FaÂłszywe zÂłoto
Ostatnie szokuj¹ce informacje, zupe³nie przemilczane przez œwiatowe media wskazuj¹, ¿e pewne krêgi w Stanach Zjednoczonych sfa³szowa³y miliony sztabek z³ota, których wartoœÌ ocenia siê na zawrotn¹ sumê 600 miliardów dolarów (ang. billion).
Sprawa wyszÂła na jaw w paÂździerniku 2009 roku kiedy to Chiny, zakupiwszy okoÂło 5700 sztabek zÂłota, kaÂżda o wadze 400 uncji, nabraÂły podejrzeĂą co do prawdziwej ich jakoÂści. Po zbadaniu sztabek, ktĂłre wedÂług oficjalnych dokumentĂłw zostaÂły wysÂłane bezpoÂśrednio z amerykaĂąskiego skarbca zÂłota w Fort Knox (United States Bullion Depository), okazaÂło siĂŞ, Âże ich rdzeĂą wcale nie zawiera zÂłota, lecz w sumie jest to sztaba wolframowa – wolfram jest metalem o wadze niemal rĂłwnej zÂłotu – jedynie pokryta zewnĂŞtrznÂą warstwÂą prawdziwego zÂłota. InformacjĂŞ na ten temat przekazaÂł przed kilkoma dniami jeden z najwiĂŞkszych pakistaĂąskich dziennikĂłw Pakistan Daily, i choĂŚ jest ona niezwykÂłej wagi, pominiĂŞta zostaÂła przez, tak niby ró¿norodne, choĂŚ w sumie mĂłwiÂące jednym-sÂłusznym gÂłosem media.
Dochodzenie w tej sprawie ujawniÂło, Âże najwyraÂźniej faÂłszerstwem na tak wielkÂą skalĂŞ zaj¹³ siĂŞ sam rzÂąd USA, a przynajmniej za jego wiedzÂą i zgodÂą dokonano tego procederu w centralnych czynnikach tzw. Banku Rezerw Federalnych. OkazaÂło siĂŞ, Âże przed okoÂło 15 laty, w czasie administracji prezydenta Clintona (a chodzi tutaj o najbardziej wpÂływowe postaci tego okresu, czyli Roberta Rubina, Alana Greenspana i Lawrence’a Summers – nota bene wszyscy trzej sÂą wyznawcami judaizmu, proizraelskimi i prosyjonistycznymi fanatykami, dla ktĂłrych prawdziwe dobro Ameryki zawsze ustĂŞpuje przed priorytetem Izraela i diaspory Âżydowskiej), w jednej z nowoczesnych fabryk na terenie USA, zuÂżywajÂąc do tego celu 16 tysiĂŞcy ton wolframu, dokonano faÂłszerstwa w postaci wyprodukowania od 1,3- do 1,5-miliona odpowiednich sztabek wolframu. Sztabki wolframowe pokryto nastĂŞpnie warstwÂą zÂłota, po czym okoÂło 640 tysiĂŞcy takich wolframowo-zÂłotych falsyfikatĂłw przesÂłanych zostaÂło do skarbca w Fort Knox. Jak twierdzÂą ÂźrĂłdÂła chiĂąskie, pozostaÂłe z tak wyprodukowanych sztabek, czyli nawet do 860 tysiĂŞcy, zostaÂło upÂłynnionych na globalnych rynkach zÂłota i Âświatowych gieÂłdach.
DLACZEGO WOLFRAM?
Tak jak do doskona³ego podrobienia pieniêdzy papierowych potrzebny jest papier maksymalnie zbli¿ony w swoich w³asnoœciach fizyko-chemicznych do oryginalnego, tak i w przypadku próby podrobienia sztabek z³ota konieczne jest znalezienie takiego materia³u, który sprawi, ¿e fa³szywa sztabka nie bêdzie siê niczym ró¿ni³a od orygina³u. Potencjalni fa³szerze natrafiaj¹ w przypadku z³ota na wielk¹ trudnoœÌ: z³oto bowiem jest metalem bardzo ciê¿kim i znalezienie substytutu, który przy zbli¿onych w³asnoœciach kosztuje du¿o mniej, jest bardzo trudne.
