Opisana na tym forum cykliczno¶æ obiegu Wenus dooko³a S³oñca, zobrazowana w postaci pentagramu, ma swoje praktyczne zastosowanie w astrologii ju¿ od czasów Majów. A w³a¶ciwie stosowana by³a w ich czasach, jak równie¿ w czasach sumeryjskich. W tej chwili, dziêki równie¿ temu formum i w³asnym badaniom nad astrologi± i potencja³ami, znów odkrywam ten zapomniany cykl.
Planeta Wenus obiega S³oñce w ci±gu 225 ziemskich dni. Obieg ten cechuje siê niezwyk³± harmoni± i cykliczno¶ci±. Patrz±c na punkty na ekliptyce, w których Wenus jest w koniunkcji z S³oñcem (po jej pe³nym obegu wokó³ S³oñca), powstaje sze¶cio-etapowy, zamkniêty cykl. Po po³±czeniu punktów koniunkcji powstaje figura pentagramu (lub pentaklu, bior±c pod uwagê zamkniêcie pentagramu w kole).
Przyjrzyjmy siê obecnej sytuacji na niebie oraz dat kiedy Wenus ma koniunkcjê ze S³oñcem. Obok przedstawione s± daty koniunkcji w kolejno¶ci pokazanej równie¿ na rysunku:
Nale¿y dodaæ, ¿e miejsce powrotu Wenus do pierwszego wierzcho³ka pentagramu, czyli nowego etapu cyklu, jest przesuniête ¶rednio o 4° (w prawo), co odpowiada tak¿e przesuniêciu o tyle stopni cyklu ascendentu na Ziemi i jest tak¿e zwi±zane z dobowym i rocznym obrotem Ziemi maj±cym ¶rednio 364 dni, wzglêdem 360 stopni ko³a.
Takie przesuniêcie powoduje, ¿e wystêpuje widziany z Ziemi "ruch" figury pentagramu po ekliptyce. Jest to ruch prawoskrêtny i wynosi ¶rednio 4° na 6 lat wenusjañskich (obiegów Wenus wokó³ S³oñca), czyli 6 cyklów; lub 8 lat ziemskich.
Dok³adnie pokaza³em omawiane przesuniêcie poni¿ej (punkty 1 i 6), wraz z datami wyst±pienia koniunkcji Wenus i S³oñca:
Widzimy tutaj przesuniêcie koniunkcji i inne po³o¿enie figury wzglêdem tej prezentowanej na poprzednim schemacie. Poprzednio, w punkcie o nr 1, koniunkcja mia³a miejsce w 21° Kozioro¿ca, a pokazana tutaj: w 2° Kozioro¿ca (koniunkcja nr 6 ma miejsce w 28° Strzelca).
Takie u³o¿enie pentagramu, zwi±zane z wskazanymi datami, jest przeze mnie wykonane celowo, gdy¿ dotyczy to kolejnego cyklu koniunkcji Wenus, zwi±zanego z takim u³o¿eniem figury, które odpowiada "bia³emu" pentagramowi (patrz ni¿ej).
Wenus by³a badana zarówno przez Majów ( 6 w. p.n.e.) jak i w czasach sumeryjskich (4-2 w. p.n.e.) i w obu kulturach mia³a wp³yw na cykliczno¶æ czasów pokojowych i wojennych; mi³o¶ci i nienawi¶ci.
Ta dualno¶æ przedstawiana jest w pentaklu i dotyczy przyjêtej w kulturze, a zapocz±tkowanego w XIX w. przez Eliphas'a Levi'ego, obrazowania pentaklu: harmonijnego (bia³ego, z wierzcho³kiem w zenicie (MC)) i dysharmonijnego (czarnego, z wierzcho³kiem w IC (dole nieba (ko³a)):
Pentagram dzieli ko³o na 5 czê¶ci, ka¿dy po 72°. Wyznacza on aspekty zwi±zane z tym podzia³em: kwintyl 72° i bikwintyl 144°.
Bior±c pod uwagê ruch prawoskrêtny i porównuj±c dwa pierwsze kosmogramy, widaæ, ¿e w obecnych czasach cykl Wenus zbli¿a nas do harmonii (harmonijnego u³o¿enia pentagramu), któr± kulminacjê osi±gniemy w latach 70-tych i 80-tych XXI w. Dla porównania przedstawiê obraz kulminacji poprzedniego okresu nieharmonijnego - proszê zwróciæ uwagê na daty:
Przej¶cie z pozycji harmonijnej do nieharmonijnej, lub odwrotnie, zajmuje pokonanie 36° ekliptyki. Cztery stopnie jest wielko¶ci± u¶rednion± przesuniêcia po zakoñczeniu jednego cyklu w praw± strone ekleptyki, a w obecnym czasie stanowi wiêksz± warto¶æ, która wynosi, w przeliczeniu na lata: 130 lat (ok. 1940 - 2070).
Pentagram by³ znany jako "Gwiazda Isztar", a pó¼niej jako "Gwiadza Izydy". Mistycy pitagorejscy widzieli w nim symbol doskona³o¶ci. [Wikipedia, Pentagram]
"Isztar (sumeryjskie Inanna) by³a najwa¿niejszym ¿eñskim bóstwem Mezopotami. Bogini mi³o¶ci i zmys³owo¶ci, ale równie¿ wojny i zemsty. Królowa niebios. Imiê Isztar (wcze¶niej Esztar) w jêzyku akadyjskim spokrewnione jest z imionami: Attar (po³udniowoarabskie bóstwo) i Astarte (fenicka bogini, biblijna Asztoret). Sumeryjskie "Inanna" prawdopodobnie wywodzi siê od Nin-ana ("Pani Nieba"). Wystêpuje równie¿ w formie Inana oraz Innin. Wszystkie te imiona dotycz± Wenus.
