czystego i harmonijnego ciaÂła.
RĂłwnowaÂżenie - regulacja i odnowa wÂłaÂściwych funkcji trawiennych, zapewnienie zrĂłwnowaÂżonego i wystarczajÂącego odÂżywienia organizmu.
Aktywizowanie - zapewnia wÂłaÂściwe przyswajanie skÂładnikĂłw odÂżywczych w celu aktywowania i wzmocnienia funkcji ciaÂła.
Ochrona - proces oczyszczania, rĂłwnowaÂżenia i aktywizacji jest powtarzany przez 3-6 miesiĂŞcy aby umoÂżliwiĂŚ naszemu organizmowi ustanowiĂŚ silnÂą ochronĂŞ przeciw chorobom.

W biotopie lasu znane sa nam drzewa dÂługo zyjace, potrafiace nad wyraz skutecznie ekstrahowaĂŚ skladniki odzywcze z ich otoczenia. Ta peÂłna tajemnic energia i sila zyciowa drzew zainspirowala dr. Kawase Itsuko do zbadania owych tajemnic
Po 26 latach ustawicznych badan naukowych dr Takao Matsuhita i dr Kawase dokonuj¹ pionierskiego odkrycia: ocet drzewny wystêpuj¹cy w niektórych drzewach pomaga cz³owiekowi pozbyÌ sie nie strawionych czêœci materii i innych szkodliwych substancji i w ten sposób wzmocniÌ witalnoœÌ organów. Dalsze badania doprowadzi³y do stworzenia "Kinokatary" - plastra odnowy i pielêgnacji (wellness) - który szybko i trwale potrafi oczyœciÌ organizm.
Wszystko zaczĂŞÂło sie od "ponownego odkrycia" pozytywnego oddziaÂływania lasu.
Las jest najwiêkszym Ÿród³em tlenu. Dlatego drzewa i roœliny dostarczaj¹ wiele ró¿nych substancji, które mo¿na pozytywnie wykorzystaÌ dla ludzi. W potêdze drzew ukryte sa inteligencja i tajemnica obdarzone archaiczna si³a.
Dr. Kawase Itsuko, ktĂłra wynalazÂła KINOTAKARA Plastry-Wellness wysunĂŞÂła nastĂŞpujÂąca hipotezĂŞ: jeÂśli drzewa osiÂągajÂą mityczny wiek bez niczyjej pomocy, to niech bĂŞdzie to moÂżliwe takÂże dla czÂłowieka, jeÂśli wykorzysta on tajemnice potĂŞgi i wieku drzew.
Dr. Kawase obserwowaÂła juz od dzieciĂąstwa drzewa i ich otoczenie, w ktĂłrym rosÂły. SzczegĂłlnÂą jej uwagĂŞ przykuÂły drzewa z gĂŞstych lasĂłw, ktĂłre rosÂły do ogromnych rozmiarĂłw bez Âżadnej obcej pomocy. Trudne warunki i zmiana por roku nie miaÂły Âżadnego wpÂływu na ich dobre samopoczucie.
Dr. Kawase Itsuko odkry³a, ze substancje ¿ywiczne zawarte w occie drzewnym niektórych drzew oraz si³¹ absorpcji tego octu drzewnego mo¿e mieÌ pozytywny wplyw na wiele procesów, jakie maja miejsce w organizmie.
KINOTAKARA najlepiej umieÂściĂŚ na podeszwie stopy; a wiec tam, gdzie znajduje sie ponad 60 z 360 punktĂłw refleksowych caÂłego ciaÂła. Wschodni i zachodni naukowcy sa jednego zdania: dobre samopoczucie moÂże byĂŚ znacznie poprawione wÂłaÂśnie poprzez punkty refleksowe na stopach.
To wyjaœnia, dlaczego masa¿e stop s¹ tak lubiane; w czasie masa¿u pobudza sie nerwy i kr¹¿enie krwi, co równie¿ przyczynia sie do poprawy samopoczucia. Problemem, a raczej warunkiem takiego masa¿u jest profesjonalizm osoby go wykonuj¹cej oraz dostateczna iloœÌ czasu do dyspozycji.
Tych ograniczeĂą nie ma przy stosowaniu KINOTAKARY. JeÂśli Kinotakara zostanie umieszczona na podeszwie stopy, to z jednej strony mamy masaÂż a z drugiej kuracje dla ciaÂła.
KINOTAKARA mo¿e byÌ stosowana wed³ug potrzeby. Pierwsze stosowanie zaleca sie przez 20 do 40 dni, w zale¿noœci od obci¹¿eù nabytych w ¿yciu. Po tej kuracji wystarcza odœwie¿anie co 7 lub 14 dni, aby uzyskaÌ trwale doskonale samopoczucie.
Naturalnie moÂżna umieszczaĂŚ KINOTAKARE bezpoÂśrednio na dotkniĂŞtych obszarach ciaÂła, n.p.: ÂłokieĂŚ, kolano, nerki i tak dalej.
KINOTAKARA moÂże pomoc w poprawie samopoczucia, ma dziaÂłanie uspokajajÂące i witalizujÂące - a to wszystko bez wiĂŞkszych zabiegĂłw, poniewaÂż odbywa siĂŞ podczas snu.
http://www.uroda-zdrowie.pl/product_info.php/products_id/144

http://www.vitalmarket.pl/product_info.php/products_id/371
http://www.noni.zdrowe.com.pl/plastry-oczyszczajace.html
http://gadzetomania.pl/2009/09/30/plastry-oczyszczajace-z-toksyn/
http://www.kinotakara-mlm.pl/index_produkty.php
http://www.faceci.com.pl/detoksykacja.html
http://www.faceci.com.pl/receptory_mapa.html
http://www.detoxpatch.pl/?strona=dzialanie
http://www.ibg.pl/opis.php?id=1060
http://www.eko-styl.com/tanoki-plastry-oczyszczajace-p-722.html
http://www.nokaut.pl/szukaj/plastry-oczyszczajace.html
http://www.allegro.pl/5396_preparaty.html?gclid=CJGapbaDq58CFQe7ZwodET3x1g

[Barbarax]

Thalassoterapia

Ta tajemniczo brzmiÂąca nazwa pochodzi od greckiego sÂłowa thalassa (morze) i therapea (pielĂŞgnowaĂŚ, dbaĂŚ) i okreÂśla lecznicze wykorzystanie wody morskiej, jak rĂłwnieÂż wykorzystanie innych morskich dĂłbr.

Pierwsze spisane badania wody morskiej podj¹³ francuski badacz i lekarz, Rene Quinton, dopiero w koùcu wieku XIX i pocz¹tkach XX. Quinton przebada³ sk³ad surowicy krwi cz³owieka i porówna³ go z mineralnym sk³adem wody morskiej. Odkry³, ¿e substancje te s¹ niemal identyczne: wprawdzie woda morska ma wiêksze zasolenie, ale pierwiastki i proporcje, w jakich wystêpuj¹ - s¹ bliŸniaczo podobne. Rodzinne podobieùstwo ³¹czy te¿ wodê morsk¹ i p³yny owodniowe, czyli œrodowisko, w którym rozwija siê p³ód w ³onie matki.

Dlatego teÂż klasyczne zabiegi thalassoterapii zapoczÂątkowano we Francji, ok. 1900 roku. Jest to rodzaj zabiegĂłw wykorzystujÂących m.in. sĂłl, lecznicze bÂłoto, wodĂŞ morskÂą z nieskaÂżonych rejonĂłw oraz wyciÂągi z alg. Ich zbawienne dla samopoczucia wÂłaÂściwoÂści moÂżna odczuĂŚ wyjeÂżdÂżajÂąc nad morze, odwiedzajÂąc salon odnowy biologicznej lub stosujÂąc w domu.

Magiczne skÂładniki

SpoÂśrĂłd stosowanych w thalassoterapii substancji pochodzenia morskiego szczegĂłlnie interesujÂące sÂą produkty z Morza Martwego. To poÂłoÂżone na pograniczu Izraela i Jordanii jezioro jest najniÂżej poÂłoÂżonym zbiornikiem wodnym na Ziemi – okoÂło 400 m ppm. GorÂący klimat, najwiĂŞksze na Âświecie zasolenie wody i niepowtarzalne warunki geologiczne przyczyniajÂą siĂŞ do systematycznego kurczenia siĂŞ Morza Martwego. Na wyschniĂŞtym obszarze rozwin¹³ siĂŞ przemysÂł wydobywczy, ktĂłry pozyskuje sole krystaliczne i czarne bÂłoto.

Black Mud

Black Mud, czyli lecznicze czarne b³oto z Morza Martwego, z dodatkiem ekstraktów roœlinnych jest jednym z najcenniejszych produktów naturalnych wykorzystywanym w lecznictwie i kosmetyce. Dziêki wysokiej zawartoœci minera³ów zas³uguje na miano eliksiru m³odoœci, poniewa¿ w zdumiewaj¹cym tempie powoduje szybk¹ regeneracjê komórek skóry, przeciwdzia³aj¹c jej starzeniu. Preparat ten reguluje wilgotnoœÌ skóry do oczekiwanego poziomu. Dziêki mikroskopijnym ziarenkom piasku i wysokiej ch³onnoœci mu³ dzia³a jako peeling, g³êboko oczyszcza i œci¹ga pory skóry oraz reguluje ³ojotok. T³usta, z rozszerzonymi porami cera, maj¹ca sk³onnoœÌ do zanieczyszczeù i w¹grów, dziêki b³otnej maseczce zostaje wyg³adzona i oczyszczona.

Maseczka bÂłotna do twarzy z powodzeniem wspomaga rĂłwnieÂż leczenie trÂądziku mÂłodzieĂączego, najczĂŞstszej choroby skĂłry, na ktĂłrÂą choruje ok. 95% chÂłopcĂłw i ponad 80% dziewczÂąt w wieku dojrzewania.

Black Mud moÂże byĂŚ aplikowany na ciaÂło w formie zabiegu body wrap (owijanie ciaÂła pokrytego bÂłotem w specjalnÂą foliĂŞ) lub w formie maseczek na ciaÂło, twarz i wÂłosy. Czarne bÂłoto z Morza Martwego stosuje siĂŞ z powodzeniem w leczeniu pĂŞkniĂŞĂŚ skĂłry stĂłp (piĂŞty), pĂŞkniĂŞĂŚ skĂłry rÂąk (dÂłonie), w kuracjach antycellulitowych oraz jako Âśrodek wspomagajÂący terapiĂŞ odchudzajÂącÂą.

Doskona³e efekty uzyskuje siê stosuj¹c maseczki b³otne na skórê g³owy (maseczki na w³osy). Stosowanie maseczek b³otnych na w³osy i skórê g³owy przynosi nadzwyczajne wrêcz efekty w walce z ³upie¿em, którego przyczyn¹ jest czêsto nadmierne wydzielanie siê ³oju (³ojotok) i ³uszczenie siê naskórka. Czêsto sytuacjom takim towarzysz¹ stany zapalne skóry g³owy. Wydzielany przez skórê g³owy ³ój zasadniczo chroni w³osy, jednak¿e nadmierna jego iloœÌ mo¿e powodowaÌ zapalenia skóry g³owy, a w efekcie tzw. ³upie¿ t³usty (³uszczenie siê naskórka). Nale¿y podkreœliÌ fakt, ¿e ³upie¿ t³usty mo¿e byÌ g³ówn¹ przyczyn¹ ³ysienia.

Zastosowanie maseczki bÂłotnej z morza Martwego na wÂłosy i jednoczeÂśnie skĂłrĂŞ gÂłowy powoduje (podobnie jak w przypadku maseczki na twarz przy cerze tÂłustej i mieszanej) zwĂŞÂżenie porĂłw skĂłry, zmniejszenie wydzielania Âłoju oraz przesuszenie skĂłry gÂłowy.

SĂłl z Morza Martwego

Drugim nie mniej cennym Ÿród³em zdrowia i urody z g³êbi mórz jest lecznicza sól z Morza Martwego. W soli, podobnie jak w b³ocie, wystêpuje wysoka koncentracja zwi¹zków mineralnych. Oprócz chloru i sodu zawiera ona jeszcze 80 innych cennych pierwiastków (siarkê, miedŸ, fluor, tytan, stront, mangan itp.), z czego a¿ 21 (min. magnez, potas, wapù, cynk, ¿elazo, krzem, fosfor, jod) maj¹ istotne znaczenie dla procesów ¿yciowych organizmu, wzmacniaj¹c i regeneruj¹c skórê.

SkÂład soli morskiej jest tak skomplikowany, Âże nie sposĂłb jest go odtworzyĂŚ w warunkach laboratoryjnych, dlatego najlepiej kupowaĂŚ jÂą w sklepach ze zdrowÂą ÂżywnoÂściÂą zamiast sztucznie otrzymywanej soli warzonej.

SkÂładniki chemiczne zawarte w soli z Morza Martwego - opis dziaÂłania:

* brom: silny aseptyk niszczÂący drobnoustroje chorobotwĂłrcze na skĂłrze, reguluje rogowacenie skĂłry, co sprzyja jej odnowie;
* jod: aseptyk, pomaga w procesie gojenia siĂŞ ran, tarczyca potrzebuje jodu do prawidÂłowej produkcji hormonĂłw (duÂży niedobĂłr jodu wystĂŞpuje w gĂłrach, ale naleÂży pamiĂŞtaĂŚ, Âże nawet nad morzem duÂże nasycenie tego pierwiastka wystĂŞpuje tylko w pasie 500 metrĂłw od linii wody). W wyniku niedoboru jodu skĂłra staje siĂŞ wysuszona i zaczyna siĂŞ ÂłuszczyĂŚ;
* potas: reguluje gospodarkĂŞ wodnÂą organizmu, pobudza przemianĂŞ materii w komĂłrkach, przyczynia siĂŞ do prawidÂłowego funkcjonowania serca;
* magnez: wa¿ny sk³adnik komórek skóry, przyczynia siê do opóŸnienia procesów starzenia skóry i reguluje proces jej ³uszczenia, dzia³a antystresowo;
* sód i chlor: reguluj¹ gospodarkê wodn¹ organizmu, dbaj¹ o magazynowanie wody w komórkach, pobudzaj¹ kr¹¿enie krwi w skórze;
* fosfor: odgrywa waÂżna rolĂŞ w tworzeniu tkanek koÂści i zĂŞbĂłw, jest istotnym skÂładnikiem bÂłony komĂłrkowej;
* siarka: niezbêdna do tworzenia bia³ek endogenicznych, obecna w witaminie B, która bierze udzia³ w tworzeniu warstwy rogowej chroni¹cej skórê, siarka jest antyseptykiem, reguluje wilgotnoœÌ skóry.

Algi

Algi oczywiÂście nie ÂżyjÂą w Morzu Martwym. SÂą pozyskiwane ze specjalistycznej hodowli, gdzie dorastajÂą w optymalnych warunkach w krystalicznie czystej wodzie bogatej w skÂładniki odÂżywcze. ZwiÂązki biaÂłkowe obecne w algach, tak zwane sÂą ÂźrĂłdÂłem energii dla komĂłrek skĂłry i nie dopuszczajÂą do jej wysuszenia. Licznie wystĂŞpujÂące w algach witaminy i beta-karoten zapewniajÂą ochronĂŞ przed szkodliwym wpÂływem Âśrodowiska, dziĂŞki czemu zapobiegajÂą przedwczesnemu starzeniu siĂŞ skĂłry. Kwas gamma-linolenowy regeneruje skĂłrĂŞ, hamujÂąc utratĂŞ wody przez skĂłrĂŞ oraz wzmacnia ochronĂŞ przed promieniowaniem UV oraz pobudza ukrwienie skĂłry. Algi zawierajÂą ponadto Âśluz, ktĂłry pomaga w utrzymaniu wilgotnoÂści skĂłry. Natomiast jod zawarty w algach stymuluje przemianĂŞ materii, pobudza spalanie tÂłuszczĂłw w tkance, rozpuszcza zatory tworzone przez limfĂŞ i poprawia ukrwienie.

Wskazania do thalassoterapii

Zabiegi thalassoterapii sÂą bardzo skuteczne, a jej efekty w postaci odnowionej skĂłry i oczyszczenia ciaÂła z wszelkich toksyn zadowolÂą najbardziej wymagajÂących. PomagajÂą zremineralizowaĂŚ organizm, wzmacniajÂą ukÂład odpornoÂściowy, pobudzajÂą do naturalnej odnowy i relaksujÂą. Thalassoterapia polecana jest szczegĂłlnie osobom przemĂŞczonym, przepracowanym, ÂżyjÂącym w ciÂągÂłym stresie.

Istotnym elementem thalassoterapii jest te¿ dobroczynne dzia³anie samego morza. Nad ka¿dym morzem znajdzie siê zaciszna pla¿a, na której mo¿na zaszyÌ siê na kilka chwil i zapomnieÌ o wszystkim co nam doskwiera. £agodne ko³ysanie fal i szum wody ukoj¹ nerwy i pozwol¹ ka¿demu uwolniÌ siê od codziennych trosk. Dla wielu osób to prawdziwa psychoterapia. Ju¿ po kilku minutach takiego relaksu maleje napiêcie miêœni, zwalnia i pog³êbia siê oddech.

Fale uderzaj¹c o brzeg nasycaj¹ powietrze kropelkami wysokozmineralizowanej wody, która nawil¿a œluzówkê nosa i u³atwia jej regeneracjê. Spacer na œwie¿ym powietrzu ma wiêc zbawienny wp³yw na drogi oddechowe. Szczególnie poprawi siê komfort oddychania u osób przebywaj¹cych w pomieszczeniach klimatyzowanych, przesuszonych, u mieszkaùców terenów o zanieczyszczonym powietrzu. Osoby te maj¹ zazwyczaj wyniszczon¹, cienk¹ œluzówkê a nasycone mikroelementami wilgotne powietrze u³atwia jej odbudowê. Ulgê odczuj¹ tak¿e cierpi¹cy na niedoczynnoœÌ tarczycy, reumatyzm, ³uszczycê i inne choroby skóry.

Poniewa¿ wiatr czêsto wieje od strony morza nie ma w nim tak du¿o py³ków roœlin. Z tej przyczyny nad morzem alergicy czuj¹ siê du¿o lepiej. Jeœli w czasie spaceru stopy bêda bose zafundujemy im relaksuj¹cy masa¿ i naturalny peeling. Spacery takie s¹ zalecane jako profilaktyka p³askostopia. P³ywanie w morzu to doskona³y masa¿ ca³ego cia³a. Przy okazji rozci¹ga i trenuje wszystkie miêœnie, pobudza kr¹¿enie i przyspiesza przemianê materii, u³atwiaj¹c oczyszczanie organizmu z toksyn. Osoby cierpi¹ce na oty³oœÌ w wodzie ³atwiej wykonaj¹ wiele Ìwiczeù, które pozwol¹ kszta³towaÌ sylwetkê i pozbyÌ siê nadmiaru kilogramów. Dodatkowo k¹piel w s³onej wodzie ma w³aœciwoœci antybakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze. Z thalassoterapii mo¿emy korzystaÌ tak¿e w domu i salonach piêknoœci. Wiele firm kosmetycznych posiada kremy, szampony, maseczki i od¿ywki na bazie produktów pochodz¹cych z mórz a salony kosmetyczne oferuj¹ zabiegi wykorzystuj¹ce dobroczynne dzia³anie soli, b³ota i alg.

Woda morska znajduje tu wszechstronne zastosowanie – zarĂłwno w ró¿nych formach kÂąpieli jak i natryskĂłw. Podgrzewana jest do 34-38°C tak, aby jej temperatura byÂła identyczna z temperaturÂą ciaÂła, a skĂłra lepiej wchÂłonĂŞÂła cenne zwiÂązki aktywne. Doprowadzana jest z ujĂŞĂŚ g³êbinowych, co zapewnia jej nieskazitelnÂą czystoœÌ.