Z tego wzglĂŞdu moÂżna braĂŚ pod uwagĂŞ jedynie dwa metale: zuboÂżony uran, ktĂłry jest stosunkowo tani (przynajmniej dla odbiorcy rzÂądowego), lecz niestety cechuje siĂŞ wykrywalnÂą promieniotwĂłrczoÂściÂą, oraz wÂłaÂśnie wolfram.
Wolfram jest metalem bardzo tanim (30 dolarĂłw za funt, w porĂłwnaniu do funta zÂłota siĂŞgajÂącego 12 tysiĂŞcy dolarĂłw) i ró¿nica pomiĂŞdzy kosztem doskonale podrobionej sztabki wolframowo-zÂłotej a zÂłotÂą jest jak jeden do oÂśmiu: 400 uncjowa sztabka wolframowa kosztuje okoÂło 50 tysiĂŞcy dolarĂłw, zaÂś zÂłota – 400 tysiĂŞcy dolarĂłw. Wolfram posiada rĂłwnieÂż niemal identycznÂą jak zÂłoto gĂŞstoœÌ, co sprawia, Âże sztabka zÂłota i wolframu waÂży niemal tyle samo. W przypadku zastosowania na przykÂład zwykÂłej stali, sztabka o tych samych wymiarach waÂżyÂłaby prawie 3 razy mniej niÂż prawdziwa sztabka zÂłota.
PrzekonaÂł siĂŞ o tym niedawno centralny bank Etiopii, gdy w 2008 roku prĂłbowaÂł sprzedaĂŚ zÂłoto rzÂądowi PoÂłudniowej Afryki – dostawa zostaÂła zwrĂłcona gdy okazaÂło siĂŞ, Âże zawiera sztabki zÂłota wykonane ze stali, jedynie pokryte warstwÂą zÂłota. O znalezieniu w zasobach bankowych Niemiec sfaÂłszowanej sztabki wolframowo-zÂłotej doniosÂła rĂłwnieÂż niemiecka stacja telewizyjna ProSieben.
Sztabki z³ota przekazane z amerykaùskiego skarbca bankowi Chin, by³y w³aœnie w praktyce sztabkami wolframu pomniejszonymi o oko³o 3 milimetry z ka¿dej strony i z na³o¿on¹ 1,5-milimetrow¹ warstw¹ z³ota. Tak wykonana podrobiona sztabka niemal we wszystkim przypomina oryginaln¹ sztabkê z³ota: wagowo zgadza siê perfekcyjnie, mo¿na j¹ obstukiwaÌ uzyskuj¹c po¿¹dany dŸwiêk, mo¿na j¹ poddaÌ testom chemicznym, a nawet przeœwietliÌ promieniami Rentgena, bez uzyskania negatywnych wyników. Jedynym sposobem na sprawdzenie czy sztabka w ca³oœci wykonana jest ze z³ota, jest wywiercenie ma³ych otworów wg³¹b sztabki. Z³oto jest materia³em bardzo, bardzo miêkkim (czyste z³oto mo¿na niemal¿e modelowaÌ palcami), natomiast wolfram jest niezwykle twardy. Ju¿ pierwsza próba zrobienia otworu w takiej sztabce, koùczy siê z³amaniem wiert³a. I widocznie wiele wierte³ Chiùczycy po³amali sobie.
ROTHSCHILD WYCOFAÂŁ SIĂ Z HANDLU ZÂŁOTEM?
W Âświetle tak ewidentnego faÂłszerstwa sztabek przysÂłanych do Chin, nowego znaczenia nabraÂły dotÂąd tajemnicze fragmentaryczne informacje pojawiajÂące siĂŞ tu i Ăłwdzie w ostatnich latach.
