Fraktal – metafizyczne modelowanie ÂświadomoÂści

[MichaÂł-AnioÂł]

Z ka¿dego punktu mo¿na dojœÌ wszêdzie.
Dany moment w Âżaden sposĂłb nie determinuje kolejnego.
PodejmujÂąc wybranÂą drogĂŞ ani trochĂŞ nie oddala siĂŞ od tych, ktĂłrych siĂŞ nie
wybraÂło.

Najczystszy chaos to nie beÂłkot przypadkowych linii, to nie oszalaÂłe „esyfloresy”.
To najpiĂŞkniejszy twĂłr nieludzkiego umysÂłu (w znaczeniu nadludzkiego),
czyli fraktala. Poznanie, rozwijanie samoÂświadomoÂści moÂżna porĂłwnaĂŚ
do procesów wszechœwiata, który d¹¿y do stabilizacji, a oscylacje na krawêdzi
chaosu przypominajÂą fraktalĂŞ. Cybernetyka, neurobiologia oraz informatyka to
dziedziny, ktĂłre posÂługujÂą siĂŞ matematykÂą fraktalnÂą do opisu funkcji umysÂłowych.
W danym eseju rĂłwnieÂż posÂłuÂżono siĂŞ tym symbolem, starajÂąc siĂŞ jednak
o zachowanie caÂłkowicie filozoficznego charakteru przemyÂśleĂą.

Nie jest tak, Âże z punktu A dochodzi siĂŞ do B, wiĂŞc jeÂśli wybrano C,
to dojdzie siĂŞ do D i nie ma juÂż moÂżliwoÂści dojÂścia do B. W kaÂżdej chwili moÂżna
znaleŸÌ siê tam, gdzie siê chce. Istnieje nieskoùczenie wiele dróg, wiêc mo¿liwe jest
odnalezienie tej, o ktĂłrÂą chodzi - ruch jest pozorny. ZbliÂżanie siĂŞ do celu jest jak
przesuwanie siĂŞ wzdÂłuÂż spirali w kierunku nieistniejÂącego Âśrodka. Geometrycznie
jednak jest to „ruch” o wiele bardziej skomplikowany – przypominajÂący strukturĂŞ
fraktaln¹. Przemierzaj¹c drogê utworzon¹ przez jej wzór, zag³êbia siê w czasie,
przechodzi siĂŞ na innÂą pÂłaszczyznĂŞ poziomĂłw strukturalnych, ktĂłrych jest
nieskoĂączenie wiele. Pozostaje siĂŞ jednak caÂły czas tym samym elementem.
Na czym polega zÂłudzenie, Âże obierajÂąc drogĂŞ, czyli po prostu podejmujÂąc
decyzje, wybiera siĂŞ ich konsekwencje? SkÂąd poczucie, Âże reakcja ÂłaĂącuchowa jest
œciœle zdeterminowana i nie mo¿na dojœÌ do innego celu ni¿ chcieliœmy
na poczÂątku? Jedyna hipoteza, jaka przychodzi mi do gÂłowy, to taka, Âże czÂłowiek
sÂądzi, iÂż logiczne wynikanie, ktĂłre nie jest nawet odzwierciedleniem procesĂłw
ludzkiego umys³u, odzwierciedla rzeczywistoœÌ. Jest to niemo¿liwe, gdy¿
rzeczywistoœÌ jest nieprzewidywalna dla naszej znajomoœci praw przyrody; jeœli
determinizm istnieje, jest organizowany przez nieskoùczon¹ iloœÌ czynników,
których ludzki umys³ nie jest w stanie ogarn¹Ì i obliczyÌ, co w efekcie sprowadza
siĂŞ do chaosu (demon Laplace’a); Einstein twierdziÂł, Âże pomimo istnienia
deterministycznych praw, nie jesteÂśmy w stanie ich opisaĂŚ w deterministyczny
sposĂłb, gdyÂż jest to nie do ogarniĂŞcia dla ludzkiej wiedzy.
Dla ego czas upÂływa wedÂług nowych
wzorĂłw, nowych relacji, jakoÂści (emergencja). Ludzkie ego nie istnieje; stanowi
tylko miejsce zetkniĂŞcia siĂŞ rzeczywistoÂści z ludzkÂą podÂświadomoÂściÂą. WedÂług
Junga, stanowi ono centrum ÂświadomoÂści, dziĂŞki niemu istnieje siĂŞ podmiotowo w
empirycznym œwiecie jako indywidualna to¿samoœÌ, jednoczeœnie lawiruj¹c
pomiêdzy tym, co œwiadome i nieœwiadome. Ego nak³ada na rzeczywistoœÌ system,
by wytworzyĂŚ poczucie bezpieczeĂąstwa. Robi to dlatego, Âże znane mu realia
zmniejszajÂą prawdopodobieĂąstwo sytuacji zaskakujÂących, nad ktĂłrymi nie mĂłgÂłby
zapanowaĂŚ. Przypomina to kantowskie formy aprioryczne, czyli czas i przestrzeĂą,
bez ktĂłrych nie jesteÂśmy w stanie funkcjonowaĂŚ. Jak na ironiĂŞ, takie zÂłudne
ukÂładanie rzeczywistoÂści w posÂłusznym systemie powoduje wieczne uczucie lĂŞku
przed tym, Âże „coÂś pĂłjdzie nie tak, jak tego oczekujemy”; wÂłaÂśnie to poczucie lĂŞku
odwoÂłuje nas do naszej pierwotnej wiedzy, Âże nic nie jest przewidywalne. UÂżyÂłam
s³owa ego a nie œwiadomoœÌ, poniewa¿ ego jest tym, dziêki czemu ró¿nimy siê
od zwierzÂąt, jest ono jednak czymÂś dalekim od prawdziwej ÂświadomoÂści czy
jungowskiej jaÂźni.
RzeczywistoœÌ mo¿na zmieniÌ pstrykniêciem palca. Jedyna rzecz, która
kaÂże trzymaĂŚ siĂŞ wymyÂślonej struktury, to strach przed nieznanym. Wszystko jest
znane – dla jaÂźni, czy podÂświadomoÂści. Ona wie dokÂładnie gdzie czÂłowiek wchodzi
i z kim rozmawia, lecz to ego panicznie prĂłbuje wpasowaĂŚ wszystkie okolicznoÂści
w stereotypowe dla siebie szablony. Pokonywanie ich rĂłwnieÂż nie ma sensu, gdyÂż
im usilniej siê je odrzuca tym szybciej siê w nie zag³êbia. Nieraz ka¿demu zdarzy³o
siê pod wp³ywem impulsu wykonaÌ czynnoœÌ, któr¹ ego oceni³o jako bezsensown¹
i postanowi³o wycofaÌ siê z niej, co po jakimœ czasie okaza³o siê b³êdnym,
niepotrzebnym analizowaniem za pomocÂą logiki, gdyÂż lepiej byÂło jednak zaufaĂŚ
„gadziemu mĂłzgowi”.
Ucieczka od fraktali jest niemoÂżliwa. JeÂśli ktoÂś ucieka i szuka czegoÂś
nowego, popada w ob³êd a jeœli akceptuje ten wzór, bêdzie swobodnie, bez
wymuszenia pod¹¿a³ w g³¹b mikroœwiata fraktalnego, który sam doprowadzi go tam
dokÂąd on chce, czyli tam gdzie juÂż jest39. Nie jest to przeznaczenie, gdyÂż ruch jest
chaotyczny, jednak jakoœÌ jest ta sama: albo stanie siê przekleùstwem albo rajem.
Inna interpretacja polega³aby na tym, ¿e w ka¿dej chwili mo¿na siê znaleŸÌ
tam gdzie siĂŞ chce, bez wzglĂŞdu na to ktĂłrÂą drogĂŞ siĂŞ wybierze, poniewaÂż wszĂŞdzie
napotyka siĂŞ to samo - siebie. Wzoru nie da siĂŞ zmieniĂŚ. Pokonuje siĂŞ barierĂŞ
zÂłudzeĂą ÂłaĂącucha przyczynowo-skutkowego i dziĂŞki temu moÂżna wszĂŞdzie dotrzeĂŚ.