G³ówne zabiegi:

* kÂąpiele – kÂąpiele w morskiej wodzie wzbogaconej algami lub olejkami eterycznymi. Wanna z hydromasaÂżem sprawia, Âże woda masuje caÂłe ciaÂło ujĂŞdrniajÂąc uda, brzuch, poÂśladki, rozluÂźniajÂąc nasze napiĂŞte miĂŞÂśnie. Wprawianie wody w ruch ma teÂż inny waÂżny dla organizmu skutek - mikroelementy i sole wchÂłaniane sÂą przez skĂłrĂŞ w sposĂłb przyÂśpieszony,
* prysznic strumieniowy – (tzw. bicze szkockie) – masaÂżysta kieruje silnie masujÂący strumieĂą wody na wybrane partie ciaÂła. Zabieg ma charakter relaksujÂący, a zarazem jest jednym z bardziej intensywnych zabiegĂłw wyszczuplajÂących.
* „opakowanie” w algi – sproszkowane algi wymieszane z wodÂą morskÂą tworzÂą papkĂŞ, ktĂłrÂą nakÂłada siĂŞ na caÂłe ciaÂło, po czym owija siĂŞ je foliÂą termicznÂą w tzw. kopertĂŞ. Zabieg o dziaÂłaniu ujĂŞdrniajÂącym, silnie wyszczuplajÂącym, antycelulitowym.
* zraszanie ciaÂła strumieniami wody morskiej spÂływajÂącymi z kilku prysznicĂłw - delikatny „deszcz” z wody morskiej czĂŞsto towarzyszy masaÂżowi,
* gimnastyka wodna – ĂŚwiczenia w basenie z morskÂą wodÂą , wykonywane pod okiem fizykoterapeuty.
http://www.doz.pl/czytelnia/a1277-Thalassoterapia

[Barbarax]

„Leczenie homeopatyczne we wspó³czesnej medycynie”

Ponad dwustu lekarzy z caÂłej Polski wziĂŞÂło udziaÂł w MiĂŞdzynarodowej Konferencji Naukowej „Leczenie homeopatyczne we wspó³czesnej medycynie”. Przez dwa dni uczestnicy Konferencji poznawali moÂżliwoÂści zastosowania lekĂłw homeopatycznych oraz wspó³pracy lekarzy w ramach medycyny g³ównego nurtu i medycyny komplementarnej. Eksperci z Polski, Europy i StanĂłw Zjednoczonych przedstawili najnowsze hipotezy i badania naukowe dotyczÂące specyfiki dziaÂłania wysokich rozcieĂączeĂą lekĂłw homeopatycznych oraz wyzwania stojÂące w tej dziedzinie przed wspó³czesnÂą naukÂą. Organizatorem konferencji byÂł Polskie Towarzystwo Homeopatii Klinicznej.

Konferencja „Leczenie homeopatyczne we wspó³czesnej medycynie” odbyÂła siĂŞ w Warszawie, 27-28 listopada 2009 r. Jej celem byÂło przedstawienie stanu aktualnej wiedzy dotyczÂącej terapii homeopatycznej, w tym badaĂą doÂświadczalnych, klinicznych oraz ich implikacji praktycznych. W trakcie spotkania zaprezentowane zostaÂły rĂłwnieÂż aspekty prawne praktyki w Polsce oraz formy ksztaÂłcenia lekarzy w zakresie stosowania homeopatii w Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych.

„To bardzo waÂżne, aby kaÂżdy lekarz miaÂł moÂżliwoœÌ przekonania siĂŞ, Âże homeopatia to integralna czêœÌ medycyny opierajÂąca siĂŞ na nowoczesnej nauce, chociaÂż przez niÂą niewyjaÂśniona.” mĂłwiÂła Ewa Wojciechowska, Prezes Polskiego Towarzystwa Homeopatii Klinicznej, organizator Konferencji. „Spotkania takie jak dzisiejsze, dostarczajÂą wiedzĂŞ, dziĂŞki ktĂłrej lekarze mogÂą w peÂłni korzystaĂŚ z moÂżliwoÂści wszystkich ga³êzi medycyny, nie tylko z jej g³ównego nurtu” dodaje Wojciechowska.

Konferencja umo¿liwi³a uczestnikom pog³êbienie umiejêtnoœci nie tylko poprzez wys³uchanie wyk³adów lecz równie¿ aktywny udzia³ w dyskusji w gronie naukowców, teoretyków i praktyków, specjalistów w zakresie leczenia homeopatycznego.

GoÂściem specjalnym Konferencji byÂł Louis Rey, profesor Uniwersytetu California w Los Angeles, autor i wspó³autor 16 ksi¹¿ek i ponad 130 artyku³ów naukowych, specjalizujÂący siĂŞ w badaniach nad wÂłaÂściwoÂściami wysokorozcieĂączonych roztworĂłw. Prowadzone przez niego badania stanowiÂą niezwykle cenny wkÂład naukowy dla wspó³czesnej medycyny. Wykorzystanie w badaniach zjawiska emisji Âświetlnej (termoluminescencji) dostarczyÂło Âśrodowisku naukowemu informacji o strukturze molekularnej wysokorozcieĂączonych roztworĂłw i przybliÂżyÂło naukowcĂłw do poznania mechanizmu dziaÂłania lekĂłw homeopatycznych. „Wiele spĂłjnych fizycznych pomiarĂłw wykazaÂło, Âże substancje o wysokim stopniu rozcieĂączenia sÂą selektywnymi, zÂłoÂżonymi pÂłynami, ktĂłre przenoszÂą o wiele wiĂŞcej informacji niÂż moÂżna by oczekiwaĂŚ.” mĂłwi prof. Rey i dodaje „Takie odkrycie zapewnia solidnÂą, pozytywnÂą naukowÂą podstawĂŞ dla homeopatii.”

Wyniki badaĂą prof. Rey’a podwaÂżajÂą radykalne zaÂłoÂżenie przyjĂŞte przez tradycyjnych akademikĂłw, mĂłwiÂące iÂż przy bardzo wysokich rozcieĂączeniach kaÂżdy roztwĂłr jest taki sam i nie jest niczym wiĂŞcej, jak tylko rozpuszczalnikiem. Tak postawiona teza moÂże byĂŚ rĂłwnieÂż obalona przez ponad dwustuletnie obserwacje oraz wyniki badaĂą klinicznych prowadzonych przez lekarzy na caÂłym Âświecie.

Badania kliniczne lekĂłw homeopatycznych sÂą prowadzone od kilkudziesiĂŞciu lat. Do koĂąca listopada 2008 r. opublikowano 138 randomizowanych i kontrolowanych badaĂą klinicznych oceny skutecznoÂści lekĂłw homeopatycznych w ró¿nych wskazaniach. ZostaÂły one zrealizowane zgodnie z zasadami obowiÂązujÂącymi we wspó³czesnej medycynie. Dr Peter Fisher, Dyrektor medyczny KrĂłlewskiego Szpitala Homeopatycznego w Londynie, osobisty lekarz KrĂłlowej ElÂżbiety II, ekspert, czÂłonek zespoÂłu roboczego przygotowujÂącego raport o homeopatii dla ÂŚwiatowej Organizacji Zdrowia (WHO), przedstawiÂł uczestnikom Konferencji wyniki najnowszych badaĂą, a takÂże podsumowaÂł wyniki dotychczasowych badaĂą naukowych nad homeopatiÂą. „ChcÂąc w peÂłni oceniĂŚ zasadnoœÌ stosowania leczenia homeopatycznego musimy braĂŚ pod uwagĂŞ wyniki wszystkich badaĂą” mĂłwi dr Fisher i dodaje „JeÂżeli przyjrzymy siĂŞ wynikom badaĂą klinicznych lekĂłw homeopatycznych opublikowanym w miĂŞdzynarodowych czasopismach medycznych, to zauwaÂżymy, Âże spoÂśrĂłd 138 randomizowanych i kontrolowanych badaĂą klinicznych aÂż 44% badaĂą byÂło dla homeopatii pozytywnych, podczas gdy tylko 7% z nich oceniaÂło skutecznoœÌ lekĂłw homeopatycznych negatywnie. W 49% analiz badacze nie sformuÂłowali jednoznacznego wniosku co do ich wyniku.”

Wyniki badaĂą klinicznych i naukowych znajdujÂą swoje odzwierciedlenie w coraz wiĂŞkszej popularnoÂści lekĂłw homeopatycznych. W krajach Unii Europejskiej leki te sÂą stosowane nie tylko w leczeniu ambulatoryjnym, ale rĂłwnieÂż komplementarnie w leczeniu szpitalnym. W wielu krajach homeopatia jest wykÂładana na uczelniach medycznych.

W 8 z 27 krajĂłw czÂłonkowskich Unii Europejskiej (Belgia, Dania, BuÂłgaria, Niemcy, WĂŞgry, Irlandia, Portugalia, Wielka Brytania) obowiÂązujÂą narodowe programy medycyny komplementarnej
i alternatywnej, w tym homeopatii (Complementary and Alternative Medicine – CAM). W Rumunii i na Litwie obowiÂązujÂą regulacje prawne dotyczÂące stosowania homeopatii, natomiast w Niemczech, Austrii, Szwajcarii i na ÂŁotwie homeopatia jest oficjalnie uznanÂą umiejĂŞtnoÂściÂą medycznÂą.

RĂłwnieÂż w Stanach Zjednoczonych homeopatia ma bardzo dÂługÂą tradycjĂŞ. JuÂż w 1844 roku powstaÂł AmerykaĂąski Instytut Homeopatii (American Institute of Homeopathy). Obecnie jest to najstarsze dziaÂłajÂące stowarzyszenie medyczne w tym kraju. Kolejnym krokiem byÂło prawne uregulowanie w 1938 roku zasad produkcji lekĂłw homeopatycznych, dajÂące gwarancjĂŞ wysokiego standardu ich wytwarzania. Stosowanie lekĂłw homeopatycznych przez lekarzy jest dozwolone w kaÂżdym ze stanĂłw na zasadach ustalanych lokalnie. „W ciÂągu ostatnich czterdziestu lat leczenie homeopatyczne bardzo zyskaÂło w USA na znaczeniu i powoli doczekuje siĂŞ akceptacji w Âśrodowiskach lekarzy medycyny akademickiej.” mĂłwiÂł R. Charles Dumont, profesor Katedry i Kliniki Pediatrii w Loyola University Medical Center w Chicago i dodawaÂł „BiorÂąc pod uwagĂŞ, Âże co roku przybywa nowych lekarzy przeszkolonych w homeopatii, moÂżna siĂŞ spodziewaĂŚ, Âże tendencja ta bĂŞdzie siĂŞ utrzymywaĂŚ.” Podobne wnioski moÂżna wysnuĂŚ z wynikĂłw badaĂą opinii publicznej, zgodnie z ktĂłrymi szacuje siĂŞ, Âże obecnie 66 proc. AmerykanĂłw korzysta z medycyny komplementarnej, w tym takÂże z homeopatii, a wiĂŞkszoœÌ pacjentĂłw wolaÂłaby, aby ich lekarz rodzinny nadzorowaÂł leczenie oparte na CAM, oraz ÂżyczyÂłaby sobie, aby praktyki medycyny komplementarnej i alternatywnej staÂły siĂŞ dostĂŞpne
w szpitalach.

W Polsce, pomimo niechĂŞci samorzÂądu lekarskiego, leki homeopatyczne cieszÂą siĂŞ coraz wiĂŞkszym zainteresowaniem Âśrodowiska medycznego i spoÂłeczeĂąstwa. 56 proc. PolakĂłw uwaÂża, Âże homeopatia jest skutecznÂą metodÂą leczenia, a 30 proc. jÂą stosuje. 77 proc. uwaÂża lekarzy przepisujÂących te leki za godnych zaufania. Zgodnie z polskim prawem leki homeopatyczne mogÂą byĂŚ stosowane przez lekarzy w praktyce tak, jak kaÂżdy produkt leczniczy dopuszczony do obrotu.
http://www.poradnikmedyczny.pl/mod/archiwum/8269_leczenie_homeopatyczne_wsp%C3%B3%C5%82czesnej.html

[Fado]

"Mikstura oczyszczajÂąca nie jest lekiem, bowiem sama Âżadnych chorĂłb nie leczy, natomiast po pierwsze zapobiega im, a po drugie – stwarza systemowi odpornoÂściowemu warunki, by juÂż istniejÂące choroby mĂłgÂł usun¹Ì samodzielnie. Jak to jest moÂżliwe? Otó¿, jak wiadomo, przyczynÂą wszystkich chorĂłb sÂą toksyny, przede wszystkim te wnikajÂące do organizmu z przewodu pokarmowego przez nieszczelnoÂści jelit - nadÂżerki czyli niewidoczne goÂłym okiem, widoczne tylko pod mikroskopem w badaniu histopatologicznym mikrourazy nabÂłonka jelitowego. I to jest g³ówne zadanie Mikstury oczyszczajÂącej – systematyczne likwidowanie nadÂżerek.

SkÂład Mikstury oczyszczajÂącej
MiksturĂŞ oczyszczajÂącÂą tworzÂą trzy skÂładniki: Âśrodek blokujÂący wchÂłanianie (olej), Âśrodek gojÂący nadÂżerki (alocit – wodny roztwĂłr soku z aloesu albo ekstraktu z pestek grejpfruta) oraz Âśrodek rozpuszczajÂący zÂłogi (sok z cytryny).

KaÂżdy ze skÂładnikĂłw ma do speÂłnienia konkretne zadanie:
1. Olej dobrze ³¹czy siê ze œluzem wyœcie³aj¹cym b³onê œluzow¹, dziêki czemu na oko³o pó³ godziny blokuje wch³anianie pozosta³ych sk³adników Mikstury oczyszczaj¹cej, ju¿ w pocz¹tkowym odcinku przewodu pokarmowego. Tym sposobem umo¿liwia im dotarcie a¿ do jelita grubego.
2. Dziêki temu, ¿e nie ³¹czy siê z wod¹, olej nie pokrywa wodnistych nad¿erek, lecz ods³ania je na goj¹ce dzia³anie alocitu.
3. Alocit jest wodnym roztworem jednego z dwĂłch preparatĂłw znanych z niezwykÂłych wÂłaÂściwoÂści gojÂących – soku z aloesu albo ekstraktu z grejpfruta, speÂłnia wiĂŞc rolĂŞ Âśrodka gojÂącego nadÂżerki istniejÂące w bÂłonie Âśluzowej przewodu pokarmowego, a takÂże zapobiega powstawaniu nowych.
4. Sok z cytryny wykazuje doskonaÂłe wÂłaÂściwoÂści rozpuszczajÂące, toteÂż jego zadaniem jest rozpuszczenie patologicznego Âśluzu obklejajÂącego Âściany jelita cienkiego, kamieni kaÂłowych w jelicie grubym, a takÂże zÂłogĂłw zalegajÂących w przewodach ¿ó³ciowych oraz trzustkowych.  

Przygotowanie Mikstury oczyszczajÂącej
Wieczorem do szklanki z ciemnego szkÂła lub porcelanowego (albo glinianego) kubka wlaĂŚ w dowolnej kolejnoÂści trzy skÂładniki:
10 ml oleju + 10 ml alocitu + 10 ml soku z cytryny
PrzykryĂŚ i pozostawiĂŚ w temperaturze pokojowej, na przykÂład na parapecie lub (dla wygody) gdzieÂś przy ³ó¿ku. WypiĂŚ rano na czczo. Nie jeœÌ ani nie popijaĂŚ przez co najmniej pó³ godziny, a jeszcze lepiej przez godzinĂŞ – moÂże byĂŚ oczywiÂście dÂłuÂżej.

Uwagi
1. Mikstura oczyszczajÂąca nie jest lekiem jako takim i nie koliduje z Âżadnymi lekami – chemicznymi czy naturalnymi.
2. Jeœli stosujemy jakieœ leki, które zgodnie z zaleceniem nale¿y przyjmowaÌ na czczo, to przyjmujemy je pó³ godziny, a hormony tarczycy dwie godziny po wypiciu Mikstury oczyszczaj¹cej.
3. Ze wzglĂŞdu na to, Âże wÂątroba moÂże nie byĂŚ w stanie wydaliĂŚ zbyt duÂżej iloÂści toksyn uwalnianych w trakcie samooczyszczania organizmu, Mikstury oczyszczajÂącej nie naleÂży stosowaĂŚ jednoczeÂśnie z innymi metodami oczyszczania, by siĂŞ na siebie dziaÂłanie tych metod nie naÂłoÂżyÂło. Inaczej mĂłwiÂąc: nie naleÂży poganiaĂŚ organizmu do zdrowienia.
4. Aby unikn¹Ì zbyt gwaÂłtownej reakcji organizmu na poczÂątku, kuracjĂŞ lepiej jest rozpocz¹Ì od ¼ zalecanej dawki, nastĂŞpnie po tygodniu, dwĂłch (gdyby wystÂąpiÂły gwaÂłtowne reakcje to póŸniej, po ich ustÂąpieniu), moÂżna zwiĂŞkszyĂŚ iloœÌ skÂładnikĂłw do ½ peÂłnej dawki. NastĂŞpnie, stosujÂąc te same Âśrodki ostroÂżnoÂści, moÂżna zwiĂŞkszyĂŚ iloœÌ skÂładnikĂłw do ¾ peÂłnej dawki. Dopiero gdy ta iloœÌ nie wywoÂła zbyt gwaÂłtownych reakcji (albo minÂą), moÂżna zastosowaĂŚ peÂłnÂą zalecanÂą dawkĂŞ.
5. W poczÂątkach kuracji, gdy istnieje jeszcze moÂżliwoœÌ wystÂąpienia gwaÂłtownych reakcji, skÂładniki Mikstury oczyszczajÂącej odmierzamy skrupulatnie, tj. 2,5; 5; 7,5 i 10 ml. Ale gdy MiksturĂŞ oczyszczajÂącÂą stosujemy juÂż tylko profilaktycznie, to ÂśmiaÂło iloÂści te moÂżemy odmierzaĂŚ w przybliÂżeniu („na oko”).
6. Mikstury oczyszczajÂącej nie naleÂży mieszaĂŚ. Nie dlatego, Âżeby to w czymÂś szkodziÂło, ale po prostu nie ma takiej potrzeby.
7. SkÂładniki do sporzÂądzenia Mikstury oczyszczajÂącej naleÂży przechowywaĂŚ w chÂłodnym miejscu lub w lodĂłwce.  

Olej jako skÂładnik Mikstury oczyszczajÂącej
Do Mikstury oczyszczajÂącej uÂżywamy jeden z trzech olejĂłw:
Olej z oliwek (oliwĂŞ) w pierwszym 3-miesiĂŞcznym etapie stosujÂą osoby cierpiÂące na schorzenia Âżo³¹dka i/lub dwunastnicy, nadkwaÂśnoœÌ lub kamicĂŞ ¿ó³ciowÂą. Osoby, ktĂłre tych schorzeĂą nie majÂą – pomijajÂą ten etap.
Olej z kukurydzy w drugim 3-miesiĂŞcznym etapie stosujÂą osoby, ktĂłre skoĂączyÂły bÂądÂź pominĂŞÂły etap pierwszy i cierpiÂą na choroby trzustki i/lub wÂątroby, i/lub majÂą podwyÂższony cholesterol. Osoby, ktĂłre tych schorzeĂą nie majÂą – pomijajÂą ten etap.
Olej z pestek winogron jest dla tych, ktĂłrzy zakoĂączyli bÂądÂź pominĂŞli poprzednie dwa etapy i nie majÂą objawĂłw nieprawidÂłowego funkcjonowania gĂłrnych odcinkĂłw przewodu pokarmowego.

Alocit jako skÂładnik Mikstury oczyszczajÂącej
SÂłowo „alocit” zostaÂło stworzone na potrzeby Mikstury oczyszczajÂącej z pierwszych czÂłonĂłw s³ów „aloes” i „citrosept” w celu jasnego przedstawienia jednego z jej skÂładnikĂłw. Alocitu kupiĂŚ nie moÂżna, lecz naleÂży wykonaĂŚ go samemu. W ramkach na nastĂŞpnej stronie przedstawione sÂą obydwa warianty wykonania alocitu: z soku z aloesu i z ekstraktu z grejpfruta.

Alocit z soku z aloesu wykonujemy w ten sposób, ¿e sok z aloesu rozcieùczamy wod¹ w stosunku 1:1, czyli do pó³litrowej butelki z ciemnego szk³a wlewamy 1/4 litra soku z aloesu i 1/4 litra wody. Wodê wczeœniej nale¿y przegotowaÌ i sch³odziÌ do temperatury pokojowej.

Alocit z soku z pestek grejpfruta wykonujemy w ten sposób, ¿e pó³litrow¹ butelkê z ciemnego szk³a nape³niamy wod¹ i dodajemy 35 kropli Citroseptu. Wodê wczeœniej nale¿y przegotowaÌ i sch³odziÌ do temperatury pokojowej.

Po pó³rocznej kuracji roztworem soku z aloesu na poczÂątku, naleÂży co trzy miesiÂące zmieniaĂŚ rodzaj Âśrodka gojÂącego (na ekstrakt z grejpfruta i odwrotnie). Te zmiany uzasadnione sÂą faktem, Âże po pewnym czasie organizm „przyzwyczaja siĂŞ” do kaÂżdego Âśrodka gojÂącego i przestaje na niego reagowaĂŚ. Teoretycznie moÂżna byÂłoby stosowaĂŚ tylko jeden z ÂśrodkĂłw gojÂących i robiĂŚ przerwy, ale nie jest to dobre wyjÂście, poniewaÂż nasze Âśrodowisko zatruwane jest nieprzerwanie, wiĂŞc nawet krĂłtka przerwa w profilaktyce moÂże spowodowaĂŚ niepowetowane szkody w zdrowiu.