ÂŚledztwo oraz tzw. biaÂły wywiad wskazujÂą np. na ciekawÂą wiadomoœÌ z 2 lutego 2004 roku, kiedy to prokurator na Manhattanie aresztowaÂł Stuarta Smitha, jednego z najwyÂższych przedstawicieli gieÂłdy New York Mercantile Exchange – NYMEX. InteresujÂące, Âże po nalocie na biura wiceprezydenta NYMEX i po praktycznym znikniĂŞciu tej osoby, nie ukazaÂła siĂŞ na ten temat Âżadna wzmianka i nic nikomu nie wiadomo o losach sprawy, a do dnia dzisiejszego biuro prokuratora milczy na ten temat nie wyjaÂśniajÂąc motywĂłw akcji. Co jest jednak najistotniejsze i co moÂże rzucaĂŚ ÂświatÂło na prawdziwe przyczyny tej akcji, to fakt, Âże biuro owego prezydenta gieÂłdy miaÂło szczegĂłlne zadanie: przechowywaÂło ono szczegó³owe informacje o kaÂżdej transakcji kaÂżdej sztabki, wraz z miejscem pochodzenie, numerem seryjnym sztabki, kupcem, itp. Pomimo, Âże nadal nie wiadomo jaka grupa – rzÂądowa, para-rzÂądowa, bankowa, reprezentujÂąca obcy wywiad – kontroluje ten sektor, to monopol na informacjĂŞ o kaÂżdej przeprowadzonej bÂądÂź zamierzonej transakcji jest niezbĂŞdny dla grupy chcÂącej kontrolowaĂŚ dystrybucjĂŞ zÂłota.
Niemal w tym samym czasie, w kwietniu 2004 roku w sieci Reutersa pojawiÂła siĂŞ rĂłwnie tajemnicza informacja: oto londyĂąski bank inwestycyjny NM Rothschild & Sons, Ltd znienacka oznajmiÂł, Âże wycofuje siĂŞ z transakcji zÂłota na gieÂłdzie londyĂąskiej. Komentatorzy nie znajÂąc prawdziwych przyczyn tak nieprawdopodobnej decyzji uznali, Âże albo “coÂś jest nie tak”, albo “wiedzÂą oni [tj. bank Rothschilda] o szykowaniu siĂŞ jakiegoÂś wielkiego skandalu” zwiÂązanego z handlem zÂłotem, i nie chcÂą oficjalnie braĂŚ w tym udziaÂłu bÂądÂź teÂż nie chcÂą byĂŚ z tym skandalem kojarzeni.
FED NIE CHCE UJAWNIĂ INFORMACJI
Jednym z komentatorĂłw finansowych podejmujÂących te tematy byÂł Bill Murphy, zaÂłoÂżyciel organizacji Gold Antitrust Action Committee (GATA), majÂącej na celu ukazywanie opinii publicznej nieprawidÂłowoÂści w handlu zÂłotem. Organizacja ta postawiÂła sobie za cel zdobycie od wÂładz amerykaĂąskiego federalnego systemu bankowego informacji o transakcjach zÂłotem, gdyÂż wszelkie przesÂłanki wskazywaÂły na trwajÂącÂą dziesiÂątki lat manipulacjĂŞ cenami zÂłota na rynkach Âświatowych dokonywanÂą przez amerykaĂąski Bank Federalny. GATA, powoÂłujÂąc siĂŞ na prawo Freedom of Information Act (FOIA) upowaÂżniajÂącÂą do dostĂŞpu do informacji, zÂłoÂżyÂło wniosek do Federalnego Banku o ujawnienie wszystkich informacji o przeprowadzonych i zamierzonych transakcjach zÂłota, poczÂąwszy od 1990 roku.
