Tragedia Haiti zaczeÂła siĂŞ duÂżo wczeÂśniej

[east]

Za to wszelkiej maÂści instytucje dobroczynne ruszyÂły do akcji. RozpĂŞtaÂła siĂŞ wielka kampania propagandowa pomocy dla Haiti. Kampania majÂąca na celu wyÂłuskanie pieniĂŞdzy z naszych kieszeni, w sytuacji kiedy tak wiele siĂŞ mĂłwi o lwiej czĂŞÂści tych pieniĂŞdzy marnotrawionych lub przepadajÂących bez wieÂści. Czy to przypadek, ze nasze rzÂądy i sama Unia bezczelnie robiÂą tylec co nic, jednoczeÂśnie aktywnie wspierajÂąc te instytucje ?  CzyÂżbyÂśmy byli brutalnie wykorzystywani, poprzez granie na naszym wspó³czuciu ?

Czy to jakaÂś sugestia, Âże organizacje charytatywne to szwindel  na miarĂŞ  akcji z pandemiÂą grypy  ?  KtoÂś tu popada w paranojĂŞ.
Albo ma inne intencje - destabilizacja odruchu niesienia zdrowej pomocy potrzebuj¹cym . Podobnie jak inni chcia³bym móc materialnie pomóc Haitaùczykom, co te¿ zrobi³em zasilaj¹c konto PAH. Zrobi³em to , bo nie wierzê , ¿e ta instytucja cynicznie drenuje ludzi kradn¹c pieni¹dze i nie przeznaczaj¹c ich na dobro rzeczywiœcie potrzebuj¹cym w Haiti. Gdybym mia³ cieù w¹tpliwoœci, to po lekturze tego artyku³u nie wp³aci³bym nic i w dodatku do³¹czy³bym do narzekaczy na wszystko. Mo¿e o to chodzi ?
Tak narzeka siĂŞ na cynicznych AmerykanĂłw, a pomyÂślcie co zrobiÂłby  ( i czy w ogĂłle by coÂś zrobiÂł ) taki Chavez w odruchu pomocy potrzebujÂącym ?
Czy tego chcemy czy nie  kaÂżda tragedia ludzka na Âświecie  jest przedmiotem rozgrywek politycznych i ten artykuÂł jest tego dowodem. Co wiĂŞcej - coraz wiĂŞcej ludzi daje siĂŞ omotaĂŚ gÂładkiej retoryce.
Po aferze z pandemi¹ grypy na jej fali wyp³ywaj¹ ró¿nej maœci demagodzy , którzy teraz we wszystkim bêd¹ widzieÌ spiski, knowania, cynizm i nienawiœÌ .
Haiti nie pierwszy raz juÂż doÂświadcza kataklizmĂłw. To teÂż robota USA ?
Jeszcze w 1925 r. kraj by³ bujnie zalesiony (lasy pokrywa³y wówczas ok. 60% powierzchni kraju), jednak na skutek bardzo niestabilnej sytuacji politycznej i równie z³ej sytuacji gospodarczej, w kolejnych dziesiêcioleciach zniszczono niemal 95% drzewostanu. Efektem jest postêpuj¹ce ja³owienie gleby oraz jej erozja, co odbija siê tak¿e na katastrofalnych powodziach, takich jakie mia³o miejsce np. 27 wrzeœnia 2004 r., kiedy to w wyniku uderzenia tropikalnego cyklonu Jeanette, który uderzy³ w pó³nocne wybrze¿e kraju, zginê³o ponad 3 tys. osób.
( za wiki)

Na terenie CAÂŁEGO Kraju Âżyje  9  mln  ludzi - to tyle ile mieszka ludzi w Moskwie. 14 mln ludzi mieszka w Delhi. w stolicy Haiti ktĂłra najbardziej ucierpiaÂła mieszkaÂło 2 mln ludzi. MieszkaĂący Haiti sÂą znacznie biedniejsi niÂż Rosjanie czy Hindusi
Miêdzyamerykaùski Bank Rozwoju, który skupia swoj¹ dzia³alnoœÌ w rejonie Ameryki £aciùskiej i Karaibów, zapowiedzia³ wsparcie akcji pomocy dla Haiti sum¹ 90 milionów dolarów. Dalsze 128 milionów dolarów ma zostaÌ udzielone w formie nowych grantów.
Bank ÂŚwiatowy juÂż zapowiedzial  100 mln dolarĂłw.
http://www.rmf.fm/fakty,168122,Banki,deklaruja,pomoc,dla,Haiti.html

Do tego pomoc USA i Europy  ..powiedzmy ,Âże 120 mln dolarĂłw nie liczÂąc prywatnej pomocy humanitarnej .  Nie liczÂąc pomocy rzeczowej.

Dla Haitaùczyków to wielkie sumy. Ciekawe ile z tej kasy dostan¹ zwykli ludzie na to, aby mogli zacz¹Ì godnie ¿yÌ ?
Ile zamĂłwieĂą otrzyma rodzimy haitaĂąski przemysÂł np budowlany czy teÂż usÂługi na odbudowĂŞ zniszczeĂą , a ile z tego trafi z powrotem w rĂŞce tych, ktĂłrzy bĂŞdÂą tÂą pomocÂą dzieliĂŚ.

[MichaÂł-AnioÂł]

Pomoc humanitarna – wielkie oszustwo
Opublikowany 29 Maj 2008 Polityka , ÂŚwiat 1 Comment
Tags: akcja humanitarna, odbiorcy pomocy humanitarnej, pomoc Afryce, pomoc humanitarna

Programy pomocy humanitarnej Zachodu w wiêkszoœci ubogich krajów wspieraj¹ skorumpowane w³adze, pog³êbiaj¹ ubóstwo i wzmacniaj¹ uzale¿nienie ludzi. I tylko nam poprawiaj¹ samopoczucie

Lepiej jest coÂś zrobiĂŚ, zamiast poddaĂŚ siĂŞ zwÂątpieniu albo – co gorsza – cynizmowi, i nie robiĂŚ nic, prawda? ZwÂłaszcza gdy chodzi o pomoc dla ludzi ubogich, doÂświadczonych przez los, nĂŞdzarzy urodzonych w niewÂłaÂściwym miejscu i w niewÂłaÂściwym czasie. Jak moÂżna nie robiĂŚ nic, gdy pod gruzami ginie kilkadziesiÂąt tysiĂŞcy ChiĂączykĂłw, gdy cyklon pochÂłania kilkaset tysiĂŞcy istnieĂą ludzkich w Birmie? Jak moÂżna, bĂŞdÂąc czÂłowiekiem zdrowym moralnie, patrzeĂŚ bezczynnie na dzieci umierajÂące z gÂłodu w Darfurze? Jak moÂżna siedzieĂŚ z zaÂłoÂżonymi rĂŞkami, gdy ÂŚwiatowy Program ÂŻywnoÂściowy (WFP) alarmuje, Âże Etiopii znowu grozi klĂŞska suszy, a 6 milionĂłw dzieci nie ma co jeœÌ? WFP dodaje, Âże za jedyne 147 mln dolarĂłw, czyli nieco ponad 300 milionĂłw zÂłotych, moÂżna te dzieci uratowaĂŚ. Co to jest 300 milionĂłw? Dobry piÂłkarz kosztuje coÂś koÂło tego, niedÂługo kilometr autostrady w Polsce bĂŞdzie droÂższy.

No to dajmy im 300 milionĂłw – niech te dzieci przeÂżyjÂą. Edmund Burke, jeden z twĂłrcĂłw nowoczesnego konserwatyzmu, mĂłwiÂł, Âże do tego, by zatriumfowaÂło zÂło, wystarczy, by dobrzy ludzie nic nie robili. Ewangelia zapowiada, Âże na SÂądzie Ostatecznym bĂŞdziemy odpytywani z naszych zaniechaĂą: „ByÂłem gÂłodny, a nie daliÂście mi jeœÌ…” Dajmy im jeœÌ, dajmy im nadziejĂŞ, przecieÂż nas nie kosztuje to prawie nic.

PowyÂższa argumentacja dziaÂła od ponad 50 lat, czyli od czasu, gdy pomoc humanitarna staÂła siĂŞ ulubionym sposobem rozwiÂązywania przez ZachĂłd problemĂłw krajĂłw ubogich. G³ównym beneficjentem tej pomocy byÂły kraje Azji i Afryki, zwÂłaszcza subsaharyjskiej. W ogĂłlnoÂświatowej euforii spowodowanej wyzwalaniem siĂŞ kolejnych krajĂłw z wiĂŞzĂłw kolonializmu i w niemaÂłym (i sÂłusznym) poczuciu winy za wyzyskiwanie obcych kontynentĂłw ludzie Zachodu uwierzyli, Âże swojÂą dobrociÂą ulepszÂą Âświat: „PragnÂącym wyrwaĂŚ siĂŞ z nĂŞdzy mieszkaĂącom wiejskich chat na caÂłym globie obiecujemy: pomoÂżemy im pomĂłc sobie tak dÂługo, jak bĂŞdzie to potrzebne – mĂłwiÂł prezydent John Kennedy. – Nie dlatego, Âże komuniÂści bĂŞdÂą robiĂŚ to samo, nie dlatego, Âże zaleÂży nam na ich gÂłosach wyborczych, ale dlatego, Âże tak jest sÂłusznie. JeÂśli wolne spoÂłeczeĂąstwo nie potrafi pomĂłc wiĂŞkszoÂści, ktĂłra cierpi biedĂŞ, nie bĂŞdzie rĂłwnieÂż umiaÂło ochroniĂŚ mniejszoÂści, ktĂłra Âżyje w dostatku.”

