Fraktalna gÂłowa - fraktalne ciaÂło

[trzysz]

Witajcie ponownie
mam dla was coÂś, co jak mi siĂŞ wydaje jest ciekawe
jeÂśli podobny wÂątek byÂł poruszany - wybaczcie, nie sprawdzaÂłem
Tu mo¿e troszkê nie na temat, ale wi¹¿e siê z fraktalnym obrazem g³owy i serca - ich odbiciem wzglêdem siebie.

Tak sobie dziÂś myÂślaÂłem o uczeniu siĂŞ w szkole i o technikach szybkiego siĂŞ uczenia - podczas gdy edukacja w szkole polega na zapychaniu gÂłowy informacjami, techniki szybkiego i Âłatwego uczenia siĂŞ, prawie zawsze polegajÂą na obrazowaniu informacji, tworzeniu z niej myÂśloksztaÂłtu. Obrazy, to w sumie pierwszy stopieĂą wtajemniczenia
a prawdziwym mistrzostwem jest zaanga¿owanie wszystkich zmys³ów
jeœli ubraÌ informacjê w obraz, dŸwiêk, zapach, smak i dotyk, wtedy (a nawet znacznie wczeœniej) obraz zaczyna ¿yÌ, nie jako "bezpciowy" zapis na dysku, ale myœlokszta³t, który sobie orbituje wokó³ nas, nie zaœmiecaj¹c naszej g³owy, która powinna w³aœciwie s³u¿yÌ jako pamiêÌ operacyjna, a nie fizyczna

PamiêÌ operacyjna s³u¿y w komputerze tylko i wy³¹cznie do przetwarzania aktualnie analizowanych danych, podczas gdy pamiêÌ fizyczna, czyli dysk (lub pendrive, p³yta dvd, itp), ma za zadanie jedynie dane przechowywaÌ. Stare komputery mia³y dyski o pojemnoœci np.: 500MB, podczas gdy pamiêÌ operacyjna mia³a wtedy 32MB - teraz dyski maj¹ grubo ponad 100 GB (czyli oko³o 100 000 MB), a pamiêci operacyjne odpowiednio po kilka GB - mo¿na przyj¹Ì, ¿e w przybli¿eniu 1000 razy wiêcej.
Co ciekawe, zapis informacji w pamiêci operacyjnej nie ró¿ni siê niczym od zapisu na dysku, tyle ¿e w pamiêci operacyjnej nie przechowuje siê danych d³u¿ej ni¿ siê z nich korzysta w danym momencie - po to, ¿eby nie spowalniaÌ komputera, bo przecie¿ i tak dostêpne s¹ na dysku.

Dochodzimy w koùcu ponownie do mózgu i tego, czego staraj¹ siê nas nauczyÌ ró¿ni ciekawi ludzie.
Tak na szybko przypomnia³ mi siê fragment filmu "Peaceful Warrior" i ksi¹¿ki z serii Anastazja - z tego pierwszego cytat:
- wyrzuĂŚ Âśmieci
- sam sobie je wyrzuĂŚ
- wyrzuĂŚ Âśmieci ze swojego umysÂłu
a w Anastazji wci¹¿ mo¿na siê spotkaÌ z tym, ¿e myœl dzisiejszych ludzi jest spowolniona, przez co nie mo¿e "tworzyÌ"
o co siĂŞ rozchodzi?
Chodzi o to, ¿e informacja jest wszêdzie wokó³ nas - jest w powietrzu, w wodzie i w przedmiotach - wszystko co nas otacza jest noœnikiem informacji, a fale elektromagnetyczne, które zewsz¹d nas otaczaj¹, s¹ w³aœnie nieskoùczonym oceanem czystej informacji - mo¿na powiedzieÌ, ¿e ca³y wszechœwiat jest naszym wspólnym dyskiem i w nim zapisane s¹ wszystkie dane, do których obecnie jednak nie mamy dostêpu, dlatego, ¿e...
...nasz mózg, nasz umys³ powinien pe³niÌ rolê pamiêci operacyjnej! A tym czasem jest zaœmiecany zbêdnymi informacjami, które tylko zajmuj¹ miejsce i spowalniaj¹ procesy myœlowe, dla których pozostaje niewielka przestrzeù. Zobaczmy analogie miêdzy Ÿle wykorzystanym nowym komputerem, a tym co robimy ze swoj¹ g³ow¹ - nawet wielkoœci siê mniej wiêcej zgadzaj¹, bo pamiêÌ operacyjna nowego komputera ma wielkoœÌ dysku starego komputera. Wiec jak opóŸniÌ ludzi? Jak spowolniÌ ich procesy myœlenia, kojarzenia i "przebudzenia"?
Ano w prosty sposĂłb - zawaliĂŚ umysÂł, czyli pamiĂŞĂŚ operacyjnÂą, danymi ktĂłre tam bĂŞdÂą przechowywane jak na dysku! PrzekonaĂŚ ludzi do tego, Âże umysÂł przechowuje dane!
Podczas gdy juÂż do tego doszÂło, dostĂŞp do pamiĂŞci wszechÂświata jest bardzo ograniczony i powolny, gdyÂż nasz umysÂł, ktĂłry powinien sÂłuÂżyĂŚ tylko do myÂślenia, nie do przechowywania informacji, zawalony jest zbĂŞdnym balastem, a na jego wÂłaÂściwe funkcje pozostaje bardzo maÂło "zasobĂłw".
Jeœli by siê pos³u¿yÌ znowu analogi¹ do starych i nowych komputerów, to przy zagospodarowaniu naszego umys³u jako dysku do przechowywania danych, na myœlenie pozostaje na oko 1000 razy mniej miejsca, ni¿ gdybyœmy z umys³u korzystali tylko do myœlenia! Zatem równie¿ po³¹czenie z ksiêg¹ Akashy, z pamiêci¹ wszechœwiata, nie jest zerwane, ale skoro trwa 1000 razy wolniej, to jest ona dla nas obecnie po prostu bezu¿yteczna...