5 sierpnia 2009 roku Bank Federalny odpowiedziaÂł przekazujÂąc dokumenty liczÂące 173 stron, na ktĂłrych dokonano jednak wielu ocenzurowaĂą zamazujÂących tekst. Poinformowano rĂłwnieÂż, Âże nie ujawniono dodatkowych 137 stron. Gdy GATA odwoÂłaÂła siĂŞ ¿¹dajÂąc wyjaÂśnieĂą dlaczego nie ujawniono caÂłoÂści dokumentacji, w miesiÂąc póŸniej nadeszÂła odpowiedÂź od jednego z dyrektorĂłw Systemu Rezerwy Federalnej, Kevina M. Warsh. W liÂście tym juÂż w pierwszym paragrafie przyznano, Âże ¿¹dane informacje “dotyczÂące zamiany z innymi bankami zagranicznymi dokonywane przez System Rezerwy Federalnej, nie jest tym rodzajem informacji, ktĂłrÂą zwykliÂśmy przekazywaĂŚ opinii publicznej.”
KTO RZÂĄDZI SYSTEMEM MONETARNYM?
OczywiÂście nie wiadomo na razie w jaki sposĂłb i kto dokonaÂł prĂłby oszukania i powaÂżnej destabilizacji Âświatowego systemu zasobĂłw zÂłota, lecz nie mogÂło siĂŞ to odbyĂŚ bez udziaÂłu tzw. federalnego banku StanĂłw Zjednoczonych. Czym zatem jest System Rezerwy Federalnej (zwany czĂŞsto pieszczotliwie Fed-em)? Jest to instytucja bankowa zawiadujÂąca emisjÂą pieniÂądza amerykaĂąskiego i caÂłkowicie go kontrolujÂąca. Jest instytucjÂą prywatnÂą zarzÂądzajÂącÂą amerykaĂąskim systemem finansowym, dziaÂłajÂącym wbrew literze Konstytucji, ktĂłra wyraÂźnie mĂłwi, Âże prawo do emisji pieniÂądza ma Kongres. Tak wiĂŞc pomimo zwodniczej nazwy, na pró¿no szukaĂŚ adresu tej instytucji w ksi¹¿kach telefonicznych na tzw. Blue Pages, czyli stronach wyliczajÂących instytucje rzÂądowe, bowiem “Bank Federalny” nie jest ani instytucjÂą rzÂądowÂą ani federalnÂą, jest natomiast instytucjÂą prywatnÂą i wÂłaÂśnie jako instytucja prywatna jest wymieniona na stronach ¿ó³tych, czyli na Yellow Pages, obok takich biznesĂłw jak np. “Federal Express”.[1] Ta prywatna firma o celowo zwodniczej nazwie “Federal Reserve System”, nadzorowana jest przez piĂŞciu czÂłonkĂłw wchodzÂących w skÂład ZarzÂądu, czyli “Federal Reserve Board of Governors”. MoÂże wymieĂąmy po kolei nazwiska dzisiejszych czÂłonkĂłw zarzÂądu. SÂą to: Benjamin S. Bernanke, Donald L. Kohn, Kevin M. Warsh, Elizabeth A. Duke i Daniel Tarullo. Przed tymi dwiema ostatnimi osobami, funkcjĂŞ sprawowali: Randall S. Kroszner i Frederic S. Mishkin.