Sok z cytryny jako skÂładnik Mikstury oczyszczajÂącej
Cytrynê nale¿y cienko obraÌ z ¿ó³tej skórki, wycisn¹Ì z niej sok, zaœ pozosta³oœÌ u¿yÌ do koktajlu b³onnikowego.
Sok z cytryny to oko³o 10 ml soku, czyli iloœÌ soku, jak¹ mo¿na uzyskaÌ z po³ówki ma³ej albo 1/3 œredniej, albo 1/4 du¿ej cytryny.
Osoby uczulone na owoce cytrusowe, na poczÂątku kuracji w ogĂłle nie powinny dodawaĂŚ soku z cytryny do Mikstury oczyszczajÂącej. Dopiero po trzech miesiÂącach moÂżna dodawaĂŚ jednÂą kroplĂŞ i jeÂśli ta iloœÌ nie wywoÂła reakcji uczuleniowej, po tygodniu dodaĂŚ po dwie krople, i tak dalej – aÂż do peÂłnej dawki soku z cytryny.

Mikstura oczyszczajÂąca dla dzieci
Dawki Mikstury oczyszczajÂącej dla dzieci sÂą mniejsze od dawek zalecanych dorosÂłym i wynoszÂą (w zaleÂżnoÂści od wagi ciaÂła): 1/4 do 20 kg; 1/2 do 40 kg i 3/4 do 60 kg. " 
http://www.bioslone.pl/oczyszczanie/mikstura

Koktaj blonnikowy
"Wykonanie koktajlu
Wykonanie koktajlu nie jest ani trudne, ani pracochÂłonne – przy odrobinie wprawy nie pochÂłania wiĂŞcej czasu, jak trzy minuty. CaÂły proces jest rozÂłoÂżony na trzy kroki:

Krok pierwszy: Do mÂłynka do mielenia nasion (lub mÂłynka do kawy) wsypujemy po ÂłyÂżce stoÂłowej:
nieÂłuskanych pestek dyni,
nieÂłuskanych pestek sÂłonecznika,
siemienia lnianego.
Nastêpnie ca³oœÌ mielemy na drobny proszek.

Krok drugi: Zmielone nasiona wsypujemy do miksera, zalewamy niewielk¹ iloœci¹ wody (by przykry³a zmielone nasiona), dodajemy miód oraz owoce b¹dŸ warzywa. Ca³oœÌ miksujemy oko³o minuty, a¿ mikser bêdzie wydawa³ jednostajny dŸwiêk œwiadcz¹cy o uzyskaniu jednolitej papki.

Krok trzeci: Na koniec dolewamy tak¹ iloœÌ wody, by uzyskaÌ 250 - 300 ml napoju, i przez kilkanaœcie sekund miksujemy, do uzyskania klarownego p³ynu.

Po zmieleniu i rozdrobnieniu, zawarte w koktajlu czynne zwiÂązki organiczne zostajÂą gwaÂłtownie uaktywnione. PoniewaÂż w naszym interesie jest, by to uaktywnienie wykorzystaĂŚ w przewodzie pokarmowym i organizmie (nie w mikserze czy innym naczyniu), to koktajl naleÂży wypiĂŚ stosunkowo szybko – w ciÂągu powiedzmy kwadransa od jego przyrzÂądzenia.

Szczegó³owy opis pierwszego kroku wykonania koktajlu

NieÂłuskane pestki dyni i sÂłonecznika, a takÂże siemiĂŞ lniane, sÂą bazÂą koktajlu bÂłonnikowego, decydujÂącÂą o jego wÂłaÂściwoÂściach, wiĂŞc powinny siĂŞ w nim znaleŸÌ. Niemniej jednak ich iloœÌ moÂżemy doœÌ dowolnie zmieniaĂŚ, kierujÂąc siĂŞ efektami, jakie chcemy uzyskaĂŚ po wypiciu koktajlu. Gdy na przykÂład mamy problem z zaparciami, do koktajlu stosujemy dwie ÂłyÂżki siemienia lnianego i po pó³ ÂłyÂżki pestek dyni i sÂłonecznika, gdy zaÂś jest na odwrĂłt, bo naszym problemem sÂą zbyt rzadkie stolce, postĂŞpujemy na odwrĂłt – do koktajlu stosujemy dwie ÂłyÂżki pestek dyni i po pó³ ÂłyÂżki siemienia lnianego i pestek sÂłonecznika.

OprĂłcz trzech skÂładnikĂłw podstawowych, do koktajlu moÂżna dodaĂŚ jeszcze jeden – czwarty skÂładnik wymagajÂący zmielenia. ChoĂŚ wybĂłr jest tutaj duÂży, to jednak w pierwszym kroku nie dodajemy wiĂŞcej skÂładnikĂłw, niÂż cztery. Najlepsze efekty uzyskuje siĂŞ dodajÂąc nasiona ostropestu albo orzechy – laskowe lub wÂłoskie."
http://www.bioslone.pl/odzywianie/koktajl

Opis diety prozdrowotnej: http://www.bioslone.pl/odzywianie/dieta-prozdrowotna

[Barbarax]

Witaminy naturalne, a syntetyczne

Syntetyczne witaminy "To strata pieniĂŞdzy" - twierdzi prof. Rory Collins z Uniwersytetu Oksfordzkiego, szef zespoÂłu, ktĂłry przez piĂŞĂŚ lat badaÂł 20 tys. osĂłb w wieku od 40 do 80 roku Âżycia, faszerujÂących siĂŞ preparatami witaminowymi.

Sztuczne witaminy to zwykle krystaliczna nieorganiczna substancja obca dla organizmu. Wch³ania siê ona do organizmu z trudnoœci¹, lub te¿ nie jest w ogóle przyswajana, a szczególnie jeœli maj¹ miejsce zaburzenia jelitowe. £atwo siê o tym przekonaÌ obserwuj¹c mocz po spo¿yciu witamin. Zmienia on kolor i wrêcz przyjmuje zapach spo¿ytych witamin. Nierzadko po spo¿yciu sztucznych witamin maj¹ miejsce ró¿ne formy nietolerancji organizmu, a w szczególnoœci md³oœci, os³abienie, swêdzenie . Przeci¹¿ane s¹ nerki i w¹troba, oraz naruszana równowaga i proporcje sk³adników mineralnych w organizmie. Nie przeszkadza to wielu firmom sprzedawaÌ takie suplementy ...

Jest stosunkowo du¿o dowodów na to, ¿e syntetyczne witaminy nie dzia³aj¹ tak jak mo¿na by od nich oczekiwaÌ, aczkolwiek fakty na ten temat nie s¹ powszechnie znane, a wrêcz utajniane. Poniewa¿ jest to wbrew interesom ogromnemu lobby farmaceutycznemu, dok³adaj¹ oni wiele staraù, aby nie dokonywano wiarygodnych badaù i nie udostêpniano wyników ju¿ przeprowadzonych badaù. Je¿eli by znaczna czêœÌ spo³eczeùstwa pozna³a te informacje, oznacza³oby to w ewidentny sposób dochody tych firm.

Tymczasem, takowe badania istniej¹ i ka¿dy kto o nich wie i chce siê z nimi zapoznaÌ ma takow¹ mo¿liwoœÌ. Kilka przyk³adów:

Amerykaùski Instytut Badaù nad Rakiem przeprowadzi³ badanie znane w œwiecie medycznym jako ATBK. Grupie mê¿czyzn w wieku powy¿ej 49 lat podawano syntetyczny betakaroten, innej grupie sztuczn¹ witaminê E, grupie kontrolnej nie podawano ¿adnych witamin. W pierwszej grupie - palaczy, gdzie spodziewano siê zmniejszenia iloœci chorób, a w szczególnoœci chorób nowotworowych efekt doœwiadczenia by³ zaskakuj¹cy. ZachorowalnoœÌ na raka p³uc wzros³a o 18 %. W grupie, w której podano sztuczn¹ witaminê E (alfatokofertol) nieco rzadziej zdarza³y siê nowotwory prostaty, jelita grubego i zawa³y serca, jednak¿e stwierdzono ewidentnie wiêcej przypadków raka pêcherza moczowego i kilku innych nowotworów. W grupie, której podawano syntetyczny beta-karoten œmiertelnoœÌ wzros³a o 8 %.

Inne badanie, przeprowadzone 2 lata póŸniej, upowszechniane w piœmiennictwie medycznym jako Caret, dokonane na grupie ponad 18.000 osób pal¹cych papierosy, które pali³y, lub pracowa³y przy azbeœcie, polega³o na podzieleniu na dwie grupy. Jednej podawano syntetyczny beta-karoten, oraz sztuczn¹ witaminê E, druga grupa otrzymywa³a placebo. Za³o¿ono okres trwania badaù na 8 lat, lecz zaistnia³a koniecznoœÌ ich przerwania znacznie wczeœniej , poniewa¿ u przyjmuj¹cych syntetyczny betakaroten iloœÌ przypadków zachorowania na raka p³uc wzros³a o 28%, a œmiertelnoœÌ ogólna zwiêkszy³a siê o 17%. Podano równie¿, ¿e ten¿e betakaroten spowodowa³ wzrost zawa³ów serca o 26%.

Opublikowane w 2000 r. wyniki badaù na grupie 573 ochotników, którym podawano 500 mg. sztucznej witaminy C przez okres 12-18 miesiêcy. Zaobserwowano zwiêkszon¹ szybkoœÌ postêpowania zmian mia¿d¿ycowych, a szczególnie wiêksz¹ szybkoœÌ zawê¿ania siê têtnic szyjnych. Dodatkowo, u palaczy tytoniu proces ten postêpowa³ nawet 5 razy szybciej.

Sztuczna witamina C, moÂże prowadziĂŚ do powstawania substancji uszkadzajÂących DNA - wynika z badaĂą opublikowanych w znanym naukowym miesiĂŞczniku "Science". TenÂże kwas askorbinowy, byÂł przedmiotem badaĂą biologĂłw molekularnych badajÂących wpÂływ antyutleniaczy na DNA. Nasz materiaÂł genetyczny jest niezwykle wraÂżliwy na dziaÂłanie tzw. wolnych rodnikĂłw, ktĂłre przyczyniajÂą siĂŞ do powstawania uszkodzeĂą w DNA i w konsekwencji do mutacji. NastĂŞpstwem mutacji moÂże byĂŚ zapoczÂątkowanie ró¿nych procesĂłw chorobowych, takich jak np. nowotwory. Takie wnioski wynikajÂą z opublikowanych tamÂże naukowcĂłw amerykaĂąskich z Center for Cancer Pharmacology – Uniwersytetu z Filadelfii, kierowanych przez Iana Blaira wykazaÂły, witamina C moÂże przyczyniaĂŚ siĂŞ do powstawania niezwykle szkodliwych dla DNA substancji - tzw. genotoksyn. Niekoniecznie wiĂŞc witaminy musi oznaczaĂŚ zdrowie .

Po drugiej stronie naszej planety inny wybitny znawca ludzkiego organizmu, G.P MaÂłachow w sposĂłb bardzo prosty i jednoznaczny stwierdza:

„AktywnoœÌ witamin zaleÂży w wielkiej mierze od skÂładnika biaÂłkowego. Bez tej drugiej poÂłowy nie sÂą one efektywne i w ogĂłle w procesie wyprodukowania ich w sposĂłb sztuczny z formy organicznej przechodzÂą w krystalicznÂą, ktĂłra w swojej istocie jest formÂą nieorganicznÂą i w takiej postaci nie jest przyswajana. Takie "leczenie" obci¹¿a wÂątrobĂŞ i nerki, naruszajÂąc niezbĂŞdny bilans w organizmie, wprowadzajÂąc chaos zamiast struktur uporzÂądkowanych. Gdy zaÂżywamy witaminy naturalne w wiĂŞkszej iloÂści niÂż jest to nam potrzebne, drobnoustroje rozkÂładajÂą i wyprowadzajÂą zbĂŞdne z nich z organizmu. Praktycznie nie jest moÂżliwe przedawkowanie witamin naturalnych, inaczej siĂŞ dzieje z witaminami sztucznymi. Znam osobiÂście przypadek, gdy dziecko zjadÂło paczkĂŞ takich "witamin” i umarÂło. Jako przykÂład szkodliwego oddziaÂływania duÂżych dawek witamin sztucznych. proponujĂŞ fragment artykuÂłu: "witamina C ma reputacjĂŞ preparatu nieszkodliwego. Jednak ostatnio lekarze coraz czĂŞÂściej zaczĂŞli wykrywaĂŚ u ludzi skutki uboczne zaÂżywania zbyt duÂżych dawek witaminy C. Wszystkie wirusowe choroby ukÂładu oddechowego, grypa i niektĂłre inne schorzenia, przebiegajÂą i powstajÂą czĂŞÂściej u ludzi, ktĂłrzy biorÂą 4-6 a nawet 10 g na dobĂŞ witaminy C przy normie 100 mg." Uczeni wielu krajĂłw sÂą solidarni w swojej opinii, Âże zaÂżywanie witaminy C nie zwiĂŞksza odpornoÂści organizmu"na przeziĂŞbienia, a zbyt wielkie dawki tej witaminy zdecydowanie utrudniajÂą leczenie niektĂłrych schorzeĂą zakaÂźno-alergicznych, np. reumatyzmu. Najbardziej niebezpiecznym skutkiem przedawkowania witaminy C jest zwiĂŞkszona krzepliwoœÌ krwi, na skutek, czego powstajÂą skrzepliny. Zbyt duÂże iloÂści witaminy C podraÂżniajÂą bÂłonĂŞ ÂśluzowÂą ukÂładu Âżo³¹dkowo-jelitowego, z czym wi¹¿¹ siĂŞ mdÂłoÂści, wymioty, zgaga, biegunki. Olbrzymia salaterka surĂłwki z kapusty, marchwi, pietruszki, zawierajÂąca furĂŞ naturalnej witaminy C, nie spowoduje niczego podobnego. Oto, dlaczego amatorzy "sztucznych witaminek" miewajÂą czĂŞsto zapalenie Âżo³¹dka, wrzody Âżo³¹dka i dwunastnica, Witamina C moÂże sprzyjaĂŚ tworzeniu siĂŞ kamieni w nerkach, pĂŞcherzu z soli kwasĂłw szczawiowego i moczowego. Chorzy na cukrzycĂŞ powinni wiedzieĂŚ, iÂż duÂże iloÂści witaminy C hamujÂą produkowanie insuliny przez trzustkĂŞ i podnoszÂą poziom cukru w moczu i krwi. NajÂświeÂższe badania wykazaÂły, Âże duÂże dawki witaminy C zwalniajÂą przekazywanie impulsĂłw nerwowo-miĂŞÂśniowych, wskutek czego powstaje zmĂŞczenie w miĂŞÂśniach, narusza siĂŞ koordynacja odruchĂłw wzrokowych i nerwowych. Wniosek jest jednoznaczny: zaÂżywajcie tylko naturalne witaminy”

Przeskoczmy znowu na drug¹ pó³kulê i spójrzmy co mówi gr. Joel Wolles, nominowany do nagrody Nobla w dziedzinie medycyny:
Wyk³adaj¹c na uniwersytecie w stanie Michigan, pozna³em cz³owieka, który jest w³aœcicielem przenoœnej ubikacji. Opowiedzia³, co w nich znajduje wœród nie strawionych przez ludzki ¿o³¹dek resztek. ZawartoœÌ pojemnika przenoœnej toalety, zanim zostanie wpuszczona do kana³u przechodzi przez filtry, na których zatrzymuj¹ siê rzucane przez dzieci do muszli kamienie oraz wszelkie nie rozpuszczone sokami ¿o³¹dkowymi substancje. Mój rozmówca zaprowadzi³ mnie do swojego warsztatu i pokaza³ stertê czegoœ, co nazwa³ witaminami i minera³ami. Zapyta³em go sk¹d on to wie, ¿e to witaminy. Odpowiedzia³, ¿e na tym jest przecie¿ napisane np. multiwitamina. Wiele firm produkuje witaminy, które Ÿle rozpuszczaj¹ siê zarówno w wodzie, jak i w soku ¿o³¹dkowym
Obserwacje mieszkaĂącĂłw Los Angeles wykazaÂły, Âże u osĂłb, ktĂłre zaÂżywaÂły megadawki syntetycznej witaminy C, zÂłogi w tĂŞtnicach szyjnych powstawaÂły 2,5 razy szybciej niÂż u ludzi nie stosujÂących Âżadnych witamin. Jeszcze gorzej na przyjmowaniu preparatĂłw witaminowych wyszli palacze papierosĂłw - miaÂżdÂżyca rozwijaÂła siĂŞ u nich aÂż piĂŞciokrotnie szybciej niÂż u innych. "Takiej zaleÂżnoÂści nie zaobserwowaliÂśmy jedynie u tych, ktĂłrzy dbali o dietĂŞ bogatÂą w warzywa i owoce" - twierdzi dr James H. Dwyer z Uniwersytetu Karoliny PoÂłudniowej.

Syntetyczna witamina C zakwasza organizm, a nasze organizmy zwykle i tak sÂą zbyt mocno zakwaszone.

Z jakiego powodu medycyna akademicka, a w szczególnoœci firmy farmaceutyczne bardzo nie chc¹, aby znane by³y fakty dotycz¹ce witaminy C i towarzysz¹cych jej bioflawonoidów (naturalnych suplementów)? Z bardzo prostego powodu: informacje s¹ doœÌ skutecznie skrywane przed opini¹ publiczn¹, poniewa¿ ka¿dy myœl¹cy cz³owiek szybko dochodzi³by do wniosku, ¿e skoro naturalna witamina C w otoczeniu bioflawonoidów mo¿e leczyÌ nawet zachorowania spowodowane wirusem Ebola, polio, ptasi¹ grypê, gor¹czkê zachodniego Nilu, hemofiliê, szkorbut, goœciec stawowy, zapalenie nerek, to co mo¿e zdzia³aÌ w przypadku innych, nieco mniej niebezpiecznych patologii w rodzaju przeziêbienia ...

Jedno z najwaÂżniejszych czasopism w dziedzinie farmakologii "Trends in Pharmacological Science" doniosÂło, Âże "Naturalne flawonoidy wykazujÂą silne dziaÂłanie antyalergiczne, przeciwzakaÂźne, i przeciwwirusowe. Zazwyczaj substancje te wystĂŞpujÂą w codziennym poÂżywieniu, co sugeruje, Âże peÂłniÂą one waÂżnÂą rolĂŞ w modyfikowaniu reakcji organizmu na naturalne, biologiczne substancje."

Zwolennik medycyny naturalne, lekarz, który tysi¹ce pacjentów yleczy³ metodami nieinwazyjnymi, a poprzez swe ksi¹¿ki pomóg³ kolejnym tysi¹com, o witamonach syntetycznym mówi tak:

Syntetyczne witaminy jest to krystaliczna, nieorganiczna substancja obca dla organizmu. Jest z trudnoÂściÂą przyswajana przez organizm, albo wrĂŞcz nie jest w ogĂłle przyswajana (szczegĂłlnie w zaburzeniach metabolizmu).

A wiĂŞc jedyny sensowny wybĂłr

Preparaty naturalne

WiĂŞcej  na ten temat moÂżna poczytaĂŚ w publikacji "Witaminy MineraÂły Suplementy". Poradnik Polskiego Konsumenta.
http://www.eioba.pl/a73842/witaminy_naturalne_a_syntetyczne

[Barbarax]

W obronie witamin   

Budowany przez 100 lat wspania³y gmach wiedzy o witaminach wydawa³ siê monolitem. Zajmowa³ poczesne miejsce zarówno w medycynie oficjalnej, jak i naturalnej. Tymczasem od kilku lat rozg³asza siê coraz czêœciej i œmielej wiadomoœci o niekorzystnych dzia³aniach witamin, a ostatnio kwestionuje siê nawet ich przydatnoœÌ w lecznictwie.

Odkrycie Funka
Witaminy s¹ zwi¹zkami dzia³aj¹cymi g³ównie jako koenzymy. Katalizuj¹ one lub aktywuj¹ reakcje chemiczne zachodz¹ce w ca³ym organizmie, a bez ich udzia³u ¿ycie nie jest mo¿liwe. Niektóre witaminy maj¹ równie¿ w³aœciwoœci podtrzymywania wielu procesów biochemicznych, ochrony przed rodnikami tlenowymi i toksynami, przywracania homeostazy wewn¹trzustrojowej (w tym równowagi kwasowo-zasadowej) i odpornoœci.