No i pomagamy. Inicjatywy politykĂłw przerodziÂły siĂŞ w ogĂłlnoÂświatowy ruch pomocy humanitarnej skupiony wokó³ indywidualnych organizacji, globalnych programĂłw realizowanych przez agendy ONZ czy teÂż fundacji sponsorowanych przez milionerĂłw-darczyĂącĂłw w rodzaju Billa Gatesa czy Warrena Buffeta. Od lat 80. istotnÂą rolĂŞ w Âświatowym ruchu humanitarnym odgrywajÂą gwiazdy pop, ktĂłre swoim nazwiskiem i charyzmÂą majÂą „przebudziĂŚ mieszkaĂącĂłw Zachodu”, a w praktyce wydusiĂŚ od nich jak najwiĂŞcej pieniĂŞdzy na projekty firmowane potem nazwiskiem gwiazdy. DziÂś ruch pomocy krajom ubogim to potĂŞÂżny system, w ktĂłrym funkcjonuje kilkaset tysiĂŞcy ludzi konkurujÂących ze sobÂą, nierzadko bez skrupu³ów, na rynku pomocy humanitarnej, g³ównie w USA i Europie Zachodniej (niebiaÂłych reprezentujÂą g³ównie JapoĂączycy). Pomoc obejmuje wÂłaÂściwe wszystkie dziedziny Âżycia: od dostarczania ÂżywnoÂści i lekĂłw przez programy edukacyjne i uÂświadamiajÂące do irygacji gruntĂłw i wspierania miejscowych przedsiĂŞbiorcĂłw.

80 procent na koszty wÂłasne

Jakie s¹ skutki tej pomocy? Od strony statystycznej nieub³agane dla jej zwolenników. W ci¹gu ostatnich 50 lat Zachód wyda³ na pomoc dla krajów Trzeciego Œwiata 2,3 biliona dolarów (1 bilion =1000 miliardów). Sama Afryka, która jest g³ównym odbiorc¹ pomocy, otrzyma³a 568 miliardów dolarów. I efekt tego jest jednoznaczny: wraz z rozwojem programów pomocy humanitarnej regularnie ros³a bieda wœród Afrykanów. Np. miêdzy rokiem 1990 i 2001 liczba osób ¿yj¹cych poni¿ej poziomu okreœlanego przez ONZ jako skrajne ubóstwo, czyli za mniej ni¿ 1 dolara dziennie, wzros³a z 227 milionów do 313 milionów. Prawie po³owa mieszkaùców Afryki (46 proc.) wegetuje w stanie, który ONZ okreœla jako zwyk³e ubóstwo. Jednym z najwiêkszych paradoksów historii XX wieku jest fakt, ¿e w wiêkszoœci krajów afrykaùskich stopa ¿yciowa mieszkaùców jest dziœ relatywnie ni¿sza ni¿ przed osi¹gniêciem przez nie niepodleg³oœci. 941 milionów ludzi wytwarza dziœ dochód wielkoœci 580 mld dolarów, czyli nieco wiêcej ni¿ Korea Po³udniowa.

To nieprawda, Âże – jak twierdzÂą niektĂłrzy najbardziej skrajni przeciwnicy pomocy humanitarnej – sytuacja z roku na rok staje siĂŞ coraz gorsza, a pomoc w dalszym ciÂągu rozdawana jest bezkrytycznie. WrĂŞcz przeciwnie, w zwiÂązku ze wzmoÂżonÂą krytykÂą samej sensownoÂści udzielania pomocy agendy ONZ zatrudniajÂą coraz wiĂŞcej ludzi do kontroli przepÂływu pieniĂŞdzy. Np. w Tanzanii, ktĂłra jest modelowym odbiorcÂą pomocy humanitarnej, pod koniec lat 90. w ciÂągu kwartaÂłu produkowano ponad 2400 raportĂłw na temat spoÂżytkowania pomocy i organizowano ponad 1000 seminariĂłw rocznie poÂświĂŞconych prawidÂłowemu wykorzystaniu pieniĂŞdzy. „Jest coraz gorzej” – pisaÂł niedawno w dzienniku „The Times” Graham Hancock, autor klasycznej pozycji z 1989 roku pt. „Lords of Poverty: The Power, Prestige, And Corruption of International Aid Business” (Panowie ubĂłstwa: wÂładza, prestiÂż i korupcja w miĂŞdzynarodowym biznesie pomocy). Hancock, znany pisarz, wczeÂśniej pracownik brytyjskiej organizacji humanitarnej, wykazywaÂł, Âże g³ównym, a zwykle jedynym beneficjentem pomocy sÂą lokalne skorumpowane elity rzÂądowe, producenci ÂżywnoÂści i innych produktĂłw przeznaczanych na pomoc oraz „pomocowa biurokracja”. G³ównymi ofiarami szczodrobliwoÂści Zachodu – wykazywaÂł Hancock – padajÂą zaÂś podatnicy z Zachodu i oczywiÂście ludnoœÌ Trzeciego ÂŚwiata.

Hancock pokazuje przykÂłady zinstytucjonalizowanej korupcji w ramach organizacji dziaÂłajÂących pod patronatem ONZ. (Moja ulubiona: Rada Organizacji Edukacyjnych, Naukowych i Kulturalnych, wydaÂła w jednym roku 1 milion 759 tysiĂŞcy 584 dolary na podró¿e i zakwaterowanie. W tym samym czasie przeznaczyÂła 49 tys. dolarĂłw na edukacjĂŞ dla niepeÂłnosprawnych dzieci w Afryce i 1000 dolarĂłw na ksztaÂłcenie nauczycieli w Hondurasie.). Autor przedstawia przeraÂżajÂące dane na temat marnotrawstwa pieniĂŞdzy (w czasie pisania ksi¹¿ki Hancocka 80 procent wydatkĂłw agend ONZ przeznaczane byÂło na wydatki dla pracownikĂłw; budÂżet na konsultantĂłw zewnĂŞtrznych wynosiÂł 22 miliardy dolarĂłw) czy quasi-przestĂŞpczego charakteru zamĂłwieĂą publicznych na pomoc (od 80 do 99 procent kwot pomocowych byÂło wydawane w krajach rozwiniĂŞtych na realizacjĂŞ zamĂłwieĂą). „Zachodnia pomoc – pisze Hancock – jest wykorzystywana do wytwarzania zysku zachodnich firm”. Autor barwnym jĂŞzykiem okreÂśla programy pomocy humanitarnej jako „transakcjĂŞ miĂŞdzy biurokratami i autokratami”, czyli „gangsterami i psychopatami”, ktĂłrzy kradnÂą albo marnujÂą publiczne pieniÂądze.

Do tego dochodzÂą przypadki absurdĂłw przypominajÂących praktyki kwitnÂącego socjalizmu: wyludnione kliniki w szczerym polu zbudowane z pieniĂŞdzy pomocowych (klinikĂŞ zbudowaĂŚ Âłatwo, trudniej zgromadziĂŚ i utrzymaĂŚ zespó³ lekarski), mosty, ktĂłrymi nie da siĂŞ przejechaĂŚ (bo ich budowa doprowadziÂła do erozji i obsuniĂŞcia gruntu po obu brzegach), matki wyrzucajÂące lekarstwa chroniÂące ich dzieci przez zaraÂżeniem wirusem HIV (bo stosowanie ich oznaczaÂłoby przyznanie siĂŞ przed rodzinÂą, Âże sÂą zaraÂżone, a to – wyrzucenie poza nawias spoÂłeczny) itd. OprĂłcz tego co jakiÂś czas dowiadujemy siĂŞ o katastrofach na wielkÂą skalĂŞ: zbudowanej przez ONZ fermie rybnej w Mali, ktĂłra sprzedaje ryby w cenie 3 tysiĂŞcy dolarĂłw za kilogram, tamie w Gwatemali, ktĂłrej budowa spowodowaÂła wzrost cen elektrycznoÂści o 70 procent, sudaĂąskiej cukrowni, ktĂłra sprzedaje cukier po cenach wyÂższych niÂż importowany, sponsorowanych przez Bank ÂŚwiatowy programach przesiedleĂą w Brazylii i Indonezji, ktĂłrych wynikiem jest niszczenie lasĂłw tropikalnych i lokalnych plemion.

Gwiazdy na pomoc oprawcom

Czy to wszystko mo¿e byÌ prawd¹? Czy mo¿liwe, by grupa aparatczyków humanitaryzmu os³aniaj¹cych siê wznios³¹ retoryk¹ przetwarza³a nasze gesty dobrej woli, szczodroœÌ i poczucie winy za dostatek, w jakim ¿yjemy, w mieszankê rodem z najczarniejszych komedii Stanis³awa Barei? Nie tylko mo¿liwe, ale nieuniknione. Hancock i inni krytycy pomocy humanitarnej twierdz¹, ¿e sam pomys³ na wyci¹gniêcie ludzi z biedy przez rozdawanie im pieniêdzy czy jedzenia jest z gruntu z³y, a jego realizacji nie da siê zreformowaÌ.