MoÂże przyjrzyjmy siĂŞ teraz sylwetkom tych osĂłb, ktĂłre – przypomnijmy – w sposĂłb niemal absolutny zawiadujÂą systemem monetarnym w Stanach Zjednoczonych i dodajmy ich pochodzenie etniczne, a otrzymamy interesujÂący obrazek:
Benjamin S. Bernanke – Âżydowskie
Donald L. Kohn – Âżydowskie
Kevin M. Warsh – Âżydowskie (najmÂłodszy w historii dyrektor Fed-u, mianowany w wieku 35 lat)
Elizabeth A. Duke – w biografii nie ujawniono – ani na stronach Banku Federalnego, ani w encyklopediach
Daniel Tarullo- w biografii nie ujawniono – ani na stronach Banku Federalnego, ani w encyklopediach
Poprzedni dyrektorzy:
Randall S. Kroszner – Âżydowskie
Frederic S. Mishkin – Âżydowskie
Gdyby jednak dalej penetrowaÌ sk³ad osobowy Fed-u, to oprócz piêciu dyrektorów (dzisiaj: trzech jest pochodzenia ¿ydowskiego, do tej pory by³o ich piêciu, czyli 100%), mamy równie¿ dwunastu regionalnych prezydentów. Uwzglêdnijmy zatem i tych dyrektorów i zobaczmy jak tutaj rozk³ada siê ta etniczna przynale¿noœÌ. Otó¿ okazuje siê, ¿e i tutaj mamy do czynienia z nieprawdopodobn¹ nadreprezentacj¹ etniczno-religijn¹ pewnej grupy, która jednak oburza siê gdy próbuje siê wskazywaÌ na jej oczywiste korelacje z systemem finansowym. Dla pe³nego obrazu wymieùmy zatem nazwiska prezydentów poszczególnych oddzia³ów i ich etniczno-religijn¹ przynale¿noœÌ:
OddziaÂł Boston: Eric S. Rosengren – Âżydowskie
Filadelfia: Charles I. Plosser – Âżydowskie
Richmond: Jeffrey M. Lacker – Âżydowskie
St. Louis: James B. Bullard – Âżydowskie
Kansas City: Thomas M. Hoenig – Âżydowskie
Dallas: Richard W. Fisher – Âżydowskie
San Francisco: Janet L. Yellen – Âżydowskie
Minneapolis: Narayana R. Kocherlakota – w biografii nie ujawniono – ani na stronach Banku Federalnego, ani w encyklopediach (zastÂąpiÂł Gary H. Sterna – Âżydowskie )
Nowy Jork: William C. Dudley – goj
Cleveland: Sandra Pianalto – goj
Atlanta: Dennis P.Lockhart – goj
Chicago: Charles L. Evans – goj
Tak wiêc z grupy piêciu cz³onków Zarz¹du, trzech stanowi¹ ¯ydzi, czyli 60 procent. Z grupy 12 regionalnych prezydentów, mamy dzisiaj 6 zadeklarowanych ¯ydów, czyli 50 procent. W sumie, na 17 najwa¿niejszych stanowiskach zasiada 9 ¯ydów (dotychczas by³o ich 12), choÌ ca³y czas nie wiemy czy wobec reszty nie chodzi o zakonspirowanych Marranos. Wobec 2% populacji ¯ydów w USA, zjawisko to oznacza ponad 25-krotn¹ nadreprezentacjê ¯ydów w zarz¹dzie g³ównym i oddzia³ach Banku Federalnego (dotychczas by³a to nadreprezetacja ponad 35-krotna). Podobna sytuacja jest Departamencie Skarbu (U.S. Treasury Department), gdzie na 11 najwa¿niejszych stanowiskach, w piêciu zasiadaj¹ zadeklarowani ¯ydzi.
