Je¿eli uwa¿acie ¿e jeden naród rz±dzi ¶wiatem ,od tylu lat .To mo¿e na kolana panowie gdy¿ oznacza to ¿e wszyscy to cienkie bolki a ¯ydzi to nad ludzie skoro s± w stanie manipulowaæ ca³ym ¶wiatem.
Zawsze jest fajnie biæ le¿±cego bo siê nie broni ,ale wystarczy trochê poczytaæ o historii tego narodu w europie by wiedzieæ skad siê bior± te wszystkie opowiastki. lecz ³atwiej powtarzaæ brednie ni¿ zrozumieæ czy w czuæ siê w innego cz³owieka æzy inn± nacje.
Rasizm tkwi w nas,stereotypy typu czarny to leñ , rusek bandyta ,polak to z³odziej ,s³u¿y tylko poprawie samopoczucia osobie wyg³aszaj±cej takie texty, a to ¿e rzeczywisto¶æ miesza siê z fikcj± to ju¿ niema znaczenia,wa¿ne ¿e s± s³uchacze dla takich tre¶ci.
Wydawa³o mi siê ¿e na tym forum budujemy Nowy ¦wiat
Protoko³y Mêdrców Syjonu (ros. Протоколы Сионских мудрецов) – dokument opisuj±cy rzekome plany osi±gniêcia przez ¯ydów globalnej dominacji. Protoko³y, jak zgodnie twierdz± historycy, zosta³y sfabrykowane przez rosyjsk± tajn± policjê Ochranê, w celu przeniesienia odpowiedzialno¶ci za ówczesne problemy polityczne i spo³eczne Rosji na spo³eczno¶æ ¿ydowsk±. Zosta³y napisane przez Matwieja Go³owiñskiego, rosyjskiego wspó³pracownika cara Miko³aja II i by³y oparte na wczesnej publikacji Maurycego Joly'ego ³±cz±cej Napoleona III z Niccolò Machiavellim.
Encyklopedia Britannica opisuje protoko³y jako sfa³szowany dokument, który s³u¿y³ za pretekst i uzasadnienie antysemityzmu na pocz±tku XX wieku[1]. Znaczna wiêkszo¶æ historyków w Stanach Zjednoczonych i Europie zgadza siê od dawna, ¿e dokument jest fa³szywy, a w 1993 roku s±d okrêgowy w Moskwie wyda³ nawet w tej sprawie formalne orzeczenie, stwierdzaj±ce, ¿e Protoko³y zosta³y sfabrykowane, oddalaj±c powództwo o oszczerstwo wytoczone przez ultranacjonalistyczn± organizacjê Pamjat, która pos³ugiwa³a siê nimi w swoich antysemickich publikacjach.
Protoko³y przyjmowane s± jako prawdziwe w tych rejonach ¶wiata, gdzie dominuj± krytyczne opinie na temat ¯ydów czy Izraela, a tak¿e m.in. w Japonii, gdzie wiele osób uwa¿a je za podrêcznik przejmowania w³adzy. W obecnych konfliktach na Bliskim Wschodzie Protoko³y s± wykorzystywane jako dowód ¿ydowskiego spisku. Da³y te¿ one pocz±tek wspó³czesnej literaturze spiskowej, jak "None Dare Call it Conspiracy" (Nikt nie wa¿y siê nazwaæ tego spiskiem) czy "Conspirators Hierarchy: the Committee of 300" (Hierarchia konspiratorów: Komitet 300).
Pochodzenie wiêkszo¶ci tego, co sk³ada siê na Protoko³y, wywodzi siê z broszury zatytu³owanej "Dialogue aux enfers entre Machiavelli et Montesquieu ou la politique de Machiavelli au XIXe siecle par un contemporain" (Rozmowy w piekle miêdzy Machiavellim i Monteskiuszem), francuskiego satyryka Maurice'a Joly, który atakuje polityczne ambicje Napoleona III, pos³uguj±c siê diabolicznymi intrygantami w piekle. Z kolei Joly zaczerpn±³ znaczn± czê¶æ swojej broszury z popularnej powie¶ci Eugene'a Sue "Les Mystères du peuple" (Ludzkie tajemnice). W dziele Sue spiskowcami byli Jezuici, a ¯ydzi w ogóle siê tam nie pojawiaj±. Oficjalne dokumenty mówi±, ¿e Joly zosta³ pozwany i skazany za napisanie broszury na karê wiêzienia.