Pomoc miêdzynarodowa nie tylko nie pomaga, ale jest najwiêksz¹ przeszkod¹ w zmianie po³o¿enia ludzi ubogich na œwiecie i jedynym sensownym wyjœciem jest jej ca³kowite zaprzestanie. Wiemy to co najmniej od 30 lat, jednak u wielu ludzi, w³¹cznie z czo³owymi ekonomistami na œwiecie, nie zmienia to przekonania, ¿e Ÿród³em biedy na œwiecie jest sk¹pstwo Zachodu, a wszystko da siê naprawiÌ, gdy bêdziemy tego sk¹pstwa wystarczaj¹co œwiadomi.

Np. w wydanym przed dwoma laty bestsellerze „Koniec ubĂłstwa” (przedmowĂŞ napisaÂł Bono z zespoÂłu U2) byÂły zwolennik „terapii szokowej” profesor Jeffrey Sachs dowodzi, Âże jedynym pewnym sposobem ograniczenia biedy w Afryce jest rozwiniĂŞcie programĂłw pomocy na jeszcze wiĂŞkszÂą skalĂŞ. NiewaÂżne, Âże potrojenie tej pomocy w ciÂągu trzech ostatnich dekad spowodowaÂło zerowy wzrost dochodĂłw AfrykanĂłw (ostatnie sukcesy gospodarcze niektĂłrych krajĂłw afrykaĂąskich nie majÂą Âżadnego zwiÂązku ekonomicznego z poziomem pomocy). Kolejne podwojenie pomocy ma sprawĂŞ gÂłodu i ubĂłstwa rozwiÂązaĂŚ, a jeÂśli nie rozwi¹¿e, to tylko ze wzglĂŞdu na skÂąpstwo Zachodu.

Sachs twierdzi, Âże Âświat w istocie zna sposĂłb na usuniĂŞcie wiĂŞkszoÂści problemĂłw Afryki i generalnie chodzi wy³¹cznie o to, by wyÂłoÂżyĂŚ kolejne pieniÂądze na wprowadzenie w Âżycie wymyÂślonych przez mÂądrych ludzi „technologii pomocowych”. „PrzeznaczajÂąc 0,7 procenta PKB krajĂłw bogatych przez nastĂŞpne 20 lat, dojdziemy do sytuacji, w ktĂłrej nikt na Âświecie nie bĂŞdzie umieraÂł z gÂłodu” – pisze profesor Sachs.

Zgodnie z jego zaleceniami w lipcu 2005 roku na szczycie G8 w Szkocji postanowiono zwiĂŞkszyĂŚ pomoc humanitarnÂą dla krajĂłw ubogich do 50 mld dolarĂłw rocznie, z czego ponad poÂłowa ma byĂŚ przeznaczona dla Afryki. ÂŻaden z przywĂłdcĂłw, ktĂłrzy podpisali porozumienie, nie dotrzymaÂł sÂłowa, a najbliÂższy temu jest George Bush, ktĂłremu udaÂło siĂŞ wyrwaĂŚ z Kongresu 15 mld dolarĂłw dla Afryki. Od tego czasu Bush staÂł siĂŞ bohaterem takich artystĂłw jak Bono czy Geldof, a ten ostatni pisaÂł nawet na jego temat peany w magazynie „Time”.

Do grona profesjonalnych pracownikĂłw organizacji humanitarnych do³¹czajÂą co roku nowe twarze Âświata popkultury. Geldof, Bono, Angelina Jolie, Madonna i inni przekonujÂą prezydentĂłw, szefĂłw bankĂłw i organizacji finansowych, Âże podwaÂżanie sensu pomocy humanitarnej to nihilizm, a tÂłumom zgromadzonym na koncertach charytatywnych tÂłumaczÂą, Âże najwaÂżniejsza jest ÂświadomoœÌ czynienia dobra: „Dawajcie wasze pier… pieniÂądze!” – jak krzyczaÂł Geldof w 1985 roku na pierwszym koncercie Live Aid. No to dajemy, bo przecieÂż lepiej jest robiĂŚ coÂś, niÂż nie robiĂŚ nic, prawda?

W istocie gwiazdy popu s¹ w idealnej sytuacji, bo nie przyjmuj¹ ¿adnej odpowiedzialnoœci za skutki swoich dzia³aù, zrzucaj¹c j¹ zwykle na polityków Zachodu albo znieczulicê bogatych spo³eczeùstw. Bob Geldof do dziœ uwa¿a Live Aid z 1985 roku za ogromny sukces, mimo ¿e nawet eksperci organizacji pomocowych przyznaj¹, ¿e operacja ta to klasyczny dziœ przyk³ad wspó³pracy organizacji humanitarnych z okrutnym re¿imem gnêbi¹cym w³asny naród.

PieniÂądze zebrane podczas koncertĂłw posÂłuÂżyÂły Ăłwczesnym komunistycznym wÂładzom Etiopii do dokonania masowych przesiedleĂą okoÂło 100 tysiĂŞcy ludzi, z ktĂłrych co najmniej poÂłowa zmarÂła. Ówczesny szef organizacji Lekarze bez Granic (jedynej organizacji, ktĂłra nie zgadzaÂła siĂŞ na kontynuowanie dziaÂłalnoÂści w Etiopii podczas przesiedleĂą) Claude Malhuret uznaÂł Ăłwczesne dziaÂłania wÂładz za „najwiĂŞkszy program deportacji od czasĂłw Czerwonych KhmerĂłw”.

Nic dziwnego, Âże schemat, ktĂłry z powodzeniem zastosowali komuniÂści w Etiopii pod koniec lat 80, powtarzany jest w wiĂŞkszoÂści krajĂłw afrykaĂąskich, w ktĂłrych bandyci dochodzili do wÂładzy: najpierw gÂłodzimy ludzi, potem wzywamy na pomoc ZachĂłd i rozmieszczamy obozy w strefach, z ktĂłrych, albo do ktĂłrych, chcemy przesiedliĂŚ ludnoœÌ – i do dzieÂła! ÂŻywnoœÌ z pomocy dzielimy miĂŞdzy ÂżoÂłnierzy, a resztĂŞ sprzedajemy na wolnym rynku.

Taki przebieg miaÂła operacja Live Aid w Etiopii, podobnie funkcjonowaÂły obozy pomocy w Somalii i Sudanie w latach 90. Bob Geldof do dziÂś tÂłumaczy, Âże „trzeba coÂś robiĂŚ, nawet jeÂśli to nie dziaÂła”. Innymi sÂłowy, czÂłowiek uwaÂżany za Âświatowego patrona sprawy walki z ubĂłstwem uznaje do dziÂś, Âże wspó³dziaÂłanie w zbrodni jest moralnie lepsze niÂż brak dziaÂłania. Warto ten dylemat przypomnieĂŚ, zwÂłaszcza w przededniu konferencji w Rangunie, w trakcie ktĂłrej brutalny reÂżim z Birmy najprawdopodobniej Âłaskawie zgodzi siĂŞ na przyjĂŞcie pomocy humanitarnej Zachodu na wÂłasnych warunkach.

Nie planujmy za nich

Co zatem robiĂŚ? Jak nie popaœÌ w zniechĂŞcenie? W Ghanie poznaÂłem Michaela – importera miĂŞsa, m.in. z Polski, ktĂłry zaÂłoÂżyÂł sprawnie funkcjonujÂący biznes. Jego szwagierka posiada sieĂŚ restauracji w Akrze. Oboje utrzymujÂą ze swoich dochodĂłw kilkanaÂście osĂłb, w tym dzieci, ktĂłrym pÂłacÂą za szkoÂły.

W 2001 roku Ghaùczyk Patrick Awuah za³o¿y³ za swoje pieni¹dze prywatny uniwersytet Ashesi University. Uniwersytet rezerwuje po³owê miejsc dla m³odzie¿y z biednych rodzin, oferuj¹c im stypendia. Awuah twierdzi, ¿e móg³by rozwin¹Ì swoj¹ dzia³alnoœÌ, jednak gdy zg³osi³ siê po pomoc finansow¹ do lokalnego oddzia³u kampanii Save Africa, odrzucono jego proœbê, poniewa¿ by³ zbyt bogaty. Wygl¹da na to, ¿e wsparcie finansowe z Zachodu dla Afryki dostêpne jest dla wszystkich poza Afrykanami. Chyba ¿e spe³niaj¹ zachodnie warunki: s¹ g³oduj¹cymi dzieÌmi, kilkuletnimi ¿o³nierzami, ofiarami powodzi albo innej plagi.

Jednak prawda o Afryce jest inna. Miliony na tym kontynencie to nie ofiary ludobĂłjstwa i gÂłodu czekajÂące na ratunek z rÂąk podstarzaÂłych gwiazd rocka, tylko normalni ludzie, ktĂłrych marzenia sÂą dokÂładnie takie same jak nasze: Âżycie w dostatku, wyksztaÂłcenie dzieci i zostawienie im czegoÂś w spadku. Patrick Awuah, moi znajomi z Akry i tysiÂące innych przedsiĂŞbiorcĂłw w Afryce odnoszÂą sukcesy wbrew ogromnym przeciwnoÂściom losu. RozwĂłj ich kontynentu, podobnie jak rozwĂłj innych biednych regionĂłw na Âświecie, nie bĂŞdzie jednak zaleÂżaÂł od naszej hojnoÂści i wspaniaÂłomyÂślnoÂści, tylko od czynnikĂłw, ktĂłre zawsze decydowaÂły o rozwoju spoÂłeczeĂąstw: sukcesu prywatnych firm i zaprowadzenia rzÂądĂłw prawa. William Easterly, ekonomista uniwersytetu w Nowym Jorku, autor wybitnej ksi¹¿ki na temat fiaska pomocy humanitarnej w dziele ratowania ludzi pt. „The White Man’s Burden” (BrzemiĂŞ biaÂłego czÂłowieka), pisze: „Bieda nigdy nie zostanie pokonana przez zachodnich ekspertĂłw albo zachodniÂą pomoc. WszĂŞdzie na Âświecie biedĂŞ udaÂło siĂŞ pokonaĂŚ dziĂŞki rodzimym reformatorom politycznym, gospodarczym i spoÂłecznym, ktĂłrzy potrafiÂą wyzwoliĂŚ potĂŞgĂŞ demokracji i wolnego rynku”.