Pocz¹tek ery witamin nast¹pi³ u progu XX w., gdy polski biochemik Kazimierz Funk wyizolowa³ w roku 1912 zwi¹zek zaliczany póŸniej do grupy witamin B, który nazwa³ witamin¹.

Drugim wa¿nym wydarzeniem by³o odkrycie w 1928 r. przez wêgierskiego biochemika Alberta Szent-Gyorgyi (1893-1986) obecnoœci w materiale roœlinnym kwasu organicznego nazwanego kwasem askorbinowym i uznanego za witaminê C. Za pracê tê autor otrzyma³ w 1937 r. nagrodê Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny. Nast¹pi³a fala badaù i œwietnych odkryÌ nowych zwi¹zków, g³ównie roœlinnych, o charakterze witamin, których niedobór lub brak w organizmie powoduje wiele ciê¿kich objawów, czyli awitaminozê
Na przyk³ad niedobór witaminy A (retinol) powoduje zaburzenia widzenia, m.in. œlepotê zmierzchow¹, przyspieszone rogowacenie nab³onków. Niedobór witaminy B1 (tiamina) powoduje chorobê beri-beri i zespó³ zapalenia wielonerwowego; witaminy B2 (ryboflawiny) - zapalenie skóry i wrastanie naczyù w rogówkê; witaminy B3 (PP, niacyna) - pelagrê (rumieù ostrozapalny); witaminy B5 (kwas pantotenowy) - os³abienie zdrowotnoœci skóry i jej odpornoœci; witaminy B6 (pirydoksyna) - obni¿enie czynnoœci uk³adu krwiotwórczego i skóry; witaminy B12 (kobalamina) - niedokrwistoœÌ megaloblastyczn¹ i zaburzenia neurologiczne; witaminy C (kwas askorbinowy ) - szkorbut; witaminy D (kalciferol) - krzywicê i rozmiêkczenie koœci; witaminy E (tokoferol) - zaburzenia procesów rozrodczych i oxydoredukcyjnych; witaminy H (biotyna) - ³uszczenie skóry, ³ojotok; wiaminy K (filochinon) - obni¿one krzepniêcie krwi; witaminy H (kwas foliowy) - niedokrwistoœÌ.

Wiedza o zdrowotnym znaczeniu witamin szybko siê rozszerza³a, dziêki aktywnoœci i zdobyczom naukowców ro¿nych specjalnoœci, pracuj¹cych w oœrodkach badawczych na ca³ym œwiecie. Rezultaty ich pracy zawarte s¹ w oko³o 200.000 publikacji [!] zamieszczonych w powa¿nych czasopismach, a tak¿e w wielu ksi¹¿kach. Prócz tego w czasopismach popularnonaukowych i w gazetach zamieszczano krótkie artyku³y, notatki i wzmianki o postêpie badaù i znaczeniu witamin dla ludzi i zwierz¹t. Równie¿ radio i telewizja w³¹czy³y siê do rozpowszechniania informacji o witaminach. Liczne firmy farmaceutyczne podjê³y produkcjê leków zawieraj¹cych witaminy w ró¿nej postaci - pojedynczo i w zestawach multiwitaminowych - inicjuj¹c we w³asnych laboratoriach opracowanie nowych technologii oraz metod analitycznych. Uczelnie i instytuty weterynaryjne uwzglêdni³y w swych programach badawczych stosowanie witamin dla ochrony zdrowia zwierz¹t domowych i hodowlanych, ich racjonalnego ¿ywienia i poprawy produkcji. Równie¿ wytwórnie kosmetyków wprowadzi³y do swoich wyrobów witaminy, szczególnie antyoksydacyjne.

Przetwórczy przemys³ spo¿ywczy, rozwijaj¹cy siê ¿ywio³owo w krajach "zachodniego dobrobytu", zastosowa³ technologie, które dawa³y atrakcyjne produkty (olej rafinowany, bia³a m¹ka, cukier krystaliczny), lecz by³y one pozbawione ca³kowicie lub czêœciowo niezbêdnych dla organizmu sk³adników, szczególnie witamin. Dopiero po wielu latach stwierdzono, ¿e rosn¹ca iloœÌ przypadków chorób degeneracyjnych, zwanych cywilizacyjnymi, ma œcis³y zwi¹zek z od¿ywianiem siê produktami niepe³nowartoœciowymi. Obecnie nastêpuje zwrot ku produktom wzbogaconym, tzw. nutraceutykom.

Antyutleniacze
Odkrycie istnienia w organizmie wolnych rodników tlenowych i szkodliwoœci ich nadmiaru (tzw. patologia wolnorodnikowa) przyczyni³o siê do wydzielenia grupy witamin i soli mineralnych neutralizuj¹cych i "wymiataj¹cych" te rodniki. Witaminy - poza zapobieganiem groŸnej awitaminozie - okaza³y siê niezwykle cenne w regulowaniu wielu procesów biochemicznych, zachodz¹cych we wszystkich narz¹dach organizmu, umo¿liwiaj¹cych zachowanie homeostazy ogólnoustrojowej, czyli zapewnienie pe³nej zdrowotnoœci. Czytelnikom bardziej zainteresowanym t¹ tematyk¹ polecam nadal aktualn¹ ksi¹¿kê "Witaminy i mikroelementy" (wyd. Prószyùski i sp., Warszawa 1997).

Szkodliwe?!
Budowany przez 100 lat wspaniaÂły gmach wiedzy o witaminach i ich praktycznym zastosowaniu wydawaÂł siĂŞ trwaÂłym monolitem; zwÂłaszcza, Âże zajmowaÂł poczesne miejsce zarĂłwno w medycynie oficjalnej, jak i naturalnej.
Tymczasem od kilku lat rozg³asza siê coraz czêœciej i œmielej wiadomoœci o niekorzystnych dzia³aniach witamin w wiêkszych dawkach, o ich interakcjach z lekami syntetycznymi, o "w¹tpliwych korzyœciach" w zapobieganiu niektórym chorobom, a ostatnio kwestionuje siê nawet ich przydatnoœÌ w lecznictwie. W Polsce krytykê witamin podj¹³ tygodnik "Wprost", og³aszaj¹c kilka artyku³ów na ten temat.
W artykule "Witaminoholicy" (nr 46/1997, ss. 78-79) czytamy, ¿e specjaliœci z Health Action International twierdz¹, i¿ "suplementacja witaminowo - mineralna uspokaja tylko nasze sumienia. Pieni¹dze, przeznaczone na te drogie leki, wydaj lepiej na owoce i warzywa, mleko i jego przetwory oraz na produkty zbo¿owe". "Nadmierna iloœÌ poszczególnych witamin mo¿e dzia³aÌ na organizm jak trucizna, zw³aszcza ¿e nie wiemy, jak po d³u¿szym czasie zaadaptuje siê on do syntetycznego jedzenia" - uwa¿a prof. Ziemiaùski z Instytutu ¯ywnoœci i ¯ywienia, uznany ekspert od spraw ¿ywieniowych. "Specjaliœci ostrzegaj¹ przede wszystkim przed suplementacj¹ witaminami rozpuszczalnymi w t³uszczach A, D, E i K. Zwi¹zki te maj¹ tendencjê do kumulowania siê w organizmie i mog¹ byÌ szkodliwe" - ostrzega dr Ewa Marcinkiewicz z Krakowa.
W artykule "Mit witamin" (nr 42/1998, ss. 66-67) omówiono francuski program badawczy wzbogacania ¿ywnoœci w antyoksydacyjne witaminy dla zabezpieczenia przed nowotworami, chorobami uk³adu kr¹¿enia i dla okreœlenia zale¿noœci miêdzy od¿ywianiem a zdrowiem. Badania maj¹ trwaÌ osiem lat, ale ju¿ po czterech latach og³oszono, ¿e "cel programu raczej nie zosta³ osi¹gniêty, gdy¿ w przeciwnym razie g³oœno by siê mówi³o o rezultatach". Autorka artyku³u sugeruje: "Mo¿e organizm nie umie wykorzystaÌ nadmiaru witamin i soli mineralnych? Potrzebuje tylko pewnej, okreœlonej ich iloœci. Gdy dostaje ich za ma³o, zaczyna chorowaÌ, a nadmiar po prostu wydala".
W artykule "Ofiary witamin" (nr 16/1999, ss. 79-80) cytuje siĂŞ czasopismo "Nature". Opisano tam badania wykonane na uniwersytecie w Leicester. WykazaÂły one - czytamy - Âże podawanie 0,5 g witaminy C dziennie moÂże mieĂŚ skutki odwrotne od zamierzonych. Zbyt duÂża dawka tej substancji wpÂływa na powstawanie wolnych rodnikĂłw, a nie na ich neutralizacjĂŞ. "Rola antyutleniaczy w zapobieganiu nowotworom jest jednÂą z wiĂŞkszych legend XX wieku. Jedynie na podstawie teoretycznych rozwaÂżaĂą wyciÂągniĂŞto wnioski, Âże zwiÂązanie wolnych rodnikĂłw w substancje nieaktywne wystarczy, aby ochroniĂŚ czÂłowieka przed tymi chorobami" - dowodziÂł dr JĂłzef Meszaros z ZakÂładu Farmakologii Akademii Medycznej w Warszawie. Cytowane czasopismo "New Scientist" ostrzega: "Coraz wiĂŞcej badaĂą dowodzi, Âże megadawki witamin mogÂą powaÂżnie szkodziĂŚ zdrowiu. Nikt tylko nie wie, gdzie naleÂży postawiĂŚ granice bezpieczeĂąstwa".
Artyku³ "Nabici w witaminy" (nr 33/2002, ss. 77-78, podtytu³ "Witaminy z³udzeù") informuje, ¿e ponad 650 mln z³ p³acimy w aptekach za "iluzjê zdrowia". "Gwarancja zdrowia w pigu³ce to fikcja i strata pieniêdzy". W czêœci zatytu³owanej "Podstêpny zabójca, czyli megwitamina C" czytamy: 'Moda na witaminy w pigu³kach pojawi³a siê przed kilkunastu laty, gdy wysuniêto hipotezê, ¿e witaminy antyoksydacyjne (C, E, beta-karoten) chroni¹ przed tzw. wolnymi rodnikami. Wzorem do naœladowania by³ prof. Linus Pauling, laureat Nagrody Nobla, nazwany "papie¿em witamin". Uczony zaleca³ je na raka. Niestety, dotychczas nie w pe³ni potwierdzono tê tezê". Dr Lucjan Szponar, dyrektor Insttutu ¯ywnoœci i ¯ywienia, informuje: "Radykalnie zmieni³y siê pogl¹dy w kwestii zapobiegania chorobom uk³adu kr¹¿enia. Ogromny entuzjazm, jaki towarzyszy³ za¿ywaniu witamin, przekszta³ci³ siê w skrajny pesymizm".

Nie podejmujê polemiki z konglomeratem b³êdnych, niepe³nych, nie sprawdzonych i pokrêtnych twierdzeù spreparowanych przez kilku dziennikarzy, którzy dla uwiarygodnienia swoich s³ów pos³u¿yli siê wybranymi fragmentami wypowiedzi kilku profesorów.

Dziennikarze ci postawili siê w pozycji oceniaj¹cych i zaprzeczaj¹cych osi¹gniêciom tysiêcy znakomitych badaczy, z laureatami Nagrody Nobla na czele, którzy stworzyli aktualne, naukowe podstawy wiedzy o witaminach. Najbardziej atakowane s¹ witaminy antyoksydacyjne, masowo kupowane i stosowane (ich dobroczynne skutki odczu³y miliony ludzi). Do³¹czam tu moje skromne osobiste doœwiadczenie - leczenie pocz¹tków zaÌmy (vide Piœmiennictwo, poz. 9).
Gdzie tkwiÂą korzenie tych atakĂłw? Kto i dlaczego jest inicjatorem i sponsorem akcji deprecjonowania leczniczych walorĂłw witamin?

Witaminy to biznes

W 1962 r. ÂŚwiatowa Organizacja Zdrowia (WHO - World Health Organization) utworzyÂła KomisjĂŞ Kodeksu ÂŻywieniowego NarodĂłw Zjednoczonych (United Nations Codex Alimentarius Commision), ktĂłrej zadaniem byÂło m.in. ustalenie norm w zakresie maksymalnych dawek witamin i biopierwiastkĂłw.

W marcu 2002 r. ustawodawcza grupa 626 przedstawicieli z 15 krajĂłw Unii Europejskiej zakoĂączyÂła pracĂŞ nad „DyrektywÂą o Suplementach ÂŻywieniowych”. Zmienia ona klasyfikacjĂŞ witamin ze skÂładnikĂłw poÂżywienia na preparaty lecznicze.

Witaminy majÂą byĂŚ wytwarzane przez dominujÂące wytwĂłrnie farmaceutyczne i sprzedawane tylko na receptĂŞ lekarza. Wprowadzenie tych zmian ma nastÂąpiĂŚ po wprowadzeniu trzyletniego okresu przejÂściowego, czyli poczynajÂąc od 2005 r. Komisja uzasadnia swojÂą dyrektywĂŞ nastĂŞpujÂąco: "W celu osiÂągniĂŞcia wysokiego stopnia ochrony nabywcĂłw i uÂłatwienia im wyboru, produkty wprowadzane do sprzedaÂży muszÂą byĂŚ bezpieczne i muszÂą mieĂŚ odpowiednie etykiety".

PrzyczynÂą atakĂłw na witaminy (i na wszystko co jest naturalne) nie jest troska o bezpieczeĂąstwo nabywcĂłw, lecz narastajÂący niepokĂłj o wÂłasne dochody wielkich miĂŞdzynarodowych koncernĂłw farmaceutycznych, wytwarzajÂących drogie leki syntetyczne, podlegajÂące patentowaniu na 20 lat i zapewniajÂące ogromne zyski.

Witaminy i mikroelementy, tak¿e zio³a i ich przetwory, s¹ pochodzenia naturalnego, dlatego nie mog¹ byÌ patentowane, Wytwarzaj¹ je masowo w ró¿nych postaciach farmaceutycznych ma³e i œrednie laboratoria po relatywnie niskich cenach. Na przyk³ad witamina C jest produkowana przez ponad 75 wytwórni i ma oko³o 60 nazw producenckich.

Rozwój medycyny naturalnej sprawi³, ¿e w krajach zachodnich znaczna czêœÌ ludnoœci korzysta z porad lekarzy naturalistów i nabywa leki naturalne, zw³aszcza witaminy i biopierwiastki, z przekonaniem o ich skutecznoœci, wysokim bezpieczeùstwie i mo¿liwoœci stosowania przez d³ugi okres czasu jako profilaktyczne.

O wiarygodnoœci tych informacji œwiadcz¹ roczne dane statystyczne og³oszone przez American Assotiation of Poison Control Center. Podaj¹ one, ¿e niepo¿¹dane, uboczne dzia³ania witamin antyoksydacyjnych A, C i E nie spowodowa³y ani jednego przypadku œmiertelnego, natomiast preparaty syntetyczne by³y przyczyn¹ 106.000 zgonów, zaœ b³êdy lekarzy w szpitalach spowodowa³y 7.000 zgonów. Dane te odnosz¹ siê tylko do USA (niespe³na 300 mln ludnoœci). Gdy uwzglêdni siê iloœÌ zgonów w pozosta³ych krajach Zachodu, to liczbê tê nale¿y co najmniej podwoiÌ. Oto wprost przera¿aj¹ce ¿niwo œmierci tam, gdzie inicjuje siê ataki na lecznictwo i preparaty naturalne! Pozostaje tylko powiedzieÌ: Medice, cura te ipsum!
http://www.panacea.pl/print.php?what=article&id=85

[Barbarax]

NieÂżywi lekarze nie kÂłamiÂą

ArtykuÂł dr Joel Wolles nominowanego w 1991 roku do Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny....

    Tym wszystkim, ktĂłrzy urodzili siĂŞ lub mieszkali przez dÂłuÂższy czas na farmie muszĂŞ powiedzieĂŚ, Âże jesteÂście ludÂźmi mojego pokroju. Ja wÂłaÂśnie urodziÂłem siĂŞ i wychowaÂłem na farmie. Moi rodzice prowadzili hodowlĂŞ bydÂła rzeÂźnego. Jak wiecie zapewne, by mĂłc zarobiĂŚ na hodowli, naleÂży produkowaĂŚ wÂłasnÂą ÂżywnoœÌ. W zwiÂązku z tym uprawiali kukurydzĂŞ i sojĂŞ. Raz w tygodniu przyjeÂżdÂżaÂł do nas na farmĂŞ specjalny samochĂłd z urzÂądzeniem, ktĂłre rozdrabniaÂło siano, kukurydzĂŞ i fasolkĂŞ. Do tego dodawaliÂśmy odpowiedniÂą dawkĂŞ witamin i minera³ów i dopiero takÂą mieszankÂą przez okres 6 miesiĂŞcy karmiliÂśmy nasze bydÂło, a nastĂŞpnie sprzedawaliÂśmy je do rzeÂźni. CiÂągle zastanawiaÂło mnie wtedy, dlaczego bydÂło, ktĂłre karmione jest wy³¹cznie naturalnÂą paszÂą, dostaje suplementy witaminy i mineraÂły, a ludzie nie. Kiedy zapytaÂłem o to mojego ojca otrzymaÂłem wielce naukowÂą odpowiedÂź: - Nie gadaj tyle, tylko bierz siĂŞ do roboty. Pytanie to jednak nie dawaÂło mi spokoju. Po ukoĂączeniu szkoÂły Âśredniej poszedÂłem na uniwersytet i skoĂączyÂłem specjalizacjĂŞ Âżywienia zwierzÂąt.
Na weterynarii, znalazÂłem wreszcie odpowiedÂź na moje pytanie.

    - To proste. Rolnicy nie majÂą dodatkowych specjalnych ubezpieczeĂą medycznych dla zwierzÂąt i nie staĂŚ ich na kosztowne leczenie i operacje. StosujÂą wiĂŞc niezwykle tani, prosty i skuteczny zabieg. Mianowicie podajÂą zwierzĂŞtom odpowiednie suplementy. DowiedziaÂłem siĂŞ, Âże podajÂąc witaminy i mineraÂły zapobiegamy ewentualnym chorobom hodowlanych.

    Po skoĂączeniu weterynarii pracowaÂłem w Afryce przy leczeniu ró¿nych zwierzÂąt, rĂłwnieÂż tych wielkich, jak sÂłonie, Âżyrafy i nosoroÂżce. Po dwĂłch latach takiej pracy, otrzymaÂłem telegram z St.Luise z zapytaniem, czy nie chciaÂłbym pracowaĂŚ jako weterynarza w tamtejszym ZOO. OtrzymaÂło ono bowiem 4,5 miliona dolarĂłw, od rzÂądu na przeprowadzenie specjalnych badaĂą na zwierzĂŞtach, ktĂłre zdechÂły w sposĂłb naturalny. ChodziÂło o to, aby odkryĂŚ przyczynĂŞ ich Âśmierci.

    Przyj¹³em tĂŞ posadĂŞ i zacz¹³em pracowaĂŚ w ró¿nych ogrodach zoologicznych w USA. W swoich badaniach miaÂłem zwracaĂŚ szczegĂłlnÂą uwagĂŞ na zwierzĂŞta, ktĂłre byÂły wyczulone na zmiany zachodzÂące w Âśrodowisku naturalnym. W latach 50 dopiero zaczĂŞliÂśmy siĂŞ uczyĂŚ o wpÂływie zanieczyszczonego Âśrodowiska na organizmy Âżywe.
    W ciÂągu 12 lat przeprowadziÂłem 17,5 tysiÂąca sekcji zwierzÂąt 450 ró¿nych gatunkĂłw, a takÂże uczestniczyÂłem w sekcjach ponad 3 tysiĂŞcy ludzi ÂżyjÂących wczeÂśniej w okolicach interesujÂących mnie ogrodĂłw zoologicznych. DziĂŞki tym badaniom dokonaÂłem odkrycia, Âże wszystkie zwierzĂŞta i wszyscy ludzie, ktĂłrzy umarli w naturalny sposĂłb, umarli z braku podstawowych skÂładnikĂłw odÂżywczych, jakimi sÂą witaminy i mineraÂły. Pomimo Âże napisaÂłem na ten temat wiele rozpraw naukowych oraz ksi¹¿kĂŞ, oraz referowaÂłem ten temat na wielu spotkaniach, nie mogÂłem wzbudziĂŚ naleÂżnego zainteresowania i wÂłaÂściwych w tym wzglĂŞdzie reakcji. W latach 50 nikt nie ekscytowaÂł siĂŞ sprawami Âżywienia. ZrozumiaÂłem wtedy, Âże powinienem zostaĂŚ lekarzem, aby wiedzĂŞ uzyskanÂą przy leczeniu zwierzÂąt mĂłc wykorzystaĂŚ do wÂłaÂściwego leczenia ludzi. UkoĂączyÂłem wiĂŞc studia medyczne i przystÂąpiÂłem do pracy jako lekarz. PracowaÂłem w tym zawodzie przez 12 lat. Dzisiaj chcĂŞ paĂąstwu opowiedzieĂŚ, w jaki sposĂłb zastosowaÂłem prawidÂłowe Âżywienie do leczenia pacjentĂłw, a przede wszystkim do zapobiegania chorobom. JeÂśli z tego co przeczytacie, weÂźmiecie choĂŚby tylko w 10%, to zaoszczĂŞdzi Wam to mnĂłstwa problemĂłw, bĂłlu i pieniĂŞdzy, co wi¹¿e siĂŞ z chorobami i ich leczeniem. BĂŞdziecie mogli korzystaĂŚ z Âżyciowego potencjaÂłu przez dÂługie lata, cieszÂąc siĂŞ dobrym zdrowiem i kondycjÂą.