Czym jest fraktal dla czÂłowieka? Symbolem jego zarĂłwno chaotycznej jak
i stabilnej natury? Odbiciem absurdu logiki? GeometriÂą wiecznoÂści, z ktĂłrÂą ludzki
umysÂł nie moÂże sobie poradziĂŚ, nazywajÂąc jÂą bogiem? MoÂże stanowi jedynie
przepiĂŞkny abstrakcyjny montaÂż niepokojĂłw, wynikajÂących z lĂŞku przed ÂśmierciÂą,
a jednoczeÂśnie pragnieniem jej?
JedynÂą sprzecznoÂściÂą nie opartÂą na dualizmie?
Wyj¹tkowa sprzecznoœÌ fraktali zawiera w sobie niepokoj¹co genialn¹
geometriê nieskoùczonoœci. Jej wiecznoœÌ objawia siê zarówno w makro jak
i mikroÂświecie. Nasza percepcja zawsze odbiera bodÂźce ze Âśrodka kosmosu, gdyÂż
nie da siê stan¹Ì bli¿ej jednego z koùców wiecznoœci (minus lub plus). Fraktala
stanowi jedyny, absolutnie chaotyczny wzĂłr strukturalny (pojĂŞcie chaotycznego
wzoru wydaje siê sprzeczne). ChaotycznoœÌ polega na tym, ¿e w ca³ej konstrukcji
nie znajdzie siĂŞ ani jednego odcinka takiego, jakim go widzimy. Nie znajdziemy
linii prostej (w znaczeniu okreÂślonej). W kaÂżdym elemencie czai siĂŞ coÂś, czego nie
da siĂŞ dostrzec na pierwszy rzut oka. To powoduje, Âże narzucenie formy jest
niemoÂżliwe. Procesu tworzenia nie moÂżna powstrzymaĂŚ i nazwaĂŚ. W kaÂżdym
pozornie zdefiniowanym, nawet najmniejszym dla oka, fragmencie kryje siĂŞ
nieskoĂączenie wielki wszechÂświat.
Czy wyobraÂźnia jest w stanie wyprodukowaĂŚ chaos? Czy czÂłowiek jest
w stanie wyobraziĂŚ sobie chaos? UmysÂł przyzwyczajony jest do ksztaÂłtowania
nawet najwiĂŞkszego beÂłkotu i nadawania mu znaczenia. Nie do ogarniĂŞcia przez
ludzki umysÂł jest prawdziwy chaos, ktĂłry mknie jako nieokreÂślone Âślady ucieczki
przed formÂą, nie mogÂąc jednoczeÂśnie pozostawiĂŚ po sobie nic, gdyÂż kaÂżdy trop
stanowiÂłby odbicie ego. KaÂżda rysa, pozostawiona w przestrzeni stanowiÂłaby ÂśmierĂŚ
ÂświadomoÂści. Pragnienie wiecznoÂści i nieskoĂączonoÂści w desperacki sposĂłb zmusza
umysÂł do produkowania w bĂłlu ograniczeĂą, stanowiÂących punkt odbicia, wobec
ktĂłrego moÂżna by uczyniĂŚ siĂŞ nieskoĂączonym, a co powoduje ciÂągÂłe zastyganie
Âżycia i powstawanie jego kopii jak we Âśnie kiedy zbiega siĂŞ po schodach, ktĂłre nie
majÂą koĂąca. Ten stan powoduje, Âże stoi siĂŞ w miejscu, a kaÂżda usilna prĂłba
przemieszczenia zmusza do uproszczenia.
Fraktal to jedyna konstrukcja geometryczna, ktĂłra swojÂą nadzwyczaj
skomplikowanÂą budowÂą odzwierciedla nie istnienie, gdyÂż nie znajdziemy w niej ani
jednego fragmentu, ktĂłry „jest”. Wszystko da siĂŞ podzieliĂŚ w nieskoĂączonoœÌ
na jeszcze mniejsze fragmenty, ktĂłrych teÂż nie ma. Lawirowanie pomiĂŞdzy bytem
i niebytem budzi niepokój. Pod¹¿anie za fraktalem jest jak to niezdecydowane
drganie. ZÂłudzenie uchwycenia jej wzrokiem powstaje jako efekt postrzegania
jakiejÂś wypadkowej – widaĂŚ zawsze to, czego nie ma. CzÂłowiek zawsze chce
to czego nie ma (jest to zupeÂłnie trywialne stwierdzenie, gdyÂż to, co siĂŞ ma, zostaÂło
ju¿ zaw³aszczone i wkomponowywane w zintegrowan¹ ca³oœÌ, holoniê40), st¹d
nieustanna pogoĂą. Obserwowany widok zawsze tylko otacza, to czym jest, jakby byÂło aurÂą. Istota tkwi pomiĂŞdzy zdefiniowanym wraÂżeniem, a niebytem, od ktĂłrego
ucieka wzrok – jest czymÂś w rodzaju asymptoty. Rozdygotanie ÂświadomoÂści nie
ma koĂąca.