Na czym konkretnie ma to polegaÌ? W swojej ksi¹¿ce Easterly podaje wiele przyk³adów, oto jeden z nich. 500 milionów ludzi rocznie zara¿a siê malari¹, 80 procent z nich to mieszkaùcy czarnej Afryki. Wed³ug Œwiatowej Organizacji Zdrowia specjalnie nas¹czone moskitiery (koszt: poni¿ej 5 dolarów za sztukê) i lekarstwa (koszt 2,5 dolara na osobê) mog³yby praktycznie doprowadziÌ do kontroli tej choroby przez cz³owieka. Jednak moskitiery rozdawane przez agencje pomocy bardzo czêsto wykorzystywane s¹ jako sieci do ³owienia ryb albo materia³ na suknie œlubne. W Malawi zdecydowano siê na eksperyment: zamiast rozdawaÌ moskitiery za darmo, sprzedaje siê je ludnoœci po 50 centów za sztukê, co jest dla wielu rodzin sporym wydatkiem. Wskutek tego programu, pisze Easterly, wykorzystanie moskitier we w³aœciwym celu w Malawi wzros³o z 8 procent w 2000 roku do 55 procent w 2005. W krajach takich jak Zambia, gdzie moskitiery rozdaje siê za darmo, poziom ich wykorzystania nie przekracza 30 procent.

William Easterly odkrywa prawdy, ktĂłre wydajÂą siĂŞ oczywiste, choĂŚ na Zachodzie wcale oczywiste nie sÂą, np. potrzebĂŞ brania pod uwagĂŞ lokalnych uwarunkowaĂą, charakteru ludnoÂści, jej przyzwyczajeĂą. Bardziej niÂż instytucje typu Millenium Project czy World Economic Forum, kierowane przez planistĂłw o kosmicznych ambicjach, interesujÂą go organizacje o nazwach takich jak Stowarzyszenie ByÂłych Nosicielek Drewna na OpaÂł – maÂłe grupy miejscowych stworzone w celu realizacji konkretnych potrzeb konkretnych ludzi. Od US AID i brytyjskiego Oxfamu bardziej ceni indywidualnych, zwykle anonimowych ludzi, ktĂłrzy z ogromnym poÂświĂŞceniem i bez wynagrodzenia ratujÂą Âżycie innym, albo choĂŚby fundacjĂŞ Billa i Melindy GatesĂłw, ktĂłra wydaje setki milionĂłw dolarĂłw na konkretne cele (np. prace nad szczepionkÂą na malariĂŞ).

Easterley uwa¿a równie¿, ¿e wydawanie pieniêdzy na potrzeby biednych ma sens tylko wtedy, gdy zamiast planowaÌ dla nich przysz³oœÌ, oddamy j¹ w ich rêce i metod¹ prób i b³êdów pomo¿emy im znaleŸÌ najlepsze rozwi¹zanie.

Metoda gwiazdorsko-profesorska nie kaÂże nam myÂśleĂŚ o pomocy, zwalnia nas od myÂślenia w sekundĂŞ po zÂłoÂżeniu darowizny. Metoda Easterly’ego jest trudniejsza, bo kaÂże naprawdĂŞ wzi¹Ì odpowiedzialnoœÌ za los innych, kaÂże szukaĂŚ rozwiÂązaĂą, ktĂłre dziaÂłajÂą, uczy krytycznego spojrzenia i pozbawia sentymentĂłw.

A sentymentalizm popÂłaca, w przeciwieĂąstwie do trzeÂźwoÂści umysÂłu – Frankowi Zappie do dziÂś niektĂłrzy wypominajÂą, Âże w 1985 roku odmĂłwiÂł udziaÂłu w Live Aid, nazywajÂąc imprezĂŞ najwiĂŞkszÂą w historii „pralniÂą pieniĂŞdzy z dragĂłw” (drug laundering – po angielsku sÂłowo „drug” moÂże oznaczaĂŚ lekarstwo i narkotyk), a Bob Dylan oburzyÂł wszystkich, gdy zasugerowaÂł, Âże moÂże czêœÌ pieniĂŞdzy zebranych w trakcie akcji przeznaczyĂŚ na spÂłaty dÂługĂłw amerykaĂąskich rolnikĂłw.

Nauka u Easterly’ego daje rĂłwnieÂż lepszÂą stopĂŞ zwrotu z naszego miÂłosierdzia. W koĂącu przed SÂądem Ostatecznym z naszych zaniechaĂą nie bĂŞdzie nas rozliczaÂł Bono ani Geldof, ani nawet sekretarz generalny ONZ. Dlatego zanim to nastÂąpi, powinniÂśmy uczciwie rozliczyĂŚ sami siebie.

ÂŹrĂłdÂło : Rzeczpospolita: Zabijanie dobrociÂą
Dariusz Rosiak 23-05-2008
Chcesz pomĂłc to zrĂłb to wÂłasnorĂŞcznie 

[MichaÂł-AnioÂł]

"Stacjonuj¹ tam ekipy ratownicze i organizacji pomocy z ca³ego œwiata. Stacjonuje ponad 12,000 tysiêcy marines (z czego ponad 2700 bezpoœrednio na l¹dzie). Nikt jednak nie jest w stanie wyt³umaczyÌ, dlaczego ¿ywnoœÌ i lekarstwa zalêgaj¹ w magazynach i na p³ycie lotniska, lecz nie jest wydawana potrzebuj¹cym.
TÂłumaczenie siĂŞ w takiej sytuacji tajemniczym brakiem infrastruktury, czy teÂż grupkami mĂŞÂżczyzn uzbrojonych w kij."

SiÂły miĂŞdzynarodowe prĂłbujÂą pilnowaĂŚ porzÂądku przy wydawaniu jedzenia
PAP
Pomoc dociera na zniszczon¹ w potê¿nym trzêsieniu ziemi wyspê Haiti, ale przekazanie niezbêdnych produktów ludziom, którzy jej najbardziej potrzebuj¹, wci¹¿ jest sporym wyzwaniem. W wielu punktach stolicy, Port-au-Prince dosz³o do bijatyk o rozdawane przez miêdzynarodowe organizacje humanitarne jedzenie. W czêœci z nich udzia³ wziê³y gangi uzbrojone w kije.
Ogromne iloÂści lekarstw, odÂżywek dla dzieci, czy innych produktĂłw le¿¹ na asfalcie i w magazynach lotniska Port-au-Prince, ale nikt nie wywozi ich dalej – relacjonuje g³ówny korespondent medyczny CNN, Sanjay Gupta.

- To leÂży tu wszĂŞdzie, ale wystarczy wyjœÌ nawet poza teren lotniska, a ludzie juÂż mĂłwiÂą: Potrzebujemy zaopatrzenia – mĂłwi Gupta, ktĂłry znalazÂł palety z odÂżywkami dla dzieci, lekarstwami przeciwbĂłlowymi i antybiotykami, ktĂłre leÂżaÂły bez Âżadnej kontroli tuÂż przy pasie startowym.

AmerykaĂąski personel wojskowy z namiotu, w ktĂłrym znajduje siĂŞ magazyn na lotnisku, daÂł korespondentowi CNN duÂży worek peÂłen produktĂłw medycznych, aby zabraÂł go do szpitala, ktĂłry odwiedziÂł wczeÂśniej. Jednak nikt nie potrafiÂł wytÂłumaczyĂŚ, dlaczego nie funkcjonuje Âżaden zorganizowany system dystrybucji zgromadzonych zapasĂłw.

- Jest tu wiele rzeczy, ktĂłre czekajÂą na transport. To prawda – potwierdza puÂłkownik amerykaĂąskich siÂł powietrznych Ben McMullen. - Czy to duÂżo? Trudno mi powiedzieĂŚ. … Ale kaÂżdy z tej strony, a konkretnie ze strony amerykaĂąskiego rzÂądu, robi co moÂże, by przekazaĂŚ dalej tak wiele rzeczy, jak siĂŞ da. …

- To wstyd, poniewaÂż kaÂżdy ma nadziejĂŞ, Âże wszystko zostanie wydane w kilka sekund. Ale tu nie ma takiej infrastruktury – wyjaÂśnia amerykaĂąski dowĂłdca.

Problemy sÂą nadal takÂże w porcie miejskim, gdzie wÂładze prĂłbujÂą rozÂładowaĂŚ korki majÂąc nadziejĂŞ na przywrĂłcenie jeszcze dzisiaj dwukierunkowego ruchu w poÂłudniowej przystani.