SiÂła naszych myÂśli jest ograniczona przez informacje, ktĂłre nosimy w gÂłowie...
Otwieranie siê na "pamiêÌ serca", na g³os intuicji, jest otwieraniem siê na nasz prawdziwy "dysk" z danymi, a pod¹¿anie za zawartymi tam informacjami, za g³osem intuicji, odci¹¿a umys³ z jego z³ogów, daje mu wiêksz¹ przestrzeù do dzia³ania wed³ug jego przeznaczenia. Obalanie programów zapisanych w umyœle dzia³a podobnie - jeœli udaje nam siê znaleŸÌ program, który kieruje naszym ¿yciem w jakimœ aspekcie (nawet najmniejszym), a nastêpnie przestaÌ z niego korzystaÌ, wtedy taki program jest usuwany z pamiêci operacyjnej, z umys³u i stwarza kolejne miejsce naszym w³asnym myœlom, przyspieszaj¹c nas na drodze.

Serce i rozum nie s¹ sobie przeciwne - jedyny b³¹d polega na tym, ¿e serce ³¹czy nas z wiedz¹, a umys³ powinien tê wiedzê przetwarzaÌ, tym czasem zawalony jest inn¹ "wiedz¹", przez co powstaj¹ konflikty pomiêdzy wiedz¹ ze Ÿród³a, z serca, a œmieciami w umyœle, czyli informacjami i programami wgranymi tam w sposób sztuczny...

...zatem wyrzuĂŚmy Âśmieci z naszej gÂłowy

Pozdrawiam

[MEM HEI SHIN]

...zatem wyrzuĂŚmy Âśmieci z naszej gÂłowy

 Problem w tym,  Âże siĂŞ tych ''Âśmieci'' nie da  tak i ad hock wyrzuciĂŚ.
Jak znajdziesz sposĂłb na ''wyrzucenie'' tego tak zwanego zbĂŞdnego oprogramowania nabytego od wczesnych lat dzieciĂąstwa do TERAZ, to
go opublikuj.

[trzysz]

no np:

Mateusz Grzesiak: Czysty umysl w nic nie wierzy

Jesli uwierzy w cokolwiek, jest zgubiony, a czlowiek staje sie ograniczony. Kazda wiedza, z definicji, musi byc tez niewiedza - gdy wierze w jedno, nie moge wierzyc w to, w co nie wierze..
Jesli wierze, ze nie ma kosmitow, nie moge wierzyc, ze sa. Ale jak wierze, ze ich nie ma, nie mam szansy sie rozwinac.. musze znieksztalcac (spotkam jednego, on mi powie, ze jest kosmita, a ja go odrzuce, ze wariat)... musze usuwac, etc.