MANIPULACJA
Szefem Departamentu Skarbu jest dzisiaj jak wiadomo Timothy Geithner, ktĂłrego jednak trudno jest zakwalifikowaĂŚ do ktĂłrejkolwiek grupy, gdyÂż przed jego nominacjÂą przez Baraka ObamĂŞ na to stanowisko, figurowaÂł on w Wikipedii jako ÂŻyd, lecz póŸniej zmieniono go na czÂłonka “koÂścioÂła anglikaĂąskiego (Episcopalian)”, a dzisiejsze wydanie Wikipedii nie informuje nawet o tym. Jaka jest “prawdziwa prawda” – nie wiadomo, ale czy to zmienia tak wiele? Nie aÂż tak bardzo, chociaÂż stanowi znakomity przykÂład tego, Âże o osobach zajmujÂących kluczowe stanowiska w paĂąstwie i organach wpÂływajÂących na zasadnicze aspekty Âżycia publicznego, tak w zasadzie to nic nie wiemy, poza dziesiĂŞcio-zdaniowym Resume publikowanym na oficjalnych stronach. Wiemy jakÂą szko³ê ten i Ăłw delikwent skoĂączyÂł, wiemy czĂŞÂściowo gdzie pracowaÂł, dowiadujemy siĂŞ niekiedy, Âże np. lubi graĂŚ w golfa, ale o etnicznym pochodzeniu, o duchowej afiliacji, o wzorcach ideowych, z reguÂły nie wiemy nic. A przecieÂż warto wiedzieĂŚ czy ktoÂś wspó³uczestniczÂący w najwaÂżniejszych decyzjach paĂąstwa rzutujÂących na caÂłe Âżycie obywateli, adoruje Freuda, Marksa, Engelsa i innych boÂżkĂłw Âżydowskich. Warto wiedzieĂŚ, bo adoracja ta zawsze przynosiÂła jak najgorsze skutki.
Z obecnym Sekretarzem Skarbu wi¹¿¹ siĂŞ teÂż i inne ciekawe zjawiska. Oto na wieœÌ o mianowaniu przez prezydenta-elekta Baracka ObamĂŞ na stanowisko Sekretarza Skarbu, gieÂłda amerykaĂąska “zareagowaÂła” wzbijajÂąc siĂŞ o 500 punktĂłw, przeÂłamujÂąc kilkudniowy spadek i marazm “inwestorĂłw”. Mamy wreszcie wybawiciela – krzyczano – oto przyszedÂł na pokÂład nowego, wspaniaÂłego, lÂśniÂącego “s/s Obama” nowy guru majÂący uzdrowiĂŚ gospodarkĂŞ – obwieÂściÂły wszystkie media, finansowe stacje i portale. WskaÂźniki akcji brazylijskich kopalĂą, chiĂąskich firm budowlanych, amerykaĂąskich gigantĂłw poszybowaÂły w gĂłrĂŞ, bo oto przyszedÂł ktoÂś, kto “zmieni to wszystko”, “uporzÂądkuje baÂłagan”, “przebuduje gospodarkĂŞ”. ZaczĂŞÂło siĂŞ wiĂŞc intensywne budowanie “nowego wspaniaÂłego Âświata”, chociaÂż, jak ostrzegÂł swoistym beÂłkotem prezydent-elekt: “BĂŞdzie jeszcze gorzej zanim bĂŞdzie lepiej”. PomĂłc miaÂł w tym procesie Timothy Geithner – “nowy” czÂłowiek, przyjĂŞty przez “inwestorĂłw” niemalÂże jako “wybawiciel”. No có¿, przy takim poziomie medialnego kwiku moÂżna przeforsowaĂŚ kaÂżdÂą, nawet najbardziej absurdalnÂą tezĂŞ, rĂłwnieÂż i tÂą, Âże Geithner pochodzi spoza ukÂładu, jest “nowym” czÂłowiekiem, no i Âże naprawi rozstrojonÂą gospodarkĂŞ. PrzykÂład Geithera pokazuje przy okazji jak bardzo zmanipulowane sÂą media, ktĂłre potrafiÂą na zawoÂłanie wytworzyĂŚ efekt eurofii czy przygnĂŞbienia.