Trzêsienie ziemi o sile 7 stopni w skali Richtera, które nawiedzi³o ten ubogi kraj 12 stycznia, zniszczy³o zarówno po³udniow¹, jak i pó³nocn¹ przystaù w stolicy, Port-au-Prince. W czwartek haitaùskie w³adze oraz amerykaùskie wojsko zdo³a³y przywróciÌ jednokierunkowy szlak do przystani po³udniowej, która jest mniejsza od pó³nocnej. Wiêksza przystaù wci¹¿ niestety nie nadaje siê do u¿ytku.

Genera³ major Dan Allyn, amerykaùski dowódca haitaùskich si³ zadaniowych, powiedzia³ dziennikarzom, ¿e do koùca tego tygodnia tamtejsze porty powinny osi¹gn¹Ì swe "wstêpne mo¿liwoœci operacyjne". Oznacza³oby to miêdzy innymi, ¿e bêd¹ mog³y przyjmowaÌ paliwo, które jest niezbêdne dla ciê¿arówek transportuj¹cych pomoc w g³¹b l¹du.

Z kolei ÂżoÂłnierze kanadyjscy pracujÂą nad otwarciem lotniska w mieÂście Jacmel, co byÂłoby kolejnym krokiem pozwalajÂącym na przyspieszenie dystrybucji przysyÂłanych towarĂłw. Jacmel jest nadmorskÂą miejscowoÂściÂą, ktĂłra oddalona jest od Port-au-Prince o okoÂło 40 kilometrĂłw, a ktĂłra uznawana jest za kulturowÂą stolicĂŞ Haiti.

Tworz¹ce siê wci¹¿ korki opóŸniaj¹ dostawy ¿ywnoœci i artyku³ów medycznych do oko³o trzech milionów Haitaùczyków, którzy ucierpieli w trzêsieniu ziemi.

Jak podaÂł premier Republiki Haiti, Jean-Max Bellerive, potwierdzono juÂż ÂśmierĂŚ co najmniej 72 tysiĂŞcy ludzi.

OpóŸnienia w dostawach najpilniejszych rzeczy doprowadziÂły juÂż do Âśmierci co najmniej piĂŞciu osĂłb – poinformowali przedstawiciele organizacji Lekarze Bez Granic, znanej pod francuskÂą nazwÂą MĂŠdecins Sans Frontieres.

Ekipy medyczne, pracujÂące w niezwykle trudnych warunkach i z ograniczonymi dostawami, zmuszone sÂą do improwizacji.

Renzo Fricke, który pe³ni funkcjê koordynatora polowego w organizacji Lekarze Bez Granic, mówi, ¿e jedna z ekip musia³a kupiÌ pi³ê w miejscowym markecie, aby chirurdzy mogli przeprowadzaÌ niezbêdne amputacje. Inny z lekarzy po¿yczy³ od ekipy CNN nó¿ kieszonkowy, który równie¿ potrzebny by³ do zabiegu.

Nie maj¹c œrodków do sterylizacji, lekarze wykorzystuj¹ w tym celu zwyk³¹ wódkê. Pacjenci chirurgiczni otrzymuj¹ zwyczajnie dostêpne œrodki przeciwbólowe, poniewa¿ lekarze nie maj¹ silniejszych leków. Jedna z pielêgniarek stosowa³a oœwietlenie choinkowe jako prowizoryczny przed³u¿acz.

Przedstawiciele Stanów Zjednoczonych przyznaj¹, ¿e nie ka¿da pomoc, a zw³aszcza artyku³y medycznie, nie docieraj¹ wystarczaj¹co szybko do potrzebuj¹cych. Mówi¹ jednak, ze sytuacja wci¹¿ siê poprawia.

Niestety do wielu Haitaùczyków, jeœli nawet dociera jakaœ pomoc, to wci¹¿ jest ona niewystarczaj¹ca.

- Od dwĂłch dni nic nie jadÂłem – powiedziaÂł wczoraj 32-letni Anderson Bellegarde. - PijĂŞ tylko wodĂŞ.

Bellegarde czeka³ ponad szeœÌ godzin przed oddzia³em firmy zajmuj¹cej siê przekazami pieniê¿nymi. Firmy takie, jak Western Union, powoli zaczynaj¹ otwieraÌ swoje biura, przyci¹gaj¹c d³ugie kolejki Haitaùczyków, którzy pilnie potrzebuj¹ gotówki.

Jak powiedziaÂł jeden z wysokiej rangi przedstawicieli administracji amerykaĂąskiej, w mieÂście otwarto juÂż ponad 300 punktĂłw dystrybucji. Wydano juÂż ponad 700 tysiĂŞcy posiÂłkĂłw, 1,4 miliony butelek wody oraz blisko 10 tysiĂŞcy kilogramĂłw artyku³ów medycznych – poinformowaÂł generaÂł Douglas Fraser z PoÂłudniowego DowĂłdztwa StanĂłw Zjednoczonych.

Na lotnisko w Port-au-Prince, ktĂłre wci¹¿ ma tylko jeden pas startowy, dociera dziennie od 120 do 140 lotĂłw, podczas gdy jeszcze w zeszÂłym tygodniu lotnisko mogÂło przyj¹Ì zaledwie 25 samolotĂłw dziennie. Od czasu otwarcia portu lotniczego po trzĂŞsieniu ziemi, w Port-au-Prince wylÂądowaÂło ponad 840 samolotĂłw, ale lista oczekujÂących wci¹¿ jest przytÂłaczajÂąco dÂługa, bo liczy okoÂło 1400 lotĂłw – mĂłwi Fraser.

Aby usprawniĂŚ ruch lotniczy amerykaĂąskie wojsko pozyskaÂło prawa do lÂądowania w bazie powietrznej Republiki Dominikany w San Isidro, w odlegÂłoÂści okoÂło 220 kilometrĂłw na wschĂłd od Port-au-Prince.

WartoœÌ pomocy miĂŞdzynarodowej od czasu trzĂŞsienia ziemi przekroczyÂła juÂż setki milionĂłw dolarĂłw. Wydatki StanĂłw Zjednoczonych tylko na ró¿nego rodzaju produkty potrzebne ocalaÂłym siĂŞgnĂŞÂły juÂż 170 milionĂłw dolarĂłw – poinformowali wczoraj przedstawiciele rzÂądu.

Na Haiti i w rejonie wyspy znajduje siĂŞ obecnie ponad 13 tysiĂŞcy ÂżoÂłnierzy amerykaĂąskich – blisko 2700 na lÂądzie oraz 10400 na morzu. Wielu ÂżoÂłnierzy Marine spĂŞdza dzieĂą na haitaĂąskim lÂądzie, ale Âśpi na statkach. Do najbliÂższego weekendu na wyspĂŞ majÂą dotrzeĂŚ kolejni ÂżoÂłnierze, co zwiĂŞkszy caÂłkowitÂą liczbĂŞ wojskowych przebywajÂących na lÂądzie do 4600.

TÂłumaczenie: Onet.pl
http://www.globalnaswiadomosc.com/haiticostubardzosmi.htm

[east]

AmerykaĂąski personel wojskowy z namiotu, w ktĂłrym znajduje siĂŞ magazyn na lotnisku, daÂł korespondentowi CNN duÂży worek peÂłen produktĂłw medycznych, aby zabraÂł go do szpitala, ktĂłry odwiedziÂł wczeÂśniej. Jednak nikt nie potrafiÂł wytÂłumaczyĂŚ, dlaczego nie funkcjonuje Âżaden zorganizowany system dystrybucji zgromadzonych zapasĂłw.

W tym wypadku wyraÂźnie widaĂŚ, Âże problemem jest po prostu brak sprawnych rozwiÂązaĂą logistycznych w zakresie dystrybucji dĂłbr.
UwaÂżam, Âże jakaÂś w tym wina samych HaitaĂączykĂłw, ktĂłrzy w takiej sytuacji mogliby siĂŞ sami zorganizowaĂŚ. Na przykÂład tak :
"S³uchajcie, tam za p³otem na p³ycie lotniska le¿y mnóstwo jedzenia, chodŸmy i poproœmy obs³ugê o dostêp . WeŸmy dwóch czy trzech obserwatorów jako gwarancjê, ¿e dobrze rozdysponujemy te dobra miêdzy potrzebuj¹cych" . Mogliby siê skrzykn¹Ì w ten sposób , ale siê tak nie dzieje. Potwierdzaj¹ to równie¿ Polscy ratownicy na Haiti
czytaj  http://newworldorder.com.pl/artykul.php?id=1803
cytat stamtÂąd  "Nasi ratownicy po raz pierwszy zetknĂŞli siĂŞ z sytuacjÂą caÂłkowitej obojĂŞtnoÂści ze strony ludnoÂści miejscowej. Nie wynika ona ze stresu, sytuacji kryzysowej czy szoku powypadkowego. Takie zachowanie bardzo zaskakuje naszych ratownikĂłw.
Z czego ta obojêtnoœÌ mo¿e wynikaÌ?
- Jest to szokujÂące. Wydaje siĂŞ, Âże przyczynÂą takich zachowaĂą moÂże byĂŚ, nie chcÂąc obraziĂŚ narodu haitaĂąskiego, bardzo niskie morale.  "
Podobne  morale widaĂŚ w kwestii zachodnich programĂłw pomocowych, jak to wynika z poprzedniego posta o dobroczynnoÂści,.  (cyt ) " William Easterly odkrywa prawdy, ktĂłre wydajÂą siĂŞ oczywiste, choĂŚ na Zachodzie wcale oczywiste nie sÂą, np. potrzebĂŞ brania pod uwagĂŞ lokalnych uwarunkowaĂą, charakteru ludnoÂści, jej przyzwyczajeĂą. Bardziej niÂż instytucje typu Millenium Project czy World Economic Forum, kierowane przez planistĂłw o kosmicznych ambicjach, interesujÂą go organizacje o nazwach takich jak Stowarzyszenie ByÂłych Nosicielek Drewna na OpaÂł – maÂłe grupy miejscowych stworzone w celu realizacji konkretnych potrzeb konkretnych ludzi."