Kazda wiedza jest niewiedza. Umysl absolutny o tym wie, dlatego nie wierzy w nic, co sie w nim znajduje. Inaczej jest zgubiony.

Nie wierze w to, co mowi umysl. Inaczej trace prawde. A jak trace prawde, jestem oddzielony od rzeczywistosci i pojawia sie dualizm.

Jesli nawet nazwe "krzeslo" krzeslem, juz umysl podpowiada, ze sie na nim siedzi.. A przeciez moge sie nim bronic, moge nim uwodzic, etc. Krzeslo istnieje wiec na jakims innym poziomie (rzeczy same w sobie Kanta), i istnieja na falszywym poziomie umyslu. Tylko tego malo kto kwestonuje - tak oczywiste jest, ze krzeslo to krzeslo.. ze nikt nie poddaje w watpliwosc tego, w co wierzy. Szczegolnie, jesli jest to sen kolektywny, czyli wiekszej ilosci umyslow.

Jesli chcesz naprawde byc poza swoimi ograniczeniami, musisz zaczac kwestionowac wszystko, w co jeszcze wierzysz. A jak to zakwestionujesz, wtedy pojawi sie kolejny krok.



a ode mnie jeszcze tak:

"SumÂą wszystkiej wiedzy jest, Âże nic nie wiemy"

JeÂśli uwaÂżamy, Âże coÂś na prawdĂŞ wiemy, to siĂŞ mylimy, bo widzimy tylko kawaÂłek.
JeÂśli uwaÂżamy, Âże nic nie wiemy, to mamy racjĂŞ, bo faktycznie nic nie wiemy
Mo¿e to byÌ trochê problematyczne - no bo jak¹ drog¹ iœÌ, co jeœÌ, czego nie jeœÌ?
Jedyna zasada: NegowaĂŚ wszystkie swoje zasady, podwaÂżaĂŚ wszystkie swoje pewniki.
DokÂąd to nas moÂże zaprowadziĂŚ?
MoÂże nie do rajskiego raju z urajonych marzeĂą, ale nie wykluczone, Âże do siebie samych
do tego miejsca, w ktĂłrym zaczĂŞÂły siĂŞ programy i w ktĂłrym ponownie ich nie ma

ale to proces - nic siĂŞ nie dzieje od tak, a najtrudniej jest dostrzec, Âże w ogĂłle dziaÂłamy wg programĂłw
kiedy juÂż program jest zlokalizowany, wcale nie trudno zrobiĂŚ po prostu na przekĂłr
ale pĂłki wcale nam siĂŞ nie wydaje, Âżeby "to" byÂł program, to nie da siĂŞ rady zrobiĂŚ z nim nic
a niektĂłre programy siĂŞ nam po prostu podobajÂą i nie chcemy siĂŞ ich (jeszcze) pozbyĂŚ.

[percepcja]

@trzysz

Bardzo dobre spostrzeÂżenia, to teÂż zauwaÂżyÂł Adam WiÂśniewski Snerg piszÂąc, Âże: "zrozumienie jest odwrotnie proporcjonalne do iloÂści informacji" inaczej mĂłwiÂąc nadmiar informacji "zachacza" wrĂŞcz o dezinformacjĂŞ.

Inna kwestia jak uÂżywaĂŚ umysÂłu wÂłaÂściwie - na pewno nie jest to przechowalnia informacji jak sÂłusznie zauwaÂża @trzysz

S¹ ró¿ne praktyki dotycz¹ce oczyszczania umys³u - polecam doœÌ ciekaw¹ i prost¹ praktykê Pauzy Kwantowej.

Carlos Castaneda teÂż zwraca uwagĂŞ jak waÂżna jest cisza wewnĂŞtrzna i jej "zbieranie".

[MEM HEI SHIN]

Jesli chcesz naprawde byc poza swoimi ograniczeniami, musisz zaczac kwestionowac wszystko, w co jeszcze wierzysz. A jak to zakwestionujesz, wtedy pojawi sie kolejny krok.

 WierzĂŞ w miÂłoœÌ, uczciwoœÌ, sprawiedliwoœÌ, emaptiĂŞ, zrozumienie, wspó³pracĂŞ.
 WierzĂŞ w siebie i swoje moÂżliwoÂści.
 WierzĂŞ, Âże ludzie sÂą wielcy, kochani i twĂłrczy.
 WierzĂŞ we wszechÂświat  jego genialnoœÌ i  doskonaÂłoœÌ mechanizmĂłw jego dziaÂłania.