Z uwagi na skomplikowane powiÂązania wspó³czesnych instrumentĂłw ekonomicznych, stosowany Âżargon finansowy graniczÂący z nowomowÂą oraz to, Âże ekonomia jako tzw. nauka spoÂłeczna czyli w gruncie rzeczy pseudonauka jest w stanie wyprodukowaĂŚ sprzeczne ze sobÂą odpowiedzi, przeciĂŞtnemu obywatelowi moÂżna wmĂłwiĂŚ niemal wszystko. Wyspecjalizowane w nowoczesnej inÂżynierii socjotechniczej wszechwÂładne media, nie tylko na poziomie treÂści, ale nawet doboru towarzyszÂącej oprawy muzycznej stwarzajÂą “klimat dnia” – a to totalnej klĂŞski, a to zwyciĂŞstwa w bitwie o “lepszÂą przyszÂłoœÌ”, a to chwilowego zawieszenia. Wystarczy przez kilka dni posÂłuchaĂŚ dajmy na to takiego National Public Radio, czyli tzw. publicznego radia amerykaĂąskiego, by goÂłym okiem dostrzec, raz to prymitywnÂą, raz niezwykle wyrafinowanÂą manipulacjĂŞ. Aby sprostaĂŚ zapotrzebowaniu na “kozÂła ofiarnego”, media te wyszukujÂą teÂż kolejnych “winnych” obecnego kryzysu by na nich chwilowo skupiĂŚ wzbierajÂącÂą siĂŞ zÂłoœÌ, a stajÂą siĂŞ nimi a to brokerzy i spekulanci z Wall Street, a to szefowie najwiĂŞkszych korporacji, a to oszuÂści mniejszego kalibru, ktĂłrych zresztÂą zawsze niemaÂło.
Najmniej winni okazujÂą siĂŞ byĂŚ jednak ci, ktĂłrzy od lat nieprzerwanie dzier¿¹ wÂładzĂŞ w poszczegĂłlnych rzÂądowych bankach ró¿nych paĂąstw, w amerykaĂąskim “federalnym” banku rezerw i ró¿nego rodzaju radach nadzorczych niezliczonych ciaÂł finansowych, doradczych i “pozarzÂądowych organizacji”. OsobnikĂłw tych nie eksponuje siĂŞ zbytnio w mediach, nie ukazuje siĂŞ ich jako sprawcĂłw dzisiejszej klĂŞski czy – broĂą BoÂże – jako zÂłoczyĂącĂłw. WrĂŞcz przeciwnie – pokazywani sÂą jako kolejni wybawcy. Jako jednego z takich wybawicieli przedstawiono Timothy Geithnera, czÂłowieka ktĂłry pomimo stosunkowo mÂłodego jak na wyjadaczy finansowego establishmentu wieku, byÂł doskonale znany w krĂŞgach finansowych i od lat zaangaÂżowany w budowĂŞ systemu okreÂślanego juÂż nawet oficjalnie jako “nowy porzÂądek finansowy”, czyli elementu masoĂąskiego Nowego PorzÂądku ÂŚwiatowego, w ktĂłrym wszystkim bĂŞdzie ÂżyÂło siĂŞ dobrze, a niektĂłrym jeszcze lepiej. Geithner to ten sam, pod ktĂłrego bacznym okiem doprowadzono do kryzysu, ktĂłry tak “niespodziewanie wybuchÂł” w czasie kampanii prezydenckiej. Geithner zatem to nie Âżaden czÂłowiek spoza ukÂładu, lecz wÂłaÂśnie skuteczny wykonawca konkretnego Planu globalizacji. Jak pisze finansowy portal CNN.Money (listopad 2008):
“Geithner dzierÂżyÂł przez ostatnie piĂŞĂŚ lat jedno z najbardziej wpÂływowych, choĂŚ maÂło znanych stanowisk w tym kraju – jako prezydent New York Federal Reserve. Jego pozycja polegaÂła w gruncie rzeczy na nadzorowaniu Wall Street. Jest rĂłwnieÂż czÂłonkiem federalnego komitetu ‘otwartego rynku’ (Federal Open Market Commitee), ktĂłry ustanawia politykĂŞ monetarnÂą kraju”.