    Genetyczny potencjaÂł Âżycia czÂłowieka wynosi bowiem od 120 do 140 lat. Obecnie Âżyje piĂŞĂŚ grup ludzi, gdzie Âśrednia Âżycia wynosi 120-140 lat. JednÂą z takich grup sÂą narody Tybetu i Zachodnich Chin. Inni ÂżyjÂą w Pakistanie, Gruzji i AzerbejdÂżanie. W 1973 r. Nationale Geografic poÂświĂŞciÂł caÂły numer pisma dÂługowiecznym. Jest ich okoÂło 35, w tym dwunastu z AzerbejdÂżanu. Mieszka tam m.in. kobieta, ktĂłra ma 136 lat. Na zdjĂŞciu siedzi ona z wielkim kubaĂąskim cygarem i szklankÂą wĂłdki, a wokó³ niej taĂączÂą dzieci, ktĂłre majÂą 110-120 lat. Ta kobieta nie leÂży w przytuÂłku dla starcĂłw, nie musi pÂłaciĂŚ za opiekĂŞ nad niÂą, jest peÂłna energii i radoÂści. Inne ze zdjĂŞĂŚ pokazaÂło ArmeĂączyka zbierajÂącego tytoĂą na polu. MiaÂł on wtedy 167 lat i byÂł wtedy najstarszym czÂłowiekiem na Âświecie. W poÂłudniowym Peru, nad jeziorem Titicaca, Âżyje plemiĂŞ indiaĂąskie o takiej samej nazwie. ÂŚrednia dÂługoœÌ Âżycia wynosi u nich 120-140 lat.
    W maju 1995 roku najstarszÂą osobÂą w USA byÂła Margaret Smyth, ktĂłra umarÂła w wieku 115 lat. OkazaÂło siĂŞ, Âże przyczynÂą jej Âśmierci byÂło niewÂłaÂściwe odÂżywianie siĂŞ, czyli brak odpowiednich skÂładnikĂłw w dostarczanym organizmowi pokarmie, a szczegĂłlnie wapnia. DoprowadziÂło to do osÂłabienia koÂści i w rezultacie zÂłamania nogi. Poza tym pod¹¿yÂły inne choroby. CĂłrka zmarÂłej powiedziaÂła, Âże matka przed ÂśmierciÂą miaÂła chorobĂŞ Âłaknienia, podobnie jak kobiety w ci¹¿y, tzw. zachcianki. WĂłdz ludĂłw Nigerii miaÂł 126 lat. Jedna z jego licznych Âżon opowiadaÂła, Âże w tym wieku miaÂł wszystkie swoje wÂłasne zĂŞby. MoÂżna przypuszczaĂŚ, Âże inne narzÂądy teÂż miaÂł na swoim miejscu i teÂż sprawne. Inny czÂłowiek w Syrii umarÂł w wieku 136 lat. On teÂż znalazÂł siĂŞ w KsiĂŞdze RekordĂłw Guinnessa. Ale nie z powodu dÂługowiecznoÂści, lecz dlatego. Âże oÂżeniÂł siĂŞ ponownie w wieku stu piĂŞciu lat i potem spÂłodziÂł jeszcze dziewiĂŞcioro dzieci.

    W listopadzie 1993 roku wyszÂła na powierzchniĂŞ grupa ludzi, ktĂłra spĂŞdziÂła dwa lata pod ziemiÂą w odpowiednio przygotowanych warunkach sanitarnych oraz w zakresie tlenu, oÂświetlenia i poÂżywienia. Trzy ma³¿eĂąstwa biorÂące udziaÂł w eksperymencie zostaÂły nastĂŞpnie poddane wszelkim moÂżliwym badaniom na uniwersytecie w Kalifornii ktĂłre wykazaÂły, Âże gdyby nadal odÂżywiali siĂŞ w ten sposĂłb i przebywali w tak zdrowym Âśrodowisku, mogliby doÂżyĂŚ 160 lat. Obecnie Âśrednia dÂługoœÌ Âżycia AmerykanĂłw wynosi 75,5 roku, w tym lekarzy tylko 57 lat. Z tego moÂżna wyciÂągn¹Ì prosty wniosek, Âże jeÂśli ktoÂś chce ÂżyĂŚ przeciĂŞtnie 20 lat dÂłuÂżej, niech podaruje sobie studia medyczne i zawĂłd lekarza.

    JeÂżeli chcecie doÂżyĂŚ 120-140 lat, sÂą tylko dwie podstawowe rzeczy, ktĂłre musicie zrobiĂŚ:
    - Po pierwsze chroniĂŚ siĂŞ przed wypadkiem, nadmiernym piciem i paleniem, przed rosyjskÂą ruletkÂą oraz przed lekarzami. Tak, do tej wielkiej grupy niebezpiecznych rzeczy zaliczam rĂłwnieÂż wizyty u lekarzy.

    To bardzo mocne oÂświadczenie pragnĂŞ podeprzeĂŚ raportem grupy ludzi ze stycznia z 1993 roku, w ktĂłrym ogÂłoszono wyniki specjalnych badaĂą prowadzonych przez trzy lata w szpitalach amerykaĂąskich nad przyczynami zgonĂłw pacjentĂłw. PozwolĂŞ sobie zacytowaĂŚ fragment tego raportu: "...300 tysiĂŞcy ludzi byÂło rocznie mordowanych w szpitalach amerykaĂąskich, z powodu Âźle wykonywanej pracy lekarzy...". Raport nie twierdzi, Âże zgony byÂły przypadkowe, Âże ktoÂś siĂŞ gdzieÂś przewrĂłciÂł, udusiÂł itp. Nie twierdzi, Âże byÂły one wynikiem zaniedbania bezpieczeĂąstwa. Podaje jednoznacznie: " ByÂło mordowanych ". JeÂśli oni uÂżywajÂą sÂłowa mordowani, to rozumiejÂą to dosÂłownie. W tym sÂą np. te przypadki, kiedy lekarz pomyliÂł przecinki, umieÂściÂł niewÂłaÂściwÂą dawkĂŞ lekarstwa lub w ogĂłle podaÂł zÂłe lekarstwo, postawiÂł z³¹ diagnozĂŞ itd. Raport oÂświadcza jednoznacznie - 300 tysiĂŞcy ludzi zostaÂło zamordowanych. JeÂśli porĂłwnamy to z liczbÂą tych, ktĂłrzy zginĂŞli w czasie wojny wietnamskiej, gdzie strzelano, bombardowano, uÂżywano napalmu, liczba bĂŞdzie przeraÂżaĂŚ jeszcze bardziej. W ciÂągu 10 lat wojny w Wietnamie zginĂŞÂło 56 tysiĂŞcy ludzi, czyli rocznie ginĂŞÂło przeciĂŞtnie 5600. I wtedy tysiÂące ludzi demonstrowaÂło przeciwko wojnie. DziÂś 300 tysiĂŞcy jest mordowanych, jak orzeka raport i przyjmujemy to jako normalne. Nikt nie protestuje przeciwko temu. Nikt nie urzÂądza demonstracji. Nikt nie wznosi haseÂł, nie taszczy transparentĂłw z napisami: - BoÂże chroĂą nas przed lekarzami i wspó³czesnÂą medycynÂą.

    - DrugÂą sprawÂą jest robienie rzeczy pozytywnych. Zaliczam do nich przede wszystkim dostarczanie organizmowi odpowiednich suplementĂłw, witamin i minera³ów.
    Nasz organizm potrzebuje dziennie 90 skÂładnikĂłw odÂżywczych, ktĂłre powinien pobieraĂŚ z codziennego poÂżywienia. W tym powinno siĂŞ znajdowaĂŚ: 60 minera³ów, 16 witamin, 12 podstawowych aminokwasĂłw i 3 podstawowe tÂłuszcze. DÂłuÂższy niedobĂłr ktĂłregoÂś z tych skÂładnikĂłw moÂże prowadziĂŚ do ró¿nego typu chorĂłb. Nie wszystkie z nich, poÂżywienie dostarcza organizmowi w optymalnych iloÂściach.

    W trakcie studiĂłw i póŸniej, w trakcie wielu badaĂą, pytaÂłem ludzi, czy zaÂżywajÂą jakieÂś witaminy. Wielu zapytanych odpowiadaÂło, Âże tylko witaminĂŞ C. Innych najczĂŞÂściej nie znali. SprawÂą prawidÂłowego odÂżywiania nie interesujÂą siĂŞ lekarze, zajĂŞci leczeniem chorĂłb wywoÂłanych czĂŞsto niedoborem witamin i minera³ów. Na co dzieĂą, zajmujÂą siĂŞ tym reklamy w Âśrodkach masowego przekazu, ktĂłre karmiÂą nas najczĂŞÂściej zwykÂłym Âśmieciem lub wrĂŞcz truciznami.

    6 kwietnia 1992 roku w miesiĂŞczniku Time ukazaÂł siĂŞ artykuÂł zatytuÂłowany "PotĂŞga witamin". Przedstawione zostaÂły w nim najnowsze badania naukowe, ktĂłre wykazujÂą potĂŞÂżny wpÂływ witamin, jeÂśli chodzi o zapobieganie chorobom serca, nowotworom oraz szybkiemu starzeniu siĂŞ. Jest tam aÂż szeœÌ stron poÂświĂŞconych temu tematowi, i wÂśrĂłd nich, tylko jedna negatywna wypowiedz lekarza, ktĂłrego autor tekstu zapytaÂł, co sÂądzi o wypeÂłnianiu naszej diety witaminami i mineraÂłami. Odpowiedz brzmiaÂła: "...branie dodatkowo witamin i minera³ów nie robi nic dobrego dla Twojego organizmu...". Wszystkie potrzebne skÂładniki moÂżemy pozyskaĂŚ z normalnego poÂżywienia. JeÂśli bĂŞdziemy je przyjmowaĂŚ dodatkowo, bĂŞdziemy mieli tylko droÂższy mocz. Ludzie z Missouri powiedzieliby po prostu: "Nie ma potrzeby sikaĂŚ dolarami". Czy ta wypowiedÂź jest prawdziwa? MuszĂŞ wam powiedzieĂŚ, Âże po tych moich 17,5 tysiÂącach sekcji na zwÂłokach zwierzÂąt i ludzi, osobiÂście jestem gotĂłw kaÂżdego dnia wysikiwaĂŚ pó³, czy dolara dziennie, gdyÂż jest to i tak najtaĂąsze ubezpieczenie, jakie moÂżna sobie wyobraziĂŚ.

    JeÂśli nie zainwestujesz w swoje zdrowie i zdrowie naszych bliskich, bĂŞdziecie musieli wydaĂŚ duÂże pieniÂądze na leczenie siebie i swojej rodziny u lekarzy takich, jak cytowany powyÂżej.

    BĂŞdziecie spÂłacaĂŚ domy, mercedesy, wakacje swoich lekarzy i firm ubezpieczeniowych. Bierzcie przy tym pod uwagĂŞ, Âże z tych pieniĂŞdzy ani jeden cent nie pĂłjdzie na badania, lecz wszystkie do prywatnych kieszeni. Owszem, wÂładzĂŞ kaÂżdego kraju wydajÂą du¿¹ iloœÌ pieniÂądze na badania medyczne, ale idÂą one z budÂżetu, ktĂłry zasilany jest przecieÂż naszymi podatkami. RzÂąd amerykaĂąski wydaje obecnie okoÂło 1,3 biliona dolarĂłw rocznie na badania zdrowotne. Przy okazji chcemy Was uÂświadomiĂŚ, Âże gdybyÂście tych samych ubezpieczeĂą i systemu medycznego uÂżywali dla zwierzÂąt, to jeden hamburger kosztowaÂłby 250 dolarĂłw. Gdyby natomiast odwrĂłciĂŚ tĂŞ sprawĂŞ, to wtedy miesiĂŞczne ubezpieczenie na piĂŞcioosobowÂą rodziny kosztowaÂłoby tylko 10 dolarĂłw. Poprzez system ubezpieczeĂą medycznych, bardzo duÂżo agentĂłw ubezpieczeniowych i lekarzy uczyniliÂśmy bardzo bogatymi ludÂźmi. To jest dÂług, ktĂłry oni powinni kiedyÂś nam spÂłaciĂŚ. MoÂże powinni zrobiĂŚ to, co producenci samochodĂłw robiÂą w stosunku do wÂłaÂścicieli samochodĂłw i samych aut. ZdarzaÂło siĂŞ kilkakrotnie, Âże firmy samochodowe ÂściÂągaÂły z caÂłego kraju sprzedanÂą partiĂŞ aut, gdyÂż odkryto w nich powaÂżnÂą usterkĂŞ. Tak byÂło np. z Fordem, ktĂłry kilka lat temu umoÂżliwiÂł peÂłnÂą przebudowĂŞ, naprawĂŞ lub zwrot samochodu Pinto, bowiem wypuszczono je z istotnÂą wadÂą. Tu zabija siĂŞ 300 tysiĂŞcy ludzi rocznie i nie sÂłyszymy nawet sÂłowa - Przepraszam.

    Wielu lekarzy powinno wezwaĂŚ swoich pacjentĂłw i naprawiĂŚ to, co zepsuli. W zasadzie powinni wezwaĂŚ tych, ktĂłrych leczyli z wrzodĂłw Âżo³¹dka. Prawdopodobnie wszyscy albo prawie wszyscy ludzie, w tym rĂłwnieÂż lekarze, twierdzÂą. Âże g³ównym powodem chorĂłb wrzodowych jest stres. Weterynarze juÂż 50 lat temu wiedzieli, Âże wrzody sÂą wywoÂłane bakteriÂą znanÂą dobrze specjalistom. RolnikĂłw nie staĂŚ na kosztowne leczenie zwierzÂąt hodowlanych, kosztowne operacje i dlatego swoje bydÂło i trzodĂŞ leczÂą i chroniÂą zupeÂłnie inaczej, a przy tym znacznie taniej i skuteczniej. Weterynarze juÂż dawno wiedzieli, Âże wrzody Âżo³¹dka sÂą leczone szczÂątkowymi iloÂściami minera³ów, z dodatkiem odpowiedniego antybiotyku. Takie lekarstwo leczy wrzody natychmiast. Leczenie wrzodĂłw Âżo³¹dka Âświni kosztuje dziĂŞki temu 5 dolarĂłw, a nie setki czy tysiÂące, jak u ludzi. W 1974 roku AmerykaĂąski Instytut Zdrowia podaÂł oficjalnie, Âże wrzody Âżo³¹dka nie sÂą wywoÂływane stresem, lecz bakteriÂą, dokÂładnie tÂą samÂą, ktĂłra juÂż dawno byÂła leczona u zwierzÂąt. Podano rĂłwnieÂż, Âże mogÂą byĂŚ leczone przy pomocy takiego samego lekarstwa. MoÂżna siĂŞ wiĂŞc wyleczyĂŚ za 5 dolarĂłw, albo pĂłjœÌ na bardzo drogÂą operacjĂŞ.

    JednÂą z chorĂłb powodujÂących du¿¹ liczbĂŞ zgonĂłw u ludzi jest obecnie rak. ÂŁÂącznie z rachunkiem za leczenie raka, lekarze powinni dawaĂŚ Wam kopiĂŞ artyku³ów na temat nowotworĂłw. We wrzeÂśniu 1993 r. Nationale Country Instititute prowadziÂł, wraz z Uniwersytetem w Harvardzie, badania nad problemem nowotworĂłw. DziĂŞki nim odnaleziono sposĂłb odÂżywiania siĂŞ, ktĂłry zapobiega tej chorobie. Obiektem badaĂą NCI i Uniwersytetu Harwardzkiego byÂły rejony Chin, w ktĂłrych odnotowano szczegĂłlnÂą zachorowalnoœÌ na nowotwory. Do badaĂą przystÂąpiÂło 29 tysiĂŞcy ludzi. Podawano im przez piĂŞĂŚ lat ró¿nego typu witaminy i mineraÂły, sprawdzajÂąc wpÂływ tych suplementĂłw na stan ich zdrowia. Pacjentom tym podawano dawki dwa razy wiĂŞksze, niÂż sÂą przewidziane dziennie dla czÂłowieka. W grupie ktĂłra zaÂżywaÂła witaminy E, C i beta karoten, aÂż 13% ludzi uciekÂło ze szponĂłw raka. JeÂśli chodzi o typ raka, ktĂłry powodowaÂł najwiĂŞkszÂą ÂśmiertelnoœÌ w tej prowincji, czyli rak Âżo³¹dka, poprawa byÂła jeszcze wiĂŞksza, bo aÂż 21 %. 21 % z tych ktĂłrzy mieli umrzeĂŚ - ÂżyÂło. SÂą to bardzo dobre wyniki, biorÂąc pod uwagĂŞ, Âże w tej dziedzinie za dobrÂą uwaÂża siĂŞ poprawĂŞ o pó³ procenta. UwaÂżam Âże kaÂżdy lekarz, powinien wysÂłaĂŚ do swojego pacjenta kopiĂŞ wynikĂłw tych badaĂą..

    Dwukrotny laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny Rohn Spohring twierdzi, Âże jeÂśli chcemy zapobiegaĂŚ powstawaniu raka oraz go leczyĂŚ, musimy przyjmowaĂŚ 10 000 mg witaminy C dziennie. Noblista ma dzisiaj 94 lata, cieszy siĂŞ dobrym zdrowiem i ÂświetnÂą kondycjÂą. Pracuje po 14 godzin dziennie na uczelni w San Francisco i na swojej farmie. Lekarze, ktĂłrzy wyÂśmiewali siĂŞ kiedyÂś z diagnozy noblisty, zmarli 35 lat temu. Komu bĂŞdziesz wierzyĂŚ? Tym, ktĂłrzy umarli? WybĂłr naleÂży do ciebie.
    Prawie co druga osoba w wieku powyÂżej 70 lat choruje dzisiaj na chorobĂŞ Alzheimera. Weterynarze i rolnicy juÂż od 50 lat dokÂładnie wiedzieli jak chroniĂŚ przed tÂą chorobÂą zwierzĂŞta. Wystarczy podaĂŚ im witaminĂŞ E, by przeciwdziaÂłaĂŚ chorobie. W sierpniu 1992 roku Uniwersytet w San Diego wydaÂł artykuÂł, w ktĂłrym napisaÂł miĂŞdzy innymi, Âże witamina E obniÂża zaniki pamiĂŞci.
Zadajmy sobie wobec tego pytanie: - Czy mamy leczyĂŚ siĂŞ u weterynarzy?

    Lekarze przyjmujÂący pacjentĂłw z kamieniami nerkowymi, w pierwszej kolejnoÂści zalecajÂą zaprzestanie spoÂżycia mleka i jego przetworĂłw. Czyli zmniejszajÂą dostarczanÂą organizmowi dawkĂŞ wapnia. Lekarze sÂądzÂą, Âże te kamienie nerkowe to odkÂładajÂące siĂŞ wapno pochodzÂące z jedzenia. Kiedy brakuje w poÂżywieniu wapnia i magnezu nasz organizm pobiera wĂłwczas te skÂładniki z koÂści, ktĂłre wtedy rzeszotujÂą siĂŞ, gdyÂż jest na niego duÂże zapotrzebowanie i odkÂłada go w nerkach. JuÂż tysiÂąc lat temu wiedziano, Âże aby zapobiec kamicy nerkowej u zwierzÂąt podaje im siĂŞ zwiĂŞkszonÂą iloœÌ wapnia i magnezu. Krowy i owce przy kamieniach nerkowych po prostu zdychajÂą. A my? My zwijamy siĂŞ z bĂłlu.