autor Anna Maria Kunikowska
http://main2.amu.edu.pl/~ksf/preteksty/pdf/nr9/9_kunikowska.pdf

[MichaÂł-AnioÂł]

Ludzie po zaspokojeniu swoich podstawowych potrzeb z dolnych partii piramidy, zwracaj± siê do siebie i do ¶wiata z pytaniem: Jaki jest sens mojego ¿ycia ? Zasadniczo pytanie powinno brzmieæ: Czym jestem ? Natura duchowa ka¿dego z nas prêdzej czy pó¼niej ulega naturalnej fluktuacji ekspansywnego torusa, który jest doskona³ym spiralnym symbolem nieskoñczono¶ci. Spiralny i zapadaj±cy siê sam w siebie torus przedstawia Kreacjê jako niekoñcz±c± siê ¶cie¿kê do¶wiadczeñ wszystkiego - totalnej ró¿norodno¶ci nieskoñczonej Pierwotnej Ja¼ni. Kiedy¶ zastanawia³em siê nad zagadnieniem powstania Wszech¶wiata i szybko zda³em sobie sprawê, ¿e mo¿na doj¶æ do pewnych wytycznych, ale prawdziwa natura zjawiskowej ekspansji przestrzenno-wymiarowej pozostaje niezmienna. Wszech¶wiat po prostu STA£ SIÊ ! Nie ma bardziej oczywistej definicji. To siê sta³o, bo musia³o. Kreacja musia³a wystartowaæ, poniewa¿ sama pustka, nico¶æ, nieistnienie s± ju¿ nieokre¶lonym stanem, biegunem, który ma jednak jaki¶ punkt odniesienia. Dlatego jakikolwiek stan, nawet doskona³ej zerowej harmonii nico¶ci jest sam w sobie potencja³em do zaistnienia dok³adnie przeciwnego bieguna, czyli w tym wypadku - nieskoñczonej wielo¶ci. Nie trzeba przypisywaæ wiêc niekoñcz±cych siê teorii i supermetafizycznych dogmatów do zjawiska narodzin pola ¶wiadomo¶ci, które by³o podstaw± w zainicjowaniu "systemu operacyjnego". To po prostu siê sta³o i jest to tak naturalne, jak proces fotosyntezy lub podzia³u komórki w przyrodzie.