Hermann Goedsche, antysemita i niemiecki szpieg pracuj±cy na rzecz pruskiej tajnej policji, który zosta³ usuniêty z posady urzêdnika pocztowego po spreparowaniu dowodów na rzecz oskar¿enia reformatora politycznego Benedicta Waldecka w 1849 roku, w³±czy³ Dialogi Joly'ego do swojej napisanej w 1868 ksi±¿ki Biarritz, napisanej pod nazwiskiem Sir John Retcliffe. W rozdziale "¯ydowski Cmentarz w Pradze i Rada Przedstawicieli Dwunastu Plemion Izraela" wymy¶li³ tajn± rabiniczn± kaba³ê, która spotyka siê na cmentarzu co 200 lat, aby zaplanowaæ terminarz ¿ydowskiej konspiracji. Aby przedstawiæ to spotkanie, zaczerpn±³ scenê z powie¶ci Józef Balsamo, Aleksandra Dumasa, gdzie Cagliostro i jego towarzysze wymy¶laj± intrygê diamentowego naszyjnika, a tak¿e sceny z Dialogów, jako rezultat tego spotkania.
Ksi±¿ka Goedsche'a zosta³a przet³umaczona na rosyjski w 1872 roku, a w 1891 urywek z rozdzia³u zawieraj±cego opis fikcyjnego spotkania rabinicznej "rady przedstawicieli", ³±cznie ze splagiatowanymi Dialogami Joly'ego, kr±¿y³a ju¿ po Rosji. Rosyjska tajna policja uzna³a go za u¿yteczne narzêdzie w swoich próbach zdyskredytowania liberalnych reformatorów i rewolucjonistów, którzy zyskiwali w owym czasie spo³eczne poparcie. W czasie afery Dreyfusa we Francji, w latach 1893-1895, gdy polaryzacja stosunku do ¯ydów w Europie osi±gnê³a szczyt, Dialogi zosta³y wydane w swojej ostatecznej postaci, która ukaza³a siê w Rosji w 1895 roku i pocz±wszy od 1897 roku zaczê³y byæ prywatnie wydawane jako Protoko³y.
Protoko³y prze¿y³y kolejn± falê popularno¶ci po 1905 roku, gdy postêpowym elementom politycznym w Rosji uda³o siê utworzyæ konstytucjê i parlament – Dumê. Reakcyjna Unia Narodu Rosyjskiego, znana jako Czarna Sotnia, razem z Ochran± zrzuci³y winê za tê liberalizacjê na "miêdzynarodowy spisek ¿ydowski" i rozpoczê³y program szerokiego rozpowszechniania Protoko³ów jako propagandowe wsparcie dla fali pogromów, które przetoczy³y siê przez Rosjê w latach 1903-1906, i jako narzêdzie do odwrócenia uwagi od spo³ecznego aktywizmu.
Prawos³awny duchowny Sergiej Aleksandrowicz Nilus rozpowszechnia³ Protoko³y jako "Rozdzia³ 18", pracê Pierwszego Kongresu Syjonistycznego w szwajcarskiej Bazylei, w 1897 roku. Gdy zauwa¿ono, ¿e kongres by³ otwarty dla publiczno¶ci i uczestniczy³o w nim wielu nie-¯ydów, zacz±³ twierdziæ, ¿e Protoko³y by³y wynikiem spotkañ Mêdrców Syjonu w latach 1902-1903, mimo sprzeczno¶ci z twierdzeniem, ¿e zdoby³ kopiê sprzed tej daty.