    JakieÂś 5 lat temu postanowiÂłem zbieraĂŚ wyniki sekcji zwÂłok lekarzy i prawnikĂłw. Przyjrzyjmy siĂŞ temu. PrzeciĂŞtna dÂługoœÌ Âżycia lekarzy jest 57 lat, podczas gdy przeciĂŞtnego Amerykanina wynosi 75,5 roku. WÂłaÂśnie ta grupa krĂłtko ÂżyjÂących ludzi uczy nas, co wolno, a czego nie wolno. JednoczeÂśnie obok nas ÂżyjÂą ludzie do 120-140 lat, a my ich nie zauwaÂżamy i nie pytamy o receptĂŞ na dÂługowiecznoœÌ. Kto powinien byĂŚ dla ciebie autorytetem ? KrĂłtko ÂżyjÂący lekarz, czy 140-latek cieszÂący siĂŞ dobrym zdrowiem i kondycjÂą?

    Wiele chorĂłb i zaburzeĂą w pracy organizmu spowodowanych jest niedoborem miedzi. Np. siwienie wÂłosĂłw, powstawanie zmarszczek, .obwisÂła skĂłra, rozszerzenie ÂżyÂł, ktĂłre prowadzi czĂŞsto do zgonu. W wielu przypadkach moÂżna rozwiÂązaĂŚ czasowo te problemy idÂąc na operacjĂŞ plastycznÂą, ale czy nie jest o wiele taniej i bezpieczniej zaÂżywaĂŚ suplementy zawierajÂące miedÂź.

    Warto jest zadbaĂŚ o swoje serce, ktĂłrego wymiana kosztuje 750 tysiĂŞcy dolarĂłw. JeÂśli go nie zabezpieczysz, bo nie chcesz mieĂŚ drogiego moczu, moÂże czekaĂŚ ciĂŞ przygoda za cenĂŞ Âżycia.

    Rolnicy dobrze znajÂą chorobĂŞ Âłaknienia. Objawia siĂŞ ona bowiem u zwierzÂąt bardzo czĂŞsto. Np. krowy oddajÂąc mleko pozbawiajÂą siĂŞ duÂżych iloÂści wapnia i magnezu, i li¿¹ wtedy ziemiĂŞ, kamienie, mury obory wybielone wapnem. Dobry rolnik wie, Âże naleÂży podaĂŚ im wtedy dodatkowo mineraÂły, bo jeÂśli tego nie uczyni to musi liczyĂŚ siĂŞ z budowÂą nowej obory. U ludzi widzimy tĂŞ chorobĂŞ rĂłwnie czĂŞsto. Choroba Âłaknienia czegoÂś z powodu niedoboru pewnych substancji w organizmie widoczna jest szczegĂłlnie u kobiet w ci¹¿y. PotrafiÂą one np. zbudziĂŚ siĂŞ w Âśrodku nocy i ku zdziwieniu mĂŞÂża wysÂłaĂŚ go do nocnego sklepu po lody Âśmietankowe. Brakuje im wtedy skÂładnikĂłw mineralnych, pobieranych z ich organizmu, przez organizm dziecka. Niejednokrotnie moÂżna zaobserwowaĂŚ dziecko zjadajÂące ziemiĂŞ lub tynk ze Âścian. Nie jest ono psychicznie chore, lecz po prostu odczuwa niedobĂłr minera³ów.
    JeÂśli zobaczycie u siebie tzw. kwitnienie paznokci lub plamy na skĂłrze to otrzymaliÂście sygnaÂł, Âże wasz organizm potrzebuje selenu. Nie czekajcie na atak serca, ale zaaplikujcie sobie jego dodatkowÂą dawkĂŞ. Po 3-4 miesiÂącach plamy zniknÂą i oddalicie od siebie groÂźbĂŞ ataku serca.

    PrzyczynÂą zwiĂŞkszonego poziomu cukru we krwi jest niedobĂłr wanadu i chromu. Kiedy te braki pog³êbiajÂą siĂŞ, stajemy w obliczu zachorowania na cukrzycĂŞ.
    OznakÂą braku cynku jest Âłysienie. Pog³êbianie siĂŞ tych brakĂłw prowadzi do utraty sÂłuchu. Pierwszymi oznakami braku cynku jest utrata poczucia zapachu i smaku.
    Aby dostarczyĂŚ organizmowi potrzebnych skÂładnikĂłw musielibyÂśmy spoÂżywaĂŚ ÂżywnoœÌ z odpowiednio czystych ekologicznie plantacji i zjadaĂŚ je w wielkich iloÂściach. Codziennie musielibyÂśmy spoÂżywaĂŚ kilka kilogramĂłw mieszanki skÂładajÂącej siĂŞ z 15-20 ró¿nych roÂślin, owocĂłw, produktĂłw zboÂżowych i biaÂłka. W praktyce jest to wrĂŞcz niemoÂżliwe. NiektĂłrzy myÂślÂą, Âże jeÂśli zjedli paczkĂŞ chipsĂłw ziemniaczanych, lub torebkĂŞ popcornu, to zjedli warzywa. Teoretycznie jest moÂżliwe, aby wszystkie potrzebne nam dodatki, otrzymywaĂŚ z naszego codziennego pokarmu. W praktyce jest inaczej. JeÂśli twoje Âżycie ma dla ciebie takÂą wartoœÌ jak moje dla mnie, to powinieneÂś siĂŞ upewniĂŚ, czy pobierasz z poÂżywienia to wszystko, co jest potrzebne twojemu organizmowi, i czym prĂŞdzej uzupeÂłniĂŚ dietĂŞ suplementami: witaminami i mineraÂłami w tabletkach. Gwarantuje! Gwarantuje, Âże nie bĂŞdziecie Âżyli do 120 czy 140 lat pozostajÂąc ciÂągle w dobrej kondycji, jeÂśli nie bĂŞdziecie spoÂżywaĂŚ odpowiednich iloÂści i jakoÂści dodatkĂłw spoÂżywczych.

    Obecnie mamy tragiczna sytuacje jeÂśli chodzi o mineraÂły. Witaminy sÂą wytwarzane przez roÂśliny, mineraÂły - niestety, nie. Pobierane sÂą one przez roÂśliny z gleb i wĂłd. Bardzo czĂŞsto jednak ich tam nie ma, bowiem gleby sÂą wyjaÂłowione, zanieczyszczone oÂłowiem, innymi metalami ciĂŞÂżkimi i radioaktywnymi.
    W 1936 roku Senat AmerykaĂąski na II sesji 74 Kongresu wydaÂł dokument nr 264 stwierdzajÂący, Âże ziemia w USA jest bardzo uboga, wrĂŞcz pozbawiona minera³ów. Tak, niestety, dzieje siĂŞ na caÂłym Âświecie. Czy sytuacja od 1936 roku poprawiÂła siĂŞ? Raczej nie. WrĂŞcz przeciwnie. Podczas sztucznego nawoÂżenia dostarczamy glebie tylko trzy podstawowe skÂładniki: azot, fosfor i potas. SÂą to skÂładniki potrzebne do wzrostu roÂślin, co jest szczegĂłlnie waÂżne dla rolnikĂłw, gdyÂż Âżaden rolnik nie zarabia na zawartoÂści witamin w swoich plonach, lecz na ich iloÂści. Wystarczy 5-10 lat aby przy braku odpowiedniego nawoÂżenia caÂłkowicie wyjaÂłowiĂŚ glebĂŞ z wszystkich znajdujÂących siĂŞ tam skÂładnikĂłw. JeÂśli z gleby wyciÂąga siĂŞ 60 skÂładnikĂłw a dostarcza tylko trzy, to ten bilans jest caÂłkowicie zachwiany. MoÂżesz to porĂłwnaĂŚ z twoim kontem w banku. PomyÂśl, co stanie siĂŞ, jeÂśli bĂŞdziesz z niego wiĂŞcej wyciÂągaÂł niÂż wkÂładaÂł. Musimy zatem uzupeÂłniaĂŚ nasze poÂżywienie witaminami i mineraÂłami spoÂżywanymi w innej postaci. Dawniej ludzka dieta bazowaÂła tylko na pÂłodach ziemi, ktĂłrej nie nawoÂżono sztucznymi nawozami. RobiÂła to za nich natura. Ludzie Âżyli wÂśrĂłd wielkich rzek, nawadniali swe pola wodami spÂływajÂącymi z gĂłr. StaroÂżytni modlili siĂŞ nie tylko o deszcz, ale i o powĂłdÂź, gdyÂż dziĂŞki temu gleba byÂła wzbogacana mineraÂłami.
    W dalszej czĂŞÂści pragnĂŞ paĂąstwu uÂświadomiĂŚ jakie spustoszenie w organizmie powoduje niedobĂłr minera³ów. Brak wapnia moÂże spowodowaĂŚ, czy choĂŚby mieĂŚ wpÂływ na powstawanie aÂż 140 chorĂłb. JednÂą z nich jest reumatyzm. Reumatyzm jest na 10 miejscu wÂśrĂłd chorĂłb powodujÂących ÂśmierĂŚ w USA. W bardzo ciĂŞÂżkich przypadkach wymieniane sÂą pacjentom stawy. Zabieg ten kosztuje a Ameryce okoÂło 35 tysiĂŞcy dolarĂłw. Ludzie bojÂą siĂŞ Âśmierci, wiĂŞc gotowi sÂą pÂłaciĂŚ ogromne sumy za leczenie. A przecieÂż wystarczy dostarczyĂŚ organizmowi odpowiedniÂą dawkĂŞ Âłatwo przyswajalnego wapnia w tabletkach produkowanych przez firmĂŞ zajmujÂącÂą siĂŞ dodatkami Âżywieniowymi. U zwierzÂąt nie ma reumatyzmu. Dlaczego? Bo farmer nie ma 35 tysiĂŞcy dolarĂłw, aby zapÂłaciĂŚ za operacjĂŞ jednego kolana krowy: Za³ó¿my, Âże rolnik wzywa do chorego zwierzĂŞcia specjalistĂŞ, czy weterynarza. Ten po zbadaniu stwierdza reumatyzm i mĂłwi: - JeÂśli chcesz, to ja ci go zoperujĂŞ za 120-140 tysiĂŞcy dolarĂłw. W tym momencie farmer wyciÂąga broĂą i strzela do byka, czy krowy. Ale tak naprawdĂŞ to rolnik nie dopuÂści do reumatyzmu u swoich zwierzÂąt, dajÂąc im po prostu codziennie do paszy wapĂą. To go kosztuje parĂŞ groszy, ktĂłrych niestety czÂłowiek ÂżaÂłuje, aby kupiĂŚ wapĂą dla siebie. RĂłwnieÂż wszelkie bĂłle krĂŞgosÂłupa sÂą spowodowane w 90% brakiem wapnia w organizmie. Lekarze przepisujÂą wtedy Âśrodki przeciwbĂłlowe, ktĂłre oszukujÂą bĂłl, ale nie leczÂą przyczyny. WyobraÂź sobie takÂą sytuacjĂŞ, Âże dokrĂŞciÂłeÂś korek wlewu oleju w swoim samochodzie. W czasie jazdy caÂły olej zostaÂł wychlapany, a w aucie zapaliÂła siĂŞ czerwona lampka. PoniewaÂż ÂświateÂłko w pewnym sensie zaczyna ciĂŞ denerwowaĂŚ, wiĂŞc odcinasz kabelek doprowadzajÂący prÂąd tej lampki. Jak daleko w ten sposĂłb dojedziesz? Czy nie przypomina ci to sytuacji z tabletkami przeciwbĂłlowymi?

    InnÂą niebezpiecznÂą chorobÂą, majÂącÂą przyczynĂŞ w braku wapnia, jest wysokie ciÂśnienie. PierwszÂą rzeczÂą, ktĂłrÂą zaleci lekarz, jest wyeliminowanie z poÂżywienia soli. A co robiÂą farmerzy hodujÂący bydÂło i leÂśnicy w takich wypadkach? ZawieszajÂą bryÂły soli kamiennej przy paÂśnikach. Gdyby farmer tego nie zrobiÂł, to nie wypÂłaciÂłby siĂŞ weterynarzowi. Z badaĂą nad grupÂą 5 tysiĂŞcy nadciÂśnieniowcĂłw, ktĂłrym na okres 20 lat wyeliminowano z diety sĂłl wynika, Âże u 99,7% badanych nie miaÂło to wpÂływu na zmianĂŞ ciÂśnienia. CiÂągÂła obawa, czy przedawkujemy soli wywoÂłuje stres. ktĂłry znacznie bardziej podwyÂższa ciÂśnienie niÂż mogÂłaby to uczyniĂŚ wÂłaÂśnie sĂłl. Drugiej grupie, 5 tysiĂŞcy nadciÂśnieniowcĂłw, podawano przez okres 6 tygodni zwiĂŞkszonÂą dawkĂŞ wapnia i w tym okresie u 86% badanych ciÂśnienie spadÂło i uregulowaÂło siĂŞ. Czy komukolwiek z Was, lekarz przysÂłaÂł sprostowanie dotyczÂące zalecenia w sprawie diety? Czy naprawiÂł swĂłj b³¹d? Czy zaleciÂł zaÂżywanie soli?

    NastĂŞpnÂą chorobÂą, wynikajÂącÂą z braku wapnia jest insania. Objawia siĂŞ ona tym, Âże czÂłowiek wstaje bardziej zmĂŞczony, niÂż gdy kÂładÂł siĂŞ spaĂŚ. Lekarze tradycyjnie przepisujÂą wtedy piguÂłki nasenne, aby zapewniĂŚ mocny, g³êboki sen. OkoÂło 10 tysiĂŞcy ludzi umiera rocznie na skutek przedawkowania ÂśrodkĂłw nasennych. TakÂże nocne skurcze miĂŞÂśni, to skutek niedoboru wapnia, problemy kobiet w czasie miesiÂączki, bĂłle w dolnej czĂŞÂści krĂŞgosÂłupa, na ktĂłre uskarÂża siĂŞ 80% AmerykanĂłw. JeÂśli przeanalizujemy choĂŚby te wyÂżej wymienione choroby, to widzimy, Âże do ich leczenia potrzebujemy okoÂło 15 specjalistĂłw. Ludzie wydajÂą rocznie od 25 do 250 tysiĂŞcy dolarĂłw na leczenie, zabiegi i operacje, gdy w wiĂŞkszoÂści przypadkĂłw moÂżna by byÂło to zastÂąpiĂŚ stosujÂąc odpowiedniÂą dietĂŞ bogatÂą w witaminy i mineraÂły.

    Cukrzyca jest w USA chorobÂą nr 3 jeÂśli chodzi o przyczynĂŞ zgonĂłw. WywoÂłuje ona jeszcze wiele innych schorzeĂą i niedomagaĂą, jak Âślepota, czy problemy wÂątrobowe, ³¹cznie z koniecznoÂściÂą transplantacji caÂłego organu. Cukrzycy znacznie krĂłcej ÂżyjÂą. W 1957 roku dowiedziono, Âże chrom i wanad, wystĂŞpujÂące jako mineraÂły Âśladowe, zapobiegajÂą i leczÂą cukrzycĂŞ. W czerwcu 1959 roku miesiĂŞcznik Nationale Help przedstawiÂł Âświatu te dwa wyÂżej wymienione mineraÂły. WedÂług szczegó³owych badaĂą Uniwersytetu Medycznego w Vancouver wynika, Âże w duÂżym stopniu mogÂą one zastÂąpiĂŚ insulinĂŞ. OczywiÂście cukrzycy, nie mogÂą caÂłkowicie porzuciĂŚ insuliny. Trwa to stopniowo od 4 do 6 miesiĂŞcy. Pozytywne skutki oddziaÂływania tych minera³ów odnotowano u tysiĂŞcy ludzi chorych na cukrzycĂŞ.

    ZwróÌcie uwagĂŞ na fakt, Âże kiedy zapytacie firmĂŞ produkujÂącÂą karmĂŞ dla zwierzÂąt, jakie sÂą w tym jedzeniu suplementy, to okaÂże siĂŞ, Âże jest tam ponad 40 skÂładnikĂłw odÂżywczych, witamin i minera³ów. W jedzeniu przygotowywanym dla szczurĂłw jest 28 takich skÂładnikĂłw. ZakÂładam siĂŞ z kaÂżdym z Was, Âże nie znajdziecie dziÂś formuÂły, jeÂśli chodzi o zestawy spoÂżywcze dla dzieci, ktĂłra zawieraÂłaby wiĂŞcej niÂż 11 waÂżnych dla organizmu. suplementĂłw. To wrĂŞcz kryminaÂł !!!

    ChcĂŞ wam jeszcze opowiedzieĂŚ o bardzo ciekawym zdarzeniu. Otó¿ kiedyÂś, w czasie wykÂładĂłw w stanie Michigan, poznaÂłem czÂłowieka, ktĂłry jest wÂłaÂścicielem przenoÂśnych ubikacji. OpowiedziaÂł, co w nich znajduje wÂśrĂłd rzeczy nie strawionych przez ludzki Âżo³¹dek. ZawartoœÌ pojemnika przenoÂśnej toalety, zanim zostanie wypuszczona do kanaÂłu przechodzi przez filtry, na ktĂłrych zatrzymujÂą siĂŞ rzucane przez dzieci do muszli kamienie oraz wszelkie nie rozpuszczone sokami Âżo³¹dkowymi substancje. MĂłj rozmĂłwca zaprowadziÂł mnie do swojego warsztatu i pokazaÂł stertĂŞ czegoÂś, co nazwaÂł witaminami i mineraÂłami. ZapytaÂłem go skÂąd on to wie, Âże to witaminy. OdpowiedziaÂł, Âże na tym jest przecieÂż napisane np. multiwitamina (takiej to, a takiej firmy).
    Wiele firm produkuje witaminy, ktĂłre Âźle rozpuszczajÂą siĂŞ zarĂłwno w wodzie, jak i w soku Âżo³¹dkowym. JeÂśli na opakowaniu przeczytacie np. tlenek Âżelaza Ferryn Acide, czyli po prostu rdza, to nie zawracajcie sobie gÂłowy takimi suplementami i nie obci¹¿ajcie nimi Âżo³¹dka. To nie jest przyswajalne. Lepiej bĂŞdzie wtedy polizaĂŚ jakiÂś zardzewiaÂły pÂłot lub samochĂłd. WÂłaÂściwÂą formÂą Âżelaza jest Ferrum Ferrudineus. Podobnym przykÂładem jest Calcium Lacte, czyli wapĂą, ktĂłry moÂżemy kupiĂŚ bardzo tanio w kaÂżdej aptece. Jest to Âźle przyswajalna forma wapnia. PrawidÂłowÂą formÂą jest Calcium Magnesium, czyli wapĂą z udziaÂłem magnezu, ktĂłry wpÂływa na prawidÂłowÂą przyswajalnoœÌ potrzebnego nam skÂładnika.

    KtoÂś moÂże uwaÂżaĂŚ, Âże te skÂładniki moÂżemy zdobywaĂŚ w sposĂłb naturalny. SÂą przynajmniej cztery powody, dla ktĂłrych nie moÂżemy asymilowaĂŚ wszystkich potrzebnych skÂładnikĂłw z poÂżywienia:
    - MusielibyÂśmy spoÂżywaĂŚ bardzo duÂże iloÂści warzyw i owocĂłw, produktĂłw zboÂżowych i biaÂłka, przy zaÂłoÂżeniu, Âże zawierajÂą one wÂłaÂściwe iloÂści suplementĂłw. Kupowane w sklepach produkty sÂą bardzo ubogie w skÂładniki mineralne, a wrĂŞcz pozbawione ich, na co wpÂływa wiele czynnikĂłw, m.in.:
    - Transport i przechowywanie. Produkty spoÂżywcze czĂŞsto pokonujÂą dalekÂą drogĂŞ miĂŞdzy producentem a twoim stoÂłem. Podczas tej podró¿y mogÂą utraciĂŚ czêœÌ zawartych w nich witamin.

    - Mycie i gotowanie. Wiele witamin rozpuszczalnych w wodzie jest wraÂżliwych na dziaÂłanie wysokiej temperatury, kwasĂłw i zwiÂązkĂłw alkalicznych. Na przykÂład brokuÂły mogÂą utraciĂŚ 40% witaminy C podczas pierwszych 10 minut gotowania.
    - Przetwarzanie. CenÂą, jakÂą pÂłaci nasz organizm za wygodĂŞ korzystania z przetworzonej ÂżywnoÂści jest gorszy stan odÂżywienia. MroÂżone warzywa czĂŞsto zawierajÂą do 50% mniej witaminy C niÂż ÂświeÂże. Mielone ziarno zbó¿ moÂże utraciĂŚ do 90% zawartych witamin. Produkty mogÂą byĂŚ skaÂżone substancjami rakotwĂłrczymi, co w dobie tak duÂżego zanieczyszczenia jest wrĂŞcz oczywiste. Sklepy ze zdrowÂą ÂżywnoÂściÂą nie zawsze oferujÂą peÂłnowartoÂściowe produkty. Nie raz sÂą one niewiadomego pochodzenia.
    Witaminy i mineraÂły to nie antybiotyk, ktĂłry bierzesz przez tydzieĂą, gdy jesteÂś chory, a potem przestajesz. JeÂśli chcesz cieszyĂŚ siĂŞ dobrym zdrowiem i kondycjÂą przyjmujesz je stale. SuplementacjĂŞ koĂączysz, gdy koĂączy siĂŞ zapotrzebowanie twego organizmu na tlen.