JakÂże to wiĂŞc: przez piĂŞĂŚ ostatnich lat byÂł tym, ktĂłry “nadzorowaÂł” Wall Street, ktĂłrego ekscesy wskazuje siĂŞ dziÂś jako przyczyny kryzysu, wspó³ustanawiaÂł politykĂŞ monetarnÂą, ktĂłra zawiodÂła w caÂłej rozciÂągÂłoÂści, byÂł rĂłwnieÂż czÂłonkiem Rady StosunkĂłw MiĂŞdzynarodowych (Council on Foreign Relations – CFR), wpÂływowego ciaÂła dbajÂącego o podbudowĂŞ teoretycznÂą imperialnego ekspansjonizmu USA i pryncypialnoœÌ wobec “najwiĂŞkszego sojusznika” USA, czyli Izraela – i pomimo tego uwaÂża siĂŞ jego kandydaturĂŞ jako idealnÂą i majÂącÂą przynieœÌ Ameryce zbawienie? Otó¿, nie “pomimo”, lecz wÂłaÂśnie dlatego.
KONSEKWENCJE
Manipulacja medialna, nadreprezentacja ÂŻydĂłw na kluczowych stanowiskach systemu finansowego, brak otwartoÂści, a najczĂŞÂściej zupeÂłna tajnoœÌ wielkich operacji finansowych, ukrywanie przed spoÂłeczeĂąstwem bie¿¹cych dziaÂłaĂą kluczowych instytucji, nie dopuszczanie do poznania historycznych danych, ÂścisÂłe strzeÂżenie planĂłw na przyszÂłoœÌ, przyzwolenie na tworzenie nowych i funkcjonowanie nieetycznych instrumentĂłw finansowych, przede wszystkim lichwy – to tylko kilka przyczyn obecnego kryzysu. Thomas Jefferson przestrzegaÂł, Âże “Instytucje bankowe sÂą bardziej niebezpieczne dla naszej wolnoÂści niÂż czynna armia.” Prezydent Andrew Jackson, ktĂłry juÂż przed 180 laty sprzeciwiaÂł siĂŞ prĂłbom utworzenia przez Âżydowskich bankierĂłw “Banku Narodowego” (Bank of the United States), za co przeprowadzono na jego Âżycie trzy zamachy, o bankierach mĂłwiÂł bez ogrĂłdek: “JesteÂście plemieniem Âżmijowymi i zÂłodziejami. Mam zamiar wypleniĂŚ was, i z pomocÂą Boga, wypleniĂŞ was. Ach, jeÂśli tylko narĂłd amerykaĂąski zrozumiaÂłby poziom niesprawiedliwoÂści w naszym systemie monetarnym i systemie bankowym, to nim nastaÂłby jutrzejszy dzieĂą, wybuchÂłaby rewolucja.” (…)
Autor: Lech Maziakowski
Na podstawie: Pakistan Daily
PeÂłny tytuÂł: “FaÂłszywe zÂłoto, zatruta ekonomia efektem talmudycznej moralnoÂści”
ÂŹrĂłdÂło: BibuÂła
PRZYPIS
[1] Sytuacja z wyszczegĂłlnianiem firm (Yellow Pages) i instytucji rzÂądowych (Blue Pages) zaciera siĂŞ w dobie Internetu, gdyÂż obie te grupy wylistowane sÂą w jednej wyszukiwarce domeny
www.yellowpages.com. “Federal Reserve System” jest tam zakwalifikowany jako “instytucja rzÂądowa”. JeÂśli jednak wrĂłcimy do drukowanych w latach wczeÂśniejszych osobnych ksi¹¿ek telefonicznych, zjawisko to stanie siĂŞ czytelniejsze.
ÂźrĂłdÂło
http://wolnemedia.net/?p=20627pozdrawiam
p.s. czy nie odnosicie wrazenia ze przedstawiciel FED-u w poniÂższym filmiku ma spoÂłeczeĂąstwo za idiotĂłw?