Przesz³oœci nie da siê zmieniÌ ! Wiêc ''œmieci'' z przesz³oœci nie da siê wyrzuciÌ ! WiêkszoœÌ ''œmieci'' pochodzi z dziecinstwa i tzw. okresu dojrzewania, w kórej kszta³towa³a siê nasza œwiadomoœÌ.

Ale PRZYSZ£O¦Æ natomiast jest kszta³to­wana przez nasze OBECNE MY¶LENIE.

NiezbĂŞdnÂą rzeczÂą dla naszego poczucia wolnoÂści jest uÂświadomienie sobie, Âże te wszystkie ''Âśmieci'' nabyliÂśmy od : naszych rodzicĂłw, bliskich, znajomych, od spoÂłeczeĂąstwa. Oni wszyscy  zrobili to co mogli i tyle, na ile pozwoliÂło im rozeznanie, ÂświadomoœÌ i wiedza. JeÂśli obwiniamy kogolwiek za coÂś, oznacza to, Âże nie bierzemy odpo­wiedzialnoÂści za siebie samych.
WiĂŞc wszyscy na­uczyli nas i uczÂą dalej  prawdopodobnie tylko tego, czego ich samych nauczono.
 Czuli oni  takÂą samÂą bezradnoœÌ, jakÂą my TERAZ odczuwamy uzmysÂławiajÂąc to sobie.

pozdr.

[east]

Przesz³oœci nie da siê zmieniÌ ! Wiêc ''œmieci'' z przesz³oœci nie da siê wyrzuciÌ ! WiêkszoœÌ ''œmieci'' pochodzi z dziecinstwa i tzw. okresu dojrzewania, w kórej kszta³towa³a siê nasza œwiadomoœÌ.

Có¿ za za³o¿enie.
Ja nie myœlê na co dzieù o przesz³oœci, nie zaœmiecam sobie ni¹ pamiêci operacyjnej. Jest to mo¿liwe ¿yj¹c TERAZ, bez kurczowego opierania siê na fundamentach z przesz³oœci. To¿samoœÌ zbudowana na przesz³oœci rzeczywiœcie mo¿e zakotwiczaÌ nas w niej ,a tym samym przetwarzanie i rendering danych odbywa siê zawsze poprzez schematy nabyte w przesz³oœci. I to spowalnia przetwarzanie. Przysz³oœÌ natomiast nie istnieje - jest jedynie wyobra¿eniem ró¿nych potencjalnych mo¿liwoœci . Jeœli nagromadzimy w sobie za du¿o mo¿liwych scenariuszy to równie¿ spowolni pamiêÌ operacyjn¹ .
Tak to widzĂŞ.

[MEM HEI SHIN]

"SumÂą wszystkiej wiedzy jest, Âże nic nie wiemy"

Ile ludzi tyle koncepcji......

Z logicznego, czy nawet filozoficznego punktu widzenia nie ma czegoÂś takiego, Âże  NIC nie wiemy.
 Bowiem samo NIC okreÂśla brak formy, tym samym opisujÂąc od  razu stan.
 Skoro jest (okreÂśleniem) staje siĂŞ automatycznie czymÂś i dlatego jest to pospolity paradoks.
  (Nic) jako koncepcja, moÂże funkcjonowaaĂŚ, tylko w dualnym systemie odniesieĂą, gdzie kazde pojĂŞcie ma swoje zaprzeczenie.
 Tak wiĂŞc posÂługujemy siĂŞ w naszym Âżyciu takimi  potocznymi okreÂśleniami jak (Nic)
 , ale Âżadne  z nich nie ma Âżadnego realnego wytÂłumaczenia, bez podania dodatkowych punktĂłw odniesienia.

Czyli, aby powiedzieĂŚ (NIC)  musi byĂŚ wczeÂśniej (COÂŚ), czyli punkt odniesienia, ktĂłry powala nam to stwierdziĂŚ !

Dlatego mylimy siĂŞ patrzÂąc  na stan naszej wiedzy chcÂąc powiedzieĂŚ, Âże (NIC) nie wiemy.