Pierwotne Pole Œwiadomoœci zaczê³o w pe³ni wirowaÌ wokó³ w³asnej osi i odkry³o, ¿e jest fraktalem jego antybieguna - Pustki. Jest to logiczne. Skoro wieloœÌ wystrzeli³a z nicoœci, jasne jest, ¿e informacja o ca³oœci by³a w niej zapisana. Jest to pierwotny wzór, który jest powtarzany przez dalsz¹ wielowymiarow¹ ekspansjê Kreacji. RzeczywistoœÌ to nieskoùczony, zapadaj¹cy siê w siebie fraktal, wewn¹trz którego ka¿dy punkt czy matematyczny konstrukt jest fraktalem i zawiera informacjê o ca³oœci. Stopniowanie rozwoju i ekspansji œwiadomoœci fraktalnej jednostki (do których zaliczaj¹ siê ludzie) zosta³o oprarte o schemat totalnej ró¿norodnoœci. Pozwala to na metafizyczne zrozumienie coraz wiêkszego zarysu fraktalnej natury rzeczywistoœci. Z perspektywy biologicznego ubranka (cia³a) jest to najlepsza z mo¿liwych dróg poznawania wieloœci. Ludzkie cia³a i ich specyfika sprawiaj¹, ¿e gdybyœmy mieli przytomn¹ œwiadomoœÌ wszystkich po³¹czeù fraktalnych najprawdopodobniej zwariowalibyœmy, implodowali i zapadli siê w sobie. Stopniowanie rozwoju duchowego zrozumienia Kreacji jest œwietnym rozwi¹zaniem, poniewa¿ mo¿emy badaÌ rzeczywistoœÌ w nieskoùczonych koherentnych kalibracjach. W³aœciwie to ca³a Kreacja opiera siê na fantastycznych rozwi¹zaniach. Wystarczy spojrzeÌ na strukturê DNA lub praw natury. Opiera siê ona na matematycznych modelach z³otego podzia³u - liczby FI. W efekcie perfekcyjna symetria geometryczna w przyrodzie odnosi siê równie¿ do naszych biologicznych cia³ oraz do œwiadomoœci, która te¿ ma naturê fraktaln¹. W sensie psychologicznym fraktal przedstawia siê nastêpuj¹co:
1) ŒwiadomoœÌ - obie pó³kule mózgowe dzia³aj¹ wedle wzorca naszej osobowoœci. Informacje w postaci impulsów elektromagnetycznych przyci¹gane s¹ przez podœwiadomoœÌ i przetwarzane jeszcze na obszarze kwantowo-mentalnym. Zdarzenia i myœli œciœle koreluj¹ z poziomem duchowym, energetycznym cz³owieka i s¹ niejako odpowiedzi¹ na wszelkie zmiany w naszym postrzeganiu siebie w otaczaj¹cym œwiecie. Najczêœciej myœli przechodz¹ przez filtry Analitycznego Modelu Osobowoœci (EGO), który zale¿nie od wczeœniejszych doœwiadczeù dostraja je do lewej i prawej pó³kuli procesora centralnego. W ten sposób korzystaj¹c z aparatu poznawczego w postaci zmys³ów badamy rzeczywistoœÌ.
2) PodœwiadomoœÌ - jest nieod³¹czn¹ czêœci¹ œwiadomoœci. Codziennie docieraj¹ do nas miliony ró¿nych bodŸców. Nie jesteœmy w stanie œwiadomie odebraÌ ich wszystkich. Dlatego znakomita wiêkszoœÌ zapisuje siê w podœwiadomoœci. W ten sposób w przyrodzie nic siê nie marnuje. Ka¿da pojedyncza myœl, œwist owada, sekwencje s³ów ze wszystkich przeczytanych ksi¹¿ek itd. s¹ sk³adowane w tym obszarze psyche. Z pozoru mo¿e to wygl¹daÌ na œmietnik, ale to po prostu dysk twardy, który nagrywa wielowymiarowy film naszego ziemskiego ¿ycia. Podobnie w nowoczesnych technikach filmowych mamy mo¿liwoœÌ zmiany konta kamery podczas projekcji, obejrzenie dodatkowych scen i ogólnie spojrzenie na tê sam¹ sytuacjê z innego punktu widzenia. W odró¿nieniu od technik filmowych, nasza podœwiadomoœÌ nie jest ograniczona tradycyjnymi prawami fizyki. PodœwiadomoœÌ to zaawansowany mechanizm zapisuj¹cy dane z rozszerzeniem .mdl (multidimensional - multiwymiarowo). Oznacza to, ¿e kiedy nasza œwiadomoœÌ rozszerzy zakres czêstotliwoœci postrzegania (np. w wyniku g³êbokiej medytacji lub pod wp³ywem œrodków psychoaktywnych) bêdzie w stanie dotrzeÌ do tego obszaru, na którym znajduje siê zapis ca³ej dotychczasowej egzystencji jednostki. W wyniku takiej interakcji mo¿emy udaÌ siê do g³êbokich poziomów psychiki, odkryÌ Ÿród³o wielu problemów oraz korzystaj¹c ze zmienionego stanu œwiadomoœci, spojrzeÌ na jak¹œ sytuacjê z innego punktu widzenia. Wiele osób, które doœwiadczy³y NDE (Near Death Experience) opisuje w swoich relacjach, i¿ widzieli przed oczyma ca³e swoje ¿ycie, mogli je zatrzymywaÌ i przygl¹daÌ siê danym prze¿yciom. Oznacza to, ¿e podœwiadomoœÌ jest kompatybilna z ka¿dym rodzajem postrzegania, a co za tym idzie jest fraktalem.
3) NieœwiadomoœÌ zbiorowa - wszystkie podœwiadomoœci i œwiadomoœci s¹ œciœle sprzê¿one z nieœwiadomoœci¹ zbiorow¹. Jako pierwszy istnienie tego obszaru ludzkiej psychiki postulowa³ wybitny psycholog Carl Gustav Jung. Zawiera ona wzorce reagowania (instynkty) oraz myœlenia, prze¿ywania i zachowania cz³owieka (archetypy). Jest to pole, matryca, w której archetypy przyci¹gane s¹ przez podœwiadomoœÌ, która przetwarza je w formy myœlowe, a te wêdruj¹ do œwiadomoœci. W wiki czytamy: "NieœwiadomoœÌ zbiorowa zosta³a ukszta³towana w toku ewolucji cz³owieka, pod wp³ywem powtarzaj¹cych siê przez wiele pokoleù doœwiadczeù. Odziedziczona po przodkach jako nieœwiadomoœÌ instynktowa i archetypowa wyra¿a siê w mitach, sztuce, ceremoniale religijnym, obyczajach, marzeniach sennych, a tak¿e w doœwiadczeniach granicznych (prze¿yciach mistycznych, paranormalnych czy stanach chorobowych wywo³anych stymulacj¹ nieœwiadomoœci). Wed³ug Junga nieœwiadomoœÌ zbiorowa podlega podobnej ewolucji w kolejnych epokach istnienia kultury, jak fazy rozwoju jednostki". ZaznaczyÌ jednak nale¿y, ¿e nasza linia genetyczna mo¿e wykraczaÌ poza tradycyjn¹ historiê i chronologiê ewolucji gatunku ludzkiego. Od pocz¹tu powstania Ziemi lub nawet innych planet do niej podobnych, z ktorych ¿ycie tu przywêdrowa³o, nieœwiadomoœÌ naszej rasy byÌ mo¿e jest wyposa¿ona w archetypy pokoleù przedsumeryjskich (Atlantyda, Lemuria, Mu), a jeœli ludzkoœÌ by³a kiedykolwiek genetycznie modyfikowana przez inne rasy - wniosek wydaje siê byÌ oczywisty.
4) NadœwiadomoœÌ - inaczej Wy¿sza ŒwiadomoœÌ. Spina wszystkie elementy psyche w ca³oœÌ. Na tym obszarze nie ma rozdzielenia, tak jak my je rozumiemy. Jesteœmy œwiadomi archetypów i zasad programowania Kreacji. W analogii komputerowej przeogromne linkowisko psyche staje siê dla nas jednym spójnym streszczeniem, którego dowolny element rozwija siê wielowymiarowo, kiedy tylko zajdzie taka potrzeba. NadœwiadomoœÌ zna proces tworzenia myœli i nie korzysta z nich w doœwiadczaniu duchowych wymiarów. Wy¿sza ŒwiadomoœÌ posiada znacznie bardziej zaawansowany aparat poznawczy, w którym myœli zwyczajnie nie nad¹¿y³yby za wibracjami panuj¹cymi w tych eterycznych wymiarach duchowych. Postrzeganie Wy¿szej Œwiadomoœci mo¿na przyrównaÌ do totalnej i harmonijnej intuicji oraz niewypowiedzianego szczêœcia z racji bycia czêœci¹ Superœwiadomoœci itd., a w konsekwencji samego Stwórcy, Pierwotnego Pola Œwiadomoœci. Z tego poziomu jesteœmy te¿ w stanie postrzegaÌ niezale¿nie wszystkie dotychczasowe inkarnacje ludzkie.