    JeÂśli Twoje Âżycie jest dla ciebie waÂżne, zadbaj o swĂłj organizm, dostarczajÂąc mu potrzebnych skÂładnikĂłw produkowanych przez najlepsze, sprawdzone firmy.
    Jest ich bardzo duÂżo, ale niewiele produkuje naturalne, niesyntetyczne suplementy. Niech ciĂŞ nie zwiedzie napis na opakowaniu, czy zapewnienie sprzedawcy, Âże produkt jest w 100% naturalny, bo w USA, Kanadzie i wielu innych paĂąstwach jest prawo umieszczania takich napisĂłw, jeÂśli tylko jeden skÂładnik jest naturalny. Zdarza siĂŞ rĂłwnieÂż tak, Âże g³ówne skÂładniki takiego suplementu sÂą naturalne w 100%, ale aby je po³¹czyĂŚ w tabletkĂŞ uÂżywa siĂŞ chemicznego lepiszcza, ktĂłre w duÂżym lub zupeÂłnym stopniu dyskwalifikuje dany produkt jako naturalny. Podobnie ma siĂŞ sprawa z barwnikami chemicznymi, dodatkami zapachowymi lub kolorystycznymi. Warto zwrĂłciĂŚ na to uwagĂŞ przed zakupem, i zaÂżywaniem suplementu. NaleÂży teÂż sprawdziĂŚ teÂż, czy dana firma posiada wÂłasne plantacje, gdzie one siĂŞ znajdujÂą oraz w jaki sposĂłb sÂą prowadzone uprawy. Firmy, ktĂłre swoje suplementy produkujÂą z roÂślin, warzyw i owocĂłw pochodzÂących z obcych plantacji, nie majÂą kontroli nad procesem produkcji. NaleÂży poznaĂŚ historiĂŞ rozwoju danej firmy i tradycje, jej zaplecze badawcze, system kontroli jakoÂści i wielkoœÌ produkcji oraz rynek odbiorcĂłw.
    CzĂŞsto siĂŞ sÂłyszy, Âże zdrowie w naszym Âżyciu jest najwaÂżniejsze, ale tak naprawdĂŞ niewiele dla niego robimy. Efekty nieprawidÂłowego odÂżywiania siĂŞ, czyli braku odpowiednich witamin i minera³ów, dadzÂą siĂŞ na pewno odczuĂŚ z opóŸnieniem kilku lat. Dzisiaj moÂżesz siĂŞ przed tym ustrzec. Dobre suplementy, witaminy i mineraÂły to najlepsze i najtaĂąsze ubezpieczenie. Dlatego jeszcze dziÂś powinieneÂś zacz¹Ì zaÂżywaĂŚ je sam, poleciĂŚ swojej rodzinie i znajomym. SzczegĂłlnie, wÂłaÂśnie dzisiaj przy duÂżym zanieczyszczeniu Âśrodowiska i niewÂłaÂściwym odÂżywianiu siĂŞ. ChciaÂłbym Wam na zakoĂączenie powiedzieĂŚ bardzo waÂżnÂą rzecz:
    JeÂżeli TwĂłj lekarz uwaÂża, Âże dodatkowe zaÂżywanie suplementĂłw nie jest ci potrzebne, lub Âże znajdziesz je w codziennym pokarmie, szybko zmieĂą lekarza.
    Im szybciej tego dokonasz - tym wiĂŞkszÂą masz szansĂŞ cieszyĂŚ siĂŞ dÂługim Âżyciem, w zdrowiu i dobrej kondycji.
http://newworldorder.com.pl/artykul.php?tytul=Nie%C5%BCywi+lekarze+nie+k%C5%82ami%C4%85+&id=1500

[Barbarax]

Gdzie chowa siĂŞ zdrowie?

Kiedy witamina C znika z naszego organizmu, nie czyni rewolucji. Dlatego na pocz¹tku oznaki jej niedoboru s¹ niewyraŸne i myl¹ce. Najpierw pojawiaj¹ siê uczucie ogólnego zmêczenia, bóle w stawach i utrata apetytu. Dopiero póŸniej wystêpuj¹ obrzmienia i krwawienia z dzi¹se³ i b³on œluzowych. WyraŸnie pogarsza siê tak¿e szybkoœÌ gojenia ran i stajemy siê podatniejsi na jesienne infekcje.

Nie od dzisiaj docenia siê wp³yw witaminy C na odpornoœÌ naszego organizmu, szczególnie w okresach przeci¹¿enia fizycznego. Wprawdzie nie zapobiega ona bezpoœrednio infekcjom, ale mo¿e skróciÌ czas trwania zaziêbienia czy zaka¿enia.
 
ÂŚrednie dzienne zapotrzebowanie dziecka na witaminĂŞ C wynosi 40 - 75 mg, a osony dorosÂłej 75 - 100 mg.
 
Kiedy cierpimy na jej niedobĂłr, nie mamy innego wyjÂścia i siĂŞgamy po farmakologiczne specyfiki. Jednak w myÂśl zasady, Âże lepiej zapobiegaĂŚ, niÂż leczyĂŚ, wprowadÂź do swojej diety produkty bogate w tĂŞ witaminĂŞ. Przeczytaj poniÂższy artykuÂł i dowiedz siĂŞ, w jakich produktach ukryta jest najwiĂŞksza „cytrynowa" moc.
 
Moc drzew i krzewĂłw
 
Wielkim Ÿród³em naturalnej witaminy C w przyrodzie jest owoc ró¿y. Temu symbolowi m³odoœci, od wieków przypisywano znakomite w³aœciwoœci lecznicze. Wyhodowane przez polskiego badacza - Jana Milewskiego, gatunki wysokowitaminowe zawieraj¹ a¿ 15 razy tyle witaminy C co czarne porzeczki lub naÌ pietruszki, a 100 razy wiêcej ni¿ mi¹¿sz pomaraùczy, cytryn lub grejpfrutów. Tylko 1/4 szklanki soku (wyci¹gu) ze œwie¿ych owoców ró¿y polskiej, wypita przez dzieci, a 1/2 szklanki konsumowana przez osobê doros³¹, uzupe³nia ca³kowicie nasz¹ codzienn¹ dietê w naturaln¹ witaminê C.
 
Nieod³¹cznym elementem polskiego krajobrazu s¹ drzewa i krzewy, których jesienne owoce mieni¹ siê palet¹ barw. Z jarzêbiny dzieci robi¹ korale, berberys i rokitnik wykorzystuje siê do jesiennych bukietów. Nawet jeœli wiemy, które z owoców s¹ jadalne, to czêsto nie mamy pojêcia, jak je przyrz¹dzaÌ. Tymczasem s¹ one wyj¹tkowo wartoœciowe. Obfituj¹ w witaminy, zw³aszcza C. Medycyna ludowa od stuleci wykorzystuje ich zdrowotne w³aœciwoœci. Owoce zbierajmy za miastem, w miejscach oddalonych od zak³adów przemys³owych i ruchliwych szos. Zwracajmy uwagê, by nie by³y przejrza³e lub mokre, bo takie ³atwo pleœniej¹. Owoce dziko rosn¹ce zazwyczaj nie nadaj¹ siê do jedzenia na surowo, ale mo¿na z nich zrobiÌ przetwory.
 
WeÂźmy na przykÂład berberys. Ten kolczasty krzew roÂśnie niemal wszĂŞdzie. WydÂłuÂżone lub okrÂągÂłe owoce zawierajÂą 10 razy wiĂŞcej witaminy C, niÂż cytryna (3 owoce pokrywajÂą dzienne zapotrzebowanie), a takÂże E, A, K, B1, B2. DziaÂłajÂą moczopĂŞdnie i wzmacniajÂąco w przypadku grypy i przeziĂŞbienia. Napar z owocĂłw zaleca siĂŞ przy bezsennoÂści i ogĂłlnym wyczerpaniu. Owoce wchodzÂą w skÂład mieszanek zioÂłowych o dziaÂłaniu wykrztuÂśnym i wzmacniajÂącym. NadajÂą siĂŞ teÂż do wyrobu win, konfitur, sosĂłw do dziczyzny, takÂże wĂłdek i likierĂłw, ktĂłre przyjemnie rozgrzewajÂą w zimne, sÂłotne wieczory.
 
Rokitnik z kolei ma bardzo kwaÂśne owoce, o lekko ananasowym aromacie. SÂą bardzo waÂżnym ÂźrĂłdÂłem witaminy C (aÂż 200 - 250 mg w 100 g). Warto zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ na to, Âże witamina C zawarta w owocach rokitnika jest bardzo trwaÂła. ÂŚwieÂże owoce rokitnika wprawdzie sÂą niejadalne, ale Âświetnie nadajÂą siĂŞ na przetwory: soki, dÂżemy, marmolady i galaretki.
 
Bogatym ÂźrĂłdÂłem witaminy C sÂą rĂłwnieÂż owoce kaliny i Âżurawiny. Kalina to duÂży krzew rosnÂący nad brzegami rzek, o szkarÂłatnych owocach, ktĂłre zawierajÂą duÂżo pektyn i witaminy C. Z owocĂłw moÂżna zrobiĂŚ galaretkĂŞ, sok, wino i nalewkĂŞ. Natomiast soczyste owoce Âżurawiny zawierajÂą witaminĂŞ C (10 - 30 mg w 100 g), sporo wapnia i fosfor, a takÂże miedÂź i jod. Podawane w postaci sokĂłw i kisieli poprawiajÂą samopoczucie przy przeziĂŞbieniu i grypie. Owoce moÂżna przechowywaĂŚ dÂługo po zerwaniu. NadajÂą siĂŞ na przetwory - napoje, dÂżemy i konfitury.
 
DoskonaÂłym ÂźrĂłdÂłem witaminy C (35 - 45 mg w 100 g) i beta - karotenu jest teÂż jarzĂŞbina, zawierajÂąca rĂłwnieÂż witaminy z grupy B, PP i K, potas, sĂłd, magnez i miedÂź, kwasy organiczne, garbniki i pektyny. W medycynie ludowej wykorzystywano jÂą przy chorobach pÂłuc, nerek i wÂątroby. PrzyrzÂądza siĂŞ z niej herbatki, dÂżemy (do tÂłustych miĂŞs), wĂłdki i likiery. Uwaga! Owoce zbierane po przymrozkach sÂą mniej gorzkie.
 
Jedz owoce, bĂŞdziesz zdrowa
 
To prawda z brod¹. Nikt bowiem nie przeczy, ¿e g³ównym Ÿród³em witaminy C s¹ œwie¿e oraz w³aœciwie przetworzone owoce. Najwiêcej witaminy C zawieraj¹ owoce cytrusowe. Jednak nale¿y je spo¿ywaÌ z umiarem, poniewa¿ s¹ one silnymi alergenami. Osoby podatne na wszelkiego rodzaju uczulenia mog¹ zapomnieÌ o zajadaniu siê pomaraùczami czy mandarynkami. Z podobnym problemem borykaj¹ siê kobiety karmi¹ce piersi¹; z jednej strony to w³aœnie u nich wystêpuje najwiêksze zapotrzebowanie na witaminê C, z drugiej okres laktacji jest bezwzglêdnym przeciwwskazaniem dla spo¿ywania cytrusów. Oprócz tego, owoce po³udniowe zanim trafi¹ do naszych sklepów musz¹ przebyÌ d³ug¹ drogê. Antyseptyczne œrodki u¿ywane do konserwowania warzyw i owoców niszcz¹ witaminê C. Równie¿ d³ugie przechowywanie produktów w temperaturze pokojowej powoduje jej stopniowy rozpad - do 15% miesiêcznie.
 
Trzy razy wiĂŞcej witaminy C, niÂż cytryna posiada czarna porzeczka. MoÂżna jÂą mroziĂŚ oraz robiĂŚ z niej galaretki i dÂżemy. WartoÂściowe sÂą rĂłwnieÂż jabÂłka, u ktĂłrych tuÂż pod skĂłrkÂą gromadzi siĂŞ witamina C. NajwiĂŞcej tej witaminy majÂą jabÂłka rosnÂące po nasÂłonecznionej stronie drzewa. WÂśrĂłd polskich odmian najbogatsze w niÂą sÂą antonĂłwki, grochĂłwki i aport, a najuboÂższe: starting, kosztela, landsberska. W 100 gramach jabÂłka wystĂŞpuje 10 mg witaminy C.
 
Pokochaj warzywa
 
Doskona³ym Ÿród³em witaminy C s¹ wszystkie odmiany kapusty. Zw³aszcza w okresie zimowym, kiedy jest niewielki wybór œwie¿ych warzyw i owoców, dobrym Ÿród³em tej witaminy jest kapusta kiszona, która w 100 gramach zawiera jej oko³o 18 miligramów. Oprócz surówek do drugiego dania, kiszon¹ kapustê mo¿na k³aœÌ sobie na kanapkê. Polecam tak¿e chleb ze smalcem, albo z ¿ó³tym serem i kiszon¹ kapust¹ na wierzchu. Pycha!
 
Mnóstwo witaminy C maj¹ te¿ pomidory. Dziêki temu m.in. wzmacniaj¹ odpornoœÌ i przyspieszaj¹ gojenie siê ran. Du¿y owoc (ok. 180 g) pokrywa dzienne zapotrzebowanie na tê substancjê w 60 procentach.
 
Princes¹ wœród warzyw bogatych w witaminê C jest papryka. Wystarczy zjeœÌ 7,5 dekagramów zielonej papryki, aby pokryÌ dzienne zapotrzebowanie na tê witaminê. Warto wiedzieÌ, ¿e tak¹ sam¹ iloœÌ tej witaminy dostarczy nam 14 dag cytryn, 12 dag kiwi i a¿ 17 dag grejpfruta. Koniecznie trzeba dodaÌ, ¿e wraz ze wzrostem papryki iloœÌ witaminy C maleje. Jednak w nagrodê zwiêksza siê iloœÌ witaminy A. Coœ za coœ.
 
A teraz krĂłlowie polskiej kuchni - ziemniaki, ktĂłre w naszej diecie odgrywajÂą znacznÂą rolĂŞ, jako ÂźrĂłdÂło witaminy C. Nie dlatego, Âże jej zawierajÂą duÂżo (w 100 g produktu znajdziemy zaledwie 12 mg witaminy C), ale dlatego, Âże sÂą spoÂżywane codziennie w duÂżych iloÂściach. Musimy jednak pamiĂŞtaĂŚ, Âże po 3 miesiÂącach przechowywania ziemniaki majÂą o 50% mniej witaminy C, a po 6 miesiÂącach aÂż o 75% mniej. Dlatego, aby zachowaĂŚ jej resztki musimy naleÂżycie obchodziĂŚ siĂŞ z ziemniakami. TuÂż pod skĂłrkÂą znajdujÂą siĂŞ najcenniejsze skÂładniki, w tym witamina C. Stare ziemniaki naleÂży obieraĂŚ cienko, a mÂłode skrobaĂŚ. Przy rĂŞcznym oczyszczaniu ziemniakĂłw otrzymuje siĂŞ Âśrednio 35 - 50% obierzyn, w zaleÂżnoÂści od ich jakoÂści i pory roku. Straty witaminy C przy obieraniu wynoszÂą Âśrednio 22%. A moÂże nauczymy siĂŞ gotowaĂŚ ziemniaki „w mundurkach"?
 
Na koĂącu maÂły wykaz warzyw i owocĂłw wraz z zawartoÂściÂą witaminy C:
 
natka pietruszki 178 mg
koperek zielony 75 mg
brukselka 71 mg
szczypiorek 60 mg
szpinak 64 mg
porzeczki czarne 177 mg
truskawki 63 mg
poziomki 60 mg
jabÂłka 7 mg
kapusta kiszona 16 mg
ogĂłrki kwaszone 4 mg
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/527966,1,Witamina-c--zrodla-witaminy-c--w-czym-wystepuje-witamina-c.htm

[Barbarax]

Program "8 x O"

CiÂągÂły poÂśpiech, nerwĂłwka w pracy i w drodze do pracy, nadmiar obowiÂązkĂłw, to wszystko wpÂływa niekorzystnie na nasze zdrowie. Powoduje, Âże Âżyjemy w ciÂągÂłym, wyniszczajÂącym nas stresie. PowstaÂł program, ktĂłry uczy jak poradziĂŚ sobie z negatywnymi skutkami stresu. Jak zabezpieczyĂŚ organizm przed przedwczesnym wypaleniem.
Stres nas otacza, przygnêbia, czasem t³amsi i odbiera skutecznie chêÌ ¿ycia. Jest wszechobecny, bo czai siê i w pracy i w domu i nawet na wakacjach. Jest obci¹¿eniem , presj¹ i przyczyn¹ wielu chorób, zw³aszcza tych najgroŸniejszych. Przebywanie w permanentnym stresie mo¿e nawet zabiÌ.
Psychoterapeuta, trener i doradca biznesu Wojciech Eichelberger, wspó³za³o¿yciel Instytutu Psychoimmunologii, który zajmuje siê m.in. profilaktyk¹ przeci¹¿enia i wypalenia stresem, opracowa³ Program Odnowy.
Program Odnowy nazywany „Osiem razy O" moÂże nas nauczyĂŚ jak radziĂŚ sobie ze stresem i tak zarzÂądzaĂŚ wÂłasnymi zasobami energetycznymi, Âżeby dodawaÂły nam pozytywnego „kopa".
Program Odnowy Wojciecha Eichelbergera obejmuje, zgodnie z nazw¹, osiem rozdzia³ów, a ka¿dy z nich opowiada, jak zadbaÌ o poszczególne nasze drogi energetyczne:

1. prawid³owe oddychanie (œwiadome, pog³êbione i przeponowe),
2. obecnoœÌ w rzeczywistoœci, a nie w subiektywnym jej obrazie (chodzi o realne ocenianie sytuacji, bo rzeczywistoœÌ nigdy nie jest tak z³a, jak nasze wyobra¿enia o niej)
3. wÂłaÂściwe odpoczywanie (w rytmie dziennym, dobowym, tygodniowym i rocznym),
4. oparcie w sobie (czyli dobry kontakt z ciaÂłem i mocne stanie na nogach),
5. odreagowywanie negatywnych emocji,
6. odpuszczanie (czyli umiejêtnoœÌ mówienia s³ów: nie, nie mogê, nie dam rady, wystarczy, dosyÌ, nie chcê),
7. prawidÂłowe odÂżywianie siĂŞ,
8. opiekowanie siĂŞ sobÂą, czyli mÂądre troszczenie siĂŞ o siebie.

Cele programu 8 x O:

- Nauka radzenia sobie ze stresem;
- Nauka radzenia sobie w trudnych sytuacjach;
- Poprawa zdrowia i zapobieganie chorobom, ktĂłre mogÂą byĂŚ spowodowane przez stres;
- Likwidacja skutków przemêczenia i przeci¹¿enia;
- Odreagowywanie napiĂŞĂŚ emocjonalnych;
- Nabycie umiejĂŞtnoÂści regeneracji siÂł;
- Nauka efektywnego gospodarowania czasem;
- Odkrycie ÂźrĂłdeÂł wewnĂŞtrznego oparcia (oparcia w sobie);
- Nauka mÂądrej troski o siebie, o swĂłj bilans energetyczny;
- ZwiĂŞkszenie poczucia satysfakcji z Âżycia;
- Zdobycie umiejĂŞtnoÂści wspierajÂących budowanie dobrych relacji z otoczeniem.