W 1901 (! – podkr. w³asne) uda³o mi siê dostaæ, dziêki pomocy znajomego (marsza³ka dworu Aleksieja Niko³ajewicza Sukotina), manuskrypt, który z niezwyk³± dok³adno¶ci± i jasno¶ci± przedstawia³ przebieg i rozwój tajnego, ¿ydowsko-masoñskiego spisku, który mia³ przywie¶æ niegodziwy ¶wiat do jego ostatecznego koñca. Osoba, która przekaza³a mi manuskrypt, zapewnia³a, ¿e jest to wierne t³umaczenie oryginalnych dokumentów, które zosta³y skradzione kobiecie nale¿±cej do najwy¿ej postawionych i najbardziej wp³ywowych osób prowadz±cych tajne spotkanie gdzie¶ we Francji – ulubionym miejscu wolnomularskiej konspiracji.
W tym samym czasie popularne wydanie opublikowane przez George'a Butmi utrzymywa³o, ¿e Protoko³y by³y dzie³em spisku masoñsko-¿ydowskiego.
Po rewolucji bolszewickiej z 1917 roku rozmaite zwalczaj±ce siê frakcje wykorzystywa³y Protoko³y, aby wzbudzaæ nienawi¶æ i przemoc skierowan± przeciwko ¯ydom. Pomys³, ¿e ruch bolszewicki by³ spiskiem ¿ydowskim zmierzaj±cym do ¶wiatowej dominacji, wywo³a³ na ¶wiecie zainteresowanie Protoko³ami. W samym 1920 roku w Anglii ukaza³o siê piêæ wydañ. W tym samym roku Henry Ford op³aci³ wydrukowanie 500 tys. egzemplarzy i do 1927 roku opublikowa³ w gazecie "The Dearborn Independent" seriê antysemickich artyku³ów.
W 1920 roku historia Protoko³ów zosta³a prze¶ledzona a¿ do dzie³a Goedschego i Joly'ego przez Luciena Wolfa, a nastêpnie opublikowana w Londynie w sierpniu 1921 roku. Historia Protoko³ów zosta³a podobnie wy³o¿ona w serii artyku³ów w The Times, przez jego konstantynopolitañskiego reportera Philipa Grave'a, który zaczerpn±³ informacje z pracy Wolfa. W tym samym roku ukaza³a siê ca³a ksi±¿ka dokumentuj±ca oszustwo, opublikowana w Nowym Jorku przez Hermana Bernsteina. Pomimo szerokiej akcji demaskatorskiej Protoko³y w dalszym ci±gu s± traktowane przez antysemitów jako wa¿ne ¶wiadectwo.
Niektórzy naukowcy porównuj± Protoko³y do Nauczania Alta Vendita, znalezionego jakoby przez w³osk± tajn± policjê i potwierdzonego przez kilku papie¿y. Natura planów w obu dokumentach jest podobna, choæ Protoko³y s± bardziej szczegó³owe, je¶li chodzi o projekt zast±pienia papie¿a jako g³owy Ko¶cio³a katolickiego.
Inn±, poza carsk± fa³szywk±, teori± popularn± w ¶rodowisku naukowym by³a taka, ¿e Protoko³y zosta³y napisane przez jak±¶ uboczn± ga³±¼ lo¿y masoñskiej (z których wiele pos³ugiwa³o siê wtedy nazw± Syjon), jako rodzaj fantazji na temat kontrolowania biegu rzeczy.
Dowody zdaj± siê dyskwalifikowaæ tezê, ¿e dokument zosta³ napisany przez ¯ydów. Przyk³adem jest na po³y mesjanistyczna idea, która pojawia siê stale w tek¶cie, ustanowienia "Króla ¯ydów". To nigdy nie by³ ¿ydowski termin i odnosi³ siê wy³±cznie do ukrzy¿owania Jezusa.
wiêcej znajdziesz tutaj
http://pl.wikipedia.org/wiki/Protoko%C5%82y_M%C4%99drc%C3%B3w_Syjonu