Psychologia fraktalna pokazuje nam, w jaki sposób wszystkie poziomy naszej psyche s¹ czêœci¹ wiêkszej ca³oœci. Struktura fraktalna odnosi siê do natury wszelkich rzeczy. Zatem na pytanie: Czym jestem ? Mo¿na bez wahania odpowiedzieÌ: WSZYSTKIM ! To oznacza, ¿e naszym jedynym celem jest zabawa WSZYSTKIM, tworzenie WSZYSTKIEGO i jego ewolucja. Celem naszego ¿ycia na Ziemi jest dostarczenie ró¿norodnych doœwiadczeù do Nadœwiadomoœci i ponowny kontakt z ni¹ po œmierci. Odzyskanie po³¹czenia z Wy¿sz¹ Œwiadomoœci¹ opisuj¹ ksiêgi mistyków od tysi¹cleci. To nic innego jak obudzenie kundalini, oœwiecenie i opuszczenie zas³ony zapomnienia - odzyskanie utraconych mocy. Oczywiœcie nie musimy czekaÌ na ten piêkny moment a¿ do œmierci. Jesteœmy w stanie zrobiÌ to tak¿e w trakcie inkarnacji. Potrzebna jest jednak solidna praktyka. Pomocna mo¿e byÌ w tym celu medytacja merkaby, praktykowanie ZEN lub po prostu wcielenie w ¿ycie Prawa Jednoœci. Jednym z najwa¿niejszych punktów w drodze do Nadœwiadomoœci jest ca³kowite wyciszenie swoich myœli. Czysty umys³ jest kluczem do bramy nowego rodzaju postrzegania: totalnej, harmonijnej intuicji.