Organizowane sÂą ró¿nego rodzaju kursy i szkolenia oparte na programie „Osiem razy O". Postaram siĂŞ przybliÂżyĂŚ po kolei poszczegĂłlne rozdziaÂły programu. MoÂże czytajÂąc nie nauczÂą siĂŞ PaĂąstwo wszystkiego, ale moÂże dziĂŞki lekturze uda siĂŞ choĂŚ czêœÌ stresu wyeliminowaĂŚ z Âżycia.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529287,1,-program-8-x-o-.html

Program "8 x O" : Oddychanie

Jest to podstawowe zasilanie organizmu - Wojciech Eichelberger

Codziennie masz za maÂło czasu. Wieczorem okazuje siĂŞ, Âże jest jeszcze tyle nie zaÂłatwionych spraw. CiÂągÂły pospiech, nerwy, brak czasu na odpoczynek to cechy Âżycia w stresie. Tak wiele rzeczy masz na gÂłowie, Âże nawet nie pamiĂŞtasz o prawidÂłowym oddychaniu. A przecieÂż oddychanie to podstawa egzystencji!
"Tylko rozbitek, który unikn¹³ œmierci na ton¹cym okrêcie, mo¿e poj¹Ì psychikê cz³owieka, który œmieje siê wy³¹cznie dlatego, ¿e mo¿e oddychaÌ." by Abe Kobo
Oddychanie jest jedn¹ z podstawowych funkcji ka¿dego organizmu ¿ywego, ale cz³owiek - ten wspó³czesny, wykszta³cony, z wszech miar inteligentny, bardzo czêsto nie docenia jak wa¿ne jest prawid³owe oddychanie dla zdrowia. I to nie tylko fizycznego.
Osoba zestresowana - bez wzglêdu na to, czy jest to stres pozytywny, czy negatywny (choÌ negatywny stres to raczej b³¹d pojêciowy, bo równie dobrze mo¿na by³oby mówiÌ o zdrowej truciŸnie) - oddycha p³ytko i szybko. Jest to gwa³towny, urywany oddech, który nie ma prawa przynieœÌ pozytywnych rezultatów. Analogicznie do szybkiego jedzenia i po³ykania nie pogryzionych kêsów. Wiêcej szkody ni¿ po¿ytku z takich zachowaù. Natomiast osoba zadowolona, szczêœliwa zawsze oddycha swobodnie, g³êboko i wolno. Najlepiej to widaÌ, gdy zrelaksowany cz³owiek le¿y spokojnie, a oddech podnosi jego klatkê piersiow¹ miarowym ruchem.
Niestety ludzie w doros³e ¿ycie przenosz¹ dzieciêcy nawyk zamierania (czy spinania siê), czyli napinania ca³ego cia³a i wstrzymywania oddechu w sytuacjach trudnych. Organizm ludzki nie rozró¿nia stresu fizycznego od psychicznego i w sytuacji trudnej sam z siebie oddycha inaczej. Mo¿na to porównaÌ do oddychania podczas wspinaczki po schodach na 10 piêtro lub wysi³ku, jakbyœmy wêdrowali z ciê¿kim plecakiem po górach. Jak u³atwiÌ naszemu cia³u przejœcie przez sytuacjê trudn¹? Musimy nauczyÌ siê, ¿e im ciê¿ej nam ¿yÌ, tym g³êbiej powinniœmy oddychaÌ.

Oddychanie, wedÂług Programu Odnowy Wojciecha Eichelbergera, podstawowe zasilanie organizmu:

- dziaÂła na wszystkich poziomach: fizjologicznym, biochemicznym (tlenowym i beztlenowym), emocjonalnym, mentalnym i duchowym,
- sÂą dwa rodzaje oddychania:
• Oddychanie brzuszne (przeponowe), ktĂłre jest miĂŞdzy innymi, podstawowym sposobem oddychania w praktyce buddyjskiej i tai-chi.
• Oddychanie piersiowe (Âżebrowe),
° Najczêœciej oddychamy w sposób mieszany, ³¹cz¹c oba typy oddychania, z tym, ¿e oddychanie piersiowe jest czêstsze u kobiet, a przeponowe u mê¿czyzn.
- jest podstawÂą w leczeniu stresu,
- œwiadomy oddech to lepsza praca naszego mózgu, lepsze kr¹¿enie krwi, wiêksza kontrola naszych emocji,

Przed stresuj¹c¹ sytuacj¹ trzeba koniecznie dotleniÌ swój organizm. Najlepiej jest wzi¹Ì od piêciu do dziesiêciu g³êbokich i szybszych ni¿ normalnie, przeponowych wdechów. A potem podtrzymywaÌ pog³êbione oddychanie do koùca sytuacji trudnej..

Oddychanie przeponowe - ĂŚwiczenia:

1. Medytacja oddechu:

Zawsze gdy na coœ czekasz, choÌby stoj¹c w korku, czekaj¹c na wizytê u dentysty, czekaj¹c na spóŸniaj¹cego siê goœcia, spo¿ytkuj ten czas na nastêpuj¹ce Ìwiczenie. Skieruj swoj¹ uwagê na oddech. Wdech ma przypominaÌ ziewniêcie, a wydech - westchnienie. Licz w wyobraŸni kolejne wdechy, seriami po piêÌ.

2. Oddychanie przeponowe na siedzÂąco:

Usi¹dŸ wygodnie i opuœÌ ramiona. Skoncentruj siê na oddychaniu przepon¹. Powoli nabieraj powietrze. Wyd³u¿aj oddech, wydychaj¹c powietrze do koùca. Powoli wypuœÌ powietrze. Odczekaj chwilê i powtórz proces piêÌ razy. Oddychaj przepon¹, a nie klatk¹ piersiow¹. Na pocz¹tku ciê¿ko jest siê po³apaÌ, czy oddycha siê przepon¹ czy nie. ¯eby mieÌ pewnoœÌ, to przesadnie wypnij brzuch, wtedy na pewno bêdziesz oddychaÌ tylko przepon¹.

3. Oddychanie przeponowe na le¿¹co:

Po³ó¿ siê na plecach z nogami ugiêtymi w kolanach. Oddychaj powoli przepon¹, tak jakby Twój oddech by³ potê¿nym, spokojnym strumieniem. Po³ó¿ rêce na brzuchu i pozwól, aby siê unosi³y i opada³y w rytm Twojego oddechu. Wdychaj powietrze przez nos, wydychaj ustami.

4. Oddychanie oczyszczajÂące:

Wci¹gamy powietrze powoli, jednym pe³nym wdechem, tak aby p³uca by³y wype³nione do koùca. Trzymamy w p³ucach kilka sekund. Wydychamy z wielka si³¹, w kilku etapach z krótkimi przerwami, przez usta z³o¿one jak do gwizdania ( policzki p³askie ).

Przepona jest miêœniem, który mo¿e byÌ wyÌwiczony lub ca³kiem s³aby. Po wyÌwiczeniu tego miêœnia nauczymy siê oddychaÌ g³êboko w ka¿dej sytuacji ¿yciowej, nawet bez udzia³u œwiadomoœci. A co nam to daje? ChoÌby opanowanie stresu czy tremy przed egzaminem.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529291,1,Program-8-x-o--oddychanie.html

Program "8 x O" : ObecnoœÌ

- to zdolnoœÌ bycia œwiadomym tego, co tu i teraz dzieje siê w naszym ¿yciu. Wojciech Eichelberger

Bardzo czêsto wyobra¿amy sobie, co siê stanie. Zw³aszcza, ze doœwiadczenie ¿yciowe nauczy³o ju¿ nas, ze ka¿dy nas czyn ma swoje konsekwencje. I tak, w pi¹tek w pracy pope³niliœmy b³¹d. Uœwiadomiliœmy to sobie w sobotê. W takiej sytuacji wiêkszoœÌ ludzi przez sobotê i niedzielê projektuje w wyobraŸni, co te¿, z powodu tego b³êdu, bêdzie dzia³o siê w poniedzia³ek. WiêkszoœÌ tworzonych przez nas wizji jest oczywiœcie jak najgorsza. A tak naprawdê, rzeczywistoœÌ nigdy nie jest a¿ tak z³a, jak sobie to wyobra¿amy.

"Jestem tutaj, nigdzie siĂŞ nie spieszĂŞ, i to, co teraz robiĂŞ, jest dla mnie najwaÂżniejsze".

ObecnoœÌ - to jeden z rozdzia³ów programu „Osiem razy O" stworzonego przez Wojciecha Eichelbergera, psychoterapeuty zajmujÂącego siĂŞ m.in. profilaktykÂą przeci¹¿enia i wypalenia stresem. WedÂług autora programu, g³ównym skÂładnikiem gnĂŞbiÂącego nas stresu jest autostres, czyli Âświadome lub podÂświadome angaÂżowanie czĂŞÂści naszej uwagi i energii w nawykowe zÂłe myÂśli. Aby wypocz¹Ì od bezÂładnej wĂŞdrĂłwki zÂłych myÂśli musimy nauczyĂŚ siĂŞ powracaĂŚ ÂświadomoÂściÂą do tego, co w tej chwili wokó³ nas siĂŞ dzieje. PowracaĂŚ do rzeczywistoÂści. ObecnoœÌ jest to nasze Âświadome funkcjonowanie tu i teraz, bez b³¹dzenia myÂślami w przyszÂłoÂści i wymyÂślania scenariuszy pt. „Co to bĂŞdzie?"

Aby zacz¹Ì uczyÌ siê obecnoœci, musimy najpierw uwierzyÌ, zrozumieÌ i przyj¹Ì do œwiadomoœci, ¿e:
- „Co siĂŞ staÂło, to siĂŞ juÂż nie odstanie", czyli nie mamy wpÂływu na to, co juÂż siĂŞ staÂło.
- To, co ma siĂŞ wydarzyĂŚ w przyszÂłoÂści, na pewno siĂŞ wydarzy.
- To my kreujemy nasz¹ przysz³oœÌ, wiêc nale¿y pamiêtaÌ, ¿e przyczyny przysz³ych zdarzeù tworzymy zawsze tu i teraz.
- NaleÂży unikaĂŚ „zÂłych myÂśli" na temat „co to bĂŞdzie?"
- NaleÂży koncentrowaĂŚ siĂŞ na tym, co jest w tej chwili, na tym co siĂŞ dzieje w rzeczywistoÂści. Czyli na obecnoÂści.

Æwiczenia na obecno¶æ - æwiczenia w uwa¿nym wykonywaniu codziennych czynno¶ci:

1. UwaÂżne jedzenie:

Kiedy zasiadasz do posi³ku, wy³¹cz radio, telewizor, nie czytaj, nie rozmawiaj. Potraktuj jeden posi³ek dziennie jak ceremonia³. Najwa¿niejsze jest jedzenie i Ty jedz¹cy. Powoli, z namaszczeniem celebruj ka¿dy kês. Ogl¹daj pokarm, jego kolor, strukturê, delektuj siê smakiem, zapachem. Staraj siê wy³apaÌ wszystkie niuanse. Jedz powoli, dok³adnie gryŸ, ¿uj powoli i nie spiesz siê z po³ykaniem. Poczuj, ¿e w³aœnie jesz.

Podobnie moÂżesz ĂŚwiczyĂŚ z innymi czynnoÂściami codziennymi, np. z myciem. Skoncentrowanie caÂłej uwagi na wykonywanej w danej chwili czynnoÂści nie dopuÂści do Twojego umysÂłu Âżadnej zÂłej mysli, a co za tym idzie - odpoczniesz od stresu.

2. UwaÂżny spacer:

Kiedy wybierasz siê na uwa¿ny spacer, komórkê zostaw w domu. Po prostu idŸ, oddychaj i odczuwaj. Skup siê ze wszystkich si³ na odczuwaniu wszystkich wra¿eù. Przygl¹daj siê uwa¿nie otoczeniu: ga³¹zkom na drzewach, obdrapanym budynkom, innym ludziom. Niech Twój wzrok zamieni siê w aparat fotograficzny. S³uchaj wszelkich odg³osów. Oczywiœcie milej jest ws³uchiwaÌ siê w trele ptasie, ale wszystkie dŸwiêki s¹ dobre: pisk hamulców czy warkot silników równie¿. W¹chaj powietrze, wyczuwaj pod³o¿e przez podeszwy butów. Jeœli siê skoncentrujesz na spacerze, nie bêdziesz myœla³ o problemach - odpoczniesz od stresu.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529290,1,Program-8-x-o--obecnosc.html

Program "8 x O" : Odpoczynek

„Odpoczywanie – naturalna umiejĂŞtnoœÌ regeneracji organizmu, ktĂłrej musimy siĂŞ uczyĂŚ od nowa” Program Odnowy Wojciecha Eichelbergera

KaÂżdy organizm Âżywy, jak i kaÂżde urzÂądzenie funkcjonuje w dwĂłch opcjach off i on. Po wysiÂłku potrzebny jest odpoczynek, po pracy czas wolny, po obowiÂązkach relaks i rekreacja. W tym miejscu moÂżemy odwoÂłaĂŚ siĂŞ nawet do autorytetu najwyÂższego - po szeÂściu dniach pracy BĂłg Ojciec zarzÂądziÂł odpoczynek.
Mo¿na przyj¹Ì, ¿e przez wiêkszoœÌ naszego ¿ycia pracujemy, ale dziêki nowoczesnej technice wzrasta iloœÌ naszego czasu wolnego. Praca i wypoczynek s¹ porównywalnie istotnymi elementami naszego ¿ycia, wewnêtrznego rozwoju, samorealizacji. Wi¹¿¹ siê z nimi wysi³ek i radoœÌ. I odpoczynku te¿ trzeba siê nauczyÌ, ¿eby czas wolny by³ owocnie wykorzystany. ¯eby nasze wewnêtrzne akumulatorki mog³y maksymalnie siê na³adowaÌ o przygotowaÌ nas do dalszej pracy.
Odpoczynek jest tak samo niezbêdny organizmowi do ¿ycia jak pokarm i powietrze. Nie wolno na si³ê zmuszaÌ siê do pracy bez przerw koniecznych na odreagowanie.
Nasz organizm wymaga co jakiœ czas znacznie wiêkszych "porcji" odpoczynku. Jednego, pe³nego dnia po ka¿dych szeœciu dniach pracy oraz co najmniej dwa razy po dwa tygodnie urlopu w ci¹gu roku. im wiêcej cz³owiek pracuje w cyklu dobowym, tym wiêcej dni urlopu powinien wykorzystaÌ jednym ci¹giem, dlatego nale¿y przyj¹Ì, ¿e dla pracoholików optymalny jest urlop trzytygodniowy. W pierwszym tygodniu musz¹ siê odzwyczajaÌ od przymusu pracowania. I nie jest to takie proste, gdy cz³owiek ju¿ zd¹¿y³ uzale¿niÌ siê od pracy. Nastêpne siedem dni, to czas dostosowania siê do rytmu ¿ycia na urlopie. Dopiero trzeci tydzieù staje siê wartoœciowym czasem urlopowym, poniewa¿ wtedy nastêpuje g³êboki odpoczynek fizjologiczny.

Kiedy trzeba zacz¹Ì uczyÌ siê odpoczywaÌ?
- wtedy, gdy od kilku dni co rano budzimy siê zmêczeni, mimo ¿e wydaje nam siê, ¿e spaliœmy dobrze i g³êboko,
- wtedy, kiedy budzimy siê miêdzy 3 a 5 w nocy (jest to tak zwany czas do³ka energetycznego) i nie mo¿emy zasn¹Ì,
- kiedy mamy problem z zasypianiem, nawet po wyczerpujÂącym dniu,
- kiedy odczuwamy niewyjaÂśnione bĂłle miĂŞsni i stawĂłw, ÂświadczÂące o przemĂŞczeniu,
- kiedy stajemy siĂŞ wybuchowi, draÂżliwi, zbyt nerwowi,
- pojawiajÂą siĂŞ kÂłopoty z koncentracjÂą i pamiĂŞciÂą,
- pojawiajÂą siĂŞ fizyczne objawy wyniszczenia organizmu: wypadajÂą nam wÂłosy, paznokcie stajÂą siĂŞ Âłamliwe, pogarsza siĂŞ stan skĂłry, pojawiajÂą zaburzenia Âłaknienia i zanika popĂŞd seksualny.

Nie wolno bagatelizowaĂŚ tych objawĂłw. ZwÂłaszcza, gdy zauwaÂżamy ich kilka na raz. Najlepszym sposobem jest zaaplikowanie sobie urlopu od czynnika stresogennego i aktywny odpoczynek na ÂświeÂżym powietrzu. Bo choĂŚ wydaje siĂŞ to trochĂŞ przewrotne, czÂłowiek najlepiej wypoczywa, gdy siĂŞ zmĂŞczy - podczas marszobiegu, gry w tenisa czy w koszykĂłwkĂŞ.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529339,1,Program-8-x-o--odpoczynek.html

Program "8 x O" : Oparcie

"Dobry, Âświadomy kontakt z ciaÂłem, mocne stanie na nogach, wewnĂŞtrzna podpora w mocnym krĂŞgosÂłupie” Wojciech Eichelberger

Oparcie w sobie, to jedna z oÂśmiu drĂłg energetycznych programu „Osiem razy O", element walki ze stresem.
Najwa¿niejszym elementem poczucia oparcia w sobie jest dobra œwiadomoœÌ cia³a. Sk³adaj¹ siê na ni¹ takie czynniki, jak:
- rozumienie swego ciaÂła, czyli w peÂłni zaakceptowane, uÂświadomione wÂłasne ciaÂło wraz z jego wadami i zaletami,
- dobre czucie siĂŞ we wÂłasnym ciele, co najbardziej utrudnione jest przy wszelkiego rodzaju kompleksach, zahamowaniach,
- na budowanie ÂświadomoÂści naszego ciaÂła wpÂływajÂą wszelkie formy ruchu, poniewaÂż uprawianie sportĂłw zmienia uÂłoÂżenie naszego ciaÂła w przestrzeni,
- umiejêtnoœÌ odczytywania sygna³ów o zak³óceniach w jego pracy i o przeci¹¿eniach,
- "oparcie na przeponie", którego doœwiadczamy przy ka¿dym g³êbokim przeponowym wdechu,
- stanie, dosÂłownie i w przenoÂśni, mocno nogami na ziemi. W nogach mamy najsilniejsze miĂŞÂśnie, ktĂłre pozwalajÂą nam chodziĂŚ w pozycji wyprostowanej po Âświecie. MiĂŞÂśnie nĂłg stworzone sÂą do tego, aby dÂźwigaĂŚ nie tylko ciĂŞÂżary fizyczne, lecz przede wszystkim ciĂŞÂżar Âżycia

Pozycja testowa: opierajÂąc caÂłe, rĂłwnolegle uÂłoÂżone stopy na ziemi, kucamy z rĂŞkami skrzyÂżowanymi na piersiach i barkami zmieszczonymi miĂŞdzy kolanami. Trudne. Ale dla ludzi normalnie rozciÂągniĂŞtych i dobrze stojÂących na nogach jest to pozycja wypoczynkowa, moÂżliwa do utrzymania nawet przez kilkadziesiÂąt minut.

Grunt to ugruntowanie (ugruntowanie to Âświadomy kontakt z ciaÂłem w rzeczywistoÂści):
- zwolnij ruch maksymalnie, aÂż do przesady, nie spiesz siĂŞ;
- kaÂżdy ruch musi wiÂązaĂŚ siĂŞ z maksymalnÂą koncentracjÂą na nim samym,
- nic nie rób na si³ê, ruch ma byÌ przyjemny,
- oddychaj Âświadomie przeponÂą,
- uœwiadamiaj sobie si³ê grawitacji,
- uÂświadamiaj sobie wszystkie bodÂźce dziaÂłajÂące na zmysÂły: dÂźwiĂŞki, zapachy, kolory, temperaturĂŞ.

ZmysÂłowe doznawanie

I to, jak wszystko inne mo¿na wyÌwiczyÌ. Jeœli masz wolny czas, to poÌwicz zmys³owe doznawanie. Najwa¿niejsze - nie mo¿esz siê spieszyÌ. Zaparz sobie ulubion¹ herbatê w ³adnej fili¿ance lub ulubionym kubku. Usi¹dŸ wygodnie i skoncentruj siê na piciu herbaty. Odczuwaj temperaturê p³ynu, zauwa¿aj zmiany, z ka¿dym ³ykiem herbata jest ch³odniejsza. Czujesz dotyk fili¿anki na ustach? Cienkie œcianki zupe³nie inaczej opieraj¹ siê ni¿ gruby kubek. Poczuj smak, aromat, . Poczuj herbatê w ustach, prze³yku, ¿o³¹dku. Widzisz kolor herbaty, mo¿e widaÌ b³yski œwiat³a na powierzchni. Wszystko jest wa¿ne, bo nie siedzisz tu, ¿eby siê napiÌ, ale po to by w pe³ni œwiadomie piÌ powoli herbatê. Nagle oka¿e siê, ¿e odkrywasz nowe rzeczy w zwyk³ej fili¿ance z herbat¹. A przede wszystkim mo¿esz odkryÌ wewnêtrzny spokój.
http://www.w-spodnicy.pl/Tekst/Zdrowie/529337,1,Program-8-x-o--oparcie.html

c.d.n.