Dlatego zdecydowaÂłem siĂŞ wspomĂłc finansowo PAH , poniewaÂż udowodnili ,Âże w praktyce potrafiÂą trwale rozwiÂązaĂŚ KONKRETNY problem w Afryce, a konkretnie w Sudanie . cyt "Osiem studni, zapatrujÂących ponad 8000 mieszkaĂącĂłw wiosek okalajÂących miasto Bor powstaÂło dziĂŞki zaangaÂżowaniu tysiĂŞcy PolakĂłw, ktĂłrzy wsparli KampaniĂŞ WodnÂą. KaÂżda zakupiona opaska na rĂŞkĂŞ „Zbieram WodĂŞ” odpowiada kolejnym centymetrom, ktĂłre wiertÂło pokonaÂło w drodze do podziemnych ÂźrĂłdeÂł. Te osiem studni wyposaÂżonych w pompy powstaÂło w wioskach Pariak, Malek, Ulwac, Maper i Jerwong. Lokalizacje ujĂŞĂŚ wody wyznaczyliÂśmy we wspó³pracy z lokalnymi organami wÂładz i starszyznami plemiennymi. ChcieliÂśmy mieĂŚ pewnoœÌ, Âże kaÂżda ze studni powstanie w miejscu, gdzie woda jest najbardziej potrzebna. NastĂŞpnie wykonaliÂśmy niezbĂŞdne badania geologiczne. Jednym z g³ównych zaÂłoÂżeĂą projektu byÂło doprowadzenie do powoÂłanie w wioskach tak zwanych KomitetĂłw Wodnych - grup osĂłb odpowiedzialnych za przygotowanie terenu pod budowĂŞ studni i ich póŸniejszÂą konserwacjĂŞ. Ich przedstawiciele uczestniczyli w pracach, pomagajÂąc zaÂłodze PAH i PARAD w ochronie sprzĂŞtu i innych zadaniach fizycznych.
JakoœÌ wody dostarczanej przez studnie z pewnoœci¹ przyczynia siê do zmniejszenia liczby zachorowaù i zgonów w regionie miasta Bor. "

Z tym, ¿e w Sudanie ¿ywo zaanga¿owane s¹ w tê sprawê lokalne spo³ecznoœci, bo pomoc tylko wtedy ma sens, kiedy obie strony - darczyùca i potrzebuj¹cy - œciœle wspó³pracuj¹. Tego samego nie widaÌ niestety na Haiti.
Nowe studnie majÂą jeszcze jeden , pozytywny aspekt . LikwidujÂąc brak studni likwiduje siĂŞ rĂłwnieÂż potencjalne zarzewie konfliktĂłw jakim jest walka o dostĂŞp do czystej wody.

[MichaÂł-AnioÂł]

To, co siĂŞ staÂło na Haiti pozostaje zagadkÂą!
Opublikowano: 28.01.2010


Dlaczego kwestia Haiti jest taka kontrowersyjna? Przyjrzyjmy siĂŞ faktom:

Jest to kraj poÂłoÂżony w newralgicznym punkcie na mapie Âświata – dokÂładnie pomiĂŞdzy FlorydÂą a WenezuelÂą, ktĂłra przewodzi w krucjacie przeciwko USA, na terenach Ameryki PoÂłudniowej, ÂŁaciĂąskiej i KaraibĂłw. Prezydent Wenezueli – Hugo Chavez znacjonalizowaÂł przemysÂł naftowy, przez co amerykanie utracili swoje rafinerie (wiele miliardĂłw dolarĂłw) i co waÂżniejsze – dostĂŞp do pokaÂźnej iloÂści ropy naftowej. CzyÂż to nie sÂą wystarczajÂąco mocne powody aby chcieĂŚ siĂŞ pozbyĂŚ pro-socjalistycznego Chaveza?

Amerykanie znani sÂą z tego, Âże obalajÂą rzÂądy roÂżnych krajĂłw i ustanawiajÂą tam swoich poplecznikĂłw na PrezydentĂłw, wszĂŞdzie tam gdzie maja w tym interes. Tak siĂŞ staÂło w wielu krajach na przestrzeni ostatnich kilkudziesiĂŞciu lat, a ostatnio w Iraku, w Afganistanie i takÂże na Haiti, ponad 15 lat temu, kiedy to obalili urzĂŞdujÂącego wtedy – demokratycznego (sic!) – Prezydenta Aristide i powoÂłali rzÂądzÂącego do dzisiaj Prezydenta RenĂŠ PrĂŠvala.

Od tego czasu, biedne juÂż Haiti caÂły czas, coraz bardziej podupadaÂło, a raczej popadaÂło w skrajnÂą nĂŞdzĂŞ. Gdzie byli w tym czasie, tak przecieÂż pomocni Amerykanie? Czemu na to pozwolili, mimo ze wtrÂącali siĂŞ w wewnĂŞtrzne sprawy tego kraju? OdpowiedÂź jest prosta – amerykanom ze wzglĂŞdĂłw strategicznych i ekonomicznych zaleÂży na utrzymaniu tego regionu w biedzie, sprawujÂąc przy tym peÂłnÂą kontrolĂŞ nad nim. W przeszÂłoÂści tak samo siĂŞ dziaÂło w Panamie i Nikaragui. W miĂŞdzyczasie ujawniono juÂż wiele afer zwiÂązanych z tajnÂą dziaÂłalnoÂściÂą amerykanĂłw w tym regionie. O moÂżliwym ataku na WenezuelĂŞ ostrzegaÂł juÂż nieÂżyjÂący reÂżyser filmowy – Aaron Russo. OtrzymaÂł on takÂą informacjĂŞ od samego Nicka Rockefellera.

Nie jest wiĂŞc zbyt przesadne twierdziĂŚ, iÂż USA byÂło by mocno zainteresowane przejĂŞciem kontroli nad Haiti, szczegĂłlnie jeÂśli mieli by plany zwiÂązane z atakiem na WenezuelĂŞ oraz wiĂŞkszÂą kontrolÂą nad KubÂą, ktĂłra jest sÂąsiadem Haiti. AmerykaĂąska baza wojskowa na Haiti daÂła by amerykanom potĂŞÂżnÂą kartĂŞ przetargowÂą – kontrolujÂąc strefĂŞ powietrznÂą i morskÂą, utrudnili by tak Wenezueli jak i Kubie, handel i swobodne przemieszczanie siĂŞ. Poza tym, dziĂŞki swojej obecnoÂści na Haiti, amerykanie mogli by uÂżywaĂŚ samolotĂłw i rakiet krĂłtkiego zasiĂŞgu (okoÂło 500 km), w przypadku konfliktu z WenezuelÂą, co dotychczas byÂło albo caÂłkiem niemoÂżliwe, albo wiÂązaÂło siĂŞ z wysÂłaniem floty wojennej w ten region.

Dziwnym trafem Amerykanie tak bardzo zapalili siĂŞ do niesienia pomocy na Haiti, Âże wysÂłali tam takÂże swoje statki wojenne i wojsko (4000 marines), pod pozorem zapewnienia stabilnoÂści w kraju, co zdenerwowaÂło FrancjĂŞ i skÂłoniÂło Chaveza do wysuniĂŞcia oskarÂżeĂą wzglĂŞdem USA, Âże prĂłbujÂą przej¹Ì kontrole nad tym regionem. Chavez, na podstawie informacji uzyskanych od Rosjan, jest przekonany iÂż trzĂŞsienie ziemi na Haiti zostaÂło wywoÂłane za pomocÂą nowoczesnej tajnej broni (ISEQC – Integrated System of Earthquake Control) nad ktĂłrÂą, tak Rosjanie jak i Amerykanie pracujÂą juÂż od ponad 20 lat. Podobne moÂżliwoÂści ma takÂże HAARP, co potwierdzajÂą ich przedstawiciele. Argumenty uÂżyte w tym video sÂą zniewalajÂące. Francuski minister ds. wspó³pracy, oskarÂżyÂł USA o okupacje wyspy.

Za takÂą wersjÂą zdarzeĂą przemawiajÂą nie tylko wyÂżej wymienione fakty. Faktem jest takÂże to, Âże juÂż od 200 lat nie zanotowano w tym regionie tak silnych trzĂŞsieĂą. Wbrew przekonywaniu sejsmologĂłw. teren ten wcale nie zalicza siĂŞ do silnie aktywnych sejsmicznie. To nie wschodnia, lecz zachodnia czêœÌ obu Ameryk jest aktywna sejsmicznie, ze wzglĂŞdu na wci¹¿ przesuwajÂące siĂŞ na zachĂłd pÂłyty tektoniczne, ktĂłre napierajÂą na pÂłytĂŞ pacyficznÂą. To wÂłaÂśnie tam – w zachodniej czĂŞÂści obu Ameryk usytuowany jest najmÂłodszy masyw gĂłrski – Kordyliery, ktĂłrego czĂŞÂściÂą sÂą znane wiĂŞkszoÂści z was Andy. My dowiedzieliÂśmy siĂŞ o tym trzĂŞsieniu ziemi juÂż w 3 godziny po fakcie, dziĂŞki regularnemu przeglÂądaniu profesjonalnego serwisu – RSOE EDIS. Serwis ten pokazywaÂł 2 trzĂŞsienia ziemi o sile 7,2 Richtera, ktĂłre nastÂąpiÂły w okoÂło godzinĂŞ po sobie. Fakt ten zostaÂł pominiĂŞty w serwisach prasowych, poniewaÂż jest to anomalia w takiej sytuacji i w tym regionie. WypowiadajÂący siĂŞ teraz sejsmolodzy i geolodzy zachowujÂą siĂŞ podobnie jak zachowywali siĂŞ lekarze podczas zeszÂłorocznej, faÂłszywej pandemii.