Wiecej: http://www.eioba.pl/a101036/wszystkosc_wszystkiego#ixzz0rOH1yqHM

[MichaÂł-AnioÂł]

 Z pasjÂą zapoznajĂŞ siĂŞ z wiedzÂą staroÂżytnÂą. BudzÂą we mnie szacunek teksty pozostawione przez naukowcĂłw i kapÂłanĂłw (tak kiedyÂś ³¹czono te funkcje) staroÂżytnych cywilizacji SumerĂłw, Egipcjan i innych nacji bliskowschodnich.

Wiedza przekazana w tych tekstach w jakimÂś momencie zaginĂŞÂła do tego stopnia, Âże nawet zapomniano o tym, Âże Ziemia jest okrÂągÂła. Ta ciemna strona nauki trwaÂła bardzo dÂługo i dopiero pod koniec XX wieku pojawili siĂŞ ludzie, ktĂłrzy mieli odwagĂŞ kwestionowaĂŚ starÂą wiedzĂŞ i stawiaĂŚ dobre pytania.

Ju¿ w czasach przed potopem znana by³a o fizyce, chemii i metalurgii,geografii, geologii, matematyki i geometrii, czyli to co wspó³czeœnie nazywamy naukami œcis³ymi. Do tego znajomoœÌ biologii, genetyki, ewolucji sta³a na znacznie wy¿szym poziomie ni¿ dziœ.Wspó³czeœni naukowcy maj¹ ju¿ liderów, którzy nie szczêdz¹c wysi³ków odkrywaj¹ t¹ staro¿ytn¹ wiedzê, przek³adaj¹ na jêzyk wspó³czesny i z du¿ym sukcesem wykorzystuj¹ do wzrostu nie tylko materialistycznego ale równie¿ moralno filozoficznego.


Max Planck powiedziaÂł coÂś takiego:

" CaÂła materia zawdziĂŞcza swoje ÂźrĂłdÂło i istnienie jedynie skutecznoÂści tej mocy, ktĂłra wprawia czÂąsteczki atomu w wibracje i utrzymuje ten najdrobniejszy  ukÂład sÂłoneczny atomu razem.Zmuszeni jesteÂśmy zakÂładaĂŚ istnienie Âświadomego, inteligentnego umysÂłu ukrytego za tÂą si³¹.UmysÂł ten jest matrycÂą caÂłej materii ".