W Isztar mo¿na wyodrêbniæ 3 aspekty:
•bogini mi³o¶ci cielesnej
•bogini wojny. Dla Asyryjczyków by³a ni± zw³aszcza Isztar z Arbeli.
•uto¿samianie bogini z planet± Wenus. W tej formie wystêpowa³a czasami pod imieniem Ninsianna." [Wikipedia, Isztar]
St±d te¿ wziê³y siê postacie zwi±zane z Wenus i jej dwulicowo¶ci±:
dobra i z³a wró¿ka
Wracaj±c do Wenus jako w³adczyni 6-go domu i znaku zodiaku Panny, przypatrzmy siê jej umi³owaniu porz±dku i harmonii. Przyk³adem takim, w odniesieniu do pentagramu, jest "z³oty podzia³", szeroko omówiony na tym forum.
Z "z³otym podzia³em" zwi±zane s± np. "z³oty prostok±t" i "z³ota spirala", figury spotykane w naszej codziennej rzeczywisto¶ci jak i obserwowane w makro i mikrokosmosie (m.in. w budowie ludzkiego cia³a ludzkiego jak i budowie i dzia³aniu kosmosu), bêd±ce przedmiotem studiów "¶wiêtej geometrii".
Cechy Panny, jako znaku zodiaku, s± powszechnie znane. Cechuje j± porz±dek, perfekcja i dok³adno¶æ. Funkcja Wenus równie¿ przynale¿y do tych cech. Jest ni± przede wszystkim harmonia i harmonizacja - doskona³o¶æ i doskonalenie.
Liczba "6" jest pierwsz± liczb± doskona³± - liczb± naturaln±, która jest sum± wszystkich swoich dzielników w³a¶ciwych [Wapedia, liczba doskona³a]: 6=3+2+1. Nastêpn± liczb± doskona³± jest 28, a nastêpnie 496, 8128, 33550336, 8589869056 i 137438691328.
Jest powiedzenie: diabe³ tkwi w szczegó³ach. Powiedzenie to dotyczy Wenus, znaku Panny, którego to znaku Wenus jest w³adc± (Wenus ma cechy znaku zodiaku Panny) i oczywi¶cie potencja³u "6" (Panna jest szóstym znakiem zodiaku).
Sumeryjska Inanna przedstawiana jest z dziwnymi przedmiotami, uwa¿anymi za przyrz±dy miernicze, które to maj± zwi±zek z kszta³tem liczby 6, przedstawionym ni¿ej w obrazie pokazuj±cym jej ewolucjê (Wikipedia, liczba 6):
Wenus i znak zodiaku Panny dotyczy dok³adno¶ci, szczegó³owo¶ci, harmonii, skrupulatno¶ci itp, a sk±d mowa o diable? Inanna sta³a siê wzorem dla jednej z kart wielkich arkanów tarota, pocz±wszy od tarota Marsylskiego i tarota Rider-Waite:
Pokazane s± tutaj arkana 15 (Diabe³) i 6 (Kochankowie). W zapisie numerologicznym obie karty maj± potencja³ "6" (1+5=6). Karty te s± zbie¿ne ze sob± i widaæ tutaj jak s³uszne jest powiedzenie: mi³o¶æ i nienawi¶æ s± dwiema obliczami tego samego.
Cech±, która powoduje t± skrajno¶æ jest emocjonalno¶æ, która cechuje Wenus i znak Panny. Emocjonalno¶æ jest przeciwieñstwem uczuciowo¶ci, tak jak analiza jest przeciwieñstwem syntezy.
Astrologicznie jest to przedstawione nastêpuj±co:
Wenus i znak Panny jest w opozycji do znaku Ryb i Neptuna, tak jak Diabe³ jest w opozycji do Boga i nienawi¶æ jest po przeciwnej stronie mi³o¶ci - stanowi± one jednak zwi±zek (opozycja ma cechy Wagi i Saturna) tak jak w mijaj±cej epoce Ryb by³ zwi±zek miedzy Bogiem vs Diab³em. Równocze¶nie Wenus i znak Panny s± w aspekcie kwadratury do Strzelca i Prozerpiny, których reprezentantem jest Chrystus (i Ko¶ció³ Chrystusowy), który jest w konflikcie z Diab³em i Wenus.
Do powy¿szych przyk³adów nale¿y dodaæ, i¿ Nauka, oparta na analizie i szczegó³ach, równie¿ jest domen± Wenus i znaku Panny; s³u¿±ca raz wojnie, raz pokojowi; równie¿ w tej postaci jest w konflikcie z Ko¶cio³em, co znamy dobrze z praktyki.
Duchowo¶æ, bêd±ca po stronie Ryb i Neptuna jest w opozycji do Nauki i Wenus; obie mog± po³±czyæ studia, z wiar± buduj±ce ¶wiatopogl±d, nale¿±ce do domeny Strzelca.
Tak oto prezentuje siê Wenus, Inanna - doskona³a Panna.
wiêcej o astrologii, numerologii i rozwoju potencja³ów na
www.czasduszy.plAmiel