Bardzo przykro zaskoczyÂła nas reakcja Unii Europejskiej na haitaĂąskÂą tragediĂŞ, ktĂłra przeznaczyÂła na pomoc dla Haiti okoÂło 4 mln Euro – mniej niÂż zaledwie kilka osĂłb prywatnych (np. tylko Angelina Jolie i Brad Pitt przeznaczyli 1,5 mln dolarĂłw). Francja wysiliÂła siĂŞ na umorzenie 4 mln z 54 mln haitaĂąskiego dÂługu. To jest po prostu skandal. Ten biedny kraj, wraz ze swoja ludnoÂściÂą, potrzebuje prawdziwej pomocy i to natychmiastowej, a my mieliÂśmy wraÂżenie Âże w tej akurat sprawie proces decyzyjny byÂł wyjÂątkowo dÂługi. Kraje Unii Europejskiej wydaÂły ³¹cznie ponad 6 miliardĂłw euro na nikomu niepotrzebne szczepionki, w Holandii dyskutuje siĂŞ czy na nowoczesne samoloty wydaĂŚ kilka miliardĂłw wiĂŞcej, czy mniej, a tam ludzie umierajÂą i straszliwie cierpiÂą i tak dalej bĂŞdzie poniewaÂż UE staÂła siĂŞ nagle biedna i nieporadna. Za to wszelkiej maÂści instytucje dobroczynne ruszyÂły do akcji. RozpĂŞtaÂła siĂŞ wielka kampania propagandowa pomocy dla Haiti. Kampania majÂąca na celu wyÂłuskanie pieniĂŞdzy z naszych kieszeni, w sytuacji kiedy tak wiele siĂŞ mĂłwi o lwiej czĂŞÂści tych pieniĂŞdzy marnotrawionych lub przepadajÂących bez wieÂści. Czy to przypadek, ze nasze rzÂądy i sama Unia bezczelnie robiÂą tylec co nic, jednoczeÂśnie aktywnie wspierajÂąc te instytucje? CzyÂżbyÂśmy byli brutalnie wykorzystywani, poprzez granie na naszym wspó³czuciu?

Tak czy inaczej, istniejÂą powody aby wierzyĂŚ iÂż Amerykanie mogli sztucznie wywoÂłaĂŚ trzĂŞsienie ziemi na Haiti. IstniejÂą powody aby wierzyĂŚ, iÂż posiadajÂą oni technologiĂŞ umoÂżliwiajÂącÂą im dokonanie tego. IstniejÂą powody aby wierzyĂŚ, iÂż jest to tylko poczÂątek nowej ery w prowadzeniu wojen, opartych na caÂłkowicie nowych technologiach. IstniejÂą powody aby wierzyĂŚ, iÂż technologie te bĂŞdÂą w niedÂługim czasie uÂżyte ponownie, na przykÂład w ataku na Iran, ktĂłry takÂże znajduje siĂŞ w regionie aktywnym sejsmicznie.

Nie sprzeczajmy siê, czy za trzêsieniem ziemi na Haiti stoj¹ Amerykanie, czy te¿ nie. To oficjalnie wci¹¿ pozostaje zagadk¹. Po prostu przyjmijmy do wiadomoœci, i¿ taka mo¿liwoœÌ istnieje i obserwujmy uwa¿nie dalszy bieg wypadków. Kto wie? Ta wiedza mo¿e ju¿ nied³ugo nam siê przydaÌ.

W miêdzyczasie powinniœmy aktywnie pokazaÌ naszym rz¹dz¹cym i wszelkim organom Unii Europejskiej, i¿ nie aprobujemy ich pasywnego stanowiska wzglêdem tragedii na Haiti. Powinniœmy o tym pisaÌ, mówiÌ i ¿¹daÌ tak wyjaœnieù jak i odpowiednich zmian w ich postawie, wzglêdem tragedii narodu haitaùskiego. Powinniœmy te¿ wyraŸnie sprzeciwiÌ siê d³u¿szej obecnoœci militarnej USA w tym regionie.

ZdjĂŞcia: Flickr
ród³o i autorstwo: Globalna ŒwiadomoœÌ

Satelity NASA wspomagajÂą akcjĂŞ ratunkowa na Haiti (wczoraj)

Dwa orbitalne instrumenty fotografujÂące powierzchniĂŞ Ziemi w Âświetle widzialnym i podczerwieni sÂą wykorzystywanie przez amerykaĂąskÂą NarodowÂą AgencjĂŞ Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) przy wspieraniu akcji ratunkowej w dotkniĂŞtym przez trzĂŞsienie ziemi Haiti. Wykonane w wysokiej rozdzielczoÂści zdjĂŞcia Port-au-Prince, stolicy Haiti trafiajÂą obecnie do oenzetowskiej komĂłrki wykorzystujÂącej informacje uzyskane przez satelity w zwalczaniu klĂŞsk ÂżywioÂłowych i innych sytuacji kryzysowych.

DziĂŞki porĂłwnaniu najnowszych obrazĂłw satelitarnych z tymi, ktĂłre zostaÂły zrobione jeszcze przed trzĂŞsieniem moÂżliwa jest dokÂładna ocena zniszczeĂą, a takÂże planowanie akcji ratunkowej oraz odgruzowywania i innych prac porzÂądkowych.

Satelita NASA przy fotografowaniu Port-au-Prince korzysta z radiometru mikrofalowego ASTER (ang. Advanced Spaceborne Thermal Emission and Reflection Radiometer), ktĂłry mierzy promieniowanie termiczne oraz uzyskujÂącego wielowidmowe obrazy powierzchni ziemi instrumentu EO-1 (ang. Earth Observing-1).

NASA stara siê wesprzeÌ mieszkaùców Haiti poszkodowanych w trzêsieniu ziemi tak¿e poprzez zbiórkê pieniêdzy. Charles Bolden, administrator agencji zwróci³ siê w specjalnym liœcie do pracowników wszystkich jednostek NASA z proœb¹ o przy³¹czenie siê do zainicjowanej przez amerykaùski rz¹d i koordynowanej przez USAID (ang. U.S. Agency for International Development) akcji przekazywania datków. JPO

PAP - Nauka w Polscekap

[radoslaw]

"
Scientists Daniel and Ginette Mathurin indicate that under Haitian soil is rich in oil and fuel fossible which were collected by Haitian and foreign experts. "We have identified 20 sites Oil, launches Daniel Mathurin stating that 5 of them are considered very important by practitioners and policies.

The Central Plateau, including the region of Thomond, the plain of the cul-de-sac and the bay of Port-au-Prince are filled with oil, he said, adding that Haiti's oil reserves are larger than those of Venezuela . An Olympic pool compared to a glass of water that is the comparison to show the importance of oil Haitian compared to those of Venezuela, "he explains.

Venezuela is one of the world's largest producers of oil.
"
ÂźrĂłdÂło:
http://www.redicecreations.com/article.php?id=9620


Czyli po naszemu - zasoby ropy Haiti majÂą siĂŞ tak do zasobĂłw Wenezueli jak olimpijski basen do szklanki.

DochodzÂą do tego bogate zÂłoÂża zÂłota i irydium i zagadka trzĂŞsienia rozwiÂązana

pozdrawiam

[east]

Ale to trzĂŞsienie ziemi nie  mogÂło uszkodziĂŚ czasem samych z³ó¿ ?  Nie znam siĂŞ , tylko pytam , bo moÂże odwrotnie - przy okazji wymieszali trochĂŞ zbiorniczek z ropÂą ,i pokruszyÂły siĂŞ skaÂły coby lepszy dostĂŞp do zÂłotka zrobiĂŚ. PorobiÂły siĂŞ uskoki i Âłatwiej bĂŞdzie siĂŞ do zasobĂłw dorwaĂŚ ?
No to by byÂło perfidne.
Nie doœÌ ,Âże Amerykanie bĂŞdÂą tam postrzegani jako zbawcy , ktĂłrzy niosÂą pomoc po trzĂŞsieniu to jeszcze  dadzÂą im pracĂŞ przy wydobyciu kruszcĂłw i ropy.  A .. i ofiarom trzĂŞsienia pomnik ku pamiĂŞci  postawiÂą na miejscu jakiejÂś wyburzonej szkoÂły . O !