Wynika z tego jasno, ¿e ca³a fizyczna materia, wszystko dooko³a nas, to rezultat okreœlonej czêstotliwoœci. Oznacza to równie¿, ze jeœli uznasz dan¹ czêstotliwoœÌ, struktura samej materii ulegnie przeistoczeniu. Ten samowystarczalny system jest hologramem a nawet super hologramem, czêsto zwany Matrix

Wszystko wewn¹trz jest ekspresj¹ tego hologramu. Ka¿da czêœÌ tego holograficznego obrazu tworzy mini strukturê wersji ca³oœci. Jest to coœ jakby wzajemnie spleciona rzeczywistoœÌ. Patrz¹c na jedn¹ cz¹stkê, jesteœ w stanie dowiedzieÌ siê rzeczy na temat pozosta³ych, jakby ca³oœÌ bytu mieœci³a siê w jednym okruchu.

Nie moÂżemy okreÂśliĂŚ gdzie znajduje siĂŞ jedna czÂąstka, poniewaÂż jest ona zawsze odbiciem wszystkich.

W hologramie caÂły wzĂłr jest peÂłny i kompletny sam w sobie.

Po wyodrêbnieniu nawet jednej ma³ej porcji ca³oœci i przyjrzeniu siê jej z bliska, dostrze¿emy, ¿e ca³y wzór zaczyna powtarzaÌ siê w kó³ko. Jeœli w którymkolwiek miejscu tego wzoru zmienimy jeden ma³y aspekt, któregokolwiek z tych mini hologramów - zmiana ta odzwierciedli siê w ca³ym uk³adzie.

Taki przebieg kreacji znali ju¿ Sumerowie, najstarsza cywilizacja - wspó³czesna fizyka i matematyka dopiero teraz to potwierdza (!)

Materia nie istnieje.

Istnienie materii jest tylko odbiciem faktu, ¿e substancj¹ Wszechœwiata jest œwiadomoœÌ.

Nasze, jeszcze do dziÂś, przekonanie, Âże substancjÂą WszechÂświata jest materia - prowadzi do czegoÂś co nazywam dychotomiÂą chciwoÂści i strachu.

Kiedy ludzie w cichej desperacji zaczynajÂą gromadziĂŚ tyle materialnego dobytku lub innych bogactw ile to moÂżliwe (ze strachu, Âże zabraknie czegoÂś) .... generujÂą  wÂłaÂśnie  cywilizacjĂŞ strachu i chciwoÂści. W realiach kiedy docierasz do tego, Âże substancjÂą WszechÂświata jest ÂświadomoœÌ, samo twoje postĂŞpowanie staje siĂŞ cenniejsze ...

Co jest istot¹ strachu? Mo¿na powiedzieÌ, ¿e strach jest bardzo wolnym, "gêstym, wrêcz lepkim" stanem wibracji. Tak wiêc jeœli pozwolimy sobie przyj¹Ì fundowany przez obecne spo³eczeùstwo strach - ¿yjemy stresem i obawami o dzieù jutrzejszy ... poczuciem winy za dni wczorajsze ... i zapominamy o chwili obecnej - tym bardziej pozwalamy sobie zag³êbiaÌ siê w ten wolny, gêsty i lepki stan strachu.

Jak z tego wynika, powinniœmy byÌ bardzo ostro¿ni w zwi¹zku z tym w co wierzymy. Wystarczy uwierzyÌ, ¿e œwiat jest z³y i groŸny i tak¹ pomagasz kreowaÌ rzeczywistoœÌ.

Tak, tak, w rzeczywistoœci zbudowanej przez myœli (œwiadomie skierowan¹ uwagê), ka¿da nasza myœl pomaga budowaÌ lub burzyÌ rzeczywistoœÌ jakiej doœwiadczasz. Myœl mo¿na porównaÌ do paj¹ka, który ci¹gnie niÌ w pajêczynie - a ta rozrasta siê i rozrasta ...

Kluczem jest informacja - moÂżna powiedzieĂŚ, Âże informacja to "Matrix" tworzÂący ten nasz iluzoryczny Âświat.

Informacja tworzy fraktale. Kiedy nap³yw informacji wzrasta, automatycznie zwiêksza siê przyrost fraktali. Matematycznie mówi¹c fraktale stanowi¹ funkcje, których nieprzewidywalnoœÌ w miarê postêpu stale wzrasta.

Jak zag³êbisz siê w fraktale i teoriê chaosu, to patrz¹c pod tym k¹tem na spo³eczeùstwo dostrze¿esz w tym ziarenko prawdy. Kiedy system zaczyna traciÌ sw¹ stabilnoœÌ wystêpuj¹ w nim "przypadkowe" przesuniêcia, które zaczynaj¹ organizowaÌ siê w bardziej z³o¿one struktury.

Na p³aszczyŸnie subatomowej rzeczywistoœÌ reaguje w korelacji z oczekiwaniami obserwatora. A wszystko we Wszechœwiecie sk³ada siê z subatomowych cz¹stek - ³¹cznie z Tob¹ i ze mn¹. Tak wiêc staje siê jasne jak to identyczne doœwiadczenie jednego doprowadzi do sukcesu, a drugiego do totalnej klapy - w zale¿noœci od osobistych przekonaù.