Ró¿ni myœliciele chc¹ nam zaimputowaÌ ró¿ne swoje wobra¿enia o œwiecie, problem tylko w tym, ¿e nie ma to ¿adnego odzwierciedlenia w naszym ¿yciu.
Wiemy po prostu tyle.... ile wiemy .
Stan naszej wiedzy wci¹¿ siê poszerza i nie mo¿emy za nikogo powiedzieÌ co wie, a czego nie wie (tym bardziej, ¿e NIC nie wie), poniewa¿ nie znamy zakresu niczej wiedzy, ani doœwiadczeù.
Znamy tylko swĂłj zakres, w ktĂłrym siĂŞ sami poruszamy i tylko on stanowi nasz punkt odniesienia.

[Lucyfer]

JeÂśli uwaÂżamy, Âże coÂś na prawdĂŞ wiemy, to siĂŞ mylimy, bo widzimy tylko kawaÂłek.
JeÂśli uwaÂżamy, Âże nic nie wiemy, to mamy racjĂŞ, bo faktycznie nic nie wiemy
Mo¿e to byÌ trochê problematyczne - no bo jak¹ drog¹ iœÌ, co jeœÌ, czego nie jeœÌ?
Jedyna zasada: NegowaĂŚ wszystkie swoje zasady, podwaÂżaĂŚ wszystkie swoje pewniki.
DokÂąd to nas moÂże zaprowadziĂŚ?
MoÂże nie do rajskiego raju z urajonych marzeĂą, ale nie wykluczone, Âże do siebie samych
do tego miejsca, w ktĂłrym zaczĂŞÂły siĂŞ programy i w ktĂłrym ponownie ich nie ma

[east]

Wiemy po prostu tyle.... ile wiemy .
Stan naszej wiedzy wci¹¿ siê poszerza i nie mo¿emy za nikogo powiedzieÌ co wie, a czego nie wie (tym bardziej, ¿e NIC nie wie), poniewa¿ nie znamy zakresu niczej wiedzy, ani doœwiadczeù.
Znamy tylko swĂłj zakres, w ktĂłrym siĂŞ sami poruszamy i tylko on stanowi nasz punkt odniesienia.

Z tym, Âże oddzielenie "naszego" ja , tej wiedzy czÂąstkowej jest pozorne, iluzoryczne. Utrzymuje siĂŞ ono na poziomie umysÂłu. Kompletna wiedza istnieje od zawsze na poziomie ÂświadomoÂści . Tak sobie rozkminiam, Âże  wspomniane NIC jest jednoczeÂśnie wszystkim w harmonicznej rĂłwnowadze, potencjalnymi moÂżliwoÂściami niezaistniaÂłymi jeszcze.

[Thotal]

ChciaÂłbym powrĂłciĂŚ do tych ÂściÂągajÂących wzrok kobiecych piersi...

GdzieÂś juÂż poruszaliÂśmy ten temat, chyba przy budowie kopuÂł.
Kula "ÂściÂąga" energiĂŞ z zewnÂątrz i wypeÂłnia jÂą czasem do niewyobraÂżalnych wartoÂści, np sÂłoĂące. W Ziemi rĂłwnieÂż najwiĂŞcej energii kumuluje siĂŞ wewnÂątrz.
Tylko co zrobiĂŚ z cycuszkami, Âżeby siĂŞ nie zagrzaÂły, przecieÂż to nie ÂżarĂłwki, ano trzeba zamocowaĂŚ "antenkĂŞ" (podobnie jak w berecie) do odprowadzania nadmiaru energii. Okazuje siĂŞ, Âże jednÂą z przyczyn zachorowalnoÂści na raka piersi sÂą zÂłej konstrukcji staniki. Ta teoria zmusiÂła producentow do wprowadzenia sztucznych brodawek. Wszyscy sÂą zadowoleni, panowie czĂŞÂściej zauwaÂżajÂą zdrowe podejÂście do natury, panie mniej chorujÂą.
Podobno oczy sÂą najczulszym odbiornikiem i nadajnikiem energii czÂłowieka, nic dziwnego Âże skupiajÂą siĂŞ na wszelkiego rodzaju krÂągÂłoÂściach
Ciekaw jestem tylko co na to wszystko powiedzÂą fraktale, jakie powinny byĂŚ proporcje pomiĂŞdzy czaszÂą i "antenkÂą", czy czasza powinna byĂŚ duÂża a wyprysk tyci-tyci, czy teÂż na odwrĂłt.

Dziecko pijÂąc mleko matki zasila siĂŞ energiÂą skupionÂą w czaszy matczynej piersi.



Pozdrawiam - Thotal