Ale co siĂŞ dziwiĂŚ skoro HaitaĂączyy , tacy latwowierni ,ze siĂŞ Polakowi dali nabraĂŚ ( poniÂżej cytat wiadomosÂści Enigmy z  z Pch  )
:

http://www.pardon.pl/artykul/10666/polskie_voodoo_na_haiti_smierc_seks_i_czarna_bogini

Cytaciki : 

OdmiennoœÌ zdaù wynika³a z sytuacji Legionów Polskich w 1802 roku. W Europie panowa³ akurat chwilowo pokój. Wydawa³o siê, i¿ Napoleon spe³ni³ ju¿ swoje ambicje, a tym samym nie ma szans na marsz w kierunku Polski. Sprawa naszego kraju by³a wówczas ca³kowicie przegrana.
Jedni polscy ÂżoÂłnierze uwaÂżali wiĂŞc, Âże dalsza sÂłuÂżba nie ma sensu. A tym bardziej sÂłuÂżba na koĂącu Âświata, po³¹czona z walkÂą przeciwko pragnÂącemu wolnoÂści ludowi. Lecz inni legioniÂści sÂądzili, iÂż – skoro i tak nie majÂą perspektyw – to dobrze zaznaĂŚ przygody w egzotycznym kraju oraz zdobyĂŚ trochĂŞ ÂłupĂłw.
NiezaleÂżnie od osobistych refleksji, tysiÂące PolakĂłw zaokrĂŞtowano w Kadyksie i Genui, po czym w dwĂłch rzutach dostarczono na Haiti. A tam znaleÂźli siĂŞ w zielonym piekle. (...)

Nie wszyscy legioniÂści zginĂŞli lub trafili do straszliwej niewoli. Na Santo Domingo szybko narodziÂła siĂŞ legenda o Polakach walczÂących po stronie HaitaĂączykĂłw. Nieliczni ocaleli francuscy jeĂący twierdzili, iÂż u boku czarnego generaÂła Dessalinesa sÂłuÂżyÂła gwardia zÂłoÂżona z biaÂłych ÂżoÂłnierzy. PonoĂŚ byÂło ich ponad stu.
JuÂż w XIX wieku uwaÂżano te opowieÂści za mit. Lecz prawdziwoœÌ wieÂści o polskiej gwardii wodza haitaĂąskiego powstania potwierdziÂły póŸniejsze wydarzenia na wyspie. Gdy w 1804 roku Francuzi opuÂścili Haiti, rzÂąd nowopowstaÂłego paĂąstwa uczyniÂł dwie rzeczy w celu uhonorowania swoich polskich sojusznikĂłw. Po pierwsze, do konstytucji wpisano zapis, iÂż kaÂżdy Polak moÂże natychmiast otrzymaĂŚ obywatelstwo Haiti – jeÂśli tylko sobie tego zaÂżyczy (prawo to obowiÂązywaÂło aÂż do lat siedemdziesiÂątych XX wieku). Po drugie, polskim weteranom nadano ziemiĂŞ wokó³ miejscowoÂści Cazale.
Polacy z czasem wymieszali siĂŞ z lokalnÂą ludnoÂściÂą. W ten sposĂłb na Haiti powstaÂło "polskie plemiĂŞ". Na jego reprezentantĂłw natknĂŞli siĂŞ nowi polscy ÂżoÂłnierze, ktĂłrzy po 200 latach wrĂłcili na wyspĂŞ – komandosi GROM. PrzebywajÂący na misji ONZ wojskowi ze zdziwieniem skonstatowali, Âże w Cazale nadal mieszkajÂą Mulaci posiadajÂący polskie nazwiska i przeklinajÂący w mowie Reja oraz Kochanowskiego. (...)
Jak siĂŞ okazaÂło, mieszkaĂący Gonave wywodzili siĂŞ od polskich legionistĂłw. I wierzyli w legendĂŞ o Polaku, ktĂłry przybĂŞdzie nad nimi panowaĂŚ w zastĂŞpstwie zmarÂłego wÂładcy Faustyna I. Natychmiast ogÂłosili Faustina Wirkusa krĂłlem, a ten… przyj¹³ tron. Przez cztery lata rzÂądziÂł KrĂłlestwem Gonave jako Faustyn II.
Wirkus zgromadziÂł wokó³ siebie caÂły harem Mulatek. Nazwiska dwĂłch najwaÂżniejszych naÂłoÂżnic brzmiaÂły swojsko – Maria Korzel i Andrea Rybak. Polski krĂłl panowaÂłby zapewne szczĂŞÂśliwie aÂż do Âśmierci, ale w koĂącu przypomnieli sobie o nim Amerykanie. PrzysÂłana inspekcja zastaÂła sierÂżanta marines otoczonego wianuszkiem kobiet i odprawiajÂącego rytuaÂł voodoo. Wirkusa wyrzucono z armii i odesÂłano do USA.

Powiem Wam tylko, Âże  Amerykanie ,choĂŚ ciĂŞÂżko siĂŞ uczÂą, to w koĂącu  skumali jaki b³¹d popeÂłnili wyganiajÂąc Wirkusa z Haiti .  Teraz dopiero postÂąpili wg metody naszego  cwanego rodaka . Najlepiej  bowiem DAÆ SIÊ WYBRAÆ NA KRÓLA 

[radoslaw]

East myÂślĂŞ Âże bardziej niÂż o ropĂŞ chodzi im o zÂłoto.

Fragment wywiadu Davida Wilcocka z Benjaminem Fulfordem na temat kulis rozgrywek pomiêdzy ró¿nymi frakcjami Illuminati:

"
So, they were buying a bunch of gold futures and they were demanding actual payment in physical gold. But, what happened was the Feds didn’t have the physical gold, so they sent tungsten coated with gold because it apparently weighs... it has the same density as gold.
 
DW: You have to dope it with a little bit of lead, but yes, basically it’s the same.
 
BF: Yeah. And I’ve confirmed this with someone who reports to the Politburo, so this is not something I heard on the Internet, or something -- you know?
 
DW: I understand.
 
BF: Then the Chinese said, “No, we want real gold”, and they don’t have it.They’ve been scrambling and scrambling and they’ve been begging us for gold and we’ve been saying, “No, buzz off”.

"

http://divinecosmos.com/index.php/start-here/davids-blog/807-fulford-interview-exclusive


czyli po naszemu:

Bank Rezerw Federalnych naprodukowaÂł tryliony dolarĂłw bez pokrycia, Ci co chcÂą utrzymaĂŚ siĂŞ przy wÂładzy muszÂą "skoÂłowaĂŚ" sporo zÂłota.

pozdrawiam

[east]

ach ten urok  teorii spiskowych...
JeÂśli nawet to prawda , oznaczaÂłoby to, Âże System robi bokami.  Napompowali forsy bez pokrycia , a teraz usiÂłujÂą to odkrĂŞciĂŚ na powrĂłt wi¹¿¹c papier z czymÂś realnym.
Nie jest tajemnicÂą, Âże takim pokryciem dolara , od kiedy zostaÂł on uwolniony od zÂłota , jest ropa. GroÂźba przejÂścia przez Saddama na rozliczenia w euro skoĂączyÂła siĂŞ inwazjÂą w Iraku. Ale ropa siĂŞ skoĂączy, zÂłoto kiedyÂś rĂłwnieÂż. I co dalej ?
Dalej jest jeszcze KsiĂŞÂżyc z zasobami Helu-3 ,ale w tym celu trzeba  by rozwin¹Ì nowÂą energetykĂŞ , a jednoczeÂśnie zablokowaĂŚ raz na zawsze dostĂŞp do darmowej energii z pola punktu zerowego.
Tyle, Âże musieliby zablokowaĂŚ ... rozwĂłj ÂświadomoÂści na naszej planecie.
Na razie usi³uj¹ dobraÌ siê do pe³nej kontroli Internetu jako groŸnego medium poprzez które szerzy siê œwiadomoœÌ.
Ale to juÂż nie wystarczy .
ŒwiadomoœÌ to noosfera , otaczaj¹ca nasz¹ planetê niewidzialna kwantowa sieÌ o przepustowoœci miliony razy wiêkszej ni¿ Internet.
Ludzie zaczynajÂą siĂŞ budziĂŚ do Âświadomego Âżycia , choĂŚby poprzez takie zabawowe doÂświadczenia jak " remote viewing " w innym wÂątku tego forum http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=54.msg3649;topicseen#msg3649
Ludzie nie wiedzÂą jeszcze dokÂładnie jak to dziaÂła, ale widzÂą ,Âże dziaÂła .A skoro dziaÂła to bĂŞdÂą z tego korzystaĂŚ.
Podobnie jak nie jest nam potrzebna wiedza jak dziaÂła silnik w samochodzie, czy skrzynia biegĂłw. Wystarczy , Âże wiemy jak siĂŞ poruszaĂŚ autem i dokÂąd chcemy jechaĂŚ.

WracajÂąc do tego wÂątku. HaitaĂączycy nie bardzo wiedza dokÂąd chcÂą jechaĂŚ, ani jakim autem . ChĂŞtnie  by wsiedli do auta kaÂżdej marki , moÂże byĂŚ nawet USA, byle tylko nie umieraĂŚ z gÂłodu . JeÂśli chodzi o ludzkie Âżycie , to Âżadne zÂłoto Âświata tego nie jest w stanie wynagrodziĂŚ. Bez wzglĂŞdu na iloœÌ zÂłota, ktĂłre jeszcze poÂłknie potwĂłr, ktĂłry zjada takie maÂłe kraje jak Haiti juÂż siĂŞ zamieniÂł w Orobosa poÂżerajÂącego swĂłj wÂłasny ogon.

[konserwa]

@East, a masz wÂątpliwoÂści, Âże system robi bokami?
coÂś Ty Bracie na dworze dzisiaj w nocy spaÂłeÂś ?