ŒwiadomoœÌ ca³ej ludzkoœci mieœci siê w polach. Pola s¹ fluktuacjami energii i informacji w bezkresnej przestrzeni potencjalnej pró¿ni. Jeœli zmienisz pole, w którym znajduje siê dany atom, zmieniasz ten atom. A my jesteœmy zbudowani w³aœnie z atomów !!! W tym tkwi ³atwoœÌ zmiany swego losu, jednak nie przeznaczenia.

Wiêc samym doznawaniem uczuÌ i emocji w sercu, wp³ywamy na zmiany tego pola - pola, które spaja ca³¹ materiê, z której stworzone jest wszystko - dos³ownie modyfikuj¹c fizyczn¹ rzeczywistoœÌ.

Kiedy ju¿ okreœlisz rzeczywistoœÌ, w której ¿yjesz i ustalisz naturê tego czym jest fizyczne cia³o (biologiczny komputer) oraz naturê tego czym jesteœmy my (œwiadomoœci¹) ... i zaczniesz badaÌ prawdziw¹ strukturê œwiata (jak on dzia³a, czemu robiê to czy tamto ) w pewnym momencie odkryjesz przeb³ysk olœnienia dlaczego œwiat jest uformowany w taki w³aœnie sposób.

PoniewaÂż ... niby widzisz jakiÂś tam Âświat, a tak nie jest... Widzisz jedynie wÂąziutki zakres czĂŞstotliwoÂści w nieskoĂączonym polu energii, nieskoĂączonej iloÂści pasm czĂŞstotliwoÂści.

To moÂżna porĂłwnaĂŚ do holograficznego kanaÂłu telewizji.

To manifestacje œwiadomoœci s¹ odpowiedzialne za tworzenie cegie³ek, z których zbudowany jest Wszechœwiat jaki widzisz. Sam akt naszej obserwacji œwiata wokó³ jest odpowiedzialny za jego wspó³tworzenie.

ByÌ mo¿e, ¿e bez obecnoœci cz³owieka ca³y Wszechœwiat by³by tylko polem potencja³ów, z których nie powsta³by nasz doœwiadczalny "poligon" jakim jest nasza b³êkitna planeta.

Powodem istnienia tego co doœwiadczamy jest to, ¿e wszêdzie tam, gdzie skierujemy wzrok (skupimy uwagê) - wszêdzie gdzie œwiadomoœÌ zamanifestuje jakieœ oczekiwanie tego, co mog³oby tam byÌ - sam taki akt bêdzie aktem twórczym, w procesie którego powstanie coœ, co bêdziemy w stanie dostrzec. Jakby nie patrzyÌ - posiadamy automatyczny udzia³ w budowie tego Wszechœwiata.

ŒwiadomoœÌ jest jêzykiem programowania dla Wszechœwiata. My jesteœmy przewodnikami tej œwiadomoœci - to nasza rola.

ŒwiadomoœÌ przep³ywa i emanuje poprzez nas. Jesteœmy twórcami, poniewa¿ na tej planecie to my stanowimy jej przekaŸnik. To my transmitujemy tu rzeczywistoœÌ, ka¿dy z nas.

Pomyœl co siê dzieje, gdy od³¹czysz mózg i pozwolisz wessaÌ siê iluzji g³ównego nurtu naszych mediów ... . Powinniœmy zrozumieÌ w jaki sposób mo¿emy byÌ wykorzystywani i do tworzenia jakiej rzeczywistoœci, skoro wspó³tworzymy t¹ rzeczywistoœÌ. Istnieje taka mo¿liwoœÌ jakiejkolwiek manipulacji czy regulacji obrazu naszego œwiata ... wtedy mo¿emy zacz¹Ì wspó³tworzyÌ cudz¹ rzeczywistoœÌ w miejsce w³asnej.

Pomyœl co siê stanie gdy ludzie zdecyduj¹ siê , ¿e przejmuj¹ teraz kontrolê nad rzeczywistoœci¹? Czy jesteœ gotów przyj¹Ì odpowiedzialnoœÌ? Przej¹Ì kontrolê z poziomu kwantowego w górê, z poziomu molekularnego w górê ... to dzia³a.

Jedn¹ z rzeczy, która wprawia to wszystko w ruch jest coœ, co mo¿na okreœliÌ jako rodzaj systemu operacyjnego. A jak wiadomo taki system mo¿e byÌ atakowany wirusami czy spamem, a w przypadku ludzi mo¿e byÌ hackowany przy u¿yciu s³ów.



Wiecej: http://www.eioba.pl/a131360/poza_materi_i_umys_do_wiadomo_ci#ixzz0xSJIhMHp